Sergej>>>Poštovani, Prezime Masleša je iz Crna Gore, mesto Podgoricač u Kotoru i kao Masliša. То нисам знао,мораžу то мало да погледам alex>>>Mislim da ima Maslesa (i) u Hercegovini, okolica Trebinja. То знам јер ја сам један од потомака Маслеша из Туšа,али знам да су те Маслеше дошле из Црне Горе али не знам када и како?
Поштовани,
Књиге,
Поп Саво Накићеновић, Бока, Антропогеограљска Студија, Етнографски зборник, књ 10, Насеља српских земаља, књ 19, Београд, 1913
Матична књига рођених, књига 3, Скупштине општине Будва
Константин Јиречек, Зброник Константина Јиречека, 1 Спрска академија наука и уметности, Посбна издања, кљига 356, Нова Серија, књига 42, Београдд, 1962
Презиме Маслеша и Маслиша
Могу дa кaжem јeдино зa знaчeњe прeзиmeнa: очиглeдно јe дa јe прeзиme из групe оних којa Су добијeнa прema mјeсту поријeклa зaчeтникa лозe. Први ноСсилaц прeзиmeнa јe нaјвјeровaтнијe досeлио из mјeстa којe сe зовe Орeшaц. ПоСтојe нaјmaњe двa тaквa mјeстa, јeдно у Хрвaтској, нa сјeвeру, близу грaницe сa Мађарском, a друго у Србији, нa истоку, близу грaницe сa Бугaрскоm. Постојe ли у породици Орeшaнинa породичнa сјeћaњa нa поријeкло/mигрaцију? У mоm крaју, прeзиmeнa из истe групe: Дувњaк (из Дувнa), Ливњaк (из Ливнa), Дубрaвaц (из Дубрaвe), Чaушaнин (из Чaушa), Јeлaшaнин (из Јeлaхa)…
Нa стрaницaмa http://www.skrebic.rs.ba сam нeдaвно постaвио и грaфички родослов. Можe дa изглeдa зaнимљиво зa нeкогa ко одржaвa сличнe стрaницe зa своју породицу. Користио сam прогрaм Legacy сa http://www.legacyfamilytree.com
Prezivam se Stojic.
Iz okoline Lazarevca sam.
Slavim istu slavu.
Po mojim saznanjima vecina ljudi koji slave ovu slavu su poreklom iz
Bosne i hercegovine.
Pokusavam da lociram mesto ili kraj odakle je potekla ova slava.
Odakle Vi poticete.
Pozdrav MILAN !
Ови Јелићи су из Врућице код Теслића. Негдје у осамнаестом вијеку у Храст-поток код данашњег Теслића се доселила та баба Јела са синовима. По тој Јели су добили презиме Јелић. Иначе, постоје неке назнаке и мутна породична сјећања да су Јелићи у сродству са Кузмановићима из данашњег села Кузмани код Теслића. Кузмановићи такође славе Светог Лазара (Лазареву Суботу). Опет, и ти Кузмановићи су старосједиоци. Урађен је родослов Кузмановића до родоначелника Кузмана (по ком су добили презиме), а он је живио у овим крајевима око Теслића. Кузмановићи ће ускоро имати странице на http://www.kuzmanovic.rs.ba Шкребићи из Теслића: http://www.skrebic.rs.ba
Pošto slavite Sv.Lazara a ja istražujem tu slavu tj. ljude koji slave tu slavu. Pa bi bilo dobro ako imate takve podatke da me obavestite odakle potičete, po mogućstvu što preciznije. Ili ako znate neke druge podatke o poreklu ljudi koji slave sv.Lazara. Unapred zahvalan.
Yes my mother was born in Serbia, ****. Her first name Smarandica – maiden name Milutinov, she told me that the ICH was cut off so she could attend a Romainian based school in Serbia.
[quote viorapomar]Yes my mother was born in Serbia, ****. Her first name Smarandica – maiden name Milutinov, she told me that the ICH was cut off so she could attend a Romainian based school in Serbia.[/quote]
Heh, I was already wondering about this but I think your family is of Romanian descent. Pomar has the same ending as other Romanian names e.g. Olar. Did you check with the Romanian Church in Kovin? Its in the center right accross the Serbian Church, ask the priest see what he knows.
But the best thing would be to contact the Municipality and ask them for the documents, it will have all the info you need about e.g. your father etc.
Svi oni koji su rekli da je prezime Maslesa iz okoline Trebinja, bili su u pravu. Dacu Vam jos konkretnijih informacija u vezi toga. Dakle, Maslese su iz sela Tulja, u Popovu Polju, u okolini Trebinja. Tu su doseljeni iz Crne Gore, iz mesta Ridjani kod Niksica, pretpostavlja se, krajem 17-og ili pocetkom 18-og veka. Nekada su se prezivali Nikolic. Ukoliko Vas interesuje vise o Maslesama, mozete mi pisati.
[b]Poruka za Stojica[/b], ako bude ovde navracao,ne znam konkretno na koju okolinu Lazarevca se misli, ali u knjizi Petra Z. Petrovica "Šumadijska Kolubara¨, u okviru porekla stanovnistva za Ćelije pise: ¨Stojić, 2k, Lazareva Subota, ded se doselio iz Dučića kod Mionice¨ Posto su podaci bazirani na ispitivanjima 1933-36, preporucujum ti da nadjes(ja je trenutno nemam kod sebe, ali cu pogledati kad mi bude u ruci) Kolubara i Podgorina Ljube Pavlovica,jer su izvori istrazivanja raniji, moguce da tamo nadjes Stojice iz Dučića, a ako ih nadjes, verovatno pise i odakle su se doselili. Eto. 🙂
Just testing comments
Thnx guys, the site looks great and I cant wait until the rest works. Samo napred!!!!
Clayton, It would be in Latin: Čačić Cyrillic: Чачић The archival resources are also posted in the link section. We currently do not have enough volunteers to structurize and maintain the hundreds of pages we have.
I’ve just tried to search something (both keyword search and advanced one), but no results were found, which is strange, taking in account that I type the name of the topic as a keyword. Before changes on the website were applied search function worked well. Any hint?
«Vrbas, 12. 08. 2004. – Organizacija Crvenog krsta u Vrbasu i u letnjem periodu ima niz aktivnosti kojima su obuhvaćeni i korisnici i volonteri, a posebna pažnja posvećuje se edukaciji mladih volontera koji žele da pomognu drugima. Crveni krst Vrbasa trenutno ima svog predstavnika na Međunarodnom omladinskom kampu koji se održava u Sutomoru. Tema kampa je Međunarodno humanitarno pravo i difuzija principa Crvenog krsta. "Naš predstavnik je omladinac Vukota Eraković, volonter Crvenog krsta od svoje 12 godine i nama je velika čast što smo jedna od 4 opštine iz Vojvodine, uz Šid, Rumu i Inđiju, pozvani da budemo deo ovog Međunarodnog kampa", izjavila je Tatjana Glušćević, stručni saradnik za programske aktivnosti u Crvenom krstu u Vrbasu. […]».
Stanisic iz Vrazegrmaca
(November 30, 2008 02:10AM)
Još o Herakovićima – Petrovićima Njegošima
1. Kratka analiza teksta Vojislava Miljanića
Pronašao sam članak g. Vojislava Miljanića «Detalji iz života predaka Petrovića-Njegoša za vrijeme boravka ispod planine Njegoš», objavljenog u časopisu ''Istorijski zapisi'' br 3-4, za 1989. godinu (http://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/crnojevici/detalji_iz_zivota_predaka_petrovica_njegosa_v_miljanic.htm). Iz teksta sam prvo odabrao one segmente za koje mislim da bi bile korisne i za analizu Miljanićevog teksta i za ''Bazu podataka''. Potom sam klasifikovao tako raščlanjen tekst i dao, nadam se, adekvatne naslove: A)Nove informacije (informacije ili mišljenja koja nisu (po mom shvatanju) mnogo poznata i informacije koje se ovde prvi put predočavaju [15.IX 2012.: ''novost'' informacija dobrim delom je uslovljena ipak mojim parcijalnim poznavanjem korištene literature]); B)Miljanićevo nekritičko povezivanje Muževica sa precima Petrovića (izdvojio sam delove teksta u kojima se vidi da je Miljanić selo Muževice bez šire analize povezao sa precima Petrovića); C)Miljanićeva kritička analiza veze Punoš – Zlatna Strana; D)Miljanićeva kritika Ristu Kovijaniću; E)Miljanićeva kritika Andriji Luburiću; F)Miljanićeva kritika Milovanu Đilasu; G)Krsna slava Petrovića Njegoša i crkva Sv. Save u Počivalama; H)Njegoši i vizija o srpskom narodu .
A)Nove informacije
– (NOVLJANI KAO OSNIVAČI) Prema Luburiću, Drobnjačko pleme su osnovali Novljani, jedno srpsko pleme, koje se u vrijeme doseljavanja Srba na Balkan doselilo u Bosnu, u okolinu Travnika, da bi nešto kasnije prešlo u Hercegovinu i naselilo na banjskoj visoravni. Odatle su, kako dalje piše Luburić, u zajednici sa još nekim srpskim plemenima potisli starosedilačko stanovništvo tako da je Novljanima pripalo prostrano zemljište kojem je sem Drobnjaka u današnjim granicama pripadao dio Korjenića, Pive, Gornje Morače, Nikšićkih Rudina i veliki dio Nikšićkog polja. Kasnije se pleme razdvojilo na dva dijela, tako da je manji dio, koji nas ovdje interesuje, zauzimao zemljište između Banjana i starih Riđana. – (SELO MUŽEVICE ISPOD NJEGOŠA) Odakle su preci Petrovića doselili u Muževice i u koje vrijeme nije dovoljno rasvijetljeno. Prema tradiciji, a i zapisima nekih istoričara [napomenuo bih ovde da su mnogi pričali o Travniku, a da je samo Pavle Apolonovič Rovinski čuo predanje u vezi sa Zenicom – hijerakul], doselili su iz Bosne, iz okoline Zenice, ili Travnika i da su u Drobnjake doselili, kako navodi Kovijanić, krajem 14. vijeka. – (SELO MUŽEVICE ISPOD NJEGOŠA; RAZLIČITO O VREMENU DOLASKA) Na osnovu navedenih i drugih izvora, Kovijanić je utvrdio da je Đurađ Bogutović imao sina Heraka, po ocu prozvanom Đurđević, a ovaj takođe sina Heraka, koji se isto tako po ocu prozvao Heraković i da od njega potiču Herakovići. Pošto je Kovijanić proučavajući životni put i ostalih sinova Đurađa Bogutovića, utvrdio da je Pribil imao sina Rajiča (Rajka), koji se po ocu nazvao Pribilović, na osnovu čega je utvrdio da Herak i Rajič nijesu bili rođena braća, kako je mislio Erdeljanović, već braća od strica. Na osnovu toga Kovijanić je utvrdio da je Boguta najstariji poznati predak Petrovića i da je njegov sin Đurađ, a možda i on, živio u Muževicama, ispod planine Njegoša već 1399. godine. Sadržina dokumenata upućuje, kako piše Kovijanić, da se Punoš doselio u Njeguše prije 1426. godine. On, takođe, dovodi u pitanje kneževstvo Punoševa sina Bogdana, kao i tvrđenje da su Herak i Rajič braća, već braća od strica, a unuci Đurađa Bogutovića, o kojem smo već govorili. – (U VEZI SA VUKOM BRANKOVIĆEM?) …što mu je poslužilo da izvede zaključak da je Đurađ Bogutović sa sinovima bio u službi u pratnji Brankovića. Da li je istovremeno deponovanje dragocjenosti Đurađa Bogutovića i Mare Branković bilo slučajno, ili je Đurađ Bogutović, kako kazuje Kovijanić, bio u službi Brankovića teško je utvrditi. – (U VEZI SA VUKOM BRANKOVIĆEM?) Uspostavljanje takvog prijateljstva, a istovremeno i povjerenja između Brankovića iz Srbije i Đurađa Bogutovića iz Bosne, na osnovu kojeg su Brankovići primili Đurađa Bogutovića u službu u vrijeme kada su bili protjerani sa turske teritorije, teško je povjerovati, мada nije nemoguće. – (NEUTEMELJENE TVRDNJE) Karakteristično je da Tomić crkvu u Muževicama naziva sabornom, što ni u kom slučaju nije mogla biti. Vjerovatno Tomić nije bio u Muževicama, već je na osnovu iskaza drugih objavio takav podatak. Crkva u Muževicama mogla je služiti kao saborna crkva jedino radi izgovora pri okupljanju predstavnika pojedinih bratstava ili okupljanja većine stanovništva u cilju dogovaranja, što tradicija nije potvrdila. – (''Ostavili svoje otečestvo i u ovijem gorama utekli'') I ta crkva, kao i Miljanićka crkva u Klenju, kraj Velimlja, posvećena sv. Jovanu Krstitelju, bile su po turskom naređenju dobrim dijelom zatrpane zemljom kako bi izgledale manje, jer bi u protivnom bile porušene. – (NJEGOŠEVA POTVRDA) Da su preci Petrovića živjeli pod planinom Njegoš s oduševljenjem je pričao vladika Petar I Petrović Njegoš banjskim izaslanicima 1826. godine na Cetinju, kojom prilikom je Vasilija Baćovića imenovao za vojvodu, a Rada Miljanića za serdara banjskog. – (NJEGOŠEVA POTVRDA) Istina, Miljanići su, prema narodnom predanju, znali da su u Muževicama, koje su se tada nalazile u njihovom susjedstvu, nekada davno u vrijeme dolaska njihova pretka Milisava Čevljanina u Banjane (oko 1450. godine), stanovale neke srpske porodice, ali nijesu ni slutili da su to bili preci crnogorskih vladika. – (NJEGOŠEVA POTVRDA) Prema pričama pratilaca, koji su kao vodiči bili uz knjaza Nikolu na njegovom putu od Krsca kod Gacka preko Utesa, Crnog Kuka, Dubočaka, podnožja planine Jelovice (odakle se vide Muževice, Zlatna strana i planina Njegoš) preko Nikšićkih Rudina do Broćanca kraj Nikšića, avgusta 1876. godine, knjaz je dosta dugo razgledao Muževice s okolinom i interesovao se za mjesto gdje su bile kuće i crkva njegovih predaka. Zbog žurbe, da bi s dijelom vojske što prije stigao ''braći u pomoć'' (misli se na južni front, V.M.), žalio je što nema vremena da svrati u Muževice i posjeti ''prađedovsko ognjište''. Knjaz (kralj) Nikola je kroz susrete sa Miljanićima često u šali govorio da mu još nijesu isplatili Muževice niti mu plaćaju nadoknadu za njegovo zemljište. To je potvrdio i prvih godina ovog vijeka kada su ga na Cetinju posjetili Pijo Stojanov i barjaktar Lazar Savin, oba Miljanići, radi dobijanja odobrenja za izgradnju crkve u Muževicama. Knjaz Nikola nije odobrio Piju izgradnju crkve u Muževicama pod izgovorom da je to njegova obaveza, te da će on podignuti crkvu na mjestu gdje je bila crkva njegovih predaka kada privede kraju neke preuzete obaveze. Svoje obećanje nije ispunio niti je u tom pogledu vršio kakvu aktivnost. Vjerovatno je tome doprinijelo i stvoreno stanje ''darivanjem'' Ustava i pojavom Narodne stranke za koju su se u većini izjasnili stanovnici Nikšića i njegove okoline. – (BEZ IZVORSKE VODE) Kod naroda je poznato da su preci Petrovića koristili dvokolica (кola sa dva točka) koje su vukli volovi, tako da su dovozili drva, sijeno, žito, razvozili đubre po njivama i slično. – (SEOBA NA NJEGUŠE) Erdeljanović pretpostavlja da je Punoš bio vlastelin, jer je ubrzo stekao ugled u Njegušima, dobio zemlju na Lovćenu, pa i učestvovao u određivanju granica između pojedinih plemena, dok je njegov sin Bogdan već 1456. godine postao knez u Njegušima. – (RAZLOGA NIJE BILO) Erdeljanović to vezuje za pad Hercegovine, polazeći od činjenice da je Hercegovina konačno pala padom Novog 1482. godine. On nije uzeo u obzir da su Banjani, u kojima se nalaze Muževice i planina Njegoš, dospjeli pod tursku vlast kada i Onogošt, 1465. godine, te da bi to mogao biti uzrok bjekstva predaka Petrovića ispred Turaka. Na osnovu izloženog, mogao bi se izvesti zaključak da su preci Petrovića neplanirano napustili Muževice i planinu Njegoš 1465. godine, na što su bili prisiljeni padom Onogošta s okolinom pod tursku vlast. – (ZAŠTO NJEGOŠ, A NE NJEGUŠ; I VASILIJE RAZLIČITO; Potomci kaluđera Petra utemeljili modernu Crnu Goru) Od Petrovića, iako se on nije prezivao tako, prvi je vladika Danilo svom imenu dodao naziv ''Njegoš'', i to u Moskvi, 1715. godine, što je ponovio i 1732. godine. U svojeručnom zapisu iz 1732. godine, vladika Danilo za sebe kaže: ''Danilü vladika cetinski Negošü voevodičü srübüskoj zemli''. Karakterisitčno je navesti da su pojedini Petrovići u različitim vremenima i dokumentima upotrebljavali oba naziva. Tako se u jednom pismu crnogorskih glavara ruskoj carici Jelisaveti iz 1742. godine pominju, pored kneza Save Petrovića Njegoša, vladika Danilo i vladika Sava sa istim nazivom Njegoš, da bi na zapisu iz 1745. godine na jednoj ruskoj crkvenoj knjizi namijenjenoj vladici Savi Petroviću pisalo Njegušu, što je, takođe, za sebe ponovio vladika Sava i 1752. godine. Vasilije Petrović je u svojoj Istoriji Crne Gore, kako navodi Erdeljanović, za pleme naveo samo oblik Njegoš, dok je za vladiku Danila napisao Njeguš. Vladika Petar Prvi, kao i svi njegovi nasljednici su upotrebljavali naziv Njegoš, dok su svoje saplemenike nazivali Njegušima. Sličnost između naziva Njeguš, Njeguši, Njegoš i Njegoši je uticala na mnoge pisce (Sima Milutinovića, Vuk Karadžića, Milakovića, N. Dučića i druge) te nijesu dovoljno shvatili razlike između navedenih naziva, ili im nijesu pridavali naročitu pažnju, već su ih zamjenjivali, ili čak uporedo pisali u istom redu. Tako je, npr. Dučić, u prvom izdanju svoje ''Crne Gore'' upotrebljavao samo nazive ''Njeguši'', a za vladiku Danila ''Njeguš'', da bi u drugom izdanju ranije nazive zamijenio isključivo sa ''Njegoši'' i ''Njegoš''.
B)Miljanićevo nekritičko povezivanje Muževica sa precima Petrovića
– (SEOBA MATARUGA) Uporedo sa doseljavanjem drugih porodica, i dužim ili kraćim zadržavanjem u Banjanima, doselili su se i preci Petrovića – Njegoša. Oni su se naselili u Muževicama (tada pripadale Drobnjaku), ispod planine Njegoša, prema predanju, ne mnogo kasnije poslije boja na Kosovu. – (NEUTEMELJENE TVRDNJE) Izgleda da su odlaskom predaka Petrovića iz Muževica zapuštene kako njihove kuće, tako i crkva, groblje, gustijerne i ostala imovina, što je vremenom sve propalo. – (Život u Muževicama i seoba na Njeguše) O životu predaka Petrovića u Muževicama nema pisanih podataka, već se o tome može stvoriti pouzdanija slika na osnovu proučavanja drugih bratstava, koja su u to vrijeme živjela na teritoriji Banjana, odnosno tadašnjih Rudina. Tome treba dodati da je mnoge istorijske i druge događaje očuvala izvanredna narodna tradicija, koja je prenošena s koljena na koljeno, a koju su stari gajili i nasljeđivali kao neki zavjetni kult, izjednačavajući je sa najvećom svetinjom. – NOVE INFORMACIJE: (Život u Muževicama i seoba na Njeguše) Preci Petrovića su na Njegošu, lokacija Lučevi gradac, imali svoje katune pored izvora zvanog Pištalina, мada su koristili i nekoliko drugih izvora. Do naseljavanja Muževica, poslije 1858. godine, zadržali su se ostaci i zidine od koliba, na kom mjestu su Miljanići kasnije gradili svoje katune. – (BEZ IZVORSKE VODE) Prema predanju, na katunima su preci Petrovića provodili dobar dio godine… – (SEOBA NA NJEGUŠE) Nije pouzdano utvrđeno kada su preci Petrovića napustili Muževice. Prema predanju, oni su pred nekom silom pobjegli, tako što su sa sobom otjerali stoku, dok su bakarno posuđe i neke druge vrijedne predmete spustili u jednu gustijernu koja tada nije držala vodu, a koju su potom maskirali kako je drugi ne bi mogli pronaći. – (IME SELA PO POTOKU) Kako je već rečeno preci Petrovića su relativno dugo živjeli mirnim i dosta udobnim životom u Muževicama, ispod planine Njegoša, a veći dio godine i na samoj planini Njegošu, gdje su imali svoje katune. Ako se tome doda da su preci Petrovića, prema ondašnjim procjenama, živjeli bogato, pošto se bogatstvo cijenilo prema broju grla stoke, a uz to vodli trgovinu sa primorskim gradovima, prvenstveno Kotorom – iz kojeg su dobavljali potrebne namirnice, odjeću, obuću, odgovarajući pribor za seoske potrebe – to su Muževice sa planinom Njegošem za pretke Petrovića predstavljale ugodno mjesto za život. – (PLANOVI VLADIKE DANILA) Istovremeno, preci Petrovića su morali mijenjati i način života, jer su umjesto ustaljenog ritma, gdje su sami gospodarili određenim prostorom, morali savladavati razne prepreke i prilagođavati se drukčijem načinu života, u novonastalim prostornim i vremenskim okolnostima. Vjerovatno su zato žalili i često pominjali velika i prostrana pasišta Njegoša, svoje kuće, crkvu i za ono vrijeme rodne oradnice Muževica, pa su ih po tome tadašnji stanovnici Njeguša i prozvali po planini Njegoš, ispod koje su došli.
C)Miljanićeva kritička analiza veze Punoš – Zlatna Strana
– (U VEZI SA VUKOM BRANKOVIĆEM?) Erdeljanović smatra da je Punoš doselio u Muževice po padu Bosne i Hercegovine, što se ne može prihvatiti kao tačno, jer je Punoš doselio znatno ranije. Erdeljanović, takođe, smatra da je Punoš sa svojim sinovima, a možda i rođacima ili zemljacima, proveo neko duže vrijeme ispod Zlatne strane, prije nego je preselio u Njeguše, jer se na drugi način ne bi tako dugo održalo predanje da je Punoš živio ispod Zlatne strane, kako su izjavljivali njegovi potomci u vrijeme Erdeljanovićevog boravka u Njegušima. – (RAZLOGA NIJE BILO) Pored toga, saznanjem da je Đurađ Bogutović, djed Heraka Herakovića i Rajiča (Rajka) Pribilovića, još 1399. godine deponovao znatne dragocjenosti u Kotoru, a da je Herak Heraković 1441. godine mogao biti jemac jednom poznatom preduzimaču kod kotorskih trgovaca, ne možemo prihvatiti tvrđenje Erdeljanovića da su Herak i Rajič došli u Njeguše ''po tragu Punoša, pretka Punoševića'', koji je izvjesno vrijeme živio pod Njegošem, ispod Zlatne strane. Ovo tim prije, ne osporavajući eventualne veze između predaka Petrovića i Punoša, odnosno njegovih nasljednika, što je, kao što smo već vidjeli Heraku Herakoviću Kotor bio poznat, a takođe i Njeguši, koji se nalaze iznad Kotora. – (IME SELA PO POTOKU) Karakteristično je za Punoša i njegove nasljednike da su više vezivani za Zlatnu stranu, nego za planinu Njegoš, iako je Punoš živio u Muževicama, u kojima su živjeli i preci Petrovića. Možda je pri podjeli korišćenja zemljišta Punošu pripadala Zlatna strana i dijelovi Jelovice, da bi preci Petrovića bili usmjereni prema Njegošu, jer u protivnom ne bi mogli saznati zašto su se tako kazivali.
D)Miljanićeva kritika Ristu Kovijaniću
– (U VEZI SA VUKOM BRANKOVIĆEM?) To što se Kovijanić poziva na kazivanje Šobajića da su Brankovići iz Korijenića od Klobuka nije pouzdana garancija, jer je Vukov otac Branko, kao što je poznato, bio sevastokrator u Ohridu, polovinom 14. vijeka – (RAZLIČITO O VREMENU DOLASKA) Polazeći od predanja, istorijskih zbivanja i logičkog rasuđivanja nijesmo skloni prihvatiti naznačeno vrijeme preseljavanja predaka Petrovića u Njeguše, izrečene kako od strane Erdeljanovića, tako i od Kovijanića. Ovo iz razloga što je morao postojati neki, zaista, veliki uzrok da bi preci Petrovića napustili Muževice i planinu Njegoš, u kojima su imali odlične uslove za život gdje su morali živjeti u pećini i naseljavati središnje i najniže dijelove Njeguškog polja, koji su u to vrijeme, kako se navodi, predstavljali lužinu i močvaru. Pri tome, kako se iz drugih izvora vidi, nijesu imali boljeg izbora, jer su ostala sela u Njegušima bila naseljena. – NOVE INFORMACIJE: (RAZLOGA NIJE BILO; UZROK-PAD ONOGOŠTA?) Kovijanić se poziva na narodno predanje, prema kojem su [preci Petrovića – hijerakul] sa sobom odnijeli dragocjenosti (srebrnariju), a bakreno posuđe spustili u dno bunara da bi ga kasnije u povratku ponijeli. Naveo je i podatak iz Ljetopisa bratstva Miljanića ''da je u tom bunaru, kad se htjelo provjeriti ovo narodno kazivanje, nađen samo jedan bakreni sud za vađenje vode''. Ovdje treba reći da je Kovijanić doslovno naveo narodno predanje, ali nije i izveo adekvatan zaključak. Tačno je da je jedna gustijerna slučajno otkrivena 1925. godine, u kojoj je nađen samo jedan bakarni sud, zapremine oko šest litara, koji je služio za vađenje vode iz gustijerne, što nikom ne daje za pravo da sa sigurnošću tvrdi da je to baš ta gustijerna u koju su preci Petrovića smjestili svoje posuđe. Ovo utoliko prije što i dalje postoji vjerovanje da prava gustijerna ni do danas nije otkrivena. Međutim, ne isključuje se mogućnost da se preci Petrovića, poslije smještaja u Njegušima, nijesu povratili za svoje posuđe i ponijeli ga u Njeguše, jer Muževice nijesu beskrajno udaljene od Njeguša. […] Do otkrivanja se više dolazi slučajno, ili sa željom da se na podesnoj lokaciji izgradi nova gustijerna, što je bio slučaj i sa ovom, otkrivenom 1925. godine.
E)Miljanićeva kritika Andriji Luburiću
– (U VEZI SA VUKOM BRANKOVIĆEM?; VEZE PETROVIĆA I CEROVIĆA) Da li je između predaka Petrovića i Cerovića bilo kakvih srodničkih veza, takođe nije utvrđeno – od negiranja bilo kakvih veza od strane Luburića, do postojanja bliskih veza, što su tvrdili kako Cerovići tako i Petrovići – Njegoši. Negiranje bilo kakvih veza i vremena zajedničkog doseljavanja od strane Luburića nema pouzdanih dokaza, jer je bliža ili dalja srodnička veza mogla postojati, kao što se i mogla uspostaviti u vrijeme zajedničkog življenja u neposrednoj blizini na teritoriji Rudina. To što dosadašnja istraživanja nijesu mogla razriješiti to pitanje, izuzev nagađanja ili vlastitog mišljenja, ne daje za pravo Luburiću da tako zaključuje. […] Pored toga, Luburić priznaje da o dalekoj prošlosti Cerovića nema podataka, te da se najstariji Cerović (Sekule) javlja tek u drugoj polovini 16. vijeka i da se misli da je bio vojvoda. Ovim se, kao što se vidi, ne isključuje mogućnost da Cerovići nijesu doselili iz Bosne i u 14. vijeku i da između njih i predaka Petrovića nije postojala, ili je uspostavljena, prijateljska veza,… – (''ŠPANJOLICA'' POKOSILA MLADEŽ) Neshvatljivo je kako je Erdeljanović prihvatio mišljenje Luburića da ''u kraljevima oko planine Njegoša nema o tome nikakvih tragova, ni u čemu niti kod ikoga'', u dijelu u kojem se govori da li su preci Petrovića stanovali ispod planine Njegoš. U knjizi nešto dalje Erdeljanović navodi riječi Luburića iz kojih se može zaključiti da su Muževice naseljene tek 1858. godine, te da do tog vremena nije bilo stalnog naselja, izuzev ''možda su samo privremeno stanovale tu kadgod kakve izbjeglice''. Nasuprot Luburiću, Svetozar Tomić, prilikom nabrajanja crkvi i crkvina u Banjanima kaže: ''Crkvine su jedna u Muževicama (negdašnja saborna crkva), jedna na Rusenovićima i jedna u Podljuti''. – (OLAKO NEGIRANJE) Iako se mišljenje Ninkovića, da bi Herak Misalić mogao biti rodonačelnik Herakovića ne može prihvatiti, takođe se ne može olako prihvatiti ni negiranje svega toga od strane Luburića. – Nažalost, nadgrobna ploča kod crkve sv. Save na Počivalima ubrzo je izlomljena od strane neupućenih graditelja novih grobnica, te je nije mogao vidjeti ni Luburić prilikom posjete crkvi. – NOVE INFORMACIJE: (NA GROBLJU NEMA OZNAKA) Povezano sa ovim pitanjima, a na osnovu tragova od izgrađenih kuća, groblja, crkve i gustijerni moglo bi se zaključiti da nije u pravu Luburić ni kada kaže: ''Ako su oni (misli se na Heraka i Rajića, V. M.) možda neko vrijeme i stanovali pod planinom Njegoš, to je moglo biti samo privremeno i trajati kratko''. Da li bi preci Petrovića za to ''kratko vrijeme'' mogli uraditi sve to i da li bi kod njih postojao takav interes. Naravno, na osnovu izloženog, slijedio bi negativan odgovor. – NOVE INFORMACIJE: (SLAVE I PRISLUGE) Navedeni podaci utiču, naravno do izvjesne granice, da se tako lako ne može odbaciti zaključak Leontija Ninkovića da između Heraka Misalića i predaka Petrovića postoji neka veza, kao što je to bez dovoljno argumenata učinilo Luburić. Nije isljučeno da Herak Misalić nije bio brat, ili neki bliski rod Bogutov, za čijeg sina Đurađa je Kovijanić našao podatke u Kotorskom arhivu. Možda je bilo i drugih nadgrobnih spomenika i natpisa na njima, te da su ranije polomljeni, kao i ovaj o kom je riječ. Da Ninković slučajno nije pronašao ovaj nadgrobni spomenik, sigurno je da se ni za njega sada ne bi znalo. Možda bi neka dalja istraživanja u tom pravcu značajnije rasvijetlila ovo pitanje.
F)Miljanićeva kritika Milovanu Đilasu
– (ĐILASOVE ZABLUDE) To što su raniji autori postupali tako donekle se može i shvatiti, što ne važi za savremenije, među kojima se nalazio i Milovan Đilas, koji je u svojoj knjizi “Njegoš”, kada govori o vladici Radu, na jednom mjestu kazao: “Ali se tačno ne zna zbog čega je uzeo dodatak Njegoš, a ne Njeguš, kao što bi trebalo prema imenu njegovog plemena i najužeg zavičaja. Biće da je to preuzeo od strica, vladike Petra, koji je katkada uz svoje prezime dodavao Njegoš, a ne Njeguš, valjda da bi se razlikovao od ostalih Njeguša, a ponajprije radi toga što se tako zvao i legendarni rodonačelnik plemena – vojvoda Njegoš, i što se držalo da se pleme neguško doselilo u 16. vijeku ispod Hercegovačke planine Njegoša''. Šta je navedenim Đilas, zaista, htio reći teško je odgonetnuti, jer je nemoguće povjerovati da njemu nijesu poznate činjenice o kojima govori: da ''dodatak Njegoš'' nije birao vladika Rade, niti on potiče od vladike Petra, već od vladike Danila; da istorijski nije potvrđeno da je postojao ''vojvoda Njegoš'', da se pleme njeguško nije doselilo u 16. vijeku ispod hercegovačke planine Njegoša, već samo nekoliko porodica i to u 15. vijeku, a da je pleme njeguško postojalo ranije i slično. Istina, nije cilj ovih redova da se polemiše sa Đilasom već, prvenstveno, da se ukaže na različita mišljenja koja dosežu do našeg vremena, a da se i ne govori kakva su ona bila u bližoj ili daljoj prošlosti. […]
G)Krsna slava Petrovića Njegoša i crkva Sv. Save u Počivalama
– (NA GROBLJU NEMA OZNAKA) Međutim, moglo bi se postaviti i pitanje – zašto u groblju u Muževicama nije bilo nadgrobnih spomenika, niti nekih izrazitijih oznaka, ako su preci Petrovića ovdje duže živjeli? Pri odgovoru na ovo pitanje moglo bi se reći da su, vjerovatno u tom groblju sahranjivane manje značajnije osobe, a da su ostali sahranjivani negdje drugo, pa možda baš i kod crkve sv. Save, na Počivalima. Iako će izgledati neshvatljivo, slično su postupali i Miljanići iz Muževica sve do 1918. godine, koji su neke umrle sahranjivali u ovom groblju, a ostale kod svoje crkve u Klenju, koja je od Muževica nešto udaljenija u odnosu na crkvu sv. Save na Počivalima. Obje crkve se nalaze u istom pravcu, na udaljenosti oko dva sata brzog hoda od Muževica, pri čemu je trebalo preći preko planine Jelovice. No, sve to, pa i ružna zimska vremena, skopčana čak sa životnim opasnostima zbog vremenskih nepogoda, nijesu sprječavale Miljaniće da desetinama godina vrše takve obrede. – (SLAVE I PRISLUGE) U prilog tezi da su preci Petrovića svoje značajnije ličnosti sahranjivali, možda, baš kod crkve sv. Save na Počivalima ide i činjenica što su preci Herakovića i Rajičevića, pored slave Đurđevdana, kako izgleda, prisluživali sv. Savu, što navodi Erdeljanović, na osnovu razgovora sa većim brojem ljudi iz Njeguša. […] […] to nije spriječilo Popoviće da, umjesto te prisluge, prihvate drugu i to baš sv. Savu. Za takvu izmjenu Popovići su tada, nesumnjivo, imali neke svoje razloge. Da li su to učinili zbog toga što se bila pojavila neka zarazna bolest, kako se govorilo u kraju, da li su prevladala razna proročanska predviđanja, ili neki predosjećaj u odnosu na svoju staru prislavu i crkvu sv. Save na Počivalima, nije poznato, ali su Popovići to svojevoljno učinili i do danas održali.
H)Njegoši i vizija o srpskom narodu
– (PLANOVI VLADIKE DANILA) Zato nije čudo što je vladika Danilo svom imenu dodao naziv Njegoš, jer je i preko toga nastojao da ostvari neke svoje zamisli: želio je da u očima Rusa naglasi svoje srpsko, i to plemićko porijeklo; da svima stavi do znanja da su njegovi živjeli u Hercegovini, koja graniči sa Crnom Gorom, kao i da istakne perspektivnu mogućnost da se u pogodnom trenutku stavi na čelo pokreta srpskog naroda, prvenstvo onog u Hercegovini, nazivajući sebe ''voevodičü srübüskoi zemli''. Bez sumnje, ovim je htio da kod Rusa uzdigne ugled Crne Gore i svoje lični, da skrene veću pažnju ne samo na Crnu Goru, već i porobljeni srpski narod. Zato nije isključeno da tom prilikom nije razgovarano i o mogućnostima njegovog stavljanja na čelo pokreta srpskog naroda, ukoliko do takvog pokreta dođe. Dodajući svom imenu naziv Njegoš, a ne Njeguš, vladika Danilo je, pored uticaja kod Rusa, želio da izdigne svoj uži rod iznad ostalih Njeguša i tako stvori veći uticaj, ne samo kod njih i u Crnoj Gori, već i u Hercegovini, za koju je dijelom vezivao svoje porijeklo i u pravcu koje je Crna Gora bila orijentisana zbog mnogih prirodnih i društvenih sličnosti, kao i obostranih interesa. […] – (SAMOLjUBLJE PETROVIĆA?) Erdeljanović smatra, i sigurno nije daleko od istine, da je samoljublje natjeralo dinastiju Petrović da svoje prezime vezuje samo za ogranak koji je potekao od ''kaluđera Petra'', čime su stavili do znanja da su ''jedino oni pravi Petrovići''. Na taj način se prezime Petrović svelo samo na potomke kaluđera Petra i njegovog sina Šćepca Kaluđerova iako se zna da je u to vrijeme bilo više porodica koje su imale prezime Petrović, pošto su svi vodili porijeklo od Petra Šćepanova, pradjeda kaluđera Petra. No, sve to nije sprečavalo nasljednike dinastije Petrović Njegoš da umješnošću, upotrebom sile pod okriljem položaja, hrabrošću dostojnom divljenju, kao i svojim izvanrednim umnim sposobnostima, steknu takvu prednost i neosporan autoritet, čime su nadmašili svoje sunarodnike i osigurali slavu, ne samo u Crnoj Gori, već daleko izvan njenih granica. __________________________________________
Rad Vojislava Miljanića ima izuzetnu vrednost. Autor je pokušao detaljnije ispitati vezu ''Muževice (planina Njegoš) – Herakovići-Petrovići'' i pritom je izneo više slabo poznatih pojedinosti o predelu ispod planine Njegoš. Kritike namenjene Erdeljanoviću, Luburiću, Kovijaniću, Đilasu su, po mojoj oceni, izvrsne i upravo zbog toga sliku remeti nepojmljiva Miljanićeva kontradiktorno-nekritička tendencija dokazivanja da preci Petrovića potiču iz Muževica premda za tako nešto apsolutno čvrsti dokazi ne postoje. Miljanić se, osim toga, često služi nekakvim ''narodnim predanjima'' kao izvorom za svoje argumente ne navodeći, pritom, od koga ih je i gde slušao, mada postoje naznake da se služio predanjima iz svog bratstva i izvesnog «Ljetopisa bratstva Miljanića». Čini mi se (možda grešim) da je Miljanić najviše kritikovao Andriju Luburića i da suština Miljanićeve filosofije možda upravo leži u rečenici «Iako se mišljenje Ninkovića, da bi Herak Misalić mogao biti rodonačelnik [njeguških] Herakovića ne može prihvatiti, takođe se ne može olako prihvatiti ni negiranje svega toga od strane Luburića». Iz svega ovoga izvlačim zaključak da se Miljanić odista služio dubokom kritičkom opreznošću ali da ju je upotrebio za subjektivnu nameru da poveže pretke Petrovića Njegoša sa Muževicama.
[15.IX 2012.: u dogledno vreme sledi pokušaj drug(ačij)e analize Miljanićevog rada]
Verovatno da je Risto Kovijanić pronašao (ili hipotetički rekonstruisao) više braće od stričeva Heraka Herakovića. Na gornjem linku data je pregledna porodična loza Bogutovića-Herakovića gde se spominju unuci Đurađa Bogutovića: Pribo (Pribil ili Pribislav) Vukašinov, Vlatko (ili Ratko) Vukašinov, Luka Pribislavov, Jovko Radinojev, Pribil Vukšić, Vukac Radinojev, Herak Herakov. Ne znam odakle Miljaniću Rajič (ili Rajko) Pribilović kada se (za sada) zna da je Pribil imao samo sina Luku. No, sve je moguće. [15.IX 2012.: trebalo bi u celosti da pročitam Kovijanićeve radove; do sada sam se služio delimičnim tekstovima] Iz priloženog se može videti i odakle je rodbinska veza između Karađorđevića i Herakovića-Petrovića: kćerka Nikole I Petrovića, Ljubica ''Zorka'', bila je supruga Petra I Krađorđevića i majka kralja Aleksandra I Karađorđevića. [15.IX 2012.: postoji, čini mi se, i jedna verzija nekakvog povezivanja rodoslova predaka Karađorđevića i Petrovića a ono se otprilike svodi, izgleda, na zajedničko poreklo ove dve loze.]
3. Problematika Herak – Hercegovina
Pojava tendencioznog isticanja herecegovačkog porekla predaka Petrovića Njegoša iz nedovoljno ispitanog «narodnog predanja» o seobi preko Gatačkog polja i od strane pojedinih istoričara (Milana Karanovića, Vida Vuletića-Vukasovića, Lazara Tomanovića, Sima Milutinovića Sarajlije, Alekse Ivića koji je u "O prvoj srpskoj seobi u Žumberak", Zagreb, 1920., na 8. strani neprovereno povezao Herakoviće iz Čarađa pod Orlinom sa Herakovićima sa Njeguša,…) s kraja XIX i početka XX veka (ali i kasnije), zahteva dugačko i detaljno ispitivanje, tako da ću ovde samo ukratko naznačiti nekoliko stvari [15.IX 2012.: ovo bi trebalo predstavljati ustvari neku vrstu pokušaja iznalaženja tokova određenih procesa unutar (pseudo)istoriografije; dakle, isključivo je reč o mom pretpostavljanju stanja stvari]:
Pošto je planina Njegoš nekada davno administrativno pripadala istočnom delu Hercegovine, a pošto Heraka i Raiča narodno predanje često vezuje za planinu Njegoš, rani autori su zbog toga pisali da je Heraku i Raiču poreklo ''hercegovačko''. Kada je planina Njegoš kasnije pripala Crnoj Gori, autori su ostali pri tvrdnji da su Herak i Raič poreklom iz ''Hercegovine'' ne objašnjavajući da pripadanje Hercegovini onda nije isto što pripadanje Hercegovini sada. Tako je nastalo netačno mišljenje da Herakovići-Petrovići potiču negde između Bileće i Neretve. Otkrićem nadgrobnih spomenika kod Stolca i na njima zapise imena nekoliko srednjevekovnih Herakovića i Heraka (koji, po svemu sudeći, nemaju veze sa njeguškim Herakovićima), automatski se zaključilo da preci Petrovića potiču sa reke Neretve. Ovaj netačni zaključak verovatno [28.IX 2012.: možda, ali pod pretpostavkom da je Sarajlija znao za npr. predanje o bjelojevićkom poreklu Petrovića, tj. da je to predanje uopšte i postojalo na početku XIX veka; ili da je bio upoznat sa srednjevekovnim natpisima i sl. (?)] je dao povoda Simi Milutinoviću Sarajliji (''Priručni leksikon'', Zagreb 1967.; 3. prerađeno i prošireno izdanje; nakladni zavod ''Znanje'', Zagreb; za izdavača: inž. Bruno Pekota; 596.str.: «[…] (Sarajevo, 3. X 1791 – Bgd, 30. XII 1847), književnik. Lutalac, nemirna i nesređena temperamenta, zagonetna karaktera, romantik, rodoljub, talentiran ali nedorečen pjesnik. […]». Objavio 1835. god. istoriju Crne Gore) da izmisli termin «Herača». J. Erdeljanović ''Stara Crna Gora'', 413.str.: «Sima Milutinović veli za vladiku Danila, da je ''рођенъ у Нěгуше… одъ братства Херачкога или Хераковићахъ, кои су се ту населили по узећу Хераче (Херцеговине) Турцыма; […] ''» – iz ovako formulisane rečenice vidi se da je «Herača» za Milutinovića predstavljala sinonim za Hercegovinu. Da li je Herača trebala označavati tobožnju ''Herakovu zemlju'' (zemlju Herakovića) ili nešto drugo ? Pitanje oko misteriozne Herače ostaje otvoreno pogotovo što su Turci u svojim defterima Hercegovinu nazivali Hersek.
4. Erakovina – zemlja u Vrbi (Njeguši)
J. Erdeljanović «Stara Crna Gora», 382.str.: o selu Vrbi koje se nalazi pored sela Herakovića, Rajićevića, Malog Zalaza itd.: «Na jugu je od sela Gornje Polje, u kome su manji delovi: Duboki Do, pomenuti Rinač – do Carevine (tako nazvane, vele, ''što su dobre zemlje''), Velje Njive, Vitovine, Žutkovine (nazvane po Žutkoviću-Rajićeviću, čije su bile pa ih prodao Vrbljaninu), Erakovina (bila svojina Erakovića), Serdarice, Pred-Knež-do […]». Da li je ovaj toponim – Erakovina – zajedno sa već poznatim selom Herakovićima (centralni deo Njeguša), dokaz postojanja osoba sa prezimenom (H)eraković koje su živele pre formiranja Petrovića i Radonjića?
(November 30, 2008 02:14AM)
Heraci, Erakovići, Herakovići i Eraci u Hrvatskoj
Veoma značajno štivo za istraživače rodoslovlja predstavlja «Leksik prezimena SR Hrvatske». Leksik je sačinjen na osnovu popisa iz 1948. godine. Iz njega se, nažalost, ne mogu saznati direktna obiteljska (porodična) kretanja, pojedinci i istorijat jer je Leksik prvenstveno okrenut rasprostranjenosti i brojčanom stanju prezimena, ali i kao takav daje važan uvid o tome gde se koje prezime nalazilo 1948. godine. Prvo je navedeno mesto življenja, zatim broj koji označava broj ljudi, a potom u zagradama broj koji označava koliko je obitelji (kućanstva). Crtica u zagradi valjda označava da su osobe tog prezimena podstanari ili tako nešto. [15.IX 2012.: zahvaljujem sal_mirabilis-u sa http://www.forum.hr na dostavljenim podacima]
[8.X 2012.: u dogledno vreme trebalo bi da dođem do podataka za prezimena Jerak i Horak]
__________________________________________
Iz ovog popisa se može izračunati koliko je na prostoru Hrvatske 1948. godine bilo popisanih osoba sa prezimenom/prezimenima (H)erak(ović). Nisam računao brojke u zagradama: Eraka: 1, Szabo-Herak: 3, Vukov-Herak: 4, Heraković: 126, Erak: 336, Eraković: 342, Herak: 650.
Ukupno, dakle: 1+3+4+126+336+342+650 = 1462.
U procentima to iznosi: Herak………………….44.46% (44.94%) Eraković……………….23.39% Erak……………………22.98% (23.05%) Heraković……………..8.62%
Ako se prezimena Szabo-Herak i Vukov-Herak svrstaju pod prezime Herak onda se dobija procenat od 44.94%, a ukoliko pretpostavimo da je greškom slučajno napisano «Eraka» umesto Erak procenat je 23.05%.
Treba obratiti pažnju na zanimljiv podatak da kod Poreča (na Istri – zapadna Hrvatska) postoji mesto Heraki. Verovatno su ga osnovali Heraci kojih, pretpostavljam, i danas ima u tom mestu. ___________________________________________
1. Jerak: «Prezime Jerak nose Hrvati, najvećim dijelom iz okolice Zadra. U prošlih sto godina rođeno ih je razmjerno najviše u Debeljaku kraj Zadra, gdje se svaki deseti stanovnik prezivao Jerak. U Hrvatskoj danas živi oko sto Jeraka u oko dvadesetpet domaćinstava. Podjednako ih je bilo i sredinom prošlog stoljeća.» 2. Horak: «Prezime Horak većinom nose Hrvati, dobrim dijelom iz Grubišnog Polja, a prema nekim izvorima iz Češke. Često su i Česi (također iz Grubišnog Polja) te vrlo rijetko i Mađari. U prošlih sto godina rođeno ih je razmjerno najviše u Ivanovom Selu kraj Grubišnog Polja, gdje se svaki pedeseti stanovnik prezivao Horak. U Hrvatskoj danas živi oko tristo Horaka u više od stodvadeset domaćinstava. Podjednako ih je bilo i sredinom prošlog stoljeća.» 3. Herak: «Prezime Herak u pravilu nose Hrvati, većim dijelom iz okolice Krapine, a rijetko i Srbi (iz okolice Koprivnice). Prema nekim izvorima potječu iz Istre, Žumberka te Senja. U prošlih sto godina rođeno ih je razmjerno najviše u Gredencu kraj Pregrade, gdje se svaki četvrti stanovnik prezivao Herak. U Hrvatskoj danas živi oko šesto Heraka u više od dvjesto domaćinstava. Podjednako ih je bilo i sredinom prošlog stoljeća.» 4. Erak: «Prezime Erak u pravilu nose Hrvati, većim dijelom iz Ploča, a prema nekim izvorima iz okolice Šibenika. Vrlo rijetko su i Srbi. U prošlih sto godina rođeno ih je razmjerno najviše u Danbilu kraj Šibenika, gdje se svaki deseti stanovnik prezivao Erak. U Hrvatskoj danas živi oko četiristo Eraka u oko stošezdeset domaćinstava. Sredinom prošlog stoljeća bilo ih je približno tristo, pa se njihov broj do danas povećao za jednu trećinu.
Najveća migracija Eraka u prošlom stoljeću zabilježena je iz Šibenika u Zagreb.» 5. Heraković: «Herakovići su Hrvati, najvećim dijelom iz Samobora. Razmjerno najviše Herakovića u proteklih sto godina rođeno je u Cerovici kraj Samobora, gdje se svaki treći stanovnik prezivao Heraković. U Hrvatskoj danas živi oko sto Herakovića u oko četrdeset domaćinstava. Podjednako ih je bilo i sredinom prošlog stoljeća. Najveća dva migracijska pravca Herakovića u prošlom stoljeću zabilježena su iz Samobora u Zagreb te iz Brežica (Slovenija) u Samobor.» 6. Eraković: «Erakovići su pretežito Srbi, dobrim dijelom iz okolice Skradina (Bratiškovci) i Knina (Štikovo) a također kao Srba ima ih na području Banovine često su i Hrvati iz Slavonskog Broda. Razmjerno najviše Erakovića u proteklih sto godina rođeno je u Štikovu kraj Knina, gdje se svaki deseti stanovnik prezivao Eraković. U Hrvatskoj danas živi oko dvjesto Erakovića u više od šezdesetpet domaćinstava. Sredinom prošlog stoljeća bilo ih je približno tristo, pa se njihov broj do danas gotovo prepolovio.»
(December 01, 2008 01:45AM)
Erakovići Slavonskog Broda
4. X 2008. dobio sam jedno pismo od gospodina Darka Erakovića iz Slavonskog Broda. U njemu, o Erakovićima iz okoline S. Broda, između ostalog stoji:
«[…] Naše prezime je u Sibinju već negdje 4 stoljeća. U Gornjim Andrijevcima nema Erakovića, a u Sibinju ima 5 familija koji su susjedi ali nismo u srodstvu. U Slavonskom Brodu imam strica. Svi smo rimokatolici i starosjedioci (šokci) u Sibinju. Djedovi su se zvali Gašpar, Leonardo, Marin i sestre Lucija, Eva i Marija. Pradjed se zvao Antun, ali nisam do sada istraživao porijeklo. Po svemu sudeći porijeklo vodi iz Crne Gore, mislim. […]»
Iz pisma se vidi da u Sibinju (par kilometara severozapadno od Broda) živi više familija Erakovića od kojih neke, po Darkovoj priči, nisu u međusobnom srodstvu. Nadam se da će vreme doneti još novih informacija.
(December 01, 2008 00:53AM)
Herakovići: Senj-Žumberak
Ovde sam već ranije pisao o Herakovićima iz okoline Žumberka. Spomenuo sam i Herakoviće-plemiće iz knjige Envera Ljubovića «Grbovnik Gacke, Krbave, Like, Senja i Vinodola». Novi momenat je što sam pronašao opširnije izvode upravo iz Ljubovićevih knjiga. Na novootvorenom sajtu http://www.cro-eu.com administrator Marica je iznela nekoliko vrednih tekstova o hrvatskim prezimenima. 1. listopada 2008. na internet je stavila sledeći tekst (podvučene i istaknute reči su u izvoru): http://www.cro-eu.com/forum/index.php?topic=741.0 :
«HERAKOVIĆ […] Uskočki je vojvoda Ivan Heraković, zbog vojnih zasluga u borbi protiv Turaka na prostoru Primorske vojne krajine, od cara Maksimilijana II. dobio carsko plemstvo i grb u Beču, 5. kolovoza 1569. godine. Istodobno s Ivanom Herakovićem, carsko su plemstvo i grb dobili uskočke vojvode: Juraj Batalović, Silvester Jurić, Vuksan Marinković i Radman Vučetić. Plemstvo i grb dobili su zbog iznimnih zasluga u obrani prostora Senjske kapetanije od Turaka i revnosti u obavljanju vojničke službe. Vojnička se služba posebice njegovala u ovoj uskočkoj obitelji, čiji su članovi obnašali i dužnost vojvode senjskih uskoka, koja je bila nasljedna i samo su odabrani i dokazano hrabri u mnogim ratovima mogli obnašati vojvodsku čast i dužnost. Živjeli su u Senju i bili članovi senjske vojne posade. Nakon završetka Uskočkog rata i potpisivanja mira u Madridu 1617. godine, mnoge su uskočke obitelji morale, prema odlukama toga mira, napustiti Senj i naseliti se što dalje od uskočkoga Senja. Obitelj Heraković najprije se doselila u Liku, a zatim u Žumberak, gdje i danas žive potomci ove poznate senjske uskočke i časničke obitelji. U bitci kod Jurjevih stijena kod Otočca sudjelovali su i žumberački uskoci pod zapovjedništvom krajiškog kapetana Petra Zrinskog. Žumberački uskoci zvali su se mazoli. Petar Zrinski obnašao je službu kapetana žumberačkih uskoka, a u njegovo je vrijeme sastavljen i napisan žumberački urbar, tj. popis naselja i zemlje cijeloga zapadnog dijela Žumberka. Danas žive u Novom Selu Žumberačkom, Velikoj Rakovici, Svetoj Nedelji; u novije vrijeme u Samoboru i Zagrebu, a jedan se ogranak obitelji naselio u Srijem i Bačku.
Poreklo naše porodice je iz Mateškog sela (zaseok Oreško selo) na Kordunu,znam da mnogo više porodica Oreščanin potiče iz mesta Perna takođe na Kordunu,ali ništa više od toga.
Zaboravio sam da dodam da nam je Krsna Slava Sveti Marko.
Before I forget to mention, someone is working on the SGS members download section to make it more “clear” then it was before 🙂
Thnx to Joe Curia for the integration module.
КЕРКЕЗ (Српски прeзимeник – Вeлиmир Михaјловић›)
У следећим селима у Бјелајском пољу и Бравском: у Вођеници (изОчијева, старином из Лике), у Скакавцу, Субаји, Рашиновцу, Цимешима и Бјелају (из Лике у XVIII веку); у Вучковици у Горњем Драгачеву (Србија) : у области Крњеуша у Босни; почетком XX века у следећим селима : у Перни (кодОтока), Пученику код Босанске Крупе, Пакрацу и селу Дијелка код Вировитице; савремено презиме у Сплиту, Босанском Петровцу и Чачку; у Хрватској 1948, околина Винковаца и Белог Манастира. Презиме je идентично са етником К'еркез (Черкез ) који није забележен у нашим речницима. Уп. бугарскоп резиме Керкезов од исте основе.
Vladislav (14.IV 2008., 19:01): Kao prvo Peroj su naselili Srbi iz Crne gore 1657 u malom broju (par stotina) ,a Zumberak je brojniji sa par hiljada sizmatika.U Zumberku su 1750 bila samo dva pravoslavna svestenika rodjena braca Marko i Teodor i djakon Janko (sinovac) iz porodice Pruscevica (Prusac) ,ova dvojica svestenika umiru brzo jedan za drugim i u Zumberku borave gomirski kaludjeri Gavrilo Musulin i Makarije Visnjic koje je major Pecinger protjerao.A Janka Prusca je okovao pa ga kao prostog zlocinca posalje pod strazom u Karlovac.A evo i nekih pravosalvnih koji su 1758 odbili preci na uniju : Gavrilo Brdar, Janko Ognjanovic, Jovica Zivkovic,Marko Radjenovic, Damjan Kordic, Perica Vukasovic, Jovan Sajatovic, Mijajlo Predojevic, Stojan Djurovic, Jovica Paunovic, Jovan Ranilovic, Janko Blagojevic, Janko Erak, Stojan Vranjesevic, Ive Danculovic,itd,itd… _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
badday (16.V 2007., 23:16): Dali znate nešto o prezimenima HERAK,HERŠAK,HRŠAK ?inače to su prezimena iz hrvatskog zagorja. Svibor (17.V 2007., 04:00): Prezime Herak moglo je nastati od nadimka Hero koji je pak nastao od imena Herman ili direktnim skracivanjem imena Herman,a isto je tako moglo nastati i od nadimka za hrabrog covjeka (heroj-Herak) Prezime Heršak nastalo je od nadimka Hersa ne baš rasvijetljenog postanja.Hersa moze znaciti onaj koji hrli,juri (onaj herli,hersa).Od hrliti su nastala prezimena Herl,Herlić,Hrle,Hrlec,pa mozda i ovo. Prezime Hršak najvjerovatnije je nastalo od narodnog imena Hrs,Hrsina,a mozda i po mjestu doseljenja…. Mozda su prezimena Hrsak i Hersak nastala od istog prezimena,ali je jedno zadrzalo stariji oblik,to bi se moglo vidjeti u crkvenim knjigama…. badday (17.V 2007., 22:55): Znam da prezime Hršak ima neke veze sa raži,i to je sve ,volio bi saznat malo više o tom prezimenu jer je dosta rašireno po krapinskom dijelu zagorja,Petrovsko,Pregrada,postoji čak i mjesto Hršak breg. Htio sam potražiti u župnim spisima u crkve sv.Petra i Pavla u Petrovskom ,ali je ona do temelja spaljena 28.11.1943.zajedno sa svim spisima. *Inga*(18.V 2007., 15:53): herak – krapina, istra
Nadam se da je badday u međuvremenu nešto otkrio. _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
[http://www.croatia.org] (E) Croatian Inmates in German Concentration Camps By Nenad N. Bach, Published 03/31/2005
By John Peter Kraljić 31-Mar-05
«INTRODUCTION. The 60th anniversary of the liberation of Auschwitz brings to mind the relatively unknown story of ethnic Croat inmates in German concentration camps. […] LIST OF CROATIAN INMATES IN GERMAN CONCENTRATION CAMPS: […] 86. Herak, Bogumil. An Istrian living in Zagreb, he died in Auschwitz. (Nepokorena, p. 42). 87. Hero, Prima. From Susak (Rijeka), she was in Ravensbruck and died in a camp. (Ravensbruck, pp. 7 & 25)». _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
[http://www.kostajnica.com] , [http://www.kostajnica.com] > Spomenar ~ Vjetrovi zavicaja > 1. i 2. str.: […] Rob rada (14.X 2008.): [quote="Ane"]Milane, govorimo o zgradi kod zeljezare, pravo preko puta
Brkiceve kuce…[/quote]
Jesu li tu zivjeli i Kutlici?
Ane (14.X 2008.): Ne znam, zaista…[novi red; dalje ''N.R.'' – hijerakul]Moguce je da su zivjeli kasnije..[N.R.] Cak mi se cini da jesu… ali…[N.R.]ne mogu biti sigurna.[N.R.]Kad sam ja zivjela u toj zgradi… nije bilo Kutlica.[N.R.]Bili su Mirkovici, Erakovici… i teta Milja Bijelic[N.R.]sa svoje dvije cerke…[N.R.]Ali… ja govorim o vremenu…[N.R.]kad si se ti mozda tek rodio…[N.R.]ukoliko si vrsnjak moje sestre Rob rada (15.X 2008.): Jeste, to je ta kuca, sa jedne strane Banijapromet, a sa druge kuca onog Peera sto je vozio u vatrogasnom.[N.R.]Ja se sjecam Duje Erakovica, tete Milje i njenog cvijeca, Kutlici su bili na spratu, a iza zgrade dvoriste sa drvenim vratima na garazama, na vratima nacrtane stative i onda igramo nogomet, malo je uzbrdo, ali nije nam smetalo.[N.R.]Ali se ne sjecam Mirkovica, vjerovatno je to bilo mnogo ranije, sjecam se samo onih Mirkovica u Kavrlji, kuca iznad Bosnica.[N.R.]A jesam li vrsnjak tvoje sestre – pojma nemam (malo bi pomoglo da znam ko ti je sestra) Ane (15.X 2008.): Una mi je sestra.[N.R.]Da, to je ta kuca i to dvoriste… malo uzbrdo… prema groblju…[N.R.]Kutlici su se, onda kasnije nastanili u stan, gdje su ranije bili[N.R.]Mirkovici… , a mi smo nekada stanovali u garsonjeri, odmah do toga stana…[N.R.]Mislim da je kasnije tu stanovala jedna zena… ali… ne znam kako se zove….[N.R.]Da… cika Dujo Erakovic… Mislim da se i njegova zena zvala Milja… I Mirkoviceva zena se isto zvala Milka… i teta Milja Bijelic… Sve Milje su bile u toj zgradi… _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Stranica 1081./1083.: Akti gradonačelnika: ''Zaključak o utvrđivanu liste i adresara primatelja »Petrinjskog lista«'':
''»Petrinjski list« informativno glasilo Gradskog vijeća i Gradskog poglavarstva Grada Petrinje besplatan je za članove Gradskog vijeća, Gradskog poglavarstva, te za ustanove, poduzeća i javne službe u vlasništvu Grada Petrinje (ukupno 230 primjeraka).
»Petrinjski list« besplatno će se dostavljati po jedan primjerak i za potrebe mjesnih odbora na području Grada Petrinje, institucijama, ustanovama, tvrtkama i pojedincima od posebnog značaja i interesa za Grad Petrinju i to:
Staloženo Račanu ne trebaju spektakli poput Herakova uhićenja, Večernji list: »U cijeloj ovoj priči još je jedna potencijalna opasnost. Slučaj bivšeg ministra Heraka režiralo je staro vodstvo MUP-a i državnog tužiteljstva, koje je, kažu, već dulje obrađivalo taj slučaj. Čemu onda takvo tempiranje afere?! Herak je u neku ruku i poželjna žrtva, jer ga kao tipičnog političkog karijerista ne vole ni oni od kojih je prebjegao, ni oni kojima je unosno naplatio svoj odlazak. Ne znači li to da je njegova medijska egzekucija zapravo i stvaranja prilike da se potiho iskradu oni koji su upetljani i u mnogo krupnije zloporabe? Sličan je problem i s nekim uhićenjima vezanim uz gospodarski kriminal i mafijaštvo samo mjesec-dva prije izbora, čije eventualno podizanje optužnica čeka novu političku garnituru. Onima koji su ih uhitili godinama nisu smetali, a kad nije uspio ni predizborni blef s najavom 'energičnog raščišćavanja', s tim će se slučajevima zabavljati – izborni pobjednici. Zato ne bi bilo loše da se novi ministri podsjete parole koju je upravo Račanova stranka lansirala za neke prijašnje izbore: 'Staloženo!'«
Repovi starih obračuna? Je li Heraka štitio samo politički imunitet?, Slobodna Dalmacija: »Herakov slučaj, poput brojnih ostalih, koji posljednjih dana plijene medijsku pozornost, nameću pitanje zašto su 'svjetlo dana' ugledali upravo sada, nakon što su 'čamili' u ladicama državnih odvjetnika, policije i sudova? Je li možda razlog i u tome što se sada promjenom vlasti 'lakše diše' nakon popuštanja HDZ-ovih pritisaka, u prilog čemu ide Račanova poruka kako određene strukture neće smjenjivati, već će se pratiti kako se one ponašaju u ovim sudbonosnim danima na samom početku rada nove hrvatske vlasti? Ili su to još uvijek 'repovi' obračuna HDZ-ovih frakcija, s obzirom na to da se zna da je Herak preko velikog i bliskog prijatelja Miroslava Kutle bio 'igrač' Ivića Pašalića, a uhićeni slavonski tajkun Đuro Burek, većinski vlasnik Labinokomerca, čiji je direktor Đani Bažon uhićen zajedno sa svojim prijateljem Herakom, 'klijent' upravo suprostavljene frakcije.«
Nastavak sa 1. stranice:
Heraku i Bažonu produžen pritvor »To će onemogućiti njihov utjecaj na svjedoke u istražnome postupku, odnosno omogućiti neometano prikupljanje podataka i drugih dokaza«, istaknuo je sudac u ponedjeljak, dodavši da je stoga odredio po 30 dana pritvora za Heraka i Bažona nakon dana uhićenja. U priopćenju se još navodi da je Županijsko državno odvjetništvo u Puli 30. siječnja 2000. godine dostavilo istražnom sucu istražni zahtjev protiv Ivana Heraka, Antona Golika (bivši Herakov pomoćnik i predsjednik TD »Imperijal« Rab) i Đanija Bažona zbog osnovane sumnje da su Heraku pomogli pri izvršenju kaznenog djela – novcem Ministarstva turizma (milijun kuna), namijenjenu za potporu turizmu, podmirene su dospjele obveze poduzeća »Midin-vest« iz Poreča u vlasništvu Herakove supruge Daniele, čiji je on direktor. Sukladno odredbama Zakona o kaznenom postupku istražni sudac je razmotrio istražni zahtjev dana 31. siječnja 2000., te na temelju do sada prikupljenih podataka i činjenica u spisu utvrdio da je istražni zahtjev osnovan. Stoga je donio rješenje o provođenju istrage prema okrivljenima Heraku i Bažonu. Nakon što je u nedjelju županijski državni odvjetnik u Puli Vlatko Nuić predao istražnom sucu zahtjev za produljenje pritvora Heraku i Bažonu, javnost je sa zanimanjem očekivala odluku istražnog suca, koji je na osnovu do sada utvrđenih činjenica zaključio da postoje razlozi produljenja pritvora pomenute dvojice, a na osnovu članka 102. stavka 1. i 2. Zakona o kaznenom postupku kako bi se onemogućio njihov utjecaj na svjedoke koje će biti potrebno ispitati tijekom postupka istrage i kako bi se omogućilo neometano prikupljanje sve druge potrebne dokumentacije i drugog dokaznog materijala u »slučaju Herak «. Istražni sudac Vujić je kazao novinarima da u interesu istrage u ovom trenutku ne može odgovarati na njihove upite, a prema nekim informacijama novinarima bi se tijekom današnjeg dana mogli obratiti Herakov odvjetnik Krešimir Krsnik i Bažonov odvjetnik Predrag Jošanović. Prema Kaznenon zakonu za kazneno djelo zloporabe ovlasti za koje se tereti Ivan Herak, predviđena je novčana kazna ili zatvorska kazna do tri godine, a za kazneno djelo počinjeno s ciljem pribavljanja znatne imovinske koristi predviđena je kazna zatvora od jedne do deset godina. Naravno, u ovom trenutku u središtu pozornosti istarske javnosti je imovinsko stanje obitelji Herak, a svi najviše pričaju od velebnoj nedovršenoj obiteljskoj kući Herakovih u porečkom naselju Špadiću. Inače, Herakovi službeno stanuju u jednoj katnici površine stotinjak četvornih metara s garažom, a prema nekim tvrdnjama u neposrednoj blizini Herak ima još jednu sličnu kuću u nizu. DAMIR HERCEG
PULA – Nepravomoćnom presudom Vijeća Županijskog suda u Puli, kojim je predsjedavala sutkinja Sena Midžić- Putigna, bivši ministar turizma, a sada poduzetnik, Ivan Herak, oslobođen je optužbi za malverzacije sredstvima Ministarstva turizma.
Županijsko državno odvjetništvo Heraka je teretilo za dva kaznena djela zlouporabe ovlasti u gospodarskom poslovanju u vrijeme dok je bio ministar turizma. Ovo je, inače, bilo ponovljeno suđenje za ista kaznena djela, jer je presudu iz listopada 2004. godine kojom je Herak osuđen na 4,6 godina zatvora Vrhovni sud u svibnju prošle godine vratio na ponovno suđenje Županijskom sudu u Puli.
Novo raspravno vijeće nije prihvatilo ni jednu točku optužnice. Sutkinja Sena Midžić-Putigna u obrazloženju presude u više je navrata isticala kako je državno odvjetništvo vrlo ambiciozno pisalo optužnicu, ali bez ijednog dokaza.
[…]
Nitko mi ne može vratiti osam godina
Po izlasku iz sudnice, Ivan Herak je zadovoljno rekao kako je vrijedilo čekati gotovo osam godina. – Pravda je spora, ali je ipak najbitnije da sam ovom presudom skinuo stigmu i ljagu sa svojeg i imena moje obitelji – ustvrdio je Herak. Na pitanje hoće li tužiti državu zbog pritvaranja, ako oslobađajuća presuda postane pravomoćna, Herak je rekao kako su mu u ovom trenutku važniji čast i ponos. – Ništa i nitko mi ne može vratiti osam godina života – zaključio je Ivan Herak.
http://www.samoborskiglasnik.net/mat_vj_arh.asp > ARHIVA: Vjenčani (Rašet Hazeraj i Stella Rastovac ''Glasnik Samobora i Svete Nedelje''; glavni urednik: Robert Škiljan; izdavač: Samoborfest d.o.o. Svetonedeljska 4, 10 430 SAMOBOR):
HERAK Matični ured Samobor:
Zlatko Herak i Renata Škiljan 04.05.2007.
Matični ured Samobor:
Matični ured Sveta Nedelja: Zenon Hansler i Božidarka Herak vjenčani 25.05.2002.
HORAK
Matični ured Samobor:
Matični ured Sveta Nedelja:
Davorin Horak i Iva Runkas 08.08.2003.
HERAKOVIĆ Matični ured Samobor:
Matični ured Sveta Nedelja: Dario Brunović i Blanka Heraković vjenčani 30.11.2002. Matični ured Samobor:
Matični ured Sveta Nedelja: Marijan Ratešić i Marina Heraković 14.05.2003. Matični ured Samobor:
Matični ured Bregana: Petar Heraković i Dragica Prišlin 02.04.2005. u Rudama Matični ured Bregana:
Matični ured Sveta Nedelja: Davor Heraković i Ivana Dragić 24.04.2004. Lug Samoborski
ERAKOVIĆ
Matični ured Samobor:
Matični ured Bregana: Davor Haber i Vesna Eraković 07.01.2006.
[28.IX 2012.: ostala prezimena koja sam izdvojio:]
Matični ured Samobor:
Matični ured Bregana:
Franjo Belak i Štefica Fauković 12.11.2005.
Bradač Željko i Anita Belak 17.09.2004.
Mario Pirak i Martina Kostelac 05.03.2005.
Matični ured Samobor:
Matični ured Sveta Nedelja:
Dubravko Runtas i Gordana Belak 30.08.2003. Domaslovec
Bruno Matijević i Andreja Belak 10.05.2003.
Zoran Jelaković i Renata Hirschsohn 24.04.2002.
Matični ured Sveta Nedelja:
Ivica Jurak i Diana Šalić 25.11.2006. Austrija
Miroslav Mitak i Zrinka Lipovac 17.05.2003.
Matični ured Bregana:
Marko Noršić i Blaženka Perak 23.09.2006.
Matični ured Bregana:
Matični ured Sveta Nedelja:
Mario Nikl i Kristina Jurčin [naknadnim proveravanjem navedenih podataka nisam uspeo pronaći gornji link tako da mi je datum venčanja ovog bračnog para ostao nažalost nepoznat – hijerakul]
«GRAĐA ZA SUVREMENU POVIJEST DRNIŠKE KRAJINE KRONOLOŠKA ZBIVANJA U DRNIŠKOJ KRAJINI OD POČETKA 1941. DO KRAJA 1991. GODINE
[…]
6. Žrtve ratnog razdoblja Drniške krajine od 1941. do 1944. […] Ostaje problematična lista «lipanjskih žrtava» o kojoj smo ranije govorili vezano uz ustašu Jucu Rukavinu.Po komunističkoj okupaciji Drniša, komunisti su stvarali «liste žrtava», među kojima je najveća takozvana lista «lipanjskih žrtava» 1941. u kojoj se ustašama pripisuje «pokolj Srba». Taj dokument potječe iz komunističkih pismohrana u Zagrebu i dostupan je tek od uspostave nove Hrvatske države, ali je nastao na terenu, vjerojatno u «OZNI» u Šibeniku ili Drnišu. Sve u njemu napisano mora se uzeti s najvećim oprezom. Dokument optužuje ustašu Jucu Rukavinu kao organizatora «hapšenja», ali ne navodi razloge hapšenja niti jedne navedene «žrtve». Sam tekst navodi u popisu samo ime drniškog «paroha» Sebastijana Jovića, koga je Juco Rukavina navodno odveo iz Drniša u lipnju 1941. i za njegovu se daljnju sudbinu više ne zna. Ostale navodne «žrtve» tekst iz nepoznata razloga izostavlja, tek povremeno ih spominjući, naglašavajući kako ih donosi i prilaže dokumentu u posebnom popisu. Postavlja se pitanje je li Sebastijan Jović jedina žrtva koju je Juco Rukavina uhapsio i odveo, otkrivajući ga kao inicijatora napada na Hrvatsku državu, kad ga komunisti jedinoga izdvajaju iz popisa, a sve ostale posebno ispisuju, označavajući ih počesto samo «žrtvama pod brojem». Kao što je već u prethodnom tekstu rečeno, Juco Rukavina vjerojatno je istraživao slučajeve srpskih terorističkih prepada i ubojstava, odlučan da nađe ubojice i da ih po ustaškom načelu «ljute trave na ljutu ranu» privede pred sud Nezavisne Države Hrvatske. Komunisti su sve vrijeme falsificirali dokumente, praveći od njih ono što im je služilo u pojedinom momentu zacrtanoj svrsi, pa i ovaj komunistički napis treba uzeti u takvu svjetlu. Osim toga, komunističko načelo»priznajem istinu samo svoje partije» i «cilj opravdava svako sredstvo» nalaže nam biti veoma opreznim kad čitamo njihove «istine». Dokument je sumnjive namjere i vjerojatno je služio dvostrukoj svrsi: 1) da bi komunisti dobili ratnu odštetu namjerno su izmišljali nepostojeće žrtve, 2) istovremeno su među Hrvatima tražili krivce za nepostojeće «žrtve» kako bi mogli opravdati njihova pogubljenja ili drastično stroge zatvorske kazne. Neke su takve «žrtve» provele u ustaškome «zatvoru» tri dana. Komunisti ne priznaju da je tadašnja država imala pravo istraživati «zločine» i pod osnovanom sumnjom pozvati čovjeka kako bi od njega uzela iskaz, a kad bi vidjela da nema nikakve sumnje, čovjeka bi pustila na slobodu, bio on Srbin ili netko drugi. Tako je na nekoliko godina robije osuđen Hrvat jer je otišao prenijeti poruku zatvorskome ključaru Drezgi da «pripravi krevete i hranu» za uhapšenog generala Pavlovića, dok ih druge mnogo važnije stvari «ne zanimaju». Komunisti ne osuđuju Srbe zbog gnusnih zločina i terorizma, ali optužuju Hrvate što su uzeli pravo braniti se od srpskog terorizma. Po komunistima su za navodni pokolj» lipanjskih žrtava» optuženi slijedeći Hrvati: fra Petar Berković, Juco Rukavina, Ivica Matković, Ljubo Matković, –orđe Marojević, Ante Beader, Josip Brela, Božo Vukušić, Drago Dogan, Mate Pućo, Krste Cigić, Božo Strunje, Mate Vidović, Marko Nakić, Mate Jakelić, Petar Sučić, Joko Jolić, Ante Krnić, Joko Jerković, Ivica Vukorepa, Žarko Milić-Štrkalj, Petar Mrčela, Ivan Mrčela, Ivan Škarica, Jandre Sabalić, fra Božo Vugdelija, Janko Heraković (grkokatolički župnik Kričaka), Nikola Heraković, Marko Tomić, Ivan Odak, Ivan Ramljak pok. Mate, Ivan Ramljak, pok Petra, Marko Ramljak, Boško Mrđen, Šime Šiklić, Stipan Vukosavić, Ilija Marić, Josip Šušnjić, Božo Barišić, Ante Barišić, Mile Baljak, Stipe Sartari, Pavle Pučić, Giovannico Biddau, Marko Nakić-Alfirević i Mate Veštić. Navedeni Hrvati uglavnom su pogubljeni, manjina ih je robijala duge zatvorske kazne, a neznatna manjina spasila se bijegom u emigraciju. Primjerice, Božo Strunje masakriran je u Žitniću, a da nitko nikada nije tražio njegovih ubojica. Kao dokaz za navodne «zločine» komunisti su uzeli izjave slijedećih ljudi: Josipa Drezge, Nikole Adžije, Steve Vukašina, Mare Jović, Ljube Odaka, Mile Milete, Marka Milete, Tome Lončara, Ljubice Lončar, Danila Ivaza, Božice Eraković, Marije Bukarica, Ivana Topića, Špire «olovića, Mile «olovića, Jakova Bilića, –ure Beadera, Sime Beadera, Vojina Beadera, Anice Janković, Jove Manojlovića, Milana Gušavca, Ane Lunić, Jerka Lunića, Marija Lunić, Ante Jukića, Petra Jukića, Marka Janjića, Marka Ivčevića, Stane Martić, Milice Vukšić, Steve Vukšić, Ane Vukšić, Vase Vukšić, Tode Vukšić, Špire Meleta, Ranka Vukašina, Todora Jelića. Također Knjigu čuvara zatvora Kotarskog suda u Drnišu i izvod iz dnevnika talijanskog zapovjedništva.
KRATAK OPIS I KVALIFIKACIJA ZLOČINA: 1. Kvalifikacija: izdaja naroda – ubistvo i pokolji – sistematski teror – pljačka – masovna mučenja gradjanskih lica. 2. Kratak opis: Vukorepa Ivica skupa sa fratrom Berkovićem i nekim drugim osobama iz Drniša, stvara prvu ustašku organizaciju još prije pada stare Jugoslavije 1941 god. Za vrijeme ustaškog terora on je ustaški načelnik u Drnišu, te je jedan od onih koji organizuje taj ustaški pokolj Srba u Drniškoj krajini u lipnju 1941 godine, a u kojem su bile pobite žrtve ad 1/ do 43/. U tim dogadjajima on je jedan od naredbodavaca, dok nema dokaza da bi sudjelovao kao izvršitelj. Kriv je dakle kao jedan od glavnih organizatora pokolja Srba u Drniškoj krajini i ostalih zločina koji su tada izvršeni.
I. KRZ – Zh 41186, kut. 514
(Zločinac, mjesto, vrijeme, način i sredstva izvršenja, žrtve, štete)
Fra Petar Berković, župnik u Drnišu, već prije rata osniva u Drnišu prvu ustašku organizaciju, u kojoj okuplja nekolicinu drniških omladinaca, obrtnika i trgovaca, te nekoliko zemljoradnika sa Petrova Polja. Ta organizacija razvija svoju propagandnu djelatnost, koja se uglavnom svodi na širenje i raspaljivanje plemenske mržnje, te na pripremanje prevrata za slučaj rata. U tom radu župnik Berković razvio je upravo nevjerovatnu aktivnost, koristeći u punoj mjeri svoj svećenički položaj. Ova tako stvorena ustaška organizacija pristupa, u slomu stare Jugoslavije, odmah ostvarivanju svojih veleizdajničkih ciljeva Tih dana župnik Berković uzima nasilno vlast u Drnišu i sa svojim ljudima vrši razoružavanje jedinica jugoslavenske vojske, koje se povlače kroz Drniš. Već u tim prvim danima počinju progoni srpskog življa, i ustaše počinju hapsiti Srbe po Drnišu. Vjerojatno bi već tada, u travnju 1941, došlo do pokolja drniških Srba, koji je župnik Berković sa svojim pristašama bio već ranije zamislio, da je za to bilo vremena. Sve je već bilo pripremljeno da se pristupi klanju i istrebljenju srpskog življa Drniša — u to vrijeme dolazi iz Šibenika u Drniš jedna skupina ustaša, koji će se u čitavom toku rata pokazati kao nečuveni koljači: Maroević Djordje, Matković Ivica, njegov brat Ljubo, Beader Ante, a istodobno silazi u Dalmaciju iz Like stari ustaša Juco Rukavina, s jednom skupinom ličkih ustaša, uzima za sjedište Knin, ali povremeno dolazi i u Drniš — ali ustaški plan mora biti odgodjen za neko vrijeme, pošto talijanske okupacione trupe, koje su ušle u Drniš 10. travnja, preuzimlju vlast u svoje ruke te puštaju iz zatvora uhapšene Srbe. Ustaše ipak nastavljaju s pripremama te u pojedinim selima drniške krajine organizuju svoje skupine. Župnik Berković tih je dana upravo neobuzdan, tako da dolazi u sukob sa talijanskim vlastima i biva uhapšen te odveden u Zadar, gdje nakon par dana, biva pušten, pa odlazi u Zagreb, odakle se vraća u Drniš par dana nakon nasilne aneksije primorskog dijela Daimacije po Italiji, kojom je Drniš sa svom krajinom dodijeljen tkz. «N.D.H.», kao ustaški povjerenik za tu oblast. Početkom lipnja Talijani mu predavaju civilnu vlast, i on stavlja na položaj ustaškog «načelnika» drniške općine jednog od svojih najužih suradnika, Ivicu Vukorepu. Uza nj su tada, pored spomenutih, još: Dogan Drago, Jerković Joko, Vukušić Božo, Strunje Božo, Milić-Štrkalj Žarko, Cigić Krste, Pućo Mate, Vidović Mate la, Vugdelija fra Božo, braća Petar i Ivan Mrčela, Nakić Marko, Škarica Ivan, Krnić Ante, Heraković pop Janko i brat mu Nikola, Sabalić Jandre, Sučić Petar, Jakelić Mate i Jolić Jakov. Svi ovi tvore neku vrstu ustaškog štaba u Drnišu, i moraju se smatrati, tko više tko manje, krivcima lipanjskog pokolja drniških Srba. […]
4. Progoni, kazne, strijeljanja … […] «Špiljari» su se ipak nekoliko narednih godina uspjeli održati. Hranili su ih potajno ili su danju bili u «trapovima» pod zemljom, a noću bi pokatkad izlazili u prirodu. Takav život bio je nesnosan, ali jedino moguć. Jedan takav Hrvat iz sela Promine predao se komunistima tek četrdesetak godina iza rata. A kako je poznato posljednji «špiljar» sa Hrvatskog sjevera izišao je iz skrovišta 1991., po osnutku Hrvatske države. Komunisti su u sudstvu radili što su htjeli. Tisuće ljudi prispjelo je na robiju i osuđeno. Novine toga doba donose neke presude i uhićenja, ali ne glavninu. Pokatkad donose kazne od šest mjeseci, a ne donose stotinu strijeljanja. Zato podaci dobiveni iz komunističke «Slobodne Dalmacije» nisu ni približno točni. Mi ćemo ipak vidjeti što donose i koga sude. Evo niza novinskih izvješća: «Pravedna kazna narodnoga suda stigla je još jednoga špekulanta i narodnoga neprijatelja. Svi ovakvi tipovi kao što je Ante Šupuk koji, dok narod ulaže neizmjerne napore da obnovi svoju zemlju, skrivaju robu i sabotiraju rad naroda u tome pravcu, bit će privedeni zasluženoj kazni.» [fusnota 49 – ''Slobodna Dalmacija'', br. 127 / 1945, str. 2. ]. «Kotarski narodni sud u Drnišu izrekao je presudu protiv Ivana Ćorića, poslovođe firme braće Ćorić, koji je optužen za neprijavljivanje velikih količina robe. [fusnota 50 – ''Slobodna Dalmacija'', br. 167 / 1945, str. 4. ].» Ivan Elez iz Sedramića osuđen je na pet godina robije. Optužnica ga je teretila kao «viđenijeg» kninskog «ustašu» koji je priređivao u svome stanu gozbe i prijeme za ustaške časnike i ustaše [fusnota 51 – ''Slobodna Dalmacija'', br. 180 / 1945, str. 4. ]. Prominjani Jere i Ante Ćorić osuđeni su : Jere na 5 godina «gubljenja časti» i konfiskaciju imovine, a Ante na 6 godina «gubljenja časti» konfiskaciju imovine i na 6 mjeseci prisilnog rada. Ova je presuda donesena u slijedećem sudačkom sastavu: Tužitelj je bio Vojo Masniković, branitelj pravnik Srećko Poklepović, a članovi suda Vicko Šprljan, Ante Vrančić, Milan «akić, Ivica Erak i Gojko Barbić [fusnota 52 – ''Slobodna Dalmacija'', br. 192 / 1945, str. 4. ].»
(July 02, 2009 12:04PM)
Erakovići iz trougla Split – Šibenik – Knin
Trougao kojeg sačinjavaju gradovi Split, Šibenik i Knin nisam postavio kao strogo definisan oblik regiona, već sam ga uzeo zato što mi se učinilo da je negde između ova tri grada stanovala većina Erakovića čija je zajednička slava Sv. velikomučenik Georgije (Đurđevdan). Ima ih mnogo i čine jednu od najbrojnijih grupacija balkanskih Erakovića i tek sam na početku njihovog upoznavanja. Ne znam da li na označenom prostoru ima ili je bilo Erakovića koji nisu u srodstvu sa Erakovićima Sv. Đorđa.
1. [p221.ezboard.com], http://drnis.yuku.com/topic/244/Stikovo, http://drnis.yuku.com/topic/244/Stikovo#.UIb7nmMoHCM Erakovic (8.III 2003., 9:38 pm):Iz Stikova su veliki ljudi: Stikovo ce uvek biti u srcu mom. Stikovo je najlipse selo. [N.R.] Ej, ako je neko ikad bio u Stikovu, i ako je slucajno nekad prolazio iznad sela, gore ka Svilaji, ili isao onim putem sto je nekad bio glavni put za Bosnu, da nije vidio ogradjen posjed, ako je vidio da zna da je to bio posjed moga dida, a i sada je. I ako ima nesto novo da mi saopsti u vezi toga posjeda! MiocicStikovo(10.III 2003., 10:38 pm):vidio sam i: pa sta oces reci … Erakovic (21.III 2003., 11:18 pm):Hvala ti brate: Ej, zelim samo da te upitam da nisi vidio da se tu ne motaju, mozda neke "nepozeljne" osobe, da mozda nesto ne odnose sa tog posjeda i ako mi jos mozes reci, da nije mozda neko u ovih zadnjih par godina nesto krao ili odnosio sa tog posjeda. Inace, jel' se nesto prica o Erakovicima koji su zivjeli na tom posjedu; i u pozitivnom i u negativnom smislu? Slobodno mi reci, jer bas me interesuje! Erakovic (16.VIII 2003., 10:07 pm):Stikovo – najvece i najljepse cetnicko selo u Krajini: Stikovljani, dje ste braco draga?! Ja sam ovaj Erakovic koji je napisao i prethodnu poruku i kad vidim da se niko ne javlja vec davno onda moram ja ponovo pocet pisat. Na moja pitanja iz prethodne poruke jos niko nije odgovorio, a volio bih da sam dobio odgovor. Ako neko zna odgovor na ta moja pitanja, neka mi slobodno pise na moj email: stikovo.sezampro.yu, jer bi se jako volio dopisivat sa zemljacima iz Krajine. A sad bih otpoceo novu akciju na ovoj stranici. Ona bi se sastojala od sakupljivanja imena i prezimena svih zitelja sela Stikova, koji su tu zivila u periodu od 1945-1991. A uporedo sa tom akcijom odvijala bi se akcija sakupljivana prezimena familija koje vode porijeklo iz sela Stikova. I za kraj da ne zaboravim, ako imate kakve slike sa Svilaje, iz Raketica gaja iz samog Stikova i sa Vestenika, puno bih vas molio da ih stavite na ovu stranicu, kako bi ozivili sjecanja na nase rodno selo i kako nikad ne bi zaboravili nas rodni kraj!!! kuku lele (15.X 2003., 7:09 pm):Erakovic: e, bre, ako si ti erakovic, kako se zoves??????????????? SVILAJA (16.X 2003., 6:13 am): Moje ime je Mirko. Ako si ti iz Erakovica kako se zoves? Jeli vi znate gde je Pavicina Glavica i Suljkovo brdo. I jesi li bio pod ora sima? Javitese na ovo ili na E-MAIL : [email protected]
2. A) ''Политика'', 22.IX 1995., 7. strana: «Roberts: UN nemaju pristup zatvorima u Šibeniku i Zadru (intervju portparola bivšeg sektora JUG u RSK) Iz baze UN u Kninu Hrvatskoj je izručeno 38 osoba, među njima i jedna žena, koje vlasti u Zagrebu optužuju da su počinili ratne zločine, potvrdio je u intervjuu Tanjugu portparol bivšeg sektora ''Jug'' u Republici Srpskoj Krajini Alan Roberts. Oni su u pratnji pripadnika Unprofora prošlog vikenda odvedeni u hrvatske zatvore – 21 u Zadar, 10 u Šibenik i sedam u Split, gde će se uz nadzor pravnika UN sprovesti istražni postupak, rekao je Roberts. ''U ponedeljak su ih obišli naši predstvanici i sve je bilo u redu, a onda smo u utorak saznali da su četvorica iz zatvora u Splitu prebačeni u Zadar. Mi o toj odluci i razlozima za ovu promenu nismo bili obavešteni. Zamenik šefa civilnih poslova iz baze UN u Kninu otišao je juče u Split i pokušaće da sazna zašto je došlo do ovih promena i zašto imamo pristup zatvorenicima u Splitu, ali ne i u Zadru i Šibeniku'', rekao je Roberts. On je naglasio da su advokati UN ispitali osumnjičene i sročili njihove izjave koje će biti dostavljene hrvatskim istražnim organima. ''Oni, za koje nema dovoljno osnova za pokretanje sudskog postupka moraju biti pušteni i biće im omogućeno da odu u Srbiju ili gde žele'', kategoričan je portparol Unprofora. ''Uprkos tome što su mogli da povedu porodice i sa njima borave u istoj zgradi i održavaju kontakte, uhapšeni su otišli iz baze Unprofora sami. To su učinili svi, osim optužene Smilje Eraković, koju sestra nije htela da napusti'', rekao je Roberts. ''One su sada zajedno u Šibeniku. Svi drugi su ovu bolnu odluku o razdvajanju doneli u poslednji čas, pred sam ulazak u autobuse, otud se u prvi mah mislilo da su otišli zajedno sa njima, kako je to bilo dogovoreno''. ''Očito da su muškarci nagovorili svoje supruge, roditelje i decu da odu u Srbiju, na sigurno, da bi ih poštedeli novih trauma. Jedan od optuženih morao je da se rastane od ranjenog brata. Smilja Eraković rastala se od svoje dvoje dece, 12-godišnje devojčice i 11-godišnjeg sina. Supruga jednog od optuženih, po nacionalnosti Hrvatica, ostala je u našoj bazi'', rekao je Roberts. Prema njegovim rečima, spor oko izručenja osumnjičenih za navodne zločine bio je i glavni razlog što je za evakuaciju prognanih iz baze u Kninu bilo potrebno više od mesec i po dana. ''Najpre su nam hrvatske vlasti u Kninu saopštile da se u bazi krije više od 80 'zločinaca' i da će tražiti njihovo izručenje, a potom su zatražili 62 osobe. Komandant Sektora kanadski general Alen Forand pregovarao je o tome sa komandantom hrvatskih snaga u Kninu generalom Ivanom Čermakom 21. avgusta. Tada je zatražio da su uz spis osumnjičenih, dostave optužnice i odgovarajuća dokumentacija za svakog pojedinačno''. ''Na narednom sastanku, 24. avgusta general Čermak pojavio se bez optužnica i dokumentacije, rekavši da su se 'stvari izmenile' i da neće dozvoliti evakuaciju baze, dok se ne izruče 'zločinci'.'' ''Insistirali smo na tome da se ne može niko izručiti bez optužnice koja zadovoljava minimum pravnih normi. Podsetili smo ga na raniji dogovor i, kako se problem nije mogao rešiti, pregovori o tome nastavljeni su na višem nivou'', rekao je Roberts. ''Posle pregovora u Zagrebu, hrvatska delegacija pojavila se prošle sedmice sa revidiranim spiskom od 35 ljudi i rešenjima za hapšenje, ali je odbila da predoči traženu dokumentaciju, uz obrazloženje da 'mirovne snage nisu stranka u postupku'.'' ''Bili smo dovedeni u tešku situaciju. S jedne strane odlagana je evakuacija srpskih izbeglica, koji su živele u teškim uslovima i neizvesnosti, a s druge, postojala je mogućnost da hrvatska vojska upadne u bazu i odvede optužene''. ''Da bi smo to izbegli, mi smo spiskove sa podacima o optuženima izvešali po zidovima baze. Organizovali smo im sastanak sa pravnim stručnjacima UN i članovima komisije za ljudska prava, koji su im dali pravne savete. Svi oni su negirali da su počinili bilo kakav zločin''. ''U prvi mah na širem hrvatskom spisku optuženih našli su se jedan starac od preko 80 godina i dvoje dece! Posle toga, na naše uporno insistiranje da se osumnjičeni mogu izručiti samo na osnovu optužnica, koje moraju biti u skladu sa međunarodnim i zakonima Republike Hrvatske, spisak je u petak bio sveden na 34 osobe. Ali, u subotu, noć u oči evakuacije baze, predstavnici hrvatskih vlasti pojavili su se sa zahtevom da im izručimo još šest osoba, među njima i jednu ženu''. ''Mi smo stalno insistirali da nam hrvatske vlasti stave na uvid dokumentaciju, pa se na kraju njihov pravni zastupnik pojavio sa napisanim optuženicima. Našim pravnicima dato je pet sati da ih prouče'', rekao je Roberts. […]» B)http://www.krajinaforce.com/oluja_izjave_svjedoka.html (Glas Krajišnika u Egzilu) > "Oluja" – udruzeni zlocinacki poduhvat > IZJAVE SVJEDOKA: «SMILJA ERAKOVIĆ, kći Vase, rođena 18.10.1962. godine u Drnišu … oko 15.00 sati 5.08.1995. godine iz podruma na raskršću u Kninu izvode nas i postrojavaju u kolonu po dvoje. Prilikom postrojavanja dvojica ustaša oduzimaju mi 5000 DM, nešto JU dinara, koje su odmah iscjepali. Skidaju mi vjenčani prsten. U koloni su većinom žene, djeca i starci. Idemo cestom u pravcu mosta na Krki. Kod robne kuće nailazimo na prve leševe. Uz put srećemo ustaške vojnike, koji nas pljuju, deru se, prete, nose televizore, uzimaju auta, stavljaju televizore i ukradenu robu na tenkove, tenkovima gaze automobile i dr. Cestom ima puno leševa civila. Puno je i krvi na asfaltu. U kamp UN ulazimo oko 17.00 sati. Dan uoči odlaska konvoja u SRJ, primim nekakvo rješenje po kom sam ja počinila navodno neke ratne zločine. 16.09.1995. godine predata sam sa još 37 ljudi hrvatskim policajcima koji me odvode u zatvor u Šibenik. Nakon saslušanja istražnog sudije odvode me u samicu. Iz samice ne izlazim nikako puna tri mjeseca. Niti me puštaju na slobodu, niti me više saslušavaju. Ne dozvoljavaju mi da idem u šetnju. Nikakvu optužnicu, niti druge papire nisam dobila, sem rješenja o produženju pritvora. Oslobođena sam 10.01.1996. godine, a 25.01.1996. godine, nas šestoro iz Šibenika krećemo u vozilu MKCK za Beograd. Vozimo se preko Benkovca, Obrovca, Gračaca i Korenice. U ovim mjestima nismo vidjeli nikoga, sve je pusto, a sela uz cestu su sva spaljena. Nema ni ptica, nema ni ljudi, sve je opustošeno. Do Karlovca je sve pusto. Tek tu počinjemo da srećemo ljude i automobile … Beograd, 18.03.1996. godine» Svjedoke saslušali advokati Savo Štrbac i Radivoj Nikolić u prostorijama VERITAS-a Izvor: "Veritas" C) Nedeljnik ''Vreme'' je uspeo (zahvaljujući časopisu hrvatske antiratne kampanje ''Arkzin'') nabaviti spisak optuženih za ratne zločine koji su iz baze UN u Kninu odvedeni u hrvatske zatvore. U Šibeniku je pored B. Borjana, S. Borjana, M. Ćumlije, N. Klisurića, S. Macure, N. Miloša, M. Nenadića, G. Trzina i J. Višića još i Smilja Eraković.
3. А) ''Суза'', часопис УДРУЖЕЊЕ ПОРОДИЦА НЕСТАЛИХ ЛИЦА ИЗ КРАЈИНЕ, главни и одговорни уредник и предсједник удружења: Чедомир Марић
«ДОКУМЕНТИ НЕСТАЛИ НИСУ ЗАБОРАВЉЕНИ СПИСАК НЕСТАЛИХ КРАЈИШНИКА 1991 — 1995. Једанеста година откада хиљаде крајишких мајки, очева, сестара, браће и друге родбине траже своје најмилије, а 24 регистроване гробнице у сјеверној Далмацији, Лици, на Кордуну, Банији, у западној Славонији и даље скривају одговоре. До августа 2006. године на Институту у Загребу обављене су идентфикације тек за двије групе раније ексхумираних из гробница у Книну, Кореници и Грачацу. У овом броју објављујемо фотографије несталих које смо до данас добили. Наставите да шаљете фотографије ваших несталих и идентификованих, а док „Суза” буде излазила, ми ћемо их објављивати. […] ДРНИШ ШТИКОВО БУРА, Саве, НЕДЈЕЉКО, 1963. ГРУЈИЋ БОЖИЦА, 1914. ЕРАКОВИЋ, Душана, ЈОВАН, 1947. ШАИН ПЕРА, 1919.
У ''Сузи'' од августа 2006. (бр. 26.), на 32. страни, налази се фотографија несталог Ераковића Душан Јована, а на 45. страни фотографија идентификованог Ераковић Петар Ђура.
ERAKOVIĆ PETAR ĐURO 1954. ŠTIKOVO DRNIŠ 04.08.1995. DRNIŠ, BALjCI
ERAKOVIĆ DUŠAN JOVAN 1947. ŠTIKOVO DRNIŠ 04.08.1995. DRNIŠ, BALjCI
NjEGOŠ BRANKO KRIČKE, DRNIŠ 04.08.1995. KRIČKE ŽRVNICA G.
В) ''Илустрована политика'', 4.VIII 2001., бр. 2220.: чланак под насловом ''Помиловање или затвор? (Коме праштају Хрвати?)'' «[…] Тако је у нашу редакцију стигао и документ хрватског Министарства правосуђа са грбом, потписом и печатом надлежног министарства, који у свом извештају Сабору наводи на колико је особа примењен споменути закон, са њиховим именима и осталим генералијама, али и списак оних особа ''против којих се воде казнени поступци јер не потпадају под овај закон''.» Реч је о 96 помилованих затвореника и 92 особе које су «лишене слободе против којих се воде казнени поступци и на које се не односи закон о опћем опросту». Међу ових 92 људи налазе се и: «Илија Ераковић, син Душана, рођен 14.8.1951. ОЗ Сплит; Душан Ераковић, син Илије, рођен 15.2.1969. ОЗ Сплит» Разлика годишта између Илије и Душана је непуних 18 година. Ја не знам да ли су Илија (рођ. 1951.) и Душан (рођ. 1969.) уопште отац и син, али по овоме изгледа да је Душан 1951. године добио сина Илију, а Илија 1969. свог сина Душана, па би према овоме унук добио име деде. Не знам шта се после са њима догодило и молио бих све који знају нешто, да о томе известе.
«Iz Lepoglave, najstrožeg i najvećeg zatvora u Hrvatskoj, na slobodu puštena dvojica Srba
Devet godina robije ni krivi, ni dužni
Dušan Eraković: Imanje mi je spaljeno i odavno pusto. Idem kod strica koji živi na Novom Beogradu. Kud ću dalje, ne znam. Jovan Badžoka: Zbog montiranog procesa deca su odrasla bez mene. Žena mi je obolela, čekaju me svo troje u Medveđi
Kad su dobili "uvjetni" otpust posle devetogodišnje robije, hrvatski Srbi Jovan Badžoka (41) i Dušan Eraković (35) su kupili jednog "odojka", nešto pića i sa "našima" i sa "njihovima" proslavili napuštanje najstrožeg i najvećeg zatvora u Hrvatskoj. Uprava čuvene robijašnice malo je zažmurila na ovakvu vrstu oproštaja, a ni zatvorenici Hrvati nisu imali primedbi.
U petak popodne, na ničijoj zemlji, njih dvojica su žurno prebacili nekoliko kesa i dve mršave torbe iz gepeka vozila hrvatske kancelarije Međunarodnog crvenog krsta u karavan njihovih kolega iz Srbije. Pomalo u grču zbog predstojećeg susreta sa porodicama, Jovan i Dušan pričaju uglas.
– Važno je da smo živi i zdravi. Izdržali smo robiju, ali nismo ratni zločinci. Iako nikad nisam ni mrava zgazio, odvojen sam od porodice kad je moje dete imalo pet godina. Danas ide u sedmi razred – kaže Badžoka koji je zarobljen u akciji "Oluja" 1995. godine.
Dok je sedeo među civilima u nekoj sportskog hali jedna žena, kojoj je otac poginuo u Škadrnji, preletela je pogledom preko zatvorenika i na pitanje da li nekog prepoznaje uprla prstom u njega: Eno, onaj plavi. To je bio jedini dokaz i na sudu.
Odmah posle dobrovoljne predaje sa grupom vojnika iz sela Štikovo, Erakovići, otac i sin, završili su na grupnoj optužnici za počinjeni ratni zločin na tom području. Dušan je prvo dopao u splitski zatvor i kaže da retko poželi da se seti tih godina neposredno po završetku rata.
– Prve godine robije bile su grozne. Stražari te izvedu u šetnju po zatvorskom krugu i posle pet minuta te vrate nazad. Ako i ostaneš dva sata napolju, šetaš po krugu prečnika 20 metara ruku obavezno skrštenih na leđima i pogledom uprtim u zemlju – priča Dušan, a Jovan se nadovezuje: – Bilo je tada i ljudi slomljenih ruku i nogu – zavisi ko je na koga naišao i ko je koga ispitivao.
Poslednjih godina, obojica se slažu, maltretiranja nema. Žale se jedino na uslove "srpskog odjela" u Lepoglavi koje je tek nedavno renovirano. Do skora je voda retko stizala do četvrtog sprata kaznionice, pa je bilo teško popgoditi kad će je slab pritisak poterati na gore. Srbe više ne odvajaju od hrvatskih zatvorenika, zajedno rade na zatvorskoj ekonomiji – seku šumu, sade, kose i gaje povrće. Srpski sveštenici Petar Olujić, Marinko Juretić, Milenko Popović i mitropolit Jovan redovno posećuju srpske zatvorenike. Donose cigare, kartice za telefon i leče dušu.
Iako je odnos prema njima bio korektan, ne mogu da zaborave devet godina izgubljenih u zidinama kazamata. Dušan kaže, nije stigao da se oženi, jer je utamničen u 26. godini. Jovan je stigao, ali mu, kako više puta ponavlja, zbog političkog i montiranog procesa, žena ostala sama sa dvoje dece koja su odrasla bez njega. Luka ima već 20 godina, a Sandra 14.
Jovanovi roditelji i sestra poginuli su u ratu, žena Ljubica u međuvremenu obolela čeka ga sa decom u Medveđi. Dušanova dva brata i majka su u Crnoj Gori. Na pitanje kuda ide, sleže ramenima:
– Imanja u Štikovu više nemam. Sve je spaljeno i odavno pusto. Idem kod strica koji živi na Novom Beogradu. Kud ću dalje, ne znam.
Spremaju novi štrajk
U Lepoglavi tamnuje još 45 Srba osuđenih za dela ratnog zločina. Upravo se, kažu Jovan i Dušan, spremaju na štrajk glađu. Dok novine pišu da će uskoro biti organizovan transfer u srpske zatvore u dve ili tri grupe, ljudi iz ambasade rekli su da će prebacivanje početi u julu i to u malim grupama od po tri do pet zatvorenika.
Robijao i Broz
Kazneno-popravni zavod Lepoglava je zatvor maksimalne sigurnosti na krajnjem severozapadu Hrvatske, u blizini Varaždina. Stara i trošna zgrada, građena tokom Prvog svetskog rata, može da primi oko 6.000 zatvorenika. U tesnim sobama Lepoglave, u kojima pre renoviranja nije bilo ni sanitarnog čvora ni tekuće vode, smešteno je po nekoliko osuđenika. U najgorim uslovima kaznu su služili osuđenici tzv. srpskog bloka koji je oštećen još u pobuni zatvorenika 1991. godine.Lepoglava je poznata i kao "komunistički univerzitet", kako su je nazivali funkcioneri KPJ zatočeni u vreme vladavine kralja Aleksandra. Njen najčuveniji zatvorenik bio je Josip Broz Tito.»
Spisak lica na Interpolovim potjernicama, 4./5. str.:
«Članovi navedeni u ovom spisku odnose se na Opšti krivični zakon Republike Hrvatske (OKZ RH), a tretiraju krivična djela protiv čovječnosti i međunarodnog prava: […] čl. 120 – ratni zločin protiv civilnog stanovništva […]»
«54. Eraković Ilija sin Jovana, 20.07.1932. Drniš – Županijski sud Split, čl. 120 st. 1., optužen;»
Zakoni o ekstradiciji omogućavaju ratnim zločincima da izbegnu ruku pravde, zbog čega mnogi žitelji bivše Jugoslavije zaziru od posete susednim zemljama.
Gojko Eraković sa ženom i kćerkom već 12 godina živi u sobici u trošnim barakama u Beogradu koje su ranije bile privremeni smeštaj za građevinske radnike. Eraković (47), Srbin iz Hrvatske, izbegao je iz rodnog Benkovca 1995. godine, tokom operacije hrvatske vojne operacije „Oluja“ kojom je okončana pobuna etničke srpske manjine u republici. Eraković smatra da je imao sreće jer je napustio grad pre dolaska hrvatskih snaga. „Oni koji su ostali u svojim kućama bili su uhapšeni“, priseća se on. „Ostalima su kuće zapaljene.“ Više od decenije je prošlo od zaključenja Dejtonskog mirovnog sporazuma 1995. godine kojim je završen rat u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj. Eraković je jedan od mnogih koji još uvek oseća posledice ratova u bivšoj Jugoslaviji.
Na hiljade ratnih zločina iz tih godina još uvek je nerasvetljeno i lako je podleći iskušenju da se krivica pripiše narodima, a ne pojedincima koji su ih počinili. Između zemalja koje su nastale u ovim krvavim sukobima postoji duboko nepoverenje i mnogi njihovi stanovnici, ne samo izbeglice, nerado putuju iz jedne u drugu. Iako se većina slaže da su političari odgovorni za mitove i predrasude koji leže u osnovi ovakvog stanja – ili da su bar nevoljni da se protiv toga bore, dosta toga je na zahtev međunarodne zajednice učinjeno u pogledu uloge i odgovornosti pravosuđa za utvrđivanje činjenica o sukobima tokom devedesetih. Ova oblast će uskoro u potpunosti biti u rukama lokalnih sudova i u toku su aktivnosti koje treba da obezbede da se to odigra na pravedan i delotvoran način. Zadatak je zastrašujući, ako se ima na umu njihov dosadašnji učinak. Srbi iz Hrvatske strahuju zbog čitavog talasa suđenja u odsustvu održanih u hrvatskim sudovima tokom ranih devedesetih, čiju valjanost osporavaju i mnogi pravni stručnjaci.
Zbog svega ovoga, iako u Beogradu teško živi, Eraković ne želi da se vrati u Hrvatsku strahujući od optužnice za navodne ratne zločine. „Dvojica mojih prijatelja su uhapšeni zbog navodno počinjenih ratnih zločina i oslobođeni su posle nekoliko meseci“, priseća se on. „Ne želim da se to dogodi i meni.“ […]»
5. Forum MONTENEGRINA.NET Forum Indeks > Srednji vijek+ > PORIJEKLO DINASTIJE PETROVIĆ – NJEGOŠ (temu započeo SVETOPELEK 22.III 2006. u 00:29):
Ovde se nalazi izuzetno zanimljiva (na momente i žučna) rasprava o poreklu dinastije Petrović, ali najvažnije je to da je u raspravi učestvovao jedan Eraković koji je izneo nekoliko podataka koje sam vezao za etnografski pristup dalmatinskim Erakovićima. Nažalost, ovaj forum je neobjašnjivo nestao sa interneta (kompletan forum je jednostavno ''pao'') tako da sam, praktično, u poslednjem trenutku (18. juna 2007. iskopirao na računar 2 strane foruma od ukupno 3 koliko ih je bilo) sačuvao vredne podatke. Neću izneti celu diskusiju jer bi to zauzelo dosta prostora, već prevashodno Erakovićeve komentare u datom kontekstu. Podvučene rečenice sam ja podvukao, a ostale istaknute reči su u izvoru. Napominjem da su za vrednost i (ne)moralnost sadržaja koji sledi odgovorne isključivo osobe koje stoje iza svojih komentara.
— SVETOPELEK (22.III 2006., 12:29 am): […] Dinastija Petrović – Njegoš, vodi porijeklo iz Drobnjaka, kako se vidi iz dokumenata koji su objavljeni u knjizi Rista Kovijanića. [N.R.] Iz dokumenata se vidi da su preci Petrovića bili Vlasi, i najvjerovatnije su bili katolici. [N.R.] Znači dokumenta iz arhiva nam jasno kazuju, da Petrovići – Njegoši nemaju nikakvo srpsko porijeklo. [N.R.] Iz knjige Rista Kovijanića [dalje su izvodi iz knjige ''Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim spomenicima'' – hijerakul]
[…]
Poglavlje o precima dinastije Petrović [N.R.] Ovo se izgleda u Crnoj Gori krije kao najveća tajna, za ovo u Crnoj Gori zna, možda 100 ljudi.
[…]
Sigurno, tačno porijeklo Šekspirovo u Engleskoj znaju svi njegovi ljubitelji, milioni Engleza. [N.R.] Sigurno, tačno porijeklo Geteovo u Njemačkoj znaju svi njegovi ljubitelji, milioni Njemaca. [N.R.] Međutim, od Njegoševih ljubitelja je brižno sakriveno njegovo porijeklo.
— […]
— […]
— […]
— […]
— Hrundi V. Bakshi (23.III 2006., 6:32 am): Negdje procitah da je tokom nekog popisivanja ucenika nekoj skoli u Drobnjacima oko 1900. godine, neki ucenik sebe nazva Vlahom. Nastavnik mu odbrusi: "ma kakav Vlah, ti si Srbin!".
— Hrundi V. Bakshi (23.III 2006., 6:34 am): Imena poput Radul, Radulovic, Rade su takodje vlaskog porijekla. — Erakovic (24.III 2006., 12:03 am): Sad jedan komentar nekoga kog se to direktno tice, kako dolazi do zamjene prezimena (H)Erakovic sa prezimenom Petrovic. Turci kradu djevojke iz Erakovica i tri brata Erakovic medju kojima i moj predak potamane turke i oslobode djevojke. Poslije toga morali su bjezati od turske osvete i da se loza ne ugasila najmladji brat uzima majcino prezime Petrovic a starija braca bjeze jedan u Bosnu a drugi u Dalmaciju na Kosovo pokraj Knina. A taj Erakovic kad je dosao bio je Srbin i odrzali su oni svoju pravoslavnu vjeru i pripadnost svom Srpskom narodu za razliku od mnogih koji su postali katolici i Hrvati. U Dalmaciji postoji i prezime Erak jedan od Erakovica se seli u selo kraj Sibenika i promjenivsi vjeru biva prisiljen da promjeni prezime da nas ne sramoti. Mogao je birati mjenjati prezime ili glavu. A sta se mene tice princip sa poturicam moga rodjaka Njegosa primjeno bih na izdajnike u Crnoj Gori. Prvo ste se poceli odricati svog srpskog naroda pa onda pravoslavne vjere, napadate Njegosa ni kralj Nikola vam vise ne valja. NECE VAM USPJETI TA PRLJAVA RABOTA JOS JE PREVISE U CRNOJ GORI POSTENIH SRBA KOJI SE NE ODRICU SVOJIH PREDAKA ZA SAKU DUKATA. TAKVIH KAO STA JE SADA VLADAJUCA GARNITURA U CRNOJ GORI BILO JE I BICE. SVE SE MOZE OPRATI SEM PRLJAVA OBRAZA! Erakovic — SVETOPELEK (24.III 2006., 12:14 am): To sto si napisao zove se BABOLOGIJA. [N.R.] To je pomocna grana nauke koja se zove BAJKOLOGIJA. [N.R.] A ono gore su dokumenta, na koja se poziva Srbin Markus kad crta genealogiju Petrovica, s tim sto presucuje izvor. [N.R.] Ali izađoše i ova dokumenta na svijetlo dana. [N.R.] Srpsko porijeklo Petrovića je ravno NULI. [N.R.] Sto tebi nikad niko prije mene nije pokazao ova dokumenta, to ja nijesam kriv i nemoj kriviti mene. p.s. Ako si ti Erakovic ja sam Sijuks. — Erakovic (24.III 2006., 2:36 pm): Babologija ili bajkologija je ona historija koja se sada pokusava progurati nakaradna crnogorska vlast. Sta je babi "Milo" to se babi snilo! Erakovici su vazada bili i ostali srbi! A to sta se tebi to ne svidja smo tvoj problem! Uzmi telefonski imenik hrvatske pa pogledaj Erakovice Stevan, Jovan, Ilija, Sava, Milos, Milan sve prava srpska imena. Upoznao sam ja te tvoje "crnogorce" po hrvatskoj sve clanovi SDA i HDZ-a tj. poturice i latini. Cak je trenutni predsjednik HDZ-a Rijeke Dragan Magas veliki hrvat "crnogorac", a da ne spominjem Radu Perkovica koji je bio podpredsjednik HDZ-a Splita kad su u Lori kasapili crnogorske rezerviste nije prstom pomako da bi spasio svoje "sunarodnjake". Ako se i pojavi koji pravoslavac u tim "crnogorskim" drustvima zena mu je hrvatica. Pa jadnik misli da ce na taj nacin da se dodvori hrvatima. P.S. Nisam znao da u Crnoj Gori ima Sijuksa vjerovatno i oni pricaju materinji. Materinji Erakovica i Njegosa bio je i ostao srpski a ako ti imas krizu identiteta procitaj malo bolje Gorski sve ce ti se samo reci. — SVETOPELEK (24.III 2006., 6:53 pm): Tebi je "Gorski" glavni istorijski izvor? — Erakovic (24.III 2006., 10:48 pm): Ne izvor nego samo potvrda toga tko su Erakovici i Petrovici. Oni su bili i ostali srbi. I unuk kralja Nikole koji zivi u Francuskoj rekao je da je ujedinjenje Srbije i Crne Gore bila zelja njegovih predaka posto smo jedan narod srpski. Moji preci su vjekovima prije jasno i glasno rekli sta su i tko su ne guraj ih tamo dje im nije mjesto. Ako neko hoce stvoriti crnogorsku naciju nek je stvori al bez pljuvanja po ljudima koji su vjerni svojoj tadiciji i svojim djedovima. I ako neko nema obraza nek ne kalja onom tko ga ima! I ako su tebi Ramiz, Agim i Josip blizi nego Dragan i Sava onda stvori s njima naciju pa sretno ti bilo. — Bastadur (24.III 2006., 11:29 pm): Dragi Erakovicu, [N.R.] Kao prvo, dobrodosao na nas forum. Drago nam je da cemo moci da razmijenimo misljenja. […] Ako malo razmislis, zivis u 21. vijeku i vremenu demokratije kada svako ima pravo da se izjasni kako zeli, nije mi jasno zasto ti, i KO SI TI da nekome drugome kazes da on nije ono, sto smatra da jeste. [N.R.] Iznosenje argumenata je slobodno, ali nametanje i vrijedjanje tudjeg nacionalnog izjasnjavanja nije. Tebi niko nece sa ovoga foruma reci… Erakovicu, ti nijesi Srbin, nego si Crnogorac, samo sto ti nijesi toga svjestan, nego su ti isprali mozak velikosrpskim pricama i bajkama. Ako ti bilo ko, tako nesto i napise, takav ce post odmah biti izbrisan. […] — SVETOPELEK (24.III 2006., 11:29 pm): [quote="Erakovic"]Ne izvor nego samo potvrda toga tko su Erakovici i Petrovici. Oni su bili i ostali srbi.[/quote] [N.R.] Bili nijesu, to je 100% bili su Vlasi i to katolici. [N.R.] Dokumenta su potpuno jasna, umijes li da citas? p.s. Ako si ti Erakovic, ja sam Komanchero po nacionalnosti. — Erakovic (25.III 2006., 12:16 pm):
Erakovicu, ti nijesi Srbin, nego si Crnogorac ——————————————————————- Ako si ti Erakovic, ja sam Komanchero po nacionalnosti. ——————————————————————–
Bilo kakva rasprava poslije ovakvih tvrdnja postaje suvisna, evo ti telefonski imenik 95 % ovih ljudi su Srbi a cak sad ima i hrvata ali ni jedan nije Crnogorac. U manastiru Krka imas dokumente barem 9 koljena unazad tko su Erakovici i odakle dolaze ali vas i ovako ne zanima istina nego ono sta zelite dokazati. Isti ste kao oni hvati sta imaju prava "hrvatska" prezimena ( Radojkovic, Radovanovic, Jovanovic, Martic, Vasiljevic, Starcevic ….) pa na silu moraju dokazati da su veliki hrvati i katolici lazirajuci historiju svoju i svoje porodice. Majcino djevojacko je Aleksic ( prije Damjanovic a u orginalu Blagojevic) isto crnogorsko naletio sam na hrvata s tim prezimenom koji me je uvjeravao da Aleksici hrvati. Ja ne znam tko je tu lud Hrvati koji me pokusavaju uvjeriti da sam hrvat (boze sacuvaj) pravoslavne vjere ili vi da sam nekakav crnogorac. Erakovici su srbi bili i ostali a ako vas to boli vas problem! 01. ERAKOVIĆ ANDRIJA Zagreb (098) 470 965 02. ERAKOVIĆ ANDRIJA Zagreb, Frana Alfirevića 61 (01) 2305 131 03. ERAKOVIĆ BOGDAN Bratiškovci, BB (022) 7860 914 04. ERAKOVIĆ DANIEL Luka, Zagorska cesta 29 (01) 3393 467 05. ERAKOVIĆ DIJANA Petrinja (098) 9019 460 06. ERAKOVIĆ DUŠKO Vir, Rosulje IV 36 (023) 362 796 07. ERAKOVIĆ ĐORĐE Siverić, (Nepoznata ulica) BB (022) 885 019 08. ERAKOVIĆ ĐORĐE Split, Tršćanska 27 09. ERAKOVIĆ GORAN Šibenik (098) 696 139 10. ERAKOVIĆ GRADIMIR Šibenik, Mostarska 54 (022) 335 256 11. ERAKOVIĆ ILIJA, dipl.oec. Rijeka, Franje P.Pavina 30 (051) 630 076 12. ERAKOVIĆ JOVO Split, Ruđera Boškovića 20 (021) 470 914 13. ERAKOVIĆ JOVO Stare Plavnice, Staroplavnička 38 (043) 237 934 14. ERAKOVIĆ MARKO POK. VASILJA Bratiškovci, 8 (022) 7860 209 15. ERAKOVIĆ MILAN Rijeka (098) 442 793 16. ERAKOVIĆ MILENA Zagreb, Milivoja Matošeca 5 (01) 3730 15 17. ERAKOVIĆ MILKA Šibenik, Tina Ujevića 12 (022) 214 507 18. ERAKOVIĆ MILOŠ Šibenik, Bribirska 15 (022) 336 657 19. ERAKOVIĆ MIRAN Rijeka (098) 217 522 20. ERAKOVIĆ MIRAN, dr.stom. Rijeka, Lipa 44 (051) 511 829 21. ERAKOVIĆ OGNJEN Jastrebarsko, Kolodvorska 77A (01) 6281 418 22. ERAKOVIĆ PETAR Šibenik, Zapadna Magistrala 15 (022) 335 749 23. ERAKOVIĆ RADOSLAV Vinkovci, Ljeskovačka 20 (032) 360 406 24. ERAKOVIĆ RADOVAN Rijeka, Škurinjskih žrtava 15 (051) 267 399 25. ERAKOVIĆ RAJKO Malo Korenovo, Malo Korenovo 55 (043) 871 037 26. ERAKOVIĆ SLOBODAN Šibenik (098) 9735 864 27. ERAKOVIĆ STANKO Šibenik, Put kroz Meterize 8 (022) 336 048 28. ERAKOVIĆ STEVAN Sunja, Brezje 21 (044) 833 373 29. ERAKOVIĆ STEVO Petrinja, Otona Kučere 71 (044) 815 789 30. ERAKOVIĆ STEVO Rijeka, Lipa 44 (051) 511 821 31. ERAKOVIĆ SUZANA Cabuna, Braće Radić 75 (033) 780 120 32. ERAKOVIĆ TANJA Kastav, Ćikovići (Novo naselje) 31 (051) 223 405 33. ERAKOVIĆ TODOR Bratiškovci, Bratiškovci 10 (022) 7857 447 34. ERAKOVIĆ VASIM Bratiškovci, (Nepoznata ulica) 7 (022) 7859 690 35. ERAKOVIĆ VERA Petrinja, Grge Novaka 3 (044) 816 378 36. ERAKOVIĆ VESNA Zagreb, Tućanova 10 (01) 2420 392 37. ERAKOVIĆ VOJANA Rijeka (098) 9741 980 38. ERAKOVIĆ ŽIVKO Svinica, Svinica 41 (044) 836 016 — SVETOPELEK (25.III 2006., 7:25 pm): Porijeklo Erakovica sa Njegusa se jasno vidi iz dokumenata. gore [N.R.] Ako je to istina sto si napisao, tvoji su do 1918. bili pravoslavni Hrvati, a onda ih je kralj Aca dekretima proglasio za Srbe. [N.R.] Dokumenta ne varaju, americka dokumenta. [N.R.] [http://www.cyberbulevar.com] — Bastadur (25.III 2006., 11:07 pm): Drugaru, [N.R.] Super… TI JESI SRBIN…TO SE JASNO VIDI…. niko ti to ne bi trebao osporavati… [N.R.] Samo prekini sa bajkologijama da drugi nijesu Crnogorci nego Srbi… [N.R.] Kao sto sam ranije rekao..svako ima pravo i treba da se izjasnjava kako hoce, i bez potrebe je da jedni drugima govorimo KO je KO. [N.R.] Svako od nas to najbolje zna i razumije. Zato, dragi Srbinu, ne znam zasto se trudis da dokazes da ti jesi Srbin, jer se lako vidi da jesi…. samo ne pomisljaj da pokusavas da druge ubjedjujes da su Srbi, posto i sam imam nekoliko prijatelja – ERAKOVICA koji su Crnogorci a NE Srbi. Pozdrav! — […] — Erakovic (26.III 2006., 2:32 am):
[quote]U Crnoj Gori ideologiju SRPSTVA je prvi prihvatio Njegos, koji je smatrao da je najbolji nacin da se pravoslavni po Balkanu svi objedine pod jednim nazivom – Srbi. Sprovodjenje te ideologije kasnije je nastavio Knjaz Nikola sa jos vecom, mnogo vecom zestinom se prihvatio srbovanja i u brojnim prilikama neprestano je Crnogorce ubjedjivao da su Srbi. Stalno ih je i neprestano ubjedjivao u to. ———————————————————————————
Iz dokumenata se vidi da su preci Petrovića bili Vlasi, i najvjerovatnije su bili katolici.[/quote]
Eto istine o Erakovicima vase!
Ni Njegos vise ne valja a bogami ni Knjaz Nikola sta vam ostade. A sta se dokumenata tice to valjda i ptice sa grana pjevaju Vlasi je odavno bio bio naziv za sve pravoslavce sirom balkana, a najvjerovatnije… ONO STA SE BABI SNILO. U Dalmaciji do stvaranja Ilirskog pokreta nije ni stvorena hrvatska nacionalna svijest vecina katolika se izjasnjavala kao Dalmatinci, a to sta su oni srbe nazivali sizmaticima, vlasima, rascanima. I mi smo njih kranjcima, bunjevcima sokcima… Srpska nacionalna svijet u Dalmaciji formirana je puno prije Garasanina udji u manastir Krka sve pise crno na bijelo. Srbi u Dalmaciju dolaze jos u 14 vijeku (prije kosovske bitke) stotine srpskih vojnika dolaze u pomoc Jeleni Subic koje salje Car Dusan. A ako je neko "kriv" za to sta su u Dalmaciji prezivjeli srbi onda su to srpski monasi iz Crne Gore koji su iz Manastira Krka zaduzbine Jelene Subic (Dusanove sestre) osnovali Manastir Krupu na Cetini i Manastir Gomirje u Gorskom Kotaru ( osnovao ga je Danilo Ljubotina ). Pravoslavna crkva je u selo mog oca jos 1986 proslavila 600 godina postojanja! A to o pravoslavnim hrvatima izmislo je Pavelic! Meni su u II svijetskom ratu ustase pobile 17 clanova uze porodice. Bas me zanima koliko bi hrabrosti imao mi to reci u lice. Bilo bi ti zadnje ako te nebi ja moj ujak bi sigurno jer je on prezivio klanje. A mozda budes imao i priliku posto kad su bila ova sranja 1991 otiso ja na ljetovanje 10 mjeseci u Crnu Goru i dao cika Momir pasos. Nije mi se uopce islo iako sam vec godinama u birackom spisku al potrositi cu tih 300 eura samo da vidim vase face po Podgorici kad cujete; PROPO REFERENDUM Pa zapjevati onu mi nadrazu NA LOVCENU NJEGOS SPAVA NAJMUDRIJA SPSKA GLAVA! Vidimo se u Podgorici! — SVETOPELEK (26.III 2006., 3:27 am): [quote="Erakovic"]Eto istine o Erakovicima vase![N.R.]Ni Njegos vise ne valja a bogami ni Knjaz Nikola sta vam ostade.[/quote]
Ja nijesam rekao da ne valjaju, imali su stvari dobrih i losih, lose im je bilo sto su mislili da cine dobro Crnogorcima, time sto ih proglasavaju Srbima. Oni su mislii da cine dobro, cinjeli su lose.
[…]
6. Захваљујем г. Страхињи и г. Срђану Ераковићу на достављеним подацима помоћу којих сам успео пронаћи бар две лозе далматинских Ераковића (поруке сам ''превео'' на ћирилицу): а)Страхињина лоза: Илија (рођен у Штикову око 1920. године, оженио се Маријом Ненадић, «када су му брата убили [у Другом св. рату – hijerakul], отишао у партизане. Као првоборац добио кућу у Винковцима»; имао је седморо деце – Ђуро рођен у Штикову 1939., Аница 1940.+, Стана?, Јованка рођена у Винковцима 1947., Раде?, Ика?+, Гојко рођен у Винковцима 1951.) > Гојко (Страхиња пише: «[…] пошто су моји отишли из Далмације као мала деца, отац ми је говорио да је на распусте одлазио доле код родбине») > Страхиња рођен 1983. Илија је имао брата Лаза, Лазо Душка који данас (2008.) живи у Батајници (близу Београда) и има три кћерке. б)Срђанова лоза: Од Срђана сам сазнао следеће: «[…] Ми славимо Ђурђевдан, тачно. Моји су из Штикова [општина Дрниш, територија града Шибеника, Шибенско-книнска жупанија – hijerakul], […]. А у овој поруци што си ми послао ниси навео коју славу славе Хераковићи са Његуша, који су као што си навео, старином из Травника или Зенице. И интересује ме то да ли се они и дан данас презивају Хераковићи или Ераковићи. Ово питам из разлога зато што је мој деда, а и остали по селу, још пре, да те не слажем, 20, 30 година причали да су пореклом из Црне Горе. Вероватно се та прича преносила са колена на колено. Ево и мој неки скроман прилог рођаче, што ја знам о мојим Ераковићима. Отац Миле Ераковић, у Хрватској док смо живели, био познатији под надимком ''Свилаја'' из разлога што је планина Свилаја крај Штикова, тј. Штиково је на Свилаји, а отац ми се родио баш на Свилаји, не у селу. Из разлога што је тамо била кућа и чували смо стоку. Званичан датум рођења 3.1.1955. године, а незванично према причи моје бабе, негде око Св. Луке 1954. године. Мајка ми је Татјана девојачки Перковић, Дугопоље, сплитско-далматинска жупанија, град Сплит, Хрватица, рођена 23.12.1959. године. Што се тиче са очеве стране, мој деда Сергије крштено име, некрштено и тако су га сви звали у Хрватској Дује, а име Душан. Рођен је 1936, исто ваљда пред крај 10. месеца, у јесен као и мој ћаћа. Баба покојна Љубица дев. исто Ераковић, рођена 1932. умрла 2001 у Батајници. Е сад мој прадеда са дедине стране, Илија, рођен 1889. године, био у Америци једно време, немам појма ни када ни колико, убиле га усташе 1941. Прича се да је био један од виђенијих људи у селу. Његова жена се звала Јека, само то знам о њој. И са бабине стране, њен отац Васо, мајка Ика. Васо је имао надимак Шпањур[…], од далматинске шпањулет, што по народски значи цигара, цигарете. Зато што је пушио дуван. […]» Сергиј > Илија (1889-1941., ожењен Јеком) > Сергије Душан (ожењен Љубицом, кћерком Васа Ераковића и Ике) > Миле (ожењен Татјаном Перковић) > Срђан (1987.)
Cabuna je lepo slavonsko mesto. Nalazi se na pola puta između Virovitice i Podravske Slatine. U Cabuni i njenoj blizini živelo je nekoliko porodica Erakovića. Usled građanskog rata 1990-ih godina veliki broj njih se odatle iselio. Zasigurno znam da je gospodin Ratko od ovih Erakovića. Trenutno živi u predgrađu šumadijskog grada Mladenovca. Vodi elektroinstalatersku radnju ''Elektrolux''. Izgleda da je njegov deda ili pradeda došao odnekud u Slavoniju. Pošto im je slava Aranđelovdan, pretpostavljam da su oni jedna stara odvojena grana banjanske grupacije o kojoj prezimenjaci iz Crne Gore do sada nisu znali. _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Негде 13., 14. априла 2004. године завршио сам листање књиге «Српска насеља и цркве у сјеверној Хрватској и Славонији», Загреб 1988., од др Душана Љ. Кашића. Ако сам добро запамтио, књига има нешто више од 500 страна. Садржај је следећи: Сјеверна Хрватска (1. Најстарија насеља Срба у сјеверној Хрватској, 2. Ширење Крајне према истоку, 3. Црквена историја), Славонија (1. Посавина, 2. Осијек и Осијечко поље, 3. Пожешка котлина и Ђаковштина, 4. Подручје од Карашнице до Вировитице, 5. Даруварско-пакрачко подручје ''Мала Влашка'', 6. Црквена историја), Додатак (Страдања у II св. рату, Наши дани); Извори и литература, Регистар мијеста.
Сјеверна Хрватска: Најстарија насеља Срба у сјеверној Хрватској: Од Калника до Чесме: 36./39. стр.:
«Вршећи своја демографска истраживања, Радослав Грујић је прије Првог светског рата дошао до закључка да су, на пример, ''[…] Хераци, Хераковићи и др. од Његуша; […]''.»
Болфан име добило по цркви св. Волфганг: «Крајем XIX вијека сретамо у овој парохији сљедећа презимена: […] Драгосављевић, Ђурашевић, Ерак, Зоретић, Јагодић, […][фуснота 51 – ''Шематизам Православне српске епархије пакрачке'', Пакрац 1898. године].»
Велики Поганац (Велики Грабичани, Иванац, Пркос, Радељево Село, Расиница, Рибњак, Дуга Ријека и Копривничка Ријека): «[…] Тако се у XVIII вијеку у Великом Поганцу помињу презимена: […] Смољановић, Дуликравић, Херак, Остојић, […]; у Радељеву Селу: […] Обрановић, Херак, Ковачевић, Ликић, […]. […] Иако ово нису сва презимена Срба у овим селима половином XVIII вијека, многих и од њих неће бити крајем XIX вијека, кад су се у овим селима ове парохије нашла ова презимена: […] Северовић, Фајтовић, Херак, Црљеница, Чавић, […]. [фуснота 56 – ''Шематизам Православне српске епархије пакрачке'', 1898.].»
«Манастир Лепавина […] У једном војном списку око половине XVIII вијека спомињу се из Малог Поганца и ова презимена: […] Зорић, Херак и Поповић. [фуснота 77 – ДАХ = Државни архив Хрватске, Загреб. Generalatus Varasdiensis, IV, 109.].»
Сјеверна Хрватска: Ширење Крајне према истоку: Градови: Бјеловар – Велике Средице: 130.стр.: «Осамдесетих година XVIII вијека (према матицама) помињу се у Средицама ова српска презимена и њихови кућни бројеви: […] Хераковићи (43), […] и многи без кућног броја, вјероватно привремени досељеници или станари.» У то време Средице су имале 55 кућних бројева (од 1 до 55). Презимена која су имала кућне бројеве око броја 43 су: Славујевићи (кућни бр. 24, 25, 26, 35, 44), Стојановић (45), Голубковић (47), Вујатовић (48)…
Постанак града Бјеловара: 138./139. стр.: «[…] Ове породице су временом изумирале, али су послије њих долазили нови трговци, занатлије и посједници, нарочито крајем XIX и почетком XX вијека. Познате и богате дућане имале су породице Омчикус, Марин, Ивановић и Хераковић, Гроздић, Настић и други.» […] «Када су први предсједник и подпредсједник – Огњеслав Утјешеновић и Милан Врабчевић – идуће године (1885.) отишли у пензију, изабрана је нова управа Црквене општине: предсједник мајор Пајо Мандић (брат данашњег епископа тузланског Николаја Мандића), подпредсједник Јоцо Славнић, управитељ помоћних уреда Судбеног стола, благајник Милан Херак, градски рачунар, перовођа Буде Беговић, грунтовничар.»
Славонија: Пожешка котлина и Ђаковштина: Трештановци: 237./242. стр.:
«Грање се као и околина села потурчило, те су ти исламизирани старосједиоци морали да се с Турцима повуку у Босну, а у село су се доселили православни Срби (Valachi graeci ritus). При попису 1702. било их је 9 кућа: Радивој Кнежевић, Сава Ераковић, Радосав Радовановић, Мисав Бошњак, Јован Павловић», Ранисављевић, Вукосављевић, Бартоловић и Бошњак (фуснота 140 – Смичиклас ''Двијестогодишњица'', II, 167.). «Ови становници су постепено нестајали, али су долазили нови, и Срби и Хрвати.» Грање је 1929. године имало 31 српску кућу са 148 душа.
«Лонџица је и за вријеме Турака, већ од половине XVI вијека, а и послије ослобађања била насељена Србима. Према попису из 1702. године било је у Лонџици 14 кућа, чији су домаћини били: […] Јаћим Лалић, Стојан Бузаџић, Јовица Хераковић, Драгоје Симић, […]», Харамбашић, Буџић (фуснота 189 – Смичиклас ''Двијестогодишњица'', II, 182.).
(August 02, 2009 08:23PM ili 07:23PM)
Bosna i Hercegovina
ERAK
A) Sv. Nikola U «Šematizmu pravoslavne mitropolije i arhidijeceze dabro-bosanske za 1882.», Eraci čija je slava Sv. Nikola zabeleženi su u parohijama Rogoušac (protoprezviterat Bugojno), Umci (Sanski Most) i Travnik.
1. http://www.trazimo.info/read.asp?kat=1&id=3332 Jelena Erak – Beograd, Srbija (8.X 2006.): Trazim poreklo svog prezimena, kao i rodoslov moje porodice Erak, otac Miloš, deda ?or?e, baba An?a iz sela Kutlići, Kupres, Bugojno, Bosna. Tako?e bih stupila sa ro?acima gde god da su. Pozdrav Ivana B. – Njemacka T. (17.X 2006.): http://www.linktoyourroots.hambu...[/]http://www.ahnenforschung.net[/]http://www.familysearch.org[/]http://www.census.gov[/]http://www.stevemorse.org[/]http://www.castlegarden.org[/]http://www.genealogy.iv-onlinece...[/]http://www.genealogienez.de[/]http://www.genealogy-search-help...[/]http://www.genealogy.beginthier.nl[/]http://www.2.genealogy.com[/]http://www.genealogytoday.com[/]http://www.genealogysearchengine...[/]http://www.ngsgenealogy.org[/]http://www.olivetreegenealogy.com zarko veselinovic – sacburg austrija (17.X 2006.): ERAK familija koja je bila kod nas u krajini u selu Kljevci kod sanskog mosta su se doslili iz Hrvatske tacnije od sela golubic kod knina.nadam se da sam ti mogao pomoci Tanja Jotanovic Stojcevic – Tübingen, DE (29.X 2006.): natasa erak isla je samnom u osnovnu skolu u banja luci..mislim da stanuje u krfskoj ulici u bl Martic – B.LUKA (6.XI 2006.): Ja sam iz Kljevaca i skoro svi su tamo bili iz Dalmacije porjeklom.Familija Erak je iz sela Bratiskovci i tamo se prezivaju Erakovic,a moji po majci su Veselinovici porjeklom iz Golubica opstina Obrovac.Ako zatreba nesto cujemo se. erak dr marko – srbija (19.I 2007.): rodjen sam u Maktanima selo Oborci, kraj Donjeg Vakufa a od 1955 godine doseljeni smo u Zabalj kraj Novog Sada. Otac Djordje i majka Stana iz sela Ponjevici kraj Donjeg Vakufa zorana erak – beograd,srbija (12.II 2007.): moj deda je poreklom iz bugojna!dusan erak,bilo ih je 12 dece,rodjen 1915.ziveo u sinju,kragujevcu…bio vojno lice,ima sina zorana… znam otprilike rodoslov porodice erak,pricao mi je deda dok je bio ziv.cudna familija,niko ni sa kim nije u kontaktu …JA BIH JAKO VOLELA DA STUPIM U KONTAKT SA RODJACIMA AKO POSTOJE! […] Biljana Erak – Chicago,IL (12.IX 2008.): ja sam biljana erak i rodjena sam u sremska mitrovica ali moj otac je rodjen u mrkonjic grad….selo bregovi….,pricao mi je deda dok je bio ziv.cudna familija,niko ni sa kim nije u kontaktu … e to je tacno […] Dr. Drago Erak – Ottawa, Canada (21.XII 2008.): Rodjen sam u selu Stolac, Bugojno, Bosna i Hercegovina. Emigrirao sam u Kanadu 1995. Poznajem mnogo porodica Erak u regiji, Bugojno, Novi Travnik, Donji Vakuf, Travnik. Skoro svi su napustili to podrucje 1992 Sasa Erakovic – amerika (20.VII 2012.): ti eraci u Kljevcu su moji daljni rodjaci,ja sam iz bratiskovaca Erakovic. javite se da povezemo dje smo i kud smo.
Kolega Denis Erak je pretprošle (2007.) godine stupio u kontakt sa Zoranom Erak. Poslala mu je sledeću poruku (formu ovog teksta i nekih narednih malo sam izmenio ali sadržaji ostaju izvorni): «Tata mi je pričao za tu varijantu da smo dobili prezime zato što je neki u familiji bio erav…a kad sam ga pitala šta to znači, rekao mi je da nema pojma i da misli da to znači razrook…toliko o upućenosti… Meni je deka par godina pre nego što je umro ispričao priču koja mi se činila vjerodostojnija, a kasnije sam čak našla i na internetu neka dokumenta koja je potvrđuju… Moj deda, Dušan Erak je rođen 1915. godine i bio je najmlađi od njih 12-oro djece. On se seća priče njegovih stričeva i deda o tome kako smo se (mislim, mi Eraci) doselili u Bugojno i kako smo u stvari svi jedna loza, bez obzira na slavu (objasniću ti to kasnije, da krenem sad hronološki…) Eraci su faktički Popovići sa Njeguša (ovo se odnosi na kraj XVIII veka…), koja je bila bratska loza sa familijom Petrovića. Neki naš dalji predak je ubio nekog Turčina i cela porodica je morala da prebegne u Hercegovinu kako bi se spasla osvete. Tu su proveli neko kratko vreme da bi se kasnije jedna veća grupa nastanila u Zapadnu Bosnu (to je već XIX vek…) a ostali odlaze oko Zadra i primaju katoličanstvo… E, sad po priči, kada su došli iz Hercegovine u Bosnu, meštani nisu znali ko su i čiji su i zvali su ih Hercegovci, Ere, Eraci i tako je ostalo… Svi Eraci pravoslavne veroispovesti pripadaju jednoj lozi, tako da smo svi barem neki dalji rod…(jesam ti rekla da sam ti provereno tetka…) E, sad zašto jedni slave Sv.Stefana [podatke o Eracima sa slavom sv. Stefan izneću naknadno – hijerakul] a drugi Sv.Nikolu… Kao što smo utvrdili, čudna familija…dva brata su se sukobila tako da jedan odlazi iz Bugojna u M.Grad i uzima slavu Sv.Stefan…(kraj XIX početak XX veka…). Moj tata je radio u Crnoj Gori, prvo kao urednik ''Dana'' a kasnije i kao urednik ''Glasa Crnogoraca'' (inače i ja sam se bavila novinarstvom, kao i ti i moj tata, tako da vjerujem da nam je ta crta genetska…) čiji je osnivač mitropolija Crnogorsko-Primorska i sam mitropolit Amfilohije mu je po crkvenim knjigama potvrdio priču da su Eraci ustvari Popovići. Kasnije sam našla na internetu rodoslov porodice Petrović gdje između ostalog i piše kako su Eraci tj. Popovići prešli u Bosnu… Malo je tu priča romantičnija i od tada vjerujem samo u tu varijantu… Elem, Turci su krali djevojke iz familije Erak jer su bile jaaaako lepeeee… i dva brata odluče da ih otmu i ubiju Turke…to je bio razlog zašto su morali da prebegnu… [videti tačku 5. u okviru teksta «Erakovići iz trougla Split – Šibenik – Knin» gde sam naveo diskusiju sa foruma ''Montenegrina.net'' > Srednji vijek > Porijeklo dinastije Petrović – Njegoš, na kojem izvesni Eraković predanje o krađi devojaka spominje u nešto drugačijoj formi. Ne znam sa kog drugog foruma je Zorana mogla pronaći ovo predanje a da nije ''Montenegrina.net'' (?) – hijerakul] Znam da je, sem u Bugojnu, deda imao neku rodbinu po Vojvodini (da 'l u Vrbasu, Zrenjaninu ne znam…) ali ih nikada nisam upoznala. Inače moji baka i deka su bili jako asocijalni i na sa kim se nisu družili, tako da ni moj tata nije upoznao tu rodbinu koja mu je ustvari vrlo bliska… Baš tužno…».
2. Denis piše: «Naime, početkom 1996. listajući telefonski imenik nađem četiri Eraka kao vlasnike telefonskog broja i nazovem jednog od njih izvjesnog Nikolu iz okoline Bugojna. Taj Nikola je rođeni ujak bivšem predsjedniku RS Draganu Čaviću. O porijeklu je rekao sljedeće: Bio je u selu jedan erav čovjek (bio je šepav na jednu nogu i nakrivljen na tu stranu), siromah i bez igdje ikoga, u zrelim godinama neoženjen i opsluživao je bega drvima i šta god bi mu ovaj naložio, ali je bio vedre naravi i uvijek je pjevao. Beg kad god bi mu bilo teško zaustavi tog eravog čovjeka pa se sa njim ispriča i tako mu bude lakše (ovaj bi mu dolazio nekako kao psiholog). Jedne prilike ga upita beg što se ne ženi i zasnuje porodicu, našto mu ovaj odgovori u smislu da je ostario i da ga kao takvoga neće niko za zeta niti bi bilo koja htjela za njega udati. Na to će beg njemu da za to ne brine jer ima neka iz domaćinske kuće a nije se udavala pa će on srediti nju a njemu će dati mali ćup dukata i zemlje pa da se skući i formira porodicu. Vjerovatno je beg ucijenio ili dao povlašten položaj ovom domaćinu za to da uda ćerku za tog eravog, i ispunio svoje obećanje. Tako je taj oženio se, sagradio dom i formirao porodicu. Nakon par godina ide ovaj eravi ali je prestao pjevati, begu bi čudno pa ga pozva i pita šta mu je, do čim mu ovaj odgovori da su ga prevladali problemi i da mu nije do pjevanja, našto mu beg naredi da vrati sve dukate koji su mu ostali uz izgovor: ''Kad si bio siromah bio si vedar i veseo, a postao si kao ja, a sad oću da tebe oslobodim briga i da mi opet budeš onakav kakav si bio''. I navodno je taj eravi dobio prezime Erak a slavu Sv. Nikolu je naslijedio navodno od te žene iz domaćinske kuće. Po priči tog Nikole on je rodonačelnik Eraka iz Bugojna».
3. Krajem avgusta 2008. godine, na sajtu ''Mostarskaraja Forum'' gde sam na Nauka i društvo > Istorija > Ciji si ti, mali? > 2.str. (http://www.mostarskaraja.com/index.php?page=Thread&threadID=1541&pageNo=2) otkrivam sledeći tekst (od 19.VII 2008.) izvesne ''nanuline'': «[…]Za mamine kazu,po nekim starim predanjima,a malo i po pricama s koljena na koljeno(uz gusle[…]) da poticu od Petrovica,od Njegosa i da imaju plavu krv[…] Naime,neki nihov rodjak presretao je turske karavane,pa posto je za njim bila raspisana potjernica ,morao je da pobjegne i zaustavio se u Bugojnu.Jedan od njegovih sinova je svercovao duhan po Dalmaciji,upoznao prelijepu Sibencanku,ozenio je i primio njihovu vjeru,kazu jedan je bio konzul,treci otisao u Zagreb,pa se i tu prosirilo potomstvo Eraka….u Bugojnu ostadose 4 brata,jedan od njih moj pradeda,koji drugom svjetskom ratu umrije od tifusa,…ostade udovica prabaka Visnja i 6 djece,sve jedno drugom do uha..neimastina,briznost majke,ratni vihor,i pozivi neke familije ubrzase njenu odluku da sve proda i odseli u Vojvodinu,i tamo se skrase do danas..»
Uspeo sam sa Ingom – nanulinom stupiti u kontakt i neizmerno se zahvaljujem na detaljnijem opisu Eraka iz Bugojna i okoline:
28.VIII 2008.: «[…] Priču [odnosi se na tekst sa ''Ciji si ti, mali?'' – hijerakul] sam napisala jer se i meni odrastajući učinila zanimljivom, ali nažalost nemam nekih velikih dodataka, niti puno nekih novih informacija.. nažalost ..Znam da je mamino originalno prezime bilo Eraković […], ustvari prezime njenih predaka, ali stvarno ne znam kad i zašto su ga skratili na Erak. Dedin brat Mile Erak, koji živi u Beogradu je napisao interesantnu knjigu (nije istorijska, nego više ljubavna) u kojoj je malo dotakao familiju i porijeklo, pa ću pogledati ima li još išta interesantno u njoj da ti napišem..znam da se dedin otac zvao Blagoje, majka Višnja..deda Rade je, nažalost, umro prošle godine tako da ni njega ne mogu pitati više nekih informacija […].. Još par informacija i imena, iz knjige.. Erakovići (moja loza) su iz Kutlića, braća Milan, Dragoje (moj pradeda), Branko, Stojko i Dušan. Milan je završio šumarski fakultet u Sarajevu, dobio posao u Bugojnu i on je taj koji je našao rodoslov da potiču od Njegoša i Petrovića. Branko je bio stolar, Stojko i Dušan su ostali u selu i bavili se poljoprivredom i stokom, pradeda Dragoje se razumio u poljoprivredu ali i u politiku, i bio član tadašnje Seljačke stranke. Dragoje je oženio Višnju, koja mu je rodila 6 sinova i 2 kćerke. Čeda, Risto i Milka su poginuli u 2. svjetskom ratu. Kosta, Mile, Rade (moj deda) i Ljubica su sa majkom nakon očeve smrti otišli u Žabalj u Vojvodinu, da bi se moj deda vratio u Bugojno, oženio tamo i živio tu sve do smrti. Kosta i Mile sad žive u Beogradu, Ljubica u Vrbasu. U knjizi se ne spominju godine dešavanja i seoba, niti zašto je i kada prezime Eraković skraćeno u Erak. To bi bilo sve sto ja znam..na Rodoslovlju sam našla liniju koja je iz Kutlića preselila u Žabalj i to su moji.. […]» 1.IX 2008.:«[…] Juče sam pričala s tetkom (maminom sestrom Divnom), koja je '92. izbjegla iz Bugojna u Vrbas kod rodbine.. […] .. […] i od Divne saznam da je Zoranin otac, Zoran Erak, ustvari vrlo blizak rod, tj. njegov otac Dušan jeste brat mog pradede Blagoja i sjećam se, bila sam mala, možda nekih 10 godina, kad je Zoran službeno dolazio u Mostar i došao da vidi rodicu, moju mamu Gordanu, i kroz maglu se sjećam lika, ali nažalost nikad ga više nisam vidjela, čak ni znala da ima djecu ni gdje su.. Zoranina priča se uveliko poklapa sa istorijom koju ja znam, i baš mi bi zanimljivo ono o nastanku prezimena..ere, Eraci, Hercegovci.. znaš, mene ipak malo više vuče ta verzija, nego ona da su bili razrooki.. ne znam nijednog takvog.. heheheh.. U rodnom listu moje mame piše mjesto rođenja Kutlići, opština Bugojno […], tako da baš nisam sigurna sad otkud se spominje Stolac.. iz dedinih priča znam da su mu brata Čedu ubili braća njegove tadašnje djevojke katolkinje, za Ristu i Milku nisam sigurna, i znam da su svi bačeni u jamu kod Bugojna, na kojoj je kasnije podignut spomenik, gdje je…o Bože dragi kako tužno… '92. godine nečija zla ruka napisala ''Vadite ove da bacamo nove''.. koja tragedija i tuga… znam i da je deda Rade 1960. i neke otišao da se ošisa i završio u policiji.. baka Radojka (rođ. Bodić) kaže, nikad neće zaboraviti taj dan, kad su je nazvali da joj jave da je pritvoren.. naime, u brijačnici je deda prepoznao jednog od braće koji su ubili Ristu, i krenuo ni manje ni vise, britvom na njega.. pošto je deda bio viđenija ličnost u gradu (direktor Unisa), niko nije mogao da vjeruje šta se dešava i šta mu bi da iz čista mira krene na čovjeka koji je sjedio u stolici i čitao novine.. ovaj ga je prepoznao i jedini znao njegov razlog, i kažu, jadničak, samo ponavljao ''nemoj Rade, ja sam svoje odslužio''.. deda osvetnik.. srećom, sve je ostalo na pokušaju, a taj je malo poslije odselio iz Bugojna.. Moja mama Gordana je bila izuzetan đak u tehničkoj školi u Bugojnu, i puno obećavala, dedin ponos i dika, veliki potencijal (već bila upisana na fakultet u Beogradu.. međutim sudbina, šta li, bi da 1970., sa nepunih 20, upozna stasitog Hercegovca Emira, koji je bio na nekom terenskom radu u Bugojnu, zaljubi se i pobjegne u Mostar da se uda za njega.. pričali su mi da su deda i njegov rođak Stanko Janjić, nakon nepuna 2 sata došli za njom da je vrate kući, ali ona ne htjede i tu nastade razdor između nje i oca, mog dede Rade.. on se vratio u Bugojno skršen i razočaran i svima zabranio kontakt s njom.. sestra Divna je krišom kontaktirala s mamom, i podnosila raporte baki, koju je cijela situacija ubijala, ali je deda ostajao pri svom.. ponos je čudo.. i tako bi sve dok se nisam ja rodila, 1973. godine i kad je saznao da je dobio unuku, došao je da me vidi, vidio da mama ima lijep život, da je muž pazi, da je fina familija i ''zakopala se ratna sjekira''.. Mene i brata je držao k'o malo vode na dlanu, puno je putovao po cijelom svijetu i donosio nam poklone kakve niko nije imao, iz Rusije, Kine, Irana.. ljetni i zimski raspusti su bili posebna priča, nasa želja-njegova zapovijest.. tatu je zavoljeo kao sina, tako da je ta priča happy ending.. '92. nakon par nekih prijetećih pisama odlaze iz Bugojna u Vojvodnu kod familije, kontajući, braća i sestra su tu, pomoće se, bar dok rat u Bosni malo ne popusti.. međutim, ovi se baš nisu otimali oko dobrodošlice (ili je on možda puno očekivao), odatle razočaran, star i iznemog'o baku pod ruku i za Banjaluku, kod rođaka Stanka Čavića (svaki drugi rođak se zvao Stanko..heheh) i kad je prestao rat, opet nazad u Bugojno na svoje ognjište, u svoju kuću koja jeste bila opljačkana, ogoljena (čak su i parket poskidali), ali eto nije bila zapaljena kao mnoge.. malo uz našu pomoć, malo od dobrih ljudi, ponovo se skućio, i nažalost, prošle godine u januaru umro od duge i teške bolesti.. sretna sam jer je vidio mene i moju djecu par mjseci prije smrti kad smo dolazili u posjetu.. […]».
Dakle, Ingina priča u najkraćim crtama izgleda bi ovako: Jedan predak je presretao turske karavane pa je za njim raspisana poternica. Bežeći od odmazde naiđe na Bugojno. Imao je 8 sinova: 1. jednog koji je švercovao duvan po Dalmaciji i kojeg je privukla jedna lepa Šibenčanka i prihvata veru svoje žene; 2. drugog koji je bio konzul; 3. trećeg koji odlazi u Zagreb; 4. Milana (završio Šumarski fakultet); 5. Branka (stolara); 6. Stojka; 7. Dušana i 8. Dragoja. Dragoje (bio član Seljačke stranke) se oženio Višnjom sa kojom u Kutlićima dobija 1. Čedu (rođen 1921., poginuo u 2.sv.ratu), 2. Rista (rođ. 1923., poginuo), 3. Milku (rođ. 1926., poginula), 4. Kostu (sada u Beogradu), 5. Ljubicu (sada u Vrbasu, udata Marić, ima sina), 6. Milana-Mileta (sada u Beogradu, ima sina Gorana) i 7. Radeta. Rade sa majkom i dvojicom braće i sestrom odlazi za Žabalj (Vojvodina). Rade se vraća na staro ognjište gde se ženi i ostaje tu sve do smrti. Dobija kćerku i kasnije unuku Ingu i unuka Sašu.
Zoranina i Ingina priča ima, po mom mišljenju, 4 glavne dodirne tačke: 1) poklapanje predanja sa odlaskom nekih Eraka u Dalmaciju – neko je svakako tamo otišao (ili u Zadar ili u Šibenik), a vrlo je moguće da Eraci iz Pirovca i Pline imaju nekog učešća u ovoj priči, 2) veliki (za današnje pojmove) broj dece – 12 kod Zorane ili 8 kod Inge, 3) Dušan – Dragojev brat iz Inginih priča isto je što i Zoranin deda, 4) povezanost sa Petrovićima ili Popovićima.
4. http://www.trazimo.info/read.asp?id=3332 Jelena 8.X 2006.: Trazim poreklo svog prezimena, kao i rodoslov moje porodice Erak, otac Miloš, deda ?or?e, baba An?a iz sela Kutlići, Kupres, Bugojno, Bosna. Tako?e bih stupila sa ro?acima gde god da su. Pozdrav», a Marko 19.I 2007.: rodjen sam u Maktanima selo Oborci, kraj Donjeg Vakufa a od 1955 godine doseljeni smo u Zabalj kraj Novog Sada. Otac Djordje i majka Stana iz sela Ponjevici kraj Donjeg Vakufa
Đorđe (selo Ponjevići, oženjen Stanom) > Marko (rođen u Maktanima, Oborci, a od 1955. u Žablju) Đorđe (selo Kutlići, oženjen Anđom) > Miloš > Jelena
U vezi sa Eracima čija je slava sv. Nikola postoji jedan podatak koji do sada, nažalost, uopšte nije uziman u obzir. Naime, u već pominjanom delu popa Sava Nakićenovića («Boka – antropogeografska studija», Srpska kraljevska akademija, Beograd 1913.), gde se kaže da su «Eraci, došli iz Hercegovine ima 280 godina, a Bosnići iz Bosne ima 230 godina, a slave sv. Nikolu. Čitula Bosnića, kao i Vasa Eraka i Marka Eraka nalaze se u Savini. Eraci zvali se Erakovići», već se može uočiti mogućnost da su Eraci iz Boke i Eraci iz okoline Bugojna, Sanskog Mosta i Travnika isti rod. Ukoliko je ova konstatacija tačna, mogla bi se uvideti hipotetička ruta kojom su se kretali Eraci Svetog Nikole: negde sredinom 17. veka (ako je verovati Nakićenoviću) silaze iz stare Hercegovine (iz Banjana?) u Boku Kotorsku (na poluostrvu Luštici postoji mesto Eraci, kod Radovanića u kojima je crkva Svetog Nikole), zatim jedna grana verovatno krajem 19. veka dolazi u Bugojno a druga iz Bugojna nastavlja ka Dalmaciji (možda u Pirovac kod Šibenika?) gde primaju katoličanstvo, a potom iz Pirovca u Plinu (ušće Neretve) [11.VII 2013.: ovo bi moglo imati zamerke pošto nisam detaljnije uporedio vremena dolaska u Bugojno i dolaska u Plinu, kao ni naknadni podatak o Stilju]. Da li je Nakićenovićev podatak, da su se radovanićevski Eraci ranije prezivali Eraković, posledica tadašnjeg aktuelnog povezivanja sa predanjem njeguških Petrovića-Popovića ? Miljanić navodi da se u knjizi Mirka Barjaktarevića ''О Плаву четрнаестога вијека'' (autorsko izdanje) i u ''Registru matične knjige rođenih, katolici, SO Herceg Novi'' pominju Eraci na prostoru Herceg Novog.
B) Tefterski Heraci iz trougla Bugojno-Kupres-Uskoplje(Gornji Vakuf) U zborniku radova u čast dr. sc. Mirka Valentića – «Hereditas rerum croaticarum», Buczynski Alexander, Kruhek Milan, Matković Stjepan, Škegro Ante, Hrvatski institut za povijest, Zagreb 2003. – je na 30-37. str. zbornika članak pod naslovom «Uskopaljski Vlasi». Profesor Škegro (rođen 16. travnja 1961. na Okolišću, Bugojno; radi kao viši znanstveni saradnik u Hrvatskom institutu za povijest, Zagreb – [http://www.isp.hr] , [sh.wikipedia.org]) je u sećanje na porodične prijatelje iz detinjstva, V/vlahe iz Čipuljića (kod Bugojna) i sa Kupresa, napisao mali prilog o njihovoj istoriji, kulturi, jeziku i životu sa pomenutog prostora. Zahvaljujem profesoru na dostavljenom članku.
Na 33. strani piše, pored ostalog, sledeće (kurziv je u izvoru): «[…] Jezik kojim su vlasi Čipuljića međusobno komunicirali, osim ''cincarskim'' nazivao se i karavlaškim [fusnota 73], što također upućuje na njihovo rumunjsko podrijetlo [f. 74]. Filipescu među vlasima razlikuje stari kulturni rumunjski element, koji se poslije turske invazije doselio iz Makedonije, Epira i Albanije, te još jedan sloj koji je dospio iz kneževine Vlaške. Prvi je opće poznat pod imenom cincara odnosno ašana (što su dva sinonima), a drugi sloj pod imenom karavlaha. Cincari govore makedonsko-rumunjskim narečjem i zato se općenito nazivaju makedonski Rumunji ili južni Rumunji, a karavlasi dako-rumunjskim narečjem kao i Rumunji iz Rumunjske [f. 75]. Krajem 16. odnosno početkom 17. st. vlasi iz Čipuljića dospjeli su u Uskoplje najvjerojatnije iz Makedonije [f. 76]. Na takav zaključak upućuje i jezik njihove međusobne komunikacije, koji je zapravo makedonski dijalekt rumunjskog jezika. I tradicija koja se među tim vlasima očuvala do 20. st. također govori da su podrijetlom iz Makedonije. Ako vlasi Čipuljića doista potječu iz Makedonije, onda im se izvorni zavičaj treba tražiti u središnjim vlaškim balkanskim oazama – Tesaliji i Epiru [f. 77]. Filipescu, temeljem srodnosti jezika, običaja, religije i dr., vlahe Čipuljića dovodi u svezu s Čičima oko Učke u Istri [f. 78]. Sela Gornju i Donju Rudinu kod Bugojna, koja su bila baština nekog Juraja, 1550. naselili su hercegovački vlasi – islamizirani Hasan i kršćanin Radule. Krajem 15. st. u nahiji Ljubović kadiluka Prijepolje u Sandžaku, spominju se vlasi Mirča Radule [f. 79]. U isto vrijeme selo Donja Skrt (između Bugojna i Kupresa) bilo je u posjedu nikšićkih vlaha Heraka [f. 80 – Opširni popis Kliškog sandžaka, 47.], koji su se oko Bugojna sve do danas održali, očuvavši i svoje plemensko ime Erak. U sjevernom dijelu Uskoplja čisto vlaška naselja jesu Donji, Srednji i Gornji Oborci te Blagaj sa selištem Krstjan. Ti su vlasi za Osmanlije osiguravali komunikaciju koja je preko prijevoja Komar Uskoplje povezivala s lašvanskom dolinom. Tijekom 16. st. potpuno su se islamizirali [f. 81 – Handžić ''Studije o Bosni'', 145.]. Vlaško su naselje i Karavlasi (Zijamet), smješteni u brdsko-planinskom kraju između Bugojna, Donjeg Vakufa i Novog Travnika. U nazivu ovog naselja krije se njihovo zapadnorumunjsko podrijetlo [fusnota 82 – ''Rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika'', 862; ''Hrvatski enciklopedijski rječnik'', 556.]. Filipescu konstatira da karavlasi govore dako-rumunjskim narečjem kao i Rumunji iz Rumunjske, a da su podrijetlom iz Vlaške (Tara románeascā, Muntenia / Cara Románeascā), tj. iz zapadnorumunjskih područja [f. 83 = Filipesku – Dragičević ''Karavlaška naselja'', 78, 79.]. Prema istom autoru, karavlasi, za koje je karakteristično da se bave poljodjelstvom i izradom drvenog posuđa, najviše su obitavali po Slavoniji i Posavini [f. 84 = Filipesku – Dragičević ''Karavlaška naselja'', 239-240.]. Sukladno tome, i u Uskoplje su najvjerojatnije dospjeli s tih prostora. Osmanlije su karavlasima nazivali crne vlahe odnosno morlake – maurovlahe, podrijetlo kojih se ponekad traži među sjevernoafričkim Maurima [f. 85 – Mandić ''Rasprave i prilozi'', 537-550.]. Ime sela Zijamet, koje označava veliki vojni posjed, upućuje na zaključak da su i ovi vlasi u Uskoplje dospjeli tijekom osmanlijskog osvajanja Uskoplja, odnosno nasrtaja na Jajačku banovinu. Nakon što se granica sukoba između Osmanlijskog Carstva i Ugarsko-Hrvatskog Kraljevstva odmakla prema zapadu odnosno sjeverozapadu, ti su vlasi trajno ostali u Uskoplju te se djelomice preobrazili u poljodjelce. Međutim, svoj su iskonski vlaški karakter uspjeli očuvati do danas. Biregionalnimbisesilnim stočarstvom još se uvijek bave. O njihovu ratničko-pljačkaškom karakteru svjedoče i četnički odredi formirani tijekom prvih godina Drugog svjetskog rata od pučanstva naselja sa snažnom vlaškom populacijom (Čipuljić, Donji Vakuf, Zijamet, i dr.) [f. 86 – Mesud Hotić ''Ratna hronika Bugojna'', Bugojno 1969., 8, 28-31.], kao i od kupreških vlaha tijekom i neposredno poslije Drugog svjetskog rata [f. 87 = Džaja – Draganović ''Sa Kupreške visoravni'', 140, osobito bilj. 1.].».
U kratkoj ali značajnoj dopisci s cenjenim profesorom, postavio sam pitanje zašto se u članku Vlasi svuda pišu malim slovom ''v'', našta mi je odgovorio: «Vlahe pišem malim slovom. Točno! Zašto? Kao što vidite iz članka nisam ih tretirao kao naciju nego kao zanimanje! Namjerno nisam htio ulaziti u problem njihovog etniciteta, jer je to vrlo komplekasn problem, a nažalost na našim (južnoslavenskim) prostorima i politički – bolje reći politikantski». O Eracima je iz svog kraja rekao sledeće: «Inače Eraka, po vjeri katolika i po nacionalnosti Hrvata, bilo je na širem bugojanskom području do posljednjeg rata (1992.-1995.) kada su gotovo sve Hrvate (slično kao i Srbe) protjerali (a preostale još uvijek protjeruju) islamske vojne postrojbe odnosno islamske općinske vlasti Bugojna».
Primetio sam, međutim, da je profesor olako povezao «nikšićke» Herake iz 15-16. veka sa sadašnjim Eracima. Koincidencija da se na jednom istom prostoru pojavljuje prezime posle nekoliko vekova, zbilja upućuje na neporemećen kontinuitet življenja jednog plemena-bratstva, ali da li su Heraci koji su držali Donju Skrt uopšte u vezi sa svojim prezimenjacima s istog područja? [11.VII 2013.: ovakva kritika je neprecizna s obzirom da ne raspolažem podacima o ukupnom broju različitih rodova-familija (H)Eraka iz sliva gornjeg Vrbasa]
[11.VII 2013.:] C) Sv. Stefan U «Šematizmu pravoslavne mitropolije i arhidijeceze dabro-bosanske za 1882.», Eraci sa slavom sv. Stefan zabeleženi su u parohijama Bočac, Javorani (obe u banjalučkom protoprezviteratu), Lju(v)ša (Varcarvakuf) i Šolaji (Varcarvakuf). Prvi (još uvek u izradi) sveobuhvatni objedinjavajući rodoslov Eraka Svetog Stefana može se videti na https://www.facebook.com/bratstvo.erak
Hello Alexander, Bijeljina is in Bosnia, in the Serbian entity there. You should write them, use the archival network page on our site for that.
”Svaka pomoc, bez obzira na iznos, znaci jednu nadu više za bolje sutra.”
Rukovođen citiranim stavom iskreno želim učestovoati u pružanju pomoći i ako su mi mogućnosti zaista skromne, skoro nestvarne, ali ipak… želja i volja postoje.
Ne mogu međutim, a da prethodno ne pitam ko garantuje da je isključena svaka zloupotreba, odnosno da će pružena pomoć otići na pravo mesto.?
Pokusavam, kao novi clan, da nadjem nacin da posaljem pitanje u “Forum”, ali na zalost ne nalazim nacin za to. Bio bih vam zahvalan na uputstvu kako da to ucinim.
Puno pozdrava,
Nenad Prodanovic
A FYI, the groups are being prepped but the My Rodoslov system is undergoing some work so it will not display any info yet.
We get sometimes upset emails why we don’t respond to people their emails. As you might have read on our previous posts we get a lot of visitors on our site. It takes a lot of work to setup and maintain the website, add to this that we are also active offline with a limited number of volunteers and you come to understand why we don’t reply to each and every single email.
Firstly, the Serbian issue. We get a lot of messages why there isn’t more content in Serbian and why the site isn’t using Cyrillic. The answer is simple, there are not enough contributors. So if you want to change it become part of the team and help us out.
Secondly, questions about surnames should be posted at the Rodoslovlje.com forums. One of the spearpoints of the site is to make people help each other. The success of your genealogical research all depends on this, sharing knowledge on all levels.
Thirdly, we re-published two old books concerning Serbia and have more planned. But scanning and OCR takes time.
Summarized, we doubt some people realize and apreciate the time, effort and money it takes to run this endevour.
Make a change and help us out, you can email Danica Radisic via the Facebook page. She will coordinate everything.
У Тимару, тј. равничарском подручју ријеке Гомјенице, подно Козаре, село Јелићка се све ди почетка прошлог вијека звало ЈЕЛИЋИ. Име је добило по свештеничкој породици Јелић, који се у писаним документима помињу крајем 18 вијека. Ови Јелићи славе Стевањдан.
latinica da i nasi bivsi sugradani mogu da se informisu, ali i nasi koji su ziveli u drugim krajevima i nisu imali priliku da uce u skoli cirilicu kako treba.
sergej ima pravo, zasto se stideti svoga, to je normalno,svako voli svoje zasto ne i mi? ja tu nista nevidim lose. kada sam bio na odmoru u spaniji oni imaju svoj simbol u kome se nalazi u sveznju. koliko ja pamtim taj simbol koristio i musolini na svojim oznakama koji su u to vreme koristili fasisti. ja kazem voli svoje ali i postuj tude.
То су тефтери, можете и да пробајте код СПЦ. Понеки пут су остали подаци тамо.
Porijeklo prezimena Močević. Močevići su iz Crne Gore iz Nikšića, koji su promijenili prezime. Izvorno prezime je Adžić. Pronađite knjigu Svetozara Tomića – Drobnjak, Piva, Banjani.Možete pronaći i na internetu.
Dali neko ima knjigu “Naselja i poreklo stanovnistva” knj. 31, Petrovic Petar – Sumadiska Kolubara
Pozdrav,
mene takodje interesuje poreklo Mojićevića. Ono što ja znam to je da su se doselili krajem 19 veka u okolinu Priboja, selo Dobrilovici. Imam samo oskudne informacije da su sa severa Crne Gore došla trojica braće od kojih je jedan otišao u Priboj, drugi u oklinu Čačka, a treći negde od Mokre gore prema Bosni.
Ako neko zna nešto više, neka napiše.
Moja prababa je bila Vejnović ili pak Veinović. Nisam siguran. Doduše prababa je bila rođena 1916, a umrla je prošle godine. A rođena je u Sremu.
Moja majka se prezivala Kačavenda, mislim devojačko prezime.
A deda, mamin otac je rođen u nekom selu, 2KM od PRIJEDORA.
Dakovich i think would be Đaković (Djakovich). it would not be Gj.
Samo mala korekcija,reč je o Primorsko goranskoj županiji,a ne Ličko senjskoj!
Радовиžа у Црној Гори има у многим племенима и крајевима и различитог су поријекла. Само по презимену се не може ништа одређено закључити. А на сајту: [www.montenegro.org.au] се налази мноштво неповезаних података у којима се и стручњак тешко сналази.
Бјелопавлиžи славе свету Петку. Андриžа у Бјелопавлиžима нема. Андриžа у Прекобрђу колико знам нема. Бар се у књигама не помињу. Андриžи – Андријиžи поријеклом из Бјелопавлиžа су на Његушима. Презиме су тамо добили.
У Предишу у Бјелицама су Андриžи (потичу од Орловиžа). Славе св. Јована, прислужују св. Петку. Од њих има у Малим Цуцама.
Има још Андриžа који славе св. Луку, св Николу, Ивањдан… http://plemenasrpska.yolasite.com/ https://sites.google.com/site/plemenasrpska/home/karta
Bajčeta, Banjani (područje Jelovice9, Nikšić 1597. god. i 1600. god.; vidi: Lalović; Kruševo (Kruševice), Zatarje (1660. god.), pa jedni oko 1875. god. presele se u Zminice (Žabljak); Kovren, Kičevo, Grab i Lekovine (Pljevlja) i kao: Bajčetić u Ljucama, Brvenici, Kosanici, Bobovu i Kakmužima; od ovih su u Lekovini (Pavino Polje), Pljevlja, porijeklom su iz Banjana (Nikšić). Jedno vrijeme su živjeli na Tjentištu (Foča); od njih su: Džogava, Tomić i Ilić u pljevaljskom području; polovinom 19. v. iz Nove Varoši preselili se u Grab i Gobu (Pljevlja). Odatle su se jedni preselili u Bukovik (Nova Varoš), Grab i Rogaču, Donje Dragačevo, kao: Bajčeta i Bajčetić; Pavino Polje (Bijelo Polje); kod Pljevalja označeni kao Orlovići, jesu iz Miljevine (Foča)
Bajčetić, vidi: Bajčeta, ogranak Martinovića iz Bajica (Bajov ugao), Cetinje, preseljeni u Miriloviće, Belače, Baljke i Ljubovo (Hercegovina); jedni u Suvadol (Suvi do) i Širokom polju (Lipljan); Ljuće, Brvenica, Kakmuži, Kosenice i Ljuće (Mataruge), Pljevlja. Porijeklom iz Banjana (Nikšić), slave Jovanjdan; vidi: Lončar i Mirković, ogranak Martinovića
горње копирано са сајта о презименима у Црној Гори
Бајчете, Бајчетиžи у пљеваљском крају су доселили из села Миљаниžи у Бањанима између 1661. и 1686. године. Око 1660. године Бајо Пивљанин и Лука Миљаниž у Бањанима посјеку неког турског буљубашу Беžа и његову пратњу. Због тога Турци из освете упадну у село и направе покољ становништва. Три брата са породицама побјегну на сјевер, преко ријеке Таре и настане се у Затарју. Од три брата су Бајчете, Тошиžи и Лаловиžи.
По једном предању потичу из Бајица, од Мартиновиžа (ово предање су Бајчете саопштили Јефту Дедијеру). Из Бајица су се у Бањане доселила три брата: Бајо, Перо и Мирко и од њих потичу Бајчетиžи, Перовиžи и Мирковиžи. Из Бањана су се Бајчете раселили по Херцеговини. У пљеваљски крај долазе из села Мириловиžа у Херцеговини. Перовиžи и Мирковиžи у Бањанима имају другачије предање о свом поријеклу – кажу да су из Пјешиваца или Бјелопавлиžа. А од три брата су горе поменути Бајчете, Тошиžи и Лаловиžи.
Садашњи Миљаниžи (братство) су поријеклом Велестовци. По свему судеžи становништво села Миљаниžи је прије турског напада било различитог поријекла.
Željko hvala ti puno,posle 6 godina traženja mog pretka koji je dosao u Banjane ovo je dobar trag.Hvala ti na trudu i iskreno ti želim da nadješ odgovore na sva tvoja pitanja.Dodavanje “ić” na prezime Bajčeta je počelo negdje u 18-19.vijeku,zbog toga nas ima i Bajčeta i Bajčetica ali svi koje slave sv.Jovana Krstitelja 20.januara su moja braća i sestre..
.
Link ne radi pa evo copy paste Naslednici novovaroške porodice Borisavljević bezuspešno traže povraćaj 1.500 hektara šume na Zlataru
Srpska šuma na evropskom sudu
Imamo podatke da su naši stari tu zemlju kupili još 1745. godine za 25 vrećica zlata i 1.000 pari volova, a danas je vredna stotine miliona evra. Svi se prave nenadležni, pa ćemo pravdu tražiti preko – Međunarodnog suda u Strazburu
Potomci čuvene novovaroške porodice Borisavljević najavili su ovih dana da će, pošto već osam godina uzalud čekaju da država Srbija donese zakon o denacionalizaciji, svoju dedovinu, odnosno oko 1.500 hektara šume na Zlataru, tražiti preko – Međunarodnog suda pravde u Strazburu.
– Ta šuma je naša očevina i dedovina koja nam je oduzeta u jedno teško vreme kada zakoni nisu važili i mi ćemo učiniti sve da ono što je učinjeno 1946. godine ispravimo i tu imovinu vratimo u naš posed. Jedno vreme, čekajući da država uradi ono što su odavno obećali, razmišljali smo da jednostavno uđemo u posed, ali smo od toga odustali i pravdu ćemo u najskorije vreme potražiti pred sudom u Strazburu. Srbija je jedina država u ovom delu Evrope koja pre zakona o privatizaciji nije donela zakon o denacionalizaciji. To su i Albanci uradili još 2005. godine, a mi kao legalni i zakoniti vlasnici nismo više spremni da u nedogled čekamo da država uradi ono što je dužna – kaže Milan Borisavljević (62) iz Beograda, jedan od potomaka ove porodice.
Šuma Borisavljevića na Zlataru vredna je danas, kaže Milan, na stotine miliona evra. Samo njegov deda Milan, koji je preminuo 1932. godine, imao je na planini iznad Nove Varoši 449,68 hektara visoke, izuzetno kvalitetne smrčeve šume, ostali Borisavljevići još najmanje 1.000 hektara. Granica njihovog poseda išla je, pamte i dan-danas stari Borisavljevići, od Golog brda, vrha Zlatara, preko podzlatarskih sela Pravoševe, Muškovine, Aljinovića, putem Nova Varoš – Sjenica… U Borisavljevića posedu bila je i Vodena poljana. U istorijskim knjigama stoji i podatak da su Karađorđa 1809. godine, kada je u oslobodilačkom pohodu sa svojom vojskom stigao pred Novu Varoš, dočekali Borisavljevići i Raškovići, da su ga snabdeli oružjem, novcem, municijom, hranom, Karađorđeve čete popunili novim borcima…
ČEKAJU ZAKON
Familija Borisavljević nije jedina u novovaroškom kraju koja očekuje zakon o denacionalizaciji i povraćaj oduzete imovine. Desetine porodica iz ovog kraja očekuju da država Srbija konačno ispravi nepravdu staru već više od šest decenija. Neke familije godinama već vode sudske sporove, održane su desetine ročišta oko spornih šuma na Zlataru, u Bosanju, Kamlju, ali izvršnih presuda nema.
TEREN ZA GOLF
Potomak čuvenih novovaroških trgovaca kaže da su članovi ove familije, sada rasuti širom sveta, spremni da posle povraćaja imovine rade na razvoju čitavog ovog kraja.
– Investitori čekaju. Već razmišljamo o razvoju turizma, o proizvodnji zdrave hrane, o drvnoj industriji, neko vreme imali smo ideju da na Zlataru, na Vodenoj poljani, sred našeg poseda, gradimo terene za golf. Ozbiljno razmišljamo da u Novoj Varoši osnujemo fondaciju koja bi pomagala siromašnu decu iz tog kraja – kaže Milan Borisavljević.
– Imamo podatke da su naši stari zemlju na Zlataru kupili još 1745. godine za 25 vrećica zlata i 1.000 pari volova. U to vreme moji preci, trgovci iz Nove Varoši, imali su predstavništva u Carigradu, Skoplju, Solunu, Prištini, Prizrenu, Mitrovici, svoje proizvode izvozili su u Austriju, Italiju, Grčku, Tursku carevinu, u Nemačku… Bili smo donatori sajma kože u Lajpcigu, a Mićo Borisavljević i njegov sin Jovo 1866. godine preko Beča su putovali u Lajpcig, gde su razvijali svoje poslove. Bili smo donatori sajma sitne stoku u Solunu, sajma krupne stoke u Dubrovniku, moji preci školovali su se u evropskim prestonicama tog vremena, pomagali gradnju crkava i manastira po Srbiji, bili dobrotvori – prepričava Milan samo deo više no bogate istorije ove čuvene novovaroške porodice.
Zemlja i šuma na Zlataru u posedu Borisavljevića bili su sve do 8. februara 1946. godine, odnosno dok nove komunističke vlasti nisu čvrsto preuzele vlast u ovom delu zemlje.
– Tada je Narodnooslobodilački odbor sela Drmanovići, bez prisustva ijednog Borisavljevića, odlučio da mi nismo zemljoradnici nego – zemljoposednici i eksploatatori i rešeno je da nam se sva zemlja, odnosno šuma, oduzme, po zvaničnim dokumentima blizu 1.500 hektara – kaže Milan Borisavljević.
Sa promenama u Srbiji 2000. godine, Borisavljevići su se ponadali da je došlo vreme da vrate ono što je njihovo i po božjim i po ljudskim zakonima.
– Naravno da smo pomislili da je došlo vreme da se nepravda ispravi. Zakon o denacionalizaciji trebalo je da se donese još 2001. godine, nacrt teksta bio je urađen, usledila su odlaganja i – kako tada, tako i danas. Mi smo se još 2000. godine obratili opštini Nova Varoš i zatražili do njih da nam vrate zemlju, odnosno šumu, koja je sada u posedu „Srbijašuma“. Iz opštine su tada od nas zatražili da dostavimo dodatne dokaze o vlasništvu i dokaze o oduzimanju 1946. godine. Kad smo i to dostavili, odgovorili su nam da nisu nadležni da odlučuju, uputili su nas na Ministarstvo finansija, godine prolaze, a nikakvog pomaka nema. Zato ćemo pred međunarodne institucije, pa neka oni kažu ko je u pravu – kaže Milan Borisavljević.
Autor:
Zoran Šaponjić
Dodaj novi komentar
KLJUČNE REČI:
sud
We are done.
Do you have some more information, please read the FAQ
Military records are hard to get, did you try the archives?
Did you ever contacted the archives?
Did you check immigration documents at Ellis Island?
Stevan,
Do you know his hometown?
Sergei
You should post in the Serbia forum.
There is a post there that talks about the archives in Kosovo.
Petrovic is a common name.
Do you have more info?
Radonjici iz okoline Kolasina su se dosavsi u Srbiju prekrstili u Radovanovice ,a pobegli su pocetkom 1700ih .pozdrav
Nedavno sam saznao za vas sajt i sada sam se registrovao kod vas.Nadam se da cu naci vise informacija o mojim precima i ostalo na vasem forumu.
Unapred zahvalan.
What details did Ellis Island give you until now?
Jel da ste probali kod arhive?
Čonoplja is near Sombor so try there first with the local archives and churches.
The information should be with either the archives in Zrenjanin or Novi Sad. The Catholic church has their own archives locally as well so you should check with these 3 sources first.
Igalo is in Montenegro.
Can you scan in the records from Ellis ISland?
Dear Sergej,
Thank you for your help.
Please, can you tell me what places nowadays belong to that ancient county near Belgrade?
Brodarevo was never under Hungarian rule and its close to the border of Montenegro. Brokles appears to be a county and not a place in the vicinity of Belgrade.
Please read the FAQ and provide more information.
What did Ellis Island tell you exactly?
Hvala!
Did you read the FAQ? Please provide some more information.
You can write the archives of Pancevo and ask them for information.
Another hypothesis is that Brokles was an alternative name for Grocka, in the suburbs of Belgrade. They sound a bit similar, but I have found no document talking about that.
Da li je moguce da smo izumrli, kada se niko ne javlja sa nekim informacijama! 🙂
ja sam iz foce ,selo kolakovici ,dosli smo iz okoline niksica ,prezivali smo se andjelici ,volio bih vise znati
Умало да заборавим, крсна слава је Ђурђевдан.
c
…./.
Sestan(original is Šestan)is an old family name that came from a place named Šestan(singular),in Montenegro.Your family is one of the oldest Slavic tribes.They were amongst the first tribes that accepted christianity,first ortodox,and in the 14th century some of them converted to catolicism(they moved to Croatian part of the Adriatic sea where towns Zemunik and Zadar are).First data about them leads us to the place called Škrelja,also in Montenegro,and afterwards they moved to the upper and lower Šestani(plural).
Šestan was never in Albania.It was the part of old Serbian kingdom under the Emperor Dusan the Mighty,and before that a part of Serbian old kingdom Zeta,and before that..well..historians are still battling about that 🙂
Back in those days,when your ancestors took your family name,it was common that residents of a village take village name as their family name.Later on,they`ve spread through Bosnia,along the coast of the Adriatic sea,to the Krajina in Croatia,to Kosovo and Metohija in Serbia..tbh-all across Balkanian peninsula..
Venetian government often called ortodox and catolic Slavs Arbanasi,in an attempt to diminish their culture.You have nothing in common with Albanians(or Shqiptar like they call themselves).
“Today’s generation in Zemunik does not regard themselves as being of Albanian descent even though names such as Paleka, Šestan, Pinčić, Prenđa, and Čurković strongly confirm their ancestry.”
I must LOL on this.All of these names are Slavic.Albanians are not Slavs.It`s just another attempt from Shqiptars to try inventing their history,cause they have almost none-they came to Balkan with the Otomans(Turkish dinasty)somewhere around 16th or 17th century,from Caucaz as mercenaries-there are still Shqiptar tribes in Caucaz .Only south Slavic family names have the sufix ić and vić,and nothing can change that historical fact.Also,only about 1 percent of Albanians all over the world are not mooslims.Are you a mooslim?:)
Grgica is croatian female name,version of Croatian male name Grga.Benka also Croatian.
Jure and Stiepo-exact would be Jura or Jure and Stipe or Stipan or Stepan or Stjepan or Stevan,Stefan,etc.Slavic names.
Vladovic derived from Slavic name Vladimir(Putin),Vladan,Vlada,Vladislav,etc.
Vuk – Slavic word for wolf.
Jovic – derived from Jovan,another Slavic name,english John.
Jelenkovic – derived from jelen,which means dear in serbian and croatian,probably an old family totem(protector of the family-slavic tradition).
Radojcevic – derived from Radoje,Radivoje,Radovan,Slavic names.
And so and so on.
So,have no doubt-your ancestors are either Serbs or Croats.
If you have been reading http://en.wikipedia.org/wiki/Arbanasi_%28group%29,then..what can I say-continue living in a delusion 🙂
And if you ever come to Montenegro or Croatia or Serbia,don`t tell any Šestan that he is an Shqiptar(Albanian,Arbanas),it wouldn`t end up well for you – they are proud people :)))
You should try contacting Catolic archdiocese in Belgrade,Serbia,perhaps they could help you gaining some more info-they`ve kept all their records since catolic temples were never destroyed in Balkanian wars like ortodox did.
Official site is http://www.kc.org.rs/ ,but unfortunately it`s in Serbianso here are some e-mails and phone numbers from the “staff” there 🙂
-mons. Stanislav Hočevar [email protected]
-fra Leopold Rochmes
tel: +381 11 30 32 247
e-mail: [email protected]
e-mail:[email protected]
– vlč. dr Milutin Novaković
tel: +381 11 30 32 246
e-mail: [email protected]
– miss Martina Starbek
tel: +381 11 30 32 246
email: [email protected]
There is also a site of the Zrenjanin Dioecesis,and it`s in english 🙂 Maybe they will help you 🙂 http://www.catholic-zr.org.rs/eng/eng.html
And the last info with which I can provide you are the data of the German national council in Serbia
I hope this will help you at least a bit 🙂
Cheers
Vladan Obradovic
Did they migrate directly to the US?
dobar vam dan,
ja sam Miodrag Prijic, od oca dragoljuba i dede Nikole.Deda ziveo u Beogradu pre 2 svetskog rata, krsna slava Sv.Nikola.
ja sam nasao za sada samo ovo:
Porodica Prijic potice iz Srbije odakle naseljava Bosnu najviše u podrucju Žepca .
Tu deo porodice pod turskim pritiskom prima Islam a deo prelazi na Kninsko i Pakracko podrucje i
ostaju verni pravoslavlju . Kasnije deo Prijica u Hrvatskoj pod pritiskom ustaša prima katolicanstvo
a dosljedni svojih predaka i srpskih korena i dalje ostaju u pravoslavlju . U zadnjem ratu vecina
Prijica iz Hrvatske proterana je u Srbiju . Manji deo ostao je u Hrvatskoj pod stalnim pritiskom
pokatolicavanja . Srbi Prijici u Bosni najbrojniji u žepcanskom kraju ostaju u Islamu i dan danas i
ne vracaju se veri svojih predaka a što je najtužnije više se niti ne smatraju Srbima nego Bošnjacima .
pozdrav
Kad su se preselio za Belanovicu?
My father was born Aleksandar Bozinovic in 1921 in Selo Milosevo near Jagodina. His father was Kamenko Bozinovic and his mother Natalija was from Lapovo. He was one of six children, three sisters Ljubinka, Milinka, and Darinka, and two brothers Milorad and Milosav, as far as I know there was at least three generations of Bozinovic lived in the village and still do.
JA SE PREZIVAM PRIBIĆ I DOSTA SAM ISTRAŽIVAO SVOJE POREKLO.
ŽIVIM U SELU SREMSKE LAZE KOD VINKOVACA GDE SU SE MOJI NASELILI KAO GRANIČARI PRIJE 1800. GODINE PREMA MOJIM PODACIMA IZ LIKE.
POŠTO JA U SVOM PORODIČNOM STABLU IMAM NEKIH PRAZNINA ODNOSNO ZNAM DA SU SE NEKI OD PRIBIĆA ODSELILI NEGDE DALJE MENI NEPOZNATO GDE, MOŽDA NEBI BILO LOŠE DA MI POŠALJEŠ NEKA IMENA PA DA JA POGLEDAM IMAM LI IH GDE UPISANE.
PREMA MOJIM ISTRAŽIVANJIMA PRIBIĆI VODE POREKLO IZ ISTOČNE HERCEGOVINE ODAKLE SU IZBEGLI U LIKU I TO U MESTA; ŽELJAVA, UDBINA, KRBAVSKO POLJE, KOSINJ,
ODAKLE KREĆU DALJE SEOBE UGLAVNOM PREMA VOJNOJ KRAJINI.
KRSNA SLAVA JE ĐURĐEVDAN.
POZDRAV
If any birth records from Krupa and Golubic needed, please contact me at [email protected]
TATALOVIĆ family is very large and prominent family from Lika area in Croatia. They are listed as one of the founding families of monastery Gomirje in 1600. A large number of them is from the town of Drežnica near Ogulin. Birth and marriage records from the area kept by Serbian Orthodox Church are available through Croatian National Archives where they were taken in 1941. Some of those old records are available in municipal officies in Ogulin, Karlovac and Vrbovsko. Try there.
After the WWII large number of families from Tatalović “clan” were forced to relocate to northern Serbia. Many descendants of these so-called “colonists” today come from the village of Bajmok, near Subotica, and they can maybe also help with information about their Lika ancestors.
– spisak porodica koje su osnovale manastir Gomirje 1600. godine ( arhiva manastira)
– popis vojnika Ogulin 1699. godina, dostupan u arhivu u Karlovcu
– popis 1880 (?) godina za područje like dostupan u centralnom arhivu Mađarske .
A large number of documents that relate to Serbs from Croatia in military service in XIX century and WWI who served in Austro-Hungarian army is available at the both National and Military archives of Hungary, Budapest.
I have a lather large list of reference materials on this subject of both original available sources and historical books, but i will have to sit down and categorize it and tidy-up all the links for the references available in English too. Will post ASAP. 🙂
Nepotpuni popis plemstva iz 1750 u kome ima imena kmetova i njihova imovina
Najpotpuniji je popis imovine i vlasnika iz 1828. godine.
Hi all,
I just read the comments and I am writing directly hoping to be helpful. It is very interesting because there are a lot of albanians having this surname. I can confirm that there is a village called Borici in Shkoder (north-west of Albania) and in Shkoder there are a lot of people having the same surname. But in another big city in Albania (Fier, south-west of Albania) there are many inhabitants with the same surname. These people (the Fier’s inhabitants) are muslims instead of them in Shkoder that are catholics. So, I don’t know if there is any relationship between them? I shall investigate a little bit more about their origin if it will be interesting.
Any birth records or data?
To be activated again soon:
My Rodoslov,
Link section,
Galleries
Updates are coming along.
I like it, I see some pictures dont load good and that the links section is missing. I assume these will get back online soon. Otherwise I like it, its a big improvement. The site loads faster and the Serbian section also works better.
Hi ,
I asked for Borici in Albania and there are also some people holding this surname in a village of Diber (north-east). Lastly, I visited this village during my holiday and I had contact with these people. They agree that are muslims and in the first years of 20-th century many of them have gone to live in Fier. Maybe, they have been muslimized in the period of Ottomans Imperatory. So, the root of Borici's Fier people is in Diber. Also from this root are the Borici's people of Elbasan (another city near this village).
I asked them also if they knew something about their origin but nobody didn't know such a thing or better saying, do not have any documentation about it. They say that the ancient origin might be in Dalmatia but these are anecdotal.
Neritan,
Thank you for your post, it was informative.
Pozdrav.Evo i ja da napisem par informacija o Novakovicima.Naime,ima vise grana Novakovica,sto znaci da ne vode svi poreklo samo iz Crne Gore,ili samo iz Raske..vec iz razlicitih krajeva.I kao sto ste naglasili,nisu svi Novakovici imali to prezime oduvek.Navescu par pouzdanih informacija o poreklu nekih Novakovica,a ko zna nesto vise,neka doda,svaka informacija je znacajna.Evo ovako.Jedni Novakovici vode poreklo iz Hercegovine,prvo su se prezivali Balotic,pa Mateljevic,da bi na kraju deca Novaka Mateljevica uzela prezime Novakovic(17 vek).Oni su iz Hercegovine presli u Crnu Goru,okolina Durmitora.Odatle je jedna grana otisla u Vrbas a druga se nastanila u mestu Sijarina,u juznoj Srbiji.Postoji jos jedna verzija price ovih Novakovica,a to je da su se,posle Kosovskog boja iz Nisa preselili u Crnu Goru,pa odatle u Liku,pa dalje u Bosansku krajinu.Moguce da su ovo isti Novakovici,samo jedni su se naselili po Srbiji,a drugi su otisli u Dalmaciju,Liku i Bosnu.Njihova slava je Sveti Nikola.Drugi Novakovici za koje znam,su oni od Vasojevica,to je bratstvo u okviru njih i oni poticu iz Lijeve Rijeke(CG),kao i svi Vasojevici.Dalje poreklo je kazu sa Kosova.A postoji i prica da su iz Hercegovine,ali pre ce biti da je tacna ova prva.O Vasojevicima necu da pricam,o njima se sve zna..:).Ovi Novakovici,koji poticu od Vasojevica bi trebalo da slave Svetog Arandjela.Posto je to slava svih Vasojevica.Treci Novakovici su Novakovici koji poticu od Rodica.Isto je neki Rodic imao sina Novaka i odatle prezime Novakovic.Za ove Novakovice se pouzdano zna su se naselili u Dalmaciju i Liku..Zrmanja,Velika Popina..pa su odatle isli i u Bosansku krajinu,gde ih ima puno.Dalje poreklo tih Rodica vodi preko Hercegovine,a tamo su dosli iz Prilepa.E sad,neki pominju Makedoniju,a neki Kosovo,posto mesto,tj grad Prilep,postoji i u Makedoniji i na Kosovu,samo sto je realnija prica da su sa Kosova,zato sto se pominje i Prizren.Ovi Novakovici,kao i vecina Rodica Slave takodje Svetog Arandjela.Cetvrti Novakovici za koje sam cuo su oni iz Crnogorskog plemena Pastrovica,sa Primorja.Oni su tu dosli verovatno sa dalekog juga,Makedonija,Albanija.Cuo sam da je Stojan Novakovic iz ovih Novakovica.Kasnije su se raseljavali po Srbiji i Dalmaciji.Ne znam koju slavu slave.Postoji jos dosta prica,navescu jos i tu,da postoji predanje da jedna grana potice od Starine Novaka,tj od njegovog sina Grujice Novakovica i da je iz Doljana(Hercegovina)otisla u Bosansku krajinu.Njihova slava je sveti Nikola.Postoji i grb nekih Novakovica,koji su izgleda bili plemicka porodica u srednjem veku,a po oznakama grba,bili su iz Stare Raske.Grb je iz Fojnickog grbovnika.Ima verovatno jos puno razlicitih teorija o Novakovicima.Moji su iz Bosanske krajine,okolina Novog Grada,pretpostavljam da su tu dosli iz Like,dalje istrazujem.Slava je Sveti Nikola.Eto,nadam se da ce nekome pomoci ovi podaci,a ako neko ima jos neki podatak o Novakovicima,ili neku pricu,neka se nadoveze.Veliki pozdrav !
Did you read the faq?
My name is Gordana Veselinovic. My grandfather , Todor Veselinovic was born in Golubic, He died 1943 for time Second Word war. I lived with my father , mother, brother and sister and grandmother in Gracac. Marijana kazes da je tvoj ujak Janko Veselinovic napisao knjigu o Golubicu, pa me zanima gde moze da se nabavi ta kniga.
Ukoliko je to moguce neka se javi “ostojicbb“ radi razmene informacija i daljeg istrazivanja!
I sent you a PM, if your family name is STIPANOVIĆ or STJEPANOVIĆ (transcribed to English later as STIPANOVICH and STEPANOVICH ) I may be able to help. A lot. 🙂 The information on the religious affiliation is a bit conflicting – there is no such thing as orthodox Catholic – they were either Eastern-Orthodox (pravoslavni) , Greek- Orthodox (grkokatolici) or Roman-Catholic (rimokatolici).
I was told my family left that area in the late 1800,s. I am looking for information regarding where the name Knezevic came from My Grandfather was Milan Knezevic. I will get his fathers name shortly.
Zdravo Karlo
Borisavljevic Gavrilo, koji je u medjuvremenu umro, je istrazivao poreklo prezimena Borisavljevic i o tome postoji knjiga, Autor Subotic, kazivanja Borisavljevica.
U toj knjizi je navedeno da je prvi bio 1402god. Pop Jevrem koji se naselio iz stare ercegovine u dolinu Zete i imao je dosta dece. Jedan sin mus se zvao Borisav i po njemu se nastavilo prezime Borisavljevic. Kasnije su se poceli raseljavati sto na Zlatar sto u Bosnu itd. Borisavljevicima sa Zlatara je oduzeto 800Hektara zemlje za vreme Titinog rezima. Ako mozes pokusaj da dodjes do knjige vrlo je zanimljiva i ima rodoslov gde ces verovatno moci naci svoje neko poreklo.
pozdrav
Katarina
To clarify a point you made earlier :The Serbian Orthodox Church did not make a distinction between legitimate or illegitimate children in sense of their social status like the Roman Catholic church did. You need to know that church was very strict about not allowing or registering marriages for men who have not completed their initial obligatory military service -all church vital records were inspected annualy by the Regiment command and that is why, in most cases, Serbian men in Military Frontier regions of Krajina, Slavonija and Dalmatia got married in their 20s and you will not find any underage marriages in Orthodox vital records. In 1700s, men were conscripted at the age of 16. Sometimes they did manage to have children before completion of their initial round of military service. Such children would be noted as "born out of wedlock" (Брачност-нијест) with names of both parents written, and the bride-to-be and the child having residence in the primary household until the father returned and they were allowed to get married. (Only officially married couples would be able to start a new household back then).
People can also submit surname information from now on.
Marsenic are from Rijeka Marsenica (River of Marsenic).They are branch of Laketic brotherhood from serbian clan of Vasojevic in region of Kolasin.
by the way, am from Vasojevic
Best regards
It seems to be working 🙂
You should write the Arandjelovac archives.
I joined this site today and so far it looks very informative..thank you…:)
I would love any information about the Kablar and Grulovic families both located near Kistanje. As far as I know both have been in the area for some time but I'd like to know where we
originally moved from… Either Bosnia, Herzegovina or Srbija.. Kablar are fom Biovicino Selo and celebrate St Luka.. and the Grulovic.. celebrate.. St Nikola
Im new to geonology so really wouldnt know where to start…
Sergej… the family search website link you gave Miro further up.. would they have Serbian surname databases on file??
The best way to go around is to contact the archives in Valjevo. You are a member so you can use the toolbox in the right bar. We will add this entry to the database and as soon as we have additional info you will be contacted.
Do you have more details?
Did you ever contact the archives in Belgrade?
Hello. I thought I'd throw my name into the hat and let you know that I (as a female) have had my maternal DNA tested and I belong to haplogroup K. My mom's side has lived in Vrsac for as many generations as I have been able to find, thus far.
Hi Sergej,
I've started my family search by visiting the LDS yesterday. The ladies were helpful and showed me how to search on the website and order film for veiwing. However, when I got home and searched for records in the nearest towns, then larger towns.. Most of the records on hand only relate to Roman Catholic Churches. I did come across a couple of films that were from Othrodox churches but they were either in the wrong time period or related to the Catholic congregation. In your post above u mention Orthodox records being on file.. Am I missing something.
My family is from Biovicino Selo and Kistanje.. Knin is the next largest town. As far as I know they have lived there for a long time in the same place.
I know the names of the nearest local churches to both villages, mothers and fathers side. I know the names and places of birth of all 4 grandaprents. but not the year of birth..It would be early 1900's at a guess. I know some of the names of my great grandparents..Not maiden names though..
I'm not sure what my next step would be. I'm thinking to write to the orthodox churches in the area? But not sure which one would be the best? There are so many..and how much information i can request at any one time.. How does it all work..? Is there a standard letter for these sorts of requests.
I have also written to my uncle who would have a bit more information on my mothers side. He may come up with a maiden name or 2 for some of my great grandparents.
Would appreciate any help..
Gordana
Hello All,
I too am looking for any reference books (in English) or Serbian which can help me in finding out more about the Knezevic name and where it originated,Family lineage etc.
. When looking for migration patterns, best thing is to create a timeline first, and then follow branching of the surname according to it.
About *not being related to the people of the same surname from the same village* – for Serbs in Croatia and Bosnia, this actually means that you are not *directly* related, but you may be coming from two brothers or paternal first cousins three or four generations down the line.
Ove popise možete pogledati na mikrofilmovima koji se nalaze u Mađarskom državnom arhivu u Budimpešti. Originali su dostupni u arhivu Statističkog biroa Mađarske takođe u Budimpešti. Neki od popisa koje navodite su uključeni i u digitalnu arhivu koju možete pregledati putem interneta, ali su vam neophodne tačne informacije o nazivu mesta na mađarskom, i za raniji period na latinskom, nemačkom jeziku. Ovi popisi su dobro obrađeni u naučnim radovima u Mađarskoj i Hrvatskoj, pokušajte da locirate prepise i prevode u nekoj od objavljenih knjiga ili akademskih publikacija. Takođe, HDA u Zagrebu, kao i reginalni arhiv u Osijeku imaju kopije na filmovima i još dosta materijala za Srem.
Yes you're right Yugaya thanks for clearing that up.
The website was a bit deceiving. I found a small button marked "DISCLAIMER" on the website and when you go into that.. It does state in the small print that the victims list is in fact from WW2 not just Jasenovac..
The updates are almost done. One of the questions we get from time to time is why the Serbian version is in Latin. The answer is actually practial. We have a lot of people from Croatia and other surrounding regions that share heritage but dont read Cyrillic. Because we work with volunteers the choice became obvious. People can post in Cyrillic without problems.
We are working on a script that will transform all Latin Serbian into Cyrillic by a press on the button. Until then patience is needed 🙂
People can start adding surnames tonight.
Sorry, not tonight. I need to make some changes to the settings. Latest will be tomorrow.
Adding Slava's as we speak.
Yugaya,
Thank you. I am checking with to see if there is a way we can implement this script faster. I will get back to you on that topic.
I will talk with the tech guys. I dont see problem with adding the fields you mention. We can even add a field where people can put the name with Church Slavonic. We should even include Arab due to the Tefters. As for Google, Google automatically already does transliteration on its search results but you are right. We are not against it, its merely a practicaly problem at the moment because we only have a limited amount of volunteers 😉
I will post a new poll on the website to see if people their opinion has changed, its been a while since we polled this.
Or via the Add content link in the right hand side menu.
Feel free to give feedback!
Did you search the forums and read the FAQ. There are some topics about the archives in Kosovo.
When will it be active?
Yes, write the Serbian Orthodox Church in the area. The local cleregy should be able to tell you directly what they still have and what not. Also, contact the Croatian state archives, they are willing to help and are completely microfilmed!
Ok very nice but how do I get one?
Obilićevo is called today Novi Kneževac. If you contact the municipality they should be able to confirm your fathers data, and you can use that to further track data down. You can also check the phonebook for family names.
Make sure to use Serbian spelling signs otherwise it will not work.
The digest mode should be on now, testing it as we speak.
I don't see an email yet.
Ok, I got an empty email. :-s
Hang on, fixing it.
Aaah, it works, I just got a nice email 🙂
Good, glad to hear. I will set configurations so all people can set it.
I porodica moga muza je Tosic, ali poreklom iz Bele Palanke mestom izmedju Pirota i Nisa.I deda mog muza se zvao Dimitrije Tosic i slavio Svetog Nikolu.Bio je kasapin, gajio ovce/oko 3000 komada/ na Suvoj planini.Mozda su neki rod, ne znam, ali i dalje moj muz ima rodjake u Nisu. Pozdrav
Have you checked with the archives in Vrsac and the phonebook?
I cant find any records on their births just the records from them coming over on a ship I do know that ingeborg mother was wilhelmine winter and that she left behind 3 siblings who were named Hartmut winter, Elsa winter, and Erika winter other then that I do not know anything else
(October 13, 2008 04:01AM)
II A – [http://www.forum.hr] – Etnički sastav Bosne i Hercegovine 2008.: 15.07.2008., 21:00: «Matični ured Tuzla = Spisak upisanih umrlih od 30.06. do 07.07.2008. = […] 45. Eraković Slobodanka r. 28.10.1918.»
B –http://www.jasenovac-info.com/cd/zrtve/html/e.html : Tuzla: «Erahović MILOŠ (1912., SIMO); Erahović DRAGIŠA (1923., SIMO)». Očigledno je reč o Erakovićima a ne o Erahovićima. Da li je Simo, otac Miloša i Dragiše stradalih u 2. sv. ratu, isti onaj Kočićev prijatelj ili je Tuzla imala još jednog Simu ?
C – 4-5.V 2007. objavljena je, u medijima BiH, nemila i ružna vest sledeće sadržine: «Dragodol Srpskoj obitelji kamenovali kuću i psovali majku četničku U naselju Dragodol u središtu Tuzle napadnuta je mirna ugledna obitelj Eraković. Milica Eraković i njezin suprug Milan Burijan s dvije malodobne curice Andreom i Mateom vratili su se s proslave 1. svibnja kada su nakon samo sat vremena verbalno, a zatim i fizički napadnuti. Otac Milan Burijan nakon povratka htio je popiti s prijateljima ispred kuće pivo kada je začuo povike iz susjedstva „Dragane, Dragane, majku ti četničku”, piše Dnevni list. Ne želeći izazivati nikakvu svađu, pokušao je vandale smiriti i opomenuti da ima malu djecu i da prestanu prijetiti. Tražili su da im plati po pivo, što je Milan i učinio te su se oni privremeno smirili. Međutim, ponovno oko 11 sati navečer kada je obitelj već otišla na počinak začuo se prasak kamenja kroz prozor. Mislili da su bacili bombu Milica je opomenula svoga supruga da skloni djecu misleći da su bacili bombu. Izašao je vani i opomenuo ih da ne gađaju dječju sobu jer su djeca već spavala. Vandali su onda namjerno zasipali kamenjem upravo sobu u kojoj su bila djeca. ''To su bili strašni udari u prozor, nisam znao kako da se ponašam i što da činim. Žena mi je rekla da samo sklonim djecu i ugasim sva svjetla. To je trajalo deset minuta i onda smo odlučili izići iz kuće i suočiti se s njima. Psovali su majku četničku nekom Draganu, a mi ne znamo ni za kakvog Dragana”, izjavio je za Dnevni list Milan Burijan. Ovo nije prvi napad na ovu obitelj jer su se slične stvari događale i prije, ali do sada obitelj nije reagirala jer su napadani samo verbalno. Ovaj put im je, kako je kazala Milica, dozlogrdilo i odlučili su upoznati cijelu javnost kako bi pokazali da Tuzla ipak nije sigurno mjesto za živjeti. ''Moje podrijetlo je ovdje previše duboko da bi me netko od njih na ovakav način otjerao iz Tuzle. Ako su to htjeli učiniti, ovo je samo razlog više da ostanem ovdje. Svoju zemlju i ovaj grad neću napustiti”, poručila je Milica. Erakovići razočarani nastupom policije Nakon što su pozvali policiju, policajci su samo uzeli imena i prezimena vandala i rekli im da mogu ići. Nikakvu adekvatnu zaštitu nisu pružili ovoj obitelji. Policajci su ovaj slučaj opravdali kao prvosvibanjsku pijanku dvojice mladića. Obitelj Eraković razočarana je nastupom policije. Milica je rekla da su njezinu suprugu mladići psovala majku četničku, djecu, punicu, ženu. Nije znala ni kako opisati strah koji su doživjeli te je samo rekla da su svi istraumirani zbog nemilog događaja. Kako su naveli susjedi obitelji Eraković, i oni su često svjedoci incidenata koje uglavnom čine skupina od desetak mladića, među kojima se naročito ističu J. E. (1980.) i S. A. (1987.), koji su kamenovali kuću Erakovića. Očevici, mještani okolnih kuća i zgrada, zbog straha da se slično ne dogodi i njima, nisu htjeli ništa komentirati. Očekuju da policija i tužiteljstvo obave svoj dio posla. Policija je podigla optužnicu protiv dvojice počinitelja, nakon što je obitelj Eraković upornim traženjem od policije očekivala da se sve fotografira. Erakovići će također tužiti počinitelje jer, kako su naglasili, žele pravdu istjerati na čistac. Dosta im je ovakvih incidenata i toga da se u svom domu osjećaju nesigurno. Mala Andrea, nakon ovih napada, od straha ne želi ući u svoju sobu, čak više ne smije ni spavati u svom domu, pa ona i majka spavaju u susjedstvu. Andreu su čak vodili na hitnu jer od stresa koji je doživjela teško razgovara i gotovo nikako ne spava. Na kraju stoji jedno veliko pitanje: kako će Milica sama s dvije djevojčice ostati živjeti u kući kada se u nedjelju njezin suprug Milan vrati u Zagreb gdje inače radi? Pincom.info Priredio(la): V.K.»
Did you check with Ellis Island, there should be data otherwise its hard. A date or placename.
We are working on creating maps under the Learning Center with migrations etc.
If you read Serbia go check at Plato Bookstore in Belgrade.
«Počela izgradnja crkve na administrativnoj liniji s južnom pokrajinom
Srpska svetinja motri na Kosmet Hram posvećen svetom Vasiliju Ostroškom u kuršumlijskom selu Rastelica gradi osam porodica iz familije Eraković. Jedini stalni stanovnici ovog sela su Radiša Eraković, njegova supruga Zlata i majka Ljubica
KURŠUMLIJA – Na samo petsto metara vazdušne linije od administrativne granice sa Kosmetom, osam porodica iz familije Eraković iz kuršumlijskog sela Rastelica, započelo je izgradnju crkve. Crkva je posvećena svetom Vasiliju Ostroškom i verna je kopija crkvi u selu Banjani kod Nikšića, odakle Erakovići vode poreklo. Na osamnaestom kilometru od Kuršumlije, na nadmorskoj visini od oko 900 metara, uz samu administrativnu granicu sa Kosmetom, smešteno je selo Rastelica. NJegovi stanovnici vode poreklo iz Banjana kod Nikšića, a ovde su se doselili 1889. godine. Nekad veliko selo, ostalo je sa samo tri stanovnika. Međutim, Erakovići, karakteristični po tome što su zadržali izvorni govor, obilaze redovno svoje kuće i imanja. – Mi Erakovići slavimo Svetog Panteleja i Svetog arhangela Mihajla, ali ne slavimo molitvu, pa smo se dogovorili da na mestu Babina čuka, koje dominira okolinom, postavimo krst i da se tu okupljamo jednom godišnje na dan svetog Vasilija Ostroškog Čudotvorca. Tako smo 12. maja 2006. godine postavili i osveštali časni Krst, na ovom mestu gde će se okupljati svi Erakovići. Kasnije smo odlučili da sagradimo crkvu i evo krenuli smo sa radovima uz Božji blagoslov – priča Miodrag Eraković.
STOŽER ERAKOVIĆA Iako ne žive stalno ovde, Erakovići kad-god mogu obilaze imanja i grobove svojih predaka. Od kultura sade samo voće, koje ih vezuje da redovno dolaze u svoje selo. Buduća crkva, na najdominantnijoj tački u okolini, biće stožer oko koga će se Erakovići okupljati i dalje. Temelje crkve osveštao je jerej Nikola Ilić, koji kaže da sama reč crkva označava zajednicu, pre svega verujućih ljudi i da je to priroda crkve. – U srpskoj istoriji se pokazalo da samo crkva ima tu snagu da okupi i sačuva narod. Srpska sela oko Kuršumlije se gase, a samim tim je u opasnosti da se ugasi i srpski nacionalni identitet. Narod ovog sela je shvatio da samo uz Božju pomoć može da se obnovi, ono što je palo. Danas je osveštan i položen kamen-temeljac, na kome će nići crkva posvećena svetom Vasiliju Ostroškom jer je srpski narod u Crnoj Gori, Hercegovini i svim srpskim zemljama, veoma vezan za ovog sveca. Ovo je tipična crnogorska crkva, verna kopija crkvi u selu Banjani kod Nikšića odakle potiču Erakovići. Ova crkva bazilika imaće krov na dve vode, a iznad ulaza biće uzdignut zvonik – objašnjava Jerej Nikola. Jedino u čemu će se ova crkva razlikovati od originalne iz Banjana je materijal. Za razliku od crnogorske, koja je izgrađena od kamena, ova ovde se gradi od cigle. Jedini stalni stanovnici ovog sela su Radiša Eraković, njegova supruga Zlata i majka LJubica. – Pričali su mi stari, da su se ovde zajedno naselile porodice Eraković, Batrićević i Savićević. Posle Drugog svetskog rata ove dve familije su kolonizirale, a ostali smo samo mi Erakovići. Nažalost, velika udaljenost od grada, nepredvidiva priroda i težnja ljudi za boljim životom, učinili su da u ovom selu sada živim samo ja sa ženom i majkom. I moja deca su otišla jer ovde nema uslova za normalan život. Nema škole, ambulante, a kada napada sneg, po više meseci smo odsečeni od sveta. Ovaj prostor je idealan za stočarstvo, ali danas se malo ko bavi tim poslom – priča Radiša Eraković. Autor: Agencija SINA »
Đorđe Eraković je bivši direktor «Planinke» koja gazduje prirodnom retkošću kao što je Đavolja Varoš.
Na 44. strani «Erakovića u Banjanima» piše, doduše, da se jedan broj bratstvenika (Golubovića – to je jedna grana banjanskih Erakovića) odselio iz Banjana u okolinu Kuršumlije 1895. Iz gornje priče stoji da su se doselili 1889. Dakle, šest godina razlike (?). Možda je toliko trajalo preseljenje Golubovića-Erakovića dok nisu stigli na područje Kuršumlije ? Drugo, ranije sam pomenuo Gligoreviće-Erakoviće iz okoline Prokuplja. Izgleda da su ove dve struje (Golubovići i Gligorevići) istovremeno išle iz Crne Gore ka regionu Toplice ?
(October 20, 2008 01:51AM)
Heroj Ivan
Stopama Strahinje pošao je i Ivan Eraković. Poginuo je na radnom zadatku – štiteći otadžbinu.
Policajci – žrtve terorizma na Kosovu i Metohiji Ubijeni posle 01. 07. 1998. godine:
Ivan Eraković, rođen 1.06.1967. godine u Prokuplju. Završio je srednju i višu poljoprivrednu školu. U MUP-u Republike Srbije od 1994. godine. Oženjen, sin Milan. Ubijen 12. jula u terorističkom napadu izvršenom iz snajperskog i automatskog oružja na pripadnike policije u selu Crnobreg, opština Dečani.
Kao što reče Kočić: «Kako je draga sloboda, i ne prolivala se krv ljudska za nju!»
Great news!
Some users were still encountering errors, which resulted that they couldnt post. So we disabled it until further notice.
Thanks Sergej,
Yes i emailed the Serbian Orthodox Church in Knin a few weeks ago..asking for information but no reply as yet…:|
(June 16, 2008 12:20AM)
1. «Gorski vijenac», urednici: Branko Banjević, Aleksije Obradović, Sreten Perović, Milorad Stojović; predgovor i prilozi: Risto J. Dragićević; komentar i rečnik: Milan Rešetar; drugo izdanje, Titograd 1966.: «Arhivski podaci o licima Gorskog vijenca»: «U pomenutom spisu [reč je o spisu iz Bečkog arhiva – hijerakul] senjskih uskoka od 1. marta 1551. godine ima više Vukmanovića, Vukčevića, Vukmirovića, Milića, Herakovića itd., sve poznatih crnogorskih prezimena, a nekoliko Herakovića nalazi se u spisku krajiških kapetana i vojvoda, datiranom u Novom Gradu 5. juna 1575. godine, što, naravno, ne znači da su to ista lica sa njihovim imenjacima i prezimenjacima iz Crne Gore.» 2. «Naselja i poreklo stanovništva», knj. 15, 1. odeljenje (izdaje Srpska kraljevska akademija, Srpski etnografski zbornik, knj. 27), uredio Jovan Cvijić, 1923. Beograd: Petar Šobajić «Bjelopavlići i Pješivci»: ovde se iznosi da su Erakovići ogranak Brajovića (u mestima Podi i Kosić) i ogranak Bubića (u selu Martinići). Svi su iz plemena Bjelopavlić i slave Petkovdan (27.X po novom kalendaru). Bjelopavlićki Erakovići – Saveljići su u Spasojevici, Župani, Gostilju, Đurkovom Dolu i Ostrom Kamenu a neki su se iselili u valjevsku Podgorinu i Samokov (Rusija). 3. Velimir Mihajlović «Srpski prezimenik», Beograd 2002.: prezime Erak zapaženo u okolini Šibenika, Gline, Otočca i Metkovića u Hrvatskoj 1948. god., a Eraković u Kraljevcima (Srem) 1810. god., u selima Njeguši (kod Cetinja), Podi i Spasojevici (oba mesta u Bjelopavlićima), Banjani. 4. Novak Mandić Stude «Srpske porodice vojvodstva Svetog Save», Gacko 2000. kao i Tadija Eraković «Đede, pričaj mi o Erakovićima», Novi Sad 2001.: «Herakovići (Cherachouich) su Maleševci iz Skrobotna, kod Moska, na putu Trebinje-Bileća. Pominje se 1435. godine Baljko Heraković iz Skrobotna (''Baglico Cherachouich de Scroboth'') koji je sin Heraka Miloševića. Iz ovoga se vidi da su Herakovići odnosno Miloševići u drugoj polovini XIV i u prvoj polovini XV vijeka boravili u Skrobotnu, te bi i ovo naselje bilo stanište Maleševaca.». Neki istraživači iznose da Maleševci (bratstva maleševačkog katuna) slave sv. Joakima i Anu (22.IX) a neki Ignjatijevdan (2.I). 5. Rade F. Pejović-Eraković «Erakovići u Banjanima», Podgorica 2002. kao i «Naselja i poreklo stanovništva», Srpski etnografski zbornik, knj. LIX, 1. odeljenje, 1949.: Svetozar Tomić «Banjani», zajedno sa Vukota i Akim Miljanić «Prezimena u Crnoj Gori»: u ovom zapadnom crnogorskom predelu Erakovići slave Aranđelovdan (21.XI). U Banjane su došli oko 1770. godine iz Breškova Dola u Velestovu (Crna Gora). Jedna grana kao Pejović, a srodnici i Kilibarde. Ima ih u Bogmilovićima (Pješivci) kao Boškovići, Perovići i Mijuškovići. 6. Petar Vizićanin «Stanovništvo Kuzmina do 1935.», Beograd 2003.: u selu Kuzminu, kod Sremske Mitrovice, su Erakovići sa slavom sv. Stefan (9.I). U crkvenim dokumentima je stajalo da je prvi kuzminski Eraković, Nikola, došao 1765. iz Bosne. 7. Đorđe Janjatović «Prezimena Srba u Bosni», Sombor 1993. (u ovoj knjizi korišćeni su izvori iz «Šematizma pravoslavne mitropolije i arhidijeceze dabro-bosanske za 1884, 1885. i 1886. godinu», Sarajevo 1886.): Eraković sa slavom sv. Stefan: Travnik, Šolaji (na padinama planine Čemernice, kod Skender Vakufa – današnje Kneževo). Eraković sv. Nikola: Travnik. Erak sv. Stefan: Bočac, Javorani (oba sela južno od Banjaluke), Lju(v)ša (na sredini puta Jajce – Donji Vakuf), Šolaji. Erak sv. Nikola: Rogoušac (kod Bugojna), Travnik, Umci (kod Sanskog Mosta). Jerak sv. Stefan: Travnik. Herak sv. Stefan: Medna Do(l)nja (kod Gerzova). Noviji podaci ukazuju da se Eraci sa slavom sv. Stefan nalaze ili su se verovatno nalazili u Baljvinama (severoistočno od Mrkonjić Grada, na reci Vrbasu), Ljubačevu (južno od Banjaluke), u Krupi na Vrbasu (južno od Banjaluke), Trnovu (jugozapadno od Mrkonjić Grada), u Borcima (opština Jezero – severozapadno od Jajca). Eraci sa slavom sv. Nikola su možda u Kutlićima (Kupres), Maktanima (Oborci – Donji Vakuf) – odselili u Žabalj (Vojvodina), u Bugojnu. 8. pop Sava Nakićenović «Boka – antropogeografska studija», Srpska kraljevska akademija, Beograd 1913.: «Eraci, došli iz Hercegovine ima 280 god., a Bosnići iz Bosne ima 230 god., a slave sv. Nikolu. Čitula Bosnića, kao i Vasa Eraka i Marka Eraka nalaze se u Savini. Eraci zvali se Erakovići.». Vukota i Akim Miljanić «Prezimena u Crnoj Gori», Beograd 2002.: «Erak, u 16. v., ranije ERAKOVIĆ, sišli iz Banjana u Radovanoviće (Tivat); B: B 275, 357; Herceg-Novi; B: čet, HNR.» 9. «Historijska usmena predanja iz Bosne i Hercegovine (studija-zbornik-komentari)» od Vlajka Palavestre (Etnološka biblioteka – posebna izdanja knj. 1, priredio M. Niškanović, Beograd 2003.) na 191. i 379. str. se govori o Heracima muslimanima iz okoline Čajniča i Goražda (jugoistočna Bosna). U telefonskom imeniku za BiH bosanskohercegovački Heraci se nalaze još u sarajevskom (Sarajevo, Tarčin, Vogošća, Ilijaš, Podlugovi), na unsko-sanskom (Bihać i Cazin), bosansko-podrinjskom području (Goražde, Vitkovići, Mravinjac) i u Mostaru. 10. velika grupacija Erakovića nastanjuje ili je nastanjivala trougao Split-Šibenik-Knin (Bratiškovci, Golubić, Vrlika, Drniš, Štikovo i dr.). Slave sv. Đorđa. 11. znatan broj Herakovića je poreklom iz okoline Žumberka (region zapadno od Zagreba) i Bjelovara. 12. jedna migraciona struja Erakovića-Eraka prelazila je Romaniju i Glasinac (istočna Bosna) (literatura se nalazi u Zemaljskom muzeju u Sarajevu). Još jedan podatak: Mr Salih Kulenović «Doseljavanje porodica iz Crne Gore u sjeveroistočnu Bosnu od XVIII do početka XX vijeka» u ''Migracije stanovništva Tuzle'' (Zbornik radova XXXIV i XXXV kongresa SUFJ, Tuzla 1987., Titograd 26-29. IX 1988.): «Od kraja XVIII do početka XX vijeka iz Hercegovine i Crne Gore su se doselile ove porodice: Trifkovići, Erakovići, Đuranovići, Jovanovići, Ristići, Todići, Tomići, Vasiljevići, Vasići, Stoparići […]», prema kazivanju Dragiše Trifkovića, vajara iz Tuzle. 13. Ante Škegro «Uskopaljski Vlasi» (u Hereditas rerum croaticarum / Buczynski, Alexander ; Kruhek, Milan ; Matkovic, Stjepan, editor(s). Zagreb, 2003 : Hrvatski institut za povijest, 2003. Str. 30-37.), 33.str. kao i «Opširni popis Kliškog sandžaka», 47.str.: «U isto vreme selo Donja Skrt (između Bugojna i Kupresa) bilo je u posjedu nikšićkih vlaha Heraka, koji su se oko Bugojna sve do danas održali, očuvavši i svoje plemensko ime Erak.». 14. Kod Lj. Stojanovića u «Starim srpskim zapisima i natpisima» iz 1905. godine (u «Zborniku za istoriju, jezik i književnost srpskog naroda») izneseni su podaci o nadgrobnim spomenicima više osoba sa imenom Herak i prezimenom Heraković koji su sahranjeni u Boljunima, Zaušju i Deranima (donji tok reke Neretve). Ljubo J. Mihić u knjizi «Ljubinje sa okolinom», 1975. kaže sledeće: «U Blatskom dolu, Derani, kod Boljuna, opština Stolac, nalazi se krst na kome u transkripciji prevoda piše: ''Ase leži Herak na svom baščini na plemenitom''. Možda je ovdje sahranjen čuveni Herak Vladisalić, koji se pominje 1483. godine kao knez Donjih Vlaha. Možda se tu radi o knezu Heraku koji je u Hercegovini imao velike posjede i koji je od Turaka dobio timar i bio priznat plemić. U svoje vrijeme Boljunima je pripadalo područje Derana, pa je možda Radoslav Heraković sin ili potomak Heraka iz Derana. Narod naziva ''Vladisalića dolina'' polje uz nekropolu u Boljunima, a i na jednom stećku se pominje Radič Vladisalić. Cijelo selo se zvalo Boljuni. Kada su Bjelojevci doselili, prozvalo se Bjelojevićima […]». Ovo je Mihić, kako navodi prof. Tadija Eraković, preuzeo iz Dedijer Jefto «Hercegovina (antropogeografske studije)», SKA, SEZ knj. XII, Naselja srpskih zemalja knj. VI, Beograd 1909. 15. Dr Dušan Lj. Kašić «Srpska naselja i crkve u sjevernoj Hrvatskoj i Slavoniji», Zagreb 1988.: Heraka i Herakovića je bilo od Kalnika do Česme, Eraka u naselju Bolfan krajem XIX veka, Heraka u Velikom Pogancu i Radeljevu Selu već u XVIII veku a isto prezime u Malom Pogancu (kod mesta Manastir Lepavina) sredinom XVIII v., Herakovići u Sredicama osamdesetih godina XVIII v. imaju kućni broj 43, u Bjelovaru su Herakovići imali bogati dućan, jedan Sava Eraković se 1702. spominje u selu Granje (region Požeške kotline), a Jovica Heraković se spominje takođe 1702. u popisu sela Londžica. Sva ova mesta se nalaze u Slavoniji. Erakovići iz predela Podravske Slatine i Cabune slave Aranđelovdan (dobrim delom su se raselili usled građanskog rata 90-tih). 16. Jovan Erdeljanovic «Stara Crna Gora», Beograd 1926.: rodonačelnik njeguških bratstava Heraković – Petrovića Njegoša i Heraković – Popovića je Herak Heraković (Risto Kovijanić «Kotorski medaljoni», Beograd 1980. i «Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim spomenicima (XIV-XVI v.)», knj. I-II, Titograd 1963., 1974.: Boguta (oko 1340.) – Đurađ Bogutović (oko 1370.) – Herak Đurđević iz Drobnjaka (oko 1400.) – Herak Heraković (Cherach Cherachovic de Drobgnacis, 1441.)). Potomci njeguških Herakovića slave sv. Đorđa (6.V) a preslavljaju Uspenje Presvete Bogorodice. Erdeljanović kaže da su od Herakovića – Popovića Erakovići sa slavom sv. Jovan kod Valjeva (Oglađenovac) kao i Herak sa slavom Petkovdan iz Dodoša (između Podgorice i Rijeke Crnojevića). 17. stara prebivališta valjevskih i Erakovića u Koceljevi (sv. Jovan) su Vladimirci, Bobovik, Bresnica, a Ljubomir Pavlović u knjizi «Kolubara i Podgorina» navodi još Semegnjevo (Stari Vlah), Jautinu i zaselak Erakovići kod Oglađenovca. 18. Vukota i Akim Miljanić «Prezimena u Crnoj Gori»: ERAKOVIĆ – «[…] Vidi: Heraković; B: SCG 448; u Moraču (Kolašin), došli iz Njeguša (Cetinje) i Erak. Od njih u Lubnici (Berane) kao: Obradović od njih Ontović [možda Otović? – hijerakul]; […] […]» OBRADOVIĆ – «[…] Njeguši (Cetinje) odseljeni u Moraču i Lubnicu (Berane) i Štavalj (Sjenica), kasniji rod Šukovića i Kujovića; […] iz Martinića (Bjelopavlići), srodnici Šukovića odselili se u Popadiće, uz Kolubaru (Srbija); Udovičica (Lubnica), Berane; […] […]» ŠUKOVIĆ – «, Morača ogranak Erakovića, od kojih su u: Kolašinu, Kosovu, Sandžaku i Americi; […] […]» KUJOVIĆ – «[…] Velje Duboke (Rovca) došli iz Donje Morače, ovi su ogranak Šukovića iz Njeguša (Cetinje); B: R2. […]» OTOVIĆ – «, ogranak Obradovića iz Njeguša (Cetinje) odselili u Vasojeviće; […]»
Ima dosta toponima sa imenom Erakovića i Eraka: Erakov Do je negde kod Sarajeva [11.VII 2013.: tačnije jugozapadno od Foče, severno od Tjentišta], sela Eraci i Erakovići su udaljena jedno od drugog nekih 700 metara i nalaze se 50-tak kilometara južno od Banjaluke, selo Eraci oko 12 kilometara zapadno od Jajca, selo Eraci i potok Erakovica 15-tak kilometara jugozapadno od Mrkonjić Grada, Erakovac (brdo kod Bugojna), Eraka Podići (kod Baraća, jugozapadno od Mrkonjić Grada), Donja i Gornja Erakovina 10-tak km severozapadno od Valjeva, zaseok Erakovići u opštini Oglađenovac (takođe severozapadno od Valjeva), selo Erakovići kod Ljubovije na reci Drini kada se ide od Loznice ka Bajinoj Bašti (pripada Srbiji), selo Erakovići u Srbiji uz granicu sa Crnom Gorom blizu reke Lim, selo Eraci na poluostrvu Luštica (Boka Kotorska), selo (H)erakovići (na Njegušima, kod Cetinja), Erakova Gradina kod Velimlja u Banjanima (podno Njegoš planine u zapadnoj Crnoj Gori), Erekovci se nalaze negde u jugozapadnoj Makedoniji. Neki od ovih toponima se mogu pronaći i na internetu.
(June 26, 2008 05:27PM)
Izdavač je sam autor. Ne znam ima li je još u prodaji. Pokušajte stupiti u kontakt sa Erakovićima iz Banjana jer je autor odatle.I nače, trenutno posedujem neke fragmente iz te knjige. [13.XII 2011.: katalogizacija u publikaciji je u ''Centralnoj narodnoj biblioteci Crne Gore'', Cetinje]
(July 06, 2008 11:35AM)
Rad sličan radu B. Đurđeva nalazi se na http://glasnik.gracanica.net/arhiva/20(''Gračanički Glasnik'', br. 20, novembar 2005.: ''Popis doseljenih Vlaha stočara u nahiji Sokol 1528. godine'').
Reč je, ovog puta, o dokumentu do kojeg je došao Adem Handžić prelistavajući ''Opširni popis vlaha stočara Zvorničkog sandžaka iz 1528. godine – nahija Soko'', Istanbul, BBA, TD, No 405. (Orijentalni institut Sarajevo, kopije No 91, iz 1528.godine – Naseljavanje novog stanovništva, stočara (vlaha)):
Knez Radica sin Radivoja, prateći članovi: Marko, njegov sin; Anko, njegov sin; Radica, njegov sin Primićur Radenko, sin Radovana; prateći Dragojlo, njegov sin; Dragiša, njegov sin.
Selo Stipan Polje
Marko, sin popa; prateći Vujica, njegov sin; Radosav, njegov sin Nenad, sin Vukoja; prateći: Matej, njegov sin Radovan, sin Radivoja; prateći: Pavo, njegov sin; Radivoj, njegov brat Dragiša, sin Radovana Stojislav, sin Radice; prateći: Dojčin, njegov sin; Vojin, njegov sin Matija, sin Radovana; prateći: Vučerin, njegov sin; Ragoj, njegov sin Vukmir Dobrosava; prateći: Šimun, njegov sin; Radonja, njegov sin Vojin, sin Radovana; prateći: Vukman, njegov brat Radoj Dobrašina; prateći: Stipko, njegov brat; Stipan, njegov brat Vukosav, sin Radohne; prateći: Dragoje, njegov sin Vukdrag, teklić Vuk sin Radojka; prateći: Vujica, njegov brat; Đurica njegov brat Herak, sin Radosava; prateći: Vujica, njegov sin Radenko Račević; prateći: Vukman. njegov brat; Vukac njegov brat Mičun Vladia; prateći: Pavo, njegov sin Vukosav Vukmana; prateći: Dobrica njegov brat; Milosav, njegov bat; Dobrivoj, njegov brat Radosav, Radina; prateći: Đurađ, njegov sin; Ivaniš njegov brat Uvejs, sin Abdullaha; prateći: Firuz, njegov brat Iskender, sin Mustafe; prateći: Ismail, njegov brat; Mezid, njegov brat Ahmed, sin Osmana; prateći: Hasan, njegov sin; Junus, njegov sin; Turhan, njegov sin; Ali, njegov sin; Jahja, njegov sin
Vuk, sin Radosava; prateći: Nikola, njegov brat; Radonja, njegov brat Miloš, sin Radula; prateći: Nenad, njegov sin; Jakov, njegov sin Vujo, sin došlaca; prateći: Radul, njegov sin Vukašin Radosala; prateći: Ivan, njegov sin Junus, sin Jakše; prateći: Timurhan, njegov sin Milak, sin Domjana; prateći: Dragoj, njegov sin; Dragić, njegov sin Radul, sin Vukote; prateći: Nikola, njegov sin Grgur, sin Radice; prateći: Stipan, njegov sin Jusuf, sin Abdullaha
kuća: 24, prateći: 36 muslimana: 5, prateći: 9
Primićur Rajko, sin Marinka; Herak, njegov sin; Pavko njegov sin
Selo Klokotnica
Radovan, sin Vladoja; prateći: Đuro, njegov sin Pavlo, sin Bratića Radošin Bogašina; prateći: Mihovil, njegov brat Rajak, sin Vuka Radica, sin Miloja Radenko, sin Vukice; prateći: Pavko, njegov brat Ishak, sin Dogana; prateći: Iskender njegov sin Đura Petra; prateći: Vukosav, njegov brat Jusuf, sin Abdullaha Jahja, sin Ismaila; prateći: Tur-Ali, njegov brat Pavko, sin Vukasa; prateći: Rado, njegov sin Herak, sin Radašina; prateći: Vuk, njegov sin; Miloš, njegov sin Obrad, Radosava; prateći: Stipan, njegov sin Radenko, sin Radonje; prateći: Radoje, njegov brat Rajko, sin Ralete; prateći: Radonja, njegov sin; Radovan, njegov sin Radivoj Radosava; prateći: Stipan, njegov brat Vuksan, sin Milote; prateći: Ilija, njegov sin Radin, sin Radoja Miloš Vukašina
kuća: 16, pratećih: 13 muslimana: 3, pratećih: 2
Primićur Iskender, sin. Alagoza; Hasan, njegov brat; Mumin, njegov sin
Selo Gračanica, rudnik željeza
Turhan, sin Abdullaha; prateći: Hadži, njegov sin; Ishak, njegov sin Alagoz, sin Abdullaha; prateći: Timurhan, njegov sin Radivoj, sin Ilijasa; prateći Đorđe, njegov sin Jusuf, sin Abdullaha; prateći: Piri, njegov sin Balaban, sin Mahmuda Kurd, sin Širmerda; prateći: Kasim, njegov brat; Jusuf, njegov sin Šimun, sin Radice; prateći: Petre, njegov sin; Luka, njegov sin Ivić, sin Vukića Radovan, sermaje Ishak, sin Oruča Pavle, sin Raduna; […] Grgur Radovca; prateći: Milinko, njegov brat; Đorđe, njegov brat Radoj, sin Ritaša; prateći: Pavle, njegov sin Matijaš, sin Grgura Vojin, sin Prkuše; prateći: Vukovoj, njegov sin Pava, sin Heraka Marko, sin Ritaša; prateći: Vojin, njegov sin Bolašin, sin Ritaša; prateći: Vlađ, njegov sin Vukan, sin Ritaša Radosav, sin Ritaša Miliša, sin Vukote […]
kuća 38, pratećih 39 muslimana 34, pratećih 44 zakupa 2, rataja 10, pratećih: 14
(Iz istraživačkog projekta ''Gračanički kraj u tursko doba'', koji je, po narudžbi opštine Gračanica vodio rahm. Adem Handžić. Materijal se nalazi u Zavičajnoj zbirci Gračanica).
S obzirom da je reč o Gračanici na prostoru nekadašnjeg Zvorničkog sandžaka, mislim da nema dileme da je reč o predelu između planina Ozrena i Trebovca, oko reke Spreče koja se uliva u Bosnu. Klokotnica je prekoputa Doboja, a Stipan Polje (verovatno današnje Stjepan Polje) se nalazi nedaleko od Gračanice.
(July 07, 2008 12:44AM)
Na internetu postoje, otprilike, četiri mesta koja se međusobno nadopunjavaju u predanju o Heraku iz Donje Rame:
12. Lizoperci «Postoji više legendi o prošlosti sela. Priča se da je na Crkvicama na Begovoj kosi (ispod sela) nekada bila crkva. Kod Rajna ima mjesto Tavnica. Priča kaže da je tu svojevremeno kraljica vezala lanac pa išla do Kraljeva stoca u Bokševicu. Jednom je pala u Vilinu luku i tamo joj se nalazi grob. Jedna priča kaže da su u selu najprije živjeli ''Grci'', a poslije muslimani: Herak i Kreho. U jednoj ''grčkoj'' kući su živjela dvojica braće. Jednom je došlo dvanaest hajduka da ih porobi. Hajduci su varkom odbijeni i bježeći od sela međusobno se isjekli na Tovarnici. Kad je ''grčka kuća'' ostala pusta, dopala je Krehi, a poslije Pozderu. Za vrijeme kuge izumrli su ''Grci'' i Herak, a Kreho je ostao. […] Bajramoviće su neki zvali Bajrićima, a drugi Barinćima. Bilo ih je pet obitelji. Njihov je predak došao s Ravnice poslije kuge prije više od sto godina na mjesto gdje je bio posljednji od Heraka, Bećir. Oni starinom nisu s Ravnice. Za vrijeme nekog ratovanja dva su brata krenula iz Fatnice u Hercegovini, gdje je treći ostao. Jedan je došao na Udbar, a drugi na Ravnicu.
Napomena: Tekst Rama u riječi preuzet je iz knjiga fra Mate Topića, Rama i Ramljaci u zavičaju i iseljeništvu, 1-3, Franjevački samostan Rama-Šćit, 2007. Donosimo Pogovor knjigama fra Ivana Šarčevića.».
«Kod Rajna ima mjesto Tavnica. I tu su bili "Grci". Tu je Kraljica bezala lanac, pa išla do Kraljeva Stoca u Bokševiću. Jednom je pala u Vilinu Luku i tamo joj grob. Prema predaji, u selu su bili muslimani: Herak u Srednjoj i Kreho u Donjoj Mahali, a prije njih su bili "Grci". Gdje je sada kuća Huse Pozdera bila je "grčka" kuća i bila u njoj dva brata. Jednom došlo dvanaest hajduka da ih porobe. Kuća je bila na dva boja i imala sa zapadne strane gvozdena a s istočne drvan vrata. Hajduci su varkom odbijeni i oni su, bježeći, među sobom se isjekli na Tovarnici. Kad je "grčka kuća" ostala pusta, dopala je Krehi, a poslije Pozderu. Za vrijeme kuge "umeli su se" Grci i Herak, a Kreho je ostao.».
http://www.rama.co.ba/ > Prezimena Rame > Donja Rama > između 53. Ustirama i 55. Tošćanica ____________________________________________________
54. L i z o p e r c i
[…] «Bajramovići (Bajrići), Barinći, (5 k.). Njihov peti predak došao je, poslije kuge, sa Ravnice na mjesto gdje je bio posljednji od Heraka, Bećir, prije više od sto godina. Oni nisu starinom sa Ravnice. Za vrijeme nekog ratovanja krenu dva brata iz Fatnice u Hercegovini, gdje je treći ostao i jedan iziđe na Udbar a drugi na Ravnicu.».
«Српска православна митрополија Карловачка», уредник Мата Косовац, Сремски Карловци 1910. Podaci u ovoj knjizi izvorno su iz 1905. godine.
U mestu pod imenom Velika Pisanica: «Škola u Zrinjskoj, komunalna, sazidana 1829. godine. Učitelj Vladimir Herak.».
799. str.: U Belovarskom protoprezviteratu, u mestu Pašijan, pronalazim ovo: «Sveštenstvo: Jovan Herak, rođ. 1. marta 1868. godine u Bršljanici […]. Govori srpski i nemački. Oženjen, ima 1 dete.». Crkva je posvećena sv. Jovanu i ima srpsko pravoslavno groblje.
828. str.: U protoprezviteratu Voćinskom je selo Meljani, a u vezi ovog sela piše: «[…] Crkvena opština u mestu. Predstavništvo: Crkvena skupština redovna. Đura Eraković predsednik, Lazar Kovačević, perovođa. Proračun je utvrđen za iduću godinu.»
(July 19, 2008 01:15AM)
http://www.montenet.org/2002/bozo.html – Božidar A. Vukčević iznosi (ne u celini) na internet još jedan prevedeni defter: «Poimenični popis sandžaka vilajeta Hercegovina» (naslov originala: ''DEFTER-I ESAMI-I SANCAK-I VILAYET-I HERSEK''); uvod, prevod, napomene i registre priredio Ahmet S. Aličić; Orijentalni Institut u Sarajevu; Sarajevo 1985. U naslovu piše da je popis bio 1477. godine, mada u samom defteru stoji i 882. godina (a to ukazuje na 1504. godinu po hrišćanskom računanju vremena). [2.IX 2011.:. «Pisano u prvoj dekadi mjeseca casnog ramazana, godine 882.». Na http://www.most.ba/086/062t.aspx i http://www.bosnahistorija.com/forum/viewtopic.php?f=47&t=696&start=20 nalaze se uporedbe godina iz dva kalendara. Saznao sam da je, kako se ide u prošlost, razlika u godinama dva kalendara sve veća: npr. hrišćanska (gregorijanska) 1924. jeste islamska (hidžretska) 1343., 1907. je 1325., 1862. je 1279., 1814. je 1230., … 1574. je 982., 1520. je 926., a 1474. je 879. godina. I http://sh.wikipedia.org/wiki/Islamski_kalendar]
str. 70. NAHIJA PIVA, drugi naziv BANJA
Dzemat Heraka, sina Radka
Spomenuti, Vladoje sin Gojka, Vladoje sin Raska, Vukac sin Ivana, Nikola sin Dobrog, Vigan sin Vukote, Kovac sin Mrkoje, Hlapac sin Vukoja, Radoje sin Vrnjaka, Paskas sin Vrnjaka, Radosav sin Vrnjaka, Radan sin Vrnjaka, Ivanis sin Bukovca, Vukman sin Milosa, Vukic sin Milosa, Ivan sin Vladja, Stepan sin Vitomira, Radic sin Bogdana, Radonja sin Miomana, Radovac sin Miomana, Milorad sin Mare, Radman sin Brajana, Radosav sin Grubasa, Radovan sin Boguta, Radilja sin Radivoja, Dajko sin Bogoja, Lukac sin Strbca, Branilo sin Bratula. domova 28, Zimuju u mjestu po imenu Tupe, a ljetuju u mjestu zvanom Trebesa (Tresa)? Dio sela Kulici treci dio u ruci Heraka sina spomenutog Radka.
Dzemat Ilije, sina Heraka
Spomenuti, Vukasin sin Priboja, Vuksa sin Priboja, Dragic sin Vuksala, Vucina sin Brajana, Radibrad sin Ivasa, Milovac sin Vladka, Brajan sin Pribana, Stepan sin Stepana, Susman sin Stepana, Djuras sin Obrivla, Bogavac sin Vitka, Plavsa sin Radoca, Stanko sin Radoca, Vukac sin Pokrajca, Stepan sin Brajana, Milorad sin Brajana, Obrad sin Pribila, Smoljan sin Tomasa, Vukoje sin Tomasa, Radosav sin Budisala, Rajko sin Budisala, Vukosav sin Budisala, Miodrag sin Dobrog, Vukac sin Ivasa, Radonja sin Borovca, Vladko sin Bogdana, Herak sin Djurdja, domova 28, Zimuju u mjestu zvanom Velimlje, a ljetuju u mjestu zvanom Ragatun. Dio sela Sokolac, polovina, pusto selo Leskovica. neozenjeni: Dubravac sin Ivanisa, Bozidar sin Pokrajca, domova 2,
Dzemat Vukse, sina Radica
Spomenuti, Pribin sin Vukice, Stepan sin Heraka, Tvrdko sin Vitoja, Vukosav sin Heraka, Rahun sin Vukosava, Vuk sin Vladka, Djuradj sin Branisava, Radoje sin Branisava, Ivanis sin Branisava, Vuksa sin Radovana, Vladisav sin Radovana, Djuras sin Vukoje, Sanko sin Brajaka, Bozidar sin Brajaka, Radonja sin Dobrog, Radoje sin Radica, Stanihna sin Brajaka, Herak sin Kovaca, Vukota sin Bore, Milosav sin Vukasina, Radivoj sin Stojaka, Vukosav sin Tusaka, Radko sin Sumana, Vukman sin Sumana, Radosav sin Gorise, Sisat sin Radilje, Smoljan sin Radovca, Pribil sin Brajana, Vuk sin Boguta, Vukosav sin Prijana, Vucihna sin Bogavca, Radic sin Petka, Vukota sin Petka, Vukasin sin Gvozdena, Vukosav sin Vukasina, Nikola sin Budimira, Vukman sin Vukoje, Radavac sin Cace, domova 40, Dio sela Rudo polje ( Rudna polja)? treci dio. Dio sela Dulici, treci dio. Zimuju u mjestu zvanom Skuz?, a ljetuju u mjestu zvanom Lukavica.
[…]
Dzemat Vukica, sina Grbaca
Spomenuti, Vukosav sin Vukica, Klistorad sin Dobrog, Ivas isn Vukse, Radic sin Bratula, Radoje sin Ostoje, Radisav sin Heraka, Vukosav sin Strze, Djuradj sin Dobrog, Radic sin Vukice, Radilja sin Nikse, Radovan sin Stojise, Glisa sin Djurasa, Oliver sin Selaka, Kovac sin Vukote, Vukac sin Bratula, Obrad sin Radka, Radivoj sin Vukce, Milsa sin Jance, Rahoje sin Brajka, Vukosav sin Radoca, Radibrad sin Milobrada, Vucihna sin Ostoje, Radonja sin Radosava, Zarko sin Stepka, Radivoj sin Stanisala, Radibrad sin Milovca, Radosav sin Milata, Radoje sin Vlahoja, Mirosav sin Pribila, Radosav sin Janka, Ostoja sin Radovana, Dragisa sin Radovana, Vukas sin Radasina, Milorad sin Dobraca. domova 35, Zimuju u mjestu zvanom Stapna, a ljetuju u mjestu zvanom Kovaci. Dva mlina; polovina Ponikava u posjedu Vukosava, dio sela Lazarici, dio sela Strasicno, bastina Ljesnje u selu Orahovo u posjedu Vukosava Grbeljca?
[…]
Dzemat kneza Vukica, sina Bratila
Vukac sin Pokrajca, Nenada sin Pokrajca, Radic sin Radojina, Milorad sin Radina, Ivanis sin Milosa, Vukasin sin Milosa, Radivac sin Selaka, Zivko sin Vukasa, Radovan sin Milivoja, […] Radosav sin Zojrata, Vukic sin Nikole, Vukmio sin Radmana, Vukasin sin Radovana, Radoje sin Radka, Radosav sin Gojice, Radko sin Radosava, Bozidar sin Milovca, Radko sin Vukasina, Vukac sin Radoje, Herak sin Mijusa, Vladko sin Domazeta, Milorad sin Vladoje, Radonja sin Vitana, Nikola sin Radoje, Cvetko sin Radoje, Dobri sin Straze, Vitoje sin Smlacena, Rahoje sin Radilje, Radko sin Stojaka, Dobrasin sin Vasilja, Vladko sin Vasilja, Vukmio sin Golubca, Milorad sin Hrize, Radenko sin Kucana. domova 126 sa vodjom dzemata, Zimuju u mjestu zvanom Vrbica, a ljetuju u mjestu po imenu Orah, Sisac i Smreca. Mjesta po imenu Jezerca i Jagod bila su u posjedu spomenutog kneza Vukica, pa su ponovo na njega upisana. Mlin je njegovo vlasnistvo.
[…]
NAHIJA RUDINE
[…]
Dzemat Radica, sina Dubravca
Spomenuti, Vladko sin Stepana, Radosav sin Grubaca, Mrksa sin Vukice, Vigac sin Radoja, Vukac sin Heraka, Vukasin sin Stepana, Nikola sin Radovana, Bojko sin Bogdana, Radic sin Radonje, Kaseta sin Brabovca, Milan sin Dobrila, Rahoje sin Vukasina, Vuceta sin Dobrika, Vucihna sin Dobrika, Rajin sin Dobrovida, Ermenin sin Djurdja, Vukota sin Djurdja, Radic sin Duje, Pribil sin Dubravca, Ivan sin Bubila, Petko sin Bubila, Branisav sin Rajka, Branivoj sin Rajka, Karan sin Rajka, Radoje sin Stabca, Vuksa sin Stabca, Bratul sin Bogdana, Bogic sin Djuricica, Vladko sin Bogavca, Hlapac sin Bogavca, Marko sin Djuricica, Stepko sin Djuricica, Stepan sin Bogavca, Djuradj sin Dobre, Radivoj sin Branisala, Cvetko sin Vitasa, Udovica Sanana?, Murgas sin Gubca, Vukic sin Radivoja. domova 39, udovica 1, neozenjeni: Vukic sin Stepana, Radic sin Dobrila, Dobri sin Vigaca, Milorad sin Murgasa. domova 4,
[…]
Dzemat Radica, sina Radasina
Spomenuti, Radic sin Raca, Smoljan sin Grubaca, Njegovan sin Grubaca, Vucihna sin Djurasa, Dragisa sin Branka, Dragic sin Bulata, Radoje sin Braje, Pribin sin Braje, Radoje sin Raca, Radonja sin Raca, Stepan sin Radivoja, Herak sin Radivoja, Slavoje sin Djurana, Bozidar sin Klobucara, Vukasin sin Brajana, Matija sin Borja, Ljubeta sin Perovca, Ivanis njegov brat, Dejan sin Stepana, Milorad njegov brat, Radko njegov brat, Vukic sin Stepana, Obrila sin Radoja, Vukosav sin Vukse, Radasin sin Budice, Milorad sin Stepka, Radovan sin Stepka, Miladin sin Stepka, Vukosav sin Obrada, Radoje sin Ivana, Budko sin Radana, Bogdan sin Milana, Vukic sin Radana, Vitan sin Radosava, Ivan sin Radosava, Simir sin Radata, Tihorad sin Radata, Simorad sin Radata, Vitas sin Ivana. domova 40, Zimuju u mjestu zvanom Baba. neozenjeni: Bojak sin Bodice, Vukosav sin Milorada, Strazimir sin Radosava, Dragic sin Stepana, Vukota sin Djurasa. domova 5,
[…]
Dzemat Heraka Prkovca
Spomenuti, Dragic sin Dobrila, Dragic sin Bogdana, Vukic sin Grgura, Radic sin Mihaca, Rahoje sin Ivana, Radic sin Boroja, Radonja sin Rajana, Vuceta sin Ivanka, Obrad sin Ceroja, Viota sin Tomrlje?, Vukas sin Gojaka, Radic sin Pribila, Vladisav sin Milorada, Vitas sin Milorada, Radivoj sin Dobrila, Dobri sin Pribine, Radovac sin Rosca, Vukic sin Brajka, Radavac sin Radihne, Bozidar sin Nenade. domova 21, neozenjeni: Vitomir sin Radice, Radovan sin Radice, Vukmir sin Ivanka, Vukosav brat Obrada, Dabiziv sin Divije, Zan sin Dobrog, Radivoj bratic Radoca, domova 7, Mjesto u kojem stanuje spomenuti dzemat je derbend. Posto je veoma opasan, spomenuti nevjernici se obavezuju da cuvaju ovaj klanac (derbend) tako da se ne desi ni na koji nacin steta imetku, zivotu i casti ni muslimanima ni nevjernicima. I koliko god da dovedu ljudi iz vana preko mora, neka zajedno s njima borave i neka daju vlaski porez. Tako je odredjeno i u defteru utvrdjeno. Od spomenutih nevjernika Vuk i musliman vojnuk Husejin, bice odgovorni da na spomenuti nacin cuvaju klanac i nikom ne bude stete. Stanuju u mjestu zvanom Zgura a cuvaju mjesta izmedju Cemerna i Sutjeske. Kolikogod ljudi okupe neka daju vlaski porez i neka su oslobodjeni haraca i ispendze i drugih zakonskih poreza. Stanuju u mjestu zvanom Zgura i mjestu zvanom Damovina?.
[…]
Dzemat Vukica sina Stanoja
Spomenuti, Radic sin Nikole, Dragisa sin Radonje, Vukac sin Marka, Vukic sin Marka, Radosav sin Dobrosava, Radivoj sin Budka, Radosal sin Vukasina, Obrad sin Pokrajca, Stepan sin Obrada, Radko sin Radivoja, Milobrad sin Stepana, Milorad sin Vucine, Bogdan sin Pribine, Gulat sin Dobrasina, Bogic sin Dobrasina, Vitomir sin Radivoja, Radoje sin Milata, Vukoje sin Boguna, Vukota sin Djuradja, Mihac sin Radonje, Radko sin Vice, Vladko sin Vladja, Vukac sin Rudka, Vladic sin Heraka, Milan sin Heraka, Radonja sin Ivke, Radivoj sin Ivke, Radic sin Ivke, Radko sin Ivke, Radosav sin Radoja, Ivan sin Vukmana, Vukac sin Obrada, Cvetko sin Radonje, domova 34, Zimuju u mjestu zvanom Krstac neozenjeni: Vukman sin Pribine, Vukman sin Bogica, Vukac sin Radonje, Zivko sin Radosala, Radosav sin Vladja. domova 5,
Dzemat Radovana, sina Vukosala
Spomenuti, Pava sin Vukosala, Dudan sin Brala, Vukosav sin Bratoja, Radosav sin Vladka, Stepko sin Brala, Radan sin Brala, Vladko sin Radka, Vukic sin Cvetka, Stepan sin Vrbaka, Radasin sin Djurasa, Radosav sin Brala, Dobrasin sin Rajka, Vukac sin Pribila, Lazor sin Nikole, Vitas sin Vukice, Oliver sin Vukice, Cetica? sin Radovana, Vuksa sin Heraka, Sain sin Ostoje, Radovan sin Radosala, Radic sin Radise, Milovac sin Brajka, Radovac sin Radasina, Radko sin Radasina, Radovan sin Vukice, domova 26, Zimuju u polovici mjesta po imenu Bahori a ljetuju u mjestu zvanom Linajska?. neozenjeni: Vuk sin Vukoja, Milorad sin Radce, Radosav sin Ostoje, Brajan sin Dobrica, Ivan sin Radka. domova 5,
[…]
Dzemat Radana, sina Novaka
Spomenuti, Ivanis sin Dobrog, Herak sin Obrada, Radasin sin Brajke, Dragoje sin Brajke, Obrad sin Radoja, Smoljan sin Radoja, Dragisa sin Radoja, Radun sin Milica, Vukosav sin Brajke, Vucihna sin Brajke, Jelovac sin Brajke, Radonja sin Dimitra, Tomas sin Vike, Vukac sin Dobrasina, Vukic sin Dobrike, Djurica sin Orkojice?, Ninoje sin Milse, Radko sin Ljubise, Dejan sin Hranislava, Obrad sin Bogdana, Vukac sin Ostoje, Stepan sin Ostoje, Milorad sin Brajana, Glovadil? sin Plavse, domova 25, Zimuju u mjestu zvanom Maline i Skrobodna, a ljetuju u mjestu zvanom Korocica. neozenjeni: Stanko sin Dobrasina, Radosav sin Radula, Radosav sin Ljubise. domova 3,
[…]
Dzemat vojvode Stepana, sina Stracina
Spomenuti, Ivanis sin Ceracina, Dragic sin Vukse, Vladisav sin Stepka, Milsa sin Rajcina, Radonja sin Rajcina, Vladisav sin Radoja, Vukasin sin Radivoja, Vladko sin Bratula, Radonja sin Bogise, Radko sin Bogise, Branko sin Grubaca, Dobri sin Milaka, Dobrilo sin Milaka, Vladisav sin Radoja, Radonja sin Vukse, Mladus sin Vukse, Ljuboje sin Branka, Milorad sin Dobrila, Stanoje sin Dobrila, Vuksa sin Hlapca, Ilija sin Mijuse, Ljubko sin Vladoja, Radosav sin Radmana, Brajusa sin Radmana, Mihac sin Radmana, Radko sin Vitoja, Dabiziv sin Raska, Vuksa sin Mile, Vukmir sin Vukica, Vukac sin Heraka, Stepan sin Vukica, Prevrsko sin Vucete, Radic sin Povrska, Radic sin Radmana, Radvila sin Radmana, Radosav sin Brvena, Radibrad sin Rajka, Ilija sin Rajka, […] domova 109, neozenjeni: Vukasin sin Milse, Milorad sin Dobrila, Dragisa sin Bratula, Zivko sin Bolica, Zivko sin Sube, Vukic sin Gojcina, Tasovac sin Raduna, Brezin sin Radonje, Mihac sin Cesljarice, domova 9,
[…]
Dzemat Stepana, sina Vukice
Spomenuti, Grubac sin Vidjena, Tvrdko sin Heraka, Radoje sin Brajaka, Radibrad sin Brajaka, Milan sin Pokrajca, Radovac sin Radica, Stanihna sin Kovaca, Milovac sin Vitomira, Vukcin sin Pribine, Ivan sin Grbice, Bradul sin Milorada, Radivoj sin Milorada, Bozidar sin Radonje, Radosav sin Radoja, Dragisa sin Radojka, Stanko sin Radojka, Stanoje sin Radojka, Milsa sin Radivoja, Obrad sin Branusa, Djuradj sin Biovija, Vukosav sin Djuradja, Vladko sin Radmana, Mileta sin Radihne, Bozidar sin Milete, Radonja sin Milete, Radoje sin Milete, Grubac sin Milorada, Marko sin Hlapoja, Vukasin sin Milasa, Vladisav sin Milasa, Radibrad sin Brajana, Ivko sin Jake, Sladic sin Dejana, Dobrilo sin Mirosala, Ljubisa sin Radina, Radic sin Radina, Herak sin Radivoja, Dragic sin Radivoja, Stepko sin Radivoja, Stepan sin Radana, Radonja sin Vukice, Radasin sin Radosala, Radic sin Radosala, Radilo sin Radosala, Radonja sin Radosala, Radivoj sin Bogdana, Vladisav sin Radivoja, Milovac sin Radosala, Radoje sin Vukice, Sisan sin Grubaca, Radoje sin Radosala, Radovan sin Ivke. domova 53, Zimuju u mjestima Ljubomir Bratulic i Trnovac, a ljetuju u mjestu zvanom Ravno. neozenjeni: Radosav sin Sladoja, Vladisav sin Vukosala, Milic sin Radica, Radic sin Stepana, Miroje sin Radosava, domova 5,
Dzemat Radica, sina Vukice
Spomenuti, Dobri sin Radica, Mirosav sin Radica, Radivoj sin Radica, Radivoj sin Radica, Vukic sin Milse, Stepan sin Heraka, Dobrac sin Radivoja, Radko sin Vukice, Vukasin sin Radosava, Radic sin Radosala, Bogdan sin Rahoja, Branisav sin Rahoja, Radko sin Blaza, Vukac sin Radivoja, Obrad sin Radosala, Radivoj sin Dubravca, Dragic sin Hvaisala, Sisoje sin Radica, Radonja sin Radosala, Smoljan sin Budisala, Nikola sin Budisala, Vukosav sin Budisala, Radko sin Bogavca, Radic sin Bogavca, Radman sin Bogavca, Radovan sin Radasina, Milsa sin Radata, Radonja sin Dejana, Vitomir sin Radonje, Ivko sin Bojila, Obrad sin Radovana, Malko sin Heraka, Radovac sin Bogavca, Radilja sin Radosava. domova 35, Zimuju u mjestima po imenu Pahanik i Panik, a ljetuju u mjestu zvanom Javorak. neozenjeni: Vlado sin Radka, Radic sin Smoljana, Vukosav sin Vukice, Vukan sin Mirosava, domova 4,
Dzemat Bogdana, sina Crne
Spomenuti, Vuk sin Vitomira, Vukosav sin Rahojice, Vukota sin Vukse, Vukosav sin Mirusa, Vukman sin Ozrena, Dobri sin Radica, Pavko sin Vrabca, Bogdan sin Dobrog, Milos sin Djurasa, Djuran sin Djurasa, Smoljan sin Dobrike, Radila sin Vukosala, Ljubko sin Siska, Bogisa sin Siska, Radibrad sin Siska, Vitoje sin Radovana, Radosav sin Radovana, Rutos sin Radovana, Smoljan sin Radovca, Vladisav sin Grbe, Rajan sin Radovana, Brajak sin Radosala, Radilja sin Hrvajina, Vladko sin Hrvajina, Radoje sin Hrvajina, Radic sin Vukmira, Mirko sin Mirosala, Stepko sin Pokrajca, Ljubisav sin Stepka, Vukasin sin Vukosala, Radic sin Raska, Lukac sin Olivera, Vukasin sin Rajka, Ivan sin Radivoja, Herak sin Radoja, Vukman sin Joke, Vukac sin Joke, Radoje sin Miluna, Radosav sin Radivoja, Milat sin Radivoja, Bozidar sin Prvila, Radilja sin Kucka, Radosav sin Radohne, Radosav sin Milobrada, Radonja sin Brajaka, Radivoj sin Stepka, Milat sin Vladka, domova 48, neozenjeni: Radoje sin Brajaka, Radko sin Brajaka, Biloje sin Siska, Mrksa sin Radovca, Radovan sin Mirka. domova 5, Dvije trecine sela Sejinovici je zimoviste. Dvije trecine sela Bahori je zimoviste. Selo Zivanj je ljetiste.
[…]
str. 126. NAHIJA RIDJANI
[…]
Dio dzemata Vuka, sina Hlapca pripada Gracanici
Brijo sin Vukmana, Radovan sin Bozidara, Vitomir sin Nenade, Milko sin Nenade, Radilja sin Radosala, Niksa sin Nenade, Radonja sin Stanka, Radilja sin Vukse, Ivan sin Vukosala, Stole sin Djuradja, Boguta sin Heraka, domova 12,
[…]
Dio sela Kucani Herak sin Radivoja.
[…]
(August 10, 2008 03:01PM)
http://milic.com/montenegro/download/defteri.doc , http://milic.com/montenegro/download/deftercarski1523.doc i http://www.montenegro.org.au/defter_za_cg.html – Branislav Đurđev i Lamija Hadžiosmanović «Dva deftera Crne Gore iz vremena Skender-bega Crnojevića», 2. sveska, Posebna izdanja knj. IX/2, odeljenje društvenih nauka knj. 2./2, ANUBiH, urednik Nedim Filipović, Sarajevo 1973. Ta dva deftera nalaze se, u obliku izvoda, i u knjizi B. Đurđeva «Defteri za Crnogorski sandžak iz vremena Skender-bega Crnojevića». Prvi defter je namenjen 1521. nakon prikupljanja dažbina i popisa koji je izvršen 1520. godine a možda i ranije. Drugi defter je za 1523. godinu. Pošto se ova dva deftera unekoliko razlikuju, izvršio sam komparaciju (A) i B)) za one delove teksta iz oba deftera gde nailazim na ime Herak.
Rečnik: liva – sandžak; karye – selo; mahalle – mahala; bastine-i – baština; der yed-i – u posedu; zinde = živ; ve – i (veznik); veledes, veled-i o – njegov sin; hali bastine-i – prazna baština; tabi' – koji pripada; tab-i o – pripada istoj nahiji, pripada istom selu. Za ostale nepoznate reči videti navedene linkove.
DVA DEFTERA CRNE GORE IZ VREMENA SKENDER-BEGA CRNOJEVICA
[5. str.:] «Kao sto se vidi, u ovom izdanju bice postupljeno nesto drukcije nego prilikom izdanja ovih deftera u izvodima. [fusnota 2 – B. Djurdjev, ''Defteri za Crnogorski sandzak iz vremena Skender-bega Crnojevica'', POF I, 7-22; II, 39-56; III-IV, 349-402] Lamija Hadziosmanovic je procitala imena posednika kuca i bastina i izradila registre, a takodje se brinula i o tehnickoj pripremi rukopisa ove sveske. Ona je takodje desifrovala i prevela uvodni deo deftera iz 1523. godine. Kontinuirane tekstove arapskim slovima je napisao magistar Esref Kovacevic, visi strucni saradnik Orijentalnog instituta, kome autori izrazavaju najdublju zahvalnost. […] Citaocu treba obratiti paznju na sledece: […] 3) Upis prvog imena u defterima je ime posednika kuce ili bastine, drugo ime je ime njegovog oca; […]»
A) [Defter za 1521. godinu: 14. str. (karye-i); 16. str.:]
Niko (Petko?) Vukoje (Vukota?) 53, Djurdje (Djordje) [fusnota 9 – Napisano …., ali je vjerovatno da je tu pisar zaboravio da povuce kosu crtu kod slova …] Nikac 53, Jovan Ratko (Radko) 53, Voja (Vuja?) Djurica 53, Martin Djurica 53, Nikolica Borisa 53, Djurica Petro 53, Vuksan Novak (Jovak?) 53, Djuro Ratko (Radko) 53, Jovan Ratko (Radko) 53, Nikola Herak 53, Djuras Ratko (Radko) 53, Djurica Rajic 53, Nikac Petro 53, Radic Nikola 53, Ivan Berisal 53, Vucko … (? … Gorjanac?) 53, Radic Vukac 53, Radicko Nikola 53, Rajan (Ratan??) Herak 53, VuksanVukac 53, Bastine-i Sredonja (? ….) der yed-i Niko (Petko?) 53, Bastine-i Djurina der yed-i Pavlo 53, Bastine-i Niko (Petko) der yed-i Pavlo 53, Bastine der yed-i Vuja (Voja?) 53, f.2v Bastine-i … (? … Ljudina ) der yed-i Djurica 53, Bastine-i … (?… Ljudina?) der yed-i Vuksan 53, Bastine der yed-i Djuro 53, Bastine-i Radic der yed-i Djura 53, Bastine-i Vukoje (Vukota?) der yed-i Djurica 53, Bastine der yed-i Nikac 53, Bastine der yed-i Djurica 53, Bastine-i Ostoja der yed-i Nikola 53, Bastine der yed-i Vucko 53, Bastine-i Ivac der yed-i Radic 53. Hassa mezra'a-i veled-i Cirne, – hasil 40 Hasa mezra Crnojevica, prihod 40. Yekun-i hane ma'a bastine: 35 Cizye: 1855
B) [Defter za 1523. godinu: 88. str. (liva-i, karye-i); 89. str.:]
f.11v LIVA-i KARA DAG Karye-i Grbavci Mahalle-i Crnopetrici
Vuksan Niko (Petko?), Jovan Ratko (Radko), Vujin Djujica, Nikola Boris, Djuro Petro, f.12v Vuksan Novak (Jovak?), Djuric Ratko (Radko), Djuras Ratko (Radko), Jovan Tarko (Radko), Nikola Herak, Gvozden Djuric, Vuksan Nikica, Vucko Grban, Djuro Nikac, Nikola Martin, Dabiziv Jovan, Radic Nikola, Bratan (Brajan?) Herak, Bastine-i Bratan (Brajan?) der yed-i Hasan (?) veledes, Hali bastine-i … 'an yed-i Niko (Petko?) Vukoje (Vukota?), Hali bastine-i Niko (Petko?) 'an yed-i Novak (Jovak?) Ratko (Radko), Bastine-i Nika der yed-i Djura (?) ve Vuksan Novak (Jovak?) ve Djura Rado, Bastine-i Radic Nikola ve Stoja (Ostoja?) der yed-i Nikola ve Nikobrad [ve] Rade Branisav (?), Hali bastine-i Radic Vukic. Hali Bastine-i Niko (Petko) 'an yed-i Jovan. Hali bastine-i Vucko Grbac ve cema'at-i (zajednica) Radic, Hali bastine-i Olic 'an yed-i cema-ati Radic. Mezra hassa 'an mezari'-i girihtegan ba veled-i Cirne – kit'a – hasil 50. Mezra hasa. Od njiva begunaca sa Crnojevicem – parcela 1. Prihod 50 (akci). Hane: 19 Bastine-i ma'mul: 3 Bastine-i hali: 6
A) [Defter za 1521. godinu: 17. str.:]
Karye-i Piranici(…) [f. 13]
Radic Ivan 53. Ivanis Vucko 53, Radohna Vucko 53, Martin Djilj (?) 53, Stanisa (Istanisa) Petro 53, Vucko Herak 53, Vuksan Milak 53, Vukasin Milak 53, Djurdjic Milko 53, Bojko Stjepan (Istepan) 53, Bosko (Bozko?) Nikola 53, Boric Bogdan 53, Bozidar Milorad 53, Tomas Radosav 53, (/ … Gorjanac?) Djuro 53, Jolic Dano 53, Stjepan (Istepan) Dano 53, Danija (?) Ivan 53, Vuja (Voja?) Borko (Bosko?) 53, Djurdjic Niksa 53, Vuksan Ratko (Radko?) 53, Djuro Ivan 53, Radic (? … Gorjanac?) 53, Bastine-i Radelja der yed-i Djura 53, Bastine-i Radic der yed-i Radohna 53. f.3 Bastine-i Vukota (Vukoje?) der yed-i Vuja (Voja?) 53, Bastine-i Ratko (Radko) der yed-i ehl-i karye 53, Bastine-i Radic der yed-i Radohna 53, Bastine-i Nikola der yed-i ehl-i karye 53, Bastine-i Radenka der yed-i ehl-i karye 53, Bastine-i … (? Ogranak?) der yed-i ehl-i karye 53. Hassa mezra'a-i veled-i Cirne – hasil 40. Hasa mezra Crnojevica, prihod 40 (akci). Hassa gecid-i [fusnota 14 – Gecit je turska rec, ali kao defterski termin stoji ipak u perzijskom izafetu. Tako se postupa i sa nekim drugim turskim recima koje su defterski termini.] veled-i Cirne nam Popovaca (Bobovaca) (?) der ab-i Moraca – hasil 200. Hasa brod (prelaz) Crnojevica po imenu Popovaca (Bobovaca) na reci Moraci – prihod 200 (akci). Yekun-i hane ma'a bastine: 31 Cizye: 1643.
B) [Defter za 1523. godinu: 89 – 90. str.:]
f.11v LIVA-i KARA DAG Karye-i Piranici
Marin Gin (?), Rado Vucko, Vucko Herak, Ivas Vucko, Vukosav Milak, Bojko Stanisa (Istanisa), Bosko Nikola, Djurdjic Milko, Vukasin Selak, Novak (Jovak?) Niksic, Vuksan Ratko (Radko), Vuceta Rajcin, Vojko (Vitko?) Borko (Bozko?), Bojko Djuro, Radic Stjepan (Istepan) Lukac Bozidar, Tomas Radosav, Radic Grbajica, Jovan Bogolica, Petrija Stalic (Istalic), Boric Bogdan, Bastine-i Radic Milko der yed-i Vukasin veled-i Vucko, Bastine-i Ratko (Radko) der yed-i Vojko (Vitko) veled-i Vuksan, Bastine-i Nikola der yed-i ehali karye, Bastine-i Radenka der yed-i ehali karye. Mezra'a-i hassa veled-i Cirne – hasil fi sene 250. Hasa mezra Crnojevica – prihod godisnje 250 (akci). Hassa gecid-i veled-i Cirne be-mukabele-i karye-i mezbure der ab-i Moraca – hasil fi sene 200. Zabljak kal'asiyle karye-i mezbure mabeyninde olan kura halkindan kendu maslahatlerine gecmek icin maktu' veriler. Hasa prevoz (brod) Crnojevica prema spomenutom selu na reci Moraci. Prihod godisnje 200 akci. Stanovnici sela koja su izmedju tvrdjave Zabljaka i spomenutog sela daju odsekom za prelaz radi svojih poslova. Hane: 21 Bastine-i ma'mul: 4
A) [Defter za 1521. godinu: 19. str.:]
Karye-i Kornet(….)
Vukas Niksa 53, Vuksan Radosav 53, Dabiziv Pavlo 53, Pavle …( …?) [fusnota 20 – Mozda ovdje i u slijedecem pise …. (bez dijakritickih tacaka), a mozda je pisar zaboravio da stavi kosu crtu iznad …, pa se mozda mora citati … (bez dijakritickih tacaka).] 53, Bozidar … ( …?) 53, Pavle Niko (Petko?) 53, Ivan Brajic (Bratic) [fusnota 21 – Pise … (bez dijakritickih tacaka), a to se moze procitati i Bratic, a mogu se napraviti i mnoge druge kombinacije.] 53, Oliver Niko (Petko?) 53, Radosav Niko (Petko?) 53, Ivan Pavlo 53, Vukman … ( …) 53, Vukosav Djuras 53, Pavle Vuksal 53, Bogdan Vuksal 53, Ljes Djurdje (Djordje) 53, Vlad Djurdje (Djordje?) 53, Stjepan (Istepan) Djurdje (Djordje?) 53, Andrija Nikola 53, Ivanis Nikola 53, Marko Radelja 53, Lazar Andrija 53, Vuksan Ilija 53, Niko (Petko?) Gojcil 53, Niko (Petko?) Nikola 53, Herak Vojko (Vitko?) 53, Bratan (Brajan?) Radosav 53, Novak (Jovak?) Radosav 53, Ratko (Radko) Radosav 53, Ivanis Stjepan (Istepan) 53, Niko (Petko?) Bako (Tako?) 53, Rasko Djurko 53, Radosav Lukac (Ikac?)53, Djuro Kaludjer [fusnota 22 – Da ovdje nije rijec o monahu nego da je to ime ili nadimak Djurova oca, vidi se po tome sto se u ovom defteru monah oznacava arapskim r a h i b, i jos po tome sto monah ne moze nositi ime Djuro.] 53, Radonja Ilija 53, Radic Danko 53, Bastine-i Dobrilo der [yed-i] Vukas 53, Bastine-i Nikola der yed-i Vukas 53, Bastine der yed-i Vukas 53, Bastine-i Oliver der yed-i Vukas 53, Bastine-i Vesko der yed-i Radic 53, Bastine-i Djurdje (Djordje?) der yed-i Vlad 53, Bastine der yed-i Andrija 53, Bastine der yed-i Vuksan 53, Bastine der yed-i Djurdjevic [fusnota 23 – Tesko je reci da li se ovdje radi o porodica ili bratstvu.] 53, Bastine der yed-i Niko (Petko?) 53, Bastine-iDjuras … (? … Nagavica?) 53. Yekun-i hane ma'a bastine: 50 Cizye: 2650.
B) [Defter za 1523. godinu: 97. str.:]
f.11v LIVA-i KARA DAG Karye-i Kornet Mahalle-i Ilici [f. 17]
Vlatko (Ivladko) Djurdjo (Djordjo?), Stjepan (Istepan) Djurdje (Djordje?), Ljes Djurdje (Djordje?), Andrija Nikola, … ( …?) Nikola, Vuksan Ilija, Niko (Petko) Gojcin, Radonja Ilija, Djuric Kaludjer, Radic Danko, Radmil Nikac, Novak (Jovak?) Radisav, Ratko (Radko) Radisav, Stjepan (Istepan) Niko (Petko?), Radislav Lukac, Nikola Bratan (Brajan?), Niko (Petko?) Nikola, Radislav Stjepan (Istepan), Herak Vojko (Vitko?), Djurdje (Djordje?) Rasko (Rasko?), Bastine-i Herak der yed-i Djuras Djurdje (Djordje?), Bastine-i Pavlo veled-i Oliver der yed-i … ( …?) veled-i Djurdje (Djordje?), Bastine-i Lazar Andrija der yed-i Vuksan veled-i Ilija, Bastine-i Janko ve Latko veledani Andrija der yed-i Vukasin veled-i Ilija. Hane: 20 Bastine-i ma'mul: 4
A) [Defter za 1521. godinu: 21 – 22. str.:]
Karye-i Komani Gornji
Radic Stjepan (Istepan) 53, Radin Stjepan (Istepan) 53, Stjepan (Istepan) Radic 53, Drago Rasko (Rasko?) 53, Petro Stjepan (Istepan) 53, Radosav Niko (Petko?) 53, Vitko (Vojko?) Ratko (Radko) 53, Djujko Nikola 53, Vuk Lujko 53, Vukas Lujko 53, Medojica (?) Boric 53, Radosav Stjepan (Istepan) 53, Ratko (Radko) Radojica 53, Ratko (Radko) Nikola 53, Radonja Nikola 53. f.6 Vukin Moleta (Milija?) 53, Djuro Pejan (?) 53, Djuro Stanko (Istanko) 53, Jolica (?) Stjepan (Istepan) 53, Stjepan (Istepan) Rako 53, Radosav Bojko 53, Radojica Bojko 53, Vukman Bojko 53, Radosav Stjepan (Istepan) 53, Bozidar Stjepan (Istepan) 53, Radonja Bogdan 53, Milko Radenko 53, Bozidar Vojin (?) 53, Djurdjica Andrija 53, Dabiziv Vojin (?) 53, Nikola Vucerina 53, Bratan (Brajan?) Djurina (Djurija?) 53, Lulica Borko (Bozko?) 53, Radojica Dimitrije 53, Vuksan Andrija 53, Durina (Djurija) Andrija 53, Vukac Nikola 53, Radic Lukac (Ikac?) 53, Pavle Dimitrije 53, Radivoj Kaludjer 53, Radovan Kaludjer 53, Radosav Srb (?) 53, Radovan Ilija 53, Djuka Radinja 53, Radic Radelja 53, Djuro Vuk 53, Petar Zogo (?) 53, Bozidar Radosav 53, Jovan Radic 53, Vuksan Bojko 53, Nikolica Ratko (Radko) 53, Radojica Bojko 53, Nikola Borina 53, Luka Dobrinja 53, Radelja Dobrinja 53, Radic Dobrinja 53, Radosav Niksa 53, Stjepko (Istyepko) Radelja 53, Bratan (Brajan?) Stako (?) 53, Ivanis Niksa 53, Ratko (Radko) Vukoje (Vukota?) 53, Lalica Danko 53, Vukac Ostoja 53, Radosav Ivanis 53, Bastine-i Vlatko der yed-i Drago 53, Bastine-i Djuras der yed-i Jolic 53, Bastine-i Mihalj der yed-i Radelja 53, Bastine- Maric (?) der yed-i Radovan 53, Bastine-i Dabovic (Danovic?) der yed-i Stjepko (Istyepko) 53, Bastine-i Milosevic der yed-i Vukac 53, Bastine-i Herak (der yed-i) zinde 53, Bastine-i Radonja zinde 53, Bastine-i Stjepan (Istepan ) zinde 53, Bastine-i Mileta (Milija) zinde 53, Bastine-i Ivan der yed-i Radosav 53, Bastine-i Bercetic (?) der yed-i Bregun (?) 53, Bastine-i Bercetic (?) der yed-i Bregun (?) 53, Hassa mezra'a-i girihtegan ba veled-i Cirne ber vech-i nisf – hasil 80. Hasa mezra begunaca sa Crnojevicem. Napolicom prihod 80 (akci). Hassa bag-i girihtegan ba veled-i Cirne ber vech-i nisf – hasil 30. Hasa vinograd begunaca sa Crnojevicem. Napolicom prihod 30 (akci). Hassa cayir-i girihtegan ba veled-i Cirne – hasil 60. Hasa livada begunaca sa Crnojevicem. Prihod 60 (akci). Yekuni hane ma'a bastine: 78 Cizye: 4134.
B) [Defter za 1523. godinu: 95 – 96. str.:]
f.11v LIVA-i KARA DAG Karye-i Komane Gornje
Radic Stjepan (Istepan), Radin Stjepan (Istepan), Stanisa (Istanisa) Radic, Drago Rasko (Rasko?), Petrija Stjepan (Istepan), Veljko Ratko (Radko), Djuric Niko (Petko?), Radinja Niko (Petko?), Vukas Bojko, Herak Gvozden, Radisav Nika, Ratko (Radko) Radic, Radisav Miljo, Bogdan Radic, Vukca Stoja (Ostoja?), Ivan Vukin, Radonja Djujko, Djura Stanko (Istanko), Jolica Stanisa (Istanisa), Bogimir (?) Bojko, Radisav Bojko, Stjepan (Istepan) Radonja, Radisav Stjepan (Istepan), Radonja Bogdan, Obrad Bozidar, Nikola Radenko, Lozo (?) Radenko, Djuro Andrija, Nikola Vuceta, Dabiziv Vulin, Radic Dimitrije, Jolica Borko (Bozko?), Stanisa (Istanisa) Djureta, Pavlija Dimitrije, Radovan Kaludjer, f.17v Radisav Djuro, Radic Leka, Radisav Ilija, Petrija Zivorin, Radic Radelja, Bozidar Radisav, Ivan Radic, Vuksan Bojko, Nikola Radisav, Radic Bojko, Radic Stano (Istano), Radisav Nikola, Bozidar Milis, Radelja Dobro, Lukac Dobro, Stjepko (Istyepko) Ratko (Radko), Radan Niksic, Radic Dobrinja, Bozidar Vulin, Nikola Vuca, Radic Bojko, Vucko Ratko (Radko), Nikolica Ratko (Radko), Radelja Ivanis, Radisav Rasko (Rasko?), Bozidar Stijak (Istiyak), Milko Radenko, Djurin Bogdan, Niko (Petko?) Vukic, (sa strane upisani) Pavlo Gojko, Djuro Stano (Istano?), Nisf-i bastine-i Zogo (Rogo?) der yed-i Vuleta (Vulija?) Djuro ve Vuk Drago, Bastine-i Miladin der yed-i Drago ve Durasko, Hali bastine-i Vuk Bojko, Bastine-i Djura Stanisa (Istanisa) [ve] Bogolica veled-i Stjepan (Istepan), Bastine-i Mihalj der yed-i Bogolica Borko (Bozko?) ve Radic Radelja, Bastine-i Vuksan ve Djura veledani Andrija der yed-i Nikola veled-i Vukic, Bastine-i Radkolica (?) der yed-i Radasin, veled-i Dobrinja, Hali bastine-i Radin Kaludjer, Bastine-i Dano der yed-i Stjepko (Istyepko) veled-i Radelja, Hali bastine-i Lalic veled-i Danko Ratko (Radko), Bastine-i Vucko veled-i Milos der [yed-i] Vukic Stoja (Ostoja?), Bastine-i Radislav Ivas der yed-i Tomas Dobrinja, Bastine-i Herak der yed-i veledes, Bastine-i Radonja Branko (Brajko, Bratko?) der yed-i Bozidar veled-i Radisav, Bastine-i Stjepko (Istyepko) Stano (Istano) der yed-i Radovan Kaludjer, Bastine-i Radislav der yed-i Nikola, Bastine-i Prcic (? …) der yed-i cema'at-i Bregun, Bastine-i Prcic (?) diger (drugi) der yed-i cemaat-i Bregun. Hassa mezre'a-i girihtegan ba veled-i Cirne- hasil 300. Hasa mezra begunaca sa Crnojevicem – prihod 300 (akci). Hassa bag-i girihtegan ba veled-i Cirne – ber vech-i nisf – hasil 30. Hasa vinograd begunaca sa Crnojevicem – napolicom – prihod 30 (akci). Hassa cayir-i girihtegan ba veled-i Cirne – hasil 90. Hasa livada begunaca sa Crnojevicem – prihod 90 (akci). Hane: 66 Bastine-i ma'mul: 15 (od toga jedna polubastina) Bastine-i hali: 3
Ivan Radisav, [fusnota 20 – Ovde uvedeni Ivan Radisav je ista licnost kao i prvi uvedeni u proslom defteru Ivan Radisav, ali je on onde uveden kao muselem, a ovde nije.], Vukoslav Vuk, Radic Radisav, Radic Vuceta, Dabiziv Bratan (Brajan?), Djuric Vasil, Niko (Petko?) Borko (Bozko?), Vojko (Vitko?) Herak, Radisav Rasko (Resko?). Hane: 9
A) [Defter za 1523. godinu: 91 – 92. str.:]
f.11v LIVA-i KARA DAG Karye-i Lesnjani Stanjevici [Defter za 1521. godinu: 18. str.: fusnota 16 – Stanjevici su upisani kod Bolice, a poznati su kao staro naselje u Ljeskopolju (A. Jovicevic, ''Zeta i Ljeskopolje'', 446).]
Vukman Djurdjo (Djordjo?) musellem, Radislav Bogdan musellem, Djuro Bogdan, musellem, Vlatko (Ivladko) Bogdan musellem, Radelja Bogdan musellem, Radislav Nikola, Radic Nikola, Dabiziv Stjepanko (Istyepanko), Radonja Djura, Vuksan Vucin, Radislav Mudrina (?), Vuk Bogdan, Marko Marko, Djuro Rajusa (?), Stipanja ( Istipana) Rajusa (?), Radic Vuksan, Djuric Rades, Ratko (Radko) Ivan, Djuro Vucerin, Radic Radisav, f.14 Veljko Milic, Vuk Vukman musellem, Radislav … (Karamijo?), Danic … (Karamijo?), Stjepan (Istepan) … (Karamijo?), Danko Branko (Brajko, Bratko?), Radonja Branko (Brajko, Bratko), Niko (Petko?), Nisif-i bastine-i Ratko (Radko) der yed-i Vucic Vuk, Jolica Cejo (?), Djurdje (Djordje?) Stjepan (Istepan), Ratko (Radko) Djurdje (Djordje), Djuric Radenko, Djuro Lazar, Niko (Petko?) Borko (Bosko?), Bozidar Borko (Bozko?), Danko Vulica, Radic Vulicic, Djukic Stjepko (Istyepko), Mika Pavlo, Radic Oliver, Nikola Vuksan, Radiman Bojic, Vukasin Oliver, Danko Leka, Djura Leka, Lazar Lavinko, Vuceta Stjepko (Istyepko), Bastine-i Djukan der yed-i Djurko Vuksan, Bastine-i Nikola der [yed-i] Ahmed, veledes.Bastine der yed-i Radovan Ljes [ve] der yed-i Djurina (Djurija?) ve Danko, Bastine-i Djurko der yed-i Radenko, Bastine-i Marko der yed-i Radislav Mudrisa, Hali bastine-i 'an yed-i Djurdje (Djordje?) Stjepan (Istepan), Nisf-i bastine-i Ratko (Radko) der yed-i Danko, Bastine-i Radonja veled-i Bojic der yed-i hod (u posedu istog), Bastine-i Bogis der yed-i Radic Radislav ve Ratko (Radko) Ivan, Bastine-i Bora (Boza) der yed-i Radosav ve Bogdan, Bastine-i Herak Radosav der yed-i Radosav ve Bogdan, Hassa cayirlar zikr olan karye ile karye-i Lesnjani Desici ve karye-i Lesnjani Kornet arasinda Lusko Polje nam davar otarilir korudur. Bazi bicilir – hasil 110. Hasa livada. Izmedju pomenutog sela i sela Lesnjani Desici i Lesnjani Kornet lug je po imenu Lusko polje u kome se napasa stoka. Nesto od toga se kosi. – Prihod 110 (akci). Hassa mezra'a-i veled-i Cirne – hasil 180. Hasa mezra Crnojevica – prihod 180. Hassa cayir-i veled-i Cirne … (…) [fusnota 4 – Vidi prim. 19 kod prvog deftera. > prim. 19: Nije jasno da li je tas u znacenju kamen ili je dio imena livade. U TKA 417: ….] demekle ma'ruf olan yerde Siroka … (Brada? …?) ve Blatista derler – hasil 160. Hasa livada Crnojevica na mestu po imenu … a zove se siroka (Brad[a]?) [f. 5] i Blatista. Prihod 160. Musellem: 6 Habe: 40 Bastine-i ma'mul: 11 (od toga dve polubastine) Bastine-i hali: 1
A) [Defter za 1521. godinu: 25. str. (nahija); 28. str.:]
NAHIJA ZUPA Karye-i Vranici
Vukmir Ratko (Radko) 53, bive Todora 53, Nikola Vojko (Vitko) 53, Djuro Vuk 53, Ratko (Radko) Radovan 53, Danic Djurdje (Djordje) 53, Luka Vuceta 53, Nikola Vukosav 53, Milko Dabiziv 53, Djuro Bogdan 53, Vukasin Miran (?) 53, Milorad Branko (Brajko, Bratko?) 53, Dabiziv Milisa 53, Stjepan (Istepan) Djuric 53, Vukosav Djurdje (Djordje) 53, Ljes Gojcin 53, Nikola Gojcin 53, Petar (?) Gojcin 53, Herak Nikola 53, bive Milica 53, Radosav Ratko (Radko) 53, Bratan (Brajan?) Petro 53, Radelja Stjepan (Istepan) 53, Nikac Stjepan (Istepan) 53, Vuceta Ivanis 53, Radic Vujadin 53, Bastine-i Vukosav der yed-i Vukmir 53, Bastine-i Vukasin zinde 53, Bastine-i Nikola der yed-i Vuksan 53, Bastine-i Nikola der yed-i Herak 53, Bastine-i Stjepan (Istepan) der yed-i Herak 53. Yekun-i hane ma'a bastine: 31 Cizye: 1643.
B) [Defter za 1523. godinu: 104. str.:]
f.24 NAHIYE-i MALONSICI Karye-i Malonsici, mahalle-i Vranici [pretpostavljam da je mesto Vranići bilo selo (''karye'') dok je bilo u nahiji Župa a kada je administrativno prešlo u nahiju Malonšići postalo je mahala podređena selu Malonšići – hijerakul]
Vukomir Ratko (Radko), Djuro Vuk, Dragisa Vuksal, Radic Vujac, Vuksan Ivan, Vukasin Luka, Ivan Nikola. Vukosav Djuric, Vukasin Vuk, Bozidar Herak, Lesic (?) Gojcin, Dabiziv Milisa, Radelja Stanisa (Istanisa), Bastine-i Vukosav Ratko (Radko) der yed-i Vukomir, Hali bastine-i Nikola Vojko (Vitko?), Hali bastine-i Ratko (Radko) Radovan, Hali bastine-i Danic Djurdje (Djordje?) 'an yed-i Vukomir veled-i Ratko (Radko), Hali bastine-i Vukas, Bastine-i Vukodrag der yed-i Vukasin Joka ve Ivan Nikola, Hali bastine-i Milivoj Dabiziv, Hali bastine-i Vukasin Miran (?) 'an yed-i ehali-i karye (od poseda stanovnika sela), Hali bastine-i Milorad Branko (Brajko, Bratko?), Hali bastine-i Stjepan (Istepan) Djuric, Bastine-i Nikola [ve] Vujin (Vojin?) veledani Gojcin der yed-i Ljes, Bastine-i Stojo (Istoyo) ve Stjepan (Istepan) veledani Nikola der yed-i Bozidar veled-i Herak, Hali bastine-i Radosav veled-i Ratko (Radko), Hali bastine-i Nikac Vuksan, f.24v Bastine-i Vuceta veled-i Ivanis der yed-i Zivko veled-i Ratko (Radko). Hane: 13 Bastine-i ma'mul: 5 Bastine-i hali: 10
A) [Defter za 1521. godinu: 28. str.:]
NAHIYE-i MALONSICI Mahalle-i Kosic tabi'-i o
Nika Boja musellem, Djuro Radovan 53, Vuceta Radovan 53, Lako Nika 53, Nikola Nika 53, Vukac Niksa 53, bive Milica 53, Ratko (Radko) Vukoje (Vukota?) 53, Vuk Vuk 53, Petro Vuk 53, Vuksan Vuk 53, Vuceta Vuk 53, Vujadin Radasin53, Herak Radasin 53, Radovan Milorad 53, f.11 Djuro Duka 53, Marko Duka 53, Bastine-i Djurdje (Djordje?) der yed-i Nika 53, Bastine-i Vuk der yed-i Nika 53, Bastine-i Stjepan (Istepan) zinde 53. Yekun-i hane ma'a bastine: 19 Cizye: 10007.
B) [Defter za 1523. godinu: 104. str.:]
NAHIYE-i MALONSICI Karye-i Kosici 'an mehallat-i (od mahala) Malonsici
Stjepan (Istepan) Radovan 53, Pavle Rasko (Rasko?) 53, Radosav Gostis (?) 53, Stjepan (Istepan) Ivan 53, Vuk Rajno 53, Vito Branko (Brajko, Bratko?) 53, Radonja Radoman 53, Vojko (Vitko?) Nikola 53, Vuksan Stjepan (Istepan) 53, Vulica Stjepan (Istepan) 35, Stjepan (Istepan) Djuras 53, Vuceta Radovan 53, Radonja Kojin 53, Niko (Petko?) Petro 53, Stjepan (Istepan) Pavlo 53, Bozidar Gorjanac 53, Nikola Dabor (?) 53, Nika Dragisa 53, Herak Vojko (Vitko?) 53, Bozidar Vojko (Vitko?) 53, bive Jela 53, Vukosav Vuk 53, bive Ivana 53, Vukas Strahinja 53, Jovan Djuric 53. f.14v Branko (Brajko, Bratko?) Pavlo 53, Bastine-i Radovan der yed-i Vuk 53, Bastine der yed-i Miloje 53, Bastine-i Radonja der yed-i … 53, Bastine-i Vuceta der yed-i Nikola 53. Yekun-i hane ma'a bastine: 30 Cizye: 1590.
B) [Defter za 1523. godinu: 109. str.:]
f.27v NAHIYE-i PLJESIVCI Karye-i Zagorak
Radonja Ivan, Radisav Radonja, Vukas Radovan, Vuksan Stjepan (Istepan), Stanisa (Istanisa) Pavlo, Radic Vasko musellem, Radonja Lolisa, Stjepan (Istepan) Djurin, Bozidar Grubac (Grujac?), Vukosav Nikola, Niko (Petko?) Dragisa, Vuleta Ivanis musellem, Vukas Strahinja (Istrahinja), Bozidar Vuk, Radisav Vukosav, Radonja Radin, Stjepan (Istepan) Radun musellem, Pavlo Rasko (Rasko?) musellem, Stjepan (Istepan) Jovan, Hali bastine-i Vuja (Voja?) Branko (Brajko, Bratko?), f.28v Bastine-i Vulic Stjepan (Istepan) der yed-i Vuksan veled-i Stjepan (Istepan), Bastine-i Vojko (Vitko?) Nikola der yed-i Vukas Radovan, Hali bastine-i Herak ve Nika (Petko?) Djurica (?), Bastine-i Vuksal Vuk der yed-i Olivera, Hali bastine-i Jovas Boran (Bozan?), Hali bastine-i Branko (Brajko, Bratko?) Pavlo. Musellem: 4 Hane: 15 Bastine-i ma'mul: 3 Bastine-i hali: 4
A) [Defter za 1521. godinu: 34. str.:]
NAHIYE-i PLJESIVCI Mahalle-i Hrskovic (Hrckovic ?) [fusnota 55 – ''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 499'': ….. Herackovici.] ( …. ili ….?), tabi'-i o
Branko (Brajko, Bratko?) Vucko 53, Djurdje (Djordje) Vucko 53, Ivanis Bogdan 53, Vucko Bogdan 53, Nikola Herak 53, Radonja Branko (Brajko, Bratko?) 53, Radosav Djurdje (Djordje?) 53, Nikola Branko (Brajko, Bratko?) 53, Bastine-i Danic (?) der [yed-i] ehl-i karye 53, Bastine-i Danic (?) der [yed-i] ehl-i karye 53, Bastine-i Vuk der yed-i Nikola 53, Bastine der yed-i Vojko (Vitko?) 53, Bastine-i Nikola der yed-i Stjepan (Istepan) 53, Bastine-i Petro der [yed-i] Djurija (Djurina?) 53, Bastine-i Nikola der [yed-i] Latinko 53, Bastine-i Stjepan (Istepan) der yed-i Vujadin 53, Bastine der yed-i Radovan 53, Bastine-i Ala'ddin [fusnota 56 – Tesko je reci da li je ovde muslimansko ime ili ime Aladin, koji postoji u Crnoj Gori. Vidi prim. 60.] 53, Yekun-i hane ma'a bastine: 18 Cizye: 954.
B) [Defter za 1523. godinu: 109 – 110. str.:]
f.27v NAHIYE-i PLJESIVCI Karye-i … ( …?) [fusnota 47 – Mozda pise ovde i: …. Vidi prim. 55 kod prvog deftera. > prim. 55: TD 499: ….. Herackovici.]
Branko (Brajko, Bratko?) … (…?), Herak Djurdje (Djordje?), Vojko (Vitko?) Bogdan, Vucko Niko (Petko?), Nikola Branko (Brajko, Bratko?), Radonja Branko (Brajko, Bratko?), Bastine-i Vuk der yed-i Nikola veled-i Radonja, Hali bastine-i 'an yed-i Vojko (Vitko?) Ugljesa, Bastine-i Nikola ve Vule der yed-i Stjepan Stoja (Ostoja?), Bastine-i Petro der yed-i Djuro, Bastine-i Nikola der yed-i Latinko (?), Hali bastine-i Stjepan (Istepan) 'an yed-i Vujadin, Hali bastine-i 'an yed-i Radovan, Hali bastine-i Ala'ddin. Hane: 6 Bastine-i ma'mul: 4 Bastine-i hali: 4
Bogdan Stjepan (Istepan), Ivan Vukic, Dragic Dragic, Djuro Bojko, Radovan Radonja, Vukosav … (…?), Cavis Djurko, Radisav Godica, Nikola Vlatko (Vladko), Djurdjija (Djordjija?) Cavis, [fusnota 65 – Tako je napisano.] Todor Bogdan, Bratic Bratimil, Vuja (Voja?) Baltic (?), Nikola Bogavce, Bozidar Selak, f.41 (fi tetimme-i karye-i Kcevo nam-i diger Ozrihnici – u nastavku sela Kceva ili Ozrihnici) Vuk Radic, Djuro Stano (Istano), Radovan Dabiziv, Bastine-i Janjo (?) Vlado (Ivlado) der yed-i zenes (u posedu njegove zene), Hali bastine-i Vukosav Radic, Hali bastine-i Andrija Bozidar, Hali bastine-i Oliver Ivko, Hali bastine-i Zivko Radinja, Hali bastine-i Nika Janko, Hali bastine-i Bojko Djuro, Hali bastine-i Vidac Herak, Hali bastine-i Radic Vukas, Hali bastine-i Radislav Herak, Hali bastine-i Vojko (Vitko?) Djurdje, Hali bastine-i Batric Vlatko (Vladko), Hali bastine-i Vuksan Zuja (?), Hali bastine-i Todica Radovan, Hali bastine-i Stjepan (Istepan) Djurdje (Djordje?), Bastine-i Kovac der yed-i Kara Goz, [fusnota 66 – Ovo bi pokazivalo da je Kara Goz muslimansko ime. Da li mu je otac bo kovac ili se zvao Kovacevic, ne moze se tacno reci. Vidi prim. 58 kod prvog deftera. > prim. 58: Pise: …., sto se moze citati … . To citanje je donekle hipoteticno. Ali, ako se tako desifruje, ako se to citanje primi kao tacno, ostaju, ipak, pitanja: Da li je "Karagoz" ime ili nadimak jednog muslimana, ili je to na turski preveden nas izraz "crnooki"? Da li "Kovac" znaci da je "Karagoz" kovac ili mu je otac bio kovac, ili mu je prezime Kovacevic. Uporedi prim. 66 kod drugog deftera.] Hane: 18 Bastine-i ma'mul: 2 Bastine-i hali: 14
Aleksa Bozidar musellem [fusnota 74 – To je od Njegusa knez Aleksa Bozidarevic, koji je upisan takodje u napred spomenutoj povelji i kod Sanuta kao Conte Alexandro di Montenegro, Conte Alesa dila Montagna Nigra i Conte Alexa de Negusi de Montenegro (vidi i sv. I, 38, 42-43).], Bogdan Radovan 53, Petro Aleksa 53, Stjepan (Istepan) Djuro 53, Aleksa Djuro 53, Stjepko (Istyepko) Vojko (Vitko?) 53, Radic Radun 53, Lalija Vojko (Vitko?) 53, Djurdje (Djordje?) Radovan 53, Vojko (Vitko?) Stjepan 53, Radic Ratko (Radko) 53, Aleksa Mihajac 53, Vukic Radic 53, Vukas Djurdje 53, Radosav pop 53, Vucic Todor 53, Vuceta Branko (Brajko, Bratko?) 53, Djuro Ratan (Rajan?) 53, Nikola Miljo 53, Vucic Branko (Bratko, Brajko?) 53, Vucko Bojko 53, Rasko (Rasko?) Herak 53, Djurdje (Djordje?) Nikola 53, pop Bogdan 53, pop Radic 53, pop Bozidar 53, Bratic (Brajic?) Nikola musellem, Djuja Radic musellem, Djuras Radic musellem, [fusnota 75 – Ovi muselemi nisu upisani zajedno sa knezom Aleksom, koji je prvi upisan.], Stjepan (Istepan) Bozidar 53, Milj (?) Radovan 53, Niko (Petko?) Dabiziv 53, Radic Radovan 53, Branko (Brajko, Bratko?) Nikola 53, Boro (Bozo?) Branko (Brajko, Bratko?) 53, Bastine-i Bojko der yed-i Petro 53, Bastine-i Nikola der yed-i Radic 53. Yekun-i hane ma'a bastine: 33 Cizye: 2067 (treba: 1749) [fusnota 76 – Da bi bio naveden broj, trebalo bi da bude 39 kuca i bastina.]
Radin Radiman, Radic Ratko (Radko), Bratic Tinivoj, Stjepan (Istepan) Tinovoj, Radic Todor, Nikola Novak (Jovak?), Latko Stjepan (Istepan), Djuro Radan, Radonja Visic, Vucko Djurdje (Djordje?), Radic Danil, Radosav Niko (Petko?), Ivan Niko (Petko?), Radonja Radosav, Radic Stjepan (Istepan), Veljko Radic, Vucin Radic, Vuceta Vuksan, Vlatko (Ivladko) Stjepan (Istepan), musellem, Gvozden Stjepan (Istepan), Ivan Rasko (Rasko?), Vucko Radiman, Radosav Radiman, Bastine-i Zivko Radonja der yed-i Ratko Todor, Bastine-i Vukas der yed-i Nikola Stjepan (Istepan), Bastine-i Radonja Gratko (Gradko) (?) der yed-i Stjepan (Istepan) Tinivoj, Bastine-i Latko ve Vulica ve Rasko (Rasko?) veledani Milic der yed-i Radic Tinivoj, Hali bastine-i Vucin Milija ( Mileta?), Hali bastine-i Vuksan Stjepko (Istyepko), Hali bastine-i Herak Ilija, Hali bastine-i Vuceta Bratan (Brajan?) [ve] Vukosan Bradirad, Hali bastine-i Rasko (Rasko?) 'an yed-i Vuksan, Hali bastine-i Radovan Niko (Petko?), Hali bastine-i Radovan diger (drugi), Hali bastine-i Radohna 'an yed-i Stjepan (Istepan), Hali bastine-i Srdan 'an yed-i Vulica, Bastine-i Zivko Radonja der yed-i ba'z-i ehali-i karye-i mezbure (u posedu nekih stanovnika pomenutog sela), Bastine-i Piranici der [yed-i] Vukomir Nikola, Bastine-i Stiko (Istiko) der yed-i Duska zenes (njegova zena). Musellem: 1 Hane: 22 Bastine-i ma'mul: 7 Bastine-i hali: 9
A) [Defter za 1523. godinu: 124. str.:]
f.30v NAHIJE-i CETINJE Karye-i Cuca Mahalle-i Kalodjurdjevici [Jedno selo (''karye-i'') Kalođurđevići se u defteru za 1521. godinu (31. str.) nalazi u nahiji Malonšići; u istom defteru (35. str.) selo Cuce je pod nahijom Plješivci, a osobe sa prezimenom Kalođurđević ili čiji je otac bio Kalođorđe/Kalođurđe zabeležene su u «Karye-i Visesalici tabi'-i o» (20. str.), «Karye-i Cuce» (35. str.), «Karye-i Dupilovi» (59.), «Karye-i Brceli» (64.) i «Karye-i Optocici» (64.) – hijerakul. Defter za 1521. godinu: 14. str.: «Mahalle-i Skupo (Iskupo), tabi'-i Grbavci»: Vuceta Kalodjurdje: fusnota 3 – Kalodjordje, Kalodjurdje nije sasvim rijetko ime u tadasnjoj Crnoj Gori. Ovo se ne moze procitati Kaludjer i dovesti u vezu sa bratstvom Kaludjerovica, koji zive u Grbavcima (A. Jovicevic, ''Zeta i Ljeskopolje'', 446).]
Radislav Radonja, Radelja Radonja, Vukac Vladic, Rado Vranisal, Milko Ivanis, Vukac Borin (Bozin?), Radislav Djurdje (Djordje?), Vidak Bojcin (?), Branisav Djuric, Dobrin Niko (Petko?), Ratko (Raddko) Bogic, Radic Radun, Milko Herak, Vuksa Vujin (Vojin?), Vukasin Stanko (Istanko?), Radonja Djujica, Hali bastine-i Radonja Stjepan (Istepan), Hali bastine-i Stjepan (Istepan) Vuksal, Hali bastine-i Radislav Bogin, Hali bastine-i Mijoman an yed-i Radic Mirceta, Hali bastine-i Milj Djuric, Hali bastine-i Vuk Djuric, Hali bastine-i Danko Milos, Bastine-i Djurdjo ( Djordjo?) der yed-i Vuk Gojcin, Hali bastine-i Nikola Gojcin, Hali bastine-i Radovan Kalodjurdje, Bastine-i Dabiziv der yed-i Dobrin Niko (Petko?), Hali bastine-i Djurdje (Djordje?) Niko (Petko?), Hali bastine-i Ratko (Radko) Vujan (Vojan?), Hali bastine-i Branko (Brajko, Bratko?) Vujan (Vojan?), Hali bastine-i Vukasin Vujan (Vojan?), f.42v Hali bastine-i Radic Mirceta, Hali bastine-i Radic Danko, Bastine-i Koleta der yed-i Milko Bratko (Bradko), Hali bastine-i Radic Radun, Hali bastine-i Milija (Mileta?) Radun, Hali bastine-i Brana (Braja?) der yed-i Milija (Mileta?) el-mezkur (spomenuti), Hali bastine-i Radislav Radasin, Hali bastine-i Vukic Radasin, Bastine-i Joko der yed-i Vukasin Stoja (Ostoja?), Hali bastine-i Djurdje (Djordje?) Radenko, Hali bastine-i Niko (Petko?) Radenko, Bastine-i Djurko der yed-i Vuk Vujan (Vojan?), Hali bastine-i Vukman Boro (Bozo?), Hali bastine-i Djuro Soro (?), Hali bastine-i Vitomir 'an yed-i Bratic (Branic, Brajic?), Hali bastine-i Bratic (Brajic, Branic?) Djujica, Bastine-i Dano der yed-i Milko, Hali bastine-i Miranko (Mijanko?) Ratko (Radko), Hali bastine-i Lukac Vulin, Hali bastine-i Ratko (Radko) Vulin, Hali bastine-i Radelja Borjak (Bozjak?), Hali bastine-i Ivan Radic, Hali bastine-i Radivoj Vlatko (Vladko), Hali bastine-i Radic Djon, Hali bastine-i Radonja Milan, Hali bastine-i Oliver Milan, Hali bastine-i Vuk Vranic, Bastine-i Djurinko der yed-i Djuras, Hali bastine-i bive Milica. Hane: 16 Bastine-i ma'mul: 7 Bastine-i hali: 37
A) [Defter za 1521. godinu: 49. str. (nahiye-i); 52 – 53. str.:]
NAHIYE-i RIJEKA f.28v Karye-i Arbanasi
Herak Stjepan (Istepan) 53, Lazar Stjepan (Istepan) 53, Petro Stjepan (Istepan) 53, Dabiziv Stjepan (Istepan) 53, Radonja Stjepan (Istepan) 53, Rasko (Rasko) Dabiziv 53, Stjepan (Istepan) Petro 53, Vukasin Andrija 53, Dimitar Andrija 53, Radosav Pavlo 53, Petro Nikola 53, Nikola Vuceta 53, Djuro Bogdan 53, Djuric Radan 53, Ratko ( Radko) Radin 53, Stjepan (Istepan) Radun 53, Rasko (Rasko) Niko (Petko?) 53, Vito Ivan 53, Radosav Petro 53, Lazar Kaludjer 53, Radelja Vukic 53, Stanko (Istanko) Stoja (Ostoja?) 53, Vucko Radin 53, Vucko Stanko (Istanko) 53, Radosav Ratko (Tadko) 53, Milko Latko 53, Radelja Djuro 53, Vucko Djuro 53, Vukac Radelja 53, Bojko Radelja 53, Nikola Ilija 53, Novak (Jovak?) Rasko (Rasko?) 53, Dabiziv Stjepko (Istyepko) 53, Ljesko Nikola 53, Vucic Vuksal 53, Mihalj Kaludjer 53, Radic Djujko 53, Ratko (Radko) Pavlo 53, Mihalj Radin 53, Bojko Milj (?) 53, Radosav Ratko (Radko) 53, Vuceta Milija (Mileta?) 53, Vukmir Ratko (Radko) 53, Vucko Joko 53, Dimitar Petro 53, Djujica Radun 53, Borko (Bozko) Latko 53, Vukas Stoja (Ostoja?) 53, Petar Rajko (Ranko?) 53, Djuro Dabiziv 53, Bratan (Brajan?) Ratko (Radko) 53, Vuceta Nikola 53, Dabiziv Stoja (Ostoja?) 53, Stoja (Ostoja?) Stjepan (Istepan) 53, Dabiziv Latko 53, Djuric Latko 53, Radonja Dabiziv 53, Bratan (Brajan?) Dabiziv 53, Nikola Miljo 53, Niko (Petko?) Milo 53, Stjepan (Istepan) Milko 53, Botko ( Bodko) Bozidar 53, Djurica Nikola 53, Nikola Radun 53, Bastine-i Bogavica der [yed-i] Djura 53, Bastine-i Nikola der yed-i Radosav 53, Bastine-i Lazar der yed-i Radelja 53, Bastine-i Latko der yed-i Radelja 53, Bastine-i Branul ( Bratul?) der yed-i Radelja 53, Bastine-i Djon der yed-i Radosav 53, Bastine-i Mirca (?) der yed-i Vucko 53, Bastine-i Djuro der yed-i Stjepko (Istyepko) 53, Bastine-i Ratko (Radko) der [yed-i] Ratko (Radko) 53, Bastine-i Radoca der yed-i Mihalj 53, Bastine-i Borina (?) der yed-i Mihajac 53, Bastine-i Beroca (?) der yed-i Petro 53, Bastine-i Dobro der yed-i Bratan ( Brajan?) 53, Bastine-i .. ( …?) der yed-i Bratic 53, Bastine-i Mitoman (Mijoman?) der yed-i Vuceta 53, Bastine-i Gojic (?) der yed-i Radonja 53, f.29 Bastine-i (ostecen papir) der yed-i Nikola 53, Bastine-i Djuric der yed-i Nikola 53, Bastine-i Ljesko zinde 53, Bastine-i Nikola zinde 53, Bastine-i Boroca zinde 53. Yekun-i hane ma'a bastine: 85
B) [Defter za 1523. godinu: 126. str. (nahije-i); 131 – 132. str.:]
f.44v NAHIJE-i RIJEKA (pisano: Reka) – Tabi'-i Kara Dag Karye-i Arbanasi
Djuro Radin, Stjepan Radin, Ratko Radin, Djurko (?) Bogdan, Rasko (Rasko?) Niko (Petko?), Vojko (Vitko?) Jovan, Rdislav Petrija, Radelja Vukic, Jovan Stanko (Istanko), Nikola Radonja, Vuk Stanko, Vucic Vukosav, Nikolica Ljes, Vukic Radelja, Milko Latko (zbira nema). [fusnota 82 – Popis ovde prekinut. Vidi sv. I, 57-58.] f.50 Fi tetimme-i nahiye-i m[ezbur]. (U nastavku spomenute nahije).
A) [Defter za 1521. godinu: 53 – 54. str.:]
NAHIYE-i RIJEKA Karye-i Piperi
Vukas Stjepan (Istepan) 53, Novak (Jovak?) Stjepan (Istepan) 53, Rado Bojko 53, Dragic Bojko 53, Latko Branko (Brajko, Bratko?) 53, Perinko (?) Latko 53, Radic Bojko 53, Radonja Latko 53, Vucko Herak 53, Stanisa (Istanisa) Vuceta 53, Nikola Radic 53, Nikola Stjepko (Istyepko) 53, Dabiziv Lazar 53, Zivko Stanko (Istanko) 53, Vucic Ilija 53, f.29v Niko (Petko?) Ivan 53, Nikola Radovan 53, Stiko (Istiko) Stjepan (Istepan) 53, Bastine-i Radelja der yed-i Dragic 53, Bastine-i Radelja der yed-i Latko 53, Bastine-i Latko der yed-i Vojko (Vitko?) 53, Bastine-i Djurilo der yed-i Radic 53, Bastine-i Petricic (?) der yed-i Radovan 53, Bastine-i Martin der yed-i Nikola 53, Bastine der yed-i Nikola 53, Bastine-i Celo (Delo?) der yed-i Nikola 53, Bastine-i Vukac der yed-i Dano 53, Bastine-i Djurilo der yed-i Vukac 53, Bastine-i Djuro zinde 53. Yekun-i hane ma'a bastine: 29
[Defter za 1521. godinu: 67. str.:]
…….
Pisano 7 dana meseca dzumadi II godine devetsto dvadeset i sedme (15. maja 1521) – u prestonici Carigradu.
Nadgledao Mehmed. Pisao Kasim. Iskander bin Abdulah ____________________________
fusnota 1 – Popis ove nahije u ovom defteru nema na pocetku navedeno ime nahije, kao sto je to slucaj kad je rec o drugim nahijama. Kako je u ovom defteru za neka naselja u ovoj nahiji navedeno da spadaju u Grbavce (tabi'-i Grbavce), izlazilo bi da se nahija zvala Grbavci. Dukadjinski defter iz 1570. godine (''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 499'') izricito naziva tu nahiju Grbavci (Nahiye-i Grbavce). f. 8 – Bez dijakritickih tacaka, ali je u poznijim defterima jasno napisano. f. 13 – Ovde bez dijakritickih tacaka, ali napisano tako da bi se tesko moglo citati Piranici. U defteru iz 1523. godine takodje bez dijakritickih tacaka, ali napisano ….. U defteru iz 1570. godine (''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 499'') …. . Kod Bolice takodje Piranichi (Starine XII, 170). Nije jasno zasto je Jovanovic citao kod Bolice Prijanici (A. Jovicevic,''Zeta i Ljeskopolje'', Srp. etn. zbornik XXXVIII, Naselja, broj 23, izd. Srp. kralj. akademije, Beograd 1926., 446-7) kad je jasno da su to Piranici, koji su kasnije presli na islam i preselili se na levu obalu, u Botun, odakle su se iselili u Tuze i Skadar (A. Jovicevic, ''Zeta i Ljeskopolje'', 432). f. 17 – ''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 499'' i ''Tapu ve Kadastro genel mudurlugu, Ankara, defter br. 416.'': …. f. 5 – ''Brod'' nije moguce citati. f. 42 – Vidi prim. 46 kod prvog deftera. > prim. 46: U svim poznijim defterima …., sto se moze citati Zver, Zor, Zur, Ziver itd. Moglo bi se citati i … Zur, Zor, Ziver, Zuz, Zivez idt. U povelji Djurdja Crnojevica od 4. novembra 1942. godine (Spomenik SKAN XLVII, 14) jedan od vlastele se zove Zor Sudinovic. f. 57 – Ovde prestaje popis pravih Pjesivaca. U ''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 122'' i u poznijim defterima odavde pocinje nahija Cetinje. f. 50 – U prvom defteru nije uvedena nahija Cetinje, nego su naselja koja slede upisana u nahiji Pjesivci. f. 73 – U povelji Ivana Crnojevica iz 1489. godine upisan je medju "vlastelom od Crne Gore" od Njegusa Radonja Radicevic (N.S. Martinovic, ''Cetinjski Ljetopis'', 37a). f. 78 – ''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 122'' i ''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 499'': …. . f. 99 – U povelji Ivana Crnojevica iz 1489. medju "vlastelom" sa Cetinja upisan je Ratko Borovina (''Cetinjski Ljetopis'', 37a). __________________________________________________________
Osvrnuću se samo na podatak da su 1520-21. godine u popisu za Njeguše zabeleženi Raško Herakov i Stjepan Herakov. Ne znam da li su u vezi sa precima njeguških Petrovića i Popovića. Zanimljivo je da je u Plješivcima (Pješivcima), a to bi verovatno odgovaralo području gornjeg i srednjeg toka desne obale reke Zete, u XVI veku postojala mahala (kasnije selo) nejasnog naziva: Hrskovic, Hrckovic ili Herackovici. Ovaj poslednji naziv, ''Herackovici'', nalazi se u turskom defteru «Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. [broj] 499».Defter je iz 1570. godine.
(August 10, 2008 04:32PM)
http://webograd.tportal.hr/ftomljenovic/omeni/podrijetlo – Franjo Tomljenović ukazuje na knjigu Envera Ljubovića pod naslovom «Grbovnik Gacke, Krbave, Like, Senja i Vinodola», nakladnik: Senjsko Književno Ognjište, 04-2007., str. 432., sunakladnik: vlastita naklada, format: A4, tvrdi uvez, kolor. U toj knjizi su «grbovi plemićkih obitelji s opisom, podrijetlo, povijest, seobe i rasprostranjenost različitih rodova (prezimena)». Među plemićkim rodovima Gacke, Like i Krbave nalaze se i neki Herakovići. Nešto dalje, u popisu pod naslovom «Senjske i vinodolske plemićke obitelji», pronalazim, među 90-ak prezimena, takođe prezime Heraković.
http://www.stablina.netfirms.com/pov.htm – Korišćeni su podaci iz monografije «Raseljena Plina» (1995. godina) autora Ante Eraka. Gos'n Erak je napisao i knjigu «Izgradnja i naseljavanje Ploča».
Župa Plina (prostire se uz desnu obalu reke Neretve pri samom njenom ušću u R. Hrvatskoj) «se dijeli na Istocnu i Zapadnu Plinu. Granica izmedju Istocne i Zapadne Pline ide brdskim masivom od Crne Rike na Mostini, u smjeru vrha Petrovca, otkuda ide na vrh Plavca, a potom na vrh Sirca i spušta se do Jezera u predjelu Krtinovca u blizini Erakove i Karamatica luke». «Izrazito brdska naselja koja gravitiraju Vrgorskom polju jesu: Po[d]talež-Eraci, Orov Dolac – Puljani, Karamatici, Podrinje – Parmaci, Popovci, Trklje, Podvranina – Zmijarevici, Dubina – Smoljani i Vrbica. Ostala naselja Pline Istocne, kao Banja, Lokvenica, Malete, Modro oko, Ošac i Šarica Struga, gravitiraju prema Neretvi». U severnom delu Istočne Pline nalazi se selo Podtalež. Podtalež «je stari naziv za zaselak Eraci, koji potjece od njive zvane Talež». Drugo jedno selo u Istočnoj Plini je Šarića Struga koja je bila «relativno kasno naseljavana, najprije plemenom Nikolci sa Trkalja i Vrbice, potom plemenom Smoljan sa Dubine, Rodonjicima i Oršulicima iz Vrbice, te Parmacima, Karamaticima, Eracima i drugim plemenima iz Istocne Pline». Naseljavanje i podrijetlo plemena – «[…] Najveci broj plemena došao je u Plinu u vrijeme turskog zuluma i progonstva iz Hercegovine i drugih krajeva. […] ERAK, prema predaji prvi Erak, doselio se iz Pirovca kod Šibenika. Oženivši Grupkovica kci [Grupkovići su «živjeli u svojoj Kuli na Oblicevcu, zvali su se Grupkovici, pa Gupkovici – Puljani, a sada samo Puljani. Njihovi posjedi, uz Oblicevac, nalaze se u njivama Otunj, Drin, Mali talež i Orov dolac u kojem sada žive njihovi potomci, to je i ujedno najstarije pleme Pline koje je sagradilo i crkvu u Oblicevcu»], dobiva posjed na Otunju, Drinu i Taležu. Punac mu je sagradio i kucu pod Malim taležom od cega je nastalo Erakovo selo.». Ranije su đaci iz Eraka sa ostalom decom Istočne Pline pohađala udaljene škole u Šarića Strugi, Karamatićima i Kuli (Zmijarevićima).
[9.IX 2011.: http://www.geni.com/projects/Stablina: O mjestu: «[…] Uz spomenuto Karamatića selo, pod kojim domaći podrazumijevaju Plinu, još su i ovi komšiluci, koje domaći većinom nazivaju po plemenima, koja tu prebivaju: […] Peračko Blato, Trklje (Nikolci), Podatalež (Eraci), Podrunjica (Parmaći), […].». Povijesne uspomene: «Na mnogobrojnim mjestima u Plinoj ima starih gomila i sredovječnih stećaka. Gomile se nalaze u Božića greblju (3), na Granici (3), kod Parmaćevih kuća (5), u Valjevicama kod Erakovih kuća (1), Vijalim (1), […]. […] U zapadnoj Plini nad Peračkim blatom nalazi se brijeg Šerka. Tu bi imao biti dvorac knezova Vladmirovića, koji mnogo spominje fra Luka u svojim spisima. […] Za Perku i Sladinac tvrdi fra Luka Vladmirović, da su bili prijestolnica Neretve i sjedište njegovih slavnih pređa". Sam se je fra Luka potpisivao "knez od Sladinca i Perke". […]». Stanovništvo: «1940. godine u Plini žive slijedeće obitelji: […] Družijanić, 5 iz Strugova. Erak, 9 iz Stilja. Grgurinović, 6 iz Briste pred 100 god. […]». Izdvojio bih sledeće zapažanje: Stanovništvo: «God. 1693. bilježe se među novim stanovnicima Pline: Puljanić Ivan, Maričić Frane, Kusturić Toma, Štrbić Grgo, Ivan Radošinović i Jakov Zmijarević. Čudno je da se ove obitelji spominju među novima, kad znamo da su Štrbić i Kusturić sudjelovali kod osvajanja Norinske kule g. 1684. Isto tako Ivan Radošinović u nekoj parnici primoraca g. 1694. govori za sebe, da je star 43 godine, uvijek mletački podanik i stari stanovnik.».]
U knjizi Velimira Mihajlovića, «Srpski prezimenik», Beograd 2002., na strani 386., piše da je prezime Erak «zapaženo u okolini Šibenika, Gline, Otočca i Metkovića u Hrvatskoj 1948. god.». Pretpostavljam da su ovi Eraci iz Metkovića i Eraci iz okoline Šibenika u srodstvu sa Eracima iz Pline jer se Metkovići nalaze u neposrednom susedstvu Pline a Pirovac je svega 15-ak km severozapadno od Šibenika. U spiskovima jasenovačkih žrtava pronalazim sledeće Erake: Iz Istočne Pline – Srećko (rođen 1911., otac Ante), Neda (rođena 1932., otac Mijo), Mila (rođena 1934., otac Šimun). Iz Pirovca – Mića (rođen 1887., otac Vice), Ana (rođena 1901.), Drago (rođen 1914., otac Joso), Šime (rođen 1914., otac Šime), Ante (rođen 1917., otac Šime).
Ovo je pokazatelj da je, nakon odlaska jedne grane Eraka iz Pirovca ka donjem toku Neretve, priličan broj njih verovatno ostao u Pirovcu gde su nastavili obitavati. Nadam se da će se neko od njih javiti…
(August 14, 2008 09:30PM)
http://www.ospecinci.edu.yu/selaopstine/Ogar.html – «[…] Ogar je jedno od tri sela u opštini Pećinci koja se spominju tek u 18. veku, tj. 1702.g. Posle proterivanja Turaka pripada zemunskom vlastelinstvu, a 1745.g. pripojeno je Vojnoj granici. U početku je to bilo veliko selo, ali zbog čestih seoba stanovništva broj stanovnika varira u drugoj polovini 18. veka i početkom 19. veka. Najstarije porodice su Mihajlović, Trifunović, Stanković, Radojević, Šević, Stanisavljević, Radović, Milošević, Milovanović, Novaković, Popović, Starčević, Radivojević, Jovičić, Vučković, Sorgić, Čobanović, Živković, Barić, Ninković, Eraković, Konjević i dr.»
(August 16, 2008 05:21AM)
Hvala na obaveštenju i predlogu, g. Sergej. Zasigurno ću razmotriti i tu mogućnost. ''Baza'' je eksperimentalnog (oglednog) karaktera i služi kao etapa ka formiranju, nadam se, organizovanijeg projekta u budućnosti.
U hrvatskom ustaškom sistemu logora Stare Gradiške i Jasenovca, u kojem su stradali Srbi, Romi, Jevreji, Bošnjaci/Muslimani, Hrvati i manje etničke i verske grupe, ritualno je poklano na desetine (H)erakovića, (H)eraka i drugih.
Ovom prilikom оdajem poštu svim nevino stradalima.
HERAK
Batovo: MEHO (1888., AVDIJA), JUNUZ (1894., EMIN), HASAN (1897., EMIN) Belanovo Selo: MILKA (1901., LUKA), MILKO (1924., MILOVAN) Čehići: MARTIN (1896., IVAN) Čovčići: MUNIB (1900., SABIT), ADIL (1916., SABIT) Gredenec: ZLATKO (1926., FRANJO) Heraki: TOMO (1921., TOMO), IVAN (1925., MARKO), BOŽO (1926., JURO) Ivančec: SLAVKO (1900., STEVO), MILISAV (1920., SLAVKO) Jastrebice: ŠEĆA (1872., NAZIF) Kalac: RAŠID (1887., RAMO), OSMAN (1919., SALIH) Kršuli: ANTON (1909., MATE) Lukarice: ATKO (1901., SABIT) Lovreč: BRUNO (1909., ANTON), VIKTOR (1926., JURE) Selina: ANTON (1925., BOŽO) Slatina: REDŽEP (1938., RAŠID), ŠUHRA (1941., RAŠID) Šemnica Radobojska: STJEPAN (1925., MIJO) Trebeševo: JUNUZ (1897., EMIN) Velika Pisanica: SAVETA (1897., MILE), VLADIMIR (1899., MILE) Veliki Grabičani: MILOŠ (1900., PERO), VLADO (1924., GAJO) Vrhovac Sokolovački: NIKOLA (1913., ĐURO) Zagreb: ŠTEFICA (1924., DOMINIK), BRANKA (1926., DOMINIK)
ERAK
Bijele Vode: JOVO (1906., ILIJA), MARA (1919., NIKOLA), NIKOLA (1922., MARKO), DRAGICA (1935, JOVO), JOVO (1936., JOVO), DRAGAN (1937., JOVO), PERO (1938., JOVO), DANICA (1939., JOVO), MARKO (1942., NIKOLA) Borci (Jezero): SAVO (1871., JOVO) Brda (Bugojno): MILE (1920., KOSTA), MILE (1921., KOSTA) Bugojno: STANA (1884., TODOR), ČEDO (1920., DRAGUTIN), MILKA (1924., DRAGUTIN) Čerkazovići (Jezero): LAZO (1894., BOŽO), RADE (1898., BOŽA), STEVAN (1906., BOŽO) Donji Dabar (Sanski Most): ĐURO (1942., PERO) Drenovac Banski: EVICA (1875., PETAR) Bosanska Dubica: ANĐA (1892., NIKOLA) Glavice (Bugojno): PETAR (1923., MILAN) Gornje Danilo: DANE (1923., JURE) Hapstići (Bugojno): MILKO (1904., MIJO), ILE (1907., RADE), ALEKSA (1919., SIMO), GOJKO (1921., MILE), ĐORĐO (1925., SIMO), DUŠAN (1926., JOVO), RADE (1929., MILKO), KOVA (1938., NEDELJKO), STANA (1942., MILAN) Istočna Plina: SREĆKO (1911., ANTE), NEDA (1932., MIJO), MILA (1934., ŠIMUN) Kljevci (Sanski Most): STEVAN (1897., PETAR), ĐURO (1942., PERO) Košćani (Donji Vakuf): SAVA (1918., NN) Kutlići (Bugojno): BRANKO (1901., KOSTA), BRANKO (1903., KOSTA) Novi Travnik: BORISLAV (1920., PERO), MILAN (1922., PERO), ALEKSANDAR (1925., PERO) Pirovac (Šibenik): MIĆA (1887., VICE), ANA (1901., NN-ime nepoznato), DRAGO (1914., JOSO), ŠIME (1914., ŠIME), ANTE (1917., ŠIME) Seona (Donji Vakuf): PAVO (1915., STANKO), JOVO (1924., STANKO), PERO (1925., JOVO) Stolac (Bugojno): VIŠNJA (1917., CVIJO), ČEDO (1921., DRAGOJA), RISTO (1923., DRAGOJA), MIKOLA (1925., MILENKO), MILKA (1926., DRAGOJA) Trnova (Sanski Most): ĐURO (1892., NN – po svemu sudeći otac mu se zvao Stevan), LUKA (1919., SIMO) Trnovo (Mrkonjić Grad): PETAR (1902., STEVAN), NEĐA (1931., ILIJA) Zableće (Ribnik): MILAN (1886., SIMO), MIHAILO (1890., SIMO) Zenica: NEVENKA (1930., DANILO)
HERAKOVIĆ
Bjelovar: SAVO (1897., NIKOLA) Budinjak: MILOŠ (1882., JANKO) Cerovica: TOMO (1928., MILOŠ) Golubići: SLAVKO (1922., MARTA) Konjic: OMER (1927., ALIJA) Novo Selo Žumberačko: MILOŠ (1911., JANKO), NIKOLA (1917., JANKO), JELA (1936., PETAR), JANKO (1938., PETAR)
NAPOMENE: na levoj strani su mesta odakle stradali potiču; u zagradama, uz ime nekih mesta (koliko sam znao), stavio sam ime većeg mesta radi lakše orijentacije; u zagradama na desnoj strani je godina rođenja stradalog i ime oca stradalog; u spiskovima nisu retki slučajevi pojedinih pisanih grešaka.
U 3. tomu knjige Antuna Miletića, «Koncentracioni logor Jasenovac», Beograd 1987., piše da je Branka HEREK (''rimokatolkinja'', rođena 1924., od oca Dominika) zarobljena 8.VII 1944. u Staroj Gradiški. Na 391. strani 3. toma stoji da je Zupan Slavica (rimokatolkinja, rođena 1919. godine, 3.VII 1944. ubijena od ustaša u Staroj Gradišci) imala oca koji se zvao Herak.
Nažalost, sasvim je izvesno da ovo nije ceo spisak stradalih. ____________________________
[12.IX 2011.:]
Nedavno postavljeni (možda posle 2008. godine?) sajt http://www.jusp-jasenovac.hr/ donosi sledeće (stanje je iz 10.III 2011.):
prezime i ime (ime oca; rođen/a; općina rođenja; mjesto rođenja; narodnost; način smrti; stradao/la; god. smrti; mjesto stradanja; logor; stratište)
ERAKOVIĆ ĐURO (STEVAN; 1862*; KOSTAJNICA; SVINICA; SRBIN; UBIJEN; OD USTAŠA; 1942; U LOGORU; STARA GRADIŠKA*) ERAKOVIĆ JOVAN (TIMO*; 1922*; SISAK; RADONJA LUKA; SRBIN; UBIJEN; OD USTAŠA; 1944; U LOGORU; JASENOVAC) ERAKOVIĆ STEVAN (OSTOJA; 1884; SISAK; RADONJA LUKA; SRBIN; UBIJEN; OD USTAŠA; 1942; U LOGORU; JASENOVAC) ERAKOVIĆ STOJA (ILIJA; 1884; SISAK; RADONJA LUKA; SRPKINJA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1942; U LOGORU; JASENOVAC) HERAK SAVETA (MILE; 1897; BJELOVAR; VELIKA PISANICA; SRPKINJA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1941; U LOGORU*; JASENOVAC) HERAKOVIĆ MILOŠ (JANKO; 1911; SAMOBOR; NOVO SELO ŽUMBERAČKO; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1943*; U LOGORU; JASENOVAC) HERAKOVIĆ NIKOLA (JANKO; 1917; SAMOBOR; NOVO SELO ŽUMBERAČKO; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1944; U LOGORU; STARA GRADIŠKA) HEREK BRANKA-BEBA (DOMINIK; 1923*; ZAGREB; ZAGREB; HRVATICA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC)
BERAK ĐORĐE (ILIJA; 1905; MOSTAR; RAŠKA GORA; SRBIN; UBIJEN; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC) BERAKOVIĆ JOSIP (ANDRIJA; 1897*; SLAVONSKI BROD; PODVINJE; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1944*; U LOGORU; JASENOVAC) BORAK FRANJO (FRANJO*; 1922; VARAŽDIN; MALI LOVREČAN; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC) ČEREK (četiri osobe, svi iz opštine Bosanski Brod, iz mesta Liješće i Brusnca Mala) ČORAK MILE (DAMIR; 1894; OTOČAC; VRHOVINE; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1942; U LOGORU; JASENOVAC) GERAK ANTUN (MIHAJLO; 1927; BOSANSKA GRADIŠKA; BOSANSKA GRADIŠKA; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1944; U LOGORU; STARA GRADIŠKA) GEREK IVAN (IVAN; 1923*; ZAGREB; ZAGREB; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC) GORAK IBRAHIM (IBRAHIM*; 1925; ORAŠJE; ORAŠJE; MUSLIMAN; NESTAO; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; STARA GRADIŠKA; *) KORAK ADAM (IVAN;1898; GLINA; JOŠEVICA; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1941; U LOGORU; JASENOVAC) KORAK ZVONIMIR (LJUDEVIT; 1916; JASTREBARSKO; PRILIPJE; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC) PERAKOVIĆ VJEKOSLAV (JOSIP; 1910; DUGA RESA; DUGA RESA; HRVAT; POGINUO*; PRILIKOM BOMBARDIRANJA*; 1945; U LOGORU; JASENOVAC; LOGOR III CIGLANA) ŠORAK JELA (RADE; 1921; OTOČAC; PODUM; SRPKINJA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC) VEĆERAK HELA (JOSIP; 1925; FOČA; FOČA; HRVATICA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1944; U LOGORU; JASENOVAC; *)
ZUPAN SLAVICA (-; 1919; HRVATICA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1944; U LOGORU; STARA GRADIŠKA) ZUPAN ALBERT (JOSIP; 1905; LJUBLJANA; LJUBLJANA; SLOVENAC; UBIJEN; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC)
Na mestu imena oca Slavice Zupan ovde stoji crtica (moraću proveriti da li sam precizno prepisao podatke iz knjige Antuna Miletića). Nešto se, mislim, čudno dogodilo. Naime, gotovo je došlo do kršenja kodeksa onoga što se u genealogičarskoj terminologiji naziva ''izobičajenost imena''. Ako je Slavica rođena 1919. godine a njen otac imao npr. oko 30 godina, to bi značilo da je on rođen npr. oko 1889. godine. Ukoliko ikad budem otkrio mesto rođenja Slavice Zupan i prezime njenog oca (u slučaju da Zupan ovde nije devojačko prezime) znaću u kom delu Balkana se ime Herak održalo (pod uslovom da je prethodno stagniralo) u imenskoj praksi do kasno u 19. vek. Pretpostavljam da je reč o pograničnim predelima između Hrvatske i Slovenije.
Na http://www.rb-donjahercegovina.ba/Default.aspx?id=2130 se nalazi zanimljiv rad Marinke Šimić, «Jezik boljunskih natpisa», koji je skraćeni i popularni oblik izvornog članka «Natpisi na stećcima u Bojlunima kod Stoca» iz časopisa ''Hrvatska misao'', Matica hrvatska, Sarajevo. «Jezik boljunskih natpisa» objavljen je u «Stolačkom kulturnom proljeću», Godišnjak, godište V, godina 2007., 175-189. str.
U okviru grafičko-fonološke, morfološke, leksičke i dr. analize je i ime Rados(l)ava Herakovića čiji je natpis donesen u (verovatno retuširanoj) fotografiji.
Rad ima određenu naučnu težinu ali se kroz njega provlači osetna tendencija da se boljunska nekropola prikaže kao hrvatska srednjevekovna baština. Suština pogrešnosti ove tendencije nije u isključivosti potenciranja hrvatske pripadnosti starog boljunskog stanovništva (jer to može a i ne mora biti tačno), kako se to na prvi pogled može zaključiti, već u samoj tendenciji kao takvoj. Prosto je nemoguće odrediti vrstu nacionalne (u srednjevekovnom smislu) orijentacije stanovnika Boljuna XV-XVI veka samo na osnovu uloge strukture natpisa da ukaže na jezičku osobenost koja je (osobenost) kod Šimićke već postavljena kao paradigma određenja nacionalne orijentacije.
(August 17, 2008 06:20AM)
zapadnoslovenski Horaci
Na području Zapadnih Slovena (prevashodno kod Čeha i Slovaka) postoji prezime Horak. Da li ''Horak'' sa južnoslovenskim ''Herak'' stoji u etimološkom srodstvu ili je posredi neko sasvim drugo značenje, ostaje da se vidi.
1. Emil Horak «Srpskohrvatsko-slovački rečnik», Novi Sad 1991., izdavač ''Obzor''. Horak je profesor srbistike na Filozofskom fakultetu univerziteta Komenskog u Bratislavi. 2. «Sabrana dela iz srpske religije i mitologije (''Studije iz srpske religije i folklora (1925 – 1942.)'', Veselin Čajkanović, knj. 2)», priredio Vojislav Đurić, Beograd 1994. (SKZ, BIGZ, Prosveta, Partenon): 287. str., pod fusnotom, citira se Veselin Čajkanović: «Taj srpski tehnički izraz [''ženske'' i ''muške'' pesme – po Vuku – hijerakul] (bez koga se nauka o narodnim umotvorinama ne može ni zamisliti, i koji sam godinama uzalud tražio) izabrao sam prema prijateljskom pregledu g. Pavla Popovića, profesora našeg univerziteta, i g. Đorđa Horak[a], profesora praškog univerziteta, i poznatog stručnjaka za narodne pripovetke.». 3. u telefonskom imeniku (''Bele strane'') za područje 011 (Beograd sa okolinom), za 2005. godinu, registrovana je samo jedna osoba sa prezimenom Horak (Dobrivoje). Na prezime Horakovski registrovano je svega tri različita telefonska broja.
Milivoje Pavlović «Knjiga o himni – Jugoslovenski narodi u himni i himna među narodima», Beograd 1986., 31. str.: «Termin ''panslavizam'' prvi je upotrebio slovački naučnik Jan Herkel. U traktatu štampanom 1826. na latinskom jeziku [fusnota 4 – J. Herkel ''Elementa univesalis linguae Slavicae e vivas dialectis eruta logicae principiis suffulta'', Budae 1826.] Herkel predlaže uvođenje zajedničkog slovenskog jezika koji bi omogućio ''unio in literatura inter omnes Slaves sive verus panslavismus''.». Slični ''sumnjivi'' tragovi nalaze se i u prezimenu Erkelj (Ferenc, kompozitor mađarske himne) i Herkloc (nemački muzičar).
(August 23, 2008 08:38PM)
Iseljenici za Ameriku s početka 20. veka
Veliki broj (H)erakovića i (H)eraka je otišao u beli svet prvih decenija XX veka tražeći bolje uslove života. Na http://www.ellisisland.org mogu se pronaći spiskovi velikog broja Evropljana koji su brodovima prešli Atlantik i iskrcali se pred Njujork – veliko stecište doseljenika iz celog sveta. Spiskovi ukazuju da su popisivači (a možda i migranti) muku mučili sa stranim izgovorom. Banjani (predeo u Crnoj Gori) su recimo zapisivani kao Bagriani, Banjan, Banjaus, Bagnoni, Banjany, a Kuzmin (selo mog pradede Dušana) je zapisan kao “Kurnin”. Ista stvar je i sa ličnim imenima i prezimenima. “Evak” je verovatno Erak što pokazuje da problem nije bio samo jezik već i sličnost između oblika slova koja su ponekad pogrešno interpretirana ili izostavljana [23.XI 2011.: pitanje je da li su greške nastale i prilikom stavljanja ovih dokumenata na internet]. Verovatno da je postojalo još dosta ljudi koji su se do 20-ih godina XX veka preselili u Severnu Ameriku a da im je prezime na pogrešan način zapisano [23.XI 2011.: hteo sam reći da možda postoji mogućnost da su osobe sa prezimenima Erak, Eraković, Herak i Heraković zapisane još pod nekim deformisanim oblikom kojeg ja ovde nisam izneo jer ne mogu da pretpostavim da se pod tim oblikom nalaze]. Spiskovi imaju izuzetnu vrednost jer se može videti odakle su porodice i pojedinci, iz koje luke su krenuli u daleki svet, koliko godina su imali kada su plovili. Prednost je i što se može izračunati i godina rođenja. Pošto je tada Austro-Ugarska (odnosno Austrija i Ugarska/Mađarska) zauzimala određeni deo stare Jugoslavije, razumljivo je što je većina migranata govorila da upravo potiče iz te zemlje ili nekog njenog područja [23.XI 2011.: ja ovde, istina, nisam iznosio oznaku za ono što je verovatno bila nacionalna pripadnost iseljenika, mada sam možda i trebao radi celokupnosti podataka bez obzira da li su tačni ili ne (za ovo proveriti izvor). Simo Eraković je 3.I 2009. na facebook-grupi ''Bratstvo Eraković'', u temi ''Erakovici iz Hrvatske i Bosne'', napisao sledeće: «Americke imigracione vlasti su doseljenike pitali za nacionalnost , ali se verovatno cesto unosio pasos , pa tako moze da se nade za Erakovice iz Crne Gore da nacionalnost stoji Austrougarska .».]. Mrzelo me je da pišem osobe sa prezimenima Harak i Horak kojih ima dosta. U zagradi je, prvo, mesto porekla ili neka odrednica odakle potiče migrant, zatim ide godina (starost doseljenika), bračni status, ime luke odakle je krenuo, ime broda kojim je plovio i datum iskrcavanja.
http://www.mojzumberak.com/ – Nakon bezmalo dva i po sata tumaranja po internetu konačno sam uspeo pronaći podatke iz XVI – XVII veka o Herakovićima sa Žumberačke gore (područje zapadno od Zagreba uz granicu sa Slovenijom). Podataka nema mnogo ali i ovakvi kakvi su vrede puno.
«[…] popis Uskoka koji su bili u vojnoj službi pod kapetanom Ivanom Lenkovićem iz 1551. godine u kojemu su navedena: prezimena i imena Uskoka, imena sela u kojima borave i broj desetine kojoj pripadaju. Mjesečna plaća im je iznosila između 8 i 24 forinte: Gluschinavass – Vuitza Herakhouitsch (26); Gollagkh – Milliuoj Herakhouitsch (12); Khaldtentall – Radossaw Herkhouitsch (21); Schnodta – Heragkh Radanouitsch (7); Tuptschina Vas – Stipkho Herakhouitsch (30); Voditz – Vugkhossaw Herakhouitsch (21); Wraschlenavass – Heragkh Vugkhmierouitsch (15)». Ovde sam izdvojio i uskoke čija su imena Herak (Herak Radanović i Herak Vukmirović) što ukazuje da je Herakovića i Heraka oko Žumberka bilo poprilično.
«[…] Nadvojvoda Karlo, tadašnji regent unutrašnjih austrijskih pokrajina, potvrdio je 12.V 1566. Žumberčanima njihove povlastice. Osim toga podijelio je mnogim gospodarima plaće. Stopama svoga oca krenuo je car Maksimilijan (1564 -1576.). On je doznačio 11.VI 1567. uskočkim vojvodama Vranešu Badovincu, Radonji Bastašiću i Radiću Vignjeviću sto forinti, a Uskocima 400 for. Osim toga podijelio je plemstvo spomenutim vojvodama. Dvije godine kasnije 5. VIII 1569. dobili su plemstvo vojvode Radman Vučetić, Ivan Heraković, Vukac Višeslavić, Juraj Batalović i Vujica Marinković. […]»
«[…] Tako za sada kao najstarije grbovnice, podjeljene žumberačkim vojvodama, važe one koje je inače zaslužni autor Dalmatinske heraldike austrijski kapetan Heyer v. Rosenfeld uvrstio kao uskočke obitelji u svoj Dalmatinski grbovnik koji je štampan u Nurnberg-u 1873. Kod te grupne podjele plemstva podjeljeno je plemstvo s grbom trojici vojvoda 23. XI 1567. Bijahu to: Vraneša Badovinac, Radonja Bastašić i Radić Vignjević. Dvije godine kasnije podjeljeno je plemstvo s grbom još petorici: Jurju Bataloviću, Ivanu Herakoviću, Vujici Marinkoviću, Vukcu Višoševiću i Radmanu Vučetiću. Bilo je to 5. VIII 1569. Razlozi za tako kolektivne podjele plemstava nisu poznati, ali godine podjele vrlo su karakteristične: 1567. kao početak definitivne organizacije Hrvatske Vojne krajine, a 1569. kao zaključna godina za organizacijsku strukturu Krajine. Karakteristično je i to da su svi dobili plemstvo “sv. Rimskog carstva”». Grbovi (a među njima i grb Ivana Herakovića) se mogu videti na http://www.mojzumberak.com/zumberak.php?id=12 , odnosno http://www.mojzumberak.com/ > Povijest Žumberka > Podjele plemstva i grbova
«U časti žumberačkog kapetana naslijedio je Nikolu u mjesecu svibnju 1609. ponovno [Kristof] Obričan. Novi je kapetan u listopadu iste1609. po nalogu ratnog savijeta ustupio husarsko kapetanstvo Petru Erdodyju. Kapetan Obričan postavio je za uskočkog časnika 30 IV 1611. Ivana Ulricha Eggenberga. Obričana je naslijedio u kapetanskom dostojanstvu Ernest Paradajzer koji je 1612. ubio žumberačkog vojvodu Vujicu Herakovića.».
Novija svedočanstva govore da žumberačkih Herakovića (potomaka ili ne vojvoda iz XVI veka ?) ima i u XX stoleću.
«U Kalju [''selo je smješteno na južnim padinama Žumberačke gore; 2001. je u selu živelo 37 stanovnika u 16 domaćinstava, od toga žena 43,2%, a muškaraca 56,8%'' – hijerakul] je 16. VI 1932. osnovano vatrogasno društvo na inicijativu učitelja Nikole Herakovića koje je već na početku imalo 40 članova, a osnivači društva su bili: Ivan i Marko Šintić iz Gornje Vasi, Martin Maletić iz Petričkog Sela, Nikola Beg, Matija Šuštić i učitelj Nikola Heraković iz Kalje, Nikola Haralović iz Griča i Vid Šintić iz Javora.». Na drugom kongresu Žumberčana u Mrzlom Polju 12. srpnja 1936., povodom sećanja na Petra Stanića (1862 -1927., župnika i istoričara) i Daneta Kovačevića (1856 -1935., učitelja i sakupljača narodnih pesama i običaja), prisustvovali su, pored ostalih, i Dragica Heraković, učiteljica, (očito kći pokojnog Kovačevića) sa svojim suprugom Vladom Herakovićem (seoski ekonom), zatim Tomo Heraković (dugogodišnji prijatelj pokojnog učitelja), i Janko Heraković (župnik u Kričkama u Dalmaciji). Zabeleženo je i da je na četvrtom kongresu, 14.VIII 1938. u Brezovcu, prisustvovao Vlade Heraković, sreski gospodarski referent za Varaždin. Na samoborskom području (Samobor je između Žumberka i Zagreba) je i jedno mesto koje se zove Heraković Selo.
Međutim, pored ovih Herakovića, izgleda da je postojalo i prezime Herak. Čini mi se da je istoričar Vladislav Skarić, ispitujući naseljavanje Žumberačke gore, naišao na Herake čije poreklo vuče iz Hercegovine, a u spiskovima iseljenika koji su otišli za Ameriku ima nekoliko Heraka iz ''Sosica'', ''Sasica'' (možda selo Sošice koje se odista nalazi kod Žumberka).
Dijelovi grada na lijevoj obali zvali su se Varda (najstarije naselje) Tuščica, Zlatrgovina, Orašje, Gornja i Donja mahala, Pazar, Čaršija, Oprkanj mahala, Glavica, Grebak. […] Grebak je dio Varde, a prostire se od Vardačke džamije do pod Glavicu. Na Grepku i na Vardi živjele su porodice Alagić, Banović, Begtašević, Bašić, Bjelić, Bilanović, Cakić, Despotović, Dizdarević, Đorđić, Doder, Erzumlić, Gače, Gligorević, Gogić, Hadžić, Hatibović, Heraković, Jugo, Kreso, Ljubović, Magazin, Miletić, Mulić, Mužijević, Muratović, Nuhanović, Omerika, Pirkić, Prohić, Rajić, Sinanović, Slomović, Softić, Šabanović, Šašić, Širbegović, Traparić, Tunguz, Kreševljaković, Sunagić, Zalihić i dr.
ONI SU GRADILI «IGMAN» – «IGMAN» JE GRADIO KONJIC
Veliki skok u razvoju, ovaj grad doživio je poslije 1945. godine, a zablistao u decenijama od 1950. do 1980. Prvo je došla naredba o gradnji vojne fabrike «Igman», koju je 6.3.1950. godine potpisao Josip Broz Tito. Početkom 1950. VGP «Majevica» oformilo je gradilište na kojem je već 17.1. bilo 75 ljudi koji su završavali kolčenje puteva u fabrici. U aprilu 1951. godine bili su izgrađeni prvi objekti, Alatnica sa 12 mašina, kotlovnica, menza, jedna hala. Pod stručnim rukovodstvom Dragoljuba Marinkovića Dede, do kraja 1951. izvršena je montaža prispjelih mašina, a s proizvodnjom se započelo 1952. god. Prvi direktori «Igmana», po četiri godine, bili su Anton Milić (do 31.12.1951.), Jovo Rodić, Jovan Živković, Rade Divjak, zatim Gojko Krneta, Ramiz Rogonja, Emir Hadžizukić, Faruk Greda, Đevad Hadžihusejnović, Džemal Maksumić-Sax, Sadik Lepara, Šerif Ćorić, Zulfo Macić, i sada Ramiz Macić. Prvi radnici su: Zekić Alija (od 2.11.1950), Šušić Fazlija, Kuljanin Simo, Alajbegović Nusret, Karlović Jozo,Vidačković Nikola, Lukić Pero, Arnautović Đorđo, Karlović Marko. Prva radnica je Litrić Belkisa (red.br.124), a slijedeće su Mangić Mujesira, HerakovićZineta i Fata. Među prvim majstorima bili su Brale Mihajlović, Avdo Pirkić, Mile Terzić, Milan Zečić, Milorad Andrić, Jure Restović, Đuro Bertalan, Miloš Vukmirović, te Ibro i Alija Badžak, Đevad Hadžihusejnović, Savo Arnautović, Paša i Smail Džumhur, Zdravko Avramović, Faik Sokolović, Šćepo Jurić, Drago Bebek, Ilija Pudar, Dule Kuljanin i drugi, iz prve generacije učenika majstorske škole, 1951/54. Fabrika je zapošljavala oko 5 000 radnika, grad je živio za fabriku, a ona ga je hranila i gradila.
(September 10, 2008 08:18PM)
Maleševački Herakovići
Poštovani prof. Nikola Laketa mi je 24.V 2008., na sajtu ''SerbianCafe'' (''Poruka o prezimenima''), svojevremeno napisao: «[…] To je izvjesni HERAK MILOSEVIC, vlah iz katuna MALESEVACA kod Bilece, koji se obavezuje Dubrovcanima 5.8.1406.g. na pregonjenje (transport) soli iz Dubrovnika do crkve Sv. Petra na rijeci Limu u Srbiji, […]». _________________________________________
http://bs.wikipedia.org/wiki/Izvoz_voska_iz_Fo%C4%8De_po%C4%8Detkom_15._vijeka – Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije: «Izvoz voska iz Foče početkom 15. vijeka»: Dokument predstavlja istaknuto svjedočanstvo o izvozu voska iz Foče u Dubrovnik. Radi se o ugovoru od 19. decembra 1402. godine između dvojice vlaha Maleševaca Heraka Miloševića i Vukca Ponoševića i dubrovačkih trgovaca Vojhne Tihojevića i Stojka Miletića o prevozu 25 tovara voska iz Foče u Dubrovnik. Cijena ugovorenog prevoza od Foče do Dubrovnika je 4,5 perpera dubrovačkih dinara po tovaru. Foča je imenovana kao trg (mercatum). Dokumenat svjedoči i da se srednjovjekovno 'de Drina' najuže povezuje sa područjem Foče. – ''Chierach Millossevich et Vochaз Ponossevich vlachi de Mallisseva faciunt manifestum quod ipsi se obligant Voychne Tichoevich et Stoycho Miletich mercatoribus de Ragusio presentibus recedere de Mallisseva cum primo bono tempore post festum Nativitatis proxime cum XXV bonis equis a salma et ire recta via ad mercatum de Choзe de Drina et ibi levare et caricare viginti quinque salmas cere dictorum mercatorum ut inde ipsos portare recta via Ragusium et ipsos ino deffere … yperperos quatuor cum dimido pro qualibet salma". – Izvor: (19. decembar 1402. godine), Državni arhiv u Dubrovniku, Diversa Cancellariae, Svezak XXXIV, Folija 190. _________________________________________
Zahvaljujem se g. Bratislavu M. Đuroviću na dostavljenim podacima koje upravo iznosim (formu teksta poruke sam malo modelirao a sadržaj je ostao isti):
«[…] […] «Srpske porodice vojvodstva Svetog Save», prof. Novak Mandić Studo, Gacko 2000.
strana 341: "Heraković (Cherachouich) su Maleševci iz Skrobotna kod Moska na putu Trebinje – Bileća. Pominje se 1435. godine Baljko Heraković iz Skrobotna (Baglico Cherachouich de Scroboth) koji je sin Heraka Miloševića. Iz ovoga se vidi da su Herakovići odnosno Miloševići u drugoj polovini XIV i u prvoj polovini XV vijeka boravili u Skrobotnu, te bi i ovo naselje bilo stanište Maleševaca".
strana 386 (poglavlje "Starinske porodice u izvorima i predanjima"): "Heraković su iz Čarađa pod Orlinom, gdje su u drugoj polovini XIV i u prvoj polovini XV vijeka boravili prije nego što su "ispod Njegoš planine" оdselili na Cetinje. Možda su neki iz Čarađa odselili u Žumberak. U Žumberku se pominju i druge porodice iz Hercegove zemlje a koje se javljaju i u dubrovačkim izvorima:…….". /ovde se poziva na izvor: Aleksa Ivić, "O prvoj srpskoj seobi u Žumberak", Zagreb, 1920, 8"/
strana 479: "Baljko Heraković iz Maleševaca, obavezuje se Radelji Radovčiću i Vlahuši Đurđeviću da će im pretjerati robu u Borač uz naknadu od 9 perpera za svaku salmu, kojih ima deset." /ispod teksta je fragment dubrovačkog teksta sa oznakom "Div. not. XIX, fol. 235, 15.II 1435."/
strana 435: "Još na početku 1435. godine počinje da kramari Baljko Heraković (Baglchus Cheracouich de Malesevac), vjerovatno Herakov sin koji je uzeo prezime po ocu, već poznatom kramaru, te će stari Herak uskoro nestati sa kramarske scene. /ovde se poziva na izvor: "Div. not. XIX, fol. 235, 15.II 1435."/
…………………………………………………. a dalje u tekstu navodi: "Herakov sin Baljko Heraković iz Skrtobotna kod Moska (Baglicho Cheracouich de Scroboth, de Maleseusci) naslijedio je kramerski zanat od oca Heraka i već karavani od 1435. i 1436. godine." ……………………………………………………………i još jednom: "Vlatko Novaković i Baljko Heraković, Vlasi Maleševci i ortaci često pregone robu dubrovačkih trgovaca."
Ipak, i pored gore navedenog, u poglavlju iste knjige "Porodice sa prvim izvornim podacima o njihovom pominjanju u istorijskim izvorima" porodica Heraković se ne navodi.
[…] Studa sam znao lično i cenim ga kao i dela mu. Zahvalan sam mu u ime svih Malesevaca na trudu i obilju podtaka. No, postoji uvek mogućnost da je baš zbog tog obilja podataka negde neki "prespojio". Nije baš ni svuda hitao da upisuje izvore jer to zahteva dva do tri puta više vremena za isti tekst a ja i sam znam koliko vremena nedostaje. […] Moguće je da su pomenuti Herakovići Maleševci (to neću da dovodim u pitanje jer ima dubrovački izvor iako neproverljiv), naprosto izumrli ili je Baljko bacio ubrzo kašiku, a preostali iz se preselili i opet promenili prezime po novoj glavi porodice ili po onoj (ako su mali) kojoj su se priključili. Upadno je da se više ti Herakovići ne pominju. […]»
(October 02, 2008 02:55PM)
Veoma korisne instrukcije i podatke dobio sam i od profesora istorije Aleksandra M. Dinčića (saradnika Istorijskog muzeja u Nišu, Istorijskog arhiva itd.).
Profesor je potvrdio da je gore pomenuti Vojislav Erac iz Male Drenove odista poginuo na Bubnju (brdo 5 km od centra Niša), a ne u Jasenovcu kako sam isprva pretpostavljao. Do zabune je došlo usled nekompletnosti podataka (a na osnovu popisa iz 1964. god.) iz knjige «Žrtve rata 1941-1945. (rezultati popisa)», Za internu upotrebu, SFRJ – Savezni zavod za statistiku, Beograd 1966. Podaci iz ove knjige su prekucani i stavljeni na internet (http://www.jasenovac-info.com/cd/zrtve/html/e.html , http://www.jasenovac-info.com/cd/zrtve/html/h.html) i ne odnose se isključivo na Jasenovac.
Krajem 1942., na području Južne Morave vođene su česte borbe. Major Dragutin Keserović (komandant Rasinskog korpusa Jugoslovenske vojske u otadžbini, kasnije i Rasinsko-topličke grupe korpusa) sukobio se sa Bugarima kod Trstenika i na Glediću streljao oko 80 nemačkih vojnika pa je to bio jedan od razloga odmazde od strane okupatora. U vojno-istorijskom dokumentu pod oznakom «AVII, NDA, k. 20, reg. br. 10/ 1- 10» (nedićevski izveštaj od 10. novembra 1942.), piše da je ''kaznena ekspedicija'' pokupila preko 200 ljudi iz trsteničkog, banjskog i rasinskog sreza. U odmazdi je stradalo, tom prilikom, i nekoliko hiljada duša u Jajincima nadomak Beograda. Partizani su 19.XI 1942. godine, u Kupcima kod Brusa, iz zasede zarobili jednog nemačkog vojnika i potom ga ubili. Nemci nisu znali tačne počinioce ovog ubistva pa je komandujući general i zapovednik u Srbiji (der Kommandierende General und Befehishaber in Serbien), Bader, naredio hapšenje i streljanje ukupno 50 četnika i partizana (jedan deo je streljan kod Beograda a drugi u Nišu). Nakon streljanja, njihova imena su objavljena na tri dvojezična (nemački i srpski) plakata-saopštenja. Na jednom od tih plakata stoji sledeće (podvučeni brojevi i istaknute reči su u izvoru):
«[…] Prema objavi streljano je još 30 komunista i pristalica DRAŽE MIHAJLOVIĆA. 15 ~ XII ~ 1942: 1. Kokić Borislav, abiturijent, rođ. 30-IX-1922 u Leskovcu, 2. Petrović Đorđe, radnik, rođ. 10-X-1924 u Prečini, 3. Popović Jovanka [prema rečima prof. Dinčića, pravo joj je ime Milica Šuvaković, majka poznatog režisera Želimira Žilnika – hijerakul], učiteljica, rođ. 1-VI-1912 u Sarajevu, 4. Stojković Ana, studentkinja, rođ. 19-XI-1920 u Šapcu, 5. Stijković Borivoje, seljak, rođ. 1914 u Gornjoj Presnici, 6. Đorđević Ilija, seljak, rođ. 20-II-1920 u Zdravinju[ako sam dobro pročitao – hijerakul], 7. Evac[štamparska greška, treba ''Erac'' – hijerakul] Vojislav, narodni pevač, rođ. 16-VIII-1914 u Drenovi, 8. Tigerman Stevan, bravar, rođ. 13-V-1905 u Beloj Crkvi, 9. Brković Ratomir, radnik, rođ. 15-IV-1920 u Kos. Mitrovici, 10. Anđelković Živojin, štampar, rođ. 25-VII-1904 u Parcanu, […]»
Drugi jedan dokument, «Arhiva neprijateljskih jedinica, Četnička arhiva, kutija br. 278, reg. br. 18/1-4» (original je u Vojnom arhivu u Beogradu), ukazuje da je Erac bio važna osoba za propagiranje četničkog pokreta u pojednim mestima. Reč je o naredbama (u vidu depeša) generala Dragoljuba Mihajlovića (u ovom slučaju majoru Keseroviću). Tekst ovog dokumenta je nečitak (kucan je na pelir papiru) i ima pravopisnih grešaka. Izdvojio sam deo gde se spominje Erac:
«16. septembra 1942 godine.
[…] II DEPEŠA: Izvestite Cvetića [Dinčić pretpostavlja da je Cvetić komandant Javorskog korpusa JVuO – hijerakul] da su Radulović i Jovanović [kuriri ? – Dinčić] stigli kod mene [kod Draže ? – Dinčić]. i uskoro se vraćaju tamokapetana Jovana Miladinovića [komandant 1. Kosovskog korpusa JVuO ? – Dinčić] sam odredio za komandanta kosovskog korpusa. Odvajajte naoružanje za njegaako budete primili pozajmite mu odmah nešto automatskog oružja. Rajku Popoviću [delegatu Rasinskog korpusa ? – Dinčić] javite da statut Ravne Gore ne objavljuje u vidu letaka. U selu M. Drenova srez Trstenički je narodni guslar Voja Erc ponavljam Voja Erc. Koristite ga za propagandu i šaljite na druge reone.» __________________________________________
Erakovići imaju i jednog narodnog heroja. To je Eraković Đure Savo – Strahinja. On je od Erakovića iz okoline Prokuplja. Poreklom su od velike banjanske (Crna Gora) grupacije Erakovića. U knjizi Rada F. Pejović – Erakovića, na 126. str., lako se mogu pronaći Savini – Strahinjini (i Rade koristi ovo Savino ''dvosložno'' ime s tim što u knjizi «Ераковићи у Бањанима» stoji ''САВО-СТРАХИЊА'', a u «Narodni heroji Jugoslavije» ''SAVO – STRAHINJA'') porodica i preci: imao braću Aleksu (učesnik NOR-a, poginuo 1944., nema poroda), Stevana (učesnik NOR-a, ima dva sina) i Petra (ima dva sina); njihov otac Đuro je rođen 1873., deda Petar bio perjanik knjaza Nikole Petrovića (oženjen Anđom Kilibarda), a praded je Gligor Mitrov (od njega se prezivaju i Gligorevići), a Mitar je, opet, sin Marka Stanojevog. Sam Strahinja nije imao dece (poginuo je neoženjen).
«Narodni heroji Jugoslavije», ''Mladost'', Beograd 1975., 1. tom (od A do M), 216. str.:
«Rođen 27-I-1921 u Dobrotiću (zaselak Selište), Prokuplje, Srbija. Podoficir. Član KPJ od jeseni 1941. U NOB stupio 1941. Poginuo 19-III-1944 na Rgajskoj Čuki. Za narodnog heroja proglašen 9-IX-1953.
Po završetku osnovne škole nastavio je školovanje; završio je tri razreda gimnazije i dva razreda trgovačke škole. Bio je odličan učenik, ali zbog siromaštva i udaljenosti od grada nije mogao dalje da se školuje. Gimnaziju i trgovačku školu napustio je 1937 godine. Godinu dana kasnije konkurisao je za vojnu školu. Podoficirsku školu je završio u Ćupriji, a zatim je kao aktivan podoficir ostao u bivšoj jugoslovenskoj vojsci do aprila 1941 godine. Posle kapitulacije Jugoslavije došao je u svoje selo i stupio u vezu sa organizatorima Narodnooslobodilačkog pokreta u kraju: Ratkom Pavlovićem – Ćićkom (narodni heroj), Vojinom Bajovićem – Vukom i drugima. Počinje ativno da radi za Narodnooslobodilački pokret. Ujesen 1941 godine postaje član KPJ. Avgusta 1941 godine stupio je u prvu grupu Pasjačkog odreda. Već u prvim oružanim sukobima sa neprijateljem u Žitorađu, u napadima na žandarmerisku stanicu, zatim na Prokuplje ispoljio je primernu hrabrost i požrtvovanost. Zapažen od rukovodstva odreda, ubrzo je postao desetar. Istakao se umešnim rukovođenjem jedinicom i ličnom hrabrošću u borbama na Blacu, Pustoj Reci, Kosančiću, Retkoceru, Kopaoniku, Jastrepcu i Crnoj Gori, kao i mnogim drugim borbama. U Pasjačkom odredu bio je na raznim rukovodećim dužnostima. Zatim je otišao za komandanta Rasinskog partizanskog odreda. Posle toga bio je zamenik, a onda i komandant Druge južnomoravske brigade. Na toj dužnosti je i poginuo. Pored navedenih borbi, Strahinja je pokazao samopregor i naročitu izdržljivost u poznatom maršu Druge južnomoravske brigade od Puste Reke do Crne Trave. Isticao se i u izviđanju mostova i komunikacija; munjevitim naletima zadavao je teške udarce neprijateljskim snagama. Marta 1944 godine četnički korpusi Keserovića i Kalabića iznenada su upali na partizansku oslobođenu teritoriju u selima Široke Njive, Statovac, Đurđevac i Rgaje. Druga južnomoravska brigada, pod komandom Strahinje Erakovića, krenula je usiljenim maršem u pravcu Rgaje (Rgajske Čuke) i devetnaestog marta zauzela položaj. Komandant je izdao naređenje da se vatra ne otvara dok se neprijatelj sasvim ne približi. Kada su četnici došli veoma blizu, Strahinja je komandovao paljbu. Za nekoliko minuta četničke snage bile su na svim položajima razbijene, do nogu potučene i delimično zarobljene. Samo na Rgajskoj Čuki borba je duže trajala. Strahinja je hitro napustio komandno mesto i pojurio na vis. Preuzeo je komandu nad dva bataljona i izvršio napad na četnike. Zgrabio je puškomitraljez i iz stojećeg stava pucao u gomilu četnika. Njegov puškomitraljez je postao glavna tačka partizanskog otpora. Neprijatelj je svu svoju vatru koncentrisao na njega, kiša kuršuma letela je prema njemu. Tako je izgubio život Sava Eraković – Strahinja.».
Prof. Dinčić kaže da u izveštaju kapetana Stojanovića (komandanta Topličkog korpusa) piše da je na Trnovačkoj (nedaleko od Rgajske) Čuki poginulo 80 partizana i njihovih aktivista prilikom pokušaja da se spoje sa operativnom divizijom Peka Dapčevića (25.VI 1913 – 1999.).
Što se tiče Erakovića iz doline reke Toplice, zanimljivo je da je brat Petra Rudića (Petar je autor nekoliko knjiga o Petrović Njegošima, među kojima je i delo o opsesivnoj ljubavi pod naslovom «Kako sam se oženio od Erakovića iz Njeguša», Bijelo Polje 1981.; rođen je 1933. god.), Vujadin Rudić (doktor geografskih nauka i docent na Prirodno-matematičkom fakultetu u Beogradu 1981. god.), oženjen Radojkom (Radom) Eraković iz Selišta kod Prokuplja. Sa njom ima sina Srđana i kćerku Tatjanu (Tanju). __________________________________________
Verovatno da je među (H)erakovićima i (H)eracima bilo, nažalost, i pripadnika ''Ustaše – hrvatskog oslobodilačkog pokreta''. U meni dostupnoj literaturi, naznaku trenutno jedine potvrde za ovo nalazim u 1. tomu «Ustaških zločina genocida», od dr Milana Bulajića, Beograd 1988., str. 268. Međutim, iz konteksta bi se možda pre moglo zaključiti da je kod Herakovića, u tekstu koji sledi, postojala antipavelićevska orijentacija:
«Kotarski predstojnik u Drnišu, dr Stjepan Paštar [fusnota 155 – rođen 22.III 1908. u Brnazima, kotar Sinj, sin Ivana i Marice, rođ. Pavić, Hrvat, sa boravkom u Koprivnici] pored informacija koje je dobijao od svog podređenog osoblja, često puta je razgovarao o ustaškim zločinima sa grko-katoličkim župnikom, Jankom Herakovićem: ''Pomenuti svećenik je mnogo negodovao, zgražavao se na zločine, koje čine ustaše sa svojim vođama, koji su upućeni iz Zagreba od Ministarstva unutrašnjih poslova, radi sprovođenja gorespomenute okružnice [fusnota 156 – Okružnica MUP-a, ''potpisana lično po ondašnjem ministru Artukoviću o hapšenju viđenijih Srba, Židova i Cigana, bez krivice i ispitivanja'']. Na čelu tih ustaša za teren velike župe Pribir i Sidraga sa sedištem u Kninu, rukovodioc ovih ustaša bio je izaslanik Juco Rukavina. Pomenuti Heraković imao je sinovca Nikolu, višeg funkcionera u ustaškoj vlasti u Zagrebu, kod kojeg je odlazio često puta. Zbog ustaških zločina […] svećenik Heraković je odlazio radi intervencije na Veliku župu u Knin, kao i na samo Ministarstvo unutrašnjih poslova u Zagreb. Po svom povratku iz Zagreba, znao mi je svaki put pričati da je bio u Ministarstvu kod najviših rukovodilaca, što znači da je bio i kod ondašnjeg Ministra unutrašnjih poslova Artukovića, i da im je iznosio nedjela ustaška, koja ovdje čine na tom teritoriju nad nevinim narodom. U vezi ovoga znao je reći da mu je gore obećano da će se stanje popraviti i da će se sa tim prekinuti, ali do toga nije dolazilo […]''.».
«Tri dana kasnije, 6. septembra [1944. godine – hijerakul] kada se u srpskim crkvama obeležavao rođendan kralja Petra Drugog Karađorđevića, u po bela dana, u 10 časova, usledilo je novo granatiranje. Stradali su Senjak, Sarajevska ulica, sirotinjske barake pored Save… Tog dana u Beogradu su se dogodila i tri zemljotresa. Prvi je počeo u 6 časova, 30 minuta i 15,8 sekundi, drugi u 11 časova, 35 minuta i 10,8 sekundi. U izmoždenom Beogradu najugroženijima je pomagao gotovo svako ko je mogao. Čak i oni koji su i sami bili u jadu i bedi. Ratni zarobljenici koji su se tek vratili iz nemačkih logora odvajali su od svojih usta za decu izbeglica iz Pavelićeve NDH. Čeda Spasić i Vojin Eraković priložili su 11.354 dinara, Nemanja Ostojić 5.978, Radoslav Spremo 4.490, Dobrivoje Mutavdžić 3.466, Stanka Marić 1.590, Milan Trtica 1.190, Zagorica Žarkov 5.150, Zdravko Vragarić, Jovan Sladić i LJubo Kukavica po 990, Jovan Bajić i Svetomir Tanasković po 790, Žarko Milošević 290 dinara. LJubo Zarić je za postradale radničke porodice dao 10.000 dinara, braća Gođevac i braća Mirković po 5.000, Đorđe Petrić, Vasa Panić i Rade Jovašević po 3.000, stolar Banjac 5.000, Kuzman Nikolić i "Stanićev podrum" po 2.000, Čuturilo Ilić 3.000 dinara. Oglasila su se i mnoga preduzeća. "Kosmaj" je dao 10.000, "Oplenac" 1.000, "Makiš" 50.000, "Kula svetilja" 10.000, "Silesija" 15.000 dinara.»
(October 04, 2008 12:09AM)
Andrija Gavrilović (Svilajnac 1864 – Beograd 1929.) je svojevremeno sakupio biografije 216 poznatih Srba. Devedeset godina posle (1990.), KIZ ''KULTURA'' iz Beograda je njegove publikacije svrstala u jednu knjigu pod naslovom «Знаменити Срби XIX века». Na kraju knjige piše: «Izdavač se zahvaljuje pretplatnicima koji su svojim pretplatama omogućili da se ponovo odštampa, posle skoro jednog veka, ovo značajno delo». Od 416 pretplatnika (među njima su radnici, profesori, lekari, ekonomisti, agronomi, učenici, inženjeri, diplomirani tehničari, projektanti, penzioneri, vozači, razne ustanove itd.), pod rednim brojem 276 stoji: «Milena (Petar) Heraković, Beograd 14.07.1953., istoričar umetnosti, Beograd».
Ok here is the deal. Gradiska is today in Bosnia, and you could write the archives there.
If you know of any info from the Benkovac region you should write the Croatian Archives.
The Urosevac archives can be found at Krusevac and Raska/Novi Pazar. You should check there and see what they have. Beware though that it will take a lot of time due to the 1999 conflict.
Ja sam se nadao da cu ovde naci neke informacije ali vidim da ih nemate kada je u pitanju Karanovac. Moj pradeda je bio iz Karanovca, zvao se Djurdje Pavlovic. Znam da mu je otac bio Aksentije i da se neko od njihovih predaka se doselio sa podrucija Kosova i Metohije, ne znam kada.
The community in Mokrin is very well documented, there are several books about the history of village available, as well as association of people with Mokrin origin in Serbia.
I will look them up and post you the titles of these books and contact details, but please be patient, we are entering our double- holidays season here in Vojvodina and things get back to normal in mid-January after the Serbian New Year. 🙂
Волео бих да сазнам порекло породице. ми данас живимо у селу Преоце код Приштине, и презивамо се Томиž, а стари назив нам је Метојчани. Славимо славу Светог Ћорžа. Метојчани (17 к., Ђурђиц ). Досељени крајем 18. века из Метохије, „од крви“. Поред Ђурђица прослављали су још и Ђурђевдан, а као стару заветину за одржавање стоке, када су такође секли колач, држе празник Младенаца.
All of the surnames you mentioned in your post are found among ethnic Serbs from Croatia – that is why the country of origin is not Serbia (this was often stated in US census and naturalization documents by Serbs coming from Austro-Hungary and its provences, since the authorities listed them earlier as Austrians, Hungarians or Croats.- the concept of ethnic minorities who differed from the majority ethnicity of the country they came from was quite unfamiliar )
Without further information, or looking at any documents you have for more clues, i cannot pinpoint one location for you – two out of three surnames were also present clustered in some areas in Bosnia for instance, around the time the person you are researching was born.
You can email me on
yugaya at gmail dot com
if you want me to look at what information you have and perhaps be able to help you more.
I do not think that starting your research with a dozen possible locations I could throw your way would be a smart move – narrowing it down to one or two possibilities will be much more productive. 🙂
Thanks for your reply; however I remain challenged to find any additional information so your quick clues have been helpful. Unfortunately there are no remaining family records that will help to narrow down search options.
A good place to start then would be to establish the year and date of arrival for your VRAČAR ancestor.
Look through Ellis Island manifests for that surname around the time of his arrival – just remember that in most cases the transcriptional errors are horrendous on that site and the index of names is only a starting point for trying out many variants – always look at original manifests. Also, a good idea would be to find someone who can pronounce the surnames in the original language for you – if you have an idea how they sound you can guess more accuratelly how they might have been mistranscribed by an English native speaker.
People usually came in clusters from same village or family clan.
Here are more than a dozen hits for the exact spelling – VRACAR :
They come from Croatia (even some with Belgrade listed as town of origin, because their contact in the old country are relatives living in the parts of Croatia populated by Serbs like Bukovica).
Places of origin of these VRAČAR immigrants are
Bukovica, (Croatia)
Trebinje, ( Croatia)
Kruškovac( Croatia)
Gradac (Croatia)
Mekinjar (Croatia)
Medak (Croatia)
So the geographical distribution tells you that :
-they were Serbs of Croatia, who came from the MILITARY FRONTIER province of the AU empire.
– there are migrational ties to the presence of same surname in Bosnia
– you will need to establish more information to continue your research, as this surname was frequent in many different places in the second half of the XIX century.
Good luck and hope this information will help you reconnect with your heritage.
Pokušaj da kontaktiraš dr. Branka Ćupurdiju sa beogradskog univerziteta – one se bavio istraživanjem kolonista i antropoloških odlika njihovih porodica, pa je možda naišao negde u svojim istraživanjima i na podatke o porodici koju tražiš.
I will look up the mention of family name in historical documents and books on the history of this village and the area and post you an answer here if I find anything.
However, I think you should best consider joining the SGS with full membership – they are equipped and most qualified to research in that area and contact municipal offices and different congregations on your behalf to establish the location of any available records and the ethnic affiliation of your ancestors.
Ako je u pitanju crkveni dokument savetujem ti da pregledaš celu knjigu venčanih – meni se dešavalo da se neki naziv mesta pojasni tek nakon nekoliko pojavljivanja u različitim uzorcima rukopisa.
Takođe, bilo bi dobro da okačiš taj deo kao sliku ovde, možda ako se radi o pogrešnoj transkripciji nekome *sine* tačan naziv mesta. 😀
He is clearly identified as coming from UROŠEVAC (Kosovo, Serbia), being of Serbian ethnicity (race) and his travel documents were issued in Belgrade.
The only basis formaking a mistake in regard to his ethnicity, is if someone read the manifest you posted wrong and did not notice the correction made to the mother tongue column – it said *croatian , but was later corrected by hand to what it should have said – SERBO_CROATIAN. (how the language used in the Kingdom SHS was called at the time).
Sergej told you about civil vital records and their location, for original church vital records best if you contact SOC information service :
Информативна служба СПЦ тел: +381-11-3025-112 е-пошта: [email protected]
Good luck with your research and thank you for taking the time to look for the heritage of your ancestors in Serbia!
Thank you so much!! With the new information about how the name was actually spelt, I was able to find my great-great grandfather's name in the Hungary gazetteer. It is listed as Eugen Boljanacz. I am forever grateful.
I will use your information about who to contact in Serbia regarding record of my grandfather's birth in Novo Selo. I do plan on visiting one day in the future to see where his origin was.
Much appreciation! 🙂
As this surname was present in many different places in XX century, it would help if you could post any other information you have on them – like dates of immigration, ship manifests or naturalization /immigration documents.
Do you have any infromation on their place of origin?
Please post the link for the Ellis island recors of your ancestor if you wish us to look and see if we can give you more information based on that.
Thank you for the list. What is the source of the image, I would like to post it in our media gallery.
If you are interested we can give you a group (special section) on this website to post the info you want. We know of Rootsweb, we stopped providing info there some time ago as well. Just FYI, no need to put your email in the posts. Your user page: http://www.rodoslovlje.com/en/user/yugaya has a built in email form.
Also, our webmaster is thinking about adding Cyrillic soon.
Sve najbolje
Oh, email notification for the forums should be working again. Can you please confirm?
Thank you for the offer , it would be an honor to work with SGS and help establish a separate section on all *diaspora* Serbs of Croatia (Krajina, Hercegovina, Dalmacija and Slavonia), Bosnia, Slovenia and Hungary.
The mailing list neither of us posts on is the best example of how boards in English language that discuss researching ethnic Serbian ancestry from the neighbouring countries have been filled with misleading advice, irrelevant links and recommendations for paid genealogissts who dispense false information to descendats and even contact SOC under false pretenses. Not to mention the *experts* who fail to acknowledge the fact that Serbs represent, both today and historically, the largest ethnic minority in their country.:D
So – I would be thrilled to be able to direct everyone to your website, where they will receive accurate and complete information on their ethnic Serbian ancestors- that would minimize the *inaccuracies* and *forgetfulness* shown above in the future, and help more people discover their heritage and family history. That is the main reson why I volunteer information in the first place.
I dunno about my email notification settings, and I put the email in the sig because people hate to click profiles in most cases. :)))
(We can talk more via PMs on this)
EDIT: The image of the map showing eparchy borders and distribution of religions in 1880. is from Krstarica forum, where volunteers have digitalized parts of "Karlovačko vladičanstvo" book and made them available in this new format to general public.
All Saints/Slava's have been added to the database. This means when people submit a surname they can select a Saint 🙂
Did you try via Yugaya aka Jugoslava? She might know a route.
Happy new year btw!
Kufurun je turska rec za kamfor.
Please be notified that we are still running into some problems restoring topics with garbled signs. Our apologies for this inconvenience, although this will not happen anymore with new topics we understand that restoring existing topics is needed. Please subscribe to this post to stay updated!
That would be nice, I still need to transfer some old articles to the new system and can't access them like this.
I send you a PM, let me know if you run into any trouble with the system and if you need anything changed. As you can see we have limitless options and continuiously update the website.
Oh, before I forget. The images, is there a place where they can be found online besides Imageshack? Otherwise we could host them under our galleries here?
Хвала!
Abor,
Did they tell you anything?
(July 03, 2008 01:41AM)
Opširniji i detaljniji prikaz podataka do kojih je došao Branislav Đurđev sa saradnicima. [17.VIII 2011.: prikaz možda i jeste opširan ali na nivou dostupnih podataka s obzirom na stanje istraženosti turskih teftera] Izdvojio sam one crnogorske (brdske) nahije i džemate (džemat – arap. tur. muslimanska verska opština, parohija) u kojima se, 1477. godine, spominje ime Herak. [17.VIII 2011.: Prethodnu definiciju reči ''džemat'' prepisao sam iz «Школског лексикона страних речи», 1. издање, ЈРЈ, Земун 1997. Nisam znao da je reč mnogo složenija. Branislav Đurđev u «Постанак и развитак брдских, црногорских и херцеговачких племена (одабрани радови)», Титоград 1984., na 91., 98., 103., 104., 107., 117., 129. str. sažeto poistovećuje džemat sa njegovom (Đurđevljevom) koncepcijom značenja reči ''katun'' (oko koje je, inače, vodio vatrene rasprave sa P. Šobajićem, Š. Kulišićem a verovatno i sa R. Kovijanićem). Na 116. str. je opširniji: «У херцеговачки дефтер из 1477. године Ровци су уписани као нахија, али и као џемат. Они су за разлику од неких других области пописаних у том дефтеру један џемат и једна нахија. Из пописа Горње Мораче у истом дефтеру знамо да џемат у овим пописима значи катунску организацију.» Na 121. str. u fusnoti 1 piše: «Џемат (cemā'at) значи скупина, група, друштвена и верска група, заједница једног насеља или области, општина. Употребљавала се та реч и у турској војној организацији.», zatim na 126. str.: «Овде ће добро бити да укажемо на то да дефтер за херцеговачки санџак из 1477. године[…] даје податке из којих се јасно види да су власи-сточари који се нису територијализирали пописани у џемате због тога што је код њих још била очувана катунска организација. […] То је време у којем је територијализација катунске организације дала територију племена, […].», a potom na 127. str. u fusnoti 13: «[…] Бјелопавлићи су у дефтер из 1477. уписани [у] џематима, а у скадарски дефтер из 1485. уведени су у три села која стварно представљају делове Бјелопавлића. Интересантно је да су Бјелопавлићи 1570. године уписани по племенским јединицама, а Вражегрмци који спадају у Бјалопавлиће по селима. – Када се упореде ти различити пописи, види се да су турски пописивачи уносили место села код влаха термине џемат или катун (џемат не означава увек баш катун него и групу катуна у једној пописној јединици, влахе једне области у којој имају заједничко име или се појављују као целина у једној локалној области са становишта пописивача), онда када су се катуни кретали, […].» 128. str.: «Већ у нахији Доња Морача је друкчија ситуација. Доња Морача, као што је познато, прилично се разликује од Горње Мораче по својим географским одликама које су могле имати утицаја на односе села и катуна у ово време.». Na 139. str. je deo teksta koji je u radu pod naslovom ''Подаци о Дробњацима у дефтеру за херцеговачки санџак из 1477. године'' čiji su autori B. Đurđev i L. Hadžiosmanović. Tu, u fusnoti 11, piše (kurziv je u izvoru): «Да израз џемат значи у овом попису катун види у овој књизи […] – То је још време у којем се израз катун још није ограничио само на летњи стан (турски yaylak) – као што ће бити касније – него има још увек значење заједнице којој летњи стан даје основу. Управо овај дефтер [iz 1477. za Hercegovinu – hijerakul] је ухватио процес територијализације катунске организације. Иначе израз џемат значи заједница и може имати врло различиту садржину. Благојевић је протумачио реч ''џемат'' као ''општина''. Реч и то значи, али у овом дефтеру је сасвим јасно да ''џемат'' у попису ''влаха Херцегове земље'' значи катун. Благојевић је очигледно био под Шабановићевим утицајем у тумачењу тог појма.»]
[…] Petar sin Vukce, Rajo brat njegov, Radic sin njegov, Sirmerd brat njegov – musliman. Spomenuti cetiri coveka – sa Sirmerdom muslimanom koji je cetvrti covek – u mestu po imenu Trnova upisani su na bastinama koje su odvajkada drzali. Ali se trnova deli na dva dela. Oni su upisani na dva dela. Tu zimuju. Na mestu Mastrak imaju letnje stanove. Kuca 56. Na mestu zvanom Komarnica imaju zimske stanove, a na mestu zvanom Jezera imaju letnje stanove. Samci: Vuk sin Radivoja, Ivanis sin Milana, Ivanis sin Vlatka, Radivoj sin Djurina, Radic sin Radonje, Herak brat spomenutog, Mahmut sin Sirmeda. Sa bracom su im bastine zajednicke. Kuca 7. […]
Dzemat Radivoja sina kneza Heraka
Radosav sin Ratkov, Vuksa sin Radojice, Dobri sin Radojice, Djurin sin Radojice, Ivanis sin Radojice, Kovac sin Tvrtka, Djurdje sin Ratka, Radic sin Rodice (?), Lukac sin Radula, Steran sin Ivana, Vukasin sin Ivana, Ivanis sin Petkov, Radonja sin Petka, Miodrag sin Petkov, Dobrisa sin Petkov, Stjepan sin Petkov, Vlatko sin Ivka, Vuk sin Radojka, Stjepan sin Vukse, Djuradj sin Vukote, Vukajica sin Dobresina, Radosav sin Nenade, Tihorad sin Bratula, Radosav sin Ratka, Radman sin Pokrajice, Dobrica sin Pokrajice, Milan sin Mikola, Djurdjica sin Djursila, Miroc sin Djurasa, Vlatko sin Vukse, Vlatkoje sin Petka, Djuren sin Radmana, Dobras sin Bogote, Stjepan sin Jovine, Radan sin Borine ( Borete ?), Radosav sin Bogovca, Milko sin Vukoja, Nikola sin Cvetka, Ratko sin Bogosava, Vlatko sin Bogosala, Vukas sin Stevice, Radosav sin Bozidara, Milovac sin Obrada, Bregun sin Obrada, Radovan sin Obrada, Brajan ( Bratan ?) sin Obrada, Radosav sin Stojisava. Imaju zimske stanove na mestu zvanom Komarnica, a letnje stanove na mestu zvanom Jezera. Kuca 48 sa glavarom dzemata. Samci: Mioko sin Vukica, Dancul sin Djurdja, Ivanis sin Milica, Bogdan sin Gudelje. Kuca 4. […]
Dzemat Heraka sina Kovaceva i Velimira
Vukota ( Vukoje ?) sin Milise, Vuksa sin Milise, Vuksan sin Milise, pop Nikola, Bogosav sin Radivoja, Rahoje sin Miluna, Radonja sin Radivoja, Ivan sin Obrada, Radovan sin Branka, Radan sin Pribisila, Radoje sin Pribisila, Bogota sin Petka, Radosav sin Obrada, Radonja sin Obrada, Radovan sin Radmila, Bozidar sin Ostoja, Radovan sin Bogoja, Cekoje sin Bule ( ili Jole), Radman sin Novaka, Bogota sin Raca, Ivko sin Milana, Radenko sin Djuroja, Rahoje sin Milana, Novisa sin Boze, Radovan sin Grujice, Mahmud Musliman, Vukmir sin Vitka, Vukman sin Vitka, Radovan sin Radosala, Radosav sin Radica, Vukmir sin Brajana, Ostoja sin Vuceta, Vukasin sin Kovaca, Radivoj sin Kovaca, Petko sin Bogdana, Ratko sin Stjepka, Dragisa sin Vuka, Radoje sin Selaka, Radivoj sin Djursila, Brajin sin Brajana, Ratko sin Kovaca, Radosav sin Vukasina, Petko sin Graje (?), Radomir sin Mirioca. Imaju zimske stanove na mestu po imenu Komarnica i letnje stanove na mestu po imenu Jezera. Spomenuti Herak ima u Onogostu jednu napustenu mezru ( mezre'a) po imenu Orah. Kuca 45 sa staresinom dzemata. Samci: Jovan sin Stjepanov, Radica sin Cvetka. Kuce: 2. […]
Dzemat Vukasina sina Radivojeva
Pribil sin Vukce, Vukosav sin Ostoje, Bogavac sin Heraka, Radman sin Heraka, Dobrusko sin Heraka, Stojan sin Ivana, Nikola sin Radivoja, Vukajica sin Radivoja, Gradisav sin Bojka, Djuren sin Radovca, Ratko sin Radovca, Radman sin Tadovca, Bratul sin Dobrila, Dabiziv sin Vojihne, Radosav sin Sisoja, Radoje sin Sisoja, Vukac sin Milosa, Radoje sin Milosa, Radonja sin Milosa, Milan sin Vladete, Vlatko sin Visava, Radilo sin Bogmila, Mijobrad sin Paje (?), Petko sin Ljubisava, Radac sin Radovana, Radman sin Radovana, Cvetko sin Vukosava, Milenko sin Vukosava, Ljubisav sin Dobrasina, Radoje sinradosava, Cvetko sin Petka, Radosav sin Bogosava, Pavko sin Bogosava, Dabiziv sin Bogosava, Radonja sin Bogosava, Bogosav sin Vladica, Pribio sin Vucka, Radosav sin Vukce, Radoje sin Graba, Dobravac sin Ruse, Radovan sin Pribuna, Radivoj sin Milica, Vukac sin Vukosava, Branimio sin Bozidara, Dobrusko sin Brajila, Radonja sin Izgrpolja (?) ( Iz Gropolja ?), Radoje sin Branka, Brajo sin Mijorada, Vukac sin Ostoja, Vukajica sin Radoja. Imaju zimske stanove na mestu zvanom Bukovica, Poljana i Komarnica, a letnje stanove na mestu zvanom Podgrizje, Brakije i Selac. Kuca 51 sa staresinom dzemata. […]
Dzemat Radosava sina Berkova
Spomenuti, Radonja sin Vukce, Berin sin Miomana, Bogdan sin Bozidara, Ivanis sin Cvetina, Stiljan sin Vukce, Gojcal sin Jagode, Radonja sin Boze, Radojko sin Boze, Boza sin Obrada, Radonja sin Bogosala, Miho sin Olivera, Radoje sin Vladusa, Vukac njegov brat, Radonja sin Radisala, Djuren sin Paskasa, Obrad sin Radine, Miobrad, Vukac sin Ripca, Vuk sin Vukmana, Radin sin Obrada, Radoje sin Kobica, Miladin sin Vukce, Stjepan sin Heraka, Pokrajica sin Radovana, Dobrilo sin Medoja. Kuca 26. […]
ISTRORIJSKI ZAPISI, Godina XIII, Knj. XVII, sv. 1 Dr Branislav Djurdjev NOVI PODACI O NAJSTARIJOJ ISTORIJI BRDSKIH PLEMENA
NAHIJA GORNJA MORACA
Dzemat vojvode Radosava sina Stjepanova
Vukman sin Vukce, Radivoj sin Radonje, Radic sin Radonje, Bogovac sin Bogoja, Radoje sin Petka, Djuras sin Budisava, Brajko ( ili Branko ) sin Nikole, Radman sin Brajana, Bozidar sin Milovca, Radosav sin Brajana, Ivanis sin Heraka (?), Radosav sin Sladoja, Obrad sin Vukasina, Vlatko ( pis.: Vladko) sin popov, Radonja sin Pribila, Bratko sin Radjelje), Dimitrije sin Radoja, Ratko ( pis.: Radko) sin Radaka, Radenko sin Radmila, Bogdan sin Milovana, Vukosav sin Nikole, Radosav sin …), Radic sin Vlatka ( pis.: Ivladko), Dobrac sin Vlatka ( pis.: Vladko), Radan sin Radosava, Milosko sin Bratula, Cvetko sin Dobrila, Rajin sin Cvetka, Vukmir sin Stjepana, Milorad sin Radosala, Vukac sin Radoja, Stjepan sin Novaka, Branisav sin Dobrasina, Djurica njegov brat, Grbac sin Dabiziva, Milan sin Ratka ( pis.: Radko), Radosav sin Dabiziva, Radosav sin Djursina (?), Brajin sin Vitasa, Radosav sin Novakov, Radman sin Milka, Radjelja sin Radmilja, Radic sin Radosava, Bogovan sin Milana, Radonja sin Bogoja, Radoje sin Dubravca, Branko sin Radmilja, Paun sin Vlatka ( pis.: Vladko), Radosav sin Zeljana (?), Radovan sin Radosala, Tvrtko ( pis.:Tvrdko) sin Vukce. Kuca 52 sa glavarom dzemata. Nevernik po imenu Hlapac (?) sin Nenade ima jedan komad zemlje koji se zove Stub Crkovni. Samci ( mucerredan): Obrad sin Bogmila, Branislav sin Radmila, Herak sin Djurasa, Dobrio sin Bogovca, Milobrad sin Petka, Djuran sin Budisava, Djurdje sin Radosava. Kuca 7. Zimuju na mestima po imenu Milosevine, Jelica (?), Pristo (?), Bukva, Visoka, Mrtvice, Starce, Puz, Rasko, Bistrica i Opalica ( mozda: Ubalica), a letuju na mestima po imenu Javorje, Kostin Dol, Starceva Kovacevica, Vuceva (?) i Rzaca. Polje Stube deo u posedu Ivana. Polje Milocani. – Polovina u posedu Radosava, a druga polovina u posedu nevernika po imenu Tvrtko ( pis.: Tvrdko) sin Vukce. Daju desetinu. Spomenuti glavar katuna od bivsih begova uzeo je tapijom zemlje koje se nabrajaju: bastinu Vukosava Radunovica sa mlinom, zemljistem i pasnjakom, u selu Ljubovicu Pribilov vinograd i u Moraci Djurasev vinograd. Te spomenute zemlje drzi zajedno sa svojim bratom Hamzom i sa licima po imenu Obrad i Todor. […]
(DEO) OD NAHIJE ZETE KOJU ZOVU TAKODJE BJELOPAVLICI
Dzemat vojvode Radosava
Petar sin Brajka ( ili Branka ), Hlapen sin Vlaha ( pis.: Iflah), Brajk njegov sin, Radjelja sin Bogavca, Vukoje sin Gudese (?), Dobrac sin Brajka, Ratko ( pis.: Radko) sin Radovana, Brajilo sin Nikole, Vuca sin Vojina, … sin Novaka, Radonja brat njegov, Radic sin Dimitrasa, Djuradj sin Bratula, Dimitras sin Petra, Stjepan sin Radica, Djuradj sin Radica, Vuksan sin Heraka, Radosav sin Stojcina ( pis.: Istoycin), Vukosav sin Ratka ( pis.: Radko), Mica (?) sin Progona, Bjeloka sin Mrkse, Vuk sin Vukse, Vuksan sin Dobroga ( pis.: Dobri), Radonja sin Bogdana, Radjelja sin Grube, Radonja sin …, Ratko ( pis.: Radko) sin Bokce, Miokus sin Vladoja, Radic sin Vladoja, Nikola sin Radoja, Djuras sin Vladoja, Gvozden ( pis.: Igvozden) sin Djina (?), Vukja sin Bogdana, Vukas sin Vejka, Vuleta sin Milica, Vuceta sin Vejka, Petko sin …, Paun sin Petoja (?), Radic sin Vukse, Ratko ( pis.: Radko) sin Mirka, Dakoje (?) sin Bogdana. Kuca vojvode Radosava 44 sa glavarom dzemata.
Dzemat sina Nikolina potomka Pavlova ( Cema'ati veledi Nikola ibn Pavli, Dzemat sina Nikolina unuka Pavlova).
Spomenuti, Djuradj sin Grupka, Lazar sin Ratka ( pis.: Radko), Radonja sin Ratka, Radonja sin Rajka, Vukota sin Radica, Djurko sin Vitoja, Vlad sin Vitoja, Bosko ( pis.: Bojko) sin Petra, Bogdan sin Stojse ( pis.: Istoysa), Rajak sin Milana, Bosko sin Rada, Hlapen sin Kalimana, Dragonja sin Grujka, Stjepan sin Radica, Herak sin Vukmila, Radonja sin Ralka ( mozda: Zalka), Dobresin sinBrajana, Andrija sin Stjepana, Radonja sin Kaludjer (? Kalivir) …, Andrija sin Radonje, Dimitrije sin Bozada, Radosav sin …, Radjelja kovac, Punos sin Petra, Radic sin Bogosava, Milovac sin Bogoja, Radin sin Bogoja, Bogdan sin Bogoja, Milovac sin Punosa, Miotos sin Radjelje, Radonja sin Bogoja, Dimitrije sin Djurka, Miroje sin Djurka, Radoje sin Miluna, Rasko sin Kala, Dragonja sin Brajka, Radonja sin Nikse, Pedja (?) sin Kaludjer ( ? Kalivir) …, Radosav sin Brajka, Medun sin Milete, Janko sin Braje, Radosav sin Bozada, Mirko sin Radonje, Radosav sin Radica, Bozidar sin Milana, Ostoja sin Milana, Nikola sin Milana, Ivan sin Vuka, Pavko sin Bozidara, Bosko ( pis.: Bojko) sin Vuka, Bozidar sin Braja, Radosav sin Braja, Vukosav sin Ljesa, Radic sin Nika, Bogic sin Djurdja, Bozidar sin Bogdana, Vuceta sin Bogica, Vukosav sin Bogica, Vladoje njegov brat, Miokus sin Dajkov, Vukac sin Ruze, Vuk sin Djurdja, Radosav sin Vukce, Djuras sin Radonje, Miljko sin Djurdja, Priban sin Ratka ( pis.: Radko). Kuca 67. […] _________________________________ Postoji mogućnost da su pojedini rodovi i imena u jednom džematu međusobno u srodstvu. Nisam uspeo eksplicitno naći Heraka Vukašinovog kojeg spominje Rade F. Pejović – Eraković (pozivajući se na Branislava Đurđeva) mada moguće da je negde postojao (?), a pored Kovačevog sina Heraka, koji je držao džemat u komarničkoj nahiji, ne stoji u doslovnom smislu prezime Kovačević.
(July 08, 2008 06:29PM)
1.dracevica.org/ratisevina.htm – Др Горан Комар «Ратишевина (српско-православни манастир Потпланина)». G. Komar detaljno iznosi zanimljiv tekst o istoriji predela koji se nalazi iznad Herceg Novog i Boke Kotorske. Možda je naizgled nebitan podatak, ali smatrao sam da jedno ime u ovoj obimnoj studiji – Erkul – može nositi nekakav trag i biti čuvar one tradicije u kojoj je možda i (H)erak, ali koja nam, bar za sada, izmiče velom prošlosti. «[…] Топљани су активно подржали избор Симеона Кончаревића. Види се то из драгоцјених биљешки почевши од 20. сетенбра 1751. које говоре о даровима босанском владици Гаврилу Мијаиловићу и ерцеговачком владици Аксентију Паликући [fusnota 58 – АХ, ТК, књ. 5, 12], затим из биљешке 1. отонбра 1751. о састанку на Топлој како би се проучила књига и копија од патенте преосвећеног господина Симеона Кончаревића новога владике [fusnota 59 – Isto]. Сљедеће године биљежи се плата ''Еркулу Миоцићу што је преписао шупљику у либро која је предата пресвјетлом. господину. ђенералу Балби за владику – Л .. 6'' [fusnota 60 – АХ, ТК, књ. 5, 13]. Коначно, под 7. сетенбра 1752. помиње се и овај трошак: ''Капетан Гаврило узе за један мјек што је справљена ракија Преосвећеном. Господину. Владици Симеону Кончаревићу каде је пошао у Требиње да се посвети…'' [fusnota 61 – Isto, 14]. У томе преломном времену, Потпланина већ стоји као филијални манастир савински. Но, погледајмо, ко су били свештеници у Мојдежу и Ратишевини у то доба када је Топла настојала на обнови правилне приморске епископије. […]».
2. http://www.rastko.rs/rastko-bo/istorija/ljetopis-lucica.html – Proto Špiro Lučić «Ljetopis porodice Lučića i Parohije sutorinske od 1680. do 1930. godine», priredio doc. dr Duško V. Lučić: Hercegovački ustanak 1875-1878 (Sutorinski dobrovoljni Ustaši): «Imena dobrovoljaca ustaša Srba Bokelja i imena ko za njih traži dobrovoljačko prav 1 žena – 2 sin kćer ako su živi. Imena i prezimena starih Srba Bokeških ustaša iz god. 1875-1878: […] 156. Erak M. Pero, [ime ko moli žena, sin, kćer:] sin Đuro».
3.http://www.rastko.net/rastko-bo/casopis/boka/24/03.pdf – Radoslavka M. Radojević istraživala je 1993. godine pojavu izonimih brakova preko matičnih knjiga venčanih opštine Herceg-Novi. Tabela 13: 73. str. : LUŠTICA: period 1860-1869. godine = Erak Mićo i Erak Ivana; period 1870-1879. = Erak Milo i Erak Jovana; period 1890-1899. = Erak Božo i Erak Joka. 73-74. str. (istaknute reči su u izvoru): «Луштица има 41 изоними брак (види табелу 13) и 9 презимена се више пута јављају, као што су ЂУРАШЕВИЋ (3), ТРОЈАНОВИЋ (3), БЕГОВИЋ (5), УРДЕШИЋ (5), МАРОВИЋ (5), ЗАМБЕЛИЋ (5), ЕРАК (3), СЕТЕНЧИЋ (2) и РУСОВИЋ (5). Пет презимена се појавило само по 1 пут. На полуострву Луштици у XX веку склопљено је само 6 изонимих бракова, док је њихова бројност у прошлом веку била неупоредиво већа. Познато је од раније да су склапани сроднички бракови, највише код Јевреја, Немаца, Мађара и других народа. Код нас је римокатоличка вера била толерантнија према венчањима између ближих и даљих сродника него православна која је такве бракове забрањивала. До сродничких бракова је долазило да би се сачувало фамилијарно богатство, или да се не би мешали народи и вероисповести. Забране за сродничке бракове су постојале, јер су код потомака таквих бракова запажене појаве већег броја конгениталних малформација, као и других штетних последица. Код нас нема писмених података те врсте истраживања. У неким крајевима наше земље, као што је Војводина, православна црква при венчањима је била врло строга и зато у српским селима, или нема изонимије у појединим периодима, или су ти случајеви врло ретки према Гавриловић Ж. (3-9). Сличне податке, али са нешто већим вредностима дао је и Цекуш Г. (1). Резултати овог рада показују да само у два села није било случајева изонимије али да се у осталим местима проценат изонимих бракова кретао између 0,24 и 13,17. Коефицијент крвног сродства у херцегновској популацији је 0,0023. 0ва вредност је скоро истоветна са оном у Вршцу коју су нашли Виденовић М. и Гавриловић Ж. (11), а која је износила 0,0024. Гавриловић Ж. (5) у сеоској популацији Шајкаше са највише правослвних становника није нашао ни један случај изонимије, а ми смо добили да је коефицијент консангвинитета 0,0049. У нашем раду јединствена пропорција за целу популацију износи 0,77 док је према Робертс Д.Ф. и сар. (10) у Нортхумберландској општини била 0,66. У Новом Саду Гавриловић Ж. и сар. (2) су нашли да се вредности јединствене пропорције налазе између 0,47 (1920) и 0,94 (1915). У Херцег-Новом вредности ове пропорције су од 0,73 (1970-1979) до 0,92 (1910-1919). Према личним именима младенаца са истоветним презименима може се видети да је било највише случајева мешовитим браковима, или међу становницима католичке вере. Поједина презимена се појављују како код припадника разних народности тако и више вероисповести.».
4.http://www.bibliotekaherceg-novi.org.rs – Васко Костић «Свештенички ''протоколи'' и кртољски поморски капетани» «[…] Iako se ovaj prilog ne odnosi na Lušticu, potrebno podsjetiti da je u Luštici uvijek bilo više pomorskih kapetana nego u Krtolima. Ne 27, kao što stoji u pomenutoj monografiji, 10) nego bar 4 puta toliko. Nepotpuna istraživanja pokazuju da je realan trocifren broj. I današnjim luštičkim starcima poznate su tradicionalno pomorske kuće sa brodovlasnicima i kapetanima u nizovima generacija, kao što su: Bogetići, Vladnići, Zambelići, Jankovići, Janovići, Kaluđerovići, Kršanci, Legetići, Marići, Marovići, Miževići, Mitrovići, Neverovići, Tripčevići, Trojanovići, Palandačići, Rusovići, Setenčići, Herakovići i drugi. Ovdje nisu pomenuta bratstva sa jednom ili dvije generacije pomorskih kapetana.».
(June 30, 2008 05:38PM)
U Banatu i ostalim delovima Vojvodine je zabeleženo više starih pomena prez-imena Herak i Heraković:
1.http://www.rastko.rs/rastko-ro/istorija/popovic-matic-banat_c.html – D. J. Popović i Sv. Matić «O Banatu i stanovništvu Banata u 17. veku», Glasnik istorijskog društva u Novom Sadu, sv. 9, 10, 11 i 13; Sremski Karlovci 1933-54.: «[…] О ранијем пореклу становништва не може се нешто поближе рећи. По презименима се могу утврдити само сеобе чисто локалног значаја. Тако сретамо презимена: […] Херак, Хераковић (Детошево, Варјаш) [kurziv, ''Italic'', je u izvoru – hijerakul]. […]. […] Опис Катастига
Овај рукопис сада се налази у Народној библиотеци под бр. 396 (Љ. Стојановић, бр. 542). Рукопис је добио 1877 из пећске патријаршије митрополит Михајло и дао га Народној библиотеци.» Naime, sakupljači novčanih (ili kakvih drugih) prinosa (priloga) za crkvu u dva navrata (1660. i 1666. godine) su išli od mesta do mesta u Banatu i vršili popis pojedinaca i porodica koji su nešto priložili crkvi: Варъяшъ (1660) – Прїиде къ нам кнез Іованъ Вуићъ, Марїанъ Живковићъ, Вуясинъ Хераковићъ и принесоше от села 5.000 аспри на благословение. Паки Вуясинъ писа брату Божи 80 лит. Попъ Владиславъ писа себе обшти лист, и подручїю Гръкини прос. Оста. Паки Вуясинъ писа брату Вуковою обшти лист. Варяшъ (1666) – Домаћин кнез Никша писа себе обшти лист. Попъ Иван писа себе обшти лист. Поп Пана писа себе прос. Кнез Вукъ писа себе обшти лист. Проданъ Хераковићъ писа себе обшти лист. Оста 400 аспри. Радомиръ Дъмяновић писа себе прос, и оцу Дъмъяну прос. […] Детошево (1666) – Домаћин Іовица писа себе обшти лист. Кнез Дмитръ писа себе обшти лист. Станко себе 40 лист. […] Милакь писа себе прос, 170. Радоица 50 аспри. Херак себе 100 лит. […] Иоцино (1666) – Домаћин кнез Груица писа оцу Томи 40 лит., Деспини 40. Мръћенъ писа себе прос, и брату Сръћену прос. Винка себе 40 лит.[…] Познан себе помен. Вукь Ћурчїа писа себе 40 лит. Херак писа оцу Марку обшти лист. Оста 400. Бранко себе помен. Вуя матери Ружици 40. Холушь (1666) – […] Вучић писа оцу Раосаву 40 лит., и себе 40 лит. Гвоязден [тако!] оцу Вукою 40 лит. Херак оцу Павлу 40 лит., Авраму помен. Іовица Мил(е)нку 40 лит., Остои 40 лит., Миросаву помен, Мари помен, Раину помен. […]
2. Jovan Erdeljanović «Srbi u Banatu», Novi Sad 1992. (piščeve beleške sredio Rajko Nikolić, a za 2. izdanje redigovao i uredio Nikola L. Gaćeša).: 141. str.= Kusić (jugoistočno od Bele Crkve): Stare familije čije je poreklo utvrđeno: «Heraković-Arvatovi (4, Sv. Nikola), došli iz Hrvatske kao ''nemeši'' i neko vreme držali to nemeštvo.» 251. str. = Čenta: Rodovi poznatog porekla: «(E)rčkovljev – Rčkov, danas Tomin (2, Đurđic), iz Aradca.» 73. str. = Deliblato: Iseljeni rodovi: Erković. 119. = Jarkovac: Izumrli rodovi: Erković, Erski. 384. = Potiski Sveti Nikola (danas Ostojićevo, severozapadno od Kikinde): Iz građe za Letopis o Potiskom Sv. Nikoli: u ''Napisaniju umirаjaščih'' (prezimena osim onih u Domovniku za 1802. god.): «1785. godine: […] Rackov, Batić, Rošu, Živkelić, Manulov, Erkov, […].»
3. D. J. Popović – Ž. Sečanski «Građa za istoriju naselja u Vojvodini od 1695. do 1796.», Novi Sad 1936.: X str. = «[…] Iz Hercegovine je onaj Glamočanin (Glamoschani) i Erluk u Perkati.» 3. str. = «Erak Orsoli (''Valachus'' ''Bosanac'', *8 [osam godina je u Pečuju – hijerakul])» u napuštenom selu koje se zvalo Salante. 13. str. = Grad Šikloš 1695. godine: «Herak Kapitan (Capida). Ukupno 25. Ukupno je bilo 98 domova.»
Antroponim (H)erak je bio čest u dinarskom području:
1. A)http://www.angelfire.com/dc2/elif/elif9.pdf– «Elif» islamske novine, kulturna baština, strana 6., jun 2005., pripremili N. Mušović i R. Hamidović: Bjelopoljski kraj kroz istoriju (period od kraja XIV do prve polovine XX vijeka): «[…] Nakon sloma Vuka Brankovića 1396. g. Turci su zaposjeli i djelove Srednjeg Polimlja kojem pripada i oblast bjelopoljskog kraja koji nastavlja dalje da živi pod upravom vojnog zapovjednika Isa-bega Ishakovića. U slivu rijeke Ljuboviđe nailazimo na brojno pleme stočara Vraneši. Turski defteri iz vremena stabilizacije turske vlasti na ovom području bilježe vlašku nahiju kneza Heraka. Popisom Hercegovačkog sandžaka iz 1477. godine, uočava se da je jedan sin kneza Heraka Vraneša islamiziran i u službi je Turaka, a drugi je stajao na čelu dosta brojnog džemata. Povjerenje kod turskih vlasti, knez Herak je sticao odnosom prema toj vlasti kao i njegovi sinovi, knez Đorđe i Ibrahim koji su takođe bili lojalni saradnici Turaka. Pleme Vraneši iz nahije Ljuboviđa, vezali su se za turski feudalni sistem, što je uslovilo da proces islamizacije u XV vijeku zahvati ovaj rod. Istina je, da islamizacija nije zahvatila rod (Vraneši) u cjelini. Prihvatanje nove vjere još je bilo stvar pojedinca, a možda i taktički potez roda ili pojedine porodice da se stečene privilegije očuvaju. Koristeći se saradnjom sa Turcima, pojedini pripadnici ovog roda, posebno islamizirani, sticali su nove timare i posjede druge vrste na širem području Srednjeg Polimlja i Potarja. […]» B) Pronašao sam na internetu, tačnije na http://www.mycity.rs/Istorija/Dinastija-Nemanjica.html (autor ''T. Makelele''), podatak da u knjizi «Postanak imena Pavino Polje», muzej Novog Pazara, stoji otprilike ova priča (istaknute reči su u izvoru): «U doba pada pod tursku vlast u zupi Ljubovici (danas je to na granici Srbije i Crne Gore ) bejase knez HERAK VRANES iz roda Nemanjica-nisam siguran dok ne vidim ali mislim da je iz VUKANOVE loze(brat STEFANA PRVOVENCANOG). On je tu imao svoju kulu i neku vrstu vlasti u toj zupi. Knez Herak je imao vise sinova. Najmladji se zvao LJUBO i bio je pravoslavni svestenik. No kako pripadnost hriscanstvu nije obezbedjivala ranije privilegije islamizacija medju vlastelom uzima sve vise maha. Tako u islam prelazi i LJUBO HERAK i postaje IBRAHIM. U sluzbi je brzo napredovao i postao pasa. Posto je postao pasa IBRAHIM je imao dva sina AHMEDA I SKENDERA. AHMED je skolovan u Carigradu i takodje je dobio polozaj pase u Konji u Maloj Aziji. Ljubav prema rodnom kraju ga je nateralo da zamoli sultana za premestaj. Sultan ga potom postavi za Hercegovackog sandzak-bega cije je sediste bilo u Foci. Dosavsi jednom prilikom u Vranes na sabor kod crkve Ljubovice, zaduzbine najstarijeg Nemanjinog sina VUKANA, primetio je jednu lepu devojku po imenu PAVA, kcerku Nikole Konjevica iz Bjelog Potoka. Odmah potom je zatrazi za zenu. Na pocetku ona ne htede ali kada on rece da je LJUBOV SIN ona prista ali pod uslovom da ne menja veru. AHMED I PAVA ziveli su lepo u slozi i imali su tri sina: MUSA, HASANA I DAUTA OD KOJIH VODE POREKLO MUSOVICI [Mušovići – hijerakul] DAUTOVICI I HASANBEGOVICI. TE FAMILIJE SU DANAS MUSLIMANSKE ALI JE OSTALO ZAPISANO DA SU DIREKTNI POTOMCI NEMANJICA. P.S. Za one koji zele vise da znaju reci cu samo da je dr Ejup Musovic, bivsi direktor muzeja u Novom Pazaru utvrdio da je Pava isla u crkvu na konju sa pozlacenom opremom i da su je sinovi cekali pred svakom pravoslavnom bogomoljom dok se ona molila Bogu. Umiruci na porodjaju PAVA je ostavila amanet(zavestanje) da joj se ime ne zaboravi. Ahmed pasa joj ispuni zelju i najlepsi deo Vranesa dobi ime Pavino Polje. Na njen grob postavljena je dugacka kamena ploca sa lepo uradjenim krstom. Na grob deteta, koje nije dugo zivelo, postavljena je ploca sa uklesanom kolevkom. A kada je Ahmed-beg umro sahranjen je pored Pave sa leve strane. Ploca na njegovom grobu je od crvenkastog kamenja i na njoj je uklesan polumesec. Grobovi su okrenuti istok-zapad. Nadgrobne ploce Pave i Ahmeda stoje tamo i danas, Pavina sa krstom, a Ahmedova sa polumesecom. Napomenuo bi to da se u djamijama u Raskoj-Sandzak i u Bosni nalazi veliki broj spisa sto na arapskom sto na srpskom koji su jako interesantni je r su ondasnje odze pisale sta se sve dogadjalo i tako je i ova prica sacuvana od zaborava.». C) Na http://www.teofil.cg.yu/Svevidje/SADRZAJ/sadrzaj.html , u «Sveviđu», listu Eparhije budimljansko-nikšićke, piše da postoji knjiga мр Петка Бошковића «Кнез Херак Вранеш». 2. Rade F. Pejović-Eraković «Erakovići u Banjanima», Podgorica 2002., 22. str.: «R. Kovijanić navodi da je u to vreme ime Herak bilo često, pa, pored ostalih navodi: Herak, vidar rana sa Luštice; knez Herak – držao je 1477. godine knežinu u Vranešu u Hercegovini; Herak Bakić, rođak despota Pavla Bakića; kod crkve Sv. Save u Počivalima [kod Velimlja, u Banjanima – hijerakul], građene po narodnom predanju u vrijeme Kosovske bitke, nađena je grobnica sa imenom Heraka Misalića; istočno od Počivala nalazi se Erakova Gradina; Branislav Đurđev našao je u carigradskim izvorima iz 1477. godine više Heraka u postojbini Heraka Đurđa Bogutovića: Herak Đurašev, Herak Vukašinov, Ivaniš Herakov, Vuksan Herakov, Herak Kovačević – imao je katun u Komarnici; knez Herak držao je knežinu Ljubović u Polimlju i dr., […].». 3.http://www.dlib.si/v2/StreamFile.aspx?URN=URN:NBN:SI:DOC…id , http://www.safaric-safaric.si/hup/hrvat_europejac/Hrvat_Europejac_2%20Dragutin%2021.pdf – Prošlost ili historija Trebinja: «Turci su umjeli da se koriste silama pokorenog naroda. Oni nijesu na prečac dokinuli dosadašnjih običaja i naziva u upravi. Kako malo prije rekosmo, zadržali su naziv vojvode. Do g. 1505. ima čak i kršćana, koji nose naziv vojvode *(Vojvoda je kod Srba stjegonoša, a knez je upravnik grada; dok je na zapadu u Hrvatskoj i u Bosni knez visoki plemić) i kneza. Tako se 1477. spominje trebinjski vojvoda Herak Vraneš, a 1505. vojvoda Radivoj i knez Vuk. U Donjim Vlasima je u to vrijeme knezom Herak Vladisalić». 4.http://www.network54.com/Forum/63400/thread/1139549543/last-1139549543/Spiro+Kulisic-+Etnogeneza+Crnogoraca – Špiro Kulišić, u svom radu «O etnogenezi Crnogoraca», iznosi pored ostalog i ovo (kurziv je u izvoru): «Zanimljivo je da se u spomenutom defteru (1468/9), ''zbog globalnog registriranja, ne spominju veliki džemati'', iako su oni postojali – kako misli Nedim Filipović – kao ''društveno-ekonomski oblici organizacije vlaha'' [fusnota 73 -N. Filipović ''Vlasi i uspostava timarskog sistema u Hercegovini'', God. ANU BiH, Sarajevo 1974, XII; Struktura i organizacija srednjovjekovnog katuna, Simpozijum o srednjovjekovnom katunu, Naučno društvo BiH, posebna izdanja, Sarajevo 1963, II]. Međutim, ne vidi se kakva je bila ta organizacija, dok iz deftera skopskog krajišta, od 1455. godine, doznajemo da su starješine, odnosno ratnici vilajeta Nikšića dobijali timare. Filipović pretpostavlja da su u toj grupi od 8 timara možda svi timarnici bili ''vlasi'' (po njegovom pisanju). Među njima Stepan, sin Nikšića, i Herak sin Vladice sigurno su ''vlasi'', zaključuje Filipović [fusnota 74 – N. Filipović, n. d., 135.], ali mora se naglasiti da su ovi Vlasi već poslovenjeni, sa vlaškim tragom u formaciji imena Herak, prema Skokovoj analizi vlaških imena.». 5.http://www.most.ba/107/077c.aspx – «Most (časopis za obrazovanje, nauku i kulturu)», br. 196, 107 – nova serija, godina XXXI, mart/ožujak 2006., Mostar: Esad Kurtović ''Prilog historiji vlaha Mirilovića'': «Faktografski pokazatelji o vlasima Mirilovićima poznati su u nekoj vrsti početaka, drugoj polovini XIV, i u kraju srednjeg vijeka, u drugoj polovini XV stoljeća […]. […] Uzima se da su prvi poznati predstavnici, ujedno i katunari kod Mirilovića bili Dudoje Mirilović (1365), Njegovan Mirilović (1366) i Novak Mirilović (1392) [fusnota 2 – Д. Ковачевић ''Средњовјековни катун по дубровачким изворима'', 125; Б. Храбак ''Разгранавање катуна и стварање групе катуна, односно племена у некадашњој Херцеговини (XIII-XV век)'', 186.]. Njihovi nasljednici mogu se pratiti kroz patronimike, prezimena Njegovanović, Dudojević i Novaković. Prema prikupljenim pokazateljima stabilne linije se ipak ne daju ispitati. Naime, još uvijek izostaju konkretne potvrde o linijama srodstva. Nije moguće ni odrediti liniju predvodništva među Mirilovićima. […] Početkom maja 1425. g. Vukosav Novaković, Medak Dudojević, Medoje Bojković i Dobre Nikolić, vlasi Mirilovići, ugovaraju prevoz 70 tovara soli do Goražda a 70 do Podborča uz cijenu od isto toliko soli [fusnota 12 – … (09.05.1425. g.), DAD, Diversa Cancellariae, XLIII, 132-132v.]. […] Januara 1428. g. Dobrica Nikolić, vlah Mirilović se obavezao da će svojim konjima prevesti do Gacka u Samobor 6 tovara robe po cijeni od 3 perpera tovar [fusnota 14 – „Dobriei Nicolich vlachus Mirilouich“ (19.01.1428. g.), DAD, Diversa Cancellariae, XLIV, 219.].Vjerovatno je u pitanju ranije pomenuti Dobre Nikolić. […] Oktobra 1465. g. podignuta je tužba protiv vlaha Mirilovića Vladislava Dobriekovića i njegovog sinaHeraka [fusnota 21 – „contra et adversus Vladissauum Dobriecouich et contra et adversus Heracum eiusdem Vladissaui filium de vlachis Mirillouici“ (16.10.1465. g.), М. Динић, Из Дубровачког архива, III, 135.]. Nekoliko godina kasnije, septembra 1468. g. pomenuto je još nekoliko Mirilovića koji su očito sa njima u vezi. To su Borisav Dobrieković i njegova supruga Armenka, te njihovi sinovi Sladoje i Bosav, zatim Boljesav Dobrieković i njegov sin Bogeta [fusnota 22 – „Armencha uxor Borissaui Dobriecouich de vlachis Mirilouichii … contra dictum Borisauum eius virum et contra Sladoe et Bosauum filios eiusdem Borisaui. Item contra Bogetam nepotem eius dicti Borisaui filium Boglesaui“ (16.09.1468. g.), М. Динић, Из Дубровачког архива, III, 144-145.]. Po svemu sudeći trojica Dobriekovića su braća. Pitanje je da li bi se neko od ranije navođenih Mirilovića mogao povezati sa njima. Prezime Dobrieković bi se moglo izvesti od ranije navođenog Dobrice, Dobre Nikolića. […]». 6.http://www.rama-prozor.info/cms/index.php?option=com_content&task=view&id=21&Itemid=26 – Predeo Rame i Prozora (Bosna i Hercegovina), Damir Mišura ''Prezimena Donje Rame'', 2005.: «54. L i z o p e r c i Svega su u selu 22 kuće, od kojih dvadeset muslimanskih (22 dom.) i dvije katoličke. K a t o l i c i – Šudići (1 k.) su se naselili na nekoliko godina prije Omerpaše. Oni su od Šudića u Sovićima (staro prezime Bošnjaci). – Rančić (1 k.) se naselio 1925. a rodom je iz sela Budimira, Ugljana kod Sinja. Izumrli su katolici Martići. M u s l i m a n i – Rod Šuk (Šćuk) (6 k.) smatra se starincima. – Pozderi (7 k. sa 9 dom.). Jedna grana zove se Hasanovići po jednima, sedmi ili osmi predak je došao iz Prozora, a drugi kažu da su starinom negdje od Banja Luke. – Bajramovići (Bajrići), Barinći, (5 k.). Njihov peti predak došao je, poslije kuge, sa Ravnice na mjesto gdje je bio posljednji od Heraka, Bećir, prije više od sto godina. Oni nisu starinom sa Ravnice. Za vrijeme nekog ratovanja krenu dva brata iz Fatnice u Hercegovini, gdje je treći ostao i jedan iziđe na Udbar a drugi na Ravnicu. – Čolić (1 k.), otac mu je došao, prije nekih sto godina, za sestrom iz Donje Jablanice i ostao u selu. – Munikoza (1 k.) je došao iz Skrobućana 1932. a drži kafanu kod Slatinske Ćuprije.» 7.http://www.rastko.rs/rastko-du/umetnost/knjizevnost/mpantic/mpantic-proslost/mpantic12-budmani.html– Мирослав Пантић «Новопазарски записи Дубровчанина Сима Будманија из 1734. године» (Мирослав Пантић: http://www.rastko.rs/rastko-du/umetnost/knjizevnost/mpantic/mpantic-proslost/index.html , СКЗ, Београд, 1978) (kurziv je u izvoru): «4 […] Ако би се пак поједине речи, разбацане у овим записима, на нарочит начин поређале или сложиле, добила би се из њих доста разговетна слика једне незаобилазне стране живота сваког трговца на Балкану у она времена; то су њихова путовања, са појавама и стварима које они том приликом виђају, на које наилазе или које се пред њих испречавају. Као у неком мозаику, из њих се склапа цела једна прича, понављана тада небројено пута у самој стварности. У њеном је средишту путник, а то је уједно и почетна реч у тако образованом следу. […] Могао је [reč je o Budmaniju ali i o putniku onoga doba – hijerakul], тако исто, да се сусретне с личним именима и да уочи разлике у њиховим облицима у односу на оне које је носио од куће: Ћирко (Cirillo), Рогољан (Соrnеlio), Варвара (Barbara), Васиљ (Basilio), Недјељко (Domenico), Ерак(Eraclio), Драгје, Драгић (Carino), Cpједоје (Mercurio), Новак (Nunzio), да научи поздраве и друге фразе свакодневног саобраћања: […].»
(July 15, 2008 01:57AM)
Čini se, najpoznatiji Herak na Balkanu je onaj čiji će potomci formirati dinastiju Petrovića Njegoša u Crnoj Gori. Nezahvalno je (ali je, naravno, korisno) sačinjavati spisak literature o ovoj problematici zbog ogromnog broja naslova [13.XII 2011.: mislim na ogroman broj naslova o značajnijim Petrovićima], ali je vredno zapaziti da već nekoliko poslednjih decenija knjiga Jovana Erdeljanovića, «Stara Crna Gora» (Srpski etnografski zbornik, SKA, knj. XXXIII, Beograd 1926., reprint izdanje 1978., terenska ispitivanja na Njegušima vršena 1910. godine), dominira kao klasično, standardno štivo za uvod u upoznavanje porekla bilo kog prezimena za koje se iole ''osnovano'' sumnja da je iz Crne Gore. To i nije baš pohvalno jer možda je pokazatelj stagnacije etnografije i etnologije, nauka koje žive, u ovom slučaju, na staroj slavi. Kao i svaka nauka, i pomenute nauke se moraju razvijati u skladu sa modernizaciom, sticanjem novih saznanja, osavremenjivanjem istraživanja itd. (na primer, Erdeljanović, koji je bio vrsni istraživač, ipak nije koristio [30.VIII 2011.: ovo da uopšte nije koristio mletačke i venecijanske spise nije tačno. Ja sam, gore napisano, uvreženo mišljenje imao do februara 2011., kada sam završio čitanje knjige «Постанак и развитак брдских,…» Титоград 1984., od B. Đurđeva. Na 38. str. u fusnoti 92, na 40. str. u f. 97 i na 87. str. saznajem da je čitao Bolicu (1614. god.). Na 175. str. piše: «Служећи се подацима које је објелоданио Ердељановић из которског архивског материјала о првом спомену Озринића у Кчеву, могло би се закључити […]», zatim na 155.: «За разлику од неких садашњих етнолога, Ердељановић се трудио да усклади постигнућа историјске науке са својим истраживањем. Па не само то него се и сам бавио историјским испитивањима. Служио се чак и дотле непознатим архивским материјалом.», a onda i na 40.: «Сличних методских застрањивања (већином изразитијих) има код свих наших ''испитивача племена'' – како их зове Шобајић. Има их и код Шобајића, који је, поред Ердељановића (а у извесној мери и више него Ердељановић), водио рачуна о савременим историјским изворима.». Postavljam pitanje (a na osnovu svega ovoga), kako to da Erdeljanović nije naišao na kotorski arhivski spis u kojem se spominju Boguta, Đurađ i Herak (Đurđević, Heraković) pre Kovijanića? Pretpostavljam da sredinom XX veka kotorska arhivska dokumentacija iz XIII, XIV i XV veka nije bila sređena i da se nalazila na različitim mestima u Kotoru ili u arhivi a što je otežavalo istraživačima (bar onim savesnijim) (?)] ili nije znao za masu tek posle njega otkrivenih i prevedenih mletačkih-venecijanskih spisa koji se nalaze po arhivama Kotora, Dubrovnika i drugde u Primorju). Izgleda da je jedna slabo poznata knjiga, pod naslovom «Njeguši kroz vrijeme (XIV-XX vijek)», Podgorica 1999., Muzeji i galerije Podgorice (knjiga ima 396 strana), od autora Dušana Otaševića, u nekom smislu uspela parirati Erdeljanovićevoj «Staroj Crnoj Gori» a možda je i nadmašiti bar po nekom modernijem viđenju stvari. Naravno, «Stara Crna Gora» nije jedina kompetentna klasična etnološka studija o nekadašnjem stanovništvu prostora današnje Crne Gore. Nije iz jednostavnog razloga jer ''stara Crna Gora'' predstavlja naziv regiona samo od, recimo, severozapadnog predela planine Rumije do manastira Ostrog i Grahova, i od zaleđa Kotora do par kilometara zapadno od Podgorice – što sve predstavlja omanji prostor. O ostalim regionima pisali su Svetozar Tomić (Banjani), Petar Šobajić (Bjelopavlići), Andrija Luburić (Drobnjaci), Petar Mrkonjić (Polimlje i Potarje) i dr. Međutim, što se tiče uvoda u izučavanje njeguških Herakovića, «Stara Crna Gora» je, ipak, jedina relevantna studija od svih ostalih.
Kako saznaje Erdeljanović, braća (traju polemike da li su ova dvojica u srodstvu) Herak (postoje i ''ravnopravni'' oblici Erak i Jerak) i Raič (tu su oblici Raić, Rajić, Rajič) na Njeguše dolaze negde pri kraju XV veka (ni nakon otkrića relativno preciznih mletačkih spisa, različita mišljenja o vremenu naseljavanja za stalno Heraka i Raiča na Njeguše ne jenjavaju). Od njih nastaje razgranato stablo koje se, u globalu, deli na (H)erakoviće – od Heraka i Raičeviće (oblici Rajićević, Rajičević) – od Raiča. Potom se Herakovići dele na Petroviće i Popoviće, mada je i tu problematično jer, koliko sam shvatio (a možda grešim), pitanje je da li su Kaluđerovići (koji bi možda bili neka vrsta ogranka prelazne faze između rodonačelnika Heraka i ranih predaka Popovića i Petrovića) zaživeli negde kao zasebna, treća, grana. Momenat razdvajanja Petrovića i Popovića je još zamršeniji. Postoje verzije da su Popovići nastali od Petrovića ili Petrovići od Popovića – npr. po kazivanju s početka XX veka Andrije Popovića, ili da su od početka postojali kao dve različite grane, a postoji čak i četvrta varijanta (videti 434. str. «Stare Crne Gore») – volšebno istovremeno preplitanje oba prezimena. Ništa bolje stanje saznanja nije ni o drugoj polovini XVII veka, kada se definitivno [30.VIII 2011.: zavisi u kom smislu ''definitivnosti''] počinje formirati dinastija Petrović. Tako je i kod Rajičevića. Ovo je i razumljivo, s obzirom na manjak istorijske građe i s obzirom na pojavu koja se javlja kod gotovo svih evropskih dinasija a to je dokazivanje pripadanja ili, pak, nepripadanja vladajućoj eliti, što ponekad donosi materijalnu korist ili duhovne i simboličke privilegije (što sve otežava naučnu analizu o objektivnom stanju događaja). Rizično je navoditi podatke iz jedne knjige koja se poziva na drugu knjigu, a ova druga na treću itd., a upravo je to izgleda čest slučaj sa istraživanjem njeguških Herakovića i Rajičevića, prilikom čega dolazi do grešaka i kod najsavremenijih i najobaveštenijih autora. Lično se ograđujem od pomisli da su podaci, koje ću sada izneti, sto-procentno precizni, a osim toga, nije mi naravno bila namera da podatke sveobuhvatim do krajnosti.
1. BOGUTA – PETAR II PETROVIĆ NJEGOŠ
Genealoška loza, koju su istraživači upotpunili novim nalazima posle Drugog sv. rata [među njima je i Risto Kovijanić (1895–1990.) – relevantna literatura: «Kotorski medaljoni», Beograd 1980., 119, 125, 133, 135. str.; «Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim spomenicima (XIV – XVI vijek)», knj. I-II, Titograd 1963-1974., recenzenti: dr Ivan Božić, dr Slavko Mijušković; «Književna proučavanja – Njegoš-Mažuranić narodni pesnik», Novi Sad 1986., 17-29. str.; radovi Iva Stjepčevića i Rista Kovijanića ''Prvi pisani pomen o Herakovićima'' i ''Pomen o Šćepcu Herakoviću-Njegošu'', oba rada u «Istorijski zapisi», Cetinje 1953., IX, u svesci br. 2, 519-522. str.] od najstarijih poznatih predaka do, recimo, slavnog Petra II Petrovića Njegoša, izgleda ovako (znaci ''V'' i ''>'' znače strelice – od oca ka sinu):
BOGUTA (možda poreklom iz regiona Zenica – Travnik; rođen verovatno prvom polovinom XIV veka) V ĐURAĐ BOGUTOV ili BOGUTOVIĆ (iz Drobnjaka; Kovijanić pretpostavlja njegovo obitavanje negde pri putu Brskovo–Onogošt–Kotor; «Književna proučavanja…», 21. str.: «a Giurech Bogutovich de Dobrignachi [u «Pomeni crnogorskih plemena …» piše ''de idobrignachi'' i ''de idrobignachi'' – hijerakul] et a filiis suis Volchez, Radin, Cherach, Pribil et Ostoia» i u «Pomeni crnogorskih plemena …»: «pro Giureci bogutovich idrobignachi cum dapcho». U «Književnim proučavanjima …», na 21. str. piše da Đurađ sa sinovima Vukcem, Radinom, Herakom, Pribilom i Ostojom 1. marta 1399. predaje u depozit 6 srebrnih pojaseva (zavijenih u 6 marama: u «Pomeni crnogorskih plemena …») težine oko 20 funti (u «Pomeni crnogorskih plemena u …» se precizira sa 19 i po funti), 2 srebrne posude, 2 ukrašena nakita i 6 nizova bisera [30.VIII 2011.: u «Književnim proučavanjima…» ne piše (ne znam zašto) da se u depozit predaje, pored već nabrojanog, još i ono što nalazim u «Pomenima crnogorskih plemena …»: «2 tacne sa izvjesnim srebrnim pucadima, težine 5 unči, takođe 2 kutije i 2 đerdana perla sa svitom i sa četiri puceta perlв, težine u svemu 10 unči.»] kotorskom vlastelinu Dabiši Vasilijevom Bizantiju. Dabiša (ili Dapko) se obavezao da će stvari vratiti kad god zatraže Đurađ i njegovi sinovi (pojedini ili svi skupa i kada pokažu priznanicu), osim ako bi se «ne daj bože», dogodio požar ili pohara, u kojem slučaju on njima ne bi bio dužan ništa. Sastavljanju obavezujućeg akta prisustvovali su sudija Vasilije Nal Sergijev (Grubonja) i auditor Marin Pakov (Paskvalić). Ovaj podatak se nalazi u ''П, 641'' a brojevi predstavljaju knjigu i stranu sudsko-notarnih spisa u Državnom arhivu u Kotoru. Kovijanić smatra da su Đurađ ili sinovi bili možda u pratnji Mare Vuka Brankovića (i njena tri sina) koja je dan ranije u Kotor deponovala srebro kod vlastelina Marka Draga, i otvara pitanje možda nekakve povezanosti Brankovića i Bogutovića. [30.VIII 2011.: u «Književnim proučavanjima …», na 22. str., piše još: «Očigledno, porodica Bogutović postupila je u ovom slučaju po ugledu na porodicu Brankovića. Rukovođeni su istim razlozima; prinudili su ih isti događaji da svoje blago sklone na sigurnije mjesto.[…] S pouzdanjem se može utvrditi da je Đurađ Bogutović imao veze s Kotorom, da je tu imao poznanika i prijatelja, da je bio ugledan i poznat čovjek u svoje vrijeme. Izgleda, imao je veze i sa Vukom Brankovićem, odnosno sa njegovom porodicom; možda i neki od njegovih pet sinova. Sudeći po tome i po deponovanim dragocjenostima, Đurađ Bogutović i njegovi sinovi pripadali su redu vlastele, ali ne visoke. […] Možda su bili i neki posrednici u razmjeni dobara između Kotora i Vuka Brankovića, docnije despota Stevana.»]) V HERAK ĐURĐEVIĆ (zreo čovek oko 1400. godine; imao braću Vukca, Radina, Pribila i Ostoju; u «Pomenima crnogorskih plemena u …», Kovijanić piše sledeće: «U drugom dokumentu javljaju se dva brata Vukšića iz Drobnjaka, Pribo i Vlatko (ili Ratko). Smatramo da su to sinovi Vukca Đurđa Bogutovića, jer više činjenica navodi na to. Pribo (Pribil, Pribislav) Vukšić ponio je ime strica, kao što se često običavalo. U trećem dokumentu javljaju se Jovko Radinojev Đurđević i njegov brat Vukac. Biće to sinovi Radina Đurđa Bogutovića. I u tom slučaju jedan brat nosi ime strica, Vukca Đurđeva.»; Johan iz Bazela, švajcarski Nemac koji je u Kotoru radio kao zlatar od 1436. do 1440. «Zajedno sa dva kotorska zlatara, Dubrovčanina, izradio je dva srebrna pojasa za Vukca Đurđa Bogutova, brata Heraka, pretka Njegoševa (1437.).» piše na 125. str. «Kotorskih medaljona») V HERAK HERAKOVIĆ (iz Drobnjaka – rodonačelnik Petrovića i Popovića; «Cherach Cherachovich de Drobgnacis [u «Pomeni crnogorskih plemena…» piše za prezime ''Cheracovich'' ali za ime ''Cherach'' dok u «Književnim proučavanjima…» piše za prezime ''Cherachovich'' – hijerakul]»; sin Heraka Đurđevića; «javlja se u aprilu 1441.[26.IV 1441.: «Pomeni crnogorskih plemena …» – hijerakul] godine kao jemac za Radiča Dobrijevića [Gorevuka: «Pomeni crnogorskih plemena …» – hijerakul], brata Gojčinova [Gojčin Đurašević–Crnojević, gospodar lovćenskog područja – hijerakul] carinika Vukašina. Radič se te godine bavio u Trgovištu, kod staroga Rasa, odakle je u dva puta isporučio Mihailu Paltašiću iz Kotora 80.000 funti olova [za 880 dukata – preciznije u «Kotorskim medaljonima» – h.], Herak je jamčio za njega svakako kao dobro poznati čovjek Kotoranima i siguran platiša. Prema ugovoru, ako Radič ne dođe u Kotor, Paltašić je za podmiru imao dati novac i svitu Heraku Herakoviću ili njegovom sinu, onome koji donese pismo od Radiča. Poslije petnaest dana [tačnije 7.V 1441.: «Pomeni crnogorskih plemena…» – h.], Radič je lično primio u Kotoru novac i svitu za isporučeno olovo. Tom prilikom pominje se i Luka Pribilov [Kovijanić na drugim mestima piše ''Luka Pribislavov'' – h.], za kojega je Radič naplatio 2 dukata radi podmire nekih troškova koje je Luka učinio za račun Radiča i Paltašića (VII, 167, 238). […] – Pomenuti Luka Pribilov biće, po svojoj prilici, brat od strica Heraka Herakovića, sin pomenutog Pribila Đurđeva, na što navodi njegovo ime, odomaćeno u potomstvu Đurđa Bogutovića.», izveštava Kovijanić u «Književnim proučavanjima – Njegoš-Mažuranić narodni pesnik», Novi Sad 1986., na 23. strani. Kovijanić u «Pomeni crnogorskih plemena…» piše: «[…] Za glavnog jemca dogovorno je određen Herak Heraković iz Drobnjaka. Ako bi Radič bio spriječen doći u Kotor, onda je Paltašić bio dužan da njegova potraživanja (u novcu i robi) preda Heraku Herakoviću, ili njegovom sinu koji bi došao u Kotor sa Radičevim pismom (cum litera docti Radicii). Ovaj ugovor ovjerili su Trifun Margocijev (Paskvalić), sudija, i Marin Buća – Protovestijar, auditor.». Luka Pautinov, poznati trgovac tog doba koji je održavao veze od Srbije do Italije, trgovao je sa Herakovićima iz Njeguša: «Održavao je veze s despotom Đurđem (preko vojvode Altomana), Jelenom Balšićkom, udovom Sandaljevom […], s Đuraševićima – Crnojevićima, Herakovićima iz Njeguša, Orlovićima u Bajicama […].», 133. str., «Kotorski medaljoni») V STI(J)EPO ili ŠĆEPAC ili ŠĆEPAN HERAKOVIĆ (zreo čovek oko 1480.; «Književna proučavanja…», 24. str. i «Istorijski zapisi», Cetinje 1953., 519-520. str., pod naslovom ''Prvi pisani pomeni o Herakovićima'', autori R. Kovijanić i I. Stjepčević, nalaze se kraći podaci iz Državnog arhiva u Kotoru gde piše o dvojici braće («duos fratres Errachovich») koji se pominju u jednoj parnici (dokument ''XL, 661-7'' u arhivi) Rada Zećanina (Rada iz Zete) protiv Đura Drugovića iz Zalaza na Njegušima, koja se vodila pred kotorskim sudom 5.XII 1534. godine. Pre toga, njih je (dva brata Herakovića, Z/Čavranovića i Tujkoviće) ''sud dobrih ljudi'', 24 ''staraca'', osudio kao saučesnike u otimanju neke trgovačke robe Radeva brata Radiča Zećanina, koju su Drugovići prodali u nekom kraju pod Osmanlijama. «Književna proučavanja…», 24. str.: «Sud dobrih ljudi donio je pomenutu odluku oko 1528. godine, a otimanje robe moglo se dogoditi više godina prije toga.». Postoji mogućnost da su dva brata Herakovića sinovi Heraka Herakovića, a jedan od njih Šćepac. [30.VIII 2011.: ''Prvi pisani pomeni o Herakovićima'': 520. str. (kurziv je u izvoru): «Mislimo, da ''Zauranovich'' prije treba čitati Čavranović nego Zavranović, jer bi to moglo biti pogrešno napisano mjesto Čavoranović, što bi bio predak starinskog njeguškog bratstva Čavor.»]) V LUKA STIJEPOV ili STIJEPOVIĆ (zreo čovek oko 1510.) V ST(I)JEPAN ili STIJEPO ili ŠĆEPAN kaluđer (zreo čovek oko 1540.; imao brata Ivana Lukinog koji se pominje 1580. god. – «Pomeni crnogorskih plemena u …», knj. I, 47. str.) V PETAR KALUĐEROV (zreo čovek oko 1570. «Književna proučavanja…», 24 / 25. str.: nije se u starosti zakaluđerio / rodonačelnik Petrovića, brat popa Đurđa rodonačelnika Popovića) V STIJEPO PETRA KALUĐEROVA (imao brata Nikolu za kojeg Erdeljanović nije znao; «Mihailo Bolica, kotorski vlastelin, koji je u drugoj polovini XVI vijeka snabdijevao svitom i svilom glavare obližnjih crnogorskih plemena, dajući robu na veresiju, imao je primiti od turskog vojvode Haluma, sina Sinana Čauša iz Podgorice, 122 talijera, ostatak od većeg iznosa duga. Za taj dug vojvoda Halum založio mu je jednu kutiju sa zlatom i biserom i jednu ukrašenu uzdu. Pošto je bio podmiren od Huseina sluge ''pomenutog Turčina'' sa jednim konjem, Bolica je predao založene stvari Peru Vujkovu iz Njeguša (sinu rodonačelnika današnjih Vujkovića iz njeguške Vrbe), 31. januara 1593, u prisustvu kotorskog sudije i notara. Potvrda je napisana na gradskim vratima koja izlaze na Crnogorski pazar, u prisustvu turskog carinika Vicka Zmajevića iz Njeguša, nastanjenog u Kotoru, Đura Radulova i Stijepa Petrova iz Njeguša, umoljeni da budu svjedoci (LXVII, 90).»; 30.X 1594. zapisano je da su se Stijepo Petrov, Đuro Radulov i Aleksa Radov, iz Njeguša, ranije zadužili kod Mihaila Bolice za 54 dukata i 10 talijera pa je Stijepo podmirio Bolicu, i od njega primio založene stvari: «srebrni poslužavnik, založen za 4,50 i jednu dolamu (''kaftan'') zagasito-ljubičaste boje, postavljenu zagasito-modrom tkaninom i obrubljenu svilom iz Damaska, založenu za druga 4,50 talijera duga i 1 talijer posebnog duga pok. Đura Radulova.»; «[…] Stijepo Petrov i njegov brat Nikola zadužili su se 13.XII 1594., kog Mihaila Bolice 24 srebrna talijera za peču zelene svite, s obavezom da ga podmire krajem idućih mesojeđa (LXVIII, 85).», piše Kovijanić u «Književnim proučavanjima…» na 25. str. Isti Stijepo se, zajedno sa još 13 ljudi, obavezao 25.I 1595. da će Mihailu Bolici platiti (i podmiriti ga na «''srpskom Đurđevu dne''») 84 srebrna talijera za 28 lakata zagasito-ljubičaste svite (LXVIII, 102). 1.VIII 1596., Bolica je podneo prijavu sudu u vezi kupovine jednog konja kotorskog providura od vojvode Haluma Sinanova Čauša iz Podgorice. Da je konj zdrav i da će se u slučaju otkrivanja u roku od 40 dana neke mane konj uzeti natrag i vratiti novac, providuru je jemčio Bolica, a njemu Stijepo Petra Kaluđerova, Tomaš Raoslavčev, Vučeta Rajiča Bogdanova i Peroš Đuričev, sva četvorica iz Njeguša. «Poslije osam dana pokazalo sa da konj pomalo hramlje. Bolica je to rekao Stijepu Petra Kaluđerova. Sud je saslušao svjedoke, koji su potvrdili navode Bolice. Do suđenja nije došlo; po svoj prilici, konj je vraćen prodavcu, a novac kupcu (LXIX, 1063–74).», piše na 26. str. u «Književnim proučavanjima…». Zanimljivo je da ni Erdeljanović a ni Kovijanić ne pominju, pored pominjanih Stijepa Petrovog i Nikole Petrovog, još jednog brata koji se zvao Vukoslav [30.VIII 2011.: Erdeljanović ga verovatno ne spominje jer je D. Vuksan Vujovo pismo objavio 1940. (14 godina nakon «Старе Црне Горе»), a Kovijanić jer se verovatno prevashodno bavio arhivski zabeleženim XIV, XV, XVI vekom. Tada nisam obratio pažnju na ono što piše na 448. str. «Старе Црне Горе»: ''Исељени Хераковићи и Рајићевићи'': «Од друге [prva je od Šćepca Kaluđerova, odnosno grana koja je dala dinastiju – hijerakul] гране Петровића налазимо једног Петровића-Његуша у Котору: […]; затим род Петровиће у бокешком селу Шкаљарима, […]. Од ове друге гране Петровића биће и Вујовићи на Данилов-граду, за које сам од поменутог г. Илије Поповића сазнао, да су пореклом од Хераковића а нису Поповићи.». Inače, ovaj podatak da je Vukoslav uopšte rođeni brat Stijepa i Nikole je, u stvari, isključivo moje mišljenje nastalo računanjem pasova zajedno sa uračunatom 1721. godinom.]. Vukoslava pronalazim u časopisu «Zapisi», Glasnik cetinjskog istorijskog društva, knj. XXIV, sv. 1-6, Cetinje 1940., urednik Dušan D. Vuksan, gde na 316-317. str. u svesci br. 5 pod ''Sitni prilozi'' od novembra 1940. stoji naslov ''Зашто су Вујо и Перо Хераковићи предигли с Његуша'' gde izvesni Vujo (H)eraković piše pismo sledeće sadržine: živeli su na Njegušima, u selu Herakovići, tri brata – Vujo, Radoš i Pero (posedovali su planinu Trešnju, Vukovu Dolinu, livadu na Međupuću itd.). Živeli su u slozi sve do trenutka kada je Radoš želeo da preuzme starešinstvo. «Зли људи» podstaknuše Pera da ubije svog brata Radoša što ovaj i učini. Četiri Radoševa sina su se hteli osvetiti, pa su Pero i Vujo morali bežati iz Herakovića te 1721. godine. Njih dvojica su, bežeći od odmazde, došli u Žabljak gde ih gostoprimljivo dočeka dizdar žabljački Kaplan-aga. Vujo, svedok čitave ove priče, piše dalje u pismu: «И дођоше синови Радошеви с Ераковићима у чету и убише мога брата Пера. А ја, Вујо, остах сам и укопах га под град жабљачки, па отолен дигох и пођох у Подгорицу и настани ме ту Хаџи-паша Османагић. И има Вујо два сина и научи једнога на књигу и узе га Хаџи-паша да му је писар. И по времену убије га Осман-ага Макнић и ја исти Вујо убих за мојега сина Митра истога Осман-агу Макнића и отолен утекох у Спуж и настаних се код Халилагића и код Аџи Абдулах-паше и ту купих кућу и баштину. Но ако ко остане након мене, нека зна од којега је трага и оклен му је старина, зашто јесам ја Вујо Вуксанов, а Вуксан Вукославчев, а Вукослав Петров, а Петар Хераков Хераковић – али који је од Петра они је Петровић. Сједок: кнез Бего Поповић и поп Грујица Поповић.» Ispod teksta pisma je komentar a ispod komentara, u kurzivu, ''Д. В.'' (a to će izvesno biti ''Душан Вуксан''): «Оригинал овога писма није сачуван, већ овјерени препис из доба Владике Рада: ''Виђена и одобрена карта и за више увјерења по заповиједи Господаревој и Правитељствујућега Сената потврђује се данас ова непоколебима карта печатом народњим. Цетиње, 19. Септембра 1847.'' Д. В.» ) V PETAR kaluđer (oko 1640.; svetovno ime Radul; zakaluđerio se pod starost) V ŠĆEPAC ili SĆEPAC ili STIJEPO ili STEFAN KALUĐEROV (imao brata Ivana; Erdeljanović kaže da se Šćepac pominje [8. septembra – Stjepčević/Kovijanić u ''Pomen o Šćepcu Herakoviću-Njegošu'']1693. kao jedan od glavara Katunske nahije, koji su u Kotoru zaključili sa mletačkim vlastima trgovinski ugovor [o nabavljanju soli – Stjepčević/Kovijanić]: ''Stiepaz Calugerov e Stanissa Popov del Comune di Gnegussi'' – J. Tomić «Crna Gora za Morejskog rata», 362.; grob mu se nalazi sa leve strane od glavnih vrata seoske crkve u Herakovićima. Stjepčević i Kovijanić pronalaze Šćepca Kaluđerova koji se 1.XI 1677. nalazio u dvanaestočlanom ''sudu dobrih ljudi'' radi pomirenja zavađenih strana (iz dva krivična slučaja) nekih Crmničana, Njeguša i Grbljana među kojima je bilo mrtvih i ranjenih. [30.VIII 2011.: ''Pomen o Šćepcu Herakoviću-Njegošu'': 520. str.: «Suđe su se sastali u trpezariji manastira sv. Klare u Kotoru, 1. XI. 1677.»]) V DAMJAN ŠĆEPČEV ili ŠĆEPČEVIĆ (oko 1720.; Damjan je imao braću Radula ili Rada, Petra, Luku (ne pominje ga Erdeljanović, ali ga zato pominje Ruvarac) i Nika-Nikolu potonjeg vladiku Danila (oko 1670–1735.) i dve sestre nepoznatih imena. Arhimandrit Nićifor Dučić u 1. izdanju «Crne Gore», 1874., kaže da se vladika Danilo sve do svoje smrti potpisivao kao ''Danilo Šćepčev Heraković Njeguš'' [30.VIII 2011.: Erdeljanović izveštava da u 2. izdanju («Književni radovi», knj. 3., 1893.) Dučić, međutim, svuda mesto ''Njeguši'' i ''Njeguš'' piše ''Njegoši'' i ''Njegoš''] a kasnije je nadimak Njeguš transformisao u Njegoš [30.VIII 2011.: Erdeljanović piše: «Milaković, kao što smo dakle videli, sasvim tačno kaže, da se je vladika Danilo tek ''docnije prozvao'' Njegošem.», odnosno tek povodom uspostavljanja veza sa Rusijom 1715. godine]. Dučićevu tvrdnju o potpisivanju vladike Danila sa ''Heraković'' su Erdeljanović i Ruvarac smatrali netačnom. U «Povjesnici Crnogorskoj» se, međutim, ponavlja Dučićeva tvrdnja. Ono što dodatno stvara konfuziju je i Ruvarčevo mišljenje da vladika Danilo nije imao brata Damjana, a tu je i podatak da se vladika Danilo nikada nije potpisao kao Petrović, za razliku od Danilovih sinovaca – videti Ilarion Ruvarac «Montenegrina», 657. str.) V MARKO (oko 1750.; imao braću Iva i Mihaila o čijem se potomstvu, kako je rekao Vidak Otović, ništa ne zna) V TOMO (oko 1790.; Tomo imao braću Sava (dalje potomstvo izumrlo), Stijepa (jedan od Stijepovih sinova, Stanko, imaće sinove – budućeg crnogorskog knjaza Danila ''Zeka'' I i vojvodu Mirka, a Mirko kralja Nikolu I Petrovića Njegoša), vladiku Petra I Petrovića Njegoša i dve sestre nepoznatih imena) V vladika PETAR II PETROVIĆ NJEGOŠ (svetovno ime Radivoj; rođen 1/13.XI 1813. a preminuo 19/31.X 1851.; imao braću Joka (poginuo 1836. na Grahovcu), Pera (bez daljeg potomstva), Pilja [30.VIII 2011.: u nekim rodoslovima Piljo se ne navodi ali se navodi npr. na http://www.njegos.org/markus/45.jpg ili na http://sr.wikisource.org/wiki/%D0%A1%D0%BB%D0%B8%D0%BA%D0%B0:Tablice14.jpg], Ćaneta i sestru Mariju)
2. POPOVIĆI
Pored znatnog dela bratstva koji nosi prezime Popović i koji nastanjuje selo Herakovići, postoji i veći broj «''užih brastava''» čija su neka prezimena nastala većinom od, kako kaže Erdeljanović, podrugljivih naziva za pretke tih rodova: 1. Toromani (po jednom objašnjenju nazvani su po pretku koji je gradio torove, a po kazivanju Petra Popovića, po jednom pretku koji je bio trgovac i koji je radio sa čovekom čije je prezime bilo Toroman. U svakom slučaju, njeguški Toromani, kojih je uopšte veoma malo, «nisu ni u kakom srodstvu sa Toromanima u Srednjem Polimlju», kaže Erdeljanović), 2. Jašarovići (nazvani po pretku koji se pobratimio sa jednim Turčinom Jašarom iz Nikšića), 3. Bjeljine, 4. Bijelovići, 5. Grujovići, 6. Belegije, 7. Basori, 8. Gomilovići, 9. Radanovići, 10. Perićevići i drugi. Popovići u selu Mircu (koji su se tu naselili kao i mnoge njeguške porodice usled eskalacije krvnih osveta i ''umira'', s kraja XVII i početka XVIII veka) nazivaju se još i Kašćelani ili Kaštelani. Znaju da potiču od Vukca Popovića , ali nisu sigurni kakva je veza sa onim Popovićima u Herakovićima. Pre dolaska u Mirac, predanje im govori da je Vukac stajao na Kaštio paštrovskoj teritoriji, pa odatle izvode objašnjenje naziva Kašćelani. Poslužuju opšteg miračkog sveca – Markov-dan. «Prema rečenom pouzdanom predanju sasvim je pogrešno, što neki tvrde, da su Kašćelani poreklom od jednog sina Herakova, koji je ''stojao kod Kašćela'' », napominje autor «Stare Crne Gore». Ono što Erdeljanović nije znao, je da u sudsko-notarnim kotorskim knjigama postoji zapis da se 1.XI 1677. sastao ''sud dobrih ljudi'' (u sudu se nalazio i Šćepac Kaluđerov – čukunded Petra II Petrovića Njegoša) kako bi se umirili neki zavađeni Crmničani, Njeguši i Grbljani. Među zavađenima je bio i predak Kašćelana (reči sam ja istakao): «Pošto su saslušali stranke, ''prizivali su ime Isusovo'', i presudili: – Niko Radmanović i Niko Vučetin Ćoranović, Stijepo Radov iz Grblja, Vuko Stijepčev [ili ''Stijepov'', kako pišu Stjepčević i Kovijanić na 522. str. istog rada – hijerakul] Kašćelan, Jovo Vukčev i Pero Margitić imaju platiti Stjepcu Dabovu, za ubistvo njegova brata Nika, 500 perpera, tj. 600 lira, i dati mu 4 pobratimstva, dva Niko Marov Radmanović, a dva Niko Vučetin Ćoranović, a sva šestorica skupa 24 kumstva. […]», u «Istorijski zapisi» (''Pomen o Šćepcu Herakoviću-Njegošu''), 520-521. str. Interesanto je, primećuje Erdeljanović, da je između Popovića i Petrovića u užem smislu postojala neka vrsta podeljenosti uloga: prvi su često zauzimali položaje seoskih glavara, (alaj)barjaktara, serdara, dok su drugi obično bili kaluđeri, sveštenici ili vladike.
3. RAIČEVIĆI (Rajičevići, Rajićevići)
Godine 1910. njeguški Rajičevići su se delili na tri glavne grane: Radonjiće, Podubličane i Pende. Opšte je predanje da je Raič imao tri sina: Radonju (od njega su Radonjići), Rada (Podubličani) i Vučetu (Pende).
–Radonjići: dele se na A) Žutkoviće, Stanišiće, Radoviće i B) Maroše, Čavore, Palamide. A) Prva tri bratstva uglavnom se slažu da im je predak zajednički i da se zvao pop Vučeta. Ne slažu se sa tim kada je pop Vučeta živeo. Prota Jovan Radonjić je u svojoj «Genealogiji» zabeležio ovakvu lozu: Raič > Radonja > Vučeta > Radonja (po predanju se oženio vlastelinkom, kćerkom kraljice Jelene iz Zete i imao 3 sina) > Vučeta, Staniša, pop Jovo. Drugu verziju zabeležio je Vidak Otović: Raič > Radonja > Vučeta > Nikola > Radonja > pop Vučeta koji je imao tri sina : 1. Rad; 2. pop Nikola (''pop Žuti'' ili ''pop Žutko'' – od njega Žutkovići; verovatno učesnik boja na Carevu Lazu u Lješanskoj nahiji; sv. Arhanđel je postao, nakon tog boja, posebna prislužba Žutkovićima); 3. pop, posle i vojvoda, a kasnije i serdar Staniša (pominje se 1682. u natpisu na mitri u riznici na Cetinju, 1693. u ugovoru između katunskih plemena i mletačke vlasti u Kotoru i takođe 1693. u depeši glavnog dalmatinskog providura. Počev od Staniše, njegovi potomci će nositi titulu serdara. Od jednog Stanišinog sina, pop Vuka, potomstvo će se prozvati Guvernadurovićima po naslednoj tituli ''guvernadura''. Ovi guvernaduri biće direktni konkurenti nastupajućoj kući Petrovića Njegoša, a zadnji guvernadur (1832.) biće Vuko (praunuk pop Vuka Stanišića; po M. Dragoviću – praunuk pop Joka Stanišića, Vukovog brata), kojeg će proterati lično vladika Petar II Petrović Njegoš). B) kod Mаroša, Čаvora i Palamida stvar je misterioznija. Svi su tvrdili (bez dokaza) da su poreklom od Radonje Raičevog, pa su se, tako, svrstavali u Radonjiće. Međutim, Žutkovići, Stanišići i Radovići držali su neku vrstu distance od ove druge ''trojke'', pa je Erdeljanović pomišljao da Maroši, Čavori i Palamide možda nisu pravi Radonjini potomci, tj. da su od nekih drugih Raičevih potomaka, ali je oko njihovog porekla ostavio pitanje otvoreno. 1. Mаroši (u podlovćenskim selima Mircu (od oko 1700. godine) i Rajićevićima; pasovi su otprilike ovakvi: …Radovan (brat mu ''kaluđer Đorđija'') > Stijepo (brat mu kaluđer Stevan) > Vuko > pop Andrija > pop Ivo > pop Đuro (''ađutant Sv. Petra'', tj. Petra I Petrovića) > Andrija > Marko > Pero > Vaso (mladić 1910. godine)); 2. Čаvori (žive u selu Rajićevići i okolini; zna se samo da su zbog ubistva jednog Stanišića morali pobeći iz plemena, a pleme im je, tom prilikom, sve popalilo i oplenilo; posle 11 godina su se vratili, dobili zemlju Radovanjevu i na Koložunju (u Lovćenu)); 3. Palamide (Erdeljanović: «6 kuća, su prozvate tako po jednom pretku, koji je doneo na slavu ribu palamidu, te ga po njoj ''izdeli''.»).
–Podubličani: po predanju su od Rada Rajičevog. Nazvani su po mestu Pod-Ublima, koje je srednji deo sela Rajićevića. Stanuju i u Mircu. Dele se na manja bratstva: 1. Bećire (ili Bećirović; «su se najpre zvali Đurovići, pa su posle dobili ovo prezime po tome, što je posmrčetu jednoga njihova pretka nadenuto ime Bećir po običaju, da se detetu, za koje žele da ostane u životu, nadeva tursko ime. Do toga Bećira ima, vele, 6-7 pasova.», piše Erdeljanović), 2. Šеvaljeviće, 3. Markoviće, 4. Raute, 5. Maštrape i 6. Ćutke.
–Pende: od Rajičevog sina Vučete. Nazvani po nekom nadimku. Dele se na Pende u užem smislu (stanuju u Rajićevićima) i na Radoviće-Bašoviće (u podlovćenskom selu Kopito). «Zna se pouzdano, da ti Radovići ''rađahu od Pendah'', naime: da je Vučeta Rajičev (ili neki njegov potomak) ostavio jednog sina u Rajićevićima a drugog poslao u Kopito na zemlju. Od ovog drugog su dakle Radovići, koji se tako zovu po pretku Radu, do kojeg broje ovako: Labud – Jovo – Krsto – Savo – Jovo Radov – Rade… (dalje ne znaju).»
(July 18, 2008 12:56AM)
Kao što se iz priloženog vidi, konstrukcija Herakovići – Rajičevići je veoma složena, tako da neka zaključivanja s moje strane ne bi bila ozbiljna. Međutim, to me ne sprečava da, ovom prilikom, pokušam skrenuti pažnju na neke momente koji su, tako se bar meni čini, do sada slabo uzimani u obzir.
I Oduvek mi se nametalo pitanje: ako se iz Bogutovića-Đurđevića do XX veka izdiferencirao zaista impresivni broj različitih većih i manjih prezimena, kako to da na Njegušima nisu postojale osobe koje su nosile prezime (H)eraković a da pritom nisu pripadale ni Petrovićima, ni Popovićima, ni nekoj grani Radonjića – Podubličana – Penda? Čak i Erdeljanović, na 447-448. strani «Stare Crne Gore», pokreće možda istorodno pitanje: «Začudo je, da pre 19. veka, kao što smo napred pokazali, nema nijednog pouzdana spomena o prezimenima ili o selima Herakovićima i Rajićevićima [fusnota 1 – Da se vladika Danilo nije nikada prezivao Heraković, kao što je tvrdio N. Dučić, to je pozdano utvrdio Ruvarac (''Montenegrina'', 141).], mada prema svima predanjima ne može biti sumnje, da su postojala već i u 16. veku.».
Iskre odgovora na ovo pitanje se možda nalaze u sledećim izvorima koje sam do sada uspeo pronaći: A) u knjizi dr Dušana Lj. Kašića, «Srpska naselja i crkve u sjevernoj Hrvatskoj i Slavoniji», Zagreb 1988., na 36-37. strani piše: «Vršeći svoja demografska istraživanja, Radoslav Grujić [njegov je, izgleda, rad «Najstarija srpska naselja po sjevernoj Hrvatskoj», Glasnik srpskog geografskog društva, 1. godina – hijerakul] je prije Prvog svetskog rata došao do zaključka da su, na primer ''Bubanovići, Grubači, Grubačevići i dr. iz Temnića; […] Na sličan način saznali smo za poreklo mnogih porodica i iz drugih naših oblasti Balkanskog poluostrva, proveravajući rezultate i na somatološkim osobinama tih porodica. […] Koruge, Purići i dr. od Kolašina; Brdari, Proje, Kljajići i dr. od Bjelopavlića; Heraci, Herakovići i dr. od Njeguša; te Martinovići, Radičevići, Đuraševići, Hasanovići (od Rovaca), Dodoši i dr.». Da li to znači da ovi Heraci i Herakovići, kojih je bilo u Slavoniji tokom XVIII i XIX veka, dolaskom sa Njeguša nisu nosili prezimena Popović, Petrović itd. već samo i isključivo Herak(ović), ili Kašićev (i Grujićev) podatak o njeguškom poreklu ovih Herak(ović)a nije tačan ? B) J. Erdeljanović «Stara Crna Gora», 448. str.: «Popovića (- Herakovića) ima iseljenih u Srbiji u Petrovom Selu (vele 3 – 4 kuće) i u Bugarskoj. A od njih će biti i Herak u ceklinskom selu Dodošima (u Riječkoj Nahiji), za kojeg se kaže: ''Herak je iz Herakovića, s Njeguša'' (slavi Petkov-dan [fusnota 4 – Etn. Zborn. XV, 618.]), i još E r a k o v i ć i u selu Oglađenovcu u valjevskoj Podgorini, o kojima se saopštava, da su ''sa Njeguša u Crnoj Gori'' (slave Sv. Jovana) [fusnota 5 – Etn. Zborn. VIII, 823.]». Erdeljanović je, očito, informaciju o oglađenovačkim Erakovićima preuzeo iz knjige Ljubomira Popovića [1.IX 2011.: do sada nisam čitao Etnografski zbornik VIII, tako da ne znam izvorni tekst koji je služio Erdeljanoviću. Na http://www.maksimovic.info/literatura/naseljasrpskihzemalja.html piše da se autor knjige «Колубара и Подгорина» (Beograd, 1907. god.) ne preziva Popović već Pavlović. Izgleda da je na internet-prezentaciji, o etnologiji Oglađenovca, [12.X 2011.: bila] štamparska greška.] «Kolubara i Podgorina» (http://www.crkva.org.yu/selo.htm , http://www.malikorak.org.rs/crkva/selo.htm): «Pred kraj 17. veka spustile su se 2 porodice današnjih Erakovića iz sela Semegnjeva, u Starom Vlahu, starinom sa Njeguša u Crnoj Gori; njih je po raznim prezimenima: Jankovići, Pejići i Erakovići, slave sv. Jovana. Starog Eraka doveli su Turci i naselili prvo u Jautini pri izvoru Potoka, gde su i danas njegovi potomci.». S obzirom na nedovoljnu preciznost ove Ljubomirove rečenice, Erakovići su podjednako ubedljivo mogli nastati i na prostoru Srbije i na prostoru Njeguša (sve u zavisnosti gde je tačno Erak dobio decu). Ljubomir Pavlović uopšte ne iznosi kako se taj Erak prezivao, tako da Erdeljanovićevo mišljenje, da su oglađenovački Erakovići pripadali Popovićima, može biti i tačno i netačno. Ostaje da se utvrdi poreklo Erdeljanovićevih povezivanja ''Popovići – oglađenovački Erakovići'' i ''Popovići – Herak iz Dodoša''. Herak iz Dodoša predstavlja, ovde, možda ime a ne prezime (?).
[19.VIII 2012.: na 240. strani knjige ''Ријечка нахија у Црној Гори'', Андрија Јовићевић, Библиотека: Фототипска издања, уредник: Драган К. Вукчевић, ЦИД Подгорица 1999., изворно издање из 1911. (теренска испитивања започета 1906. год.), piše: «Х е р а к је из Хераковића, с Његуша, по чему се тако и зове. Његов је стари утекао отуда од крви и настанио се у Салковини прије 80 г., а доцније се преселио у Додоше, гдје и данас његово потомство броји само 1 дом. Слави Петков-дан (14. X.).»
Čini mi se da nije sve jedno da li je ovo dodoško prezime nastalo direktno iz imena Herak ili iz prezimena Heraković skraćivanjem ono ''-ović''. Ako je reč o progonu, može se zaista raditi o skraćenju. Međutim, ako je reč o zametanju traga da se ne bi kojim slučajem otkrilo da su sa Njeguša ili slično, mislim da je neobjašnjivo da se ''azil'' traži blizu Njeguša i to ne potpunim promenom prezimena. Iz tog razloga, ''Heraković'' ovde možda ne bi nosilo značenje genetske pripadnosti istoimenoj njeguškoj familiji već bi imalo toponimsku simboliku pripadnosti selu (tzv. eponimno prezime)?] C) Rade Filipov Pejović – Eraković «Erakovići u Banjanima», Podgorica 2002. i Svetozar Tomić «Banjani», Srpski etnografski zbornik, knj. LIX, 1. odeljenje, Naselja i poreklo stanovništva, Beograd 1949. (terenska istraživanja vršena 1940. god.) Svetozar Tomić je kod banjanskih Erakovića zabeležio 4 verzije njihovog porekla (77. i 78. str. Tomićevog rada a 353. i 356. str. cele LIX knjige Srp. etno. zbornika; kurziv je u izvoru): «Preci Erakovića su: Vukota došao iz Velestova – Mirko Vukotin – Sulja (Krsto) Mirkov – Lazar Suljin – Mijajlo Lazarev – Simo Mijajlov (čovek od četrdeset godina) i Lazar Simov (1940. g. dete od 7 godina). Vele da se Vukota doselio iz Velestova na Tupan pre 180 godina, […]. Po drugom predanju priča se da su iz Velestova došli od Erakovića Marko i Turo, a od Kilibarda Živko, Pero i Radule, i nastanili se u Gornjem Tupanu u opustele kuće Komnenovića u kojima su i vatru zatekli. Pričaju dalje da su ovi Velestovci imali ugovor sa Osmanom Šeovićem iz Korjenića da se nasele na Osmanovu zemlju na Gornjem Tupanu. Oni su se prvo nastanili na Selinu, a odatle su se posle rasturili po Gornjem i Donjem Tupanu. Po trećoj verziji Erakovići i Kilibarde su od dva brata od kojih je jedan bio ''erav'' (razrok) a drugi kilav. Od eravoga brata su Erakovići a od onoga drugoga Kilibarde. Po četvrtoj verziji, koja izgleda da je najverovatnija, Erakovići su u Banjanima poreklom iz Velestova, sa Čeva a starinom su sa Njeguša. Predanje glasi: neki Erak digne se sa Njeguša i otseli se u Velestovo. Naseli se u Breškov Do. Po ovome Eraku prozvali su se Erakovići. Oni, iako su sa Njeguša, nisu rod onim Erakovićima (Petrovićima) koji su starinom, kako vele, ispod Njegoša. Od Eraka u Breškovom Dolu narodi se čitavo selo i otešnja, te onda jedni otsele se u Brda – Bjelopavliće – u selo Bogmiloviće a drugi u Banjane i ovi se nastane u selo Tupan. Đoko Radov Eraković, koji je imao 1912 godine 75 godina starosti, veli da je njegov deda Marko, otac Radov, od pola godine donet u Banjane. I Rade je još išao i kupio kesim od svoga imanja u Breškovom Dolu za vreme Sv. Petra i vladike Rada. Preci su ove porodice, u koliko mi pričaše Đoko Radov: Erak – Tomaš Erakov – Stanoje Tomašev – Marko Stanojev – Rade Markov – Đoko Radov.». R. F. Pejović – Eraković na 40. strani svoje knjige govori čak i o petoj verziji (o Nikoli), koju nisam uspeo naći kod S. Tomića: «Takođe se ne zna ko je bio rodonačelnik Erakovića na Velestovu, ni koliko su se zadržali na Velestovu. Pominje se ogranak Herakovića, čiji je rodonačelnik bio Erak, a po drugima to je bio Nikola.». [1.IX 2011.: Tadija Eraković u «Ђеде, причај ми о Ераковићима» na 5. str. piše: «По предању, неки Ераковићи (Никола Ераковић) су се преселили са Његуша на Велестово у Брешков до почетком 17 вијека. Са Велестова су се преселили у Бањане, […].»] Kao da dobijamo sliku o tri (H)eraka sa Njeguša – jedan odlazi 15-ak km severoistočno od Njeguša u Velestovo (recimo krajem XVII ili u prvoj polovini XVIII veka, jer je Tomaš Erakov rođen hipotetički između 1715. i 1740.), drugi sa Njeguša dolazi na padine Zlatibora u Semegnjevo (recimo sredinom XVII veka jer već krajem XVII veka Erak, ili dve porodice ili i Erak i dve porodice, silazi iz Semegnjeva u Jautinu u Oglađenovac), a treći Herak [1.IX 2011.: kao što rekoh, pod hipotetičkim uslovom da je reč o imenu a ne prezimenu] je pronađen u Dodošima (između Rijeke Crnojevića i Podgorice). Znači li to da imena pomenutih rodonačelnika porodica u Velestovu, Oglađenovcu i Dodošima predstavljaju dokaz postojanja nekakvog običaja davanja imena (H)erak deci tokom XVII–XVIII veka na Njegušima? Odgovor na ovo pitanje u velikoj meri zavisi od tačnosti predanja, odnosno od istinitosti povezivanja oglađenovačkog, velestovskog i dodoškog (H)eraka sa njeguškim predelom. D) u trouglu Split – Šibenik – Knin, u Dalmaciji, od davnina žive jedni Erakovići čija je slava Sv. velikomučenik Georgije (Đurđevdan). Koliko do sada znam, od svih pravoslavnih Erakovića na Balkanu oni su jedini koji sada slave ovu slavu. Poznato je da svi (uz manje izuzetke) njeguški Petrovići i Rajičevići slave Đurđevdan, preslavljaju Uspenije Presvete Bogorodice – Veliku Gospojinu, a ''zavet'' im je Cvetna Nedelja (Vidak Otović je smatrao da su Herak i Rajič prvobitno preslavljali Sv. Savu, pošto je to ''zavet'' i preslava većeg dela Popovića, dok je, za razliku od njega, Ilija Popović pretpostavljao mlađu prošlost Sv. Save kao preslave. Svetozar Tomić je, pak, mislio da je Herakovićima i Rajičevićima najranija preslava Sv. Nikola sa čim se Erdeljanović nije slagao). Ukoliko se dokaže njeguško poreklo pomenutih dalmatinskih Erakovića i njihova veza sa Herakom Đurđevićem (nije nemoguće da su oba Heraka, Đurđević i Heraković, imali više sinova), biće to, možda, prvo otkriće takve vrste o kontinuitetu postojanja (H)erakovića na Njegušima koji nisu ni Petrovići ni Popovići a ni Rajičevići.
II Druga stvar koja mi se učinila skrajnutom je problem određenja Rajičevog prezimena. Naime, u predanjima (ili bar u zapisima istoričara XIX veka koji nisu potpuno pouzdani) se Herak i Rajič obično označavaju kao braća. Pošto se sin Heraka Đurđevića, Herak Heraković, obično poistovećuje sa Herakom iz predanja, po logici stvari je i Rajič, onda, sin Heraka Đurđevića. Odatle se izvodi zaključak da i Rajič nosi prezime Heraković. Dakle, Herak Đurđević bi imao dva sina: Heraka Herakovića i Rajiča Herakovića. Ovakav zaključak bi mogao srušiti kompletno tradicionalno shvatanje. Tako, ispada da su Radonjići, Podubličani i Pende takođe Herakovići isto kao i Popovići-Petrovići. Naravno, sve je ovo samo moje opažanje koje se, za sada, ne može naučno potvrditi.
III A) planina Njegoš (1721 m), B) zaseoci Počivala i Muževice, C) brdo Erakova Gradina, D) previja («Stara C. G.», 425. str. gore) Zlatna Strana su toponimi koji se vezuju za ime (H)erak i prezime (H)eraković. Svih pet pomenutih toponima se nalaze gotovo jedno do drugog u zapadnom delu Crne Gore, severoistočno od Velimlja.
A)Prve ličnosti koje su a) objektivno i kritički, b) subjektivno i tendenciozno ili c) neutralno izveštavale o bilo kojoj vrsti povezanosti Heraka i Rajiča sa zapadnocrnogorskom planinom Njegoš:1. vladika Danilo I (oko 1670 – 1735.), vladika Vasilije (1709 – 10.III 1766.; izmislio je [1.IX 2011.: izmislio je po mišljenju R. Kovijanića: 21., 26. i 29. str. u «Književna proučavanja – Njegoš-Mažuranić narodni pesnik»], za rodonačelnika, nekakvog ''vojvodu Njegoša'' a to prihvatili Dušan Vuksan i Isidora Sekulić) i vladika Petar I Petrović (1747-1830.) – pošto su ovi Petrovići prvi počeli upotrebljavati nadimak Njegoš umesto dotadašnjeg Njeguš (a Njeguš su koristili svi, ne samo Petrovići), Erdeljanović pretpostavlja da je to jedan od dokaza postojanja, još u doba ovih Petrovića, predanja o povezanosti Heraka sa planinom Njegoš; 2. Sima Milutinović Sarajlija u «Istorija Crne Gore» 1835. (od njega prepisali [*]: vojvoda Milorad G. Medaković u «Život i običaji Crnogoraca» Novi Sad 1860. i «Povjesnica Crne Gore», Dimitrije Milaković i Đorđe Popović u «Istorija Crne Gore», Anri Delari u «Tri Francuza o Crnoj Gori» kasnije izdanje iz 1949. Cetinje, Marko Dragović 1884. god., Vuk Karadžić, Nićifor Dučić i dr.); 3. Leontije Ninković (u «Dan», list za nauku i književnost, godina II, sv. 1-2., Cetinje 1911.); 4. prota Milutin Novičin Cerović (njegove zabeleške objavio Alfred Makanec u zagrebačkom «Obzoru» br. 179 iz 1925. godine; prota je pisao po pričama knjaza-kralja Nikole I Petrovića Njegoša koji je tendenciozno i bez osnova povezivao Ceroviće, Tomiće i druge Drobnjake sa poreklom Petrovića – kaže Andrija Luburić; Luburić sumnja i u profesionalnost osoba koje su objavile članak u «Obzoru» [1.IX 2011.: da li je Luburić sumnjao u profesionalnost dotičnih, ne znam. Takav zaključak sam (moguće pogrešno) stekao čitajući rečenicu na 420. str. «Stare Crne Gore»: «''Чланак у Obzor-у, у коме су објављене забелешке проте Милутина Церовића, обилује многим нетачностима и изгледа да је преправљан. […].''»]; Anica Šaulić u «Novica Cerović», Nolitovi ''Portreti'', Beograd 1959., iznosi kazivanja kneza Nikole Cerovića čija je kvalitativnost slična pričama Milutina Novičinog Cerovića); 5. Andrija i Petar Popović (njihova je kazivanja zapisao J. Erdeljanović); 6. protojerej Jovan Radonjić (u «Genealogija porodice Radonjića»); 7. Vidak Otović (zabeležio kazivanje Iva Vrbice, pop Marka Bećira, prote Minje Radonjića i Laza Perićeva Popovića iz Njeguša); 8. Svetozar Tomić (u Etnografskom zborniku, IV, 437-438. str.; verovatno zabeležio priče čije je poreklo slično pričama Milutina Novičinog Cerovića); 9. Pavle Apolonovič Rovinski (u «Черногорiя», II, 1., 1888. god.; postoji i njegova knjiga «Djela o Južnim Slovenima»: o Njegošu, preveo Radisav Paunović) je jedan od prvih koji je nešto kritičkije (mada kod nekih drugih segmenata nije bio toliko kritički orijentisan) sagledao Herakov dolazak sa planine Njegoš i izrazio sumnju da su Herak i Raјič nazvali podlovćenske Njeguše po zapadnocrnogorskoj planini Njegoš jer se Njeguši spominju mnogo ranije (zanimljivo je da R. Kovijanić u «Književna proučavanja …» ne pominje ovo kritičko gledište Rovinskog [**]); 10. Andrija Luburić je osporavao podatke iznete od strane Leontija Ninkovića, Milutina Novičinog Cerovića i drugih, i utvrdio je, uradivši istraživanja, da ne postoje nikakvi materijalni dokazi koji bi ukazivali na boravak Eraka i Rajiča pod planinom Njegoš; 11. Ilarion Ruvarac (u «Montenegrina», 138, 145, 151.str.) je bio ''ekstreman'' u analizi povezivanja Heraka i Raiča sa planinom Njegoš i smatrao je to povezivanje prostom izmišljenom bajkom (Kovijanić se, kasnije, neće slagati sa tim da je apsolutno sve izmišljeno). [*] – 1.IX 2011.: što se ''prepisivanja'' tiče mislio sam na: a) 413. i 416. str. «Stare Crne Gore»: «В. М. Г. Медаковић понавља у своја три дела […] у главном ово исто што је рекао Сима Милутиновић, […]. Исто тако понављају наведено саопштење Симе Милутиновића и разни други писци, нпр. Марко Драговић, […]; Ђ. Поповић […]; Н. Дучић, који одступа од тога казивања само у толико, што вели, […]. […] Илариону Руварцу била су позната само она казивања, која су саопштили Сима Милутиновић и остали писци, који се у главном на њега наслањају […].» i b) 29. str. «Književna proučavanja …»: «7) Име Његош [inače, izgleda da se podlovćensko selo Njeguši ranije nazivalo ''Njegoši'' a još ranije verovatno ''Njegouši'': 27. str. «Književna proučavanja …» – hijerakul] не долази по црногорско-херцеговачкој планини Његош, откуда се доселио Његошев предак Херак, како каже породично и народно предање, које је први објавио Његошев учитељ Сима Милутиновић, а затим Његошеви секретари Медаковић и Милаковић, и секретар кнеза Данила Француз Делари (Delarue), што је прихватило више писаца историје Црне Горе, старијих (Вук, Дучић, Драговић, Ђ. Поповић) и млађих.» [**] – 1.IX 2011.: na ovakvo zapažanje, o Kovijanićevom nepominjanju, navela su me značenja sintagmi u rečenici na 18. str. «Književnih proučavanja …» koje sam podvukao: «Народно предање о Хераку и Рајичу било је познато и самом Његошу [misli se na njegovo pismo Osman-paši Skopljaku – hijerakul] […]. За ово народно предање знали су сви старији историчари који су писали историју Црне Горе: Василије Петровић, […] Марко Драговић, Анри Делари, Павле Ровински и други. Углавном, сви су прихватили ово предање као вјеродостојно, осим Руварца.». Kovijanić je ipak naveo na 19. str. sumnju Rovinskog u prenos imena planine Njegoš na ime podlovćenskih Njeguša, a na 29. str. da ime Njegoš «Не долази ни по личном имену Његош, непознатом оснивачу братства и племена, како су тврдили Руварац, Ровински, Јиречек и Ердељановић; […].».
B) Počivala i Muževice: jedini koji povezuje ova sela sa precima njeguških Herakovića je Leontije Ninković. List za nauku i književnost, «Dan», je 1911. (godina druga), u 1. i 2. svesci, od 84. do 86. strane, objavio Ninkovićeve podatke sa puta kroz Banjane. Severoistočno od Velimlja je naišao na seoce Počivala a u njemu na crkvu posvećenu Svetom Savi. 416. i 417. str. «Stare Crne Gore» (kurziv je u izvoru): «Леонтије Нинковић саопштава поред осталих и ове податке са свога пута у Бањане, поглавито у велико насеље Велимље под планином Његошем и око њега […] : ''Сјеверо-источно од Велимља за непун сат хода – идући планини Његошу – налази се мало сеоце Почивала са црквом храма св. Саве …'' ''Са сјеверне стране цркве, у близини олтара налази се једна средњевјековна гробна плоча са следећим натписом : ''Асе лежи раб Божи Херак Мисалић''. Овај натпис није до сада објелодањен, јер је гробница с малим изузетком била затрпана земљом. Чим сам овај натпис прочитао, одмах сам створио закључак : да има јаког основа за претпоставку, да је овај Херак родоначелник многоразгранате Хераковића породице испод планине Његоша, и да су се до Херака прозивали ''Мисалићи''. Овај мој закључак потврдили су и неки сељаци из тог села увјеравајући ме, да је колијевка Хераковића село Мужојевина, четврт сата сјеверо-источно од ове црквице''. ''И ако породична традиција тврди, да је Херак са братом Раичом преселио испод Његоша на Његуше, ипак мислим, да има основа за претпоставку, да је Херак Мисалић, који је покопан код светосавске цркве под Његошем, родоначелник Хераковића породице. Пошто су традиције услијед дуговременог препричавања често пута помршене и једно другим замијењено, мислим, да се то могло десити и у традицији Хераковића''. Ако им је, вели, старина и могла бити из Зенице у Босни, вероватно је, да им је приликом сеобе била станица у околини Билеће, ''јер под једним стећком код Билеће почива један Мисалић, који је без сумње сродник Херака Мисалића испод Његоша.''». Vukota Miljanić u «Prezimena u Crnoj Gori», Beograd 2002., piše da se Misalić iz Počivala pominje i kao Mislać. Miljanić se, pritom, poziva na R. Kovijanić «Pomeni crnogorskih plemena…», knj 1. i Vojislav Đ. Miljanić «Ka rasvetljavanju nekih detalja iz života predaka Petrović-Njegoš», Ispod planine Njegoš, Istorijski zapisi br. 3, Titograd 1989. [1.IX 2011.: hteo sam reći sledeće: pre Miljanićeve knjige-leksikona «Prezimena u Crnoj Gori» znao sam gore navedeni Erdeljanovićev tekst o istraživanjima Ninkovića i Luburića o Heraku Misaliću. Krajem marta 2004., kada sam prvi put čitao Miljanićevu knjigu, prvi put sam saznao za oblik ''Mislać''. U odrednici za prezime Misalić piše: «, Почивала (обронци Јеловице), Никшић и као: Мислаћ; Б: ВМЊ 20, ЛИП, СЦГ 416, 417, 421, Ве 46.» a ispod, u odrednici za prezime Mislać: «, Почивала (Велимље), Никшић, види: Мисалић, Б: СЦГ 421.». Bibliografska (''Б:'') skraćenica ''ВМЊ'' je za pomenutu knjigu Vojislava Đ. Miljanića. Na http://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/crnojevici/detalji_iz_zivota_predaka_petrovica_njegosa_v_miljanic.htm stoji, doduše, drugačiji naslov. Međutim, na http://www.ff.ac.me/dokumenta2/PRELOM%20ZBORNIKA%20NJEGOSEVI%20DANI%20II.pdf piše, izgleda (nisam sve otvarao), «Ka rasvetljavanju nekih detalja iz života predaka Petrović –. Njegoš za vrijeme boravka ispod planine Njegoš, Istorijski zapisi, […]», tako da nisam siguran o čemu je reč [13.XII 2011.: proverio sam 505. stranu knjige i tamo doslovno piše (istaknuta slova i kurziv su u izvoru): «ВМЊ – Војислав Ђ. Миљанић, професор, КА РАСВЕТЉАВАЊУ НЕКИХ ДЕТАЉА ИЗ ЖИВОТА ПРЕДАКА ПЕТРОВИЋ – ЊЕГОШ, испод планине Његош, Историјски записи, број 3, Титоград, 1989.»]. Skraćenicu ''ЛИП'' nisam uspeo pronaći u «Prezimena u Crnoj Gori». ''СЦГ'' je «Stara Crna Gora», a ''Ве'' je ''R. Kovijanić «Pomeni crnogorskih plemena…», Titograd 1974., knj. 1.''. Nisam dugo čitao «Prezimena u Crnoj Gori» tako da ne znam da li sam nešto pogrešno prepisao [13.XII 2011.: ima ''ЛМР'' (''Лоза и родослов братства Меденица''), ''ЛП'' (''Летопис попа Дукљанина''), ''ЛПЈ'' (''Лексикон писаца Југославије''), ''ЛПК'' (''Пречиста Крајина'') a nešto od toga bi se možda moglo odnositi na ono ''ЛИП'']. Međutim, listajući pomenutu knjigu sećam se da sam nailazio na veći broj štamparskih grešaka u samoj knjizi pa sam u tom kontekstu mislio da je i oblik ''Mislać'' (bez slova ''a'' između ''s'' i ''l'' i bez slova ''i'' između ''l'' i ''ć'') u nekom smislu štamparska greška ili slično.] Andrija Luburić je ukazao na veći broj Ninkovićevih nepreciznosti i nepotpunosti, pa ga dopunjuje. 421. str. «Stare Crne Gore»: «У односу на податке у чланку Леонтија Нинковића – које смо напред изнели – г. Лубурић каже: ''Сеоце Почивала је удаљено два сахата од планине Његоша. Црквица Св. Саве, која је у том сеоцу, грађена је по народном предању око Косовске Битке, а била је оборена и пограђивана око 1600 године. Братства Матовићи и Крушићи, која станују у том селу, прислужују Савин-дан а доселила су се 1502 године са Косова. Плоча у црквици Св. Саве, на којој је био натпис Херака Мисалића, изломљена је пре неколике године. Источно од села Почивала има врх, који се зове Еракова Градина. Село Мужевице (не ''Мужојевина''), које је под планином Његошем, далеко је два сахата (а не четврт сахата, као што вели Леонтије Нинковић) од Почивала и насељено је тек 1858 године, а до тог времена није имало сталног насеља (можда су само привремено становале ту кадгод какве избеглице).'' ''Према свима овим подацима, као и на основи осталих својих истраживања, мислим, да Херак Мисалић нема ништа заједничко с родоначелником његушких Хераковића.''» Svetozar Tomić je 1940. saznao da su Počivala zaseok sela Prigredina, a Muževice zaseok sela Miljanići. Zabeležio je i dve verzije porekla Matovića (i Krušića koji su im jedan rod) iz Počivala: prva je da su od Mataruga a druga da su iz Banjske kod Kosova i da im je predak knez Pejo Slavujević. Slave Jovandan a prislužuju Savindan. Malog su rasta, crnomanjasti i slabo se žene. Na 74. str. Tomićevog rada (a na 350. str. cele knjige), nastavlja se: «Njihova je crkva Sv. Sava na Počivalima. To je, vele, najstarija crkva u plemenu; mala je i bez kubeta. Bila je sva u zemlji pa su je Matovići i Krušići 1908 godine obnovili. Više vrata joj stoji novi natpis: ''Ovaj je hram starina Matovića–Krušića''. Crkva ima izvesne freske; jedne starije malo bolje i po izradi i po boji, a jedne docnije otprilike pre 80-100 godina vrlo slabe i po boji i po radu. Na odeždama svetaca u oltaru, umesto običnih krstova, nacrtani su krstovi sa ocilima u uglovima. […] Prilikom obnavljanja i krpljenja lepa iznutra, mnoge su freske sasvim iskvarene.», piše Tomić.
C) Erakovu Gradinu pominju A. Luburić i S. Tomić. Tomić izveštava na 14. str. svog rada (kurziv je u izvoru): «Malo veća glavica u Banjanima, koja se na vrhu završava čvrstim kršem, zove se Gradina: Erakova Gradina, Kovačeva Gradina, bez obzira da li ima na tim glavicama kakvih zidina od kakve građevine ili nema.», a na 16. str. «Velimsko Polje, uglavnom, plave ''izvori'' ispod Jelovice i ispod Velikog Prisoja. To su ''izvori'' ispod Ćalove Kose, a drugi ispod Erakove i Ivanove Gradine i oni ispod Klenja.». Na 73. str., pod naslovom ''2. Selo Velimlje [f. 1 – Velimlje se sada retko pominje: ono je podeljeno na dva sela: Prigredinu i Miloviće] […]'': «[…] Velimlje je sa svih strana opkoljeno brdima srednje visine: na severu je Velimsko Prisoje, na zapadu Zaljuta, na jugu Marića Glavica, na istoku Golo Brdo a sa severoistoka Erakova Gradina. Naselja su ili po stranama ovih brda ili po dnu njih.», a na 74. str. (pod istim naslovom): «Ispaše su u selu: Ćalove Kose i Erakova Gradina.». U Banjanima postoje i toponimi Cerak (zaselak pripada Donjem Tupanu; toponim nastao po drvetu ceru ili…?) i Jerkovina (njiva u Gornjem Tupanu).
D) Erdeljanović u «Staroj Crnoj Gori» beleži na 443. str. da je njeguško bratstvo Punoševića kazivalo predanje «da su Herak i Rajič došli u Njeguše ''po tragu'' njihova [od Punoševića – hijerakul] pretka Punoša, […].». Naime, postoji verovatnoća da je taj Punoš pripadao velikom starom bosansko-hercegovačkom plemenu Vojinovića (videti Dušan Otašević «Njeguši kroz vrijeme (XIV – XX vijek)», Podgorica 1999.), da je iz Bosne došao na Zlatnu Stranu – blizu planine Njegoš, a zatim da se sa Zlatne Strane preselio pod Lovćen (u Njeguše). Herak i Rajič su pratili ovu putanju i pod Lovćen došli nakon Punoševog dolaska a možda u isto vreme sa njim. «Stara Crna Gora»: «I po predanju njeguških bratstava Herakovića i Rajićevića, […], preci tih bratstava Herak i Rajič su prilikom svog doseljenja u Njeguše zatekli Punoševiće, po nekima šta više i samog Punoša sa sinovima, u Dugom Dolu.». Sve ovo ukazuje na možda nekakvu srodnost Heraka, Rajiča i Punoša, odnosno Bogutovića-Đurđevića i Vojinovića. Milan Karanović je, u «Iseljeni Drobnjaci», Glasnik Zemaljskog muzeja za 1925. god., str. 79., izneo mišljenje «da su ti rodovi [misli se na 6 drobnjačkih bratstava, o kojima govori ''drobnjačko predanje'', a među njima i na pretke Herakovića i Rajičevića – hijerakul] mogli biti ograncima ''makar i sporedne vlasteoske loze Jablanić – Rađenović – Pavlović i Kosačine – Sandaljeve''[…].», prenosi Erdeljanović na 415. str. svoje knjige.
Kao što se vidi, konstrukcija ''Muževice, Počivala, Erakova Gradina, Zlatna Strana, planina Njegoš – Herak, Rajič, Punoš'' je dosta složena. Mogu biti slobodan i reći da u ovoj priči postoje dva ključna momenta, na koje nije obraćana dovoljna pažnja: 1.pitanje porekla predanja o muževičkoj kolevci Herakovića kod ''nekih'' seljaka koje je Ninković ispitivao u Počivalama – cela priča o Muževici (zaseoku blizu Zlatne Strane podno planine Njegoš) je u osnovi misteriozna. Pokušaću izvesti jedan logički sistem: ako su Ninković i seljaci razgovarali o Heraku Misaliću iz Počivala, a seljaci pritom kazali da jedni Herakovići potiču iz Muževica, onda su Ninkovićevi sagovornici smatrali da potomci Heraka Misalića (Herakovići) potiču iz Muževica. Dakle, ključno pitanje je: da li je predanje Ninkovićevih seljaka povezalo Heraka Misalića iz Počivala sa Herakovićima iz Muževica ili su Herakovići iz Muževica smatrani potpuno nezavisnim od Heraka Misalića iz Počivala. U prvom slučaju, da je predanje direktno povezalo Heraka iz Počivala sa Herakovićima iz Muževica, bio bi to dokaz da Herakovići iz Muževica nisu preci Petrovića-Popovića s obzirom da već postoje i Herak Đurđević i Herak Heraković. U slučaju da predanje potpuno razdvaja Heraka iz Počivala od Herakovića iz Muževica, to bi iniciralo možda dve stvari: A) dokaz da i u Muževicama-Počivalama i kod njeguških Punoševića postoje eventualne paralele sa predanjem o seobi Punoša, Heraka i Rajiča, i B) u Muževicama su živeli neki Herakovići čije poreklo i potomstvo istorija tek treba otkriti; 2.pitanje porekla naziva glavice Erakova Gradina – nije mi sasvim jasno zašto Svetozar Tomić na 322. strani «Banjana» piše ''Erakovića Gradina'' dok svuda drugde ''Erakova Gradina''. Verovatno je ovaj drugi oblik ispravniji i precizniji [13.XII 2011.: možda su, pak, banjanski Erakovići koristili okolinu Erakove Gradine za svoju ispašu?]. Mislim da je naziv ove Gradine nastao mnogo pre doseljavanja prvih Erakovića iz Velestova. Oblik ''Erakova Gradina'' ukazuje da je glavica dobila ime očigledno po osobi koja se zvala (H)erak a ne po osobi koja se prezivala Eraković. U samoj blizini Erakove Gradine je pominjano seoce Počivala, a u njemu sahranjeni Herak Misalić. Možda postoji veza? [1.IX 2011.: hteo sam, u stvari, reći da sam imao utisak da postoji mogućnost postojanja skrajnutosti razmatranja o mogućnosti da je i naziv Erakova Gradina taj koji je mogao uticati na nastajanje kasnijih predanja ili mišljenja o boravku Heraka i Rajiča pod planinom Njegoš.]
IV Nepisano je pravilo da gotovo svi pravoslavni (H)erakovići i (H)eraci najpre poveruju da potiču od Heraka i Rajiča i da su u srodstvu sa Petrovićima Njegošima [***]. Zanimljivo je da je pred kraj XX i početkom XXI veka ovaj fenomen jednako snažan kao s početka XX stoleća. Pomenuću, kao primer, knjigu Rada F. Pejovića – Erakovića, «Erakovići u Banjanima», Podgorica 2002., u kojoj autor na nekoliko mesta (str. 19. i 40.) piše o nepostojanju dokaza veze između njeguških Herakovića (Popovići, Petrovići, slava Đurđevdan) i banjanskih Erakovića (slava Aranđelovdan), ali uprkos tome na 18. i 38. strani izražava veru u kompetentnost njegovog profesora istorije, dr Petra I. Popovića (napisao «O Erakovim potomcima», Godišnjak Filozofskog fakulteta, knj. XVIII/1, 1975.) koji smatra da nema sumnje u pomenutu vezu. Posebna studija (kao dodatak razumevanju celokupne etnološke i antropološke slike) bi se mogla otvoriti o analizi (zlo)upotreba dinastije Petrovića (manje Rajičevića) i (zlo)upotreba od strane samih dinastija. Široki spektar najrazličitijih teorija je na usluzi političkim, nacionalnim i ličnim ciljevima: počev od pojedinih diskriminacija i lažnih istoriografija proizišlih iz kuća Petrovića i Radonjića (jednostavan primer je onaj kojeg iznosi Erdeljanović na 422-423.str. ''Stare Crne Gore'' – postoji jedna ''listina'' iz 1770. godine koju su sačinili «svi glavari i starešinstvo opščastva černogorskago» na zboru u Cetinju, a svrha je bila, kako kaže Erdeljanović, da se dom gubernatora Jovana Radonjića-Rajičevića po svaku cenu što više uzdigne; tu, pored ostalog, stoji: «…понеже из древље сеи знаменити дом произишао из Херцеговини од знатнаго сербскаго благороднога Раича жупана Гатачкога [ovde se verovatno radi o iskoristivom elementu koji prećutno (tj. modifikovano) sadrži predanje o seobi Heraka i Raiča kroz Gatačko Polje – hijerakul] (који произходи од високе куће Немањића) који немог трпјети и удржавати насилија турскаго прибјег к пријатељу својему к узможному Ивану Чернојевићу Господину Зетцкому и Черногорскому који јего милостиво примијо и учинијо первим начелником и управитељем в катунској нахији и имао је пред прочими благородними фамилијами первенство и избрао себје мјесто дља пребиванија и поселијо се првоји на Његуше […]»), preko pristrasnih izjava (bilo od osoba svetovne ili duhovne vokacije) da je vladika Rade (Njegoš) poreklom bio: Crnogorac a ne i Srbin, Srbin a ne i Crnogorac, katolik pa time i Hrvat, Srbin katolik, katolik Crnogorac, Hrvat pravoslavac itd. Pokušao sam utvrditi izvor iznalaženja (mogućih) argumenta o katoličkom ''poreklu'' Petrovića i izgleda da se on nalazi kod R. Kovijanića u «Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim spomenicima (XIV-XVI vijek)» Titograd 1974.: «Običavalo se dosta često u to vrijeme, da se sinu daje djedovo ili stričevo ime; očevo ime sinu davalo se rijetko kod pravoslavnih, vrlo često kod katolika. Na porodičnom stablu Herakovića, odnosno Petrovića-Njegoša nalazimo: Ivana Ivanova, Stijepa Stijepova, Nikolu Nikolina; prema tome evo i Heraka Herakova, rodonačelnika njeguških Herakovića.» [1.IX 2011.: Erdeljanović je u «Staroj Crnoj Gori», na 427. str. u fusnoti 2, istakao: «Овде ваља још додати, да је у Његушима јако одомаћен обичај, да се унуцима дају имена њихових дедова, што је врло често узрок ''бркању пасова'' код његушких родова.»]. Tu je zatim i neka vrsta ''potklasifikacije'' – Srbin ali za crnogorstvo, Crnogorac ali propagator srpstva itd. Čini mi se da su najnovije teorije one o Radetovom vlaškom poreklu (varijante Vlah pravoslavac, Vlah Crnogorac, …) i one proizišle od tzv. neoromantičara ''deretićevskog'' kruga kao što su možda Dušan Vukotić (videti http://www.stormfront.org/forum/showpost.php?p=2681054&postcount=22 ili http://www.stormfront.org/forum/showthread.php/1048-1052-1045-1057-1056-266358p3.html pod naslovom «Ero – Gospodar sveta») i, izgleda, ranije pominjani Vasko Kostić. [***] – 1.IX 2011.: ovaj (ne baš srećno sročen) utisak (opravdan ili ne) stekao sam rano, još prilikom prvih susreta sa «Старом Црном Гором». Nekako je povezan sa problematikom koju bih nazvao ''Erdeljanović u narodnoj tradiciji'', odnosno pitanjem koliko i na koji način i da li je uopšte Erdeljanovićeva «Стара Црна Гора» mogla uticati na saznanja i(li) neke vrste mogućih modifikacija porodičnih tradicionalnih (tradicijskih?) sećanja. U tom smislu, koliko je osoba sa prezimenom Erak(ović) moglo direktno doći u kontakt sa ovom (ili ovakvom) knjigom nakon njenog objavljivanja i gde su se ti susreti (najčešće) odvijali (da li su to bile biblioteke koje su neposredno pre i(li) nakon Drugog sv. rata otvarane i popularizovane i u ruralnim mestima)? Za odgovor bi, pretpostavljam, poslužila istorijska skica distribucije tiraža etnografskih radova. S druge strane, kako su se tokom XX veka kretala vanliterarna (vanmasmedijska) predanja o Heraku i Rajiču i da li ih je bilo i van Njeguša?
(August 13, 2008 06:48PM)
U «Srpskom rječniku» (1. izdanje 1814/1818., 2. izdanje 1852.) Vuka Stefanovića Karadžića (26.X 1787. – 26.I 1864.), pod odrednicom ''Herak'', piše (za preciznost akcentualizacije ovde, kao i u narednim tekstovima, konsultovati izvor): «Хèрâк, m. Mansname, nomen viri: Ни куди Херака, ни хвали Петака: оба су брата једнака».
Trenutno nisam u mogućnosti odrediti geografsko područje nastanka ove izreke, odnosno, područje gde je Vuk pronašao izreku. Pretpostavljam da je u pitanju Crna Gora ili Hercegovina (?).
Zanimljivo je da se u Narodnoj biblioteci na Vračaru nalazi dokument sledećeg naslova: «ЕРАК И ПЕТАК. КАЛЕНДАР ЕРАКЬ и ПЕТАКЪ. Србско – народный календаръ. Издао Еремия Обрад. Карађић. год. –2–. –У Београду, у штампарiи Николе Стефановића, – ; 12˚ За просту годину 1865. /са 1 прил./. – /в. г./ ; стр. 24+16»
Dokument se smatra raritetom i, nažalost, teško je dostupan.
Ljubaznošću mog saradnika, Denisa Eraka, saznao sam da kod bosanskih Peraka postoji izreka «Ne hvali Eraka ni kudi Peraka, jer su oba psa jednaka». Očigledna je rasprostranjenost ove izreke koja se pojavljuje u više verzija. Pomislio sam da bi poreklo porodice Perak otkrilo i poreklo same izreke [25.VIII 2012.: ovo zavisi i od toga da li su Peraci izreku nasledili iz svoje starine ili su je čuli tek nedavno]. Saradnik Denis piše: «Ni oni sami ne znaju odakle potiču. Znaju da je njihov djed odnekud došao i udomazetio se u Prisoje [Prisoje se nalazi par kilometara zapadno od Jajca u Bosni – hijerakul] u bogatu porodicu. Slave dvije slave, jednu od te porodice Sv. Stefana 09.01 i od tog Peraka Đurđevdan.». U knjizi Vukote i Akima Miljanića «Prezimena u Crnoj Gori», Beograd 2002., piše: PERAK, Lepetane (Kotor) – bibliografija: Matična knjiga rođenih, sv. 8, SO Herceg-Novi. To su, ujedno, i jedini zabeleženi Peraci u celoj Crnoj Gori.
Za preciznije određenje porekla Vukove izreke neophodno je istražiti eventualno još neka prezimena (Petaković, Petković) kao i samu Vukovu literaturu.
(August 16, 2008 05:34AM)
Zahvaljujući g. Strahinji Erakoviću, došao sam do celovitijeg (delimični tekst sam prvi put pročitao avgusta 2004. god. u knjizi prof. Tadije Erakovića «Ђеде, причај ми о Ераковићима» na 2. i 3. str.) odlomka knjige «Хиландарска чудотворна икона Богородице Тројеручице», Крушевац, ТДК, 1997. Autor, Milovan Erac, u ''Umesto beleške o autoru'' piše:
«Помени Господе слуге своје
Путујем, знано од 1300. године [фуснота 1], и стигох, вољом и превеликом милошћу Божјом, да књигу ову саставим. Темељ мој је у Некрополи Блатског дола код Стоца. Ту је уснуо у Господу војвода Влатко [ф. 2], међу својим Владиславићима [ф. 3] из катуна Бурмаз [ф. 4]. Ту су корени грофа Саве Владиславића [ф. 5], песника и дипломате Јована Дучића [ф. 6]… Ту је и данас високи камени крст [ф. 7] последњег доњовлашког кнеза Херака Владиславића [ф. 8], родоначелника Херака, Хераца, Ераца [ф. 9], Хераковића, Ераковића, куће Његоша…
И Хераци се моји по свету растурише и кости своје посејаше по земљи овој. Из Херцеговине своје, Трговачким путем [ф. 10], стигоше сеобе [ф. 11]. И опет су пут свој обележавали људскошћу, да потомцима часно име оставе. Код манастира Жиче једни остадоше [ф. 12], а други наставише пут и настанише се на врху планине, између два манастира, Љубостиње и Каленића, у селу Рајинцу. Па када су Турци исекли све живо у Рајинцу остало је од Ераца двоје мушке деце, од којих је једно отишло у Кнић у Гружи, а друго се доселило у Малу Дренову [ф. 13]. Тај досељеник на крштењу доби име Радивоје [ф. 14]. Касније да би имао ко Малодреновцима одела да шије, Радивоје даде део авлије своје Станоју абаџији да се ту са својима настани [ф. 15]. Радивојев млађи син Радослав [ф. 16] посла свога сина Лазара у Крушевац, где изучи терзијски занат [ф. 17]. Видевши како је лепо писмен бити, Лазар даде њиву [ф. 18] да на њој Малодреновци и Сугубинци саграде школу [ф. 19]. Потом посла свога најстаријег сина Алексу у Чачак код налбантин [ф. 20] постаде [12.IX 2011.: nadam se da sam dobro pročitao Strahinjin rukopis u ovoj rečenici, a prethodno da je Strahinja dobro prepisao – hijerakul]. Војислав најмлађи син Алексе постаде трговац и песник [ф. 21]. Када су опет родољуби гинули и Војислав је стрељан на брду Бубњу код Ниша. Мени, сину његовом, од Бога измољеном, оставио је име часно своје, своју супругу, богобојажљиву мајку моју Јеленку [ф. 22] и гусле на чување [ф. 23].
А ја, недостојни слуга Твој, Tеби се молим Господе, помени слуге своје: Владиславиће, Дучиће, Хераце, Ерце, Хераковиће, Ераковиће, Петровиће и све који ти кличу: Алилуја!»
фуснота 1 – Константин Јиречек ''Историја Срба'', стр. 85. ф. 2 – У повељи Стевана Твртка, од 1378. године, говори се о Влацку Владиславићу (Monumenta Serbica, 189) ф. 3 – Владиславићи су били властела и једно од најбројнијих и најпознатијих родова најбројнијег и најпознатијег братства влаха (Др Љубо Михић ''Љубиње са околином'', стр. 144 и 148). Бележени су као Владиславићи, Влаиславићи, Велиславо, Државни архив Дубровника (ДАД) Div. cone. XII, 43. ф. 4 – Бурмази су имали четири катуна од којих је један био у општини Столац, други у месту Убоско… (ДАД, фол. 62 за 1447. годину). Назив је узет од арбанашког имена Бурмаз, које значи ''велики човек'', а помиње се од 1300. године као једно од најбројнијих и најпознатијих братстава влаха (К. Јиречек, стр. 85). Дакле, ради се о занимању словенских сточара, а не о етничким Власима, о чему сведоче натписи на стећцима православне цркве и културноисторијски споменици (Љ. Михић, стр. 142, 143.) ф. 5 – Гроф царске Русије (1634–1738). ф. 6 – У књизи ''Гроф Сава Владиславић'', Јован Дучић наводи да су Дучићи настали од Дуке Владиславића, брата грофа Саве Владиславића… ф. 7 – У Блатском долу, Дерани, код Бољуна, општина Столац, стоји крст висине 220 cm на коме пише: ''Асе лежи Херак на свом Башчини на племенитом''. Није спорно да је овде сахрањен кнез Херак Владиславић (Љ. Михић, стр. 148) ф. 8 – Ова породица имала је властелинско право у време српског царства па га је задржала и у почетку отоманске владавине (Леонтије Нинковић ''Монографија манастира Добричева'', Мостар, 1908., 24.) у XV веку у Бурмазима (Бољуни) спомиње се Херак Владиславић, који се у записима Вијећа умољених помиње првих дана 1483. године као кнез Доњих влаха. Кнезови су из рода властеле, а звање је било више од звања жупана (Љ. Михић, стр. 144-148.). Друштвена функција код Влаха била је наследна и остајала је у једној породици рода или братства (Љ. Михић, стр. 147.) ф. 9 – У овом делу Србије ''х'' се губило, па се говорило леб уместо хлеб и Ерцеговина уместо Херцеговина, па се тако и у презимену Херaца изгубио глас ''х''. ф. 10 – Дубровник-Љубиње-Столац-Коњиц-Кисељак-Сарајево-Горажде-Пљевља-Сјеница-Митровица,… ф. 11 – Иво Андрић ''На Дрини ћуприја'' ф. 12 – Код Ушћа и сада постоји фамилија Ераца. ф. 13 – Тодор Бушетић ''Левач''. ф. 14 – Ожењен Јованом Наупарац из Медвеђе. Имали су Илију, Тодора и Радивоја [verovatno se misli na Radoslava? – hijerakul] ф. 15 – По Станоју настала је фамилија Станојевића а по Мијајлу Станојевићу, једна кућа Мијајловића или Михајловића. ф. 16 – Ожењен Достаном Додић из Милутовца, имали су синове: Лазара, Милића, Мијата и кћи Милеву. ф. 17 – Ожењен Беком Мамужић из Мале Сугубине, имали су сина Алексу. Бека рано умире, па се Лазар ожени Стаменом Вучић, из Мале Дренове са којом изроди децу Јулку, Даринку, Злату, Жику, Стојана, Андреју и Богомира. ф. 18 – Имао је мало земље, па је куповао. ф. 19 – И данас деца уче у тој школи на којој су само прозори измењени. ф. 20 – Оженио се Јеврином Брашић из Опарића и имали су децу: Катарину, Вукосаву, Лепосаву, Милосаву, Милосава, Душана, Војислава. ф. 21 – Ожењен Јеленком Станић из Гуче код Чачка. Прво им је дете отишло још нерођено, па две године нису деце имали, Богу се молили и у малодреновску цркву, посвећену Св. Васкрсењу, уље носили, па им се син Милован родио. ф. 22 – Када су га Немци повели на стрељање, Војислав је погледао супругу Јеленку и рекао: ''Јело, иди кући и чувај Милована'', што она до данас чини. ф. 23 – Војислава је на двор Карађорђевића водио ујак, генерал Илија Брашић, па је тамо као младић свирао на гуслама. Једном приликом гусле му је поклонио кнез Павле Карађорђевић, које су породична драгоценост.
Bez obzira što je početak prekriven velom nostalgije (samim tim je i smanjena mogućnost postojanja ozbiljnije analize o međusobnoj povezanosti Vladislavića, (H)erakovića, (H)eraca i Petrovića), ostatak teksta poseduje izuzetnu vrednost. Ne samo da se predočavaju kretanja porodice Erac i pojedini segmenti iz njenog života, već je sam tekst dokaz postojanja oblika ''(H)Erac'' pored već poznatog oblika ''(H)Erak''. S obzirom na činjenicu da je prvi oblik znatno ređi od drugog, predstavljaće pravi izazov nadalje istraživati njihov lingvistički i etnološki međuodnos. Buni podatak da je Vojislav Aleksin streljan, kako piše Milovan, na brdu Bubanj kod Niša, dok se isti Vojislav spominje i kao žrtva ustaškog genocida u Jasenovcu.
(July 08, 2008 08:04PM)
5.http://www.njegos.org/boka/kosticbk2.htm – od istog autora, Vaska Kostića, nailazim na tekst pod naslovom «За демократску Црну Гору (са Боком) у демократској Југославији», свеска друга, 2002. Autor na početku piše: «Издање прве свеске из ове едиције (збирке актуелних чланака) омогућили су они који су поменути на 2-гој страни прве свеске. За ову другу свеску дјелимично је помогла продаја прве, а јавили су се и други људи који су прочитали прву свеску и предложили проширење уз спремност да помогну објављивање. Техничку помоћ су пружили Станко и Борис Берберовић», a u Predgovoru stoji: «Претходна свеска објављена 04. 11. 2001. под насловом За демократску Црну Гору (са Боком) у демократској Југославији, није означенa кao "прва" у нади да ће бити довољна сврси којој је намијењена, и да ће на томе остати. За појављивање ове друге свеске под истим насловом (као дериват прве разрађивањем неких поглавља) највише заслуга имају, или, ако некоме боље одговара, највећу кривицу сносе: онај проф. др који је дао врло садржајну анализу о СкупштиниМатице Боке, и уредник Побједе који је допустио да се то објави, али не и да се објави ни Проглас, ни ПрограмМатице Боке». Dakle, ovde nailazim na sledeći rad kojeg donosim u celini (kurziv i istaknute reči i brojevi su u izvoru; gde je u izvoru pasus uvučen tamo sam stavio crticu na početku pasusa):
Одакле су Петровићи-Његоши (Додатак тексту ''Можемо ли избјећи самоуништење'')
«На стр. 14 прве свеске укратко је поменуто, а на стр. 54. и поновљено да династија Петровић-Његош [вуче] најстарије коријене вуче [старе коријене – u zagrade stavio hijerakul] из централног луштичког села Хераковића, преко огранка пруженог до херцеговачке Габеле, па је разумљиво и њихово понашање. Поменути су и докази проф. др Лаза М. Костића о наглашеном србовању свих угледника те династије. Чак и онда када нису били у добрим односима са владарима (а не са народом) Србије.
Подаци о Његошевом најстаријем бокељском поријеклу, на неке читаоце су дјеловали шокантно и изазвали њихово нервозно реаговање, упркос томе што нису у стању то оспорити. Да су прочитали Хераковићи су Луштичани, и друге аргументоване текстове у збирци истинитих прича (В. К. Подвизи Бокеља, стр. 117-148. Београд, 1992.) имали би више сазнања па их ово не би шокирало. Препоруку за објављивање је дао рецензент збирке проф. др Вук Минић, иако се оградио (а не оспорио) изјавом да се не осјећа квалификованим за оцјењивање у историјском контексту. Поступио је као што би, вјероватно, поступио и неки други рецензент, обзиром да има разних тумачења (ни једно доказано) о поријеклу Петровића-Његоша, а званична наука је допрла само до двије чињенице:
1. да потичу од Хераковића (односно Ераковића) и 2. да су дошли из испод херцеговачке планине Његош и због тога задржали истоимени додатак презимену, а наводно по њима је добило име и мјесто Његуши.
Одакле су дошли под планину Његош? Чудно је зашто су учени Петровићи-Његоши (а већина су такви били) нерадо говорили о свом поријеклу? Тешко је вјеровати да га нису знали. Лакше је повјеровати да су имали неког разлога да то не истичу? Немањићи су много старија династија, па су знали своје поријекло. Многа мање значајна црногорска племена знају своје дубоке коријене. Једино је Његош у писму Осман-паши Скопљаку узгред поменуо:
– Кад је Бајазит Босну покорио…Онда су моји преци и јоште неке одабране фамилије које нису ту погинуле од Турака, оставиле своје отечество и у овијем горама утекле. (Писмо од 05. 10. 1847.)
Близак династији Петровића-Његош, био је њима одани Лазар Томановић, књижевник, политичар, истраживач, предсједник Црногорске владе, уредник Гласа Црногорца. Позивом и на претходнике истраживаче, поред осталог је записао:
– Дакако да су Хераковићи или Ераковићи из Херцеговине, ал' то се не може лако утаначити по пукој традицији, те ми је с тога овђе приопћити слиједећи натпис, а по њему ће можда испасти ко је био родоначелник или кушумђед од споменутога храброга племена:
– "Асе лежи Радосав Хераковић овд легох на свои племе(ни) тои. Од мирачи а та ие мака. – Га 7033." (по Христу 1525. год.)
"Асе" значи "овдје", "од мирачи" је мјесто од мртваца, а "мака" је блато. Испод натписа је уклесан штит и сабља, слично неким бокељским грбовима. У оно доба нису обични смртници имали уклесане натписе на споменицима. Поготово не на масивним, као што је овај: дуж. 1,85, шир. 0,90 и деб. 0,40 цм. Томановићев је закључак:
– По овоме се може закључити да су данашњи Петровићи старином властела с Поносне Габеле, а такође и Рајичевићи…
(Лазар Томановић Нова Зета, стр. 307-308. текст без наслова, Цетиње, 1889.)
Габела на Неретви била је центар трговине некадашње босанске државе, са плодном околином, привлачна и за трговце и за досељенике. До ње су стизали луштички трговци, тргујући робом коју су доносили поморци. За Луштичане се зна да су емигрирали према Дубровнику и даље до Неретве. А за Хераковиће се зна да су једно од најстаријих луштичких братстава, и да су грчког (боље речено хеленског или античког) поријекла. Луштичанима је омиљена легенда да су Хераковићи потомци бесмртног античког јунака Херакла, сина бога Зевса. Херакло је симбол снаге и чврстине, који је више волио да трпи и ради најтеже послове да би постао бесмртан, насупрот људском ништавилу краљевићу Еуристеју слабићу и кукавици на високом положају, који је иструлио у земљи. Не би било чудно да је у венама Петровића-Његоша текла крв бесмртних великана, па макар не било по традицији коју су стари Луштичани његовали.
Једна од најстаријих цркава у Луштици је црква Светог Николе у селу Радованићи, чији су мјештани и Хераковићи. Према традицији, постојала је као грчка равно стотину година прије него што су је Немањићи обновили. Освештао је лично Свети Сава. Том приликом је био гост у кући Хераковића. Уочио је у Хераковићима неку посебност, благосиљао их и прорекао да ће њихов изданак постати бесмртан као Херакло. У то су Луштичани вјеровали и преносили као аманет предака, али не да се тиме кочопере, јер су управо Луштичани били од старина познати као мирни, тихи, марљиви и скромни људи. Луштица је од старина позната по талентованим самоуким љечницима-видарима и мудрацима-видовњацима. На Луштичком полуострву, можда зато што је било по страни са мјештанима који нису лако попримали туђе утицаје, сачувано је велико усмено духовно благо у легендама и причама, до недавно уопште недовољно сакупљено и вредновано. Неке су толико убједљиве да им се може вјеровати и без писаних доказа. Такве су одвојене од легенди и уврштене у збирке истинитих прича. Луштичани тврде да је било и записа, који се сада препричавају, али су нестали не много давно.
Природна надареност Хераковића није могла остати незапажена у сусједном Дубровнику. Тамо су провјераване њихове способности и школовањем допуњаване. Од надарених, а уз то и школованих луштичких видара, најпознатији је био магистар Херак. Он је био први школовани хирург међу Бокељима старосједиоцима. Не само по усменом предању него и по сачуваним документима у Дубровачком архиву и то из 1425. г. што је равно једно стољеће раније од оног споменика Радосаву Хераковићу из 1525. године.
Магистра Херака, крупног и умног, допало је да служи слабашног владара Зете, Стефана Црнојевића, по мизерном изгледу названог "Стефаница". Да му није сам Бог послао проницљивог (значи и видовитог) магистра, ко зна какве би Стефаница глупости радио, као што их је радио прије Хераковог доласка. У почетку је Херак одлазио из Дубровника код Стефана Црнојевића само по позивима, а касније све чешће и по свом нахођењу. Привлачила га је једна Црнојевићка коју ће касније и оженити. Из захвалности за видање и мудре савјете, а можда и као мираз, Херак је добио неке земље на Ловћену. Хронолошки, тек након тога појављују се Хераковићи на подручју данашњих Његуша. Помиње се нека крвна веза Петровића-Његоша са Црнојевићима. То није могуће доказати, али ни оспорити – бар за сада.
Дон Иво Стјепчевић и проф. Ристо Ковијанић су записали:
– У Државном архиву Котора, наишли смо на први помен Хераковића, Његошевих предака. Године 1534. помињу се два Ераковића. Према томе, сматрамо да је ријеч о синовима Херака, који се по народном предању доселио на Његуше у "доба Иванбегово", "по паду Херцеговине" (1482).
Дакле, у недостатку чвршћих доказа и ту се уважавају народна предања, па зашто не би и луштичка? Битно је упоредити године: Оне са Стефаном Црнојевићем 1425. и ове са Иваном Црнојевићем 1482. Као и ону са гробнице Радосава Хераковића 1525. и ову 1534.
На другом мјесту Ристо Ковијанић је понудио доказе да су и луштички и његушки Калуђеровићи потомци Стјепана Петровог Калуђеровића, који се помиње у писаним споменицима 1593. г. и то у родбинској вези са Хераковићима-Петровићима-Његошима.
Луштички Калуђеровићи и данас сматрају да су у рођачким односима са кућом Петровића-Његоша, о чему је често и у детаљима причао Александар-Лесо Калуђеровић из села Клинаца. Нажалост, он је умро не много давно, али његове приче није нико забиљежио. А за његовог рођака капетана Шпира Петровог Калуђеровића има доста доказа да је био у врло блиским односима и рођакао се са кућом Петровића-Његоша, нарочито са краљем Николом, чији је био врло чест и омиљен гост. (В. К. Шпиро Калуђеровић, лист Бока, бр 507. фебр. 1966.)
Да ли су Петровићи-Његоши од Луштице до Његуша стигли преко Габеле, или краћим и логичнијим путем као потомци магистра Херака, то не мијења суштину: Њима су коријени из српских крајева ван Црне Горе. Према томе, свети Петар цетињски је српски светац, исто као и свети Василије Острошки, који чак није ни рођен у Црној Гори. Али светитељи нису једино што Црногорци од других присвајају.»
Ovaj rad je zgodan za jednu kritičku analizu. S obzirom da do sada niko, koliko znam, nije napravio takvu analizu, pripada mi čast da upravo, na http://www.rodoslovlje.com, pokušam kratko proanalizirati gornji tekst o poreklu Petrovića-Njegoša. Dakle, sledeće što ću napisati su moja razmišljanja i zapažanja, tako da iza pokušaja analize koja sledi stojim isključivo ja i niko više: Radova o poreklu Petrovića-Njegoša bilo je do sada veoma mnogo – kako onih ozbiljnih naučnih tako i onih pseudonaučnih. Svaki od ovih radova je specifičan na svoj način. Tekst koji iznosi Vasko Kostić ima svoju svojstvenost. Po čemu se on razlikuje od drugih tekstova? Po mom mišljenju, pre svega po nekoliko konstrukcija koje do sada nigde nisam mogao pronaći osim ovde. Krenuo bih redom. Nije mi, prvo, dovoljno jasno autorstvo teksta [19.VIII 2011.: ne mogu se sada setiti ali verovatno su me zbunjivala značenja sintagme «Препоруку за објављивање је дао рецензент»; međutim, manja zamršenost proizilazi i iz moje teškoće bibliografskog povezivanja tri naslova: 1. ''Одакле су Петровићи-Његоши'', 2. ''[О] Његошевом најстаријем бокељском поријеклу'' (ukoliko je ovo uopšte naslov nekog teksta?) i 3. ''Хераковићи су Луштичани'']. Da li je «Одакле су Петровићи-Његоши», napisao [19.VIII 2011.: ili sakupio, zabeležio ?] sam Vasko Kostić u svom ranijem radu pod naslovom «Хераковићи су Луштичани» u zbirci istinitih priča «Подвизи Бокеља», стр. 117-148., Београд 1992., ili delo pripada Kostićevom recenzentu prof. dr Vuku Miniću. U svakom slučaju, na samom kraju teksta jasno piše da raznolikost predanja, koja su uz to još i kontradiktorna, ne utiče na suštinu celog teksta. Ta suština je ustvari i povod zašto je tekst napisan, a povod je iznalaženje ''argumentovanih'' podataka za dokaz da je dinastija Njegoš srpska. Međutim, iz teksta bi se pre učinilo da su Petrovići Grci s obzirom na pominjanje Herakla i grčke crkve u Radovanićima, ali autor je, izgleda, to i osetio pa je na tom važnom delu teksta dodao i neku vrstu objašnjenja ili opravdanja u formi ''боље речено хеленског или античког поријекла''. Dalje, rečenicu ''не би било чудно да је у венама Петровића-Његоша текла крв бесмртних великана, па макар не било по традицији коју су стари Луштичани његовали'' shvatio bih kao racionalni zaključak sučeljavanja neuporedivosti – vrline imaginarnog grčkog heroja Herakla materijalizuju se u ovozemaljske vrline Petrovića. Autor fenomen Herakla zamenjuje (vrši inverziju) fenomenom ''velikana'', što je u skladu sa zaključnom formulom racionalnosti, ali, uprkos tome, ostaje nejasno zašto bi bilo čudno da je u venama, nepobitno slavnih, Petrovića-Njegoša tekla krv sasvim običnih ljudi (svakako da naslednost titule vladarske kuće, posebno ako se uzme još i Kovijanićevo mišljenje da postoji mogućnost da su Đurđevići-Bogutovići bili sitna vlastela, predstavlja neobičnost u odnosu na sva ostala bratstva koja to sebi nisu mogla priuštiti, ali u V. Kostićevoj rečenici je jedna druga vrsta konotacije). U tom kontekstu, zaključna racionalnost nije do kraja obelodanjena. Ono što je za mene novo je povezivanje Herakovića sa Luštice, Heraka vidara (''тамо [u Dubrovniku – hijerakul] су провјераване њихове способности и школовањем допуњаване. Од надарених, а уз то и школованих луштичких видара, најпознатији је био магистар Херак. Он је био први школовани хирург међу Бокељима старосједиоцима''), Herakovića iz donjeg toka Neretve (''за Луштичане се зна да су емигрирали према Дубровнику и даље до Неретве'') i njeguških Herakovića [19.VIII 2011.: «[…] да династија Петровић-Његош најстарије коријене вуче из централног луштичког села Хераковића, преко огранка пруженог до херцеговачке Габеле»]. Prema mom uverenju, autor teksta «Одакле су Петровићи-Његоши» je više intuitivno povezao spomenute podatke koji nisu još do kraja istraženi. Naime, u Dubrovačkom arhivu postoji dosta zabeleženih (H)erakovića čije poreklo i potomstvo tek treba rasvetliti [19.VIII 2011.: i to da li ih ima ''dosta'', kako napisah, takođe treba ''rasvetliti'']. Na primer, pored spomenutog Heraka iz 1425., postoje i zabeleženi (u Dubrovačkom arhivu) Herakovići iz 1436. godine a otprilike se zna da pripadaju plemenu Maleševaca koje nije imalo dodira sa precima Petrovića-Njegoša [19.VIII 2011.: naime, izgleda da je reč o različitim datumima jednih te istih Herakovića (maleševačkih?), ali o tome drugom prilikom]. Paralele između starog bratstva Herakovića koje je obitavalo u donjem toku Neretve (Boljuni, Stolac, Derani, Donji Vlasi) i njeguških Herakovića (Petrovića, Popovića) nije zastupao samo Lazar Tomanović. To su činili još Milan Karanović [12.I 2012.: zajedno sa Sp. Đurićem?] i Vid Vuletić Vukasović, a kritički prema takvom stavu bili su Jovan Erdeljanović, čini mi se Ilarion Ruvarac i drugi. Za neka buduća istraživanja mislim da je važno utvrditi poreklo i strukturu veoma značajnog predanja, koje postoji na poluostrvu Luštici, o Heraklu i Svetom Savi. Da zaključim: rad «Одакле су Петровићи-Његоши» je u osnovi odbrambenog karaktera. Autor se trudi da prikaže povezanost Petrovića Njegoša sa srpskim nacionalnim bićem a to se naročito vidi u prvom i poslednjem pasusu. Tom prilikom ponekad zalazi u sferu mitografije. Kaže se da su podaci o najstarijem bokeljskom poreklu Njegoša na neke čitaoce delovali šokantno i da im je reakcija bila nervozna. Ne znam o čemu je reč, pošto se ne iznose detalji ove reakcije. Mogu samo pretpostaviti, i time završavam ovu analizu, da povod objavljivanju rada leži u tendencijama kvaziistoriografije (mitografije) crnogorskih krugova da prikažu dinastiju Petrovića u onom svetlu u kojem su oni bivstvovali daleko od diskursa rada Vaska Kostića.
(August 20, 2008 08:07PM)
Herak ili tragom jedne balkanske misterije
Herak… jedan od stotine miliona evroazijskih antroponima. Fenomen koji opstaje već toliko vekova. Neuspešni su ostajali pokušaji odgonetanja ovog imena. Kako je nastalo, koje je njegovo značenje ?
1. Ono što se nameće kao prva asocijacija je sazvučnost sa imenima starogrčkih mitoloških ličnosti: polubožanstva Herakla i boginje Here.
A) DO 5. VEKA P. N. E. Nešto o prošlosti poštovanja Heraklovog i Herinog kulta, kao i o njihovim imenima, piše Francuz Emil Benvenist u «Rečniku indoevropskih ustanova (privreda, srodstvo, društvo, vlast, pravo, religija)», Sremski Karlovci – Novi Sad, 2002. (naslov originala: Emile Benveniste ''Le vocabulaire des institution indo-européennes'', les Editions de Minuit, Paris 1969.); preveo s francuskog i pogovor i dopunske napomene napisao: prof. Aleksandar Loma. Druga knjiga (Rečnik srodstva): Druga glava: Položaj majke i matrilinearna filijacija: na 143. i 144-145. strani (kurziv je u izvoru; za akcente konsultovati izvor): «Sažetak. – […] Ipak leksika, posebno grčka, čuva uspomenu na sasvim drugačije, i verovatno neindoevropske društvene strukture: postojanje jednog Zevsa Hēraîos-a i drevnog bračnog para Hera : Herakle, […]. No u istorijsko doba to su i tamo samo blede uspomene: […]. […] […] Pogledajmo, na primer, veliki božanski par, sam prauzor bračnog para: Zevsa i Heru, sjedinjene kroz hieròs gámos koji predočava mušku silu supruga, vrhovnog gospodara bogova. Kuk, autor jednog monumentalnog dela o Zevsu, proučio je taj hieròs gámos [A. B. Cook ''Zeus. A Study in Ancient Religion'', Cambridge, I-III, 1914–40., III, str.1025-1065. – hijerakul]. Po njemu, spoj Zevsa i Here nije prvobitan: on se javlja tek oko V veka pre n. e., i to izgleda da bi se doveo u red jedan složeniji vid mita. Ranije, postojala su dva različita para: s jedne strane, Zevs i neka njegova družbenica; sa druge, neki drugi bog i Hera. Dokaz za to nalazi se u atinskom obrednom kalendaru, gde je pomenuta žrtva Zevsu Hēraîos-u […], što je možda jedini slučaj da je neki bog označen imenom svoje žene: u toj mitskoj verziji, Zevs je potčinjen Heri […]. Kuk [* – A. B. Cook ''Who was the wife of Zeus?'', The Classical Review 19/1919, 365; 416.] je prikupio svedočanstva koja kazuju da u Dodoni, najpoštovanijem Zevsovom svetilištu, supruga bogu nije bila Hera, nego Diốnē (Διώνη): Apolodor tvrdi da se kod Dodonjana Hera naziva Dionom. Diốnē je pridev od Zeús. Tobožnja boginja Diona izvedena je iz Zevsovog imena i predstavlja njegovu emanaciju. Hera je, sa svoje strane, vrhovna boginja, i to osobito u Argu. Lik koji joj je pridružen je Herakle, Herin zet prema najrasprostranjenijoj mitskoj tradiciji. Međutim određena fakta, na primer Herina ljubomora, kao da ukazuju na bračni, a ne materinski odnos. Može se sa verovatnoćom uzeti da je Herakle u neko drevno vreme bio Herin ''princ-suprug''. Ne postoji, dakle, samo jedan par, nego dva: Zevs i Diona s jedne, Hera i Herakle s druge strane. Oni su se slili u jedan, u kojem je velika boginja postala suprugom velikog boga: Zevs i Hera su nadalje sjedinjeni. Dakle, verovatno je u svom prvobitnom vidu mit čuvao uspomenu na doba kada je ženi pripadala važnija uloga.». Više istorijskih dokumenata govori da su Stari Grci nekoliko božanstava verovatno primili od drugih naroda i plemena i uvrstli ih u svoj panteon. Među tim božanstvima verovatno bi se mogli ubrajati Heraklo i Hera. Heraklo je kod Grka izgubio funkciju boga i transformisao se u niži mitološki lik – heroja. U poznatom delu N. A. Kuna «Legende i mitovi Stare Grčke», Sarajevo 1963. (naslov originala: ''Легенды и мифы Древней Греции'', Москва 1955.), o Heraklu (Herakleu), na 151. strani, pod fusnotom 96, piše: «[…] Prvobitno su ga poštovali kao boga Sunca; […]. Ali Herakle je bog i heroj koji se nije sretao samo kod Grka; […]. Od njih je naročito interesantan vavilonski Gilgameš i feničanski Melkart; mitovi o njima su uticali na mit o Heraklu; […].». Friedrich Wilhelm Joseph Schelling «Filozofija mitologije», predavanja iz 1842. godine, Zagreb 1997., II tom, 279. str.: Heraklo se ranije smatrao božanskom potencijom, a postojala je i ''Heraklijada'' – antička zbirka pesama i priča koja je bila neka vrsta preteče ''Ilijade i Odiseje''. Mr Vojislav Kršić «Leksikon religija, mitologije i vjerskih sekti», Beograd 2002., 148-150. str.: Etrurska božanstva: «[…] HERKLE – božanstvo životne snage, napretka i sreće».
B) U UNUTRAŠNJOSTI BALKANA POČETKOM NAŠE ERE U kasnijim vremenima, Hera i Herakle su poštovani od Trakije i Makedonije, preko trgovačkih puteva zapadne Srbije i Bosne i vojnih garnizona u Panoniji, do Jadranskog primorja i Alpa. Poštovani su kao grčki, rimski ili sinkretički (grčki/rimski i starosedelački) kult. Hera se na votivnim natpisima isključivo piše grčkim slovima i uglavnom je ograničena je na Dalmaciju, južnu Srbiju i Makedoniju (grčki uticaj), dok se Heraklo/Herkul spominje i na grčkim i na latinskim natpisima pa se može smatrati da su ga doneli i Grci i Rimljani. Heraklo se smatrao pokroviteljem atleta (u mitologiji se smatra da je on osnivač Nemejskih igara – možda preteče Olimpijskih), palestre (borilišta, rvališta), lekovitih izvora, lečenja, puteva i putnika. Hera se retko nalazi samostalno na spomenicima a najčešće je u pratnji Zevsa. Na nekoliko latinskih natpisa spominje se izvesna boginja Erakura (''Aeracura''). Neki istraživači su pomišljali da je u pitanju latinska transkripcija tračke Here (Ήρα κυρία). Što se tiče toponima, u Gornjoj Meziji i Panoniji se na više mesta uz velike puteve pominju naselja sa imenom ''ad Herculem'', u Dalmaciji je grad Herakleja (ni do danas nije lokalizovan) kojeg spominje samo hroničar Skilaks. Bitolj je u antičko doba takođe nosio ime Herakleja. Na Balkanu je postojalo više svešteničkih rodova posvećenih određenim božanstvima: auguri, augustali, flamini, flavijali (odnosno titijali i nervijali), pontifici, sacerdoti. Pored njih, postojala su i udruženja poštovalaca određenih kultova, kao što su npr. mercuriales (poštovaoci boga Merkura). U toj ravni, pomišljam da je sasvim bilo moguće postojanje i ''herculiales-a''.
C) TEOFORNA IMENA (TEONIMI) Postoji i više (pseudo)legendi kao i svedočanstava o (verovatno) psihotičnoj opsednutosti koje govore da je nekoliko istorijskih ličnosti (npr. par rimljanskih careva i vojskovođa) i plemena (npr. Spartanci) nosilo Heraklovo ime ili su bili ubeđeni da su njegova reinkarnacija. Bitan podatak se nalazi kod Rastislava Marića u knjizi «Antički kultovi u našoj zemlji», Beograd 2003. (reprint izdanje originala iz 1933. godine), gde na 73. strani piše: «Poznato je da je svaki dan u mesecu u grčkom kalendaru bio posvećen nekom božanstvu za koje se mislilo da je tog dana rođeno. Tako je, na primer, Atini bio posvećen 3., Hermesu, Afroditi i Heraklu 4., Artemidi 6., Apolonu 7. dan (Schmidt ''Geburtstag'', 14 id., 87 id.). Zbog toga su i ljudi dobijali imena prema božanstvu dana koga su bili rođeni [Atenodor rođen trećeg, Apolodor i Apolonije sedmog, Artemidor šestog dana meseca – hijerakul]. Zevs i Hera imali su tako isto po jedan dan u mesecu jer su česta teoforna imena Diodor, Diogen, Herodot, Hrostrat [po njemu ''herostratizam'' – želja da se ostane upamćen u istoriji po svaku cenu – hijerakul].». Marić nije naveo kako bi glasilo teoforno ime od ''Herakle''… Međutim, kod Starih Grka i helenizovanog sveta postojala su i imena/nazivi Heraklit (ime ovog efeškog filosofa izgovara se Herakleitos), Heraklion (valentinski gnostik, tumač dela apostola Jovana), Hijerapolis (kasnije Ofiorime, ''Aleja zmija'', grad u Frigiji – Maloj Aziji), Sosianus Hierocles (graditelj u Palmiri odnosno Tadmuru, 210 km severno od Damaska u srcu Sirijske pustinje), a dobro poznati vizantijski car Iraklije (610-641.), koji je bio te sreće da bude vladar u vreme upada Južnih Slovena, imao je ime koje u relativnom originalu glasi Heraklije (Iraklis<Heraklis? [*]; nešto slično se dogodilo sa Rados(l)avom Herakovićem iz Boljuna čiji je natpis Milan Karanović pročitao kao ''Иераковићь'' [**]). Naravno, Evropa (južna i istočna) je bila puna toponima i svetilišta koja su se nazivala Herakleja ili slično. Na poluostrvu Krim (Ukrajna) je manje Heraklejsko poluostrvo a na njemu antički grad Hersonez (Taurički) kojeg su osnovali ''Herakleoiti'' (stanovnici Herakleje) krajem 6. – početkom 5. veka p.n.e. Interesantno je da na http://mudrac.ffzg.hr/~Itatomir/skripte/skripte/klasicna_arheologija.doc , pod naslovom ''Grčka kolonizacija istočne obale Crnog mora'': ''Kolhida'', piše, na 65. str., između ostalog sledeće: «mnogi znanstveni umovi su pokušali mit [o zlatnom runu u priči o Argonautima – hijerakul] racionalno objasniti – jedan mitološki traktat je rekao da se zapravo radi o knjizi ispisanoj zlatnim slovima na životinjskoj koži; Herak iz Pergama je tvrdio da je runo u biti umijeće pisanja zlatnim slovima na pergameni; Strabon je rekao da se zlato iz kavkaskih rijeka ispiralo pomoću životinjskih koža pa od tuda potječe priča o runu». Pitanje da li je transkripcija sa grčkog dobro urađena za ime ove osobe iz Pergama (antički grad na severozapadu Male Azije, danas turski Bergam), ali, u svakom slučaju, ostao je zabeležen kao podatak. [23.XI 2011.: kada sam postavio pitanje tačne transkripcije, pomišljao sam da je autor teksta sa mudrac.ffzg.hr (možda čak i nesvesno) interpolirao južnoslovensko ime Herak u ovaj podatak. Smelijom pretpostavkom pomislio bih da se u autorovom okruženju nalaze ili su se nalazile osobe sa prez-imenom Herak i da bi to mogao biti uticaj. Dok ne naiđem na neke dodatne informacije, neću bliže znati o čemu je reč.] Veselin Čajkanović u svojoj studiji «O vrhovnom bogu u staroj srpskoj religiji», Beograd 1994. (reprint izdanje), na 113. strani, pod naslovom ''Ime i epikleze'', piše: «Mi naime moramo računati sa mogućnošću da su poneka narodna osobena imena u stvari bila nekada teoforna […], i da u sebi kriju, ili čak bez ikakve izmene reprodukuju, imena starih bogova. […]. Kod nas se u ovu kategoriju mogu eventualno ubrojiti imena kakva su Perun (i njegova hipokoristika Pera, koja, međutim, nema veze sa grčko-crkvenim imenom Petar) […].». [*] – 23.XI 2011.: na http://en.wikipedia.org/wiki/Heraclius piše «'Hράκλειος». O Herakliju nešto više na http://www.istorijskabiblioteka.com/art:iraklije . [**] – 23.XI 2011.: dugo vremena nisam tačno znao na koga se odnosi poslednji pasus sa 415. strane Erdeljanovićeve «Старе Црне Горе»: «Испитивач херцеговачког села Бјелојевића (у пределу Храсну, у столачком срезу) тврди, како ''сељаци причају да из овог села потичу Петровићи Његоши, који су се, негда звали, као што је познато, Хераковићи'' и како је он на једној тамошњој гробници ''прочитао име Радосав Иераковићь'' [ф. 2 – Етн. Зборн. XII, 340.]. Очевидно је, да је то што сељаци причају о пореклу ''Петровића Његоша'' потекло од наведеног презимена Иераковићь на гробници.», piše Erdeljanović. Privremeno sam usvojio da se ''ispitivač'' odnosi na istraživača koji se spominje u prethodnom pasusu (na 415. strani) a to je Milan Karanović. Tek nakon čitanja Dedijerove ''Херцеговине'' otkrio sam, aprila 2011. god., da se radi o hercegovačkom ispitivaču (obilazio mesta Bjelojevići, Donji Poplat i Žabica) čije je ime «Сп. Ђурић».
2. HEROJ Drugo moguće tumačenje imena Herak je kod Milice Grković u njenoj knjizi «Rečnik ličnih imena kod Srba», Beograd 1977. (1. izdanje, tiraž: 1000); urednici: Đorđe Trifunović i Branka Tasić; stručno mišljenje: dr Pavle Ivić, dr Vladeta R. Košutić; izdavač: ''Vuk Karadžić'', K. Marka 9, Beograd; štampa: Beogradski izdavačko-grafički zavod. Na 91. strani piše: «Ерак, исто име као Херак само је нестало иницијално х * ОП; (14), (34), (43), (56).». Na 203. strani rečnika: «Херак, може бити од грч. ήρως, лат. heros – јунак * ОБ. 68; СП. 110; АС. 358; ЗН. III, 447; КПБ. 35; МСС. 166; ПК. 447; ВР.», «Херко, изведено од Хер(а)+ко * СП. 110.», «Херша, изведено од Хер(а)+ша * ОБ. 226.», «Хорак, варијанта имена Херак * ОБ. 167.». [23.XI 2011.: oktobra 2011. imao sam više vremena (za razliku od 28.VI 2005. kada sam 1. put listao knjigu) da preciznije prepišem podatke iz «Rečnika» M. Grković. Objašnjenja skraćenica nalaze se od 11. do 15. strane knjige pod naslovom ''Извори из којих је црпена грађа за овај речник''. Skraćenice vezane za gore navedena imena sledeće su: ОП – ''Острошки поменик'', припремио за штампу Глигор Станојевић; ОБ – Хамид Хашимбеговић, Адем Ханџић, Ешреф Ковачевић ''Област Бранковића, опширни катастарски попис из 1455. године'', Сарајево 1972. (попис је завршен почетком јула 1455.); СП – Стојан Новаковић ''Српски поменици од XV – XVIII века'', Гласник СУД XLII, Београд 1875. («У ову збирку имена унети су следећи поменици: Призренски (крај XIV и почетак XV века); Лесновски (XV век); Пећки (од XV – XVIII века); Крушевски (преписан на крају XV века); Водичнички; Коришки; Крушедолски (XV и XVI век) и Врднички (нешто млађи од Крушедолског).»); АС – Юрiй Венелинъ, ''Влахо–болгарскиiя или дако–славянскiя грамоты'', С. Петербургъ 1840. («У овој публикацији налази се један поменик са српским именима. Он се чува у библиотеци Митрополије у Букурешту, а ту је донет из [… – dalje u rečenici stoji, koliko sam razaznao, nešto poput «век» ali ovaj važni mali deo rečenice gotovo da je izbrisan da li u toku preštampavanja (cela knjiga, bar ovaj primerak koji sam ja koristio, izgleda kao da je fotokopirana a ne štampana pa se valjda zbog toga pojedini delovi pojedinig listova slabo vide) «Rečnika» ili kasnije – hijerakul] манастира из Србије. Писан је на турској хартији и највероватније је да је из XVI века.»); ЗН – Љуб. Стојановић ''Стари српски записи и натписи'', књ. I – VI, Београд – Срем. Карловци 1902 – 1923.; КПБ – Др Хазим Шабановић ''Турски извори за историју Београда'', Књига прва – свеска прва: ''Катастарски пописи Београда и околине 1476 – 1566'', Београд 1964. («[…] У овом попису Београда и околине највише је грађе из смедеревског и сремског санџака. Екавска варијанта је овде доминантна дијалекатска особина личних имена, географских назива и остале лексике.»); МСС – Алекса Ивић ''Миграције Срба у Славонију током 16., 17. и 18. столећа'', Насеља и порекло становништва, књ. 21, Суботица 1921.; ПК – С. Матић ''Катастиг пећки из 1660 – 1666'', Гласник историјског друштва у Новом Саду, IV, Сремски Карловци 1931.; ВР – Вук Стефановић Караџић ''Српски рјечник'', Беч 1852. Na 22-23. str. nalazi se tekst koji je pod naslovom ''Упутство за употребу речника'': «[…] После имена је наведено његово порекло или начин грађења. [novi red; dalje ''N.R.'' – hijerakul] У обележавању историјских извора коришћене су словне скраћенице, а број уз њих означава страницу где се име помиње у извору. Када је то било могуће, извори су низани хронолошки. [N.R.] Бројеви упућују на место у коме је у данашње време потврђено постојање одређеног имена. Када се број налази у загради, онда то значи да је име било у одређеном месту познато у прошлости, односно да је име некада у том месту имало лице које више у њему не живи. Дакле, да се тако звало лице које је некада живело у одређеном месту, па се из њега одселило или је умрло. [N.R.] […] Звездицом су одвојени име и објашњење од ознака извора који се на то име односе, а тачка [misli se na crni kružić, nešto kao ovo: o – hijerakul] уместо звездице да име није било обухваћено упитником, па се за ово није могла добити потпуна слика садашње географске распрострањености.» Ja isprva nisam baš razumeo o kakvom je upitniku reč mada sam prethodno pročitao da je Grkovićeva poslala, na (ako sam dobro zapamtio) preko 100 određenih adresa, nekoliko pitanja. Sa (isto ako sam dobro zapamtio) 90-ak adresa joj je odgovoreno. Onda sam u knjizi pročitao nekakav spisak od 90-ak područja a pored svakog tog područja jedno ime. Ni to mi nije bilo sasvim jasno sve dok nisam nekako povezao objašnjenje za brojeve u zagradama sa onim spiskom od 90-ak područja. Potom je usledilo ono što je za mene bilo otkriće. Naime, pod imenom Erak su (kao što se gore može videti) brojevi (14), (34), (43) i (56) a to znači: (14) – Travnik i sela na Vlašiću, Adamović Gavro; (34) – Nikšić i okolina, Kilibarda Novak; (43) – Cetinje i okolina, Marković Blagoje; (56) – Zemun, Šugin Dušan. Dakle, Adamović Gavro, Kilibarda Novak i Šugin Dušan potvrdili su (svaki za sebe i za svoje područje) Milici Grković da su znali da je u Travniku i(li) selima na Vlašiću, u Nikšiću i(li) okolini i u Zemunu postojalo ime Erak. Da su ovde kojim slučajem brojevi 14, 34, 43 i 56 bez zagrada (a da se pritom nalaze između dva znaka '';'') onda bi to značilo da osobe sa imenom Erak i danas (70-ih godina XX veka) žive u navedenim područjima. Da li su Adamović G., Kilibarda N. i Marković B. poznavali (iz literature?) predanje o seobi Heraka i Raiča (Travnik/Zenica – planina Njegoš – Njeguši) ili je reč o nečemu sasvim drugom (npr. mešanje imena sa prezimenom (H)erak itd.)? Meni su najzanimljivija dva podatka: 1. Šugin Dušan koji potvrđuje da je na području Zemuna nekada živeo neki Erak. Trenutno znam (a i Milica Grković navodi) da se u starim turskim popisima za ovo područje pojavljuje ovo ime. I ovde uticaj literature?; 2. da je Horak, po mišljenju autorke, verijanta imena Herak.] Kao što se vidi, nije sasvim pouzdano («може бити од») tumačenje nastanka imena Herak od grčke/latinske reči za ''heroj, junak''. U slučaju tačnosti ovakvog prevoda, mislim da ne treba zanemariti podatak da je kod Tračana (stari narod koji je živeo na prostoru današnje Bugarske) postojao kult ''tračkog Heroja'' odnosno ''tračkog Konjanika''. Na kamenim reljefima (spomenicima) po Bugarskoj, Makedoniji, istočnoj i, delom, severoistočnoj Srbiji, Konjanik je prikazan sa hlamidom koja se leprša, sa kopljem, nekom životinjom ili lirom u ruci, uzdama ili štitom. Pojavljuje se u pratnji jedne ili više žena koje su obučene u duga odela i imaju veo na glavi. Ispred njega je drvo oko kojeg je obavijena zmija, ar na kome su kopita njegovog konja, psi koji obično jure divljeg vepra ili oboren sud iz kojeg teče voda. Na okviru ovih reljefa često su ispisani votivni natpisi Apolonu, Asklepiju, Silvanu, Plutonu,… najčešće Heroju ili Heronu (''Heroni''). Rastislav Marić izveštava (u gore navedenom delu) da se Konjanik spominje «na jednom latinskom votivnom natpisu iz Beograda pod imenom ''Deus Hero''». Veselin Čajkanović u «O vrhovnom bogu…», u 3. knjizi, kaže sledeće: «Kao »heroj« ima on htoničnu prirodu, i to je, doista, njegova najvažnija karakteristika […]; ali on je u isto vreme, možda kao apstrakcija, pleroma svih heroja […] i svih mrtvih, postao najveći bog mrtvih […], i najveći nacionalni bog, […]. Da je doista najveći trački bog, može se utvrditi i iz njegovog jako razgranatog kulta [jedna od potvrda je, piše Čajkanović, i veliki broj nađenih spomenika: preko 1100 reljefa nađenih u 332 mesta – hijerakul]. […]. Od najvećeg značaja, međutim, jeste misterija spasa, koja je vezana za ličnost Tračkog heroja. Kao velikom nacionalnom bogu, mrtvi idu njemu, […], ako se sjedine s njim, postanu isto što i on. […], i to je bio pravi razlog što je na mnogobrojnim reljefima pokojnik predstavljen kao Trački heroj.». Frižani, koji su po Čajkanoviću srodni sa Tračanima, svoje pokojnike su «identifikovali sa bogovima (upor. Ramsay ''Aberdeen Stud.'', 20, 1906, 270 idd. – po O. Gruppe, […], i Richard Wünsch […]); i to je razlog što se po pravilu svaki pokojnik kod Tračana naziva herojem (v. primere u Roscher ''Mythol. Lex.'', I, 2551, i Sam Wide ''Chthonische und himmlische Götter'', ARW, 10, 1907, 263). […]. Prema ovome, mi bismo u Tračkom heroju imali najpotpuniji i najjasnije sačuvani tip indoevropskog nacionalnog boga, a u njegovoj religiji najstariji primer za indoevropsku misteriju spasa.». Čajkanović obaveštava da se i trački Hermes nazivao ήρως (heroj).
3. ISTOK EVROPE Trag, potom, vodi u prostranstva istočne Evrope, pa i dalje…
A) Stari Sloveni su znali za božanstvа pod imenom Hors (starorus. Хърсъ) i Semargl (starorus. Семерьглъ, Симарьглъ, Сим-Рьглъ). «Slovenska mitologija (enciklopedijski rečnik)», Beograd 2001., redaktori: Svetlana M. Tolstoj i Ljubinko Radenković, glavni i odgovorni urednik: Slavka Ilić, urednik: dr Bojan Jović, izdavač: ''Zepter book world – Beograd'', 491. i 566-567. str. (uglaste zagrade i podvučene reči sam ja ispisao): 1. Hors = V. V. Ivanov i V. N. Toporov pišu da se dovodi u vezu sa Perunom, suncem i Dažbogom «što se takođe obično interpretira time da obojica [Hors i Dažbog – hijerakul] spadaju u solarna božanstva»; u starom ''Kulikovskom ciklusu'' Hors je zabeležen kao ''Гурсъ'', ''Гуркъ'', ''Гусъ''; «Izvan Rusije, kod drugih Slovena H[ors] nije poznat (postoji starosrpsko lično ime Хрьрсь). […]». A. Loma piše dalje: «Poređenje imena Хърсъ sa xūršēd < st. pers. xvaršet < avest. hvare xšaētem ''blistavo Sunce'' ili ''Sunce-car'', koliko god bilo primamljivo, suočava se sa problemom neobjašnjivog otpadanja završnog sloga u slov[enskom] obliku; ovoj etimologiji konkurišu i druge, od kojih su pomena vredne opet dve iranske: od ir. reči za ''petla'' (pers. horuz < pehl. xros), ili od prideva ''dobar'' (oset. xorz / xwarc, odatle možda i rus. хороший). Prva dva tumačenja podrazumevaju solarni karakter H[orsa] (petao je Sunčeva ptica). […] Bez obzira na sve neizvesnosti, ostaje verovatno iransko poreklo ovog teonima i kulta. Konkretnije se njegovo širenje među Slovenima pripisuje doseljenicima iz Horezma, pripadnicima (hipotetičnog hazarskog garnizona u Kijevu (Toporov), ili, s više verovatnoće, sarmatsko-alanskom stanovništvu severnog pribrežja Crnog mora (neki u tom smislu tumače izraz ''Hors židovin'', budući da se Alanija tada nalazila u sklopu države Hazara, koji su ispovedali judaizam). Najskorije, Vasiljev bogove Horsa i Semargla pripisuje Antima, nosiocima penjkovske kulture V–VII v., ponikle, po Sedovu, iz podoljsko-dnjeparskog varijeteta černjahovske kulture II-IV stoleća koji je nastao mešanjem Slovena na jugoistočnom rubu njihove tadašnje teritorije sa skitsko-sarmatskim elementom. Kako je to područje i razdoblje početne slavizacije prvobitno sarmatskih plemena Srba i Hrvata, starosrpsko lično ime Хрьсь (prez. Хрьсовићь, up. i toponim Rsovci [videti i podatak o selu Hrskovic, Hrckovic ili Herackovici u XVI veku u Pješivcima – hijerakul]) moglo bi imati neke veze s imenom boga H[orsa] ili s njegovom iranskom apelativnom osnovom.». 2. Semargl = oko nastanka imena ovog božanstva u nauci ne postoji slaganje; dva (gore navedena) autora pišu: «Karakteristično je da je u nekim tekstovima ''Kulikovskog ciklusa'' ime S[emargla] izobličeno u Раклий i da se to božanstvo shvata kao ''pagansko'', tatarsko.». A. Loma piše: «[…] S lingvističko-filološkog aspekta najprihvatljivijom se čini pretpostavka da letopisno Семарьгла (akuz.) predstavlja dvočlanu oznaku istog mitološkog lika: Сема-Рьгла, gde je drugi član izobličeno ime grčkog Herakla (up. gore navedeni oblik Раклий!), a Семъ – odraz iranskog S(y)ama-, jednog od imena analognog junaka u iranskoj mitologiji – Sama-Krsaspe. Tu bi onda bila reč o slovenskoj pozajmici/nasleđu iz antičke mitologije Skita i Sarmata. Sinkretički kult ''skitskog Herakla'' dobro je posvedočen pisanim i arheološkim izvorima, a skitska onomastika svedoči da je on nastao upravo ukrštanjem obogotvorenog grčkog heroja sa iranskim Krsaspom.».
C) Možda najdragoceniji podatak za istraživanje pojave antroponima (H)erak u istočnoj Evropi / zapadnoj Aziji donosi А. М. Байрамкулов u svom radu pod naslovom «К истории аланской ономастики и топонимики», Карачаево-Черкесское книжное издательство, 1995. Autor navodi veliki broj alanskih (o Alanima videti http://sh.wikipedia.org/wiki/Osetijci) ličnih ili plemenskih imena i toponima i pokušava im odgonetnuti značenje. Među njima su i ova (skraćenice sam preveo (ne znam da li gramatički ispravno) u cele reči i stavio u uglaste zagrade; osim toga promenio sam oblik navodnika): za ''Ерак'' (ГЛАВА II > ИСТОРИКО-ЛИНГВИСТИЧЕСКИЙ МАТЕРИАЛ (часть3) > НАЗВАНИЯ, СОДЕРЖАЩИЕ ЭТНОНИМЫ АЛАН И АС > ИМЕНА, КОТОРЫЕ СЧИТАЮТСЯ ОСЕТИНСКИМИ > 146-147. str.); za ''Ерос'' (http://real-alania.narod.ru/alanialand/history/B/istory2.htm > ГЛАВА II > ИСТОРИКО-ЛИНГВИСТИЧЕСКИЙ МАТЕРИАЛ > (часть2) > НАЗВАНИЯ, ЗАФИКСИРОВАННЫЕ НА КАВКАЗЕ > 87. str.) «Ерос — [название] племени на Кавказе в VI в. Некоторые авторы считают, что еросы были аланским племенем (Иордан, 243)- Вероятно, из [древнетюркский] и об.-т.ер — ''мужчина, муж; герой'' -f ас — ''асы''.» «Ерак (Ирак, Херак) — имя аланского переводчика в Фанагории в начале III в. Возводят к иранскому айрыака (Абаев [naučnik V. I. Abaev – hijerakul], 156; ВСА, 78). Вероятнее, это тюрк, имя, образованное из [древнетюркский] ер (ДТС, 175) — ''мужчина, муж; герой'' и первый [компонент], множества [древнетюркский имя собственное] +акъ — [древнетюркский] и межтюрк, аф. (ДТС, 650). При помощиэтого аффикса в [карачаево-балкарский] языке образовано много [имя собственное] (Хабичев [naučnik M. A. Habičev – hijerakul], 76—78). Ир является первым [компонент] более 150 древнечув. [имя собственное] (МЧ, 45—46). О его тюрк, происхождении свидетельствует начальный х в варианте Херак (см. этнонимы халани, халана). На караимском языке сохранились фамилии Эрак (Ерак), Эрака (Ерака) (см. кар.-русск.-польск. словарь, стр. 680).» Tekst se može naći na http://real-alania.narod.ru/alanialand/history/B/istory3.htm (http://real-alania.narod.ru/alanialand/history/B/content.htm).
D) Ići dublje, u srednju i jugozapadnu Aziju, izgleda da nema smisla jer se otkriva impresivni broj toponima sa imenom Herak i slično. Samo su u severozapadnom Avganistanu reka Heri, gradovi Herat, Herak (ili Hirak) i Tagab-i-Herak, potom Eraka itd. Dušan Vukotić spominje, pored ostalog, i ostrvo Harak u Persijskom moru: ''Ero – Gospodar sveta'': pod naslovom ''Alhesiras'': «Konačno, u Per(a)sijskom Moru nailazimo na ostrvo Harak(!), odakle bi se moglo pretpostaviti da se nekada Persijskо More nazivalo Herak, po bogu Serbonu, baš kao što je Sredozemno More bilo Belak po bogu Belu.».
Etimologija predstavlja vrlo složenu naučnu oblast. Jedna reč može u svojim najvećim dubinama biti povezana sa stotinu drugih reči (naizgled) različitog značenja. Reči koje slede izvučene su iz knjige E. Benvenista «Rečnik indoevropskih ustanova» (za akcente konsultovati izvor). A) *ers- i *wers- su praindoevropske imenske osnove i vezuju se za životinjski svet. Prva osnova je dala avestijsku (avesta – stari jezik iranske visoravni) reč ''(v)arәšan-'' i dve grčke reči ''ársēn/árrēn'' i služi za označavanje fizičkog pojma mužjaka neke domaće životinje; druga osnova je dala latinsku ''uerrēs'', persijsku ''gušan'' i dve grčke reči ''eérsē/hérsai'' koje označavaju funkcionalni pojam oploditelja. B) hérkos – grč. reč i znači ''ograda, pregrada''. C) hórkos – Stari Grci su ovu reč različito interpretirali (povezujući je sa strahom, nekim sveštenim materijalnim predmetom ili mitskim likom Horkom) ali se uglavnom svodi na zakletvu; 362. str.: «Mitska uobrazilja samo je personifikovala pojam prisutan u samom značenju reči, dočaravajući Horka kao razornu silu, koja se oslobađa u slučaju neispunjenja zakletve, jer imenica hórkos označava stvar nabijenu pogubnim činima, samostalnu božansku moć koja kažnjava krivokletstvo […].». 370. str.: naučnik Szemerenyi pretpostavljao je za hórkos praoblik *suor-kos (mada se upućuje na koren *sorkos), dok su Gamkrelidze i Ivanov zastupali tezu o praindoevropskom *serk[h]; «R. Lazzeroni […] vraća se na vezu sa έρκος ''ograda'', pretpostavljajući da je όρκος prvobitno značio ''zalog'', tj. ono u šta se kune, kao kalk prema upotrebi het[itskog] arha/irha ''granica'' u istom značenju.» D) hierós/hiarόs – ova grčka reč ima paralelu u vedskom (vede – staroindijski književni jezik) pridevu ''işirah'' (značenja: vatren, snažan, brz, osvežavajući žrtveni / svešteni napitak, biti živ, itd.; izvedeno od ''işayati'' = ''oživljava, snaži'') i u drevnom mikenskom govoru (*i-ro, pored i-e-ro). Stari Grci su reč hierόs koristili uz najraznovrsnije društvene pojave i okolnosti ali uvek u kontekstu «sveštenog»: npr. izraz ''ίερά νόσος'' znači ''sveta bolest'' – epileptična padavica (praktikovale su je sveštenice iz delfskog proročišta), dok je ''tà hierá'' – žrtvoprinošenje. 390. str.: «Konačno, hierόs i hágios jasno očituju pozitivni i negativni aspekt pojma: s jedne strane – ono što je oživljeno svetom pokretačkom silom, a s druge – ono što je zabranjeno, sa čim se ne sme imati dodira.». Hierόs dakle predstavlja prožetost božanskom moću, dok hágios označava isključivo zabranu ljudskog dodira. 382./439. str.: naučnik C. J. Ruijgh (u ''Linear B'', Louvain-la-Neuve, 1985., 143-) smatrao je da postoji mogućnost da su reči poput ''ίερòς'' i ''ίερή'' odražavale dvorsku titulaturu mikenskog (predgrčkog) doba. E) narodna tradicija u Heladi objašnjavala je poreklo Heraklovog imena otprilike na sledeći način: Herakle je bio rođen da proslavi Herino ime pa otuda spoj Hera + kléos (slava) = ''onaj koji proslavlja Herino ime''. 287. str.: međutim, ''kléos'' često u starogrčkim epovima stoji u formulaičnom izrazu ''kléwos áphthiton'' (''nepropadljiva slava'') «koji označava najveću nagradu ratniku, onu ''nepropadljivu slavu'' za kojom indoevropski junak žudi više od svega, za koju bi dao i život. Tu imamo jedno od svedočanstava, dosta retkih, o postojanju ako već ne jednog epskog jezika, a ono bar osveštanih pesničkih izraza u praindoevropsko doba […].». F) *ĝ(h)er- – ''uživati u nečemu'', praindoevropski koren; verovatno prvobitno žrtveni termin (''háryati'') u smislu ugađanja i darovanja određenom božanstvu; iz njega su nastali: grč. koren khar-, staroind. har(ya)-, italski her- (hor-) ''hteti, hrabriti nekoga na nešto'', germanski *ger- (nem. gern ''rado''). G) *koryo-nos – praoblik od kojeg su ''Herr'' = vojska (oblik ''herr'' je dao starogermanskom bogu Odinu ime ili nadimak ''Herjan'' što znači ''vođa, zapovednik vojske, vojvoda'', dok su Einherjar mrtvi ratnici u Valhali) i grč. ''koiranos'' = poglavar, vođa (72./130. str.: problem porekla i značenja ove starogrčke reči je daleko složeniji a to napominje i Benvenist; na dosta mesta koίranos nije poistovećen sa vojskovođom; često je to samo onaj koji prekoreva; G. Bonfante računa sa ''trojanskim'' poreklom grčke reči, A. Lubotsky prosuđuje frigijsku kuryuaneyon kao pozajmljenicu mikenskog doba od grčke κοιρανέων, A. Heubeck «pomišlja na izvedenicu od reči *koira- < *korya-, odražene, u eolskom obliku *κόρρα, u tesalskim ličnim imenima Κορρίμαχος, Μενέκορρος, […]. Veza sa slov[enskom] *koriti se čini verovatna, u svetlu B. definicije uloge homerskog koίranos-a, koja bi se sastojala u prekorevanju (réprimander) jednih a podsticanju drugih.»). Tu je i gotska reč ''harjis'' – vojska, srednjevisokonemačka ''heri-zogo'' (kasnije titula herzog, herceg) ''koji vodi vojsku'' (kalk ''zogo'' verovatno od ''strategos''), zatim srednj.vis.nem. ''hari'' (u germanskim ličnim imenima prisutno kao Hario-, Chario-), a keltska reč ''harja'' se poklapa sa srednjeirskim ''cuire'' (od praindoevropskog *koryo-, trag koji upućuje na prastare družine neoženjenih mladića koji su sebe zvali ''vucima''). Pored toga, u islandskom reč ''herja'', srednj.vis.nem. ''herian'', nem. ''heeren, verheeren'' znači i pljačkati, pustošiti. Kod Starih Germana postojale su grupacije ''drauhti-harjis'' koje su označavale muškarce posvećene ratovanju. H) géras – od pra oblika *gerar; u mikenskom jeziku ova grčka reč je posvedočena kao ''ke-ra''; 279. str.: «U načelu, radi se o izuzetnim davanjima na koja pravo polažu samo kraljevi, naročito o posebnom delu plena i materijalnim pogodnostima dodeljenim od strane naroda [podanika – hijerakul]: počasnom mestu, najboljem komadu mesa, peharima vina.». Samim tim, géras je simbol kraljevskog dostojanstva. 277./280./281. str.: «Tvrdi se da je géras srodno sa gérōn ''starac''. Taj pojam se, dakle, definiše kao povlastica vezana sa životnom dobi, kao počast odavana starcima; […]. […] Nema, dakle, ničeg što bi ukazivalo na srodstvo između géras ''povlastica'' i gérōn ''starac''. Formula u kojoj su ta dva termina združena ne pretpostavlja nikakvu etimološku vezu među njima. […] Osim toga, poznato je da su reči gérōn ''starac'' i gêras ''starost'' etimološki povezane sa stind. jarati ''stareti'', jarant– ''starac'', avest. zarvan- ''starost''. Oblici izvedeni iz tog korena označavaju samo telesno opadanje i nikada se ne vezuju sa pojmom počasti: […].». Zanimljivo je da Petar Skok, autor jedinog do sada etomološkog rečnika kod nas, navodi (mada nije siguran) da reč ''erak'' (genitiv erka), koja verovatno potiče od turskog ''yarak = oružje'', stoji, u jednom izvoru, uz značenje ''osvojenog oružja''. I géras i Skokov erak se ovde dovode u vezu sa plenom. I) khêros (''lišen jednog od roditelja'') je pridev od grč. reči khērōstếs (hērēs) (latinski pridev ''hērēd-'' = ''naslednik'') koja se prevodi kao ''pobočni naslednik''. Naime, reč je o tome da se naslednikom u starim indoevropskim društvima naziva bilo ko ko nasledstvo preuzima u slučaju da sin ne postoji. U slučaju da sin postoji, on se nije nazivao naslednikom jer za takvo označavanje nije bilo potrebe. 128. str.: G. Dunkel ''hērēs'' (χηροσταί) svodi na praindoevropsku složenicu iz terminologije običajnog prava *ĝherEro-Eed-, s glagolom ''jesti'' u drugom delu, povezujući staru indoevropsku metaforu ''jedenja'' nasledstva u slučaju kada imovinu ne nasleđuje rođeni sin. J) *uiHro- – od ovog pra korena pretpostavlja se da je nastala umbrijska (umbrijski jezik pripada italskoj porodici jezika u kojoj je i latinski) reč uirōs = ljudi, na latinskom ueiro; u podeli ljudskog društva, u jednom spisu (''Iguvinske tablice''), pored glavara i sveštenika, polja i plodova, stoji formula ''ueiro pequo'' = ''ljudi-stoka'' što odgovara avestijskom ''pasu vīra'' (vīra s vremena na vreme znači i rob, čovek iz kuće, sluga); 33. str.: «Odatle proizilazi da je umbrijski rečju uiro u spoju sa pequo označavao ljude zadužene da se staraju o stoci [na latinskom ''pastores pecuaquaque'' – hijerakul].»; osim toga, na latinskom se suprug označavo sa ''uir'' = muškarac. K) 183. str.: Odri (J. Haudry), u «E. Benveniste aujourd'hui», II, tumači Zevsovo ime «kao ''dnevno nebo'' a Heru kao ''toplo godišnje doba'' (Ήρη < praie. *yērā ~ sl. jarъ ''proleće'' itd.): motiv njihove ''sveštene svadbe'' bio bi, po njemu, ne sredozemnog, nego subpolarnog porekla […].» i time kritikuje Kukovo i Benvenistovo shvatanje Zevsa Ήραίος-a kao supruga matrijarhalne Velike Boginje. L) 162. str.: «Već odavno je upoređena skupina termina koji se od duboke davnine primenjuju, sa izvesnim formalnim varijacijama, kako na devojku, tako i na mladića: posebno grč. meīrax (μειραξ) ''devojka'', sekundarno ''dečak'', meirákion (μειράκιον) ''dečak, momak''.». Srodne reči su latinski termin ''marītus'' (muž) i *mari- (verovatno devojka za udaju), indoiranski ''marya-'' (mladić koji je prosac, ljubavnik; u avestijskim tekstovima marya- označava drskog mladića, ratnika, razbojnika). «Druge potvrde svedoče da se i u iranskom čuvalo staro značenje, posebno pehl. [pehlevi je srednjepersijski dijalekat – hijerakul] mērak ''mladoženja''; mērak i odgovarajući naziv za nevestu ziyānak su familijarni, afektivni termini [o tome više pisao St. Wikander – hijerakul].». Ovo su stari termini s obzirom da je još u XIV veku p.n.e. posvedočeno, u tekstovima iz prednjeazijskog kraljevstva Mitani, postojanje ''maryanni-a'', u značenju ratničkog staleža.
5. REZIME
Zaključak je da nema zaključka. Bar za sada. Izgleda da je neuporedivo lakše dokučiti najdublje slojeve imena Herak negoli otkriti nešto istorijski bliže kao što je npr. doba njegovog formiranja. Uz rizik da ću pogrešiti, pišem da etimologija imena Herak, iščitavajući gore navedeni tekst, teži ka onim značenjima koja obuhvataju termine poput svetlosti, toplote, vatre, snage, života, živ(ahn)osti, brzine, moći, svetosti, muževnosti, mnoštva, sile, htenja, zdravlja, plodnosti. Potpuno maglovito deluje epoha prve pojave oblika ''Herak'' na Balkanu. S obzirom na tu nepoznanicu, dopuštam sebi pravo da izvedem nekoliko različitih hipoteza: 1. balkansko ime Herak nastalo od oblika ''Heraklo, Herakle(s), Herkul(es)'' skraćenjem poslednjih slogova: a) – od Herakla čiji su kult početkom nove ere doneli Grci i/ili Rimljani (teonim se raširio u narod možda posredstvom Heraklovih sveštenika ili udruženja poštovalaca Heraklovog kulta); b) – od Herakla čiji je kult donešen iz crnomorske stepe čija je obala bila kolonizovana od strane antičkih Grka; c) – od Herakla čiji je kult postojao u unutrašnjosti Balkana pre formiranja grčke i rimske civilizacije; 2. nastalo od univerzalnog patrijarhalnog indoevropskog/srednjeazijskog pojma za muškarca, muža, čoveka, junaka, ratnika: a) – grčko-rimski izvor: heroicus, heros, eros; b) – iranski izvor: айрыака, uirōs/vīra, mērak, itd.; c) – staroturski izvor: er; d) – starogermanski izvor: herr, harja, harjis, cuire, herian, itd.; 3. nastalo od titularnih (vladarskih) naziva, simbola iz mikenske civilizacije: ίερòς, ίερή, ke-ra; 4. nastalo od reči za sveto, svešteno: a) – starogrčki izvor: hierós; b) – indoiranski izvor: işirah (jedno od značenja); c) – mikenski izvor: *i-ro, i-e-ro; 5. nastalo od mitoloških solarnih termina: xūršēd, xvaršet , ''hvare xšaētem'', horuz, xros, helios.
…
Sasvim drugačiju problematiku iziskuje otkrivanje etniciteta prvih nosilaca pomenutog imena. Petar Skok je izgleda u knjigama «Češka knjiga o vlaškom pravu» (GZM, Sarajevo 1918.)» i «Iz rumunske literature o balkanskim vlasima» (Glasnik Skopskog naučnog društva, Skoplje 1928.)» negde napisao da postoji vlaški trag u formaciji imena Herak. Ne postoji konsenzus među istraživačima o definiciji Vlaha. Uglavnom se misli da su nastali asimilacijom došljačkog i domicilnog (starosedelačkog) stanovništva [23.XI 2011.: mislim da se čak i sa ovim neobaveznim uopštavajućim svođenjem komplikuju neke složenosti oko pitanja Vlaha/vlaha; problem nije samo sam pojam već i način prilaženja problemu; izgleda da nije jasno čak ni koliko ima vrsta problema ovog pojma]. Ukoliko je Skok bio u pravu, onda se otvara novo pitanje: da li je ime Herak nastalo i negovano kod romanizovanih ''starosedelaca'' (npr. Tračana, Ilira, Kelta; [17.XII 2011.: navedeni narodi-plemena uslovno su nazvani starosedeocima premda je sasvim jasno da je na Balkanu i pre njih bilo ljudi]), slovenizovanih poromanjenih starosedelaca, slovenizovanog romanskog stanovništva, ''tračanizovanih'' Romana ili Slovena, romanizovanih Helena, ili helenizovanih starosedelaca itd….? Možda postoji mogućnost da se, ukoliko se dokaže da je Herak proizvod neke starije starosedelačke baštine, potvrdi hipoteza o zastupljenosti solarnog božanskog para Herakla i Here među plemenima unutrašnjeg Balkana daleko pre začetka helenske (grčke) a pogotovo pre romanske civilizacije (a propo Kukovom istraživanju). Samim tim, ukazao bi se i viševekovni kontinuitet ovog fenomena.
Međutim, pre bilo kakvih pretpostavki potrebno je uočiti prirodu istorijskog (istoriografskog) pojavljivanja svih imena i prezimena proisteklih iz oblika ''Herak'': 1. kao što se iz priloženih delova deftera da videti, u XVI veku je bio priličan broj zabeleženih Heraka, a to ukazuje da ih je verovatno bilo i u XIII, XIV veku; 2. važno je utvrditi na koje načine su zapisivana stara prez-imena: Errachovich, Cherach Cherachovich, Eraclio (ovaj izuzetno vredan oblik је kod Miroslava Pantića u knjizi «Iz književne prošlosti – studije i ogledi», Beograd 1978., SKZ), Хераковићъ, Иераковићь, Jerak, Cherachouich, Heracum, Еракь,… 3. brojčani odnos je vrlo bitan: na osnovu uzorka iz Telefonskog imenika (''Bele strane'', 2005. godina) za područje 011, pod prezimenom Eraković bilo je registrovano oko 127 različitih osoba, kod Eraka 25, Herakovića 4, a kod Heraka 2 osobe. Ukupno, dakle, oko 158. Procentualno to iznosi: ERAKOVIĆ – 80.37%, ERAK – 15.82%, HERAKOVIĆ – 2.53%, HERAK – 1.26%. Pošto je područje sa telefonskim pozivom 011 (Beograd i šira okolina) najgušće naseljeni deo južnoslovenskog prostora, dobijeni podatak u procentima možda, u određenom smislu, odgovara stanju za ceo balkanski prostor, ali daleko od toga da je model realnog stanja; 4. teško je utvrditi koja su danas srodna prezimena sa oblikom ''Herak''. Dosta njih je poteklo od latinskog Hieronimus-Jeronim (Jerko, Jerčić i sl. [23.XI 2011.: ovu konstataciju sam preuzeo sa http://www.ogorje.net/prezime/jercic/62.html a slično je i sa prezimenom Jerković: http://jerkovic.webs.com/; različiti oblici: http://imehrvatsko.net/namepages/view/first_name/jeronim . Međutim, na http://www.vid.hr/vid/Prezimena%20sela%20Vid%20u%20Neretvanskoj%20krajini-Domagoj%20Vidovic.pdf, pod naslovom ''Prezimena sela Vid u Neretvanskoj krajini'' autora Domagoja Vidovića, pronašao sam jedan zanimljiv podatak: ''2.5. Opći osvrt na vidonjski prezimenski sustav'': «Najveći je broj vidonjskih prezimena motiviran osobnim imenom […], od čega je više od 2/3 […] motivirano kršćanskim imenom, što je posljedica provođenja odredaba Tridentskoga koncila (1545. – 1563.). […]». Čitajući ovo palo mi je na pamet da su oblici Jerk(o), Jer(i)č i sl. institucionalizovani kao hrišćanska imena što od grčke osnove ''hieros'' (preko Hieronimos i preko Jerotej (grčko ime Ίερόυεος = ''bogom osvećen'')), što od hebrejskih Jeremija (Iirměįāhū = ''bog podiže'') i Jevrem (Έfraįm – hebrejsko ime možda sirijskog porekla – za gore navedeno videti M. Grković), ali da bi ''poreklom'' bila nehrišćanska, možda staroslovenska, poput Jarilo, Jaroslav, Jarko, Jarac, Jaro, dok u ''Српском презименику'' piše još i da je postojalo bugarsko ime Ярчо, zatim poljsko Jarek a da je u Hrvatskoj i drugde bilo (ili ih još ima) Jar(i)čevića, Jaričića, Jarčeva, Jarčića i Jarčova. Sa zvučnošću ''paganskih'' rituala, možda su kao takva posebno bila na udaru ''hrišćanizacije''… (11.VII 2013.: demantuje me jedan podatak iz ''Презимена ужичког краја'' od Radeta V. Poznanovića, Užice 1996., 95.str.: «ЈАРЧЕВИЋ – По ономе што се могло запазити из старих црквених протокола ово презиме је првобитно гласило Јерчевић, а то је исто као и Ерчевић, дакле Ере. Гостинци, Губин До, Каран.».)]), od nemačkog i ugarskog ''erceg'' [11.VII 2013.: do 17.X 2012. nisam znao za sledeće: Petar Šimunović ''Naša prezimena'', Zagreb 1985., 134.str.: «[…] Ta je imenica poslužila u izvođenju mnogih toponima: Hercegowina (= vojvodina), Herceg-Novi, i prezimena (H)ercegovac, (H)ercegović, (H)erceglija, (H)ercigonja, a preko hipokorističnog oblika (H)ero (= Hercegovac) nastala su prezimena Erić, Erac i sl.»]. S druge strane, neka prez-imena poput Berak, Perak, Ilak, Elak, veoma blisko zvuče. Da li je kod ''Elak'' (danas postoje Elakovići ali i Eleci(?)) došlo do transformacije iz ''r'' u ''l'' (što se, inače, često dešavalo kod vokalnog ''r'') ? U «Šematizmu pravoslavne mitropolije i arhidijeceze dabro-bosanske za 1884, 1885. i 1886.godinu», Sarajevo 1886., pronađena su i zabeležena relativno retka prezimena (ne imena, ne nadimci) kao što su ERA (živeli u regionu Sarajeva, Rogatice, Maglaja, Visokog i Travnika), ERO (u regionu Vlasenice) i HERA (kod Visokog i Sarajeva). Možda su ''Ere'' dobile nadimak/simbol po umbrijsko-latinskoj formuli ''ueiro pequo'' ili po nekoj ratničkoj odrednici (a ne po Hercegovini kako se smatra) ? Međutim, ne postoji li i ovde mogućnost uticaja religijsko-mitološkog faktora na postanak još jednog teonima ?…
So:
re the Albania Slavic settlements in the North and villages named BORIČ there – no surname BORIĆ in records, the Serbian Orthodox settlers that first arrived in this area called VRAKA in 1810. did not have that surname among them (well documented community and its subsequent migrations). If there is an earlier Slavic connection in regard to the old toponym or Albanian surname BORICI, it did not stem from these settlers.
BORIĆ people who immigrated to US mostly came from the LIKA – region of Austria-Hungary (today in Croatia) . LIKA was part of the MILITARY FRONTIER province where many people settled, especially during the XVIII century.
Significant clusters of BORIĆ family who then later from LIKA migrated further are found in Bosnia – region POUNJE, Bosanska Krajina.
I found only a few immigrants to US from the Split area, where the surname is documented in XVII and XVIII century, and these may be also connected to the BORIĆ family on the island of BRAČ there, first documented in the vital records of the island in 1595.
Large presence of ethnic Serbs in Austro -Hungary with surname BORIĆ was in the VOJVODINA region in Serbia today (XIX century but I haven't looked at earlier records and documents in detail, and cannot tell you where they came from without that).
You will find both ethnic Serbs and ethnic Croats with this surname who emigrated from Austria-Hungary.
A more detailed analysis would mean consulting the Serbian Orthodox Church censuses, and Status Animarum recports of the Roman Catholic Church from the Austria Hungary in all of the places where the surname appeared .
(October 06, 2008 01:07PM)
«Užička gimnazija 1839-1989. godine», dr Stevan Ignjić, dr Milutin Pašić, mr Vojislav Lazović, Dragutin Korać, 1989. Na 643. strani pod naslovom ''Učenici završnih razreda srednje škole 'Miodrag Milanović Lune' koji su položili ispit provere stručne osposobljenosti u periodu od 1984/85. do 1988/89.'' piše: «Za potrebe RO ''Desa Petronijević'' izvršena je prekvalifikacija za IV stepen spreme Prirodno-tehničarska struka (1988/89.): Eraković B. Ana».
http://www.svetisava.net/documents/Glasnik5-6-web-pdf – Eraković Nikola i Mirko (''European Butcher Boy'' 7542, Edmonds, Burnaby; tel: (604) 522-4941;14681, 108 Ave, Surrey; tel: (604) 588-6440) – jedni od mnogobrojnih darodavaca «Glasnika», časopisa CŠO Svetog Save u Vankuveru; glavni i odgovorni urednici časopisa: protojerej Miroslav Dejanov i protojerej Savo M. Arsenijević; e-mail: [email protected] , web site: http://www.svetisava.net/ , štampa: Grafički centar Interagent, Kragujevac.
Nekoliko (H)erak(ović)a, autora različitih pisanih projekata:
1. Dr Herak Janko «Vježbe iz opće i analitičke kemije (za srednje škole)», Zagreb 1956.; stručni recenzenti: Cecilija Emrović i Marija Jurman; crteže izradio: Ladislav Ivanček; opremio: Slavko Grčko; odobrio Savjet za prosvjetu NRH, rješenjem br. 3374 od 4.V 1956. – Izdavač: ''Školska knjiga'', poduzeće za izdavanje školskih knjiga i udžbenika, Zagreb, Prilaz JNA 2. – Stručni redaktor: S. Šeparović – Tehnički urednik: F. Poje – Lektor: M. Pindulić – Korektor: J. Vončina – Štampanje završeno decembra 1956. Obr. 3549. Dr Herak u kratkom predgovoru ove knjižice od 192 strane piše: «U ovoj sam knjizi obradio niz pokusa iz opće kemije pridržavajući se programa za više razrede srednjih škola. Pritom sam pazio, da obuhvatim u prvom redu one pokuse, koji nisu eksperimentalno razrađeni u postojećim udžbenicima. Neka sam kraća poglavlja dodao da bi knjiga činila određenu zaokruženu cjelinu. U vezi s tim treba istaći da svi obrađeni pokusi nisu obavezni za srednje škole. Nastavnici neka odaberu one pokuse, za koje smatraju da ih treba izvesti radi uklanjanja verbalizma iz nastave kemije. [novi red; dalje ''N.R.'' – hijerakul] Da bi učenici srednjih škola dobili uvid u analitičku kemiju, obradio sam i iz tog područja nekoliko vježbi prepuštajući nastavnicima i u ovom slučaju izbor, koji će ovisiti kako o sredstvima, tako i o vremenu, koje je predviđeno za praktični rad. [N.R.] Budući da su pokusi temelj svake eksperimentalne znanosti, dakle i kemije, nastojao sam izvesti opće zaključke (zakone) iz pokusa, ili sam unaprijed iznijete opće zaključke (zakone) potvrdio pokusima. Time sam želio otkloniti memoriranje definicija, odnosno omogućiti ispravno razumijevanje temeljnih pojmova i zakona kemije. [N.R.] Zagreb, svibnja 1956.» Isti autor je ranije napisao i «Kemijske pokuse» (u saradnji sa Ivezić S.), Zagreb 1949. i «Uvod u kemiju za studente VPŠ», Zagreb 1952., a potom i «Građu prirode» – kemija za VII raz. o.š. Zagreb 1960., «Opću anorgansku kemiji» itd. 2. Herak Marko «Algebra za II raz. gimnazije» 3. Dr Janko Herak, Mira Herak, dr Marko Herak «Fizikalna kemija» za gimnazije prirodnoslovno-matematičkog i pedagoškog smera, 1965. 4. Herak Milan «Geologija», Zagreb 1973. Napisao još: «Geologija Somborskog gorja» 1956., «Geologija i hidrogeologija sliva reke Save» 1969., «Neke specifičnosti Dinarskog krša» 1971., «Zemlja» 1976., «Geologija otoka Hvara», Zagreb 1976. itd. Kraća biografija ovog slavnog akademika: http://info.hazu.hr/milan_herak_biografija i http://info.hazu.hr/milan_herak_bibliografija. 5. Herak Mira, Mihajlo J. Marković, Ljerka Kušec… «Fizička kemija», 1976. 6. Prof. dr. sc. Mirjana Herak Ćustić, Agronomski fakultet Sveučilišta u Zagrebu – zajedno sa kolegama (Lepomir Čoga, Tomislav Ćosić, Ivan Šimunić, Vesna Jurkić, Sanja Slunjski, Milan Poljak, Marko Petek, Dragica Radman, Nina Toth, Ksenija Karlović i drugi) radi na «Agronomskom glasniku», glasilu Hrvatskog agronomskog društva, 4 (2006). 7. R. M. Herak, Lj. M. Manojlović, G. M. Zorčić «Prilog poznavanja sistema UO2 – V2O2», Beograd-Vinča, Institut za nuklearne nauke ''Boris Kidrič'', 1965. 8. Herak-Sabo Janja «II Kongres IPPF za Evropu, Bliski Istok i Afriku» 1960.; «Međunarodna konferencija o problemu i suzbijanju pobačaja», Zagreb 1960. 9. Erak Zoran uredio sa Milom Todićem «Mladi radnik samoupravljač», 1972. 10. Erak Zoran, reporter i novinar ''Ilustrovane Politike'', piše od ekoloških do ratnih tema. «Tada je [zajedno sa mnogim svojim kolegama 90-ih – hijerakul] Zoran Erak pisao o otcepljenju Slovenije, putovao po Kordunu i izveštavao o zborovima […]» – http://www.politika.rs/ilustro/2081/osmi.htm. 11. Dr Erak Petar, dr Zrinka Kalafatić «Akutne infantilne hemiplegije nepoznate etiologije», 1954. Napisao još: «Prehrana dojenčadi», Zagreb 1960.; «Epidemiološki aspekti pobola i pomora dojenčadi i male djece u S.R. Hrvatskoj», 1965. (rezime na engleskom). 12. Dr Erak Roza prevodilac knjige Gvida Fankonija «Udžbenik pedijatrije», 1972. 13. Erak Tomislav «Kronika zločina talijanskog fašističkog okupatora u Šibeniku i njegovu kraju 1941-1943.», 1972. 14. Ing. Heraković Vladimir «Spomenica poljoprivredne škole u Slavonskoj Požegi», 1966. 15. Heraković Danica, Milena Momčilović «Magnetofonska vežbanja u udžbeniku engleskog jezika za V razred», Beograd 1969. 16. Heraković Dušan, Milan Milivojević «Planum – građevinsko preduzeće Beograd-Zemun 1948/68.», Beograd 1968., na nemačkom i francuskom jeziku. Napisao sa Mihajlović Slobodanom i «Tunel ''Zlatibor'' 1970.», Biro za studije projektovanja i nadzor građenja Z.T.P. ''Beograd'', 1970. Na 62. strani ove poslednje knjige-monografije piše: ''Učesnici na građenju tunela: A. – investitor, B. – nadzor građenja, C. – građenje tunela''. C. – građenje tunela: «Projektant organizacije građenja tunela i tehnološkog procesa = Heraković Dušan, dipl. građ. inž. od 1961. do 1970. godine». 17. Prof. Eraković Borislava «O prevođenju urbanog američkog supstandarda na primerima romana ''Lovac u raži'' Dž. D. Selindžera i ''Na putu'' Dž. Keruaka». O profesorki engleskog jezika i književnosti videti na http://apv-nauka.ns.ac.rs/vece/dokumenti/spisakkonacanLink.htm , http://www.ff.ns.ac.yu/fakultet/ljudi/fakultet_odseci_anglistika_borislava_erakovic.htm . 18. Eraković Dejan «Istočna Evropa predvodi u reformama za lakše poslovanje», članak časopisa ''Novine'' iz Toronta, broj 1069, 8. septembar 2006., http://www.novine.ca/arhiva/2006/1069/srbija.asp 19. Eraković Jasminka, prevodilac knjige Richarda Kleina «Cigarete su veličanstvene», izdavač ''Edicije Božičević'', Zagreb 2004. «Richard Klein sveučilišni je profesor francuskog jezika i književnosti koji se prihvatio pisanja knjige u slavu cigaretama, a sa paradoksalnim ciljem da se istih pokuša riješiti. Oba svoja nauma vrlo je uspješno sproveo u djelo – iako se lupajući po tastaturi pušenja uspio okaniti , njegova knjiga ipak je svojevrsna književna elegija cigaretama. […]». 20. Eraković Milenko, glavni urednik mesečnih informativnih novina «Narodna stvarnost», br. 1, 28.IV 2005., Šabac (Koste Abraševića 2) 21. Eraković Milenko «Rasplet…i dalje» (Biblioteka Svet proze), Beograd, Čigoja štampa, 2002. ISBN 978-86-7558-107-9. br.,165 S.,20 cm., 13,00 Euro. «[…] Knjiga "Rasplet… i dalje" Milenka Erakovića, koja se pojavila prošle godine, završni je deo trilogije (prethodili su: "Između života''- 1999. i "Odron" – 2001). "Eraković je opor pisac koji razotkriva ružne strane ljudske prirode i ljudskih sudbina… Za trilogiju u celini bi se moglo reći da je to roman o tranzicionoj drami, a o ovoj poslednjoj bi se marketinški moglo reći da je to roman o hapšenju Slobodana Miloševića. Junaci Erakovićevih romana suočavaju se sa izazovima života i stvarnosti koju živimo", rečeno je na promociji [izdavačke kuće Čigoja štampa]» – http://www.danas.co.yu/20030220/kultura.htm 22. Mr Eraković Radoslav «Studija o Domanovićevom smehu», prikaz knjige Gorana Maksimovića ''Domanovićev smijeh'', Beograd 2000., Zbornik Matice srpske za književnost i jezik, knj. 49, sv. 1-2 (2001), str. 280-282.; «Hronotop zlatnog grada: istorijska inverzija u romanu ''Sekund večnosti'' Dragutina Ilića», ''Sveske'', god. 14, br. 68 (jun 2003), str. 218-222.; «Роман Драгутина Илића» – Панчево : Мали Немо, 2004 (Београд : ВМД). – 171 стр. : ауторова слика ; 21 cm. – (Библиотека Мала академија); «Izabrane pesme» Vojislav Ilić (priredio Radoslav Eraković. – Sremski Karlovci ; Novi Sad : Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, 2007.). Biografija magistra i asistenta Radoslava Erakovića (rođ. 1973. u Vrbasu, Srbija) može se videti na http://apv-nauka.ns.ac.rs/vece/dokumenti/spisakkonacanLink.htm . 23. Eraković Stjepan «Dobar je bog»; pripovjest; Zagreb 1905. 24. Dr Eraković Tadija «Ličnost deteta i psihomotorika», Dnevnik, Novi Sad 1987. Napisao još: a) «Kaligrafija (osvrt na istorijski razvoj pismovnih oblika kaligrafije i tipografije)», Sombor 1995., izdavač: Učiteljski fakultet u Somboru, uređivački odbor: dr Đ. Đurić, dr S. Berber, dr J. Kosanović, dr J. Malešević, dr J. Pinter, recenzenti: prof. M. Nedeljković, akadem. slikar i grafičar mr D. Grbić, filolog R. Nišavić; b) «Osnovi specijalne pedagogije sa metodikom», Učiteljski fakultet, Sombor 1999.; c) «Đede, kaži mi nešto: 'oću obraza mi», Novi Sad, izdavač: DOO ''Educa'' SA PO, za izdavača: M. Buiša, ilustracije: M. Buiša, lektor: prof. O. Ilić, prof. Srpsko-hrvatskog jez. i književnosti Ljiljana Eraković udata Bulatović, recenzenti: prof. Dr Spasoje Grahovac i Ljiljana Bulatović, korektura: M. Dearovski; d) «Đede, pričaj mi o Erakovićima: priče i zapisi po sećanju, mom i mojih bratstvenika», N. Sad 2001., stručni konsultanti i korektura: Ljiljana Bulatović, Radojica Eraković; e) «Poučnik za očuvanje mentalnog zdravlja (mentalna higijena – zanemarena disciplina u obrazovanju)», Novi Sad 2004., štamparija ''Budićnost'' N. Sad, za izdavača: Novak Vukotić, tehnički urednik: Radomir Injac; itd. Gospodin Tadija (rođ. 1934.) je, inače, veliki dobrotvor i šaljivdžija. Poreklom je iz Banjana. 25. «Pesme, pripovetke, eseji» za studente Beogradskog univerziteta. Priredili (redakcija): Danilo Nikolić, Vukašin Eraković, Momčilo Krković. Pripovetke: «Neotkupljivo pleme» (odlomak iz filmskog scenarija po epu ''Smrt Smail-age Čengića'' od Ivana Mažuranića). Napisao Vukašin Eraković. Pripovetka je podeljena po slikama. Ima 21 stranu.
Just to make sure, I assume you are not in Serbia but in the States right? Is there any chance you will be in Serbia if the above is correct?
Yes she did – the *church time* and *our* time differ – in their time writing back after a month or two is not that long 😀 ( if you are lucky enough to get a reply in first attempt at all)
I've been away but am back now and will call via phone some more , that usually gets me at least to find a priest willing to communicate.
Try writing to the Serbian Orthodox Chruch youth organization there too (the priests associated with it would be most likely to answer emails in English and be willing to give you information about ethnic Serbian family) :
ej pa ja koliko znam prezime koska je cesko prezime..al bas nisam cula da ima neko u sremskoj kamenici mada imas i porodica koska koji su iz zagreba kao pretpostavljam kad su bile migracije da su se porodice sa tim prezimenom naselile u hr i tursku a ti ako si sto saznao-la javni mi
…
(July 06, 2008 03:27PM)
Vlajko Palavestra «Historijska usmena predanja iz Bosne i Hercegovine (studija-zbornik-komentari)», Beograd 2003., priredio Miroslav Niškanović, Etnološka biblioteka – posebna izdanja knj. 1, izdavač: ''Srpski genealoški centar'', Strugarska 4, Beograd. Na 191. i 379. str. nalazi se tekst pod naslovom ''Kako su Heraci dobili spahiluk''. Tekst koji sledi prepisan je iz nešto opširnijeg izdanja iz 2004. godine čiji su izdavači ''Buybook – Sarajevo'' i ''Most Art – Zemun'' (Biblioteka ''Baština''; urednik: Goran Samardžić; izdanje priredio: Dragan Stojković; Sarajevo-Zemun 2004., prvo izdanje).
Drugi dio (''Zbornik predanja sa komentarima''): V (''Islamizacija i privilegije (Starosjedioci – Doseljejni Turci – Islamizirana domaća vlastela – Islamizirani seoski rodovi – Danak u krvi – Sticanje privilegija)''): 333-334. str.: ''165. Kako su Heraci dobili spahiluk'': «Bio je neki Hamza Herak, u selu Batovu kod Goražda. I on je bio u turskoj vojsci pod Ozijom. Pa sastale se velike sile, neprijateljska i turska. Onda su kroz ordiju lagani telali zavikali: ''Da l’ je majka rodila junaka, da obuče ćefkin odijelo, da izjede krvav pilav, pa podjaše konja, da udari među njiha, a i mi ćemo odovuda – valja ratovati''. Klanjali rani sabah, oni su udarali i onda je taj Hamza naš pogin’o. Kada se je tudi pisalo ko će udariti na Oziju, pitali su ga koga ima od famelije. A im’o je on sina Osmana od pola godine. I kada je Hamza pogin'o, sin mu je stig’o spahiluk. Stig’o na tog njegova malog sina Osmana. A dotada Hamza Herak nije bio spahija, bio je kmet. a) FAZM, terenska sveska Gornje Podrinje, 107 (Batovo kod Čajniča 1973, VP [27.X 2011.: 543. str.: ''Skraćenice imena istraživača koji su zabilježili neobjavljene arhivske primjere predanja u Zborniku predanja'': «VP – Vlajko Palavestra, saradnik bivšeg Instituta za proučavanje folklora i Zemaljskog muzeja, […].». Međutim, pod ovom skraćenicom ne stoji i broj 165. Stoji pod skraćenicom «VP, terenska sveska – Vlajko Palavestra, (terenski zapisi), […].». Osim toga, nisam uspeo saznati šta znači ''FAZM''. (11.VII 2013.: saznah da je to ''Folklorni arhiv Zemaljskog muzeja'') – hijerakul]), kazivao Herak Fehim; b) o nagrađivanju pojedinih muslimanskih seoskih rodova za učinjene usluge u doba turske vladavine, govore brojna predanja koja se nalaze rasuta po antropogeografskim monografijama iz Bosne i Hercegovine, a publikovane su u Srpskom etnografskom zborniku. […]; c) za sada historija ne raspolaže nikakvim vjerodostojnim podacima o povlaštenom položaju pojedinih muslimanskih seoskih porodica u vrijeme turske vladavine, iako će, možda, neobjavljeni dokumenti, a o kojima je već bilo govora u prethodnom primjeru, je za sada izuzetak koji govori u prilog ovoj pretpostavci.»
''Kazivači usmenih predanja i redni brojevi njihovih priloga'': 545. str.: «Herak Fehim iz Batova (Goražde), r[ođen] 1905, (165)»
Treći dio (''Prilozi''): ''Izvori i literatura'': 521. str.: «[…] 1967 – Horak, J.: Remarks on the Relation between Folk-Tales and Legends, Fabula 9, 1-3, Berlin 1967.»
(October 27, 2008 06:22AM)
Banjanski borci
Tekst koji sledi nalazi se (u sličnoj ali opširnijoj formi) i u knjizi prof. dr Tadije Erakovića «Đede, pričaj mi o Erakovićima (priče i zapisi po sećanju, mom i mojih bratstvenika)», Novi Sad 2001. Tadija je takođe koristio svedočanstvo Boža Kilibarde i svedočanstvo Jevta Radovića.
«Nikšićanin Božo Kilibarda o ratnim danima i pog[i]biji četničkog komadanta Sima Erakovića […] Mnoge istine o bratoubilačkoj tragediji Drugog svjetskog rata na ovim prostorima ni nakon više od pola vijeka nijesu izašle na vidjelo. Ova zemlja je prepuna neotkrivenih grobova i natopljena je krvlju mnogih očeva, sinova, rođaka, prijatelja i kumova, a vapaj za pravdom nikad ne umire. On neprekidno dopire negdje iz tamne prošlosti i kao da opominje da istina nikad ne može i ne smije ostati neobjelodanjena. Jedna od priča koja nam ukazuje upravo na to je i ova koju nam je osamdesetpetogodišnji Božo Kilibarda iz Nikšića ispričao o svom bivšem saborcu, poznatom četničkom komandantu banjskog bataljona Simu Erakoviću. Bio je to, kako kaže Kilibarda, jedan od najuglednijih ljudi u Banjanima i cijeloj Hercegovini, čija se dobra djela i danas prepričavaju u narodu. Samo zbog toga što je bio u četnicima ubijen je 22. novembra 1944. godine na planini Jelovici pod do danas nerazjašnjenim okolnostima. Tada je s mrtvog Sima uzeto svo njegovo naoružanje, među kojim i jedan pištolj, niklovani „valter“, od kojeg se Eraković nikad nije odvajao. Priča Kilibarda da se jedan partizan iz Nikšića poslije rata posebno hvalio da je baš on likvidirao Sima Erakovića i uzeo mu pištolj, ali ni slutio nije da će u njegovoj porodici mnogo godina kasnije, baš iz tog pištolja kojeg je uzeo od mrtvog Sima, biti izvršeno stravično ubistvo i da će ''ratni trofej'' biti upotrijebljen u jednoj porodičnoj tragediji. – Kada je 1941. godine izbio rat i kad su ustaše počele da prave nezapamćene zločine nad srpskim življem u Hercegovini, Simo Eraković je organizovao četu od oko 80 vojnika, koji u to vrijeme nijesu imali ni partizanska, ni četnička obilježja, već su samostalno otišli da se bore protiv crnokošuljaša. Stizao je njegov odred na sve strane. Borio se protiv ustaša i tukao ih oko Bileće, Gacka, Nevesinja, Ljubinja, Stoca, Fazlagića Kule… Bio je toliko nemilosrdan prema njima da su se mnoge ustaše zaricale da će odrubiti glavu Simu Erakoviću i odnijeti je Paveliću u Zagreb. Mnoga srpska sela u Hercegovini spasio je od zločina i mnogi Hercegovci ga danas spominju kao jednog od najvećih rodoljuba koji je branio Srbe u tom kraju. Zna se i to da nijednog ratnog zarobljenika nije ubio, već je prema njima postupao izuzetno korektno. Strogo je zabranjivao pljačku. Uvijek je štitio obični svijet, bez obzira na naciju i vjeru. Bio je pravi časni vojnik, priča Kilibarda. Po povratku iz Hercegovine u Crnu Goru, negdje početkom 1942. godine, Simo Eraković je najprije stupio u partizane. Povezao se sa Savom Kovačevićem i bio njegov vrlo blizak saradnik. U tom periodu i naš sagovornik Božo Kilibarda priključio se jedinicama Sima Erakovića. Međutim, kada su partizani, prema Kilibardinim riječima, napravili neke zločine nad civilima u okrugu Grahova, Vilusa i Banjana, među kojima su ubili i velikog Simovog prijatelja popa Jaramaza, Simo je odlučio da baci petokraku i priključi se četnicima Ivana Janičića. – Postao je komandant banjskog bataljona. Sjećam se da je iz nikšićkog komiteta odmah stigla naredba da se Simo Eraković pod hitno mora likvidirati, jer su komunisti znali da je vrlo ugledan čovjek i da će dosta naroda povući za sobom, što se i desilo. Ipak, komunisti u tom periodu nijesu uspjeli da ga ubiju, iako su mu mnoge zasjede pravili [Dok je još bio u partizanima izgleda da je potajno osuđen na smrt. «Prilikom borbi u Hercegovini negdje kod Borča Sima su gađali s leđa i pogodila ga u lakat. […] Pošto Simo nije bio smrtno pogođen, mnogi su to zataškali i Sima brzo previli i poslali na liječenje u Velimlje.», ''Đede, pričaj mi o Erakovićima'', 73. str. – hijerakul]. Ja sam, takođe, odlučio da idem za Simom i stupim u četnike. Bili smo zajedno sve do oktobra 1944. kada su nas partizani opkolili u Grahovskom bloku. Teška su to vremena bila za nas u četničkom pokretu. Bili smo u sukobu i s Njemcima i sa partizanima. Očekivali smo da u Risan dođu saveznički engleski brodovi i da nam Englezi pomognu, ali i oni su nam okrenuli leđa. Simo je vidio šta nas čeka i rekao je svima koji misle da se nijesu zamjerili partizanima da im se predaju, a ostali da krenu za njim prema planini Goliji. Mene je kao brata savjetovao da se predam komunistima, što sam i uradio i nijesu mi učinili ništa. Ipak, bilo je tada mnogo drugih četnika i njihovih članova porodica koji su ni krivi, ni dužni pobijeni od strane partizana i grob im se i danas ne zna. Simo Eraković uspio je da izbjegne smrt na grahovskom stratištu i uputio se ka Goliji kako bi se povezao s četničkim vojvodom, popom Perišićem. Međutim, na planini Jelovici mu je napravljena zasjeda [Obaveštajci Knoja su 1944. i kasnije uhodili, u svrhu likvidacije, razbijene četničke grupice koje su partizani nazivali ''škriparima'', a među ''škriparima'' se nalazio i Simo – hijerakul]. Prema mojim saznanjima, kada je Simo Eraković vidio da se našao u obruču i da mu izlaza nema izvršio je samoubistvo kako ne bi pao u ruke partizanima, koji su kasnije tvrdili da su ga oni ubili [Jevto Radović smatra da je veća verovatnoća da je Simo, kada se našao opkoljen, izvršio samoubistvo a ne da ga je ubio Leko Mićović kako se pričalo – ''Đede, pričaj mi o Erakovićima'', 74. str. – hijerakul]. Pjevali su tada komunisti: „Među ove čuke dvije Simova se čapra vije, slobodno se reći smije, nema Sime krvopije“. S njega mrtvog uzeli su svo oružje i zatrpali ga negdje u planini. Hvalio se jedan Nikšićanin tada da je baš on likvidirao čuvenog četničkog komandanta Sima Erakovića i uzeo mu pištolj, koji je kući odnio kao ratni trofej. Ali kako se to u narodu kaže – oteto-prokleto. Baš u toj kući je prije nekoliko godina iz tog pištolja izvršeno stravično ubistvo i kao da je Božja kazna stigla za zločin učinjen prije više od pola vijeka, priča Kilibarda. Ovu priču potvrđuje nam i sin Sima Erakovića, Ilija Eraković, koji danas živi u Nikšiću, ali koji je imao svega sedam godina kad mu je otac ubijen. Kako kaže, skoro čitavog života bio je obilježen kao dijete državnog neprijatelja, iako su mu mnogi ljudi krišom govorili da je njegov otac bio jedan od najvećih junaka ove zemlje, a ne izdajnik. – Tek prije dvadeset godina sam prvi put u životu, krišom, otišao na planinu Jelovicu, od jednog mještanina saznao gdje mi je otac ubijen, otkopao tu humku i u jednom rancu njegove kosti prenio u selo Štrpci kod Velimlja, gdje sam nakon toliko godina dostojno sahranio očeve kosti. Na tom mjestu 2002. godine podignut mu je i spomenik. U ono komunističko doba njegovo ime se nije smjelo javno spomenuti. Ipak, vremena su se promijenila i istina je pobjedila laži, pa danas s ponosom mogu reći ko je bio moj otac Simo Eraković, zaključuje Ilija. Toma Zeković
Vojinov grob i danas neznan – Samo dva dana nakon tragične smrti komandanta Sima Erakovića, negje u okolini Nikšića partizani su strijeljali i Simovog brata Vojina Erakovića, kojem se grob ni danas ne zna. Njegova kćerka je dugo godina pokušavala da nađe kosti svog oca, ali ih nikad nije pronašla. Pretpostavlja se samo da je Vojin Eraković ubijen negdje u blizini sela Riđani kod Slanog jezera, priča Kilibarda.
Junačka osveta za očevo ubistvo – Simo Eraković nije bio samo moj saborac u četnicima, već mi je bio i brat od tetke. Rođen je u Velimlju 1893. Još za vrijeme Prvog svjetskog rata priključio se komitama i borio se protiv austrougarskog okupatora koji je u Banjanima počinio strašna zvjerstva. Nakon oslobođenja 1918. otišao je da uči žandarmerijsku školu u Peći. Bio je zagovornik ujedinjenja sa Srbijom, pa su mu zbog toga komite, koji su bili za samostalnu Crnu Goru, 1919. ubili oca Mijajla, a majku Jovanu [rođena Kilibarda – hijerakul] teško ranili [U ovom ubistvu su učestvovali Vaso Stanojević i Majo Vujović koji su terorisali više imućnih i žandarskih porodica. «Možda nijesu imali namjeru da ubiju Mijajla, ali su tražili da im predaju Sima uz pretnje i teror. Kako se priča Mijajlo je pružao otpor i rekao da on nikada neće nagovoriti sina da im se preda ili napusti službu. […] Izgleda, po pričanju mog oca [verovatno se misli na oca Boža Kilibarde – hijerakul], Majo Vujović je bio protiv da ubiju Mijajla.», ''Đede, pričaj mi o Erakovićima'', 64. str. – hijerakul]. Kad je u Peći čuo šta se dogodilo, ni časa nije čekao, odmah se vratio u Banjane i poručio komiti koji mu je ubio oca da će ga kad-tad pronaći i osvetiti se, ali da ga neće ubiti mučki, već će ga dozvati prije nego što bude pucao u njega. Tako je i bilo. Simo Eraković se na junački način osvetio ubici svog oca i nakon toga je stekao veliki ugled među Banjanima. Ljudi su ga izuzetno voljeli, cijenili i poštovali, kaže Kilibarda.
Spasio život i Dr. Niku Miljaniću – Negdje krajem 1942. u Banjane su stigli gatački četnici sa zadatkom da ubiju poznatog partizana dr Nika Miljanića, po kojem nikšićka bolnica danas nosi ime. Međutim, on je već sa svojim bratom Pavlom i djecom bio izbjegao u planinu Njegoš, gdje se skrivao u jednoj pećini. U porodičnoj kući Miljanića ostala je samo baba Darinka i Nikova medicinska sestra Danijela Mešter. Kad su gatački četnici krenuli prema kući, preduhitrio ih je Simo Eraković, koji im je rekao da je on tamo već ulazio i da u kući nema nikoga. Tako ih je vješto prevario, a potom ih odveo da navodno traže Nikovo skrovište, ali ih je uputio na potpuno drugu stranu od planine Njegoš, gdje se Niko skrivao. Tim činom je Simo Eraković spasio život svom bivšem partizanskom saborcu Niku Miljaniću i njegovoj porodici, zbog čega su mu Miljanići kasnije bili zahvalni. Bilo je još mnogo ovakvih i sličnih primjera čojstva i junaštva Sima Erakovića, kazuje njegov saborac Božo Kilibarda.
Poznavao atentatora na Sekulu Drljevića – Vaso Janjić je bio izaslanik hercegovačkih četnika kod Ivana Janičića. Međutim, od svih četnika u Vučedolskoj brigadi on je najviše volio Sima Erakovića i najviše vremena je provodio s njim. Tako sam i ja imao priliku da ga upoznam. Bio je to dobar čovjek, ali, bogami, i opasan. Komunisti pred kraj rata nijesu uspjeli da ga uhvate. Uspio je da emigrira negdje u inostranstvo i baš on je u Austriji organizovao atentat na crnogorskog ustašu Sekulu Drljevića, ističe Kilibarda.»
«Никшићки корпус Командант: мајор Бошко Павић (до 22. октобра 1943), затим мајор Радојица Мијушковић (до 11. јула 1944), и потпуковник Симо Ђукановић Срез: Никшићки Бригаде: Никшићка и Вучедолска (током 1944. још једна). Вучедолску бригаду чине: граховски батаљон, командује резервни поручник Никола Вујачић; бањски батаљон, командује резервни жандармеријски поручник Симо Ераковић; опутно – рудински батаљон, командује резервни поручник Душан Алексић; рудинско – трепачки батаљон, командује резервни поручник Рако Лалић, касније Ђоко Гардашевић. Командант бригаде је капетан Иван Јаничић, замјеник капетан Стеван Мићовић. Срез: Велимски Бројно стање: око 2.800 људи под оружјем»
Akcije Erakovićevog dobrovoljačkog odreda su ako ne direktno onda posredno uticale na pokretanje i organizovanje ustanka srpskog življa u Hercegovini u Drugom svetskom ratu. Otac mu se zvao Mijajlo, deda Lazar, a pradeda Krsto (1811–1901., nadimak Sulja pa mu se potomci svrstavaju pod Suljiće-Erakoviće). Simo je imao tri deteta: Lazara (1934–1992.), Slobodana (1936–1983.) i Iliju (rođ. 1938.). __________________________________________
Erakovići iz Banjana imaju još i: Sima Đokaša Belova, Milorada Vasa Jakovova, Mirka Rada Milutinova, njegovu suprugu Nadu Savić – svi nosioci ''Partizanske spomenice'', i drugi.
in this village there some inhabitants surnamed Boriçi. From these people in aprox. 1930 they have moved to Fier and the Fier branch of Boriçi is from Zabzun.
Also there are some people surnamed Boriçi living in Elbasan and Tirana that have the same origin (Zabzun).
It's become very interesting now to me too, to know about Boriçi
Zabzun, interesting. Not so far from the Macedonian border so I wonder if there are any connections eastwards. Anybody have experience with the Albanian archives?
Hi, I uploaded those books on scribd/ prikola mentioned above. I also have few more books, that might be interesting to our community.
If Sergej is interested, It is not a bad idea to make here a some kind of “Migration” books database here.
Prikola
A little bit more info would be helpful. Where do you live now, some names and dates etc.
But you should check with the Slovak society, you are now with the Serbian society. What I advice is contacting (via the Radix link) the archives in the nearest city. You can also check with churches there. I think they also microfilmed most of it.
Its possible to publish books here as long as they are not copyrighted!
Both surnames – Zorić – and of the person she is travelling with – Đorđević – whose husband is listed as her contact destination are found in the village SRPSKI ITEBEJ, in Zrenjanin municipality, Vojvodina, Serbia.
You will have to contact the archives in Serbia for civil vital records and church vital records ( if they are available on microfilms).
Consider joining SGS as a paid member – the service of helping with contacting the local archives and translating correspondence and requests is included.
Thank you yugaya, neritan, and Sergej for the prompt participation.
Neritan and yugaya: If the Boriçi of the village of Zabzun have moved to the cities of Elbasan and Fier and Tirane, what the origins of the Boriçi of the city of Skadar (Shkoder)? Note that there are two villages name Boriç in that area. Could they have migrated from Montenegro, and Split and Lika in turn? Is there any such record?
yugaya and Sergej: I might need some quick input regarding this Croatian paragraph, since I don't understand the language: http://www.geni.com/surnames/borić.
yugaya: I did read your information regarding Lika and Bosanksa Krajina. In fact, I ran across this document: http://www.familycetic.net/sources/milan_karanovic.pdf. If you search for "Boric", it gives three matches. However, I don't understand the language and I wish I knew what the author wrote. If sb could provide some help in that I'd appreciate it.
yugaya, the Boric, Borici, Boricic, Borich, Borick seem to have the same lineage, though this is just an allusion that comes to mind from what I have been examining these past two years that I started this. More hints would be greatly helpful.
Your thoughts?
Abor
Orlića imaš i u selu Ploča, Ličko Polje. Oko 30km udaljeno od Gospića . Trougao Gospić , Udbina ,Gračac. Neki ženski članovi su se udavali u jednu od mojih familija. Znam pouzdano da Orlića iz Ploče ih imaš i u N. Sadu. Ploča je za vreme II Sv. rata 1941. veoma stradala … videti o Pločanskom Klancu …
Što se ranijih popisa tiče, veliki broj je obrađen u naučnim radovima – evo ovde imate detaljan prevod i prepis popisa za Mitrovicu, Rumu i tada pripadajuća sela iz godine 1720 :
There are cemetery records available and people who can do this query on your behalf we can recommend . If you are a member of SGS Rodoslovlje send me a PM and I will arrange it – BUT:
-you will need to provide the correct ORIGINAL spelling of the surname for the period, and more information -year of birth, religious affiliation.
What is the *von Lazar* referring to – is it a nobility title that can be substantiated, the name of his father, a separate second surname (Hungary) ….?
Obično kada kontaktiram ljude koji su vlasnici ovakvih lokalnih portala dobijem pomoć u vezi istraživanja porodice, kontakt sa potomcima koji žive u tom kraju i mnogo, mnogo podataka koji su od ogromne važnosti.
u njoj je nekoliko naučnih članaka o etnologiji i poreklu stanovništva tog kraja od vrlo uglednih autora.
U selu GRIVAC blizu Gruže zabeleženi su ĐORĐEVIĆI – starosedelačka porodica (iz vremena pre prvog srpskog ustanka 18044. godine ) kao grana starog roda BELOBRKOVIĆ.
na sajtu gore o Kotraži ima veliki rodoslovi Đorđevića odatle i drugih mesta, izvor- crkvene matične knjige i popisi:
Za pomoć oko arhiva i matičnih knjiga u kojima ćeš naći pretke moraće da se javi neko upućeniji od mene. 😀
Jugoslava is right, you need to be going after birth certificates and official extracts from official sources.
As for the part about Prince Lazar I do need to put some things in perspective. First, Lazar was never a prince but a despot and the difference is rather large. Second, there are no direct descendants alive today. I have had extensive contact with the Crown Council (of which some sit in our board) in the past about issues like this. Of the medieval nobility there are no direct descendants. Also please note that Serbia has a Crown Prince, HRH Aleksandar Karadjordjevic. And that at the time your great-grandfather was alive there was strive between two families, namely Karadjordjevic and Obrenovic. Which were both contesting the throne. Subsequently, a lot of misinformation has been going around in those days. Until now there has never been any genealogical data made available that would state otherwise with regard to the Lazarevic, Brankovic or other important families.
What I do think is a feasible hypothesis in your case is that you family lived in the military zone of the Austro-Hungarian Empire. It wasn't uncomon for families in service of the Empire to be rewarded with the title of count, duke or knight in an order.
Please do not waste time and money on books, or organizations that claim to represent nobility etc. Your information should come from the national archives of Serbia. You could consider becoming a member and post all other private sensitive data in our member forums which are not availible for the public.
Please note that at the Belgrade Cemetary website, there is no online data available about the names you gave: http://www.beogradskagroblja.rs But I do not know for sure if the spelling is accurate.
Šabac had no Obilić nobility that lived in the castles at the time Andria Obilich was supposedly born to a master of one – it was a crude military fortress reinforced by the Austrians, in which and later around which people settled, that was originally built by the Ottomans and not Serbian kings
The essay is a nice piece of literature, but I think Sergej and others will be better at explaining why, the link it portrays with Kosovo battle nobility, heroic kings and legendary Obilić remains in the realm of literature, not genealogy or history . Have you checked the Saxony archives – the surname variants of *Boyne* and several toponyms exist there, that are the likely origin of it. I would look closely into records of soldiers who served in Belgrade-based regiments and fought there.
Čedomilj Mijatović, as far as I can remember from my English lit lectures where he ended up on the account of his works in English and translations, had a penchant for bending the historical facts into romanticized tales and dabbling into the occult . Even his objective biographers admit that his historical novels are* literary glorification of medieval Serbian history* . He was a vivid and extraordinary Byronesque figure in our history, . Any original correspondence of his would be of great historical value, so I am very interested to see them if you have copies of his letters you mentioned. He did entertain quite a large number of people who claimed descendancy to Serbian throne in various parts of the world during his career and published articles on them – apparently , it was a popular thing back then .
The essay by Eugene Schuyler on the descendant of serbian kings is a beutiful addition to your family legend and is interesting for us here, but as far as facts go, you would need to have any original document or person mentioned in it validated by historians first to corraborate and check each piece of the information against existing documents and sources – vital recors, conscription records, military reports, official correspondence. It is typical of this and other Western works, the way in which they include bits of original folk tales and local history fact to corraborate and construct – a story.
The main inconsistency about the account of the funeral is that it is highly unlikely that a serving Prime Minister at the time (Jovan Ristić if the year of death is 1873, or Stevča Mihailović if the year of death was 1877) would have attended a burial of anyone in the section of the cemetery reserved for the poor .
Also, the City Hospital director at the time was dr. Jovan Valenta.
I would appreaciate it if you send me the original death certificate of August Boyne (rather than the translation or transcript), only based on that original document I can check if any records exist of his burial in the archives of Serbia and direct you further . The original old cemeteries were transfered from the growing inner city after your ancetor was buried to a new location. As the graves in the poor section on the city land were usually unmarked and without headstones or family who paid for its keeping, you can probably only look for the reconstruction of the approximate location of the original grave. My email is [email protected]
Orlići su se u Brinje doselili1638. godine kao Srbi pravoslavci. 1910 ih je popisano osamnaest kuća u Vodoteču. Istorijske izvore za ove podatke potraži u knjigama "Spomenici hrvatske Krajine" , "Seobe i naselja u Lici" i "Plemenski rječnik Ličko-Krbavske županije". Osim okvirnih podataka o tome da su te grupne migracije bile *iz Turske krajine* i da su se porodice zadržale na prvobitno dodeljenim imanjima, dalje istraživanje porekla bi zahtevalo dosta vremena i konsultovanje izvornih dokumenata i naučne literature. Takvu detaljnu pretragu, zbog ograničenosti vremenom i resursima , mogu napraviti samo za članove SGD Rodoslovlje.
I should add my grandfather was a Stojadinov, from Farkazdin.Have been to Farkazdin and had contact with Stojadinov cousins, now trying to find Pavlov family.
Could you list what you did thus far in detail ?
Found 2 Pavlov's in records at Opovo church. Looks like Georgie is g grandad. Researcher needed more time & money so I stopped the research for now. I will be back in Serbia may 2012 .
Wiskyjack (Stojadinov)
I was talking about emails and if you only speak English ,tough luck.
I do believe that the accurate information on how to contact archives is important and email queries in English are not considered to be an official channel which must be answered by them.
I forgot to add that if you are sending the official form to municipal offices for information from civil vital records, in most cases you must document that you are the descendant of the person you are obtaining the birth/marriage/death ceritificate for – the information is considered confidential and is protected by privacy laws .
Emails are not considered normal for inquiries with the archives. This is something to take into consideration. As Jugoslava pointed out, Serbia has equal privacy laws as in Germany.
I think we wrote an article on the forums or somewhere on the website about hiring researchers. Our general experience is that its not worth the money. And if you do hire one, get one that lives in Serbia.
You will then see fields such as "Subject", "Body", and a little bit below that "File Attachements".
Click on Add a new file and locate this file you want to add on your harddrive. Then click on Upload. The file is added to your post. Add your message and click post. That is all to it. Let me know if you need assistence.
429
1889
Došen
Petar
Ilijin
41 Brezovac, Rakovica
This is from the information database on the cadettes whose apprenticeship was sponsored by the Serbian Trade Association "The Merchant" . This person , Petar Došen, son of Ilija, household number 41, from the village of Brezovac that belonged to Rakovica county at the time, started his apprentziceship in the year 1889. He would have been ten years old at the time ( count +/- five years becuse some cadettes went away as small children, and some after they finished primary school).
In the same record there is one entry for the other location you mentioned – Inđija:
36430
1943
Došen
Radivoj
Gojkov
Moja Volja, Inđija
You can contact this organization for more inforormation, or see with your family members if they know of them.
You have not provided information on when your family moved to Vojvodina .
The revised victims lists for WWII casualties from Vojvodina with names cross-checked and added based on research 2002-2008 have three Došen family members listed as victims that were residents of Jarkovci , Inđija municipality:
Došen (Jovan) Dragan, Jarkovci, rođen 1923. Srbin, ubijen 1941. u NOBu, Zimnjak (0179030004)
Došen (Jovan) Dušan, Jarkovci, rođen 1926. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Virovitica (0179030003)
Došen (Nn) Đuro, Jarkovci, rođen 1883. Srbin, umro 1941. pri deportaciji, Drenovac (0179030006)
If you are a SGS member we can help you get in contact with the original family from Croatia, as they will be able to help you with archives and information on your ancestry there, cemeteries etc.
All vital records of the churches in Croatia were taken to municipal offices in 1948.
The municipal offices were in most areas not destroyed, and even the vital records that were taken by the refugees in 1995. have been returned to the Croatian State Archive .- HDA.
All original church vital records, as well as civil copies of them are now stored in regional state archives ( Karlovac, Zadar, Osijek…).
Any record older than 100 years is open for public research – so anyone born/married /or died before 1912 can be researched without any legal or privacy law restrictions.
As far as the treasures from the Serbian Orthodox Church monasteries and eparchy libraries that were destroyed go, it is an immesurable loss to our culture and heritage. Some of these almanachs and original materials are now only available in second-hand resources, the scientific books and papers of the scholars who researched them until 1995, like this one by Vladimir Mošin published in 1970 titled " OLD MANUSCRIPTS OF THE SERBS IN CROATIA XIII – XX CENTURY":
My profile picture is an archival photo of the library in the monastery DRAGOVIĆ in Dalmatia, which was the parish centre my ancestors belonged to before 1600. All of it is gone.
The bulk of these treasures was destroyed during the Ustasha NDH regime 1941-1945. The manuscripts and treasures that were stolen have never been returned to the SOC, either by the communists or the Republic of Croatia.
Unfortunately, the latest news on the fate of the old manuscripts and records other than vital for SOC in Croatia that survived WWII and are stored in state archives is equally discouraging – even the vetted historians and chuirch diginitaries are denied access without explanation, and for some of the most valuable old manuscripts ( XIII century) there is no information available on the current location and level of collection availability because they are not listed in published lists of archival holdings of the same museums that had them in their posession before 1991.
Because no one has been able to access them recently, there is no information on whether they are even kept and stored in the required way to preserve them.
Additional hurdle to be considered is the fact that even the most recent catalogs of archival holdings do not identify Serbian Orthodox Church or its eparchies as central authors , except for two collections that are partial.
For anyone researching the sources of the Serbian Orthodox Church in Croatia, here is an article (in Serbian) by a historian Mr Goran Latinović from the Banja Luka University that has the most detailed and recent information on the collections of the SOC in archives and museums in Croatia:
If you are a SGS member we will look up the archives and identify holdings relevant for your research (school registers, land ownership records, SOC documents) and translate the information you need to continue researching your ancestry.
Pavlov from Opovo only found 2 in church records paternal grandmother Pavlov, any pavlovs from banat out there?
PAVLOV from BANAT in the records of the Serbian Trade Association "The Merchant" database of sponsored cadetes:
ID year surname name father place mentor
4042
1903
Pavlov
Mita
Stevanov
Pločica
Pavlov Stevan,
7307
1910
Pavlov
Arkadije
Živin
416 Perlez
Maksin Petar, paroh, 28/6
15799
1924
Pavlov
Ljubomir
Radin
138 Izbišta
Brankov Vasa, uč. Izbišta,
The year is when they started their apprenticeship . They would have been cca ten years old at the time ( count +/- five years because some cadets went away as small children, and some after they finished primary school).
So I have three Pavlov families so far from Banat identified, two with household numbers. 🙂
-same database, list of shop owners and craftsmen who took apprentices through this association:
ID year name, occupation,location
6811
1909
Pavlov Orestije, trgovac meš., St. Šove
8257
1908
Pavlov Velimir, St. Mikloš, trgovac
8761
1908
Pavlov Orestije, St. Šove, trg.
9892
1913
Pavlov Orestije, St. Šove, trg. man.
16831
1925
Pavlov Jaša, užar, Stara Pazova
18435
1926
Pavlov Paja, kožar i opančar, Srp. Elemir
18435
1926
Pavlov Paja, kožar i opančar, Srp. Elemir
20919
1929
Pavlov Živan, kovač, Pločica
21746
1928
Pavlov Vlada, kolar, Pančevo
21988
1928
Pavlov Vlada, kolar, Pančevo
22237
1928
Pavlov Vlada, kolar, Pančevo
31198
1938
Pavlov Živan, kovač, Pločica
32828
1939
Pavlov Slavko, ćurčija, D. Kovilj
35393
1941
Pavlov Mita, berber, St. Bečej
35994
1943
Pavlov Miloš, berberin, Beograd, Zeleni Venac 18
official list of WWII casualties, Vojvodina (revised and researched 2002-2008 with victims that were not listed in previous censuses) , most are from Banat. The original database also has their exact village of residence listed, but it would take me too much time to extract it all here. If you want me to I can detail the Opovo municipality ones for your research .
Just a browse through the school registers available in the state archive for the village Opovo should yield more accurate and exact information like names, names of parents, birth years, household numbers.
That should be definitely included in your research, besides the vital records.
Hello Connie,
Ok, I checked the attached files. Some problems with the documents. The first one looks like a death certificate but its handwritten. So its not an official one, you will need to get that from the archives. If it fits the handwritten note then its adds to its validity.
So the following steps are required to verify and validate the story.
1. Contact the archives for the death certificate,
2. Contact the Church and ask if they have any records,
Do the scans have any logo's btw? Especially the first one?
Connie,
I will move this thread to the members only forum and I will reply there later today with the letter template attached. We will help you contact the archives and the church.
Regards,
Sergei
PS No need to start a new topic every time, just reply in the existing one 😉
Connie,
The assistance we provide to our members varies from case to case, but in most cases it will include what is known as *preliminary research* :
– establishing which records exist that have data on the people you are researching
-locating the archive where the vital records are stored and checking their availablity
-locating other records of importance such as scool, military and land registers
-explaining the procedure for obtaining copies of documents/vital or other records
-explaining the procedure and documents involved in making requests for records that are regulated by privacy laws
– translating forms and letters
-assistance in posting queries on local forums and sending it out to possible descendants
-translating correspondence with the descendants of the same family to/from English
– forwarding information publicly available in local databases
– providing information on the historical documents, books and academic studies that have data on your ancestors, and translating important parts into English.
– helping you with finding local guide and accomodation if you are planning to visit and do your own research here
For research of church vital records of the Serbian Orthodox Church
-contacting the Serbian Orthodox Church
-establishing the exact parish and village of origin
-translating the correspondence with the priests and church authorities
– enabling you to research records available through LDS on your own by translating the printed columns, providing you with handwriting examples from original records of the names and surnames you are looking for in Old Church Slavonic cyrillic script.
The price of similar assistance offered by agencies and *expert* professional genealogists in the region is way higher than our annual membership fee. Here are a couple of quotes:
***
Preliminary Research
Includes basic research of availability of data about your ancestry. The result of the research is the list of resources where data can be found or should be searched for.
The cost: one time fee of € 135 or $ 195 € 0,69 or or $ 0,99 per kilometer (if travel is necessary to complete the task)
***
The following are results of preliminary search one should expect to receive:
· An answer as to whether data is available in the National Archives , or in one of the regional offices of the National Archives. The answer will not come in a simple "yes" or "no" form, but will indicate exactly which time periods are available for Birth, Death and Wedding records for a specific village or town.
· An answer as to what books or data are available in the local sources, such as a local parish and local office of records.
· A list of persons presently residing in the place of origin or surrounding area , with the same last name as the surname researched. This is a useful list in trying to establish if there are any close or distant relatives.
Costs
Preliminary research in the amount of $100 is payable in advance.
***
The only limiting factor in how much we are able or willing to help any of our members is the fact that all of us here in SGS are only volunteers constricted by our own work and life schedules.
Re your own contact with the archives – after establishing if any official record of visit, hospital stay, death or burial exists in the archives for the period and the person you are looking into and which archive or museum has them, I will help you translate any and all needed forms and correspondence, but you need to be patient – sometimes I receive official replies a couple of months after I send out the query.
Upon request this topic has been moved to the members forum.
Connie,
Could you PM me your address info and I will finish the letter for you.
Yugaya & Sergj, I have just found my old posts from 2008 (Giga) For Stojadinov family page 15 If I remember correctly.
The two places of origin are nowhere near each other (one is on Croatian-Bosnian border, the other is the town of PEĆ in Kosovo) so they could have not possibly met *back in the old country* .
You need to look at another marriage pattern that many ethnic Serbian emigrants followed – that of *arranged marriages*. Men outnumbered women by far in their small ethnic groups, and your ancestors came from areas where until XX century marrying someone outside of their faith was very, very rare.
Preferably, man who wanted to get married would go and fetch himself a bride in the old country, usually get married there and have her join him as soon as he collected enough money to pay for her trip. In most cases , they stayed within what I call their *comfort zone* of a few parishes when looking for a bride.
If that was not an option, the men who had emigrated and had sisters of marrying age would often send for the sister and arrange for her to marry some other ethnic Serbian man, usually someone they knew or worked with, or lived in same town, or even the same house, or attended the same church.
You need to figure out where the paths of Aleksa Tomić and Jovo Obućina could have crossed after emigrating to the States. 🙂
Someone more familiar with the Kosovo toponyms in all three languages that could have been used -Serbian, Albanian and Turkish will need to weigh in on the possibilities for * Toct* – my guess would be he was from a place called ISTOK , which is phonetically the most similar to what was written as *toct* – ( short vowels, and /tok/ cluster )
ISTOK was & is a part of the PEĆ church district and municipality, and still has ethnic Serbian population.
Now Pec is, as Jugoslava says, in Kosovo. The Turks refer to Pec as Ipek. And a lot of Serbs that lived there as well during the occupation. So its possible that they were from those two places.
Its blank, I dont see anything.
Thnx, just post the link of the topic if when you find it.
I saw it the other day. 😀
Jack, if you could send me the data you have on Pavlov ancestry separately to my email I will translate and forward your query directly to the local newspaper and web portals /fb pages. That has so far been the best way of getting in touch with the local community and relatives I tried.
For Obućina Sofija, the original church birth records:
-are in state archive in Sisak, Croatia (DASK)
Redni broj: 1337 Župa/parohija/općina: Slabinja Naselja/mjesta: Kladari, Slabinja, Utolica Vrsta matične knjige: MKR Vremenski raspon od: 1793 Vremenski raspon do: 1904 Vjeroispovijest: Pravoslavna Napomena: nedostaju godine od 1794. do 1872; parohija hrama Prepodobne matere Paraskeve Slabinja Smještaj: DASK
There are other church vital records available for Slabinja too – you can check the listing I posted here:
If you are a member of SGS Rodoslovlje we will contact the archive on your behalf and help you fill out the forms and paperwork to ask for official birth certificate.
Hello Alistair,
Your should contact the archives in Novi Sad for starters. If he joined the Legion and finished his tour he did have French citizenship though and the Legion has good record keeping. There is/was a large German population in Vojvodina so its possible he was German or Austrian for that matter. Please read the FAQ and let me know if you need more assistence, membership would be an option.
I am wondering if its possible to include a picture of the ships manifest?
Are you in Serbia? If so you should just go city hall and get the information and then go to the archives.
Could be either one. Do you have a scan of those records?
But the info is not provided that confirms this is the same person as her ancestor (naturalization documents). US censuses data is not definite – almost all ethnic Serbs who came from former Austria-Hungary were also identified in them in 1920. and 1930. as being Serbian/Yugoslavian (ie. from *Serbia*)
So this ALEKSA TOMIĆ was definitely from Peć. Whether it is the righ one I have no idea without seeing evidence in other related documents.
Elissa, you need to contact the heritage museum in MOKRIN. The director there is the best person to provide you with plenty of information about your family and relatives.
His name is prof. Dragoljub Badrljica, and the institution is called ZAVIČAJNI MUZEJ MOKRIN.
If you do not speak Serbian you may consider joining SGS as a member – we will assist you with translations of the correspondence and contact him on your behalf, as well as other local archives.
Here is a link to the album of the photographs that are part of the museum collection :
Za porodični rodoslov ti možemo pomoći u vezi sa dostupnim izvorima podataka i arhivama u kojima da tražiš istorijske izvore, a o poreklu pogledaj etnografske i antropološke radove o oblasti Pounja i Banije, ima ih zaista puno.
yasam David Knezevic moy tata cuchi bid Bosanka Di Gradiska . I don’t write in our language can you please help locating family tree is possible. Falla!
You would have to start your search at the archives in Pančevo.
What is his name?? I will see if I can help you.
You will need to contact the Montenegro State Archive to find out what documents are available. Any public figure or official will be part of the governmental archival holdings and researching them can be very demanding – going through official reports, minutes from the meetings, internal and external correspondence…
You may need to obtain special research permission if you are a foreign citizen.
There is no *English* option, so I would strongly advise that you contact them in local language . 🙂
I am a member of the SGS. But have luck sometimes posting on regular forum here.
Sheila,
Due to privacy policy I do not have the software option to see other people's subscription details so I can only know that if they post in the members forum. Please contact the admin and have them send me a message to help you if you are a member of SGS.
Do you know the household number of the family ? I have some info about a dozen GRBA families living in that parish, and the parish priest in Jasenica at the time was GRBA PETAR.
To trace and research family in the old country you need to know the original spelling of the first names and surnames, the exact village that they came from ( Bileća is listed as parish or municipal centre) , the family patron saint (slava).
Also, information from US censuses and ship manifest is pretty much useless for going back in time – please find out which church your ancestors attended in the US and obtain scans of original church vital records .Besides more accurate spelling of their names and surnames, original household number in the old country is often listed, and that information is crucial if you are going to ask municipal office or an archive to do a lookup, or contact descendants of the same family.
The article with researching strategies tells you how to contact the Serbian Orthodox Church – in your case it is important because they will possibly have records of donations GAJO TRKLJA made, and the names of the family members he purchased the headstones for would have been metioned as a part of the religious ceremony of blessing of these headstones when they were erected. The church record of such mentions is called "pomenik" and you will need to ask if it is available for the period and for the parish you are researching.
I do not do guessing and I cannot tell you the original spellings of the other surnames you mentioned without more information ( place of origin for "Churich or Duicich" – there is about a dozen surnames from Bileća for that period that could be the original one , "Milehjavich" – where the info on Montenegro is from).
Valid first names would be PETAR and ANA, Petar was a "hajduk" .
I will look up TRKLJA family from Bileća area in historical records and public databases for you . All TRKLJA families have roots there, in the villages Čepelica, Mirlovići, Podosoje and Korita , and are blood relatives. The patron saint day is celbrated on 21st of November, Aranđelovdan
Bileća town was & is located in Bosnia. Your ancestors were ethnic Serbs and subsequently they would have indicated their country of origin as Serbia or Yugoslavia in the US censuses- that causes a lot of confusion among people researching them . 🙂
From personal knowledge – the Trklja family of my primary school teacher is originally from the same area, they migrated to Vojvodina after the WWI ended (1918) when the volunteer fighters were awarded land to settle there. They have a GAJO TRKLJA in their family tree and are probably related to your ancestor – according to the naming patterns and traditions and the date of birth, their ancestor would be the son of your Gajo Trklja's paternal uncle ("stričević").
Pomaze Bog! I know you are not a priest and it is missing some of the characters due to translation. Thank you for your response. Unfortunately, we have so little info. I believe the origin was Hercegovina. Surname was Trklja, do not know for sure the exact spelling of the first name and do not know the Patron Saint. The original church in the US they attended is no longer and the records have vanished. I checked with the Church that is only a few miles away and Father Radioich has no records. I do have one thing that I will pull out and look at again and differently. I found the article very interesting and many good things to know. In regards to the Churich or Duricich . . . this was his first wife and that is all I know. The Churich came off the son's death certificate. Milehjovich was his second wife and we also know nothing else about her. The history is very confusing and a continuing education. I did not know about the Bosnia. I am very interested in your teacher's family. Again, thank very much for time and attention to our inquiry it is greatly appreciated. Mizpah
clarification ( i sometimes forget to explain in detail things that are backgound knowledge to us local people)
– Bileća is in Hercegovina . Hercegovina is a region, a part of the country called "Bosnia and Herzegovina". People of all three etnicities who emigrated to US identified it as their *country of origin*.
If you ever plan to make a trip down there, my good friend and a great Serbian chef who lives here in Budapest, Hungary has family and can help you organize the trip. Here is a blog in English about the adventure on which he took some friends for a visit to the area:
The old photo of the valley before the lake will show you where one of the villages TRKLJA family is from was located.
Szia 🙂
For obtaining birth certificate from Beočin you will need to contact the municipal office . There are some documents you will need to provide , because official *birth certificate* is issued only to direct descendants, due to privacy laws:
Mesna kancelarija Beočin
STOJANA VUKOSAVLJEVIĆA BB
21300 Beočin
Serbia
tel. + 381 21 871-455
Alternatively, you can look for the church vital records that were kept in state archives and have been microfilmed. These can only be researched in the archives themselves, and you will need to contact the archive that covers the region Beočin belongs to. You will need to contact the archive in Novi Sad:
Another option, because all church vital records in Serbia have been returned to its central authors, would be to contact the church authorities and ask about access and possibilities of obtaining certificate of birth and baptism from them. As this happened recently (last year) , I have not heard back from anyone if they were able to get information from church or not.For Beočin records, try here
Contacting any/all of the above in English and via email will probably get you nowhere. 🙂
For Temerin records there is another way to do your research – Roman Catholic church here in Hungary where I live has put online the complete vital records for the Kalocsa diocese that covered most of what is today Vojvodina, and Temerin parish books are available. There are also other records in this collection – school records, heritage books..
If you know your ancestors belonged to Roman Catholic Church, that is the best archive available.
I will be researching the Kalocsa e-archive …in about two months time, both for my own ancestors and a couple of other people. The annual fee you have to pay for accessing these records is not very high, 60 euros, and for that money you can browse the complete archive for a year and download 400 images. If you decide to become a registered SGS member I will look up your ancestors too.
Jugoslava,
This will soon change, we are adding the functionality. Its on the todo list 🙂
Sheila is indeed a member. But we always advice members to post on the members forum to prevent confusion as its the only place members can post and not non-members.
Jugoslava,
Ivošević, isn't that name from Dalmatia? BTW, I am re-doing the SGS Team profile page and will add you to it. Its unpublished at the moment. I've been working on getting the pedigree system online :-s
I am gonna have a go at this one even though I cannot see any of the documents you discussed –
I found surname STANOVIĆ to have been present in Montenegro.
The area was called in the XVIII and XIX century KOMUN .
I also found nearby area of origin listed for this surname as KOMANI (Podgorica).
Assuming that the original surname is STANOVIĆ which was not too common and easier to locate in sources, could any of these place-names be what the manifest says?
Sheila,
No need to be sorry, site functionalities are improving every week and this is just one of those things that needs to be added. If you look at what we compiled over the last decade things look pretty neat 😉
Ok, I am wondering if there is a link with the town of Mali Ivosevci. If so, both you and Viki(my wife, she has Ugrcic and Arambasic in the family) have something to talk about 😉
Sheila,
I did not have time to review everything that was posted in the members forum , but now that I did – please send me any and all of the original documents you have.
I noticed you posted about families from Sadilovac, Drežnik. I can definitely help you with that .
Re the Montenegro state archive – I have a lot of translating to do and transcribing of vital records for a couple of members, it will probably take me the rest of the week to finish. If you want to send the archive a letter or an email, I will translate it for you next week.
Thanks for the reply… the last two links are down?
U literaturi o Bjelopavlicima nema posebnih podataka o popu Durli. Price se upamte samo ako bliski rodjaci ostanu u plemenu pa zapamte, a i to se rijetko desava.
Svi Bjelopavlici slave Sv. Petku. U Bjelopavlicima su dva bratstva Popovica i oba su stara bratstva. Za oba bratstva se tvrdi da poticu od Luzana, a ne od Dukadjinaca. Jedni poticu od kneza Raica Lucica, a drugi od djaka Save. Iz oba bratstva ima iseljenih sirom Srbije.
Thnx for the info, interesting to see this.
ÉRSEKCSANÁD
Érsekcsanád K 1799-1825, E 1802-1825, M 1799-1839anyakönyv vegyes
Érsekcsanád K 1826-1838, E 1826-1838, M 1826-1838anyakönyv vegyes
Prvo pitajte u mesnoj kancelariji u selu kome je živeo pradeda da izdaju originalna dokumenta – odatle će možda uputiti u centralni matični ured opštine, a možda i na regionalni istorijski arhiv…u svakom slučaju, ne mogu dati precizne informacije gde se nalaze crkvene i državne matične knjige u Bosni i Hercegovini – u deset mesta sam dobila deset različitih odgovora, i veoma je imalo uticaja da li se dotično sada nalazi u RS ili u Federaciji i *čiji* su u opštini u većini… 🙁
Kontaktirajte crkvu, paroha, obavezno i centralnu eparhiju – u njihovim arhivama je puno dokumenata koja nisu dostupna javnosti. Da bi odgovor bio pozitivan, obavezno uključiti preporuku od paroha ako je porodica pravoslavna, i bilo bi dobro da pre nego što im se obratite sa pitanjim uputite crkvi donaciju, makar simboličnu. Pronađite u bibliotekama sve knjige šematizama crkve za eparhiju kojoj je pripadala teritorija na kojoj su preci živeli, i proverite kada i gde su sve bili raspoređeni u XIX veku. Potražite da li u arhivama postoje i podaci iz crkvenih i narodnih škola o đacima.
Ako je moguće, dobro je takođe nađi nekoga ko bi bio voljan da slika sve spomenike na mesnom groblju u Rujnici. Dobro bi bilo i odvojiti vreme za putovanje, pa par dana obilaziti ne samo to selo nego i celu parohiju ili stari *kraj* .
Dobro se raspitajte da li iko od porodice ima stara dokumenta – popis kućne zadruge ( izdavano 1945-1948) – domaćinstva koji je kao izvod iz crkvenih i opštinskih knjiga bio prepisivan za celu *porodičnu* zadrugu prilikom kolonizacije
Najbolji izvor informacija su mi do sada bili seoski poštari starije generacije – oni su po prirodi posla znali sve familije i ko im je rodbina i odakle im piše …:)))
Pregledajte baze podataka važne za istraživanje porekla srpskih porodica – nažalost, spiskovi žrtvava drugog svetskog rata su nezaobilazni (JUSP Jasenovac, Jasenovac.org, Jadovno, poimenični spiskovi za sela objavljeni u knjigama ili na spomenicima) , kao i baze podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik" i Srpske Banke. Proverite i da li su se neki nosioci istog prezimena odselili u Ameriku (Ellis Island kolekcija brodskih spiskova i Family Search pretraga)
Za Beronje i vezu sa prezimenom Selak nemam informacija bez detaljne pretrage , a zbog ograničenosti vremenom to mogu uraditi samo za članove društva (svi smo mi ovde samo volonteri ) .
Ttek kada se dokumentuje koja je generacija i kada prvi put zabeležena pod prezimenom Selak moguće je razmatrati konkretne prethodne migracije ili prezime porodice. Izvori kao što je rad Jovana Cvijića i drugihh etnologa i antropologa moraju se dobro proučiti – da li ima spominjanja i u drugim knjigama, da li je u pitanju bila individualna ili skupna migracija, da li postoji potvrda u sačuvanim istorijskim izvorima.
pitomci Srpskog Privrednog Društva "Privrednik":
D
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
13231
1923
Selak
Milić
Miloš
Selakove Poljane 1, Krstinja
Bunčić Vukosava, uč. Krstinja
Jovanović Mihailo, pekar, Brčko
13236
1923
Selak
Stanko
Maksim
Selakove Poljane 1, Krstinja
Bunčić Vukosava, uč. Krstinja
Heidenfelder Johann, stolar, Nakovo
15349
1924
Selak
Pero
Đurin
17 Sojia, Vel. Kladuša
Nižijević Bruno uč. Glinica 5/8
Dačić Velko, trg. meš. Novi Sad
18764
1926
Selak
Mojo
Maksimov
Selakova poljana, Krstinja
Bunčić Vukosava uč. 14/5
Heber Josef, stolar, Nakovo
18765
1926
Selak
Miloš
Milošev
Selakova poljana, Krstinja
Bunčić Vukosava uč. 20/8
Mijatov Žarko, obućar, Beograd
35982
1943
Selak
Stevan
Rade
1 Selakova Poljana, Krstinja
Izbeglički dom, Beograd
Petrović Đorće, obućar, Beograd, Balkanska 29
za selo Rujnica:
Rezultati pretrage:
ID
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
12472
1922
Petrović
Dušan
Vidov
44 Rujnica, Cazin
Ilija Ilić, paroh, Rujnica
Kostić Naslednici, trg., Bos. Brod
15898
1924
Lukić
Mića
Satin
21 Rujnica, Cazin
Panjević Janko trg., Trž. Raštela 11/9
Krűmesz Adam, kovač, Crvešsa
17551
1926
Končar
Miloš
st. Luka Končar
Rujnica, Cazin
Ivančević Daie uč. Radičević Milai
Pavlović Stevan, obućar, Niš
20817
1927
Skular
Dragan
Đorđev
17 Rujnica, Trž. Raštela
Zorić Aleksandar, uč., Santovac Radovan
Hemm Joisef, trg. meš. Prigr. Sv. Ivan
20836
1929
Radić
Branko
Todorov
22 Rujnica, Cazin
Bajić Danilo, Zorić Aleksandar, uč.
Dobrodolski Stevan, pekar, St. Futog
20837
1929
Savić
Jovo
Jeličin
20 Rujnica, Cazin
Vujičić i Radičević, Zorić Aleksandar, uč.
Držajić i Šurdilović, fabr. tašni, Niš
20840
1929
Zorić
Vujo
st. Đukan Zorić
Rujnica, Cazin
Zorić Alekeandar, uč., Đermanović Stojan
Đukić Pera, kafedžija, Pančevo
22510
1928
Lukić
Branko
Satin
21 Rujnica, Cazin
Zorić Aleksandar, uč., direktno
Lamnek Karl, mesar, Crvenka
22793
1928
Mladenović
Milovan
Daničin
44 Rujnica, Trž. Raštela
Zorić Aleksandar, uč., Ivanović Jovan
Mladenović Stanoje, trg., Vranje
22977
1929
Paskaš
Milan
Đurin
455 Rujnica, Lički Osik
Pavelić Marija, uč., Janković Milan
Bokšan Milan, trgovac, Pančevo
23069
1928
Radić
Milovan
Milin
23 Rujnica, Cazin
Zorić Aleksandar, uč., Kurteš Miloš
Szebenji Marton, stolar, Subotica, Save Tekelije 58
Prvo pitajte u mesnoj kancelariji u selu kome je živela porodica da izdaju originalna dokumenta najdalje što je moguće u prošlost za direktnog pretka – odatle će možda uputiti u centralni matični ured opštine, a možda i na regionalni istorijski arhiv.
Kontaktirajte crkvu, paroha, obavezno i centralnu eparhiju – u njihovim arhivama je puno dokumenata koja nisu dostupna javnosti. Da bi odgovor bio pozitivan, obavezno uključiti preporuku od paroha ako je porodica pravoslavna, i bilo bi dobro da pre nego što im se obratite sa pitanjim uputite crkvi donaciju, makar simboličnu. Pronađite u bibliotekama sve knjige šematizama crkve za eparhiju kojoj je pripadala teritorija na kojoj su preci živeli, i proverite kada i gde su sve bili raspoređeni u XIX veku. Potražite da li u arhivama postoje i podaci iz crkvenih i narodnih škola o đacima.
Ako je moguće, dobro je takođe nađi nekoga ko bi bio voljan da slika sve spomenike na mesnom groblju . Dobro bi bilo i odvojiti vreme za putovanje, pa par dana obilaziti ne samo to selo nego i celu parohiju ili stari *kraj* .
Dobro se raspitajte da li iko od porodice ima stara dokumenta – popise kućnih zadruga ( izdavano posle rata1945-1948 i sa podacima često i pre 1850. ) – domaćinstva koji je kao izvod iz crkvenih i opštinskih knjiga bio prepisivan za celu *porodičnu* zadrugu prilikom kolonizacije
Najbolji izvor informacija su mi do sada bili seoski poštari starije generacije – oni su po prirodi posla znali sve familije i ko im je rodbina i odakle im piše …:)))
Pregledajte baze podataka važne za istraživanje porekla srpskih porodica – nažalost, spiskovi žrtvava drugog svetskog rata su nezaobilazni (JUSP Jasenovac, Jasenovac.org, Jadovno, poimenični spiskovi za sela objavljeni u knjigama ili na spomenicima) , kao i baze podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik" i Srpske Banke. Proverite i da li su se neki nosioci istog prezimena odselili u Ameriku (Ellis Island kolekcija brodskih spiskova i Family Search pretraga).
Za Vrhovine, Mećava : obavezno pregledati i šematizme austrougarske vojske, poimenične spiskove vojnika iz najstarijeg perioda, popis Like i Krbave iz 1712. Često postoje i vojna dokumenta koja su pratila migracije porodica iz Like zbog vojne službe.
Tek kada se dokumentuje koja je generacija i kada i gde prvi put zabeležena pod prezimenom Mećava moguće je razmatrati konkretne prethodne migracije ili prezime porodice, da li je u pitanju bila individualna ili skupna migracija, da li postoji potvrda u sačuvanim istorijskim izvorima. Obavezno detaljno konsultovati knjige Spomenici hrvatske Krajine , Karlovačko vladičanstvo…
pitomci Srpskog Privrednog Društva "Privrednik":
Rezultati pretrage:
ID
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
5241
1907
Mećava
Nikola
Mijin
Jasenovac
Medaković Mihailo, paroh, 7/9
Mikić Dušan, voskar i licitar, Jasenovac
17949
1926
Mećava
Radovan
Jovin
67 Donja gradina, Bos. Dubica
Pavić Mirko paroh 22/11
Petrović M. Milan, trg. meš., Kneževi Vinogradi
20434
1927
Mećava
Nikola
Dmitrov
39 Komora, Ruj. Bešlinac
Marić Rade, uč., Vidojević Omilj
Petrović Ljubomir, trg. meš. Knjaževac
21109
1928
Mećava
Mirko
st. Đoko Mećava
D. Gradina, Bos. Dubica
Vićić Sabina, uč., Popović Stevo
Tabaković Miloš, pekar, Batajnica
27889
1934
Mećava
Milovan
Pavlov
39 Komora, Žirovac
Ostojić Aleksa, uč., D. Žirovac
Rajković Radivoj, pekar, Čurug
Bez posete arhivama, jedino je moguće pogledati da li preko mormonske LDS crkve postoje dostupnje crkvene matične knjige za parohiju vaših predaka.
Dokumentovanje prezimena Mećava u Vrhovinama pomoću originalnih crkvenih matičnih knjiga je na žalost svedeno i preko njih samo na jedan fragment preživelih starih knjiga – godina 1856. Za sve ostalo mora se ići u Državni arhiv u Karlovcu.
Toponimi su često vezani za prezimena. Potrbeno je pogledati i da li postoji neka veza između prezimena Mećava i ovog srednjevekovnog lokaliteta, pošto je veliki broj porodica ju Liku došao iz Usore.
Usorom se zvala ona pokrajina, što se prostirala s obje strane rijeke … poslanici od naroda iz Usore radi seobe u ove hrišćanske oblasti, … Kasnije se raširi ovaj narod po Vrhovinama i skroz do Kosinja, kad je međa turska odmaknuta.
Hvala na brzom i opširnom odgovoru. Nešto od onog što preporučujete već sam napravila (pretragu na Ellis Island kao i gdje sve postoji prezime Selak ). Veliki mi je problem što je crkva u Rujnici zapaljena negdje oko 1941. godine i nije obnovljena. Mislim da tamo nema paroha kome bi se mogla obratiti tako da mi preostaju ostale institucije.Pozdrav Slavica
Ne zaboravite da su pored originalnih crkveni matičnih knjiga – koje su bile u hramovima i najvećim delom jesu uništene kada su crkve spaljene, a ono što je ostalo zaplenjeno je i odneto od strane vlasti 1947. – postojale i morale biti napravljene od strane crkve i kopije koje, ne samo tokom Kraljevine SHS nakon Prvog svetskog rata, nego i ranije za vreme Austro-Ugarske vladavine nakon okupacije 1878.
Ti duplikati crkvenih matičnih knjiga ( matice parice) su se nalazili u državnim kancelarijama – obično uprava kotara ili oblasti.
Pored toga, crkva je imala niz drugih dokumenata u kojima su beležili članove domaćinstva – pomenici, izveštaji o prilozima, lični dnevnici paroha i letopisi parohije, zvanična prepiska parohije i eparhije. Koji i kakvi izvori postoje možete saznati samo ako se njima obratite.
Hvala na uputstvima, nadam se da ću uspjeti odvojiti vrijeme za jedno putovanje kroz Baniju i Liku. Ali ako imate prostora molio bih vas da mi postirate sve do čega možete doći, a ja bih ispoštovao vaše vrijeme i trud!
Još jedan podatak koji bi mogao biti od koristi. Moj pradjed Jefto Mećava bio je podoficir ili oficir austrougarske vojske. Njegova djeca su Vasilije, Ljubomir i Kristina. Pradjed je rođen krajem XIX vijeka. To je najdalje koliko znam. Živjeli su u Jasenovcu i Gradini!
Hvala na uputstvima, nadam se da ću uspjeti odvojiti vrijeme za jedno putovanje kroz Baniju i Liku. Ali ako imate prostora molio bih vas da mi postirate sve do čega možete doći, a ja bih ispoštovao vaše vrijeme i trud!
Još jedan podatak koji bi mogao biti od koristi. Moj pradjed Jefto Mećava bio je podoficir ili oficir austrougarske vojske. Njegova djeca su Vasilije, Ljubomir i Kristina. Pradjed je rođen krajem XIX vijeka. To je najdalje koliko znam. Živjeli su u Jasenovcu i Gradini!
I have an Internet connection today and am hopeful of any help that can be provided. On the US draft card which my grandfather is listed it shows his birthplace different then Babus if that is what I am reading. If there is anyone who can help me further sort this out I would be so grateful. I have joined up and hope to go to a place with electricity to do more research in the days to come. Thanks for any help at all! Cherie
Cherie en Robert,
The draft card isn't clear, at least when I try to open it. Could you try to re-upload it. Does Ellis Island have any immigration record on file? Srpski Babuš is in the Uroševac district and I believe Jugoslava already posted some info on this on the Ancestry board. It has been heavily hit during the 1999 war and aftermath. There are however still Serbs living there today. Srpski Babuš was also in occassions refered to as Ferizovići or Ferizaj, Ferizovich in English.
Uroševac was an important medieval Serbian city and it has a rich history. Until 1873 Srpski Babuš was a small town, after the construction of a rail road line it grew but even today its a relativly small place.
The Veljković surname is comon in Montenegro and southern Serbia. A lot of Serbs fled the Kosovo war to surrounding areas such as Kursumlija. Looking for relatives will take time. How long will you stay?
Cherie,
I see you joined the SGS, welcome 🙂
FYI, if there is information you don't want to be on public forums, post in the SGS Member forum. You can see it after you login in the Forum List. It is for members only.
Odlična je vijest da postoje parice i u pravoslavaca. Za pomenike nisam do sad čula pa pretpostavljam da je to popis svih ukućana koje su sveštenici vodili. Hvala još jednom Slavica
Bataveljici su cini mi se iz Grbica,cini mi se, ne mogu sada da proveravam. Poslao sam privatnu poruku mladom slovencu,naci cemo nesto za njega.
Robert,
File uploads should work now, can you repost this in the original thread please?
Hvala puno, svaka pomoć ljudi koji su bolje upućeni u određeno područje ili poreklo je dobrodošla.
Nema na čemu,
imam jednu veliku primedbu,ako može da se utiče na urednike foruma. Ne sme se dozvoliti otvaranje teme Odakle su Jovanovići.U naslovu mora da bude približna odrednica mesta.Ja stvarno ne mogu da otvaram svaki post pa tek onda da vidim da je neko iz Vojvodine,čime se ja ne bavim.Ako iz naslova vidim da se radi o Šumadiji,tu sam.
Robert,
With regard to the other post I can say the following. The municipality has the following villages in it: Babljak, Donja Grlica, Glavica, Gornje Nerodimlje, Muhadžer Talinovac, Raka, Softović, Srpski Babuš, Staro Selo, Tankosić (Biba, Doganjevo, Donje Nerodimlje, Gatnje, Jerli Prelez, Kosin, Laško Bare, Muhovce, Mužičane, Nekodim, Paraz, Pojatište, Sazlija, Štimlje, Trn, Uroševac, Varoš Selo, Zaskok). There is a difference between Ferizaj and Ferizovic. As for those maps, I don't know what their source is but they are not accurate. There are difference village with the ending of Babuš. It is not uncomon to give the municipality name instead of the village name as they fall under the same administrative authority.
Jugoslava already eloquently stated some important info. With the online pedigree system in testing stages I soon (1 month from now) expect that we can use it on the site. Then we can put the info in and it will be easier to talk about this as well.
I have old maps from Kosovo from that era and I will check to see if I can find Bitnic on there. However, in order to make sure all proper steps have been made I would take the data that Jugoslava listed and inquire with the Uroševac archives from that time. This means contact the archives of Serbia because the current archives don't hold that data. Also, the Serbian Orthodox Church should be contacted.
Cherie, did your grandfather ever mention a "Slava" and did he ever had a religious icon on the wall? I am asking because family saints play an important role in Serbian families and it will help in your search when you encounter families with the same surname.
So much for now, I'll write some more later.
OK some maps that are online. Please note that the old maps I have cannot be scanned in at the moment. We are working on getting those in the Places database but that will take time.
Detailed map of the Urosevac region: http://www.lib.utexas.edu/maps/europe/kosovo_south_1959.jpg You can see Srpski Babus on there (EN 2 location). If you look close you see its in the valley close to the railroad. The settlement was very small even then. It is very well possible there were even smaller villages that can not be found on this map. I will continue checking and get back to you all later.
Па ево ја нађох,
Сирковићи (Гачићи, Весићи) св.Ђурђиц
Миловановићи св.Ђурђиц
Сад не знам од којих си,најбоље купи књигу коју је скоро издао Службени гласник Околина Београда и Смедерева, стране 183 и 475.Има опречних информација, да не преписујем
As soon as the pedigre system is up I will upload the Ugrcic tree and we can see if there any links 🙂
Evo zasto kucam na engleskom ne znam :-p
Poz
Hvala Željko na odgovoru
Značilo bi mi puno ako bi mi poslao neki kontakt sa Popovićima iz plemena Bjelopavlića.Naime , pokušavam da da nađem gospodina Miljana Stanišića koji u Danilovgradu predstavlja NVO udruženje poštovalaca " Bjelopavlića " no to mi za sada ne polazi za rukom.Ako imaš nešto u elektronskom obliku , verovatno bi mi koristilo.
Ok, I did find several families with the name of Veljković in Štrpce and its surroundings. This may be an option later on to use.
Lastly I was reading occasionally a historical book in albanian. In this book it was a phrase written about an earl Boriçi that has moved from Albania in Italy during the 15-th century. It seems that people surnamed Boriçi have existed in Albania at that time. I am investigating more about it.
Trenutno nisam u kontaktu ni sa jednum Bjelopavlicem. Mozda neko na facebook grupi Bjelopavlici zna nekog. U elektronskom obliku o Bjelopavlicima nemam nista. ono sto elektronski imam sam postavio na https://sites.google.com/site/knigezapreuzeti/
Da se ispravim, u Bjelopavlicima su tri bratstva Popovica. Treci su u Miokusovicima i doseljeni su iz Pipera. Slava Sv. Petka.
Imam nekoliko stranica iz knjige o Bjelopavlicima od Svetozara Saranovica.
nastavak
Staro Selo? Vi ste iz Starog Sela?
Svi podaci o stanovnicima Glinice mogu se naći u Vrnograču u matičnom uredu. Postoje knjige rođenih, umrlih, vjenčanih, mada su neke od njih u jako lošem stanju.
Good post, we should also add this to the FAQ section under Learning Center.
That is a good starting point if you find any of your know ancestors via this search – usually the household number is listed and then you can contact the archives in Croatia with official request for people from that same household.
There is one corresponding surname found in the same area – ALBANEŽE (also spelled ALBANESE and ALBANEZE), in the town of RIJEKA, and in the town of OMIŠALJ on the island of KRK.
Omišalj belongs to the same county as BAKAR (Buccari being the period spelling in the official language at the time)
ALBANEŽE BOŽO, Croatian, was born in Omišalj in 1878. and his father TOMO would have been born around the same time as your ancestor (abt.1850.).
This distribution of a surname on both the meainland and the islands is quite frequent in the coastal region.
You should ask for more information on Istrian and Croatian genealogy websites and message boards, If I run across anything else I will let you know.
Bakar, Rijeka Omišalj location:
ALBALEŽE from Omišalj in public records:
Buccari 1892.:
Srpsko Rodoslovno Društvo planira da u narednom periodu na jednom mestu objavi podatke koji su javno dostupni o učesnicima i dobrovoljcima u I svetskom ratu. Ako imate monografiju rodnog mesta, ili knjigu sa spiskom dobrovoljaca Vašeg kraja, molim da se javite ili porukom ili na mejl : [email protected].
Hvala unapred!
The village Deronje located in the northern province of Serbia today called VOJVODINA, and in the part of it called BAČKA, will in old records be found under its Hungarian name –Dernye – Hungarian was the official language . Dornau is the name of the village in German that was also used.
If your ancestors were Roman Catholic then you should know that KALOCSA Diocese to which most of this area belonged has an e-archive, where you can research all of their records online. Dernye Roman Catholic records that are available, as well as other records like school records and village census lists are there, for the period 1816-1922.
For info and the links to this e-archive see this post I made:
If you need any help or assistance registering for this e-archive let me know, I live in Hungary where the diocese is based and can translate – both the records and the descriptions in the listings are in Hungarian language.
Do you know anythig about the ethnicity of your mother and her family – in many cases, especially if they came from such a multiethnic place as Vojvodina, that is not always something that will be correctly recorded in ship manifests and US censuses.
Surname TOŠ, which would be equivalent spelling in Serbian of TOSCH, wa present in central Croatia for the period you need -turn of the XIX &XX century.
In Serbia, I located only TASCH surname variant but not in Deronje, in Banat region and that family are listed as Donauschwaben – ethnic Germans:
I will look up if the family name TOSCHor TASCH appears in the local records and books on the past of the village of Deronje in Serbian & Hungarian and post if I find anything in publicly available records.
For more assistance, like translations, contacting the archives, or posting local queries on your behalf on web pages and local news to find if there are any living relatives you would have to register with "Rodoslovlje" as a paid member – the time we can dedicate to see through and follow up on inividual questions from the forum is limited.
Prema raspoloživim podacima porodica Ivić,kojoj pripadam,je nastala tako što su se dva brata iz roda UGLJEŠEVIĆA,Jocko i Iva, iz Like doselila krajem 18 odnosno početkom 19 veka u selo Glogovac,Mačva,Srbija.
Od Jocka su potekli JOCKOVIĆI ( krsna slava Đurđic ) koji su ostali u Glogovcu a Iva se između 1804 i 1839 godine preselio u selo Ravnje,Mačva,Srbija i od njega su nastali moji Ivići ( krsna slava Đurđic ).
Ivići su rodbinski povezani sa Jockovićima iz Glogovca i Anićima iz Banovog Polja.
Zbog studije o porodičnom poreklu,izrade porodičnog stabla i monografije koju nameravam da pišem potrebni su mi dodatni podaci.
Moj pradeda po ocu se zvao Vasilije Ivić,njegova žena Angelina,njegov otac Milan i drugih podataka,nažalost nemam.
Molim sve koji mogu da pomognu da mi se jave.
Iz porodice Vesić ( selo Čumić kod Kragujevca ) potiče moja baba po ocu Danica Ivić ( devojačko Vesić) 1901-1992.
Rođena je i krštena u Čumiću,od oca Aleksija i majke Živane.
Drugih podataka nemam.
Radi izrade porodičnog stabla molim sve one koji imaju neka saznanja da mi pomognu.
– da li znaš koje godine je MILIVOJE MARKOVIĆ imao radnju , i ko ju je nasledio ako je ostala ista (obućarska) – potraži u arhivu šta postoji od građe vezano za radnju ili lokaciju pa ćeš naći i podatke o njemu.
– potraži u regionalnom arhivu upis u knjigu rođenih (crkvenu ) tvoje prabake – za ovo podatke možeš dobiti i u matičnoj kancelariji mesta ili opštine gde je rođena.
-kontaktiraj crkvu i parohiju, obično imaju dodatne podatke .
– za groblja nazovi javno preduzeće koja upravlja grobljem koje te zanima i pitaj kako se dolazi do podataka o grobnicama ili grobnim mestima i ako postoje gde su inforamcije o sahranama od pre za godinu koja ti treba.
Hvala ti za obaveštenje. Uspela sam da nađem neke podatke, mada roditelje svoje prabake još nisam. Pokušaću preko matične knjige umrlih. Valjda ću tamo naći i te podatke, obzirom da sam našla mesto i vreme smrti i sahrane.
Hvala još jedanput.
Which church/religion?
Good Morning, I hope this finds you well. I was touching base to see if you have had any luck with research on the Trklja’s & in regards to your primary school teacher?
Hope to hear from you soon.
Thank you
Mizpah
Dee
I wanted to also thank you for the link. I do hope to one day make a trip over and when the time comes I will contact them.
Thank you
Dee
Pregledaćemo šta ima u arhivama i objavljenim izvorima i u toku nedelje ću postaviti šta ima od arhivskih izvora i gde se nalaze vezano za porodice koje si naveo.
Veza je uspostavljena, hvala jos jednom gospodji iz Beca za pomoc.
You have no family or records in Austria except maybe military ones – the only reason Austria is listed as country of origin is because the territory that your ancestors came from was under te Austrian rule (Austria-Hungary).
You need to provide specific details of your ancestors like birth year, birth place, date of immigrating, and records from which we can confirm the place of origin so that we can give you advice on what is available in the archives and how to continue your research.
So: naturalization statements, ship manifests(but only if you had them verified to be the right ones, not something dug up on a blind chance that it *might* be the right one), scans of any certificates issued in the old country or by the Serbian Orthodox Church In the US – if your ancestors were ethnic Serbs.
This may seem a bit restrictive but trust me, so many people have been given research advice based on taking guesses over the years for ethnic Serbian ancestry, and in most cases the advice was …ehm …bad, to say the least:
We can only give you general information on when KAĆ was settled and where the vital records are located now. To learn when an individual family settled there, which land they owned and what was their material stauts ( did they own it or rent it, is it still in the family posession) you need to research land ownership register – and to do that you need to research vital records first.
and we will post a detailed answer on archival holdings here once we review them.
KAĆ was part of the ŠAJKAŠ ( ШАЈКАШ ) region:
"Today Šajkaška is the part of BAčka from the place where the Tisa river flows into the Danube all the way to the KAĆ, and next to Tisa river to Čurug, and *inwards* towars villages Nadalj and Gospođinci.
When ŠAJKAŠKA was formed, the rivers Tisa and Danube were not where they are today, and some of the villages, that are today on dry land, were back then on the river banks and small creeks.
ŠAJKAŠKA was named after special branch of soldiers called ŠAJKAŠI. They were a specific order of Austrian military, who moved in long boats called ŠAJKA. These military units operated on Danube, Tisa and Moriš. ’
The ŠAJKAŠ REGIMENT, formed as part of the MILITARY FRONTIER region in 1763.
At first, the area was populated by Serbs only, who were brave and skilled fighters. They took part in many battles agains the Ottomans.
This military unit was dismantled when the Military Frontier province was abolished in 1873, and today the area is agricultural mostly, but its inhabitants have not forgottern their proud history."
Dupla šajka iz 1769.
The current Serbian Orthodox temple in KAĆ was built in 1840. and vital records and cemetery is from the same period.
It would take a detailed look up to establish where and if there are earlier population censuses and military lists, and we can only do that for the members of the SGS RODOSLOVJE.
The vital records will be in posession of the Serbian Orthodox Church – central eparchy – the originals
and the state regional archive – ARHIV NOVI SAD – copies on microfilms. Sometimes these are available in local municipal offices on CD s too.
EDIT: Sergej , I looked at and translated already the original certificate of citizenship for this person – it was for MARKO ORDINAČEV, born in 1879. in KAĆ ( svedodžba o državljanstvu Kraljevine Jugoslavije, izdata nakon zakona o državljanstvu iz 1928.)
🙂
Moje babe sestra se udala u Dotliće u Novom Sadu. Znači, sa jednom granom sam rodbina. Sećam se priča da su poreklom iz Like, kao i da su došli u Bačku pre I sv. rata (ne znam kada), imaju i svoj špic namet.
– 1712. na području Korenice bilježi se 15 kuća Dotlića;
(izvor: Seobe i naselja u Lici, Stjepan Pavičić) – poziva se na popis Like i Krbave iz 1712. Karl Kaser
– Dotlići, 27.kuća – 1) Bjelopolje, dvije kuće; 2) Frkašić, dvije kuće; 3) Klašnjica (Korenica), devet kuća; 4) Vedašić, dvije kuće; 5) Visuć, četiri kuće; 6) Nebljusi, osam kuća;
Zalin (Bos.Krupa) – Dotlići, dvije kuće, slave ilindan, došli poslje okupacije iz Bjelopolja;
Lohovo (Bihać) – Dotlići, jedna kuća, slave Ilindan, došli poslje okupacije 1878. godine iz Nebljusa;
Račić (Bihać) – Dotlići, četiri kuće, slave Ilindan, došli prije okupacije 1878. godine iz Like;
Seoce (Bihać) – Dotlići, dvije kuće, slave Ilindan, došli prije Doljanske bune 1858. godine iz Like;
(izvor: Pounje u Bosanskoj Krajini, 1925. Milan Karanović)
"ДОТЛИЋИ, стара новосадска српска породица, која се, по предању, доселила овамо 1748. из Небљуса код Лапца у Лики. Постоји шест грана ове фамилије, све славе Светог Илију (2. августа)."
(izvor: Enciklopedija Novog Sada: knjiga 7, 1996, Dušan Popov i Đorđe Bašić)
The place of origin of your ancestors MITRIĆ was village FELNAK in (today) Romania. This village , and the whole region, has a historical ethnic Serbian minority presence – so your ancestors were Serbs, from Romania.
It will take me up to a week just to go through all the records and books/ academic sources available about Serbs in Romania, so please be patient. 🙂
For descendants of same families – you would need to contact the Serbian minority council in Timisoara, and the Serbian Orthodox Church there- my parish priest here in Budapest, Hungary is also Serbian from Romania, so I will ask him .
I am from Popovce, Bitinja, The Cheries Grandfather's place of birth. I like to help.
hvala unapred – Još uvek nam je potreban neko ko će Čeri ili dovesti iz Beograda automobilom u Štrpce ili da je dopratiti u Štrpce busom i biti joj prevodilac dok je tamo. Ona stiže u Beograd 23. ili 24. maja . Javi se na moj mejl
ako te zanima da se dogovorimo oko honorara ili prosledi ako znaš nekoga koga bi mogao da zanima takav posao – ona bi ukupno u Srbiji provela nedelju dana, potrebno je pokazati joj rodni kraj , obići Gračanicu, svratiti u matične urede i arhive, i biti joj prevodilac jer ne govori srpski.
Im getting very excited as the days are passing quickly and I will be leaving India and fulfilling my lifetime dream to “go back” to my grandfathers place. I really am excited about all the new info!
Hi,
I will look into it but please be patient – I have extensive vital records research lined up for next couple of weeks and some extensive trip and archive visits coordination for our members to carry out.
Please post the original ship manifests, your ancestors signature, anything you have so that we can analyze and interpret these documents.
If you do not wish to post them publicly send them to my email – [email protected]
My experience is that it is best to start from scratch – many times people have been given incorrect interpretation as to what the surname was or place of origin.
although the specific Montenegro research article is still not posted, many things such as vital records and other resources will be the same as those for researching Serbian ancestry.
Your ancestral families are ethnic Croats &Bunjevci
thankyou again i very much appriciate the help and leads, unfortunately my mother doesnt have her birth certificate and she doesnt remember very much of her very younger years back in subotica. So i guess trying to call or email the Roman Catholic diocese is my best bet to try and get any kind of info then.
Ne postoji mogućnost direktne pretrage matičnih knjiga u RH. Najavljuju to na Arhinet – zvaničnom hrvatskom portalu državnog arhiva već godinama, ali dosada je objavljeno od desetina hiljada matičnih knjiga samo oko dvesto, a pravoslavnih samo jedna ,fragmenat knjige umrlih parohije Vukovar iz XVIII veka:
Za popise koji su rađeni u XX veku lični podaci nisu javno dostupni, i nisam sigurna ali mislim da za njih nije sačuvana ni originalna popisna dokumentacija.
Najbolji izvor, ukoliko su matične knjige originalne uništene, jesu kopije koje su pravljene od oko 1860. i bile su držane u mesnim kancelarijama. Takve kopije, ako postoje, nalaze se u regionalnih arhivima – u tvom slučaju arhiv Karlovac. Nažalost, taj arhiv nema ni internet prezentaciju, a kamoli da je negde objavljen kompletan spisak svih matičnih knjiga u njihovom posedu. 🙁
Takođe, u arhivu su i zemljišne knjige regimenti Vojne krajine, u koje je upisivana svaka promena glave kuće tj. vlasnika.
U većini slučajeva, čak i ono što postoji nije pravilno poisano u katalozima arhivske građe – pogrešne parohije, ne piše da su u pitanju pravoslavne crkvene knjige uopšte etc. Na direktna pitanja u arhivama i župnim uredima često se dobije odgovor da ne postoji ništa, iako vam iz HDA centralnog arhiva u Zagrebu poimenice napišu po godinama koje matične knjige postoje. Često izdaju uverenje bez prepisa svih podataka (imena roditelja za venčani list) , ili izdaju dokument za potpuno drugu osobu istog prezimena i imena .
Istraživanje predaka Srba sa prostora Vojne Krajine je ipak moguće – prvo morate pretresti svu rodbinu za sve moguće informacije, posetiti mesta gde žive stariji ljudi poreklom iz istog sela….
Popis Žrtava rata 1941-1945 je za veliki broj porodica važan izvor podataka. Nažalost, ni on nije objavljen zvanično i mora se kontaktirati Muzej žrtava genocida, Beograd, za informacije.
Najbolja i najpotpunija baza podataka od neprocenljive važnosti je baza podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik".
O njoj i o tome kako je koristiti možeš pročitati ovde na engleskom jeziku:
Vukobratović(Danilo) Milan, rođen 1900. Srbin, poginuo 1942.prilikom borbi ili bombardovanja, Grabušić(0427001004) Vukobratović(Jovan) Bogdan, rođen 1903. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Krbavica (2251003028) Vukobratović(Jovica) Mirko, rođen 1935. Srbin, ubijen od ustaša 1944. u direktnom teroru, Grabušić(2251003026) Vukobratović(Jovo) Evica, rođena 1865. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Grabušić(2251003027) Vukobratović(Jovo) Milan, rođen 1937. Srbin, umro od tifusa 1942. kod kuće, Grabušić(7031s01608) Vukobratović(Maksim) Pero, rođena 1890. Srpkinja, ubijena 1945. u direktnom teroru, Bubinka (2251003021) Vukobratović(Maniša) Soka, rođena 1903. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Krbavica selo (2251003029) Vukobratović(Milić) Nikola, rođen 1932. Srbin, ubijen od ustaša 1943. u direktnom teroru, Grabušić(2251003033) Vukobratović(Nikola) Mika, rođena 1886. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Grabušić(2251003030) Vukobratović(Nn) Mara, rođena 1867. Srpkinja, ubijena od ustaša 1944. u direktnom teroru, Sred gora (2251003032) Vukobratović(Nn) Sofija, rođena 1861. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Grabušić(2251003034) Vukobratović(Nn) Stana, rođena 1860. Srpkinja, poginula 1943. u direktnom teroru, Grabušić(2251003022) Vukobratović(Nn) Stjepanija, rođena 1861. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u direktnom teroru, Grabušić(2251003040) Vukobratović(Rade) Bogdan, rođen 1914. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Lovinac (0427001005) Vukobratović(Rade) Boško, rođen 1908. Srbin, ubijen 1944. u direktnom teroru, Bubinka (2251003013) Vukobratović(Simo) Nikola, rođen 1867. Srbin, ubijen 1944. u direktnom teroru, Sred gora (2251003031) Vukobratović(Simo) Nikola, rođen 1884. Srbin, ubijen 1943. u masovnom pokolju, Breštani-polje (0946054004) Vukobratović(Simo) Soka, rođena 1887. Srpkinja, ubijena 1944. u direktnom teroru, Banija (2251003035) Vukobratović(Vučen) Mile, rođen 1878. Srbin, poginuo 1943. u direktnom teroru, Grabušić(2251003023)
Ukoliko posedujete informacije ili dokumenta, istorijski izvor za osobe iz vaše porodice koje su poginule a nisu na ovom dopunjenom popisu, molimo Vas da tom muzeju dostavite popunjen upitnik o njima na adresu muzeja :
First of all, you need to know or determin the ethnic and religious affiliation of your ancestors.
ŽITIŠTE has had historical presence of Serbs, Romanians, Cincari, Jewish families, Hungarians, Roma and Donauschwaben. For each of these ethnic groups research strategies and resources will be different – the only common thing is that the vital records will be available in municipal office and historical archives. 🙂
If your ancestors were ethnic Serbs you will find much help in our research section :
If your ancestors are of different origin, we will direct you where to find best and relevant resources.
The only online vital records collection is that of the Roman Catholic Kalocsa diocese e-archive, which I am researching at the moment for our members, but it covered the area of Bačka, not Banat where Žitište is locad.
No information from any past census is available to public in Serbia, and research of the vital records is legislated by privacy law which states that only direct descendants or people with official authorization of the descendants can ask for the records and research them.
Generally speaking, if you do not speak your ancestral mother tongue, you need to locate the descendants of the same family – they will translate and explain your heritage and customs best, and share with you the wealth of information that is available in local languages.
For future reference:Mrs. Lidija Sambunjak, *professional* genealogist who posted in this thread, is highly NOT recommended to carry out any genealogical research of ethnic Serbian ancestors . After reviewing the *reports* she submitted to a client it was found that : she failed to identify the parish of origin correctly for church vital records, she failed to identify the relevant municipal office for civil vital records, she failed to ask the central HDA archive which vital records exist and where they are ie. she failed to carry out basic preliminary research factually and thoroughly.
Not to mention that she neither consulted nor referenced in the report any of the specific research sources that must be consulted in order to carry out genealogical research into ethnic Serbian ancestry:
On top of that she lied to representatives of the Serbian Orthodox Church and failed to offer a due apology after being caught doing it.
Anyone who attempts to charge a steep tariff for *reading obsolete scripts* – meaning the Old Church Slavonic language in its Serbian recension in which the records of the Serbian Orthodox Church are written, should provide a certificate or a reference proving that they actually learned /know this language. It is taught as part of linguistic courses at universities, and besides that all priests, monks, and Serbian Orthodox Church religious education teachers learn it as a compulsory subject during their education. Otherwise you are being ripped off, because interpreting the Serbian Orthodox Church vital records written in Old Church Slavonic based on merely knowing the Cyrillic script of modern Serbian language can be done by literally anyone – Cyrillic script is taught in first grade of the primary school over here.
For research and information about Serbian ancestors from Švica, Croatia, and historical resources on the village and area, contact our member Jasminka:
Jasminka has a great network of local contacts there, and she should be able to recommend someone who can go to the archives and research on your behalf, or even better, locate the descendants of the family you are researching.
@dimorphius – ethnicity and religion of your ancestors, as well as exact village of origin need to be confirmed before doing any factual research.
@asteroid : ethnic Serbian ANIĆ families of Serbian Orthodox faith in Croatia around 1900. according to the public records lived in :
If you had hired a professional genealogist in the past and would like SGS Rodoslovlje to review the accuracy and quality of the preliminary / in depth research that you paid for, you can contact any of the active team members or send me an email :
Currently the team is putting the system online, we apreciate your patience.
Volela bih još jednom da zamolim sve koji prave svoje porodično stablo da dokumentuju žrtve drugog svetskog rata svoje porodice – zvanični dopunjeni popis je iz 2009. godine napravljen od strane Muzeja žrtava genocida. Ja ću večeras izvući i objaviti ovde sve Rajlić &Railić& Rajilić poimenice iz tog popisa. Ako znate za one iz vašeg sela ili rodbine čija imena nisu na njemu, naročito ako znate i za neki objavljen izvor kao što je memorijalna ploča ili knjiga u kojima su spomenuti, popunite upitnik o Žrtvama rata 1941-1945 i pošaljite na adresu muzeja (ima u zaglavlju ) :
Nažalost, taj popis nije dostupan javnosti, ali možemo pogledati za svako pojedinačno selo ili porodicu.
Thanks,
One of the reasons that I have not gone down this path is that I know very little about that part of my family that came from Žitište. We always though "Peter" was Hungarian and one piece of documentation calls his birth place Bégaszentgyörgy, but other document calls it by the German name "Sankt Georgen an der Bega". I only have the two documents and niether is very authoritative. We thought Peters wife was German, but the town is now in Romania, although I do realize that many places in this area one side of town was like a "little Germany" and another side was like "little Romania" or "little Poland" or "little …" And because of this everyone spoke multiple languages. Peter spoke Hungarian, German and progably a Slavic language as well.
My family does not know of anyone living in the area or even in Eastern Europe, but it is possible. As far as religion I would assume they are Catholic, but this is only based on the fact that later generations were Catholic.
I'm hoping that I can get some dirrection, if not here then elsewere.
Thanks
Žrtve rata 1941 – 1945
BIH
BANJA LUKA
PISKAVICA
Rajilić(Ostoja) Stojan, rođen 1896. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Jasenovac
BOSANSKA DUBICA
BIJAKOVAC
Rajlić(Ostoja) Grozda, rođena 1915. Srpkinja, ubijena 1945. u zatvoru, Bosanska gradiška
DRAKSENIĆ
Rajlić(Nikola) Stoja, rođena 1928. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac Rajlić(Vlajko) Nikola, rođen 1900. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Zemun Sajmište
MEĐUVOĐE
Rajlić(Ilija) Milorad, rođen 1924. Srbin, poginuo 1945. u NOBu,Bijelo brdo
RAKOVICA
Railić(S.) Stanoja, rođen 1910. Srbin, ubijen 1942. nepoznato,Kozara Rajlić(Mile) Rade, rođen 1910. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište Rajlić(Milovan) Anka, rođena 1928. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac Rajlić(Milovan) Mile, rođen 1918. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Grmeč Rajlić(Milovan) Radosava, rođena 1924. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac Rajlić(Rade) Bogdo, rođen 1941. Srbin, ubijen 1942. pri deportaciji, Daruvar Rajlić(Rade) Marija, rođena 1907. Srpkinja, ubijena 1942. pri deportaciji, Daruvar Rajlić(Stanoje) Mihajlo, rođen 1932. Srbin, ubijen 1942. pri deportaciji, Daruvar Rajlić(Stanoje) Stana, rođena 1930. Srpkinja, ubijena 1942. pri deportaciji, Daruvar Ralić(Savo) Stanoje, rođen 1916. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Grmeč
BOSANSKA KRUPA
BOSANSKA KRUPA
Rajlić(Đura) Mitar, rođen 1910. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Turbet kod trav
HAŠANI
Railić(Đuro) Dmitar, rođen 1909. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Stari travnik Railić(Glišo) Ruža, rođena 1905. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Hašani bos. kru Railić(Mile) Lazar, rođen 1934. Srbin, ubijen 1943. u nemačkoj ofanzivi, Grmeč Railić(Ostoja) Marko, rođen 1892. Srbin, ubijen 1945. u logoru, Zemun Sajmište Railić(Pero) Boja, rođena 1890. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Ravni dol grmeč Railić(Stojan) Ostoja, rođen 1921. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Ovanjska ljubij Rajlić(Dako) Jovo, rođen 1891. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bos.krupa Rajlić(Dako) Stojan, rođen 1894. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Hašani Rajlić(Stojan) Gojko, rođen 1920. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Sandžak Rajlić(Stojan) Marko, rođen 1926. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Hašani
PODKALINJE
Railić(Stevan) Milan, rođen 1916. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Blatna
BOSANSKI NOVI
BOSANSKI NOVI
Rajlić(Nn) Ljubo, rođen 1910. Srbin, ubijen 1944. u logoru, Jasenovac Rajlić(Simo) Sava, rođena 1900. Srpkinja, ubijena 1941. nepoznato, Bosanski novi Rajlić(Stojan) Svetislav, rođen 1926. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Bosanski novi Rajlić(Stojan) Svetozar, rođen 1933. Srbin, ubijen od ustaša 1943. u logoru, Jasenovac
GORNJI AGIĆI
Rajilić(Lazar) Dragan, rođen 1920. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Agići
LJEŠLJANI
Rajlić(Jovo) Dušan, rođen 1913. Srbin, poginuo 1941. u NOBu, Lješljani
MALA KRUPSKA RUJIŠKA
Rajlić(Luka) Đorđe, rođen 1935. Srbin, ubijen od ustaša 1943. u nemačkoj ofanzivi, Grmeč Rajlić(Sava) Ilija, rođen 1913. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Jablan
MALA NOVSKA RUJIŠKA
Rajlić(Ostoja) Pero, rođen 1900. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Bosanski novi
POLJAVNICE
Rajilić(Đ.) Aleksa, rođen 1920. Srbin, ubijen 1942. u zbegu, Kozara Rajilić(Ostoja) Jovo, rođen 1890. Srbin, poginuo 1941.u aprilskom ratu 1941 god., Poljavnice Rajilić(Ostoja) Milan, rođen 1903. Srbin, ubijen 1943. u logoru, Jasenovac Rajilić(Ostoja) Trivun, rođen 1897. Srbin, ubijen 1942. Poljavnice Rajilić(Stojan) Pero, rođen 1922. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Grmeč Rajilić(Stojan) Vitomir, rođen 1924. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Travnik
RUDICE
Rajlić(Mile) Uroš, rođen 1903. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Rudice
PRIJEDOR
ĆELA
Rajlić(Nikola) Petar, rođen 1920. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Prijedor Rajlić(Simo) Nikola, rođen 1875. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Ćela Raljić(Simo) Nikola, rođen 1875. Srbin, ubijen 1941. Ćela
GORNJI JELOVAC
Rajlić(Ostoja) Đoko, rođen 1907. Srbin, ubijen 1942. u zbegu, Kozara Rajlić(Ostoja) Đuro, rođen 1910. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Rajlić(Simo) Ostoja, rođen 1878. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Raljić(Ostoja) Miloš, rođen 1928. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Raljić(Ostoja) Simo, rođen 1905. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
MALO PALANČIŠTE
Railić(Luka) Anđa, rođena 1911. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Gornji jelovac Rajilić(Ilija) Mirko, rođen 1886. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Rajilić(Mile) Milica, rođena 1887. Srpkinja, ubijena 1942. kod kuće, Malo Palančište Rajilić(Nikola) Pava,rođena 1913. Srpkinja, ubijena 1942. u masovnom pokolju Gornji jelovac Rajilić(Nn) Pavo, rođen 1902. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Gornji jelovac Rajilić(Stojan) Jovo, rođen 1922. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Dobrljin Rajilić(Stojan) Savo, rođen 1920. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Debeljaci Rajlić(Đorđe) Ljubo, rođen 1914. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Rajlić(Dragoje) Anđa,rođena 1911.Srpkinja, ubijena 1942. u masovnom pokolju,Gornji jelovac Rajlić(Dragoje) Bogdan, rođen 1936. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Rajlić(Dragoje) Milka, rođena 1939.Srpkinja,ubijena 1942.u masovnom pokolju,Gornji jelovac Rajlić(Mile) Stevo, rođen 1900. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Rajlić(Nikola) Ilinka, rođena 1938.Srpkinja, ubijena 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Rajlić(Nikola) Luka, rođen 1934. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Rajlić(Nikola) Niko, rođen 1935. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Rajlić(Nikola) Ratko,rođen 1941. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Rajlić(Nn) Gospa,rođena 1940.Srpkinja,ubijena 1942. u masovnom pokolju,Veliko Palančište Rajlić(Nn) Ruža, rođena 1904. Srpkinja, ubijena 1942. kod kuće, Malo Palančište Rajlić(Pane) Milica, rođena 1875. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Gornji jelovac Rajlić(Stevo) Danica,rođena 1926.Srpkinja, ubijena 1942. u masovnom pokolju,Gornji jelovac Rajlić(Stevo) Dušan, rođen 1930. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac Rajlić(Stevo) Dušanka,rođena 1930.Srpkinja, ubijena 1942. u masovnom pokolju,Gornji jelovac
PETROV GAJ Rajlić(Nikola) Boško, rođen 1911. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Prijedor
PRIJEDOR
Rajilić(Pero) Mile, rođen 1911. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Prijedor Rajilić(Stojan) Mlađa, rođen 1924. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Čirkin Polje Rajlić(Đorđe) Ljubo, rođen 1914. Srbin, ubijen 1942.Prijedor Rajlić(Marko) Jelka, rođena 1908. Srpkinja, ubijena 1942. Osredak-cazin Rajlić(Simo) Danica, rođena 1890. Srpkinja, ubijena 1942. , Prijedor Rajlić(Vaso) Jelena, rođena 1924. Srpkinja, ubijena 1943. u logoru, Stara gradiška
RAKELIĆI
Rajlić(Jovo) Mika, rođena 1887. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Rakelići
RALJAŠ
Rajlić(Mile) Stevo, rođen 1902. Srbin, ubijen 1942. u direktnom teroru, Raljaš
SITNEŠI MALI
Rajilić(Gligo) Nikola, rođen 1927. Srbin, poginuo 1945. u NOBu, Žepče Rajilić(Pero) Branko, rođen 1926. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Kaoci
SANSKI MOST
LUŠCI PALANKA
Rajlić(Nn) Radoslav, rođen 1908. Srbin, ubijen 1943., Lušci Palanka
PODVIDAČA
Rajlić(Boško) Milan, rođen 1921. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Antonića brdo Rajlić(David) Ilija, rođen 1923. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Fajtovci Rajlić(David) Jovo, rođen 1902. Srbin, ubijen 1943. u logoru, Zemun Sajmište Rajlić(David) Mile, rođen 1900. Srbin, ubijen od Nemaca 1943. u logoru, Zemun Sajmište Rajlić(Ilija) Boja, rođena 1903. Srpkinja, umrla 1943. u NOBu, Podvidača Rajlić(Lazo) Svetko, rođen 1921. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Manjača Planina Rajlić(Marko) Jovan, rođen 1906. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju, St. majdan Rajlić(Marko) Toma, rođen 1901. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, San. most Rajlić(Mile) Mirko, rođen 1914. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Šator Planina Rajlić(Ostoja) Tode, rođen 1908. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju, Podvidača Rajlić(Pavle) Dušan, rođen 1920. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Čučkova glavica Rajlić(Pavle) Jovo, rođen 1880. Srbin, ubijen 1943. kod kuće, Podvidača Rajlić(Pavle) Mićo, rođen 1926. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju, Podvidača Rajlić(Petar) Ostoja, rođen 1915. Srbin, nestao 1943. u logoru, Zemun Sajmište Rajlić(Rade) Đurađ, rođen 1888. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju, St. majdan Rajlić(Rade) Mile, rođen 1920. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, St. rijeka Rajlić(Sima) Boško, rođen 1903. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Grmeč Rajlić(Simo) Boško, rođen 1898. Srbin, ubijen 1943.u direktnom teroru,Glamoč Rajlić(Stojan) Jovan, rođen 1908. Srbin, poginuo 1943. u u NOBu, Šator Planina Rajlić(Todo) Ostoja, rođen 1898. Srbin, ubijen 1943. u logoru, Zemun Sajmište Rajlić(Todor) Branko, rođen 1938. Srbin, ubijen 1943. Podvidača Rajlić(Todor) Lazo, rođen 1916. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Zelengora Rajlić(Todor) Milan, rođen 1918. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Lukavice Rajlić(Trivun) Milan, rođen 1918. Srbin, poginuo 1943. u NOBu
STARI MAJDAN
Rajlić(Todor) Milan, rođen 1917. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Podnidača
TUZLA
TUZLA
Rajlić(Ilija) Janko, rođen 1915. Hrvat, poginuo 1942. u NOBu, Crvene stijene
HRVATSKA
DARUVAR
GORNJA VRIJESKA
Rajlić(Petar) Ljuban, rođen 1920. Srbin, ubijen 1945. u logoru, Danica Koprivnica
MALI BASTAJI
Rajlić(Đuro) Đuro, rođen 1900. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Jasenovac Rajlić(Đuro) Milan, rođen 1899. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Jasenovac Rajlić(Đuro) Pava, rođena 1925. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac Rajlić(Đuro) Stana, rođena 1905. Srpkinja, ubijena 1942. kod kuće, Mali bastaji Rajlić(Lazo) Bosiljka, rođena 1919. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac Rajlić(Milan) Bosa, rođena 1927. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac Rajlić(Milan) Mitra, rođena 1901. Srpkinja, 1942. u logoru, Jasenovac Rajlić(Pajo) Milka, rođena 1923. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac Rajlić(Pavle) Milenko, rođen 1918. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Jasenovac
GLINA
BRESTIK
Rajlić(Đuro) Evica, rođena 1941. Srpkinja, ubijena 1943. Martin brod Rajlić(Stanko) Milan, rođen 1908. Srbin, ubijen 1941. u logoru, Jadovno
NOVSKA
MILISAVCI
Rajlić(Aleksa) Nedeljko, rođen 1939. Srbin, ubijen 1942. u direktnom teroru, Milisavci Rajlić(Aleksa) Vaso, rođen 1940. Srbin, ubijen 1942. u direktnom teroru, Milisavci
PODRAVSKA SLATINA
PODRAVSKA SLATINA
Rajilić(Rade) Jovan, rođen 1923. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Logor Rajilić(Rade) Mihajlo, rođen 1925. Srbin, poginuo 1945. u NOBu, 25. srpska brigada
SLAVONSKI BROD
KUTI STUPNIČKI
Rajlić(Đuro) Pero, rođen 1920. Srbin, ubijen 1941. u logoru, Jadovno
SRBIJA
BOGATIĆ
SALAŠ CRNOBARSKI
Rajlić(Vaso) Dragutin, rođen 1891. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Salaš crnobarsk
PRANJANI
Railić(Radovan) Mileta, rođen 1901. Srbin,ubijen 1941.kao zarobljeni pripadnik VKJ,Strumica Railić(Svetislav) Aleksa, rođen 1902. Srbin, ubijen 1943. u logoru, Beograd-banjica
VOJVODINA
BEČEJ
BEČEJ
Rajlić(Đuro) Đorđe, rođen 1921. Srbin, poginuo 1941. u aprilskom ratu 1941 god., Split
ŠID
BATROVCI
Rajlić(Petar) Bogdan, rođen 1927. Srbin, ubijen 1944. Zrenjanin Rajlić(Petar) Mileva, rođena 1925. Srpkinja, poginula 1944. u NOBu, Srpski elemir
All updates will be posted in this thread. Subsequently, you can also put all your questions here. Please be adviced that as long as the Rodoslov system is in BETA we cannot garantuee that any information you put it gets lost during our work on it. This means the system is really in a testing fase at the moment.
Szia:)
SGS Rodoslovlje is like Serbia, a multilingual society- the official forms for birth certificates can in Novi Sad and Vojvodina be submitted in Hungarian language, and you will be issued the birth certificates in both Serbian and the minority language. However, these will be the modern birth certificates, not the scans of the original records – for those, you need to contact either the diocese that covers the parish where your ancestors were born and baptized, or the historical archives that have them on microfilms.
I have a contact in the municipal archive in Novi Sad who can help you and will communicate in English with you. She is not a *professional* genealogist, but she has access to all records and is a student who can help you locate the records you need from other places you listed and obtain them – there are legal restrictions and you will have to sign an authorization letter so that she can look for them on your behalf.
I will send you the contact details in a private message.
Got it. 🙂
Could you post or send me to my email details of your family, ship manifests, any document you have – i can only tell you that original spelling of the surnames is
ERDELJAN
ĆIRIČ,
your ancestors names:
RADE ERDELJAN, his parents MILAN ERDELJAN I MILICA FILIPOV.
Becsker is ZRENJANIN , in Banat region, Vojvodina, Serbia.
MELANIJA ĆIRIĆ, her parents JAŠA ĆIRIĆ and SIDA NIKOLIĆ.
Ketfel is KETFELJ village in Romania ( GALU is the name of it in Romanian language). Village had majority of ethnic Serbs and minority of ethnic Germans, no Romanians at all – now it is different, but there are still Serbs living there in the village, attending Serbian Orthodox Church and school in Timisoara.
If the relative you are looking for ŽIVKO ĆIRIĆ was born around 1947. then I know who he is – he is from KETFELJ village in Romania . 🙂
You can learn more about that community and your heritage here:
-This person on ancestry I also answered recently, they seem a bit lost but it is the same family from same area (ERDELJAN family from Banat, Serbia) :
-As people traveled /lodged with relatives and people from same village or parish , and settled after immigrating often in the same area or even part of the city, you should check if there is a connection there worth exploring.
-Here you have a photo of a race in Kikinda, Banat in 1978. :
One of the drivers was MIROSLAV ERDELJAN from ZRENJANIN.
People posting the photos have a good internet community, so they may know how to locate him or his family .
-Blog about history of Zrenjanin and ethnology of the area – author will have access to historical books and resources and interest in the history of the area. Many times I contacted people who are authors of similar blogs I found them to be of most help :
Pronasam sam iznad da pise Rajlic Radovan uc. pretpostavljam da je uc od ucitelj posto moj deda jeste bio ucitelj u Vapi i stradao je za vreme rata ali prezime mu je Railic. Kao dodatak zena mu se zvala Kosara pa ako se radi o istoj osobi molio bih Vas da unesete ispravku.
Pozdrav
Molim sve da još jednom pričitaju moje prethodne odgovore- navedena je institucija, adresa i način kako i gde možete i proveriti i uneti izmene u POPIS ŽRTAVA RATA 1941-1945. Mi smo samo u mogućnosti da vam ukažemo na to ko se sve nalazi i sa kojim podacima unet u taj popis, prema poslednjem objavljenom dopunjenom spisku iz 2009. godine.
RAILIĆ RADOVAN iz sela Vapa, Sjenica nije na popisu Žrtve rata 1941-1945. – iz tog sela samo je registrovana jedna žrtva :
Vapa Terzić(Marko) Dimitrije, rođen 1892. Srbin, ubijen 1944. u direktnom teroru, Sjenica
Ukoliko imate informacije ili korekcije vezane za vašeg pretka, druge civilne žrtve ili učesnike NOB-a iz tog sela, popunite za svakog od njih upitnik i pošaljite na Muzej žrtava genocida.
Informacije iz baze podataka Privrednik se ne odnose na žrtve rata – imena u njoj su imena Privrednikovih pitomaca, poverenika i poslodavaca u periodu 1897-1947. godine.
"Medjutim pristalica sam vise izvora i da se vidi njihova uzrocno posljedicna povezanost, tako da spominjanu literaturu nisam mogla shvatiti zdravo za gotovo jer je bila samo verbalnom pricom reporducirana, a koja se istovremeno kosila sa nekim stvarnim detaljima iz maticnih knjiga koje su po meni najbolji pokazatelj necijih migracija."
Rasprostranjenost prezimena je uzročno-posledično povezana i objašnjiva inicijalnim migracijama i grananjem rodova pred Otomanskim osvajanjima, kao i brojnim i veoma dobro dokumentovanim naknadnim migracije iz Like u Bosnu, iz Bosne u Liku, iz Like u Slavoniju, iz Like i Bosne u Vojvodinu…
"Podacima iz matičnih knjiga" – bez detaljnog pregledavanja istih dostupni su samo u javnim bazama podataka. Objaviću ih ovde, pa vi izvodite zaključke sami – najraniji javno dostupni takvi podaci su za osobe rođene u prvoj polovini XIX veka :
– BERONJA BOŽO, otac TODORA i JOVETE, BOSANSKA KRUPA (rođen 1837. ili ranije)
– BERONJA CVIJO, otac TODORA, VELIKI RADIĆ (rođen 1848. ili ranije)
-BERONJA RADOSAV, otac JOSIFA, TUTIN (rođen 1847.ili ranije)
Ako istražujete Staro Selo Topusko i Glinicu, možete podeliti ovde koje ste tačno matične knjige pregledali i za koji period i kakvi *stvarni detalji* su u njima, tj. koje podatke ste našli o porodici BERONJA, naročito za period prve polovine XIX veka.
–
***
u arhivskim izvorima baze podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik":
Ukoliko imate informacije ili ispravke molim da ih uputite nadležnoj instituciji – Muzej Žrtava Genocida, Beograd.
BIH:
PISKAVICA
Beronja (Stojan) Lazo, rođen 1876. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, V.rodić(1337078059)
BIHAĆ
Beronja (Ilija) Branko, rođen 1934. Srbin, ubijen 1943. , Bosansko grahovo Beronja (Ilija) Dušanka, rođena 1938. Srpkinja, ubijena 1943. kod kuće, Bosanska bojna Beronja (Lazo) Ilija, rođen 1902. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Sutjeska Beronja (Milan) Jovo, rođen 1879. Srbin, ubijen 1941. u zatvoru, Bihač Beronja (Nn) Mika, rođena 1905. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Grahovo
GOLUBIĆ
Beronja (Mićo) Stojan, rođen 1900.Srbin, ubijen 1941. Vrnogroč
GORJEVAC
Beronja (Ilija) Mihajlo, rođen 1920. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Radić Beronja (Ilija) Mile, rođen 1910. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Šljivovac Beronja (Miladin) Dušanka, rođena 1932. Srpkinja, ubijena 1943. Gorjevac Beronja (Miladin) Ljubo, rođen 1925.Srbin, ubijen 1944. u direktnom teroru Bihać Beronja (Mile) Vujo, rođen 1941. Srbin, umro od tifusa 1943. Gorjevac Beronja (Savo) Deva, rođena 1905. Srpkinja, 1944. u NOBu, Doljani Beronja (Trivo) Bogdan, rođen 1905. Srbin, poginuo 1941. u NOBu, Gorjevac Beronja (Trivo) Boško, rođen 1920. Srbin, poginuo od ustaša 1941. kod kuće, Gorjevac Beronja (Trivo) Mirko, rođen 1920. Srbin, poginuo 1945. u NORu, Travnik Beronja (Vulen) Ilija, rođen 1904. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Lički štrbci Beronja (Ž. ilije) Deva, rođena 1870. Srpkinja, umrla od tifusa 1943.u zbegu, Doljani
BOSANSKA KRUPA
Beronja (Božo) Joveta, rođen 1862. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Podvran Beronja (Božo) Todor, rođen 1855. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bos.krupa Beronja (Jovo) Mirko, rođen 1911. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bos.krupa
DONJA SUVAJA
Beronja (Ilija) Dara, rođena 1924. Srpkinja, poginula 1944. u NOBu,Zvornik
GLAVICA
Beronja (Jova) Dušan, rođen 1923. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Sutjeska Beronja (Jovo) Dušan, rođen 1914. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Sutjeska Beronja (Jovo) Milan, rođen 1902. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Sunja Beronja (Mihajlo) Milovan, rođen 1908. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Crkveni bok Beronja (Mihajlo) Ostoja, rođen 1920. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Cazin Beronja (Mihajlo) Rade, rođen 1910. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Petrinje
IVANJSKA
Beronja (Ilija) Dušan, rođen 1906. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Sutjeska Beronja (Mladen) Milan, rođen 1941. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju, Ivanjska Beronja (Stojan) Milovan, rođen 1912. Srbin, ubijen 1941.u logoru, Logor jadovno
MALI RADIĆ
Beronja (Mijo) Stoja, rođena 1899. Srpkinja, umrla 1943. U grmeču Beronja (Petar) Jovo, rođen 1870. Srbin, ubijen 1942. u direktnom teroru, Grmeč Beronja (Stojan) Jovan, rođen 1896. Srbin, umro 1943. Mali radić
PIŠTALINE
Beronja (Jovan) Pero, rođen 1893. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Pištaline Beronja (Jovan) Simo, rođen 1886. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju,Cazin-macin dol Beronja (Jovan) Simo, rođen 1890. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Pištaline Beronja (Trivun) Jovanka, rođena 1909. Srpkinja, ubijena 1941. kodkuće, Pištaline Beronja (Uroš) Marinko, rođen 1924. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Pištaline Beronja (Uroš) Marinko, rođen 1933. Srbin, spaljen 1941.u masovnom pokolju, Vrankovića glavice
VELIKI RADIĆ
Beronja (Božo) Mile, rođen 1941. Srbin, ubijen 1945., Veliki radić Beronja (Cvijo) Đuro, rođen 1923. Srbin, poginuo 1942. u NOBu,Novska Planina Beronja (Cvijo) Todor, rođen 1866. Srbin, umro 1943. u NOBu, Grmeč Beronja (Đuro) Stoja, rođena 1888. Srpkinja,ubijena 1943.udirektnom teroru, Vel radić Beronja (Ilija) Božo, rođen 1930. Srbin, ubijen 1944., Veliki radić Beronja (Ilija) Ilinka, rođena 1876. Srpkinja, umrla 1942. u NOBu,Veliki radići Beronja (Ilija) Stoja, rođena 1924. Srpkinja, umrla 1944. u NOBu, Veliki radić Beronja (Jovan) Marko, rođen 1922. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Zelengora Beronja (Jovan) Mihajlo, rođen 1919. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Bihać Beronja (Jovan) Mile, rođen 1920. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Bihać Beronja (Jovo) Boja, rođena 1893.Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Veliki radić Beronja (Lazo) Milan, rođen 1921. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Beronja (Marko) Marko, rođen 1913. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bosanska krupa Beronja (Mićo) Mara, rođena 1918. Srpkinja, nestala 1943. u NOBu,Šator Planina Beronja (Milan) Nikola, rođen 1919. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Kod užica Beronja (Milan) Stana, rođena 1913. Srpkinja, poginula 1942. u NOBu, Šator Planina Beronja (Mile) Đuja, rođena 1923. Srpkinja, poginula 1943. u NOBu,Crna gora Beronja (Mile) Jovo, rođen 1928. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Grmeč Beronja (Miloš) Nikola, rođen 1925. Srbin, poginuo 1944. u NOBu,V. radić Beronja (Nn) Đuja, rođena 1897. Srpkinja, umrla 1943. Grmeč Beronja (Pero) Đuro, rođen 1890. Srbin, umro 1943.Veliki radić
Beronja (Pero) Đuro, rođen 1919. Srbin, ubijen 1941. u zatvoru,Bosanska krupa Beronja (Pero) Dušan, rođen 1926. Srbin, ubijen 1944. u direktnom teroru, Han Pjesak
Beronja (Pero) Stojan, rođen 1877. Srbin, nestao 1943. Šator Planina Beronja (Pero) Stojan, rođen 1880. Srbin, umro 1943. Grmeč Beronja (Petar) Đuro, rođen 1907. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Grmeč Beronja (Savo) Pero, rođen 1922. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Gomila Beronja (Staniša) Mika, rođena 1902.Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru,Grmeč Beronja (Stojan) Lazo, rođen 1872. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Grmeč Beronja (Stojan) Mara, rođena 1911. Srpkinja, poginula 1945. u NOBu, Radić Beronja (Stojan) Mile, rođen 1902. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Grmeč Beronja (Vid) Mile, rođen 1886. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Grmeč
POLJAVNICE
Beronja (Đorđe) Marija, rođena 1919. Srpkinja, zaklana 1942.u direktnom teroru, Vojnovića brdo Beronja (Ljuba) Milka, rođena 1912. Srpkinja, ubijena 1944. Poljavnice Beronja (Milan) Milka, rođena 1913. Srpkinja, ubijena 1942. kod kuće, Poljavnice Beronja (Mirko) Gojko, rođen 1931. Srbin, ubijen 1943. u masovnom pokolju, Poljavnice Beronja (Stojan) Milan, rođen 1910. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Poljavnice Beronja (Stojan) Mirko, rođen 1918. Srbin, ubijen 1942. Bosanski novi
RAVNICE
Beronja (Ostoja) Mara, rođena 1902. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Žuljevica Beronja (Ostoja) Marko, rođen 1904. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Zemun Sajmište
SUHAČA
Beronja (Bojan) Pero, rođen 1900. Srbin, ubijen 1942. u zatvoru, Prijedor Beronja (S.) Pero, rođen 1911. Srbin, ubijen 1942. u zbegu, Kozara
VRELO
Beronja (Nn) Lazo, rođen 1890. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Dubrava
VELEČEVO
Beronja (Pero) Stevo, rođen 1925. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Žirovac
BOSANSKA BOJNA
Beronja (Dmitar) Mioljka, rođena 1938. Srpkinja, umrla 1942. pri deportaciji, Livno Beronja (Dmitar) Stoja, rođena 1932. Srpkinja, umrla 1942. pri deportaciji, Livno Beronja (Dušan) Stoja, rođena 1939. Srpkinja, ubijena 1943. Bosanska bojna Beronja (Gojko) Mara, rođena 1939. Srpkinja, ubijena 1943., Bosanska bojna Beronja (Jovan) Vid, rođen 1885. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Bos.bojna Beronja (Kosta) Milan, rođen 1939. Srbin, ubijen 1943. , Bosanska bojna Beronja (Marko) Ilija, rođen 1897. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Bosanska bojna Beronja (Mile) Nikola, rođen 1924. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Glina Beronja (Pero) Ružica, rođena 1910. Srpkinja, poginula 1943. u NOBu, Bos.bojna Beronja (Rade) Janja, rođena 1938. Srpkinja, ubijena 1943., Bosanska bojna Beronja (Savo) Stoja, rođena 1936. Srpkinja, ubijena 1943. Bosanska bojna Beronja (Vid) Ilija, rođen 1918. Srbin, poginuo 1945. u NOBu, Istra
GLINICA
Beranja (Rade) Mile, rođen 1893. Srbin, ubijen 1941. kod kuće,Vrnograč Beronja (Božo) Marko, rođen 1899. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Božo) Nikola, rođen 1896. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Đukan) Milan, rođen 1905. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, V.kladuša Beronja (Đukan) Stojan, rođen 1905. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Đura) Rade, rođen 1923. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Kod jajca Beronja (Ilija) Jovo, rođen 1900. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, vrnogroč Beronja (Marko) Kosta, rođen 1920. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Marko) Mihajlo, rođen 1916. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Petrinja Beronja (Mića) Nikola, rođen 1890. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Mićo) Pero, rođen 1902. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Nikola) Danica, rođena 1932. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Glinica, Beronja (Nikola) Mirko, rođen 1920. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Nikola) Pero, rođen 1918. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Pero) Bogdan, rođen 1911. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Pero) Marko, rođen 1908. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Petar) Đura, rođen 1901. Srbin, ubijen 1941. u zatvoru, Bihać Beronja (Petar) Gaja, rođen 1912. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Petar) Nikola, rođen 1916. Srbin, streljan 1941. u zatvoru,Vrnograč Beronja (Petar) Slavko, rođen 1890. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Petar) Stevo, rođen 1916. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Bukovlje Beronja (Rade) Mirko, rođen 1908. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Spase) Stoja, rođena 1888. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Glinica Beronja (Stanko) Mile, rođen 1900. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Stanko) Sava, rođena 1884. Srpkinja, umrla 1943. u NOBu, Bukovlje Beronja (Stojan) Stanko, rođen 1871. Srbin, poginuo 1941. u NOBu, Kod mosta glini Beronja (Vid) Milan, rođen 1921. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč Beronja (Vid) Rade, rođen 1887. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
GRABOVAC
Beronja (Nikola) Spaso, rođen 1904. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Grabovac Beronja (Spaso) Nikola, rođen 1928. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Grmeč
GRADINA
Beronja (Mihailo) Rade, rođen 1884. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru,Poljiće vrnograč Beronja (Rade) Janko, rođen 1923. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Poljiće – vrnograč Bevonja (Jovo) Pajo, rođen 1916. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Poljiće-vrnograč
ZBORIŠTE
Beronja (Đuro) Nikola, rođen 1890. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bos.krupa
HRVATSKA:
ALEKSANDROVAC POŽEŠKI
Beronja (Đuro) Mirko, rođen 1924. Srbin, poginuo 1945. u NOBu, Bosan. odžaci
SRBIJA:
ŠPILJANI:
Beronja (Josif) Ivan, rođen 1890. Srbin, ubijen 1942. kod kuće, Suvi do
SUVI DO
Beronja (Ivan) Radosav, rođen 1927. Srbin, ubijen 1942. kod kuće, Suvi do Beronja (Radosav) Josif, rođen 1865. Srbin, ubijen 1942. kod kuće, Suvi do
VOJVODINA:
KOČIĆEVO
Beronja (Stanko) Darinka, rođena 1936., umrla 1942. u logoru, Mađarska Beronja (Stanko) Ilija, rođen 1940. Srbin, umro 1942. u logoru, Mađarska
KULA
Beronja (Pero) Dušan, rođen 1916. Srbin, poginuo 1945. u logoru, Auschwitz
GRABOVCI
Beronja (Evica) Boško, rođen 1927. Srbin, nestao 1945. u NOBu,
BANATSKO VIŠNJIĆEVO
Beronja (Boža) Boško, rođen 1923. Srbin, streljan 1944. u direktnom teroru, Zrenjanin Beronja (Boža) Mirko, rođen 1924. Srbin, streljan 1944. u direktnom teroru, Zrenjanin
Ukoliko posedujete podatke za osobe koje nisu na ovom zvaničnom popisu žrtava rata, ili izmene i dopune podataka za osobe sa spiska, molim Vas da popunite za svaku žrtvu pojedinačno UPITNIK O ŽRTVAMA RATA 1941 – 1945.
i pošaljete nadležnoj instituciji za reviziju :
MUZEJ ŽRTAVA GENOCIDA
11 000 Beograd
Trg Nikole Pašića 11 / III
Pozdrav svima,
1) Banija
– Rajlića je bilo na Baniji u selu Banski Drenovac (opština Glina), nažalost ne znam koju slavu slave;
parohije Stari Majdan i Hadrovci, protoprezviterat Sanski Most;
– Rajilić
Slava Sveti Stevan (9.I), parohija Detlak, protoprezviterat tešanjski;
Slava Sveti Nikola (19.XII):
parohija Novi – varošica, protoprezviterat dubički;
parohija Prijedor, protoprezviterat prijedorski;
parohija Rujiška, protoprezviterat krupski;
izvor: Prezimena Srba u Bosni, 1993, Đorđe Janjatović – prema Šematizmu mitropolije i arhidijeceze Dabro-bosanske za 1882. godinu.
ima je u bibliotekama, ja ću pogledati da li je imam u e- formatu. U principu, ja je ne koristim jer se bazira na podacima iz popisa 1948. – to je nakon genocida 1941-1945 i savezne kolonizacije 1945-1948., tj. događaja koji su stravično promenili demografsku sliku, brojnost familija, teritorijalnu rasprostranjenost prezimena kod Srba.
Kroz vreme najlakše je ispratiti porodice preko tri originalna izvora:
– za kraj XIX veka šematizmi crkve
-za period do 1941. baza podataka Privrednik
– za period 1941-1945 zvanični Popis Žrtava Rata 1941-1945 dopunjeni spisak iz 2009.
nažalost, nijedan od popisa prve Jugoslavije nije dostupan javnosti, ako su i sačuvani podaci. 🙁
Za posebna mesta, treba prekopati lokalni istorijski arhiv – često ima puno državno-upravnih dokumenata kao što su školski dnevnici, spiskovi podele pomoći u selu …
ovako – Šematizam eparhije gornjokarlovačke ima u nacionalnoj biblioteci ovde u Budimpešti gde imaju jedan primerak – striktno samo tamo može da se pregleda i to uz akademsku iskaznicu ( spada u poseban fond). Nema kopiranja .
Ja ću u tu čitaonicu ići negde za dve nedelje, pošalji mi na PP šta da ti pogledam. U međuvremenu, kontaktiraj biblioteke u Srbiji , kao i SPC u Beogradu, oni sigurno imaju. Ako uspeš da slikaš ili skeniraš , okači negde . 🙂
Ako postoji u eparhiji gornjokarlovačkoj i ako može, ja ću ih zamoliti da skeniraju ili kopiraju , pa ćemo to okačiti ovde za članove.
Koga zanima – u nacionalnoj biblioteci Mađarske dostupni su sledeći šematizmi Srpske Pravoslavne Crkve iz XIX veka:
Šematizam Srpske pravoslavne eparhije vršačke
Vršac : Tip. Kirchner, 1899.
Šematizam Pravoslavne srpske eparhije gornje-karlovačke
Sr. Karlovci : Srpska manastirska štampa, 1898.
Šematizam Istočno-pravoslavne srpske arhidijeceze sremsko-karlovačke
Novi Sad : Stamp. Pajević, 1884.
Šematizam Pravoslavne srpske eparhije Budimske
Sr. Karlovac : Eparhijska Uprava Budimska, 1896.
– Šematizam Pravoslavne srpske dijeceze Gornjo-Karlovačke, 1883
sadrži podatke o prezimenima i krsnim slavama, postoji primjerak u biblioteci MATICE SRPSKE
– Šematizam Pravoslavne mitropolije i dijeceze Dabro-Bosanske, 1886
sadrži podatke o prezimenima, krsnim slavama i mjestima đe se javljaju, postoji primjerak u biblioteci MATICE SRPSKE
I apologize if this posts twice but my last comment seems to have gone into cyberspace.
You need to enable cookies to be able to get to all of the listings. There are several listings for Balzovan set out below. Note that the postal code for Banatsko Novo Selo is 26314 in case you'd like to write.
Are you looking to establish contact with your extended family there?
BALNOŽAN, DOREL – MAKSIMA GORKOG BB, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, FLORIN – BRATSTVA JEDINSTVA 100, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, JONEL – JNA 25, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, JONEL – MARŠALA TITA 122, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, JOVAN – ŽARKA ZRENJANINA BB, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, MIRON – ŠANTIĆEVA BB, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, NIKOLA – SAVE KOVAČEVIĆA 41, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, SAVA – ZMAJ JOVINA BB, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, SAVA – ŽARKA ZRENJANINA 91, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, STEVAN – 3 OKTOBRA 101, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, TRAJAN – MARŠALA TITA 47, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, VIOREL – ZMAJ JOVINA 5, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN BABIĆ, STELUCA – NARODNE REVOLUCIJE 56, BANATSKO NOVO SELO
*Note – there is also a Valentin Balnozan who lives in Banatsko Novo Selo on Facebook. This might be the easiest and quickest way to message a member of your extended family from BNS.
Cathryn,
Welcome to Rodoslovlje 🙂
We will need to see any and all original documents you have to establish the place of origin of the family. Only after that you can research further – we will then be able to provide you based on that with info what vital and other records exist, where they are and how you can research them.
Unless there is a confirmed presence of ethnic Serbian family ĐORĐEVIĆ in Izmir, Turkey abt 1850., or you have the residence of the husband or his family confirmed to be that city around the time that they were married, you may have been thrown off the right track by misinterpreting the information on the place of origin from after immigrating. A lot of advice, direction and info posted on Serbian ancestry on world genealogy forums in English language is incorrect, irrelevant and useless:
Here is an example of how the place of origin of a Serbian ancestor born in *Turkey* was correctly established for our member Cherie who is going to visit her accurately established ancetral home in Kosovo in a couple of days:
Bratislave, ako možete da pojasnite vezu sa prezimenom Majerhofer , kada i gde je deda rođen i ako imate sačuvane krštenice ili dokumenta predaka. Ukoliko je došlo do promene prezimena ili ste genealoški povezani sa precima Majerhofer, potrebno je prvo dokumentovati sve moguće generacije predaka za koje znate da biste imali osnovu za dalja istraživanja.
MAJERHOFER porodica na našim prostorima je prema podacima iz javno dostupnih izvora jevrejskog porekla i živeli su u Hrvatskoj u drugoj polovini XIX veka ( Jastrebarsko, Zagreb….)
Majerhofer na nemackom se pise: Meierhofer
Also an academic paper , this one is in Croatian language:
The anthroponymy and toponymy of the Dalmatian Croats in Northern Hungary by Živko Mandić Summary:
In the introduction of this article the author presents a short overview of the history and dialect of the Croatian (Dalmatian) community in the northern part of Hungary, in the city of Szentendre. On the basis of rich archival material and information provided by the oldest local residents, the article analyses the following: personal names (specifically national names, saints’names, the correct forms of male and female names, and the nicknames derived from them), surnames, personal and family nicknames, and microtoponyms. At the end of the text are a list of informants, a bibliography, and questionnaires.
Hi My name is Mara Jovanka Murphy and in order to help you, you need to help others, so it would be nice to know where I can go to learn serbian in Ca. USA. I only know of a father in a church, but where is another place to go? I feel I need to learn to talk back to you and my family members that are in serbia and around the area. I am still looking for my grandmother's family Mara Konovich, this one way to spell it. There is about 3 other ways. And I still am looking for my grandfather's family Jovan V. Popovich, and the family that is out here seems that they do not want to help me and I am the only one you is still doing it. My Uncly Gilbert V. Popovich would be the one who I would talk to, but it seems he is tied of doing it. So it leaves me. Help!
Zdravo Natasa… Ja sam iz Sekulara i redovno idem tamo,slucajno sam nasao ovaj forum jer sam citao jednu knjigu o Sekularu pa sam trazio neke stvari po internetu o tome. Jasovici pripadaju jednom od 3 velika bratstva sekularaca( inace Sekular je posebno pleme odvojeno od Vasojevica) to je bratstvo Vukovici.Ima 3 bratstva:Radmuzevici od Radmuza(kojima ja inace pripadam), Dasici(po vojvodi Dasi Sekularcu) i Vukovici. Inace Vukovici poticu od Vuka Ljevaka on je bio cuveni junak i o njemu mozes naci pjesme i na netu sigurno. Oni nisu zadrzali prezime po njemu nego po sinu Brakocu(Brakocevici) i unucima Zivku(zivkovici) i Jasu(Jasovici). Vuk Ljevak je imao 3 sina Brakoca,Stefana(nema potomstva u Sekularu) i Josifa(sinovi Zivko i Jaso-od njih Jasovici).
Anthony…my english is not very good so I hope that you would be able to understand me. Jasovici belong to one of 3 ,,brothrhoods" of the Sekular(tribe). You are direct disendent of Vuk Ljevak hero from 18 century.After him that brotherhood was named Vukovic but they did not kept that last name(only as name of brotherhood) he had 3 sons Brakoc(by his name we have last name Brakocevic),Josif(no disendents in Sekular) and Stefan(sons :Zivko by him last name Zivkovic and Jaso by him last name Jasovic). Other brotherhoods are: Radmuzevic and Dasic. If you want more info find me on fb. Milic Tomovic
Ok.:)
Ethnicity of your ancestor and how to establish/confirm if the family was ethnic Serbian :
The correct spelling of the given names you listed:
Adem, ADAM
Ostaja, OSTOJA
Jovan, JOVAN
Kristian and Robin. – not present/not present in that spelling among ethnic Serbs or in case of first name Robin, not present at all.
George can be stand for a large number of first names .
Miltza MILICA
The only accurate source of the WWII victims is the official census and data from it I will post for you in a couple of days. Whether or not people in it were from your ancestors family can only be confirmed if you know their birth year and household number ie. the exact family that they were members of.
…but the spelling of the place of origin KOTARINI seems to be off , because ADAM and OSTOJA LOVRIC and their children are found in the Privrednik database :
listed under JAMNICA , DVOR (NA UNI) and in that case the village name is KOTARANI because it belonged to JAMNICA administrativelly until 1921. ,and family is Serbian.
Paperwork of ethnic Serbs from Croatia who emigrated to US (ship manifests, censuses) will in most cases list wrong ethnicity so it is completely irrelevant for establishing or confiming it.
That village name was changed in 1948. and is now called JAVNICA.
EDIT: checked, confirmed, LOVRIC family from KOTARANI village was Serbian. They were Eastern Orthodox and you will need to research the vital records of Serbian Orthodox Church. You will need to contact both the church and ethnic Serbian associations to locate descendants of the same family.
Ja sam iz Sekulara i redovno idem tamo,slucajno sam nasao ovaj forum jer sam citao jednu knjigu o Sekularu pa sam trazio neke stvari po internetu o tome. Lekici pripadaju jednom od 3 velika bratstva sekularaca( Sekular je posebno pleme iako malo, odvojeno od Vasojevica/ inace su bili tu prije doseljavanja Vasojevica iz Lijeve Rijeke) to je bratstvo Radmuzevica.Ima 3 bratstva:Radmuzevici od Radmuza(kojima ja isto pripadam), Dasici(po vojvodi Dasi Sekularcu) i Vukovici nazvani po Vuku Ljevaku. Inace upoznao sam neke Lekice skoro iz Cecuna i Kralja,oni nemaju veze sa Lekicima iz Sekulara,Vasojevici su i slave Arndjelovdan ja mislim a mi slavimo Svetog Jovana. Radmuzevici se granaju u manja bratstva: Maslari,Lekici(po Leku ili Leki) i Spalevici(po Spasoju kojg su zvali Spale, bratu Lekinom.
– name of the brother was KRSTIVOJ, not Kristian. ( clearly spelled out in ship manifest where another Lovrić passenger – MILE LOVRIĆ immeadiately under MIHAJLO LOVRIĆ who listed him as brother, listed the same KRSTIVOJ LOVRIĆ as cousin )
-family LOVRIĆ lived in households number 25, 38 and 55 Kotarani (Jamnica & Javnica, Dvor na Uni municipality) according to the infor from Privrednik database and the names of the brothers you provided – number 38 was the original household, and your ancestors family probably built themselves a new house (number 55) where brothers of Mihajlo Lovrić lived with their families.
year
birth year
+/- five years
surname
first
name
first name
of caretaker
address
1902
1892
Lovrić
Luka
Despot
38 Jamnica, Dvor
1925
1915
Lovrić
Vaso
Marija
38 Jamnica, Dvor
1931
1921
Lovrić
Đuro
Ostoja
55 Jamnica, Dvor
1931
1921
Lovrić
Rade
Adam
55 Jamnica, Dvor
1932
1922
Lovrić
Petar
Simo
25 Javnica, Dvor
1936
1926
Lovrić
Mirko
Ostoja
55 Javnica, Dvor na Uni
1938
1928
Lovrić
Ljuban
Adam
55 Javnica, Dvor na Uni
1938
1928
Lovrić
Jovan
Ostoja
55 Javnica, Dvor na Uni
– from the official census of WWII victims , village KOTARANI:
SURNAME-FATHER- FIRST NAME-ETHNICITY-YEAR OF BIRTH-MANNER OF DEATH- YEAR-LOCATION -ID
Lovrić( Adam) Stojan, born 1907. Serbian, killed 1943. Sutjeska (2528037013)
Lovrić (Adam) Vaso, born 1909. Serbian, killed 1944. in direct terror, Kotarani (2528037006)
Lovrić (Jandrija) Adam, born 1876. Serbian, killed 1941. in direct terror, Kotarani (2528037039)
Lovrić (Jovan) Kojo, born 1915. Serbian, died 1945. , Trmušnjak (2528037027)
Lovrić(Jovan) Nikola, born 1907. Serbian, killed 1943. , Kostajnički maj (2528037026)
Lovrić (Jovan) Pero, born 1912. Serbian, killed 1943. ,Trmušnjak-petri (2528037025)
Lovrić(Mihajlo) Ilija, born 1911. Serbian, died 1944. as POW Nemačka-stalag (2528037040)
Lovrić(Rade) Adam, born 1907. Serbian, killed 1945. , Kotarani (2528037008)
Lovrić(Rade) Despot, born 1903. Serbian, killed 1945., Bihać(2528037012)
Lovrić(Stojan) Ljuban, born 1923. Serbian, killed 1943., Crna gora (2528037007)
This census is official and lists only civilian victims of war and members of the Yugoslavian Peoples Army who fought against nazis and their collaborators. i do find people who tell how those identified in it died of *whatever reasons during the wartime* disrespectful of the innocent victims of terror and bravery of people who fought against fascism and died fighting for our freedom .
LOVRIĆ PERO from Kotarani ( son of LOVRIĆ JOVAN), who was a platoon commander, a farmer before the war who joined the anti-fascism movement in 1941. and was killed in battle in 1943., is only one of the heroes of the WWII we should all be forever proud of. Unfortunatelly, the current revisionists of the history do not think so. 🙁
Records from the original census of victims are available in ARHIV JUGOSLAVIJE in Belgrade, Serbia, and with ID number you can find out from the original census who their immediate family members were.
Records for the Jamnica parish of the Serbian Orthodox Church – civil copies of birth and marriage records are available for the period 1872-1952 in Dvor municipal office:
You will probably run into some problems obtaining any info or documents from them , so my advice would be – through Serbian Orthodox Church and associations of the ethnic Serbian community in the area/parish get in contact with descendants of the same family and they will give you info and be able to help with documents and family history:
FINDING LIVING RELATIVES:
FINDING THE DESCENDANTS OF THE SAME FAMILY
-This is extremely important, as they will help you with information learned informally from their family members, with translating what is only available in local language, or visiting the archives and temples on your behalf . Besides surname and place of origin, they will share your patron saint.
-For ethnic Serbs, people who share the same surname and patron saint and come from the same village are viewed as *relatives* ("rod"), and the fact that you may not actually be directly related is not important at all .
– If they are researching the same family roots offer to share/cover the costs of obtaining the documents and travel but please do not offer a fee – if you are *family*, then that would be considered almost an insult. Instead, make an album of photos of your ancestors and share the story of how they emigrated and lived in the US – everyone likes to brag about *having cousins in America*, and this will be a perfect gift to anyone making a family tree of their own in the old country.
CONTACTING THE DESCENDANTS
–Best if someone contacts you after you post your query on message boards in English – you will be able to communicate directly. Make sure you have email notification turned on to know when someone has replied and repost your message periodically –someone may show up and respond even ten years after your original message was posted .
–Dialing random telephone numbers or sending out letters to everyone you can find in Yellow pages or phone directories with the same surname – well, you can always try that too.
-Try to locate the facebook page of the family – most families/surnames have a group, and post there a warm greeting to all your *cousins* and ask for help in English. Contact the group administrator too, usually it is a person with an interest in family history who can help you the most.
-General advice on contacting the descendants would be – thread carefully – if the family still lives in the same area your ancestors came from do not ask about their ethnicity – some people will tell you these things straightforward, but for others that may be something they do not wish to discuss or disclose.
-For many places of origin, the descendants will not be living there today and posting on official town pages or unofficial blogs or forums you can google for that town or village is not useful at all. You need to locate the place where the ethnic Serbs who originate from or used to live in the place of your interest *hang out* on the web . Most such forums are only available in Serbian and you will need to register. Serbian Genealogy Society forum will have more information and links to these internet pages and you can ask for help to register and post a message on one or several of them.
-After the WWII ended in 1945. 250 000 people (42 000 families) were relocated and colonized by the communist authorities to other parts of the country mainly from devastaded areas in Croatia and Bosnia, and almost by default ethnic Serbs. You may need to research in villages and towns to which they were sent ( Vojvodina) to find relatives and information.
– Due to family ties, the bulk of the refugees from the most recent conflicts settled in and around these previously colonized places too.
– You may need to contact the Refugee Association in Serbia to find out where the descendants of the family you are researching are today.
WHAT IF THERE ARE NO DESCENDANTS?
Some families of ethnic Serbs were during the WWII completely eradicated in the places your ancestors came from. Anyone looking for information on these families can recieve assistance from:
– victim’s organizations like „JADOVNO 1941.” , Association of the Prebilovci victims, Association of the survivors and descendants of Jasenovac concentration camp victims, Association of the child-survivors of the „Jastrebarsko” concentration camp for children, Association of the Prkos and Dugo Selo massacre victims and many more local associations tied to a specific village, concentration camp or execution place.
– authors and researchers who have collected testimonies of the survivors and published books on this subject .
– historical archives in Serbia
-Sebian Orthodox Church
-other people seeking information on their family members who are not listed in the official records of the victims that were killed /taken from the same village or on the same day.
-From my personal experience in seeking information about family members who were victims of the WWII genocide, you can recieve immense help from people working in state archives in the region who can help locate the information and documents for descendants of such families if you contact the right person in the right archive.
***
-You will also recieve no help or even be denied the information from civil vital records in many municipal offices in several countries, which they are oblidged to provide by law to the descendats . There is no way around such blatant and often deliberate ignorance, and you must seek information elsewhere.
3. RADE is a first name, male. I do not know how it translates into English, as Serbian language does not *translate* names. From what I have seen among Serbs who emigrated to US, if they changed their first name, they usually did not use the equivalent names ( BOŽIDAR to THEODOR) , but went with what was closest to the original name phonetically . 🙂
4. I only posted the vital records that are labeled *pravoslavni* – (Serbian) Orthodox. There are none listed for Kotarani / Javnica .
There are the civil vital records though listed ( copies of church vital records that were made for the Austro-Hungarian authorities and were kept in municipal offices). You can read more on types of records here:
According to the website of the archive, for Kotarani is available municipal birth ,marriage and death record for 1872 – 1952 .
Redni broj: 391 – catalog number Župa/parohija/općina: Javnica – parish / municipality Naselja/mjesta: Dobretin, Javnica, Kotarani, Sočanica, Zut – villages Vrsta matične knjige: MKV – marriage records Vremenski raspon od: 1913 – from Vremenski raspon do: 1952 – to Vjeroispovijest: Državna – confession 🙁 state – civil records) Napomena: redovni i naknadni upis – note: regular and later added Smještaj: MU Dvor – location : Municipal office Dvor
Redni broj: 392 Župa/parohija/općina: Javnica Naselja/mjesta: Dobretin, Javnica, Kotarani, Sočanica, Zut Vrsta matične knjige: MKU death records Vremenski raspon od: 1943 Vremenski raspon do: 1951 Vjeroispovijest: Državna Napomena: redovni i naknadni upis Smještaj: MU Dvor
Redni broj: 393 Župa/parohija/općina: Javnica Naselja/mjesta: Dobretin, Javnica, Kotarani, Sočanica, Zut Vrsta matične knjige: MKR birth records Vremenski raspon od: 1872 Vremenski raspon do: 1952 Vjeroispovijest: Državna Napomena: redovni i naknadni upis Smještaj: MU Dvor
Redni broj: 394 Župa/parohija/općina: Javnica Naselja/mjesta: Dobretin, Javnica, Kotarani, Sočanica, Zut Vrsta matične knjige: MKR birth records Vremenski raspon od: 1882 Vremenski raspon do: 1952 Vjeroispovijest: Državna Napomena: redovni i naknadni upis Smještaj: MU Dvor
problems:
-these records are located in municipal office in Dvor. Municipal offices in Croatia in most cases when you send an official request for someone who was Serbian only look through computer transcripts of these records into which more than half of Serbs from the original records were not entered.
– names are mistranscribed and unless you send the exact thing that is in the computer they will ignore the request ( Miailo, Mihajlo, Mihajilj Miajlo are just four variants of MIHAJLO I can think of off the top of my head for example ).
– they in most cases just reply that either there is no records of the person you are looking for, flat out refuse to issue any document, issue documents for someone with same surname and first name but not the person you need, or issue birth /marriage certificate with names of parents, household number, ethnicity and religion blank. 🙁
Try to find out if the state archive in Sisak has the originals or ( fingers crossed) copies on microfilms that are not listed on the website, and ask one of the relatives when you find them to research for you / recommend someone who could do that for you – if anyone is still there (highly unlikely.) .
5. Slava- patron saint of the family Lovrić from Kotarani – I will post you an answer on that after I look it up and confirm in church censuses – abt two weeks from now. You can find out what the family patron saint was either if you locate descendants , or in the Schematism of the eparchy that Jamnica parish belonged to.
On December 28, 1812 Stephani Constantini Kojnevic was born in the mountainous Konavli region near Herci-Novi (Montenegro). Perhaps in the village of Sutorina. He probably grew up in a Catholic farm family. He came to the mouth of the Mississippi River in Louisiana, USA in the 1830's and with his partner John Vidacovich purchased a citrus farm in 1833. This was very unusual because almost all of the "Austrians" coming to Louisiana came as oyster fishermen. Stephani had a nephew, much younger brother or cousin that joined him, Antoni or Anthony Cognevich (Kojnevic) in Louisiana by 1850. Anthony was also born in Montenegro, about 1832. Later Ignacious (1860) and Johanni (1880) Cognevich came to the same area as oyster fishermen. Not sure Ignacious and Johanni were related to Stephani!
We were recently told that the Kognevic's originally came from Galicia (Czechoslavakia?) during the Turkish Rebellion fleeing for their lives to Banat. They apparently lived there a while, but again fleeing the Turks this family made their way to the mountain tops of Montenegro. I also understand that the family was split up with branches spred across Yugoslavia.
I am looking for anyone that can provide information on this family in Montenegro/Yugoslavia or that can provide a strategy for researching over there? Also interested in any cousins researching the family.
Most of the info there is incorrect – the religion, ethnicity and origin of the family cannot be established on what you can google in English, ONLY in period records – I posted the link for the publicly available parish history written by its priests, with lots of period information on KONJEVIĆ family from Sutorina:
According to this document, family lived in villages ĆENIČ and PRIJEVOR. The family was present in the same area from the earliest time when the parish records were kept ( XVII century). Earlier origin is from MORAČA area, Montenegro, from where they came to Sutorina in XVII century. KONJEVIĆ still live in the same area and village of PRIJEVOR even today.
Here on this link you will find (in Serbian) an extensive history of the family KONJEVIĆ from PRIJEVOR , SUTORINA , that is provided in detail by a team of established Serbian ethnologists:
SUTORINA was the parish of origin and administrative center, which was often listed as place of origin after immigrating instead of the name of the exact village.
KONJEVIĆ were Eastern Orthodox, and not Roman Catholic. The family was not from Galicia, and no people of Chech origin */fled to Banat and then to Montenegro* at any point in time before your ancestor was born. ( Chech families migrated to Banat for economic reasons and were part of organized imperial agrarian settling, which happened AFTER the Ottomans retreited for good, and even before that no known Ottoman advances ever made people migrate from Banat to Montenego.) Similar surnames exist in all Slavic languages, due to the fact that the root word for the animal – horse – *KONJ* is panslavic and present in all languages that branched out from the Proto-Slavic. ( See the reference for Russian variants and high frequency in Anton Checkov short story about *a horsey surname*. )
KONJEVIĆ family from SUTORINA parish is of well-documented Montenegro origin. Whoever pointed you to look elsewhere (Galicia) was wrong and did not consult any of the historical sources. 🙂
NIKO S. KONJEVIĆ, DRAGO T. KONJEVIĆ, ILIJA M. KONJEVIĆ, RADE DR. KONJEVIĆ, NOVAK N. KONJEVIĆ, VUKO A. KONJEVIĆ, SAVO V. KONJEVIĆ, all from SUTORINA parish, fought as volunteers helping the Serbs in Hercegovina in 1875-1878. and are listed in official records of the military family allowance their descendant family members received (names of recepients also listed individually).
ILIJA KONJEVIĆ and SIMO KONJEVIĆ were heads of households in PRIJEVOR village, SUTORINA parish in 1875.
LAZAR KONJEVIĆ, JOKO KONJEVIĆ and ANDRIJA KONJEVIĆ are mentioned in PRIJEVOR village, SUTORINA parish as heads of households in 1894.
Both records are of families that donated money for the building of the Serbian Orthodox Church temples. First record of anyone marrying outside of Eastern Orthodox faith in the parish is from 1926. Based on all of this family KONJEVIĆ was definitely not Roman Catholic.
If your ancestor *STEFAN KONJEVIĆ used a middle name then that is the first name of his father. For more records and information you will need to locate dthe descendants of the same family and contact the archives in Montenegro, as well as Serbian Orthodox Church.
The records of children sent to be saved from starvation during the WWI ( 1914-1918) through Serbian Orthodox Church to Vojvodina that I did not post in that answer would probably be of interest for your research, as well as other XX century mentions of KONJEVIĆ family in that parish diary. These records list names of parents, village of origin, age of the child.
***
KONJEVIĆI, HERCEG NOVI village of origin is confirmed in Privrednik database :
Based on given names of people from that parish, first names of your ancestors were
ĐURO ( *Juro, *Gjuro, *Djuro, *Duro, *Guro possible misspellings in US records after immigrating)
and
SAVETA. ( SAVJETA, * Savieta, * Saveita)
For *JURO – also consider misinterpretation/misreading of the records/documents you have – according to the parish priest, in 1894. a man named JOKO KONJEVIĆ was one of the heads of households in PRIJEVOR village.
To be able to help you more we need to know more – place of origin of your ancestors, their first names, names of their immediate family members that stayed in the old country.
Usually a good place to start are Privrednik database records – there is a number of KOEN merchants and shop owners from Belgrade listed in it:
YEAR
SURNAME, FIRST NAME, PROFESSION, CITY
1924
Koen J. Solomon, tapater, Beograd
1927
Koen Solomon, tapetar, Beograd
1927
Koen Solomun, trg. Beograd
1927
Koen Solomon, tapetar, Beograd
1927
Koen Solomon, tapetar, Beograd
1928
Koen Salomon, tapetar, Beograd
1929
Koen Avram, vulkanizator, Beograd, Resavska 33
1934
Koen A. Isak, trg. man., Beograd, Kr. Milana 41
1934
Koen L. Žak, fotograf, Beograd, Sarajevska 62
1936
Koen A. Isak, trg. man., Beograd
1937
Koen A. Filip, obućar, Beograd, Dobračina 12
Seecond source of publicly available records would be the official census of WWII victims.
I will post that information later after I translate it, as the list is heartbreakingly long when it comes to KOEN family from Serbia.
photo: Jewish community building on Kralja Petra Street. These are the members of the board that was resposible for building the new synagogue, Bet Israel, on Cara Urosa Street. The photo was taken in Belgrade in the 1900s. The building committee for the Bet Israel synagogue from left to right: Seated: Josif Pinto, Menahem Koen…
"A large group of Sephardi Jews arrived in Belgrade in 1521, immediately after the Turkish conquest of the city. Unlike the native Romaniot Jews, who at that time already dwelled along the Sava River, Sephardim settled along the Danube, in the Turkish part of the town called Dortjol, where they soon formed a Jewish quarter, the mahala(from Turkish mahalle), which they named Jalia (from the Turkish yali – waterside residence). For the history of Belgrade’s Jews, see:
Ženi Lebl, Do “konacnog rešenja” – Jevreji u Beogradu 1521–1942(Belgrade, 2001), 4–5 (published also as Jennie Lebl, Until the “Final Solution”: The Jews in Belgrade 1521–1942 [Bergenfield, NJ, 2007] );
Ignjat Šlang, Jevreji u Beogradu(Jews in Belgrade) (Belgrade, 2006; first ed., 1926); Zbornik jevrejskog istorijskog muzeja, no. 6 (a collection of articles about the Jews in Belgrade published by the Jewish Historical Museum (Belgrade, 1992).
Divna Ðuric-Zamolo “Stara jevrejska ˇcetvrt i Jevrejska ulica u Beogradu” (The Old Jewish Quarter and Jewish Street in Belgrade), Jevrejski Almanah 1965–67: 54."
source:
Mislim da nisu bili u pitanju samo običaji, već i promene do kojih je dolazilo okupacijom&oslobađanjem te zvaničnim jezikom koji je bio u upotrebi, kao i načinom na koji su vlasti beležile prezimena.
Npr. za Makedoniju kao i za i Srbe sa Kosova, karakteristično je bilo da otomanske vlasti upisuju očevo ime kao prezime. u slučaju da je osoba emigrilala ili se odselila u prvim decenijama XX veka, može doći do slučaja da je otac matične porodice bio ubeležen sa jednim prezimenom (prema imenu svog oca) koje je posle ozvaničeno iza 1918. i njegovoj deci , a potomci sa patronimičnim prezimenom u dokumentima po ocu .
Primer za to možete pogledati i među našim članovima ovde:
Porodica je nakon 1918. upisana pod prezimenom Stanojević i nekoliko drugih.
– I noticed for some people coming from that area surname and first name were switched by mistake. Try reversing them when you look through ship manifests.
– there are no publicly available period census records you could search to give you ideas. The testament to the price people of former Yugoslavia paid for their freedom from fascism is the fact that in genealogy of some ethnic groups, the Census of the Victims of War 1941-1945 can be used as general census resource, as virtually no family went unharmed. I would look through it for similar surnames in Macedonia to see what original surnames that correspond to the one you need in their original spelling existed based on birth year of the victims:
– to google results in native languages, set your preferences to include pages in local ones ( Macedonian, Serbian, Greek, Albanian, Bulgarian).
– search for surname and place of origin using the Cyrillic script that Macedonian language uses.
-consider also phonetic traits of the native language , and the fact that original surname may not be spelled at all like the one used after immigrating .
-also keep in mind the fact that every new occupation and liberation carried change in how the surnames were recorded: Ottomans would records the first name of the father as surname, sometimes the typical endings -SKI, -SKA were added or cut off , or replaced by – IĆ,
Surnames that existed/exist in Macedonia that are corresponding to the one you are researching:
ANDOV,
ANDON,
ANDONOV,
ANDOVSKI,
ANDONOVSKI,
In immigration databases you will find many variants in people coming from Macedonia:
Country of origin – Macedonia is listed as Macedonia, Turkey, Bulgaria, Serbia, Greece… :
Hope this helps you find your ancestors and your heritage.
See the link for some general advice into research in Macedonia, but I am afraid that we cannot assist you more without information on surname, first name, year of immigrating, and you will not be able to proceed even in archives without establishing exact place of origin ( town , village)
Family lived in village Donji Mujdžići, in Šipovo municipality ( same as the village Brđani you mentioned) . They were ethnic Serbs and Eastern Orthodox. Any records that exist will be in Šipovo municipal office and Serbian Orthodox Church parishes that covered these villages.
From Victims of War 1941-1945 official census:
Pljuco (Pero) Ile, rođen 1880. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Šipovo (1322034011)
Pljuco (Ile) Cvijan, rođen 1907. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Šipovo (1322034012)
Pljuco (Jovo) Stevan, rođen 1900. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Šipovo (1322034013)
Pljuco (Jovo) Simo, rođen 1880. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Šipovo (1322034007)
Pljuco (Simo) Jovo, rođen 1909. Srbin, poginuo od ustaša 1941. u NOBu, Šipovo (1322034008)
Pljuco (Pero) Lazo, rođen 1900. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Šipovo (1322034010)
I would need to look at original documents you have to confirm the surname original spelling and place of origin first. then I can dire t you where to look further. Provide other relevant information – first name, names of known siblings and family, surnames of spouses, year of immigration for more help.
DEURA family in records of the Serbian Trade Association "Privrednik":
In other records I found surname listed as DEUR by mistake.
Info on earlier origin of DEURA , territorial distribution and at least two people actively researching same surname & families you can find in Serbian here:
Po podacima iz šematizma pravoslavne srpske dijeceze Gornjo – Karlovačke iz 1883. godine, navode se Mećave sa slavama Sv.Stevan, Sv.Nikola, Sv.Đurađ, Sv.Jovan.
U knjizi Građa za istoriju Vojne Krajine u XVIII veku (knjiga 2), Slavko Gavrilović, u jednom dokumentu o žalbi krajišnika iz okoline Dubice protiv zagrebačkog biskupa iz 1754. pominje se krajišnik Paja Mećava (Paja Mechava). U istoj knjizi pominje se 1755. i Toma Mećava (Thoma Mechava) u pregledu štete koju su počinile pljačkaške čete iz Turske u rejonu Žirovca.
Na Baniji je Mećava bilo u rejonu Žirovca i Komore (opština Dvor) u Šušnjaru, zaseok Pilipovići (opština Glina) i u Slabinji i Živaji (opština Dubica).
Mećave su dale dva narodna heroja Petra iz Živaje i Milu iz Vlaškovaca.
Uspio sam doći do obadva šematizma, preko biblioteke MATICE SRPSKE u Novom Sadu. 🙂
super!
evo još za porodičnu istoriju – dobrovoljci koji su iz Amerike došli da se bore za Srbiju 1912-1918, iz knjige Ilije Petrovića :
Ps. your private messages inbox is full .
Thanks for the information. I know that over half of the things someone wrote about Cognevich/Konjevic family here in us was not correct. The only reason that the Cognevich family here in the US was catholic was because that is the only religion that was here at the time. I do not know where they got their other information from.
I have been to Montenegro many times and have meet many of the Konjevic s that live their today. The reason I am still looking to see if there are any names spelled like Cognevich is because I have found some on ships manifests that are spelled the same way. And I did a couple of DNA test with two of the Konjevic family in Montenegro and only match maybe 4 or 5 out of 12. Now I am no DNA expert but I think that there should be more of a match.
They show me a couple of records but it is in there language and I could not make heads or tails about it. But again Thanks for all of your help.
Mark
Yes, I was the one looking for the Konjevic family. I have been to Igalo and meet the family there many times. My name is Mark Cognevich. My ggg-granfather came from Sutorina in the 1830 and settled in Buras Louisiana. It is south of New Orleans. Igalo is just south of Croatia on the sea. I wish I would have seen your message sooner I was in New York last month.
U Sanici, u zapadnoj Bosni, Lovrići su od nekog popa Lovre sa Glamoča, gde su se zvali Jelići. Slave Časne verige apostola Petra. Isto i Lovrići u Pounju, u selu Zborište, pod planinom Previjom na Baniji. Ima ih i u selu Glinici, na međi sa Banijom. Doselili su se krajem 19. veka iz Like, i slave spomenute Časne verige. Ovo je prezime nesumnjivo patronimičko, od imena Lovro koje je poodavno uobičajeno u srpskom narodu, još od srednjeg veka. Nastalo od imena Lovren, a ono grčkog – Lavrentije. Ali, danas je veoma rasprostranjeno – potpuno pogrešno – mišljenje da je Lovro katoličko ime.
Izvor: vesti-online
Ipak mislim da su Lovrići iz Kotarana od ove grane, jer cijeli taj kraj je naseljen sa Zborišta, Glinice i Bojne.
Našao sam na nekom forumu da Lovrići u Lici slave Nikoljdan. U Lici ih je bilo 12 kuća 1915. godine – selo Široka Kula.
Yugaya, pišem ovđe jer su mi dozvoljene samo 3 poruke u sat vremena. Pa vas molim da mi ostavite e-mail adresu.
Update :
-according to the taped interview with your grandfather, names of his siblings, in order of birth:
OSTOJA
ADAM
JOVAN
KRSTIVOJ (three years older than your grandfather)
your grandfather : MILELOVRIĆ ( he pronounces it out clearly as a clear blue sky) /mile/.
*MLADEN ( younger than your grandfather, died at the age of 12)
and two older sisters.
-in part 1 of the interview he says the name of the father in his native tongue :
"it was ĐURO " /djuro/
-in part 2 he says the name of the mother :
MILICA / mil'tza/
-name of the younger sister
SOFIJA /sovija/
-name of the uncle , brother of his father, who lived in the same household , went to US and returned –
BOŽO LOVRIĆ / bozho/ – he was younger than your great-grandfather ĐURO LOVRIĆ, and they had no other siblings living in that household.
part 2 – he says, answering the questions about the name of the village:
…."you mentioned name …next village" -grandpa: " JAVNICA" ( / javnitza/ -grandpa " town …DVOR...sounds like war" ( it does, actually :D) "…and the village where your farm was…" grandpa : "KOTARANI" ( he pronunced it : /ko'tAran/ – I put capital letter on the *A* that is stressed, and swallows the ending sound "i" (short *eee*)
– house number – you still remember that -grandpa : "fifty five".
…"Did your family always live there?"
-grandpa : "Sure!".
-school – not in the village.
grandpa: "…I had to walk nine miles to school " . correct. Parish school was in Javnica village ( I do not know the distance though).
–church
" was in the village , it was Orthodox, no , no not Catholic…there were no Catholics around in that place there , it was all Orthodox" ( Serbian Orthodox Church temple that was burned and completely destroyed in 1942. was indeed located in the village of Kotarani, and the village was populated by Serbs only) .
-middle name given at baptism – no middle names among Serbs, they were baptized immediately after birth and their baptism given name IS their first name – that is why even when *pushed* by your father, he said he did not know the middle name of anyone in his family, including himself. 🙂
(remains of the Serbian Orthodox Church temple in Kotarani)
-For reasons unknown your grandfather was clearly uncomfortable and got all fidgety when asked directly if he was Serbian or Croatian. He rerouted the question with the defense of *everyone being Austrian* back then. ( Same when he was asked about the language, I think he replied : " oh Serbia, Serbia were not down there – indicating that he was trying to convey how he was NOT from Serbia. )
*** He states that his name is MILE LOVRIĆ – which does indeed mean that he was maybe registered in church records as MIHAJLO – the variant of the name that was officially *acceptable* by church standards. His travel documents, issued based on church birth certificate, had that name – MIHAJLO LOVRIĆ in them – which was then written into the ship manifest. No mention of him traveling under other persons name anywhere on the tape – he would have mentioned it for sure, so I think that any story of a different name he traveled under is about the MIHAJLO – MILE difference . This was common occurrence with all first names among ethnic Serbs and their shorter, more *common* variant
So he did remember it correctly – EVERYTHING, down to the household number. Amazing man.
All of this is confirmed by the records I posted for you earlier. It was a pleasure and honor to listen to your grandfather tell his story.
You will be patient, I took notes and transcribed most of it, but due to the backlog of other projects it will take me a week or two to type it out, illustrate with period photos and provide notes explaining about the life, customs, places he mentioned.
U Šematizmu Pravoslavne mitropolije i dijeceze Dabro – Bosanske iz 1882. godine, u dvije parohije pominju se Dekići sa krsnom slavom Aranđelovdan. Dekići u parohiji Agići, u protoprezviteratu Dubičkom i u parohiji Umci, protoprezviterat Sanski Most.
U bazi pitomaca Srpskog privrednog društva Privrednik, kod pitomca Fuštar Jove kao povjerenik spominje se sveštenik Dekić Miloš.
ID
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
5264
1907
Fuštar
Jovo
Stakin
Balta Jaruga, Kozarac
Dekić Miloš, svešt., 23/9
Horváth Lajos, cipelar, Šikloš
U Šematizmu Pravoslavne dijeceze Gornjo – Karlovačke iz 1883. goidne, pominju se Dekići sa krsnom slavom Aranđelovdan.
Dekića Srba je bilo u Donjoj Suvaji (opština Donji Lapac, Lika). Njih 12 je poginulo ili umrlo u II.Svjetskom ratu.
Možemo zaključiti na osnovu krsne slave i prostora na kome se javlja da se radi o istom rodu koji je u Bos.Krajinu doseljen iz Like.
Postoji selo Orlić u Kninskoj Krajini.
U Šematizmu Dabro – Bosanske mitropolije iz 1882. pominju se Vukobratovići sa slavom Jovanjdan u parohiji Gudavac, u protoprezviteratu Krupskom.
U Šematizmu Gornjo – Karlovačke eparhije iz 1883. pominju se Vukobratovići sa slavama Jovanjdan, Đurđevdan i Nikoljdan.
U Šematizmu Pakračke eparhije iz 1898. pominju se Vukobratovići sa slavom Đurđevdan, ali i Vukobradovići i Vukobradići sa slavom Jovanjdan.
"KATIC, sounds like kotich, has perhaps as its root the Croatian word kat, meaning floor."
"as its root the Croatian word kat, meaning floor."
Ajoj, majko mila… Davno se nisam više ismijao…
Smešno 🙂
When I get a chance I will send you a copy of what I have.
Thanks
Mark
Pitomci:
ID
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
17224
1925
Burazor
Branko
Stankov
4 Međuvođe, Bos. Dubica
Mamić Josip, uč., Kurteš Miloš
Landher Lovro, cipelar, Subotica
20541
1927
Burazor
Vlado
Markov
18 Kamlenac, B. Dubica
Puškar Petar, uč., Zlatanić Milan
Uzelac Đuro, pekar, Vršac
26296
1932
Burazor
Mirko
Stojanov
5 Međuvođe, Bos. Dubica
Šiljegović J. Blagoje, svešt., Mirkovac
Batinić Ilija, trg. meš., Borovo
31339
1938
Burazor
Kosta
Draginjin
Mrazovci, Bos. Dubica
Bilić Dimitrije, uč., Bos. Dubica
Mišković Jovan, voskar i licider, Mladenovac
33130
1939
Burazor
Rade
Dušanov
20 Bjelajci, B. Dubica
Maslov Ignjatije, upr. šk., Bjelajci
Živković Stanislav, trg. meš., Maradik
33264
1939
Burazor
Mirko
Mikin
Vlaškovci, B. Dubica
Bilić Dimitrije, upr. šk., Bos. Dubica
Marjanović Stevan, kovač, Vukovar
35557
1941
Burazor
Ljubomir
Lukin
Vel. Palančište, Prijedor
Baus Elza, upr. šk., Palančište
Čolić Sava, papudžija, Vranjevo
Povjerenik:
ID
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
33201
1939
Paripović
Dmitar
star. Kosta Švraka
Dragelji, Bos. Gradiška
Burazor S. Nenad, uč., Dragelji
Prodanović Boško, gostion., Vrdnik
Izvor: Srpsko privredno društvo "Privrednik" , privrednik. net
Ima i Burazera, ali je vjerovatno riječ o lošem upisivanju.
Burazeri se 1882. u Šematizmu pominju u parohiji Vlaškovci, protoprezviterat dubički i parohiji Jelovac u protoprezviteratu prijedorskom.
ID
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
16729
1925
Burazer
Petar
Markov
Kolenac, Bos. Dubica
Vasić Dušan uč. Terzin Živojin i sinovi
Vukov Jefta, bačvar, Vel. Bečkerek
Spisak žrtava II. svj. rata:
Opština Bosanska Dubica
Bosanska Dubica:
Burazor (Laza) Kosta, rođen 1906. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Ravni gaj (0822011055)
Burazor (Marko) Marjan, rođen 1903. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Bosanska dubica (1131043027)
Brekinja:
Burazor (Božo) Milja, rođena 1906. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (5002s00487)
Burazor (Dragoja) Milka, rođena 1928. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u zbegu, Kozara (7002s00357)
Burazor (Milan) Milorad, rođen 1940. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u zbegu, Kozara (7002s00356)
Burazor (Nikola) Stana, rođena 1901. ostalo, ubijena od Nemaca 1944. u logoru, Sachsenhausen (0442028011)
Burazor (Voja) Dragoje, rođen 1906. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Kozara (1250006020)
Burazor (Ž. milana) Stana, rođena 1905. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (5002s00488)
Hajderovci:
Burazor (Luka) Milan, rođen 1906. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1166033036)
Jasenje:
Burazor (Stojan) Milinko, rođen 1930. Srbin, ubijen od ustaša 1942. kod kuće, Jasenje (7003s00411)
Kadin Jelovac:
Burazor (Ilija) Dušan, rođen 1911. Srbin, ubijen 1942. nepoznato, Kozara (5002s00067)
Burazor (Ostoja) Radovan, rođen 1914. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Kozara (2556011007)
Komlenac:
Burazor (Đuran) Dragoje, rođen 1896. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1170038099)
Burazor (Đuran) Milja, rođena 1902. Srpkinja, ubijena 1942. pri deportaciji, Grubišno Polje (1170038167)
Burazor (Đuran) Stojan, rođen 1905. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1170038070)
Burazor (Đuro) Čedo, rođen 1939. Srbin, umro 1942. u dečijem prihvatilištu, Zagreb (1170038161)
Burazor (Đuro) Radovan, rođen 1927. Srbin, ubijen 1942. pri deportaciji, Bjelovar (1170038159)
Burazor (Đuro) Veljko, rođen 1935. Srbin, ubijen od ustaša 1941. kod kuće, Komlenac (1170038160)
Burazor (Jandre) Persa, rođena 1910. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u direktnom teroru, H dubica (1170038078)
Burazor (Jandrija) Stana, rođena 1886. Srpkinja, ubijena 1942. pri deportaciji, Grubišno Polje (1170038059)
Burazor (Jovo) Ljubica, rođena 1939. Srpkinja, umrla 1942. u dečijem prihvatilištu, Zagreb (1170038092)
Burazor (Kosta) Milan, rođen 1935. Srbin, ubijen od ustaša 1942. pri deportaciji, Grubišno Polje (1170038164)
Burazor (Kosta) Milivoj, rođen 1937. Srbin, ubijen od ustaša 1942. pri deportaciji, Grubišno Polje (1170038166)
Burazor (Ljuboje) Miloš, rođen 1900. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1170038023)
Burazor (Ljuboje) Miloš, rođen 1926. Srbin, nestao od ustaša 1941. nepoznato, Komlenac (0407282004)
Burazor (Marko) Ljuba, rođen 1917. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Kozara (0449005004)
Burazor (Marko) Radovan, rođen 1942. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u zbegu, Kozara (7003s00549)
Burazor (Marko) Sreten, rođen 1927. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Kozara (0449005005)
Burazor (Mihajlo) Milka, rođena 1939. Srpkinja, ubijena od ustaša 1943. kod kuće, Komlenac (7003s00555)
Burazor (Mihajlo) Radojka, rođena 1941. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. pri deportaciji, Slavonija (1170038097)
Burazor (Mirko) Ljuboje, rođen 1889. Srbin, nestao od ustaša 1941. nepoznato, Komlenac (0407282003)
Burazor (Nikola) Branko, rođen 1933. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Baćinske krečane (7003s00551)
Burazor (Obrad) Draginja, rođena 1914. Srpkinja, ubijena 1942. pri deportaciji, Grubišno Polje (1170038163)
Burazor (Ostoja) Slavko, rođen 1942. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u zbegu, Kozara (7003s00554)
Burazor (Pero) Ana, rođena 1929. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. pri deportaciji, Grubišno Polje (1170038060)
Burazor (Pero) Đuro, rođen 1901. Srbin, ubijen od Nemaca 1943. u logoru, Zemun Sajmište (1170038157)
Burazor (Pero) Kosta, rođen 1904. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1170038162)
Burazor (Pero) Simo, rođen 1922. Srbin, poginuo od ustaša 1941. u NOBu, Bosanska dubica (1170038061)
Burazor (Pero) Slavko, rođen 1913. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Kozara (1170038168)
Burazor (Pero) Stanko, rođen 1915. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1170038058)
Burazor (Petar) Jovo, rođen 1902. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Kozara (1170038091)
Burazor (Petar) Mikajlo, rođen 1910. Srbin, streljan od ustaša 1942. u direktnom teroru, Bosanska dubica (1170038096)
Burazor (Rade) Dušanka, rođena 1937. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Dubica (7003s00553)
Burazor (Rade) Milutin, rođen 1939. Srbin, ubijen od ustaša 1941. kod kuće, Komlenac (7003s00552)
Burazor (Rade) Radovan, rođen 1942. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Dubica (7003s00550)
Burazor (Stanko) Ljuboja, rođen 1882. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Komlenac (1170038022)
Burazor (Stanko) Rade, rođen 1905. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Kerija (1170038024)
Burazor (Stevo) Ljubica, rođen 1942. Srbin, ubijen od ustaša 1943. kod kuće, Komlenac (7003s00546)
Košuća:
Burazor (J.) Ilija, rođen 1910. Srbin, ubijen 1942. nepoznato, Kozara (5002s00124)
Burazor (J.) Stanko, rođen 1907. Srbin, ubijen 1942. nepoznato, Kozara (5002s00127)
Burazor (Jovan) Nikola, rođen 1892. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1171039016)
Burazor (Jovan) Stanko, rođen 1942. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1171039018)
Burazor (Jovan) Stevo, rođen 1896. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Košuća (1171039021)
Burazor (Jovan) Svetko, rođen 1898. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1171039014)
Burazor (Luka) Milan, rođen 1942. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1171039030)
Burazor (Lukan) Draginja, rođena 1880. Srpkinja, umrla od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1171039086)
Burazor (Marjan) Dragoljub, rođen 1923. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Bosanska dubica (1171039025)
Burazor (Milan) Dušan, rođen 1937. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1171039009)
Burazor (Milan) Milinko, rođen 1940. Srbin, ubijen od ustaša 1942. nepoznato, Jasenovac (1171039010)
Burazor (Milan) Mirko, rođen 1942. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1171039011)
Burazor (Mile) Dušanka, rođena 1934. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. pri deportaciji, Pakrac (7003s00600)
Burazor (Mile) Mara, rođena 1940. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (7003s00601)
Burazor (Mile) Milan, rođen 1935. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (7003s00602)
Burazor (Mile) Mirko, rođen 1923. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1171039123)
Burazor (Mile) Nevenka, rođena 1925. Srpkinja, ubijena 1942. pri deportaciji, Pakrac (1171039122)
Burazor (Mile) Zorka, rođena 1921. Srpkinja, ubijena 1942. pri deportaciji, Pakrac (1171039121)
Burazor (Mirko) Milan, rođen 1935. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (7003s00595)
Burazor (Mirko) Nenad, rođen 1942. Srbin, ubijen od ustaša 1942. nepoznato, Košuća (1171039022)
Burazor (Nikola) Mara, rođena 1942. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (7003s00594)
Burazor (S.) Ljuban, rođen 1923. Srbin, ubijen 1943. nepoznato, Kozara (5002s00125)
Burazor (S.) Mirko, rođen 1918. Srbin, ubijen 1942. nepoznato, Kozara (5002s00126)
Burazor (Simo) Jovan, rođen 1878. Srbin, ubijen 1942. pri deportaciji, Garešnica (1171039017)
Burazor (Simo) Mara, rođena 1880. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Košuća kozara (1180048061)
Burazor (Simo) Nevenka, rođena 1936. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (7003s00593)
Burazor (Stevo) Draginja, rođena 1919. Srpkinja, poginula 1944. u NOBu, Kozara (1171039020)
Burazor (Stevo) Rade, rođen 1923. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Bosanska dubica (1171039019)
Burazor (Stojan) Milan, rođen 1891. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1171039008)
Burazor (Stojan) Stana, rođena 1900. Srpkinja, ubijena 1942. pri deportaciji, Pakrac (1171039120)
Burazor (Svetko) Dragica, rođena 1939. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1171039015)
Koturovi:
Burazor (Dušan) Dragoljub, rođen 1941. Srbin, ubijen od ustaša 1943. kod kuće, Vlaškovci (1172040044)
Burazor (Mikan) Dušan, rođen 1909. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1172040043)
Kriva Rijeka:
Burazor (Dušan) Bosa, rođena 1925. Srpkinja, ubijena od ustaša 1944. nepoznato, Koturevi (7003s00681)
Maglajci:
Burazor (L.) Rade, rođen 1900. Srbin, ubijen 1943. nepoznato, Kozara (5002s00146)
Međeđa:
Burazor (Stojan) Vlajka, rođena 1913. Srpkinja, ubijena od ustaša 1943. u logoru, Jasenovac (0251002021)
Međuvođe:
Burazer (Jovan) Sava, rođena 1890. Srpkinja, umrla 1943. pri deportaciji, Nepoznato (1176046218)
Burazor (Đorđije) Dušanka, rođena 1940. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Sisak (1176046185)
Burazor (Đorđije) Milan, rođen 1938. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Sisak (1176046215)
Burazor (Đorđije) Milja, rođena 1936. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Sisak (1176046214)
Burazor (Dragoja) Ratko, rođen 1941. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Stara gradiška (1176046189)
Burazor (Đurađ) Ruža, rođena 1939. Srpkinja, umrla 1942. u logoru, Sisak (1176046096)
Burazor (Đuro) Inđa, rođena 1917. Srpkinja, ubijena od Nemaca 1944. u logoru, Dachau (1298062010)
Burazor (Đuro) Nikola, rođen 1912. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (5020s00409)
Burazor (Đuro) Pantelija, rođen 1911. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (5020s00408)
Burazor (Đuro) Stojan, rođen 1923. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (5020s00410)
Burazor (Dušan) Pero, rođen 1923. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Lijevče Polje (1176046191)
Burazor (Dušan) Rade, rođen 1923. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Zagreb (1176046190)
Burazor (Jovan) Mile, rođen 1898. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1171039119)
Burazor (Jovica) Smilja, rođena 1928. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. kod kuće, Međuvođe (7003s00916)
Burazor (Jovo) Đorđija, rođena 1910. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1176046192)
Burazor (Mihajlo) Sava, rođena 1912. Srpkinja, ubijena od Nemaca 1941. u logoru, Nemačka (M0007220)
Burazor (Milan) Dragoje, rođen 1929. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1176046193)
Burazor (Milan) Rade, rođen 1925. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1176046194)
Burazor (Mile) Mirko, rođen 1910. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Prijedor (1176046195)
Burazor (Mile) Ostoja, rođen 1916. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1298062009)
Burazor (Milorad) Ljeposava, rođena 1939. Srpkinja, umrla 1942. u logoru, Sisak (1176046136)
Burazor (Mirko) Milorad, rođen 1942. Srbin, ubijen od ustaša 1944. nepoznato, Kozara (7003s00866)
Burazor (Mirko) Rade, rođen 1941. Srbin, umro 1942. pri deportaciji, Slavonija (1176046219)
Burazor (Mirko) Rosa, rođena 1923. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1176046186)
Burazor (Nikola) Anka, rođena 1936. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (7003s00865)
Burazor (Nikola) Jovanka, rođena 1938. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (7003s00864)
Burazor (Nikola) Vajka, rođena 1935. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. pri deportaciji, Grubišno Polje (7003s00918)
Burazor (Nn) Ranko, rođen 1942. Srbin, ubijen od ustaša 1943. kod kuće, Međuvođe (7003s00867)
Burazor (Nn) Stanko, rođen 1930. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (7003s00861)
Burazor (Ostoja) Živka, rođena 1929. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1298062011)
Burazor (Panto) Vojka, rođena 1935. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (7003s00863)
Burazor (Pavle) Rade, rođen 1910. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u logoru, Jasenovac (M0007221)
Burazor (Pero) Jovanka, rođena 1886. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1148007073)
Burazor (Petra) Ruža, rođena 1890. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (5020s00413)
Burazor (Rade) Milorad, rođen 1939. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1176046197)
Burazor (Rade) Nevenka, rođena 1936. Srpkinja, umrla od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (7003s00862)
Burazor (Rade) Stanko, rođen 1930. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (7003s00915)
Burazor (Rade) Stevo, rođen 1925. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1176046196)
Burazor (S.) Simo, rođen 1900. Srbin, ubijen 1942. nepoznato, Kozara (5002s00202)
Burazor (Simo) Milorad, rođen 1915. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1176046135)
Burazor (Simo) Ruža, rođena 1890. Srpkinja, ubijena od ustaša 1943. u logoru, Jasenovac (0357054014)
Burazor (Simo) Stanko, rođen 1894. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1147007074)
Burazor (Simo) Stevan, rođen 1928. Srbin, ubijen od ustaša 1943. u logoru, Jasenovac (0357054013)
Burazor (Spasoja) Radomir, rođen 1920. Srbin, ubijen 1942. nepoznato, Teslić (5020s00412)
Burazor (Spasoje) Stevan, rođen 1894. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u logoru, Jasenovac (1147007039)
Burazor (Stanko) Boško, rođen 1919. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Kozarački odred (1147007071)
Burazor (Stanko) Branko, rođen 1914. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Sutjeska (1147007072)
Burazor (Stanko) Đurađ, rođen 1910. Srbin, poginuo 1941. u NOBu, Međuvođe (1176046092)
Burazor (Stanko) Jovan, rođen 1927. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (7003s00860)
Burazor (Stanko) Mika, rođena 1925. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Međuvođe (1147007070)
Burazor (Stanko) Mile, rođen 1931. Srbin, ubijen od ustaša 1942. kod kuće, Međuvođe (1147007068)
Burazor (Stevan) Jovica, rođen 1895. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1176046185)
Burazor (Stevan) Spasoja, rođen 1895. Srbin, ubijen od Nemaca1942. u logoru, Zemun Sajmište (5020s00411)
Burazor (Stevo) Miško, rođen 1888. Srbin, ubijen 1942. pri deportaciji, Grubišno Polje (1176046187)
Burazor (Stojan) Draginja, rođena 1907. Srpkinja, umrla od ustaša 1943. u logoru, Jasenovac (1176046217)
Mirkovac:
Burazor (Đorđe) Dragoja, rođen 1900. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1178047206)
Burazor (Đorđe) Milan, rođen 1909. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Vojskova (1178047115)
Burazor (Dragoja) Đođa, rođen 1920. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1178047208)
Burazor (Đurađ) Ratko, rođen 1917. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1166033057)
Burazor (Jovan) Joka, rođena 1904. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, D.jelovac (1178047209)
Burazor (Jovan) Vujo, rođen 1914. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Kozara (1315067128)
Burazor (L.) Nikola, rođen 1912. Srbin, ubijen 1942. nepoznato, Kozara (5002s00228)
Burazor (Ljuban) Ljubica, rođena 1923. Srpkinja, ubijena 1941. u direktnom teroru, Grubišno Polje (2550025006)
Burazor (Mića) Rade, rođen 1900. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1178047022)
Burazor (Mića) Vlado, rođen 1902. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1178047017)
Burazor (Mikajlo) Đuro, rođen 1929. Srbin, ubijen od ustaša 1942. pri deportaciji, Grubišno Polje (1178047048)
Burazor (Mikajlo) Ljubomir, rođen 1901. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Kozara (1178047047)
Burazor (Mikajlo) Mirko, rođen 1900. Srbin, poginuo od ustaša 1942. u NOBu, Kozara (1178047046)
Burazor (Milan) Radmila, rođena 1934. Srpkinja, umrla 1944. nepoznato, Mirkovac (1178047116)
Burazor (Mirko) Mira, rođena 1940. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. pri deportaciji, Grubišno Polje (2550025008)
Burazor (Mirko) Sin, rođen 1941. Srbin, ubijen od ustaša 1942. pri deportaciji, Grubišno Polje (2550025044)
Burazor (Nikola) Mirko, rođen 1920. Srbin, poginuo 1941. u NOBu, Kozara (2550025007)
Burazor (Ostoje) Stana, rođena 1900. Srpkinja, umrla 1943. nepoznato, Mirkovac (1178047207)
Burazor (Ratko) Dušanka, rođena 1938. Srpkinja, nestala 1942. pri deportaciji, Garešnica (1166033058)
Burazor (Ratko) Milena, rođena 1937. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u zbegu, Kozara (7003s00792)
Burazor (Stevan) Mikajlo, rođen 1907. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Kozara (1178047045)
Burazor (Vlado) Marinko, rođen 1942. Srbin, ubijen od ustaša 1942. pri deportaciji, Garešnica (7003s00794)
Burazor (Vlado) Milinko, rođen 1942. Srbin, ubijen od ustaša 1942. pri deportaciji, Garešnica (7003s00795)
Burazor (Vlado) Milinko, rođen 1942. Srbin, umro 1942. pri deportaciji, Garešnica (1178047021)
Burazor (Vlado) Mirko, rođen 1942. Srbin, umro 1942. pri deportaciji, Garešnica (1178047020)
Burazor (Vlado) Mlađo, rođen 1927. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (7003s00791)
Burazor (Vlado) Stojan, rođen 1925. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Patrija kozara (1178047018)
Burazor (Vujo) Marinko, rođen 1939. Srbin, ubijen od ustaša 1943. u logoru, Jasenovac (1315067129
Nastavak večeras…
You have to provide name of town,wilage…
*Parohije* obeležene na filmovima nisu stvarne parohije i sela koja su obuhvatale , nego nekakav miks pod imenom mesnih zajednica nakon drugog svetskog rata, i promena austrougarskog vojnog ustrojstva jedinica i administrativnih oblasti – tako da se podaci za jedno te isto domaćinstvo ili selo mogu nalaziti u dve *parohije* – pa čak i više.
Za ona sela i parohije za koje stignemo da pregledamo filmove i utvrdimo šta je tačno na njima nastavićemo da objavljujemo dopunske informacije na ovoj temi.
For all the villages and parishes – we will review what is postedonline because the titles under which the records are online are not accurate. Additional info you will find in this thread updated as we look through each individual set of records.
– JASENAK, manastir Gomirje: delimični protokol krštenih je pod parohija Gomirje 1800-1822.
The contact researcher who speaks perfect English fell through – I do have someone who is university educated and has worked in the archives previously who you can hire, but am not sure about his English.
– He can travel to any place in Vojvodina, research in municipal offices and archives as well as all published sources ( books, newspaper archives) . Your fee would include the cost of administrative taxes needed for filing requests and obtaining documents , compensation of bus/train ticket from Novi Sad to the location where he is to do the research, and his hourly rate.
As a bonus you will get cemetery report and headstones in the local cemetery photographed, end report translated into Englsih ( by me) , and attempt to locate relatives.
" Records of births and baptisms, marriages, deaths and burials peformed by priests in Croatia. Includes vital records of Jews, Orthodox, Greek Catholic, Evangelical Church, Civil and Military records
These records may be in Latin, Croatian, Cyrilic, German and Italian"
– Latin, Croatian, German and Italian are – languages.
CYRILLIC is a script – Serbian language uses both the Cyrillic script (ĆIRILICA) and the Latin script ( LATINICA).
Serbian language Cyrillic scrip (ĆIRILICA):
-Church vital records of the Serbian Orthodox Church in Croatia are written in OLD CHURCH SLAVONIC language (crkvenoslovenski).
Old Church Slavonic language Cyrillic script:
You need to get in touch with people locally to find someone who can help you.I suggest you contact the parish priest as he will have inforamtion on the families from the village .
All of this you should do in Serbian language. If contacting the church, you are expected to make a donation to them – customary thing over here.
I will look up local news outlets and internet forums you may use to post and send your message locally.
I already sent out several messages in your name looking for Jovan and Mića Popović from the village of Dadince. It takes a while to hear back so be patient. 🙂
I will try to find something
help for deciphering :
-Church vital records of the Serbian Orthodox Church in Croatia are written in OLD CHURCH SLAVONIC language (crkvenoslovenski).
Old Church Slavonic language Cyrillic script:
Serbian language Cyrillic scrip (ĆIRILICA):
Serbian language uses both the Cyrillic script (ĆIRILICA) and the Latin script ( LATINICA).
E ovako. Centar Štula na Baniji je selo Obljaj Mali. Zanimljivo je da u tom selu ima i Štulića.
Šematizam Pravoslavne srpske dijeceze Gornjo – Karlovačke iz 1883. nalazi Štule i Štuliće sa slavom Sveti Vrači.
Štula sa slavom Sveti Vrači bilo je na Baniji u selima Obljaj Mali, Bojna, Drenovac Banski (opština Glina) i Oraovica Gornja (opština Dvor). Godine 1915. u Plemenskom rječniku Ličko – Krbavske županije pominju se 4 kuće Štula u selu Vlaško Polje kod Otočca (Lika).
Štulića sa slavom Sveti Vrači bilo je na Baniji u selu Obljaj Mali. Plemesnki rječnik Ličko – Krbavske županije iz 1915. godine pominje 15 kuća Štulića u Ploči kod Lovinca (Lika).
– Dana 25.2.1833. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni kršten je sin Jovana Štule i Simeune, žitelja Bojne, kum je bio Stojan Korać iz Bojne. Dijetetu je dato ime Adam. Dijete je krstio jerej Trifun Petrović.
– Dana 10.11.1833. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni krštena je ćer Stefana Štule i Petre, žitelja Bojne, kum je bio Petar Grubor iz Bojne. Dijetetu je dato ime Stoja. Dijete je krstio jerej Trifun Petrović.
– Dana 12.11. 1833. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni krštena je ćer Blagoja Štule i Ružice, žitelja Bojne, kum je bio Stefan Vladetić iz Prosinje. Dijetetu je dato ime Milica. Dijete je krstio jerej Trifun Petrović.
– Dana 8.1.1857. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni kršten je sin Mihaila Grmuše i Smiljane, žitelja Bojne, kum je bio Mileta Štula iz Bojne, graničar. Dijetetu je dato ime Božo. Dijete je krstio paroh Mihailo Novaković.
– Dana 8.1.1857. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni kršten je sin Stefana Grmuše i Stoje, žitelja Bojne, kum je bio Damjan Štula iz Bojne, graničar. Dijetetu je dato ime Božo. Dijete je krstio paroh Mihailo Novaković.
– Dana 30.7.2857. u crkvi Svetog Velikomučenika u Bojni kršten je Ilija, sin Damjana Štule, graničara i Anice, žitelja Bojne, kuća broj 29, kum je bio Dmitar Boloban. Dijete je krstio paroh Mihailo Novaković.
– Dana 22.10.1857. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni krštena je Marija, ćer Đorđa Štule i Đuke, žitelja Bojne, kuća broj 29, kum je bio Mihailo Grmuša iz Bojne. Dijete je krstio paroh Mihailo Novaković.
Srpsko privredno društvo "Privrednik"
Pitomci:
ID
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
5528
1907
Štula
Petar
Marijin
Kukunjevac, Lipik
Vuksan S., učit., direktno
Radojčić Stanko, mesar, Pakrac
6404
1909
Štula
Dragutin
Adamov
Oraovice, Divuša
Obradović Jovan, 4/2
Stanković Simo, trgovac, Mitrovica
8334
1911
Štula
Miloš
Dmitrov
23 Oraovica, Divuša
Sibić, učitelj 17/9
Hertmann Rezső, Budimpešta, kovač
10578
1914
Štula
Staniša
Radin
256 Obljaj, Maja
M. Radošević, uč.
Pavlica Milan, N. Sad, krojač
15430
1924
Štula
Mihailo
Danin
31 Srosko polje, Brlog
Varda V. Luka uč. Orpsko polje 7/8
Gostović Ljubica, opančar, Pančevo
25042
1931
Štula
Adam
Dušanov
Oraovica, Dobrljin
Maričić Marica, uč., Oraovica
Branković Ljubomir, trg. gvož. špec., Kutina
29047
1936
Štula
Milan
Radin
Gor. Trnava, Medari
Tica I. Antonije, uč. u penz., Gor. Trnava
Falut Adalbert, tvor. kož. proiz., Tuzla
32404
1938
Drača-Štula
Damjan
Anđin
6 Dvor na Uni
Mimović Sekule, up. šk., Dvor na Uni
Živković-Šućuran Vlajko, trg. kol. bak., Leskovac
34754
1940
Štula
Jovan
Radin
104 Gor. Kukunjevac, Kukunjevac
Torbica S. Milan, upr. šk., G. Kukunjevac
Radišić Sava, krznar, Beograd, Kr. Natalije 9
Poslodavci:
ID
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
26815
1933
Mikić
Milan
Marijin
Modriča
Blagojević Jovo, trg., Modriča
Štula Đuro, fotograf, Glina
32073
1938
Đurić
Bogdan
Boškov
Nožičko, Srbac
Simić Časlav, uč., Nožičko
Štula Đuro, knjižar, Glina
Žrtve Kraljevine Jugoslavije 1941. – 1945.
Iz Bojne:
Štula (Stojan) Božo, rođen 1921. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Majur, Kostajnica (2530003124)
Štula (Vujo) Anica, rođena 1870. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Nepoznato (2530003096)
Pokušaćemo saznati nešto više. Za sada su dostupne knjige za 1833. i 1857. godinu.
Možemo pogledati kod Štula iz Obljaja da li se pominje neki Božo.
Ne Jasminka bs nismo pokusali preko SGS, ali cu ih kontaktirati.
-online the birth records are labeled to be Serbian Orthodox Church vital records- this is not the case: These are actually state (državni) copies of copies, created after WWII – later period and not original parish records. Inside on page two they are labelled in Croatian to be the records of Roman Catholics ( again incorrect). These records were not made by Serbian Orthodox Church at all.
Religion and ethnicity are not noted in the birth records I browsed, but browsing along I see only Serbian people. Their *ethnicity* (narodnost) is incorrectly listed in marriage records as *eastern orthodox* which is in the original records what is written in the row that says * veroispovest* meaning religion .
There are some civil copies of original church marriage records – these were made by the priests and were kept in municipal offices .( marriage records from 1898…)
Death records are again state transcripts of copies.
*Military* – NEPOZNATA (unknown) – title image says *Ugarska i Srpski Banat* ( Hungary and Serbian Banat)
I see Croatian and Serbian soldiers born all over the place in today Serbia and Croatia. ( Perna, Modruš, Brinje, Petrinja, Utolica….Lika. Smiljan, Ogulin…Serbs from Croatia are labelled as&coming from *Croatian* or *Slavonian* and the name are heavily germanized/hungaricanized re spelling ( surname SVILAR is spelled as ZWILAR, first name VID as WIDO etc. )
-Deaths 1886-1916 : labelled 31. poljsko-lovački bataljon. Fist page soldiers from Donji Lapac, Plaški, Tobiolić, Udbina, Josovica, Vagan. Serbs again labeled under * Kroatien* . ( KUGA, UZELAC )
*Greek Catholic* records for PULA are actually mostly Serbian Orthodox sailors military death records 1880-1885. Many are from Vojvodina region ( Mokrin, Subotica, Palanka) , as well as Dalmatia and Lika.
Their faith in records is labeled *Greek Orthodox*. The second page lists them as *grčkopravoslavni* . Surnames I noticed Dilber, Obranović, Gavran, Džepina , Svilokoš , Trbojević, Ivošević. (among others) Surnames are distroted a lot both in Hungarian and Latin spellings, as well as first names. I see a few Rusyn family names in this record too from Vojvodina.
-excellent condition. Parish covered villages Uljanik, Kreštelovac, Sređani and Trojeglava. Births, marriages, deaths 1829-1848. Some of the records may be a little harder to interpret because they are handwritten.
NOVAKOVIĆ from ULJANIK death record, 1848.
Hi and welcome:)
First of all we need to know :
-whether he served in the army of the Kingdom of Yugoslavia ( that would be before 1941) – these soldiers when the war broke out mainly joined the royalist chetniks movement and since they lost to communist Yugoslav Peoples Liberation Army, after 1945. they fled the country, spent time in displaced persons camps and emigrated further.
-or not.
All military records of all armies are in the army archives in Belgrade:
I can contact them and see if there is a way to request a lookup that they will do on your behalf. If that is not an option, I will forward you the contact details of the "Rodoslovlje" approved local researcher you can hire.
Also as a descendant, if he spent time in a displaced persons camp, you should definitely contact International Tracing Service archive and request information:
People born in XX century should not be too hard to track down in the available records in their country/place of origin – but for Serbs with surname TOMIĆ – your options without knowing his place of birth include almost all successor states of former Yugoslavia. 😀
This seems to work. BTW, I noticed the columns are not on the right side anymore?
Jedini način za vas da biste pronašli detalje je da se ide u salu gradskog i podnesu zahtev . Nakon toga možete nastaviti sa arhivama i SPC .
Slažem se, nažalost (još) nema dovljno info na internet.
Molim i sve one koji imaju pitanja na srpskom jeziku ili su pregledali neke od knjiga i primetili nešto što treba napomenuti u smilsu sadržaja, godina, stanja i vrste protokola, da objave ovde – tako će odgovori i informacije biti vidljiviji i moći da možda budu od koristi i drugima. 🙂
Tasch Katherine was born on November 14th 1911. in Deronje village.
Birth and baptism record for her was on behalf of our member obtained from Kalocsa Diocese E-archive for the year 1911. Vital records that are available for Dernye from this archive are for the period 1816 -1922.
U Šematizmu mitropolije Dabro – Bosanske iz 1882. godine u parohiji Rebrovac, u protoprezviteratu banjalučkom, pominje se prezime Milovukov sa krsnom slavom Nikoljdan.
U Šematizmu eparhije Pakračke iz 1898. godine pominju se Milovukovići.
U protoprezviteratu treštenovačkom, u parohiji Požega (sela: Bresnica, Vrhovci, V.Zenica, Komorica Komušina, Koprivnica, Laze, Pleternica, Suljkovci, Škrabutnik) i parohiji Poučije (sela: Borovik, Slobodna vlast, Čenkovo) pominju se Milovukovići sa krsnom slavom Đurđevdan.
U protoprezviteratu voćinskom, u parohiji Orahovica (sela: Duzluk, Kokoćak, Kraina, Pištana gornja i donja) pominju se Milovukovići sa slavom Nikoljdan; u parohiji Suhamlaka (sa selom Crnac) pominju se Milovukovići sa slavama Lučindan, Aranđelovdan i Stevanjdan.
Da li je moguce zahtijev podnijeti pismom, posto zivim van Hrvatske?
Pregledaću zvanične spiskove žrtava, pa ću okačiti.
Pozdrav, Petar.
Orahovica
Milovuković (Maksim) Mira, rođena 1926. Srpkinja, poginula 1944.
prilikom borbi ili bombardovanja, Slav. orahovica (2372016003)
Milovuković (Milko) Slavko, rođen 1922. Srbin, poginuo 1944. u
NOBu, Orahovica (2372019024)
Suha Mlaka
Milovuković (Gavro) Ljubomir, rođen 1924. Srbin, ubijen od ustaša
1942. u logoru, Jasenovac (2373022027)
Milovuković (Gavro) Mirko, rođen 1924. Srbin, ubijen od ustaša
1942. u logoru, Jasenovac (5005s00554)
Milovuković (Josip) Dušan, rođen 1900. Srbin, ubijen 1942. u
direktnom teroru, Osijek (2851033011)
Milovuković (Josip) Dušan, rođen 1900. Srbin, ubijen od ustaša
1942. u logoru, Jasenovac (5005s00551)
Milovuković (Jovo) Savka, rođena 1894. Srpkinja, ubijena 1943. u
direktnom teroru, Suha mlaka (2373022053)
Milovuković (Kata) Mihajlo, rođen 1895. Srbin, ubijen od ustaša
1942. u logoru, Jasenovac (5005s00553)
Milovuković (Luka) Bogoljub, rođen 1893. Srbin, ubijen 1943. u
direktnom teroru, Suha mlaka (2373022104)
Milovuković (Luka) Timo, rođen 1877. Srbin, ubijen od ustaša 1942.
u logoru, Jasenovac (2373022024)
Milovuković (Marko) Stevo, rođen 1894. Srbin, ubijen 1943. u
direktnom teroru, Suha mlaka (2373022052)
Milovuković (Mihajlo) Savo, rođen 1923. Srbin, ubijen od ustaša
1942. u logoru, Jasenovac (2373022023)
Milovuković (Mirko) Gavro, rođen 1896. Srbin, ubijen od ustaša
1942. u logoru, Jasenovac (2373022026)
Milovuković (Mirko) Mihajlo, rođen 1896. Srbin, ubijen od ustaša
1942. u logoru, Jasenovac (2373022022)
Milovuković (Nn) Lazo, rođen 9999. Srbin, ubijen od ustaša 1942. u
logoru, Jasenovac (5005s00555)
Milovuković (Nn) Milka, rođena 9999. Srpkinja, ubijena od ustaša
1943. kod kuće, Suha mlaka (5005s00552)
Milovuković (Pane) Slavka, rođena 1910. Srpkinja, ubijena 1943. u
direktnom teroru, Suha mlaka (2373022057)
Milovuković (Stevan) Boja, rođena 1916. Srpkinja, ubijena 1943. u
direktnom teroru, Suha mlaka (2373022058)
Milovuković (Stevan) Ljeposava, rođena 1914. Srpkinja, ubijena
1943. u direktnom teroru, Suha mlaka (2373022059)
Milovuković (Stevo) Tomo, rođen 1927. Srbin, poginuo 1944. u
NOBu, Sl.požega (2373022055)
Milovuković (Stevo) Zdravko, rođen 1923. Srbin, ubijen od ustaša
1942. u logoru, Jasenovac (2373022054)
Milovuković (Teodor) Milan, rođen 1924. Srbin, poginuo 1943. u
NOBu, Durluk (2373022056)
Milovuković (Time) Stevo, rođen 1913. Srbin, ubijen od ustaša
1942. u logoru, Jasenovac (2373022015)
-I did not transcribe the surnames from the manifests for two men who are actuall yon the same page of a manifest in 1913. – on the list above they are:
***18 ? Grdar, Luka Sjenicak, Hungary 1877 1913
and
***47 ? Poje, Gjuro Sjenicak, Hungary 1890 1913
These two surnames / passengers are not found in any of the period records for SJENIČAK.
Do sad sam uspeo da nadjem sledece
Milovukovic Stefan i Vaja su imali trojicu sinova, mog dedu Dusana i dva njegova brata Milovana i Djuru, Milovan je zavrsio u Subotici i dobio dve kcerke ( njihova imena jos na zalost ne znam) a Djuro je po pricama moje tetke ziveo relativno blizu Gornjeg Viljeva u selu Cacinci i tu je, koliko znam, i umro , dali je imao dece to ne znam. Moj deda Dusan je iz Gornjeg Viljeva dosao u Surcin gde je i umro.Dali postoji nacin da na osnovu ovih podataka dodjem do malo vise detalja kao sto su godine rodjenja Milovukovic Stefana ( ili Stevan) imena njegovih roditelja ? Godina vencanja sa mojom prabakom Vajom , na zalost niko nezna njeno devojacko prezime. Pretrazujem internet u nadi da cu naci izvode iz maticnih knjiga ali , ili ja ne trazim pravilno ili ti podaci nisu dostupni …
PS. Hvala Petre (okir 1793 ) na dosadasnjoj pomoci…
Zoran
ha znači da su ćatama uglavnom falile naočale 🙂
no ako ostavimo po strani ćate, zanimljiva je činjenica da su Stefani zaboravili svoja prava imena, i da su bili Stevani, da porodica pojma nije imala da imaju drugo ime … i da su kao Stevani prijavljivani u matičnim knjigama umrlih …
bilo bi zanimljivo znati zašto su "zaboravili" svoja imena , da li je i to spadalo pod demokratsku asimilaciju , uslov opstanka u prijateljskoj sredini …
ranijih godina kada bi me pitali kako mi se zvao taj pradeda ja bih kao iz topa rekla Stevan, … međutim u porodičnoj arhivi pronađoh originalne krštenice i tamo jasno piše Stefan … i iskreno rečeno mnogo mi se više sviđa …
Zahvaljujem se na pomoci i vama jasminka bs a i vama yugaya. Jasminka, ja vec 25 godina ne zivim u Srbiji tako da na zalost zavisim od interneta i onoga sto na njemu mogu naci, dok se ne ukaze prilika da dodjem u BG. Link na koji me je okir 1793 uputio bio je veoma interesantan i knjiga "Srpska naselja i crkve u Sjevernoj Hrvatskoj i Slavoniji ", Dušana Kašića pokazuje da se prezime Milovukovic javljalo , mada ne cesto, u selima oko Orahovice, Vocina kao i Tenje i Suha Mlaka. Procitah u toj knjizi jednu interesantnu cinjenicu da je ime Milovuk ustvari postojalo, kao logican nastavak toga je i prezime Milovukov koje se javilo u selu Tenje kraj Osjeka. Ja sam uvek mislio da je prezime nastalo od tamo nekog Mila Vukovica ali polazeci od cinjenice da je postojalo ime Milovuk ( za koje ja licno nikad nisam cuo) mozda je to logicniji izvor mog prezimena. Pravo da vam kazem dok se internet i facebook nisu pojavili nisam ni znao da postoji jos neka porodica sa ovim prezimenom, sad sam nasao par porodica koje po njihovom predanju nisu ni u kakvoj vezi sa " mojim" Milovukovicima, par porodica iz Suhe Mlake je za vreme poslednjeg rata u Slavoniji doslo u Srbiju iz Suhe Mlake i iz Dalja a saznao sam i za jednu porodicu koja je ostala u Orahovici ali mislim da su oni presli u katoliciam. Jasminka bs vi rekoste da sa informacijama koje do sad imam 2/3 posla bi mogle da budu zavrsene ukoliko zivim u Srbiji, na sta ste tacno mislili ? Ovo pitam jer bih mogao da zamolim moje tetke da mi pomognu a one zive u BG. Voleo bi da nadjem ime oca i majke od mog pradede Stefana ( Stevana) i po mogucnosti da saznam dali je i koliko brace ili sestara imao.
Hvala…
Meni je palo za oko da se u Slavoniji često kao lično ime javlja Stanivuk, vjerovatno ste primjetili to u Kašićevoj knjizi.
Stanivuk, Milovuk…
Jedan od osnivača MATICE SRPSKE bio je Josif Milovuk (1793. – 1850.), iz Trpinje kraj Vukovara.
samo da potvrdim da prezime STANIVUK ima u protokolima parohije TENJA – za sada prva polovina XIX veka, dopunicu kada pregledam i ranije da potvrdim i MILOVUK u istoj parohiji – onda će etimologija nastanka i javljanja slično formiranih prezimena na istom prostoru biti dokumentovana.
a evo i nekoliko godina kasnije STANIVUKOVIĆ :
mnoga prezimena Srba su preinačena i oblikovana i procesom mađarizacije :
(This original church vital record of the Serbian orthodox Church is labelled as *Roman Catholic Church vital records*. The additional note on the bottom screams in caps how the book was taken to be microfilmed while *Osijek is being destroyed by CHETNIKS ans YUGOSLAVIA !*. Blind ethnic hatred warranted typing out a special warning note for these state archive administrators, althewhile the fact that the entire 27 years worth of original vital records, clearly and visibly not those of Roman Catholic Church but of Serbian Orthodox Church are incorrectly filed and catalogued, was not something impotant enough to be mentioned at all.)
If you are asking the central archive HDA about existing vital records: send and pay for an official request for information so that you receive accurate answer.
Make sure you ask for information on ALL state vital records for the same village/municipality (labeled *državni*)
If you are working in archives check ALL records for the area of interest. Especially check records labelled *military* or *state*, as well as those that are labelled to be Greek- Orthodox, or to be written in other languages( Serbian orthodox Church records were in some municipalities kept in Italian language, for instance and in some archives they are catalogued to be written not in Old Church Slavonic language – crkvenoslovenski, but in *glagoljica* ).
– this fragment includes full records for the year 1826. of births, marriages and deaths, and a few death records from 1856.
-all other records including the civil copies of church vital records for the period after 1880. are stored and only available for research in the state archive in Karlovac, Croatia.
Odradiću ovako popis za sela oko Gline, otvorio sam novu temu.
Moja prabaka Andelina Kosanovic je rodom iz Donjeg Lapca, bila je zena Mile Teslica i zivela i umrla u Bjelovaru.
My grandmother's family from Lika (Teslic) had members who married into Plecas family. They were in the Slunj, Gospic, Bjelovar area. Does anyone know aniything about this?
Dali su Smude , selo blizu Vocina i selo Gornje Viljevo pripadala ili jos uvek pripadaju Pakrackoj eparhiji, okir1793 je nasao da…
"U Šematizmu eparhije Pakračke iz 1898. godine pominju se Milovukovići."
Ako jeste onda je tamo verovatno zapisano o rodjenju mog dede Dusana i njegove brace Djure i Milovana, ne znam koji je rodjn prvi , drugi ili treci ali otac i majka su definitivno Stefan ( Stevan) i Vaja Milovukovic.
Ako neko moze to da mi pomogne da to utvrdim bio bih veoma zahvalan.
MALI GRADAC company (villages: MALI GRADAC, BRESTIK, KOZAPEROVICA, VELIKI GRADAC, DRAGOTINA, BIJELE VODE, MARTINOVIĆI)
parish DRAGOTINA (GLINA municipality)
villages: DRAGOTINA, BIJELE VODE, KOZAPEROVICA
surnames from BIJELE VODE:
BASTA
BRANKOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
VIDRA
DEMIĆ – potvrđeno u Privredniku
JELIĆ – potvrđeno u Privredniku
KUKOLEČA – potvrđeno u Privredniku
LJILJAK
METIKOŠ – potvrđeno u Privredniku
RULA – potvrđeno u Privredniku
SAMARDŽIJA – potvrđeno u Privredniku
TINTOR – potvrđeno u Privredniku
ŠESTO – potvrđeno u Privredniku
ŠPANOVIĆ
surnames from DRAGOTINA:
BADRIĆ – potvrđeno u Privredniku
BULAT – potvrđeno u Privredniku
VUKIČEVIĆ – potvrđeno u Privredniku
GAVRILOVIĆ
GALJEN – potvrđeno u Privredniku
DEMIĆ – potvrđeno u Privredniku
EROR – potvrđeno u Privredniku
ZORIĆ – potvrđeno u Privredniku
ILIĆ
JAREDIĆ
JEDNAK
KARAPANDŽA
KLADAR – potvrđeno u Privredniku
KUKIĆ
KUREPA
LUKAČ
MUŽDEKA
OGNJENOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
OSTOJIĆ
POPOVIĆ
SLADOJEVIĆ – potvrđeno u Privredniku
TABAK
TODOROVIĆ – potvrđeno u Privredniku
UZELAC – potvrđeno u Privredniku
surnames from KOZAPEROVICA:
BUDIĆ – potvrđeno u Privredniku
ĐURIČIĆ – potvrđeno u Privredniku
LAZIĆ – potvrđeno u Privredniku
LUKAČ
MENIČANIN
source:
births, marriages and deaths records from 1831. and 1833.;
Srpsko privredno društvo "Privrednik" (1897.-1946.).
parish MALI GRADAC (GLINA municipality)
villages: MALI GRADAC, KOZAPEROVICA, VELIKI GRADAC
surnames from MALI GRADAC:
ALAICA
BIRAČ – potvrđeno u Privredniku
BJELAJAC
VUČKOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
GRUBOROVIĆ – potvrđeno u Privredniku
DAVIDOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
DEMIĆ
DREKIĆ – potvrđeno u Privredniku
DROBNJAK – potvrđeno u Privredniku
ZEC
JOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
KALANJA – potvrđeno u Privredniku
KOLJAJA
KREĆA
KRKOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
LIKAR – potvrđeno u Privredniku
LIČINA – potvrđeno u Privredniku
MARIĆ – potvrđeno u Privredniku
MOMIĆ – potvrđeno u Privredniku
MRĐENOVIĆ
PARIPOVIĆ
PETROVIĆ
POPARA – potvrđeno u Privredniku
RADULOVIĆ
RAJKOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
SELAK
TARABIĆ
TINTOR
ŠUKUNDA – potvrđeno u Privredniku
surnames from VELIKI GRADAC:
VUJATOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
GLAMOČLIJA
KOMLENOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
MARIĆ
MOMČILOVIĆ
TRIVANOVIĆ
ŠAPONJA
surnames from KOZAPEROVICA:
BANJANAC – potvrđeno u Privredniku
VRANJANIN – potvrđeno u Privredniku
DRLJAČA
MILOJEVIĆ
RADIĆ – potvrđeno u Privredniku
SANKOVIĆ
UGLJEŠA – potvrđeno u Privredniku
source:
births, marriages and deaths records from 1831. and 1833.;
Srpsko privredno društvo "Privrednik" (1897.-1946.).
DEMIĆ PETAR
Selo GORNJE VILJEVO sada pripada EPARHIJI SLAVONSKOJ (ranije se zvala PAKRAČKA EPARHIJA), namjesništvu PODRAVSKO-SLATINSKOM, parohiji GORNJA BUKOVICA.
Selo SMUDE sada pripada EPARHIJI SLAVONSKOJ, namjesništvu PAKRAČKO-DARUVARSKOM, parohiji SMUDE.
25 Mar 1910 Savo Milovukovic je dosao u New York 🙂
e sad odakle dodje , to je pitanje ….dali je Savo moj rodjak ( brat mog pradede Stefana) ili rodjak nekog drugog roda Milovukovica? Nadam se da cu uspeti da odkrijem , a nadam se da nisam ni jedini Milovukovic koji hoce da nadje korene 🙂
DJAKOVIĆ – potvrđeno u Privredniku kao DJAKOVIĆ i ĐAKOVIĆ
JANDRIĆ – potvrđeno u Privredniku
JANJANIN
MACAKANJA – potvrđeno u Privredniku
MILJEVIĆ
POPARA
PRODANIĆ
SOLAR – potvrđeno u Privredniku
HALER
ŠEOVIĆ
surnames from BALINAC:
BALTIĆ – potvrđeno u Privredniku
BRKIĆ
VOJNOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
VRANJEŠ – potvrđeno u Privredniku
GVOJIĆ
MATIJEVIĆ
MRĐENOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
ROKSANDIĆ – potvrđeno u Privredniku
STOJSAVLJEVIĆ
TARBUK – potvrđeno u Privredniku
ČUČKOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
– surnames from ŠAŠEVA:
DMITROVIĆ
JAJIĆ
MALJKOVIĆ
MACAKANJA – potvrđeno u Privredniku
MOMIĆ – potvrđeno u Privredniku
PETROVIĆ – potvrđeno u Privredniku
ROKSANDIĆ – potvrđeno u Privredniku
source:
births, marriages and deaths records from 1831. and 1833.;
Srpsko privredno društvo "Privrednik" (1897.-1946.).
DEMIĆ PETAR
Q: "I am researching the surnames Dragovi and Keki from the villages of Cvijanovi Brdo and Veljun."
A: > "Moderator's NOTE I assume the names are DRAGOVIC and KEKIC and that the places are Cvijanovic Brdo (brdo=hill) and Veljun "
There are plenty of resources available and there is absolutely no need to *assume* anything, especially something as essential as the surname that someone asks you to help with :
– original period records state that original surname in records for XIX and first half of the XX century in Cvijanović brdo is
DRAGOJEVIĆ. Драгоевичь in Old Church Slavonic language that the church records are written in ДРАГОЈЕВИЋ in modern Serbian language Cyrillic script spelling
– Original surname DRAGOJEVIĆ is confirmed in 1827. fragment of the original church vital records of the Serbian Orthodox Church – listed under *Blagaj*, image 7 record number 242: https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1942-28193-4614-72?cc=2040054&wc=MM5K-G5T:n809126089
also images 9, 14, 15, 18, 25, 30, 37 , 38 … out of 40 images that are complete copy of all birth, marriage and death records for the year 1827.
– in Serbian Trade Association "Privrednik" online database 1897-1947: http://baza.privrednik.net/privrednik.php?startrow=20&t=&field=mjesto&find=Cvijanovi%C4%87&searching=yes
– in WWII official census records for Victims of War 1941-1945, place of birth Cvijanović Brdo : Dragojević(Janko) Rade, rođen 1920. Srbin,(2241007110) Dragojević(Mile) Dušan, rođen 1922. Srbin, (2241007114) Dragojević(Petar) Janko, rođen 1874. Srbin, (2241007112) Dragojević(Sima) Mile, rođen 1879. Srbin, (2241007113) Dragojević(Simo) Petar, rođen 1910. Srbin,(2241007095)
DRAGOVIĆ surname does not appear in any of these period records for Cvijanović Brdo.
We all make mistakes, but the mistakes we make are only acceptable if we strive to correct them , and provide accurate and fact-based help and research advice to others.
Always make sure that the *expert* advice you are given has period records and original sources attached to it to confirm the information.
Welcome! 🙂
Welcome 🙂
You can read more on researching ethnic Serbian ancestors here :
When you have time, in order to be able to help you more , we will need to know details about your ancestros – names and dates that you know, about the family members who remained in the old country, any documents you have….
If you need help to get info from your cousins and if there is no one who can communicate directly in English with you, we can help you ask them about the family ancestors and then translate / forward what they know to you – are you still in touch with them?
Fragments of Serbian Orthodox Church in Croatia original vital records have gone online – we post research tips and info as we go through the records here:
Q:The passenger list states they were going to Milwaukee, WI to be with Petar Cabunac Helen's husband. I am unsure why she would have called Branko Petar.
A: "In the case of the given name Branko, my guess is that his legal name on church records may be Petar. "
–Given name BRANKO was/is not written as given name PETAR * legal name on church records*.
– given name Branko is normally, legally written in the original church vital records BRANKO – like this:
Branko ( in Latin script)
Бранко (in Cyrillic script)
Given name was the name given at baptism and written into church records.
parish GLINA (GLINA municiplality)
villages: SELIŠTE, MAJSKE POLJANE
surnames from SELIŠTE:
BALTIĆ – potvrđeno u Privredniku
VUJAKLIJA
GVOIĆ
DODIK
DRAGOJLOVIĆ
DURAN – potvrđeno u Privredniku
DULIKRAVA
ĐUKIĆ
JAKŠIĆ – potvrđeno u Privredniku
JEDNAK – potvrđeno u Privredniku
KOTARANIN – potvrđeno u Privredniku
MARIČIĆ
MITIĆ – potvrđeno u Privredniku
POLIMAC
RELIĆ – potvrđeno u Privredniku
RAJŠIĆ
STAMBOLIJA – potvrđeno u Privredniku
SUŽNJEVIĆ – potvrđeno u Privredniku
ČUČKOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
ŠTEKOVIĆ – potvrđeno u Privredniku
surnames from MAJSKE POLJANE:
ARBUTINA – potvrđeno u Privredniku
BAKIĆ
DMITROVIĆ
ZLONOGA – potvrđeno u Privredniku
KAJGANA
LONČAR – potvrđeno u Privredniku
LUKIĆ
MASLOVARA – potvrđeno u Privredniku
MRAOVIĆ
PRILJEVA – potvrđeno u Privredniku
REBRAČA – potvrđeno u Privredniku
SAMAC – potvrđeno u Privredniku
source:
births, marriages and deaths records from 1831. and 1833.;
Srpsko privredno društvo "Privrednik" (1897.-1946.).
DEMIĆ PETAR
welcome 🙂
I have to admit, that history of the town Szolyva is very interesting. I found that only in 20th Century, the town was a part of four different country Hungary, Czechoslovakia, SSSR and Ukraina nowdays. If you take in consideration that in all that countries, speak four different languages, each variation with names is for expected. 🙂
Nažalost, ne znam tačno kada, ali negde sredinom osamnaestog veka pleme Jevremović se iz Kolašina (CG) doselilo u predeo oko Zlatara i Zlatibora. Selo Jevremovići (deda mi je odatle) se nalazi blizu Čajetine.
🙂
– all information from after immigrating from ship manifests and censuses is to be considered UNCONFIRMED until you can verify everything – names, surnames, ethnicity, religion, parish and place of origin in the original records from the old country.
– surnames spelled in several variants in the ORIGINAL records before emigrating for people from Hungarian ruled part of the Austria-Hungary empire are conseqhence of – in most cases for the people who were not ethnic Hungarians – of non-native languages that were used for official record keeping – Latin was used in church in military records, Hungarian was used in church and civil vital records as well as for travel documents, German was and Hungarian language were used for military records….you can read on that here:
I cannot assist you with pointing where to look further without reviewing the documents you have – ship manifests, naturalization statements, information which religion your ancestors were affiliated with or if they settled and lived in an ethnic community / were members of ethnic associations.
– Parohija smiljanska, u koju se Tesla preselio 1852. godine, pored sela Smiljan u svom sastavu imala je još tri naselja: Bužim, Vedropolje i Divoselo. Smiljan je 1852. godine imao 52 srpska pravoslavna doma, Bužim 15, Vedropolje 12 a Divoselo 68. Prema tome, parohija je 1852. imala ukupno 147 domaćinstava. Smiljan je te godine imao 522 pravoslavna stanovnika, Bužim 128, Vedropolje 166 a Divoselo 805. Čitava parohija imala je ukupno 1651 pravoslavnu dušu. Svaka pravoslavna kuća parohije smiljanske imala je u proseku nešto više od 11,5 članova porodice, s tim što je u Smiljanu taj prosek iznosio 10,03, u Bužimu 10,53, u Vedropolju 13,33 a u Divoselu 12,38. Smiljan i Bužim bila su naselja s mešanim pravoslavnim i rimokatoličkim tj. srpskim i hrvatskim stanovništvom, a Vedropolje i Divoselo bila su pretežno pravoslavna, tj.srpska. Smiljanska parohija bila je toliko velika da je od jednog njenog kraja do drugog trebalo pešačiti jedanaest sati. To pešačenje nije bilo lako i jednostavno, jer putevi su bili neuređeni a često i teško prohodni. Otac Milutin napisao je da ga na tom putu "sretaju velike vode, glibovi, blata i proča pripjatstavija, da zdravlje i život u pogibelj bacam, a konja zašto kupiti neimam, niti sam na ovaj način u sastojaniju deržati ga, i tako na moju žalost dušepopečiteljstvo terpiti će morati".
Izvor: MILUTIN TESLA – SVEŠTENIK U SMILJANU, Vasilije Krestić / Zbornik o Srbima u Hrvatskoj, knjiga 7, 2009.
– Do sada nismo znali odakle je Milutin Tesla. Sada, po njegovom iskazu, saznajemo da je rođen u selu Raduč, nedaleko od Medka, u Ličkom protoprezviterijatu.
– Pre no što je sa službom prešao u Smiljan, otac Milutin je svešteničke dužnosti obavljao u Senju. Ne može se sa sigurnošću reći zašto je došlo do njegovog premeštaja iz tog primorsko-krajiškog grada u zabačeno i zapušteno ličko selo Smiljan. Zna se da je tokom 1851. i 1852. godine, nalazeći se u Senju, bio veoma bolestan. Sasvim je moguće da mu klima u tom primorskom gradu nije odgovarala, pa da je to bio razlog što je došlo do premeštaja. Isto tako, ne možemo isključiti mogućnost da mali broj pravoslavnih u Senju nije bio u stanju da izdržava mnogobrojnu Teslinu porodicu. Ne mogavši da radi, bez ustaljenih prihoda, da bi prehranio porodicu koja se znatno uvećala, bio je prinuđen da se zadužuje. Zbog toga je, kako je napisao Gornjokarlovačkoj eparhijskoj konzistoriji, pao u očajanje.
– Materijalna situacija Tesline porodice nije se popravila dobijanjem nove parohije. Naprotiv, "čemerno stanje", kako je zabeležio otac Milutin, nastavilo se. Kako parohijski dom u Smiljanu, u koji su imali da se usele Milutin i njegovi ukućani, nije bio u dobrom, već u rđavom, gotovo ruševnom stanju, i stoga što ga je prethodni penzionisani paroh Smiljana, Ilija Žegarac, dočekao gotovo neprijateljski. Milutin je s familijom mesec dana, s velikim troškom, morao da živi u Gospiću. Bio je prinuđen da putuje iz Gospića i da u Smiljanu obavlja parohijsku službu. Nevolje porodice Tesla nisu prestale ni posle konačnog preseljenja u Smiljan. Crkvene poslove u toj parohiji Milutin je preuzeo oktobra 1852. godine. Do tog meseca parohijani su sve svoje obaveze prema parohu "sva svoja davanija", kako je napisao Milutin "već otdali", pa je njemu preostalo da bez svešteničkih prinadležnosti prehrani "mnogočislenu familiju" svakakvim oskudicama "prignjetenu". Da bi u tome uspeo, obratio se mesnoj mirskoj vlasti da mu ona, na ime polovine sesije koja mu je pripadala, priskoči u pomoć. Na drugu polovinu sesije zadužio se kod "jednog hristjanina" iz Smiljana i tako, s mnogo muke, jedva je uspeo da prehrani svoju nejač.
Izvor: MILUTIN TESLA – SVEŠTENIK U SMILJANU, Vasilije Krestić / Zbornik o Srbima u Hrvatskoj, knjiga 7, 2009.
First letter usually is first letter of the personal name, second letter is the first letter of the father's name, and Popovich (Поповић/Popović) is family name.
Family name Popovich is very often family name for ethnic Serbian origin. The same situation is with first name Vaso/Vasa. Very often several people have the same name first and family name.In that case you have to go to father name and put the first letter of his name (in your case it is V), in case that father name for all/or some of them, started with the same letter you have to go to another letter of the father's name )for eg B. VA. Popovich) , in case that the father name is the same you have to go to grandfather … and the apply thesame ruleas inhis father'sname … Summary , the person which uncle is Vaso Popovich is not B.V. Popovich. Vaso Popovich may or may not be cousin of your Freat grandfather (for eg. B.V.Popovich and Vaso popovich can be sons from two brothers). Tradition of the Serbs – parents gave children the names of uncles, aunts …
Hi,
I have only just recently discovered that one of my ancestors the oldest that we know of came from Glina.
You have no idea how excited I was to find your website and our family surname Sukunda is listed as confirmed in church records from that area.
My father who is still in the old country only discovered this by accident by doing some research in our local municipality that one of our ancestors sold/purchased some land and his fathers name was in the record as Duka Sukunda from Brezovo Polje Glina.
I can't believe that this is just a coincidence. The fact that there are two confirmed surnames of Sukunda from that area is just fantastic.
How do we go about further researching to find out the birth date or death of Duka Sukunda if indeed one of those two surnames carry that first name, or if they were related and is there a chance of finding out who the parent mother/father was (would this be contained in these records) of these two surnames…
Best Regards,
Stojan Sukunda
If anyone else in these forums is sharing our family name Sukunda please let me know – I would be happy to supply them and this forum if it is of interest our family tree as far as we have it. So far I have managed to collect over 80 members that carry that Surname that are directly decendant from Duka Sukunda from Glina…
My family tree is far from complete I am missing spouses – children and a lot of other details but I have at least a good deal of other information.
Hi, Mr.Šukunda.
I will look in birth, marriage and deaths records for Brezovo Polje (year 1857.), and I will post here in about 15 minutes.
Demić Petar
– on date 7.5.1857. son was born in house of Mihailo Miljević, border guard and his wife Stoja. Child name was Stojan.
Baptism of child was on 9.5.1857. in orthodox church of St.John in Brezovo Polje .
Godfather was Petar Šukunda, border guard from Brezovo Polje.
– on date 10.11.1857. Todor Sanader, 22 years old border guard, from father Sava and mother Tomka, from house 21 in Ljeskovac village, Rujevac company was married Ksenija Šukunda, 23 years old from father Đurađ and mother Pavlija, from house 29 in Brezovo Polje village, Klasnić company. Godfather was Stefan Đurić, border guard from Ljeskovac,
– on date 12.11.1857. Božo Griva, 23 years old soldier, from father Ostoja and mother Stevanija, from house 10 in Brezovo Polje village, Klasnić company was married Marija Miljević, 23 years old from father Teodor and mother Petra, from house 7 in Brezovo Polje, Klasnić company. Godfather was Damjan Šukunda, border guard from Brezovo Polje.
– on date 11.8.1857. Đurađ Šukunda, 2 years and 6 months old, was died. He was from house 25 in Brezovo Polje.
Šukunda's was Orthodox Serbs from Glina region (villages Trnovac, Mali Gradac and Brezovo Polje), their Saint Patron was St.George (celebrated on 6th May).
In year 1821. there was Zaharije Šukunda, teacher in Petrinja teacher school. Later he was teacher in Vrginmost.
Šukunda families was found in church census in 1882. in Bosnian Pounje region. Parishes Božići and Poljavnice in region of Dubica and parish Dobroselo in region of Krupa. Families had same Saint Patron, St.George. That mean that Šukunda families from Banija and Pounje was relative.
Your ancenstor name was probably Đuka, Djuka (short version of Đurađ / George).
ID
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
2503
1903
Šukunda
Emil
Katin
58 D. Rajić kolodv.
Milan Novaković, uč. Kosta Panić
Kerner Đuro, mlinar Medare
3451
1905
Šukunda
Milan
Anin
M. Gradac, Glina
Trivanović Gajo, uč. 23/1
Wischik Hermann, fabrika kofera Osijek
4244
1906
Šukunda
Ilija
Simin
87 Mali Gradac, Glina
Trivanović Gajo, uč., 5IV Grigorijević Milutin
Nados József, piljar, Baja
5430
1907
Šukunda
Đuro
Stojanov
M. Gradac
Trivanović G., uč., 30/11
Franzuc Jaša, mesar, Mokrin, Glavna ul. 2
6703
1908
Šukunda
Sava
Simin
Mali Gradac
Popović Njegovan, učit., 17/6
Lukić Lazar, hotelijer, Mohač
16139
1925
Šukunda
Petar
Jovanov
38 Brezovo polje, Maja
Velebit St. Marko dir.
Vidaković Petar, trgovac, Kumane
28836
1935
Šukunda
Aleksandar
Milošev
Petkovac, Bos. Novi
Zagorac Tatomir, uč., Svodna
Sekulić Jovan, pekar, Bela Crkva
This was from Serbian company Privrednik (1897-1946.)
Zaharije was related with you, because all Šukunda from Glina region was related, they had same Saint Patron.
Duka can be short version of Dušan, but I think that was Đuka, Djuka (that was very popular name in Glina region, and shorter version of Đurađ, Đorđe or George in english).
Neznam odakle potice prezime ali drago mi je videti jos jednog Sukundu i ja sam istog prezimena i slava je takoder sv Georgije.
Stojan
Zanima me da li imate ikakvih informacija o erakovicima koji su stigli u dalmaciju i naselili se u bratiskovcima,ja znam za dva brata aleksa i gligorije koji su dosli u bratiskovce,poslje njih znam za sva koljena,a kazu da je treci brat otisao u stikovo kod knina i od njega su erakovici iz stikova.
Zanima me da li imate ikakvih informacija o erakovicima koji su stigli u dalmaciju i naselili se u bratiskovcima,ja znam za dva brata aleksa i gligorije koji su dosli u bratiskovce,poslje njih znam za sva koljena,a kazu da je treci brat otisao u stikovo kod knina i od njega su erakovici iz stikova.
Slavimo slavu sv.nikola!
zanima me prije toga da li neko nesto zna?
hvala, pozdrav,zivjeli!
Welcome to Rodoslovlje 😀
Never ever ever try to base your research on what the name or a surname sounds like based on any document or spelling from ship manifests or US censuses. 🙂
For many ethnic Serbian immigrants, who in most cases did not actually come from Serbia but from Austria-Hungary like your ancestors,, it is very common that they will have wrong ethnicity listed ( Hungarian, Croatian,…. or even Austrian), and that they will have wrongly identified their country of origin as *Serbia* .
Please either post the documents you have or post the links where we can view them and review them.
SAVIN is the original surname you are researching, and that surname was in the second half of the XIX century localized in the Vojvodina province and mostly in Kikinda area.
Your ancestors were ethnic Serbs and they were Eastern Orthodox and belonged to the Serbian Orthodox Church.
For original church vital records you need to contact the Serbian Orthodox Church.
For any copies of the church vital records and other records you need to contact the state historical archives in Serbia.
Family SAVIN still lives in Ruma area today.
Also I suggest you read the articles on research of Serbian ancestors :
You need to post or link any documents you have and be more specific – place of origin, birth years, first names, names of siblings so that we can help you more.
Welcome to Rodoslovlje. 🙂
On Serbian surnames envding in – OV you can read here:
As for the research you have done on your Serbian heritage – extensive research would include having researched the original vital records and other records in the archives in country of origin. Anything that is done without that or knowing the original names, surnames and place of origin I would consider unconfirmed – that is how we qualify information obtained from ship manifests and documents after emigrating, except in the case of the original church vital records of the Serbian Orthodox Church in America where priests recorded the exact address and info on residence and family in the old country and wrote names and surnames in their original language.
I suggest you read the articles in our research section and please provide more info on your ancestors and we will see what we can do to assist you in furthering your knowledge of your heritage after we return from our summer break – in my case that will be September:)
For people born after WWI ended ( 1918) the records are available in state municiapl offices and archives. You need to contact okir1793 SGS team member if you want him to help you with your research and obtaining documents and information – he lives in Kragujevac and is well acquainted with the archives there.
Thank you very much for the response and for the information. I have been trying to find good information on Serbia for awhile now without much luck.
As for the documents I got them off ancestry.com but I can tell you the source info. Also these links are from Familysearch.org a free site but you have to register.
as for the ship manifest they are passenger line 9 and 10 on these links. I am not completely sure this is my great grandmother and great aunt but the the ages are close and the address of destination seems close. But this record I am still unsure of.
I don't know the church. I know my grandmother didn't go to church and never met my great grandfather.
I can't find a naturalization record either.
I am still not sure the Manifest is them since the dates and age of the wife is different as well as her name but that may have been americanized from Kovica to Katherine.
I will keep digging. Thank you so much for the help you helped me a great deal.
Prezivam se Obradovic a poznato mi je da su se moji prezivali Ugljevarevic a pre toga Petrovic s tim da da Petrovici sa Cetinja a ne iz Velike,pa bih voleo da vidim taj rodoslov koji posedujete ako je moguce.
Hi Peter and welcome to Rodoslovlje:)
If you are searching for possible connection with Serbian surnames then you need to know that among Serbs, the -KO ending suffix would indicate a nickname or a first name of a man *from Morava*, and the surname formation ending -VIĆ would have been added to that. I can only tell you that I have located no MORAVKOVIĆ surname in Serbia / among ethnic Serbs in other countries, and that I have found MORAVKO used as valid first name.
You can only trace and document a connection if you have a migration of an individual or a group documented in historical sources – were there any troup movements or battles of the regiments with Military Frontier Serbs, or migrations of ethnic Serbs to the area?
Also as general pointers I wrote this for surnames of people from eastern Europe / Slavic origin:
Things to be confirmed before you can research etymology of a surname:
1. original spelling of the surname in the native language of your ancestors
2. original spelling of the surname for the period when your ancestors were born in their place of origin ( this will in many cases differ from 1. due to foreign languages that were used as official language)
3. ethnic and religious affiliation of your ancestors
then you can proceed to
4. trace the family within the vital and other records in the community of origin for as far back as they exist
5. trace the surname/family/clan/community through earlier migrations and origin in historical sources
It is always a nice chapter of family and surname history to document all places around the globe where it is found.
Surnames that are same or similar in Eastern Europe:
–can be the consequence of pan-Slavic root word from which they were created and similar formation patterns :
Consider all of the above possibilities before connecting two same/similar surnames in two localities/among different ethnic groups.
Here is a scientific article about migrations and historical presence of ethnic Serbs in Ukraine ( available in Serbian language only) that you may find interesting :
According to the historical documents, first know community of Serbs in Slovakia was recorded in 1511. when the seal of the Serbian Church district was registered in Komarno. It had around 8000 Serbs living in it at the time. You may want to contact the minority ethnic Serbian council in Slovakia as they will be able to direct you in your researches best if you believe your ancestors may have that origin.
I saw on Ancestry.com that you or family members have likely done research in the U.S. It appears that you have a problem that is common to many of us of American descent– That is, trying to locate records in the ancestral village of origin in Europe. From the Word War II registration that is online for your ancestor Bozo Pakaski, it appears that he stated that he was born in 1890 in Srpki Krstur, Yugoslavia and other records show that he was the son of Milan Pakaski (born in 1860) and Sofija Masic (1865). Perhaps the moderators of this web site will be able to tell you how to go about finding records from that location. Do you know what religion your ancestors were? That may help to identify whether church records are available. Good luck to you!
Hi Jan,
no records are available online and data from civil vital records is subject to privacy laws of the Republic of Serbia – you need to prove you are a descendant and authorize someone to ask for information/documents via official request in municipal offices and state archives in Serbia.
If you provide more info – birth year, surname, birth place, we can direct you further.
Karlo,
pretpostavljam da imas i deda-strica Miroslava. Ako je to tacno onda smo rod. Moja baba Savka tvoj pradeda Njegos, njihova sestra Zorka, brat Vlada,brat Milos i brat Strahinja-Strajo su svi deca Gavrila i Jovanke Borisavljevic. Majka im je Vasa Kulic, druga zena Mihajla Mica Borisavljevica, nakon smrti prve zene Stoje Plavsic. Ja sam procitala "Kazivanje Borisavljevica" i iz njega jedva spojila sta s cim ide, jer rodoslov nije napravljen, vec je svakome ostavljeno da ga sam sklapa ako uspe da poveze stvari koje su vrlo nepovezane i ponavljaju se na raznim mestima razlicito. Ako spadas u ovu "granu" onda mozes biti ponosan, jer je Jovanka tvoja pra-prababa bila jedan od osnivaca Kola srpskih sestara i zbog svoje aktivnosti tokom I sv. rata su je 1918g ubili Austrougari. Strahinja-Strajo je bio narodni poslanik Zetske banovine u Narodnoj skupstini Kraljevine Jugoslavije. Mogu se naci i stenogrami njegovih govora u skupstini. Ja sam baba Savkina unuka mladja cerka Branislava Tubica najmladjeg sina. Ona je imala 3 sina i 3 cerke: Vasilija, Momcila i Branislava, Zagorku, Nadu i Ljubomirku. Samo je Ljubomirka ziva od njih. Njen muz je bio Gojko Tubic iz Sjenice. Oboje su ubijeni tokom II sv. rata. Deda Gojko je bio predsednik opstine Sjenica od 1921-1924 i Predsednik Demokratske stranke Davidovic-Grol. Istrazujuci rodoslov Tubica "skrenula" sam u Borisavljevice tragajuci za podacima, pa sam uspela da spojim 9 kolena, medjutim tu nedostaje nekoliko kolena izmedju Popa Jevrema i Borisava, sigurno bar 4. Mogu da ti posaljem ovo sto sam izvukla. Ja imam sina od 17 godina zove se Mihajlo. Mozes mi se javiti u svako doba ako te zanima vise. Sudbina im je uglavnom tragicna. Pozdravi tvoju familiju, a moje rodjake! Da li je ziv deda Zdravko?
Pozdrav!
Na samom početku ću reći da ne posedujem konkretne podatke koji bi kazivali o najdaljoj istoriji severnodalmatinskih Erakovića, ali ću i reći da dosta toga još nisam pročitao.
Navešću kojim podacima uopšte raspolažem, kako bi bar posredno mogao izvesti privremene zaključke, a razjašnjavanjem porekla i grananja Erakovića sv. Nikole biće, mislim, dosta toga drugog rešeno.
Sada sam u fazi prikupljanja tako da su ovo samo delimični rezultati (kurziv i istaknute reči i brojevi su u izvoru):
1.
''Породице далматинских Срба'' Александар Бачко, Београд 2008., 170. стр.:
«Ераковић Братишковци св. Никола 76 (11) Спадају у старије насељенике у Братишковцима, досељене после Вулиновића, Лалића и Огњеновића. Њихово насељавање се одиграло крајем 17. или на самом почетку 18. века. Постоји мишљење које није проверено, да су пореклом Црногорци.
Глигорије и Петар Ераковић из Братишковаца су били међу ђацима прве генерације братишковачке школе 1847. године. Глигорије је био један од црквених тутора у Братишковцима пре Првог светског рата. Имају породичне надимке: Кувачовићи (Кувачевићи) [, – hijerakul] Глигорићи, Либрине, Поткршани, Симићи и Алексићи. 303:108; 25:272, 278, 292, 295, 296, 299, 300; 211: 291; 14:234; 278:156; 76:111, 132, 133, 134; 151:157; I; Б.МА; К.В.
Ераковић Скрадин / Међу Србима исељеним 1758. године из Далмације у Русију био је Марко Ераковић из Скрадина. Нема их више. 105:222; 103:82; 151:157
Ераковић Штиково св. Ђорђе 112 (17) Преци ове породице насељени су из Босне. Њихово досељавање свакако се одиграло крајем 17. века, а не ''после 1750. године'', како се у појединој литератури наводи. 303:108; 211: 289; 161:50; 151:157; I; II; Г.И.»
487. – 503. – 505. стр.:
''Публиковани извори'':
303) Шарић Борислав ''Буковица и Котари'' Београд 1998.
25) Бјелановић Живко ''Рјечник антропонима Буковице'' САНУ, Одељ. jез. и књиж., Ономатолошки прилози, књ. 10, Београд 1989.
211) ''Попис досад утврђених имена епархија српскоправославне епархије далматинске који су страдали за време II светског рата од 1941. до 1945. године'', Косовска народна читанка 1989., Далматинско Косово, Шибеник – Београд 1989.
14) Бабић Иван ''Скрадин и његово подручје у прошлости'', Скрадин 1986.
278) Урукало Миливој М. ''Виноградарска лексика Братишковаца'', Институт за јужнословенске језике Филозофксог факултета у Новом Саду, Нови Сад 1982.
76) Доброта Радослав ''Братишковачка парохија'', Богословље, издаје Православни богословски факултет у Београду, год. XX (XXXV), св. 1 и 2, Београд 1976.
151) ''Лексик презимена С.Р. Хрватске'', 1976.
105) Јачов Марко ''Сеобе Срба из Далмације у Русију 1758. године'', Београд 1986.
103) Јачов Марко ''Венеција и Срби у Далмацији у 18. веку'', Земун 1987.
161) Марковић Мирко ''Динара као сезонска планина сточара сјеверне Далмације'', Зборник за народни живот и обичаје, књ. 51, Загреб 1989.
Do oktobra 2009. mislio sam da je među tamošnjim Erakovićima zastupljena isključivo slava sv. Đorđe. Opet, do pre čitanja knjige g. Bačka (30.I 2012.), pretpostavljao sam da je slava sv. Nikola neuporedivo manje zastupljena od sv. Đorđa ali se ispostavilo da je skoro jednaka kao i da su ove dve slave Erakovića, prema gore iznesenim podacima, precizno raspodeljene na dva mesta: Bratiškovce i Štikovo.
«Za Erakoviće se priča da su se naselili iz Crne gore sa Njeguša iz jednog dela koji se i danas zove Eraci [izvesno, reč je o njeguškom selu Erakovići – hijerakul]. Njeguši se nalaze ispod Lovćena na putu Kotor – Cetinje (700 m n/v). Postoji i priča da su oni u Štikovo došli dosta pre Vujevića i živeli na mestu današnjih Erakovića i kod Jezera u Kozjaku. Nazivali su se Serdari. Međutim zadesila ih je neka bolest od koje su skoro svi pomrli a oni što su ostali odselili su u okolinu Zenice (BiH) odakle je jedan od njih bio oženjen. U ovoj verziji priča se da su se Erakovići posle nekog vremena (pominje se 100 godina) vratili na svoja imanja u Štikovu.»
Interesantno je da se u ''Шематизму православне митрополије и архидијецезе дабро-босанске за 1884, 1885 и 1886. годину'' (Сарајево 1886.), jedini Erakovići čija je slava sv. Nikola nalaze u Travniku (u to vreme u Travniku su živeli još Erakovići sv. Stefana, Eraci sv. Nikole i Jeraci sv. Stefana). Iz tog razloga pomišljam da ovo odseljavanje «u okolinu Zenice» možda stoji u nekoj vezi sa prebivanjem u Travniku 80-ih god. 19. veka.
«U Hrvace je kasnije stigao Petar Kekez(ović) s 20 osoba u nekoliko obitelji. On je obnovio kuću i obradio zemlje u Zelopčićima i u Vojvodinu docu (50 kanapa). U ispravi općeg providura (1697.) granice su bile: od istoka Jezero i Jankovića kuće, sa zapada brdo, a sa sjevera zemlje Filipa Marasovića, koji je stigao prije Kekeza i Filjevića (iz Livna), a s juga Mate Zoričić (Zorica) iz banderije Mušterića.
To nije bilo po volji Mušteriću, a ni Cvitkoviću. Stoga su mu htjeli oduzeti posjed i dati ga Tomi Erakoviću. Kako je Knezović sagradio utvrdu od suhozidine ("sarampol") i dvije kule, državna je vlast zabranila diranje u njegov posjed.
U seobi Hercegovaca u Sinjsku krajinu (iza 1691. g.) naselio se i harambaša Cvitković, gdje je nastavio službu vođe naroda, iako se dio njegova naroda naselio u Satriću i Potravlju. S njim je moguće stigla obitelj Lovrić (braća Vinko, Pavao i Frano), vjerojatno iz Mostarskog blata i smjestila se iznad Mušterića kuće, gdje su i danas. Godine 1697. dobili su male zidine i samo deset kanapa zemlje iznad puta prema Plišivici.
Ako bismo usporedili prezimena u Hrvacima s obiteljima u Hercegovini 1743. godine, odatle su stigle ove obitelji: Cvitković, Kekezović, Bošnjak, Babić, Vuletić, Ančić-Aničić, Lončar, a iz Livanjske krajine Romići, iz Poljica Pletikosići, Ban(ovci) i Pezeljevići, a moguće i Žulji.
Prema katastru mjernika Piera Rossija, ban-derija Hrvace bila je 1693. godine pod vlasti harambaše Grgura Cvitkovića, a obuhvaćala je 1025 kanapa obradive zemlje.
Mir u Srijemskim Karlovcima (1699) značio je, doduše, prekid razaranja i ubijanja, ali je granica, osobito Cetinskim krajem, bila neprirodna: išla je ravnom crtom od Vrlike prema Sinju, tako da je veliki dio sela Hrvaca vraćen Turskom carstvu, i to njegov plodniji dio. Stoga je dio stanovništva Hrvaca, a i Glavica, prešao na Muć pod vodstvom harambaše Cvitkovića, kako je upisano u katastru iz 1709. godine. To su bili Vinko Lovrić "siromah", Ivan Stipanović, Knezović, Božinović, Doljanin, Terzić, Vukman, Bošnjak, Romić, Šarić, Ra-danović, Strmić, Ćurčija, Lončar, Babić, Lalić reč., Armanda, Eraković, Pletikosić, Crnčević, Banović, Mušterić, Buljac, Malovan, Kekezović. Na Muću su dobili malo zemlje, tek toliko da se prehrane.»
DUSAN T. STULIC ''SPISAK POJEDINIH SRPSKIH PRAVOSLAVNIH POSJEDNIKA I PAROHIJANA U BUKOVICU, KOJI SE POMINJU U DOKUMENTIMA U XVI, XVII, XVIII I XIX STOLJECU…''
«E
92. ERACOVICH IOAN, RODJ. OKO 1730, POMINJE SE NA DOKUMENTIMA 1757, 1776, 1778 I 1779 GODINE.»
«Na Ilindan 1758 godine, krenula je prva kolona iz Popine prema Rusiji koju je predvodio episkop Simeon. Prema izvorima koje je objavio Marko Jacov u svojoj knjizi *Venecija i Srbi u Dalmaciji u 18 veku* tom prilikom je sa episkopom krenulo 126 Srba iz Dalmacije medu kojima se pominju Nikola Dobrović i Petar Mandić iz Bratiškovaca. Gledajući porjeklo prezimena, samo na prvi pogled se ne bi složili sa ovom činjenicom, ali kada se zna da je bratiškovacka parohija u tom periodu pa i mnogo kasnije u svom sastavu obuhvatala i selo Čista Mala onda je sve mnogo jasnije.
U istom izvoru se pominje i da je iz Skradina put daleke Rusije krenuo Marko Eraković, zatim Jovan Dragićević zvani Manojlović i sveštenik Dobrota Misailović. Samo u domenu pretpostavke, ali ne i nemogućeg se može staviti znak jednakosti između ove dvojice zadnje pomenutih i sveštenika Jovana Manojlovića koji je protjeran iz Bratiškovaca i zatvoren i Misaila Dobrote, rodonačelnika svešteničke loze Dobrota.»
«Prema našem ljetopisu iz 1892 [možda iz 1792. ? – hijerakul] godine poslije Vulinovića doselili su se Lalici, koji su imali svoje posjede i u selu Gorice, tako da od njih potiču sve porodice Lalica u Goricama. Nakon njih dolaze Ognjenovici, koji danas žive u Kaknju,pa zatim Dobrote,Erakovici,Manojlovići,Kricke i još svi ostali, Karbuve, Trobonjače, Vrcka, Skrobonje, Urukalo, Lemići, Pjevalice,Baljci tako da je pocetkom 18 vjeka bilo formirano selo Bratiškovci. Ovdje trebamo napomenuti da prezimena Lemić i Vrcka nisu više zastupljena u selu i selo trenutno sačinjava 12 prezimena.»
«Po molbi porodice Krička, poreklom iz sela Bratiškovci, zaleđe Skradina, opština Šibenik, koji slave Svetog Nikolu, saradnici “Vesti“ su ispitali njihove korene.
U razglednici rodnog sela Bratiškovaca dobili smo ono najdragocenije – popis porodica i prezimena sa krsnim slavama koje su iz njega potekle: Dobrota, 8 porodica, slava Sv. Nikola, Manojlović, 10 porodica, slava Sv. Nikola, Eraković, 10 porodica
[jedno domaćinstvo manje u odnosu na podatak iz popisa u Hrvatskoj iz 1948. (''Leksik prezimena S.R. Hrvatske'') – hijerakul], slava Sv. Nikola, Trobonjača, 8 porodica, slava Sv. Nikola, Urukalo, 15 porodica, slava Sv. Nikola, Skrobonja, 9 porodica, slava Sv. Nikola, Karabuva, 8 porodica, slava Sv. Nikola, Lalić, 2 porodica, slava Sv. Đurađ, Baljak, 8 porodica, slava Sv. Đurađ, Pjevalica, 8 porodica, slava Sv. Jovan i Kričke – najbrojniji sa 25 porodica i slavom Sv. Nikola.»
Neka pitanja o Erakovićima sa slavom sv. Nikola
I
Erdeljanović je svojevremeno u Banatu, kod Bele Crkve, pronašao Herakoviće-Arvatove iz Hrvatske čija je slava sv. Nikola. Kako je politika Vojne Krajine bila takva da oficirske porodice često budu premeštane u potpuno suprotne krajeve, tako sam pomislio da su žumberački Herakovići pre ''Unije'' [11.VII 2013.: do nedavno sam poistovećivao unijaćenje i grkokatoličanstvo, ali to je odraz mog nepoznavanja istorijskih procesa] imali slavu sv. Nikola, pod pretpostavkom da su pomenuti južnobanatski Herakovići uopšte poreklom sa Žumberka, ako se već zna da su iz Hrvatske (januara-februara 2010., u facebook-grupi ''Bratstvo Eraković'', Aleksandra Saša Eraković je izvela jednu zanimljivu hipotezu: «Hrvatski izvori navode ime IVAN Erakovic a neki drugi JOVAN Erakovic, najverovatnije se radi o istom.
[…] nash chukundeda zvao se Ivan Erakovic, da bi posle njegovom praunuchetu-prvom pa drugom (mojim strichevima..) takodje dali to ime ali sad ne Ivan vec Jovan. […] moguce je da neki od Erakovica koji danas slave Sv. Jovana Krstitelja su u stvari isti ovi koje austrijski izvori navode kao Uskoke iz reda Templara – Sv. Jovana, tzv "Johanitere".» i time otvorila pitanje povezivosti žumberačkih(?) Herakovića i Erakovića iz okoline Šapca i Koceljeve čija je slava sv. Jovan).
Pošto se u porodičnim predanjima tvrdi da su Erakovići Bratiškovaca i Štikova istog porekla (iako različitih slava), onda otpada moje ranije mišljenje da bi današnji severodalmatinski Erakovići sv. Nikole bili možda ''ostatak'' jedne prastare migracije Herakovića koja je započeta recimo negde u 15-16. ili 17. veku iz Hercegovine, koja bi zatim išla preko severne Dalmacije i Like, da bi se završila na Žumberačkom gorju gde je dala plemiće. Nije isključeno da je takva migacija ipak postojala (V. Skarić, E. Ljubović) ali da nije imala dodirnih tačaka sa istosmernom migracijom predaka (štikovljansko-)bratiškovačkih Erakovića.
Pored navedenih fragmenata (kao što su podaci o Herakovićima iz Kusića (Bela Crkva, Banat) – Sv. Nikola, o Erakovićima iz Travnika – Sv. Nikola, i Erakovićima iz Bratiškovaca – Sv. Nikola), postoje još dva možda i najznačajnija podatka:
1.Savo Nakićenović u svojoj knjizi o Boki Kotorskoj navodi da Eraci iz Radovanića (Luštica; u nekim izvorima piše i ''Radovanovići'') slave sv. Nikolu, da su došli iz Hercegovine oko 1620. godine i da su se ranije nazivali i Erakovićima. Pod uslovom da slava nije menjana (iako su temelji crkve Sv. Nikole u Radovanićima još iz, ako se ne varam, 12. ili 13. veka, to mislim ne mora značiti da su Eraci u Boku došli sa nekom drugom slavom koja nije sv. Nikola), a prethodno da su Nakićenovićeva obaveštenja tačna, to bi značilo da su u 17. veku na potezu Boka – Hercegovina postojali Erakovići čija je slava sv. Nikola. Ono što je slabije uočljivo jeste da u knjizi Eraci i Bosnići uvek stoje zajedno. Možda je to bilo uslovljeno samim položajem (Bosnići kao najbliže komšije Eraka?), ali mogao bi se steći i utisak da su Bosnići i Eraci možda u nekom srodstvu. Iako bi Bosnići u Boku došli 50 godina nakon Erak(ović)a i to iz Bosne, to ne bi odmah značilo da je (potencijalno) srodstvo nastalo kasnije, orođavanjem, usled blizine stanovanja na Luštici. To me je navelo da počnem tražiti sve o bosanskom poreklu prezimena Bosnić kako bi pokušao pronaći, ako ništa drugo, bar posredne elemente koji bi se mogli odnositi na daleku prošlost luštičkih Eraka.
– U ''Презимена у Црној Гори'', na 165. strani, pronalazim nekoliko detalja koji mi nisu najjasniji: «ЕРАК, у 16. в., раније ЕРАКОВИЋ, сишли из Бањана у Радовановиће (Тиват); Б: Б 275, 357; Херцег-Нови; Б: чет, ХНР.». Iako se jasno vidi da su podaci preuzeti iz Nakićenovićevog rada, nejasno je zašto je stavljen 16. vek ako je Nakićenović naveo 280 godina kao odrednicu dolaska porodice Erak u Boku. Računanjem 1900(kada Nakićenović istražuje Boku) minus 280 dobija se približna 1620. godina. Razumljivo je možda ako je 16. vek uzet kao neki duži period koji je blizu u odnosu na tek započeti 17. vek. Drugo, Nakićenović nigde ne povezuje Erake (a ni Bosniće) sa konkretnim predelom kao što su Banjani, već samo navodi Hercegovinu, što je širi pojam. Problematika je specifična ako se iza ''из Бањана'' (V. Miljanić) i ''из Херцеговине'' (S. Nakićenović) krije direktno povezivanje porekla luštičkih Eraka sa poreklom njeguških (H)erakovića, mada u tom slučaju podaci zalaze u protivrečnost direktnog povezivanja 16. veka sa Njegušima odnosno 1620. godine sa Hercegovinom, s obzirom na poznate pretpostavljene lokacije prebivanja Bogutovića-Đurđevića tokom 14-15. veka. ''чет'' znači, izgleda, «Чет – Мирко Барјактаревић, О ПЛАВУ ЧЕТРНАЕСТОГА ВИЈЕКА, ауторско издање.», dok je «ХНР – Регистар матичне књиге рођених, католици, Скупштина општине Херцег-Нови.». Da li to znači da se u Barjaktarevićevoj (još ne objavljenoj?) knjizi upravo nalaze Banjani kao predeo koji se odnosi na luštičke Erake? U tom nekom slučaju, u Banjanima su možda ipak, u 16.–17. veku, postojali neki Erakovići Sv. Nikole ali se o njima još uvek ništa ne zna.
– Još nisu razjašnjeni tragovi izvesnih Herakovića iz Lješevića (Grbalj), a koji se smeštaju u 1. polovinu 16. veka (R. Kovijanić ''Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim spomenicima (XIV-XVI vijek)'', 1. knj., 48., 49. str.). Iako se sam Kovijanić nije usuđivao da definitivno poveže Lješevićevske sa Njeguškim Herakovićima (postoji određeni broj zajedničkih segmenata koji zaista upravo na to upućuju), ima se utisak da su u nekim radovima, kao na primer kod V. Kostića ili u Miljanićevom leksikonu o prezimenima (možda baš preko ''у 16. веку'' ?), upravo ove dve grupe Herakovića (u Lješevićima i u Njegušima) gotovo poistovećene. Ostaje da se utvrdi postoji li i veza između Nakićenovićevih Erakovića iz Hercegovine i Herakovića iz Lješevića.
2. Aleksa Ivić – sve je počelo 1.IV 2008. kada je prof. Nikola Laketa na http://www.trazimo.info, u temi pod naslovom ''ERAKović'', napisao: «ERAKOVIC,su porijeklom iz Cadjara pod Orlinom.Tu [/ = u značenju novog reda – hijerakul] su dosli da zive u drugoj polovini 14 vijeka ili u prvoj [/] polovini 15 vijeka,prije nego sto su ispod planine [/] Njegos otisli da zive na Cetinje. Mozda je neki clan [/] ove porodice ERAKOVIC otselio u Zumberak medju [/] 350 srpskih porodica koje su se tamo naselile nakon [/] turskih osvajanja tokom 16 i 17 vijeka.». Tada sam prvi put saznao za Čarađu i Orlinu. Drugo otkriće je usledio 31.VIII 2008. pismom g. Bratislava M. Đurovića u kojem su bili izvodi iz knjige "Српске породице војводства Светог Саве" od prof. Novaka Mandića Studa: «"Heraković su iz Čarađa pod Orlinom, gdje su u drugoj polovini XIV i u prvoj polovini XV vijeka boravili prije nego što su "ispod Njegoš planine" оdselili na Cetinje. Možda su neki iz Čarađa odselili u Žumberak. U Žumberku se pominju i druge porodice iz Hercegove zemlje a koje se javljaju i u dubrovačkim izvorima:…….". [/] /ovde se poziva na izvor: Aleksa Ivić, "O prvoj srpskoj seobi u Žumberak", Zagreb , 1920, 8"»
Nakon toga sam, čini mi se negde na internetu, saznao i za Vladislava Skarića koji je takođe istraživao naseljavanje Žumberka i koji takođe spominje naše prezime.
Trenutno pokušavam prikupiti građu pomenutih autora.
Kroz prethodnu hipotezu o svetom Nikoli kao staroj slavi žumberačkih Herakovića, a onda i preko Nakićenovićevih Erakovića iz Hercegovine koji bi takođe imali istu slavu, postavio bih pitanje da li je reč o istom rodu, tj. da li bi Herakovići iz Žumberka i Eraci iz Radovanića mogli zajedno poticati iz Čarađe?…
as far as I know the full archive of Privrednik was moved to Belgrade together with its headquarters – so the original paper records – which will include evaluation sheets, recommendation letters, registers of cadets as well as any/all correspondence between the association and the family, caretaker, employer or the parish priest will be in one of the state archives in Belgrade,Serbia. Give me a week or two to confirm where the records are exactly, their catalog description and the terms under which they can be researched and I will post you the answer here.
I will forward your question to our team member for Serbia but if their birthplace was *Austria* I doubt anyone was born in Belgrade.
The misconception that your ancestors came from Serbia is the result from them trying to articulate to the best of their abilities the fact that they were Serbs/Serbian, especially if they came from places like Croatia or some other territory where they were minority population and their true ethnicity would have been recorded or in US interpreted based on their country of origin.
As for Belgrade as place of birth – I have looked at and reviewed literally thousands of US censuses, draft registration cards, ddeath certificates and other documents of ethnic Serbian emigrants that state *Belgrade* as place of birth. In all but one cases that inforamtion was incorrect. :))))
If you have any original documents like ship manifests or certificates please either post them or send them to my email to be reviewed. It is much easier for us to help once we have established what info after emigrating is there and which of it needs to be checked against period records for territorial distribution of a surname and available public records relevant for researching ethnic Serbs – like Privrednik database and WWII victims records.
You can read more on these in our research section under *Serbian Genealogy* here:
because Austria as country of origin does indicate it relates to how you should be researching your ancestors.
Hope this helps and welcome to Rodoslovlje. 🙂
I will also update this thread when I check period records for the surnames you listed , it may take about a week to do that.
Yes, full first name MIHAJLO / MIHAILO was often shortened to MIĆO or MIĆA.
About household numbers – when a member of a family commune – *zadruga* moved out of the primary home ( for instance there were two brothers and the younger one was getting married or came into some money) , he would build himself a new home in closest proximity of the primary home – so often relatives from same family lived in consecutive numbers. The household numbers in that area that are in church vital records throughout XIX century and in Privrednik database remained unchanged until after WWII.
I will look up the Gornje Dubrave available records, I think I found and looked at some but need to backtrack what I researched before I can give you an accurate answer. 🙂
As for contacting dr. Zatezalo – I will try to do that for you again – you need to understand that any *outsider* contact with any Serbs or their organizations in Croatia – by outsider here I mean someone who does not contact them through a reliable or known person – usually gets no answer. Same goes for the church, and this is down to the reality of Serbs in Croatia – they still get intimidated and provoked on daily basis, even with only so few of them who live there today.
You always need to attach a recommendation from your priest if your family is still Serbian Orthodox, or find some relative who knows someone personally there who will contact them on your behalf.
If it is any consolation – I have never received any reply from *Prosvjeta* either, and I even offered to translate stuff for them for free. :)))
So far the most help have been priests from Eparchy of Upper-Karlovac, and we at Rodoslovlje have the blessing of their head, vladika Gerasim, to help and assist people who are looking for ancestors from the territory covered by their parishes. Your ancestral parish of origin belongs to this eparchy, so I will try to see if there are any other sources the church can help you with – they have no vital records in their posession, unfortunatelly, none have ever been returned to them (unlike the records of Roman Catholic Church in Croatia).
Do you have info on immediate family members and whether they remained in Gornje Dubrave after the WWII?
Do you know about the members of these two families from the households you have the number for who were killed during the WWII?
Any other names of siblings or relatives who also emigrated you know of?
I think I was helping someone with family from Gornje Dubrave, and trying to explain how with so many original records destroyed, whenever doing genealogy in that area people need to keep in mind that what we can do is – reconstruction of a family line, in most cases only partial. If you have copies of church records (which is awesome btw) or locate relatives in the old country it is easy to go back at least one generation into the past for those who emigrated – most people over here know their ancestors back until around 1850 without any effort. From there further into past, only painstaiking reconstruction from available original sources will bring you more information. Reconstructing only one parish or a family line from one household takes months. So – be patient. :))))
I will review the documents – so far I can see that there is a correction of the translation of the birth certificate to be made – the column *marital status* ( брачност или небрачност ) relates to whether the parents of the child were married or not and not he as your uncle interpreted it – this is because Serbs had to serve obligatory military service before they could obtain the written permission from the regiment command to get married by the church.
I will repost your query on the boards where historians and history teachers from Serbia hang out. Based on military records your ancestor may have been initially presumed dead as he was MIA, and the later additional note may have been the result of military authorities receiving new information about him – there should be a paper trail and you need to examine the full archival holdings from his army unit/command -all memos and correspondence.
As for the Military Archive in Belgrade – I have not contacted them personally yet but will make a few calls and see if I can find out that way about which records exist and where. If that yields no results, you may have to fill out an official request for information and pay them a fee for that to get their official reply.
Without your help, yugaya, I would never have known that — thanks. I do see my Uncle's translation doesn't make sense in the context of the document. So, were Sava and Smiljana Mikasinovic actually married at the time of my Djuro's 1877 birth, or were they just intending to marry later, after receiving permission?
"Also there are a couple of name spelling variations used in the family: Hirchberger, Hirshberger."
this are "americanized" variants and misspellings of the german name Hirschberger (deer-mountainer).
"Church books for Kukujevci are at St.Michaels-Werk church in Vienna." must be a not correct info, i don´t know such a church in Vienna and why should they have the books? http://www.dvhh.org/syrmia/village/index.htm
We do look-ups of available records in this e-archive for members of "Rodoslovlje".
( in immigration documents rarely is the exact place of origin listed – usually it is a larger municipal or parish centre.)
Dr SRZENTIĆ is listed in the memorial book of Serbian volunteers 1912-1918, tto have taken part in foreign medical volunteer missions on the side of Serbia during the WWI ( 1914-1918). His place of origin listed in that book is Boka Kotorska, Montenegro and he is identified as a doctor.
Boka Kotorska is a bay and BUDVA town is part of the same coastal region of Montenegro.
I found family SRZENTIĆ in period records in first half of the XX century living in that region, in villages PETROVAC (Budva municipality) and SOTONIĆI ( Bar municipality). You ought to look for relatives in these locations there is probably someone still residing in the birthplace of your ancestor from the same family.
( local forums in local languages, local media outlets, localized family/town facebook groups, contact via Serbian and Montenegrin organizations in USA, as well as Serbian Orthodox Church is recommended. I suggest you post on the Cafe Del Montenegro website forum : http://www.cdm.me/, among other places – best chance for someone to reply to you in English)
– The reason why his *country* of origin is listed in immigration documents as *Dalmatia* is because that is what these territories were jointly called under foreign rule (occupation).
Balkan Wars ( First Balkan War and Second Balkan War) took place in 1912. and 1913. , so the years you are referring to (1908. and 1909.) when he took part in missions in the region were not during them . 🙂
from an article "SERBIAN AMERICANS" by Bosiljka Stevanović on first Serbian immigrants and their organizations in late XIX century, a passage on early Bokelji immigrants ( immigrants from Boka Kotorska, Montenegro) where dr Srzentić is mentioned as one of the pioneers :
The First Cultural and Fraternal Organizations
We have no information on the number of Serb immigrants in Chicago in the late nineteenth century. They began to settle in the city in the late 1880’s. During the Columbian International Exposition, Chicago’s first World Fair held in 1893, the city organized a public event involving the participation of all the ethnic groups living in Chicago. We know that “there were enough Serbs to join the ‘Parade of Nations’ as Serbians—flag and all—after winning a protest against being classed as ‘Austro-Hungarians’ and later grouped with many others as just ‘Slavs’.”2 The need and capability of the local Serbs to promote their specific ethnic identity on this occasion reflects the earliest efforts of the Chicago Serbs to act in an organized manner.
The founding of the first Serbian cultural organization in Chicago is associated with one of the first Serb immigrants in this city. His name was Ivan Vučetić. He was a Serb from Budva, one of many Serbs from Boka Kotorska (Bokelji) that had arrived in America during the first period of immigration in the nineteenth century. Most of the Bokelji had settled in the coastal areas around New Orleans, New York, and especially San Francisco. During the Gold Rush, some of them settled in California’s hinterland and Alaska. Others sought jobs in mines and industrial centers and established communities in Butte (Montana), Douglas (Alaska), Chicago, etc. The Bokelji were later joined by immigrants from Herzegovina and subsequently by many more from Serbian lands within Austria-Hungary. Vučetić and his fellow Bokelji living in Chicago decided in 1878 to establish a cultural and educational club, which they named Obilić. As the membership of the club grew, in 1881 the organization was renamed and reorganized as the cultural club; it was transformed into a fraternal society called the First Montenegrin Benevolent Society (Prvo crnogorsko dobrotvorno društvo).
3 The society was mentioned in the minutes of another Serbian society founded in 1880 in San Francisco, the Serbian-Montenegrin Literary and Benevolent Society (Srpsko-crnogorsko literarno i dobrotvorno društvo), which welcomed the establishment of the Chicago organization. As the San Francisco society had already been registered, they assisted the new organization in Chicago by sending them their charter and by-laws.4 In 1895 the Chicago fraternal organization changed its name to Serbian Unity (Srpsko Jedinstvo).
By the last decade of the nineteenth century, there was a number of local and regional Serbian fraternal organizations in America. The biggest were the Serbian-Montenegrin Literary and Benevolent Society in San Francisco, Serbian Unity in Chicago, United Serbs (Sjedinjeni Srbi) in New York and Serbian Unity (Srpsko jedinstvo) in Butte. The Chicago organization was the first to attempt uniting all Serb organizations on the national level. The initiative came from Špiro Srzentić, former editor of the San Francisco newspaper Liberty, and was publicly advocated by Vasa Dinić, former president of United Serbs. In 1899 the Chicago organization began lobbying for unification, which was later accepted by three of the above-mentioned organizations, but not by the one in San Francisco. It seems the federation was formally established in 1903. It was based in Chicago and named the First Serbian Fraternal Benevolent Federation (Prvi srpski bratski dobrotvorni savez) or FSFBF.
3. The First Serbian Fraternal Benevolent Federation
The San Francisco society did not join, probably because at that time it was better organized than other Serbian organizations in America.5 This was due to the fact that San Francisco had for several decades been the home of one of the oldest and most numerous Serbian communities in America. During the last two decades of the nineteenth century, San Francisco was the most important Serbian-American cultural center and the home of the first Serbian newspapers published in America: the short-lived Serbian American (Srbin Amerikanac) began publication in 1893, at the same time as Liberty (Sloboda), founded by members of the Serb-Montenegrin Literary and Benevolent Society.6Liberty was for some time the only Serbian newspaper in the country. For several years the San Francisco-Oakland area had two Serbian newspapers: Liberty and Serbian Independence (Srpska nezavisnost) [End Page 36] established in 1904. Both newspapers featured a number of articles on the FSFBF.
When the process of establishing this federation began in 1899, Chicago had no Serbian language newspapers, so Liberty from San Francisco was asked to act as their unofficial organ. This cooperation lasted until 1903, when Liberty published one of its last articles regarding the activities of the FSFBF—its annual convention held in August 1903. The article gives us an insight into the organizations that were members of the federation at that time: Serbian Unity (Chicago), United Serbs (New York), Serbian-Slavic Benevolent Unity (Anaconda), Serbian Unity (Butte), Serbian Benevolent Society (Angels Camp) and Serbian Benevolent Unity (Los Angeles).
By this time, a competing federation of fraternal societies had been established in Pittsburgh by Serbian immigrants, mainly from Krajina, who were arriving in large numbers at the turn of the century. Most of them settled in Pennsylvania and found jobs in the mines and steel mills located in this area. Their organization, established in 1901, was called the Serbian Orthodox Society Srbobran (Srpski pravoslavni savez Srbobran). This was the only federation that had a religious marker in its name. Initially, its official organ was a newspaper titled The Srbin (Srbin), published in Pittsburgh, and publicized as “the only Servian weekly newspaper in Eastern States in the U.S.”
Thanks so much for all the information. I only speak English so I'll have to find ways to interpret many of the web pages. Now that I'm a senior I don't facebok either. I will try the best I can to research the surnames and find a living relative.
In reading my Great uncle Spiro's papers, it says he was in the Serbian Army as a surgeon during the Balkin Wars. He was also in the USA Army during WW! and wrote an article about the wars in the Medical Sentinel, March 1917, called observations in Servia. He was also part if a Red Cross inspection team visiting Budua in 1921 to view the war torn Europe.
Is there a way to find out information about his brother Steve, mayor of Budua during WW1 ?
Thanks again. I may have more questions later.
You are very helpful and I am so grateful for your help. In reaing more about Spiro Srzentic when he returned to Budua in 1921, he received his grandfathers very valuable gold watch. Later he donated it to the Smithsonian in Wash. DC.in 1947. It says his father a navigator aboard merchant ships, carried the watch to California after the crew left the ship in New Orleans in search of gold during the California gold rush.
So my guess is that Milan is not Spiro's father. But he could be Stevan's relative or one of Spiro's other brothers, etc.
I can send you these articles about spiro if you wish.
Thanks again
You will have to contact the archives in Kragujevac. Please check the Learning Center and FAQ for more info.
@knindza, molim kreiraj novi konac na foruma.
Thank You for registering and posting this, hopefully your relative will see it. 🙂 I will repost it on our facebook page as well as on ancestry.com too to make it more visible.
Hvala vam Momire puno na javljanju i informacijama.
Hello. I sent off an email to the vojvodinacafe managers to ask if this site is the correct one for asking questions about my family, but no response. I looked at the forum guidelines and I can't find an English translation. Is it OK to just post a message in English and hope someone can read it ? Is this site an approprite site to ask such questions about my family ?
Also, is Budua, Dalmitia now caled a different town ? I have a photo of the city in 1900 and it looks like a penninsula sourounded by water on 3 sides. file://localhost/Users/carlsargent/Desktop/IMG_0009.jpg
I have some information that might be helpful written from Dr Spiro Sargentich(srzentic) in 1914. " In September 1914 I was given charge of second base hospital situated at the foot of the lofty mountain Bukulja, touching the northeast end of the renowned little town of Arangelovac. Dr. Tomich, a physician from Belgrade was the superintendant. The hospital comprised two large buildings amung verdant forest. It was the summer resort of Prince Milosh Obrenovich, built 50 years ago. It was a place for rest and recreation for thousands every year from all parts of the country. At the beginning of this war the two large buildings were convirted into hospitals. The main building could accommodate 450 patients, etc. In September when I arrived there were few patients" As Austria was preparing for a new offensive, he new things would increase. He said "I am elated over the new system I established in the hospitals, especially the progress of the male nurses."
He goes on about the hospital conditions, and on page 3 lists all the cases at the hospitals by types of injuries. I don't know how useful this might be, but it explains where he served during the Balkin wars.
Thanks for all your help.
Carl
Hello, sorry I have so many questions. I went to the Central Archive in Montenegro, I can't find an English translation. I could see the word director plus several contacts that seem like in cities of Kotor and Budva. Would you recommend I just email them with my questions ?
Is that appropriate ? Same with the Maritime museum in Kotor. They seem to have no email just a phone number on their site. I could write them ?
Can someone please post a link for the actual fonts. I'd like to install them on my pc, make life easier for translations, using virtual keyboard you can pick the letters and then simply change your word font to whatever other font you wish.
Many thanks for the very useful links. I am presently "digesting" all the information. The key words you suggested to me opened new research paths.
All the best,
We offer translation services for members, and one of things soon to be released on the website is a transcibe function and some other tools.
Do you have a place of birth? Popovic is a comon surname.
Pillar Writing Prince Stefan Lazarevic
Prince Stefan Lazarevic (1377-1427), the son of Prince Lazar was a poet and a ruler of Serbia. He had only 12 years when his father was killed in the battle of Kosovo and little Stefan probably never get to learn his dad like he wanted to.
Being a poet as well as the ruler of Serbia, Prince Stefan felt that he had to pay a tribute to his father and all those knights and men that died in the greatest battle of the time. He erected a pillar at the field where two armies clashed with the poem engraved in the cross.
____________
You, the man who walks on this Serbian land, No matter if you are a newcomer or native, No matter who you are or what you are, When you reach this field, By the name of Kosovo, You will see many dead bones, And stony nature surrounding them, And me in the shape of a cross. You will see me standing upright in the center of this field, So you cannot overlook or pass by me, As though I was something idle or insignificant. So please, come near me oh, dear one, And see the words I am bearing, And you will comprehend the reason, How and why I am standing here, Because I am telling the truth to you, No living man could tell you better, I will tell you everything that happened. Somewhere around here there was a great nobleman, Whom all in the land wondered, a Serbian hero Called Lazar, great prince, Constant pillar of the Faith, Open sea of the goodness and deepness of wisdom, Fiery mind and the protector of the foreigners, The feeder of the hungry, gentle for the rough, The counselor and the keeper, Who loved everything Christ loved, Who walked alone by his own will, And with his numerous knights Whom he commanded. Good husbands, brave husbands, Husbands both in words and deeds, Who shone like those bright stars, Like ground covered with colored flowers, Dressed in gold and diamonds, Many selected horses with golden saddles, Along with their excellent riders, Noble and glorious, Like the Shepherds Protector, He leads his spiritual lambs To die in Christ And accept the chaplet of suffering, And take part in the higher glory. Like one the whole army marched, With the great and fine gentleman in front, With good soul and stone-hard faith, As if they saw a magnificent hall or food they approached the enemy, And stepped on a real snake, And killed the wild beast and great opponent Always hungry enemy, Called Amurat and his son, The beast and a child of a snake Puppy of a lion and everything else, And many others with them too. Oh, wonders of God's faith, Brave sufferer was caught, By unlawful Agareninan hands, He accepted the end with dignity, And became the Christ's sufferer, Great Prince Lazar. No one other executed him but The very hand of the murderer, Amurat's son And all this was over, In the year of our God 6897, 12th indict, 15th month, Tuesday, And the hour was the 6th or the 7th, I do not know, God does.
Please read the FAQ first……
Sergej,
I'm sorry but I do not have a place of birth. I'm not sure if he's from Serbia, Croatia or even Bosnia. I am not letting this stop me, it just makes my research take longer. So, I'm just picking a place in the Croatian records because they are available online. I did have a person contact me here in the U.S. thinking that her Great Uncle Vaso Popovich and my Great Grandfather Vaso Popovich were the same person. Her Vaso was from Biskupija, Croatia. There are some similarities but she can't say whether he had a first name that started with a B or not. I was told my Vaso didn't like his first name.
I did find a handwritten example of the Cyrillic alphabet that I saved from the Rodoslovlje site some time ago. Is there a charge for the translation services? If so, can you tell me how much? I will watch for the transcribe function, that sounds very exciting.
I don't know how you send emails to but this is the first post you made here AFAIK.
Bački Sokolac is a small town in Vojvodina, it has no more then 600 people. Do you speak Serbian?
Hello Sergej
I didn't want to say I sent emails to this forum 🙂 I wrote different persons found on many sites … but no answer. And than, I found your forum (I am glad).
I don't speak or write or read serbian but I tried!!! It's difficult:)
I am 47 years old and my dad is 77 – Unfortunatly, he lost memory and would to know more about his origins.
Thank you.
I forgot to add that this was in the birth records dated from 1849-1904.
prezime Kokot se pojavljuje u lici, a većinom su dospijeli u bosansku krajinu iz like, primorja, velebita
*bump*
Please be adviced that you need to be logged in to use the Advanced Search feature.
Cool but will it also post e.g. my posts?
Moja majka je iz Gline (Majske Poljane).
Njena majka se prezivela "Relic" a otac "Smiljanic"
Evo imena koju znam:
Porodica Relic
Stevan Relic (pra deda moje majke ) ; njegovo djece Pavao Relic, Ilija Relic, Mico Relic i Pepa Relic.
Pavao Relic (deda moje majke) : njegovo djece Stevo Relic, Branko Relic, Ruzica Relic, Danica Relic i Ana Relic
Porodica Smiljanic
Todor Smiljanic ( pra deda moje majke) ; njegovo djeca Dmitar Smiljanic, Adam Smiljanic
(mozda imao jos dece ja neznam)
Dmitar Smiljanic (deda moje majke); njegovo dece Milka Smiljanic, Evica Smiljanic,Ana Smiljanic, Nikola Smiljanic, Duro Smiljanic, Mara Smiljanic
Htela bi da znam vise uvezi njih. Bila bi veoma srecna ako me pomognete. Ja zivim u Australiji tako da je veoma tesko da istrazivam drukcije.
Hvala
Pozdrav
Zdravo Zorane
Pleme Sekulara se dijeli na 3 bratstvenicke grupe: Radmuzevici od Radmuza, Dasici po vojvodi Dasi Sekularcu i Vukovici po Vuku Ljevaku. Rmusi su izdanak Dasica koji su dobili prezime po nekom Musu koji je bio ranjen u grlo metkom pa ni posto je ozdravio nije mogao normalno da dise nego je pri tom hrkao(u tadasnjem govoru "rce" bez h) pa po tome je njegovim potomcima ostalo prezime Rmusi. Rmusi i Armusi su isto. Inace ja sam iz Sekulara porijeklom i intresuje me istorija nasih krajeva pa i ovaj forum sam nasao dok sam o tome nesto trazio…. O Sekularu su napisali knjige akademik Miomir Dasic koji dosta iscrpno govori o bratstvima i raseljavanju i ukupnoj istoriji kraja,prof Blagoje Saric i ima knjiga od Radoja Kastratovica iz 66 god koja je interesantna jer on nije bio ucen covjek i knjigu je napisao na osnovu podataka koje je dobijao od najstarijih mjestana koji su ucestvovali licno u dogadjajima druge polovine 19 vijeka a iz usmenog predanja (jer drugog nije ni bilo) znaju pojedinacno o ljudima i dogadjajima vjekovima unazad. Nasao sam i kod P.A. Rovinskog ruskog pisca koji je godinama bio na dvoru kralja Nikole i napisao knjigu o CG u 4 toma da se pominje Sekular ali kratko. I u narodnoj pjesmi "Margita djevojka i vojvoda Rajko"…..potrazi po internetu.
Moji roditelji su iz Otišića, u Rosićima imam neku rodbinu, mislim da se neka moja baba tetka (sa mamine strane) tamo udala. Ne znam da li vas zanima nešto o Rosićima iz Otišica, to bih mogla moje da pitam
Moja mama je od Stojsavljevica iz sela Otišić, kod Vrlike. Ne znam da li ti to nešto znaci
Marija14, this is what I know about Darinka (Rnić) married Jovčić's:
her parents were Obrad and Ilinka Rnic,
with Mirko Jovčić she had 4 children
Desa Jovčić, married Petrović with Pero Petrović (Son of Pane Petrović), they have 3 children. If my memory is good, two boys and one girl
Stevo Jovčić, I think he is married, but no children
Draga Jovčić, married Cvijetić with Mile Cvijetić(son of Cile Cvijetic). They have 2 children, boy and a girl. Girl is Ljilja, I can not remember boy's name. Draga passed away
Mile Jovčić, married with Mira Jovčić, they have 2 daughters, I don't know the names
Both Darinka and Mirko died, Darinka somewhere in 2006 and Mirko in 2009. I'm not sure about the years
Forgot to mention: the marriage license lists Milka's parents names as Johan and Stanna and Eli's parents names as George and Milica. Though I'm guessing the correct spellings would be Jovan, Stana, Đorđe.
Hi Melanie,
Sorry, I cannot be any help to you. I was wondering where you found the Serbian Orthodox birth records on FamilySearch.org. I looked but could not locate them.
Thanks,
Jordan
Also, I visited the graveyard in Dvor and there were Borojević gravestones there. I know this is a common surname. Do you think it is likely that there is some relation?
Hi JT,
When I first launch the http://www.familysearch.org website, I log in. On that very first page, I scroll to the bottom under the All Record Collections and select Continental Europe then Croatia. Next I click on the Croatia, Church Books, 1516-1949 link. My next step is to click on the Browse through 1,421, 560 images link. The next link is Orthodox (Pravoslavna crkva) then Biskupija. The last link is Births(Rodeni) 1848-1904.
According to my note above, it looks like within Biskupija I went to page 390, the first entry on line 21. Does that help? I appreciate your help with this as it makes me tired to look at these and translate what I see. I'm getting better though. 🙂
Melanie
I meant 1849-1904. I incorrectly type the date link.
We opened the Rodoslov system where you can post your family tree. This will make it easier to share and collaborate online.
Any mention of the Family Saint?
We created a new family tree system on our site. This makes it easier to communicate and collaborate. The names and places are correct, no need to cross reference. Perhaps Jugoslava (yugaya), can assist.
You can use the Rodoslov system to create family tree's now on this site. It makes it easier to communicate.
I'll check it out. I'm making my family tree these days, I think a lot of people from Otisic can join 🙂 And it's interesting if you join my tree, because then you make your own family tree and still you have access to mine, and other's people, and there is already a lot of them. I'll see if I can just import here what I've already made there.
I am frustrated at not finding information when others seem to say they can. I do not want to pay people that say they can find these things as I should be able to do it myself. I find myself going in circles.
Vaso Popovich was in the U.S. between 1919 and 1927. I don't find evidence of naturalization so I doubt he had a U.S. passport. I would like to find a copy of his Yugoslavian passport as I believe he would have had to have one in order to come to the U.S. correct?
I was also searching aimlessly as I don't know what else to look for when I found a site that noted the name Popovich showed up in the Parish of Vivodina. So, I know I need to know his religion which I do not. I should know the Slava (if he was Orthodox) but I do not. I know a partial name, date of birth, when he was in the U.S. and that he came from then Yugoslavia. I can't find any ship manifests, census reports, city directories, naturalization records, employement records, passport information, news articles, death records or military records.
I know I've found some Vasos that were noted worthy to be searched on and even some that had a first name that started with a B but no one has gotten back to me from this site. Don't get me wrong, I very much appreciate any help that can be given but I don't know where else to turn. I was referred to a person through the LDS Family Search site but she charges and I can't afford to pay anything right now. I know there is a host of information out there if you only know how to find it. I don't know how to keep myself organized or how to find another lead when all seems to be a dead end. Can someone PLEASE help me? At least point me in the right direction? I have added what little I can on the Rodoslov system but it's nothing more than what I've posted on here already. I tried to keep it simple as I'm not sure what should go in the biography at this point. I'm interested in following up on the Vivodina parish but I don't know where to do. Ancestry.com and Familysearch.org seem to show either too much information that is irrelevant or nothing at all. Thank you to anyone that can help.
Melanie White
Hi Jordan,
I thankfully have a paid subscription to Ancestry and have run this search again. I only used his name and sex as male for search criteria. There are several Vasos that I've found but some are too far off in the birth year to be considered.
The first one I see is from Biskupija, born in 1896 and arrived in the U.S. in 1913. He is a possibility and I've even been contacted by a descendant of this person named Linda. There are a lot of similarities but some differences that might be hard to explain. Linda said she thought her Vaso was illiterate when they came over here – they being Vaso, his brother Yanko, a man named Petar and another named Marko. Due to ages, Marko is more likely a father but Petar is listed first in the manifest and is in his sixties. My Vaso was definitely not illiterate as he wrote several letters and cards to my Great Grandmother. I have also received a picture of this Vaso who doesn't look anything like the pictures I have of him. I will try sending them another way as I don't believe I can attach anything here. Maybe in the Rodoslov system? 🙂
Other than the Vaso from Biskupija, I found:
Vaso Popovich, birth about 1891 (Yugoslav), departure Raguse, arrival in United States: March 14, 1920 in New York. His birth location was Rijeka. He was a single male coming from the army and his final destination was Anaconda Montana.
Vaso Popovic, birth about 1892 in Busna (maybe Bosna – can't read the race or people), departure Zagink in 1923. Arrival in Canada 1923. His intention was to stay in Canada but who knows if that actually happened?
I also found a Canadian Passenger list that I forgot that I saved for a Blaz Popovic. He arrived in 1924 and also intended to stay in Canada. It looks like he came from Domagovic and his religion was Catholic. His destination was Winnipeg Manitoba Canada which is not far from the iron mines my Vaso worked in considering how far he came already.
I will try sending these documents for review but not sure I can do it through this site. I don't want to clutter what I've created in the Rodoslov system as I can't confirm that any of these documents will belong there. Thank you Jordan for your help.
I see that they have forms on their website to request copies of documents. I have a name, Đorđe Boroević, but I don't know his birthdate. Would I be able to make a request in this case?
I found this entry in the Privrednik database which I believe matches my great-grandfather as described above:
ID
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
248
1889
Borojević
Ilija
Stanin
26 Sočanice, Dvor
Bandur G. Mihailo, uč.
Kangrga Kosta, trgovac Gospić
Can someone help me understand this? Skrbnik means caretaker, but this is not the same as the father's name I have from the marriage license (George). Maybe it is possible the man and woman's parents were written out of order (the lines are adjacent), and Ilija's mother was Stanna instead of Milica? Or perhaps he had another caretaker? I don't really know anything about his parents.
Is 26 Sočanice a street address in the town of Dvor or does this refer to the town Šocanica in the municipality of Dvor? If so, what does the number refer to?
Does uč. stand for učitelj?
JTBates
Did you find the birth record I was referring to in one of the previous posts? It was on page 390 in the Biskupija Orthodox records. I'm wondering what you think about the child's name and whether he could be anything I might want to look at further. Thank you for your help.
Melanie
Closest thing to that I found is a very large branch of the Poznić family that lived in RISOVAC, nowadays in Bosnia. The spelling you have may be result of a bad phonetic transcription on behalf of the person who wrote the info into the draft registration card, because the name of this village is pronounced :/ rɪsɒvʌtz/ *reese-o-vuts*.
This village is near the town of Bosanski Petrovac and a person coming from it in 1905 would have been listed as coming from Austria as country of origin ( Bosnia had been occupied by the Austria-Hungary empire since 1878.)
There is one other location that starts with "R" – Rogoža, Veliko Vukovje in Croatia where I found Poznić family in period records – so keep that as an option open too before you confirm your ancestors place of origin.
Yes, every bit of even the tiniest info you can find in records after emigrating is helpful. And also, please always try to either attach here to your posts l the documents you find – often a native speaker will interpret ship manifests and other documents more accurately, and the more people see it more chances you get of correct interpretation.
– "Stanin" means "the son of Stana" (female first name). In privrednik database, if caretaker is listed as anyone else but father that means that the father of the child is deceased. So Stana is the name of his mother.
– The address in the records is the household number and the village – that is also the way the residence was entered into the vital records and the household number is vital info to distinguish between sometimes many families who carried same surname and lived in the same village .
– uč. is an abbreviation for word učitelj, teacher. most of the mentors were teachers and parish priests (paroh)
Village is Sočanica. There is a very big Serbian online community on facebook for Dvor and Banija ( groups – search for *Dvor* or * Banija Banijska sela* ), people from there can help you too:
You need to contact NENAD MENIĆANIN, one of the most respected Serbian genealogy researchers from that area, who has posted on his research of Borojević surname from Dvor area.
here is his web page in Serbian and extensive research on BOROJEVIĆ surname – contact him and you will be able to communicate with him directly in English:
I believe you also posted a question on hte availablity of vital records from Dvor area – these are only available to be researched in the Dvor town municipal office and researches I tried to arrange into ethnic Serbian ancestry there were not welcome. At all. I think that you ought to contact Sisak regional state archive and attempt to arrange a lookup through them if possible.
You need to contact regional state archive in Novi Sad and Istorijski arhiv Vojvodine for information where the state vital records or microfilmed copies of church vital records are located and for which period they are available.
Also keep in mind that all church vital records have been returned to religious communities and to obtain info from them you need to contact the church that your ancestors belonged to – that will depend on their religion but these will also be located in Novi Sad town.
Info on people who died in 1953. (and 1935) is available in civil vital records – this info will include their place of birth, their date of birth, the names of the parents, occupation of the parents, last residence and living relative who provided the info. You need to contact the municipal office in Bački Sokolac to obtain that info 8 perhaps you will need to hire and authorize a researcher to do that too, and provide proof of descendancy).
BAČKI SOKOLAC is village in Vojvodina where many families of ethnic Serbs were relocated after the WWII, from Croatia and Bosnia – so that is why the info you received from a relative is probably accurate that some family is originally from Bosnia.
Can we upload books in .pdf format for members to read or research?
I looked at the records you asked about and these are copies of church vital records made by Serbian Orthodox Church priests for the civil authorities.
So whenever dealing with original SOC vital records, or copies made by its priests, the dates are according to the calendar it uses still – Julian, so a person who is in them listed as born on August 16th is according to western calendar born on August 29th ( the difference is that the calendar SOC uses is 13 days late, so we celebrate Serbian New Years Eve on January 13th when the old calendar says it is December 31st).
In later records from XX century you will find two dates written as birth date – one in old calendar and in new calendar. The new calendar date is usually written in brackets.
In this particular record and all receords from XIX century, two dates are:
-first one date of birth
-second one date of baptism
and both in old calendar only, so always add + 13 days.
The name of the child in that record you found is JOVAN POPOVIĆ ( Јован Поповић).
I am attaching a help for interpreting the records like this one based on the one you asked about:
Yes, what size are we talking about?
there is a cemetery in the smaller village of POPOVIĆI ( Biskupijs, Knin) which is the actual place of origin of that family there – in documents often the larger village or parish center was indicated as previous residence because smaller villages (zaselak) were administratively kept in records as part of the larger ones.
You cannot obtain any records for Serbian- Orthodox cemeteries in Croatia except for Zagreb and a few coastal towns for the cemeteries which are inside the temple fence, but I posted on the excellent service for hire that is provided by Serbian Orthodox Church monks where they are taking care of graves and are willing to go and photograph all headstones in a particular cemetary per request:
This is something you should consider after you establish the exact village of origin of your ancestor though, as there are no guarantees that a particular headstone still exists or that the inscriptions are readable.
-photo of the Serbian Orthodox cemetery in Popovići village, Biskupija, Knin. It seems to be in great condition.
Demići su (jedna porodica)živjeli u Maslovarama,opština Kotor Varoš.Mislim da je ta porodica izumrla,sjećam se starog Demića…neznam dali je imao potomaka,mislim da nije.
srdačan pozdrav
I would be happy to post or email you some documents to review, but I can't figure out how to attach a document to a post and I don't see your email address. I'm sorry, I feel like it's a dumb question, but I don't have much experience in this kind of a format. Can you point me to a FAQ or help me figure it out?
I will send you a PM tonight with the instructions 😉
I would be interested in your sources for that. The only source I can find that is relevant and not in Ottoman script (Arabic) is Blaskovics* who did an exhaustive study on Estergon and ErszekUjvar eyalets from defter records over a 20 year period.
He sounded out the Ottoman versions of the recorded names phonetically and transcribed them into Magyar and Slovak/Rusyn cognates to list the original names as they were pronounced to the local tax collectors (1664).
His theory was that the patronym names – eg (weaver) "TAKACS Janos, son Adam" or "TAKACS Janos, brother Mihal" was kept in Ottoman transcriptions. Even if Mihal was not a Takacs, he was recorded as a Takacs and thus the whole family was known by this name. This only lasted 1 or 2 generations, probably until the liberation of these vars in 1686.
Sometimes the family name as an occupation or status was added to the first name – so PAP Istvan, DEAK Daniel, BIRO Andras etc.
Racial names – Tot, Horvat, Bosnyak, Rusznyak, Hucul (Ukraine), Kun~Kumanko~Kumansky (Czigany-Gypsy) were also given to individuals by them.
Double names were also given to distinguish individuals: Deaki-Szabo Janos, Orosi-Radics Andreji etc.
Nicknames were given as well.
Why? Well the Roman Catholic Council of Trent in 1560 tried to formalize Marriages and Births by decreeing that witnesses be present at these sacraments and that the full name (first and last) be given to parents, bride and groom. This became common church law in all confessions (GK, Evangelical and Eastern~ Orthodox). The Ottomans apparently were faced with the problem of differentiating individuals. If the tax recorder did not understand the name(s) ~ they did not understand the naming conventions or the order of names~ then they were given a name of some description.
It is very confusing as apparently many of the Ottoman namings did not survive and many family individuals reverted back to their own chosen names, or names were swapped – first names and family names were confused.
Knowing this, at least in the northern parts of the Ottoman Empire, I cannot see that the Ottomans belittled any one race over the other. In fact, the Ottomans were pro-Lutheran as they were both against the Catholic regime of the Hapsburgs. It was more of a religious bias than a racial one.
So bringing this thread back to my original question – is Moravkovic possibly from Morava River valley in Serbia or, an Ottoman invention describing the Moravian family as Moravkovics instead of 'Morva, Moravec, Moravan, Moroc, Moravcsik (Moravcik)'?
The defter record keeper could have been Serb, otherwise a Serbian/Croat/Albanian male, travelled via one of the armies or as part of the army support or resettlement, part of the Kuruc army?
I don't think I will get an answer to this question, but the most interesting is that:
1. There is no Moravko~ Moravkovic family name from Serbia
2. That Moravko is/was a nickname-diminutive first name in Serbia
3. That the Ottomans used nicknames as family names in some instances.
As far as the origins of my family (Moravko – now Marafko), there is more evidence that they are from Moravia. But I am still not 100% positive about this.
– lots of questions only briefly but I will provide you with translations and quotes/ excerpts as the subject is very interesting:
-The practice of ignoring family surnames of the Serbs by the Ottomans was ongoing in occupied territories until the end of their rule. Best examples of that are ethnic Serbian emigrants from Kosovo prior to liberation in 1912. who traveled with official Ottoman documents and their papers carried first name of the father instead of a surname of the family.
We discussed that in detail for one of our members here:
-The belittling is evident in derogatory names of individuals and nicknames of clans given to ethnic Serbian families under Ottoman rule and first recorded in their defters, and later just carried on as surnames by the Austro(-Hungarian) conscription clerks when families migrated in XVI, XVII and XVIII century. There is a huge corpus of such pejorative surnames, and often in Serbian Orthodox Church archival materials and other historical sources the family or a clan is listed under its original family name. Sources for this would include all onomastics and etymology authors of authority of the region, including Petar Šimunović and Trifun Pavlović or Velimir Mihajlović.
-As for the way they treated the Christian Serbs under their rule and the assumptions you made based on their ruling habits in the north – I will only highlight the example of Ćele- Kula monument to their terror over Serbs.
-The census takers and clerks were not Serbian Orthodox ( Christians). Under Ottoman rule, they were not allowed to hold any such position without converting.
-It is wrong to make assumptions based on etymology and onomastics of a different region or a different historical context – Ottoman rule in the examples and literature you cited was only of temporary nature and in many cases in parts where the inherited feudal apparatus remained almost intact. Ottoman oppression over most of ethnic Serbian origin areas lasted five centuries and you need to take that into account when you look at the development of surnames.
-Also the variations between different areas are immense – for ethnic Serbs in Croatia the migration to Austrian or Venetian ruled territories meant that their surnames became solid and remained the same from as early as XV century when they were fist recorded, while in Serbia the patronimic swap with each new generation had to be ended with an official decree in 1851. and even later in Kosovo in 1912.
-An example page from the Ottoman *name* census from 1528. of the population in Smederevo town area, Serbia transcribed and published by the Oriental Institute in Sarajevo in a book "Turski katastarski popisi nekih područja zapadne Srbije XV i XVI vek" ( Ottoman land censuses of some areas in western Serbia in XV and XVI century).
The district is called "Morava" ( nahija Morava) so of interest to your research directly.
It is in Cyrillic script but all individuals are recorded without surnames, only as X son of Y ( or brother, uncle…)
And as opposed to this manner of census taking I will list the example of Dečani monastery land and individuals censuses – "Dečanske hrisovulje" from 1330 and later as well as the merchant books from XV century of Dubrovnik city merchant Živan Pripčinović, in which Serbs are recorded with their valid surnames that can be tracked as such from there in other documents.
-On questions regarding the surname MORAVKO later, as it is getting rather late. 🙂
Molim vas, javite mi se na mejl [email protected] ili mi odgovorite na privatnu poruku.
Pozdrav i hvala unaprijed.
The introduction of surnames in Serbia started after Napoleon just as in the rest of Europe.
I think you are making this more complicated then it actually is. Jugoslava already pointed out the geographic connection to a surname. You mention the Morava river (which is a Celtic name), but have you checked the Moravia region? These two are not related. Moravia knows a small an ethnic group called Moravians, and they were expelled. Also a lot of troops were recruited from that region in the 15th century to fight against the Ottomans which would explain why the name showed up in the ranks down south. Not all Tefter records can be found in Eastern Europe, a lot of them are also in Istanbul. As for Serbian Orthodox and Catholic Church records. In Serbia we know a pretty strict data protection law, similar to that of Germany so a lot of information can not be found online. I can check some of the books I have in my library about Moravkovic, but my advice would be to follow the trail.
As for non-Seljuks serving the Ottoman empire, it is pretty much like today. You serve and get drafted in the territory that you live. That is why many Serbs moved to Krajina and other regions so they could contribute in liberating their homeland.
So Ill follow up on the surname thing, but you will need names, dates and places.
Thank you Yugaya,
I am searching for a cemetery because I was contacted by someone back in March stating they think their Vaso is the same Vaso I am looking for. They have a lot of information on him like – date of birth is January 4, 1896, place of birth is Biskupija, he was Serbian Orthodox and the Patron Saint is St. Nicholas. He came to the U.S. with his brother, father and it looks like an Uncle or family friend. Vaso returned home and lived with a sister as he had some sort of argument with the rest of the family. Apparently no one liked him. He was rumored to have a hot temper and a penchant for the good life but didn't want to work to get there. I have confirmed all of this information with the other family. They suspect this is the correct cemetery based on the location and religion.
I just want to figure out whether he is the same person even though the birth date I have is off by about three years. Do you know how much the charge would be to have a photograph taken, if found, and sent to me?
Melanie
as the other family is certain that is their ancestor or relative if they want confirmation via tombstone of the data that is the bleakest way – there are death records that are available in Croatia in municipal office, if they have his date of birth finding his record of death is easy.
Also a cheaper avenue ought to be pursued first, an attempt to locate living descendants of the same family who will take the pics for you for free of the headstones. Someone we assisted recently had that , his grandfather was the one who emigrated and his cousins sent him the great-grandfathers headstone pictures.
Biskupija does not fit with who you are looking for as I have browsed the records that are available on familysearch.org and no ethnic Germans or record of marriage that would indicate a marriage between Serbian Orthodox man Popović and a woman of a different confession – Biskupija records are excellent and entire family history for XIX century can be reconstructed from them.
If anyone could please provide me the name & contact information (preferably email address) of an English speaking, reputable geneologist or researcher that works in at least one of the Zrnyanin, Novi Sad, Curug, Jazovac & Szajan areas, it would be much appreciated. I have made no progress at all with my family tree with any previous responses.
Thanks!
MOJA BABA DRAGINJA BRANKOVIC
My Husband's Great-Great Grandparents, Ely (1875-1932) and Sophia Painovich (1880-1974), immigrated to the U.S. sometime around 1900? All documents ive found say they were from Serbia. I have been told that they are related to Nikola Tesla somewhere within the family tree. I've been trying to find the link? I've been told that Sophia and Ely lived in Gospic? I've also been told that Sophia's maiden name is Bogic. Any ideas??
Thanks
Nikola Tesla – his family origin is extremely well documented on both mothers and fathers side. You can find the article I wrote on that here:
Also you need to establish original spelling of the surnames, first names and exact place of origin of your ancestors before you can find and prove any supposed link between your family and his.
Здраво Душане, свети Игњатије Богоносац, јесте заправо заштитник и крсна слава Малешеваца…да можда ниси огранак поменутог рода?
Trazi se Ranko Radasinovic Cira (Elektro Inzenjer)Studirao je Visu Elektrotehnicku Skolu U Subotici. Bio je iz nekog sela blizu Novog Pazara. Stanovao je u studentskom domu "Ivo Lola Ribar" u Dudovoj shumi na kraju Radijalca. Cimer mu je Bio Fikret Alispahic
Dear Melanie It is posible that copy exist somwere but highly unlikly. Tha contry of Yugoslavija sufered great distruction in the Second World Warr. beside lost of approximatly 1.7 milion inhabitants existing infrastructure, including building was devastated. Then recent civil warrs starting 1990's make hardly posible.I would guess that if any record exist it would be most likly in the Ship record, ellis island or even US Tax record, Census etc.
B.M.
Below is the link from the Ellis Island web page showing
Residence Raguse, Hercegovina ( at the timeKingdom of Yugoslavia) Arived 1920 Age on arrival 29
I hope this help!
P.S. You need to register in order to see the record.
Regards from Vojvodina
bmistrelovic,
Thank you for this link. I've seen it before but did not pay any attention because I thought he was too old or headed to the wrong location…I've learned a lot since then.
I see the Vaso in this record came directly from the military in Raguse/Dubrovnik in 1920. He was headed to Anaconda Montana. I suspect it was for steady work in a mining town which does fit with what I know of the Vaso I'm looking for. However, I can't find him on a census there and I can't find any records of employment held by any of the mining companies. I've already looked for information on Vaso in Hibbing Minnesota as I know he worked in an iron mine there. I was hoping to find some record of where he came from before he arrived in Minnesota.
I can check alien registration in Montana as I already have the USCIS office searching around the Milwaukee area in Wisconsin. I was hoping I could get some help in searching for military records from the Raguse/Dubrovnik area. Ancestry.com seems to only show US Military records even though I have a World account. Is there any other way to look for this military information?
Melanie
Also, on Ancestry.com, when I view this record (before I click on the actual manifest picture), it lists Rijeka as a birthplace/other. I'm not sure where that comes from because it looks like the same record that is found on the Ellis Island site and neither site shows any information on a birthplace.
I think at one point another person I had help from on this site said they found that name in that area but I could be wrong. I have to look over my previous messages to make sure. Is there any way you can help me figure out what records show this name in that area?
Melanie
Hi bplecas,
Happy New Year!
My grandmother is Jaga Plecas from Divoselo b. abt. 1895. Her father was Simo Plecas. Her siblings were Joseph, Mary and Marta (twins), Vaso, Boja, John, Milan, and Stevo. Her mother was Milica, I think Obradovich.
Do you know this Plecas family? Are you related?
Hvala,
Marlis
Hi bplecas,
Happy New Year!
My grandmother is Jaga Plecas from Divoselo b. abt. 1895. Her father was Simo Plecas. Her siblings were Joseph, Mary and Marta (twins), Vaso, Boja, John, Milan, and Stevo. Her mother was Milica, I think Obradovich.
Do you know this Plecas family? Are you related?
Hvala,
Marlis
That would be Prčanj nowaydays. Did you check the link page for the Archives of Montenegro. I assume he moved to the UK right?
The correct spelling would be: Lamoš and its in the Bačka Palanka municipality
Do you have exact dates of birth and immigration form?
Hi,
Did you read the FAQ and can you tell me what did undertake until now?
Your best bet would be to start writing the municipality there. Do you speak any Serbian?
Check the articles Yugoslava wrote in the Learning and Research Center. US immigration made a lot of mistakes when people entered and Ancestry's records. Also, Serbs use the Old Calendar –>see Orthodoxy, so its possible you get different dates of birth.
If you are sure about the dates you should write the archives of Belgrade and ask them for information.
We need a little bit more information. E.g. was your grandfather migrate? Please elaborate.
Did you check with Ellis Island?
Hello Jaime,
Žabalj falls under the Novi Sad archives. You can write both the archives and the Church as that is where the information would be. You can also use the online phonebook to see if there are still people with the same surname living there.
You can check the Croatian Archives and Family Search as they microfilmed most of their material.
Cao, ja sam Jovan Gašić iz Peći. I ja trazim i poreklo i podatke od porodice Gašić. Dosta znam ono sto mi tata priča. Ali bićemo u kontaktu ili da mi pošalješ na mail. [email protected] Puno sreće i zdraljva srećni praznici pa se čujemo. Pozdrav!
Sergej
Yes I have checked with Ellis Island. According to family oral history my grandfather left Monte Negro (he wa Serbian) prior to WW1 at his Mothers urging. This apparently caused a problem with his father and he an his uncle left via Turkey. Whe he reached the US he took his Mothers maiden name (Kalabic) due to the issue with his Father. I have his naturalization papers which gives the ship and arival time but when I check with the Ellis Islan records I can not find him or his uncle.
We do not know his father's surname but have a letter from (we believe his first cousin) written in the mid 1950's with the family surname of Polecksic.
I am trying to establish the true family surname prior to a trip to the area for further research.
Thank you for your input
Doug
We believe my grandfather was borne in Šavnik Montenegro
Žan,
Maticna knjiga umrlih za period koji tebe interesuje još uvek nije arhivirana, nalazi se u mesnoj kancelariji sela ili susednog većeg sela koje tebe interesuje.
Pozdrav
The archives in Montenegro should have data, and perhaps depending on the source Family Search can yield some results as well. Check the link page, if you can't find it let me know.
.
Am I correct in understanding:
To request church census records, it has to be done through the SOC. How is that done? Can the census books help you find what parish your family belonged to? If the parish temple was destroyed (along with the vital records), the only information available will be that from family members that made a sworn statement regarding accuracy of information. That in itself may be inaccureate as it may reflect the new locatino if they were re-located after WWII correct?
So if I cannot get a copy of the SOC census records, I am out of luck because I don't know how else to determine the parish Vaso may have belonged to. I am not aware of any family members that would have made a sworn statement but that doesn't mean they didn't exist.
I read further where it says all males living in the Military Frontier province were consigned to military service at birth. Is th eonly military frontier in Croatia? Would that include Rijeka? The record that bmistrelovic pointed out shows a Vaso Popovich from Raguse, Herzegovi. I did find a record that said the person in the same record came originally from Rijeka…that was I believe on Ancestry.com. So if many that were born in this frontier settle here, it would be reasonable with military service to find that Vaso was from Rijeka but left the military after obligatory service from Raguse/Dubrovnik?
I believe I was told that military obligatory service started at the age of 18. Robert Jerin indicated that this service didn't start until they were 20 or 21…I can't remember. Can someone confirm what the age is that this service starts?
Phillip,
My grandfather was Blazo Pejakovic from Ljubotine. He came to the US in 1915 and was a copper miner in Butte, Montana. After WWI he lived in Hazelton PA where he was a coal miner.
Not sure but seems like some similarities to the Pejakovic you are looking for information on, but no ties to Seltzer that I know of.
Gornja Krajina is not a place, that was a historical region in modern day Croatia.
Popovic is very often Serbian surname, so it will be very hard to find any information if you dont know place of origin of your ancenstors and slava. There was Popovic families in regions of Banija, Kordun, Lika, Gorski Kotar and Northern Dalmatia. All od them were Orthodox Serbs. Many of them was killed in World War II by Croatian nazis.
Origin of surname is from word Pop – meaning `orthodox priest`.
In year 1948. there was Nadalin families around Grubisino Polje:
1) village Dapcevicki Brdjani (Grubisino Polje municipality), 1 house with 2 persons
2) village Gakovo (Grubisino Polje municipality), 1 person
3) village Mala Jasenovaca (Grubisino Polje municipality), 3 persons
4) village Topolovica (Grubisino Polje municipality), 3 houses with 10 persons
5) village Velika Barna (Grubisino Polje municipality), 1 house with 4 persons
In World War II victim lists there was 3 Nadalin from Grubisino Polje region, Djuro (born 1910, from Velika Barna), Pane (born 1880, from Topolovica) and Sara (she was born in 1886, from Topolovica).
After Yugoslav civil war (1991-1995) many Serbs from Grubisino Polje area were expelled, and many of them lives as refugees in Republic of Srpska and Srbija.
In year 2001. only 4 persons with Nadalin surname lives in Grubisino Polje area (in year 1948. there was 20 persons with Nadalin surname).
Thank you for correcting me on Gornja Krajina.
I know it will be very hard to find information on Vaso Popovic without the region or slava. That is not stopping me, if anything it is making me work harder. I don't care if I have to look over thousands of listings of Popovic people, I will do what I need to do. 🙂 I truly appreciate all of the help I have received on this site.
Are the Croatian Nazis the same thing as the Ustasha? Are there any other regions that would include the Popovic surname or should I focus on these? I know Yugaya has suggested looking for records in the United States, however, I don't think Vaso stayed anywhere long enough to have a record of his presence. I did make a request to the USCIS to search for alien registration but I haven't heard back. I DO know that Vaso worked in Hibbing Minnesota in the iron mines. He did not like the work and eventually moved to Milwaukee Wisconsin where he met my Great Grandmother and worked as maintenance staff at a hotel. I understand now that he was quite a bit older than her so the record that bmistrevolic found from Raguse/Dubrovnik COULD be something worthwhile.
What I found in that record was Vaso was born in 1891. He came from the military in the port of Raguse. Ancestry.com indicated that he was originally from Rijeka (which I see now is in one of the regions you mentioned – Gorski Kotar). This could mean nothing. His destination once in the United States was Anaconda Montana which was another mining town….just like Hibbing where I do know that Vaso was. I do believe this is something to look into but I don't know how to find the rest of the information. I've been searching on Rodoslovlje for Popovic. That is giving me more information but nothing specific like how to request the right documents. How can you find the slava if you don't know the region? How can you find the region if you don't know the slava? I still have to finish looking at articles by Yugaya but I haven't yet found how to request military records as I would HOPE that would tell me the region he came from or his slava….something. I was told Vaso's mother was German and father was Yugoslavian. They were business people but I don't know what their business was. Would Rijeka be a possible location for all of this to fit or am I looking at this all wrong? Please help if you can. I will do whatever unfortunate work needs to be done, I just need to be pointed in the right direction.
Banjeglav Petar rođen 2.2.1893 od roditelja Milice i Milivoja Banjeglav, Prokike 40
How would one go about searching for birth / death records? Are there churches in the area that might be able to assist with records?
I am looking for Vrzić from Selo Vrzić: Mane, Anka, Mara, Anđelija, Milica, Julia, and Yulika
Town is also known as: Vrzići
Their parents were: Dane Smiljanić and Milica Vrzić
My grandfather was not a migrant but born in? Tschakovo and married Juliana Terlien born on Modos. His father also was Jovan Djuric or Johan Duric born in Dalmatia and thought to be a fur trader married to ? popovic.
«Српска православна митрополија Карловачка», уредник Мата Косовац, Сремски Карловци 1910. Podaci u ovoj knjizi izvorno su iz 1905. godine.
U mestu pod imenom Velika Pisanica: «Škola u Zrinjskoj, komunalna, sazidana 1829. godine. Učitelj Vladimir Herak.».
Ovaj Vladimir Herak je moj deda stric, tj rodjeni vbrat mog dede Jovana M. Heraka
Mijat (jedan od tri brata)je pobegao u Mostar i oženio se sa srpkinjom Milom Lasić koja je bila udovica Ante Lasića, pa je Mijat uzeo njeno prezime da bi se sakrio od Turaka i postao Mijo Lasić i sa njom imao dva sina i ćerku, tako su nastali nazovi Lasići,tetka mi je potvrdila ovu priču jer joj je deda Ivan ispričao da se ne zaborave koreni a ja saznala od kolege sa posla koji je iz tih krajeva.
za ostalu dvojcu ne znam nista…
Da li mogu da dobijem jos neku informaciju o legendi da su Grbici bili u sluzbi kneza Lazara, izvor? Hvala unapred.
Otac mi je rodjen u Starom Selu na Kordunu,raseljeni su za vreme drugog svetskog rata.Krsna slava je 2.januar..Otac mi je rano umro tako da sam izgubila svaki kontakt sa tatinom familijom.Njegovo ime je Petar Dotlic od majke Marije i oca Mila.Molim Vas ako iko zna nesto o toj familiji neka mi javi na mail : [email protected]…. UNAPRED ZAHVALNA…LJiljana Dotlic iz Smedereva
Ja sam Radovic iz Bjelopavlica i moj je otac Kiro Radovic sto ga je gore navela Tina, ako neko hoce vise informacija neka se javi na mail [email protected] ili na neki od brojeva:
+38267852826; +381690308818; +381112433782
Imam stablo od 1712. godine koje obuhvata sve Radovice, prvi na stablu je Rade po kojem smo dobili prezime, ko hoce moze da kopira, i u familiji mi znaju dosta informacija o precima tako da koga zanima neka se javi, pozdrav.
It took some time but I finally got the Immigration application documents for Maksim Tomic. Additional/new information obtained from them is: sorry the documents are handwritten so some spelling may be wrong
Born: 12 April 1911 in Paka-SL Pozega distr SL Pozega, Yugoslavia
Any help at all would be very gratefully received.
Kath
I am Ljubinka Stanojevic. I am a cuson of Vidosav Stanojevic from Urosevac, who went to US 1928. I want to meat jstanovich.
There is his family in Belgrade.
Moj deda je ziveo u Priboju ali mi je stalno naglasavao da su Radovici sa reke Pive(neka oblast), slavimo Arandjelovdan pa bih molio nekoga da mi napise nesto vise o tome kojim Radovicima pripadam i kojem plemenu.
I am new here. I see that there is Vranjesh listed in Balinac, but I thought our grandfather came from Gornji Primishlje. What help can you give me? Thank you very much in advance!
Dear mr Stanojevic,
My name is Zivorad Antic, called Diko. Since the year of 1999, I have been living with my family near Belgrade, Serbia. I am the grandson of Antic Ivan of whom you wrote. The first time my grandfather went to the US he was 16/17 years old. He went back to Serbia after few years, married and went to the US again in 1928, together with your grandfather Vidosav. Vidosav and Ivan are members of a same family, although they surnames differ. I can send you more data of the families of Stanojevic and Antic, but I consider it would be more convenient for both of us if we could continue the conversation via mail. My e-mail address is: [email protected]
I am glad to have met another relative.
Best regards, Diko
Pozdrav od Brkica porijeklo Hercegovina…Do opstina Berkovici…
Hello Doug,
my name is Dimitrije Poleksic, and we are cousins. Not very close, but not a distant one, also.
First, some facts (in small portions):
Lubo Poleksich born 1889 in village Mokro near Savnik, died 1974 in Belgrade. He was Montenigrian war hero and his last position was in rank of colonel as adjutant of Yugoslavian/Serbian Royal family. He had two sons, both doctors. Slobodan Poleksich, he lives in USA. married, two daughters and one son.
Joko Poleksich, also doctor, PhD, recognized Yugoslavian neurosurgeon. Married, had a son and a daugther.
Lazar Poleksich born 1901 in Mokro near Savnik was captain in Yugoslavian/Serbian Royal Army. Durig WWII German army, captured him 1943, and sent him to Germany, possibly in concetration camp. After the WWII he ended in Canada.
And now the most interestig part:
Lubo's father was Joko.
Lazar's father was Janko.
Joko i Janko was brothers from the same father Djordjije (George). By the way, George was my grand grand father (father of my grandfather).
But !!! One of Lazar's brothers, also son of Janko was Mile (Milo) Poleksich. Born 1877 in Mokro, went to USA around 1903, to Denver, Colorado. Died 1960. Had two sons (Marko and Djordjije) and two daughters (Eva and Jelena).
Djordjije died in car crash. Marko and Eva stayed in Denver. Jelena went to LA.
I hope this will be helpfull…
Zdravo bio rodjače! (Stay sound!)
Dimitrije
Thank you so very much! The information provided is very helpful. Is it possible to connect so we can discuss further.
I am Milo’s only living grandson (Eva’s oldest son)
Doug
Did you read the articles in the Research section and the FAQ's. There is a lot of info there and work that you can do before you go look for a researcher.
Did you read the FAQ and research section articles? Do you have more information such as dates etc.?
Those archives are not digital. You could check with the Catholic Church there and request information. And perhaps also the municipality archives.
You could check and see with the LDS Family History Library if they did any work on the Catholic records. If not you can always try to send them a letter via snail mail assuming these are direct relatives of yours?
Send me details on individuals you are researching and I will check what is available online that you can research on your own with our assistance before you hire anyone – a lot of Roman Catholic records are available on Family Search for free and digital archives which charge a small fee in Hungary.
hungarian records are available online, also records for Basaid Roman Catholics. Give me a few days and I will look them up for you.
Zorane, pogledajte na sajtu http://www.familysearch.com, pod sekcijom Croatia. Tu postoje mikrofilmovane skoro sve matične knjige iz raznih mesta u današnjoj hrvatskoj i vojvodini. Prethodno morate da se registrujete na sajtu. Srećno!
Dragan Mirilo
I sent you a private message how you can get birth ceritificate for you grandfather. It's possible to do it online.
Thanks for posting this, it's more than I'd hoped for. Ja sam unuka od Kata Roknic, b. 1890. That just about exhausts my Serbian vocabulary. I had nothing but info that we came from a village by her last name to find this.
I have a recent letter from Kata's niece whose parents had 15 children and lost eight during WWII. I am trying to learn all I can. We were told we were Croatian. We didn't know who we really knew, we didn't know what was happening, but we knew.
I will strive to come in fall of 2015.
Surname: Popovic Given Name: Vasil Age: 23 Sex: M Nationality: Cz Date of Arrival: 1928/07/26 (YYYY/MM/DD) Port of Arrival: Quebec Ship: MONTROSE, Canadian Pacific Reference: RG76 – IMMIGRATION, series C-1-a Volume: 1928 volume 15 Page Number: 221 Microfilm reel: T-14745
Surname: Popovic Given Name: Vasil Age: 31 Sex: M Nationality: Cz Date of Arrival: 1930/04/14 (YYYY/MM/DD) Port of Arrival: St. John Ship: MONTCALM, Canadian Pacific Reference: RG76 – IMMIGRATION, series C-1-c Volume: 1930 volume 4 Page Number: 210 Microfilm reel: T-14856
Note: Due to the poor legibility of the original indexes, some information in this database may be incorrect and/or incomplete.
Source: FINDI76-435118
Emily,
My name is Sam Orlich Jr. My father, Sam Orlich Sr. is the youngest child of Jovo and Smilja Orlich of Gary, Indiana. To my knowlege there are no Tatalovich's here in Northwest Indiana left alive. Smilja had several brothers and sisters. Michael, Rudy who was once a pro golfer, Smilja, Mildred, Loretta and Dorothy. All are dead and gone. They were raised in nearby Hammond, Indiana. All were married and had children of their own. My father never spoke much of the Tatalovich side so there isn't much I can really tell you. I can tell you that my father and his brother and two sisters were very close with all of them when they were younger. My father used to tell my how miserable Deda Tatalovich's funeral was when he was a young boy. If you get this reply you can contact me anytime. Glad I found someone from the other side of the family. Good luck always.
My family comes from the Romanian Banat just north of you. We are Pavlov as well. I can go back as far as my great grandfather Urosh Pavlov who resided in the village of Saravala.
People from Sjeničak and I have been working together with the church on documenting all emigrant families from this area.
It has been an extremely difficult task reclaiming the heritage of the Serbs from Croatia from *experts* who claimed these people were Croatian – I made this information publicly available hoping it can help anyone researching their family origins from that parish in the future, and am so happy to see that it helped you.
If you can make it to the 2015 gathering that would be amazing. I will do my best to reconnect you with the relatives for the occasion too. 🙂
the post above mine is spam but I cannot remove it
spam – the post above
Removed
– odgovor na pitanje o putnicima Cimeša sa fotografije: oni su u Ameriku stigli 10. februara 1913, iz luke Havre.
– fotografije obe stranice spiska putnika sa njihovim podacima:
– Cimeša u bazi podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik":
putnik broj 12 Cimeša Simo, star 22 godine ( rođen 1891.), iz mesta Moravci, oženjen, supruga Cimeša Mara, Moravci putovao je u Farmington, West Virginia kod zeta ( prezime ? Brkljačić ?)
putnik broj 20 Cimeša Petar, star 43 godine (rođen 1870) zadržan je po dolasku u bolnici i otpušten, iz mesta Smiljanica (?) , supruga Cimeša Milica, Moravci, putovao je u Farmington, West Virginia kod zeta Petra Velebita .
Jovan Andrijasevic was born in Visili, Grahovo, Montenegro on 15 Jan 1889. His father was named Mihajl. Jovan graduated from the Grahovo gymnasium at 16 years of age, where he specialized in mathematics. He then attended medical preparatory school in Moscow, Russia for 15 months. All opportunities and dreams vanished as a result of the political unrest of the time. In about 1907, like so many of his countrymen, Jovan immigrated to the United States where, despite his education, he became a laborer in the iron, coal and gold mines. He became John Andrich and worked his way to Denver, Colorado. In April 1917, he enlisted in the US Army two days after the United States entered World War I. He served in the Pacific, was injured and returned home. In 1919 he became a U.S. citizen based on his military service. He married Neioma Fern Allen, the daughter of Colorado pioneers, on 15 Sep 1919; and he continued working in the mines. In 1921, he partook of educational opportunities for WWI military veterans and was graduated from the University of Colorado in applied electrical engineering. He was hired by the Bureau of Reclamation as an operator at a Bureau power plant at Pavilion, Wyoming, where he lived and worked for 36 years. He eventually became the supervisor of the plant. He lived a good life with his wife "Fern," being blessed with two children, a home, an interesting job, and a generous retirement. He had time to enjoy his lifelong passions for music and gardening, as well as many warm friendships. He was a leader in a number of fraternal organizations, e.g., Masons, Knights Templar, Order of Eastern Star, American Legion, and American Red Cross, through which he actively worked to benefit the community. He sold $70,000 in U.S. Savings bonds during World War II, an achievement for which he received a special award from the U.S. Secretary the Treasury. He was a member of the local school board. He was devoted to his Eastern Orthodox religion throughout his life, despite having no such parishes within the area. He kept to his faith by attending the available Protestant churches in the area and helped the community build an Episcopal Church. John and Fern, my grandparents, retired in 1957 to a new home in Shoshoni, Wyoming. John Andrich died of a heart attack in 1964, in the process of preparing his garden for its spring planting. He is buried alongside Fern in the Mountain View Cemetery in Riverton, Wyoming, with the spectacular Absaroka Mountains standing guard in the distance. The grand mountains of Wyoming surely reminded him of his home in Montenegro.
Mali doprinos na temu Lovrić.
Vidim da se pominju Lovrići iz Glinice ili Glinica (ne znam šta je pravilno, da li se selo zove Glinica ili Glinice u nominativu jednine) sa Korduna i da im je krsna slava Časne Verige. Međutim, ja znam da moji Lovrići iz tog sela slave Lazarevu subotu ili kako se to u narodu zove Sv. Laza.
Kad su Lovrići došli na Kordun, ne znam, ali znam priče da je dobar deo srpskog naroda u te krajeve došao iz Like, a u Liku iz Dalmacije. Da li su i odakle došli u Dalmaciju, to ne znam.
Pozdrav,
Nena
Hi,
pokusavam da nadjem bilo kakve podatke o mom dedi Zagorac Tatomir. Ovde se spominje kao povjerenik
8836
1935
Šukunda
Aleksandar
Milošev
Petkovac, Bos. Novi
Zagorac Tatomir, uč., Svodna
Sekulić Jovan, pekar, Bela Crkva
da je bio ucitelj u Svodni to je jedino sto znam. Bila bih zahvalna za bilo kakav podatak o njemu… hvala unaprijed
Jelena Zagorac
Pozdrav, Jelena. Vaš đed se pominje kao učitelj u selima Devetaci i Svodna, u periodu od 1930-1941. godine.
Evo Vam tabele, u pitanju je spisak pitomaca, povjerenika i poslodavaca Srpskog privrednog društva "Privrednik" iz Zagreba.
ID
Godina
Prezime
Ime
Skrbnik
Mjesto
Povjerenik
Poslodavac
24483
1930
Vujanović
Velimir
Stojanov
9 Lješljani, Dobrljin
Zagorac Tatomir, uč. Devetaci
Miloradović Borisav, bravar, Beograd
24499
1930
Vujanović
Radivoje
Markov
13 Lješljani, Dobrljin
Zagorac P. Tatomir, uč., Devetaci
Kuzmanović Đorđe, limar, Požarevac
26661
1933
Pilipović
Branko
Ljubin
39 Svodna, Bos. Novi
Zagorac P. Tatomir, uč., Svodna
Franc. i Srpska knjižara, knjižar, Beograd, Kolarčeva 10
Na spisku žrtava Kraljevine Jugoslavije (1941-1945) iz sela Svodna (Bos.Novi), spominje se vaš đed, Zagorac Pere Tatomir, rođen 1903. godine, Srbin, poginuo je u partizanima 1942. godine, u Banja Luci. Bio je rodom iz sela Kola (Banja Luka).
Do you know the place of origin of your ancestors?
If you have any documents like ship manifests, naturalization papers, census documents, or the certificates issued by the church after emigrating please send them to my email [email protected] – I need to review all information you have from original sources to be able to asssist you.
As a general pointer – most VRLINIĆ family members emigrated from the ethnic Serbian community in Slovenia , you can read more on them here in the article I wrote for our research section:
Mi se ne bavimo previše teorijama o ranijem poreklu porodica koje se ne mogu dokumentovati u pisanim istorijskim izvorima i crkvenim protokolima. 😀
Moj savet je da prvenstveno proučavate naučne studije – antropološke, etnografske i istorijske da biste istražili raniji koren i poreklo, a da svakako dokumentujete sve poznate pretke svoje porodice iz dostupnih izvora:
– baza podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik" :
kao i da proverite ako je u porodici bilo žrtava drugog svetskog rata da li su svi upisani u zvanični Popis žrtava 1941-1945 ( za to nam morate poslati detalje o vašoj familiji jer taj izvor nije javno dostupan).
Dokumentujući svoju porodicu kroz ove originalne pisane arhivske izvore ostavićete trajan trag o njima, a prethodnim poreklom se možete pozabaviti povrh toga. 🙂
Pozdrav i pitajte ako treba pomoć pri tumačenju podataka i iščitavanju crkvenih protokola.
Поздрав, господине Радиша.
Ево вам нешто о Радишама (подаци су из књиге Далматински Срби од Александра Бачка, а број кућа и чланова је са пописа СР Хрватске из 1948. године):
1) Радише, Подосоје (Сињ, Врлика), (8 кућа са 59 чланова), крсна слава Свети Јован. Међу власницима земље у Подосоју, помиње се између 1833. и 1841. године једна кућа Радиша. Године 1835. помиње се Иван Радиша. На овог Радишу, и још неке Далматинце који су упадали на турску територију и пљачкали, жалио се тада ливаљски капетан Ибрахим-бег Фирдус далматинском гувернеру Лиленбергу.
2) Радише, Гарјак (Сињ, Врлика), (1 кућа са 8 чланова) ова породица несумњиво представља огранак Радиша из суседног Подосоја.
Презиме Радиша са крсном славом Јовањдан је пописано 1882. године у травничком протопрезвитерату, у парохији Травник (подаци су из Шематизма Дабро – Босанске митрополије из 1882. године).
Поздрав,
Петар Демић
Meni su poznati Vrlinići iz sela Bojanci u Beloj krajini. Pretpostavljam da su od njih, mada ne mora značiti.
For Bojanci village, land register information, year 1895. for the part DONJI (LOWER) BOJANCI this land register has household numbers – most important piece of information for researching the church and civil vital records to distinguish between families with same surname . These people were the heads of households in year 1895. ( where only a woman is listed the male head is deceased). I put the names in their native tongue spelling in the brackets.
description of archival document: DOLNJI BOJANCI, nadrobna delitev (RU 25/1895) Čas nastanka PE: 1895,Nivo popisa: Združeni dokumenti, Spisi o nadrobni delitvi od 1 – 39. Tehnični spis: mapa – naris agrarne operacije
Dolnji Bojanci :
Šimun Verlinič, Dolnji Bojanci 1, (SIMO VRLINIĆ)
Ivan in Marta Verlinič, Dolnji Bojanci 2, (JOVAN i MARTA VRLINIĆ)
Pavel Radojčič, Dolnji Bojanci 3, (PAVLE RADOJČIĆ)
Niko Radojčič, Dolnji Bojanci 4, ( NIKOLA RADOJČIĆ)
Marija Verlinič, Dolnji Bojanci 5, (MARIJA VRLINIĆ)
Miko Verlinič, Dolnji Bojanci 6 in 7, ( MIRKO VRLINIĆ)
Šimun Kordič, Dolnji Bojanci 8, (SIMO KORDIĆ)
Rade Verlinič, Dolnji Bojanci 9, (RADE VRLINIĆ)
Ivan Radojčič, Dolnji Bojanci 10, (JOVAN RADOJČIĆ)
you must obtain birth certificate of your VRLINIĆ ancestor from municipal office in Slovenia, or have someone research the church vital records of the Serbian Orthodox Church in the state archive in Maribor to be able to confirm the household number and the family your ancestor belonged to. ( household number is listed in all vital records – records of birth, baptism, marriage and death).
Христос Васкрсе!
Велико хвала свима за све ове податке! Ово је далеко више него што сам икада очекивао да ћу икада наћи, јер сам био уверен да су те црквене књиге углавном уништене у ратовима.
Господине Демићу, Видим да одлично располажете са литературом. Такође свака препорука за литературу је добродошла, и то не само у вези моје фамилије већ читавог подручја Врлике.
Ако дођем до неких утемељених и конкретних сазнања, свакако ћу то поделити са вама.
Још једном хвала!
Поздрав, Срђан Радиша
ВАИСТИНУ ВОСКРЕСЕ!
У евиденцији крштене дјеце на подручју Врлике од 1726. до 1728. помиње се презиме Радуша (мислим да је у питању Радиша, само је лоше записано). А између 1833. и 1841. године била само једна кућа Радиша (ово стоји у дјелу Весне Чулиновић-Константиновић – Живот и социјална култура сточарског становништва под Динаром), од Ивана Радише, што би значило да су све данашње Радише из Подосоја потомци Ивана Радише.
Препоручујем вам књигу од Александра Бачка, ту можете пронаћи доста података о српским презименима по Далмацији. Књига је доступна у пдф формату и можете је преузети на овоме линку:
Hi I am Nemanja Ivkovic from Belgrade Serbia I just found your note and I very intrested in it. We have cousen Dragoljub Ivkovic colled BUBE he is brother of my grandfather Milan Ivokvic. We know thet we have cousen in Sweden , Motala and we know thet Dragoljub have 2 dothers Katarina and Elizabeta and his wife's name is Inge . If you recognize some names from my letter , plz answer me on my email [email protected] or on my facebook Nemanja Ivkovic . Ivko is a my screw grandfather he lived in Nis Serbia and then moved in Vranje i have a family tree and we know about 9 generations back . If you to yunger ask older in your family maybe they know something . Best regards from Belgrade and family Ivkovic.
Odavno nisam bio na ovom forumu ali me nesto zagolicalo pa sam morao ponovo da se registrujem.
Zivim u Beogradu i tu sam od rodjenja mada mi je otac sa Kosova [Podujevo} a moj deda tj njegov otac iz nekog sela Tocane kod Korsumlije
VRODJENA JE U SELU DOBRUJEVAC ILIALA JE NEKOLIKO SESTARA . JEDNA OD SESTARA MLADENA UDATA JE ZA LJUBU ( LJUBOMIRA?) JANKOVICA U SUBOTINCA ZNAM DA JOJ JE BRAT ZIVEO O SELU DOBRUJEVAC A JEDNA SESTRA U SELU KORMAN? DOK SAM ZIVEO U STAROM KRAJU SUSRETALI SMO SE NA SVADBAMA I POGREBIMA A PONEKAD NA LETNJIM ILI ZIMSKIM ODMORIMA
BRAK SE ZAVRSIO RAZVODOM POSLE PETNAEST GODINA
MOJ DEDA JOVAN JE PO PRICANJU UMRO OD TROVANJE JER JE GRESKOM UMESTO VODE POPIO SODU ( KOJE JE KORISCENA ZA PRAVLJENJE SAPUNA). POSLE PAR MESECI BOLOVANJA UMRO JE I SAHRANJEN U VRATNI.
if you see this message, this week I can ask for a copy of birth and baptism records for the Borojevic you are researching if he was born in any of the villages you listed in the period 1808-1860.
The copy is not official birth certificate, but a photocopy of the original church records page.
Please send me a message or an email if you need it.
Did you manage to locate his ship manifest? Was the marriage of your ancestor to Godec before or after emigrating?
I see several entries for Nikola & Niko Šajatović from Sošice before 1909 that would be right age for your ancestor – do you know if he traveled to US before emigrating finally around 1909?
Do you know if he were married prior to emigrating? I browsed the records for Sošice Greek Catholic parish that are online, and families Šajatović lived in smaller village – Jezernice, and in several households ( extended family commune called *zadruga*).
At the time your ancestor was born, there were probably several people in the parish and in that village with first name Nikola and last name Šajatović of approximately same age born and living there in that tiny village – you will need more info to confirm which one you need – like first name of the father, or a name of a spouse in the old country if he were married before.
For first name of the father: people over there never had separate *middle* name – one given at baptism, so if they filled out any paperwork or forms after emigrating they often wrote according to their customs the first name of their father as their own middle name. Be on the lookout for any such document.
***
One of the people I found in ship manifest , Šajatović Niko, is the right age, born appr. 1875., and on one arrival in 1902 he is listed as married , and to have previously been in US between 1895-1901. He is going to Cleveland, Ohio. If that is the one you are looking into then you should research the marriage records that are online.
I will post here for you an image of the marriage record of one of these Niko Šajatovićs from Sošice who was born in 1875, married in 1899 at the age of 24, with notes and surname and first name of the groom you need highlighted, as well as that other piece of crucial info – household number – so that you can navigate these records more easily if you are willing to explore them on your own. 🙂 Unfortunatelly without more information that can be confirmed, I cannot tell you if this Niko Šajatović born in 1875. from this marriage record is your ancestor or not.
Marriage records for Sošice Greek Catholic parish start with the image 117, years available are 1885-1920, and you need to be registered and logged into your family search account to browse them :
here is a link to first image in the marraiage records:
Records for Roman Catholic Church for Pančevo are available to be researched in Pančevo state historical archive in Serbia. ( you would need to hire a researcher for that, and in a week or so we will have a list of recommended researchers up posted in the research section of our website : http://www.rodoslovlje.com/documentation/research ).
You should start with obtaining the birth record of your ancestor from these original records, and explore any further lineage before or after his birth, and look for descendants of the same family in these original records.
For Pančevo, the records are available for the period 1718 -1895 for public research.
I do not know if LDS has these records on microfilm, check their catalog at family search . org. – if they have it you could then research the microfilms in a LDS center in your country – and I will help you with interpreting them – older records will be in Latin, and later ones (second half of the XIX century) will be in Hungarian language.
I am sure that Donauschwaben Villages Helping Hands website and their coordinators for Pančevo will be able to help you with specific information on when family Zeiler first settled in Pančevo, and from where they originated before the colonisation to Banat area.
Other than that, I will check the available period records over here for any mention of the surname variants you provided and post here if I find anything.
So far locally I see only a couple of people from Serbia with surname Zeiler that are from Banat area and can be found on facebook or in current public records, as well as a Zeiler who authored one of these village-family books for a village in Croatia – migrations back and forth across this whole region between Donauschwaben communities were quite common in XIX century.
FRANCISCUS GILLICH, born in 1889., FILIPOWA ( now Backi Gracac,Serbia), record number 77 for the year 1899.
See – it takes seconds to browse this archive . 🙂
Franciscus Gillich was born on July 17th 1889 and baptized on July 18th 1889. He was a legitimate child of parents Antonius Gillich and Elisabeth Matkesz, both Roman Catholics. Family address was Filipowa 410, and his godparents were Franciscus Hönig and Rovina Dickmann. He was baptized by priest Matthiaus Nagel.
Mrvoš family lived in the Gomirje Disctrict Serbian Orthodox Church monastery community and it is more than highly unlikely that Simica Mrvoš lived or emigrated from Zagreb. Also Moravice that is the place of origin of your Dokmanović ancestor is part of that community too ( town was known as Srpske Moravice in previous times due to the fact that ethnic Serbs lived there) If you provide more details about your ancestors – where did they emigrate to, ship manifests, naturalization papers, if they remained Serbian Orthodox after emigrating, I may be able to help you a lot – my fathers family is from that community and I researched all of the existing records quite extensively. 🙂
You will find the article I wrote in English language on their settling in that region and founding of the monastery in year 1600 here:
Records are available if you send direct request to the parish priest in Bašaid. There is a standard tariff for issuing of each individual official certificate of birth and baptism, marriage or death. You are also *advised* to consider a small donation to the parish to help with obtaining these certificates and as agesture in return for the current priest spending a lot of time to extract the data you need. I suggest you first obtain in this manner the birth and baptism record of Antal Kasztory.
From the information I got you should be looking for an earlier parish of origin of this family, and you should be looking for that in the records of RC church for the parish of Kikinda.
These records are not online and can only be researched in the state archives in Serbia, or in LDS centres around the world by viewing them on microfilms.
If you need me to compose a letter for the priest in Bašaid let me know, he is willing to help you.
STOJKOVIĆ ARHIĐ. STEFAN GALJIPOVCI PRNJAVORSKI STOJKOVIĆ ARHIĐ. STEFAN MILOŠEVO BRDO-GRBAVICA GRADIŠKI STOJKOVIĆ ARHIĐ. STEFAN ŠTRBCI PRNJAVORSKI STOJKOVIĆ ARHIĐ. STEFAN VIOČANI PRNJAVORSKI STOJKOVIĆ ĐURĐEVDAN DERVENTA II DERVENTSKI STOJKOVIĆ ĐURĐEVDAN KAOCI PRNJAVORSKI STOJKOVIĆ ĐURĐEVDAN LEPENICA PRNJAVORSKI STOJKOVIĆ MARKO EVANĐELIST DERVENTA I DERVENTSKI STOJKOVIĆ NIKOLA JUNUZOVCI GRADIŠKI STOJKOVIĆ NIKOLA UMCI SANSKI MOST STOJKOVIĆ NIKOLA VIOČANI PRNJAVORSKI STOJKOVIĆ TRIFUN SMOLJANA PETROVAČKI
Ja sam Novakovic, rodjen u Podgorici, a inace su moji iz sela Novakovici podno Durmitora na Zabljaku… Sto se tice prezimena Novakovic u Crnoj Gori, ima nas u vise gradova. Ja slavim Nikoljdan…. U Beranama postoji par kuca Novakovica koje slave Arandjelovdan… U Bijelom Polju takodje par kuca koje slave Nikoljdan, ali su oni takodje iz Novakovica kod Zabljaka…… I u blizini Podgorice postoji selo Gornje Mrke i u njemu zive samo porodice Novakovica.. mislim da oni slave DJurdjevdan, ali oni kazu da su bas u tom selu nastali….
Hvala Vam puno na informacijama o poreklu i maternjem jeziku ove porodice.
Matica Samaca je Brestik (opština Glina). Krsna slava Samaca iz Brestika je Đurđevdan.
Po popisu SR Hrvatske iz 1948. godine, na Baniji su Samci popisani u sljedećim mjestima:
1) Brestik, opština Glina (29 kuća sa 148 osoba; 3 osobe bez svoje kuće);
2) Brnjeuška, opština Glina (1 osoba bez svoje kuće);
3) Gornja Stupnica, opština Dvor (1 osoba bez svoje kuće)
4) Klasnić Gornji, opština Glina (3 osobe bez svoje kuće);
5) Majske Poljane, opština Glina (1 kuća sa 4 osobe);
6) Petrinja (1 kuća sa 1 osobom);
7) Sisak (3 kuće sa 6 osoba; 2 osobe bez svoje kuće).
Prezime je popisano u crkvenim knjigama parohije Klasnić (kojoj Brestik pripada) još 1831. godine.
Recite slobodno ako vas nešto konkretno interesuje.
Pozdrav,
Petar Demić
Matica Samaca je Brestik (opština Glina). Krsna slava Samaca iz Brestika je Đurđevdan.
Po popisu SR Hrvatske iz 1948. godine, na Baniji su Samci popisani u sljedećim mjestima:
1) Brestik, opština Glina (29 kuća sa 148 osoba; 3 osobe bez svoje kuće);
2) Brnjeuška, opština Glina (1 osoba bez svoje kuće);
3) Gornja Stupnica, opština Dvor (1 osoba bez svoje kuće)
4) Klasnić Gornji, opština Glina (3 osobe bez svoje kuće);
5) Majske Poljane, opština Glina (1 kuća sa 4 osobe);
6) Petrinja (1 kuća sa 1 osobom);
7) Sisak (3 kuće sa 6 osoba; 2 osobe bez svoje kuće).
Prezime je popisano u crkvenim knjigama parohije Klasnić (kojoj Brestik pripada) još 1831. godine.
Recite slobodno ako vas nešto konkretno interesuje.
Pozdrav,
Petar Demić
Pozdrav veliki svima,ja sam Srdjan iz Subotice.Slavimo slavu Sv. Jovana Krstitelja i vidim da sam cini mi se jedini Radovic ovde koji slavi tu Slavu,deda mi zivi u Rogatici u RS a znam da smo poreklom iz okoline Pive,tacnije iz mesta Borkovina,navodno su tri brata zbog krvne osvete iz Borkovine prebegli u Rogaticu.Voleo bih ako neko zna nesto vise o Radovicima koji slave Sv.Jovana Krstitelja da mi napise ovde ili ako neko ima barjak nase familije da ga okaci. Hvala unapred,Srdjan Subotica!
Hello Yugaya
Thank you for your response.
The only things that i know about Jovan Dokmanovic is that he came to America on May 22 1899 aboard the ship S.S.Kensington. He came to Pittsburgh Pa. to a brother in law's home. He had a sister named Mary who listed on her wedding application that her fathers name was Limo and her mother was Martha.
I have no info on Simicas arrival other than it was before 1905, because that is when they were married in 1905.
She had two brothers living here at the time, Nicholas and Peter Mrvos.
Her brothers were older, Nicholas was born about 1871.
They remained Serbian Orthodox and belonged to the Youngwood Serbian Orthodox Church in Youngwood, Pa.
Any information or direction you can point me will be greatly appriciated
One story about my Grandmother Simica is that her family was wealthy and did not approve of her marrying out of her class.
Thank you again for your help
Nick
Father's first name is mistranscribed, it should be SIMO DOKMANOVIĆ.
If Simica Mrvoš's family (father) MRVOŠ was wealthy, he will be among the merchants from the area listed in Serbian Trade Association "Privrednik" database – there was one in Vrbovsko ( the municipality MORAVICE belongs to). Did the brothers stay in the US or return? Do you have ship manifests or naturalization records for any of them?
SIMO MRVOŠ that is found in this database, listed as merchant from Vrbovsko (Moravice, Gomirje district), also appears as a subscriber for a book published in 1887 – and he is from the same location Moravice as the Dokmanović family – if the family lore is true about how her family was rich than he is the only individual found in period records that can be her father.
– about "Privrednik" and how to use this database:
You should contact the Serbian Orthodox Church they attended and married in and ask for the copies and scans of the original records, not a certificate or a transcript – in the marriage records of emigrants their home address and household number were listed, as well as information on the parents of both the bride and groom.
Also look at any ethnic society or group from the area, if they remained Serbian Orthodox they were most likely involved in the community there.
Ins and outs of researching ethnic Serbian ancestors from Austria-Hungary:
att: SImo Mrvoš, merchant ( Симо Мрвош. газда ) , from Gomirje ( Гомирје) district, listed as subscriber in year 1887.
Dragi moji lipovljani,zasto se ne dogovorimo da se jednom ne nademo u Lipovom Polju i napravimo neki Sabor. Da se svi upoznamo (mozda smo i familija), izmenimo jos informacija, da se veselimo i proslavimo. Da se malo setimo " starih dobrih vremena" o kojima su nasi pricali. Sta kazete?
moj deda gojko knezevic rodom je iz malog cvjetnica. otac mu je bio milos. gojko je 1931 godiste. imao je brata milorada, sestre soku ili soju, smilju, radmilu i jos brace i sestara ali se nazalost samo njih secam. ozenio se milkom i preselio u backu palanku. ima sinove milana i nikolu. volela bih da znam malo vise ako neko zna. hvala veliko
Hi,
If you are going to visit Pančevo you can also research your ancestors in the state archive in Pančevo – so plan for an extra day there and I will organize either someone who will take you there and help register, or arrange it with the archive that you get help from their staff.
send me an email on [email protected] and share details of your planned visit.
Moraš pribaviti izvode iz MK rođenih osoba za koje znaš podatke – godine rođenja, adrese. Zatim ili preko matičnog ureda ako imaju podatke, ili preko istorijskog arhiva istražiti i dokumentovati sve prethodne generacije porodice u originalnim protokolima rođenih. Ukoliko je prorodica doseljena nakon vremena osnivanja parohije ili župe podaci o mestu porkela biće takođe ubeleženi u maticama venčanih ili umrlih.
Nijedan od izvora podataka nije dostupan putem interneta, a neki od podataka iz matičnih knjiga su zaštićeni zakonima o privatnosti – podaci za poslednjih sto godina što je i period koji tebe zanima, tako da ćeš morati da dokažeš da si potomak osoba čije lične podatke tražiš.
Pokušaj i da kontaktiraš versku zajednicu kojoj je porodica pripadala, u istorijskim arhivama su napravljene i dostupne su kopije, a originalni crkveni protokoli su prošle godine vraćeni u R Srbiji svim verskim zajednicama.
"he was married and had 3 children (between the years 1945-1951) in Kufstein, Austria before immigrating. :)"
Based on period records this family was Croatian and Roman Catholic.
The parish of origin in that area of Jandroković family is CIGLENA – they would have listed larger towns like Bjelovar or Bedenik as their last residence in documents after emigrating.
There are some records online, but since they are limited you will need to dig up either the names of the previous generation by obtaining birth or baptism certificates from Croatia ,or from any other documents you may have like naturalization records, draft cards and ship manifests.
Here is the link to the parish records that are online via familysearch :
Given Name: Jovan Surname: Licinar Last Place of Residence: Primislje, Ungary Event Date: 18 Dec 1911 Age: 43y Nationality: Ungarn -Kroatian Departure Port: Le Havre Arrival Port: New York Gender: Male Marital Status: M Citizenship Status: Ship Name: Rochambeau
ostaju vam jedino povijesne knjige o prezimenima i šematizmi
Given Name: Jovan Surname: Milisav Last Place of Residence: Priština Event Date: 10 May 1909 Age: 36y Nationality: Turkey, Macedonian Departure Port: Bremen Arrival Port: New York Gender: Male Marital Status: M Citizenship Status: Ship Name: Berlin
Given Name: Scepanovic Surname: Milisav Last Place of Residence: Kolase Event Date: 30 Nov 1906 Age: 28 Nationality: Montenegrian Departure Port: Erieste Alie Arrival Port: New York, New York Gender: Male Marital Status: S Citizenship Status: Ship Name: Slavonia
Given Name: Tilip Surname: Milisav Last Place of Residence: Travnik, Austria Event Date: 03 Jun 1911 Age: 18y Nationality: Austria Departure Port: Havre Arrival Port: New York Gender: Male Marital Status: S Citizenship Status: Ship Name: La Provence
You need to look on records island Cres croatia Brdo graborovic -rt Pernata or Petrovac na moru (italian castellastua) monte negro, Budua is mayby Budva?
Name: Milo Kalabich Event Type: Draft Registration Event Date: 1917-1918 Event Place: Las Animas County, Colorado, United States Gender: Male Birth Date: 15 Jun 1885 Birthplace: , , Montenegro Niksic Nationality: Montenegro Affiliate Publication Title: World War I Selective Service System Draft Registration Cards Affiliate Publication Number: M1509 GS Film number: 1561836 Digital Folder Number: 005241953 Image Number: 02576
wife name Mila Kalabich
Name: Milo Kalabich Event Type: Census Event Date: 1930 Event Place: Morley, Las Animas, Colorado Gender: Male Age: 44 Marital Status: Married Race: White Birthplace: Yugoslavia Birth Year (Estimated): 1886 Immigration Year: 1903 Relationship to Head of Household: Head Father's Birthplace: Yugoslavia Mother's Birthplace: Yugoslavia District: 0057 Household ID: 147 Sheet Number and Letter: 8B Line Number: 88 Affiliate Publication Number: T626, roll 245 GS Film number: 2339980 Digital Folder Number: 4532390 Image Number: 00964 Household Gender Age Birthplace Head Milo Kalabich M 44 Yugoslavia Wife Edith Kalabich F 34 Colorado Daughter Eva Kalabich F 11 Colorado Son George Kalabich M 9 Colorado Son Marko Kalabich M 8 Colorado Daughter Helen Kalabich F 7 Colorado Father-in-law M A Higgins M 74 Maine Mother-in-law Idella Higgins F 68 Iowa
Given Name: Mile Surname: Poleksitch Last Place of Residence: Drobegnak Event Date: 22 Nov 1903 Age: 17y Nationality: Montenegrin Departure Port: Havre Arrival Port: New York Gender: Male Marital Status: S Citizenship Status: Ship Name: La Bretagne
Zdravo Mihajlo, Zovem se Sinisa Jaksic rodjen u Sisku kod Hrvatske Kostajnice, moj otac Stevo Jaksic je rodjen u Sas-u u blizini Hrvatske Kostajnice, njegov otac moj djed je Jaksic Milan, gdje je rodjen neznam ali su ziveli u Kostresima Saskim, Koliko su mi otac i djed objasnjavali mi poticemo iz Crne Gore a Slava koju slavimo je Sveti Nikola. Koliko sam se bavio Jaksicima mogao sam Procitati da je Viteska Familija i da je zadnja cerka te Fam. udata u rusku carevu kucu. Pitaj mozda oca da li zna za Jaksice iz Kostresa.? Veliki Poz.
Hvala puno za ovo yugaya….''Verovatno'' je moja rodbina( pradedin brat) Cimesa Simo sa zenom Marom ( mozda i Martom)…Pravo ime mu je Cimesa Timo ( Timotije) ali se cesto u dokumentima njegovo ime pisalo Simo.Znamo da je otisao u Ameriku i da se pred drugi svetski rat vratio nazad u B.Moravce.
Cimesa Simo/Timo….jedina nam je dilema…sto je putovao kod zeta jer koliko je nama poznato nije imao potomaka pa pretpostavljam da je to napisao…eto da ima gde da ode…otprilike ko danasnji garantni list… haha..
ne znam zasto ali prethodni komentar je cekao potvrdu administratora i nije objavljen…evo opet teksta
pravo ime mu je Cimeša Timo (Timotije) ali se cesto desavalo da pisu Simo.Znamo da je otisao sa zenom u Ameriku ali da se vratio kad je poceo drugi svetski rat.Nazalost ne znamo godinu odlaska….i ovo je do sada jedini dokument gde smo uspeli naci Cimese iz B.Moravaca.
evo sta bih jos upitala ako neko kojim slucajem zna…postoji selo cimese kod bosanskog petrovca.u njemu danas ne zivi ni jedan cimesa ali naziv sela je ostao. da li neko mozda zna kad je naseljeno to selo i odakle su te cimese dosle kad su ga naseljavale…
moj deda je na ovom spisku…1946 doseljen. jedino nismo uspeli otkriti koje 6 clan koji se doselio s nama jer stiglo ih je petoro.
Given Name: Mara Surname: Jandrokovic Last Place of Residence: Ploščica , Jugoslavia Event Date: 13 Aug 1921 Age: 18y Nationality: Jugoslave-Croatian Departure Port: Le Havre Arrival Port: New York Gender: Female Marital Status: S Citizenship Status: Ship Name: Paris
ploščica is village near Bjelovar croatia, Mara have brother John Jandrokovic and going to Brownsville PA
Hvala g. Herak! Zamolio bih vas ako ste u mogućnosti da napišete o najdaljem poreklu vaših Heraka, koliko znate, kao i gde ste se sve raseljavali tokom vremena.
(11.VII 2013.)
II Sa facebook-grupe ''Bratstvo Eraković'':
Svetlana Erakovic (4.I 2009.): […] Ja sam potomak Erakovica iz Hrvatske – selo Stikovo. [/] Jos kao detetu su mi rekli da poticemo iz Crne Gore, a po nekim predanjima, ta linija ide ovako: u vreme stavaranja Austro – ugarske krajine. Ugarska Monarhija je iskoristila desavanja na Balkanu, tacnije iskoristila je desavanja posle ustanka koji je pokusao patrijarh Arsenije IV Jovanovic. Turska osveta je bila strasna, paljeni su manastiri i crkve, sacuvani su samo oni koji su se nalazili na najnedostupnijim mestima, a stanovnistvo je delom poprimalo Tursku veru, a drugi deo je bezao, smatra se da je to jedna od vecih seoba Srba. Ovaj put ka Ugarskoj Monarhiji, koja je to iskoristila – nastanjujuci to stanovnistvo u predeo nazvan tzv. "vojnom krajinom" koja je sluzila za odbranu od Turaka. [/] Gorski Vjenac opisuje "istragu poturica" a vremenski desavanja opisana u Gorskom Vjencu i pokusaj ustanka patrijarha Jovanovica se podudaraju.[/] Tako da nekim strazivanjima, i podudarnostima imena, krsne slave, da se selo Stikovo nalazi u podrucju koje je nekada bilo "vojna krajina" zaista se smatra da nam je poreklo iz Crne Gore.[/] Krsna slava je Djurdjevdan, a od 17 porodicnih kuca, se zapravo svodi na 4 ili 5 porodica, sve ostalo su potomci tih prvih 4 ili 5 Erakovica. [/] Mozda moje povezivanje porekla nije najbolje, ali s obzirom da je crkva Sv. Luka sazidana u selu 1816 godine, tako da ni sam nastanak sela se vezuje za pocetak 19. – tog veka. [/] Pokusaj Ptrijarhove pobune je bio 1734-te, a dogadjaji koje opisuje Petar Petrovic Njegos u Gorskom Vjencu se vezuju za period oko 1780 – te godine. [/] Moj deda se zvao Ilija, drugi deda Petar (jer sam ja 2x Erakovic : I mamino devojacko prezime je Erakovic) jedan pradeda Djuro drugi Gligorije (ili Luka), i mislim da se ta imena smenjuju u porodici, s obzirom da se prvorodjenom sinu davalo uvek dedino ime. Sasa Erakovic (6.I 2009.):[…] ja sam iz Bratiskovaca.zanimljivo mi je ovo sto si spomenula gligorija.ja koliko znam,tri brata su dosla negdje od hercegovine(crne gore),dva brata aleksa i gligorije su otisli u bratiskovce a treci brat prema kninu u stikovo.znao sam i njegovo ime ali moram da provjerim.[…] […] Edita Erakovic (27.IX 2009.):[…] Ja sam potomak Erakovica iz sela Stikovo u Dalmaciji smatramo od davnina da [/] smo porijeklom iz Crne Gore sto je Svetlana vec opisala.Djed se zvao Dusan njegov otac Spiro a njegov Krsto. Svima nam je slava Durdevdan. Milan Erakovic (7.X 2009.):Moj stari je iz Bratiškovaca Ilija djed mi je Đuro znam da mi i Erakovići iz Stikova potičemo od iste loze ali kad smo počeli slaviti sv. Nikolu a ne Đurđevdan i zašto? […] Milan Erakovic (7.X 2009.): I Erak prezime u Šibeniku i oklici potiču iz Bratškovaca. Jedan se Eraković "udao" u Zloselo današnji Pirovac i promjenivši vjeru promjenio je i prezime. […] Milan Erakovic (28.X 2009.):Da naša slava je sveti Nikola isto kao i crkva u selu. Mozda tu lezi razlog promjene slave. Znam da smo od iste loze kao i Erakovići od Stikova kraj Knina. Dva brata dolaze u Bratiskovce(gornji i donji Erakovići) a jedan u Stikovo. […] Milan Erakovic (26.V 2012.):Ja bih opet da se vratim na poveznicu Erakovići Bratiškovci – Štikovo. Naime prema mojim saznanjima oni dolaze zajedno u Dalmaciju kao tri rođena brata. Jedan odlazi u Štikovo kraj Knina a dva brata u Bratiškovce (gornji i donji Erakovići). Crkava u Bratiškovcima je posvećena Sv. Nikoli. Po mojim saznanjima Sv. Nikola je slava svih pravoslavnih obitelji u Bratiškovcima pretpostavka je da su svi preslavljali Sv.Nikolu i izgubila se porodična slava u slučaju Erakovića slava sv.Đorđa. Znam da su naši sveštenici jedno vreme radi sukoba sa katolicima koji su svojatali tog sveca nagovarali narod da uzme slavu sv. Nikolu. Zanima me kada je došlo do toga da su sve pravoslavne obitelji u Brtiškovcima uzeli Sv. Nikolu kao slavu. […] _________________________________________
Neka dalja istraživanja doneće odgovore, ali za sada su moguća možda 3 slučaja: 1) Erakovići Bratiškovaca i Erakovići Štikova nemaju zajedničko poreklo, 2) imaju zajedničko poreklo i razdvojili su se mnogo davno (možda već na Njegušima u npr. 17. veku), 3) imaju zajedničko poreklo i razdvojili su se relativno skoro (npr. tek dolaskom u Dalmaciju)…
III 80-tak godina nakon Velike sinteze objavljene u ''Старој Црној Гори'', postalo je već sasvim uočljivo da tekst ''Исељени Хераковићи и Рајићевићи'' zahteva nekolike (neke) drastične korekcije i dopune. Sa današnje tačke gledišta, izgleda je da je osim (H)erakovića Štikova, Bratiškovaca, Skradina i Žumberka, u celom zapadnom pojasu Vojne Krajine bilo još nekoliko grupacija doseljenih sa Njeguša ili drugh crnogorskih i hercegovačkih predela. To se, čini mi se, nije moglo sasvim znati sve do 1990. kada je prvi put štampana jedna druga Nakićenovićeva knjiga, ''Книнска крајина'', nastajala posle Prvog svetskog rata i koja nikada nije završena jer je autora pretekla bolest i 1926. godine smrt. Fascinanto je da nigde(?) nisu prepoznati kao otkrića od (potencijalno) dalekosežnog značaja (naročito za rekonstrukciju iseljavanja njeguškog plemena) sledeći podaci:
1. ''Книнска крајина'' прота Саво Накићеновић, Београд – Книн 1990.; за издавача: Милан Милинковић (директор АРТЕЛ-а) и Јован Опачић (председник СКД ''Зора''); уредник издања и приређивач: Вељко Мишина Ђурић; лектор и коректор: Светлана Марковић; графичка обрада: АРТЕЛ – Београд; штампа: КУМ – Београд; тираж: 3000 :
– Православне породице у Книну: 90. стр.: «Радонић, (1 [kuća]), дошли из Косова [Dalmatinsko Kosovo – hijerakul] од скора, а на Косово с Његуша (Црна Гора) побјегли од крви у XVII в. славе Никољ-дан;» – Полача: 108. стр.: «Црногорац, (20). Када је Турска напала Црну Гору, назад 200 година, веле, да су с Његуша пребјегли овамо и да се звали прије Петровићи. Код њих има 1 задруга. Славе св. Арх. Михајла;» – Риђане: 115. стр.: «Црногорац, (1), дошао из Полаче назад 60 година, славе св. Стевана;»
U pomenutoj knjizi su još i podaci o prezimenima: Popović (95. str.: iz Glamoča 1689.god. u Biskupiju, 90. str.: iz Biskupije u Knin; slava Nikolj-dan), Radonić (Nikolj-dan; 106. str.), Petrović (u Plavnu; slava sv. Đorđe; «Савиће, Петровиће и Маринковиће зову Зорићи, јер се тако некад звали, а по браћи Саву, Петру и Маринку прозвати данашњим презименима.»; 111. str.), Popović (u Radljevcu bliže Otonu; sv. Đorđe; iz Bosne u XVI veku (po A. Bačku verovatno iz Bjelajskog Polja-Bosna 1692.); 113. str.), Radović (Riđane; sv. Jovan; 115. str.), Radonić (u Turiću – Markovcu; «(1), славе св. Ђурђа, дошли из Босне у XVI и XVII в., а у Босну из Старе Србије;»; 119. str.), Petrović (Uzdolje; «(15), славе св. Ђурђа;». Preci svih meštana Uzdolja «су дошли из Босне у XVI и XVII в.»; 120. str.),… Pošto se pored ovih rodova ne navodi da potiču sa Njeguša ili iz Crne Gore, jako je onda teško pretpostaviti da li se zaista radi o iseljenim Herakovićima i Rajičevićima.
2. Međutim, i u drugim retkim i novijim radovima mogu se izgleda pronaći svedočanstva starih iseljavanja u severnu Dalmaciju.
''Далматинско Косово (етно-грађа)'' Илија Смиљанић, Београд 2006.; издавачи: СКД ''Зора'', Книн-Београд, Удружење Срба из Хрватске; за издавача: Никола Церовац; уредници: Здравко Крстановић и Милојко Будимир. Navešću samo one podatke koje trenutno ne nalazim kod Nakićenovića: – Звјеринац: 278. стр.: «Св. Ђурђа, 6. маја, славе: Зарачи, Кнежевићи, Петровићи, Плавше, Плавшићи.» – Орлић: 279. стр.: «Св. Ђурђа, 6. маја, славе: Дегенеци, Лулићи, Марићи, Радоњићи, Рњаци.»
3. ''Породице далматинских Срба'' Александар Бачко, Београд 2008.:
330. стр.: «Његуш Дрниш 4 (2) Помињу се и под презименом Његош. Јован Његуш ''за кратко'' поунијаћени Србин у Дрнишу у првој половини 19. века. Јовица Његуш (Giovitza Gnegus) међу православнима које је 1832. године римокатолички шибенски викар оптужио за ''тешкоће око прелажења на унију''. Судећи по њеном презимену, ова породица је вероватно непосредним или посредним пореклом из Старе Црне Горе, из племена Његуши. Из те породице је био црногорски митрополит Никанор, као и Неофит, архимандрит манастира Крке. Међу претплатницима на књиге Српске књижевна задруге 1892. године појављује се и поменути отац Неофит Његуш, за кога је назначено да је из ''Кистањ(а)''. 216:249; 226:13, 36; 211:295; 267:71; 191:LXI; I Његуш Кољане / Нема их више. Нема сумње да су били сродни Његушима у Дрнишу. 211:300; 151:464 Његуш Шибеник 1 (1) […] Свакако су сродни са истоименом дрнишком фамилијом. 97:?; 94:101; 95:148 – 149; 96:187»
354. – 356. str.: prezime Petrović zabeleženo je u Vrlici, zatim u Drnišu («Нема их више. Највероватније су нестали у Другом светском рату.»), onda u Zadru, Kninu, Miljevcima (iz ''Milovca''?, spominje se u dokumentu iz 1649. jedan kaluđer iz manastira Krke; «Петровића више нема у том месту.»), u Miočićima, Plavnu (slava sv. Đorđe; starije prezime im je Zorić; daljom starinom iz Bjelaja u Bosni – 17. vek; «Имају исељенике у Мајуру код Шапца. Они сматрају да су старином ''из Мазина, из Црне Горе'' (Мазин се налази у Лици).»), u Skradinu (nadgrobni spomenik datira iz 1780. godine), u Uzdolju (slava sv. Đorđe; 15 domaćinstava 1920.god.; «Досељени су из Босне, највероватније крајем 17. века.»).
355. стр.: «Петровић Отишић св. Арханђел Михаило 106 (19) Петровићи свакако воде порекло из Црне Горе, тачније из области Старе Црне Горе или њеног непосредног суседства (шира околина Цетиња). Они су у време млетачко – турских ратова, крајем 17. века или почетком 18. века, досељени у Отишић код Врлике. Са отишићким Петровићима су можда род Црногорци у Полачи. Они су запамтили, да су се раније презивали Петровић, а тек по свом досељењу из Црне Горе у Далмацију прозвани су својим данашњим презименом. Петровићи се помињу у православним отишићким матичним књигама, које су се очувале (1845 – 1863. године). Њихово досељавање у Ливањско Поље се највероватније одиграло крајем 18. века. Имају исељенике у Челебићу и Пржинама (Ливањско Поље), који славе исту славу. Из Ливањског Поља су неки од њих прелазили даље у Гламочко Поље, где се презивају Петровићи и Шпоње. Други огранци овог рода су променили славу и данас славе Ђурђевдан и св. Враче. Предање о даљем пореклу из Црне Горе сачувало се код ове фамилије у Отишићу и код готово свих огранака ове породице исељених у Ливањско Поље. 303:115; 81:149; 183:108; 201:70, 74 – 77; 211:302; 301:190; 161:45; 151:505; 145: 97; I; II; IV; Н.Ж.; П.М.»
''Публиковани извори'': 216) Радека Милан ''Прилози о споменицама културе код Срба у сјеверној Далмацији'', Алманах, Срби и православље у Далмацији и Дубровнику, Загреб 1989. 226) Рашковић Душан, Зорица Славко ''Дрнишка Крајина, људи и догађаји'', Београд-Дрниш 1994. 267) Стојанчевић Владимир ''Из историје унијаћења Срба у Далмацији 1831 – 1836'', САНУ, Зборник о Србима у Хрватској, 3, Београд 1995. 191) Обрадовић Доситеј ''Живот и прикљученија Димитрија Обрадовича нареченога у калуђерству Доситеја'', I, СКЗ, 1, Београд 1892. 94 – 97) Имена г.г. предчисленика (пренумераната) ''Србско-далматински алманах'', Љубитељ просвештенија, бр.3, Задар, 1838.; бр.4, Задар, 1839.; бр.5, Задар, 1840.; бр.1, Карлштадт (Карловац), 1836. 81) Ердељановић Јован ''О пореклу Буњеваца'' 183) Накићеновић С. ''Книнска Крајина'' 201) Петрић Марио ''Поријекло становништва'', Ливањско Поље, Сарајево 1961. 301) Чулиновић – Константиновић Весна ''Живот и социјална култура сточарског становништва под Динаром'', ЈАЗУ, Зборник за народни живот и обичаје, књ. 51, Загреб 1989. 145) Кривошић Никола Н. ''Посвета моме селу'', Београд 2004.
''Информатори'': Н.Ж. – Ненадић Жељко, родом из Дабра П.М. – Петровић Милан, пореклом из Отишића
364. – 365. str.: detalji kojih, čini mi se, nema kod Nakićenovića: prezime Popović u Koljanima Donjim, u Korlatu (Miholjdan), Mokrom Polju (verovatno iz Bjelajskog Polja, slava sv. Luka; izgleda ogranak Opačića), Pristegu (verovatno iz Jagodnje Gornje), u Skradinu, iz Čiste Male (slava sv. Nikola), u Šibeniku (nadgrobni spomenik iz 1789.)
364. стр.: «Поповић Мирање 7 (1) Из Мирања код Бенковца је, у априлу 1646. године, православни свештеник Петар Поповић превео у ''околину Задра'' 20 породица са 156 душа, од тога 50 ратника. Седамдесетих или осамдесетих година 18. века мирањски парох је био Андрија Поповић, звани Џелатовић [Popovića-Dželetovića bilo je i na Njegušima – hijerakul]. 107:130; 211:319; 103:112; 106:245» «Поповић Полача (Книн) / Нема их више. Вероватно су нестали током Другог светског рата. 211:311; 151:523»
380. стр.: «Радонић Книн св. Никола 3 (1) Дошли су са Далматинског Косова почетком 20. века, ''а на Косово с Његуша (Црна Гора), побјегли од крви у 17. веку''. Њихови сродници у Орлићу имају предање, да су пореклом из Босне (видети Радониће у Орлићу и Турић – Марковцу). Било их је 1 домаћинство око 1920. године. 183:90; 151:546 Радонић Орлић св. Ђорђе 15 (3) Бележени су у литератури и као Радоњићи. Сматра се, да су пореклом из Босне. Код њихових рођака у Книну забележено је предање, да су пореклом из Његуша у Црној Гори (видети Радониће у Книну и Турић – Марковцу). Биле су их 2 куће око 1920. године. […] 303:116; 183:106; 211:306 – 307; 151:546; 246:279; I Радонић Турић – Марковац св. Ђорђе / Пореклом су из Босне. Тврђење, да су даљим пореклом ''из Старе Србије'' није утемељено (видети Радониће у Книну и Орлићу). Било их је 1 домаћинство око 1920. године. Нема их више. 183:119; 151:546; 246:278»
''Публиковани извори'': 246) Смиљанић И. ''Далматинско Косово''
Na primeru Radonjića iz Turića–Markovca i Orlića (Đurđevdan), gde se navodi Bosna kao odredište porekla, pretpostavljam da se može odgonetnuti i značenje naseljavanja Erakovića u Štikovo. Za ove Erakoviće se takođe navodi Bosna, ali postoji verovatnoća da su zapravo sa Njeguša. Tu je i podatak interesantnog nepoklapanja (porodičnog) predanja Radonjića iz Knina i iz Orlića.
457. стр.: «Црногорац Книн св. Арханђел Михаило 1 (1) 1 (-) Несумњиво представљају огранак бројног рода Црногораца из Мале Полаче (видети). 303:120; 151:100; I Црногорац Мала Полача (книнска) св. Арханђел Михаило 114 (24) […]. Њихово топономастичко презиме иде у прилог наведеној традицији о пореклу из Црне Горе. […] 183:108; 211:311; 161:39; 151:100; I Црногорац Риђане св. Стефан / Дошли су из (Мале) Полаче око 1860. године. Било их је 1 домаћинство око 1920. године. Нема их више. 183:115; 151:100»
383. стр.: «Раичевић Биовично Село / Нема их више. Вероватно су нестали у Другом светском рату. Несумњиво су били у сродству са Раичевићима у Ђеврскама (видети). 211:289; 151:548 – 549 Раичевић Ђеврске / Нема их више. Вероватно су нестали у Другом светском рату, а свакако су били сродни са својим презимењацима у Биовичном Селу. 211:295 – 296; 151:548 – 549» _________________________________________
Ako Erdeljanović i nije mogao biti upoznat sa Nakićenovićevim radom o Kninskoj krajini ili ako iz nekog drugog razloga nije bio u stanju dopuniti (evenutalno kasnije otkrivenim podacima) već odštampanu ''Staru Crnu Goru'', onda je zbunjujuće bar to da neke podatke iz Dedijerove ''Hercegovine'' (1. izdanje iz 1909. godine; ) nije ni uzimao u obzir za odeljak o iseljenim Herakovićima i Rajičevićima. S obzirom da je morao (za informaciju o izvesnim pričama o bjelojevićkom poreklu Petrovića Njegoša) koristiti Etnografski zbornik br. XII, verovatno je nehotice preskočio ono što piše na 353. strani a odnosi se na selo Grab u Ljubuškom kotaru (zapadna Hercegovina):
«[…] У селу живе 22 ''племена'': Грбавци (или Грабовци) причају да су поријеклом од Стипана Високог. Они су, веле, род с кућом Петровићима на Цетињу, јер су ови поријеклом од Петра млађег сина Цара Лазара! Најприје су стали у Водицама код Клобука, а на Пећи им је било скупиште. Одавде су побјегли у Сињ, па у Ливно, па опет у Сињ, па из Сиња овдје. Дошао им дјед као дијете; дјед је живио 80 година, а умро прије 60 година. Веле да их има у Сињу 80 кућа, затим Шиповачи, Витини, Ардомељама, Драчеву (Габела), Вељацима, и овдје 12 кућа.»
O starinama okoline sela Grab, piše sledeće: «На мјесту Костеници веле били су манастир и црква Херцега Стјепана, на Граду причају за град Цара Лазара! На Гувнинама било је много стећака па их изразбијали. […]»
Dalje pronalazim: – Оровља: 354. стр.: «Дошлић (Грбавац) је са Шиповаче. Дошао му прадјед на ширину. Има их 2 куће.» – Вељаци: 355. стр.: «Грбавчев дјед дошао је из Граба. Има их 4 куће.» – Витина: 360. стр.: махала Зелена Гора: «Грабовац (1 кућа) је давно из Шиповаче.» махала Утица: «Грбавац (1 кућа), живи овдје и у Грабу.» махала Грабово Врило: «Грбавац (2 куће).» махала Доци: «Грбавци (4 куће)» махала Гавранова Мала: «Грбавци (1 кућа).» – Клобук: 362. стр.: «Грабовац је прије 20 до 30 година прешао из Граба на траву, па га бег укметио. Има их 4 куће.» – Шиповача: 362. стр.: «Прадједи Грбавчеви су из ближег далматинског села Ора. Има их 17 кућа.»
Mesta Grab, Veljaci, Vitina, Klobuk i Šipovača ispitivao je sam Jevto Dedijer dok za Orovlju ne piše ništa ali najverovatnije da ga je takođe posetio Dedijer. Ardomelje ne nalazim u knjizi, a u Dračevu (kod Gabele) nema prezimena Grbavac/Grabovac.
Drugi potencijalno njeguški rodovi: Hercegovina = Dželeti ili Dželetović (u selu Rast i u Blagaju s Podgrađem; iz Podprisoja u Čepelici; Jovanj-dan; 264./285. str.), Raičević (selo Rast; «је дошао прије 10 год. с Меке Груде. Славе Ђурђев-дан.»; 264. str.), Pende (Popovo: Poljice; srodnici Milića, Mačuga, Goluba, Batinića i Penda(?); predak jednih Penda je izgleda Simo iz Veličana koji je bio rođeni brat Vida i trećeg brata nepoznatog imena; dalja starina iz Riđana kod Nikšića; 315. str.),… Šuma = Basori (Gola Glavica; «Постанак села и порекло становништва. Да је ово село врло старо, тврде грчка гробља, затим број локава – 4 као једна староседелачка породица. Још се прича да је овде била стара породица Басори који су пре 150 година отишли у Требиње. Досељеници су из краја XVII или почетка XVIII века.»; 508. str.),… Zubci = Tice (selo Konjsko; slava Đurđevdan; preci im Raičevići iz Grahova u Crnoj Gori; 557. str.), Spaići (564. str. = selo Tuli, slava Jovanjdan (7.I) a prisluga Velika Gospođa (na 570.str. piše ''Mala Gospođa''), potiču od Raičevića a od njih i Raičevići u Policama kod Trebinja, dalja starina u Rovcima. 570. str. = izgleda isti Spaići žive i u selu Grab, srodnici Asanovića)…
Grbavce/Grabovce i njihovu vezu sa Petrovićima na Cetinju otkrio sam 12.IV 2011. Sve stranice navedene su iz sledećeg izdanja: Јевто Дедијер / Обрен Ђурић-Козић ''Херцеговина / Шума, Површ и Зупци у Херцеговини (антропогеографске студије)'', Београд 2001.; издавач: Књижевна заједница ''Јован Дучић'', Требиње; приређивачи: Душан Петковић и Радослав Таминџија; цртежи и предговор: Момо Капор; графички дизајн: Предраг Петковић; компјутерска обрада текста: Бојан Поповић, МЕДЕОН – Подгорица; лектор: Биљана Самарџић; штампа: Војна штампарија – Београд (Генерал Жданова 40 б); тираж: 500. _________________________________________
''Glasnik Zemaljskog muzeja'', sveska za etnologiju, Sarajevo 1960/1961. god.: Etnološka i folkloristička ispitivanja u Livanjskom Polju > Mario Petrić ''Porijeklo stanovništva'' > Poseban dio* (* – «Ispitivanja narodne tradicije o porijeklu stanovništva Livanjskog polja započeo je bivši Institut za proučavanje folklora u oktobru 1957 god. (R. Filipović) a nastavili su članovi Etnografskog odeljenja Zemaljskog muzeja u julu (V. Palavestra) i septembru 1958 god. (M. Petrić), te u maju 1959 god. (V. Palavestra i M. Petrić).»):
46. str.: «Vržerala – Selo je smješteno usred ravnice koja veže Srđevačko i Bilo Polje, a proteže se u smjeru JI-SZ. […] Današnji rodovi su: […]; G r a b o v c i – došli od Imotskog (Dalmacija), najprije u Grabovcu, odatle u Miše, pa u Vržerala. Neki fra Frano Grabovac (kapelan), rođen je u Vržeralama 1834. godine [fusnota 43 – (N.N.) ''Hrvatske katoličke škole i učitelji u Livnu'', (bez mjesta i godine), str. 38.]. Grabovci u Sinju tvrde da su porijeklom iz Rame. Ima ih kod Vitine, blizu Ljubuškog (Hercegovina) [f. 44 – Б.Ж. Милојевић ''Купрешко, Вуковско, Равно и Гламочко Поље'', СЕЗб, књ.25, Београд 1923., стр. 326.] i u Klobuku kod Ljubuškog [f. 45 – isto, str. 328.]; […]» 76. – 77. str.: «Gubin […]. Smješten je u podnožju Dinare, ispod samog Troglava. […] Stanovnici Gubina su Srbi ijekavci. Važno je napomenuti da je put doseljavanja iz Vrličke krajine (u Dalmaciji) u sjeverni dio Livanjskog polja vodio preko Dinare na Gubin. Poslije II svjetskog rata odselio je 12 porodica u Tovariševo (kod Bačke Palanke). […] […] P e t r o v i ć i – doselili iz Otišića kod Vrlike (Dalmacija); pričaju da su starinom iz Crne Gore. Slave sv. Đurđa; […]» _________________________________________
Tragajući za jednim člankom g. prof Željka Vujadinovića, objavljenog u ''Даници за 1999.'', Београд 1998., 175-199. стр., sasvim slučajno sam 11.VI 2011.naišao na tekst jednog drugog autora u knjizi objavljenoj za jednu drugu godinu:
''Даница (српски народни календар за годину 2000)'', Београд 1999.; уредници: Миодраг Матицки и Нада Милошевић – Ђорђевић: 127. – 147. стр.: Раде Михаљчић ''Мара Хребељановић'': 130. – 131. стр. (курзив је у извору): «Као што су се за славне личности отимала многа места и родови, тако су се за славна владарска презимена вештачки везивале феудалне породице, понекад и авантуристи неостварених амбиција. Више родослова настало је са провидним циљем да се феудалне породице повежу са светородном династијом Немањића. Нису поштеђени ни Хребељановићи и Лазаревићи. Породица Грабачића код Сиња издавала се за потомке кнеза Лазара. На силу се тражила сличност између Грабачића и Гребљановића, односно Хребељановића. [фуснота 13 – V. Mošin ''Ćirilski rukopisi Jugoslavenske akademije'' I, JAZU 1955, br. 37.]» _________________________________________
U okviru jedne druge problematike, problematike iseljavanja iz Dalmacije, izdvojio bih jedan važan podatak do kojeg je došao kolega Denis, a koji mi je prvi put predočen 26.IX 2008. Tog datuma sam saznao za postojanje Eraka sa slavom sv. Đorđe. Živeli su u Previji (južno od Ključa i zapadno od Mrkonjić Grada, zapadna Bosna) a danas ih ima i u Kikindi (Banat).
Nešto je o tome izgleda već bilo reči na http://www.trazimo.info/read.asp?kat=1&id=3332 : zarko veselinovic – sacburg austrija (17.X 2006.): ERAK familija koja je bila kod nas u krajini u selu Kljevci kod sanskog mosta su se doslili iz Hrvatske tacnije od sela golubic kod knina.nadam se da sam ti mogao pomoci Martic – B.LUKA (6.XI 2006.): Ja sam iz Kljevaca i skoro svi su tamo bili iz Dalmacije porjeklom.Familija Erak je iz sela Bratiskovci i tamo se prezivaju Erakovic,a moji po majci su Veselinovici porjeklom iz Golubica opstina Obrovac.Ako zatreba nesto cujemo se. Sasa Erakovic – amerika (20.VII 2012.): ti eraci u Kljevcu su moji daljni rodjaci,ja sam iz bratiskovaca Erakovic. javite se da povezemo dje smo i kud smo.
zdravo, moja deda je Nikola Smiljanic iz majske poljane. Ali kada sam pocela da istrazivam "smiljanica" u majskim poljanama u istoriju nisam mogla da nadem to prezime. Zasto ? Znam da mije pradeda Dmitar i njegov brat Adam Smiljanic su isto ziveli u majskim poljanama. Takode znam da im se otac zvao Todor Smiljanic (moj cukun deda) ali nisam sigurna da li je i on tu ziveo ili dosao iz drugog mesta. Znali te nesto o tome ?
Smiljanića je 1948. godine oko Gline bilo u mjestima:
1) Buzeta (1 kuća, 2 osobe)
2) Glina (3 kuće, 7 osoba; 1 osoba bez svoje kuće)
3) Majske Poljane (1 kuća, 5 osoba)
4) Roviška (1 osoba bez svoje kuce)
ukupno: 5 kuća, 16 osoba
Smiljanići iz okoline Gline se ne pominju ni među pitomcima Srpskog privrednog društva "Privrednik" iz Zagreba (1897-1946), ni u spiskovima dobrovoljaca Kraljevine Srbije (1912-1918), ni u spisku žrtava Kraljevine Jugoslavije (1941-1945).
Prezime Smiljanić je dosta često među Srbima u Hrvatskoj. Za više podataka treba nam vaša krsna slava.
I am still looking for information on Vaso Popovic. It has been a while since my last attempt so I do need to review what I've done and what I've been told. I know Yugaya said she found some information that could be related to my Great Grandfather, but I have been unable to get a hold of her as I know all of you are very busy with other things in addition to helping on this site. She was also going to send me instructions on how to help index names but I haven't received that either. I would like to help because I want to give something back to those that helped me as well as those that are searching like me. Based on my post above, can anyone tell me how to request military records from Serbia or Croatia? Or can you tell me where to find the instructions?
I would also like to help index names so if there's a way I can do that, please let me know. Thank you.
Melanie White
hi,
I have a mother from Zemunik, croatia.
maiden name is Sestan
310-592-0799
🙂
Did either one of them emigrate? Do you know names of any other siblings or relatives? If emigrated, when and to where? What was the last contact with the family in homeland?
Please post any original documetns you have for me to review them before I can help you further.
There is a big thread on Sjeničak parish on this forum and a gathering and trip planned for 2015 :
Name: James Busulovich Titles and Terms: Event Type: Census Event Year: 1930 Event Place: Niles, Cook, Illinois, United States District: 2234 Gender: Male Age: 39 Marital Status: Married Race: White Race (Original): White Relationship to Head of Household: Head Relationship to Head of Household (Original): Head Birth Year (Estimated): 1891 Birthplace: Yugoslavia Immigration Year: 1910 Father's Birthplace: Yugoslavia Mother's Birthplace: Yugoslavia Sheet Number and Letter: 1A Household ID: 3 Line Number: 5 Affiliate Name: The U.S. National Archives and Records Administration (NARA) Affiliate Publication Number: T626 Affiliate Film Number: 504 GS Film number: 2340239 Digital Folder Number: 004584585 Image Number: 00168 Household Gender Age Birthplace Head James Busulovich M 39 Yugoslavia Wife Mary Busulovich F 42 Poland Son Edward Busulovich M 12 Illinois Daughter Bernice Busulovich F 10 Illinois Daughter Agnes Busulovich F 9 Pennsylvania Son James Busulovich M 7 Pennsylvania Son Osman Busulovich M 6 Pennsylvania Son Ahmat Busulovich M 4 Pennsylvania Son Omar Busulovich M 2 Pennsylvania
Name: James Busulovich Event Type: Draft Registration Event Date: 1942 Event Place: Norwood Park, Cook, Illinois Gender: Male Birth Date: 27 Mar 1890 Affiliate Publication Title: World War II Draft Cards (4th Registration) for the State of Illinois Affiliate Publication Number: M2097 Affiliate ARC Identifier: 623284 GS Film number: 2139588 Digital Folder Number: 004134241 Image Number: 02938
Given Name: Suljo Surname: Busuladzic Last Place of Residence: Trebinje Event Date: 09 Jul 1906 Age: 23y Nationality: Austrian, Hersegowian Departure Port: Trieste Arrival Port: New York Gender: Male Marital Status: S Citizenship Status: Ship Name: Pannonia
KEBIN MATILDA Detaljnije KAMENKA GAGRČINA 19-A, 25101 Sombor (Sombor) 025/422-749 KEBIN MINA Detaljnije MARIJANE GREGORAN 71, 11060 Beograd (Beograd) 011/299-3821
Name: Ignac Baznik Titles and Terms: Event Type: Death Event Date: 03 Dec 1921 Event Place: Maple Heights, Cuyahoga, Ohio Residence Place: Address: S. Miller Ave. Gender: Male Age: 37 Marital Status: Married Race: White Occupation: Retired Birth Date: Jul 1884 Birthplace: Jugoslavia Birth Year (Estimated): 1884 Burial Date: 06 Dec 1921 Burial Place: Cemetery: Calvary Father's Name: Martin Baznik Father's Titles and Terms: Father's Birthplace: Yugoslavia Mother's Name: Anna Kebin Mother's Titles and Terms: Mother's Birthplace: Yugoslavia Spouse's Name: Spouse's Titles and Terms: File Number: fn 66819 GS Film number: 1991859 Digital Folder Number: 004022253 Image Number: 02390
I belive it was Petričević, from Gornji Ceklin near Rijeka Crnojevića, my mother was Petričević, my gran gran father moved to north east Bosnia and Herzegovina in firs half of 1800's not shure exactly year.
respected
surname Kuffner not ethnically from Bosnia, and there is no connection whit church in Bosnia, I know the reason for it the same name has been written into the nearest evangelical church books in Croatian, surname Kuffner is of Czech origin,example child born in Trnjani or Prijedor were enrolled in the church books of the evangelich Lutheran church in Zagreb, also enrolled as weddings, tray to look on site
familysearch.org in croatia church records and
actapublica.eu is good czech site
KUFNER HUBERT bože varicaka 4, banja luka
051 307612
Thank you for the information on MARA JANDROKOVIC. She isn't the one I'm looking for information on. I'm looking for LUKA and MARA HANZERVACKI JANDROKOVIC.
I believe that the person above is a sister to my grandfather, JOHN JANDROKOVIC. This name was taken from a newspaper article about her visiting him in the USA. It listed her as coming from BJELOVAR, CROATIA. It also listed another sister, YANA HAICH from BJELOVAR and MALJCA YOKOPOVICH from OROVAC.
could anyone please tell me why my posts are not being published please?
I have tried to post my question several times last week, but it is still showing as unpublished can anyone help please?
We have started work on a major updates. The website will start to use Bootstrap technology. This means that the forums and blogs will be enhanced and navigation will be improved. Also the layout will be further upgraded to fit Web 2.0 standards. You do not need to do anything, once we are done the new layout will show itself 🙂
Its published, for some reason you opted to not publish it. Make sure you just post once the same topic otherwise the system will mark it as spam. Just read the FAQ about posting.
Updates are coming along as you can see. Feel free to post questions here while we work on it.
Can you tell us what you did thus far besides Ellis Island?
Please read the FAQ, did you contact the archives?
Žirovac in Croatia?
If so it is in the Krajina region. Please read the articles in the Research section. Also there is a whole range of topics in the forum about this.
There is a large German community still in Serbia and still many of German descent living in Serbia. also Weifert is an existing brewery in Serbia today. Please read the FAQ section on how to contact the archives, churches and perhaps you can contact the community itself in Vršac.
Do you have a scan of his immigration records from Ellis Island?
Yes this would be Bela Crkva. Please read the FAQ and the articles in the research section on how to proceed.
Please read the FAQ before posting.
There are still a lot of Juričin in Croatia/Dalmatia so you should work via the archives there.
Just bumping this out of curiousity 😉
Thanks for the response.
Besides the Ellis Island information, I have done considerable work in the Milwaukee area, where he married and lived most of his life (except for a brief stay in Gary, Indiana around 1912-1913). I’ve posted what I found at World Connect: http://wc.rootsweb.ancestry.com/cgi-bin/igm.cgi?op=GET&db=61blt&id=I26
I’ve found a number of places where he lists his place of birth as Drzenica (for example, WWII draft registration, naturalization petition), though never with a present day country like Croatia or Serbia. He named his first two children Michael and Savka (or Cecelia), and I believe they were named after his parents. On some documents, he listed his father’s name as “Mihailo.”
He never spoke to his children about his parents, his siblings, or his home town.
Most likely from Pancevo, did you check with the municipality and archives?
You should check with a Romanian society in Romania, you are now posting and we can only assist you with Vojvodina.
Please read the FAQ and research section. Because you are not a Serbian national you will need permission. Also, having a researcher on the ground would be better. You can also try contacting the Donauschwaben community in Serbia.
Prespa is in Macedonia.
Please refrain from multiple cross-posts and empty ones like this.
Did you read the FAQ and Research section?
They are being published but if people cross-post the system can block them. In your case most likely this happened. Please just create one post.
Are you looking for living relatives? Thats why this subforum was created.
My mother’s maiden name was Peyakov. Her parents were both from Mokrin. The resemblance of the names is probably not coincidental. My grandfather’s name was Ljuba Pejakov, grandmother was Jana Golich Pejakov. I’m wondering if there is a connection her somewhere.
I am trying to find information about my paternal grandparents from Mokrin. Grandfather was Omer Prekajski and Grandmother wa Amalia Juricin Prekajski. I know that there are some Prekajskis both in Beograd and Morkin. What I don’t know is whether we are related somehow. The other thing I am trying to find is the origin of the name. A “ski” at the end of a Serbian name is really unusual – typically that’s Polish.
Evonne Prekaiski Dalton
Imaš privatnu poruku.
POSLE KONTAKTIRANJA ISTORIJSKOG ARHIVA U NEGOTINU SAZNAO SAM DA SU PRONASKI UPIS ZA PETAR MARJANOVIC RODJEN U JABUKOVCU 1901. NAJVEROVATNIJE U SRODSTVU SA MOJIM DEDOM JOVAN MARJANOVIC
Ovo su bas stari komentari, ali mi bi zanimljivo da procitam, pa reko da dodam svoje znanje o Mandicima.
Moja pokojna baba, sa mamine strane je od Mandica, a oni su iz predela koje nije ni pomenuto ovde, to je Srbija, selo Jalovik, opstina Vladimirci, u blizini Sapca i tu ima (tj. bilo) jako puno kuca Mandica, naravno svi su u srodstvu, ali znam da su tu naseljeni bar pocetkom 1800tih a verovatno i pre. Odakle su dosli originalno, ne znam.
Uz to bih dodao i jednog od najslavnijih nosioca prezimena – Djuka Tesla (Mandic), majku Nikole Tesle, selo Gracac kod Zadra.
Jos mozda jedan zanimljiv podatak. Mandici cije ja poreklo vucem, slave Djurdjic (16.11)
nope, never received any folow up info, but I did dig up a number of resoures on the Serbs in Izmir in XIX century.
:)))
Archives are separate – meaning they are both distributed territorially and among the three parts of it . Also you will receive no information from vital records from them, and they do not do research per request, you can only go there and research on your own the secondary records like school records, local historical documents. You need to contact the municipal office in charge of the last place of residence of your ancestors, but my guess is that only a local researcher can try and obtain information for you – due to legal restrictions and the general lack of interest to reply or correspond with people in foreign language.
I posted on our facebook about some of the resources for researching Serbs from Romania – try to look up the older posts, it should be there :
Also, church vital records are available for some of the communities in the archives in Serbia too. For Romania contact the Serbian minority council for help. ( warning, no one speaks or will email you back in English from there though) .
Since many children from the community were cadets of Serbian Trade Association Privrednik, and many local Serbs who owned shops were empoyers of its cadets too, use the Privrednik database to try and find more information :
( use the Serbian spelling of the surnames you are researching, and for location try place names in Serbian, Romanian and Hungarian language)
Catholic church records for Titel until 1922 can also be found at Kalocsai Leveltar: http://archivum.asztrik.hu/.
This is an online archive of the Kalocsa Archdioceses to which the Catholic church of Titel used to belonged. The site is in Hungarian, German and English.
One month access and 30 downloads will cost you 10€, 3 months access and 100 downloads costs 20€,…
The only problem is that there is no index of names. A birth date would help a lot in your search. Otherwise you will have to search all the books between 1900 and 1908. That is a huge job.
Anyway, I have access to the archive at the moment and checked the records for Titel. They are all there.
I wish you could luck!
We are almost done with the updates. As you may have noticed the site loads faster and the navigation has been improved.
Bogici su iz Sestana- Primorska (jezerska ) krajina. Ima ih i u Podgorici i Herceg Novom. Kasnije su poznati i pod prezimenima Stratimirovic i Strasimirovic-Stratinovic. Iseljeni su u Kuplin (Backa). Podaci su iz knjige prezimena u Crnoj Gori (autori Vukota i Akim Miljanic)
There are two similar surnames in Montenegro. Surname Vukelic ( The coastline of Montenegro) and Vukeljic (in Bjelopavlici,,municipality Danilovgrad)
Ljiljana http://www.yugoslavroots.com
Radovici,Krusevice, Opstina H. Novi, na putu za TRebinje…Slava Zacece Sv. Jovana pretece i krstitelja…
Zna li neko nesto vise o poreklu?
Ovi Radovici, moji, svi slave Zacece Sv. Jovana, 6. oktobra…Ono sto sam ja cuo je da smo poreklom iz Morace, odakle su nasi odselili na poluostrvo Lusticu, a potom u staru Hercegovinu, okolinu Herceg Novog…
Mozda su Radovici, mesto na moru na Lustici i dobili ime po njima…Inace su Krusevice uy put H. Novi-Trebinje i prilicno su sirok prostor, koji obuhvata vise zaselaka, ili kako se vec to zove…
Zacece Sv. Jovana slave svi Radovici iy Krusevica..
Koliko sam primetio da je bas malo ovih sto slave Svetog Jovana 20og januara,cak mislim da sam mozda i jedini koji se raspituje u vezi tih Radovica.
Church vital records for ZEMUNIK parish of the Roman Catholic Church are available online via familysearch:
You have to be registered and logged in to browse the images.
( dostupne putem interneta besplatno matice župe Zemunik, morate biti regitrovani na stranici familysearch . org i ulogovani da biste mogli pregledati. ako znate imena za pretke sa majčine strane iz druge polovine XIX veka, ili kućni broj od pre drugog svetskog rata, ima tu dosta da se nađe )
Also, can someone confirm, were their Bulgarians in Kosovo 200-300yrs ago? I ask because in the book of Atansije Urosevci (Gornja Morava i Izmornik), there he lists people as ‘Bugari – nepoznato poreklo’.
Please stop double posting or the system will mark you as a spammer. One post is enough.
Postovani
Svi Carapici u Crnoj Gori ,Srbiji i Bosni i drugdje po svijetu su iz plemena Kuci, u Crnoj Gori. Posjedujem knjigu i rodoslov koji obuhvata Carapice u Crnoj Gori i one iz Belog Potoka. Moje djevojacko prezime je Carapic, zbog toga vam sa sigurnoscu ovo i govorim. Ljiljana
United States World War II Draft Registration Cards, 1942 birth: 5 Srpanj 1890
residence: 1942 Chicago, Cook, Illinois
draft registration: 1942 Chicago, Cook, Illinois
Given Name: Mijat
Surname: Komadina
Last Place of Residence: Amar, Austria
Event Date: 02 Oct 1909
Age: 39y
Nationality: Austria Croatian
Departure Port: Cherbourg, France
Arrival Port: New York
Gender: Male
Marital Status: M
Citizenship Status:
Ship Name: Saint Paul
Ivan Komadina
New York, Passenger Arrival Lists (Ellis Island), 1892-1924 residence: Amar, Austria
immigration: 2 Listopad 1909
Stipan Komadina
New York, Passenger Arrival Lists (Ellis Island), 1892-1924 residence: Klenovica, Austria
immigration: 2 Listopad 1909
mislim da su iz sela Omar veće mjesto Luka krmpotska blizu Klenovice i Ledenice
Koliko sam ja skapirao ima vise grana novakovica. Ono sto mene zbunjuje je to sto su se razlicite grane pojavljivale na istom mestu, a cak su imale i istu slavu. Ja sam od Novakovica iz Dalmacije. Pradeda mi je iz Bjeline kod Benkovca. Slavim Svetog Nikolu, ali i dalje nisam potpuno siguran od koje sam grane. Ako neko ima jos podataka o Novakovicima, rad sam da cujem. Inace sam iz Beograda. Pradeda mi je sa jos jednim ili dvoje brace dosao kad mu je bilo 15-16. Imao ih je desetak, ne znam tacno.
I remember there was a Mandich in Detroit. He was in Aunt’s wedding party. I’ll ask her about it and get back to you if I get any more information.
Sounds great! Thank you!
I am in a similar situation, attempting to get the birth records of Grandparents born in Sabac. I have written to the national archives as well as the archivist in Sabac and have not made any progress. Also have attempted to contact the local church officials but again nothing. The thing is you cannot apply for Serbian citizenship unless you can show these documents. If anyone has any suggestions please let me know.
Lilana, hvala što ste se uključili u potragu o mojim Komadinama, ali mislim da to nisu ti koje navodite. Znam sigurno da je Mijat završio u Mostaru oženjen uvovicom Lasić, druga dva brata neznam kako se zovu. Jedino se godine donekle poklapaju. Bila sam na groblju u Mostaru, na spomen ploči stoji Mijat i Mila Lasić, on mi je čukundeda.
Uh huh. There is supposed to be a working archive there but I have no contact or information on what is available and how the procedures for research on site and per request go.
A lot of information is available in the archives of monasteries and eparchies of Serbian Orthodox Church – not only if your ancestors were Serbs or Eastern Orthodox, there are many documents like lease and title deeds and correspondence with other communities and military authorities.
There is a wealth of anthropology, ethnology and onomastics researches and studies available in Serbian language for the research of families from Uroševac area. Some of these I highlighted here :
Other than that – you have to provide specifics – family surname, last direct ancestor you have documented, original records we can review so that we can help provide you with more detailed advice.
If the civil records these spellings appear in are form after emigrating I would disregard them all as unconfirmed. 🙂
You need to track down original documents – the real core spelling of a surname is the spelling in the place of origin in the mother tongue in the earliest available documents – often other spelling were the consequence of a foreign language being the language the records were kept in.
Besides that original spelling, if the family still has descendants living in the same area, you need to figure out which modern surname spelling is used as equivalent – languages underwent language reforms which sometimes had impact on the way surnames were written down.
According to the website http://www.sivac.net ethnic German descendants recently visited the Old German cemetery in the village and found many of their ancestors graves. I have no information on whether the cemetery described is religiously specific or not – but looking through Roman Catholic Church records from Sivac I see that a lot of marriages were cross-confessional in that village.
Here is the link to the story of the visit, with photos from the temple and cemetery :
Depends – there are huge variations in what *typical* is or was depending on the location, religion, community… first names were usually typical for a wider area, parish or a family clan. You need to go through parish records in detail.
If your ancesotrs were ethnic Serbs you will find this useful :
What is the location of the origin of grandfather/ his mother ?
Female first name DEVA – ДЕВА is listed in the dictionary of first names among ethnic Serbs from Lika, Croatia, as well as few other related first names ( Devana, Devica, Devka ).
In order to assist you you will need to procvide us with more details. 🙂
What information – vital records, living descendants, emigration records?
What is the last VULETA ancestor you have documented, birth year, place of origin, type of document?
The rest of what is available without going to archives is in Serbian language only and on the internet.
Thank You melbee for replying here, yes, the Kalocsa diocese e-archive has the records .Registering for their service is a bit of a hassle but still that is the one online resource I would recommend to anyone looking for their ancestors who were Roman Catholics from former Bács-Bodrog county of the Austria-Hungary.
I posted detailed descriptions of this e-archive and available records here:
and I will check if I can locate a record of interest for the family you need.
Records for Roman Catholics from Novi Sad parishes are available online via Kalocsa diocese e-archive and cover the period 1763- 1922. In these records you will for many individuals find their parish of birth or origin listed – which is especially important if you are looking for where the colonists or military servicemen came from.
You will find information on this e-archive posted on our Vojvodina forum as well as on the Donauschwaben Villages mailing list here :
It is far too great effort for me to look into this in terms of time needed for you do do just a random look up – there are thousands of images of original records to go through to establish if these individuals or their family members appear in the records available for the period you indicated – so I suggest you either register for the service of thi e-archive and explore it in detail, or register as a paid member for Rodoslovlje – I can only dedicate that much volunteer time to work on behalf of people who help us keep the society going.
Other than that, there is a substantial collection of military records available in the ARHIV VOJVODINE located in Novi Sad, and they hold documents such as official charters awarded to families upon being given the military nobility status.
Worth looking into is also the military archive in Belgrade because many records confiscated from K und K military after WWI are still there.
Zabalj vital records are available online via Kalocsa diocese e-archive for the period 1824 to 1922.
If you register with them for paid subscription you can explore these records in detail on yopur own and I will help you navigate the site and records.
I wil try to locate a record of interest for you that you can use as a starting point – you need to give me birth years so that I can narrow down the serch, but for detailed look ups and downloading of the images of original records I only can dedicate time and effort to paid members of Rodoslovlje due to the fact that our society is a volunteer organisation and we suffer the constraints of our regular jobs and time we must dedicate to our family and life in general. 🙂
Next year in July. 🙂
Ok I checked the birth and baptism records of RC for Titel for the period 1900-1908 and there are no records at all with surname Baumgärtner in there. Also no one in the confirmation records from 1914.
That was a quick look up as this parish was small, but to do that for Novi Sad records would be an effort of more than ten, twenty hours of detailed work – and as a volunteer I can only dedicate that amount of time to our paid members who keep the society going.
I suggest that either you register for this e-archive and explore the records in detail on your own with our assistance in navigating the records and translating from Hungarian, or register as a member for Rodoslovlje and have the admin forward me your request for a lookup.
“since nobody has actual family tree info for me”
Ehm no, that only happens after A LOT of work on your end on establishing the exact village and parish of origin and family and household your ancestors came from . Only based on that we can reconnect you with descendants of the same family.
See some of the difficulties of that process described in this research article :
Other than that, we have access to heritage books for one of the areas of origin of Vukelić emigrants – Drežnica and Gomirje monastery communities that include villages named *Vukelići* .
If you provide details of the individuals you are looking for i can do a look up for you.
…pobegao odakle?
U svakom slučaju i katolička i pravoslavna crkva u Mostaru imaju podatke o parohijanima, pa će u njima biti i odgovori na vaša pitanja o poreklu i prvom braku Mile i činjenici da li je njen drugi suprug promenio i lično ime i prezime. Vojni i katastarski dokumenti će takođe biti od pomoći, tako da vam je sledeća stanica u pokušaju da dokumentujete poreklo porodice nadležni državni arhiv u BiH.
Porodične legende o poreklu rodova i prezimena su u najvećem broju slučajeva upravo to – narodsko i narodno objašnjavanje i legende koje često budu opovrgnute postojećom dokumentacijom. 🙂
According to information from over here the family was from the village of Jasikovac, Korenica, Croatia. Some records of Serbian Orthodox Church from Croatia are available online via familysearch but I have to check what is there and which parish you need – in any case these will most probably be earlier records.
If the family is still Serbian Orthodox or if Dane remained member of the SOC after emigrating try to locate any marriage records, baptism records of his children and even his children’s marriage records – and you need to hunt down and make copies of the original records – often in them the exact village of origin and household number was written for the people who emigrated. This will help you find people who are descendants of the same branch who can help fill in the gaps or obtain records locally.
I will also browse the WWII victims of genocide records, since families over there suffered great losses.
If you find any census or draft or immigration record that has a middle name in it, that will be the first name of his father.
For more tips on how to research check out this research article :
I suggest you try and contact members of PAKAŠKI family who still live in Srpski Krstur – they will be able to obtain original certificatte of birth for you ancestor BOŽO PAKAŠKI from their local municipal office, and tell you more about the family history.
Here is one profile from facebook of someone you should contact – if they do not speak Englsih I will translate and forward your message :
Location of birth is often written down as village or parish of origin plus the municipal centre – like the first nearby town.
In your case I would say probably neither, but another smaller location of origin – I have found no public records on the family in the area to cite the exact location so far, but will look for it more.
I am having trouble locating what some of the original surnames and first names you are looking for were – only that way I can help point you where to look for information.
STAKE is not a valid female first name, and TRAPILIĆ as surname I can not find that it existed anywhere.
PRLAINOVIĆ are from MOKRINE village in Boka Kotorska, Montenegro.
Could you please either post here or send me in an email original documents you have to review like ship manifests, census records, birth or baptism records ?
Probaj da pošalješ poruku okiru sa našeg foruma, pošto prezime SAMAC imaš u prisutno u prvoj polovini XIX veku u parohijama oko GLine Mali Gradac, Majske Polajne, Brestik.
prezime SAMAC je tamo dokumentovano da je postojalo u protokolima iz 1831. i 1833. , a dovoljno je retko da ćeš lako uspostaviti vezu o migracijama.
Hello,
I truly appreciate your help in gaining a starting point for me! The birth year for Simon Bischof is 1864 and the birth year for Ferdinand is 1894.
I hope this will produce a start.
Thank you,
Jaime
Hello again. I’ll definitely try the online translator idea.
As for dad, he’s still with us and fighting the cancer with every ounce of energy he has left. He has lost 40 lbs in seven months and has lost 6″ in height. Doctor has given him six months at the most. Thank you for asking about him and thank you for being so helpful. Take care, Linda
PS I’ll let you know how things work out with the translating. 🙂
Ok I have gone +/- five years on the birth years you provided – and nothing. Not a single BISCHOFF appears born within that time frame in Žabalj records. I found LANG birth record from year 1894., which confirms that LANG family did live there ( mother had maiden surname LANG ).
I have also looked through confirmation records for the period 1876-1914 and again found no BISCHOFF or any spelling variant of that surname.
My suggestion based on that is that the information from the obituary/death certificate for that being the place and parish of origin is incorrect – meaning that it may have only been family last place of residence before emigrating, or the information that was based on later records after emigrating. Žabalj in these records and in ship manifest may have been listed as place of origin as being the nearest municipal centre where travel papers were issued.
If I have time I will look more through these records, but for now my advice is that you first go with fine comb through all the passenger lists, naturalization and draft and census records you have to try and see if anything else was ever mentioned as place of origin for BISCHOFF family.
Also you may register for Kalocsa diocese e-archive and explore Žabalj records in detail , year by year all records, but I only advise that people register for a paid service like that after the place of origin is confirmed.
On possible related locations, BIŠOF ( alternate Serbian spelling ) surname appears in Serbian Trade Association online records as one of the employers who took their casets in year 1938 in nearby BAČKI JARAK parish ( Jarek, Batschki Jarak or Jarmosch; in Hungarian as Jármos or Tiszaistvánfalva).
I will try to look for LANG birth records around the year 1868 to see if anything matches your ancestor.
att: LANG birth and baptism record from year 1894., FERENC KONRAD, father MATYAS KONRAD, mother KAROLINA LANG.
I sent her a message on November 13th on your behalf in Serbian but she has not replied to that either.
🙁
I truly appreciate you taking valuable time and effort in trying to help me. Would all vital records of Zabalj be located in the Kalocsa Diocese? Is there any possibility that my ancestors could have born there, but no record was recorded? I know they were not of Catholic faith, but Lutheran. I have looked at every possible record. Zabalj is listed as the birthplace on my Great-Grandfather Ferdinand’s Naturalization record. If you do have time, I would be truly indebted to you if you could look for Katherine Lang born in 1868 or if there is any record on her parents John Lang or Marguerite (nee Ott).
Thank you so very much!
Jaime Brunet
I wrote a letter to the Split archives (Croatia), but never got a reply. I wasn’t really expecting any. No leads from here. Any thoughts?
I suggest that you use the social networks like facebook to track down younger relatives with same surname from same village – they will be able to communicate in English and can translate for you the detailed genealogy research two older members of the family have done – one of them is even the village municipal office clerk, and the family history was interesting enough to be featured in one of most popular newspapers in Serbia :
Pozdrav svima, i veliko hvala ljudima koji vode ovaj vebsajt! Pokusavam da pronadjem vise podataka o svom djedu Milanu Solaru iz Šibina, i njegovim precima. Znam da je rodjen oko otprilike 1910-1915 i poginuo 1942/43, otac mu je bio ja mislim Djuro Solar i na zalost nista drugo ne znam o toj grani familije. Uvijek sam mislio da su sve stare knjige stradale u ratu i da nema nade da saznam nesto vise, ali sad kad sam naisao na ovaj vebsajt nadam se da cu saznati barem nesto. Hvala veliko!
Prema zvaničnom popisu žrtava rata SOLAR MILAN, od oca Đure, iz sela ŠIBINE, rođen je 1913. a poginuo 1943. na Sutjesci.
Ovo su starije matične knjige iz XIX veka, a pogledajte da li vam je neko od predaka bio i među pitomcima ili poslodavcima Srpskog Privrednog Društva “Privrednik” :
Za novije matične knjige i podatke iz njih moraćete u arhive u Hrvatsku. Gospodin koji je vlasnik portala poreklo.rs je nedavno bio tamo i popisao je sve koje se nalaze u arhivu Gospić ( uz ogradu da su neke matične knjige rođenih samo naknadno rekonstruisane nakon 1945. i u njih su upisani samo oni koji su posle rata bili živi) . Taj spisak će biti i ovde kod nas objavljen, a za sada ga imate ovde :
If there was a separate Lutheran parish in Zabalj then in the records I can only find people from your families who married into RC faith – like that LANG lady. 🙂
I will try to look more when I have time, and see who you should contact locally in Lutheran church in Serbia because vital records of all religious communities were returned to them from state archives last year,. There are copies in municipal offices and archives but these can only be researched if you either come yourself and ask for information or hire a researcher and obtain research permit for that person to get information on your behalf ( our privacy laws are a bit conservative and only direct descendants are allowed access to information).
I have access to records for Roman Catholics from Crvenka so I will look up that for you later – you did not mention what the religion of your ancestors was and it needs to be confirmed so that I can help you more.
If your ancestors were Roman catholic then you can subscribe to the Kalocsa diocese e-archive and research that branch online all the way to the beginning of XIX century in original vital records. You can read more on that e-archive on these links:
Only one in Kanjiža, identified as ethnic Hungarian, and no results for Zrenjanin.
No records for LAHM family in Crvenka Roman Catholic records.
ENGEL family from Zrenjanin as well as ENGEL family from Kanjiža and several other towns in same region in public records is listed as being of Jewish religion.
Engel Lipót, merchant from Kanjiža found in Privrednik database was killed in Auschwitz in 1944.
Members of ENGEL family from Zrenjanin are listed in official census of Victims of War 1941-1945 to have perished in concentration camps too.
I hope this helps with your research, but unless you know or have a way to get hold of documents that can confirm the religion of these families before emigrating, I can only point you to try and obtain information from civil vital records which are stored in municipal offices in Serbia.
As far as traveling under someone else’s name when it comes to ethnic Serbs is concerned all the cases I reviewed but one that have been blamed on that (or even explained by *experts*) turned out to be a bunch of ideas stitched together into theories that only lack of knowledge of facts and period customs and Serbs in general holds together. 🙂 Also your ancestor apparently arrived before WWI started if he was already in the US in 1914.
Real possibilities :
1. name and surname and place of origin are so badly misspelled by indexers that only by sheer luck you will find emigration records or ship manifests. Have you tried to locate naturalization papers? Have you obtained records from Serbian Orthodox Church he attended in the US if he remained Serbian Orthodox?
Parish will have had the priests make lists of parishioners and there is often data on things like year of arrival, relatives in the old country, relatives that also emigrated, more detailed information on place of origin including household number and exact parish where they were born
2. Name and surname were written into ship manifests based on travel documents people had with them. If these travel documents were issued in official language like Hungarian for people coming from Austia-Hungary then their surnames will be spelled according to rules of that language, and their first names will be replaced by the equivalent name from Hungarian language. ( Stefan would be István etc).
Also in this category would go emigrants from territories under the Ottoman rule whose family name was subject to patronimic change with each generation, and people would be listed the way the Ottomans recorded their Serbian subjects – with first name and instead of the surname there would be the first name of the father.
According to the information I have from church censuses and Victims of War 1941-1945 census there is a RISTO VULETA who was born in 1870., Dolac, Glamoč, Bosnia and who was killed in 1943. First name of his father was Simo Vuleta too – this would be in line with the naming customs among ethnic Serbs about which you can read more here :
Do you have any information if your ancestors were in contact with their family in the old country or visited after emigrating ? Do you know of any VULETA relatives who emigrated and then returned( especiall if they returned as volunteers to fight on the side of Serbia in WWI) ?
I have attached for you here the snapshot from the official census of WWII victims, with VULETA family from Dolac, Glamoč.
I hope this helps – other than public records, you should try tracking down descendants of Vuletas from Dolac and Glamoč on social networks and maybe someone who speaks English will be able to tell you more and confirm the information, since oral genealogy tradition was / is strong among Serbs from that area.
For details on how your relatives Vuleta from Dolac were killed during WWII and if there are any more detailed information and accounts available please email me on
I found no records for MALOSAVIC surname anywhere. You should consider it a misspeliing. Since people back then mostly married within their comfort zone of same ethnicity and religion and a few parishes that formed a community, I suggest you look for similar surnames from the same area that would correspond to that spelling you have.
The only corresponding surname from the nearby parishes in Glamoč municipality is MALEŠEVIĆ.
It is a relatively rare surname (more frequent is deriven one VULETIĆ ) and I do not see any other Vuleta ethnicity from Bosnia only Serbs.
Religious conversions which as a consequence created shift in ethnic affiliation did occur a lot in XVI, XVII century but in the Balkans genealogy that research is a very slippery slope.
As for Vuleta ethnic Croats from Croatia – you would have to trace back in anthropology literature migrations and look for links with specific branches but that is not something easily documented or welcome ( people even like to even invent a lot just to prove that same surnames found in different ethnic groups are not related at all.) My advice would be to look for relatives among Vuleta ethnic Serbs only from anywhere from former Yugoslavia.
From public records, there was some migrating of Vuletas from Bosnia ( Serbs) to Croatia after WWI and that is the only branch I can confirm is related to your ancestors, but these are identified as Serbs from Croatia.
Try looking for Vuleta people from Serbia proper – Serbian refugees from Bosnia and Croatia after the most recent conflicts mostly settled there, and there was a branch from Dolac who already resided in Belgrade prior to 1941.
If you have any photographs of your ancestors send them to my email and we can post them on our fb page for more visibility and forward your search locally.
I will post fotos tonight. Do you have the names of any of those that went to Belgrad or Croatia ? Also there are a lot of Vuletas that ended up in Austria. Would those be related?
Also…. Some went to Australia??????
Da morate otići i raditi u arhivu Sisak ALI.
-Prvo uputite zvaničan upit da li se one MK koje vas tačno zanimaju i za koje su oni zakonski nadležni i koji bi po zakonu tamo morale biti uopšte nalaze u njihovom fizičkom posedu ili su usled okolnosti koje su izvan njihovih mogućnosti negde drugde, u nekim slučajevima čak i na njima nepoznatoj lokaciji. 🙁
Zaposleni u tom arhivu su izuzetno stručni i profesionalni i sigurna sam da će vam pomoći koliko je to objektivno u okviru i nadležnosti njihovog posla, i problemi istraživanja porekla porodica na tom području vezani su za neke druge stvari kojima se mi ovde bavimo samo u toj meri da ćemo vas upozoriti na raskorak između kataloga, zakona i stvarnog stanja na terenu.
Za etimologiju moram pregledati izvore pa ću vam ostaviti poseban komentar. ostale izvore podataka i preporuke za istraživanje pogledajte ovde :
( uz posebnu preporuku da potražite starog sisačkog paroha oca Olujića koji je najbolje upućen u to šta postoji u crkvenim arhivama i gde )
a za to područje izuzetno je interesantan izvor podataka i zbirka popisa vojnih obveznika Austrijske i Austrougarske vojske dostupna za pretragu po godinama ovde:
For those in Austria and Australia if they are from Bosnia – these would be more recent migrations, probably in the 90s and are worth giving it a shot, some may be from Dolac families.
Your first try should be heritage associations of Serbs like this one :
Hvala za odgovor, slava smiljanica je “durdevdan” . hvala
I’m going to have a free day next week. Yay! I will try to do some research then. Between both of us, we may find something. I’ll keep my fingers crossed.
Take care
I am new at this and all my relatives are deceased. I have many pictures that I’d like to post but do not no how. I cannot find my relatives. Velibor Videnovic. One picture of my great grandmother and child in front of a store F. Karasek. Looks like they sold headstones and caskets. On the back Palanka backa stamp fotograf. Any help would be appreciated
How can I find out if there are any Birth, Marriage or Death certificates (records) available for the Backa Palanka, Serbia area??
Ераковићи Светог Василија Великог (и други родови)
I
Љубо Р. Обрадовић ”Обрадовићи из Тепаца испод Дурмитора”, Подгорица 1997.; издавач: ИТП ”УНИРЕКС”, Подгорица; за издавача: Јанко Брајковић; рецензент: проф. др Жарко Обрадовић; лектор: проф. Момир Секулић; коректор: Ковиљка Љ. Обрадовић; технички уредник: Бранислава Вељковић; компјутерска припрема: Нађа Харовић; тираж: 500; штампа: ”СЛОВО”, Краљево; библиотека ”Есеји, критике и студије”
5.стр.:
«Ову књигу посвећујем
братству и драгим родитељима
Радовану и Кати»
34. – 37. стр.:
«ПОРИЈЕКЛО ОБРАДОВИЋА У ЦРНОЈ ГОРИ
[…]
Према Ристу Ковијанићу (књига ”Црногорска племена у которским споменицима”), најстарији познати предак групације која је испод планине Његоша доспјела на Његуше био је Богута, па затим Ђурађ Богута, Херак Ђурђевић 1400. године. Њега Ковијaнић узима као родоначелника Хераковића. Од њега води поријекло више братстава која су по неком свом истакнутом претку, односно његовом имену узимали свој презимена. Поред Хераковића, на Његуше и просторе Катунске нахије доселила се приближно у исто вријеме још једна групација која се, опет, по истакнутом и познатом претку звала Раичковићи. Од Хераковића и Раичковића, временом, настао је највећи дио братства на просторима Катунске нахије (назив добила зато што је њен простор, прије досељавања поменутих скупина, представљао за Зећане и друга племена катуне).
Братство Обрадовића са простора Црне Горе, као и његови дјелови који су се одселили на друге локалитете, у цјелини води поријекло од Хераковића с Његуша из Катунске нахије. Презиме су добили по Обраду Хераку. Он је родоначелник Обрадовића.
О Обраду Хераку и његовом живљењу на Његушима говори др Јован Ердељановић. У књизи ”Стара Црна Гора”, на страни 373, поред осталог, он пише: ”Ниже куће Петровића у Његушима мјесто се зове Обрадовина”. У истој књизи, стране 353, 351, 412, 413, 478, као и у Алманаху Зетске бановине, страна 51. и 240, набрајају се и топоними у Ћеклићима: Обрадске рупе, Обрадска страна, Обрадов до. У селу Рваши, које се налази између Царева лаза и Ријеке Црнојевића, помиње се Обрадова пећина. У тестаменту Тома Петровића, оца владике Рада, којим завјештава имовину својим најближим сродницима, у три случаја помињу се називи парцела Обрадовина. Иначе, он је живио 104 године.
Народно предање, казивања појединих добрих памтиша, па и школованих људи, свједоче да братство Обрадовића с подручја Црне Горе води поријекло од Хераковића с Његуша и да је своје презиме добило по Обраду Хераку. Оваква казивања до нас су допрла из више уста наших предака, и то из свих мјеста гдје живе и гдје су живјели наши стари, а нарочито с подручја Лубница, Горњих Села и Тепаца испод Дурмитора. Оцијенио сам да је непотребно наводити свако појединачно пошто су међусобно слична и са занемарљивим разликама. Одлучио сам да наведем, по својој оцјени, најсликовитије и највјеродостојније предање братственика Богдана из Лубница, а добио сам га од братсвеника професора Мираша Обрадовића из Подгорице.
Богдан је, као угледан и учен човјек у свом крају и братсву, ишао два пута на Цетиње књазу Николи Петровићу, у делегацији, свакако, илегално, будући да су ови крајеви били још под турском влашћу.
Није тешко закључити зашто је он ишао на Цетиње. У ствари, циљ је био да се одржава стална веза са Црном Гором, својом матицом, и да се спремно дочекају будући дани, дани заједничке борбе за коначно особођење од Турака. Први пут, по Богдановом казивању, био је код књаза Николе у саставу једне доста бројне делегације. Делегацију је предводио Драго Милетин Обрадовић, барјактар. Пошто су обавили разговор и са Николом Петровићем постигли договор, барјактар Драго се обратио Господару са молбом да му омогући да нешто више сазна о поријеклу братства Обрадовића, будући да њихово братственичко предање казује да воде поријекло са Његуша. Књаз му је одговорио да и он о томе понешто зна, али ће задужити митрополита Цетињског манастира да ово испита, па ће му тачан одговор дати други пут када дође на Цетиње. Кад су други пут били на Цетињу, по завршеном договору у двору, књаз је рекао барјактару Драгу: ”Митрополит ме је обавијестио да братство Обрадовића у цијелини води поријекло од Хераковића са Његуша, као и још нека братства. Предак ваш по којем сте добили презиме звао се Обрад Херак. Он је због убиства, бојећи се крвне освете, морао да се са цијелим потомством одсели са његушких простора”. Господар је саопштио барјактару Драгу и осталима да га је митрополит обавијестио да су сви Обрадовићи на Његушима, славили Светога Ђорђија, а прислуживали Светога Арханђела. Рекао им је да зна да Обрадовићи у Лубницама славе Светога Василија. Значи, да су узели другу славу и да, он ако то они желе, може преко митрополита да среди да у будуће славе своју славу – Ђурђевдан. Барјактар Драго је захвалио господару на спремности да им помогне, али је рекао да не може прихватити такву понуду, ”јер остали братственици неће се с тим сагласити, будући да су са крстом светога Василија у рукама постигли више побједа у борбама са Турцима.”
Скоро у потпуности слично казивање о овом питању записао је аутор овог рада 1955. године од Стева Новичина из лозе Стевановића из Тепаца. Стево је живио и радио у Београду, био је у ситуцији да консултује разну документацију и важио је као жива историја братства Обрадовића у Црној Гори, па и Обрадовића из Тепаца.
Да би избјегли крвну освету, Обрад Херак и његово потомство напуштају Његуше. Било је појединачних сеоба. Њих је тешко, готово немогуће пратити, и по правцу кретања и по презимену. За ово постоје два разлога: једни су страдали на селидбеном путу, а други су мијењали презиме. И сеобе у мањим групама често су доживљавале судбину појединачних сеоба.
Једна бројнија група на своме селидбеном путу стигла је чак и на просторе између Словеније и Хрватске. Тамо и данас постоји насеље које се зове Ераковићи у којему живе становници са презименом Обрадовић. Овај податак је оставио Александар Леко Обрадовић, бивши дипломата. Ови Обрадовићи су ван сваке сумње поријеклом од Хераковића са Његуша. (Слово х се временом изгубило због лабилне артикулације.)
У мањим групама на неким локалитетима у Ћеклићима и другим, извјесно удаљеним од Његуша, боравили су, неки дуже а неки краће, наши преци, напросто, размишљајући у којим правцима да се селе. Многи су се од њих тада, а и касније са простора Лубница и Тепаца одселили за Србију, Босну, Лику и Косово. Мања група се одселила у Боку у мјесто звано Камено код Херцег Новог гдје и данас живе. Податке о овој групи доставио ми је Обрад Петров Обрадовић, истраживач прошлости ових Обрадовића.
Обрад Херак са својом породицом и једном групом ближих сродника, да би избјегао крву освету, склонио се у Рвашима. О томе рјечито говори народно предање и локалитет у томе мјесту са именом Обрадова пећина.
Обрад са својом групом, како каже народно предање, али не само оно, био приморан да се досели и склони у Спуж код Турака. Највјероватније што није хтио да пређе у ислам, Турци су га подозриво и неповјерљиво гледали и њему и његовим сродницима правили разне сметње и незгоде. Најпослије су му убили једног сина по једној верзији, а по другој једног блиског сродника, што га је, као и све његове, јако ожалостило и опредијелило да се освете и одселе из Спужа. Жртва њихове мудре освете био је један турски бег који је и био виновник убиства Обрадовог сродника или сина.
Турци нијесу одмах знали ко је бегов убица, поред осталог, и што су постојали разлози да се посумња у међусобни обрачун између два турска братства у Спужу. Бојећи се да спушки Турци не сазнају праву истину о беговој погибији, Обрад и његово потомство почињу да се селе са спушког простора.
Једна група, предвођена Обрадовим сином Вујошем, од милоште су га звали Вујо, пође пут Котора. Од ње је постало братство Вујовића. Породично предање овог братства чува име Вујоша од заборава и преноси га са генерације на генерацију. Презиме, највјероватније, промјенили су бојећи се крвне освете, […].
Други Обрадов син, које му је према једној верзији народног, односно братственичког предања Обрадовића из Лубница, било име Радош, а по другој Милутин, како је забиљежио професор Мираш Обрадовић, доселио се на позив свога рођака Михаила, који је био калуђер у мјесту Фочје, близу манастира у Морачи.
[…]»
39. – 43. стр.:
«ПОРИЈЕКЛО И ДОСЕЉАВАЊЕ ОБРАДОВИЋА ИЗ ТЕПАЦА
Наши преци са Његуша, због крвне освете, кренули су у мањим или већим групама у више праваца крајем шеснаестог вијека. Једна група Обрадових потомака дошла је или боље речено доселила се на просторе Ћеклића. О њиховом боравку у Ћеклићима најречитије говоре поједини тамошњи топоними, на примјер: Обрадске рупе, Обрадска страна и Обрадов до. Ове наводе потврђује и народно предање људи са овога простора. Правац кретања ове Ћеклићке, да је тако назовем, групе одредио је познати истраживач прошлости, Светозар Томић у свом раду ”Дробњак” 1902. године. У његовом табеларном прегледу има пет рубрика у које су унесени подаци о свим породицама са наших простора. За наше братство Обрадовића каже да живе у Тепцима, да су доселили из Роваца, да славе Ђурђевдан, да прислужују Аранђеловдан. Значи, да су наши преци дошли на ове просторе и да су задржали славу коју су славили прије сеобе са Његуша. Овај податак је веома значајан када се утврђује поријекло било којег братства, јер је славски дан био јако уважаван, а нарочито са религиознога аспекта, па је тешко, изузетно тешко, долазило до тога да једно братство мијења своју славу.
Што Томић не помиње Његуше, него Ровце, разлог треба тражити, највероватније, у његовој окренутости и сконцентрисаности његове пажње на Дробњак као предмет његовог проучавања, па није ишао у ширину, већ је Ровца означио као станицу са које су се представници – преци нашег братства Обрадовића доселили на тепачке просторе.
Друга верзија о досељавању братства Обрадовића са Његуша на тепачке просторе, по народном предању, а нарочито оном које чувају наши презимењаци из Лубница, састоји се у томе да се Обрад, са најмлађим сином и осталим члановима породице, из Спужа доселио у Ровца. Пошто су у Ровцима били веома оскудни услови за живот, а изгледи за стално насељавање веома мали, Обрад са својима напушта Ровца, досели се и насели на просторе између Пирлитора и Штуоца.
И прва и друга верзија о поријеклу нашег братства су врло блиске једна другој, разлике су незнатне, суштински не мијењају стање и ни у ком погледу не доводе у питање његушко поријекло братства Обрадовића у цјелини, па ни поријекло Обрадовића из Тепаца као ни његовог дијела.
Дошавши на ове просторе касније Обрадовићи су нашли на локалитетима: Селини, Пирлитору, Међужваљу, Нинковићима, Борју и Кочадолу своје саплеменике који су се овдје доселили са Мокрога и њему сусједних локалитета код Шавника. Сви су били дио групације Трепчана, која је такође била дио великог српског племена Новљана. Овакво су име добили по мјесту Трепчама у Никшићким рудинама. Њихово досељавање из Дробњака на просторе Језера, која су дуго сматрана катуни, трајало је доста дуго из више разлога.
[…]
Наши преци, по досељавању из Ровца, заједно са осталим житељима Пирлитора, Међужваља, Селине, Врела, Нинковића, Борја и других сусједних локалитета били су се доста прилично осамосталили у односу на турску власт преко Таре и у Санџаку. Постоји могућноста да су некад ометали нормалан и миран пролаз робе. Некад, опет, робу су и плијенили, као и да су упадали на територију са десне стране ријеке Таре и чинили разне незгоде турској власти. […]
[…]
Братствима која су живјела на: Пирлитору, Селини, Међужваљу, Врелима, Нинковићима, Борју, Кочадолу, као и другим сусједним мјестима, придружило се досељавањем из Роваца и наше братство Обрадовића.
Њих је изненада напала велика турска војска. По Љ. Стојановићу (књига В, страна 48 ”Записи и натписи”), а и по народном казивању и предању, то је могло бити у првим годинама Кандијског рата, негдје око 1651. године. Војску је предводио Али – паша Ченгић, или у народу познат као Зли паша. Турска војска је оставила иза себе праву пустош. […]
[…]
Овај обрачун Тепчана, уз помоћ Баја Пивљанина и његове хајдучке дружине са башама у Тепцима, временски пада нешто раније од обрачуна Дробњака с бишћанским шеовима, а знатно раније него је владика Данило организовао истрагу потурица у Црној Гори 1709. године.
Злу 1651. годину, када је турска казнена експедиција готово истријебила српски живаљ са лијеве стране ријеке Таре, преживјела је, избјегавајући турске потјере, једна мања група становништва. По Светозару Томићу, то су биле фамилије браће Обрада, Стојана и Раича, а по Андрији Лубурићу и народном предању, у животу су остали Стојан и његови синовци Раич и Станиша, са породицама. Нећу улазити у анализу и коментарисање различитих мишљења у вези са именима и сродству преживјелог становништва, иако се зна да је ово вријеме када су сва братства имала своја презимена, али сам слободан да устврдим, на основу досадашњег казивања о поријеклу Обрадовића, да је наш предак Станиша презиме донио у Тепца и овако се презивао прије него се доселио на просторе лијево од ријеке Таре. Своја презимена, свакако, имали су прије досељавања у Тепца и Стојан и Раич.
Послије погрома 1651. године, Стојан, Раич и Станиша, сви су изгледи, једно вријеме су се скривали по забитим мјестима, измичући испред турске казнене експедиције, све док се ситуација донекле смирила, када се насељавају на једно веће проширење са лијеве стране ријеке Таре, звано Козила, које ће се по њиховом заједничком племенском презимену Трепчани назвати Тепца.
Сви досадашњи истраживачи прошлости ових наших простора сматрају да су први стални становници Тепаца били: Стојан, Раич и Станиша. […]
Степен сродства Стојана, Раича и Станише не може се поуздано разјаснити. Но, ипак сам склон, када је ријеч о њиховом сродству, да устврдим да они нијесу сродници првог или другог степена, већ прије случајно преживјели становници који су се приликом турског напада нашли заједно. На овакав закључак, поред осталог, опредијелила ме чињеница што су одмах по доласку у Козила – Тепца извршили подјелу земљишта на три дјела: Смољан, Бејовину и Потоци, што блиски сродници ово не би радили с обзиром на ситуацију у којој су се налазили. […]
Од ова три Трепчанина настале су све тепачке породице, осим оних који су се касније доселиле и ускоке. Наше братство обнови своје презиме по Станишину сину Обраду које је имало док је боравило на Његушима, Ћеклићима, Ровцима и Нинковићима. Готово је сигурно да су преживјели Трепчани морали једно вријеме скривати своја презимена која су имали прије турског напада 1651. године. Ово су морали радити и наши Обрадовићи, па су се једно краће вријеме презивали Станишићи по претку Станиши. Коначно, по његовом сину Обраду узели су презиме са којим су се доселили на ове просторе.
[…]»
45.стр.: «Нијесам био у могућности да прикупим непоходне податке за неше братственике који су се одселили са тепачких простора, али остајем у нади да ће неко од наших млађих изданака ово прочути и посебно обрадити.»
163.стр. (такође и 43.стр.):
«Скица 1. – Досељавање Обрадовића у Тепца
У овој скици дато је кретање групације Новљана, од којих води поријекло и наше братство. Они су се кретали – селили зависно од историјских, економских и других разлога.
Почетак, који се може тачно утврдити је била околина Травника, одакле се један дио племена Новљана доселио испод планине Његоша и у Бањане. Сљедеће мјесто миграција једног дијела Новљана је Мокро код Шавника, а другог од којег води поријекло наше братство су: Његуши, а касније Ћеклићи, Ровци, Нинковићи и Тепца био је негдје око 1651. године.»
На самој скици бр. 1 пише:
«1. Travnik ( Bosna )
2. Planina Njegoš Banjani i Trepča
3. Mokro ( kod Šavnika ) gdje se doselio dio Novljana
[…]»
173.стр.:
«ОБРАДОВИЋИ СА КЕМЕНОГ ИЗНАД ХЕРЦЕГ–НОВОГ
Сазнавши да радим на прикупљању података и да слиједи писање родослова овог братства представници групе наших рођака са Каменог изнад Херцег Новог уприличили су разговор са мном. Договорено је да ми они доставе потребне податке. Њихов представник, а истовремено и истраживач њихове прошлости, Обрад Петров Обрадовић доставио ми је тражене податке који се у цјелости уносе у књигу.
Они тврде да су поријеклом из Црне Горе и да су се доселили, као што се види из приложеног материјала, крајем седамнаестог вијека. Пошто овом тврдњом подржавају моје закључивање да цијелокупно братство Обрадовића са подручја Црне Горе и Боке, па и наши драги братственици са Каменог, води поријекло са Његуша, од дијела племена Новљана који се доселио испод планине Његоша на просторе Катунске нахије, а који се по претку Хераку прозваше Хераковићи.»
Места и региони где су се расељавали (појединачно, колективно,…) под-огранци Обрадовића из Тепаца и Каменог:
– расељавања из Тепаца до 1945. године: Кочадо(л), Надгора, Подгор, Рти, Можд (Междо), Тепачко Поље, (становници наведених места називају се ”брдари”), а нешто касније Бијело Поље, Пљевља, Буковица код Чајнича (45.стр.), Банија (163.стр.), Лика, Жабљак итд.
– ”Дјелимично расељавање Обрадовића из Тепаца послије 1945. године”, скица на 165.стр.: Лесковац, Аранђеловац, Прокупље, Зрењанин, Вршац, Суботица, Романија, Шибеник, Ријека, Љубљана,…
– Стевановићи (”Госпавићи”, ”Родовићи”); има их 376 (80.стр.): Сарајево, Београд, Пљевља, Тепачко Поље, Кочадол, Змајево-Нови Сад, Подгорица, Прибој, Драгаши, Надгор-Жабљак, Тиват, Топола, Никшић, Обреновац, Добановци, Буковица-Пљевље, Инђија, Нови Сивац-Војводина, Боговођа-Ваљево?, Војводина, Бијело Поље, Колашин, Америка, Марибор, Кула, Ниш; одиве су се удавале и у: Нови Пазар, Малу Црну Гору, Њујорк, Жабљак, Бачко Добро Поље, Подгор, Крњачу-Прибој, Шавник, Борчу-Београд, Чајниче, Србиње, Земун, Канаду, Будву, Рудо, Срем, Нови Зеланд, Кучево-Србија, Врбу-Мељак код Пљевље, Пишче-Пива
– Марковићи; има их 185 (96.стр.) или 193 (126.стр.): Сарајево, Подгорица, Подгора-Кочадо, Београд, Војводина, Бели Манастир, Бар, Тепачко Поље, Жабљак, Загреб, Надгор, Прибој, Америка, Рим, Чачак; одиве су се удавале и у: Пиву, Пасји Нугао, Шуманима-Пљевља, Врела, Вирак, Сарајево, Влаовиће-Пљевља
– Ђорђијевићи (”Матијевићи”; има их 434 (126.стр.)): Междо-Тепачко Поље, Исток, Барлета-Италија, Пећ, Београд, Ужице, Подгор, Златибор, Косово, Пљевља, Тепачко Поље, Сарајево, Панчево, Никшић, Жабљак, Бар, Подгорица, Нови Сад, Кула, Ковачка долина, Мојковац, Аустрија, Србија, Војводина, Аргентина, Северна Америка, Бачко Добро Поље, Зеленика-Херцег Нови, Овсиште-Крагујевац и Раткоцер, Приштина, Лозница; одиве су се удавале и у: Ограђеницу, Мљетичак, Шумановац, Кочадол, Врбас, Нови Београд, Аустралију, В. Горицу, Крагујевац, Будву, Улцињ, Сремчицу
– Обрадовићи из Каменог: Херцег Нови, Игало, Америка, Холандија, Лос Анђелес, Сан Дијего, одиве у Бајмок код Суботице итд.
____________________________________________________
Марко Д. Обрадовић ”Поријекло и родослов Обрадовића из Лубница”, 1995.
61. – 62. стр.:
«СКОКО
Ово братство Скоко настало је у селу Сипање-Бијело Поље прије Балканских ратова. Бројало је 16 домаћинстава.
[…]
О овом братству поред осталих обавио сам разговор 8.9.1995. године са Ферком Скоком, бистрим и оштроумним сељаком из Сипања (65), који сада живи код својих синова у Бијелом Пољу. Разговор је био интересантан јер његово сазнање и виђење о претку Скока не подудара се са знањем Обрадовића из Бастаха и Лубница, одакле је њихов предак по сазнању Обрадовића. Ферко доказује по причању старих из његовог братства, да је њихов предак дошао у Сипање из Леверовића-Дурмитор. Да је у том мјесту било дошло 5 брата. Да је један од њих врло брзо умро и да је сахрањен у Леверовићима. Да су се послије смрти брата одмах раселили куд ко. Да су се ту задржали свега 2 године. Један од те браће настанио се у Сипању и тамо је прешао у ислам. Не зна како се звао. Не зна даљу судбину остале браће њиховог претка. Када су се населили у Леверовићима да су се презивали Обрадовићи. Одакле су ту дошли није имао сазнања.
Супротоно томе, стари Обрадовићи у Лубницама и Бастасима не без разлога доказују да је предак Скока од Обрадовића из Бастаха од ”Трбушчића” Скоковића како их зову код нас.
[…]
На подручју Жабљака у селу Тепци живи од раније и до данашњих дана братство Обрадовића. У Леверовићима нема никаквих трагова да су ту живјели Обрадовићи. […]»
I am researching the Baltich family that comes from Glina and was fortunate to find this website.
The name of the individual I am researching is: Stojan Baltich. His name in America is Charles.
According to records here in the US, he was born on April 10 in the year 1888 or 1894. The records also state that he was from Glina in Yugoslavia. He moved to the state of West Virginia in the USA around 1900 where he lived for his entire life. He died on March 27, 1959.
I would like to find his parent’s names from his birth/baptismal date. If someone can direct me on how to do so, I would greatly appreciate it.
hello! first of all thank you for all the information given here! its helpful as a guide even though i havent yet found what i needed. Im not sure if Im even in the right place to write this but here goes!
Im looking for any information of my partners grandfather, his name as we knew it was Duro Vranjes born 1919 in Cetina according to him.his family was greek orthodox. we were told he took part in the freedom fighters, then ended up in a camp in Italy and eventually to England, and then moved to Canada with his wife and mother in law in 1951.
your list places his family name in Balinac, not sure if Cetina is in the same area or if we have it wrong.
we dont have any other information about him, my partners mother had said she thought he had a brother cuz the names of Milan and Peter came up often, as well she thought his parents were Tonka and Nikola but wasnt sure.
Im not sure if anything comes up but I truely thank you for reading this.
Nieves and Darryl
Dobar dan Slavice, dobar dan Jugoslava, i moji su porjeklom iz Rujnice i bas sam se obradovao sto sam naisao na Vase komentare na ovom forumu. Da li ste uspjeli naci ikakve podatke o prodici Selak? Zelio bih saznati nesto vise o mojima. Na zalost samo znam ime dede i babe – Mile Ilic i Milka djevojacko Naprta. Imali su petoro djece Milan, Dusan (rodjen oko 1934), Slavko (rodjen oko 1935), Vojin (rodjen oko 1937) i Rade. Za godine rodjenja sam napisao oko, jer su ostali sirocad u drugom svjetskom ratu i nisu znali tacne podatke, pa su im nakon rata samo otprilike upisali datume rodjenja. Deda mi je streljan u Bihacu na pocetku rata a baba umrla u zbjegu zajedno sa najmladjim sinom Radetom. Milan je poginuo u partizanima kod Bihaca 1945. Dusan, moj otac Slavko i Vojin su preziveli drugi svjetski rat, ali vise nisu sa nama i zato imam vrlo malo informacija o Ilicima. Strina mi je rekla da kad je isla sa mojim stricem Dusanom 70ih godina da posjete Rujnicu, da su nasli temelje porodicne kuce koja je bila odmah do groblja u Rujnici. Jos da dodam da je i Ilicima slava Sveti Jovan (20.01). Primjecujem u odgovoru Jugoslave da je postojao Ilija Ilic koji je bio paroh u Rujnici, ali ne znam kako smo u rodu. Bio bih neizmjerno zahvalan za bilo kakvu pomoc i informaciju o Ilicima iz Rujnice. Pozdrav, Milan
–
–
–
(6.I 2014.)
II
Upravo je podatak sa 166.str. u ”Презимена у Црној Гори” («ЕРАКОВИЋ, […]; у Морачу (Колашин), дошли из Његуша (Цетиње) и ЕРАК. Од њих у Лубници (Беране) као: ОБРАДОВИЋ од њих ОНТОВИЋ; [u bibliografiji stoji da je korišćena pored ostalih i knjiga pod oznakom ”ДМО”. Na kraju knjige nalazim «ДМО 62» – neka od Domovnica/Domovnik (Ivangrad, Berane)? Druge moguće oznake: ДИО је ”Дубровник и околина” od Ilije Sindika; ДМЖ – Секула Добричанин ”Доња Морача”, ЦАНУ, књ. 4, Титоград 1984.; ДММ – Тадеуш Ракочевић ”О Доњој Морачи”, Титоград 1972.; ДПО – ”Поименик палих бораца дурмиторског…”, Београд 1963. Da li se pod ”и ЕРАК” misli na Obrada/Milutina Erakovog? Reči napisane velikim štampanim slovima znače da se vide pod tom odrednicom. Pod odrednicom ”ЕРАК”, na 165.str., piše samo o Eracima koji se nalaze u Radovanićima i Herceg Novom.]»), za mene bio (od kraja marta 2004.) jedan od prvih pokazatelja da je ”kanon” Erdeljanovićevog rada o njeguškim Herakovićima možda ozbiljno narušen. Sve do 2008-2009. godine, osim onoga što je pisalo u pomenutoj knjizi, mislim da ništa novo nisam nalazio. Negde krajem avgusta 2009. pronalazim http://kujovic.me/Rodoslov_bratstva_Kujovica.pdf a kasnije, tokom vremena, i ostale tekstove sa neta. Knjigu Rajka Raosavljevića nalazim 19.XII 2011., g. Marka D. Obradovića godinu dana kasnije 20.XII, Sekule Dobričanina 26.XII, a u tom periodu i knjigu g. Ljuba R. Obradovića.
1.
”Glasnk zemaljskog muzeja”, Sarajevo 1965/1966. god.
”Narodna predanja o starom stanovništvu u dinarskim krajevima” (S – 86) > Indeks građe (Vlajko Palavestra) > ”L Fantastični tragovi života starog stanovništva”:
77.str.:
«A 11.2
U selu Lubnici, u Vasojevićima, živjele su Klimente Latini. Priča se kako u to vrijeme nije nikako padao sneg, no neki put s jeseni, dok su se oni bavili u planini Bjelasici, padne sneg, što njih jako uplaši da nije kakva kazna božija, pa se odmah nekud isele, a na njihovo mesto dođu Obradovići, koji, po kazivanju, kao da su još pre 300 – 350 godina doselili iz Njeguša, a starinom su iz Hercegovine.
Srpski etnografski zbornik
V, Beograd 1903, str. 722.
[Ako se ne varam, reč je o knjizi ”Vasojevići u Crnogorskoj granici” od pop Bogdana Lalevića i Ivana Protića – hijerakul]»
2.
Секула Добричанин ”Доња Морача (живот и обичаји народни по традицији)”, Титоград 1984.; Посебна издања, књ. 19; Одјељење друштвених наука, књ. 14; ЦАНУ; уредник: Ђоко Пејовић; лектура: Ристо Радуновић; коректура: Д. Стојановић и Д. Цветковић; штампа: Графичко предузеће ”Просвета”, Београд; тираж: 600.
«Примљено на сједници Одјељења друштвених наука 3. јуна 1981. године, на основу рецензија академика Милисава В. Лутовца, проф. др Петра Влаховића и др Новице Ракочевића»
”Предговор”: 7.стр.:
«[…] Тако сам у свој рад унио и оно што су ми казивали: […] и други познаваоци и чувари народне традиције. А у разрађивању генеологија братства највише су ми помогли: […], Видак Шуковић, капетан, […].»
20. – 21. стр.:
«Рашко и Миоска припити су уза Столове и Вучје а подупрти морачином клисуром званом Бијеле стјене. Изнад њих је комплекс боровине и друге шуме. Имају прилично њива и ливада и добру планину.
У Рашком живе Кљајићи и Ћетковићи, а у Моској Шуковићи и Кујовићи. Кљајића и Ћетковића има 46 домова, а Кујовића и Шуковића 39 домова.»
62. – 64. стр.:
«Ераковићи. Воде порекло с Његуша од братства Ераковића. Родоначелник њихов био је кнез Милутин. Он убије некога Његуша и, бојећи се освете, побјегне с Његуша, дође у Морачу и настани се на Вочју, на манастирској земљи. Братствено предање даље вели да је Милутин имао синове Дидана, Обрада и Драгутина. Породица се умножавала и материјално добро стајала. Садашња Миоска служила им је као прољетњи катун, а преко љета издизали су на Вучје, у Драганин до.
Предање даље говори да је преко Миоске, на путу за Колашин, наишла некаква војска звана кулуци – цинироте. Та војска нападне на Милутина и зароби му четири члана породице. У борби погине један цинирота, кога укопају на мјесту борбе. Гроб и данас постоји и зове се Циниротски гроб. Та војска пође даље и поведе четири роба. Милутин је преклињао вођу да му ослободи чланове породице, но он је тражио седамдесет дуката откупа. Милутин му је казао да нема пара, а старешина је рекао: ”Ми робове одведосмо, па ако нас стигнеш с парама до Колашина, даћемо ти твоју чељад.” Драгутин и Обрад отрче у Манастир и од калуђера потраже седамдесет дуката. Калуђери пристану под условом да као залогу дадну Вучје манастиру, па када паре врате, онда данастир [манастир – hijerakul] да им Вочје врати. Примивши новац браћа пођу за војском и стигну је на једној лазини на ријеци Пчињи. Старешина им је рекао: ”Добро сте стигли” – и по тој ријечи мјесто се прозове Добра лазина. Старешина прими дукате, а Ераковићи своју чељад врате у Миоску. Али дукате манастиру не врате, те Вочје остане у сталној својини манастира, а Миоска и планина Вучје у својини Ераковића.
Обрад и Дидан, синови Милутинови, оставши без Вочја, увиде да Миоска не даје сигурност за добар живот у будућности и ријеше се на сеобу. Дошли су у Лубнице код Берана. Обраду се Лубнице допадну, па и остане, а Дидан продужи за Србију и настани се на Златибору, гдје данас има стотину домова његовог потомства. Обрадовића има у Горњим Селима, у Лубницама и Беранима око 70 кућа. Отовићи на Бучју су огранак братства Обрадовића. Њих има 6 домова.
Најмлађи син кнеза Милутина звао се Драгутин. Он је имао синове Михаила, Милуна, Куја (Николу) и Вујадина. Михаило је био игуман манастира морачког, а како му је било световно име, не зна се. Он је 1714. године приложио манастиру икону, која је рађена у Поповој Њиви у Врујцима; дугачка је 2,5 а широка 1,5 метра. Она је и данас драгоцјен украс ове чувене Немањића задужбине. Он се помиње као ”игуман кир Михаил Морачанин”. Из једнога записа у рукописима Народне библиотеке у Београду види се да је овај старјешина манастира умро 1719. године.
Други син Драгутинов, Милутин, био је мирски свештеник и као такав преселио се код манастира Каленића, који је прекрио, и тамо умро. Постоји једно магловито породично предање да је овај поп Милун скупио по Србији 70 волова, отјерао их у Морачу и понудио манастиру као откуп за Вочје, за оних 70 дуката које су калуђери дали Обраду и Драгутину за откуп четири члана њихове породице, које су били одвели некакви Турци – цинироте. Али, калуђери нису волове примили, нити су Вочје вратили Миочанима; а шта је даље било са воловима, не каже се. Биће тачније да је на Вочју кнез Милутин живео као чипчија, јер манастир је био убаштињен на своје посједе 1639. године. У тапији се помиње и Вочје. Милутин је у Морачу досељен свакако послије убаштињења црквених земаља. А Вочје је било у црквеној државини још од краља Дечанскога. Кујовићи су од Куја, коме је било крштено име Никола. Он је трећи син Драгутина Милутинова. Његови су синови Ђека, Радун, Перо и Вељо. Пасови: Војислав – Радош – Петар – Савић – Радун – Кујо – Драгутин – кнез Милутин. Кујовића има 41 кућа, од којих у Миоској 14, а остало у Колашину, Санџаку, Косову и у Америци. Шуковићи су од Вујадина, четвртог сина Драгутинова. Вујадин је имао Станишу и Шука. Пасови: Светозар – Јагош – Велиша – Марко – Петроније – Шуко – Вујадин – Драгутин – кнез Милутин. Шуковића у Миоској има 21 кућа, у Колашину 19, у Србији 18. Има их у Санџаку и у Америци, у све 70 домова.
Братства Ераковића славе Васиљевдан, а прислужују Илијиндан.»
72.стр.:
«[Čukununuk Medov (rodonačelnika Medenica), Vuksan Markov, imao je Raša i Velja. Rašo je imao sinove Perka i Miletu. Mileta je radi dobijanja serdarstva morao Njegošu doneti glavu kolašinskog četovođe Husejina Balilagića. Sukobili su se na Srnovu (pod planinom Stolom). Huseinova četa je odmah nakon pogibije svog vođe napala vrujački katun u kojem je bila Miletina četa. – hijerakul] Притичу им у помоћ чувени јунаци, Симо Стојанов Шуковић и Спасоје Кујовић, стиже и Вучина Рашов са осталим Врујчанима, те Колашинци окрећу леђа, а Морачани их гоне до Брезовице.»
93.стр.:
«Међу Ераковићима, Стојан, син Шуков, први је, међу својима, на пољу части и витештва. Веле да је он био човјек ријетких способности. Поред храбрости, био је колосално физички развијен. Нарочито се истицао брзином ногу. Веле да је не месту Кођачи на брзине стигао медвједа. Он је, са Савом Црним – Меденицом из Равни, неколико година војевао у Карађорђевој војсци и оставио свијетао спомен у потомству. Симо Стојанов се у јунаштву такмичио са најбољим Морачанима свога времена.»
211.стр.: Dve škole u Morači nisu mogle primiti svu decu. «Због тога Морачани и Рашчани отворише приватну школу у Миоској 1895. Учитељ те школе био је Маринко Шуковић све до 1903, када је школа затворена.»
3.
Рајко Раосављевић ”Морача, Ровца, Колашин (поријекло становништва и братственичке групе Ослободилачке борбе у даљој прошлости)”, Колашин 1989.; рецензенти: др Гаврило Ковијанић, др Новица Ракочевић; лектура и коректура: Соња Шоћ; издавач: Скупштина општине Колашин; извршни издавач и штампар: ”СТРУЧНА КЊИГА” – Београд
Предање које је очувано код Кујовића, казује да њихови далеки преци потичу од братства Ераковића са Његуша, те да су се преселили у Чево, у село Ожег. Ту је живио њихов предак Раде са своја три брата: Обрадом, Диданом и Стеваном. Пошто су у неком сукобу са Ћеклићима нагазили на крв, баш на своју крсну славу Аранђеловдан, плашећи се крвне освете пребјегну у Морачу и населе се у Вочје на манастирско имање. По савјету тадашњег манастирског игумана Михајла Миочанина промијенили су своју крсну славу због крвавог догађаја на Чеву и тада узели Василија Великог ког славе садашња братства Кујовићи и Шуковићи.
Пошто је имање на Вочју било веома мало за четири брата, Обрад се пресели у Лубнице, а Дидан у Краљеву Гору код Титовог Ужица. Од ова два брата у новим срединама основана су два братства – Обрадовићи и Дидановићи. По неким несигурним подацима њихов брат Стеван се преселио у Србију код данашњег Светозарева.
Послије одласка своје браће, Раде се жени и из тог брака је имао сина Крста. Од Крста су остала два сина: Драгутин и Милутин. Старији Крстов син Милутин имао је два сина: Вујадина и Јова, а његов брат Драгутин имао је три сина Милуна, Мијајла и Николу. Никола је имао Станишу, а овај Пера. Перо је имао сина Андрију звани ”Кујо” од кога је данашње братство Кујовићи.
Од Вујадина Милутинова је данашње братство Шуковићи, јер како Кујовићи тврде, Вујадина су назвали ”Шуко” од милоште.
Предање Шуковића не слаже се са предањем Кујовића. Најстарији потомци Шуковића, стари памтише тврде сљедеће: средином XVII вијека живио је на Чеву, у селу Ожег, кнез Милутин са своја три сина: Обрадом, Драгутином и Диданом. Милутин тамо умрије, а његови синови на крсној слави Аранђеловдан побију неке Ћеклиће, те из бојазни од освете бјеже у Морачу, у село Вочје, на манастирску земљу гдје су живјели неколико година. Због малог посједа, Дидан и Обрад се селе, први у Лубнице, а други у Краљеву Гору код Ужица. Драгутин Милутинов имао је 4 сина: Андрију, Вујадина, Мијајла и Милуна. Од Андрије–Куја су данашње братство Кујовићи. Његов брат Вујадин имао је сина Шука, док се њихов трећи брат Мијајло закалуђерио и постао игуман манастира Мораче. О четвртом брату Милуну се ништа не зна. Изгледа да је и он пошао у калуђере.
По реалној процени ближе је стварности предање Шуковића, јер по предању Кујовића испада да је Андрија–Кујо далеки сродник Шуковића, чак би били на четвртом степену сродства, па би било нереално да заједно падају на крв и да се сви због тога селе. Зато је реалније да браћа Вујадин, отац Шуков, и Кујо бјеже заједно од освете, него да су били даљи сродници.
Према једној верзији код Шуковића, калуђер Мијајло Миочанин је био већ у манастиру Морачи када су синови Милутинови побјегли са Чева, те да су они као код свог стрица или брата на његов позив дошли код њега на манастирску земљу.
Кујо је имао 4 сина: Ђеку, Радуна, Веља и Нику. Ђека је имао: Милована, Шуја и Новака. Милован је имао: Илију, Вукосава и Милосава. Новак је имао: Николу, Божа и Драгоја. Шујо није оставио потомство.
Радун Кујов је имао два сина: Спасоја и Савића. Спасоје је имао: Перка и Шћепана, а његов брат Савић имао је: Петра, Милуна, Василија и Радосава.
Вељо Кујов имао је сина Радована, а овај: Милана и Мијајла.
Ника Кујов имао је два сина: Пера и Милету. Перо је имао Риста, а овај четири сина: Богдана, Мијајла, Милету и Нику. Милета Перов није оставио потомство.
Кујовићи су у прошлости били храбри ратници. Међу њима су се истицали Раде Николин и Драгоје Новаков, барјактари и јунаци у ратовима од 1876. до 1878, са опсаде Никшића 1877. године, као и Спасоје Радунов и његов син Шћепан. Угледни људи били су и Радосав Савићев, његов брат Василије, Вукашин Радосављев и Милета Никин.
Из Миоске се се највише преселили у Баковиће, околина Бијелог Поља и на Косово. Потомство Милутина Савићева се преселило у Топлицу и то Секуле Шћепанов са синовима.
Пасови: Ђоле–Бранко–Милутин–Ђоле–Шћепан–Спасоје–Радун–Андрија.
Или: Драган–Вујо–Милета–Ристо–Перо–Ника–Кујо.
Или: Драгољуб–Миле–Радоје–Радосав–Савић–Радун–Кујо.
Шуковићи
Стари памтише из овог братства, Тодор Пунишин и његов брат Видак, као и Миле Милунов, који су били паметни људи и познати ”бистроуми” пружили су веома реалне и исцрпне податке о поријеклу њиховог братства и његовим традицијама.
Средином XVII вијека живио је на Чеву, селу Ожег, неки кнез Милутин са своја три сина: Драгутином, Обрадом и Диданом. Њихово најстарије поријекло је било са Његуша. Припадали су братству Ераковића који су се у Његуше доселили испод Његош планине у Херцеговини.
Синови кнеза Милутина нагазе у Чеву на крв, јер на својој крсној слави Аранђеловдан дођу у сукоб с неким Ћеклићима када неке поубијају. Плашећи се крвне освете напуштају Чево и преселе се у село Вочје у Доњој Морачи на манастирску земљу.
Пошто им је био веома мали посјед на Вочју, браћа Обрад и Дидан ријеше да се селе тако што Обрад пође у данашње село Лубнице у Васојевиће, а Дидан пође даље и насели се у Краљевој Гори код Ужица. Тако је Драгутин остао сам на Вочју. Још док су били на Вочју Обрад и Дидан су промијенили своју крсну славу због крвавог догађаја на Чеву, и као нову славу узели Василија Великог.
У то вријеме, у манастиру Морачи игуман је био њихов брат или стриц Мијајло Миочанин, за кога предање износи да је још прије досељења Драгутинова у Морачу био калуђер у манастиру, те да су на његов позив дошли у Морачу и добили насеље на манастирској земљи.
Драгутин је имао 4 сина: Вујадина, Андрију (Куја), Михајла и Милуна. Вујадин је имао два сина: Шука и Станишу. Од Шука Вујадинова је данашње братство Шуковићи, а од његовог стрица Андрије – Куја је братство Кујевића. Стриц Шуков Милун је изгледа пошао у калуђере, а о Станишином потомству се ништа не зна. Изгледа да су се негдје одселили.
Шуко је имао 6 синова: Стојана, Петронија, Јова, Ивана, Вука и Васиља.
Стојан Шуков имао је два сина: Сима и Ђока. Симо је имао: Мијата, Мика, Пунишу и Тадишу. Његов брат Ђоко је имао: Перуту и Новицу.
Петроније Шуков имао је Марка и Обрада. Марко је имао Велишу, а Обрад 4 сина: Николу, Перишу, Малишу и Зека.
Јово Шуков имао је 3 сина: Перишу, Ивана и Милоша. Периша је имао Лака, а Иван: Радивоја и Крста. Милош је имао: Радосава и Јова.
Иван Шуков је имао синове: Нешка и Лакића. Нешко је имао: Милинка и Мирка, а Лакић је имао: Боја, Милију и Милована.
Вука Шуков имао је сина Боришу, а овај Вукашина.
Васиљ Шуков имао је сина Милисава који се изгледа некуд одселио.
Послије ослобођења Колашина 1878. године, Бојо Лакићев и Никола Обрадов селе се у Блатину и Баковиће.
Послије ослобођења Горњег Липова 1858. године, Мијат Симов и његов брат Мико преселили су се у данашње Каљића село.
Синови Милинка Нешкова: Митар и Перко преселили су се у Требаљево и Сјерогоште. Они су припадали братственичком огранку Ракитићи.
У селу Степену код Гацка има 10 кућа Шуковића који тврде да су поријеклом од морачких Шуковића. Не знају вријеме досељења у Степен, а исто тако ни Шуковићи у Морачи не знају када су се тамо преселили и чији су потомци.
У селу Бела Црква у Топлици има 12 кућа Шуковића, који су промијенили презиме по свом претку Перовану, и сада се презивају Перовановићи.
У околини Прокупља има неколико кућа Јововића који су се раније презивали Шуковићи. То презиме су узели по претку Јову Шукову.
У Гајтану има и сада неколико кућа који се и даље презивају Шуковићи.
Шуковићи су се при крају прошлог вијека почели нагло множити, тако да сада представљају веома јако братство. Пошто су били малобројни у ранијем периоду, нијесу им биле доступне главарске титуле иако нигдје на бојиштима нијесу узмицали.
Чувени јунак био је Стојан Шуков који је међу морачким јунацима заузимао истакнуто мјесто. Био је код Карађорђа 1809. године са Савом ”Црним” гдје је испољио велико јунаштво. Његов син Симо убрајао се међу најбоље морачке јунаке. Мијат Симов се преселио у Горње Липово 1858. године, и стајао је међу најбољим липовским јунацима. Његов брат Пуниша такође је био чувени јунак. Видак и Тодор, синови Пунишини, били су официри и храбри ратници у балканским ратовима као и у првом свјетском рату.
Пасови: Бранислав–Љубо–Радован–Мијат–Симо–Стојан–Шуко.
Или: Жарко–Мијат–Миле–Милун–Бојо–Лакић–Иван–Шуко.
Или: Милан–Мијајло–Милосав–Митар–Милинко–Нешко–Иван–Шуко.»
”XII. Ровачка братства и њихово поријекло”: Остала братства у Ровцима различитог поријекла: 296. – 297. стр.:
«[РАДОВИЋИ] Ово мало братство је поријеклом од Шуковића из Мијоске. Њихов предак Раде био је слуга код Ђура Раичева, тада веома богатог човјека у Вељем Дубоком. Ђуро није имао потомства, а пошто је Раде био добар и поштен човјек, заволио га је и оставио му у насљеђе дио своје имовине. Други дио преписао је манастиру Морачи. То је било негдје средином XVIII вијека. Од Рада се оформило данашње вељедубочко братство Радовићи. Увијек су били радни, мирни и поштени људи, али као малобројни, нијесу могли доћи до виднијег изражаја. Има их 5 кућа у Дубоком.»
–
First read our research section, it will help you get familiar with heritage and things to keep in mind that differ when researching Serbian ancestors who lived in Austria-Hungary and the province of Military Frontier:
Check if any of your ancestors are in its records either as cadets or employers. That will also give you a more exact location of origin – people who emigrated rarely came from towns and their place of origin or last residence listed as KULA in ship manifest may have only been the municipal centre where their travel papers were issued.
If you have any original documents from before emigrating, ship manifest, naturalization papers send them to us for a review, as well as family correspondence.
For more clues – if they emigrated and remained Serbian Orthodox obtain the scans of the original records from the church, including the original entries for any birth or marriage of their children.
That should provide you with exact location of birth(parish) for both of them.
As far as religious conversion is concerned there must be a chuirch record of that, all religions kept records of conversion and until the end of WWI and even later when church vital records were still being used ( copies) in municipal offices any conversion was noted in them too, in both the religion of origin and the one a person converted to.
More hints when I look in more detail but if you could provide information on whether and who emigrated and when that would help a lot.
ovde imate informacije o originalnim popisima koji su preko stranice Mađarskog državnog arhiva dostupni na internetu:
Петар Пејовић ”Озринићи (племе Старе Црне Горе)”, Београд 2004.; лектор: Предраг Драгић; штампа: ”Верзал”, Београд; тираж: 500.
Б. ПОСЕБНИ ДИО: ”Велестово и Барјамовица” (243. – 301. стр.):
266. – 270. – 271. стр.:
«[…]
На Велестову постоји предање по ком је у Брешковом Долу било око 30 кућа Брешковаца који су се ”поклали” са Мићуновићима и у доба Вука Мићуновића се иселили. То су сада Килибарде и Ераковићи у Бањанима, Богмиловићи у Пјешивцима и Дубинићи у селу Једноше у Доњем Загарачу. Познају се њихова кућишта зидана у сувомеђи и ”клаку” [фуснота 796 – Е-468-6 (54), 412, 413. (”Е-468-6” значи «Архив САНУ, Заоставштина Јована Ердељановића» – hijerakul)]. Брешков До је вјероватно добио назив по личном имену Брешко које је посвједочено на стећцима и надгробним споменицима у Херцеговини [ф. 797 – А. Пецо, Један покушај систематизације наше антропонимије, Зборник VI југословенске ономастичке конференције, Београд 1987, 271.], а не по шумском дрвету брешкиња, брекиња [ф. 798 – Речник САНУ II, 145, 154.].
На Тупан у Бањанима доселили су се са Велестова заједно са Килибардама преци Ераковића Туро Вукотин, Живко и Голуб Живаљеви, Вујадин Ћалаица и предак Сарића и населили се заједно са Килибардама [ф. 799 – Збирка А. Лубурића, кут. I–70. Ово несигрно везивање Ераковића за Његуше, иако кажу да нијесу од тамошњих Ераковића, настало је због имена њиховог претка Ерака, а такво име, раније доста раширено, налазимо у турским дефтерима и у Озринићима.]. По другом предању, које се чини вјероватнијим, од Ераковића се први доселио Вукота, а не његови синови Марко и Туро, а од Килибарда Живко, Перо и Радуле. По трећем предању у Бањане су се прво доселили Вукота Хераковић и Милош Килибарда и населили се у опустјелим кућама Комненића на Горњем Тупану. Идуће године доселиле су се још три куће са Велестова, а послије шест година још двије. Ераковића и Килибарда има у Бањанима око 105 кућа. Ераковићи овоме додају да су они можда даљом старином са Његуша, одакле се њихов предак Ерак преселио на Велестово (Брешков До), али да нијесу од Ераковића (Петровића) са Његуша. Од тог Ерака намножило се читаво село у Брешковом Долу. Када им ту отјешња, једни се преселе у Богмиловиће, а други у Бањане. Од њих су у Бањанима: Марковићи, Пејовићи, Живковићи и Туровићи. Сви славе Аранђеловдан, а прислужују Пантелијевдан. До родоначелника Ерака они 1940. године набрајају претке овако: Симо (40) – Мијајло – Лазар – Суља (Крсто) – Мирко – Вукота или: Стеван (око 40) – Јаков – Марко – Раде – Марко – Станоје – Томаш – Ерак [ф. 800 – С. Томић, Бањани, 353, 354.]. По овом броју наведених предачких имена досељење Ераковића у Бањане било је најраније средином XVIII вијека. Ераковићи, сложено братство у Богмиловићима, који имају поузданија предања него Ераковићи у Бањанима, казују да је Тодор Ераков, од Рајка Озринића, из Брешковог Дола, био са братом због крви побјегао у Бањане. Од брата који је остао у Бањанима је пет братстава Тупањана. Тодор са 5 или 7 синова дође у Пјешивце на позив Пјешиваца који су му дали земљу Милуновића у Богмиловићима и још 100 багаша жита. Овдје је имао много сукоба са Бјелопавлићима. Од ових Тодорових синова зна се за Радула, Ујмила и Радивоја. Од Радивоја су у Пећи Богмиловићи, а од Радула и Ујмила су овдашњи огранци Ераковића. Они 1911. године до Ерака набрајају 8 до 10 предачких имена: Живко – Саво – Петар – Јован (Срго) – Живко – Јован – Перош – Радуле – Тодор – Ерак, а Мијушковићи: Милутин – Драго – Радојица – Мојица – Стеван – Мијушко – Ујмил – Тодор – Ерак [ф. 801 – Е-468-6 (59); Е-468-6 (14).]. По овом броју набројених предачких имена њихово исељавање са Велестова било је почетком XVIII вијека. Бошковићи (21 кућа), Перовићи (6) и од Перовића одвојени Аџићи (1) потомци су Радулових синова Бошка и Пероша, а Мијушковићи, које не треба мијешати са другим Мијушковићима у Пјешивцима, су, како видимо, од Ујмиловог сина Мијушка. Сви славе Малу Госпођу, славу коју су примили од Милуновића, а прислужују Илиндан. Знају да су до доба владке Рада славили Илиндан, а прислуживали зимски Никољдан [ф. 802 – Е-468-6 (59); П. Шобајић, Бјелопавлићи и Пјешивци, 314.]. Од Ераковића (Бошковића) био је познати четовођа по Херцеговини (Требињу, Мостару и Пљевљима) Петар Сргов кога су из освете убили Марковљани [ф. 803 – Е-468-6 (59).]. Исељеника има око 20 кућа у Србији (Пепељевац код Крушевца, Залужје и Међулужје код Ваљева), Призрену, Никшићу, код Спужа 2 куће, у Страшевини 10 и другдје [ф. 804 – Исто; П. Шобајић, Бјелопавлићи и Пјешивци, 314.]. У селу Горњи Лајковац, у сјеверном подножју Маљена, стара свештеничка породица Чечевци, кажу да су од Бошковића из Озринића и да су потомци попа Милутина Бошковића. Одавде су се расељавали. Има их 6 кућа, славе Аранђеловдан [ф. 805 – Љ. Павловић, Колубара и Подгорина, 745.]. У селу Међулужје на Космају живе Максимовићи (Илићи и Завишићи, укупно 6 кућа) чији су преци дошли из Богмиловића у Црној Гори. Славе Илиндан [ф. 806 – Б. Дробњаковић, Космај, Насеља 26, Београд 1930, 72.].
Килибарде у селу Тупан у Бањанима кажу да је од њиховог братства овдје први дошао Милош Килибарда и населио се у кући Комненића. Нешто касније код њега дођу рођаци (Живко, Перо и Радуле). Сви су они добили на дар земљу у Горњем Тупану, Јелици, Штрпцима и Ријечанима од Турака Шеховића, Аџимусића, Љуца и Феризовића, а њихову земљу у Брешковом Долу присвојио је Петар Јововић [ф. 807 – Збирка А. Лубурића, кут. I–70. Килибарде су биле посљедњи исељеници из Брешковог Дола.] из Марковине.
У Бањанима се казује да је ово велико братство (85 кућа) близак род са Ераковићима и да се као рођаци дуго времена нијесу узимали међу собом. Ераковићи у Бањанима причају разне приче о пријеклу Килибарда. Једни кажу да су Килибарде од кћерке Еракове која је била удата за једног кршног момка из Котора. Други Ераковићи приповиједају, да би објаснили ово необично презиме, да је у Брешковом Долу од неког Ераковића било ”остало само једно мало и нечемурно” мушко дијете са повеликим трбушчићем кога су деца звала трбоња, килоња. Његово потомство по овом надимку добило је презиме Килибарде. Славе Аранђеловдан, прислужују Пантелијевдан [ф. 808 – С. Томић, Бањани, 354.]. Своју родословну лозу они сада овако казују: Мирослав (25) – Душан (46) – Петар – Видак – Зеко – Богдан – Радуле – Симо – Живко – Митар – Симо. Од њих се на Бањане доселио Богдан Радулов. Килибарде кажу да су потомци Јована капетана, односно Озринићи, а своје необично презиме објашњавају тиме што је неки њихов предак правио ћилибаре. Новак Килибарда каже да је њихов предак био ковач у Приморју, а презиме (по Милану Будимиру) изводи од helebarda, што значи оштра сјекира. У рјечницима хелебарда (намечки helmbarte, hellebarde) значи копље са сјекиром, убојна сјекира, брадатица. И највјероватније је ово објашњење тачно, јер знамо да је у Брешковом Долу и нешто сјеверније у Крушковцу било ковача, али је интересантно да постоји узвишење Килибарда у Љешанској нахији. По Килибардама је у Брешковом Долу остао топоним, сада заборављен, Килибардин до, а на Доњој Ластви удолина Килибардина. Између два свјетска рата у Србобран код Пећи доселиле су се 2 куће Килибарда. Сада их има највише у Никшићу.
Из предања у Бањанима зна се да су се овдје са Ераковићима и Килибардама из Брешковог Дола доселиле и Ћалаице. Од њих су и мања братства Иковићи (4 куће), Шутовићи (9) и Кртолице (6) у Црквицама (Опутна рудина) чији су преци исељени са Велестова средином XVIII вијека; они су прво добјежали у турски Никшић, па се одатле преселили у Црквице, а то је било нешто раније него што су остале Ћалаице из Брешковог Дола дошле у Бањане. Сва ова братства славе Аранђеловдан, а прислужују Илиндан [ф. 809 – Е-468-6 (14).]. […] Од Ћалаица су и 9 кућа Сарића у Велимљу и 3 на Тупану (све у Бањанима) [ф. 810 – Збирка А. Лубурића, кут. XIII–115; С. Томић, Бањани, 351, 355; К. Перућица, Опутна Рудина, 171-173. Овдје видјети детаљније о правцима њихових сеоба и новијим презименима.]. До 1858. године Велестовци у Бањанима живјели су само на Горњем Тупану. Од тада су се почели ширити све до планине Његош [ф. 811 – Збирка А. Лубурића, кут. I–69.]. У Жупи у Корјенићима има Килибарда и Сарића [ф. 812 – П. Шобајић, Корјенићи, 106.].
[…] Велестовско предање о Дубинићима из Брешковог Дола можда се односи на Јовановиће који сада живе у Броћанцу, а не на Јовановиће Дубиниће у Загарачу.
Не може се утврдити која су од ових братстава из Брешковог Дола озринићког поријекла, а која не. Највјероватније је да они нијесу прави велестовачки старинци, већ, судећи према слави, а код неких и према прислужби, чевски Озринићи који су са Цаушевићима или прије њих са Чева прешли на Велестово, а касније су се међу њих населиле Килибарде. Из предања Брешковаца види се да њихово исељавање из Брешковог Дола није било једновремено, већ се оно одвијало током читавог XVIII вијека. По казивању Велестоваца у Брешковом Долу краће вријеме живјели су и Жарићи, па одатле прешли у Бјелопавлиће. Вјероватно се ово предање Велестоваца односи на посљедње исељавање Жарића са Чева.»
[21.I 2014.:]
Пошто сам читајући СЕЗ књ. LIX, 30.VII 2003. дефинитивно сазнао за бањанске Ераковиће, и након што је одредница о Бањанима за мене привремено (п)остала познатост, део ”једни се преселе у Богмиловиће” остао ми је загонетан… Касније читање о Богмиловићима, Брешковом Долу и Велестову у ”Старој Црној Гори” и у Шобајићевом раду донело ми је само разуђену слику о гранању родова за период пре одсељавања у Бањане.
Међутим, временом сам уочавао неке детаље који се понегде нису налазили тамо где би (чинило ми се) требало, заправо, бити. На пример:
1) Ераковићи око Цабуне, слава Аранђеловдан
2) RAJOVIĆ: «ogranak Erakovića iz Banjana iselili u Beograd;» – http://www.montenegro.org.au/prezimena.html
3) PEROVIĆ: «; Banjani (Nikšić), ogranak Erakovića iz Banjana odseljeni u Donju i Gornju Šumaricu (Sjenica) a u Banjske Macavare došli iz Pješivačkog dola;» – http://www.montenegro.org.au/prezimena.html
4) MARJANOVIĆ: Radomir Eraković: «ZA VLADANA MARJANOVICAbr PREMA MOJIM PODACIMA VI STE OD ERAKOVICA, OZRINICA IZ VELESTOVA. KAD IZDAM KNJIGU KUPITE JE I BICE VAM SVE JASNO» – http://www.srpskadijaspora.info/vest.asp?id=8645
У књизи ”Ераковићи у Бањанима” ови детаљи се (ако се не варам) не помињу, али г. Раде Пејовић-Ераковић на 43. страни оставља могућност да су се Ераковићи расељавали још у оно време док су били на Његушима и у Велестову.
Осим што су једне од пионира Ераковић-монографија, књиге ”Ераковићи у Бањанима” и ”Ђеде, причај ми о Ераковићима” г. Радета и г. Тадије представљају непроцењиву основицу даљег истраживања непознатих подручја родослова бањанских и велестовских Ераковића.
Тек књигом ”Озринићи (племе Старе Црне Горе)”, понегде неидентификовано братство ”Брешковаца” јасније поприма обрисе презимена Ераковић. [8.II 2014.: ако ”Брешковци” и нису у потпуности Ераковићи, тј. да су под овим називом и нека друга братства, изгледа ми да је улога презимена Ераковић у компоненти ”Брешковаца” у етнографији остала нејасна ?]
Интересантно је и запажање г. Филипа Сарића у његовом делу ”О Бањанима” (на 281.стр. ”Ераковићи у Бањанима”):
«ЕРАКОВИЋИ
Ераковићи су доселили у Бањане око 1740. године. Доселили су се из Велестова. Са њима су дошли Килибарде и Сарићи. И данас их Бањанини називају Велестовцима. Понеко доказује да су Ераковићи сродни Петровићима. То би значило да су као и Петровићи поријеклом из Босне. Међутим већина сматра да су Ераковићи из Црне Горе. Поменута три братства су од племена Озрова. Славили су крсну славу Аранђелов дан.»
Мало чудно (по мом мишљењу) делује она верзија по којој су поједине старе памтише бањанских Ераковића сматрали да воде порекло са Његуша а да нису од оног Ерака који је родоначелник Петровића и Поповића. Како би се уопште могла разликовати двојица његушких Ерака, осим да се из неког разлога потпуно тачно зна различито време када су живели, или је реч о можда некаквом мотиву из неких можда ранијих времена…?
Овде бих издвојио реченицу «Од Ераковића (Бошковића) био је познати четовођа по Херцеговини (Требињу, Мостару и Пљевљима) Петар Сргов кога су из освете убили Марковљани [ф. 803 – Е-468-6 (59)» јер од када сам је први пут прочитао стално ми се намеће један фасцинантан закључак да се подаци г. Драгише «Otac djeda Sima Petar, po pričanju moga oca Milorada poginuo je 1876 godine u bitci u Vučjem Dolu sa svoja četiri brata (Riđo,Glodžo ostalim neznam imena a mislim da su i ovo nadimci) po jednoj verziji od strane Turaka a po drugoj verziji da su stradali od ruke Petrovića (krvna osveta).» као и «Ali ja pretpostavljam da je moj pradjed Petar svoju porodicu prebacio u Travnik ili bližu okolinu iz prostog razloga što je bježao od krvne osvete a i po «profesiji» je bio hajduk a područje djelovanja mu je bila jugoistoćna Hercegovina.» односе управо на Петра Сргова. Нешто тако, могло би важно указивати да су непознати корени Ераковића светог Стефана из Велестова, и да проблематика око овог места много више крије него што би се у први мах могло и претпоставити…
NIKOLA PREMERL, son of her brother still lives in Batajnica, Belgrade, Serbia.
I will send you in a PM a link to his fb profile, as well as his sister NINA.
I am sure they will be able to communicate with you in English.
Globarević, Draževina (Podgorica); Sinjac i Vranjina uz Skadarsko jezero; Podgorica; Nikšić
Most likely the family has always resided in this region as most of the Montegrins inhabitants. The further you go back into the past you will find some people that lived in northern Albania when it was still Serbia. The surname is still in use today and you best bet would be to follow the steps in the Learning Center.
Very general posts like this usually don’t get answered. Please read the FAQ.
Ja sam Miodrag Stanisic otac mi je iz Lazarevca slavimo Svetog Nikolu ako mozda neko zna odakle poticemo ja nemam informacija.
My great grandfather’s sister was Jaga “Jane” Plecas who married Marko “Mark” Rajcevic(h). They lived in Chicago. Jaga’s sister was Mary Plecas Obradovich (O’Bradovich) and she had two brothers – both who took the name John. One was Janko and I do not know the other’s Serbian name (my great grandfather). My great-grandfather was married to Emma Hanson. He and his wife and two children (Willi and Emma) came through Halifax (July 1913) and settled in Iowa where he died in the 1918 flu pandemic. He had emigrated from Croatia to Metz, Germany to work as a miner. He came to the US from Germany. When Janko registered for the draft he listed his place of birth as Gospić.
Hello, Emily :)!
Prof. Cupurdija told us about your search for family in Serbia. I am happy to tell you that there are more than a few of us here in Belgrade :). My father is Simeon Maravić and his mother was Dragica (Draginja) Tatalović, Mihajlo’s and your (great) grandmother’s sister. In fact, a few years ago my father’s sister, Milica, gave me an envelope of the letter that she got from the United States and asked me to search for any relatives there, but the handwriting was not clear so I gave up. We have a number of photos of your family, with Nikola and Dusanka Pavkovich, Elena, Lin, Nina and so on. If these names ring a bell, contact me ([email protected]). Hope I will hear from you soon. Sincerely, Dubravka Milovanovic (ex Maravic).
Elissa,your Great-Grandfather was Jovan called Dusan Suvajdich 1857 Mokrin-1920 Mokrin. He lived at house no.300. His children were: Bojana 1884, Radovan 1886, Stefan 1889, Zivojin 1892, Nikola 1895, Merima 1898, Dragoljub 1901. Zivojin-Zivojko was not his youngest son.
Best regards,
Rasa Soklovacki
Mr. Soklovacki,
You seem to have so much information about Mokrin, I am hoping you may be able to help me in my family search as I have reached a riadblock.. My paternal Grandfather was Omer Prekajski (b.1864/65). He was a blacksmith in Mokrin. My paternal grandmother was Amalija Juricin Prekajski (b. 1872). She was a seamstress. They came to the US, and my grandfather returned to Mokrin several times (as so many immigrants did) but died there. I don’t know year of his death They had six children” Draginja (unknown birth date), Tinka (b. 1897) Olga (b. 1899) Smilja (b 1907) Dragoljub – my father (b. 1902) and Ozren (unknown birth date). They were all born in Mokrin.
Any information you could provide would be so appreciated as I have been trying for the pat few years and can’t seem to find anything more. I have the records of arrivals in the US that I got from Ellis Island records, and that’s about it.
Evonne Dalton (Prekajski)
.
Elissa,your Great-Grandfather was Jovan called Dusan Suvajdich 1857 Mokrin-1920 Mokrin. He lived at house no.300. His children were: Bojana 1884, Radovan 1886, Stefan 1889, Zivojin 1892, Nikola 1895, Merima 1898, Dragoljub 1901. Zivojin-Zivojko was not his youngest son.
Best regards,
Rasa Soklovacki
At the Mokrins orthodox church home protokole for 1898-1914 years like inmate? (ukucanin) number 226 are:
Omer Prekajski, Amalija, daughter Smilja borned in Mokrin 17.7.1905. nb 185 and son Ozren borned in Karlovo and died 15.6.1912. nb 82. Omer, Amalija and Ozren dont have day of birth, probably because they didnt born in Mokrin.
If You wont I can sent photo of this protocol.Please sand my your mail on [email protected]
It would help if you know slava (home saint?) of your home. If it is Sv. Petka, Omer was from Karlovo, and if it is Sv. Mihail he was from Mokrin.
–
–
(30.I 2014.)
Herak Vraneš
(nekoliko odabranih podataka)
Herak Vranješ (ili Vraneš) je možda i najdokumentovanija istorijska ličnost sa imenom Herak. Brojne monografije o turskom periodu određenih područja severne Crne Gore spominju ovog velikaša.
I
Do pre nekog vremena na internetu je postojao sajt http://www.vranes.eu. Danas ovu adresu koristi http://vranes.bigforumpro.com/forum ali trenutno na njemu ne nalazim jedan tekst (čije autorstvo nije bilo navedeno) kojeg ovde iznosim u delovima.
http://www.vranes.eu > http://www.vranes.eu/Istorija/Ljudi%20i%20dogadjaji.htm > Историја: 4. Људи и догађаји: Кнез Херак Вранеш, Јеромонах Мардарије, Нешо Јоксимовић, Стожерски устанак 1906. године, Догађаји из 1924. године > Кнез Херак Вранеш: Поријекло кнеза Херака, Посједи кнеза Херака и породице Вранеш, Потомство Хераково
«Потомство Хераково
Према историјским документима, Херак Вранеш II имао је синове – Ђурађа и Љуба. Кнез Ђурађ Вранеш, по попису из 1477. године, кнез је највеће кнежине у нахији Љубовиђа, а по попису становништва нахије Љубовиђе из 1516. године Ђурађ Хераков је кнез нахије Љубовиђе. Један Ђуро Вранеш помиње се у једном документу из 1537. године као кнез нахије Љубовиђа (”благочестиви кнез Ђуро”), али, обзиром на протек времена то није Ђурађ Хераков, можда се ради о његовом синовцу или унуку. Од Ђурађа Вранеша воде поријекло данашња братства у Вранешу – Јоксимовићи, Рутовићи, Којовићи и Живковићи, затим бројна братства која су одселила за Србију – Вранешевићи, Поповићи, Јоксимовићи, Јаковљевићи, Јовановићи…Има мишљења да овог «влашког кнеза» потичу и муслиманска братства Мушовићи, Хасанбеговићи и Даутовићи (који данас не живе у Вранешу.) Љубо Вранеш, дворјанин код херцега Стефана, прима ислам, узима име Ибрахим – а потписује се као Ибрахим-бег Вранешевић. Из сачуваних докумената зна се за два Ибрахимова (Љубова) сина – Ахмета, пашу, (Ахмет Вранешевић) који постаје и херцеговачки санџак-бег, и Скендера. Један од Скендерових синова је Ибрахим (убио је травничког везира јер му је овај убио једног брата), који у дубокој старости, 1621 године, подиже задужбину – џамију у Пријепољу. Ибрахим се прозвао Љубовић – а потписивао се као Ибрахим-бег Љубовић, па се сматра да од њега настаје чувена беговска кућа Љубовића.
Херак Вранеш је 1478/79. године добија посјед негдје у средњој Херцеговини, па неки аутори сматрају да је са породицом одселио у околини Требиња. Његов најстарији син Ђурађ остаје у Вранешу, као нахијски кнез. По предању, један Хераков син звао се Радивоје, али је сасвим извјесно да је Херак имао још неколико синова, јер у Херцеговини и Црној Гори неколико великих братстава сматра да им је он предак.
Неки аутори сматрају да и династичка породица Петровић-Његош води поријекло од кнеза Херака, што је тачно, али сматрамо да се не ради о кнезу Хераку Вранешу.»
«2. Вранеш
Назив Вранеш настао је током 16. вијека, по презимену Херака Вранеша [ф. 1 – Први помен назива Вранеш датира из 1545, запис јеромонаха Мардарија у манастир Боговађа код Лазаревца.].
Презиме Вранеш-Вранешевић је патронимично, изведено по имену Хераковог оца. Из пописа од 1477 год, видимо да је широм Херцеговине присутно име које у основи има придјев ВРАН (црн, гарав, таман…): Вране, Враниш, Врањеш, Вранко… Тада није било трајних презимена, препознавање је вршено искључиво по имену оца али дешавало се да нека породица добије трајније презиме, по неком посебно истакнутом претку, па тако Хераково потомство вјековима задржава презиме Вранеш – Вранешевић.
[…]
[…] Неки сматрају да је назив Вранеш старији од кнеза Херака, те да је кнез Херак добио презиме по називу мјеста из кога потиче [ф. 3 – У попису 1477 године није уписано мјесто Вранеш, већ Љубовиђа, и то као мјесто гдје живи кнез Херак Вранеш. Ни у попису 1516 године нема мјеста Вранеш, опет је уписано мјесто Љубовиђа, што значи да је презиме Вранеш много старије а да је назив Вранеш настао током 16 вијека.].
[…]
Такође, већина ових аутора вјерује једном «предању» (које је изгледа новије датума), по коме се раније овај крај звао Златеш [ф. 5 – Ова мишљења су погрешна јер Златеш није назив мјеста већ име човјека: Златеш је био војвода овог краја у доба косовског боја (Герасимов љетопис 1390 год.).].»
«4. Настанак назива Павино Поље
[…]
а) Народно предање о Пави [ф. 7 – Основа предања преузета је из књиге ”Вранешка колијевка” (2004), аутора Љ. Јоксимовића, једине публикације у којој је објављено. Аутор је 1975 године записао казивање старијих Коњевића-Миликића и Јоксимовића из Вранеша што су потврдили и Мујага Мушовић из Б.Поља, и Рамо Хасанбеговић-Сејдовић, који је живио у Вранешу и сахрањен на православном гробљу у Павином Пољу.].
[…]
б) Мишљења појединих аутора
Неки историчари и аутори разних публикација «обрадили» су народно предање, дајући своје мишљење о Пави, њеном животу и удаји – иако им то нико није тражио. При томе су надограђивали, касапили и калемили изворно предање како им одговара – што је и ружно и недопустиво. Међу њима има и оних који предање о Пави нијесу никада чули у изворном облику, а усудили су се да пишу о настанку назива Павино Поље. Иако је тачно да већина предања има грешака, треба узети да свако предање има доста тачних чињеница те се морају неговати и поштовати.
Већина ових мишљења своде се на следеће: Син Љуба Вранеша, Ахмет-паша Врањешевић, обилазио је Вранеш као управник херцеговачког санџака и на сабору поред цркве Љубовиђе загледао се у љепотицу Паву кћерку кнеза Николе Миликића из Бијелог Потока. Одмах је запроси, али она га одбије са ријечима – да неће да се уда за Турчина. Када јој је Ахмет рекао да он није Турчин већ син Љуба Вранеша, она пристане да се уда за њега али под условом да не мијења вјеру. Паша то одмах прихвати. Каже се како су Пава и Ахмет лијепо поступали са народом у Вранешу, да су живјели у љубави и слози и добили синове Хасана, Муша и Даута, а пошто је Пава умрла млада (на порођају), паша нареди да се крај гдје су живјели назове Павино Поље. Ахмет паша није могао да преболи Паву, па је по изричитој жељи сахрањен поред ње, по православном обреду.
Имајући у виду неке историјске податке, ова прича је мало вјероватна. Ахмет-паша Вранешевић рођен је крајем 15 вијека (његов отац Љубо рођен је око 1440), он никада није управљао овим крајем, све до 1700-те године нахијом управљају искључиво српски кнежеви. Милика, родоначелник братства Миликића (касније Коњевићи), помиње се 1609 године као кнез – значи зрео човјек [ф. 9], и ако узмемо да је он отац Николе (Миликића) – а Павин ђед, онда је његова унука Пава могла бити рођена најраније око 1600 године. Или нешто касније.
Сматрамо да је прича о Пави и Ахмет-паши Вранешевићу конструкција, а направљена је из познатих разлога. Наиме, историчар Ејуп Мушовић је у својим ранијим радовима као свог претка помињао неког Ахмет-пашу из Коње, у Малој Азији (анадолског Турчина), не желећи поријекло својих предака да везује за српске православне породице из Вранеша а неки аутори прихватају Мушовићеву верзију, али тако што тога Ахмет-пашу из Анадолије поистовећују са Ахметом Вранешевићем.»
Занимљивости: Поријекло назива појединих мјеста: Настанак имена села Павино Поље: ”Ни због бега се није превјерила” (текст Буба Симоновића; објављено у листу ”ДАН”, 16. и 17.I 1999.):
«[…]
Паша није заборавио завичај
[…]
У народном предању, у казивању понајстаријих Павинопољаца, Крста Лековића и Радивоја Бајчете, која се суштински поклапа са причом исплетеном на основу штурих историјских факата, Ахмед-бег јесте био неки потомак кнеза Херака Вранеша, али је он, по тим причама, као дијете, јединче некакве сироте удовице, отет и одведен у Турску.
[…]
Сусрет с мајком
[…]
И по овој легенди, Пава је родила три сина – Муша, Хасана и Даута од којих ће касније постати три гласовите турске породице – Мушовићи, Хасанбеговићи и Даутовићи. Остатак приче о Павиној смрти на порођају, Беговој наредби да се сахрани на православном гробљу и по православним обичајима, да и он кад умре почива поред ње, и у легенди је истовјетан са оним што зборе историјска факта.»
Da li bi se potomci Heraka Vraneša mogli nazivati Herakovićima? Da postoji mogućnost da se neki ogranak možda i nazvao prezimenom (H)eraković izgleda da svedoči sledeći podatak:
Поријекло кнеза Херака
«[…] Прво, историчари су потпуно игнорисали народно предање, или га нијесу знали, али и предање и неки историјски факти говоре да Херак није доселио у жупу, нити некакво племе «Вранеши». Наиме, према предању сачуваном код низа братстава која изводе поријекло од овог кнеза, његови преци су од давнина управљали овом жупом, а његово сједиште налазило се у комаранском селу Богдановићи код Бродарева (сада Балићи), заселак (Х)Ераковићи, у коме су до пред Други светски рат стајали зидови велике Херакове куле.»
1.str.:
Pri[č]a o ljubavi Pave i „turskog paše“ najpoznatije je predanje/legenda s podru[č]ja današnje Vraneške doline, što više od tri vijeka odolijeva zaboravu. Uobli[č]eno je lakonski, sadrž ajno – literarno i s jasno izraž enom poentom – kako je nastalo ime Pavino Polje. Ono decenijama privla[č]i znatiž elju brojnih hroni[č]ara i istori[č]ara, koji su ga [č]esto interpretirali na svoj na[č]in, dodaju[ć]i ili oduzimaju[ć]i mu detalje, što je tu pri[č]u vremenom u[č]inilo bitno razliitom od one koja se pominje u prvim zapisanim verzijama predanja s po[č]etka XX vijeka.
Predanje, kako se vjeruje, opisuje doga[đ]aj iz prošlosti Vraneša koji se vezuje za evojku Pavu, po kojoj je, nakon što je mlada umrla, [č]itav kraj dobio naziv – Pavino Polje. Pavina prerana smrt predstavlja kljuni momenat koji predanje usmjerava ka poenti – da se po njoj prozove neko polje! Da nije bilo tog dramati[č]nog doga[đ]aja (Pavine prerane smrti), vjerovatno bi se pri[č]a o ljubavi Pave i nekog „turskog“ paše vremenom rasplinula i nestala u istorijskom kovitlacu konstantnih ovdašnjih previranja i sukoba. Tako bi pri[č]a o ljubavi i udaji neke vraneške „vlahinje“ i „Turina“ bila samo jedna u nizu manje važ nih (i vjerovatno brzo zaboravljenih) dogodovština iz prošlosti toga kraja. Tok istorijskih (buduih) doga[đ]aja odredio bi (izvjesno druga[č]iji) i naziv tog mjesta – koje se danas naziva Pavino Polje.
U namjeri da odgonetnemo istinitost doga[đ]aja, koji se sa[č]uvao u narodnom pamenju, sakupili smo šesnaest varijanti istog predanja, koje su do sada zapisane i objavljene – od prve, s poetka XX vijeka, sve do najnovijih, od prije nekolike godine. Principom odbacivanja onih segmenata predanja koji se, sasvim izvjesno – niti s istorijskog aspekta, niti logikim tuma[č]enjem – nijesu mogli dogoditi, ž eljeli smo što potpunije i ta[č]nije ispriati (rekonstruisati) doga[đ]aj na osnovu kog je nastalo pomenuto predanje. Hronološkim iznošenjem i uporednom analizom svih njegovih zapisanih verzija vieli smo kako se ono vremenom dopriavalo i dopisivalo, odnosno kako je vremenom dobijalo nove, [č]esto potpuno iracionalne oblike, po ž elji i potrebi zapisiva[nj]a, a moglo bi se re[ć]i – i vremena.
2.str.:
Prvo predanje o nastanku imena Pavino Polje zapisano je u salnami (godišnjaku) Kosovskog vilajeta za 1901. godinu, dok je, godinu kasnije, novu verziju predanja zabiljež io Tanasije Pejatovi[ć], koji navodi da je predanje koje je on zapisao tako[đ]e objavljeno u salnami Kosovskog vilajeta (ne kazuje za koju godinu).
Za ta dva predanja, osim [č]injenice što su objavljena prije više od sto godina, važ no je i što su zapisana na turskom jeziku, što [ć]e re[ć]i da je predanje bilo rašireno i opšteprihvae – no. Iako su obje varijante predanja kratke – oblikovane u svega nekoliko redova, toliko su sadrž ajne da [ć]e iz djelova te pri[č]e mnogi kasnije naduga[č]ko ispredati neke svoje verzije.
U tim dvijema verzijama govori se o tome da je „prije nekolike stotine godina, to polje (misli se na prostor koji obuhvata današnje naselje Pavino Polje) pripadalo nekakvoj [dj]evojci po imenu Pava“. U prvoj verziji, Pava se udala za „nekog mještanina Hasanbegovia“, pa pošto je mlada umrla, svu njenu zemlju je naslijedio njen muž , a njoj za spomen „polje i selo u njemu prozvani su njenim imenom“.
U drugoj verziji je skoro identi[č]na pri[č]a koja, na izvjestan na[č]in, samo pojašnjava situaciju: da je Pava bila k[ć]erka – jedinica „nekakvog bogatog [č]ovjeka“; da se udala za nekog plemi[ć]a (H)asanbegovi[ć]a, te da mu je nakon prerane smrti ostavila svu naslije[đ]enu zemlju. U toj verziji je precizirano da je Pavin muž , u znak zahvalnosti, zemlju koju je od Pave naslijedio prozvao – Pavino Polje (kaž e se: „…tu ze mlju prozva Pavino polje“). U mnogim kasnijim varijantama predanja bi[ć]e dilema oko toga – [č]ija je bila ta zemlja (poedi) i zašto je „paša“ prozvao „ne[č]iju“ zemlju po Pavi? Zapravo, samo [ć]e Ž arko Šepanovi napisati da su u pitanju „združ eni po[sj]edi“ koje je Pavin muž prozvao po njoj, dok se u svim kasnijim varijantama potpuno gubi podatak da je Pava imala po[sj]ede.
Obje te verzije, manje ili više direktno, naglašavaju da je Pava prihvatila islam, što mož emo smatrati nedovoljnom informisanoš[ć]u zapisiva[č]a (turskog hroni[č]ara). Takva dilema više ne postoji kod savremenika jer se jednostavnim uvidom – poetom Pavinom grobu, jasno isti[č]u vjerska obiljež ja – Pavin grob je s uklesanim reljefnim krstom, a grob njenog muž a – sa polumjesecom.
3.str.:
U tim dvijema varijantama ne pominje se ime Pavinog muž a, samo se navodi da je mještanin – (H)asanbegovi[ć], a u drugoj varijanti – i da je plemi[ć]! To [ć]e biti zgodna osnova da se kasnije razvije pri[č]a koja, ali samo u nekim segmentima, ima logi[č]ko utemeljenje – o njegovom prelasku na islam, odlasku na školovanje u Tursku, vra[ć]anju u Vraneš sa dostojanstvom paše, prepoznavanju majke itd.
U tre[ć]oj verziji predanja, koju je zabiljež io prof. ukan Joksimovi[ć] 1939. godine, saopštava se nešto više podataka o tom doga[đ]aju. Prvi put se pominje Pavino prezime – Miliki[ć], kao i prezime njenog muž a prije nego je prešao na islam – Joksimovi[ć]. Ve[ć] u toj verziji prisutna je razra[đ]ena pri[č]a o odlasku i povratku, kako se navodi, islamiziranog Joksimovi[ć]a – paše, te o njegovoj ženidbi s Pavom, k[ć]erkom „nekog kneza Miliki[ć]a“. ukan Joksimovi[ć] smatra da je paša, nakon ženidbe sa Pavom, izdjejstvovao kod sultana da Joksimovi[ć]i postanu vraneški knezovi. No, u toj verziji predanja ne pominje se klju[č]ni detalj – kako je Pavino Polje dobilo ime? Ne pominju se Pavini (naslije[đ]eni) po[sj]edi, niti ko je i zašto „naredio“ ili dao ime tim po[sj]edima. Tako osta – je nejasno – kako je i zašto Pavino Polje dobilo ime upravo po Pavi?!
U istom ovom tekstu, na prethodnu pri[č]u nadovezuje se i predanje o tome kako je izvjesni „knez Miliki[ć]“ pro[tj]erao pašu iz Vraneša, koji je došao u taj kraj da vidi „je li raja vjerna caru“. S obzirom na [č]injenicu da se u nekim kasnijim varijantama ta pri[č]a, unekoliko izmijenjena, pominje kao dio predanja o nastanku imena Pavino Polje, name[ć]e se pitanje – da li je taj „knez Miliki[ć]“ zapravo Pavin otac, koji se, kako se vjeruje, zvao Nikola Miliki[ć]? Za precizan odgovor na to pitanje ne postoje pouzdane istorijske [č]injenice.
Sedamdesetih godina prošlog vijeka pojavile su se i druge verzije ovog predanja. Prvo, knjiž evnika Momira Sekuli[ć]a, potom, desetak godina kasnije, Ž arka Š[ć]epanovi[ć]a i Ejupa Mušovi[ć]a – koja je zna[č]ajna stoga što je, kako Mušo – vi[ć] kaž e, zapisana po pri[č]anju izbjeglih Mušovi[ć]a iz Nikši[ć]a i Kolašina s kraja 19. vijeka. U tom (prvom) Mušovi[ć]evom zapisu predanja o nastanku imena Pavino Polje navodi se da se Pava udala za „nekog turskog oficira, rodom iz Konje u Maloj Aziji“. Prvi put se pominje da je Pava rodila tri sina – Muša, Hasana i Dauta, od kojih su, kako se navodi, nastala tri poznata bratstva – Mušovi[ć]i, Hasanbegovi[ć]i i Dautovi[ć]i. Potpuno se gubi pri[č]a o Pavinim (naslije[đ]enim) po[sj]edima, ali se 4.str.:
„ra[đ]a“ nova o velikom poštovanju Pavinih sinova prema majci, kao i amanetu koji je ostavila sinovima („da joj se ime ne zaboravi“).
Smatrajui da porijeklo njegovog bratstva nije tursko, ve[ć] slovensko i hrišansko, Mušovi[ć] odbacuje to predanje i vež e porijeklo Mušovi[ć]a za kneza Joksima Vraneškog iz 16. vijeka – za kojeg ne zna da je izmišljen! To je Mušoviu kasnije stvaralo problem i nije mu se uklapalo u povjesnicu nastanka njegovog bratstva niti se slagalo sa prvim pisanim podacima o njegovim precima – po[č]etkom 18. vijeka.
Ve[ć] u svom drugom zapisu, iz 1997. godine, pod uticajem izvjesnih lokalnih hroni[č]ara, Mušovi[ć] iznosi sasvim druga[č]iju (potpuno iskrivljenu) verziju predanja. Naredne verzije ovog predanja sve više [ć]e se iskrivljavati, deformisati i karikirati dopri[č]avanjem i domišljanjem, u ž elji autora da pošto-poto u postoje[ć]u fabulu unesu „nešto novo“. Zapravo, sa svakom novom publikacijom koja je dolazila iz Vraneša, pojavljivale su se i neke nove varijante predanja o nastanku imena Pavino Polje (devet u posljednjih petnaest godina!), [č]iji su nas autori uvjeravali da su upravo one autenti[č]ne i istinite.
Pri tom valja naglasiti da se autori, saopštavajui navodno nove detalje tog predanja, ne pozivaju ni na kakav (novi) izvor! Tako [ć]emo kasnije saznati da se Pavin muž , navodno, zvao Ahmed-paša, da je bio unuk Heraka Vraneša; da se Pava prezivala Konjevi[ć] (a ne Miliki[ć]!)… Potom, razni novi (tako[đ]e izmišljeni) detalji oko dolaska Ahmed-paše u Vraneš, „novi“ detalji oko Pavine udaje … sve do toga da se Pavin muž navodno zvao Ahmed-paša Vraneševi[ć]! Na kraju, za Ahmedbega Vraneševi[ć]a (koji nije ni postojao!) pojedini hroni[č]ari su tvrdili da je bio na [č]elu župe Ljubovie.
Istori[č]ar Gliša Elezovi[ć] je još 1940. godine dokazao i objavio u Turskim spomenicima da je Ahmed-paša Vraneševi[ć], koji se pominje kao hercegova[č]ki namjesnik krajem 15. vijeka – izmišljena li[č]nost! Radi se o tome da je, kako Elezovi[ć] tvrdi, istori[č]ar [Ć]iro Truhelka 1911. godine pogrešno preveo prezime hercegova[č]kog namjesnika – Ahmed-paše Evrenosovi[ć]a, u Ahmed-pašu Vranješevi[ć]a!
5.str.:
Kasniji hroni[č]ari i istori[č]ari, koji su zapisivali to predanje, prosto su se utrkivali ko [ć]e maštovitije i „ubjedljivije“ domisliti i dopri[č]ati spektakularniju verziju, nastoje[ć]i da „uvežu“ što zna[č]ajnije li[č]nosti (stvarne ili izmišljene), bez obzira na to da li se one realno mogu uklopiti (i vremenski i istorijski) u to predanje.
Na kraju, prve zapisane verzije predanja, s po[č]etka 20. vijeka, za koje se mož e re[ć]i da imaju istorijsku osnovu, toliko su „nadogra[đ]ene“ izmišljenom potkom da su prerasle u legendu – dakle, u nešto što se nikako, niti s istorijskoga niti s logi[č]koga aspekta, nije moglo desiti! Tako je predanje o Pavi, odnosno o nastanku imena Pavino Polje poprimilo oblik groteske, jer se jedna lijepa, elegi[č]na pri[č]a, koja je imala istorijsku osnovu, pretvorila u veliki broj potpuno iskonstruisanih iskarikiranih predanja, bez ikakvog istorijskog utemeljenja.
Istinitost predanja
Da li postoje dovoljno [č]vrsti dokazi koji ukazuju na to da je predanje o nastanku imena Pavino Polje istorijski osnovano? To jest, da li se nešto tako (kako se govori u predanju, ili nešto sli[č]no), stvarno desilo u prošlosti vraneškog kraja?
Najuvjerljiviji dokaz za to da se „nešto“ dogodilo za šta se vezuje predanje jeste postojanje mjesta (toponima, naselja) Pavino Polje! Jer ne postoji – niti u istorijskim izvorima niti u narodnom predanju – druga verzija o nastanku imena Pavino Polje osim one koja uklju[č]uje predanje o Pavi!
Tako[đ]e, postojanje grobova, tj. nadgrobnih kamenih plo[č]a u Pavinom Polju, za koje je opšteprihva[ć]eno uvjerenje (i mještana Pavinog Polja, i hroni[č]ara, odnosno istori[č]ara koji su pisali o tom predanju), da pripadaju Pavi i njenom muž u – mož e se smatrati još jednim dokazom istorijske osnovanosti tog predanja.
Tre[ć]i dokaz o istorijskoj osnovanosti tog predanja, jeste upravo postojanje samog predanja koje opstaje toliko vjekova!…
6.str.:
Doga[đ]aj i predanje
S obzirom na [č]injenicu da ne postoji istorijski zapis, odnosno relevantan dokument koji bi neposredno svjedo[č]io o doga[đ]aju na osnovu koga je nastalo predanje o nastanku imena Pavino Polje, njegovu eventulnu istinitost i vrijeme doga[đ]anja mož emo dokazivati samo posredno – preko poznatih istorijskih [č]injenica i doga[đ]aja koji se dovode (ili mogu dovesti) u vezu sa tim predanjem.
Prije svega mož emo da konstatujemo da su svi podaci iz pojedinih verzija predanja, koji navodno ukazuju na to da se doga[đ]aj na osnovu kog [ć]e kasnije nastati predanje o Pavi zbio krajem 15. vijeka (vezujui Pavinog muž a za nepostoje[ć]eg Ahmed-pašu Vraneševi[ć]a, navodnog unuka Heraka Vraneša i sl.), potpuno izmišljeni!
Svi relevantni istorijski izvori i [č]injenice, koji na bilo koji na[č]in imaju veze sa tim doga[đ]ajem, ukazuju na to da se udaja Pavina za mještanina Hasanbegovi[ć]a (vjerovatno islamiziranog Joksimovi[ć]a), najvjerovatnije desila u drugoj polovini 17. vijeka. Najzna[č]ajniji dokument u tom pogledu, koji mož emo posredno vezati za predanje o Pavi, jeste Katastik manastira Dobrilovine, u kome je, u selu Bijeli Potok u Vranešu, prvoupisana ku[ć]a kneza Milike, za kojega se vjeruje da je rodona[č]elnik bratstva Miliki[ć]a. S obzirom na opšteprihva[ć]eno mišljenje da Pava poti[č]e iz ovog bratstva, taj nam podatak daje mogunost da približ no odredimo vrijeme kada se sve to dogodilo.
Ukoliko je, naime, istorijski utemeljeno uvjerenje da je Pava rodom Miliki, onda ona nikako nije mogla ž ivjeti prije 17. vijeka, jer je popis u Katastiku, u kojem se pominje knez Milika, kako konstatuje njegov prire[đ]iva[č] Bož idar Šekularac, obavljen po[č]etkom 17. stolje[ć]a!
Pavinu udaju mož emo preciznije datirati i locirati preko njenog oca, za kojeg se vjeruje da se zvao (knez) Nikola. Izvjesno je, dakle, da je knez Nikola Miliki[ć] bio potomak vraneškog kneza Milike. Me[đ]utim, iako se u nekim varijantama predanja kaž e da je knez Nikola bio sin kneza Milike, to ne mož e biti tano jer me[đ]u upisanim [č]lanovima ku[ć]e kneza Milike u Katastiku 7.str.:
nema njegovog imena! Upisano je 14 [č]lanova – 7 muških i 7 ženskih, i to: Aranit, ure, Avram, Jakim, Ivan, Teofana, Manda, Milica, Nenadija, Matijaš, Poleksija, Cvijo, Jana i monahinja Marta. Nema, dakle, nijednog Nikole! Stoga bi Nikola mogao biti unuk kneza Milike – ukoliko je, naravno, istinito predanje da se Pavin otac zvao Nikola! Po toj logici – ukoliko je, dakle, otac Pavin bio unuk kneza Milike – i vrijeme Pavine udaje moralo bi se pomjeriti s po[č]etka 17. vijeka, kada je knez Milika upisan u Katastik, za dva generacijska pasa („koljena“), a to bi bilo 70-ih godina 17. vijeka!
Ukoliko prihvatimo predanje koje je zapisao [Đ?]ukan Jok simovi[ć] 1939. kao istorijski utemeljeno i uporedimo ga s poznatim istorijskim doga[đ]ajima, tako[đ]e dolazimo do ra[č]unice da se doga[đ]aj za koji se vezuje predanje o Pavi zbio najvjerovatnije 70-ih godina 17. vijeka! Jer, po toj verziji predanja, paša – Pavin muž , islamizirani Joksimovi[ć], izdejstvovao je od sultana knež evsku titulu svome bratstvu u Vranešu. Podetimo da se knez Joksim Vraneški, za kojeg se pretpostavlja da je rodonaelnik vraneških Joksimovi[ć]a, u turskim dokumentima prvi put pominje 1684. godine! U prilog takvome tuma[č]enju ide i onaj dio iz istog (tre[ć]e verzije) predanja, e se kaž e da je izvjesni „knez Miliki“ iš[ć]erao turskog pašu iz Vraneša, a ta njegova neposlušnost i nepokornost turskoj vlasti vjerovatno je bila još jedan razlog da mu se oduzme titula kneza. Dakako, Joksim je zahvaljujui islamiziranom bratu, ili sinu, sebi obezbijedio privilegovan status kod sultana i dobru preporuku za dobijanje knež evske titule! Dodatna pogodna okolnost da Joksim dobije knež evsku titulu u Vranešu vjerovatno je bila ta što je Pava bila jedinica, kako [Đ?]ukan Joksimovi[ć] navodi – „nekog kneza Milikia“, pa titulu kneza od oca Pavina nijesu mogli naslijediti njegovi direktni muški potomci, što je tadašnji turski zakon propisivao kao obavezu – „ukoliko su knež evi revnosno obavljali svoju službu“.
Još jedan podatak ukazuje na to da se re[č]eni doga[đ]aj (udaja Pavina) odigrao vjerovatno 70-ih godina 17. vijeka. Naime, Ejup Mušovi[ć] tvrdi da se Mušovi[ć]i u istorijskim izvorima prvi put pominju po[č]etkom 18. vijeka. On tako[đ]e navodi da Mušovi[ć]i vode porijeklo iz Vraneša, odakle su se, kako kaže, raselili prema Kolašinu i Nikši[ć]u, vjerovatno krajem 17. vijeka. Podeamo da se po predanju o nastanku imena Pavino Polje kaž e da je Pava rodila (i) Muša – rodona[č]elnika Mušovi[ć]a.
8.str.:
Ukoliko uporedimo prve tri zapisane verzije predanja o Pavi sa prvim istorijskim podacima o Mušoviima (koje saopštava Ejup Mušovi[ć]) dolazimo do zaklju[č]ka da je Pavin muž Hasanbegovi[ć] vjerovatno bio brat (po predanju koje kazuje Ž arko Š[ć]epanovi[ć]) ili sin (kako vjeruje Ejup Mušovi[ć]) Joksima Vraneškog, koji je primio islam, otišao na školovanje u Carigrad, postao paša i, kako gotovo sve verzije predanja kazuju, došao s vojskom u rodni kraj – u Vraneš. Tu se zaljubljuje u „vlastelinku“ Pavu, s kojom se ž eni, a u znak poštovanja, svome bratu (ili ocu) Joksimu izdejstvovao je kod sultana da bude knez u Vranešu ([Đ?]ukan Joksimovi kaž e – „izradio begovstvo u Vranešu“)! A Pavine po[sj]ede, koji su nakon njene prerane smrti prešle u njegovo vlasništvo, paša u znak poštovanja prozva – Pavino polje (Pavino Polje)
Arheološko istraživanje i zaštita Pavinog groba
Na nekolike stotine metara od centra Pavina Polja, na putu prema Pljevljima, pedesetak metara s desne strane, u pristranku, nalaze se dvije monumentalne kamene pl[č]oe – jedna s uklesanim reljefnim krstom, a druga s polumjesecom! To su, po opštem uvjerenju mještana, nadgrobne pl[č]oe Pave i njenog muž a a (za kojega se u nekim verzijama predanja kaž e da se zvao Ahmed-paša, iako za to nema istorijskih podataka).
Po predanju koje je nastalo najvjerovatnije prije oko tri i po vijeka, po toj Pavi [č]itav kraj je nazvan – Pavino Polje. Iako bi, s tog aspekta, trebalo da predstavlja prvorazredni kulturnoistorijski spomenik, danas je to mjesto ([đ]e se nalaze grobovi) potpuno zapušteno – bez ikakvog obiljež ja; bez i najprimitivnije ograde, koja bi [č]uvala te nadgrobne plo[č]e od fizi[č]kog ošte[ć]enja. Bujice od kiša ve[ć] su odavno zatrpale kamene plo[č]e, preko kojih sada vodi put kojim se goni stoka na ispašu. Samo se, s vremena na vrijeme, zahvaljuju[ć]i znatiželjnim i upornim hroni[č]arima, otkopaju i o[č]iste, kad se ukažu te impresivne plo[č]e – kao svjedo[č]anstva o davno minulim vremenima i doga[đ]ajima u ovom kraju.
9.str.:
Stoga bi bilo neophodno, prije svega, fizi[č]ki (ogradom) zaštititi i Pavin i pašin grob, a potom ih i arheološki obraditi. Jer bi se arheološkim iskopavanjem i antropološkom analizom eventualnih
bioloških ostataka, mogla odagnati jedna od klju[č]nih dilema: kada se zbio taj doga[đ]aj (udaja Pavina) na osnovu kojega je kasnije nastalo predanje? Tako[đ]e, arheološkim iskopavanjem odagnala bi se i dilema da li su kamene plo[č]e izmještene, kao što se navodi u posljednjoj, šesnaestoj verziji predanja.
Samim ure[đ]enjem mjesta Pavin grob bi mogao biti prepoznatljiv kulturnoistorijski spomenik Pavinog Polja i Vraneške doline. Taj lokalitet bi moglo biti mjesto okupljanja i održavanja raznih kulturnih i drugih manifestacija.
Predanje o Pavi, odnosno o nastanku imena Pavino Polje, nosi u sebi snažnu poruku o potrebi vjerske i nacionalne tolerancije, bez obzira na razlike i predrasude koje name[ć]e vrijeme. Uzajamna ljubav Pave i njenog islamizovanog Romea (paše) ruši sve (nametnute) barijere. Iako nam dolazi iz drevne prošlosti, ova pri[č]a nosi u sebi uvijek aktuelnu poruku, pa i za naše vrijeme o neophodnosti tolerancije i suživota, [đ]e se ne pita ko je i kakve vjere ili nacije, ve[ć] da li je neko vrijedan poštovanja (i ljubavi) ili nije.
III
http://milikici-konjevici.weebly.com/predanje-o-pavi.html http://milikici-konjevici.weebly.com/postojbina—vranes.html KADA SU PRECI MILIKIĆA/KONJEVIĆA NASELILI VRANEŠ?
Nema pouzdanih istorijskih podataka kada su preci Milikića/Konjevića naselili Vraneš. Istoričar Božidar Šekularac navodi u “Katastiku manastira Dobrilovina” da vraneški knez Milika (i Stjepan) “najvjerovatnije vode porijeklo od znamenitog vraneškog kneza Heraka Vraneša”. Šekularac to obrazlaže činjenicom da se u popisu knez Milika (i Stjepan) “titulišu kao knežići”, što ukazuje na to da imaju dugu kneževsku tradiciju, te da su “i sami bili kneževi”. Kneževska titula u to vrijeme (17. vijek) bila je nasljedna u cijelom Osmanskom Carstvu, pa, naravno, i u Vranešu. Sasvim je, dakle, realno da je vraneški knez Milika, rodonačelnik Milikića/Konjevića, svoju kneževsku titulu naslijedio, s koljena na koljeno, od svog dalekog pretka kneza Heraka Vraneša.
Po jednom predanju/legendi, koje se čuva u bratstvu Milikića/Konjevića, kada su preci ovog bratstva, “odmah poslije Kosova”, preseljavali iz Drobnjaka, “zauzeli su posjede između Tare i Lima”. Ukoliko bismo tražili istorijsku utemeljenost ovoj legendi/predanju, onda bismo mogli tumačiti da je riječ o preseljavanju čitavog plemena iz područja Drobjnaka na pomenute prostore, jer teško da bi jedno bratstvo, ma kako bilo brojno, moglo zauzeti tako veliki prostor. A da se tako nešto upravo i dogodilo (preseljavanje tada brojnog naroda-plemena, koje će se kasnije prozvati Vraneši, koje je naselilo širi prostor tada nahije Ljuboviđe), iz oblasti Drobnjaka, i to najvjerovatnije u prvoj polovini 15. vijeka – postoji utemeljenje u istorijskim izvorima.
Preci Heraka Vraneša, znamenitog kneza, rodonačelnika plemena Vraneši, po kome je i oblast dobila ime (Vraneš), doselili su se, što je istorijski pouzdano, iz Drobnjaka. Takođe, istoričar Ejup Mušović, koji porijeklo svoga bratstva veže za Muša – jednog od sinova Pavinih, koja je, kako se vjeruje, bila kćerka vraneškog kneza Nikole Milikića – svoje dalje, pravoslavno porijeklo (preko Pave) veže za kneza Heraka Vraneša. Sve navedeno ukazuje na zajedničko porijeklo kneza Milike i kneza Heraka Vraneša. Odnosno, da su Milikići/Konjevići iz Vraneša potomci kneza Heraka Vraneša, te da su se njihovi preci, iz Dronjaka, doselili na prostore današnje Vraneške doline najvjerovatnije u prvoj polovini 15. vijeka.
Доста рано су формирана стална насеља у Вранешкој долини, која су се континуирано развијала до данас. Доласком Словена, који су ступили у контакт са старосједеоцима, већ захваћеним процесом романизације, брзо је словенизирано и нигдје се у нашем крају није етнички одржало, али су зато остали њихови видни трагови, најчешће у топономастици (Грк, грчко гробље, Латини, латинско гробље, Кричи, Матаруге, Кричковићи, Мацуре, Шпањи и слично).
Од почетка 7. вијека у Вранешу се све више насељава словенски живаљ и убрзо постаје већински. Примањем хришћанства и успостављањем класног феудалног друштва са чврстом државном организацијом под династијом Немањића, долази до стабилизације етничких прилика и у Вранешу.
Вранешка долина са окружењем је ушла у састав прве српске државе, припадала јe Полимљу које је било основа за формирање Рашке. Као интегрални дјелови остали су у њеном саставу све до њеног распада на мање кнежевине.
У доба Немањићке Србије Вранешка долина је била пуна цркава и манастира, са посједима духовне и свјетовне властеле. То је био један од најразвијенијих крајева Србије. Около на обронцима планина и површима, живјело је сточарско становништво, чији су производи извожени у Дубровник, Котор и италијанске приморске градове.
Из тог периода имамо неколико репрезентативнихсредњовјековних манастира у Вранешу: Велика црква у Павином Пољу, задужбина Вуканова, Кичавска црква, манастир Вранштица, Соколац, Блишково и др. Из периода Немањића сачувано је доста података о познатој српској жупи, а касније нахији Љубовиђи, коју је насељавало познато племе Вранеши, на челу са чувеним кнезом Хераком Вранешом.
19.стр.:
Када су деведесетих година, двадесетог вијека, вршили ископавања око манастира Давидовица, изнад Бродарева, пронашли су десет истоветних и пореданих надгробних плоча. Само на једној је било уклесано име Вратко, осталих девет биле су безимене. Тако се претпоставља, да је Милица пренијела посмртне остатке, свога оца и своје браће у родни крај.
Вранешка област, која се простире изнад Слатине, почетком планине Лисе, до краја Жубера и Барица, од Слијепач Моста до пљеваљске Вруље, одише својом питомином у долини, али и суровошћу у својим предјелима.
Слијепач Мост, гдје је природни усијек између два брда, куда ријека Љубовиђа прави кањон, а жељезнички мост спаја два брда, неко је назвао Вранешка капија. Ту је постојала и истоимена кафана. Очигледно је неко хтио наговијестити значај овога краја, по нечему. Није погријешио. Вранеш и одише својом посебношћу у своме окружењу.
По ријеци Вранштици, црква на њеној обали добила је исти назив “Вранштица”. У овом предјелу, говори предање, живјело је племе Вранеш. Да ли је и племе добило име по ријеци, или ријека по племену, 20.стр.:
није утврђено. Зна се поуздано, да су од два брата Вранеша, Љуба и Херака, настала два братства: данашње братство Ераковићи, настањени највише у Никшићу и Љубовићи из Мостара, чији је предак Љубо Херак примио ислам. Од њега су Љубовићи, који су преко триста година владали Мостаром.
Предање говори, да је после одласка војводе Вратка (Југ Богдана) са простора Вранеша, овдје завладао војвода Златеш.
Када се властелин војвода Златеш није одазвао у битку на Косову 1389 године, Лазар га је проклео и пожелио да се овај крај не назива Златеш већ Вранеш.
Једна легенда каже да се овај крај звао Златеш, због прелијепог предјела.
Међутим, логичнија је истина о племену Вранеш, које и данас постоји у Пљевљима, о истоименој ријеци и цркви, тако да се овај крај по њима и прозвао Вранеш.
Друга легенда говори другачије: да је кнез Лазар, уочи косовске битке, задржао војводу Златеша, који је владао Вранешом, да остане као чувар Кичаве и Лисе. Па се поставља питање, зашто је Кнез донио баш такву одлуку, у моменту када му је сваки војник био неопходан.
VI
– http://bosnahistorija.16.forumer.com/a/ > http://bosnahistorija.16.forumer.com/a/Knez-Herak-Vranes-10/ > Historija Bosne u Otomanskom razdoblju 1463-1878 > Knez Herak Vranes: Jack (24.IV 2008.): 444. – 445. str.: «»
– http://bosnahistorija.16.forumer.com/a/porijeklo-prezimena_post684-210.html ; http://bosnahistorija.16.forumer.com/a/Porijeklo-prezimena-2/ > Etimologija, historija gradova i kultura u Bosnjaka > Porijeklo prezimena:
kaljic (29.VII 2009.): Sellam! Posto sam ja prvi put ovde da se predstavim,[…] Kaljic ( Kalic ) iz Prijepolja! Vec nekoliko godina istrazujem o svom prezimenu! Pa me zanima dal ima neko nekih podatak o mom prezimenu,kao i o Kolasinskim jinacima Fejzu Kaljicu,Orlu Kaljicu i drugim istaknutim Muslimanima u Donjem Kolasinu,Vranesu,Sahovicima!
Jack (29.VII 2009.): 🙄 Imao sam ja knjigu Hakije Avdica Progon Muslimana u Donjem Kolasinu Ne znam gdje sad nikako 🙄 Ali, kad imam par stotina knjiga historije, zagubi se 3-4 komotno.Pogledat cu malo kasnije, ako sta nadjem o tom.Znam da sam imao Vraneska dolina je po Bosnjaninu Heraku Vranesu […]
VII
http://kons.gov.ba/main.php?id_struct=6&lang=1&action=view&id=3011 > Objavljeno u „Službenom glasniku BiH“, broj 53/08.: Crkva sv. Ilije sa prahistorijskom grobnom gomilom (tumulusom) i nekropolom sa stećcima u Mesarima, historijsko područje > Status spomenika -> Nacionalni spomenik > O b r a z l o ž e n j e > 1. Podaci o dobru > Istorijski podaci :
«U prvoj podjeli Hercegove zemlje na kadiluke (1468 – 1469) Popovo je pripalo blagajskom kadiluku, zajedno sa Trebinjem, Vidoškom nahijom, Dabrom, Mostarom i dr. Početkom 1485. godine Popovo je priključeno novoosnovanom kadiluku Novom i tretira se kao nahija – upravna jedinica stvorena još od ranije. Važno je spomenuti da su u okvirima te nahije funkcionisale i neke strukture starog upravnog sistema. To je bilo vrijeme (1476-1477) kada je Popovo sa Trebinjem bilo pod upravom Heraka Vraneša. (P. Anđelić., 1983., str. 63.).»; Anđelić, Pavo, „Srednjovjekovna župa Popovo“, Tribunija 7, Trebinje, 1983.
VIII http://ftpmirror.your.org/pub/wikimedia/images/wikisource/hr/7/72/Stranice_141-160_-_BiH.pdf > 150.str.: «Od ovih ise isticao Hamzabeg intervencijom u raspravama oko ostavštine hercega Stjepana i što je on prvi u Hercegovini počeo kupiti adžemi-oglame. Ahmedbeg Vranešević bio je podrijetlom Hercegovac, sin Isabega Vraneševića, unuk Heraka Vraneša i nećak Ibrahima Vraneša.»
IX http://www.bosnahistorija.com/forum/viewtopic.php?f=47&t=696&start=20 > Balkan, Bosna i Bošnjaci > Znameniti Bošnjaci:
Ibrahim beg Vranešević, carev kancelar (nišandži) g. 879. (1474.) dolazio je u Dubrovnik radi ostavštine hercega Stjepana kao punomoćnik Ahmed paše Hercegovića. Dvije godine kasnije dolazio je u istoj misiji i tom prigodom pohodio je oca Heraka Vraneševića, koji je upravljao Trebinjem i Popovom u ime sultanovo.
X http://kiraethana.wordpress.com/2010/07/17/islamizacija-na-podrucju-sarajeva-3/
Vesna Mušeta-Ašćerić ”Sarajevo i njegova okolina u XV stoljeću”
Na kraju treba istaknuti da je Islam tolerisao postojanje drugih vjera, pa je tako bosanski franjevac fra Anđeo Zvizdović, 1463. godine dobio od sultana Mehmeda II Fatiha, Ahdnamu kojom se daju vjerske slobode bosanskim katolicima. Iste slobode garantuje i Skender-paša “poštenim kuštodu fra Angelu da si hodi slobodno vsugdje po rusagu gospodina cara, zato što je pošten redovnik i što su mu u službi njegova braća knez Domsa i knez Milutin” ( Mandić, Autentičnost Ahd-name, 61-90; Truhelka, Isprava Skender-paše, 609-610). U službo Isa-bega, kao njegov dijak spominje se kršćanin Herak Vraneš i Mihajlo, a kao njegovi izaslanici, Tvrdiša Bogutović, Branislac, Teodor, kefalija Stefan, Branilo Stepanović, Aleksa i ceribaša vlah Svinjarević. Ovog posljednjeg nalazimo i u službi Ajas-bega, dok u službi Skender-paše susrećemo vlaha Radosalića (Truhelka, Tursko-slovjenski spomenici, 49, (br.56).).
XII
[8.II 2014.:] http://www.poreklo.rs/2012/02/23/poreklo-prezimena-ljubovic/ > Коментари:
Herak (18.I 2013., 15:42): Begovska porodica Ljubović vodi porijeklo od Nemanjica.cukununuk Bukana Nemanjica se zvao Zlates Zlatesev sin Vranes Vranesev sin Hrabren hrabenov sin Knez Joksim I od Joksima I je Herak, a Herak ima četiri sina: Djura, Ljuba, Radivoja i Heraka.Od Djura je Nastalo kasnije Bratstvo Joksimovića u Crnoj Gori. Ljuba su poturčili i dobio je ime Ibrahim beg Ljubović i imajo je sinove Ahmet-pašu i Skendera.Skender imo opet Ibrahim bega i tako redom. A vladali su prostorom nevesinja.Dok od 3 brata heraka kasnije nastaje Dinastija Petrovića, a za Radivoja 4 brata se malo zna.I danas u Bijelom Polju u Vraneškoj dolini nalazi se rijeka Ljubovića.odakle je i bio rodonačelnik Ljubovića Ibrahim beg ljubović.
–
(30.I 2014.)
”Династија Петровић Његош”, том 1., Подгорица 2002., ЦАНУ Универзитет Црне Горе, Научни скупови књ. 60 (Радови са међународног научног скупа Подгорица, 29. октобар – 1. новембар 2001.)
273 – 275. стр.:
Чедомир М. Лучић [* – Доктор књижевно-историјских наука, научни савјетник, Подгорица.] Слобода, вјера и национални дух владајуће лозе Петровића
«Сигурно је да ће се историографи још спорити око правца и времена доласка Херакових предака под херцеговачку планину Његош [фуснота 1 – У новијем времену све више се појачава интересовање за мјесто из којег су се доселили преци ове, за Српство посебно значајне, породице.]. Да ли је то било од Зенице, требињско-рудинским правцем, или некуда заобилазно (преко Бродарева) као што пометњу праве турске биљешке, недано прочитане у Једрену? [ф. 2 – Недавно су се појавиле и претпоставке које не споре да су Петровићи поријеклом из средње Босне (можда баш из околине Зеница), али се, наводно, нијесу кретали до сада сматраном маршрутом, већ заобилазно. У вези с тим ”Светигора” је и објавила један чланак прије пар година. Такође у Бродареву је пронађен документ (писан старим турским писмом) који је послат у Једрене да се вјеродостојно дешифрује. Да ли је у питању поуздан извор или мистификација не може се са сигурношћу рећи. Но, то не мијења одавна насталу теорију о (свакако мукотрпном) путешествију Петровића који су тек коначно станиште нашли у Његушима.] Петар Први (за неуспјеле побуне Зупчана, Бањана и Дробњака) моли Реџепашића да их заштити од зулума и напомиње: ”Ми смо вилајетлије”, наглашавајући да су му преци из Херцеговине. [ф. 3] Спориће се истраживачи и зашто Петровићи за надимак узеше име планине Његош (које је влашког поријекла)? Његош се срета и у Егејској Македонији, а и другдје гдје је било Влаха [ф. 4 – Ријеч ”Његош” у влашком језику повезује се са сезонским стаништем – катуном. Не треба заборавити да је код Турака под појмом ”власи” подразумијевано све сточарско становништво (махом номадско) које је углавном било источно-православног обреда. Но и поред тога (широкообухватног) појма, Турци су (кад су у питању канунаме и дефтери) правили разлике. Дакле, постоје ”Власи” као етничка категорија и ”власи” као социјална (која се пише малим словом). Данас се (из разумљивих разлога) више потенцира социјална категорија, мада се ни етничке (бар у топономастици, тј. именима мјеста и предјела) не може заобићи (Капа, презиме у цетињском крају, или низ имена лингвистичког влашког поријкла).]. Спорно ће бити има ли то везе са именом Његуши (о чему је Ковијанић силно вријеме утрошио), а како се у неким (истина рјеђим) изворима и Петровићи каткад ословљавају [ф. 5]. (Тако, између осталог, стоји и у једној турској пресуди из времена владике Василија, писаној баш на Цетињу док је овај боравио у Русији.) [ф. 6] Биће спорно (боље рећи до краја неистражено) још много око ове владајуће куће, која династичком постаје од успоставе књажевства. [ф. 7] Остаће доста и за оштра и за тупа пера, али неће и не може (сем у преуму) бити спорно да је ова државотворна (у владичанској етапи и светородна) лоза од настанка до владајућег престанка (док је ”зборила и творила”) била и остала плодоносна светосавска грана великог српског стабла [ф. 8 – Одвише је неодговорно представљати било кога из владајуће, или династичке, куће Петровића заговорником друге (новодно црногорске) нације. Чине то само они којима и није јасан појам нације, а да и не говоримо колико не познају историјска збивања током периода њихове владавине.]. Тиме се поносила, о свесрпској слободи планове кројила, у њима горела и сагорела не дозволивши да (попут пузавице) буде одсјечена како би нове одродне коријене, са другим калемима, пустила. Јер, да је (не дао Бог) било другачије, зар би се ова породица (поред све надарености) могла скрасити у, и онако херцеговачким становништвом претрпаним, његушким катуништима гдје је (и поред турских нахијско-административних подјела и увођења олакашавајућих филурџијских пореза одсјеком) [ф. 9] био јак национални дух и жеља за слободом у вјери и имену прадједовском [ф. 10 – Увођење филурије (одсјека) не само да је било олакшица него је (будући да су та подручја била ”хаса”, тј. царска земља) омогућаван и извјестан вид самоуправе. Наиме, такве земље биле су заштићене царским бератом од насилног понашања сусједних турских властелина (паша и везира). Тиме се лакше могла чувати и српска традиција и његовати ослободилачко-будничка идеја.]. Могли су Петровићи, према томе, бити само још истакнутији у слободољубивом истицању вјере и националног поноса да би били схваћени на надкоторској хриди, што је и конфесијски истурена тада према западнообредном вјероисповиједију [ф. 11]. Нијесу случајно бројне српске цркве сазидане на тим теренима. Ту скоро да ни засеока без богомоље било није [ф. 12 – У циљу одбране од унијатско-католичанског притиска током вјекова сазидане су бројне (иако мале) богомоље, посебно на подловћенско-његушком и паштровићком правцу, како би јачало православље.]. […]
Svi žumberački Heraci potječu iz sela Brašljevica. Prvi Herak iz Brašljevice spominje se 1551. godine u popisu vojnika u sastavu vojne postrojbe koja je pod zapovjedništvom Ivana Lenkovića služila u Žumberku za obranu od Turaka. Tako se čini izvjesnim da su Heraci doselili u Žumberak u jednoj od četiri masovne seobe Uskoka između 1530. i 1540. godine.
Od nekoliko obitelji Heraka iz Brašljevice iz modernijeg doba ovdje ćemo opisati onu koja je u narodu poznata pod nazivom „Perini“, a koja s početkom 20. stoljeća potječe od Jure i Mare. Ne znamo točno koji je to Pero koji je obitelji donio nadimak. Jurin je otac također bio Jure (rođ. 1842.), a njegov otac zvao se Luka (rođ. oko 1800. god.). Vjerojatno se radi o Lukinom ocu, rođenom oko 1770. godine.
1. Jure (Juraj) i Mare
Kao najstarije muško dijete u obitelji, Jure (1878. − 1939.) je naslijedio obiteljsko imanje i kućicu (potleušicu). Njegova starija sestra Marija udala se u Radatoviće u kuću Badovinac. Mlađi brat Nikola odselio je u Ameriku i oženivši se sa Žumberčankom Anđelom Reba osnovao obitelj na farmi u američkoj saveznoj državi Montana. Od njegove djece još i danas je živ najmlađi sin Donald, nastanjen u gradu Spokane u državi Washington. Dvoje najmlađe Jurine braće rano je umrlo.
Mare (1881. −1958.) je rođenu u brojnoj obitelji Herak od oca Petra i majke Ruže rođene Vranešić. Marina dva brata oženjena su u Brašljevici, a Petar se priženio u Dančuloviće. Ostala braća i sestre otišli su u Ameriku. Za Juru se udala vrlo mlada (1897.). Održala se priča da su pri ženidbi mladenku posjeli na kola s konjskom zapregom pred njezinom kućom i prevezli je desetak metara iz jedne obitelji Herak u drugu! Rodili su desetero djece, od koji je jedan (Daniel) mlad umro, a sedmero je doživjelo odraslu dob: Nikola, Marta, Jure, Janko, Ilija, Milan i Marko. Da bi prehranio tako veliku obitelj na malom seoskom posjedu, otac Jure je morao kućariti (kramariti) po Austriji i Njemačkoj. Tako je stekao sredstva da na mjestu potleušice sagradi kuću s vežom i dvije nasuprotne sobe te dvije polupodzemne prostorije − „zidanice“ − (za namirnice i stoku).
U prvom svjetskom ratu borio se kao časnik austrijske vojske i bio ranjen u pluća na Soči. Bio je poznat kao dobrohotan i razborit čovjek, o čemu svjedoči i nekrolog objavljen preko gotovo cijele naslovne stranice Žumberačkih novina od 13. kolovoza 1939. godine. Poslije njegove smrti, njegova supruga Mare živjela je neko vrijeme u Brašljevici, a kasnije, do smrti, s kćeri Martom i zetom Ilijom u Zagrebu i Samoboru.
1.1 Nikola
Po drevnom žumberačkom običaju Jurino seosko imanje naslijedio je najstariji sin Nikola (1902. – 1991.). Oženio se 1930. godine s Dragicom Car iz Pilatovaca. Dragica (1909. − 1987.) je bila kći Dake i Jele pl. Hranilović i sestra Janka Cara, zvanog „Banka“. Jela je bila jedno od mnogobrojne djece poznatog žumberačkog učitelja Marka pl. Hranilovića iz loze „Bazeka“. O obitelji Car objavljen je podulji članak u Žumberačkom krijesu za 2010. godinu.
Nikola je 1924. godine otišao na rad u Kanadu gdje je proveo pet godina. Po povratku se oženio i ponovo otišao u Kanadu na narednih pet godina. Vrativši se, po prvi je put vidio svog tada već petogodišnjeg sina Nikicu. U Kanadi je radio u rudnicima zlata u Schumacheru (Ontario) i u tvornici radijatora u Torontu. To je bilo doba svjetske recesije, pa je svaki posao, kada ga se i dobilo, bio slabo plaćen. Po pričanju Nikole, koji put je trebalo godinama raditi da bi se zaradila samo vozna karta za povratak kući. Poznato je da se neki Žumberčani koji su otišli na privremeni rad u Ameriku ili Kanadu, nikada nisu niti vratili svojim napuštenim obiteljima.
Da se imanje ne bi dijelilo ili usitnilo, sestra i braća odrekli su se nasljedstva i tako omogućili da se tridesetih godina prošlog stoljeća kuća proširi. Godine 1946. sagrađena je posebna zgrada za štalu, pa se takvo stanje zadržalo sve do danas. Nikola i Dragica imaju tri sina: Nikicu, Janka i Juru.
1.1.1. Nikica (Nikola)
Nikica (rođen 1930.) je završio osnovnu školu neposredno prije izbijanja II. svjetskog rata. Vrijeme rata proveo je kod kuće, a odmah poslije rata, na nagovor tetka Ilije Vranešića pohađao je i završio tečaj o poznavanju i prikupljanju ljekovitog bilja, što ga je u Stubičkim toplicama organizirala „Biljana“, tada podružnica tvrtke „Pliva“. Završivši tečaj, Nikica je u nekoliko mjesta u zapadnom Žumberku organizirao otkup ljekovitog bilja. To je u ono poratno doba mnogo značilo za stanovništvo u osiromašenom Žumberku, a i za njega i njegovu obitelj. U stvari, on i njegova obitelj, pored rada na obiteljskom posjedu u Brašljevici, velik su broj godina imali otkup ljekovitog bilja i jestivih plodova prirode (gljiva, kupina, šipka…). Prije umirovljenja radio i u trgovini u Jurovskom Brodu.
Nikica se oženio Brankom Gajski iz Priselja. Ona je ubrzo postala glavna motorna snaga u svim djelatnostima obitelji. Nakon dolaska u obitelj, u nju se potpuno uklopila. S velikim poštovanjem i pažnjom brinula se o njima posljednjih godina njihova života. Nikica i Branka imaju dvoje djece: Mirjanu i Željka.
Mirjana (rođena 1957.) je četiri razreda osnovne škole završila u Kaštu, a ostatak školovanja (dovršetak osnovne škole, gimnaziju i Agronomski fakultet) završila je u Zagrebu. Tih je dvanaest godina živjela u obitelji strica Janka. Po završetku studija ostala je na Agronomskom fakultetu, najprije kao asistentica, kasnije (nakon magisterija i doktorata) u zvanju docenta, gdje je danas redovita profesorica i predstojnica Zavoda za ishranu bilja. Njezina je specijalnost utjecaj ishrane bilja na kvalitetu hrane i njezinu prehrambenu vrijednost te utjecaj ishrane bilja u hortikulturi i krajobraznoj arhitekturi. Radila je i vodila projekte financirane od Ministarstva znanosti, obrazovanja i športa te Ministarstva poljoprivrede, šumarstva i vodnog gospodarstva na optimizacije gnojidbe na rast i kvalitetu povrća, posebno glavatog radiča. Neke od ovih pokusa radila je i na tlima Žumberka. U novije vrijeme bavi se kontroliranom ishranom vinove loze za optimizaciju proizvodnje grožđa i kvalitetnih vina na području Plješivice. Mirjana se udala za kolegu sa studija, Srećka Ćustića, rodom iz Murvice kraj Zadra, s kojim zajedno s dvije kćeri, Majom i Lucijom, živi u Zagrebu. Srećko se posvetio hortikulturi, osnovao vlastitu tvrtku i radi kao pejsažni inženjer. Maja i Lucija su studentice.
Željko (rođen 1962.) je nakon četiri razreda osnovne škole u Kaštu, po obiteljskoj tradiciji prihvaćen od stričeva u Zagrebu na daljnje školovanje. Tu je završio kemijsku tehničku školu. Tijekom dijela školovanja imao je stipendiju tvornice trikotaže „Beti“ u Metliki, pa se nakon završetka škole tamo i zaposlio kao voditelj bojadisaonice. U doba poplave azijskog tekstila po svijetu i njega je zadesila sudbina desetaka tisuća tekstilnih radnika u Hrvatskoj i Sloveniji. Živi u Brašljevici i Metliki, a nadaleko je poznat po izradi domaćih žumberačkih kobasica koje s veseljem prirema za cijelu širu obitelj.
1.1.2. Janko1
Janko (rođ. 1937. u Brašljevici) je osnovnu školu završio u Kaštu, a potom dvanaest godina živio u obitelji strica Milana u Zagrebu. U to je vrijeme završio gimnaziju i diplomirao fiziku na Prirodoslovno-matematičkom fakultetu. Odmah se potom, kao raniji stipendist, zaposlio u Institutu Ruđer Bošković (IRB). Godine 1964. magistrirao je i sa suprugom Anom (Nanom) otišao na izradu doktorata na Sveučilište Duke, u Durhamu, Sjeverna Karolina (SAD). Po povratku u Zagreb doktorirao je i postao voditelj Laboratorija. Kasnije je bio pročelnik jednog odjela i direktor samostalne organizacije (OOUR-a) u IRB. Od 1976. do umirovljenja (2005.) bio je redoviti profesor i predstojnik Zavoda za biofiziku Farmaceutsko-biokemijskog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu. Tijekom aktivne znanstveno-nastavne karijere Janko je boravio i radio u mnogim svjetskim znanstveno-nastavnim institucijama kao gost profesor (Tehničko sveučilište Karlsruhe − Njemačka, Sveučilište Britanske Kolumbije u Vancouveru – Kanada, Sveučilište Baylor, Houston – SAD, Sveučilište u Oslu – Norveška) ili kao gostujući znanstvenik (Sveučilište u Kölnu, Institutu Max-Planck u Mülheimu/Ruhr, Institutu za biofiziku u Homburgu/Saar − Njemačka).
Jankovo uže stručno područje je biofizika i kemijska fizika. Iz tog je područja objavio preko 120 znanstvenih radova u međunarodnim časopisima. Objavio je i 14 znanstvenih, nastavnih i stručnih knjiga. Posljednjih godina posebno istražuje znanstvene biografije uglednih hrvatskih znanstvenika koji žive i rade ili su živjeli i radili u inozemstvu. Iz tog je područja objavio osam knjiga, dvojezično − na hrvatskom i engleskom jeziku.
Bio je predsjednik Hrvatskoga biofizičkog društva (1980. − 1982.) i Saveza biofizičkih društava Jugoslavije (1982. – 1984.) te predsjednik Upravnom vijeća Instituta „Ruđer Bošković“ (2004. – 2006.). Dobitnik je nekoliko nagrada i priznanja, pored ostalog državne nagrade za istaknuto znanstveno djelo, državne nagrade za popularizaciju znanosti te Ordena Danice hrvatske.
Janko je oženjen sa Zagrepčankom Anom (Nanom) (rođenom Skrbin), s kojom ima dvije kćeri: Carol i Maju. Supruga Ana je nakon dvije godine studija medicine diplomirala povijest na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, ali je svoj radni vijek provela kao tajnica-prevoditeljica na Institutu Ruđer Bošković i u Kliničkom bolničkom centru Rebro.
Carol je rođena 1965. godine u Sjedinjenim Američkim Državama. Diplomirala je medicinsku biokemiju na Farmaceutsko-biokemijskom fakultetu u Zagrebu, gdje je i magistrirala i doktorirala. Nakon diplome svoju znanstvenu karijeru nastavila je najprije na KBC Rebro, a potom na Institutu za medicinska istraživanja u Zagrebu, baveći se proučavanjem štetnih utjecaja teških metala na rad bubrega. Znanstveno se usavršavala na sveučilištima u Zürichu (Švicarska), Grazu (Austrija) i na Sveučilištu Harvard u Bostonu (SAD). Tijekom studija dobila je godišnju Rektorovu nagradu, a za znanstveni rad Godišnju državnu nagradu za znanost. Od 2007. godine ima privatnu ordinaciju homeopatske medicine. Carol je udana za Friderika (Rika) Krambergera, inženjera naftnog rudarstva, menadžera u velikoj naftnoj kompaniji „Schlumberger“. U njihovom se braku rodila kći Julia, sada gimnazijalka.
Maja (rođ. 1969.) je diplomirala, magistrirala i doktorirala molekularnu biologiju na Prirodoslovno-matematičkom fakultetu u Zagrebu i sada radi u području molekularne medicine – onkologije, na Institutu Ruđer Bošković. Jedna je od urednica i autorica opsežne knjige (preko 1000 stranica) Metode u molekularnoj biologiji, koja se mora naći u svakom laboratoriju koji koristi metode molekularne biologije. Udana je za Darka Bosnara, računarskog stručnjaka. U braku imaju dvije kćeri: Klaru i Helenu.
[…]
U ovom su prikazu predočeni kratki životopisi obitelji Herak – „Perini“ iz Brašljevice br. 24 (sada br. 14) od početka 20. stoljeća do današnjih dana. Obuhvaćeno je 4-5 generacija, ukupno oko 75 osoba. Mali posjed u Brašljevici nikada nije bio dovoljna osnova za neki pristojniji život obitelji, kako onih koji su ostajali živjeti kod kuće tako i onih kojima je valjalo osigurati početne korake u odlasku od kuće. To se dijelom rješavalo pronalaženjem dodatnih djelatnosti izvan posjeda, ali i gotovo nezabilježenom uzajamnošću cijele šire porodice. „Brašljevica 14“ još i danas predstavlja mjesto kamo svi vole doći. Tamo ih uvijek dočeka ljubaznost domaćina, topla pogača s izvanrednom kobasicom i vinom iz vlastitog podruma.
Korištena literatura
Hrvatski biografski leksikon, Tom V, Leksikografski zavod Miroslav Krleža, Zagreb, 2002.
Nenad Trinajstić: 100 hrvatskih kemičara, Školska knjiga, Zagreb, 2002.
Leo Budin: Profesor Zvonko Vranešić, u knjizi Istaknuti hrvatski znanstvenici u Americi (urednik Janko Herak), Tom II, Izdavači :Hrvatsko-američko društvo, Hrvatska matica iseljenika i Matica hrvatska, Zagreb, 1999.
Napomena: Ovaj je članak napisan na poticaj uzoritog gospodina vladike (biskupa) Nikole Kekića.
Janko Heraković rodio se u žumberačkom mjestu Nova Sela 10.5.1891., župa Mrzlo Polje. Nakon svršetka pučke škole u Žumberku odlazi na školovanje u Zagreb kao pitomac žumberačkog grkokatoličkog sjemeništa, te nakon toga završava studij teologije u Zagrebu. Za svećenika je zaređen 1917., a 1924. odlazi za svećenika u Kričke u Dalmaciji. Tu je
primio imenovanje biskupskim vikarom u Dalmaciji te je uz Kričke vodio brigu o vjernicima u Vrlici i Baljke. U ratnom vihoru, zbog opasnosti po život napušta svoje mjesto dugogodišnjeg službovanja u Dalmaciji i odlazi u Križevce i stavlja se na razpolaganje svojim nadležnim crkvenim vlastima.
Svećenik Janko Heraković u kolovozu 1945. obilazi Vrliku, Kričke i Baljke te šalje izvještaj svojim nadležnim crkvenim vlastima da su župni dvor i crkva u Vrlici u ruševinama. Barbarima za vrijeme rata (sljedbenici popa Đujića) smetalo je sve što je katoličko i hrvatsko.
Krajem kolovoza 1945.god. svećenik Janka Heraković je odveden na saslušavanje , a nakon toga provodi godinu i pol na izdržavanju kazne u KPD Gradiška.
Osuđen je zato što je bio katolički svećenik i veliki prijatelj biskupa Šimraka i dr Tome Severovića. Godine 1951. imenovanje kanonikom, a šest godina kasnije postaje generalnim vikarom križevačke biskupije. Godine 1959. imenovan je kućnim prelatom pape Ivana XXIII. s naslovom monsignora. Svećenik Heraković umro je u Zagrebu 1961. god.
Uz 400.-tu obljetnicu crkvenog zajedništva u Hrvatskoj i gotovo pet stoljeća od doseljenja senjskih „uskoka“ u Žumberak, ovaj „zapis-sjećanje“ moj je mali prilog tim povijesnim zbivanjima, a u spomen našim precima. S tom nakanom, prizivam u sjećanje svoje djetinjstvo provedeno u Žumberku i na djeda Tomu Herakovića, žumberačkog učitelja.
Imala sam sedamnaest godina kad je djed umro, pa ga dobro pamtim. Danas mi je žao što ništa ne znam o njegovom djetinjstvu u Novom Selu Žumberačkom gdje je rođen, a niti o njegovim roditeljima Mariji i Jovanu, seljacima, koji su svoga sina Tomu poslali u Zagreb da se školuje i postane gospodinom – učiteljem, ili još bolje, svećenikom.
Zašto mi djed o tome nije pričao? A zašto ga ja to nisam pitala?! Sada kad bih, nema mi tko odgovoriti.
Možda se odgovori kriju gore u mojem zidnom ormaru, u malom kartonskom smeđem koferiću!? Dugo ga nisam otvorila. Ovih dana vadim iz njega lomne, požutjele i izblijedjele papire – dokumente; krsne listove, svjedodžbe, diplome, dekrete – tihe svjedoke prošlosti. Zar su samo ti stari papiri potvrda da je netko živio i radio, radovao se i žalostio? Ne! Postoje i živi dokazi, mi njihovi potomci.
Kažu da se umire dvaput; drugi put kad nas se više nitko ne sjeća, a zapisano traje najduže. Pišem, eto, da se ne zaboravi. Zato prevrćem po sadržaju onog starog koferića „obiteljske arhive“ bez čega ne bi ni bilo ovog i ovakvog zapisa.
A ne bi ga, možda, ni bilo, uza sve što sam rekla, da mi podstrek, gotovo zadatak, nije dao dragi bratić Josip Šintić Zlatko, Žumberčanima dobro znani kao inicijator i neumorni radnik na uređenju zapuštenih i otpadom nagrđenih prirodnih ljepota Žumberačkog gorja. On je pravi čuvar uspomena na prošla vremena i zaslužne Žumberčane, a s ciljem obnove i oživljavanja tog prelijepog dijela Hrvatske.
Žumberčani, oni u zavičaju i mi rasuti bliže ili dalje po svijetu, volimo taj naš zavičaj i ponosimo se njime. Ali, nažalost, često samo na riječima, a malo ili ništa na djelu. Ako je ovaj moj zapis barem mali doprinos da se prošlost, bila teška ili „slavna“ otme zaboravu, trud je imao smisla.
Želim ispričati zanimljivu priču za čitatelje Žumberačkog krijesa, posebno za sve Herakoviće, a ima nas diljem Hrvatske, oko osamdesetak u trideset i četiri obiteljske jedinice koje danas žive u Žumberku, Samoboru, Pisarovini, Požegi, Puli, Zagrebu..To su podaci iz čudesne knjige Hrvatski prezimenik akademika Petra Šimunovića iz godine 2008.
O ovom grbu i ostalim insignijama kao i carskom plemstvu što su od cara Maksimilijana II dobili u Beču 1569.g. uskočke vojvode za zasluge u borbi protiv Turaka, pišu Bojničić 1899.g. i Enver Ljubović 1998., 2001. i 2003.g.
Među vojvodama ističe se Ivan Heraković pa se njegovim zaslugama i plemstvom mogu dičiti svi Herakovići kao i mi s Tominog stabla.
Ali, „život sije, a smrt kosi“ pa se tako novi članovi na stablo „penju“, a drugi „silaze“. Prije dvije godine umro je naš dragi Miroslav, a prema njegovoj želji, sahranu je vodio naš križevački vladika Nikola Kekić. Velika mu hvala!
Naše „stablo“ kao što se vidi na prikazanoj shemi, čiji su korijeni po baki Olgi, rimokatolički, a po djedu Tomi grkokatolički i žumberački, nije baš jako razgranato; u četiri generacije u razmaku od stotinu i trideset godina, na stablo se do danas „popelo“ tek šesnaest članova: dva sina (Vladimir i Nikola) pet unuka (Vladimir, Dragomir, Olga, Velimir i Miroslav), tri praunuka (Davorin, Tea i Dražen), te šest pra-praunuka (Ida, Anja, Dora, Filip, Andrej i Matko). Danas živimo u Požegi i Puli. A najmlađi odlaze i studiraju u Zagrebu i EU zajednici.
Ovo pišem u spomen djedu Tomi, a Žumberku u čast – gdje je rođen 1866.g., živio, radio i sahranjen 1945.g.
Tomo Heraković, grkokatolik, potomak senjskih „uskoka“, seljački sin, učitelj u malim seoskim žumberačkim školama, lovac po prekrasnim šumama, za mene samo djed koji me volio i darivao malim džeparcima prigodom seoskih proštenja da bi kramari dobro tržili svoju šarenu robu: licitarska srca, medenjake, krunice, lutke i druga divna čuda sa svojih pretrpanih štandova, a na veliku radost nas djece. Kakva nezaboravna sjećanja na djetinjstvo i djeda uvijek pažljivo dotjeranog, u tamnom odjelu, s obaveznom kravatom, šeširom i štapom. Takav bi svakog jutra i opet u predvečerje krenuo u dugu šetnju, a prije povratka na objed i večeru, obvezno bi skrenuo u gostionicu na čašicu i razgovor o političkim i drugim novostima, ali, kako bi se hvalio, samo s odabranim društvom, jer njemu, kao pravom gospodinu plemenitog roda, ne priliči „bilo tko“! Nama unucima bio je smiješan taj njegov gotovo oholi stav i samouvažavanje.
Zašto i otkuda takvo ponašanje? Sve mi se objasnilo mnogo godina kasnije kad sam pročitala kako je Žumberčane doživio njihov dugogodišnji svećenik don Živko Kustić: „Svaki se Žumberčanin osjeća plemićem, posebno grkokatolici, potomci senjskih „uskoka“. Starosjedilac rimokatolik izdaleka skida šešir i pozdravlja me Hvaljen Isus, velečasni! Grkokatolik polako diže glavu uz pozdrav Dobar dan, gospodine! – jer smo jednaki – ja gospodin, on plemić!“
Eto, učitelj Tomo bio je i gospodin i plemić! Za sebe! Bolje je, sigurna sam, misliti o sebi i predobro, nego biti bez samopoštovanja, ako to nikome ne šteti.
Takav je bio moj djed Tomo, kao umirovljeni učitelj. A jedino što znam o njemu kao dječaku, jer je to više puta isticao, da je dnevno do škole i natrag propješačio dvanaest kilometara od Novih Sela do Mrzlog Polja – i zimi i ljeti, i po kiši i snijegu. Time je svakako zaslužio da ga roditelji pošalju na školovanje u Zagreb.
O njegovim đačkim godinama u gimnaziji i preparandiji pričaju mi sve one sačuvane svjedodžbe iz maloga smeđeg koferića. Najviše me se dojmila Svjedodžba osposobnica, izdana u Zagrebu 1. kolovoza 1887.g. od „Kraljevske preparandije za učitelje…g. Tomi Herakoviću za učiteljsku službu na občih pučkih školah..“ (veličine 45 X 47 cm), a koju prilažem ovom tekstu. Uz ocjene i dvadesetak profesorskih potpisa, navedena je i potpora od Kraljevske zemaljske vlade u iznosu od četiristopedeset forinti godišnje te je „obvezan učiteljevati u Hrvatskoj i Slavoniji najmanje deset godinah“.
Iako se moj profesionalni život kretao u okviru školstva, knjiga, jezika, svjedodžbi, ocjena, nikada do ove svjedodžbe stare stodvadesetpet godina, nisam susrela riječ osposobnica koja me iznenadila kao pokušaj naših starih jezikoslovaca da tuđicu diploma (što znači svjedodžba o podjeli znanja, titule) zamijene hrvatskom riječju pa su na osnovu sintagme osposobiti za nešto, predložili naziv osposobnica.
Pokušaj očito nije uspio, te je i dalje, kao što znamo, ostala u našem jeziku internacionalna riječ diploma, kao općeprihvaćen naziv o stjecanju zvanja.
Bilo kako bilo, djedova Svjedodžba osposobnica, danas restaurirana i uramljena, krasi zid moje sobe, a na radost i ponos njegovih pra pra unuka.
Međutim, taj stari dokumenat ne priča nam samo o jeziku prije stodvadesetpet godina već nam daje podatke o školovanju učitelja (17 predmeta), o socijalnom i materijalnom stanju, o potpori države siromašnim seljačkim sinovima, o učiteljskim privilegijama i obvezama kao državnim stipendistima.
I svi ostali Tomini dokumenti – svjedodžbe i dekreti – pričaju nam ne samo o životu učitelja već su slika ondašnjih društvenih i političkih zbivanja, od K.und K. Monarhije do stvaranje Kraljevine Jugoslavije, pa kao ilustraciju tih mijena prilažem samo još jedan dokument – dekret izdan 1901.g. od Kraljevske hrvatsko-slavonsko-dalmatinske zemaljske vlade. Zanimljivo je i onomadno tituliranje učiteljskog zvanja: učiteljski kandidat, namjestni učitelj, pravi učitelj, pučki učitelj i ravnajući učitelj – a to je sve bio učitelj Tomo Heraković kroz tridesetdvije godine učiteljevanja u Podsusedu, Oštrcu, Sošicama, Pećnu, i na kraju, u Kalju. Ne znam je li to često seljenje po žumberačkim pučkim školama bilo djedu Tomi, baki Olgi i njihovim sinovima Vladimiru i Nikoli, križni put ili zanimljivo hodočašće. Ono što iz pričanja znam to je bio skroman život ispunjen radom u kući, vrtu i voćnjaku, u školi i prije i poslije podne, a nedjeljom se išlo u crkvu bila blizu ili daleko, pješice ili kočijom.
Međutim, bio je to život bez radija, televizije, a zimske večeri duge pa je bilo obilno vremena za čitanje, ručne radove, druženja, zabave.. bez stresa, bez žurbe! Blagoslovljeno doba!
[…]
Sahranjen je uz svoju rano preminulu ženu, moju baku Olgu, na kaljskom groblju zvanom Gomila. Kad bi mi se djed s nekog puta javio dopisnicom, bilo je to uvijek u stihovima pa mu sada i ja u stihovima, na zadnju i vječnu adresu, šaljem ovu poruku
Rođena u mjestu Kalje
Sudbina me nosi dalje
U nesmiljenu svome krilu
Na kraju ću puta,
Djede, bako, doma –
K vama na Gomilu…
…a naše obiteljsko stablo neka se, uz Božju pomoć, dalje grana, lista i cvjeta!
Tu nije kraj! Nastavak će napisati netko „sa stabla“ mlađi i još mlađ! Daj Bože!
Olga Heraković-Žumberački krijes,2013.god.
Napomena-U tvrđavi Nehaj iznad Senja nalazi se više uskočih grbova,a posebno je lijep od plemenite obitelji Heraković.
Radovane ako želite da objavite u formi istraživačkog članka prepis domovnog protokola Mokrina ili bliže podatke vezane za pravoslavne porodice iz Mokrina i njihovo poreklo i istoriju molim da se javite porukom, pošto je veliki broj ljudi iz Mokrina išao u Ameriku da radi a mnogi su tamo i ostali.
The third son of Danica and Stefan Culic, named Trifun not Rade, was married in Stapar and he had one year aged son Kosta. For this reson he did not emigrated with his parents in United States 1921. The second daughter of Danica and Stefan, Zorka was married in Erdut (Croatia) and also did not emigrated with her parents. Several months later Zorka and Milorad joined her parents in U.S., but my grandfather Trifun never. So I am Momir Culic, born in Stapar, where there is only one Culic’s family. Unfortunately Mira didn’t find them in 2008. I am living in Belgrade and would like to contact Mira or any other relatives. My English is not so good, but we could communicate by email [email protected].
The third son of Danica and Stefan Culic, named Trifun not Rade, was married in Stapar and he had one year aged son Kosta. For this reson he did not emigrated with his parents in United States 1921. The second daughter of Danica and Stefan, Zorka was married in Erdut (Croatia) and also did not emigrated with her parents. Several months later Zorka and Milorad joined her parents in U.S., but my grandfather Trifun never. So I am Momir Culic, born in Stapar, where there is only one Culic’s family. Unfortunately Mira didn’t find them in 2008. I am living in Belgrade and would like to contact Mira or any other relatives. My English is not so good, but we could communicate by email [email protected].
P.S. Corect family name of Danica is Jerkovic.
Momire hvala na javljanju i informacijama nadam se da ćete stupiti u kontakt sa rođakom.
Zweite Siedlungswelle im 19. Jahrhundert -> Bereits in osmanischer Zeit ließen sich Kolonialisten im Umfeld eines deutschen Trappistenklosters unweit Banja Luka nieder, verstärkt ab 1878, nach der Okkupation durch Österreich-Ungarn. -> Already in the Ottoman period, colonists settled in the vicinity of a German Trappist monastery near Banja Luka, strengthened in 1878 after the occupation by Austria-Hungary. http://www.kulturforum.info/de/topic/1014510.bosnien-herzegowina.html
I finally received a letter from the Croatian Archives, but rather inconclusive:
With reference to Your inquiry concerning information on researching the history of Your family, we can inform You according to our referent sources that we couldn’t find the family name Borici in the territory of the Republic of Croatia. We found the name Boričić and Borić because these family names were and still are quite frequent in Split and nearby.
In the Croatian State Archives we keep microfilmed birth, marriage and death registers of parishes in Split, but we recommend You to search through the registers from 17th to 20th Century on the official website of the Genealogical Society of Utah in order to find more information on Your family ancestors (http://www.familysearch.org/). Please try to identify the Croatian version of Your family name as well as names and dates of birth and death of Your family ancestors in order to search through the registers online as easy as possible.
Sincerely,
Head of Reference Service
Most of the younger relatives lived in Belgrade or near-by.
Serbians were converted to Orthodoxy, largely due to the efforts of St. Sava and his father and brothers. When the family was Baptized into Christanity the new Slava Day was then the closest Feast Day that was celebrated by the church, at the day of conversion. Icons of that saint for their Slava were often present in the families home for prayers and protection, as churches were often distant from the home at that time in history. Large feast days like St.George, St. Nicholas, etc were big events and often many conversions happened on those feast days.
Hi,
I am also Demic from Klasnic (Glina area).
You can contact me on e-mail: [email protected]
I’m also researching immigration records. I’m trying to find informations about Mico (Mićo), Gjuro (Đuro), Rade (Rade) and Vid (Vid) Demic.
Names spelling:
– Janko Demic (Janko Demić)
– Josef Demic (Josif Demić)
– Peter Demic (Petar Demić)
– Peter Demic (Petar Demić)
– Joka Demic (Joka Demić)
– Bojica Demic (Božica Demić)
– Duschan Demic (Dušan Demić)
– Stanko Rudic (Stanko Rudić)
– Peter Rudic (Petar Rudić)
– Para Rudic (Pajo or Pavle Rudić)
– Sims Crevas (Simo Crevar)
– John Demic (Jovo or Jovan Demić)
– Ana Rasanovic (Ana Resanović)
All these surnames (except Crevar, they are from nearby village) you can find in Serbian orthodox church records from Klasnic parish (year 1857).
Greetings from Serbia,
Petar Demic
I would like to get information from the paper records on a cadet (my father, Marko Godic ID 4295) I understand these archives are now in Belgrade. I am in the U.S., so can’t access the archives myself, so I am wondering who I could contact to go about getting the information I need. I am also interested in finding where the Serbian Orthodox records are for either Godic or Krivocuca families in Zivkovic Kosa, (village) or Vojnic, both in Karlovac county, Croatia. My father was born there, and his father, was adopted by his mother’s second husband) I would love to find if there are any marriage, baptism, or death records available.
Prema tvome opisu, mislim da imamo zajedničkog oca, Tomislava Popovića. Svi navodi o datumu rođenja i imenima roditelja se poklapaju. Rođen sam 1959. godine u Beogradu gde i sada živim. Roditelji su mi se razveli kad sam imao dve godine. Poznato mi je da je Tomislav živeo u Kanadi, ali nisam imao kontakt sa njim. Ne znam da li je još uvek među živima. Moje ime je Nenad Popovic
I think that we have the same father Tomislava Popovica. Everything that you wrote about date of birth and names of his parents are right. I was born in 1959. in Belgrade were I still live. My parents divorced when I was 2 years old. I know that Tomislav lived in Canada, but I wasn`t in contact with him. I don`t know if Tomislav is alive. My name is Nenad Popovic
Where in Hungary and do you have any original documents for me to review?
You can look up our research article on Serbian Trade Association database, which is the best way to “prove” both the original period spelling of a surname as well as whether any family in any particular location was ethnic Serbian or not:
The Celović family had property in the Adaševci and Morović districts from 1830 onwards. I would like to know if the surname is listed in any of the births,deaths and marriages registers. Perhaps there are unknown relatives still in the area.
James what was your father’s cousin’s name?
Please read the FAQ section, there are no online records.
Please read the FAQ and let us know which of these things you have done thus far.
Hello Karina,
They most likely come from the village of BAŠAID near Kikinda. Did you extract the immigration records in Australia? Also, as a member you should post in the SGS section. If you want to I can move this topic there.
🙂
I think it would be prudent to, once you receive the death certificate, to repost in this thread. The more information the easier it becomes for us to assist.
I assume you mean living relatives as you posted in this forum?
Are you looking for living relatives? If so you can use the Croatian Phonebook –>Google
Hi,
This forum is for the living, please post your question in the general forum.
Hi,
This forum is for the living, please post your question in the general forum.
Hi,
This forum is for the living, please post your question in the general forum.
Hi,
no records were destroyed 1944-1948 but unfortunately nothing is available online for the period you need. There is a way to obtain information on your family that you need though: through municipal office civil vital records – did he have any children born that you know the exact date of birth and name of the mother and her maiden surname? I can order for you such official birth certificate, and it will have the father’s exact birth date and place of birth. That will enable me to then order his birth certificate which will have this same information for his parents.
The cost of obtaining this document is abt 10 euros per document if I manage to pass it off as a request from inside of Serbia.
So please, if you know this information and if you are interested you can forward it to my email [email protected]
The only alternative to this is research on location and that costs a lot more.
I live in Hungary, ( Budapest) and there are some copies of records from today Serbia that are available here in the central archive or microfilms, but I need to check if anything is available for Basaid/Basahíd parish.
I will also let you know if I find anything in Hungarian language relating to the death of your ancestor – was he killed as active soldier or reported missing after the WWII?
There are comissions and listings of victims that are available to public that have information on place and circumstances of death, I will check those too.
For your family from Bikács have you checked the FamilySearch collections for Hungary? There is a lot of information available now online that was not there just a few years ago, and I can help you with both Serbian and Hungarian language. 🙂
As for heritage websites and groups for Basaid village, if there are any active around I will post the links. For a bit of historical perspective I suggest you check our fb page, I posted a great resource on history of places and people from Austria-Hungary in Hungarian language that is available in electronic format, series of books called “Hungarian Counties and Cities Edition” ( Magyarország vármegyéi és városai sorozat.
If he was born in Belgrade and you know the exact birth date, name fo the father, name of the mother and her maiden surname we can help you obtain his official birth certificate, which will have information on date and place of birth of his parents. Then if they were also born in Serbia ( today) we can obtain same document for them, or if they were from elsewhere direct you how to continue your research.
As an army officer he must be registered in military records but these are only available to be researched on site in Army Archive in Belgrade, Serbia. I will look around if there is any public information on his military service around and let you know.
Please post any information you have once you know more.
Please scan those photos and the text in the back and either post them here or send them to my email [email protected]
Once we traslate what is written there we can continue to help you more. 🙂
Have you checked the research section on this website? There is article there on Glina families and contact information for our volunteer historian who is able to assist families from that area.
Also could you please post any other info you have names, birth years, year of emigrating, ship manifests? That would help too.
Please give us more information – name, birth year of your ancestor, birth place, any known siblings or parents information, when did he emigrate and did he stay in touch with anyone back home?
As for clan /pleme origin, I will look up the available literature online and post links for you here.
Have you checked the http://www.poreklo.rs portal? They have links for a lot of resources in Serbian language.
Have you checked the records that are online via familysearch for Croatia? Records for Gospic include death records for year 1830. Finding your Basic or Njegovan surname and ancestors in them will have you document with original records 200 years old presence.
and then before that there are military conscription records and historical documents. Establishing whether people in them with your surname are ancestors or not beyond doubt would probably take decades, and you could only do that if you were extremely lucky.
I know that Serbs like to do their family genealogy “the Serbian way” and everyone brags about knowing their ancestry prior to the battle of Kosovo, but what we do here is try and stick with what is beyond doubt and what can be verified in original records. There is so much real work to do if you choose to do things that way and it can be even more rewarding than indulging wild theories of earlier origin. 😀
If I were you I would go in detail over the original records that are available and document as far as possible your own families.
What was the religion of your ancestor Stefan Kolarović Sr. born in 1903? Were he and Elizabeth Nonnemecher married in church? If yes, which denomination? What faith were the children brought up in?
Do you know where she was born or her birth date? Have you researched that side of your family in the past and how far back do you have the information?
If Stefan Sr. was in Yugoslavian Army prior to WWII starting in 1941. what forces did he fight with during the war after that army got disbanded?
Please provide more information so that we can help you more.
There is information in Privrednik database on STEVAN KOLAROVIĆ, blacksmith, owning a business in Sremski Karlovci in 1937.
Stevan = Stefan, and Sremski Karlovci are near Novi Sad – could that be your ancestor? If yes, there is more information on that family in that database, including possible names of siblings and earlier generations:
Nine members of KOLAROVIĆ family are listed as victims of Novi Sad Raid in 1942. Do you have any knowledge if any of your relatives were killed during WWII in Novi Sad?
That family in Novi Sad were ethnic Serbs and they lived on (today) Rumenačka street. Only an eight year old girl survived.
looking for information on the Bradica family. My grandmother Mara Bradica came from Ribnik, Yugoslavia. Her mother surname was Franc Jarnjevic and her father Josip Bradica
Hello and welcome,
I would advice you at first to read through the FAQ and Learning Center articles. Also check out the other posts. Bosnia has been war torn and still lags behind. Research is slow and will take time, so if you have that mindset you wont be disappointed.
When did the family come to the US? Did you already check with Ellis Island?
Hi,
I just reacted to your other post. The calendar differences may come from the old Orthodox calender that is still being used in the region. Its wise to record both of them because they are used in records. Do you have any records or documents from the army?
Hi,
I dont know if you read my other post with regard to the differences in dates. They are being caused because the Serbian Orthodox Church still uses the Julian Calendar, but the State uses the new Gregorian calendar.
Did you request already documents from Ellis Islands? If so did you get the data above from those documents?
I just replied in the SGS Section. It would be best if we continue there.
I, too, am looking for relatives of the Rapaic/Rapaich family.
Part of my family is from the Lika County of Croatia. However their surname is not Rapaic but Gostovic/Gostovich and they are from Vodetec, just outside of Brinje.
Evica Gostovic (born 21 Nov 1906 at Gostovic Polje, Vodetec) married Dane Rapaic (born 28 May 1894 at Bosanka Dubica, Bosnia) on 12 Jan 1919 in Chisholm, Minnesota. It is probable that Dane Repaic arrived in the US about November, 1913. We have not yet established when Evica came tot he United States.
Dane parents are reported to be Jovan and Stana Rapaic. Evica’s parents are reported to be Mehilo and Millica Gostovic.
The data that you listed, did you get that via Ellis Island?
I just found out that Milan Jurich was in the Serbian Air Force as a captain. He attended the military Academy and was first a navigator and then a pilot. He was captured by the Nazis and was held in a prison camp in Hamburg for four years.
Hi Walt,
I am on the road in Serbia for the coming 3 weeks so I will not be able to reply until the 10th of August. Do you have any cards or other items with dates and names on it? If so you can attach them to this post as an attachment and I can check it out. The trick with Ellis Island is that back in the day most immigration officials were of English heritage, meaning they often wrote down the names the way they deemed correct. So its kind of a puzzle to locate the correct person in the records of Ellis Island. A lot of Serbs were/are Orthodox, which means that they used the old calendar. So there is a discrepancy in dates of birth because they used those a lot: http://en.wikipedia.org/wiki/Greek_Old_Calendarists
Another thing to keep is mind that the geopolitical map these days looks different. The Austro-Hungarian Empire is not more so a lot of places are now located in either Croatia, Serbia or even Hungary. Let me know if you have any cards or pictures that you could scan in. I will check them for sure in 3 weeks from now, or Yugoslava might even earlier all depending on where we are 😉
Regards,
The best information I have is on the Marriage Certificate. The search of Ellis Island information is negative.
Since it does not appear that I can upload a picture here, I uploaded it as a Blog. Please see it there.
Walt
I’m looking for informations about Demich family from Versailles, Pennsylvania.
I found them in US state census from 1940:
– George Demich, born 1894.
– Ester Demich, born 1895.
– Gladys Demich, born 1922.
– George Jr. Demich, born 1931. http://pennsylvania-genealogy.net/Versailles/Demich.htm
George (born 1894) was born in Klasnic (Yugoslavia) and he came to USA in 1912. He was brother of my great grandfather Peter.
We lose contact with them after 1935.
I’m trying to found any information about George Jr. Demich and his sister Gladys.
Greetings from Serbia! 🙂
I am looking for information from my dad’s side. Last name is Vig from Basahaid. Other names are: Csordad, Teibock, Fargas & Forkosh. My dad, Peter Vig, was born in 1923. His dad, Antal Vig, was born in 1888. His dad was Sandor Vig. I do not know his birthdate. Thank you in advance for any information that you may be able to provide. Irene
Hi Willem,
I am also looking for church records from Basaid. My father’s family is from there. Who are you searching for? I am looking for the last name of Vig. Also, for Csordas, Teibock, Fargas, Forkosh & Palatinus.
Irene
Hi Irene,
I am looking for the names of Kastory (Antal, Anton) and Bauer (Lujza) ende 19th century. A son, Antal, born Basaid 4.10.1895, died Budapest 1941, is the grandfather of my hungarian wife. Willem
Hi, we will be able to respond at the end of next week.
Irene,
Your ancestors were ethnic Hungarians. do you know their religion? The availability of records will depend on that but in any case, nothing is available online and you can only research the records in the parish offices and in the state archives.
Alternatively some records are available on microfilms in the Hungarian State Archive MOL in Budapest, and some are available via Family Search centres around the world also on microfilms ( usually no records later that 1895.)
I suspect that Forgosh and Fargas surnames you have are misspellings of Hungarian surname Farkas, and Csordad is originally spelled Csordas.
I will contact the parish priest next week and have him ask for help and information. From when we corresponded ( on ancestry I think) I messaged a few local people and there is one Dragić family that they know who lived in Vođenica but have relocated due to most recent wars.
Your best hope is that we reconnect you with descendants of the same family, because no records are available anywhere except in Bosnia with Serbian Orthodox Church.
Hi,
I am pretty sure that they were Catholic. Maybe Serbian Orthodox? Are those 2 similar? The town is Bashaid/Bikac in Kikinda. It was part of Austro-Hungary when my grandfather was born. Then it became Yugoslavia and now it is Serbia(Vojvodina).
Thanks for your help.
Irene
There is a website written in Cyrillic that cannot be translated by Google translate. It is http://www.archivkikinda.org Could you please see if you could translate it for me? This is the town that my ancestors were from.
Thanks,
Irene
Do you know where I can find out if there is a family book for the town of Bashaid/Bikac, Kikinda?
Thank you,
Irene
Irene,
What specific information do you need about this archive? Their website is general information about the archive and its collections of documents.
If it is details of vital records there is no online catalogue I’m afraid. We can only check and then give you information after inquiring about specific period/location directly, and where you can find the records if the copies are available in another archive or genealogy resource.
To contact Kikinda State Historical Archive try the email address listed here:
Perhaps he or his family members can help you research your ancestors.
Willem,
If your Kastory family moved as a branch to Budapest then they are found in public records in Hungarian archives as well. There are public records for :
-Kasztory András, locksmith, who lived in district VII. Nefelejts utca street number 9. according to the Budapest address book published in year 1900.
( That street is around the corner from where I live, I can get you a picture of the exact house next week).
– Kasztory Antalné ( wife of Kasztory Antal), who appears in the address books from 1901- 1923.
She first lived next house to Kastori András in 1901. – Eötvos utca numbers 8. and 10.
After that she lived on Rakoczi boulevard number 61 in year 1909.
She is listed as living at Baross square number 16. from 1910. onward.
If the wife is recorded in these address books as head of household, you should consider the possibility that the husband was deceased. I think that civil vital records for Budapest are available online for that period via familyseach:
– and then there is this guy, mother’s name Bauer Lujza, born in Basahíd in 1900. who seems to be the younger brother of your Antal who was born in 1895:
Archives : Budapest Főváros Levéltára
Reference code: HU BFL XXV.4.a 470 – 1958
Title of archival unit: XXV.4
Year: 1958
Reference number: 470
Creator: Fővárosi Bíróság
Kasztori Rudolf Ferenc
Mother’s name: Bauer Lujza –
Place of birth: Barsahida –
Date of Birth: 1900
There are a few more records on him that are public ranging from 1958-1963. and in year 1958. his address was Budapest XIV. Álmos vezér utca 26.
-attached:
Budapest address book screenshots,
photo/postcard titled “Basahíd Mill of Kasztory”. Records list as owner of the mill Mihály (MIchael) Kasztory followed by György ( George) Kasztory in XX century.
I hope that this information helps you in your research.
Hi,
My father’s side is from Kikinda. He was born in 1923. He left there, I don’t know when, and went to Venezuela. Way back it WAS called Gross Kikinda. My dad’s side was from Bashaid, which belonged to Kikinda. I am not sure whom to contact for birth records. My father is long gone now. He would be 91. I knew my grandfather. He lived with us. I was 7 when he died, so I do not remember him. I just found out his parents names, but I am not having any luck with my research on them. There is a website for Kikinda, but it is in Serbian.(Google translate will not work). Kikinda was originally part of the Austro-Hungarian Empire. Then it belonged to Romania, then to Yugoslavia and now it is in Serbia. It is part of Vojvodina(which is an autonomous province-means it has it own laws).
As she is still alive, she would need to sign a letter and ask the municipality for a copy. You could draft her a letter and ask her to sign it?
Hi nancyanneva, you have a PM.
I cannot match it to any existing place name, and the spelling you have there “TZ” for the “C” is indicative of either a different location in a different country ( that is how it would be spelled in Polish or a few other Slavic languages), or the hungaricanized place-name from this region.
Can you please provide more information – where did she live, where did she get married and when, to whom, from where, what her religion was, or attach to your post a scan of the record from which you got this place name so that I can review all of the information in a better context? Based on what other piece of information or record do you believe that she was born in Serbia? Is the information you have on her birth from a primary source like original vital records or a secondary source like index or a village book? All of these things must be taken into consideration before a place of origin can be confirmed and every even the tiniest bit can help.
If she was Jewish then there is a possible match in period records for the surname BOTH (BOT) in Romania, village of Săpânța, Hungarian language place name is Szaplonca.
but without more information that is just my best guess based on available period public records.
I appreciate your help and comments.
This side of my family moved to the Volhynia region of what was then Russia in the mid 1800s. The records that I accessed were from the St. Petersburg databases provided by the Odessa3 website. Much of my family from this period can be found on this website, and many of my family members moved to the region from Poland and areas further west.
That said, I have accessed a death record in these archives for an Anne Victoria Bensch (nee Both) who died on November 20, 1893. She was 68 years old and born in what is written as Sapolitza. I had always assumed that this was in Poland, however a recent search on Google came up with a WWI record of a French soldier dying in Sapolitza Serbia (http://www.memorial-genweb.org/~memorial2/html/fr/complementter.php?id=2027384&largeur=&largeur=1280&hauteur=1024).
Through this post I am attempting to follow this lead. My understanding is that the area did have some German farmers at the time and the possibility exists that this branch of my family tree was from Serbia.
I appreciate your help and any further information you might have.
Thanks,
Nick
I would discard the WWI death record – it is an online transcript of a record in which the place name was recorded by a non-native speaker, so the spelling is off and not in the direction you need it to be ( ie it is distorted by French native speakers, not a German, Polish or Hungarian or Serbian transcription) . To see if this is more than a chance match you will need to check military records and literature for movements of the regiment in which that soldier served to determine where exactly he died – my guess is that either he died in a place in Serbia which *sounds* similar to how it is written there ( which as I said I am unable to identify so way off from the original spelling), or the country where he died is wrongly identified as Serbia and that Sapolitza from his death record is somewhere not here.:)
Yes, there were many ethnic Germans living in this region who came throughout XVIII and XIX century as colonists but the usual, logical migration path would have been from (today) Poland to Serbia, not the other way around. There are a lot of colonist records available, and even the few who did not like it and returned back home were recorded but I do not see BOTH family in any records that would match “Sapolitza” village over here even remotely and give wind to the theory that maybe her family did come to (today) Serbia as colonists, she was born here but then soon they all decided to go back. In any case, without corresponding location to check that remains only a very distant possibility that you should revisit in the future but only after searching for her closer to where she lived, was married, had children…
Since you have her in the records in Poland in 1847. concentrate on locating her origin over there – use the local pages in Polish language and try to match the surname in localized spelling with a location in Poland as the most logical place of origin for her.
Based on the context you provided, I would try to look up if BOTH surname or any alternate period spellings are found in the records for the village of Sąpol(n)ica over there in Poland, because it is both phonetically and geographically a more plausible match to what her death record lists as her place of origin than anything I was able to come up with in this region.
Also consider possible misreading or misspelling in the original record so search for *apolitza, Sopolitza, *obalitz*….as a valid place name – if the priest who wrote her death record was not from the area where she was born he would have written the closest to what he heard.
My biological Great Grandfather went by Vaso Popovic. I have a letter and several pictures where he signed as B.V. Popovich. I know the H was added after he came to the U.S. I know he worked in places like the open pit mines in the state of Minnesota and as a maintenance man at a hotel in the state of Wisconsin. He would have met my Great Grandmother while working at that hotel between 1924 and 1925. Her name was Louise and she was born in 1906. I was told he was seven years older than her which would put his birth year in 1899. Since I have started my search, I have learned that people didn’t always record information like birth dates accurately. I have been looking for any records for someone that could have been born on August 15, between 1890 and 1899. I have also been told that the surname Popovic is a Serbian name that comes from Croatia and that he was likely an ethnic Serb that lived there. My Grandfather was born in 1926 when Vaso offered marriage but it didn’t work out. He wrote to Louise from New York in 1927 telling her he found work on a steamship and was returning to Europe.
I was told his mother was German and Father was Yugoslavian and that they had a business before WWI. He told Louise he wanted to be a Doctor but the war changed that. I have learned that his mother was not likely German but there was a very small possibility that it could be true. It wasn’t likely that they had a business either but I don’t remember why. I have found a couple of passenger manifests, one was a ship full of guys leaving Raguse in I think 1923. It looked like they were leaving the military and heading to the U.S. I have also found information for an arrival in Pembroke, Quebec Canada. That person entered England at Harwich, left through Liverpool and arrived in Quebec. I have not been able to trace back any further. I desperately asking for help because I would like to find out if anything I have found may be for my Great Grandfather. Thank you
One more thing, I found the passenger list for Quebec said that Vaso was from Bosna. I know there is a small town in Croatia called this but wonder if it was actually Bosnia?
I advice this thread to be kept in the SGS Member forum for privacy purposes. In Serbia there are strict privacy laws, so before we share info we need to verify some data. Can you update your name and address info in your member account?
Thank you so much for your information about Kasztory, My Hungarian wife has written a letter to Mgr. Bogdán József in Torda, with 15 euro. Ik hope it helps!
We were the second part of August in Budapest and we had the intention to go to the Hungarian State Archive, but unfortunately the archive was closed till the first day of September! At the end of September we travelled from Holland to Hungary again and then we ‘ll go.
Greetings, Willem
Glad I was able to help, hopefully the priest will reply to you soon. 🙂
If you need assistance with anything while in Budapest you can contact me via email: yugaya @ gmail.com
Hi,
I will look up the resources on your family history that are available in Serbian&Montenegrin language as well as Albanian, and look for any publicly available addresses or emails of Barjaktari family members from that area ( if I find any I will send you that information in a private message). For a more detailed research of records you would have to either get in touch with them to help you or hire a local researcher to go to the archives in Montenegro & Albania for you. Do you know the exact village of origin of your clan?
Ethnic Albanian genealogy as far as I have noticed is most actively discussed on message boards in German language, so you may try getting in touch with folks there for more assistance.
Jacob,
Can you give me more information like birth years and the year when they emigrated? That would help narrow down the family. As for reconnecting with same family descendants that can be a tough job due to migrations after WWII and the most recent conflicts – to forward your request for reconnecting I have to know where to look for the relatives based on the exact location where your ancestors came from.
Also since the family remained Serbian Orthodox you should get hold of the scans of their original church records after emigrating – even in marriage records of their children information on original household can be found, which is essential for establishing and confirming the family of origin you are looking for. For that you have to go directly to the church, transcripts or indexed data won’t help.
HRNJAK surname is not very common so you should definitely try contacting any and all Hrnjaks you can find on social networks, Svilars are a bit more frequent but still there is a good chance you are connected with any that you come across too.
Hello,
My cousin has asked me to contact you in regard to your post. Her husband is related to the person you requested information on.
please contact me
11.25.14 I know of a Nikola Dragas who immigrated to the U.S. in1903. The ship was the Breslau which sailed out of Bremen to Baltimore, Maryland. The ship’s register notes that Nikola’s residence was Bunic (of course, not that far from Gospic). Other men of Bunic listed on the same registry were Petar (19) and Dane (30) Paripović, and the surnames Kovacevic; Šerbedžija; Rapaic; but, Nikola was the oldest of these men at the age of 50. Is this possible family to you?
Hi , I do not have any specific information regarding him but I want to take your attention to some facts that you shared with us. First of all I am hopping that you can read and understand Serbian language as it is very important for your search. Secondly you said that your grand grand father Rajko is born in Serbia but immigrated from Germany in 1949. The first question that came on my mind is “why?”. Serbian people were not welcomed to the Germany during and before world war 2, so how he can be end up being in Germany? Most likely explanation could be that he was “prisoner” in the war. He was brought to Germany and some how survived. At the end of the second world war he choose to emigrate to Australia instead returning back to Serbia. I know some cases where exactly same thing happened. Maybe you already know the real explanation but I only wanted to share my thoughts with you. Regards Daniela
Boris Barbie is the son of Maria Barbie, father unknown. Boris was born 1946-03-29 in Tirol, Austria
John,
I will be forwarding your request for relatives to come forward on local genealogy boards. Due to recent conflicts, the bulk of your relatives are probably living in Serbia.
The state archive in Bela Crkva, Srbija has the records you need. I have been trying to obtain records from them but they have been semi-responsive so far they jumped at the opportunity of someone from abroad contacting them, but when we applied to have the records purchased from inside Serbia to cut the costs for a member family they became quite…disinterested. Usually that is a sign that someone was hoping to make a quick buck. 🙁
I will email them again and try to raise the questions of possibly including your request for information too, and see if there is any response.
Thank you so much, and could you please provide email contact so that I can forward it to people looking for information on ancestors from that area?
I only found FIUS surname as belonging to ethnic Slovenians.
Your family may have either been residents of Belgrade before WWII, or they were part of Slovenian people deportations from Slovenia to Serbia during the war. The first names of the children suggest that mother was Serbian. You need to look for place of birth of Matjik Fius in Slovenia most probably, and you should join this very helpful facebook group :
If you know the birth year of the children, their birth records can be obtained from Belgrade municipal office where they lived.
Hi Thomas,
Do you have some more specifics?
Researching any information on my family name SPEGAR, does anyone know if there is any ancestry information for Bosnia in the 1800’s
Hello Thomas,
I dont know how far you are with your research, if you have exact dates or not. You could write the archives of Montenegro with a request, we have a letter template in the member section for that. Also I’d recommend going through the FAQ and other articles for info. There are no digital records FYI.
Thank you for your answer.
Unfortunately, I don’t any exact dates:
– Pavle Maric (born around 1830, died around 1905), married with ? Golubovic – 5 sons: Bozo (?-?), Leko (1872-?), Risto (1850-1916), Vaso (1870-1939), Stevan (1850-1908)
– Zivan (1825-1873)
– Mikajilo (?-?)
Which archive center should I contact?
Besides, I’m also looking for information about the Jovanovic family coming from Ugljare (Zubin Potok) in Kosovo begin of 20th century (Jovanovic Borivoje married with Persida Grujeic). What is the contact of the archive Center?
Thank you very much.
Thomas
Thomas
I believe my grandmother was born in Ribnik, Yugoslavia. Family always thought it was near Belgrade. Her father was Josip BRADICA and her mother was Francis JARNEVIC ( I realize the spellings of the last name might vary a little but from my everything we have of hers that is the way she spelled it). Grandmother name was Mara or Mary BRADICA she was born in April of 1880.
I recently found my father’s picture (age 13) on the Serbian Trade Association Privrednik data base. I was so emotional trying to understand what is this? I always wondered why my father left his village in Kolunic BIH at an early age, his answer was we were poor so I left. Can anyone explain to me what exactly is the Serbian Trade Assoc.? were children traded at that time? My father Zarko Spegar ID 20036, 1927, also how did a child end up with an employer at the age of 13?
Any enlightment to this would be greatly appreciated.
You should contact them: http://www.dacg.me/
You can use Google Translate via translate.google.com to translate the site to English. You can try first by email and than by snail mail if they don’t react.
Just following up to see if everything worked out after our last post?
Trying to locate the Serbian Orthodox Church in the area, and find out if there are local cemeteries. Trying to locate information on the families mentioned above. Looking for birth, death, marriage and baptismal information. Any assistance is appreciated.
Thank you!
We hope to resolve the issue soon with a different mail server.
http://www.poreklo.rs – tu ćes naći naj veću bazu prezimena a i mogućnost istraživanja
Found a Stojan Milaković that immigrated to the US on Nov. 16, 1907 from Staro Selo. He was 39 yrs old. He listed his closest relative at home as his father Mileta Milaković. He was en route Chisholm, MN to stay with a brother-in-law. The brother-in-law’s name appears to be Simo Zokula. Does this group sound familiar with anyone?
Only close match I could locate in MN was Sam Zakula born 3/15/1879. Based on census data he may have immigrated around 1906. He lived in MN until he passed in 1955. His wife was listed as Helen (Jelena) Grubich. Her surname is not familiar to me so I am not sure this is the gentleman I was looking for.
Due to the fact that many registered users mark emails from Rodoslovlje.com as SPAM, despite the fact that they can unsubscribe via a link, we decided to suspend all forum email notifications. This means that users should check the website themselves regularly because we do not want to have extra expenses on getting another mailserver. This would also mean that we would have to increase the membership fee.
I’m afraid I don’t know who you are.
Can I please ask your interest in this Family?
Iz sadržaja : Sv. Sava Gornjokarlovački br. 6
Crkva Sv. Jovana Krstitelja u Starom Selu – Viliću
Drago, moje voljeno staro selo. Evo, sa velikim bolom u duši, tugom i pijetetom tvoj Đuro piše ti slovo oproštajno. Slovo oproštajno crki koje više nema, selu kojeg više nema.
Staro Selo, nekada davno zvano Vilić, smjestilo se u Gackoj dolini nedaleko grada Otočca. Okruženo sa zapada i sjevera šumovitim brdima Injim vrhom, Milišljakom i Rujevkom, te ogoljelim Zorišljakom, a sa juga i istoka rijekom Gackom i kamenitim Vrčebrdom obraslim drijenom i ljeskom. Bilo je to najljepše selo u Gackoj dolini. Kuće smejštene po zaseocima, podalje jedna od druge, oko kuća voćari, a dalje plodne ranice, livade i pašnjaci. Iznad sela gajevi i bjelogorične šume. Pitomo gnijezdo blizu grada, a izvan bučnog saobraćaja. Teško je reći kad je bilo ljepše: u proljeće kad se priroda budi, šume zazelene, procavtu drijenovi i voćari, ljeti kada zore žita i mirišu liade, u jesen kad šume i voćare ospe bezbroj boja ili zimi kada sve zabijeli u inju i snijegu.
Staro Selo osnovano je doseljavanjem Srba 1658/59 godine. U to doba Tursko carstvo bilo je na vrhuncu moći. Turci su ovojili veći dio Hrvatske. Granica je tekla od Đurđevca, preko Čazme do Save, južno od Kupe k Sjeničaku i Slunjskim brdima, zatim Koranom do Barilovića, južno od Plaškog, Jesenice i Vrhovina, te na jugozapad preko Velebita do mora. Gacku dolinu Turci nijesu osvojili, ali je bila stalno izložena upadima Turaka. Stanovništvo je izbjeglo i cio kraj opustjeo, kao i ostala hrvatska područja blizu granice. Gacka dolina je branjena iz tvrđava Drenov klanac, Otočac i Prozor, gdje su bile vojne posade. Zbog ove stalne turske opasnosti austrijski car Ferdinand uzima ove opustjle krajeve pod svoju vlast, te organizuje Vojnu krajinu, koja se postepeno širi duž cijele turske granice. Sa druge strane, turskim osvajanjem srpskih zmalja, počeo je veliki pokret naroda sa starih ognjišta prema zapadu. Austrijske vlasti naseljavaju Srbe, koji su bježali ispod turskog jarma, u Vojnu krajinu radi obrane od Turaka. Preci Staroseljana tako naseliše Staro Selo. Prema narodnom predanju Staro Selo osnovalo je trinaest porodica. Selo se kroz vijekove razvijlo. Godine 1830. ima 358 stanovnika, 1941. 70 domova i 408 stanovnika. Nakon Drugog svjetskog rata dolazi do sve veće migracije u gradove. Preko 250 radno sposobnih i školovanih napušta Staro Selo, tako da je u njemu 1991. godine ostalo samo 109 mještana. Drugi razlog ovome je i pad nataliteta, pa je u selu bilo sve više starih i sve manje djece.
Prezimena stroseljačkih porodica bila su: Aleksić, Bobić, Božičković, Vusan, Diklić, Dugandžija, Mandić, Milaković, Marijan, Potrebić, Ćurčić, Uzelac i Šujica. Krajem devetnaestog vijeka priženi se u Staro Selo Petar Orlić iz Glavaca u kuću Bobića, pa uze prezime Bobić-Orlić. Imao je dvoje djece Pericu i Perku. Peričin sin marko vrati djedovo prezime Orlić, te odatle to prezime u selu. Početkom dvadesetog vijeka priženi se u Staro Selo Jole Pavelić iz Glavaca, te je od tada postojala i kuća Pavelića u selu.
Postoje u selu i ostaci veoma stare crkve Svetog Duha na vrhu brda Zorišnjak. Još i sada vidi se vijugavi put koji je vodio stranom brda do crkve.
Takođe na padini Vrčebrda, kada se kreće putem pored kuće Stojana Milakovića prema kamenu zvanom “bovan” postojali su temelji neke zidane građevine i tu su se mogli naći i ostaci keramike. Kad sam bio dijete govorilo se da su to ostaci crkve. Međutim, budući je na Vrčedolu bilo japodskih mogila, veća je vjerojatnost da se radilo o nekom japodskom hramu i o keramici iz doba Japoda.
U selu se nalaze i ostaci gradine Vilić prekriveni zemljom. Rođeni Staroseljanin Arsen Diklić, poznata javna ličnost, pisac više knjiga i režiser više filmova, namjeravao je pokrenuti akciju istraživanja i otkopavanja temelja ove gradine. Osujetio je ovo rat 1991. godine.
Valja spomenuti još nešto iz narodnog predanja koje sam kao dijete čuo u selu prije Drugog svjetskog rata. Govorilo se, da je prije sadašnje crkve Sv. Jovana postojala jedna manja drvena crkva, koja je izgorjela i da je nakon toga selo neko vrijeme bilo bez crkve. Ta drvena crkva nije se nalazila na mjestu sadašnje, nego nešto jugozapadnije, pa su to mjesto zvali “crkvište”. Povezivati tu staru drvenu crkvu i požar u kom je izgorjela sa gradnjom crkve 1863. g. mislim da je pogrešno. Vjerojatno se radi o drvenoj crkvi koja je postojala u periodu od doseljenja 1858/59. pa do gradnje postojeće vrkve 1742.g. radi se o periodu od 83 godine i sasvim sigurno selo nije bilo toliko dugo bez bogomolje. Sa druge strane, u vrijeme mog djetinjstva, od gradnje crkve 1863. prošlo je samo 75 godina. Sinovi i unuci graditelja bili su još živi i sjećanja svježa. o tome, kako je izgledala crkva prije gradnje 1863. g. i kako je tada crkva građena slušao sam više puta od đeda Vaje Bobića rođenog 1861. g, a umrlog 1953. g. na osnovu tga i dajem podatke u nastavku.
Crkva Svetog Jovana
Crkva Svetog Jovana u Starom Selu, sagrađena je 1742. g. (Franz Bach, Otochaner Regiments Geschichte, Trst 1855.g, str. 315). Osim kamenog pročelja sa zvonikom na preslicu, izrađenog od plavog vratničkog kamena, kojim su uokvirena i ulazna vrata i dva polukružna prozora iznad vrata i ispod zvonika, od kamena su bili napravljeni samo temelji. Cijela crkvena lađa i oltar bili su napravljeni od hrastovih brvana, spolja i iznutra nabačeni malterom. Crkveni krov bio je pokriven šimlom. Ikonostas u crkvi bio je drven, a ikone na ikonostasu u cijelosti rad čuvene gomirske Baltićeve slikarske škole iz druge polovine osamnaestoga vijeka. Na zvoniku bila su dva zvona. Jedno od njih bilo je istorijsko zvono, koje je narodni vođa Mališa Mandić nabavio od serdara Stojana Jankovića. Kažu da je to zvono imalo poseban, umilan zvuk. Kad bi se nad selom nadvili olujni oblaci, zvonilo bi se tim zvonom i spriječilo padanje tuče. Sem ikona na ikonostasu u crkvi su čuvane četiri vrlo stare ikone, koje su prilikom doseljenja donesene iz stare postojbine. Čuvan je u crkvi i veći broj cjelivajućih ikona.
Sjeverno i itočno od crkve smješteno je seosko groblje. Sa južne strane crkve uz samu među crkvene porte nalazio se niz starih grobova prekrivenih kamenim pločama sa uklesanim natpisima. Dvije takve ploče nalazile su se nedaleko ulaza u crkvu, sa lijeve i desne strne.
Polovinom devetnaestog vijeka ova stara crkva bila je posve dotrajala. Godine 1863. srušen je drveni dio crkve i u cijelosti ozidana nova od kamena, napravljeno novo krovište i prekriveno limom. Crkva je iznutra popločana kamenim pločama. Napravljen je novi ikonostas, ali po mjeri starog, pa su ikone stavljene na svoja mjesta. U donjem redu bile su prijestone ikone, iznad carskih dveri tajna večera i Sveta Trojica, lijevo i desno ikone praznika i svetitelja, te na vrhu dvanaest apostola i Raspjatije.
U Prvom svjetskom ratu 1917. godine austrougarske su vlasti dale nalog da se skidaju zvona sa crkava za potrebe lijevanja topova. Skinuta su tada oba zvona sa crkve. Narod je još dugo spominjao i žalio za zvonom Mališe Mandića… Nova dva zvona nabavljena su tek 1935. godine.
Selo je u Drugom svjetskom ratu, u odnosu na druge krajeve u Lici, dobro prošlo. Nekolicinu uglednijih ljudi odvele su ustaše i ubile. Nešto je izginulo u borbama na raznim stranama. Manji je broj izbjegao sa četnicima. Međutim, ostalo je to živo selo!
Crkva je takođe ostala nedirnuta. U junu 1941. profesor Tkalčević iz Zagreba sa svojom ekipom skidao je i odnosio u Zagreb vrijednije ikone iz pravoslavnih crkava. Početkom juna skinuli su i odnijeli iz crkve Svetog Jovana prijestonu ikonu Presvete Bogorodice, Tajnu večeru, sedam ikona Apostola, nekoliko ikona praznika i veći broj cjelivajućih ikona. Poslije rata ove ikone nijesu vraćene, već ih preuzima Muzej srba u Hrvatskoj. Tokom rata jedan mitraljeski metak probio je manje zvono, pa ono nije više imalo pravi zvuk. Drugo je sve sačuvano.
Nakon Drugog svjetskog rata komunistički režim vodi žestoku borbu protiv Crkve. Osnivaju se seljačke radne zadruge. Forsira se odlazak iz sela i zapošljavanje u gradovima. Staro Selo kao prigradsko selo ovo je žestoko zahvatilo. Mnogi mlađi članovi Seljačke radne zadruge ili zaposleni u Otočcu postaju članovi partije. Malo ko je tad u crkvu dolazio. Zatro se i narodni zbor na Duovo. Čak je bilo ideja da se crkva sruši. U jednoj radnoj akciji popravka seoskog puta za nasipavanje puta zlonamjerno je srušen zid oko crkve i povađene istorijske kamene ploče sa starih grobova južno, u crkvenoj porti, ploče razbijane i time nasut put. Urađeno je ovo u Lici gdje kamena ima na pretek!
Crkva je sve više propadala, naročito čelo crkve, gdje su otpadali komadi maltera i kamena sa zida ispod zvonika. Zaprijetila je opasnost da se zvonik sruši. godine 1971. vjetar je srušio krov sa sjeverne strane i preko zime je nastala još veća šteta. Našlo se tad ipak hrabrih i pametnih ljuid u selu na čelu sa Nikolom Diklićem Mujinim i Arsom Diklićem. Oni su osnovali Odbor za popravak crkve kao jedinog kulturnoistorijskog spomenika u selu. Prikupili su priloge u selu, popravili krov, izveli još neke manje popravke i sa obadvije strane učvrstili zvonik zidanim pojačanjem. Time je, doduše, zvonik izgubio nešto od svoje ljepote, ali je spašen od rušenja.
Osamdesetih godina prošlog vijeka situacija u odnosu na Crkvu kod Srba u Gackoj dolini polako se mijenja na bolje. Aktivni sveštenik Miloš Spasojević obnavlja crkvu za crkvom. Omiljen i poštovan u Starom Selu pokreće i tamo akciju. U dogovoru sa mještanima osniva 1988. g. Građevinski odbor za obnovu crkve, sa ciljem da se crkva u potpunosti obnovi i urasi za proslavu njene dvjestapedesete godišnjice 1992. g. na čelu Odbora bio je protojerej Miloš Spasojević, sekretar dr. Boško Vukmirović, staroseljački zet, članovi Miloš Bobić Savin i Neđo Diklić Arsin, te potpisnik ovih redova. Bio sam zadužen za vođenje akcije za prikupljanje priloga izvan Gacke doline. Pripala mi je velika čast da napišem članak za “Pravoslavlje” sa kratkim istorijatom crkve i apelom za slanje priloga. Članak je objavljen u “Pravoslavlju” od 15. jaunara 1989. godine. Odaziv je bio priličan. Među prvima prilog je poslao Episkop žički G. Sefan, koji je pred Drugi svjetski rat bio đakon i kaiheta u Otočcu. Stizali su prilozi iz Zagreba, Ljubljane, Crne Gore, Sjedinjenih Država, Kanade, Engleske i Njemačke. Prilagali smo i mi odbornici, no najviše su dali i učinili Staroseljani u novcu i radu. Dobrovoljnim radom obavljen je golem posao čišćenja crkvenog tavana od ptičjeg izmeta kojise tu gomilao decenijama. Odvezeno je toga preko 20 traktorskih prikolica.
Radovi su tekli po planu i već za Duovo 1991. g. veći dio posla bio je obavljen: krov popravljen i bojadisan, urađena nova fasada, stavljeni novi prozori i ostakljeni, zaštićeni metalnim mrežama. Zvonik i drugi djelovi od kamena očišćeni i premazani sredstvom za zaštitu, skinuto i zaliveno zvono probijeno metkom u Drugom ratu. Iznutra u crkvi napravljen je novi plafon, novi malter na svim zidovima i zidovi obojeni. Ovaj uspjeh dao nam je poleta. Dogovarali smo se da nakon proslave 1992. g. nastavimo sa prikupljanjem priloga i crkvu prekrijemo bakrenim limom, oradimo i uredimo groblje.
Prije proslave pored nekih manjih, trebalo je da se uradi još jedan velik i delikatan posao: da se resturira postojeći drveni ikonostas koji je od starosti bio sav popucao, da se urade u crkvi postojeće ikone i da se pokuša iz muzeja vratiti na ikonostas ikone odnesene iz crkve 1941. g. posao oko restaurisanja ikonostasa i uređenja ikona obećala je obaviti moje kumče akademska slikarka i restauratorka Olga Nikolić, kćerka protojereja Jovana Nikolića iz Zagreba.
Međutim, već u ljeto 1991. g. u vazduhu se osjećala neka napetost, strujalo je neko zlo. Zle sile preuzimale su inicijativu, đavo je radosno i lako radio svoj posao. No, vjerujem, niko nije mogao da nasluti šta se sprema, koliko zlo navire. Ja do kraja nijesam vjerovao. Odlučio sam da u avgustu odem na odmor kući u Otočac, ali nazvao me je prota Miloš i naprosto mi zabranio da još čujem njegov glas: “Ne dolazi! Ne dolazi u obzir da dođeš! Dok ti ja ne kažem ne dolazi!” tada sam se prvi puta zamislio i nijesam otišao.
Sjetih se tada nakon toga razgovora jednog događaja iz maja 1991. g. Prota Miloš i ja došli smo da obiđemo radove na crkvi u Starom Selu. Nedaleko od crkve živjela je divna, pobožna starica Mara Diklić Milosavina, tada dobi 90 godina. Neizmjerno se Mara veselila obnovi crkve, dolazila, pratila sve što se radi. Kad je vidjela protu Miloša i mene došla je do crkve. Nešto prije toga otkopali smo i očistili jedinu preostalu staru nadgrobnu ploču lijevo od ulaza u crkvu. Radnici koji su bojadisali krov, nehotice su po ploči prolili malo crvene boje (miniuma). Ugleda Mara to, promjeni se u licu i poče se krstiti, te reče “Dijete, Đuro… Ovo je kao polivena krv…” i ode odmahujući glavom… dana 6. novembra iste godine nakon ulaska hrvatskih jedinica u Staro Selo, sklonila se kod Mare u kuću, Mika Bobić Miloševa, majka moga školskog druga i prijatelja Milana, tada dobi 83. g. Njih dvije su uniformisani zločinci zatvorili u kuću i kuću zapalili.
Kraj crkve i sela
Nakon diobe na srpska i hrvatska područja u ljetu 1991. g. Staro Selo, iako posve istureno prema Otočcu, našlo se u Krajini. Već početkom jeseni 1991. g. dolazi do povremenih oružanih okršaja, pa je stanovništvo iz sela počelo da bježi u sigurnija područja. Opšti napad na selo izveden je 3. novembra 1991. g. izjutra oko 7 sati. Nakon što su izvršile okruženje sela sa Injina vrha, draga barinih, Mlišnjaka i Vrčebrda započelo je žestoko granatiranje sela od strane jedinica hrvatske vojske. Najprije je pogođena crkva zapaljivim granatama, zatim je počeo napad oklopnim vozilima, te tokom tri dana cijelo selo spaljeno. Veći dio mještana uspio je pobjeći. Nekoliko mlađih muškaraca poginulo je pod oružjem braneći selo. Međutim, svirepo su pobijeni brojni civili. Pored već spomenutih, spaljenih Mare Diklić Milosavine i Mike Bobić Miloševe, ubijeni su goloruki i nemoćni Petar Diklić Mujin, star 72. g, Milka Žunić stara 79. godina, Jela Milaković Milkina stara 72 godine, Anka Uzelac Ilijina stara 66 godina, Nikola Ćurčić Ilijin star 72 godine, Milica Aleksić Ilijina stara 63 godine i Draga Bobić Ilijina stara 76 godina… Tako su umrli Staro Selo i crkva Svetog Jovana.
Moje selo
Uvodno rekoh: moje Staro Selo, pa da kažem zašto moje selo. Nijesam u njemu rođen, nijesam u njemu živio, ali od djetinjstva mi je bilo žao što moja kuća nije u selu, što se tu nijesam rodio. Namjeravao sam zamoliti Staroseljane da me u njihovu groblju sahrane.
Evo kako je to bilo. Izjutra na Duovo 1935. g. kuma Soka Peričina dođe po mene, uzme me za ruku i odvede preko polja Biškupljaka u Staro Selo i zatim starijem putem u crkvu Svetog Jovana na zbor. Dovodili su mene i prije kod kumova Perice i Soke, igrao sam se sa njihovim sinovima Milošem i Markom, mojim jarganima i mlađim Dušanom, ali moja ljubav prema selu rođena je tog dana. Djeca iz sela pohađala su osnovnu školu i gimnaziju u Otočcu. Put u grad vodio je pored moje kuće. S njima sam odlazio u školu, s njima se vraćao. Sa njima sam proveo djetinjstvo i prvu mladost. Za vrijeme studija često sam dolazio kući, na ferije i kad god bih mogao. Sa staroseljačkom omladinom išao sam na crkvene zborove i nedjeljne sastanke. Zvali su me Đuro Ilićev. Kad bih tako došao u selo starije žene i ljudi dočekivali bi me srdačno sa dragim riječima: “Evo nami našeg Đure!”
I eto… Vaš Đuro napisa ovo slovo našem dragom selu.
Na kraju, neka ovo bude i spomen mojoj generaciji Staroseljana i Staroseljanki, lijepim curama i kršnim momcima: Mileni Bikinoj, Milici Perinoj, Danici Mićinoj, Milici Jovanovoj, Milevi starješinovoj, Jovi Dušanovu, Milošu, Marku i Dušanu Peričinim, Milanu Vajinom Miloševom, Dragiši dragovom, Petru Jovanovu, Milošu savinu, Nikoli Mujinom, Simi Kovačevu, Radi Marjanu i ostalima, starim i mladim sa kojima provedoh najljepše dane djetinjstva i mladosti.
Need assistance interpreting the above census data. Thank you
On birth records I am reviewing it appears there is a witness section titled:
porodično i rođeno ima prijavitelja
Using a translator app I interpret this to mean:
family and has born applicants
Many records may have the surname I am looking for in this section even though the parents have a different surname. Is it safe to assume when I see a family name listed under the witness section that means perhaps they are related in some manner to one of the parents? How was one traditionally selected to sign as a witness? Lastly, the comment section (as in the example) what type of information was that used for?
I am confused by the listing of names on this birth certificate. Anyone that can decipher it – your assistance is appreciated.
We just got contacted by Rajko!s great-grandson in one of the local genealogy groups where I forwarded your question. The group is public, your relative does not speak English so I will translate and send you what he wrote in a PM. He is waiting to get in contact:
You should check if the records are available via LDS microfilms. Due to many ethnic Germans in that area having a lot of mixed faith marriages you could also provide a few names and birth years for people born prior to 1922., and I will check if they pop up in the Catholic records that are available.
Other than that, you have to contact the archive in Serbia that holds the original church records or hire a local researcher – nothing is available online other than a few summary Protestant parishes annual yearooks. there is information if your ancestors owned their own business or a shop, were teachers or members of clergy, civil servants.
Hi,
Can you please provide any other information you have – birth year, year of emigrating, names of any siblings that also emigrated. If you know family patron saint (slava) that would be of help as well. Were your ancestors members of Serbian Orthodox Church after emigrating; If yes, you need to hunt down the original records and scan them – often the crucial information about the household number of origin is listed even in the marriage records of the children of the emigrants, under the parents of the bride or groom information.
First is a birth record, three columns are information on the parents, father, mother. The fourth column is the note area, where it is listed that this individual Smiljanić Marko born in 1895. died in 1972. . I will re post the image with translation of all fields.
Second record is an example of I guess a paternity wrongly identified (Lončar Milivoj first entered as the father), and that was changed to father Vesić Dane. Probably later registration of marriage or paternity since there is a note that cites the evidence for this change as another entry in the vital records from year 1919.
Often such mistakes in the original records were only discovered when people either died or wanted to get married and the priest looked up the original birth entrry for the first time. 🙂
Thank you for the clarification!
Are you sure that it is the right person ?
Bozidar Urosevic who was born on the 22 Nov 1903 in selevac.
Scroll down to the KUMSTVO (Godbrotherhood) section for explanation of that relationship and who was usually chosen to be kum either as a godparent at baptism or a witness at a wedding.
Hello,
My name and address is up to date and hasn’t changed. I’ve not found any records relating to identifying Tomo and his family beyond what I’ve provided already. My family wants to know what happened to the family that remained in the the homeland after the first world war. We know Tomo had a wife and, probably at least, one child when he was in his home area last, about 1920, as well as his parents and several siblings. We also know he returned and couldn’t find any family at some point. We just want to know what happened to his home area and his family.
A quick update. The email issue has been resolved completely. Email notifications in the forums also have been activated.
Hi,
Do you also have months and more precise dates? I don’t know if you live in the region or not?
All works stable.
Is the comment notify immediate or do we need to wait for it?
Depends on when you post. We have a cron running for every several hours. So in some cases it may seem immediate and sometimes some time passes by. The online website notifications are immediate however, so refreshing sometimes works faster if you have a ongoing discussion.
I see it, I just got one email. However all the text is unformatted?
Meaning you just get text without linebreaks?
Yes
Does this have to with something with Gmail?
Sergej – I thought I had included info in my earlier reply – sorry
Petar Ajdinovic – died February 21, 1928
Milka Ajdinovic – died February 25, 1928 – Maiden name is Zlokas from Gredjani
My Paternal Grandfather Trivun – Born November 12, 1884? in Topusko – emigrated to US in 1905
Great Uncle Mile – Born 1891? in Topusko – emigrated to US in 1906
Great Uncle Djuro(sp?) – Captain in Yugoslav Army posted to Belgrade in 1937 – Killed during April War in Sarajevo
Great Aunt Joka – Died 1936 on Vidovdan
I live in the U.S. in the state of Indiana – I do not speak the language, but am very interested in the Genealogy – most of the info above was either from death certificates or hand written letters and notes that I have discovered.
Thanks – Joe
Hi Joe,
Ok, I suggest you start reading through the website, especially the Research and Learning Center. You should first try contact the archives using the letter template: http://www.rodoslovlje.com/sgs/letter-archives
Državni arhiv u Karlovcu
Lj. Šestića 5
47 000 Karlovac
Also, Family Search holds a lot of documents from Croatia. So I don’t know if you tried that? I assume all data corresponds with Ellis Island?
I will wait for Yugaya to respond as she is the one with the best access to the lists. Did you send her a private message recently?
We had email notifications disabled on the website due to technical difficulties, so you should follow up with her.
Hello Karina,
Do you happen to know if he was military or not? If you do not want to post sensitive information on the public forum I suggest SGS membership so you can post in the members only forum.
Hi,
This is all very generic information. What years are we talking about?
Hi,
I assume this is related to the other post so I will leave the interaction in that post. Please read the FAQ!
Please read the FAQ. Can you provide more basic info please…
Emails are working for a week now. If anyone has any problems please let us know via the contact form or the forum post.
For Bosnia you should write both archives and churches. What did you do thus far?
Following up on this post. Did you get this answered in the other posts. If so I will ignore this 😉
Hi Walt,
Checking if you got answered on this in the other topics and PM’s? If not please let me know.
Checking if you got this answered inhttp://www.rodoslovlje.com/forum/general-forum/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
If not please let me know.
Is that the correct spelling of the surname? I need to know this because of the variations….
Hi Karina,
I checked the phonebook of Pancevo and couldn´t find anybody there with that name. Now Mihajlović is a common surname, but there were no Rade´s registered. Do you happen to know if that was his real firstname or nickname? Do you have an old address? I know people who live in Pancevo and could check it then.
Hello,
I’m still seeking answers to what happened to the family in Vođenica, the village where Tomo or Toma Dragić was born. The birth date we have for him is 8 November 1891. His father was Nikola and mother, Mary. Mary’s maiden name was either Sekulitch or Dukavac. Dukavac may have been Mary’s mother’s maiden name. Nikola’s father was, possibly, Peter Dragić.
Although I cannot provide a lot of documentation, as far as paper records, for the information of our family in Bosnia, I would still like assistance in finding out what happened to the family after 1920. We expect to learn that most family members, if not all, were sent to concentration camps during World War II.
Thank you for your time and attention.
Hi Joe,
Please check out the articles in the Research section. Jugoslava posted a lot of material there and she also has contacts in Croatia. The last civil wars destroyed a lot of material and we are still ascertaining what is left, so patience is a virtue especially in the Balkans when doing family research from abroad. Please keep me updated on your research and let me know if you find anything of interest in the Research sections.
Iz sadržaja : Sv. Sava Gornjokarlovački br. 6
Crkva Sv. Jovana Krstitelja u Starom Selu – Viliću
Drago, moje voljeno staro selo. Evo, sa velikim bolom u duši, tugom i pijetetom tvoj Đuro piše ti slovo oproštajno. Slovo oproštajno crki koje više nema, selu kojeg više nema.
Staro Selo, nekada davno zvano Vilić, smjestilo se u Gackoj dolini nedaleko grada Otočca. Okruženo sa zapada i sjevera šumovitim brdima Injim vrhom, Milišljakom i Rujevkom, te ogoljelim Zorišljakom, a sa juga i istoka rijekom Gackom i kamenitim Vrčebrdom obraslim drijenom i ljeskom. Bilo je to najljepše selo u Gackoj dolini. Kuće smejštene po zaseocima, podalje jedna od druge, oko kuća voćari, a dalje plodne ranice, livade i pašnjaci. Iznad sela gajevi i bjelogorične šume. Pitomo gnijezdo blizu grada, a izvan bučnog saobraćaja. Teško je reći kad je bilo ljepše: u proljeće kad se priroda budi, šume zazelene, procavtu drijenovi i voćari, ljeti kada zore žita i mirišu liade, u jesen kad šume i voćare ospe bezbroj boja ili zimi kada sve zabijeli u inju i snijegu.
Staro Selo osnovano je doseljavanjem Srba 1658/59 godine. U to doba Tursko carstvo bilo je na vrhuncu moći. Turci su ovojili veći dio Hrvatske. Granica je tekla od Đurđevca, preko Čazme do Save, južno od Kupe k Sjeničaku i Slunjskim brdima, zatim Koranom do Barilovića, južno od Plaškog, Jesenice i Vrhovina, te na jugozapad preko Velebita do mora. Gacku dolinu Turci nijesu osvojili, ali je bila stalno izložena upadima Turaka. Stanovništvo je izbjeglo i cio kraj opustjeo, kao i ostala hrvatska područja blizu granice. Gacka dolina je branjena iz tvrđava Drenov klanac, Otočac i Prozor, gdje su bile vojne posade. Zbog ove stalne turske opasnosti austrijski car Ferdinand uzima ove opustjle krajeve pod svoju vlast, te organizuje Vojnu krajinu, koja se postepeno širi duž cijele turske granice. Sa druge strane, turskim osvajanjem srpskih zmalja, počeo je veliki pokret naroda sa starih ognjišta prema zapadu. Austrijske vlasti naseljavaju Srbe, koji su bježali ispod turskog jarma, u Vojnu krajinu radi obrane od Turaka. Preci Staroseljana tako naseliše Staro Selo. Prema narodnom predanju Staro Selo osnovalo je trinaest porodica. Selo se kroz vijekove razvijlo. Godine 1830. ima 358 stanovnika, 1941. 70 domova i 408 stanovnika. Nakon Drugog svjetskog rata dolazi do sve veće migracije u gradove. Preko 250 radno sposobnih i školovanih napušta Staro Selo, tako da je u njemu 1991. godine ostalo samo 109 mještana. Drugi razlog ovome je i pad nataliteta, pa je u selu bilo sve više starih i sve manje djece.
Prezimena stroseljačkih porodica bila su: Aleksić, Bobić, Božičković, Vusan, Diklić, Dugandžija, Mandić, Milaković, Marijan, Potrebić, Ćurčić, Uzelac i Šujica. Krajem devetnaestog vijeka priženi se u Staro Selo Petar Orlić iz Glavaca u kuću Bobića, pa uze prezime Bobić-Orlić. Imao je dvoje djece Pericu i Perku. Peričin sin marko vrati djedovo prezime Orlić, te odatle to prezime u selu. Početkom dvadesetog vijeka priženi se u Staro Selo Jole Pavelić iz Glavaca, te je od tada postojala i kuća Pavelića u selu.
Postoje u selu i ostaci veoma stare crkve Svetog Duha na vrhu brda Zorišnjak. Još i sada vidi se vijugavi put koji je vodio stranom brda do crkve.
Takođe na padini Vrčebrda, kada se kreće putem pored kuće Stojana Milakovića prema kamenu zvanom “bovan” postojali su temelji neke zidane građevine i tu su se mogli naći i ostaci keramike. Kad sam bio dijete govorilo se da su to ostaci crkve. Međutim, budući je na Vrčedolu bilo japodskih mogila, veća je vjerojatnost da se radilo o nekom japodskom hramu i o keramici iz doba Japoda.
U selu se nalaze i ostaci gradine Vilić prekriveni zemljom. Rođeni Staroseljanin Arsen Diklić, poznata javna ličnost, pisac više knjiga i režiser više filmova, namjeravao je pokrenuti akciju istraživanja i otkopavanja temelja ove gradine. Osujetio je ovo rat 1991. godine.
Valja spomenuti još nešto iz narodnog predanja koje sam kao dijete čuo u selu prije Drugog svjetskog rata. Govorilo se, da je prije sadašnje crkve Sv. Jovana postojala jedna manja drvena crkva, koja je izgorjela i da je nakon toga selo neko vrijeme bilo bez crkve. Ta drvena crkva nije se nalazila na mjestu sadašnje, nego nešto jugozapadnije, pa su to mjesto zvali “crkvište”. Povezivati tu staru drvenu crkvu i požar u kom je izgorjela sa gradnjom crkve 1863. g. mislim da je pogrešno. Vjerojatno se radi o drvenoj crkvi koja je postojala u periodu od doseljenja 1858/59. pa do gradnje postojeće vrkve 1742.g. radi se o periodu od 83 godine i sasvim sigurno selo nije bilo toliko dugo bez bogomolje. Sa druge strane, u vrijeme mog djetinjstva, od gradnje crkve 1863. prošlo je samo 75 godina. Sinovi i unuci graditelja bili su još živi i sjećanja svježa. o tome, kako je izgledala crkva prije gradnje 1863. g. i kako je tada crkva građena slušao sam više puta od đeda Vaje Bobića rođenog 1861. g, a umrlog 1953. g. na osnovu tga i dajem podatke u nastavku.
Crkva Svetog Jovana
Crkva Svetog Jovana u Starom Selu, sagrađena je 1742. g. (Franz Bach, Otochaner Regiments Geschichte, Trst 1855.g, str. 315). Osim kamenog pročelja sa zvonikom na preslicu, izrađenog od plavog vratničkog kamena, kojim su uokvirena i ulazna vrata i dva polukružna prozora iznad vrata i ispod zvonika, od kamena su bili napravljeni samo temelji. Cijela crkvena lađa i oltar bili su napravljeni od hrastovih brvana, spolja i iznutra nabačeni malterom. Crkveni krov bio je pokriven šimlom. Ikonostas u crkvi bio je drven, a ikone na ikonostasu u cijelosti rad čuvene gomirske Baltićeve slikarske škole iz druge polovine osamnaestoga vijeka. Na zvoniku bila su dva zvona. Jedno od njih bilo je istorijsko zvono, koje je narodni vođa Mališa Mandić nabavio od serdara Stojana Jankovića. Kažu da je to zvono imalo poseban, umilan zvuk. Kad bi se nad selom nadvili olujni oblaci, zvonilo bi se tim zvonom i spriječilo padanje tuče. Sem ikona na ikonostasu u crkvi su čuvane četiri vrlo stare ikone, koje su prilikom doseljenja donesene iz stare postojbine. Čuvan je u crkvi i veći broj cjelivajućih ikona.
Sjeverno i itočno od crkve smješteno je seosko groblje. Sa južne strane crkve uz samu među crkvene porte nalazio se niz starih grobova prekrivenih kamenim pločama sa uklesanim natpisima. Dvije takve ploče nalazile su se nedaleko ulaza u crkvu, sa lijeve i desne strne.
Polovinom devetnaestog vijeka ova stara crkva bila je posve dotrajala. Godine 1863. srušen je drveni dio crkve i u cijelosti ozidana nova od kamena, napravljeno novo krovište i prekriveno limom. Crkva je iznutra popločana kamenim pločama. Napravljen je novi ikonostas, ali po mjeri starog, pa su ikone stavljene na svoja mjesta. U donjem redu bile su prijestone ikone, iznad carskih dveri tajna večera i Sveta Trojica, lijevo i desno ikone praznika i svetitelja, te na vrhu dvanaest apostola i Raspjatije.
U Prvom svjetskom ratu 1917. godine austrougarske su vlasti dale nalog da se skidaju zvona sa crkava za potrebe lijevanja topova. Skinuta su tada oba zvona sa crkve. Narod je još dugo spominjao i žalio za zvonom Mališe Mandića… Nova dva zvona nabavljena su tek 1935. godine.
Selo je u Drugom svjetskom ratu, u odnosu na druge krajeve u Lici, dobro prošlo. Nekolicinu uglednijih ljudi odvele su ustaše i ubile. Nešto je izginulo u borbama na raznim stranama. Manji je broj izbjegao sa četnicima. Međutim, ostalo je to živo selo!
Crkva je takođe ostala nedirnuta. U junu 1941. profesor Tkalčević iz Zagreba sa svojom ekipom skidao je i odnosio u Zagreb vrijednije ikone iz pravoslavnih crkava. Početkom juna skinuli su i odnijeli iz crkve Svetog Jovana prijestonu ikonu Presvete Bogorodice, Tajnu večeru, sedam ikona Apostola, nekoliko ikona praznika i veći broj cjelivajućih ikona. Poslije rata ove ikone nijesu vraćene, već ih preuzima Muzej srba u Hrvatskoj. Tokom rata jedan mitraljeski metak probio je manje zvono, pa ono nije više imalo pravi zvuk. Drugo je sve sačuvano.
Nakon Drugog svjetskog rata komunistički režim vodi žestoku borbu protiv Crkve. Osnivaju se seljačke radne zadruge. Forsira se odlazak iz sela i zapošljavanje u gradovima. Staro Selo kao prigradsko selo ovo je žestoko zahvatilo. Mnogi mlađi članovi Seljačke radne zadruge ili zaposleni u Otočcu postaju članovi partije. Malo ko je tad u crkvu dolazio. Zatro se i narodni zbor na Duovo. Čak je bilo ideja da se crkva sruši. U jednoj radnoj akciji popravka seoskog puta za nasipavanje puta zlonamjerno je srušen zid oko crkve i povađene istorijske kamene ploče sa starih grobova južno, u crkvenoj porti, ploče razbijane i time nasut put. Urađeno je ovo u Lici gdje kamena ima na pretek!
Crkva je sve više propadala, naročito čelo crkve, gdje su otpadali komadi maltera i kamena sa zida ispod zvonika. Zaprijetila je opasnost da se zvonik sruši. godine 1971. vjetar je srušio krov sa sjeverne strane i preko zime je nastala još veća šteta. Našlo se tad ipak hrabrih i pametnih ljuid u selu na čelu sa Nikolom Diklićem Mujinim i Arsom Diklićem. Oni su osnovali Odbor za popravak crkve kao jedinog kulturnoistorijskog spomenika u selu. Prikupili su priloge u selu, popravili krov, izveli još neke manje popravke i sa obadvije strane učvrstili zvonik zidanim pojačanjem. Time je, doduše, zvonik izgubio nešto od svoje ljepote, ali je spašen od rušenja.
Osamdesetih godina prošlog vijeka situacija u odnosu na Crkvu kod Srba u Gackoj dolini polako se mijenja na bolje. Aktivni sveštenik Miloš Spasojević obnavlja crkvu za crkvom. Omiljen i poštovan u Starom Selu pokreće i tamo akciju. U dogovoru sa mještanima osniva 1988. g. Građevinski odbor za obnovu crkve, sa ciljem da se crkva u potpunosti obnovi i urasi za proslavu njene dvjestapedesete godišnjice 1992. g. na čelu Odbora bio je protojerej Miloš Spasojević, sekretar dr. Boško Vukmirović, staroseljački zet, članovi Miloš Bobić Savin i Neđo Diklić Arsin, te potpisnik ovih redova. Bio sam zadužen za vođenje akcije za prikupljanje priloga izvan Gacke doline. Pripala mi je velika čast da napišem članak za “Pravoslavlje” sa kratkim istorijatom crkve i apelom za slanje priloga. Članak je objavljen u “Pravoslavlju” od 15. jaunara 1989. godine. Odaziv je bio priličan. Među prvima prilog je poslao Episkop žički G. Sefan, koji je pred Drugi svjetski rat bio đakon i kaiheta u Otočcu. Stizali su prilozi iz Zagreba, Ljubljane, Crne Gore, Sjedinjenih Država, Kanade, Engleske i Njemačke. Prilagali smo i mi odbornici, no najviše su dali i učinili Staroseljani u novcu i radu. Dobrovoljnim radom obavljen je golem posao čišćenja crkvenog tavana od ptičjeg izmeta kojise tu gomilao decenijama. Odvezeno je toga preko 20 traktorskih prikolica.
Radovi su tekli po planu i već za Duovo 1991. g. veći dio posla bio je obavljen: krov popravljen i bojadisan, urađena nova fasada, stavljeni novi prozori i ostakljeni, zaštićeni metalnim mrežama. Zvonik i drugi djelovi od kamena očišćeni i premazani sredstvom za zaštitu, skinuto i zaliveno zvono probijeno metkom u Drugom ratu. Iznutra u crkvi napravljen je novi plafon, novi malter na svim zidovima i zidovi obojeni. Ovaj uspjeh dao nam je poleta. Dogovarali smo se da nakon proslave 1992. g. nastavimo sa prikupljanjem priloga i crkvu prekrijemo bakrenim limom, oradimo i uredimo groblje.
Prije proslave pored nekih manjih, trebalo je da se uradi još jedan velik i delikatan posao: da se resturira postojeći drveni ikonostas koji je od starosti bio sav popucao, da se urade u crkvi postojeće ikone i da se pokuša iz muzeja vratiti na ikonostas ikone odnesene iz crkve 1941. g. posao oko restaurisanja ikonostasa i uređenja ikona obećala je obaviti moje kumče akademska slikarka i restauratorka Olga Nikolić, kćerka protojereja Jovana Nikolića iz Zagreba.
Međutim, već u ljeto 1991. g. u vazduhu se osjećala neka napetost, strujalo je neko zlo. Zle sile preuzimale su inicijativu, đavo je radosno i lako radio svoj posao. No, vjerujem, niko nije mogao da nasluti šta se sprema, koliko zlo navire. Ja do kraja nijesam vjerovao. Odlučio sam da u avgustu odem na odmor kući u Otočac, ali nazvao me je prota Miloš i naprosto mi zabranio da još čujem njegov glas: “Ne dolazi! Ne dolazi u obzir da dođeš! Dok ti ja ne kažem ne dolazi!” tada sam se prvi puta zamislio i nijesam otišao.
Sjetih se tada nakon toga razgovora jednog događaja iz maja 1991. g. Prota Miloš i ja došli smo da obiđemo radove na crkvi u Starom Selu. Nedaleko od crkve živjela je divna, pobožna starica Mara Diklić Milosavina, tada dobi 90 godina. Neizmjerno se Mara veselila obnovi crkve, dolazila, pratila sve što se radi. Kad je vidjela protu Miloša i mene došla je do crkve. Nešto prije toga otkopali smo i očistili jedinu preostalu staru nadgrobnu ploču lijevo od ulaza u crkvu. Radnici koji su bojadisali krov, nehotice su po ploči prolili malo crvene boje (miniuma). Ugleda Mara to, promjeni se u licu i poče se krstiti, te reče “Dijete, Đuro… Ovo je kao polivena krv…” i ode odmahujući glavom… dana 6. novembra iste godine nakon ulaska hrvatskih jedinica u Staro Selo, sklonila se kod Mare u kuću, Mika Bobić Miloševa, majka moga školskog druga i prijatelja Milana, tada dobi 83. g. Njih dvije su uniformisani zločinci zatvorili u kuću i kuću zapalili.
Kraj crkve i sela
Nakon diobe na srpska i hrvatska područja u ljetu 1991. g. Staro Selo, iako posve istureno prema Otočcu, našlo se u Krajini. Već početkom jeseni 1991. g. dolazi do povremenih oružanih okršaja, pa je stanovništvo iz sela počelo da bježi u sigurnija područja. Opšti napad na selo izveden je 3. novembra 1991. g. izjutra oko 7 sati. Nakon što su izvršile okruženje sela sa Injina vrha, draga barinih, Mlišnjaka i Vrčebrda započelo je žestoko granatiranje sela od strane jedinica hrvatske vojske. Najprije je pogođena crkva zapaljivim granatama, zatim je počeo napad oklopnim vozilima, te tokom tri dana cijelo selo spaljeno. Veći dio mještana uspio je pobjeći. Nekoliko mlađih muškaraca poginulo je pod oružjem braneći selo. Međutim, svirepo su pobijeni brojni civili. Pored već spomenutih, spaljenih Mare Diklić Milosavine i Mike Bobić Miloševe, ubijeni su goloruki i nemoćni Petar Diklić Mujin, star 72. g, Milka Žunić stara 79. godina, Jela Milaković Milkina stara 72 godine, Anka Uzelac Ilijina stara 66 godina, Nikola Ćurčić Ilijin star 72 godine, Milica Aleksić Ilijina stara 63 godine i Draga Bobić Ilijina stara 76 godina… Tako su umrli Staro Selo i crkva Svetog Jovana.
Moje selo
Uvodno rekoh: moje Staro Selo, pa da kažem zašto moje selo. Nijesam u njemu rođen, nijesam u njemu živio, ali od djetinjstva mi je bilo žao što moja kuća nije u selu, što se tu nijesam rodio. Namjeravao sam zamoliti Staroseljane da me u njihovu groblju sahrane.
Evo kako je to bilo. Izjutra na Duovo 1935. g. kuma Soka Peričina dođe po mene, uzme me za ruku i odvede preko polja Biškupljaka u Staro Selo i zatim starijem putem u crkvu Svetog Jovana na zbor. Dovodili su mene i prije kod kumova Perice i Soke, igrao sam se sa njihovim sinovima Milošem i Markom, mojim jarganima i mlađim Dušanom, ali moja ljubav prema selu rođena je tog dana. Djeca iz sela pohađala su osnovnu školu i gimnaziju u Otočcu. Put u grad vodio je pored moje kuće. S njima sam odlazio u školu, s njima se vraćao. Sa njima sam proveo djetinjstvo i prvu mladost. Za vrijeme studija često sam dolazio kući, na ferije i kad god bih mogao. Sa staroseljačkom omladinom išao sam na crkvene zborove i nedjeljne sastanke. Zvali su me Đuro Ilićev. Kad bih tako došao u selo starije žene i ljudi dočekivali bi me srdačno sa dragim riječima: “Evo nami našeg Đure!”
I eto… Vaš Đuro napisa ovo slovo našem dragom selu.
Na kraju, neka ovo bude i spomen mojoj generaciji Staroseljana i Staroseljanki, lijepim curama i kršnim momcima: Mileni Bikinoj, Milici Perinoj, Danici Mićinoj, Milici Jovanovoj, Milevi starješinovoj, Jovi Dušanovu, Milošu, Marku i Dušanu Peričinim, Milanu Vajinom Miloševom, Dragiši dragovom, Petru Jovanovu, Milošu savinu, Nikoli Mujinom, Simi Kovačevu, Radi Marjanu i ostalima, starim i mladim sa kojima provedoh najljepše dane djetinjstva i mladosti.
Trying to locate the Serbian Orthodox Church in the area, and find out if there are local cemeteries. Trying to locate information on the families mentioned above. Looking for birth, death, marriage and baptismal information. Any assistance is appreciated.
Thank you!
I have hit a roadblock researching my great grandparents, Ivan Arthur Zalac and Viktoria Dorosulick
Both of whom were Roman Catholic and born in Sremska Mitrovica. They immigrated to the USA and settled in Detroit , Michigan in about 1905.
I believe Ivan to have been born in 1873 and Viktoria in 1884 and they were married in Sremska Mitrovica.
Does anyone have any information or know where I may find information?
Thank you so mush for any leads. God bless. Debbie Graham
There are cemetaries, however I don’t know if they are on photo. Do you read/understand the language?
I am Silvia Riil and I was born in Bečej in the region of Vojvodina, former Yugoslavia, now Serbija.
Zdravo. Da li su tvoji rodom iz Krbavice?
Hello, I am looking for my great grandparents Johann and Katharina Strischek from Palanka Backa which is now located in Serbia. How would I go about finding out info about them?
Hello, our family is searching for the Buric/Bourich family of our great-grandmother Vidosava Buric, born about 1885 in Cetinje, Montenegro. She came to the United States in 1907 and was said to have married a Serbian man named Perunovich who had immigrated to Minnesota. The marriage did not last long before she fled to Arizona and the Yugoslav community of Globe, Arizona. We have no record of her parents’ names or other family members. Thank you!
Hi folks, I’m trying to trace my Yugoslavian ancestry, but don’t really know where to start….hoping to get some advice here. My grandfather Hans Klemm was born, I think in Sombor, in March 1897 and may have been of Jewish descent?? His parents were Jakob and Barbara (don’t have actual place of birth for parents). Jakob was employed as a railway tapper – not sure what that is? My grandfather was married to Frida/Frederika Schmidt (Zandegiacomo) who was born in 1900, in I think, Trieste/Padua area? Hans and Frida had two sons Reinhold and Alfred (my father). Reinhold was born on 24/12/24 and my father on 21/3/29,. At the time of Reinholds birth my grandparents were living at 4 Primorski Street, Novi-Sad – my father was also born in Novi-Sad. Hans and Frida divorced/separated when both boys were still young. Reinhold remained with his father, whilst Alfred stayed with his mother. Think they may have latterly moved to Belgrade as both boys attended seperate boarding schools here. I believe Hans was a either a furniture or timber merchant. At some point Hans and boys left Yugoslavia in mid 1940’s – unsure of reasons for leaving as I don’t really know any thing about countries history during this time. Hans lived in Salzburg before crossing border and settling in Frielassing, Germany , Reinhold also settled in Germany (Hamburg) after spending time in America and Ireland, whilst my father (Alfred) moved to Scotland, UK. Frida remained in Yugoslavia and may have settled in Pula. I would be so grateful if someone could offer me some advice on how to search records..
In the former town off Savino Selo (than called TORZSA) I have an interest to find out about the following persons:
Philip/Filip/Fulap Burman born approx 1864
his wife
Katarina/Katharna (maiden name Junker) born approx 1862
Their son
Fredrick/Friedrich Burman born approx 1889
his wife
Margaret/Margit (maiden name Gilbert) born approx 1891
Can you find their birth certificates or old address before they emigrated to America between 1907-1912. Are their any old relatives to the family left (Either Burman, Junker or Gilbert)?
Is it possible to find out how these people relate to each other familywise? Are they all relatives?
First name, Family name spelling, Emigration year, Age, Birth year
Fulop Burman 1905 16 1889
Frigyes Burmann 1906 48 1868
Fulop Burman 1906 17 1889
Friedrich Burman 1907 18 1891
Fulop Burman 1909 45 1864
Kasoly Burman 1909 17 1892
Frigyes Burman 1911 48 1863
Filip Burman 1911 24 1887
Katalin Burmann 1911 20 1891
Katarina Burmann 1912 50 1862
Katalin Burmann 1912 46 1866
Derotge Burmann 1912 18 1894
Miklos Burmann 1914 28 1886
Katalin Burman 1914 27 1887
Ilona Burmann 1914 16 1898
Katalin Burman 1914 3 1911
Erzsebet Burman 1914 11mths 1914
Hi! My ancesstors Solarewicz used to transport salt. They has been lived in Poland since XVIII century (Catholic Church doccuments). I want to say where they came from. It is said they came to Poland from another country, from the South direction. I found it: http://www.ogorje.net/prezime/solarevic/11501.html
But is serbian Solarevic the same as polish Solarevicz? May somebody help me? Thank you in advance.
Can anyone tell me about the MILAKOVIĆ clan?
Thank you!
Please contact me if you are still active on the site
Have you considered Glina, Croatia?
I suspect my grandmother was born in Glina, Croatia. She was a Serb, Eastern Orthodox, born in March 1911, named Draga or Dragica Karapandza. Does anyone have access to this kind of record who could tell me that this was her place of birth?
Hello, what clan did Lovric belong to? Thanks in advance!
-Erich
Hello there,
My name is Peter and I live in Austria. I’m going for years 2-3 times a year to Serbia to a family Mago near Backa Topola. The village is called Milesevo. There is also an older gentleman named Mihaly Mago. He is about 75 years old. He comes from the village of Brasilia (Bagremovo). That is between Milesevo and Backa Topola.
Tell me their knowledge of the Family with Mago. Maybe I could get you more detailed information.
Greetings from Austria
Peter
I am trying to find the birth certificate of my grandfather that born in Zemun Belgrade, during World War I, When it belongs to Empire Austro-Hungarian, his name was SIMON MONTAG FELDBAUER, son of LEOPOLD MONTAG AND EUGENE FELDBAUER.
Thank you.
Is there a way to get the details on the census listings mentioned in Okir1793’s post above for the families in Prokike in 1915?
” In year 1915. in Brinje area were 27 houses of Smiljanić clan – 24 in village of Prokike”
Nadji me na Facebook ilija gacesa
Svi rani spomeni imena Herak
(pokušaj skice)
Do sada smo imali (koliko sam upoznat) nekoliko slabijih pokušaja sveobuhvatnog i objedinjavajućeg prikaza spiska svih osoba u istoriji koje su nosile ime Herak. Takav, svakako najpoznatiji (u novije vreme često citiran), nalazi se u 1. tomu Kovijanićeve knjige ”Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim spomenicima (XIV – XVI vijek)”, Cetinje 1963., na 45/46. str., i delom se bazira i na istraživanjima prof. Branislava Đurđeva tj. na istraživanjima deftera. Međutim, još su Jevto Dedijer, Leontije Ninković i Jovan Erdeljanović imali, čini mi se, sličnih ideja ali sve se završavalo uzgrednošću. Kasniji autori su, progresijom saznanja, koristili širi horizont podataka ali mahom uokvirenim zadatošću teme svojih istraživanja.
Svako od ovih osoba jeste ili bi mogao biti rodonačelnik današnjih, izumrlih ili izmenjenih rodova–prezimena (H)Eraković i (H/J)Erak.
Uveren da nijedan spisak nikada neće biti potpun (a u nadi da ipak imaju neke granice), tako i ovaj ostavljam otvorenim. Kako budem otkrivao nove podatke tako ću iste stavljati u ovu jedinstvenu hronologiju koja bi bila svojevrsna enciklopedija (o) imenu Herak.
Herakle, Heraklidi, Hera, Eros, Erot, Erata, Elektra, Horko, Ares, Melkart, Tera, Gilgameš, Gerion, Hronos, Uran, Merkur, Grk (Γραικοί, Γραικός), Helen (Ελληνας)… [?] – mitološko-religijske ličnosti (oličenja) i nazivi, možda 12. vek p.n.e. i ranije, južni Balkan, Mediteran
Eriks [?] – sin boginje Afrodite i Buta (kralj Elimljana na Siciliji)
Eak [?] – sin Zevsa i Egine, Ahilov deda
Asarak [?] – prema nekim legendama praunuk Dardanov i pradeda Enejov (rodonačelnika Latina)
Herakont [?] – otac filosofa Heraklita, oko 540.god. p.n.e.
Kserks [?] – persijski car, 480.god. p.n.e.
Perkunas-Perun, Hors, Jaril(o) [?] – božanstva Starih Slovena, Balta i dr.
Eruik/Erak – slovenski teonim (?); http://sparotok.blog.bg/politika/2009/09/04/mityt-za-poslavianchvaneto-na-bylgarite.391514
Haeracura [?] – galska (keltska) boginja zemlje i supruga boga podzemlja, dolina Rajne
Hercuniates [?] – keltsko pleme, sever Balkana
Eravisci [?] – keltsko pleme, sever Balkana
Erik [?] – germansko lično ime
Herusci (jednina Herusk) [?] – starogermansko pleme, kraj stare ere
Heru (Eor, Er) [?] – božanstvo kod starih Bavaraca (potomaka Markomana) i Heruska
Hertha(m) [?] – starogermanska boginja zemlje
Erakura (”Aeracura”) [?] – božanstvo s početka naše ere, Balkan
Herak iz Pergama – antika?; http://mudrac.ffzg.hr/~Itatomir/skripte/skripte/klasicna_arheologija.doc
Erak (Irak, Herak) – «имя аланского переводчика в Фанагории в начале III в.» (А. М. Байрамкулов ”К истории аланской ономастики и топонимики”, Карачаево-Черкесское книжное издательство, 1995.)
Heraka [?] – žena Atile, vođe Huna (umro 453. god.): u vezi sa prabugarskim plemenom Dulo-Herka?; Проф. Тодор Балкански, завеждащ секция “Българска ономастика” в Института по български език към БАН
Geraka/Keraka [?] – bugarsko carsko ime (проф. Тодор Балкански) http://forum.tisitova.com/viewtopic.php?f=17&t=20
Эллак [?] – alansko ime, 5. vek naše ere
(H)ernak [?] – alansko ime u Severnom Pricrnomorju, 6. vek
Iraklije (Heraclius, Hράκλειος) [?] – 7. vek, Vizantija
Hurogus [?] – (srodno imenu turskog (hunskog) plemena Urug (u značenju ”sledbenik, potomak, soj, pâs”) sa zapadnih obala Kaspijskog jezera?), ktitor crkve sv. Stevana u Vranješevićima (Grbalj), početak 9. veka; R. Rotković ”Odakle su došli preci Crnogoraca”, Podgorica 2000., 269.str.
Urek-Durguleli [?] – alanski car, 11. vek
Jurek Junaković [?] – glavar katuna koji se izdvojio iz katuna Banjana, 1387.; Д. Ковачевић ”Средњовековни катун по дубровачким изворима”, Сарајево 1963.
Herak Misalić – Počivala (Banjani), možda oko Kosovske bitke; Leontije Ninković
Herko Matijević [?] – plemić u Vrbaškoj župi (severozapadna Bosna), 1392.
Herak Milošević – iz katuna Maleševaca, 1397. (Малешевци (род)–Википедија: http://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D0%B5%D1%88%D0%B5%D0%B2%D1%86%D0%B8_(%D1%80%D0%BE%D0%B4), 19. decembar 1402., 5. avgust 1406., 1433.; možda iz Drobnjaka (http://www.milosevici.info/images/Milosevic_Book_Immages/Prvi_Dio/PRVI_DIO.htm; kao i Kovijanić: 2. tom ”Pomeni crnogorskih plemena…”: 170.str.: Ćorović, ali i Luburić ”Drobnjaci”: 87.str.)
Herak Đurđev Bogutović – Drobnjak-Kotor, 1. mart 1399. Ковијанић
Tadija i Nikola Heraković – Neretva (”Nerenta”), verovatno Gabela, 1401.; http://www.vid.hr/vid/Prezimena%20sela%20Vid%20u%20Neretvanskoj%20krajini-Domagoj%20Vidovic.pdf: Sivrić Marijan/Anđelić Tomislav ”Srednjovjekovna humska župa”, 1999., 95.str.
Herak sa Luštice – magistar i berberin-vidar, 1425. u Dubrovniku, 1460. u Zeti kod Stevana Crnojevića Ковијанић
Herak Dražinović – glavar katuna koji se izdvojio iz katuna Banjana, 1428.; Д. Ковачевић ”Средњовековни катун по дубровачким изворима”, Симпозијум о средњовјековном катуну из 1961., Сарајево 1963.
Baljko Heraković – (možda sin Heraka Miloševića) Skrobotno kod Moska (Trebinje – Bileća, Maleševci), 1435. i 1436.
Herak Heraković – (verovatno sin Heraka Đurđevića Bogutovića) Drobnjak-Kotor, 26. april 1441., kasnije verovatno Njeguši Ковијанић
Herak (”hyrak”) – u selu Naboj (danas Naboje, Pešter), nahija Trgovište, oblast Brankovića, 1455. (popis završen početkom jula 1455.)
Herak (”xrak”) – u selu Gornja Kostomlat(n)ica (verovatno jugoistočno od Lebana), nahija Vučitrn, oblast Brankovića, 1455.
Herak sin Vladice – vilajet Nikšić, defter Skopskog krajišta 1455. (Filipović/Kulišić)
Herak sin Vladislava Dobriekovića – vlasi Mirilovići (Hercegovina), oktobar 1465. da prepišem kod Nikašinovića da nisu Vlasi
Šik sin Heraka – starešina (”primićur”) Gojne Gore, severoistočno od Užica, 1476.
Herak Bubin ili Herak Nikov (Nikolin) Bubin (?) – rodonačelnik Erakovića-Bubića/Martinića (Bjelopavlići, ranije možda Hoti); doba Ivana Crnojevića
Herak Nikolin Brajov (?) – rodonačelnik Erakovića/Saveljića-Brajovića (Bjelopavlići); možda dva pasa nakon Ivana Crnojevića
“Poimenični popis sandžaka vilajeta Hercegovina”, Sarajevo 1985., uredio A.S. Aličić; popis nastajao od 1475. do 1477. godine:
Herak – М. Пешикан ”Зетско-хумско-рашка имена на почетку турскога доба”: 187.стр.: ”Имена из Пипера и Подгорице 1485. и из Бјелопавлића и Роваца 1477. године”
Herak sin Guča – oženjen, džemat kneza Jaroslava sina Kute, nahija Krička, (26.str. knjige)
Herak sin Dubravca – oženjen (možda mu je brat Stanko sin Dubravca), džemat kneza Jaroslava sina Kute, nahija Krička, (26.str. knj.)
Herak sin Rajka – ož. (možda mu je brat Stepan sin Rajka), džemat kneza Nikole sina Krička, nahija Krička, (27.str. knj.)
Radosav sin Heraka – ož., kneza Nikole sina Krička, nahija Krička, (27.str. knj.)
Goro sin Heraka – ož., džemat Dobraja sina Buhare, nahija Mataruga, (30.str. knj.)
Herak sin Nikole – ož. (možda mu je brat Vučerin sin Nikole), džemat Ilijaša sina Bratoja, nahija Mataruga, (30.str. knj.)
Herak sin Radilje – ož., džemat Pribisava sina Vladisava, nahija Kukanja (pripada Polimlju), zimuje u mestima Crkvica (danas selo jugozapadno od Kolašina) i Mijokovina a letuje u mestu Varine (danas u opštini Pljevlja), (34.str. knj.)
Herak sin Đuraša – neoženjen (verovatno mu je otac Đuraš sin Pribisala (B. Đurđev: Đuraš sin Budisava ?)), džemat Radosava sina Stepana-vojvode, nahija Gornja Morača, zimuju u mestima Milošina (verovatno danas Miloševine, severoistočno od Starča), Jelica, po Aličiću: Bresto a po Đurđevu: Pristo? (po Aličiću možda današnje selo Bresin, opština Nikšić), Lokva a po Đurđevu: Bukva (po Đurđevu možda danas Velika Bukva), Visoka, Trnovica a po Đurđevu: Mrtvice (po Aličiću možda danas selo u opštini Kolašin), Starica (danas selo Starče, Kolašin), Puž (po Đurđevu: možda današnja Požnja), Raško (danas u opštini Kolašin), Bistrica (možda Bistrica Moračka, Kolašin) i Opaljenica po Đurđevu: Opalica ili Ubalica (po Đurđevu: možda današnji Ublac u Bojićima), a letuju u mestima Javorje (po Đurđevu planina iznad Gornje Morače), Kostendol a po Đurđevu Kostin Dol (po Aličiću možda danas zaselak Kasin Do,
Kolašin; po Đurđevu: danas Kostin Do od Javorja u pravcu Boana u Uskocima), Starčeva Kovačevica (možda selo Starča u Kolašina; po Đurđevu: danas Starčev Kovačevac više Starča), Vučevo (Aličić misli da to nije istoimeni zaselak današnjeg sela Plijesi u opštini Pljevlja; po Đurđevu: možda danas Vučje) i Steprača a po Đurđevu: Rzača (Rzača danas postoji), (36.str. knj.)
Ivaniš sin Heraka(? nečitko) [?] – u džematu vojvode Radosava sina Stjepanova (nahija Gornja Morača); ovaj podatak je sa 69.str. knjige “Постанак и развитак брдских, црногорских и херцеговачких племена” (Б. Ђурђев), dok po A.S. Aličiću (na 36.str.) u džematu Radosava sina Stepana (Gornja Morača) nema imena Herak i piše “Ivaniš sin Karana”
Orso sin Heraka – ož., džemat Gojana sina Mrčka, nahija Mileševa (pripada Polimlju, drugi naziv Ostrovica i Poplatje), zimuju i letuju sa džematom Vuka sina Grubača: zimuju u mestu Bistrica (možda u opštini Mojkovac) i letuju u mestu Jelenak, (42.str. knj.)
Herak sin Bogula – ož., džemat Vukosava sina Vladka, nahija Mileševa, zimuju i letuju sa džematom Vuka sina Grubača, (43.str. knj.)
Milo sin Heraka – neoženjen, verovatno sin gorepomenutog, džemat Vukosava sina Vladka, nahija Mileševa, (43.str. knj.)
Herak sin Radka – neož., džemat Dobriča sina Radosava, prvo piše da su deo sela Vrbovo (danas kod Prijepolja) a potom da su deo sela Zvizd, nahija Mileševa, (50.str. knj.)
“džemat Vuka, Vranjuša sina” [?] – (možda je Vuk sin Heraka Vraneša ? – hijerakul), nahija Ljuboviđa (Polimlje), “baština Ludmir? U selu Grebešnik [postoji nedaleko od Pljevlja a ima i kod Prijepolja] u okolini Kuknja i baštine Biko u selu Grabovo su baštine pomenutog Vukića. Posjeduje ih prema Vlaškom zakonu. Osim toga on ima jedan vinograd i tri njive u selu Gorica [danas selo kod Trebinja] u okolici Trebinja i daje desetinu prema zakonu.” (50.str. knj.)
Đurađ sin kneza Heraka – glavar džemata, nahija Ljuboviđa, zimuju u Ljubovići a letuju u mestima Jelenjak, Vrato, Potrk (možda danas u opštini Bijelo Polje), Krnja Jela (danas zaselak u selu Bare, opština Nikšić), Kričani (danas zaselak Kričanje u selu Kos, Kolašin), Konj, Stup (danas zaselak u selu Veliko Kriče, Pljevlja), Igrač, Boranj (možda zaseok Buronje u selu Pčinja, Kolašin), Kamena Voda, Žar (možda selo Žari u Mojkovcu), Barica (danas kod Bijelog Polja), Žjebato, Stoga, Ponikvica (možda u opštini Nikšić), Jeleška i Duga (danas selo u opštini Nikšić) (52.str. knj.)
Herak sin Dobrosala – ož., džemat Đurađa sina kneza Heraka, nahija Ljuboviđa, (52.str. knj.)
Herak sin Vitomira – neož. (verovatno sin Vitomira sina Mioke), džemat Đurađa sina kneza Heraka, nahija Ljuboviđa, (53.str. knj.)
knez Herak – glavar džemata, nahija Ljuboviđa, zimuju u Ljubovići i letuju u Jelenku, (53.str. knj.); Herak Vranješ (ponegde ”Vraneš”) – knez župe/nahije Ljuboviđa (ponegde ”nahija Ljubović”), Polimlje, kasnije (1478/79. ?) upravitelj Trebinja i Popova Polja; ”Istorijski zapisi”, XVII, 1960.; 1465., 1468/69. (u nahiji Mileševa), 1477.; možda po njemu Herakova kula u zaseoku (H)erakovići (Brodarevo)?
Herak (?) – dijak, jedan od ljudi koji su na čelu Isabegovog vojnog ureda (reč je o Heraku Vranješu?), Ćiro Truhelka ”Studije o podrijetlu”; u njegovom posedu su sela Vijonica i Gradac, dio nahije Mostar (Kopruhisar), Hercegovački sandžak 1477. (reč je o Heraku Vranješu ili Heraku Vladislaviću?) = Ljudi ::: Etnoenigme ::: Bunjevci > http://imoart.hr/portal/ljudi/etnoenigme/bunjevci-i-sokci/371-bunjevci.html
Herak sin Novaka – ož. (verovatno mu je brat Dobrica sin Novaka), džemat kneza Heraka, nahija Ljuboviđa, (54.str. knj.)
Herak [?] – (izgleda brat Radiča sina Radonje) u džematu Nikole sina Đurenova/Gorenova (nahija Komarnica u Vojnicima – Drobnjaci), zimuje u Komarnici a letuje u Jezerima; ovaj podatak je sa 140.str. ”Постанак и развитак брдских,…” (Б. Ђурђев) dok je po A.S. Aličiću glavar džemata “Nikola sin Đurana” i ne postoji ime Herak već (na 56.str.) piše: «Radič sin Radonje, / Barak brat pomenutog, zajedno sa svojim bratom na njihovim baštinama.»
Radivoj sin kneza Heraka – glavar džemata, nahija Komarnica (drže je vojnuci), zimuje u Komarnici a letuje u Jezerima (61.str. knj.)
“džemat Heraka sina Kovača i Velimira” – (možda su mu braća Vukašin sin Kovača, Radivoj sin Kovača i Radko sin Kovača), nahija Komarnica, ima zapuštenu (kod Đurđeva: napuštenu) mezru Orah (danas selo u opštini Nikšić) u Onogoštu, zimuje u Komarnici a letuje u mestu Jezera (63.str. knj.); (73. i 145. str. u “Постанак и развитак брдских,…” Б. Ђурђев; na 178.str. “Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim…”, 2.tom: «U turskom tefteru iz 1477. godine uveden je katun vojvode Heraka Kovačeva u nahiji Komarnici, zavičaju Cerovića [f. 20 – Đurđev “Novi podaci o…”, Istorijski zapisi, XVII-1 (1960), 9]. Ovaj Kovač biće isti rod s pomenutim Kovačevićima.». Međutim, na 177.str. Kovijanić navodi da se braća Gradislav, Ivan i Vukašin već 1.III 1399. prezivaju Kovačević)
Bogavac, Radman i Dobroško (po Đurđevu: Dobruško) sinovi Heraka – džemat Vukašina sina Radivoja, nahija Komarnica, zimuju u mestima Bukovica (danas područje Bukovice, Pljevlja), Poljana i Komarnica a letuju u mestima Podgrižje, Bratije a po Đurđevu “Brakije” i Selac (danas selo u opštini Pljevlja), (64.str. knj.)
Radosav sin Heraka [?] – glavar džemata, nahija Komarnica, (65.str. knj.); B. Đurđev (147.str.) čita “džemat Radosava sina Berakova”
Stepan sin Heraka – džemat Radosava sina Heraka (gornja primedba za glavarstvo džemata), nahija Komarnica, (65.str. knj.)
Vuksan sin Heraka – džemat vojvode Radosava, deo nahije Zeta (“zove se također Belopavlići”), (68.str. knj.)
Herak sin Vukmila – “džemat sina Nikole, sina Pavla” (po B. Đurđevu “džemat sina Nikolina potomka Pavlova”), deo nahije Zete (“zove se također Belopavlići”), (68.str. knj.)
Herak sin Radka – glavar džemata, “dio sela Kulići [možda zaselak Kulića Polje u selu Gornje Lipovo, opština Kolašin], treći dio u ruci Heraka sina spomenutog Radka”, nahija Piva drugi naziv Banja, zimuje u mestu Tupe (možda Tupan u Nikšiću) a letuje u mestu Trebeša (ili Treša?), (70-71. str. knj.)
Ilija sin Heraka – glavar džemata, “dio sela Sokolac, polovina, pusto selo Leskovica”, nahija Piva (Banja), zimuje u mestu Velimlje a letuje u mestu Ragatun, (71.str.knj.); verovatno je reč o Iliji Herakoviću iz Banjana koji se pominje oktobra 1473. u Dubrovniku (Марица Маловић-Ђукић ”Прилог настанку нахије Пива” у ”Историјски часопис” књ. LIII, 2006.)
Herak sin Đurađa – džemat Ilije sina Heraka, nahija Piva (Banja), (71.str. knj.)
Vukosav sin Heraka – (verovatno mu je brat Stepan sin Heraka), džemat Vukše sina Radiča, “dio sela Rudno polje (Rudna polja?) treći dio, dio sela Dulići treći dio”, nahija Piva (Banja), zimuje u mestu Skuz? a letuje u mestu Lukavica, (72.str. knj.)
Herak sin Kovača – džemat Vukše sina Radiča, nahija Piva (Banja), zimuje u mestu Skuz? a letuje u mestu Lukavica, (72.str. knj.)
Radisav sin Heraka – džemat Vukića sina Grbača, nahija Piva (Banja), zimuje u mestu Stapna a letuje u mestu Kovači (danas selo u opštini Plužine), (76.str. knj.)
Herak sin Mijuša – džemat kneza Vukića sina Bratila, nahija Piva (Banja), zimuje u mestu Vrbica (danas sela i kod Nikšića i kod Pljevalja) a letuje u mestima Orah, Sisač i Smreča, (79.str. knj.)
Vukač sin Heraka – džemat Radiča sina Dubravca, nahija Rudine, (99.str. knj.)
Radosav sina Oroka [?] – džemat Đurađa sina Radovana, nahija Rudine, zimuje u mestu Karajica a letuje u mestu Žanovica (verovatno današnje selo Žanjevica, opština Gacko), (100.str. knj.)
Herak sin Radivoja – (verovatno mu je brat Stepan sin Radivoja), džemat Radiča sina Radašina, nahija Rudine, zimuje u mestu Baba (možda zaseok sela Divin, opština Trebinje), (103.str. knj.)
Herak Prkovac – glavar džemata, nahija Rudine, “stanuju u mjestu zvanom Zgura [danas selo u opštini Gacko] a čuvaju mjesta između Čemerna i Sutjeske. […] Stanuju u mjestu zvanom Zgura i mjestu zvanom Damovina?”, (108.str. knj.); Н. Мандић Студо ”Земља звана Гацко”, II, 22.стр.: Недим Филиповић ”Власи и успостава тимарског…”: 168.стр.: «катун Херака Перкоча»
Vladić sin Heraka – (verovatno mu je brat Milan sin Heraka), džemat Vukića sina Stanoja, nahija Rudine, zimuju u mestu Krstac (verovatno današnje selo Krstače, opština Bileća), (111.str. knj.)
Vukša sin Heraka – džemat Radovana sina Vukosala, nahija Rudine, zimuje u mestu Bahori (današnje selo u opštini Gacko; pisar upisao kao “Bagozi”) a letuje u mestu Linajska(? nečitko), (112.str. knj.)
Herak sin Obrada – džemat Radana sina Novaka, nahija Rudine, zimuje u mestima Maline i Skrobodna (danas Skrobotno) a letuje u mestu Koročica, (113.str. knj.)
Đurica sin Orkojice(? nečitko) [?] – džemat Radana sina Novaka, nahija Rudine, (113.str. knj.)
Vukač sin Heraka – džemat vojvode Stepana sina Stračina, pripada Popovu, nahija Rudine, zimuje u mestu Greblje (verovatno današnje Groblje, opština Ljubinje), Ljubinje (možda se radi o današnjem istoimenom području), Lug (verovatno današnje selo Lug, Trebinje) i Zagorje (verovatno selo Zagora, Trebinje) a letuje u mestu Ravne (možda selo Ravni, Trebinje), (115.str. knj.)
Tvrdko sin Heraka – džemat Stepana sina Vukice, nahija Rudine, zimuje u mestima Ljubomir Bratulić (danas područje Ljubomir), Trnavac (možda selo Trnovica, Bileća) a letuje u mestu Ravno, (117.str. knj.)
Herak sin Radivoja – (verovatno su mu braća Dragić i Stepko), džemat Stepana sina Vukice, nahija Rudine, zimuje u mestima Ljubomir Bratulić, Trnavac a letuje u mestu Ravno, (117.str. knj.)
Stepan sin Heraka – džemat Radiča sina Vukice, nahija Rudine, zimuje u mestima Pahanik i Panik (danas selo u opštini Bileća) a letuje u mestu Javorak (verovatno planina u području Pive), (118.str. knj.)cafemontenegro i montenegro.77forum (http://montenegro.77forum.com/t229-potrebno-je-bilo-odabrati-od-toliko-heraka-heraka-djurdjeva-bogutovica-u-potrazi-za-pretkom-petrovica-njegosa-i-njihovoj-verziji-da-su-u-srodstvu-sa-nekima)
Malko sin Heraka – džemat Radiča sina Vukice, nahija Rudine, zimuje u mestima Pahanik i Panik a letuje u mestu Javorak, (118.str. knj.)cafemontenegro i montenegro.77forum(http://montenegro.77forum.com/t229-potrebno-je-bilo-odabrati-od-toliko-heraka-heraka-djurdjeva-bogutovica-u-potrazi-za-pretkom-petrovica-njegosa-i-njihovoj-verziji-da-su-u-srodstvu-sa-nekima)
Herak sin Radoja – ož., džemat Bogdana sina Crne, nahija Rudine, “Dvije trećine sela Šejinovići je zimovište. Dvije trećine sela Bahori je zimovište. Selo Živanj [danas naselje Živanj na obroncima planine Crvanj] je ljetište”, (119.str. knj.)
Herak sin Vladka – neož. (možda mu je brat ož. Stepan sin Vladka), džemat Vukosava sina Katila, nahija Blagaj, zimuje u mestu Zablatna a letuje u mestu Crmna (danas planina Crvanj, severoistočno od Nevesinja), (128.str. knj.)
Herak sin Radonje – glavar džemata, nahija Blagaj, zimuje i letuje u mestima Bitunja (danas selo u opštini Stolac) i Treskavica (danas planina jugoistočno od Sarajeva), (133.str. knj.); glavar džemata u Dubravskoj nahiji, zimuje u Bitunji, Hercegovački s. 1477.??; http://bosnjaci.net/print.php?pid=16555: Ibrahim Kajan ”Počitelj (svila i krv)” iz knjige ”Tragom bosanskih kraljeva”
Herak sin Radilje – ož., džemat Vlađa sina Belića (sada u posedu njegovog sina Vukosava), nahija Blagaj, zimuje u mestu Bijoska a letuje u mestu Treskavica, (136.str. knj.)
Herak sin Vladisala – knez i glavar džemata, nahija Blagaj, zimuje u mestu Hrasno (verovatno današnje selo u opštini Stolac) a letuje u mestu Kladovlje Polje, (138.str. knj.); Herak Vladislavić (ponegde i Vladisalić?) – knez Donjih Vlaha (Hercegovina), 1483.
Herak sin Radiča – (možda su mu braća Vlađ sin Radiča i Vladisav sin Radiča), džemat Dragića sina Dobruna, nahija Blagaj, zimuje u mestima Proseklje, Nikla i Dren a letuje u mestima Medveđe (verovatno se radi o nekim lokalitetima na obroncima Crvanja) i Morine, (141.str. knj.)
Herak sin Boguna – ož. (možda mu je brat neož. Vukašin sin Bogute), džemat Stepana sina Taraca?, nahija Blagaj, zimuje u mestu Nušenj? a letuje u mestu Klan – polje?, (144.str. knj.)
Herak sin Mirosava – ož., džemat Radoja sina Radosava, zimuje u mestu Podplat a letuje u mestu Gornjo, (152.str. knj.)
Boguta sin Heraka – dio džemata Vuka sina Hlapca, pripada Gračanici, (154.str. knj.)
Herak sin Radivoja – dio sela Kučani (verovatno selo u opštini Nikšić), (161.str. knj.)
Herak sin Selaka – selo Grevo (danas selo u opštini Pljevlja), nahija Kukanj (Sami Pazar Pileva [danas varoš u Crnoj Gori] (Pljevlja), drugi naziv Tašludža, Has Sandžakbega), (167.str. knj.)
Radivoj sin Heraka – mahala Vlahoja sina Radiča, nahija Goražde, (193.str. knj.)
Radojko sin Beraca [?] – selo Mazača? (danas selo Mazače, opština Foča), timar ceribaše Sinana, nahija Sokol, (214.str. knj.)
My father was born in the former Yugoslavia in 1941. He arrived in Australia in 1953. The place of his birth listed on his Certificate of Registration issued by the Department of Immigration is Gor Duborica. I have not been able to find any further listings for this place name. I understand that different spellings and changes over time may impact on my search. I am very eager to clarify this. Can you please help?
My family name is Shoukletovich. My father was born in Prizren, Serbia.
Since he left Austria-Hungary in 1915, we do not know anything about his family before that time.
We lived in New York city where he became the first Dean of the first Serbian Cathedral in America.in 1943.
I want to find out more about our family who live in Serbia.
I just joined this group so I’m not even sure if I can use this space to find information.
I have information about my family after they came to America but earlier information when they lived in Europe would be very helpful to pass on for my kin.
Zdravo , do you know Any recearchers in zrenjanin?
Can any staff comment on whether additional census information is available? Either more details on existing or perhaps additional addresses for the various years listed for both Smiljanic and Vrzic?
Ja zivim u Australiji od 1968 moj otac Gojko Jurisic je rodjen u Crnoj Bari, Macva. Hi father’s name was Dragojlo Jurisic and that is as far as I can go. I believe that the patron saint of my father’s family was i think St George (from the sound of the name only which I was told is Djurdjev Dan). I would like to find out some more information about my ancestors.
There is also a story about Jurisic being a derivative of Sturm and that a certain German military figure came to live in Serbia and changed his name to Jurisic. I don’t know if this is true but would appreciate if it anyone has any information.
Thank you
no comment
Voijin Apostolovic
New York Passenger Arrival Lists (Ellis Island)
Given Name Voijin
Surname Apostolovic
Last Place of Residence Tetovo, Yugoslavia
Event Date 19 Apr 1924
Age 33y
Nationality Yugoslav
Departure Port Cherbourg, France
Arrival Port New York
Gender Male
Marital Status S
Ship Name Berengaria
APOSTOLOV MITKO ShAR PLANINA 2 (1224) 044 456822 all this in tetovo macedonia
yours grandma have 2 brothers Milan(born cca 1919 y) and Jovo(born cca 1903y) Karapandza, mother is Slava Karapandza, uncle is Davoric Nikola from croatia
I also have relatives from Bosanska Krupa and am having a really hard time getting any information. Have you had any luck finding out anything for your relatives?
I also have relatives from Bosanska Krupa and am having a really hard time getting any information. Have you had any luck finding out anything for your relatives?
I’ve had difficulty in gathering information on the Prijic family in that area. That’s why I’ve joined this site in hopes some of the local researchers can help me out.
Information Needed on last name – Jevđenijević
If anybody has any information in regards to this last name or where I might find it that would be greatly appreciated. It is my partner’s last name and I would love to find anything on it.
Thanks.
My Grandfather’s surname is Karas. His father came to america at the beginning of the 20th century to the Pittsburgh, Pennsylvania, U.S.A. area.
I know my Great Grandfather’s name was Yanko (John) Karas: Born: Sept 1, 1892
and his wife was Milka Semich: Born: April 15, 1893 in Perjasica, Yugoslavia.
This is the only information I have on them.
Please create a new topic, this post is about Serbian Clans.
Please create a new topic about this and read the FAQ
Pozdravljam SGS i zahvaljujem se na članstvu.Molim ako neko od porodica Kočić ima već rodoslovno stablo da me kontaktira kako bi našli zajedničke pretke mog supruga.Svima želim puno uspeha u istraživanjima.Sa poštovanjem,Marta..
Milan Svilar was born in Belgrade 28 Sep 1892.
Can you tell us what you have tried thus far? Please read the FAQ.
Yep, here we are. Its been a couple of hectic months. What is the problem?
Hello Erich,
Thank you for posting your feedback. I will relay this message to Jugoslava 🙂
Well, since there is a mandatory draft for 18+ male youth most families have something with the military. Which sources did you use thus far to track the family tree?
OK, couple of questions. Citizenship? Why? That isn’t easy.
As far for Novi Sad, that is in Vojvodina, Serbia currently.Their archives should have all the info you need.
Which browser do you use, the popup shows data here. Just to make sure.
Now with regard to the archives, they are open for citizens and not foreigners. So most likely you need to find someone who can check them out for you. You can also try the national phonebook for those places to see if anyone with the same surname still lives there. You should use the correct spelling if you: Perkučin
You can also try asking the local priests if they know something about your family. They usually are willing to help and you might even run into family. There are a lot of small places in Vojvodina these days that are being abandoned as most of the youth lives in the cities.
Do you have any info directly from Ellis Island that you can upload into this post?
I would like to see that document referred to by Ancestry.com as they renowned for making mistakes with regard to the Balkan region (others as well). Lazo btw is an Hungarian name. You can check the municipality site at: http://www.noviknezevac.rs/
I know that you can have a good chance to find info at the local churches. Did you try any of this?
I would like to know the origin of the name ‘Borkovic’. My father is Dusan Borkovic from Han Pijesak, Bosna. my grandfather was named Milos Borkovic born in Crna Rijeka and my great grandfather was named Jaksa Borkovic. What clan would they have belonged to and any further information regarding ‘Borkovic’ would be appreciated.
Hello John,
Its a name that is from the region. The Vojvodina region is a mixture of people of different ethnicities so its hard to say without the information you provided. You will need someone who can translate for you or you can use the form in the download section and try to write people. Did you search the online phonebook to see if you can find people with the same surname?
Hello Daniella,
Are you in Serbia? If so I have some tips for you.
Please read through the articles that we have in the learning section. In there you will also find links to databases and other information that you can use. The database for professions is one of them.
In the place where he was born is most likely a church and a priest. I would start there. After that you could make an inquiry at the municipality. Phonebook, it is online and you can see if you can find some relatives.
We really dont understand your question. Please clarify.
Sergej>>>Poštovani, Prezime Masleša je iz Crna Gore, mesto Podgoricač u Kotoru i kao Masliša. То нисам знао,мораžу то мало да погледам alex>>>Mislim da ima Maslesa (i) u Hercegovini, okolica Trebinja. То знам јер ја сам један од потомака Маслеша из Туšа,али знам да су те Маслеше дошле из Црне Горе али не знам када и како?
Могу дa кaжem јeдино зa знaчeњe прeзиmeнa: очиглeдно јe дa јe прeзиme из групe оних којa Су добијeнa прema mјeсту поријeклa зaчeтникa лозe. Први ноСсилaц прeзиmeнa јe нaјвјeровaтнијe досeлио из mјeстa којe сe зовe Орeшaц. ПоСтојe нaјmaњe двa тaквa mјeстa, јeдно у Хрвaтској, нa сјeвeру, близу грaницe сa Мађарском, a друго у Србији, нa истоку, близу грaницe сa Бугaрскоm. Постојe ли у породици Орeшaнинa породичнa сјeћaњa нa поријeкло/mигрaцију? У mоm крaју, прeзиmeнa из истe групe: Дувњaк (из Дувнa), Ливњaк (из Ливнa), Дубрaвaц (из Дубрaвe), Чaушaнин (из Чaушa), Јeлaшaнин (из Јeлaхa)…
Нa стрaницaмa http://www.skrebic.rs.ba сam нeдaвно постaвио и грaфички родослов. Можe дa изглeдa зaнимљиво зa нeкогa ко одржaвa сличнe стрaницe зa своју породицу. Користио сam прогрaм Legacy сa http://www.legacyfamilytree.com
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/codenumbers-inand-gedcom-files
Prezivam se Stojic.
Iz okoline Lazarevca sam.
Slavim istu slavu.
Po mojim saznanjima vecina ljudi koji slave ovu slavu su poreklom iz
Bosne i hercegovine.
Pokusavam da lociram mesto ili kraj odakle je potekla ova slava.
Odakle Vi poticete.
Pozdrav MILAN !
Ови Јелићи су из Врућице код Теслића. Негдје у осамнаестом вијеку у Храст-поток код данашњег Теслића се доселила та баба Јела са синовима. По тој Јели су добили презиме Јелић. Иначе, постоје неке назнаке и мутна породична сјећања да су Јелићи у сродству са Кузмановићима из данашњег села Кузмани код Теслића. Кузмановићи такође славе Светог Лазара (Лазареву Суботу). Опет, и ти Кузмановићи су старосједиоци. Урађен је родослов Кузмановића до родоначелника Кузмана (по ком су добили презиме), а он је живио у овим крајевима око Теслића. Кузмановићи ће ускоро имати странице на http://www.kuzmanovic.rs.ba Шкребићи из Теслића: http://www.skrebic.rs.ba
Pošto slavite Sv.Lazara a ja istražujem tu slavu tj. ljude koji slave tu slavu. Pa bi bilo dobro ako imate takve podatke da me obavestite odakle potičete, po mogućstvu što preciznije. Ili ako znate neke druge podatke o poreklu ljudi koji slave sv.Lazara. Unapred zahvalan.
Yes my mother was born in Serbia, ****. Her first name Smarandica – maiden name Milutinov, she told me that the ICH was cut off so she could attend a Romainian based school in Serbia.
[quote viorapomar]Yes my mother was born in Serbia, ****. Her first name Smarandica – maiden name Milutinov, she told me that the ICH was cut off so she could attend a Romainian based school in Serbia.[/quote]
Heh, I was already wondering about this but I think your family is of Romanian descent. Pomar has the same ending as other Romanian names e.g. Olar. Did you check with the Romanian Church in Kovin? Its in the center right accross the Serbian Church, ask the priest see what he knows.
But the best thing would be to contact the Municipality and ask them for the documents, it will have all the info you need about e.g. your father etc.
Svi oni koji su rekli da je prezime Maslesa iz okoline Trebinja, bili su u pravu. Dacu Vam jos konkretnijih informacija u vezi toga. Dakle, Maslese su iz sela Tulja, u Popovu Polju, u okolini Trebinja. Tu su doseljeni iz Crne Gore, iz mesta Ridjani kod Niksica, pretpostavlja se, krajem 17-og ili pocetkom 18-og veka. Nekada su se prezivali Nikolic. Ukoliko Vas interesuje vise o Maslesama, mozete mi pisati.
[b]Poruka za Stojica[/b], ako bude ovde navracao,ne znam konkretno na koju okolinu Lazarevca se misli, ali u knjizi Petra Z. Petrovica "Šumadijska Kolubara¨, u okviru porekla stanovnistva za Ćelije pise: ¨Stojić, 2k, Lazareva Subota, ded se doselio iz Dučića kod Mionice¨ Posto su podaci bazirani na ispitivanjima 1933-36, preporucujum ti da nadjes(ja je trenutno nemam kod sebe, ali cu pogledati kad mi bude u ruci) Kolubara i Podgorina Ljube Pavlovica,jer su izvori istrazivanja raniji, moguce da tamo nadjes Stojice iz Dučića, a ako ih nadjes, verovatno pise i odakle su se doselili. Eto. 🙂
Just testing comments
Thnx guys, the site looks great and I cant wait until the rest works. Samo napred!!!!
Clayton, It would be in Latin: Čačić Cyrillic: Чачић The archival resources are also posted in the link section. We currently do not have enough volunteers to structurize and maintain the hundreds of pages we have.
I’ve just tried to search something (both keyword search and advanced one), but no results were found, which is strange, taking in account that I type the name of the topic as a keyword. Before changes on the website were applied search function worked well. Any hint?
Hvala
Stanisic iz Vrazegrmaca
Pronašao sam članak g. Vojislava Miljanića «Detalji iz života predaka Petrovića-Njegoša za vrijeme boravka ispod planine Njegoš», objavljenog u časopisu ''Istorijski zapisi'' br 3-4, za 1989. godinu (http://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/crnojevici/detalji_iz_zivota_predaka_petrovica_njegosa_v_miljanic.htm).
Iz teksta sam prvo odabrao one segmente za koje mislim da bi bile korisne i za analizu Miljanićevog teksta i za ''Bazu podataka''. Potom sam klasifikovao tako raščlanjen tekst i dao, nadam se, adekvatne naslove: A) Nove informacije (informacije ili mišljenja koja nisu (po mom shvatanju) mnogo poznata i informacije koje se ovde prvi put predočavaju [15.IX 2012.: ''novost'' informacija dobrim delom je uslovljena ipak mojim parcijalnim poznavanjem korištene literature]); B) Miljanićevo nekritičko povezivanje Muževica sa precima Petrovića (izdvojio sam delove teksta u kojima se vidi da je Miljanić selo Muževice bez šire analize povezao sa precima Petrovića); C) Miljanićeva kritička analiza veze Punoš – Zlatna Strana; D) Miljanićeva kritika Ristu Kovijaniću; E) Miljanićeva kritika Andriji Luburiću; F) Miljanićeva kritika Milovanu Đilasu; G) Krsna slava Petrovića Njegoša i crkva Sv. Save u Počivalama; H) Njegoši i vizija o srpskom narodu .
A) Nove informacije
– (NOVLJANI KAO OSNIVAČI) Prema Luburiću, Drobnjačko pleme su osnovali Novljani, jedno srpsko pleme, koje se u vrijeme doseljavanja Srba na Balkan doselilo u Bosnu, u okolinu Travnika, da bi nešto kasnije prešlo u Hercegovinu i naselilo na banjskoj visoravni. Odatle su, kako dalje piše Luburić, u zajednici sa još nekim srpskim plemenima potisli starosedilačko stanovništvo tako da je Novljanima pripalo prostrano zemljište kojem je sem Drobnjaka u današnjim granicama pripadao dio Korjenića, Pive, Gornje Morače, Nikšićkih Rudina i veliki dio Nikšićkog polja. Kasnije se pleme razdvojilo na dva dijela, tako da je manji dio, koji nas ovdje interesuje, zauzimao zemljište između Banjana i starih Riđana.
– (SELO MUŽEVICE ISPOD NJEGOŠA) Odakle su preci Petrovića doselili u Muževice i u koje vrijeme nije dovoljno rasvijetljeno. Prema tradiciji, a i zapisima nekih istoričara [napomenuo bih ovde da su mnogi pričali o Travniku, a da je samo Pavle Apolonovič Rovinski čuo predanje u vezi sa Zenicom – hijerakul], doselili su iz Bosne, iz okoline Zenice, ili Travnika i da su u Drobnjake doselili, kako navodi Kovijanić, krajem 14. vijeka.
– (SELO MUŽEVICE ISPOD NJEGOŠA; RAZLIČITO O VREMENU DOLASKA) Na osnovu navedenih i drugih izvora, Kovijanić je utvrdio da je Đurađ Bogutović imao sina Heraka, po ocu prozvanom Đurđević, a ovaj takođe sina Heraka, koji se isto tako po ocu prozvao Heraković i da od njega potiču Herakovići. Pošto je Kovijanić proučavajući životni put i ostalih sinova Đurađa Bogutovića, utvrdio da je Pribil imao sina Rajiča (Rajka), koji se po ocu nazvao Pribilović, na osnovu čega je utvrdio da Herak i Rajič nijesu bili rođena braća, kako je mislio Erdeljanović, već braća od strica. Na osnovu toga Kovijanić je utvrdio da je Boguta najstariji poznati predak Petrovića i da je njegov sin Đurađ, a možda i on, živio u Muževicama, ispod planine Njegoša već 1399. godine.
Sadržina dokumenata upućuje, kako piše Kovijanić, da se Punoš doselio u Njeguše prije 1426. godine. On, takođe, dovodi u pitanje kneževstvo Punoševa sina Bogdana, kao i tvrđenje da su Herak i Rajič braća, već braća od strica, a unuci Đurađa Bogutovića, o kojem smo već govorili.
– (U VEZI SA VUKOM BRANKOVIĆEM?) …što mu je poslužilo da izvede zaključak da je Đurađ Bogutović sa sinovima bio u službi u pratnji Brankovića. Da li je istovremeno deponovanje dragocjenosti Đurađa Bogutovića i Mare Branković bilo slučajno, ili je Đurađ Bogutović, kako kazuje Kovijanić, bio u službi Brankovića teško je utvrditi.
– (U VEZI SA VUKOM BRANKOVIĆEM?) Uspostavljanje takvog prijateljstva, a istovremeno i povjerenja između Brankovića iz Srbije i Đurađa Bogutovića iz Bosne, na osnovu kojeg su Brankovići primili Đurađa Bogutovića u službu u vrijeme kada su bili protjerani sa turske teritorije, teško je povjerovati, мada nije nemoguće.
– (NEUTEMELJENE TVRDNJE) Karakteristično je da Tomić crkvu u Muževicama naziva sabornom, što ni u kom slučaju nije mogla biti. Vjerovatno Tomić nije bio u Muževicama, već je na osnovu iskaza drugih objavio takav podatak. Crkva u Muževicama mogla je služiti kao saborna crkva jedino radi izgovora pri okupljanju predstavnika pojedinih bratstava ili okupljanja većine stanovništva u cilju dogovaranja, što tradicija nije potvrdila.
– (''Ostavili svoje otečestvo i u ovijem gorama utekli'') I ta crkva, kao i Miljanićka crkva u Klenju, kraj Velimlja, posvećena sv. Jovanu Krstitelju, bile su po turskom naređenju dobrim dijelom zatrpane zemljom kako bi izgledale manje, jer bi u protivnom bile porušene.
– (NJEGOŠEVA POTVRDA) Da su preci Petrovića živjeli pod planinom Njegoš s oduševljenjem je pričao vladika Petar I Petrović Njegoš banjskim izaslanicima 1826. godine na Cetinju, kojom prilikom je Vasilija Baćovića imenovao za vojvodu, a Rada Miljanića za serdara banjskog.
– (NJEGOŠEVA POTVRDA) Istina, Miljanići su, prema narodnom predanju, znali da su u Muževicama, koje su se tada nalazile u njihovom susjedstvu, nekada davno u vrijeme dolaska njihova pretka Milisava Čevljanina u Banjane (oko 1450. godine), stanovale neke srpske porodice, ali nijesu ni slutili da su to bili preci crnogorskih vladika.
– (NJEGOŠEVA POTVRDA) Prema pričama pratilaca, koji su kao vodiči bili uz knjaza Nikolu na njegovom putu od Krsca kod Gacka preko Utesa, Crnog Kuka, Dubočaka, podnožja planine Jelovice (odakle se vide Muževice, Zlatna strana i planina Njegoš) preko Nikšićkih Rudina do Broćanca kraj Nikšića, avgusta 1876. godine, knjaz je dosta dugo razgledao Muževice s okolinom i interesovao se za mjesto gdje su bile kuće i crkva njegovih predaka.
Zbog žurbe, da bi s dijelom vojske što prije stigao ''braći u pomoć'' (misli se na južni front, V.M.), žalio je što nema vremena da svrati u Muževice i posjeti ''prađedovsko ognjište''. Knjaz (kralj) Nikola je kroz susrete sa Miljanićima često u šali govorio da mu još nijesu isplatili Muževice niti mu plaćaju nadoknadu za njegovo zemljište. To je potvrdio i prvih godina ovog vijeka kada su ga na Cetinju posjetili Pijo Stojanov i barjaktar Lazar Savin, oba Miljanići, radi dobijanja odobrenja za izgradnju crkve u Muževicama. Knjaz Nikola nije odobrio Piju izgradnju crkve u Muževicama pod izgovorom da je to njegova obaveza, te da će on podignuti crkvu na mjestu gdje je bila crkva njegovih predaka kada privede kraju neke preuzete obaveze.
Svoje obećanje nije ispunio niti je u tom pogledu vršio kakvu aktivnost.
Vjerovatno je tome doprinijelo i stvoreno stanje ''darivanjem'' Ustava i pojavom Narodne stranke za koju su se u većini izjasnili stanovnici Nikšića i njegove okoline.
– (BEZ IZVORSKE VODE) Kod naroda je poznato da su preci Petrovića koristili dvokolica (кola sa dva točka) koje su vukli volovi, tako da su dovozili drva, sijeno, žito, razvozili đubre po njivama i slično.
– (SEOBA NA NJEGUŠE) Erdeljanović pretpostavlja da je Punoš bio vlastelin, jer je ubrzo stekao ugled u Njegušima, dobio zemlju na Lovćenu, pa i učestvovao u određivanju granica između pojedinih plemena, dok je njegov sin Bogdan već 1456. godine postao knez u Njegušima.
– (RAZLOGA NIJE BILO) Erdeljanović to vezuje za pad Hercegovine, polazeći od činjenice da je Hercegovina konačno pala padom Novog 1482. godine. On nije uzeo u obzir da su Banjani, u kojima se nalaze Muževice i planina Njegoš, dospjeli pod tursku vlast kada i Onogošt, 1465. godine, te da bi to mogao biti uzrok bjekstva predaka Petrovića ispred Turaka. Na osnovu izloženog, mogao bi se izvesti zaključak da su preci Petrovića neplanirano napustili Muževice i planinu Njegoš 1465. godine, na što su bili prisiljeni padom Onogošta s okolinom pod tursku vlast.
– (ZAŠTO NJEGOŠ, A NE NJEGUŠ; I VASILIJE RAZLIČITO; Potomci kaluđera Petra utemeljili modernu Crnu Goru) Od Petrovića, iako se on nije prezivao tako, prvi je vladika Danilo svom imenu dodao naziv ''Njegoš'', i to u Moskvi, 1715. godine, što je ponovio i 1732. godine. U svojeručnom zapisu iz 1732. godine, vladika Danilo za sebe kaže: ''Danilü vladika cetinski Negošü voevodičü srübüskoj zemli''.
Karakterisitčno je navesti da su pojedini Petrovići u različitim vremenima i dokumentima upotrebljavali oba naziva. Tako se u jednom pismu crnogorskih glavara ruskoj carici Jelisaveti iz 1742. godine pominju, pored kneza Save Petrovića Njegoša, vladika Danilo i vladika Sava sa istim nazivom Njegoš, da bi na zapisu iz 1745. godine na jednoj ruskoj crkvenoj knjizi namijenjenoj vladici Savi Petroviću pisalo Njegušu, što je, takođe, za sebe ponovio vladika Sava i 1752. godine.
Vasilije Petrović je u svojoj Istoriji Crne Gore, kako navodi Erdeljanović, za pleme naveo samo oblik Njegoš, dok je za vladiku Danila napisao Njeguš. Vladika Petar Prvi, kao i svi njegovi nasljednici su upotrebljavali naziv Njegoš, dok su svoje saplemenike nazivali Njegušima.
Sličnost između naziva Njeguš, Njeguši, Njegoš i Njegoši je uticala na mnoge pisce (Sima Milutinovića, Vuk Karadžića, Milakovića, N. Dučića i druge) te nijesu dovoljno shvatili razlike između navedenih naziva, ili im nijesu pridavali naročitu pažnju, već su ih zamjenjivali, ili čak uporedo pisali u istom redu. Tako je, npr. Dučić, u prvom izdanju svoje ''Crne Gore'' upotrebljavao samo nazive ''Njeguši'', a za vladiku Danila ''Njeguš'', da bi u drugom izdanju ranije nazive zamijenio isključivo sa ''Njegoši'' i ''Njegoš''.
B) Miljanićevo nekritičko povezivanje Muževica sa precima Petrovića
– (SEOBA MATARUGA) Uporedo sa doseljavanjem drugih porodica, i dužim ili kraćim zadržavanjem u Banjanima, doselili su se i preci Petrovića – Njegoša. Oni su se naselili u Muževicama (tada pripadale Drobnjaku), ispod planine Njegoša, prema predanju, ne mnogo kasnije poslije boja na Kosovu.
– (NEUTEMELJENE TVRDNJE) Izgleda da su odlaskom predaka Petrovića iz Muževica zapuštene kako njihove kuće, tako i crkva, groblje, gustijerne i ostala imovina, što je vremenom sve propalo.
– (Život u Muževicama i seoba na Njeguše) O životu predaka Petrovića u Muževicama nema pisanih podataka, već se o tome može stvoriti pouzdanija slika na osnovu proučavanja drugih bratstava, koja su u to vrijeme živjela na teritoriji Banjana, odnosno tadašnjih Rudina. Tome treba dodati da je mnoge istorijske i druge događaje očuvala izvanredna narodna tradicija, koja je prenošena s koljena na koljeno, a koju su stari gajili i nasljeđivali kao neki zavjetni kult, izjednačavajući je sa najvećom svetinjom.
– NOVE INFORMACIJE: (Život u Muževicama i seoba na Njeguše) Preci Petrovića su na Njegošu, lokacija Lučevi gradac, imali svoje katune pored izvora zvanog Pištalina, мada su koristili i nekoliko drugih izvora. Do naseljavanja Muževica, poslije 1858. godine, zadržali su se ostaci i zidine od koliba, na kom mjestu su Miljanići kasnije gradili svoje katune.
– (BEZ IZVORSKE VODE) Prema predanju, na katunima su preci Petrovića provodili dobar dio godine…
– (SEOBA NA NJEGUŠE) Nije pouzdano utvrđeno kada su preci Petrovića napustili Muževice. Prema predanju, oni su pred nekom silom pobjegli, tako što su sa sobom otjerali stoku, dok su bakarno posuđe i neke druge vrijedne predmete spustili u jednu gustijernu koja tada nije držala vodu, a koju su potom maskirali kako je drugi ne bi mogli pronaći.
– (IME SELA PO POTOKU) Kako je već rečeno preci Petrovića su relativno dugo živjeli mirnim i dosta udobnim životom u Muževicama, ispod planine Njegoša, a veći dio godine i na samoj planini Njegošu, gdje su imali svoje katune. Ako se tome doda da su preci Petrovića, prema ondašnjim procjenama, živjeli bogato, pošto se bogatstvo cijenilo prema broju grla stoke, a uz to vodli trgovinu sa primorskim gradovima, prvenstveno Kotorom – iz kojeg su dobavljali potrebne namirnice, odjeću, obuću, odgovarajući pribor za seoske potrebe – to su Muževice sa planinom Njegošem za pretke Petrovića predstavljale ugodno mjesto za život.
– (PLANOVI VLADIKE DANILA) Istovremeno, preci Petrovića su morali mijenjati i način života, jer su umjesto ustaljenog ritma, gdje su sami gospodarili određenim prostorom, morali savladavati razne prepreke i prilagođavati se drukčijem načinu života, u novonastalim prostornim i vremenskim okolnostima. Vjerovatno su zato žalili i često pominjali velika i prostrana pasišta Njegoša, svoje kuće, crkvu i za ono vrijeme rodne oradnice Muževica, pa su ih po tome tadašnji stanovnici Njeguša i prozvali po planini Njegoš, ispod koje su došli.
C) Miljanićeva kritička analiza veze Punoš – Zlatna Strana
– (U VEZI SA VUKOM BRANKOVIĆEM?) Erdeljanović smatra da je Punoš doselio u Muževice po padu Bosne i Hercegovine, što se ne može prihvatiti kao tačno, jer je Punoš doselio znatno ranije. Erdeljanović, takođe, smatra da je Punoš sa svojim sinovima, a možda i rođacima ili zemljacima, proveo neko duže vrijeme ispod Zlatne strane, prije nego je preselio u Njeguše, jer se na drugi način ne bi tako dugo održalo predanje da je Punoš živio ispod Zlatne strane, kako su izjavljivali njegovi potomci u vrijeme Erdeljanovićevog boravka u Njegušima.
– (RAZLOGA NIJE BILO) Pored toga, saznanjem da je Đurađ Bogutović, djed Heraka Herakovića i Rajiča (Rajka) Pribilovića, još 1399. godine deponovao znatne dragocjenosti u Kotoru, a da je Herak Heraković 1441. godine mogao biti jemac jednom poznatom preduzimaču kod kotorskih trgovaca, ne možemo prihvatiti tvrđenje Erdeljanovića da su Herak i Rajič došli u Njeguše ''po tragu Punoša, pretka Punoševića'', koji je izvjesno vrijeme živio pod Njegošem, ispod Zlatne strane. Ovo tim prije, ne osporavajući eventualne veze između predaka Petrovića i Punoša, odnosno njegovih nasljednika, što je, kao što smo već vidjeli Heraku Herakoviću Kotor bio poznat, a takođe i Njeguši, koji se nalaze iznad Kotora.
– (IME SELA PO POTOKU) Karakteristično je za Punoša i njegove nasljednike da su više vezivani za Zlatnu stranu, nego za planinu Njegoš, iako je Punoš živio u Muževicama, u kojima su živjeli i preci Petrovića. Možda je pri podjeli korišćenja zemljišta Punošu pripadala Zlatna strana i dijelovi Jelovice, da bi preci Petrovića bili usmjereni prema Njegošu, jer u protivnom ne bi mogli saznati zašto su se tako kazivali.
D) Miljanićeva kritika Ristu Kovijaniću
– (U VEZI SA VUKOM BRANKOVIĆEM?) To što se Kovijanić poziva na kazivanje Šobajića da su Brankovići iz Korijenića od Klobuka nije pouzdana garancija, jer je Vukov otac Branko, kao što je poznato, bio sevastokrator u Ohridu, polovinom 14. vijeka
– (RAZLIČITO O VREMENU DOLASKA) Polazeći od predanja, istorijskih zbivanja i logičkog rasuđivanja nijesmo skloni prihvatiti naznačeno vrijeme preseljavanja predaka Petrovića u Njeguše, izrečene kako od strane Erdeljanovića, tako i od Kovijanića. Ovo iz razloga što je morao postojati neki, zaista, veliki uzrok da bi preci Petrovića napustili Muževice i planinu Njegoš, u kojima su imali odlične uslove za život
gdje su morali živjeti u pećini i naseljavati središnje i najniže dijelove Njeguškog polja, koji su u to vrijeme, kako se navodi, predstavljali lužinu i močvaru. Pri tome, kako se iz drugih izvora vidi, nijesu imali boljeg izbora, jer su ostala sela u Njegušima bila naseljena.
– NOVE INFORMACIJE: (RAZLOGA NIJE BILO; UZROK-PAD ONOGOŠTA?) Kovijanić se poziva na narodno predanje, prema kojem su [preci Petrovića – hijerakul] sa sobom odnijeli dragocjenosti (srebrnariju), a bakreno posuđe spustili u dno bunara da bi ga kasnije u povratku ponijeli. Naveo je i podatak iz Ljetopisa bratstva Miljanića ''da je u tom bunaru, kad se htjelo provjeriti ovo narodno kazivanje, nađen samo jedan bakreni sud za vađenje vode''.
Ovdje treba reći da je Kovijanić doslovno naveo narodno predanje, ali nije i izveo adekvatan zaključak. Tačno je da je jedna gustijerna slučajno otkrivena 1925. godine, u kojoj je nađen samo jedan bakarni sud, zapremine oko šest litara, koji je služio za vađenje vode iz gustijerne, što nikom ne daje za pravo da sa sigurnošću tvrdi da je to baš ta gustijerna u koju su preci Petrovića smjestili svoje posuđe. Ovo utoliko prije što i dalje postoji vjerovanje da prava gustijerna ni do danas nije otkrivena.
Međutim, ne isključuje se mogućnost da se preci Petrovića, poslije smještaja u Njegušima, nijesu povratili za svoje posuđe i ponijeli ga u Njeguše, jer Muževice nijesu beskrajno udaljene od Njeguša. […] Do otkrivanja se više dolazi slučajno, ili sa željom da se na podesnoj lokaciji izgradi nova gustijerna, što je bio slučaj i sa ovom, otkrivenom 1925. godine.
E) Miljanićeva kritika Andriji Luburiću
– (U VEZI SA VUKOM BRANKOVIĆEM?; VEZE PETROVIĆA I CEROVIĆA) Da li je između predaka Petrovića i Cerovića bilo kakvih srodničkih veza, takođe nije utvrđeno – od negiranja bilo kakvih veza od strane Luburića, do postojanja bliskih veza, što su tvrdili kako Cerovići tako i Petrovići – Njegoši. Negiranje bilo kakvih veza i vremena zajedničkog doseljavanja od strane Luburića nema pouzdanih dokaza, jer je bliža ili dalja srodnička veza mogla postojati, kao što se i mogla uspostaviti u vrijeme zajedničkog življenja u neposrednoj blizini na teritoriji Rudina.
To što dosadašnja istraživanja nijesu mogla razriješiti to pitanje, izuzev nagađanja ili vlastitog mišljenja, ne daje za pravo Luburiću da tako zaključuje. […] Pored toga, Luburić priznaje da o dalekoj prošlosti Cerovića nema podataka, te da se najstariji Cerović (Sekule) javlja tek u drugoj polovini 16. vijeka i da se misli da je bio vojvoda. Ovim se, kao što se vidi, ne isključuje mogućnost da Cerovići nijesu doselili iz Bosne i u 14. vijeku i da između njih i predaka Petrovića nije postojala, ili je uspostavljena, prijateljska veza,…
– (''ŠPANJOLICA'' POKOSILA MLADEŽ) Neshvatljivo je kako je Erdeljanović prihvatio mišljenje Luburića da ''u kraljevima oko planine Njegoša nema o tome nikakvih tragova, ni u čemu niti kod ikoga'', u dijelu u kojem se govori da li su preci Petrovića stanovali ispod planine Njegoš. U knjizi nešto dalje Erdeljanović navodi riječi Luburića iz kojih se može zaključiti da su Muževice naseljene tek 1858. godine, te da do tog vremena nije bilo stalnog naselja, izuzev ''možda su samo privremeno stanovale tu kadgod kakve izbjeglice''. Nasuprot Luburiću, Svetozar Tomić, prilikom nabrajanja crkvi i crkvina u Banjanima kaže: ''Crkvine su jedna u Muževicama (negdašnja saborna crkva), jedna na Rusenovićima i jedna u Podljuti''.
– (OLAKO NEGIRANJE) Iako se mišljenje Ninkovića, da bi Herak Misalić mogao biti rodonačelnik Herakovića ne može prihvatiti, takođe se ne može olako prihvatiti ni negiranje svega toga od strane Luburića.
– Nažalost, nadgrobna ploča kod crkve sv. Save na Počivalima ubrzo je izlomljena od strane neupućenih graditelja novih grobnica, te je nije mogao vidjeti ni Luburić prilikom posjete crkvi.
– NOVE INFORMACIJE: (NA GROBLJU NEMA OZNAKA) Povezano sa ovim pitanjima, a na osnovu tragova od izgrađenih kuća, groblja, crkve i gustijerni moglo bi se zaključiti da nije u pravu Luburić ni kada kaže: ''Ako su oni (misli se na Heraka i Rajića, V. M.) možda neko vrijeme i stanovali pod planinom Njegoš, to je moglo biti samo privremeno i trajati kratko''. Da li bi preci Petrovića za to ''kratko vrijeme'' mogli uraditi sve to i da li bi kod njih postojao takav interes. Naravno, na osnovu izloženog, slijedio bi negativan odgovor.
– NOVE INFORMACIJE: (SLAVE I PRISLUGE) Navedeni podaci utiču, naravno do izvjesne granice, da se tako lako ne može odbaciti zaključak Leontija Ninkovića da između Heraka Misalića i predaka Petrovića postoji neka veza, kao što je to bez dovoljno argumenata učinilo Luburić. Nije isljučeno da Herak Misalić nije bio brat, ili neki bliski rod Bogutov, za čijeg sina Đurađa je Kovijanić našao podatke u Kotorskom arhivu. Možda je bilo i drugih nadgrobnih spomenika i natpisa na njima, te da su ranije polomljeni, kao i ovaj o kom je riječ. Da Ninković slučajno nije pronašao ovaj nadgrobni spomenik, sigurno je da se ni za njega sada ne bi znalo. Možda bi neka dalja istraživanja u tom pravcu značajnije rasvijetlila ovo pitanje.
F) Miljanićeva kritika Milovanu Đilasu
– (ĐILASOVE ZABLUDE) To što su raniji autori postupali tako donekle se može i shvatiti, što ne važi za savremenije, među kojima se nalazio i Milovan Đilas, koji je u svojoj knjizi “Njegoš”, kada govori o vladici Radu, na jednom mjestu kazao: “Ali se tačno ne zna zbog čega je uzeo dodatak Njegoš, a ne Njeguš, kao što bi trebalo prema imenu njegovog plemena i najužeg zavičaja. Biće da je to preuzeo od strica, vladike Petra, koji je katkada uz svoje prezime dodavao Njegoš, a ne Njeguš, valjda da bi se razlikovao od ostalih Njeguša, a ponajprije radi toga što se tako zvao i legendarni rodonačelnik plemena – vojvoda Njegoš, i što se držalo da se pleme neguško doselilo u 16. vijeku ispod Hercegovačke planine Njegoša''.
Šta je navedenim Đilas, zaista, htio reći teško je odgonetnuti, jer je nemoguće povjerovati da njemu nijesu poznate činjenice o kojima govori: da ''dodatak Njegoš'' nije birao vladika Rade, niti on potiče od vladike Petra, već od vladike Danila; da istorijski nije potvrđeno da je postojao ''vojvoda Njegoš'', da se pleme njeguško nije doselilo u 16. vijeku ispod hercegovačke planine Njegoša, već samo nekoliko porodica i to u 15. vijeku, a da je pleme njeguško postojalo ranije i slično.
Istina, nije cilj ovih redova da se polemiše sa Đilasom već, prvenstveno, da se ukaže na različita mišljenja koja dosežu do našeg vremena, a da se i ne govori kakva su ona bila u bližoj ili daljoj prošlosti. […]
G) Krsna slava Petrovića Njegoša i crkva Sv. Save u Počivalama
– (NA GROBLJU NEMA OZNAKA) Međutim, moglo bi se postaviti i pitanje – zašto u groblju u Muževicama nije bilo nadgrobnih spomenika, niti nekih izrazitijih oznaka, ako su preci Petrovića ovdje duže živjeli? Pri odgovoru na ovo pitanje moglo bi se reći da su, vjerovatno u tom groblju sahranjivane manje značajnije osobe, a da su ostali sahranjivani negdje drugo, pa možda baš i kod crkve sv. Save, na Počivalima. Iako će izgledati neshvatljivo, slično su postupali i Miljanići iz Muževica sve do 1918. godine, koji su neke umrle sahranjivali u ovom groblju, a ostale kod svoje crkve u Klenju, koja je od Muževica nešto udaljenija u odnosu na crkvu sv. Save na Počivalima. Obje crkve se nalaze u istom pravcu, na udaljenosti oko dva sata brzog hoda od Muževica, pri čemu je trebalo preći preko planine Jelovice. No, sve to, pa i ružna zimska vremena, skopčana čak sa životnim opasnostima zbog vremenskih nepogoda, nijesu sprječavale Miljaniće da desetinama godina vrše takve obrede.
– (SLAVE I PRISLUGE) U prilog tezi da su preci Petrovića svoje značajnije ličnosti sahranjivali, možda, baš kod crkve sv. Save na Počivalima ide i činjenica što su preci Herakovića i Rajičevića, pored slave Đurđevdana, kako izgleda, prisluživali sv. Savu, što navodi Erdeljanović, na osnovu razgovora sa većim brojem ljudi iz Njeguša. […] […] to nije spriječilo Popoviće da, umjesto te prisluge, prihvate drugu i to baš sv. Savu. Za takvu izmjenu Popovići su tada, nesumnjivo, imali neke svoje razloge. Da li su to učinili zbog toga što se bila pojavila neka zarazna bolest, kako se govorilo u kraju, da li su prevladala razna proročanska predviđanja, ili neki predosjećaj u odnosu na svoju staru prislavu i crkvu sv. Save na Počivalima, nije poznato, ali su Popovići to svojevoljno učinili i do danas održali.
H) Njegoši i vizija o srpskom narodu
– (PLANOVI VLADIKE DANILA) Zato nije čudo što je vladika Danilo svom imenu dodao naziv Njegoš, jer je i preko toga nastojao da ostvari neke svoje zamisli: želio je da u očima Rusa naglasi svoje srpsko, i to plemićko porijeklo; da svima stavi do znanja da su njegovi živjeli u Hercegovini, koja graniči sa Crnom Gorom, kao i da istakne perspektivnu mogućnost da se u pogodnom trenutku stavi na čelo pokreta srpskog naroda, prvenstvo onog u Hercegovini, nazivajući sebe ''voevodičü srübüskoi zemli''.
Bez sumnje, ovim je htio da kod Rusa uzdigne ugled Crne Gore i svoje lični, da skrene veću pažnju ne samo na Crnu Goru, već i porobljeni srpski narod. Zato nije isključeno da tom prilikom nije razgovarano i o mogućnostima njegovog stavljanja na čelo pokreta srpskog naroda, ukoliko do takvog pokreta dođe.
Dodajući svom imenu naziv Njegoš, a ne Njeguš, vladika Danilo je, pored uticaja kod Rusa, želio da izdigne svoj uži rod iznad ostalih Njeguša i tako stvori veći uticaj, ne samo kod njih i u Crnoj Gori, već i u Hercegovini, za koju je dijelom vezivao svoje porijeklo i u pravcu koje je Crna Gora bila orijentisana zbog mnogih prirodnih i društvenih sličnosti, kao i obostranih interesa. […]
– (SAMOLjUBLJE PETROVIĆA?) Erdeljanović smatra, i sigurno nije daleko od istine, da je samoljublje natjeralo dinastiju Petrović da svoje prezime vezuje samo za ogranak koji je potekao od ''kaluđera Petra'', čime su stavili do znanja da su ''jedino oni pravi Petrovići''.
Na taj način se prezime Petrović svelo samo na potomke kaluđera Petra i njegovog sina Šćepca Kaluđerova iako se zna da je u to vrijeme bilo više porodica koje su imale prezime Petrović, pošto su svi vodili porijeklo od Petra Šćepanova, pradjeda kaluđera Petra.
No, sve to nije sprečavalo nasljednike dinastije Petrović Njegoš da umješnošću, upotrebom sile pod okriljem položaja, hrabrošću dostojnom divljenju, kao i svojim izvanrednim umnim sposobnostima, steknu takvu prednost i neosporan autoritet, čime su nadmašili svoje sunarodnike i osigurali slavu, ne samo u Crnoj Gori, već daleko izvan njenih granica.
__________________________________________
Rad Vojislava Miljanića ima izuzetnu vrednost. Autor je pokušao detaljnije ispitati vezu ''Muževice (planina Njegoš) – Herakovići-Petrovići'' i pritom je izneo više slabo poznatih pojedinosti o predelu ispod planine Njegoš.
Kritike namenjene Erdeljanoviću, Luburiću, Kovijaniću, Đilasu su, po mojoj oceni, izvrsne i upravo zbog toga sliku remeti nepojmljiva Miljanićeva kontradiktorno-nekritička tendencija dokazivanja da preci Petrovića potiču iz Muževica premda za tako nešto apsolutno čvrsti dokazi ne postoje. Miljanić se, osim toga, često služi nekakvim ''narodnim predanjima'' kao izvorom za svoje argumente ne navodeći, pritom, od koga ih je i gde slušao, mada postoje naznake da se služio predanjima iz svog bratstva i izvesnog «Ljetopisa bratstva Miljanića».
Čini mi se (možda grešim) da je Miljanić najviše kritikovao Andriju Luburića i da suština Miljanićeve filosofije možda upravo leži u rečenici «Iako se mišljenje Ninkovića, da bi Herak Misalić mogao biti rodonačelnik [njeguških] Herakovića ne može prihvatiti, takođe se ne može olako prihvatiti ni negiranje svega toga od strane Luburića».
Iz svega ovoga izvlačim zaključak da se Miljanić odista služio dubokom kritičkom opreznošću ali da ju je upotrebio za subjektivnu nameru da poveže pretke Petrovića Njegoša sa Muževicama.
Verovatno da je Risto Kovijanić pronašao (ili hipotetički rekonstruisao) više braće od stričeva Heraka Herakovića. Na gornjem linku data je pregledna porodična loza Bogutovića-Herakovića gde se spominju unuci Đurađa Bogutovića: Pribo (Pribil ili Pribislav) Vukašinov, Vlatko (ili Ratko) Vukašinov, Luka Pribislavov, Jovko Radinojev, Pribil Vukšić, Vukac Radinojev, Herak Herakov. Ne znam odakle Miljaniću Rajič (ili Rajko) Pribilović kada se (za sada) zna da je Pribil imao samo sina Luku. No, sve je moguće. [15.IX 2012.: trebalo bi u celosti da pročitam Kovijanićeve radove; do sada sam se služio delimičnim tekstovima]
Iz priloženog se može videti i odakle je rodbinska veza između Karađorđevića i Herakovića-Petrovića: kćerka Nikole I Petrovića, Ljubica ''Zorka'', bila je supruga Petra I Krađorđevića i majka kralja Aleksandra I Karađorđevića. [15.IX 2012.: postoji, čini mi se, i jedna verzija nekakvog povezivanja rodoslova predaka Karađorđevića i Petrovića a ono se otprilike svodi, izgleda, na zajedničko poreklo ove dve loze.]
3. Problematika Herak – Hercegovina
Pojava tendencioznog isticanja herecegovačkog porekla predaka Petrovića Njegoša iz nedovoljno ispitanog «narodnog predanja» o seobi preko Gatačkog polja i od strane pojedinih istoričara (Milana Karanovića, Vida Vuletića-Vukasovića, Lazara Tomanovića, Sima Milutinovića Sarajlije, Alekse Ivića koji je u "O prvoj srpskoj seobi u Žumberak", Zagreb, 1920., na 8. strani neprovereno povezao Herakoviće iz Čarađa pod Orlinom sa Herakovićima sa Njeguša,…) s kraja XIX i početka XX veka (ali i kasnije), zahteva dugačko i detaljno ispitivanje, tako da ću ovde samo ukratko naznačiti nekoliko stvari [15.IX 2012.: ovo bi trebalo predstavljati ustvari neku vrstu pokušaja iznalaženja tokova određenih procesa unutar (pseudo)istoriografije; dakle, isključivo je reč o mom pretpostavljanju stanja stvari]:
Pošto je planina Njegoš nekada davno administrativno pripadala istočnom delu Hercegovine, a pošto Heraka i Raiča narodno predanje često vezuje za planinu Njegoš, rani autori su zbog toga pisali da je Heraku i Raiču poreklo ''hercegovačko''. Kada je planina Njegoš kasnije pripala Crnoj Gori, autori su ostali pri tvrdnji da su Herak i Raič poreklom iz ''Hercegovine'' ne objašnjavajući da pripadanje Hercegovini onda nije isto što pripadanje Hercegovini sada. Tako je nastalo netačno mišljenje da Herakovići-Petrovići potiču negde između Bileće i Neretve.
Otkrićem nadgrobnih spomenika kod Stolca i na njima zapise imena nekoliko srednjevekovnih Herakovića i Heraka (koji, po svemu sudeći, nemaju veze sa njeguškim Herakovićima), automatski se zaključilo da preci Petrovića potiču sa reke Neretve. Ovaj netačni zaključak verovatno [28.IX 2012.: možda, ali pod pretpostavkom da je Sarajlija znao za npr. predanje o bjelojevićkom poreklu Petrovića, tj. da je to predanje uopšte i postojalo na početku XIX veka; ili da je bio upoznat sa srednjevekovnim natpisima i sl. (?)] je dao povoda Simi Milutinoviću Sarajliji (''Priručni leksikon'', Zagreb 1967.; 3. prerađeno i prošireno izdanje; nakladni zavod ''Znanje'', Zagreb; za izdavača: inž. Bruno Pekota; 596.str.: «[…] (Sarajevo, 3. X 1791 – Bgd, 30. XII 1847), književnik. Lutalac, nemirna i nesređena temperamenta, zagonetna karaktera, romantik, rodoljub, talentiran ali nedorečen pjesnik. […]». Objavio 1835. god. istoriju Crne Gore) da izmisli termin «Herača». J. Erdeljanović ''Stara Crna Gora'', 413.str.: «Sima Milutinović veli za vladiku Danila, da je ''рођенъ у Нěгуше… одъ братства Херачкога или Хераковићахъ, кои су се ту населили по узећу Хераче (Херцеговине) Турцыма; […] ''» – iz ovako formulisane rečenice vidi se da je «Herača» za Milutinovića predstavljala sinonim za Hercegovinu.
Da li je Herača trebala označavati tobožnju ''Herakovu zemlju'' (zemlju Herakovića) ili nešto drugo ? Pitanje oko misteriozne Herače ostaje otvoreno pogotovo što su Turci u svojim defterima Hercegovinu nazivali Hersek.
4. Erakovina – zemlja u Vrbi (Njeguši)
J. Erdeljanović «Stara Crna Gora», 382.str.: o selu Vrbi koje se nalazi pored sela Herakovića, Rajićevića, Malog Zalaza itd.:
«Na jugu je od sela Gornje Polje, u kome su manji delovi: Duboki Do, pomenuti Rinač – do Carevine (tako nazvane, vele, ''što su dobre zemlje''), Velje Njive, Vitovine, Žutkovine (nazvane po Žutkoviću-Rajićeviću, čije su bile pa ih prodao Vrbljaninu), Erakovina (bila svojina Erakovića), Serdarice, Pred-Knež-do […]».
Da li je ovaj toponim – Erakovina – zajedno sa već poznatim selom Herakovićima (centralni deo Njeguša), dokaz postojanja osoba sa prezimenom (H)eraković koje su živele pre formiranja Petrovića i Radonjića?
Veoma značajno štivo za istraživače rodoslovlja predstavlja «Leksik prezimena SR Hrvatske». Leksik je sačinjen na osnovu popisa iz 1948. godine. Iz njega se, nažalost, ne mogu saznati direktna obiteljska (porodična) kretanja, pojedinci i istorijat jer je Leksik prvenstveno okrenut rasprostranjenosti i brojčanom stanju prezimena, ali i kao takav daje važan uvid o tome gde se koje prezime nalazilo 1948. godine.
Prvo je navedeno mesto življenja, zatim broj koji označava broj ljudi, a potom u zagradama broj koji označava koliko je obitelji (kućanstva). Crtica u zagradi valjda označava da su osobe tog prezimena podstanari ili tako nešto. [15.IX 2012.: zahvaljujem sal_mirabilis-u sa http://www.forum.hr na dostavljenim podacima]
ERAKOVIĆ
Beli Manastir 3 (1);
Bratiškovci (Šibenik) 76 (11);
Cabuna (Virovitica) 30 (8);
Cabuna Nova (Virovitica) 2 (1);
Četvrtkovac (Petrinja) 1 (-);
Dubrovnik 3 (1);
Galovac (Bjelovar) 1 (-);
Gornji Andrijevci (Slavonski Brod) 1 (-);
Kanjane (Drniš) 6 (1);
Kostajnica 1 (1);
Kričke (Drniš) 4 (1);
Međare (Šibenik) 3 (1);
Miočić (Drniš) 5 (1);
Osijek 6 (1);
Radonja Luka (Petrinja) 20 (5);
Roždanik (Novska) 1 (-);
Sibinj (Slavonski Brod) 11 (2), 2 (-);
Siverić (Drniš) 1 (-);
Sjeverovac (Petrinja) 1 (1);
Split 1 (-);
Sivnica (Kostajnica) 22 (6);
Štikovo (Drniš) 112 (17);
Tepljuh (Drniš) 1 (-);
Vinkovačko Novo Selo (Vinkovci) 7 (1);
Vinkovci 1 (1);
Zagrađe (Slavonski Brod) 20 (5).
ERAK
Benkovac 1 (1);
Bijele Vode (Glina) 16 (4);
Danilo Gornje (Šibenik) 50 (10);
Dubica (Kostajnica) 4 (1);
Dubrava (Šibenik) 4 (1);
Duga Resa (Karlovac) 14 (3);
Kaštel Novi (Split) 4 (1);
Knin 1 (1);
Ličko Lešće (Otočac) 8 (2);
Lošinj Mali (Cres-Lošinj) 1 (-);
Male Sesvete (Križevci) 2 (-);
Metković 5 (1);
Moslavački Krčenik (Donji Miholjac) 3 (-);
Nijemci (Vinkovci) 6 (1);
Osijek 1 (1);
Pakoštane (Zadar) 2 (-);
Pirovac (Šibenik) 68 (19), 5 (-);
Plina Istočna (Metković) 56 (11);
Podlabin (Labin) 3 (1);
Podravlje (Osijek) 2 (-);
Pula 1 (-);
Sinac (Otočac) 1 (-);
Sisak 1 (-);
Split 4 (1), 1 (-);
Šarića Struga (Metković) 4 (2);
Šibenik 35 (7);
Tijesno (Šibenik) 1 (1);
Varaždin 1 (1);
Veliko Brdo (Kutina) 1 (-);
Vodice (Šibenik) 3 (1);
Zagreb 24 (10), 3 (-).
ERAKA
Paunovac (Koprivnica) 1 (-);
HERAKOVIĆ
Bjelovar 6 (2);
Budinjak (Jastrebarsko) 9 (1);
Cerovica (Jastrebarsko) 17 (3);
Draga (Jastrebarsko) 4 (3);
Đurašini (Jastrebarsko) 13 (4);
Glušinja (Jastrebarsko) 2 (1);
Ilok (Vukovar) 11 (2);
Jastrebarsko 1 (1);
Kloštar Ivanić (Čazma) 2 (-);
Križevci 2 (1);
Malo Korenovo (Bjelovar) 3 (1);
Novoselo (Jastrebarsko) 24 (5);
Osunja (Jastrebarsko) 1 (-);
Rijeka 2 (1);
Samobor 2 (1);
Slavonska Požega 7 (2);
Starigrad (Jastrebarsko) 8 (2);
Strmac (Jastrebarsko) 5 (1);
Vranjak (Jastrebarsko) 2 (-);
Zagreb 3 (1), 2 (-).
HERAK
Belanovo Selo (Ludbreg) 3 (1);
Belišće (Valpovo) 1 (-);
Bjelovar 1 (1);
Brašljevica (Karlovac) 27 (5);
Budaševo (Sisak) 4 (1);
Čavle (Rijeka) 1 (-);
Čukovec (Ludbreg) 1 (-);
Dančulovići (Karlovac) 5 (1);
Daruvar 2 (1);
Duga Rijeka (Ludbreg) 2 (1);
Fuškulin (Poreč) 2 (1);
Gora (Petrinja) 18 (4), 1 (-);
Goričanovec (Krapina) 1 (-);
Grabrovnica (Đurđevac) 6 (1);
Grdak (Koprivnica) 7 (1);
Gredenec (Krapina) 68 (11);
Heraki (Poreč) 31 (6);
Ivančec (Ludbreg) 14 (3);
Ivanovec (Čakovec) 12 (4), 2 (-);
Ivanska (Bjelovar) 2 (1), 1 (-);
Jasenovica (Poreč) 7 (1);
Kloštar (Đurđevac) 2 (1);
Kloštar (Poreč) 6 (1);
Koprivnička Rijeka (Koprivnica) 2 (1), 2 (-);
Krapina 1 (1);
Letovanić (Sisak) 19 (7), 4 (-);
Mali Grabičani (Koprivnica) 1 (-);
Marčana (Pula) 1 (-);
Mihovljan (Zlatar) 3 (1);
Motovun (Pazin) 1 (1);
Mušalež (Poreč) 3 (1);
Novi Bošnjani (Križevci) 1 (-);
Novo Belišće (Valpovo) 2 (1);
Opatija 1 (1);
Pajari (Poreč) 15 (6);
Paunovac (Koprivnica) 2 (-);
Pazin 5 (1);
Perini (Poreč) 8 (1);
Podlužan (Čazma) 1 (-);
Poreč 4 (2), 1 (-);
Preska (Dugo Selo) 2 (1);
Radoboj (Krapina) 2 (1);
Raša (Labin) 2 (2);
Rijeka 2 (1), 2 (-);
Rovinj 9 (2);
Rugvica (Dugo Selo) 2 (1);
Samobor 1 (1);
Selina (Poreč) 16 (3);
Stranići (Poreč) 3 (1);
Strašnik (Petrinja) 2 (1);
Stuparje (Krapina) 1 (-);
Sveti Ivan Žabno (Križevci) 2 (1);
Sveti Lovreč (Poreč) 43 (11);
Šemnica (Krapina) 18 (2);
Šemnica Gornja (Krapina) 9 (2);
Šemnica (Zlatar) 74 (10);
Špišić-Bukovica (Virovitica) 2 (1);
Štefanec (Čakovec) 3 (1);
Varaždin 1 (1);
Velika Rasinica (Ludbreg) 2 (1);
Veliki Grabičani (Koprivnica) 39 (9), 1 (-);
Veliki Poganac (Koprivnica) 6 (1), 1 (-);
Vezišće (Čazma) 1 (-);
Vinkovci 4 (1);
Vinkovec (Vrbovec) 15 (4);
Virovitica 1 (1);
Vrhovac (Koprivnica) 5 (2), 1 (-);
Zagreb 67 (23), 7 (-).
SZABO-HERAK
Zagreb 1 (1), 2 (-).
VUKOV-HERAK
Zlarin (Šibenik) 4 (2).
Iz ovog popisa se može izračunati koliko je na prostoru Hrvatske 1948. godine bilo popisanih osoba sa prezimenom/prezimenima (H)erak(ović). Nisam računao brojke u zagradama:
Eraka: 1, Szabo-Herak: 3, Vukov-Herak: 4, Heraković: 126, Erak: 336, Eraković: 342, Herak: 650.
Ukupno, dakle:
1+3+4+126+336+342+650 = 1462.
U procentima to iznosi:
Herak………………….44.46% (44.94%)
Eraković……………….23.39%
Erak……………………22.98% (23.05%)
Heraković……………..8.62%
Ako se prezimena Szabo-Herak i Vukov-Herak svrstaju pod prezime Herak onda se dobija procenat od 44.94%, a ukoliko pretpostavimo da je greškom slučajno napisano «Eraka» umesto Erak procenat je 23.05%.
Treba obratiti pažnju na zanimljiv podatak da kod Poreča (na Istri – zapadna Hrvatska) postoji mesto Heraki. Verovatno su ga osnovali Heraci kojih, pretpostavljam, i danas ima u tom mestu.
___________________________________________
[8.X 2012.:]
Linkovi http://imehrvatsko.net/namepages/view/family_name/prezime-jerak, http://imehrvatsko.net/namepages/view/family_name/prezime-horak, http://imehrvatsko.net/namepages/view/family_name/prezime-herak, http://imehrvatsko.net/namepages/view/family_name/prezime-erak, http://imehrvatsko.net/namepages/view/family_name/prezime-herakovic i http://imehrvatsko.net/namepages/view/family_name/prezime-erakovic daju pregledno urađenu geografsku rasprostranjenost za svako prezime (sa današnjim stanjem i sa stanjem iz 50-ih god. XX veka) i ovom prilikom zahvaljujem autorima na tome kao i na kraćim propratnim informacijama.
2. Horak: «Prezime Horak većinom nose Hrvati, dobrim dijelom iz Grubišnog Polja, a prema nekim izvorima iz Češke. Često su i Česi (također iz Grubišnog Polja) te vrlo rijetko i Mađari. U prošlih sto godina rođeno ih je razmjerno najviše u Ivanovom Selu kraj Grubišnog Polja, gdje se svaki pedeseti stanovnik prezivao Horak. U Hrvatskoj danas živi oko tristo Horaka u više od stodvadeset domaćinstava. Podjednako ih je bilo i sredinom prošlog stoljeća.»
3. Herak: «Prezime Herak u pravilu nose Hrvati, većim dijelom iz okolice Krapine, a rijetko i Srbi (iz okolice Koprivnice). Prema nekim izvorima potječu iz Istre, Žumberka te Senja. U prošlih sto godina rođeno ih je razmjerno najviše u Gredencu kraj Pregrade, gdje se svaki četvrti stanovnik prezivao Herak. U Hrvatskoj danas živi oko šesto Heraka u više od dvjesto domaćinstava. Podjednako ih je bilo i sredinom prošlog stoljeća.»
4. Erak: «Prezime Erak u pravilu nose Hrvati, većim dijelom iz Ploča, a prema nekim izvorima iz okolice Šibenika. Vrlo rijetko su i Srbi. U prošlih sto godina rođeno ih je razmjerno najviše u Danbilu kraj Šibenika, gdje se svaki deseti stanovnik prezivao Erak. U Hrvatskoj danas živi oko četiristo Eraka u oko stošezdeset domaćinstava. Sredinom prošlog stoljeća bilo ih je približno tristo, pa se njihov broj do danas povećao za jednu trećinu.
5. Heraković: «Herakovići su Hrvati, najvećim dijelom iz Samobora. Razmjerno najviše Herakovića u proteklih sto godina rođeno je u Cerovici kraj Samobora, gdje se svaki treći stanovnik prezivao Heraković. U Hrvatskoj danas živi oko sto Herakovića u oko četrdeset domaćinstava. Podjednako ih je bilo i sredinom prošlog stoljeća.
Najveća dva migracijska pravca Herakovića u prošlom stoljeću zabilježena su iz Samobora u Zagreb te iz Brežica (Slovenija) u Samobor.»
6. Eraković: «Erakovići su pretežito Srbi, dobrim dijelom iz okolice Skradina (Bratiškovci) i Knina (Štikovo) a također kao Srba ima ih na području Banovine često su i Hrvati iz Slavonskog Broda. Razmjerno najviše Erakovića u proteklih sto godina rođeno je u Štikovu kraj Knina, gdje se svaki deseti stanovnik prezivao Eraković. U Hrvatskoj danas živi oko dvjesto Erakovića u više od šezdesetpet domaćinstava. Sredinom prošlog stoljeća bilo ih je približno tristo, pa se njihov broj do danas gotovo prepolovio.»
4. X 2008. dobio sam jedno pismo od gospodina Darka Erakovića iz Slavonskog Broda. U njemu, o Erakovićima iz okoline S. Broda, između ostalog stoji:
«[…] Naše prezime je u Sibinju već negdje 4 stoljeća. U Gornjim Andrijevcima nema Erakovića, a u Sibinju ima 5 familija koji su susjedi ali nismo u srodstvu. U Slavonskom Brodu imam strica. Svi smo rimokatolici i starosjedioci (šokci) u Sibinju. Djedovi su se zvali Gašpar, Leonardo, Marin i sestre Lucija, Eva i Marija. Pradjed se zvao Antun, ali nisam do sada istraživao porijeklo. Po svemu sudeći porijeklo vodi iz Crne Gore, mislim. […]»
Iz pisma se vidi da u Sibinju (par kilometara severozapadno od Broda) živi više familija Erakovića od kojih neke, po Darkovoj priči, nisu u međusobnom srodstvu. Nadam se da će vreme doneti još novih informacija.
Ovde sam već ranije pisao o Herakovićima iz okoline Žumberka. Spomenuo sam i Herakoviće-plemiće iz knjige Envera Ljubovića «Grbovnik Gacke, Krbave, Like, Senja i Vinodola». Novi momenat je što sam pronašao opširnije izvode upravo iz Ljubovićevih knjiga.
Na novootvorenom sajtu http://www.cro-eu.com administrator Marica je iznela nekoliko vrednih tekstova o hrvatskim prezimenima. 1. listopada 2008. na internet je stavila sledeći tekst (podvučene i istaknute reči su u izvoru): http://www.cro-eu.com/forum/index.php?topic=741.0 :
«HERAKOVIĆ
[…]
Uskočki je vojvoda Ivan Heraković, zbog vojnih zasluga u borbi protiv Turaka na prostoru Primorske vojne krajine, od cara Maksimilijana II. dobio carsko plemstvo i grb u Beču, 5. kolovoza 1569. godine.
Istodobno s Ivanom Herakovićem, carsko su plemstvo i grb dobili uskočke vojvode: Juraj Batalović, Silvester Jurić, Vuksan Marinković i Radman Vučetić.
Plemstvo i grb dobili su zbog iznimnih zasluga u obrani prostora Senjske kapetanije od Turaka i revnosti u obavljanju vojničke službe. Vojnička se služba posebice njegovala u ovoj uskočkoj obitelji, čiji su članovi obnašali i dužnost vojvode senjskih uskoka, koja je bila nasljedna i samo su odabrani i dokazano hrabri u mnogim ratovima mogli obnašati vojvodsku čast i dužnost.
Živjeli su u Senju i bili članovi senjske vojne posade. Nakon završetka Uskočkog rata i potpisivanja mira u Madridu 1617. godine, mnoge su uskočke obitelji morale, prema odlukama toga mira, napustiti Senj i naseliti se što dalje od uskočkoga Senja.
Obitelj Heraković najprije se doselila u Liku, a zatim u Žumberak, gdje i danas žive potomci ove poznate senjske uskočke i časničke obitelji.
U bitci kod Jurjevih stijena kod Otočca sudjelovali su i žumberački uskoci pod zapovjedništvom krajiškog kapetana Petra Zrinskog. Žumberački uskoci zvali su se mazoli. Petar Zrinski obnašao je službu kapetana žumberačkih uskoka, a u njegovo je vrijeme sastavljen i napisan žumberački urbar, tj. popis naselja i zemlje cijeloga zapadnog dijela Žumberka.
Danas žive u Novom Selu Žumberačkom, Velikoj Rakovici, Svetoj Nedelji; u novije vrijeme u Samoboru i Zagrebu, a jedan se ogranak obitelji naselio u Srijem i Bačku.
LITERATURA:
Bojničić, 1899., 113., T 62.
Ljubović Enver, 1998.,81.
Ljubović Enver, 2001., 82.
Ljubović Enver, 2003., 122. -123.»
Iz ovoga se vidi da su senjski Herakovići isto što i Herakovići iz Žumberka.
Više o Mrzlom Polju > http://www.mojzumberak.com/Sacro_info/_upa_Mrzlo_Polje/_upa_mrzlo_polje.html»
Poreklo naše porodice je iz Mateškog sela (zaseok Oreško selo) na Kordunu,znam da mnogo više porodica Oreščanin potiče iz mesta Perna takođe na Kordunu,ali ništa više od toga.
Zaboravio sam da dodam da nam je Krsna Slava Sveti Marko.
Before I forget to mention, someone is working on the SGS members download section to make it more “clear” then it was before 🙂
Thnx to Joe Curia for the integration module.
КЕРКЕЗ (Српски прeзимeник – Вeлиmир Михaјловић›)
У следећим селима у Бјелајском пољу и Бравском: у Вођеници (изОчијева, старином из Лике), у Скакавцу, Субаји, Рашиновцу, Цимешима и Бјелају (из Лике у XVIII веку); у Вучковици у Горњем Драгачеву (Србија) : у области Крњеуша у Босни; почетком XX века у следећим селима : у Перни (кодОтока), Пученику код Босанске Крупе, Пакрацу и селу Дијелка код Вировитице; савремено презиме у Сплиту, Босанском Петровцу и
Чачку; у Хрватској 1948, околина Винковаца и Белог Манастира. Презиме je идентично са етником К'еркез (Черкез ) који није забележен у нашим речницима. Уп. бугарскоп резиме Керкезов од исте основе.
Vladislav (14.IV 2008., 19:01): Kao prvo Peroj su naselili Srbi iz Crne gore 1657 u malom broju (par stotina) ,a Zumberak je brojniji sa par hiljada sizmatika.U Zumberku su 1750 bila samo dva pravoslavna svestenika rodjena braca Marko i Teodor i djakon Janko (sinovac) iz porodice Pruscevica (Prusac) ,ova dvojica svestenika umiru brzo jedan za drugim i u Zumberku borave gomirski kaludjeri Gavrilo Musulin i Makarije Visnjic koje je major Pecinger protjerao.A Janka Prusca je okovao pa ga kao prostog zlocinca posalje pod strazom u Karlovac.A evo i nekih pravosalvnih koji su 1758 odbili preci na uniju : Gavrilo Brdar, Janko Ognjanovic, Jovica Zivkovic,Marko Radjenovic, Damjan Kordic, Perica Vukasovic, Jovan Sajatovic, Mijajlo Predojevic, Stojan Djurovic, Jovica Paunovic, Jovan Ranilovic, Janko Blagojevic, Janko Erak, Stojan Vranjesevic, Ive Danculovic,itd,itd…
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
http://istorijabalkana.yuku.com/topic/938/ljudi-jedno-pitanje?page=2#.UGTZm2MoHCM – Istorija Balkana > Etnologija i Antropologija > ljudi, jedno pitanje > 2. strana:
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
http://www.forum.hr/archive/index.php/t-93460-p-2.html
badday (16.V 2007., 23:16): Dali znate nešto o prezimenima HERAK,HERŠAK,HRŠAK ?inače to su prezimena iz hrvatskog zagorja.
Svibor (17.V 2007., 04:00): Prezime Herak moglo je nastati od nadimka Hero koji je pak nastao od imena Herman ili direktnim skracivanjem imena Herman,a isto je tako moglo nastati i od nadimka za hrabrog covjeka (heroj-Herak)
Prezime Heršak nastalo je od nadimka Hersa ne baš rasvijetljenog postanja.Hersa moze znaciti onaj koji hrli,juri (onaj herli,hersa).Od hrliti su nastala prezimena Herl,Herlić,Hrle,Hrlec,pa mozda i ovo.
Prezime Hršak najvjerovatnije je nastalo od narodnog imena Hrs,Hrsina,a mozda i po mjestu doseljenja….
Mozda su prezimena Hrsak i Hersak nastala od istog prezimena,ali je jedno zadrzalo stariji oblik,to bi se moglo vidjeti u crkvenim knjigama….
badday (17.V 2007., 22:55): Znam da prezime Hršak ima neke veze sa raži,i to je sve ,volio bi saznat malo više o tom prezimenu jer je dosta rašireno po krapinskom dijelu zagorja,Petrovsko,Pregrada,postoji čak i mjesto Hršak breg.
Htio sam potražiti u župnim spisima u crkve sv.Petra i Pavla u Petrovskom ,ali je ona do temelja spaljena 28.11.1943.zajedno sa svim spisima.
*Inga*(18.V 2007., 15:53): herak – krapina, istra
Nadam se da je badday u međuvremenu nešto otkrio.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
[http://www.croatia.org]
(E) Croatian Inmates in German Concentration Camps
By Nenad N. Bach, Published 03/31/2005
By John Peter Kraljić 31-Mar-05
«INTRODUCTION. The 60th anniversary of the liberation of Auschwitz brings to mind the relatively unknown story of ethnic Croat inmates in German concentration camps.
[…]
LIST OF CROATIAN INMATES IN GERMAN CONCENTRATION CAMPS:
[…]
86. Herak, Bogumil. An Istrian living in Zagreb, he died in Auschwitz. (Nepokorena, p. 42).
87. Hero, Prima. From Susak (Rijeka), she was in Ravensbruck and died in a camp. (Ravensbruck, pp. 7 & 25)».
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
[http://www.kostajnica.com] , [http://www.kostajnica.com] > Spomenar ~ Vjetrovi zavicaja > 1. i 2. str.:
[…]
Rob rada (14.X 2008.): [quote="Ane"]Milane, govorimo o zgradi kod zeljezare, pravo preko puta
Cak mi se cini da jesu… ali…[N.R.]ne mogu biti sigurna.[N.R.]Kad sam ja zivjela u toj zgradi… nije bilo Kutlica.[N.R.]Bili su Mirkovici, Erakovici… i teta Milja Bijelic[N.R.]sa svoje dvije cerke…[N.R.]Ali… ja govorim o vremenu…[N.R.]kad si se ti mozda tek rodio…[N.R.]ukoliko si vrsnjak moje sestre
Rob rada (15.X 2008.): Jeste, to je ta kuca, sa jedne strane Banijapromet, a sa druge kuca onog Peera sto je vozio u vatrogasnom.[N.R.]Ja se sjecam Duje Erakovica, tete Milje i njenog cvijeca, Kutlici su bili na spratu, a iza zgrade dvoriste sa drvenim vratima na garazama, na vratima nacrtane stative i onda igramo nogomet, malo je uzbrdo, ali nije nam smetalo.[N.R.]Ali se ne sjecam Mirkovica, vjerovatno je to bilo mnogo ranije, sjecam se samo onih Mirkovica u Kavrlji, kuca iznad Bosnica.[N.R.]A jesam li vrsnjak tvoje sestre – pojma nemam (malo bi pomoglo da znam ko ti je sestra)
Ane (15.X 2008.): Una mi je sestra.[N.R.]Da, to je ta kuca i to dvoriste… malo uzbrdo… prema groblju…[N.R.]Kutlici su se, onda kasnije nastanili u stan, gdje su ranije bili[N.R.]Mirkovici… , a mi smo nekada stanovali u garsonjeri, odmah do toga stana…[N.R.]Mislim da je kasnije tu stanovala jedna zena… ali… ne znam kako se zove….[N.R.]Da… cika Dujo Erakovic… Mislim da se i njegova zena zvala Milja… I Mirkoviceva zena se isto zvala Milka… i teta Milja Bijelic… Sve Milje su bile u toj zgradi…
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
http://www.glasila.hr/Glasila/SV/SV2301.pdf – Službeni Vjesnik, broj: 23; Subota, 27. Listopada 2001.; godina XLVII: Grad Petrinja (Akti gradskog poglavarstva):
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Heraci sa Istre su uspeli dati i jednog ministra sa svojim prezimenom. Tu je, između ostalog, i podatak da u porečkom naselju Špadić ima Heraka.
[riznica.ihjj.hr]
[http://www.vjesnik.hr]
VJESNIK
Utorak, 1. veljače 2000.
P O L I T I KA
Staloženo
Račanu ne trebaju spektakli poput Herakova uhićenja, Večernji list: »U cijeloj ovoj priči još je jedna potencijalna opasnost. Slučaj bivšeg ministra Heraka režiralo je staro vodstvo MUP-a i državnog tužiteljstva, koje je, kažu, već dulje obrađivalo taj slučaj. Čemu onda takvo tempiranje afere?! Herak je u neku ruku i poželjna žrtva, jer ga kao tipičnog političkog karijerista ne vole ni oni od kojih je prebjegao, ni oni kojima je unosno naplatio svoj odlazak. Ne znači li to da je njegova medijska egzekucija zapravo i stvaranja prilike da se potiho iskradu oni koji su upetljani i u mnogo krupnije zloporabe? Sličan je problem i s nekim uhićenjima vezanim uz gospodarski kriminal i mafijaštvo samo mjesec-dva prije izbora, čije eventualno podizanje optužnica čeka novu političku garnituru. Onima koji su ih uhitili godinama nisu smetali, a kad nije uspio ni predizborni blef s najavom 'energičnog raščišćavanja', s tim će se slučajevima zabavljati – izborni pobjednici. Zato ne bi bilo loše da se novi ministri podsjete parole koju je upravo Račanova stranka lansirala za neke prijašnje izbore: 'Staloženo!'«
Repovi starih obračuna?
Je li Heraka štitio samo politički imunitet?, Slobodna Dalmacija: »Herakov slučaj, poput brojnih ostalih, koji posljednjih dana plijene medijsku pozornost, nameću pitanje zašto su 'svjetlo dana' ugledali upravo sada, nakon što su 'čamili' u ladicama državnih odvjetnika, policije i sudova? Je li možda razlog i u tome što se sada promjenom vlasti 'lakše diše' nakon popuštanja HDZ-ovih pritisaka, u prilog čemu ide Račanova poruka kako određene strukture neće smjenjivati, već će se pratiti kako se one ponašaju u ovim sudbonosnim danima na samom početku rada nove hrvatske vlasti? Ili su to još uvijek 'repovi' obračuna HDZ-ovih frakcija, s obzirom na to da se zna da je Herak preko velikog i bliskog prijatelja Miroslava Kutle bio 'igrač' Ivića Pašalića, a uhićeni slavonski tajkun Đuro Burek, većinski vlasnik Labinokomerca, čiji je direktor Đani Bažon uhićen zajedno sa svojim prijateljem Herakom, 'klijent' upravo suprostavljene frakcije.«
Nastavak sa 1. stranice:
Heraku i Bažonu produžen pritvor
»To će onemogućiti njihov utjecaj na svjedoke u istražnome postupku, odnosno omogućiti neometano prikupljanje podataka i drugih dokaza«, istaknuo je sudac u ponedjeljak,
dodavši da je stoga odredio po 30 dana pritvora za Heraka i Bažona nakon dana uhićenja. U priopćenju se još navodi da je Županijsko državno odvjetništvo u Puli 30. siječnja 2000. godine dostavilo istražnom sucu istražni zahtjev protiv Ivana Heraka, Antona Golika (bivši Herakov pomoćnik i predsjednik TD »Imperijal« Rab) i Đanija Bažona zbog osnovane sumnje da su Heraku pomogli pri izvršenju kaznenog djela – novcem Ministarstva turizma (milijun kuna), namijenjenu za potporu turizmu, podmirene su dospjele obveze poduzeća »Midin-vest« iz Poreča u vlasništvu Herakove supruge Daniele, čiji je on direktor. Sukladno odredbama Zakona o kaznenom postupku istražni sudac je razmotrio istražni zahtjev dana 31. siječnja 2000., te na temelju do sada prikupljenih podataka i činjenica u spisu utvrdio da je istražni zahtjev osnovan. Stoga je donio rješenje o provođenju istrage prema okrivljenima Heraku i Bažonu. Nakon što je u nedjelju županijski državni odvjetnik u Puli Vlatko Nuić predao istražnom sucu zahtjev za produljenje pritvora Heraku i Bažonu, javnost je sa zanimanjem očekivala odluku istražnog suca, koji je na osnovu do sada utvrđenih činjenica zaključio da postoje razlozi produljenja pritvora pomenute dvojice, a na osnovu članka 102. stavka 1. i 2. Zakona o kaznenom postupku kako bi se onemogućio njihov utjecaj na svjedoke koje će biti potrebno ispitati tijekom postupka istrage i kako bi se omogućilo neometano prikupljanje sve druge potrebne dokumentacije i drugog dokaznog materijala u »slučaju Herak «. Istražni sudac Vujić je kazao novinarima da u interesu istrage u ovom trenutku ne može odgovarati na njihove upite, a prema nekim informacijama novinarima bi se tijekom današnjeg dana mogli obratiti Herakov odvjetnik Krešimir Krsnik i Bažonov odvjetnik Predrag Jošanović. Prema Kaznenon zakonu za kazneno djelo zloporabe ovlasti za koje se tereti Ivan Herak, predviđena je novčana kazna ili zatvorska kazna do tri godine, a za kazneno djelo počinjeno s ciljem pribavljanja znatne imovinske koristi predviđena je kazna zatvora od jedne do deset godina. Naravno, u ovom trenutku u središtu pozornosti istarske javnosti je imovinsko stanje obitelji Herak, a svi najviše pričaju od velebnoj nedovršenoj obiteljskoj kući Herakovih u porečkom naselju Špadiću. Inače, Herakovi službeno stanuju u jednoj katnici površine stotinjak četvornih metara s garažom, a prema nekim tvrdnjama u neposrednoj blizini Herak ima još jednu sličnu kuću u nizu.
DAMIR HERCEG
[28.IX 2012.:]
Županijsko državno odvjetništvo Heraka je teretilo za dva kaznena djela zlouporabe ovlasti u gospodarskom poslovanju u vrijeme dok je bio ministar turizma. Ovo je, inače, bilo ponovljeno suđenje za ista kaznena djela, jer je presudu iz listopada 2004. godine kojom je Herak osuđen na 4,6 godina zatvora Vrhovni sud u svibnju prošle godine vratio na ponovno suđenje Županijskom sudu u Puli.
Novo raspravno vijeće nije prihvatilo ni jednu točku optužnice. Sutkinja Sena Midžić-Putigna u obrazloženju presude u više je navrata isticala kako je državno odvjetništvo vrlo ambiciozno pisalo optužnicu, ali bez ijednog dokaza.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
http://www.samoborskiglasnik.net/mat_vj_arh.asp > ARHIVA: Vjenčani (Rašet Hazeraj i Stella Rastovac ''Glasnik Samobora i Svete Nedelje''; glavni urednik: Robert Škiljan; izdavač: Samoborfest d.o.o. Svetonedeljska 4, 10 430 SAMOBOR):
Matični ured Samobor:
Zenon Hansler i Božidarka Herak vjenčani 25.05.2002.
HORAK
Matični ured Samobor:
Dario Brunović i Blanka Heraković vjenčani 30.11.2002.
Matični ured Samobor:
Marijan Ratešić i Marina Heraković 14.05.2003.
Matični ured Samobor:
Petar Heraković i Dragica Prišlin 02.04.2005. u Rudama
Matični ured Bregana:
Davor Heraković i Ivana Dragić 24.04.2004. Lug Samoborski
Davor Haber i Vesna Eraković 07.01.2006.
Ante Čavka (http://hr.wikipedia.org/wiki/Ante_%C4%8Cavka)
«GRAĐA ZA SUVREMENU POVIJEST DRNIŠKE KRAJINE
KRONOLOŠKA ZBIVANJA U DRNIŠKOJ KRAJINI
OD POČETKA 1941. DO KRAJA 1991. GODINE
[…]
6. Žrtve ratnog razdoblja Drniške krajine od 1941. do 1944.
[…]
Ostaje problematična lista «lipanjskih žrtava» o kojoj smo ranije govorili vezano uz ustašu Jucu Rukavinu.Po komunističkoj okupaciji Drniša, komunisti su stvarali «liste žrtava», među kojima je najveća takozvana lista «lipanjskih žrtava» 1941. u kojoj se ustašama pripisuje «pokolj Srba». Taj dokument potječe iz komunističkih pismohrana u Zagrebu i dostupan je tek od uspostave nove Hrvatske države, ali je nastao na terenu, vjerojatno u «OZNI» u Šibeniku ili Drnišu. Sve u njemu napisano mora se uzeti s najvećim oprezom. Dokument optužuje ustašu Jucu Rukavinu kao organizatora «hapšenja», ali ne navodi razloge hapšenja niti jedne navedene «žrtve». Sam tekst navodi u popisu samo ime drniškog «paroha» Sebastijana Jovića, koga je Juco Rukavina navodno odveo iz Drniša u lipnju 1941. i za njegovu se daljnju sudbinu više ne zna. Ostale navodne «žrtve» tekst iz nepoznata razloga izostavlja, tek povremeno ih spominjući, naglašavajući kako ih donosi i prilaže dokumentu u posebnom popisu. Postavlja se pitanje je li Sebastijan Jović jedina žrtva koju je Juco Rukavina uhapsio i odveo, otkrivajući ga kao inicijatora napada na Hrvatsku državu, kad ga komunisti jedinoga izdvajaju iz popisa, a sve ostale posebno ispisuju, označavajući ih počesto samo «žrtvama pod brojem». Kao što je već u prethodnom tekstu rečeno, Juco Rukavina vjerojatno je istraživao slučajeve srpskih terorističkih prepada i ubojstava, odlučan da nađe ubojice i da ih po ustaškom načelu «ljute trave na ljutu ranu» privede pred sud Nezavisne Države Hrvatske. Komunisti su sve vrijeme falsificirali dokumente, praveći od njih ono što im je služilo u pojedinom momentu zacrtanoj svrsi, pa i ovaj komunistički napis treba uzeti u takvu svjetlu. Osim toga, komunističko načelo»priznajem istinu samo svoje partije» i «cilj opravdava svako sredstvo» nalaže nam biti veoma opreznim kad čitamo njihove «istine». Dokument je sumnjive namjere i vjerojatno je služio dvostrukoj svrsi: 1) da bi komunisti dobili ratnu odštetu namjerno su izmišljali nepostojeće žrtve, 2) istovremeno su među Hrvatima tražili krivce za nepostojeće «žrtve» kako bi mogli opravdati njihova pogubljenja ili drastično stroge zatvorske kazne. Neke su takve «žrtve» provele u ustaškome «zatvoru» tri dana. Komunisti ne priznaju da je tadašnja država imala pravo istraživati «zločine» i pod osnovanom sumnjom pozvati čovjeka kako bi od njega uzela iskaz, a kad bi vidjela da nema nikakve sumnje, čovjeka bi pustila na slobodu, bio on Srbin ili netko drugi. Tako je na nekoliko godina robije osuđen Hrvat jer je otišao prenijeti poruku zatvorskome ključaru Drezgi da «pripravi krevete i hranu» za uhapšenog generala Pavlovića, dok ih druge mnogo važnije stvari «ne zanimaju». Komunisti ne osuđuju Srbe zbog gnusnih zločina i terorizma, ali optužuju Hrvate što su uzeli pravo braniti se od srpskog terorizma.
Po komunistima su za navodni pokolj» lipanjskih žrtava» optuženi slijedeći Hrvati: fra Petar Berković, Juco Rukavina, Ivica Matković, Ljubo Matković, –orđe Marojević, Ante Beader, Josip Brela, Božo Vukušić, Drago Dogan, Mate Pućo, Krste Cigić, Božo Strunje, Mate Vidović, Marko Nakić, Mate Jakelić, Petar Sučić, Joko Jolić, Ante Krnić, Joko Jerković, Ivica Vukorepa, Žarko Milić-Štrkalj, Petar Mrčela, Ivan Mrčela, Ivan Škarica, Jandre Sabalić, fra Božo Vugdelija, Janko Heraković (grkokatolički župnik Kričaka), Nikola Heraković, Marko Tomić, Ivan Odak, Ivan Ramljak pok. Mate, Ivan Ramljak, pok Petra, Marko Ramljak, Boško Mrđen, Šime Šiklić, Stipan Vukosavić, Ilija Marić, Josip Šušnjić, Božo Barišić, Ante Barišić, Mile Baljak, Stipe Sartari, Pavle Pučić, Giovannico Biddau, Marko Nakić-Alfirević i Mate Veštić.
Navedeni Hrvati uglavnom su pogubljeni, manjina ih je robijala duge zatvorske kazne, a neznatna manjina spasila se bijegom u emigraciju. Primjerice, Božo Strunje masakriran je u Žitniću, a da nitko nikada nije tražio njegovih ubojica.
Kao dokaz za navodne «zločine» komunisti su uzeli izjave slijedećih ljudi: Josipa Drezge, Nikole Adžije, Steve Vukašina, Mare Jović, Ljube Odaka, Mile Milete, Marka Milete, Tome Lončara, Ljubice Lončar, Danila Ivaza, Božice Eraković, Marije Bukarica, Ivana Topića, Špire «olovića, Mile «olovića, Jakova Bilića, –ure Beadera, Sime Beadera, Vojina Beadera, Anice Janković, Jove Manojlovića, Milana Gušavca, Ane Lunić, Jerka Lunića, Marija Lunić, Ante Jukića, Petra Jukića, Marka Janjića, Marka Ivčevića, Stane Martić, Milice Vukšić, Steve Vukšić, Ane Vukšić, Vase Vukšić, Tode Vukšić, Špire Meleta, Ranka Vukašina, Todora Jelića. Također Knjigu čuvara zatvora Kotarskog suda u Drnišu i izvod iz dnevnika talijanskog zapovjedništva.
KRATAK OPIS I KVALIFIKACIJA ZLOČINA:
1. Kvalifikacija:
izdaja naroda – ubistvo i pokolji – sistematski teror – pljačka – masovna mučenja gradjanskih lica.
2. Kratak opis:
Vukorepa Ivica skupa sa fratrom Berkovićem i nekim drugim osobama iz Drniša, stvara prvu ustašku organizaciju još prije pada stare Jugoslavije 1941 god. Za vrijeme ustaškog terora on je ustaški načelnik u Drnišu, te je jedan od onih koji organizuje taj ustaški pokolj Srba u Drniškoj krajini u lipnju 1941 godine, a u kojem su bile pobite žrtve ad 1/ do 43/. U tim dogadjajima on je jedan od naredbodavaca, dok nema dokaza da bi sudjelovao kao izvršitelj.
Kriv je dakle kao jedan od glavnih organizatora pokolja Srba u Drniškoj krajini i ostalih zločina koji su tada izvršeni.
I. KRZ – Zh 41186, kut. 514
(Zločinac, mjesto, vrijeme, način i sredstva izvršenja, žrtve, štete)
Fra Petar Berković, župnik u Drnišu, već prije rata osniva u Drnišu prvu ustašku organizaciju, u kojoj okuplja nekolicinu drniških omladinaca, obrtnika i trgovaca, te nekoliko zemljoradnika sa Petrova Polja. Ta organizacija razvija svoju propagandnu djelatnost, koja se uglavnom svodi na širenje i raspaljivanje plemenske mržnje, te na pripremanje prevrata za slučaj rata. U tom radu župnik Berković razvio je upravo nevjerovatnu aktivnost, koristeći u punoj mjeri svoj svećenički položaj.
Ova tako stvorena ustaška organizacija pristupa, u slomu stare Jugoslavije, odmah ostvarivanju svojih veleizdajničkih ciljeva Tih dana župnik Berković uzima nasilno vlast u Drnišu i sa svojim ljudima vrši razoružavanje jedinica jugoslavenske vojske, koje se povlače kroz Drniš.
Već u tim prvim danima počinju progoni srpskog življa, i ustaše počinju hapsiti Srbe po Drnišu. Vjerojatno bi već tada, u travnju 1941, došlo do pokolja drniških Srba, koji je župnik Berković sa svojim pristašama bio već ranije zamislio, da je za to bilo vremena. Sve je već bilo pripremljeno da se pristupi klanju i istrebljenju srpskog življa Drniša — u to vrijeme dolazi iz Šibenika u Drniš jedna skupina ustaša, koji će se u čitavom toku rata pokazati kao nečuveni koljači: Maroević Djordje, Matković Ivica, njegov brat Ljubo, Beader Ante, a istodobno silazi u Dalmaciju iz Like stari ustaša Juco Rukavina, s jednom skupinom ličkih ustaša, uzima za sjedište Knin, ali povremeno dolazi i u Drniš — ali ustaški plan mora biti odgodjen za neko vrijeme, pošto talijanske okupacione trupe, koje su ušle u Drniš 10. travnja, preuzimlju vlast u svoje ruke te puštaju iz zatvora uhapšene Srbe. Ustaše ipak nastavljaju s pripremama te u pojedinim selima drniške krajine organizuju svoje skupine. Župnik Berković tih je dana upravo neobuzdan, tako da dolazi u sukob sa talijanskim vlastima i biva uhapšen te odveden u Zadar, gdje nakon par dana, biva pušten, pa odlazi u Zagreb, odakle se vraća u Drniš par dana nakon nasilne aneksije primorskog dijela Daimacije po Italiji, kojom je Drniš sa svom krajinom dodijeljen tkz. «N.D.H.», kao ustaški povjerenik za tu oblast. Početkom lipnja Talijani mu predavaju civilnu vlast, i on stavlja na položaj ustaškog «načelnika» drniške općine jednog od svojih najužih suradnika, Ivicu Vukorepu. Uza nj su tada, pored spomenutih, još: Dogan Drago, Jerković Joko, Vukušić Božo, Strunje Božo, Milić-Štrkalj Žarko, Cigić Krste, Pućo Mate, Vidović Mate la, Vugdelija fra Božo, braća Petar i Ivan Mrčela, Nakić Marko, Škarica Ivan, Krnić Ante, Heraković pop Janko i brat mu Nikola, Sabalić Jandre, Sučić Petar, Jakelić Mate i Jolić Jakov. Svi ovi tvore neku vrstu ustaškog štaba u Drnišu, i moraju se smatrati, tko više tko manje, krivcima lipanjskog pokolja drniških Srba.
[…]
4. Progoni, kazne, strijeljanja …
[…]
«Špiljari» su se ipak nekoliko narednih godina uspjeli održati. Hranili su ih potajno ili su danju bili u «trapovima» pod zemljom, a noću bi pokatkad izlazili u prirodu. Takav život bio je nesnosan, ali jedino moguć. Jedan takav Hrvat iz sela Promine predao se komunistima tek četrdesetak godina iza rata. A kako je poznato posljednji «špiljar» sa Hrvatskog sjevera izišao je iz skrovišta 1991., po osnutku Hrvatske države.
Komunisti su u sudstvu radili što su htjeli. Tisuće ljudi prispjelo je na robiju i osuđeno. Novine toga doba donose neke presude i uhićenja, ali ne glavninu. Pokatkad donose kazne od šest mjeseci, a ne donose stotinu strijeljanja. Zato podaci dobiveni iz komunističke «Slobodne Dalmacije» nisu ni približno točni. Mi ćemo ipak vidjeti što donose i koga sude. Evo niza novinskih izvješća:
«Pravedna kazna narodnoga suda stigla je još jednoga špekulanta i narodnoga neprijatelja. Svi ovakvi tipovi kao što je Ante Šupuk koji, dok narod ulaže neizmjerne napore da obnovi svoju zemlju, skrivaju robu i sabotiraju rad naroda u tome pravcu, bit će privedeni zasluženoj kazni.» [fusnota 49 – ''Slobodna Dalmacija'', br. 127 / 1945, str. 2. ].
«Kotarski narodni sud u Drnišu izrekao je presudu protiv Ivana Ćorića, poslovođe firme braće Ćorić, koji je optužen za neprijavljivanje velikih količina robe. [fusnota 50 – ''Slobodna Dalmacija'', br. 167 / 1945, str. 4. ].»
Ivan Elez iz Sedramića osuđen je na pet godina robije. Optužnica ga je teretila kao «viđenijeg» kninskog «ustašu» koji je priređivao u svome stanu gozbe i prijeme za ustaške časnike i ustaše [fusnota 51 – ''Slobodna Dalmacija'', br. 180 / 1945, str. 4. ].
Prominjani Jere i Ante Ćorić osuđeni su : Jere na 5 godina «gubljenja časti» i konfiskaciju imovine, a Ante na 6 godina «gubljenja časti» konfiskaciju imovine i na 6 mjeseci prisilnog rada. Ova je presuda donesena u slijedećem sudačkom sastavu: Tužitelj je bio Vojo Masniković, branitelj pravnik Srećko Poklepović, a članovi suda Vicko Šprljan, Ante Vrančić, Milan «akić, Ivica Erak i Gojko Barbić [fusnota 52 – ''Slobodna Dalmacija'', br. 192 / 1945, str. 4. ].»
Trougao kojeg sačinjavaju gradovi Split, Šibenik i Knin nisam postavio kao strogo definisan oblik regiona, već sam ga uzeo zato što mi se učinilo da je negde između ova tri grada stanovala većina Erakovića čija je zajednička slava Sv. velikomučenik Georgije (Đurđevdan).
Ima ih mnogo i čine jednu od najbrojnijih grupacija balkanskih Erakovića i tek sam na početku njihovog upoznavanja.
Ne znam da li na označenom prostoru ima ili je bilo Erakovića koji nisu u srodstvu sa Erakovićima Sv. Đorđa.
1. [p221.ezboard.com], http://drnis.yuku.com/topic/244/Stikovo, http://drnis.yuku.com/topic/244/Stikovo#.UIb7nmMoHCM
Erakovic (8.III 2003., 9:38 pm): Iz Stikova su veliki ljudi: Stikovo ce uvek biti u srcu mom. Stikovo je najlipse selo. [N.R.] Ej, ako je neko ikad bio u Stikovu, i ako je slucajno nekad prolazio iznad sela, gore ka Svilaji, ili isao onim putem sto je nekad bio glavni put za Bosnu, da nije vidio ogradjen posjed, ako je vidio da zna da je to bio posjed moga dida, a i sada je. I ako ima nesto novo da mi saopsti u vezi toga posjeda!
MiocicStikovo (10.III 2003., 10:38 pm): vidio sam i: pa sta oces reci …
Erakovic (21.III 2003., 11:18 pm): Hvala ti brate: Ej, zelim samo da te upitam da nisi vidio da se tu ne motaju, mozda neke "nepozeljne" osobe, da mozda nesto ne odnose sa tog posjeda i ako mi jos mozes reci, da nije mozda neko u ovih zadnjih par godina nesto krao ili odnosio sa tog posjeda. Inace, jel' se nesto prica o Erakovicima koji su zivjeli na tom posjedu; i u pozitivnom i u negativnom smislu? Slobodno mi reci, jer bas me interesuje!
Erakovic (16.VIII 2003., 10:07 pm): Stikovo – najvece i najljepse cetnicko selo u Krajini: Stikovljani, dje ste braco draga?! Ja sam ovaj Erakovic koji je napisao i prethodnu poruku i kad vidim da se niko ne javlja vec davno onda moram ja ponovo pocet pisat. Na moja pitanja iz prethodne poruke jos niko nije odgovorio, a volio bih da sam dobio odgovor. Ako neko zna odgovor na ta moja pitanja, neka mi slobodno pise na moj email: stikovo.sezampro.yu, jer bi se jako volio dopisivat sa zemljacima iz Krajine. A sad bih otpoceo novu akciju na ovoj stranici. Ona bi se sastojala od sakupljivanja imena i prezimena svih zitelja sela Stikova, koji su tu zivila u periodu od 1945-1991. A uporedo sa tom akcijom odvijala bi se akcija sakupljivana prezimena familija koje vode porijeklo iz sela Stikova. I za kraj da ne zaboravim, ako imate kakve slike sa Svilaje, iz Raketica gaja iz samog Stikova i sa Vestenika, puno bih vas molio da ih stavite na ovu stranicu, kako bi ozivili sjecanja na nase rodno selo i kako nikad ne bi zaboravili nas rodni kraj!!!
kuku lele (15.X 2003., 7:09 pm): Erakovic: e, bre, ako si ti erakovic, kako se zoves???????????????
SVILAJA (16.X 2003., 6:13 am): Moje ime je Mirko. Ako si ti iz Erakovica kako se zoves? Jeli vi znate gde je Pavicina Glavica i Suljkovo brdo. I jesi li bio pod ora sima? Javitese na ovo ili na E-MAIL : [email protected]
2.
A) ''Политика'', 22.IX 1995., 7. strana:
«Roberts: UN nemaju pristup zatvorima u Šibeniku i Zadru (intervju portparola bivšeg sektora JUG u RSK)
Iz baze UN u Kninu Hrvatskoj je izručeno 38 osoba, među njima i jedna žena, koje vlasti u Zagrebu optužuju da su počinili ratne zločine, potvrdio je u intervjuu Tanjugu portparol bivšeg sektora ''Jug'' u Republici Srpskoj Krajini Alan Roberts.
Oni su u pratnji pripadnika Unprofora prošlog vikenda odvedeni u hrvatske zatvore – 21 u Zadar, 10 u Šibenik i sedam u Split, gde će se uz nadzor pravnika UN sprovesti istražni postupak, rekao je Roberts.
''U ponedeljak su ih obišli naši predstvanici i sve je bilo u redu, a onda smo u utorak saznali da su četvorica iz zatvora u Splitu prebačeni u Zadar. Mi o toj odluci i razlozima za ovu promenu nismo bili obavešteni. Zamenik šefa civilnih poslova iz baze UN u Kninu otišao je juče u Split i pokušaće da sazna zašto je došlo do ovih promena i zašto imamo pristup zatvorenicima u Splitu, ali ne i u Zadru i Šibeniku'', rekao je Roberts.
On je naglasio da su advokati UN ispitali osumnjičene i sročili njihove izjave koje će biti dostavljene hrvatskim istražnim organima. ''Oni, za koje nema dovoljno osnova za pokretanje sudskog postupka moraju biti pušteni i biće im omogućeno da odu u Srbiju ili gde žele'', kategoričan je portparol Unprofora.
''Uprkos tome što su mogli da povedu porodice i sa njima borave u istoj zgradi i održavaju kontakte, uhapšeni su otišli iz baze Unprofora sami. To su učinili svi, osim optužene Smilje Eraković, koju sestra nije htela da napusti'', rekao je Roberts. ''One su sada zajedno u Šibeniku. Svi drugi su ovu bolnu odluku o razdvajanju doneli u poslednji čas, pred sam ulazak u autobuse, otud se u prvi mah mislilo da su otišli zajedno sa njima, kako je to bilo dogovoreno''.
''Očito da su muškarci nagovorili svoje supruge, roditelje i decu da odu u Srbiju, na sigurno, da bi ih poštedeli novih trauma. Jedan od optuženih morao je da se rastane od ranjenog brata. Smilja Eraković rastala se od svoje dvoje dece, 12-godišnje devojčice i 11-godišnjeg sina. Supruga jednog od optuženih, po nacionalnosti Hrvatica, ostala je u našoj bazi'', rekao je Roberts.
Prema njegovim rečima, spor oko izručenja osumnjičenih za navodne zločine bio je i glavni razlog što je za evakuaciju prognanih iz baze u Kninu bilo potrebno više od mesec i po dana.
''Najpre su nam hrvatske vlasti u Kninu saopštile da se u bazi krije više od 80 'zločinaca' i da će tražiti njihovo izručenje, a potom su zatražili 62 osobe. Komandant Sektora kanadski general Alen Forand pregovarao je o tome sa komandantom hrvatskih snaga u Kninu generalom Ivanom Čermakom 21. avgusta. Tada je zatražio da su uz spis osumnjičenih, dostave optužnice i odgovarajuća dokumentacija za svakog pojedinačno''.
''Na narednom sastanku, 24. avgusta general Čermak pojavio se bez optužnica i dokumentacije, rekavši da su se 'stvari izmenile' i da neće dozvoliti evakuaciju baze, dok se ne izruče 'zločinci'.''
''Insistirali smo na tome da se ne može niko izručiti bez optužnice koja zadovoljava minimum pravnih normi. Podsetili smo ga na raniji dogovor i, kako se problem nije mogao rešiti, pregovori o tome nastavljeni su na višem nivou'', rekao je Roberts.
''Posle pregovora u Zagrebu, hrvatska delegacija pojavila se prošle sedmice sa revidiranim spiskom od 35 ljudi i rešenjima za hapšenje, ali je odbila da predoči traženu dokumentaciju, uz obrazloženje da 'mirovne snage nisu stranka u postupku'.''
''Bili smo dovedeni u tešku situaciju. S jedne strane odlagana je evakuacija srpskih izbeglica, koji su živele u teškim uslovima i neizvesnosti, a s druge, postojala je mogućnost da hrvatska vojska upadne u bazu i odvede optužene''.
''Da bi smo to izbegli, mi smo spiskove sa podacima o optuženima izvešali po zidovima baze. Organizovali smo im sastanak sa pravnim stručnjacima UN i članovima komisije za ljudska prava, koji su im dali pravne savete. Svi oni su negirali da su počinili bilo kakav zločin''.
''U prvi mah na širem hrvatskom spisku optuženih našli su se jedan starac od preko 80 godina i dvoje dece! Posle toga, na naše uporno insistiranje da se osumnjičeni mogu izručiti samo na osnovu optužnica, koje moraju biti u skladu sa međunarodnim i zakonima Republike Hrvatske, spisak je u petak bio sveden na 34 osobe. Ali, u subotu, noć u oči evakuacije baze, predstavnici hrvatskih vlasti pojavili su se sa zahtevom da im izručimo još šest osoba, među njima i jednu ženu''.
''Mi smo stalno insistirali da nam hrvatske vlasti stave na uvid dokumentaciju, pa se na kraju njihov pravni zastupnik pojavio sa napisanim optuženicima. Našim pravnicima dato je pet sati da ih prouče'', rekao je Roberts.
[…]»
B) http://www.krajinaforce.com/oluja_izjave_svjedoka.html (Glas Krajišnika u Egzilu) > "Oluja" – udruzeni zlocinacki poduhvat > IZJAVE SVJEDOKA:
«SMILJA ERAKOVIĆ, kći Vase, rođena 18.10.1962. godine u Drnišu
… oko 15.00 sati 5.08.1995. godine iz podruma na raskršću u Kninu izvode nas i postrojavaju u kolonu po dvoje. Prilikom postrojavanja dvojica ustaša oduzimaju mi 5000 DM, nešto JU dinara, koje su odmah iscjepali. Skidaju mi vjenčani prsten. U koloni su većinom žene, djeca i starci. Idemo cestom u pravcu mosta na Krki. Kod robne kuće nailazimo na prve leševe. Uz put srećemo ustaške vojnike, koji nas pljuju, deru se, prete, nose televizore, uzimaju auta, stavljaju televizore i ukradenu robu na tenkove, tenkovima gaze automobile i dr. Cestom ima puno leševa civila. Puno je i krvi na asfaltu. U kamp UN ulazimo oko 17.00 sati. Dan uoči odlaska konvoja u SRJ, primim nekakvo rješenje po kom sam ja počinila navodno neke ratne zločine. 16.09.1995. godine predata sam sa još 37 ljudi hrvatskim policajcima koji me odvode u zatvor u Šibenik. Nakon saslušanja istražnog sudije odvode me u samicu. Iz samice ne izlazim nikako puna tri mjeseca. Niti me puštaju na slobodu, niti me više saslušavaju. Ne dozvoljavaju mi da idem u šetnju. Nikakvu optužnicu, niti druge papire nisam dobila, sem rješenja o produženju pritvora. Oslobođena sam 10.01.1996. godine, a 25.01.1996. godine, nas šestoro iz Šibenika krećemo u vozilu MKCK za Beograd. Vozimo se preko Benkovca, Obrovca, Gračaca i Korenice. U ovim mjestima nismo vidjeli nikoga, sve je pusto, a sela uz cestu su sva spaljena. Nema ni ptica, nema ni ljudi, sve je opustošeno. Do Karlovca je sve pusto. Tek tu počinjemo da srećemo ljude i automobile …
Beograd, 18.03.1996. godine»
Svjedoke saslušali advokati Savo Štrbac i
Radivoj Nikolić u prostorijama VERITAS-a
Izvor: "Veritas"
C) Nedeljnik ''Vreme'' je uspeo (zahvaljujući časopisu hrvatske antiratne kampanje ''Arkzin'') nabaviti spisak optuženih za ratne zločine koji su iz baze UN u Kninu odvedeni u hrvatske zatvore. U Šibeniku je pored B. Borjana, S. Borjana, M. Ćumlije, N. Klisurića, S. Macure, N. Miloša, M. Nenadića, G. Trzina i J. Višića još i Smilja Eraković.
3.
А) ''Суза'', часопис УДРУЖЕЊЕ ПОРОДИЦА НЕСТАЛИХ ЛИЦА ИЗ КРАЈИНЕ, главни и одговорни уредник и предсједник удружења: Чедомир Марић
«ДОКУМЕНТИ
НЕСТАЛИ НИСУ ЗАБОРАВЉЕНИ
СПИСАК НЕСТАЛИХ КРАЈИШНИКА 1991 — 1995.
Једанеста година откада хиљаде крајишких мајки, очева, сестара, браће и друге родбине траже своје најмилије, а 24 регистроване гробнице у сјеверној Далмацији, Лици, на Кордуну, Банији, у западној Славонији и даље скривају одговоре.
До августа 2006. године на Институту у Загребу обављене су идентфикације тек за двије групе раније ексхумираних из гробница у Книну, Кореници и Грачацу. У овом броју објављујемо фотографије несталих које смо до данас добили.
Наставите да шаљете фотографије ваших несталих и идентификованих, а док „Суза” буде излазила, ми ћемо их објављивати.
[…]
ДРНИШ
ШТИКОВО
БУРА, Саве, НЕДЈЕЉКО, 1963.
ГРУЈИЋ БОЖИЦА, 1914.
ЕРАКОВИЋ, Душана, ЈОВАН, 1947.
ШАИН ПЕРА, 1919.
СПИСАК ИДЕНТИФИКОВАНИХ
Према евиденцији Удружења до краја јула 2006. године
ДРНИШ
ДРНИШ
БЕАДЕР, Владе, МИЛОРАД, 1954.
БУРА, Сава, НЕДЕЉКО, 1963.
ЕРАКОВИЋ, Јована, ДУШАН, 1947.
КАШИЋ, Шпире, ЖЕЉКО, 1957.
КНЕЖЕВИЋ, Илије, БОШКО, 1967.
КРАСИЋ, Тодора, ЈОВИЦА, 1963.
ЛУНИЋ, Милана, ЈОВИЦА, 1970.
ЛУЧИЋ, Раде, РАДИВОЈ, 1974.
МИЛАНКОВИЋ, Лазе, ЈАКОВ, 1937.
СИРОВИЦА, Томе, МИЛАН, 1964.
ЋАКИЋ, Стевана, ДЕСАНКА, 1934
ШТИКОВО
БУРА, Милана, САВО, 1974.
ГРУЈИЋ, Крсте, НИКОЛА, 1967.
ЕРАКОВИЋ, Петра, ЂУРО, 1954.
КНЕЖЕВИЋ, Шпире, ЈОВИЦА, 1968.
НЕНАДИЋ, Николе, ЂУРО, 1953.
ФИЛИПОВИЋ, Ивице, ДАМИР, 1969.
ШИБЕНИК
БРАTИШКОВЦИ
ЕРАКОВИЋ, Обрада, ЖЕЉКО, 1967, Бањалука
УРУКАЛО, Боже, МИЛОРАД, 1951, Бањалука
УРУКАЛО, Јандрије, ЉУБОМИР, 1948, Бањалука»
У ''Сузи'' од августа 2006. (бр. 26.), на 32. страни, налази се фотографија несталог Ераковића Душан Јована, а на 45. страни фотографија идентификованог Ераковић Петар Ђура.
Б) 1. [http://www.krajinaforce.com] (Politika > Zlocini Hrvatske); 2. http://benkovackoguvno.yuku.com/topic/2223/20#.UIcDn2MoHCM (Benkovacko guvno > Politika > Геноцид над српским народом у 20. веку: ''A LIST OF MISSING AND KILLED SERBS FROM THE REPUBLIC OF SERBIAN KRAJINA (since August 1995. till end of 1996.)'' (dinci_123)).
– http://www.slobodan-milosevic.org/documents/reports/Serbian/8-RSK2.htm:
(PREZIME, IME OCA, IME, DATUM ROĐENjA, MESTO ROĐENjA, OPŠTINA, DATUM NESTANKA, MESTO NESTANKA)
«[…] Тако је у нашу редакцију стигао и документ хрватског Министарства правосуђа са грбом, потписом и печатом надлежног министарства, који у свом извештају Сабору наводи на колико је особа примењен споменути закон, са њиховим именима и осталим генералијама, али и списак оних особа ''против којих се воде казнени поступци јер не потпадају под овај закон''.»
Реч је о 96 помилованих затвореника и 92 особе које су «лишене слободе против којих се воде казнени поступци и на које се не односи закон о опћем опросту». Међу ових 92 људи налазе се и:
«Илија Ераковић, син Душана, рођен 14.8.1951. ОЗ Сплит;
Душан Ераковић, син Илије, рођен 15.2.1969. ОЗ Сплит»
Разлика годишта између Илије и Душана је непуних 18 година. Ја не знам да ли су Илија (рођ. 1951.) и Душан (рођ. 1969.) уопште отац и син, али по овоме изгледа да је Душан 1951. године добио сина Илију, а Илија 1969. свог сина Душана, па би према овоме унук добио име деде.
Не знам шта се после са њима догодило и молио бих све који знају нешто, да о томе известе.
[22.X 2012.:]
U najgorim uslovima kaznu su služili osuđenici tzv. srpskog bloka koji je oštećen još u pobuni zatvorenika 1991. godine.Lepoglava je poznata i kao "komunistički univerzitet", kako su je nazivali funkcioneri KPJ zatočeni u vreme vladavine kralja Aleksandra. Njen najčuveniji zatvorenik bio je Josip Broz Tito.»
«Ostavština ratnih zlocina ometa pomirenje na Balkanu
Nenad Radičević | Beograd, Sarajev, Zagreb, Haga, Brisel i Strazbur
Eraković (47), Srbin iz Hrvatske, izbegao je iz rodnog Benkovca 1995. godine, tokom operacije hrvatske vojne operacije „Oluja“ kojom je okončana pobuna etničke srpske manjine u republici.
Eraković smatra da je imao sreće jer je napustio grad pre dolaska hrvatskih snaga. „Oni koji su ostali u svojim kućama bili su uhapšeni“, priseća se on. „Ostalima su kuće zapaljene.“
Više od decenije je prošlo od zaključenja Dejtonskog mirovnog sporazuma 1995. godine kojim je završen rat u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj. Eraković je jedan od mnogih koji još uvek oseća posledice ratova u bivšoj Jugoslaviji.
Iako se većina slaže da su političari odgovorni za mitove i predrasude koji leže u osnovi ovakvog stanja – ili da su bar nevoljni da se protiv toga bore, dosta toga je na zahtev međunarodne zajednice učinjeno u pogledu uloge i odgovornosti pravosuđa za utvrđivanje činjenica o sukobima tokom devedesetih. Ova oblast će uskoro u potpunosti biti u rukama lokalnih sudova i u toku su aktivnosti koje treba da obezbede da se to odigra na pravedan i delotvoran način.
Zadatak je zastrašujući, ako se ima na umu njihov dosadašnji učinak. Srbi iz Hrvatske strahuju zbog čitavog talasa suđenja u odsustvu održanih u hrvatskim sudovima tokom ranih devedesetih, čiju valjanost osporavaju i mnogi pravni stručnjaci.
[…]»
5.
Forum MONTENEGRINA.NET Forum Indeks > Srednji vijek+ > PORIJEKLO DINASTIJE PETROVIĆ – NJEGOŠ (temu započeo SVETOPELEK 22.III 2006. u 00:29):
Napominjem da su za vrednost i (ne)moralnost sadržaja koji sledi odgovorne isključivo osobe koje stoje iza svojih komentara.
— Erakovic (24.III 2006., 12:03 am): Sad jedan komentar nekoga kog se to direktno tice, kako dolazi do zamjene prezimena (H)Erakovic sa prezimenom Petrovic. Turci kradu djevojke iz Erakovica i tri brata Erakovic medju kojima i moj predak potamane turke i oslobode djevojke. Poslije toga morali su bjezati od turske osvete i da se loza ne ugasila najmladji brat uzima majcino prezime Petrovic a starija braca bjeze jedan u Bosnu a drugi u Dalmaciju na Kosovo pokraj Knina. A taj Erakovic kad je dosao bio je Srbin i odrzali su oni svoju pravoslavnu vjeru i pripadnost svom Srpskom narodu za razliku od mnogih koji su postali katolici i Hrvati. U Dalmaciji postoji i prezime Erak jedan od Erakovica se seli u selo kraj Sibenika i promjenivsi vjeru biva prisiljen da promjeni prezime da nas ne sramoti. Mogao je birati mjenjati prezime ili glavu.
A sta se mene tice princip sa poturicam moga rodjaka Njegosa primjeno bih na izdajnike u Crnoj Gori. Prvo ste se poceli odricati svog srpskog naroda pa onda pravoslavne vjere, napadate Njegosa ni kralj Nikola vam vise ne valja.
NECE VAM USPJETI TA PRLJAVA RABOTA JOS JE PREVISE U CRNOJ GORI POSTENIH SRBA KOJI SE NE ODRICU SVOJIH PREDAKA ZA SAKU DUKATA. TAKVIH KAO STA JE SADA VLADAJUCA GARNITURA U CRNOJ GORI BILO JE I BICE. SVE SE MOZE OPRATI SEM PRLJAVA OBRAZA!
Erakovic
— SVETOPELEK (24.III 2006., 12:14 am): To sto si napisao zove se BABOLOGIJA. [N.R.] To je pomocna grana nauke koja se zove BAJKOLOGIJA. [N.R.] A ono gore su dokumenta, na koja se poziva Srbin Markus kad crta genealogiju Petrovica, s tim sto presucuje izvor. [N.R.] Ali izađoše i ova dokumenta na svijetlo dana. [N.R.] Srpsko porijeklo Petrovića je ravno NULI. [N.R.] Sto tebi nikad niko prije mene nije pokazao ova dokumenta, to ja nijesam kriv i nemoj kriviti mene.
p.s.
Ako si ti Erakovic ja sam Sijuks.
— Erakovic (24.III 2006., 2:36 pm): Babologija ili bajkologija je ona historija koja se sada pokusava progurati nakaradna crnogorska vlast. Sta je babi "Milo" to se babi snilo!
Erakovici su vazada bili i ostali srbi! A to sta se tebi to ne svidja smo tvoj problem! Uzmi telefonski imenik hrvatske pa pogledaj Erakovice Stevan, Jovan, Ilija, Sava, Milos, Milan sve prava srpska imena.
Upoznao sam ja te tvoje "crnogorce" po hrvatskoj sve clanovi SDA i HDZ-a tj. poturice i latini. Cak je trenutni predsjednik HDZ-a Rijeke Dragan Magas veliki hrvat "crnogorac", a da ne spominjem Radu Perkovica koji je bio podpredsjednik HDZ-a Splita kad su u Lori kasapili crnogorske rezerviste nije prstom pomako da bi spasio svoje "sunarodnjake". Ako se i pojavi koji pravoslavac u tim "crnogorskim" drustvima zena mu je hrvatica. Pa jadnik misli da ce na taj nacin da se dodvori hrvatima.
P.S. Nisam znao da u Crnoj Gori ima Sijuksa vjerovatno i oni pricaju materinji. Materinji Erakovica i Njegosa bio je i ostao srpski a ako ti imas krizu identiteta procitaj malo bolje Gorski sve ce ti se samo reci.
— SVETOPELEK (24.III 2006., 6:53 pm): Tebi je "Gorski" glavni istorijski izvor?
— Erakovic (24.III 2006., 10:48 pm): Ne izvor nego samo potvrda toga tko su Erakovici i Petrovici. Oni su bili i ostali srbi. I unuk kralja Nikole koji zivi u Francuskoj rekao je da je ujedinjenje Srbije i Crne Gore bila zelja njegovih predaka posto smo jedan narod srpski. Moji preci su vjekovima prije jasno i glasno rekli sta su i tko su ne guraj ih tamo dje im nije mjesto.
Ako neko hoce stvoriti crnogorsku naciju nek je stvori al bez pljuvanja po ljudima koji su vjerni svojoj tadiciji i svojim djedovima. I ako neko nema obraza nek ne kalja onom tko ga ima!
I ako su tebi Ramiz, Agim i Josip blizi nego Dragan i Sava onda stvori s njima naciju pa sretno ti bilo.
— Bastadur (24.III 2006., 11:29 pm): Dragi Erakovicu, [N.R.] Kao prvo, dobrodosao na nas forum. Drago nam je da cemo moci da razmijenimo misljenja. […] Ako malo razmislis, zivis u 21. vijeku i vremenu demokratije kada svako ima pravo da se izjasni kako zeli, nije mi jasno zasto ti, i KO SI TI da nekome drugome kazes da on nije ono, sto smatra da jeste. [N.R.] Iznosenje argumenata je slobodno, ali nametanje i vrijedjanje tudjeg nacionalnog izjasnjavanja nije.
Tebi niko nece sa ovoga foruma reci… Erakovicu, ti nijesi Srbin, nego si Crnogorac, samo sto ti nijesi toga svjestan, nego su ti isprali mozak velikosrpskim pricama i bajkama. Ako ti bilo ko, tako nesto i napise, takav ce post odmah biti izbrisan. […]
— SVETOPELEK (24.III 2006., 11:29 pm): [quote="Erakovic"]Ne izvor nego samo potvrda toga tko su Erakovici i Petrovici. Oni su bili i ostali srbi.[/quote] [N.R.] Bili nijesu, to je 100% bili su Vlasi i to katolici. [N.R.] Dokumenta su potpuno jasna, umijes li da citas?
p.s.
Ako si ti Erakovic, ja sam Komanchero po nacionalnosti.
— Erakovic (25.III 2006., 12:16 pm):
——————————————————————-
Ako si ti Erakovic, ja sam Komanchero po nacionalnosti.
——————————————————————–
Isti ste kao oni hvati sta imaju prava "hrvatska" prezimena ( Radojkovic, Radovanovic, Jovanovic, Martic, Vasiljevic, Starcevic ….) pa na silu moraju dokazati da su veliki hrvati i katolici lazirajuci historiju svoju i svoje porodice. Majcino djevojacko je Aleksic ( prije Damjanovic a u orginalu Blagojevic) isto crnogorsko naletio sam na hrvata s tim prezimenom koji me je uvjeravao da Aleksici hrvati. Ja ne znam tko je tu lud Hrvati koji me pokusavaju uvjeriti da sam hrvat (boze sacuvaj) pravoslavne vjere ili vi da sam nekakav crnogorac.
Erakovici su srbi bili i ostali a ako vas to boli vas problem!
01. ERAKOVIĆ ANDRIJA Zagreb (098) 470 965
02. ERAKOVIĆ ANDRIJA Zagreb, Frana Alfirevića 61 (01) 2305 131
03. ERAKOVIĆ BOGDAN Bratiškovci, BB (022) 7860 914
04. ERAKOVIĆ DANIEL Luka, Zagorska cesta 29 (01) 3393 467
05. ERAKOVIĆ DIJANA Petrinja (098) 9019 460
06. ERAKOVIĆ DUŠKO Vir, Rosulje IV 36 (023) 362 796
07. ERAKOVIĆ ĐORĐE Siverić, (Nepoznata ulica) BB (022) 885 019
08. ERAKOVIĆ ĐORĐE Split, Tršćanska 27
09. ERAKOVIĆ GORAN Šibenik (098) 696 139
10. ERAKOVIĆ GRADIMIR Šibenik, Mostarska 54 (022) 335 256
11. ERAKOVIĆ ILIJA, dipl.oec. Rijeka, Franje P.Pavina 30 (051) 630 076
12. ERAKOVIĆ JOVO Split, Ruđera Boškovića 20 (021) 470 914
13. ERAKOVIĆ JOVO Stare Plavnice, Staroplavnička 38 (043) 237 934
14. ERAKOVIĆ MARKO POK. VASILJA Bratiškovci, 8 (022) 7860 209
15. ERAKOVIĆ MILAN Rijeka (098) 442 793
16. ERAKOVIĆ MILENA Zagreb, Milivoja Matošeca 5 (01) 3730 15
17. ERAKOVIĆ MILKA Šibenik, Tina Ujevića 12 (022) 214 507
18. ERAKOVIĆ MILOŠ Šibenik, Bribirska 15 (022) 336 657
19. ERAKOVIĆ MIRAN Rijeka (098) 217 522
20. ERAKOVIĆ MIRAN, dr.stom. Rijeka, Lipa 44 (051) 511 829
21. ERAKOVIĆ OGNJEN Jastrebarsko, Kolodvorska 77A (01) 6281 418
22. ERAKOVIĆ PETAR Šibenik, Zapadna Magistrala 15 (022) 335 749
23. ERAKOVIĆ RADOSLAV Vinkovci, Ljeskovačka 20 (032) 360 406
24. ERAKOVIĆ RADOVAN Rijeka, Škurinjskih žrtava 15 (051) 267 399
25. ERAKOVIĆ RAJKO Malo Korenovo, Malo Korenovo 55 (043) 871 037
26. ERAKOVIĆ SLOBODAN Šibenik (098) 9735 864
27. ERAKOVIĆ STANKO Šibenik, Put kroz Meterize 8 (022) 336 048
28. ERAKOVIĆ STEVAN Sunja, Brezje 21 (044) 833 373
29. ERAKOVIĆ STEVO Petrinja, Otona Kučere 71 (044) 815 789
30. ERAKOVIĆ STEVO Rijeka, Lipa 44 (051) 511 821
31. ERAKOVIĆ SUZANA Cabuna, Braće Radić 75 (033) 780 120
32. ERAKOVIĆ TANJA Kastav, Ćikovići (Novo naselje) 31 (051) 223 405
33. ERAKOVIĆ TODOR Bratiškovci, Bratiškovci 10 (022) 7857 447
34. ERAKOVIĆ VASIM Bratiškovci, (Nepoznata ulica) 7 (022) 7859 690
35. ERAKOVIĆ VERA Petrinja, Grge Novaka 3 (044) 816 378
36. ERAKOVIĆ VESNA Zagreb, Tućanova 10 (01) 2420 392
37. ERAKOVIĆ VOJANA Rijeka (098) 9741 980
38. ERAKOVIĆ ŽIVKO Svinica, Svinica 41 (044) 836 016
— SVETOPELEK (25.III 2006., 7:25 pm): Porijeklo Erakovica sa Njegusa se jasno vidi iz dokumenata. gore [N.R.] Ako je to istina sto si napisao, tvoji su do 1918. bili pravoslavni Hrvati, a onda ih je kralj Aca dekretima proglasio za Srbe. [N.R.] Dokumenta ne varaju, americka dokumenta. [N.R.] [http://www.cyberbulevar.com]
— Bastadur (25.III 2006., 11:07 pm): Drugaru, [N.R.] Super… TI JESI SRBIN…TO SE JASNO VIDI…. niko ti to ne bi trebao osporavati… [N.R.] Samo prekini sa bajkologijama da drugi nijesu Crnogorci nego Srbi… [N.R.] Kao sto sam ranije rekao..svako ima pravo i treba da se izjasnjava kako hoce, i bez potrebe je da jedni drugima govorimo KO je KO. [N.R.] Svako od nas to najbolje zna i razumije.
Zato, dragi Srbinu, ne znam zasto se trudis da dokazes da ti jesi Srbin, jer se lako vidi da jesi…. samo ne pomisljaj da pokusavas da druge ubjedjujes da su Srbi, posto i sam imam nekoliko prijatelja – ERAKOVICA koji su Crnogorci a NE Srbi.
Pozdrav!
— […]
— Erakovic (26.III 2006., 2:32 am):
Sprovodjenje te ideologije kasnije je nastavio Knjaz Nikola sa jos vecom, mnogo vecom zestinom se prihvatio srbovanja i u brojnim prilikama neprestano je Crnogorce ubjedjivao da su Srbi.
Stalno ih je i neprestano ubjedjivao u to.
———————————————————————————
A sta se dokumenata tice to valjda i ptice sa grana pjevaju Vlasi je odavno bio bio naziv za sve pravoslavce sirom balkana, a najvjerovatnije… ONO STA SE BABI SNILO.
U Dalmaciji do stvaranja Ilirskog pokreta nije ni stvorena hrvatska nacionalna svijest vecina katolika se izjasnjavala kao Dalmatinci, a to sta su oni srbe nazivali sizmaticima, vlasima, rascanima. I mi smo njih kranjcima, bunjevcima sokcima… Srpska nacionalna svijet u Dalmaciji formirana je puno prije Garasanina udji u manastir Krka sve pise crno na bijelo. Srbi u Dalmaciju dolaze jos u 14 vijeku (prije kosovske bitke) stotine srpskih vojnika dolaze u pomoc Jeleni Subic koje salje Car Dusan.
A ako je neko "kriv" za to sta su u Dalmaciji prezivjeli srbi onda su to srpski monasi iz Crne Gore koji su iz Manastira Krka zaduzbine Jelene Subic (Dusanove sestre) osnovali Manastir Krupu na Cetini i Manastir Gomirje u Gorskom Kotaru ( osnovao ga je Danilo Ljubotina ).
Pravoslavna crkva je u selo mog oca jos 1986 proslavila 600 godina postojanja!
A to o pravoslavnim hrvatima izmislo je Pavelic! Meni su u II svijetskom ratu ustase pobile 17 clanova uze porodice. Bas me zanima koliko bi hrabrosti imao mi to reci u lice. Bilo bi ti zadnje ako te nebi ja moj ujak bi sigurno jer je on prezivio klanje.
A mozda budes imao i priliku posto kad su bila ova sranja 1991 otiso ja na ljetovanje 10 mjeseci u Crnu Goru i dao cika Momir pasos. Nije mi se uopce islo iako sam vec godinama u birackom spisku al potrositi cu tih 300 eura samo da vidim vase face po Podgorici kad cujete;
PROPO REFERENDUM
Pa zapjevati onu mi nadrazu NA LOVCENU NJEGOS SPAVA NAJMUDRIJA SPSKA GLAVA!
Vidimo se u Podgorici!
— SVETOPELEK (26.III 2006., 3:27 am): [quote="Erakovic"]Eto istine o Erakovicima vase![N.R.]Ni Njegos vise ne valja a bogami ni Knjaz Nikola sta vam ostade.[/quote]
Oni su mislii da cine dobro, cinjeli su lose.
6.
Захваљујем г. Страхињи и г. Срђану Ераковићу на достављеним подацима помоћу којих сам успео пронаћи бар две лозе далматинских Ераковића (поруке сам ''превео'' на ћирилицу):
а) Страхињина лоза:
Илија (рођен у Штикову око 1920. године, оженио се Маријом Ненадић, «када су му брата убили [у Другом св. рату – hijerakul], отишао у партизане. Као првоборац добио кућу у Винковцима»; имао је седморо деце – Ђуро рођен у Штикову 1939., Аница 1940.+, Стана?, Јованка рођена у Винковцима 1947., Раде?, Ика?+, Гојко рођен у Винковцима 1951.) > Гојко (Страхиња пише: «[…] пошто су моји отишли из Далмације као мала деца, отац ми је говорио да је на распусте одлазио доле код родбине») > Страхиња рођен 1983.
Илија је имао брата Лаза, Лазо Душка који данас (2008.) живи у Батајници (близу Београда) и има три кћерке.
б) Срђанова лоза:
Од Срђана сам сазнао следеће: «[…] Ми славимо Ђурђевдан, тачно. Моји су из Штикова [општина Дрниш, територија града Шибеника, Шибенско-книнска жупанија – hijerakul], […]. А у овој поруци што си ми послао ниси навео коју славу славе Хераковићи са Његуша, који су као што си навео, старином из Травника или Зенице. И интересује ме то да ли се они и дан данас презивају Хераковићи или Ераковићи. Ово питам из разлога зато што је мој деда, а и остали по селу, још пре, да те не слажем, 20, 30 година причали да су пореклом из Црне Горе. Вероватно се та прича преносила са колена на колено.
Ево и мој неки скроман прилог рођаче, што ја знам о мојим Ераковићима. Отац Миле Ераковић, у Хрватској док смо живели, био познатији под надимком ''Свилаја'' из разлога што је планина Свилаја крај Штикова, тј. Штиково је на Свилаји, а отац ми се родио баш на Свилаји, не у селу. Из разлога што је тамо била кућа и чували смо стоку. Званичан датум рођења 3.1.1955. године, а незванично према причи моје бабе, негде око Св. Луке 1954. године. Мајка ми је Татјана девојачки Перковић, Дугопоље, сплитско-далматинска жупанија, град Сплит, Хрватица, рођена 23.12.1959. године. Што се тиче са очеве стране, мој деда Сергије крштено име, некрштено и тако су га сви звали у Хрватској Дује, а име Душан. Рођен је 1936, исто ваљда пред крај 10. месеца, у јесен као и мој ћаћа. Баба покојна Љубица дев. исто Ераковић, рођена 1932. умрла 2001 у Батајници. Е сад мој прадеда са дедине стране, Илија, рођен 1889. године, био у Америци једно време, немам појма ни када ни колико, убиле га усташе 1941. Прича се да је био један од виђенијих људи у селу. Његова жена се звала Јека, само то знам о њој. И са бабине стране, њен отац Васо, мајка Ика. Васо је имао надимак Шпањур[…], од далматинске шпањулет, што по народски значи цигара, цигарете. Зато што је пушио дуван. […]»
Сергиј > Илија (1889-1941., ожењен Јеком) > Сергије Душан (ожењен Љубицом, кћерком Васа Ераковића и Ике) > Миле (ожењен Татјаном Перковић) > Срђан (1987.)
Cabuna je lepo slavonsko mesto. Nalazi se na pola puta između Virovitice i Podravske Slatine.
U Cabuni i njenoj blizini živelo je nekoliko porodica Erakovića. Usled građanskog rata 1990-ih godina veliki broj njih se odatle iselio.
Zasigurno znam da je gospodin Ratko od ovih Erakovića. Trenutno živi u predgrađu šumadijskog grada Mladenovca. Vodi elektroinstalatersku radnju ''Elektrolux''. Izgleda da je njegov deda ili pradeda došao odnekud u Slavoniju. Pošto im je slava Aranđelovdan, pretpostavljam da su oni jedna stara odvojena grana banjanske grupacije o kojoj prezimenjaci iz Crne Gore do sada nisu znali.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Негде 13., 14. априла 2004. године завршио сам листање књиге «Српска насеља и цркве у сјеверној Хрватској и Славонији», Загреб 1988., од др Душана Љ. Кашића. Ако сам добро запамтио, књига има нешто више од 500 страна.
Садржај је следећи: Сјеверна Хрватска (1. Најстарија насеља Срба у сјеверној Хрватској, 2. Ширење Крајне према истоку, 3. Црквена историја), Славонија (1. Посавина, 2. Осијек и Осијечко поље, 3. Пожешка котлина и Ђаковштина, 4. Подручје од Карашнице до Вировитице, 5. Даруварско-пакрачко подручје ''Мала Влашка'', 6. Црквена историја), Додатак (Страдања у II св. рату, Наши дани); Извори и литература, Регистар мијеста.
Сјеверна Хрватска: Најстарија насеља Срба у сјеверној Хрватској: Од Калника до Чесме: 36./39. стр.:
«Вршећи своја демографска истраживања, Радослав Грујић је прије Првог светског рата дошао до закључка да су, на пример, ''[…] Хераци, Хераковићи и др. од Његуша; […]''.»
Болфан име добило по цркви св. Волфганг: «Крајем XIX вијека сретамо у овој парохији сљедећа презимена: […] Драгосављевић, Ђурашевић, Ерак, Зоретић, Јагодић, […][фуснота 51 – ''Шематизам Православне српске епархије пакрачке'', Пакрац 1898. године].»
Велики Поганац (Велики Грабичани, Иванац, Пркос, Радељево Село, Расиница, Рибњак, Дуга Ријека и Копривничка Ријека): «[…] Тако се у XVIII вијеку у Великом Поганцу помињу презимена: […] Смољановић, Дуликравић, Херак, Остојић, […]; у Радељеву Селу: […] Обрановић, Херак, Ковачевић, Ликић, […]. […]
Иако ово нису сва презимена Срба у овим селима половином XVIII вијека, многих и од њих неће бити крајем XIX вијека, кад су се у овим селима ове парохије нашла ова презимена: […] Северовић, Фајтовић, Херак, Црљеница, Чавић, […]. [фуснота 56 – ''Шематизам Православне српске епархије пакрачке'', 1898.].»
«Манастир Лепавина […] У једном војном списку око половине XVIII вијека спомињу се из Малог Поганца и ова презимена: […] Зорић, Херак и Поповић. [фуснота 77 – ДАХ = Државни архив Хрватске, Загреб. Generalatus Varasdiensis, IV, 109.].»
Сјеверна Хрватска: Ширење Крајне према истоку: Градови: Бјеловар – Велике Средице: 130.стр.:
«Осамдесетих година XVIII вијека (према матицама) помињу се у Средицама ова српска презимена и њихови кућни бројеви: […] Хераковићи (43), […] и многи без кућног броја, вјероватно привремени досељеници или станари.» У то време Средице су имале 55 кућних бројева (од 1 до 55). Презимена која су имала кућне бројеве око броја 43 су: Славујевићи (кућни бр. 24, 25, 26, 35, 44), Стојановић (45), Голубковић (47), Вујатовић (48)…
Постанак града Бјеловара: 138./139. стр.:
«[…] Ове породице су временом изумирале, али су послије њих долазили нови трговци, занатлије и посједници, нарочито крајем XIX и почетком XX вијека. Познате и богате дућане имале су породице Омчикус, Марин, Ивановић и Хераковић, Гроздић, Настић и други.» […]
«Када су први предсједник и подпредсједник – Огњеслав Утјешеновић и Милан Врабчевић – идуће године (1885.) отишли у пензију, изабрана је нова управа Црквене општине: предсједник мајор Пајо Мандић (брат данашњег епископа тузланског Николаја Мандића), подпредсједник Јоцо Славнић, управитељ помоћних уреда Судбеног стола, благајник Милан Херак, градски рачунар, перовођа Буде Беговић, грунтовничар.»
Славонија: Пожешка котлина и Ђаковштина: Трештановци: 237./242. стр.:
«Грање се као и околина села потурчило, те су ти исламизирани старосједиоци морали да се с Турцима повуку у Босну, а у село су се доселили православни Срби (Valachi graeci ritus). При попису 1702. било их је 9 кућа: Радивој Кнежевић, Сава Ераковић, Радосав Радовановић, Мисав Бошњак, Јован Павловић», Ранисављевић, Вукосављевић, Бартоловић и Бошњак (фуснота 140 – Смичиклас ''Двијестогодишњица'', II, 167.).
«Ови становници су постепено нестајали, али су долазили нови, и Срби и Хрвати.» Грање је 1929. године имало 31 српску кућу са 148 душа.
«Лонџица је и за вријеме Турака, већ од половине XVI вијека, а и послије ослобађања била насељена Србима. Према попису из 1702. године било је у Лонџици 14 кућа, чији су домаћини били: […] Јаћим Лалић, Стојан Бузаџић, Јовица Хераковић, Драгоје Симић, […]», Харамбашић, Буџић (фуснота 189 – Смичиклас ''Двијестогодишњица'', II, 182.).
(August 02, 2009 08:23PM ili 07:23PM)
Bosna i Hercegovina
ERAK
A) Sv. Nikola
U «Šematizmu pravoslavne mitropolije i arhidijeceze dabro-bosanske za 1882.», Eraci čija je slava Sv. Nikola zabeleženi su u parohijama Rogoušac (protoprezviterat Bugojno), Umci (Sanski Most) i Travnik.
1.
http://www.trazimo.info/read.asp?kat=1&id=3332
Jelena Erak – Beograd, Srbija (8.X 2006.): Trazim poreklo svog prezimena, kao i rodoslov moje porodice Erak, otac Miloš, deda ?or?e, baba An?a iz sela Kutlići, Kupres, Bugojno, Bosna. Tako?e bih stupila sa ro?acima gde god da su.
Pozdrav
Ivana B. – Njemacka T. (17.X 2006.): http://www.linktoyourroots.hambu...[/]http://www.ahnenforschung.net[/]http://www.familysearch.org[/]http://www.census.gov[/]http://www.stevemorse.org[/]http://www.castlegarden.org[/]http://www.genealogy.iv-onlinece...[/]http://www.genealogienez.de[/]http://www.genealogy-search-help...[/]http://www.genealogy.beginthier.nl[/]http://www.2.genealogy.com[/]http://www.genealogytoday.com[/]http://www.genealogysearchengine...[/]http://www.ngsgenealogy.org[/]http://www.olivetreegenealogy.com
zarko veselinovic – sacburg austrija (17.X 2006.): ERAK familija koja je bila kod nas u krajini u selu Kljevci kod sanskog mosta su se doslili iz Hrvatske tacnije od sela golubic kod knina.nadam se da sam ti mogao pomoci
Tanja Jotanovic Stojcevic – Tübingen, DE (29.X 2006.): natasa erak isla je samnom u osnovnu skolu u banja luci..mislim da stanuje u krfskoj ulici u bl
Martic – B.LUKA (6.XI 2006.): Ja sam iz Kljevaca i skoro svi su tamo bili iz Dalmacije porjeklom.Familija Erak je iz sela Bratiskovci i tamo se prezivaju Erakovic,a moji po majci su Veselinovici porjeklom iz Golubica opstina Obrovac.Ako zatreba nesto cujemo se.
erak dr marko – srbija (19.I 2007.): rodjen sam u Maktanima selo Oborci, kraj Donjeg Vakufa a od 1955 godine doseljeni smo u Zabalj kraj Novog Sada. Otac Djordje i majka Stana iz sela Ponjevici kraj Donjeg Vakufa
zorana erak – beograd,srbija (12.II 2007.): moj deda je poreklom iz bugojna!dusan erak,bilo ih je 12 dece,rodjen 1915.ziveo u sinju,kragujevcu…bio vojno lice,ima sina zorana…
znam otprilike rodoslov porodice erak,pricao mi je deda dok je bio ziv.cudna familija,niko ni sa kim nije u kontaktu …JA BIH JAKO VOLELA DA STUPIM U KONTAKT SA RODJACIMA AKO POSTOJE!
[…]
Biljana Erak – Chicago,IL (12.IX 2008.): ja sam biljana erak i rodjena sam u sremska mitrovica ali moj otac je rodjen u mrkonjic grad….selo bregovi….,pricao mi je deda dok je bio ziv.cudna familija,niko ni sa kim nije u kontaktu …
e to je tacno
[…]
Dr. Drago Erak – Ottawa, Canada (21.XII 2008.): Rodjen sam u selu Stolac, Bugojno, Bosna i Hercegovina. Emigrirao sam u Kanadu 1995. Poznajem mnogo porodica Erak u regiji, Bugojno, Novi Travnik, Donji Vakuf, Travnik. Skoro svi su napustili to podrucje 1992
Sasa Erakovic – amerika (20.VII 2012.): ti eraci u Kljevcu su moji daljni rodjaci,ja sam iz bratiskovaca Erakovic.
javite se da povezemo dje smo i kud smo.
Kolega Denis Erak je pretprošle (2007.) godine stupio u kontakt sa Zoranom Erak. Poslala mu je sledeću poruku (formu ovog teksta i nekih narednih malo sam izmenio ali sadržaji ostaju izvorni):
«Tata mi je pričao za tu varijantu da smo dobili prezime zato što je neki u familiji bio erav…a kad sam ga pitala šta to znači, rekao mi je da nema pojma i da misli da to znači razrook…toliko o upućenosti…
Meni je deka par godina pre nego što je umro ispričao priču koja mi se činila vjerodostojnija, a kasnije sam čak našla i na internetu neka dokumenta koja je potvrđuju…
Moj deda, Dušan Erak je rođen 1915. godine i bio je najmlađi od njih 12-oro djece. On se seća priče njegovih stričeva i deda o tome kako smo se (mislim, mi Eraci) doselili u Bugojno i kako smo u stvari svi jedna loza, bez obzira na slavu (objasniću ti to kasnije, da krenem sad hronološki…)
Eraci su faktički Popovići sa Njeguša (ovo se odnosi na kraj XVIII veka…), koja je bila bratska loza sa familijom Petrovića. Neki naš dalji predak je ubio nekog Turčina i cela porodica je morala da prebegne u Hercegovinu kako bi se spasla osvete. Tu su proveli neko kratko vreme da bi se kasnije jedna veća grupa nastanila u Zapadnu Bosnu (to je već XIX vek…) a ostali odlaze oko Zadra i primaju katoličanstvo… E, sad po priči, kada su došli iz Hercegovine u Bosnu, meštani nisu znali ko su i čiji su i zvali su ih Hercegovci, Ere, Eraci i tako je ostalo…
Svi Eraci pravoslavne veroispovesti pripadaju jednoj lozi, tako da smo svi barem neki dalji rod…(jesam ti rekla da sam ti provereno tetka…)
E, sad zašto jedni slave Sv.Stefana [podatke o Eracima sa slavom sv. Stefan izneću naknadno – hijerakul] a drugi Sv.Nikolu… Kao što smo utvrdili, čudna familija…dva brata su se sukobila tako da jedan odlazi iz Bugojna u M.Grad i uzima slavu Sv.Stefan…(kraj XIX početak XX veka…). Moj tata je radio u Crnoj Gori, prvo kao urednik ''Dana'' a kasnije i kao urednik ''Glasa Crnogoraca'' (inače i ja sam se bavila novinarstvom, kao i ti i moj tata, tako da vjerujem da nam je ta crta genetska…) čiji je osnivač mitropolija Crnogorsko-Primorska i sam mitropolit Amfilohije mu je po crkvenim knjigama potvrdio priču da su Eraci ustvari Popovići.
Kasnije sam našla na internetu rodoslov porodice Petrović gdje između ostalog i piše kako su Eraci tj. Popovići prešli u Bosnu… Malo je tu priča romantičnija i od tada vjerujem samo u tu varijantu… Elem, Turci su krali djevojke iz familije Erak jer su bile jaaaako lepeeee… i dva brata odluče da ih otmu i ubiju Turke…to je bio razlog zašto su morali da prebegnu… [videti tačku 5. u okviru teksta «Erakovići iz trougla Split – Šibenik – Knin» gde sam naveo diskusiju sa foruma ''Montenegrina.net'' > Srednji vijek > Porijeklo dinastije Petrović – Njegoš, na kojem izvesni Eraković predanje o krađi devojaka spominje u nešto drugačijoj formi. Ne znam sa kog drugog foruma je Zorana mogla pronaći ovo predanje a da nije ''Montenegrina.net'' (?) – hijerakul]
Znam da je, sem u Bugojnu, deda imao neku rodbinu po Vojvodini (da 'l u Vrbasu, Zrenjaninu ne znam…) ali ih nikada nisam upoznala. Inače moji baka i deka su bili jako asocijalni i na sa kim se nisu družili, tako da ni moj tata nije upoznao tu rodbinu koja mu je ustvari vrlo bliska… Baš tužno…».
2.
Denis piše: «Naime, početkom 1996. listajući telefonski imenik nađem četiri Eraka kao vlasnike telefonskog broja i nazovem jednog od njih izvjesnog Nikolu iz okoline Bugojna. Taj Nikola je rođeni ujak bivšem predsjedniku RS Draganu Čaviću. O porijeklu je rekao sljedeće:
Bio je u selu jedan erav čovjek (bio je šepav na jednu nogu i nakrivljen na tu stranu), siromah i bez igdje ikoga, u zrelim godinama neoženjen i opsluživao je bega drvima i šta god bi mu ovaj naložio, ali je bio vedre naravi i uvijek je pjevao. Beg kad god bi mu bilo teško zaustavi tog eravog čovjeka pa se sa njim ispriča i tako mu bude lakše (ovaj bi mu dolazio nekako kao psiholog). Jedne prilike ga upita beg što se ne ženi i zasnuje porodicu, našto mu ovaj odgovori u smislu da je ostario i da ga kao takvoga neće niko za zeta niti bi bilo koja htjela za njega udati. Na to će beg njemu da za to ne brine jer ima neka iz domaćinske kuće a nije se udavala pa će on srediti nju a njemu će dati mali ćup dukata i zemlje pa da se skući i formira porodicu. Vjerovatno je beg ucijenio ili dao povlašten položaj ovom domaćinu za to da uda ćerku za tog eravog, i ispunio svoje obećanje. Tako je taj oženio se, sagradio dom i formirao porodicu. Nakon par godina ide ovaj eravi ali je prestao pjevati, begu bi čudno pa ga pozva i pita šta mu je, do čim mu ovaj odgovori da su ga prevladali problemi i da mu nije do pjevanja, našto mu beg naredi da vrati sve dukate koji su mu ostali uz izgovor: ''Kad si bio siromah bio si vedar i veseo, a postao si kao ja, a sad oću da tebe oslobodim briga i da mi opet budeš onakav kakav si bio''.
I navodno je taj eravi dobio prezime Erak a slavu Sv. Nikolu je naslijedio navodno od te žene iz domaćinske kuće. Po priči tog Nikole on je rodonačelnik Eraka iz Bugojna».
3.
Krajem avgusta 2008. godine, na sajtu ''Mostarskaraja Forum'' gde sam na Nauka i društvo > Istorija > Ciji si ti, mali? > 2.str. (http://www.mostarskaraja.com/index.php?page=Thread&threadID=1541&pageNo=2) otkrivam sledeći tekst (od 19.VII 2008.) izvesne ''nanuline'':
«[…]Za mamine kazu,po nekim starim predanjima,a malo i po pricama s koljena na koljeno(uz gusle[…]) da poticu od Petrovica,od Njegosa i da imaju plavu krv[…] Naime,neki nihov rodjak presretao je turske karavane,pa posto je za njim bila raspisana potjernica ,morao je da pobjegne i zaustavio se u Bugojnu.Jedan od njegovih sinova je svercovao duhan po Dalmaciji,upoznao prelijepu Sibencanku,ozenio je i primio njihovu vjeru,kazu jedan je bio konzul,treci otisao u Zagreb,pa se i tu prosirilo potomstvo Eraka….u Bugojnu ostadose 4 brata,jedan od njih moj pradeda,koji drugom svjetskom ratu umrije od tifusa,…ostade udovica prabaka Visnja i 6 djece,sve jedno drugom do uha..neimastina,briznost majke,ratni vihor,i pozivi neke familije ubrzase njenu odluku da sve proda i odseli u Vojvodinu,i tamo se skrase do danas..»
Uspeo sam sa Ingom – nanulinom stupiti u kontakt i neizmerno se zahvaljujem na detaljnijem opisu Eraka iz Bugojna i okoline:
28.VIII 2008.: «[…] Priču [odnosi se na tekst sa ''Ciji si ti, mali?'' – hijerakul] sam napisala jer se i meni odrastajući učinila zanimljivom, ali nažalost nemam nekih velikih dodataka, niti puno nekih novih informacija.. nažalost ..Znam da je mamino originalno prezime bilo Eraković […], ustvari prezime njenih predaka, ali stvarno ne znam kad i zašto su ga skratili na Erak. Dedin brat Mile Erak, koji živi u Beogradu je napisao interesantnu knjigu (nije istorijska, nego više ljubavna) u kojoj je malo dotakao familiju i porijeklo, pa ću pogledati ima li još išta interesantno u njoj da ti napišem..znam da se dedin otac zvao Blagoje, majka Višnja..deda Rade je, nažalost, umro prošle godine tako da ni njega ne mogu pitati više nekih informacija […]..
Još par informacija i imena, iz knjige..
Erakovići (moja loza) su iz Kutlića, braća Milan, Dragoje (moj pradeda), Branko, Stojko i Dušan. Milan je završio šumarski fakultet u Sarajevu, dobio posao u Bugojnu i on je taj koji je našao rodoslov da potiču od Njegoša i Petrovića. Branko je bio stolar, Stojko i Dušan su ostali u selu i bavili se poljoprivredom i stokom, pradeda Dragoje se razumio u poljoprivredu ali i u politiku, i bio član tadašnje Seljačke stranke. Dragoje je oženio Višnju, koja mu je rodila 6 sinova i 2 kćerke. Čeda, Risto i Milka su poginuli u 2. svjetskom ratu. Kosta, Mile, Rade (moj deda) i Ljubica su sa majkom nakon očeve smrti otišli u Žabalj u Vojvodinu, da bi se moj deda vratio u Bugojno, oženio tamo i živio tu sve do smrti. Kosta i Mile sad žive u Beogradu, Ljubica u Vrbasu. U knjizi se ne spominju godine dešavanja i seoba, niti zašto je i kada prezime Eraković skraćeno u Erak.
To bi bilo sve sto ja znam..na Rodoslovlju sam našla liniju koja je iz Kutlića preselila u Žabalj i to su moji.. […]»
1.IX 2008.: «[…] Juče sam pričala s tetkom (maminom sestrom Divnom), koja je '92. izbjegla iz Bugojna u Vrbas kod rodbine.. […] .. […] i od Divne saznam da je Zoranin otac, Zoran Erak, ustvari vrlo blizak rod, tj. njegov otac Dušan jeste brat mog pradede Blagoja i sjećam se, bila sam mala, možda nekih 10 godina, kad je Zoran službeno dolazio u Mostar i došao da vidi rodicu, moju mamu Gordanu, i kroz maglu se sjećam lika, ali nažalost nikad ga više nisam vidjela, čak ni znala da ima djecu ni gdje su.. Zoranina priča se uveliko poklapa sa istorijom koju ja znam, i baš mi bi zanimljivo ono o nastanku prezimena..ere, Eraci, Hercegovci.. znaš, mene ipak malo više vuče ta verzija, nego ona da su bili razrooki.. ne znam nijednog takvog.. heheheh..
U rodnom listu moje mame piše mjesto rođenja Kutlići, opština Bugojno […], tako da baš nisam sigurna sad otkud se spominje Stolac.. iz dedinih priča znam da su mu brata Čedu ubili braća njegove tadašnje djevojke katolkinje, za Ristu i Milku nisam sigurna, i znam da su svi bačeni u jamu kod Bugojna, na kojoj je kasnije podignut spomenik, gdje je…o Bože dragi kako tužno… '92. godine nečija zla ruka napisala ''Vadite ove da bacamo nove''.. koja tragedija i tuga… znam i da je deda Rade 1960. i neke otišao da se ošisa i završio u policiji.. baka Radojka (rođ. Bodić) kaže, nikad neće zaboraviti taj dan, kad su je nazvali da joj jave da je pritvoren.. naime, u brijačnici je deda prepoznao jednog od braće koji su ubili Ristu, i krenuo ni manje ni vise, britvom na njega.. pošto je deda bio viđenija ličnost u gradu (direktor Unisa), niko nije mogao da vjeruje šta se dešava i šta mu bi da iz čista mira krene na čovjeka koji je sjedio u stolici i čitao novine.. ovaj ga je prepoznao i jedini znao njegov razlog, i kažu, jadničak, samo ponavljao ''nemoj Rade, ja sam svoje odslužio''.. deda osvetnik.. srećom, sve je ostalo na pokušaju, a taj je malo poslije odselio iz Bugojna..
Moja mama Gordana je bila izuzetan đak u tehničkoj školi u Bugojnu, i puno obećavala, dedin ponos i dika, veliki potencijal (već bila upisana na fakultet u Beogradu.. međutim sudbina, šta li, bi da 1970., sa nepunih 20, upozna stasitog Hercegovca Emira, koji je bio na nekom terenskom radu u Bugojnu, zaljubi se i pobjegne u Mostar da se uda za njega.. pričali su mi da su deda i njegov rođak Stanko Janjić, nakon nepuna 2 sata došli za njom da je vrate kući, ali ona ne htjede i tu nastade razdor između nje i oca, mog dede Rade.. on se vratio u Bugojno skršen i razočaran i svima zabranio kontakt s njom.. sestra Divna je krišom kontaktirala s mamom, i podnosila raporte baki, koju je cijela situacija ubijala, ali je deda ostajao pri svom.. ponos je čudo.. i tako bi sve dok se nisam ja rodila, 1973. godine i kad je saznao da je dobio unuku, došao je da me vidi, vidio da mama ima lijep život, da je muž pazi, da je fina familija i ''zakopala se ratna sjekira''.. Mene i brata je držao k'o malo vode na dlanu, puno je putovao po cijelom svijetu i donosio nam poklone kakve niko nije imao, iz Rusije, Kine, Irana.. ljetni i zimski raspusti su bili posebna priča, nasa želja-njegova zapovijest.. tatu je zavoljeo kao sina, tako da je ta priča happy ending..
'92. nakon par nekih prijetećih pisama odlaze iz Bugojna u Vojvodnu kod familije, kontajući, braća i sestra su tu, pomoće se, bar dok rat u Bosni malo ne popusti.. međutim, ovi se baš nisu otimali oko dobrodošlice (ili je on možda puno očekivao), odatle razočaran, star i iznemog'o baku pod ruku i za Banjaluku, kod rođaka Stanka Čavića (svaki drugi rođak se zvao Stanko..heheh) i kad je prestao rat, opet nazad u Bugojno na svoje ognjište, u svoju kuću koja jeste bila opljačkana, ogoljena (čak su i parket poskidali), ali eto nije bila zapaljena kao mnoge.. malo uz našu pomoć, malo od dobrih ljudi, ponovo se skućio, i nažalost, prošle godine u januaru umro od duge i teške bolesti.. sretna sam jer je vidio mene i moju djecu par mjseci prije smrti kad smo dolazili u posjetu..
[…]».
Dakle, Ingina priča u najkraćim crtama izgleda bi ovako: Jedan predak je presretao turske karavane pa je za njim raspisana poternica. Bežeći od odmazde naiđe na Bugojno. Imao je 8 sinova: 1. jednog koji je švercovao duvan po Dalmaciji i kojeg je privukla jedna lepa Šibenčanka i prihvata veru svoje žene; 2. drugog koji je bio konzul; 3. trećeg koji odlazi u Zagreb; 4. Milana (završio Šumarski fakultet); 5. Branka (stolara); 6. Stojka; 7. Dušana i 8. Dragoja. Dragoje (bio član Seljačke stranke) se oženio Višnjom sa kojom u Kutlićima dobija 1. Čedu (rođen 1921., poginuo u 2.sv.ratu), 2. Rista (rođ. 1923., poginuo), 3. Milku (rođ. 1926., poginula), 4. Kostu (sada u Beogradu), 5. Ljubicu (sada u Vrbasu, udata Marić, ima sina), 6. Milana-Mileta (sada u Beogradu, ima sina Gorana) i 7. Radeta. Rade sa majkom i dvojicom braće i sestrom odlazi za Žabalj (Vojvodina). Rade se vraća na staro ognjište gde se ženi i ostaje tu sve do smrti. Dobija kćerku i kasnije unuku Ingu i unuka Sašu.
Zoranina i Ingina priča ima, po mom mišljenju, 4 glavne dodirne tačke: 1) poklapanje predanja sa odlaskom nekih Eraka u Dalmaciju – neko je svakako tamo otišao (ili u Zadar ili u Šibenik), a vrlo je moguće da Eraci iz Pirovca i Pline imaju nekog učešća u ovoj priči, 2) veliki (za današnje pojmove) broj dece – 12 kod Zorane ili 8 kod Inge, 3) Dušan – Dragojev brat iz Inginih priča isto je što i Zoranin deda, 4) povezanost sa Petrovićima ili Popovićima.
4.
http://www.trazimo.info/read.asp?id=3332
Jelena 8.X 2006.: Trazim poreklo svog prezimena, kao i rodoslov moje porodice Erak, otac Miloš, deda ?or?e, baba An?a iz sela Kutlići, Kupres, Bugojno, Bosna. Tako?e bih stupila sa ro?acima gde god da su. Pozdrav», a Marko 19.I 2007.: rodjen sam u Maktanima selo Oborci, kraj Donjeg Vakufa a od 1955 godine doseljeni smo u Zabalj kraj Novog Sada. Otac Djordje i majka Stana iz sela Ponjevici kraj Donjeg Vakufa
Đorđe (selo Ponjevići, oženjen Stanom) > Marko (rođen u Maktanima, Oborci, a od 1955. u Žablju)
Đorđe (selo Kutlići, oženjen Anđom) > Miloš > Jelena
[11.VII 2013.:]
5.
http://www.vesti-online.com/Stampano-izdanje/03-11-2009/Koreni/4173/POREKLO-SRPSKIH-PORODICA-I-PREZIMENA-/print > 03.XI 2009., autori Mr Radomir D. Rakić i Vera Stanisavljević-Rakić
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
U vezi sa Eracima čija je slava sv. Nikola postoji jedan podatak koji do sada, nažalost, uopšte nije uziman u obzir. Naime, u već pominjanom delu popa Sava Nakićenovića («Boka – antropogeografska studija», Srpska kraljevska akademija, Beograd 1913.), gde se kaže da su «Eraci, došli iz Hercegovine ima 280 godina, a Bosnići iz Bosne ima 230 godina, a slave sv. Nikolu. Čitula Bosnića, kao i Vasa Eraka i Marka Eraka nalaze se u Savini. Eraci zvali se Erakovići», već se može uočiti mogućnost da su Eraci iz Boke i Eraci iz okoline Bugojna, Sanskog Mosta i Travnika isti rod. Ukoliko je ova konstatacija tačna, mogla bi se uvideti hipotetička ruta kojom su se kretali Eraci Svetog Nikole: negde sredinom 17. veka (ako je verovati Nakićenoviću) silaze iz stare Hercegovine (iz Banjana?) u Boku Kotorsku (na poluostrvu Luštici postoji mesto Eraci, kod Radovanića u kojima je crkva Svetog Nikole), zatim jedna grana verovatno krajem 19. veka dolazi u Bugojno a druga iz Bugojna nastavlja ka Dalmaciji (možda u Pirovac kod Šibenika?) gde primaju katoličanstvo, a potom iz Pirovca u Plinu (ušće Neretve) [11.VII 2013.: ovo bi moglo imati zamerke pošto nisam detaljnije uporedio vremena dolaska u Bugojno i dolaska u Plinu, kao ni naknadni podatak o Stilju].
Da li je Nakićenovićev podatak, da su se radovanićevski Eraci ranije prezivali Eraković, posledica tadašnjeg aktuelnog povezivanja sa predanjem njeguških Petrovića-Popovića ?
Miljanić navodi da se u knjizi Mirka Barjaktarevića ''О Плаву четрнаестога вијека'' (autorsko izdanje) i u ''Registru matične knjige rođenih, katolici, SO Herceg Novi'' pominju Eraci na prostoru Herceg Novog.
B) Tefterski Heraci iz trougla Bugojno-Kupres-Uskoplje(Gornji Vakuf)
U zborniku radova u čast dr. sc. Mirka Valentića – «Hereditas rerum croaticarum», Buczynski Alexander, Kruhek Milan, Matković Stjepan, Škegro Ante, Hrvatski institut za povijest, Zagreb 2003. – je na 30-37. str. zbornika članak pod naslovom «Uskopaljski Vlasi».
Profesor Škegro (rođen 16. travnja 1961. na Okolišću, Bugojno; radi kao viši znanstveni saradnik u Hrvatskom institutu za povijest, Zagreb – [http://www.isp.hr] , [sh.wikipedia.org]) je u sećanje na porodične prijatelje iz detinjstva, V/vlahe iz Čipuljića (kod Bugojna) i sa Kupresa, napisao mali prilog o njihovoj istoriji, kulturi, jeziku i životu sa pomenutog prostora.
Zahvaljujem profesoru na dostavljenom članku.
Na 33. strani piše, pored ostalog, sledeće (kurziv je u izvoru):
«[…] Jezik kojim su vlasi Čipuljića međusobno komunicirali, osim ''cincarskim'' nazivao se i karavlaškim [fusnota 73], što također upućuje na njihovo rumunjsko podrijetlo [f. 74]. Filipescu među vlasima razlikuje stari kulturni rumunjski element, koji se poslije turske invazije doselio iz Makedonije, Epira i Albanije, te još jedan sloj koji je dospio iz kneževine Vlaške. Prvi je opće poznat pod imenom cincara odnosno ašana (što su dva sinonima), a drugi sloj pod imenom karavlaha. Cincari govore makedonsko-rumunjskim narečjem i zato se općenito nazivaju makedonski Rumunji ili južni Rumunji, a karavlasi dako-rumunjskim narečjem kao i Rumunji iz Rumunjske [f. 75]. Krajem 16. odnosno početkom 17. st. vlasi iz Čipuljića dospjeli su u Uskoplje najvjerojatnije iz Makedonije [f. 76]. Na takav zaključak upućuje i jezik njihove međusobne komunikacije, koji je zapravo makedonski dijalekt rumunjskog jezika. I tradicija koja se među tim vlasima očuvala do 20. st. također govori da su podrijetlom iz Makedonije. Ako vlasi Čipuljića doista potječu iz Makedonije, onda im se izvorni zavičaj treba tražiti u središnjim vlaškim balkanskim oazama – Tesaliji i Epiru [f. 77]. Filipescu, temeljem srodnosti jezika, običaja, religije i dr., vlahe Čipuljića dovodi u svezu s Čičima oko Učke u Istri [f. 78].
Sela Gornju i Donju Rudinu kod Bugojna, koja su bila baština nekog Juraja, 1550. naselili su hercegovački vlasi – islamizirani Hasan i kršćanin Radule. Krajem 15. st. u nahiji Ljubović kadiluka Prijepolje u Sandžaku, spominju se vlasi Mirča Radule [f. 79]. U isto vrijeme selo Donja Skrt (između Bugojna i Kupresa) bilo je u posjedu nikšićkih vlaha Heraka [f. 80 – Opširni popis Kliškog sandžaka, 47.], koji su se oko Bugojna sve do danas održali, očuvavši i svoje plemensko ime Erak.
U sjevernom dijelu Uskoplja čisto vlaška naselja jesu Donji, Srednji i Gornji Oborci te Blagaj sa selištem Krstjan. Ti su vlasi za Osmanlije osiguravali komunikaciju koja je preko prijevoja Komar Uskoplje povezivala s lašvanskom dolinom. Tijekom 16. st. potpuno su se islamizirali [f. 81 – Handžić ''Studije o Bosni'', 145.].
Vlaško su naselje i Karavlasi (Zijamet), smješteni u brdsko-planinskom kraju između Bugojna, Donjeg Vakufa i Novog Travnika. U nazivu ovog naselja krije se njihovo zapadnorumunjsko podrijetlo [fusnota 82 – ''Rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika'', 862; ''Hrvatski enciklopedijski rječnik'', 556.]. Filipescu konstatira da karavlasi govore dako-rumunjskim narečjem kao i Rumunji iz Rumunjske, a da su podrijetlom iz Vlaške (Tara románeascā, Muntenia / Cara Románeascā), tj. iz zapadnorumunjskih područja [f. 83 = Filipesku – Dragičević ''Karavlaška naselja'', 78, 79.]. Prema istom autoru, karavlasi, za koje je karakteristično da se bave poljodjelstvom i izradom drvenog posuđa, najviše su obitavali po Slavoniji i Posavini [f. 84 = Filipesku – Dragičević ''Karavlaška naselja'', 239-240.]. Sukladno tome, i u Uskoplje su najvjerojatnije dospjeli s tih prostora. Osmanlije su karavlasima nazivali crne vlahe odnosno morlake – maurovlahe, podrijetlo kojih se ponekad traži među sjevernoafričkim Maurima [f. 85 – Mandić ''Rasprave i prilozi'', 537-550.]. Ime sela Zijamet, koje označava veliki vojni posjed, upućuje na zaključak da su i ovi vlasi u Uskoplje dospjeli tijekom osmanlijskog osvajanja Uskoplja, odnosno nasrtaja na Jajačku banovinu. Nakon što se granica sukoba između Osmanlijskog Carstva i Ugarsko-Hrvatskog Kraljevstva odmakla prema zapadu odnosno sjeverozapadu, ti su vlasi trajno ostali u Uskoplju te se djelomice preobrazili u poljodjelce. Međutim, svoj su iskonski vlaški karakter uspjeli očuvati do danas. Biregionalnimbisesilnim stočarstvom još se uvijek bave. O njihovu ratničko-pljačkaškom karakteru svjedoče i četnički odredi formirani tijekom prvih godina Drugog svjetskog rata od pučanstva naselja sa snažnom vlaškom populacijom (Čipuljić, Donji Vakuf, Zijamet, i dr.) [f. 86 – Mesud Hotić ''Ratna hronika Bugojna'', Bugojno 1969., 8, 28-31.], kao i od kupreških vlaha tijekom i neposredno poslije Drugog svjetskog rata [f. 87 = Džaja – Draganović ''Sa Kupreške visoravni'', 140, osobito bilj. 1.].».
U kratkoj ali značajnoj dopisci s cenjenim profesorom, postavio sam pitanje zašto se u članku Vlasi svuda pišu malim slovom ''v'', našta mi je odgovorio: «Vlahe pišem malim slovom. Točno! Zašto? Kao što vidite iz članka nisam ih tretirao kao naciju nego kao zanimanje! Namjerno nisam htio ulaziti u problem njihovog etniciteta, jer je to vrlo komplekasn problem, a nažalost na našim (južnoslavenskim) prostorima i politički – bolje reći politikantski».
O Eracima je iz svog kraja rekao sledeće: «Inače Eraka, po vjeri katolika i po nacionalnosti Hrvata, bilo je na širem bugojanskom području do posljednjeg rata (1992.-1995.) kada su gotovo sve Hrvate (slično kao i Srbe) protjerali (a preostale još uvijek protjeruju) islamske vojne postrojbe odnosno islamske općinske vlasti Bugojna».
Primetio sam, međutim, da je profesor olako povezao «nikšićke» Herake iz 15-16. veka sa sadašnjim Eracima. Koincidencija da se na jednom istom prostoru pojavljuje prezime posle nekoliko vekova, zbilja upućuje na neporemećen kontinuitet življenja jednog plemena-bratstva, ali da li su Heraci koji su držali Donju Skrt uopšte u vezi sa svojim prezimenjacima s istog područja? [11.VII 2013.: ovakva kritika je neprecizna s obzirom da ne raspolažem podacima o ukupnom broju različitih rodova-familija (H)Eraka iz sliva gornjeg Vrbasa]
[11.VII 2013.:]
C) Sv. Stefan
U «Šematizmu pravoslavne mitropolije i arhidijeceze dabro-bosanske za 1882.», Eraci sa slavom sv. Stefan zabeleženi su u parohijama Bočac, Javorani (obe u banjalučkom protoprezviteratu), Lju(v)ša (Varcarvakuf) i Šolaji (Varcarvakuf).
Prvi (još uvek u izradi) sveobuhvatni objedinjavajući rodoslov Eraka Svetog Stefana može se videti na https://www.facebook.com/bratstvo.erak
Hello Alexander, Bijeljina is in Bosnia, in the Serbian entity there. You should write them, use the archival network page on our site for that.
”Svaka pomoc, bez obzira na iznos, znaci jednu nadu više za bolje sutra.”
Rukovođen citiranim stavom iskreno želim učestovoati u pružanju pomoći i ako su mi mogućnosti zaista skromne, skoro nestvarne, ali ipak… želja i volja postoje.
Ne mogu međutim, a da prethodno ne pitam ko garantuje da je isključena svaka zloupotreba, odnosno da će pružena pomoć otići na pravo mesto.?
Pokusavam, kao novi clan, da nadjem nacin da posaljem pitanje u “Forum”, ali na zalost ne nalazim nacin za to. Bio bih vam zahvalan na uputstvu kako da to ucinim.
Puno pozdrava,
Nenad Prodanovic
A FYI, the groups are being prepped but the My Rodoslov system is undergoing some work so it will not display any info yet.
We get sometimes upset emails why we don’t respond to people their emails. As you might have read on our previous posts we get a lot of visitors on our site. It takes a lot of work to setup and maintain the website, add to this that we are also active offline with a limited number of volunteers and you come to understand why we don’t reply to each and every single email.
Firstly, the Serbian issue. We get a lot of messages why there isn’t more content in Serbian and why the site isn’t using Cyrillic. The answer is simple, there are not enough contributors. So if you want to change it become part of the team and help us out.
Secondly, questions about surnames should be posted at the Rodoslovlje.com forums. One of the spearpoints of the site is to make people help each other. The success of your genealogical research all depends on this, sharing knowledge on all levels.
Thirdly, we re-published two old books concerning Serbia and have more planned. But scanning and OCR takes time.
Summarized, we doubt some people realize and apreciate the time, effort and money it takes to run this endevour.
Make a change and help us out, you can email Danica Radisic via the Facebook page. She will coordinate everything.
У Тимару, тј. равничарском подручју ријеке Гомјенице, подно Козаре, село Јелићка се све ди почетка прошлог вијека звало ЈЕЛИЋИ. Име је добило по свештеничкој породици Јелић, који се у писаним документима помињу крајем 18 вијека. Ови Јелићи славе Стевањдан.
latinica da i nasi bivsi sugradani mogu da se informisu, ali i nasi koji su ziveli u drugim krajevima i nisu imali priliku da uce u skoli cirilicu kako treba.
sergej ima pravo, zasto se stideti svoga, to je normalno,svako voli svoje zasto ne i mi? ja tu nista nevidim lose. kada sam bio na odmoru u spaniji oni imaju svoj simbol u kome se nalazi u sveznju. koliko ja pamtim taj simbol koristio i musolini na svojim oznakama koji su u to vreme koristili fasisti. ja kazem voli svoje ali i postuj tude.
То су тефтери, можете и да пробајте код СПЦ. Понеки пут су остали подаци тамо.
Porijeklo prezimena Močević. Močevići su iz Crne Gore iz Nikšića, koji su promijenili prezime. Izvorno prezime je Adžić. Pronađite knjigu Svetozara Tomića – Drobnjak, Piva, Banjani.Možete pronaći i na internetu.
Dali neko ima knjigu “Naselja i poreklo stanovnistva” knj. 31, Petrovic Petar – Sumadiska Kolubara
Pozdrav,
mene takodje interesuje poreklo Mojićevića. Ono što ja znam to je da su se doselili krajem 19 veka u okolinu Priboja, selo Dobrilovici. Imam samo oskudne informacije da su sa severa Crne Gore došla trojica braće od kojih je jedan otišao u Priboj, drugi u oklinu Čačka, a treći negde od Mokre gore prema Bosni.
Ako neko zna nešto više, neka napiše.
Moja prababa je bila Vejnović ili pak Veinović. Nisam siguran. Doduše prababa je bila rođena 1916, a umrla je prošle godine. A rođena je u Sremu.
Moja majka se prezivala Kačavenda, mislim devojačko prezime.
A deda, mamin otac je rođen u nekom selu, 2KM od PRIJEDORA.
Dakovich i think would be Đaković (Djakovich). it would not be Gj.
Samo mala korekcija,reč je o Primorsko goranskoj županiji,a ne Ličko senjskoj!
Pogledaj na Popisu Like i Krbave 1712
http://www.skdprosvjeta.com/pdf/9.pdf
Tamo ste upisani kao Orlich
Радовиžа у Црној Гори има у многим племенима и крајевима и различитог су поријекла. Само по презимену се не може ништа одређено закључити. А на сајту: [www.montenegro.org.au] се налази мноштво неповезаних података у којима се и стручњак тешко сналази.
Бјелопавлиžи славе свету Петку. Андриžа у Бјелопавлиžима нема. Андриžа у Прекобрђу колико знам нема. Бар се у књигама не помињу. Андриžи – Андријиžи поријеклом из Бјелопавлиžа су на Његушима. Презиме су тамо добили.
У Предишу у Бјелицама су Андриžи (потичу од Орловиžа). Славе св. Јована, прислужују св. Петку. Од њих има у Малим Цуцама.
Има још Андриžа који славе св. Луку, св Николу, Ивањдан…
http://plemenasrpska.yolasite.com/
https://sites.google.com/site/plemenasrpska/home/karta
Bajčeta, Banjani (područje Jelovice9, Nikšić 1597. god. i 1600. god.; vidi: Lalović; Kruševo (Kruševice), Zatarje (1660. god.), pa jedni oko 1875. god. presele se u Zminice (Žabljak); Kovren, Kičevo, Grab i Lekovine (Pljevlja) i kao: Bajčetić u Ljucama, Brvenici, Kosanici, Bobovu i Kakmužima; od ovih su u Lekovini (Pavino Polje), Pljevlja, porijeklom su iz Banjana (Nikšić). Jedno vrijeme su živjeli na Tjentištu (Foča); od njih su: Džogava, Tomić i Ilić u pljevaljskom području; polovinom 19. v. iz Nove Varoši preselili se u Grab i Gobu (Pljevlja). Odatle su se jedni preselili u Bukovik (Nova Varoš), Grab i Rogaču, Donje Dragačevo, kao: Bajčeta i Bajčetić; Pavino Polje (Bijelo Polje); kod Pljevalja označeni kao Orlovići, jesu iz Miljevine (Foča)
Bajčetić, vidi: Bajčeta, ogranak Martinovića iz Bajica (Bajov ugao), Cetinje, preseljeni u Miriloviće, Belače, Baljke i Ljubovo (Hercegovina); jedni u Suvadol (Suvi do) i Širokom polju (Lipljan); Ljuće, Brvenica, Kakmuži, Kosenice i Ljuće (Mataruge), Pljevlja. Porijeklom iz Banjana (Nikšić), slave Jovanjdan; vidi: Lončar i Mirković, ogranak Martinovića
горње копирано са сајта о презименима у Црној Гори
Бајчете, Бајчетиžи у пљеваљском крају су доселили из села Миљаниžи у Бањанима између 1661. и 1686. године. Око 1660. године Бајо Пивљанин и Лука Миљаниž у Бањанима посјеку неког турског буљубашу Беžа и његову пратњу. Због тога Турци из освете упадну у село и направе покољ становништва. Три брата са породицама побјегну на сјевер, преко ријеке Таре и настане се у Затарју. Од три брата су Бајчете, Тошиžи и Лаловиžи.
По једном предању потичу из Бајица, од Мартиновиžа (ово предање су Бајчете саопштили Јефту Дедијеру). Из Бајица су се у Бањане доселила три брата: Бајо, Перо и Мирко и од њих потичу Бајчетиžи, Перовиžи и Мирковиžи. Из Бањана су се Бајчете раселили по Херцеговини. У пљеваљски крај долазе из села Мириловиžа у Херцеговини. Перовиžи и Мирковиžи у Бањанима имају другачије предање о свом поријеклу – кажу да су из Пјешиваца или Бјелопавлиžа. А од три брата су горе поменути Бајчете, Тошиžи и Лаловиžи.
Садашњи Миљаниžи (братство) су поријеклом Велестовци. По свему судеžи становништво села Миљаниžи је прије турског напада било различитог поријекла.
Željko hvala ti puno,posle 6 godina traženja mog pretka koji je dosao u Banjane ovo je dobar trag.Hvala ti na trudu i iskreno ti želim da nadješ odgovore na sva tvoja pitanja.Dodavanje “ić” na prezime Bajčeta je počelo negdje u 18-19.vijeku,zbog toga nas ima i Bajčeta i Bajčetica ali svi koje slave sv.Jovana Krstitelja 20.januara su moja braća i sestre..
.
Link ne radi pa evo copy paste Naslednici novovaroške porodice Borisavljević bezuspešno traže povraćaj 1.500 hektara šume na Zlataru
Srpska šuma na evropskom sudu
Imamo podatke da su naši stari tu zemlju kupili još 1745. godine za 25 vrećica zlata i 1.000 pari volova, a danas je vredna stotine miliona evra. Svi se prave nenadležni, pa ćemo pravdu tražiti preko – Međunarodnog suda u Strazburu
Potomci čuvene novovaroške porodice Borisavljević najavili su ovih dana da će, pošto već osam godina uzalud čekaju da država Srbija donese zakon o denacionalizaciji, svoju dedovinu, odnosno oko 1.500 hektara šume na Zlataru, tražiti preko – Međunarodnog suda pravde u Strazburu.
– Ta šuma je naša očevina i dedovina koja nam je oduzeta u jedno teško vreme kada zakoni nisu važili i mi ćemo učiniti sve da ono što je učinjeno 1946. godine ispravimo i tu imovinu vratimo u naš posed. Jedno vreme, čekajući da država uradi ono što su odavno obećali, razmišljali smo da jednostavno uđemo u posed, ali smo od toga odustali i pravdu ćemo u najskorije vreme potražiti pred sudom u Strazburu. Srbija je jedina država u ovom delu Evrope koja pre zakona o privatizaciji nije donela zakon o denacionalizaciji. To su i Albanci uradili još 2005. godine, a mi kao legalni i zakoniti vlasnici nismo više spremni da u nedogled čekamo da država uradi ono što je dužna – kaže Milan Borisavljević (62) iz Beograda, jedan od potomaka ove porodice.
Šuma Borisavljevića na Zlataru vredna je danas, kaže Milan, na stotine miliona evra. Samo njegov deda Milan, koji je preminuo 1932. godine, imao je na planini iznad Nove Varoši 449,68 hektara visoke, izuzetno kvalitetne smrčeve šume, ostali Borisavljevići još najmanje 1.000 hektara. Granica njihovog poseda išla je, pamte i dan-danas stari Borisavljevići, od Golog brda, vrha Zlatara, preko podzlatarskih sela Pravoševe, Muškovine, Aljinovića, putem Nova Varoš – Sjenica… U Borisavljevića posedu bila je i Vodena poljana. U istorijskim knjigama stoji i podatak da su Karađorđa 1809. godine, kada je u oslobodilačkom pohodu sa svojom vojskom stigao pred Novu Varoš, dočekali Borisavljevići i Raškovići, da su ga snabdeli oružjem, novcem, municijom, hranom, Karađorđeve čete popunili novim borcima…
ČEKAJU ZAKON
Familija Borisavljević nije jedina u novovaroškom kraju koja očekuje zakon o denacionalizaciji i povraćaj oduzete imovine. Desetine porodica iz ovog kraja očekuju da država Srbija konačno ispravi nepravdu staru već više od šest decenija. Neke familije godinama već vode sudske sporove, održane su desetine ročišta oko spornih šuma na Zlataru, u Bosanju, Kamlju, ali izvršnih presuda nema.
TEREN ZA GOLF
Potomak čuvenih novovaroških trgovaca kaže da su članovi ove familije, sada rasuti širom sveta, spremni da posle povraćaja imovine rade na razvoju čitavog ovog kraja.
– Investitori čekaju. Već razmišljamo o razvoju turizma, o proizvodnji zdrave hrane, o drvnoj industriji, neko vreme imali smo ideju da na Zlataru, na Vodenoj poljani, sred našeg poseda, gradimo terene za golf. Ozbiljno razmišljamo da u Novoj Varoši osnujemo fondaciju koja bi pomagala siromašnu decu iz tog kraja – kaže Milan Borisavljević.
– Imamo podatke da su naši stari zemlju na Zlataru kupili još 1745. godine za 25 vrećica zlata i 1.000 pari volova. U to vreme moji preci, trgovci iz Nove Varoši, imali su predstavništva u Carigradu, Skoplju, Solunu, Prištini, Prizrenu, Mitrovici, svoje proizvode izvozili su u Austriju, Italiju, Grčku, Tursku carevinu, u Nemačku… Bili smo donatori sajma kože u Lajpcigu, a Mićo Borisavljević i njegov sin Jovo 1866. godine preko Beča su putovali u Lajpcig, gde su razvijali svoje poslove. Bili smo donatori sajma sitne stoku u Solunu, sajma krupne stoke u Dubrovniku, moji preci školovali su se u evropskim prestonicama tog vremena, pomagali gradnju crkava i manastira po Srbiji, bili dobrotvori – prepričava Milan samo deo više no bogate istorije ove čuvene novovaroške porodice.
Zemlja i šuma na Zlataru u posedu Borisavljevića bili su sve do 8. februara 1946. godine, odnosno dok nove komunističke vlasti nisu čvrsto preuzele vlast u ovom delu zemlje.
– Tada je Narodnooslobodilački odbor sela Drmanovići, bez prisustva ijednog Borisavljevića, odlučio da mi nismo zemljoradnici nego – zemljoposednici i eksploatatori i rešeno je da nam se sva zemlja, odnosno šuma, oduzme, po zvaničnim dokumentima blizu 1.500 hektara – kaže Milan Borisavljević.
Sa promenama u Srbiji 2000. godine, Borisavljevići su se ponadali da je došlo vreme da vrate ono što je njihovo i po božjim i po ljudskim zakonima.
– Naravno da smo pomislili da je došlo vreme da se nepravda ispravi. Zakon o denacionalizaciji trebalo je da se donese još 2001. godine, nacrt teksta bio je urađen, usledila su odlaganja i – kako tada, tako i danas. Mi smo se još 2000. godine obratili opštini Nova Varoš i zatražili do njih da nam vrate zemlju, odnosno šumu, koja je sada u posedu „Srbijašuma“. Iz opštine su tada od nas zatražili da dostavimo dodatne dokaze o vlasništvu i dokaze o oduzimanju 1946. godine. Kad smo i to dostavili, odgovorili su nam da nisu nadležni da odlučuju, uputili su nas na Ministarstvo finansija, godine prolaze, a nikakvog pomaka nema. Zato ćemo pred međunarodne institucije, pa neka oni kažu ko je u pravu – kaže Milan Borisavljević.
Autor:
Zoran Šaponjić
Dodaj novi komentar
KLJUČNE REČI:
sud
We are done.
Do you have some more information, please read the FAQ
Military records are hard to get, did you try the archives?
Did you ever contacted the archives?
Did you check immigration documents at Ellis Island?
Stevan,
Do you know his hometown?
Sergei
You should post in the Serbia forum.
There is a post there that talks about the archives in Kosovo.
Petrovic is a common name.
Do you have more info?
Radonjici iz okoline Kolasina su se dosavsi u Srbiju prekrstili u Radovanovice ,a pobegli su pocetkom 1700ih .pozdrav
Nedavno sam saznao za vas sajt i sada sam se registrovao kod vas.Nadam se da cu naci vise informacija o mojim precima i ostalo na vasem forumu.
Unapred zahvalan.
What details did Ellis Island give you until now?
Jel da ste probali kod arhive?
Čonoplja is near Sombor so try there first with the local archives and churches.
The information should be with either the archives in Zrenjanin or Novi Sad. The Catholic church has their own archives locally as well so you should check with these 3 sources first.
Igalo is in Montenegro.
Can you scan in the records from Ellis ISland?
Dear Sergej,
Thank you for your help.
Please, can you tell me what places nowadays belong to that ancient county near Belgrade?
Brodarevo was never under Hungarian rule and its close to the border of Montenegro. Brokles appears to be a county and not a place in the vicinity of Belgrade.
Please read the FAQ and provide more information.
What did Ellis Island tell you exactly?
Hvala!
Did you read the FAQ? Please provide some more information.
You can write the archives of Pancevo and ask them for information.
The only place/county called Brokles can be found in this italian geographical book of that period http://books.google.it/books?id=lt5BAAAAcAAJ&pg=PA299&dq=brochles&hl=it&ei=XcPKTeCwBIXVsgbr7KyWAw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=2&ved=0CC4Q6AEwAQ#v=onepage&q=brochles&f=false (page 299, it is written Brochles, in the italian way) and in this map http://www.sanderusmaps.com/detail-getimage.cfm?c=5537, in the Serbian part, just behind the “s” of the writing Sangiacat. It’s called Brokles, but I think it is the Brokles-Brodarevo, and not the county near Belgrade. It could be that the Emperor of Austria, hoping that the whole Serbia would fall under Austria’s control after the war against the Turks, started to give titles without having the lands. As a matter of fact, there are no other documents that talk about Brokles in our family archives.
Another hypothesis is that Brokles was an alternative name for Grocka, in the suburbs of Belgrade. They sound a bit similar, but I have found no document talking about that.
Da li je moguce da smo izumrli, kada se niko ne javlja sa nekim informacijama! 🙂
ja sam iz foce ,selo kolakovici ,dosli smo iz okoline niksica ,prezivali smo se andjelici ,volio bih vise znati
Умало да заборавим, крсна слава је Ђурђевдан.
c
…./.
Sestan(original is Šestan)is an old family name that came from a place named Šestan(singular),in Montenegro.Your family is one of the oldest Slavic tribes.They were amongst the first tribes that accepted christianity,first ortodox,and in the 14th century some of them converted to catolicism(they moved to Croatian part of the Adriatic sea where towns Zemunik and Zadar are).First data about them leads us to the place called Škrelja,also in Montenegro,and afterwards they moved to the upper and lower Šestani(plural).
Šestan was never in Albania.It was the part of old Serbian kingdom under the Emperor Dusan the Mighty,and before that a part of Serbian old kingdom Zeta,and before that..well..historians are still battling about that 🙂
Back in those days,when your ancestors took your family name,it was common that residents of a village take village name as their family name.Later on,they`ve spread through Bosnia,along the coast of the Adriatic sea,to the Krajina in Croatia,to Kosovo and Metohija in Serbia..tbh-all across Balkanian peninsula..
Venetian government often called ortodox and catolic Slavs Arbanasi,in an attempt to diminish their culture.You have nothing in common with Albanians(or Shqiptar like they call themselves).
“Today’s generation in Zemunik does not regard themselves as being of Albanian descent even though names such as Paleka, Šestan, Pinčić, Prenđa, and Čurković strongly confirm their ancestry.”
I must LOL on this.All of these names are Slavic.Albanians are not Slavs.It`s just another attempt from Shqiptars to try inventing their history,cause they have almost none-they came to Balkan with the Otomans(Turkish dinasty)somewhere around 16th or 17th century,from Caucaz as mercenaries-there are still Shqiptar tribes in Caucaz .Only south Slavic family names have the sufix ić and vić,and nothing can change that historical fact.Also,only about 1 percent of Albanians all over the world are not mooslims.Are you a mooslim?:)
Grgica is croatian female name,version of Croatian male name Grga.Benka also Croatian.
Jure and Stiepo-exact would be Jura or Jure and Stipe or Stipan or Stepan or Stjepan or Stevan,Stefan,etc.Slavic names.
Vladovic derived from Slavic name Vladimir(Putin),Vladan,Vlada,Vladislav,etc.
Vuk – Slavic word for wolf.
Jovic – derived from Jovan,another Slavic name,english John.
Jelenkovic – derived from jelen,which means dear in serbian and croatian,probably an old family totem(protector of the family-slavic tradition).
Radojcevic – derived from Radoje,Radivoje,Radovan,Slavic names.
And so and so on.
So,have no doubt-your ancestors are either Serbs or Croats.
If you have been reading http://en.wikipedia.org/wiki/Arbanasi_%28group%29,then..what can I say-continue living in a delusion 🙂
And if you ever come to Montenegro or Croatia or Serbia,don`t tell any Šestan that he is an Shqiptar(Albanian,Arbanas),it wouldn`t end up well for you – they are proud people :)))
Best regards
Vladan Obradović
Village name Német-Elemér means German Elemer,and it`s now Elemir in Serbia,province Vojvodina,municipality(town,city) Zrenjanin-hungarian Nagybecskerek(Great,Big Becskerek),later just Becskerek.
So,it figures-Winger und Keller are german names 🙂
Jozsef is also a german name but with hungarian spelling-Joseph in english,and Ferdinand german too 🙂
Tiszahegyes(not Tisza Hegyes) is now Idjos,also in Serbia,province Vojvodina,municipality Kikinda(hungarian Nagykikinda,german Gross-Kikinda,english Big Kikinda).
http://en.wikipedia.org/wiki/Elemir
http://en.wikipedia.org/wiki/Zrenjanin
http://en.wikipedia.org/wiki/I%C4%91o%C5%A1 (Idjos)
http://en.wikipedia.org/wiki/Kikinda
http://en.wikipedia.org/wiki/Torontal
You should try contacting Catolic archdiocese in Belgrade,Serbia,perhaps they could help you gaining some more info-they`ve kept all their records since catolic temples were never destroyed in Balkanian wars like ortodox did.
Official site is http://www.kc.org.rs/ ,but unfortunately it`s in Serbianso here are some e-mails and phone numbers from the “staff” there 🙂
-mons. Stanislav Hočevar
[email protected]
-fra Leopold Rochmes
tel: +381 11 30 32 247
e-mail: [email protected]
e-mail:[email protected]
– vlč. dr Milutin Novaković
tel: +381 11 30 32 246
e-mail: [email protected]
– miss Martina Starbek
tel: +381 11 30 32 246
email: [email protected]
There is also a site of the Zrenjanin Dioecesis,and it`s in english 🙂 Maybe they will help you 🙂
http://www.catholic-zr.org.rs/eng/eng.html
And the last info with which I can provide you are the data of the German national council in Serbia
President: Laslo Genc
Adress: Subotica Karađorđev put 72
Phone number: +381 24 670 625
E-mail: [email protected]
I hope this will help you at least a bit 🙂
Cheers
Vladan Obradovic
Did they migrate directly to the US?
dobar vam dan,
ja sam Miodrag Prijic, od oca dragoljuba i dede Nikole.Deda ziveo u Beogradu pre 2 svetskog rata, krsna slava Sv.Nikola.
ja sam nasao za sada samo ovo:
Porodica Prijic potice iz Srbije odakle naseljava Bosnu najviše u podrucju Žepca .
Tu deo porodice pod turskim pritiskom prima Islam a deo prelazi na Kninsko i Pakracko podrucje i
ostaju verni pravoslavlju . Kasnije deo Prijica u Hrvatskoj pod pritiskom ustaša prima katolicanstvo
a dosljedni svojih predaka i srpskih korena i dalje ostaju u pravoslavlju . U zadnjem ratu vecina
Prijica iz Hrvatske proterana je u Srbiju . Manji deo ostao je u Hrvatskoj pod stalnim pritiskom
pokatolicavanja . Srbi Prijici u Bosni najbrojniji u žepcanskom kraju ostaju u Islamu i dan danas i
ne vracaju se veri svojih predaka a što je najtužnije više se niti ne smatraju Srbima nego Bošnjacima .
pozdrav
Kad su se preselio za Belanovicu?
My father was born Aleksandar Bozinovic in 1921 in Selo Milosevo near Jagodina. His father was Kamenko Bozinovic and his mother Natalija was from Lapovo. He was one of six children, three sisters Ljubinka, Milinka, and Darinka, and two brothers Milorad and Milosav, as far as I know there was at least three generations of Bozinovic lived in the village and still do.
JA SE PREZIVAM PRIBIĆ I DOSTA SAM ISTRAŽIVAO SVOJE POREKLO.
ŽIVIM U SELU SREMSKE LAZE KOD VINKOVACA GDE SU SE MOJI NASELILI KAO GRANIČARI PRIJE 1800. GODINE PREMA MOJIM PODACIMA IZ LIKE.
POŠTO JA U SVOM PORODIČNOM STABLU IMAM NEKIH PRAZNINA ODNOSNO ZNAM DA SU SE NEKI OD PRIBIĆA ODSELILI NEGDE DALJE MENI NEPOZNATO GDE, MOŽDA NEBI BILO LOŠE DA MI POŠALJEŠ NEKA IMENA PA DA JA POGLEDAM IMAM LI IH GDE UPISANE.
PREMA MOJIM ISTRAŽIVANJIMA PRIBIĆI VODE POREKLO IZ ISTOČNE HERCEGOVINE ODAKLE SU IZBEGLI U LIKU I TO U MESTA; ŽELJAVA, UDBINA, KRBAVSKO POLJE, KOSINJ,
ODAKLE KREĆU DALJE SEOBE UGLAVNOM PREMA VOJNOJ KRAJINI.
KRSNA SLAVA JE ĐURĐEVDAN.
POZDRAV
If any birth records from Krupa and Golubic needed, please contact me at [email protected]
TATALOVIĆ family is very large and prominent family from Lika area in Croatia. They are listed as one of the founding families of monastery Gomirje in 1600. A large number of them is from the town of Drežnica near Ogulin. Birth and marriage records from the area kept by Serbian Orthodox Church are available through Croatian National Archives where they were taken in 1941. Some of those old records are available in municipal officies in Ogulin, Karlovac and Vrbovsko. Try there.
After the WWII large number of families from Tatalović “clan” were forced to relocate to northern Serbia. Many descendants of these so-called “colonists” today come from the village of Bajmok, near Subotica, and they can maybe also help with information about their Lika ancestors.
– spisak porodica koje su osnovale manastir Gomirje 1600. godine ( arhiva manastira)
– popis vojnika Ogulin 1699. godina, dostupan u arhivu u Karlovcu
– popis stanovnika Vrbovsko 1779. godina :
http://books.google.hu/books?id=z5P-x2bH3FgC&pg=PA298&lpg=PA298&dq=gomirje+%C5%A1tipanovi%C4%87&source=bl&ots=qaE2aLwneK&sig=qKVgZ0iZuLKpLlwCncp5Kz5gRRQ&hl=hu&ei=ZQgqTtmpLMWOswaZqYSVDA&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=4&ved=0CDMQ6AEwAzg8#v=onepage&q&f=false
– cenzus Hungary 1828 dostupan u centralnom arhivu Mađarske
(spisak mesta : http://www.iabsi.com/gen/public/Documents/1828_Census.pdf) -strane 18. i 19 su županije u današnjoj Hrvatskoj
– popis 1880 (?) godina za područje like dostupan u centralnom arhivu Mađarske .
A large number of documents that relate to Serbs from Croatia in military service in XIX century and WWI who served in Austro-Hungarian army is available at the both National and Military archives of Hungary, Budapest.
I have a lather large list of reference materials on this subject of both original available sources and historical books, but i will have to sit down and categorize it and tidy-up all the links for the references available in English too. Will post ASAP. 🙂
Nepotpuni popis plemstva iz 1750 u kome ima imena kmetova i njihova imovina
Najpotpuniji je popis imovine i vlasnika iz 1828. godine.
lista obuhvaćenih teritorija:
http://www.iabsi.com/gen/public/Documents/1828_Census.pdf
popis iz 1880. godine za koji ne znam detalje za sada.
Svi su dostupni u Nacionalnom arhivu Mađarske, Budimpešta ( http://www.natarch.hu/english/menu_31.htm ), a onaj iz 1828. i preko Family History Library
– FHL katalog za Mađarsku:
http://www.familysearch.org/Eng/Library/fhlcatalog/printing/titledetailsprint.asp?titleno=231564
Hi all,
I just read the comments and I am writing directly hoping to be helpful. It is very interesting because there are a lot of albanians having this surname. I can confirm that there is a village called Borici in Shkoder (north-west of Albania) and in Shkoder there are a lot of people having the same surname. But in another big city in Albania (Fier, south-west of Albania) there are many inhabitants with the same surname. These people (the Fier’s inhabitants) are muslims instead of them in Shkoder that are catholics. So, I don’t know if there is any relationship between them? I shall investigate a little bit more about their origin if it will be interesting.
Any birth records or data?
To be activated again soon:
Updates are coming along.
I like it, I see some pictures dont load good and that the links section is missing. I assume these will get back online soon. Otherwise I like it, its a big improvement. The site loads faster and the Serbian section also works better.
Hi ,
I asked for Borici in Albania and there are also some people holding this surname in a village of Diber (north-east). Lastly, I visited this village during my holiday and I had contact with these people. They agree that are muslims and in the first years of 20-th century many of them have gone to live in Fier. Maybe, they have been muslimized in the period of Ottomans Imperatory. So, the root of Borici's Fier people is in Diber. Also from this root are the Borici's people of Elbasan (another city near this village).
I asked them also if they knew something about their origin but nobody didn't know such a thing or better saying, do not have any documentation about it. They say that the ancient origin might be in Dalmatia but these are anecdotal.
Neritan,
Thank you for your post, it was informative.
Pozdrav.Evo i ja da napisem par informacija o Novakovicima.Naime,ima vise grana Novakovica,sto znaci da ne vode svi poreklo samo iz Crne Gore,ili samo iz Raske..vec iz razlicitih krajeva.I kao sto ste naglasili,nisu svi Novakovici imali to prezime oduvek.Navescu par pouzdanih informacija o poreklu nekih Novakovica,a ko zna nesto vise,neka doda,svaka informacija je znacajna.Evo ovako.Jedni Novakovici vode poreklo iz Hercegovine,prvo su se prezivali Balotic,pa Mateljevic,da bi na kraju deca Novaka Mateljevica uzela prezime Novakovic(17 vek).Oni su iz Hercegovine presli u Crnu Goru,okolina Durmitora.Odatle je jedna grana otisla u Vrbas a druga se nastanila u mestu Sijarina,u juznoj Srbiji.Postoji jos jedna verzija price ovih Novakovica,a to je da su se,posle Kosovskog boja iz Nisa preselili u Crnu Goru,pa odatle u Liku,pa dalje u Bosansku krajinu.Moguce da su ovo isti Novakovici,samo jedni su se naselili po Srbiji,a drugi su otisli u Dalmaciju,Liku i Bosnu.Njihova slava je Sveti Nikola.Drugi Novakovici za koje znam,su oni od Vasojevica,to je bratstvo u okviru njih i oni poticu iz Lijeve Rijeke(CG),kao i svi Vasojevici.Dalje poreklo je kazu sa Kosova.A postoji i prica da su iz Hercegovine,ali pre ce biti da je tacna ova prva.O Vasojevicima necu da pricam,o njima se sve zna..:).Ovi Novakovici,koji poticu od Vasojevica bi trebalo da slave Svetog Arandjela.Posto je to slava svih Vasojevica.Treci Novakovici su Novakovici koji poticu od Rodica.Isto je neki Rodic imao sina Novaka i odatle prezime Novakovic.Za ove Novakovice se pouzdano zna su se naselili u Dalmaciju i Liku..Zrmanja,Velika Popina..pa su odatle isli i u Bosansku krajinu,gde ih ima puno.Dalje poreklo tih Rodica vodi preko Hercegovine,a tamo su dosli iz Prilepa.E sad,neki pominju Makedoniju,a neki Kosovo,posto mesto,tj grad Prilep,postoji i u Makedoniji i na Kosovu,samo sto je realnija prica da su sa Kosova,zato sto se pominje i Prizren.Ovi Novakovici,kao i vecina Rodica Slave takodje Svetog Arandjela.Cetvrti Novakovici za koje sam cuo su oni iz Crnogorskog plemena Pastrovica,sa Primorja.Oni su tu dosli verovatno sa dalekog juga,Makedonija,Albanija.Cuo sam da je Stojan Novakovic iz ovih Novakovica.Kasnije su se raseljavali po Srbiji i Dalmaciji.Ne znam koju slavu slave.Postoji jos dosta prica,navescu jos i tu,da postoji predanje da jedna grana potice od Starine Novaka,tj od njegovog sina Grujice Novakovica i da je iz Doljana(Hercegovina)otisla u Bosansku krajinu.Njihova slava je sveti Nikola.Postoji i grb nekih Novakovica,koji su izgleda bili plemicka porodica u srednjem veku,a po oznakama grba,bili su iz Stare Raske.Grb je iz Fojnickog grbovnika.Ima verovatno jos puno razlicitih teorija o Novakovicima.Moji su iz Bosanske krajine,okolina Novog Grada,pretpostavljam da su tu dosli iz Like,dalje istrazujem.Slava je Sveti Nikola.Eto,nadam se da ce nekome pomoci ovi podaci,a ako neko ima jos neki podatak o Novakovicima,ili neku pricu,neka se nadoveze.Veliki pozdrav !
Did you read the faq?
My name is Gordana Veselinovic. My grandfather , Todor Veselinovic was born in Golubic, He died 1943 for time Second Word war. I lived with my father , mother, brother and sister and grandmother in Gracac. Marijana kazes da je tvoj ujak Janko Veselinovic napisao knjigu o Golubicu, pa me zanima gde moze da se nabavi ta kniga.
Ukoliko je to moguce neka se javi “ostojicbb“ radi razmene informacija i daljeg istrazivanja!
Srdacan pozdrav,
Bozidar Stevana Ostojic
e-mail: [email protected]
I sent you a PM, if your family name is STIPANOVIĆ or STJEPANOVIĆ (transcribed to English later as STIPANOVICH and STEPANOVICH ) I may be able to help. A lot. 🙂 The information on the religious affiliation is a bit conflicting – there is no such thing as orthodox Catholic – they were either Eastern-Orthodox (pravoslavni) , Greek- Orthodox (grkokatolici) or Roman-Catholic (rimokatolici).
I was told my family left that area in the late 1800,s. I am looking for information regarding where the name Knezevic came from My Grandfather was Milan Knezevic. I will get his fathers name shortly.
Zdravo Karlo
Borisavljevic Gavrilo, koji je u medjuvremenu umro, je istrazivao poreklo prezimena Borisavljevic i o tome postoji knjiga, Autor Subotic, kazivanja Borisavljevica.
U toj knjizi je navedeno da je prvi bio 1402god. Pop Jevrem koji se naselio iz stare ercegovine u dolinu Zete i imao je dosta dece. Jedan sin mus se zvao Borisav i po njemu se nastavilo prezime Borisavljevic. Kasnije su se poceli raseljavati sto na Zlatar sto u Bosnu itd. Borisavljevicima sa Zlatara je oduzeto 800Hektara zemlje za vreme Titinog rezima. Ako mozes pokusaj da dodjes do knjige vrlo je zanimljiva i ima rodoslov gde ces verovatno moci naci svoje neko poreklo.
pozdrav
Katarina
To clarify a point you made earlier :The Serbian Orthodox Church did not make a distinction between legitimate or illegitimate children in sense of their social status like the Roman Catholic church did. You need to know that church was very strict about not allowing or registering marriages for men who have not completed their initial obligatory military service -all church vital records were inspected annualy by the Regiment command and that is why, in most cases, Serbian men in Military Frontier regions of Krajina, Slavonija and Dalmatia got married in their 20s and you will not find any underage marriages in Orthodox vital records. In 1700s, men were conscripted at the age of 16. Sometimes they did manage to have children before completion of their initial round of military service. Such children would be noted as "born out of wedlock" (Брачност-нијест) with names of both parents written, and the bride-to-be and the child having residence in the primary household until the father returned and they were allowed to get married. (Only officially married couples would be able to start a new household back then).
People can also submit surname information from now on.
Marsenic are from Rijeka Marsenica (River of Marsenic).They are branch of Laketic brotherhood from serbian clan of Vasojevic in region of Kolasin.
by the way, am from Vasojevic
Best regards
It seems to be working 🙂
You should write the Arandjelovac archives.
I joined this site today and so far it looks very informative..thank you…:)
I would love any information about the Kablar and Grulovic families both located near Kistanje. As far as I know both have been in the area for some time but I'd like to know where we
originally moved from… Either Bosnia, Herzegovina or Srbija.. Kablar are fom Biovicino Selo and celebrate St Luka.. and the Grulovic.. celebrate.. St Nikola
Im new to geonology so really wouldnt know where to start…
Sergej… the family search website link you gave Miro further up.. would they have Serbian surname databases on file??
Hello David,
Gornji Kosle is located here
The best way to go around is to contact the archives in Valjevo. You are a member so you can use the toolbox in the right bar. We will add this entry to the database and as soon as we have additional info you will be contacted.
Do you have more details?
Did you ever contact the archives in Belgrade?
Hello. I thought I'd throw my name into the hat and let you know that I (as a female) have had my maternal DNA tested and I belong to haplogroup K. My mom's side has lived in Vrsac for as many generations as I have been able to find, thus far.
Hi Sergej,
I've started my family search by visiting the LDS yesterday. The ladies were helpful and showed me how to search on the website and order film for veiwing. However, when I got home and searched for records in the nearest towns, then larger towns.. Most of the records on hand only relate to Roman Catholic Churches. I did come across a couple of films that were from Othrodox churches but they were either in the wrong time period or related to the Catholic congregation. In your post above u mention Orthodox records being on file.. Am I missing something.
My family is from Biovicino Selo and Kistanje.. Knin is the next largest town. As far as I know they have lived there for a long time in the same place.
I know the names of the nearest local churches to both villages, mothers and fathers side. I know the names and places of birth of all 4 grandaprents. but not the year of birth..It would be early 1900's at a guess. I know some of the names of my great grandparents..Not maiden names though..
I'm not sure what my next step would be. I'm thinking to write to the orthodox churches in the area? But not sure which one would be the best? There are so many..and how much information i can request at any one time.. How does it all work..? Is there a standard letter for these sorts of requests.
I have also written to my uncle who would have a bit more information on my mothers side. He may come up with a maiden name or 2 for some of my great grandparents.
Would appreciate any help..
Gordana
Hello All,
I too am looking for any reference books (in English) or Serbian which can help me in finding out more about the Knezevic name and where it originated,Family lineage etc.
It can also be sent to [email protected] Falla.
This is the LDS site where im looking…
https://www.familysearch.org/search/search/library_catalog#searchType=catalog&filtered=true&fed=false&collectionId=&catSearchType=place&searchCriteria=&placeName=Croatia,+Knin&author_givenName=&author_surname=&subjectCountTotal=1&uri=http%3A//catalog-search-api%3A8080/www-catalogapi-webservice/search%3Fquery%3Dsubject_id%3A730693%26count%3D50&subjectId=730693
Its temporary disabled for now.
. When looking for migration patterns, best thing is to create a timeline first, and then follow branching of the surname according to it.
About *not being related to the people of the same surname from the same village* – for Serbs in Croatia and Bosnia, this actually means that you are not *directly* related, but you may be coming from two brothers or paternal first cousins three or four generations down the line.
Ove popise možete pogledati na mikrofilmovima koji se nalaze u Mađarskom državnom arhivu u Budimpešti. Originali su dostupni u arhivu Statističkog biroa Mađarske takođe u Budimpešti. Neki od popisa koje navodite su uključeni i u digitalnu arhivu koju možete pregledati putem interneta, ali su vam neophodne tačne informacije o nazivu mesta na mađarskom, i za raniji period na latinskom, nemačkom jeziku. Ovi popisi su dobro obrađeni u naučnim radovima u Mađarskoj i Hrvatskoj, pokušajte da locirate prepise i prevode u nekoj od objavljenih knjiga ili akademskih publikacija. Takođe, HDA u Zagrebu, kao i reginalni arhiv u Osijeku imaju kopije na filmovima i još dosta materijala za Srem.
Yes you're right Yugaya thanks for clearing that up.
The website was a bit deceiving. I found a small button marked "DISCLAIMER" on the website and when you go into that.. It does state in the small print that the victims list is in fact from WW2 not just Jasenovac..
The updates are almost done. One of the questions we get from time to time is why the Serbian version is in Latin. The answer is actually practial. We have a lot of people from Croatia and other surrounding regions that share heritage but dont read Cyrillic. Because we work with volunteers the choice became obvious. People can post in Cyrillic without problems.
We are working on a script that will transform all Latin Serbian into Cyrillic by a press on the button. Until then patience is needed 🙂
People can start adding surnames tonight.
Sorry, not tonight. I need to make some changes to the settings. Latest will be tomorrow.
Adding Slava's as we speak.
Yugaya,
Thank you. I am checking with to see if there is a way we can implement this script faster. I will get back to you on that topic.
I will talk with the tech guys. I dont see problem with adding the fields you mention. We can even add a field where people can put the name with Church Slavonic. We should even include Arab due to the Tefters. As for Google, Google automatically already does transliteration on its search results but you are right. We are not against it, its merely a practicaly problem at the moment because we only have a limited amount of volunteers 😉
I will post a new poll on the website to see if people their opinion has changed, its been a while since we polled this.
Срдачан поздрав,
Сергеј
Ok, people are free to post entries via this link: http://www.rodoslovlje.com/en/node/add/prezimenik
Or via the Add content link in the right hand side menu.
Feel free to give feedback!
Did you search the forums and read the FAQ. There are some topics about the archives in Kosovo.
When will it be active?
Yes, write the Serbian Orthodox Church in the area. The local cleregy should be able to tell you directly what they still have and what not. Also, contact the Croatian state archives, they are willing to help and are completely microfilmed!
Ok very nice but how do I get one?
Obilićevo is called today Novi Kneževac. If you contact the municipality they should be able to confirm your fathers data, and you can use that to further track data down. You can also check the phonebook for family names.
Before I forget: http://www.belestrane.988info.rs/site/default.asp?lang=sr
Make sure to use Serbian spelling signs otherwise it will not work.
The digest mode should be on now, testing it as we speak.
I don't see an email yet.
Ok, I got an empty email. :-s
Hang on, fixing it.
Aaah, it works, I just got a nice email 🙂
Good, glad to hear. I will set configurations so all people can set it.
I porodica moga muza je Tosic, ali poreklom iz Bele Palanke mestom izmedju Pirota i Nisa.I deda mog muza se zvao Dimitrije Tosic i slavio Svetog Nikolu.Bio je kasapin, gajio ovce/oko 3000 komada/ na Suvoj planini.Mozda su neki rod, ne znam, ali i dalje moj muz ima rodjake u Nisu. Pozdrav
Have you checked with the archives in Vrsac and the phonebook?
http://www.belestrane.988info.rs/site/default.asp?lang=sr
Pozdrav,
Najbolje opcija je da pošaljite pismo na http://www.dacg.me/
I cant find any records on their births just the records from them coming over on a ship I do know that ingeborg mother was wilhelmine winter and that she left behind 3 siblings who were named Hartmut winter, Elsa winter, and Erika winter other then that I do not know anything else
(October 13, 2008 04:01AM)
II
A – [http://www.forum.hr] – Etnički sastav Bosne i Hercegovine 2008.: 15.07.2008., 21:00: «Matični ured Tuzla = Spisak upisanih umrlih od 30.06. do 07.07.2008. = […] 45. Eraković Slobodanka r. 28.10.1918.»
B – http://www.jasenovac-info.com/cd/zrtve/html/e.html :
Tuzla: «Erahović MILOŠ (1912., SIMO); Erahović DRAGIŠA (1923., SIMO)».
Očigledno je reč o Erakovićima a ne o Erahovićima. Da li je Simo, otac Miloša i Dragiše stradalih u 2. sv. ratu, isti onaj Kočićev prijatelj ili je Tuzla imala još jednog Simu ?
C – 4-5.V 2007. objavljena je, u medijima BiH, nemila i ružna vest sledeće sadržine:
«Dragodol
Srpskoj obitelji kamenovali kuću i psovali majku četničku
U naselju Dragodol u središtu Tuzle napadnuta je mirna ugledna obitelj Eraković. Milica Eraković i njezin suprug Milan Burijan s dvije malodobne curice Andreom i Mateom vratili su se s proslave 1. svibnja kada su nakon samo sat vremena verbalno, a zatim i fizički napadnuti. Otac Milan Burijan nakon povratka htio je popiti s prijateljima ispred kuće pivo kada je začuo povike iz susjedstva „Dragane, Dragane, majku ti četničku”, piše Dnevni list.
Ne želeći izazivati nikakvu svađu, pokušao je vandale smiriti i opomenuti da ima malu djecu i da prestanu prijetiti. Tražili su da im plati po pivo, što je Milan i učinio te su se oni privremeno smirili.
Međutim, ponovno oko 11 sati navečer kada je obitelj već otišla na počinak začuo se prasak kamenja kroz prozor.
Mislili da su bacili bombu
Milica je opomenula svoga supruga da skloni djecu misleći da su bacili bombu. Izašao je vani i opomenuo ih da ne gađaju dječju sobu jer su djeca već spavala. Vandali su onda namjerno zasipali kamenjem upravo sobu u kojoj su bila djeca.
''To su bili strašni udari u prozor, nisam znao kako da se ponašam i što da činim. Žena mi je rekla da samo sklonim djecu i ugasim sva svjetla. To je trajalo deset minuta i onda smo odlučili izići iz kuće i suočiti se s njima. Psovali su majku četničku nekom Draganu, a mi ne znamo ni za kakvog Dragana”, izjavio je za Dnevni list Milan Burijan.
Ovo nije prvi napad na ovu obitelj jer su se slične stvari događale i prije, ali do sada obitelj nije reagirala jer su napadani samo verbalno. Ovaj put im je, kako je kazala Milica, dozlogrdilo i odlučili su upoznati cijelu javnost kako bi pokazali da Tuzla ipak nije sigurno mjesto za živjeti.
''Moje podrijetlo je ovdje previše duboko da bi me netko od njih na ovakav način otjerao iz Tuzle. Ako su to htjeli učiniti, ovo je samo razlog više da ostanem ovdje. Svoju zemlju i ovaj grad neću napustiti”, poručila je Milica.
Erakovići razočarani nastupom policije
Nakon što su pozvali policiju, policajci su samo uzeli imena i prezimena vandala i rekli im da mogu ići. Nikakvu adekvatnu zaštitu nisu pružili ovoj obitelji. Policajci su ovaj slučaj opravdali kao prvosvibanjsku pijanku dvojice mladića. Obitelj Eraković razočarana je nastupom policije. Milica je rekla da su njezinu suprugu mladići psovala majku četničku, djecu, punicu, ženu. Nije znala ni kako opisati strah koji su doživjeli te je samo rekla da su svi istraumirani zbog nemilog događaja.
Kako su naveli susjedi obitelji Eraković, i oni su često svjedoci incidenata koje uglavnom čine skupina od desetak mladića, među kojima se naročito ističu J. E. (1980.) i S. A. (1987.), koji su kamenovali kuću Erakovića. Očevici, mještani okolnih kuća i zgrada, zbog straha da se slično ne dogodi i njima, nisu htjeli ništa komentirati. Očekuju da policija i tužiteljstvo obave svoj dio posla. Policija je podigla optužnicu protiv dvojice počinitelja, nakon što je obitelj Eraković upornim traženjem od policije očekivala da se sve fotografira. Erakovići će također tužiti počinitelje jer, kako su naglasili, žele pravdu istjerati na čistac. Dosta im je ovakvih incidenata i toga da se u svom domu osjećaju nesigurno.
Mala Andrea, nakon ovih napada, od straha ne želi ući u svoju sobu, čak više ne smije ni spavati u svom domu, pa ona i majka spavaju u susjedstvu. Andreu su čak vodili na hitnu jer od stresa koji je doživjela teško razgovara i gotovo nikako ne spava. Na kraju stoji jedno veliko pitanje: kako će Milica sama s dvije djevojčice ostati živjeti u kući kada se u nedjelju njezin suprug Milan vrati u Zagreb gdje inače radi?
Pincom.info
Priredio(la): V.K.»
Did you check with Ellis Island, there should be data otherwise its hard. A date or placename.
We are working on creating maps under the Learning Center with migrations etc.
If you read Serbia go check at Plato Bookstore in Belgrade.
(October 13, 2008 06:28AM)
Erakovići Kuršumlije
http://www.glas-javnosti.rs/clanak/glas-javnosti-18-09-2007/srpska-svetinja-motri-na-kosmet
«Počela izgradnja crkve na administrativnoj liniji s južnom pokrajinom
Srpska svetinja motri na Kosmet
Hram posvećen svetom Vasiliju Ostroškom u kuršumlijskom selu Rastelica gradi osam porodica iz familije Eraković. Jedini stalni stanovnici ovog sela su Radiša Eraković, njegova supruga Zlata i majka Ljubica
KURŠUMLIJA – Na samo petsto metara vazdušne linije od administrativne granice sa Kosmetom, osam porodica iz familije Eraković iz kuršumlijskog sela Rastelica, započelo je izgradnju crkve. Crkva je posvećena svetom Vasiliju Ostroškom i verna je kopija crkvi u selu Banjani kod Nikšića, odakle Erakovići vode poreklo.
Na osamnaestom kilometru od Kuršumlije, na nadmorskoj visini od oko 900 metara, uz samu administrativnu granicu sa Kosmetom, smešteno je selo Rastelica. NJegovi stanovnici vode poreklo iz Banjana kod Nikšića, a ovde su se doselili 1889. godine. Nekad veliko selo, ostalo je sa samo tri stanovnika. Međutim, Erakovići, karakteristični po tome što su zadržali izvorni govor, obilaze redovno svoje kuće i imanja.
– Mi Erakovići slavimo Svetog Panteleja i Svetog arhangela Mihajla, ali ne slavimo molitvu, pa smo se dogovorili da na mestu Babina čuka, koje dominira okolinom, postavimo krst i da se tu okupljamo jednom godišnje na dan svetog Vasilija Ostroškog Čudotvorca. Tako smo 12. maja 2006. godine postavili i osveštali časni Krst, na ovom mestu gde će se okupljati svi Erakovići. Kasnije smo odlučili da sagradimo crkvu i evo krenuli smo sa radovima uz Božji blagoslov – priča Miodrag Eraković.
STOŽER ERAKOVIĆA
Iako ne žive stalno ovde, Erakovići kad-god mogu obilaze imanja i grobove svojih predaka. Od kultura sade samo voće, koje ih vezuje da redovno dolaze u svoje selo. Buduća crkva, na najdominantnijoj tački u okolini, biće stožer oko koga će se Erakovići okupljati i dalje.
Temelje crkve osveštao je jerej Nikola Ilić, koji kaže da sama reč crkva označava zajednicu, pre svega verujućih ljudi i da je to priroda crkve.
– U srpskoj istoriji se pokazalo da samo crkva ima tu snagu da okupi i sačuva narod. Srpska sela oko Kuršumlije se gase, a samim tim je u opasnosti da se ugasi i srpski nacionalni identitet. Narod ovog sela je shvatio da samo uz Božju pomoć može da se obnovi, ono što je palo. Danas je osveštan i položen kamen-temeljac, na kome će nići crkva posvećena svetom Vasiliju Ostroškom jer je srpski narod u Crnoj Gori, Hercegovini i svim srpskim zemljama, veoma vezan za ovog sveca. Ovo je tipična crnogorska crkva, verna kopija crkvi u selu Banjani kod Nikšića odakle potiču Erakovići. Ova crkva bazilika imaće krov na dve vode, a iznad ulaza biće uzdignut zvonik – objašnjava Jerej Nikola. Jedino u čemu će se ova crkva razlikovati od originalne iz Banjana je materijal. Za razliku od crnogorske, koja je izgrađena od kamena, ova ovde se gradi od cigle.
Jedini stalni stanovnici ovog sela su Radiša Eraković, njegova supruga Zlata i majka LJubica.
– Pričali su mi stari, da su se ovde zajedno naselile porodice Eraković, Batrićević i Savićević. Posle Drugog svetskog rata ove dve familije su kolonizirale, a ostali smo samo mi Erakovići. Nažalost, velika udaljenost od grada, nepredvidiva priroda i težnja ljudi za boljim životom, učinili su da u ovom selu sada živim samo ja sa ženom i majkom. I moja deca su otišla jer ovde nema uslova za normalan život. Nema škole, ambulante, a kada napada sneg, po više meseci smo odsečeni od sveta. Ovaj prostor je idealan za stočarstvo, ali danas se malo ko bavi tim poslom – priča Radiša Eraković.
Autor:
Agencija SINA »
Đorđe Eraković je bivši direktor «Planinke» koja gazduje prirodnom retkošću kao što je Đavolja Varoš.
Na 44. strani «Erakovića u Banjanima» piše, doduše, da se jedan broj bratstvenika (Golubovića – to je jedna grana banjanskih Erakovića) odselio iz Banjana u okolinu Kuršumlije 1895. Iz gornje priče stoji da su se doselili 1889. Dakle, šest godina razlike (?). Možda je toliko trajalo preseljenje Golubovića-Erakovića dok nisu stigli na područje Kuršumlije ?
Drugo, ranije sam pomenuo Gligoreviće-Erakoviće iz okoline Prokuplja. Izgleda da su ove dve struje (Golubovići i Gligorevići) istovremeno išle iz Crne Gore ka regionu Toplice ?
(October 20, 2008 01:51AM)
Heroj Ivan
Stopama Strahinje pošao je i Ivan Eraković.
Poginuo je na radnom zadatku – štiteći otadžbinu.
[http://www.serbianunity.net] , http://www.politika.rs/ilustro/2061/drugi.htm , http://forum.srpskinacionalisti.com/viewtopic.php?f=1&t=10193&st=0&sk=t&sd=a&start=240 , http://www.123people.com/s/ivan+erakovic
Policajci – žrtve terorizma na Kosovu i Metohiji
Ubijeni posle 01. 07. 1998. godine:
Ivan Eraković, rođen 1.06.1967. godine u Prokuplju. Završio je srednju i višu poljoprivrednu školu. U MUP-u Republike Srbije od 1994. godine. Oženjen, sin Milan. Ubijen 12. jula u terorističkom napadu izvršenom iz snajperskog i automatskog oružja na pripadnike policije u selu Crnobreg, opština Dečani.
Kao što reče Kočić: «Kako je draga sloboda, i ne prolivala se krv ljudska za nju!»
Great news!
Some users were still encountering errors, which resulted that they couldnt post. So we disabled it until further notice.
Thanks Sergej,
Yes i emailed the Serbian Orthodox Church in Knin a few weeks ago..asking for information but no reply as yet…:|
(June 16, 2008 12:20AM)
1. «Gorski vijenac», urednici: Branko Banjević, Aleksije Obradović, Sreten Perović, Milorad Stojović; predgovor i prilozi: Risto J. Dragićević; komentar i rečnik: Milan Rešetar; drugo izdanje, Titograd 1966.: «Arhivski podaci o licima Gorskog vijenca»: «U pomenutom spisu [reč je o spisu iz Bečkog arhiva – hijerakul] senjskih uskoka od 1. marta 1551. godine ima više Vukmanovića, Vukčevića, Vukmirovića, Milića, Herakovića itd., sve poznatih crnogorskih prezimena, a nekoliko Herakovića nalazi se u spisku krajiških kapetana i vojvoda, datiranom u Novom Gradu 5. juna 1575. godine, što, naravno, ne znači da su to ista lica sa njihovim imenjacima i prezimenjacima iz Crne Gore.»
2. «Naselja i poreklo stanovništva», knj. 15, 1. odeljenje (izdaje Srpska kraljevska akademija, Srpski etnografski zbornik, knj. 27), uredio Jovan Cvijić, 1923. Beograd: Petar Šobajić «Bjelopavlići i Pješivci»: ovde se iznosi da su Erakovići ogranak Brajovića (u mestima Podi i Kosić) i ogranak Bubića (u selu Martinići). Svi su iz plemena Bjelopavlić i slave Petkovdan (27.X po novom kalendaru). Bjelopavlićki Erakovići – Saveljići su u Spasojevici, Župani, Gostilju, Đurkovom Dolu i Ostrom Kamenu a neki su se iselili u valjevsku Podgorinu i Samokov (Rusija).
3. Velimir Mihajlović «Srpski prezimenik», Beograd 2002.: prezime Erak zapaženo u okolini Šibenika, Gline, Otočca i Metkovića u Hrvatskoj 1948. god., a Eraković u Kraljevcima (Srem) 1810. god., u selima Njeguši (kod Cetinja), Podi i Spasojevici (oba mesta u Bjelopavlićima), Banjani.
4. Novak Mandić Stude «Srpske porodice vojvodstva Svetog Save», Gacko 2000. kao i Tadija Eraković «Đede, pričaj mi o Erakovićima», Novi Sad 2001.: «Herakovići (Cherachouich) su Maleševci iz Skrobotna, kod Moska, na putu Trebinje-Bileća. Pominje se 1435. godine Baljko Heraković iz Skrobotna (''Baglico Cherachouich de Scroboth'') koji je sin Heraka Miloševića. Iz ovoga se vidi da su Herakovići odnosno Miloševići u drugoj polovini XIV i u prvoj polovini XV vijeka boravili u Skrobotnu, te bi i ovo naselje bilo stanište Maleševaca.». Neki istraživači iznose da Maleševci (bratstva maleševačkog katuna) slave sv. Joakima i Anu (22.IX) a neki Ignjatijevdan (2.I).
5. Rade F. Pejović-Eraković «Erakovići u Banjanima», Podgorica 2002. kao i «Naselja i poreklo stanovništva», Srpski etnografski zbornik, knj. LIX, 1. odeljenje, 1949.: Svetozar Tomić «Banjani», zajedno sa Vukota i Akim Miljanić «Prezimena u Crnoj Gori»: u ovom zapadnom crnogorskom predelu Erakovići slave Aranđelovdan (21.XI). U Banjane su došli oko 1770. godine iz Breškova Dola u Velestovu (Crna Gora). Jedna grana kao Pejović, a srodnici i Kilibarde. Ima ih u Bogmilovićima (Pješivci) kao Boškovići, Perovići i Mijuškovići.
6. Petar Vizićanin «Stanovništvo Kuzmina do 1935.», Beograd 2003.: u selu Kuzminu, kod Sremske Mitrovice, su Erakovići sa slavom sv. Stefan (9.I). U crkvenim dokumentima je stajalo da je prvi kuzminski Eraković, Nikola, došao 1765. iz Bosne.
7. Đorđe Janjatović «Prezimena Srba u Bosni», Sombor 1993. (u ovoj knjizi korišćeni su izvori iz «Šematizma pravoslavne mitropolije i arhidijeceze dabro-bosanske za 1884, 1885. i 1886. godinu», Sarajevo 1886.): Eraković sa slavom sv. Stefan: Travnik, Šolaji (na padinama planine Čemernice, kod Skender Vakufa – današnje Kneževo). Eraković sv. Nikola: Travnik. Erak sv. Stefan: Bočac, Javorani (oba sela južno od Banjaluke), Lju(v)ša (na sredini puta Jajce – Donji Vakuf), Šolaji. Erak sv. Nikola: Rogoušac (kod Bugojna), Travnik, Umci (kod Sanskog Mosta). Jerak sv. Stefan: Travnik. Herak sv. Stefan: Medna Do(l)nja (kod Gerzova).
Noviji podaci ukazuju da se Eraci sa slavom sv. Stefan nalaze ili su se verovatno nalazili u Baljvinama (severoistočno od Mrkonjić Grada, na reci Vrbasu), Ljubačevu (južno od Banjaluke), u Krupi na Vrbasu (južno od Banjaluke), Trnovu (jugozapadno od Mrkonjić Grada), u Borcima (opština Jezero – severozapadno od Jajca). Eraci sa slavom sv. Nikola su možda u Kutlićima (Kupres), Maktanima (Oborci – Donji Vakuf) – odselili u Žabalj (Vojvodina), u Bugojnu.
8. pop Sava Nakićenović «Boka – antropogeografska studija», Srpska kraljevska akademija, Beograd 1913.: «Eraci, došli iz Hercegovine ima 280 god., a Bosnići iz Bosne ima 230 god., a slave sv. Nikolu. Čitula Bosnića, kao i Vasa Eraka i Marka Eraka nalaze se u Savini. Eraci zvali se Erakovići.». Vukota i Akim Miljanić «Prezimena u Crnoj Gori», Beograd 2002.: «Erak, u 16. v., ranije ERAKOVIĆ, sišli iz Banjana u Radovanoviće (Tivat); B: B 275, 357; Herceg-Novi; B: čet, HNR.»
9. «Historijska usmena predanja iz Bosne i Hercegovine (studija-zbornik-komentari)» od Vlajka Palavestre (Etnološka biblioteka – posebna izdanja knj. 1, priredio M. Niškanović, Beograd 2003.) na 191. i 379. str. se govori o Heracima muslimanima iz okoline Čajniča i Goražda (jugoistočna Bosna).
U telefonskom imeniku za BiH bosanskohercegovački Heraci se nalaze još u sarajevskom (Sarajevo, Tarčin, Vogošća, Ilijaš, Podlugovi), na unsko-sanskom (Bihać i Cazin), bosansko-podrinjskom području (Goražde, Vitkovići, Mravinjac) i u Mostaru.
10. velika grupacija Erakovića nastanjuje ili je nastanjivala trougao Split-Šibenik-Knin (Bratiškovci, Golubić, Vrlika, Drniš, Štikovo i dr.). Slave sv. Đorđa.
11. znatan broj Herakovića je poreklom iz okoline Žumberka (region zapadno od Zagreba) i Bjelovara.
12. jedna migraciona struja Erakovića-Eraka prelazila je Romaniju i Glasinac (istočna Bosna) (literatura se nalazi u Zemaljskom muzeju u Sarajevu). Još jedan podatak: Mr Salih Kulenović «Doseljavanje porodica iz Crne Gore u sjeveroistočnu Bosnu od XVIII do početka XX vijeka» u ''Migracije stanovništva Tuzle'' (Zbornik radova XXXIV i XXXV kongresa SUFJ, Tuzla 1987., Titograd 26-29. IX 1988.): «Od kraja XVIII do početka XX vijeka iz Hercegovine i Crne Gore su se doselile ove porodice: Trifkovići, Erakovići, Đuranovići, Jovanovići, Ristići, Todići, Tomići, Vasiljevići, Vasići, Stoparići […]», prema kazivanju Dragiše Trifkovića, vajara iz Tuzle.
13. Ante Škegro «Uskopaljski Vlasi» (u Hereditas rerum croaticarum / Buczynski, Alexander ; Kruhek, Milan ; Matkovic, Stjepan, editor(s). Zagreb, 2003 : Hrvatski institut za povijest, 2003. Str. 30-37.), 33.str. kao i «Opširni popis Kliškog sandžaka», 47.str.: «U isto vreme selo Donja Skrt (između Bugojna i Kupresa) bilo je u posjedu nikšićkih vlaha Heraka, koji su se oko Bugojna sve do danas održali, očuvavši i svoje plemensko ime Erak.».
14. Kod Lj. Stojanovića u «Starim srpskim zapisima i natpisima» iz 1905. godine (u «Zborniku za istoriju, jezik i književnost srpskog naroda») izneseni su podaci o nadgrobnim spomenicima više osoba sa imenom Herak i prezimenom Heraković koji su sahranjeni u Boljunima, Zaušju i Deranima (donji tok reke Neretve). Ljubo J. Mihić u knjizi «Ljubinje sa okolinom», 1975. kaže sledeće: «U Blatskom dolu, Derani, kod Boljuna, opština Stolac, nalazi se krst na kome u transkripciji prevoda piše: ''Ase leži Herak na svom baščini na plemenitom''. Možda je ovdje sahranjen čuveni Herak Vladisalić, koji se pominje 1483. godine kao knez Donjih Vlaha. Možda se tu radi o knezu Heraku koji je u Hercegovini imao velike posjede i koji je od Turaka dobio timar i bio priznat plemić. U svoje vrijeme Boljunima je pripadalo područje Derana, pa je možda Radoslav Heraković sin ili potomak Heraka iz Derana. Narod naziva ''Vladisalića dolina'' polje uz nekropolu u Boljunima, a i na jednom stećku se pominje Radič Vladisalić. Cijelo selo se zvalo Boljuni. Kada su Bjelojevci doselili, prozvalo se Bjelojevićima […]». Ovo je Mihić, kako navodi prof. Tadija Eraković, preuzeo iz Dedijer Jefto «Hercegovina (antropogeografske studije)», SKA, SEZ knj. XII, Naselja srpskih zemalja knj. VI, Beograd 1909.
15. Dr Dušan Lj. Kašić «Srpska naselja i crkve u sjevernoj Hrvatskoj i Slavoniji», Zagreb 1988.: Heraka i Herakovića je bilo od Kalnika do Česme, Eraka u naselju Bolfan krajem XIX veka, Heraka u Velikom Pogancu i Radeljevu Selu već u XVIII veku a isto prezime u Malom Pogancu (kod mesta Manastir Lepavina) sredinom XVIII v., Herakovići u Sredicama osamdesetih godina XVIII v. imaju kućni broj 43, u Bjelovaru su Herakovići imali bogati dućan, jedan Sava Eraković se 1702. spominje u selu Granje (region Požeške kotline), a Jovica Heraković se spominje takođe 1702. u popisu sela Londžica. Sva ova mesta se nalaze u Slavoniji.
Erakovići iz predela Podravske Slatine i Cabune slave Aranđelovdan (dobrim delom su se raselili usled građanskog rata 90-tih).
16. Jovan Erdeljanovic «Stara Crna Gora», Beograd 1926.: rodonačelnik njeguških bratstava Heraković – Petrovića Njegoša i Heraković – Popovića je Herak Heraković (Risto Kovijanić «Kotorski medaljoni», Beograd 1980. i «Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim spomenicima (XIV-XVI v.)», knj. I-II, Titograd 1963., 1974.: Boguta (oko 1340.) – Đurađ Bogutović (oko 1370.) – Herak Đurđević iz Drobnjaka (oko 1400.) – Herak Heraković (Cherach Cherachovic de Drobgnacis, 1441.)). Potomci njeguških Herakovića slave sv. Đorđa (6.V) a preslavljaju Uspenje Presvete Bogorodice. Erdeljanović kaže da su od Herakovića – Popovića Erakovići sa slavom sv. Jovan kod Valjeva (Oglađenovac) kao i Herak sa slavom Petkovdan iz Dodoša (između Podgorice i Rijeke Crnojevića).
17. stara prebivališta valjevskih i Erakovića u Koceljevi (sv. Jovan) su Vladimirci, Bobovik, Bresnica, a Ljubomir Pavlović u knjizi «Kolubara i Podgorina» navodi još Semegnjevo (Stari Vlah), Jautinu i zaselak Erakovići kod Oglađenovca.
18. Vukota i Akim Miljanić «Prezimena u Crnoj Gori»:
ERAKOVIĆ – «[…] Vidi: Heraković; B: SCG 448; u Moraču (Kolašin), došli iz Njeguša (Cetinje) i Erak. Od njih u Lubnici (Berane) kao: Obradović od njih Ontović [možda Otović? – hijerakul]; […]
[…]»
OBRADOVIĆ – «[…] Njeguši (Cetinje) odseljeni u Moraču i Lubnicu (Berane) i Štavalj (Sjenica), kasniji rod Šukovića i Kujovića; […] iz Martinića (Bjelopavlići), srodnici Šukovića odselili se u Popadiće, uz Kolubaru (Srbija); Udovičica (Lubnica), Berane; […]
[…]»
ŠUKOVIĆ – «, Morača ogranak Erakovića, od kojih su u: Kolašinu, Kosovu, Sandžaku i Americi; […]
[…]»
KUJOVIĆ – «[…] Velje Duboke (Rovca) došli iz Donje Morače, ovi su ogranak Šukovića iz Njeguša (Cetinje); B: R2.
[…]»
OTOVIĆ – «, ogranak Obradovića iz Njeguša (Cetinje) odselili u Vasojeviće; […]»
Ima dosta toponima sa imenom Erakovića i Eraka: Erakov Do je negde kod Sarajeva [11.VII 2013.: tačnije jugozapadno od Foče, severno od Tjentišta], sela Eraci i Erakovići su udaljena jedno od drugog nekih 700 metara i nalaze se 50-tak kilometara južno od Banjaluke, selo Eraci oko 12 kilometara zapadno od Jajca, selo Eraci i potok Erakovica 15-tak kilometara jugozapadno od Mrkonjić Grada, Erakovac (brdo kod Bugojna), Eraka Podići (kod Baraća, jugozapadno od Mrkonjić Grada), Donja i Gornja Erakovina 10-tak km severozapadno od Valjeva, zaseok Erakovići u opštini Oglađenovac (takođe severozapadno od Valjeva), selo Erakovići kod Ljubovije na reci Drini kada se ide od Loznice ka Bajinoj Bašti (pripada Srbiji), selo Erakovići u Srbiji uz granicu sa Crnom Gorom blizu reke Lim, selo Eraci na poluostrvu Luštica (Boka Kotorska), selo (H)erakovići (na Njegušima, kod Cetinja), Erakova Gradina kod Velimlja u Banjanima (podno Njegoš planine u zapadnoj Crnoj Gori), Erekovci se nalaze negde u jugozapadnoj Makedoniji. Neki od ovih toponima se mogu pronaći i na internetu.
(June 26, 2008 05:27PM)
Izdavač je sam autor. Ne znam ima li je još u prodaji. Pokušajte stupiti u kontakt sa Erakovićima iz Banjana jer je autor odatle.I nače, trenutno posedujem neke fragmente iz te knjige. [13.XII 2011.: katalogizacija u publikaciji je u ''Centralnoj narodnoj biblioteci Crne Gore'', Cetinje]
(July 06, 2008 11:35AM)
Rad sličan radu B. Đurđeva nalazi se na http://glasnik.gracanica.net/arhiva/20 (''Gračanički Glasnik'', br. 20, novembar 2005.: ''Popis doseljenih Vlaha stočara u nahiji Sokol 1528. godine'').
Reč je, ovog puta, o dokumentu do kojeg je došao Adem Handžić prelistavajući ''Opširni popis vlaha stočara Zvorničkog sandžaka iz 1528. godine – nahija Soko'', Istanbul, BBA, TD, No 405. (Orijentalni institut Sarajevo, kopije No 91, iz 1528.godine – Naseljavanje novog stanovništva, stočara (vlaha)):
Knez Radica sin Radivoja, prateći članovi: Marko, njegov sin; Anko, njegov sin;
Radica, njegov sin
Primićur Radenko, sin Radovana; prateći Dragojlo, njegov sin; Dragiša, njegov sin.
Selo Stipan Polje
Marko, sin popa; prateći Vujica, njegov sin; Radosav, njegov sin
Nenad, sin Vukoja; prateći: Matej, njegov sin
Radovan, sin Radivoja; prateći: Pavo, njegov sin; Radivoj, njegov brat
Dragiša, sin Radovana
Stojislav, sin Radice; prateći: Dojčin, njegov sin; Vojin, njegov sin
Matija, sin Radovana; prateći: Vučerin, njegov sin; Ragoj, njegov sin
Vukmir Dobrosava; prateći: Šimun, njegov sin; Radonja, njegov sin
Vojin, sin Radovana; prateći: Vukman, njegov brat
Radoj Dobrašina; prateći: Stipko, njegov brat; Stipan, njegov brat
Vukosav, sin Radohne; prateći: Dragoje, njegov sin
Vukdrag, teklić
Vuk sin Radojka; prateći: Vujica, njegov brat; Đurica njegov brat
Herak, sin Radosava; prateći: Vujica, njegov sin
Radenko Račević; prateći: Vukman. njegov brat; Vukac njegov brat
Mičun Vladia; prateći: Pavo, njegov sin
Vukosav Vukmana; prateći: Dobrica njegov brat; Milosav, njegov bat; Dobrivoj, njegov brat
Radosav, Radina; prateći: Đurađ, njegov sin; Ivaniš njegov brat
Uvejs, sin Abdullaha; prateći: Firuz, njegov brat
Iskender, sin Mustafe; prateći: Ismail, njegov brat; Mezid, njegov brat
Ahmed, sin Osmana; prateći: Hasan, njegov sin; Junus, njegov sin; Turhan, njegov sin; Ali, njegov sin;
Jahja, njegov sin
Vuk, sin Radosava; prateći: Nikola, njegov brat; Radonja, njegov brat
Miloš, sin Radula; prateći: Nenad, njegov sin; Jakov, njegov sin
Vujo, sin došlaca; prateći: Radul, njegov sin
Vukašin Radosala; prateći: Ivan, njegov sin
Junus, sin Jakše; prateći: Timurhan, njegov sin
Milak, sin Domjana; prateći: Dragoj, njegov sin; Dragić, njegov sin
Radul, sin Vukote; prateći: Nikola, njegov sin
Grgur, sin Radice; prateći: Stipan, njegov sin
Jusuf, sin Abdullaha
kuća: 24, prateći: 36
muslimana: 5, prateći: 9
Primićur Rajko, sin Marinka; Herak, njegov sin; Pavko njegov sin
Selo Klokotnica
Radovan, sin Vladoja; prateći: Đuro, njegov sin
Pavlo, sin Bratića
Radošin Bogašina; prateći: Mihovil, njegov brat
Rajak, sin Vuka
Radica, sin Miloja
Radenko, sin Vukice; prateći: Pavko, njegov brat
Ishak, sin Dogana; prateći: Iskender njegov sin
Đura Petra; prateći: Vukosav, njegov brat
Jusuf, sin Abdullaha
Jahja, sin Ismaila; prateći: Tur-Ali, njegov brat
Pavko, sin Vukasa; prateći: Rado, njegov sin
Herak, sin Radašina; prateći: Vuk, njegov sin; Miloš, njegov sin
Obrad, Radosava; prateći: Stipan, njegov sin
Radenko, sin Radonje; prateći: Radoje, njegov brat
Rajko, sin Ralete; prateći: Radonja, njegov sin; Radovan, njegov sin
Radivoj Radosava; prateći: Stipan, njegov brat
Vuksan, sin Milote; prateći: Ilija, njegov sin
Radin, sin Radoja
Miloš Vukašina
kuća: 16, pratećih: 13
muslimana: 3, pratećih: 2
Primićur Iskender, sin. Alagoza; Hasan, njegov brat; Mumin, njegov sin
Selo Gračanica, rudnik željeza
Turhan, sin Abdullaha; prateći: Hadži, njegov sin; Ishak, njegov sin
Alagoz, sin Abdullaha; prateći: Timurhan, njegov sin
Radivoj, sin Ilijasa; prateći Đorđe, njegov sin
Jusuf, sin Abdullaha; prateći: Piri, njegov sin
Balaban, sin Mahmuda
Kurd, sin Širmerda; prateći: Kasim, njegov brat; Jusuf, njegov sin
Šimun, sin Radice; prateći: Petre, njegov sin; Luka, njegov sin
Ivić, sin Vukića
Radovan, sermaje
Ishak, sin Oruča
Pavle, sin Raduna;
[…]
Grgur Radovca; prateći: Milinko, njegov brat; Đorđe, njegov brat
Radoj, sin Ritaša; prateći: Pavle, njegov sin
Matijaš, sin Grgura
Vojin, sin Prkuše; prateći: Vukovoj, njegov sin
Pava, sin Heraka
Marko, sin Ritaša; prateći: Vojin, njegov sin
Bolašin, sin Ritaša; prateći: Vlađ, njegov sin
Vukan, sin Ritaša
Radosav, sin Ritaša
Miliša, sin Vukote
[…]
kuća 38, pratećih 39
muslimana 34, pratećih 44
zakupa 2, rataja 10, pratećih: 14
(Iz istraživačkog projekta ''Gračanički kraj u tursko doba'', koji je, po narudžbi opštine Gračanica vodio rahm. Adem Handžić. Materijal se nalazi u Zavičajnoj zbirci Gračanica).
S obzirom da je reč o Gračanici na prostoru nekadašnjeg Zvorničkog sandžaka, mislim da nema dileme da je reč o predelu između planina Ozrena i Trebovca, oko reke Spreče koja se uliva u Bosnu. Klokotnica je prekoputa Doboja, a Stipan Polje (verovatno današnje Stjepan Polje) se nalazi nedaleko od Gračanice.
(July 07, 2008 12:44AM)
Na internetu postoje, otprilike, četiri mesta koja se međusobno nadopunjavaju u predanju o Heraku iz Donje Rame:
12. Lizoperci
«Postoji više legendi o prošlosti sela. Priča se da je na Crkvicama na Begovoj kosi (ispod sela) nekada bila crkva. Kod Rajna ima mjesto Tavnica. Priča kaže da je tu svojevremeno kraljica vezala lanac pa išla do Kraljeva stoca u Bokševicu. Jednom je pala u Vilinu luku i tamo joj se nalazi grob. Jedna priča kaže da su u selu najprije živjeli ''Grci'', a poslije muslimani: Herak i Kreho. U jednoj ''grčkoj'' kući su živjela dvojica braće. Jednom je došlo dvanaest hajduka da ih porobi. Hajduci su varkom odbijeni i bježeći od sela međusobno se isjekli na Tovarnici.
Kad je ''grčka kuća'' ostala pusta, dopala je Krehi, a poslije Pozderu. Za vrijeme kuge izumrli su ''Grci'' i Herak, a Kreho je ostao.
[…]
Bajramoviće su neki zvali Bajrićima, a drugi Barinćima. Bilo ih je pet obitelji. Njihov je predak došao s Ravnice poslije kuge prije više od sto godina na mjesto gdje je bio posljednji od Heraka, Bećir. Oni starinom nisu s Ravnice. Za vrijeme nekog ratovanja dva su brata krenula iz Fatnice u Hercegovini, gdje je treći ostao. Jedan je došao na Udbar, a drugi na Ravnicu.
Napomena: Tekst Rama u riječi preuzet je iz knjiga fra Mate Topića, Rama i Ramljaci u zavičaju i iseljeništvu, 1-3, Franjevački samostan Rama-Šćit, 2007. Donosimo Pogovor knjigama fra Ivana Šarčevića.».
rama.co.ba/html/urijeci ili http://www.rama.co.ba/html/urijeci1.html > Rama u riječi > Donja Rama > Župa Gračac > 12. Lizoperci
___________________________________________________
«Kod Rajna ima mjesto Tavnica. I tu su bili "Grci". Tu je Kraljica bezala lanac, pa išla do Kraljeva Stoca u Bokševiću. Jednom je pala u Vilinu Luku i tamo joj grob.
Prema predaji, u selu su bili muslimani: Herak u Srednjoj i Kreho u Donjoj Mahali, a prije njih su bili "Grci". Gdje je sada kuća Huse Pozdera bila je "grčka" kuća i bila u njoj dva brata. Jednom došlo dvanaest hajduka da ih porobe. Kuća je bila na dva boja i imala sa zapadne strane gvozdena a s istočne drvan vrata. Hajduci su varkom odbijeni i oni su, bježeći, među sobom se isjekli na Tovarnici. Kad je "grčka kuća" ostala pusta, dopala je Krehi, a poslije Pozderu. Za vrijeme kuge "umeli su se" Grci i Herak, a Kreho je ostao.».
http://www.rama.co.ba/ > Prezimena Rame > Donja Rama > između 53. Ustirama i 55. Tošćanica
____________________________________________________
54. L i z o p e r c i
[…]
«Bajramovići (Bajrići), Barinći, (5 k.). Njihov peti predak došao je, poslije kuge, sa Ravnice na mjesto gdje je bio posljednji od Heraka, Bećir, prije više od sto godina. Oni nisu starinom sa Ravnice. Za vrijeme nekog ratovanja krenu dva brata iz Fatnice u Hercegovini, gdje je treći ostao i jedan iziđe na Udbar a drugi na Ravnicu.».
http://www.rama-prozor.info/vijesti/donja_rama.html i http://www.rama-prozor.info
(July 18, 2008 04:15PM)
«Српска православна митрополија Карловачка», уредник Мата Косовац, Сремски Карловци 1910. Podaci u ovoj knjizi izvorno su iz 1905. godine.
U mestu pod imenom Velika Pisanica: «Škola u Zrinjskoj, komunalna, sazidana 1829. godine. Učitelj Vladimir Herak.».
799. str.:
U Belovarskom protoprezviteratu, u mestu Pašijan, pronalazim ovo: «Sveštenstvo: Jovan Herak, rođ. 1. marta 1868. godine u Bršljanici […]. Govori srpski i nemački. Oženjen, ima 1 dete.». Crkva je posvećena sv. Jovanu i ima srpsko pravoslavno groblje.
828. str.:
U protoprezviteratu Voćinskom je selo Meljani, a u vezi ovog sela piše:
«[…] Crkvena opština u mestu.
Predstavništvo: Crkvena skupština redovna. Đura Eraković predsednik, Lazar Kovačević, perovođa. Proračun je utvrđen za iduću godinu.»
(July 19, 2008 01:15AM)
http://www.montenet.org/2002/bozo.html – Božidar A. Vukčević iznosi (ne u celini) na internet još jedan prevedeni defter:
«Poimenični popis sandžaka vilajeta Hercegovina» (naslov originala: ''DEFTER-I ESAMI-I SANCAK-I VILAYET-I HERSEK''); uvod, prevod, napomene i registre priredio Ahmet S. Aličić; Orijentalni Institut u Sarajevu; Sarajevo 1985. U naslovu piše da je popis bio 1477. godine, mada u samom defteru stoji i 882. godina (a to ukazuje na 1504. godinu po hrišćanskom računanju vremena). [2.IX 2011.:. «Pisano u prvoj dekadi mjeseca casnog ramazana, godine 882.». Na http://www.most.ba/086/062t.aspx i http://www.bosnahistorija.com/forum/viewtopic.php?f=47&t=696&start=20 nalaze se uporedbe godina iz dva kalendara. Saznao sam da je, kako se ide u prošlost, razlika u godinama dva kalendara sve veća: npr. hrišćanska (gregorijanska) 1924. jeste islamska (hidžretska) 1343., 1907. je 1325., 1862. je 1279., 1814. je 1230., … 1574. je 982., 1520. je 926., a 1474. je 879. godina. I http://sh.wikipedia.org/wiki/Islamski_kalendar]
str. 70.
NAHIJA PIVA, drugi naziv BANJA
Dzemat Heraka, sina Radka
Spomenuti, Vladoje sin Gojka, Vladoje sin Raska, Vukac sin Ivana, Nikola sin Dobrog, Vigan sin Vukote, Kovac sin Mrkoje, Hlapac sin Vukoja, Radoje sin Vrnjaka, Paskas sin Vrnjaka, Radosav sin Vrnjaka, Radan sin Vrnjaka, Ivanis sin Bukovca, Vukman sin Milosa, Vukic sin Milosa, Ivan sin Vladja, Stepan sin Vitomira, Radic sin Bogdana, Radonja sin Miomana, Radovac sin Miomana, Milorad sin Mare, Radman sin Brajana, Radosav sin Grubasa, Radovan sin Boguta, Radilja sin Radivoja, Dajko sin Bogoja, Lukac sin Strbca, Branilo sin Bratula.
domova 28,
Zimuju u mjestu po imenu Tupe, a ljetuju u mjestu zvanom Trebesa (Tresa)?
Dio sela Kulici treci dio u ruci Heraka sina spomenutog Radka.
Dzemat Ilije, sina Heraka
Spomenuti, Vukasin sin Priboja, Vuksa sin Priboja, Dragic sin Vuksala, Vucina sin Brajana, Radibrad sin Ivasa, Milovac sin Vladka, Brajan sin Pribana, Stepan sin Stepana, Susman sin Stepana, Djuras sin Obrivla, Bogavac sin Vitka, Plavsa sin Radoca, Stanko sin Radoca, Vukac sin Pokrajca, Stepan sin Brajana, Milorad sin Brajana, Obrad sin Pribila, Smoljan sin Tomasa, Vukoje sin Tomasa, Radosav sin Budisala, Rajko sin Budisala, Vukosav sin Budisala, Miodrag sin Dobrog, Vukac sin Ivasa, Radonja sin Borovca, Vladko sin Bogdana, Herak sin Djurdja,
domova 28,
Zimuju u mjestu zvanom Velimlje, a ljetuju u mjestu zvanom Ragatun.
Dio sela Sokolac, polovina, pusto selo Leskovica.
neozenjeni: Dubravac sin Ivanisa, Bozidar sin Pokrajca,
domova 2,
Dzemat Vukse, sina Radica
Spomenuti, Pribin sin Vukice, Stepan sin Heraka, Tvrdko sin Vitoja, Vukosav sin Heraka, Rahun sin Vukosava, Vuk sin Vladka, Djuradj sin Branisava, Radoje sin Branisava, Ivanis sin Branisava, Vuksa sin Radovana, Vladisav sin Radovana, Djuras sin Vukoje, Sanko sin Brajaka, Bozidar sin Brajaka, Radonja sin Dobrog, Radoje sin Radica, Stanihna sin Brajaka, Herak sin Kovaca, Vukota sin Bore, Milosav sin Vukasina, Radivoj sin Stojaka, Vukosav sin Tusaka, Radko sin Sumana, Vukman sin Sumana, Radosav sin Gorise, Sisat sin Radilje, Smoljan sin Radovca, Pribil sin Brajana, Vuk sin Boguta, Vukosav sin Prijana, Vucihna sin Bogavca, Radic sin Petka, Vukota sin Petka, Vukasin sin Gvozdena, Vukosav sin Vukasina, Nikola sin Budimira, Vukman sin Vukoje, Radavac sin Cace,
domova 40,
Dio sela Rudo polje ( Rudna polja)? treci dio.
Dio sela Dulici, treci dio.
Zimuju u mjestu zvanom Skuz?, a ljetuju u mjestu zvanom Lukavica.
[…]
Dzemat Vukica, sina Grbaca
Spomenuti, Vukosav sin Vukica, Klistorad sin Dobrog, Ivas isn Vukse, Radic sin Bratula, Radoje sin Ostoje, Radisav sin Heraka, Vukosav sin Strze, Djuradj sin Dobrog, Radic sin Vukice, Radilja sin Nikse, Radovan sin Stojise, Glisa sin Djurasa, Oliver sin Selaka, Kovac sin Vukote, Vukac sin Bratula, Obrad sin Radka, Radivoj sin Vukce, Milsa sin Jance, Rahoje sin Brajka, Vukosav sin Radoca, Radibrad sin Milobrada, Vucihna sin Ostoje, Radonja sin Radosava, Zarko sin Stepka, Radivoj sin Stanisala, Radibrad sin Milovca, Radosav sin Milata, Radoje sin Vlahoja, Mirosav sin Pribila, Radosav sin Janka, Ostoja sin Radovana, Dragisa sin Radovana, Vukas sin Radasina, Milorad sin Dobraca.
domova 35,
Zimuju u mjestu zvanom Stapna, a ljetuju u mjestu zvanom Kovaci.
Dva mlina; polovina Ponikava u posjedu Vukosava,
dio sela Lazarici,
dio sela Strasicno,
bastina Ljesnje u selu Orahovo u posjedu Vukosava Grbeljca?
[…]
Dzemat kneza Vukica, sina Bratila
Vukac sin Pokrajca, Nenada sin Pokrajca, Radic sin Radojina, Milorad sin Radina, Ivanis sin Milosa, Vukasin sin Milosa, Radivac sin Selaka, Zivko sin Vukasa, Radovan sin Milivoja, […] Radosav sin Zojrata, Vukic sin Nikole, Vukmio sin Radmana, Vukasin sin Radovana, Radoje sin Radka, Radosav sin Gojice, Radko sin Radosava, Bozidar sin Milovca, Radko sin Vukasina, Vukac sin Radoje, Herak sin Mijusa, Vladko sin Domazeta, Milorad sin Vladoje, Radonja sin Vitana, Nikola sin Radoje, Cvetko sin Radoje, Dobri sin Straze, Vitoje sin Smlacena, Rahoje sin Radilje, Radko sin Stojaka, Dobrasin sin Vasilja, Vladko sin Vasilja, Vukmio sin Golubca, Milorad sin Hrize, Radenko sin Kucana.
domova 126 sa vodjom dzemata,
Zimuju u mjestu zvanom Vrbica, a ljetuju u mjestu po imenu Orah, Sisac i Smreca.
Mjesta po imenu Jezerca i Jagod bila su u posjedu spomenutog kneza Vukica, pa su ponovo na njega upisana. Mlin je njegovo vlasnistvo.
[…]
NAHIJA RUDINE
[…]
Dzemat Radica, sina Dubravca
Spomenuti, Vladko sin Stepana, Radosav sin Grubaca, Mrksa sin Vukice, Vigac sin Radoja, Vukac sin Heraka, Vukasin sin Stepana, Nikola sin Radovana, Bojko sin Bogdana, Radic sin Radonje, Kaseta sin Brabovca, Milan sin Dobrila, Rahoje sin Vukasina, Vuceta sin Dobrika, Vucihna sin Dobrika, Rajin sin Dobrovida, Ermenin sin Djurdja, Vukota sin Djurdja, Radic sin Duje, Pribil sin Dubravca, Ivan sin Bubila, Petko sin Bubila, Branisav sin Rajka, Branivoj sin Rajka, Karan sin Rajka, Radoje sin Stabca, Vuksa sin Stabca, Bratul sin Bogdana, Bogic sin Djuricica, Vladko sin Bogavca, Hlapac sin Bogavca, Marko sin Djuricica, Stepko sin Djuricica, Stepan sin Bogavca, Djuradj sin Dobre, Radivoj sin Branisala, Cvetko sin Vitasa, Udovica Sanana?, Murgas sin Gubca, Vukic sin Radivoja.
domova 39, udovica 1,
neozenjeni: Vukic sin Stepana, Radic sin Dobrila, Dobri sin Vigaca, Milorad sin Murgasa.
domova 4,
[…]
Dzemat Radica, sina Radasina
Spomenuti, Radic sin Raca, Smoljan sin Grubaca, Njegovan sin Grubaca, Vucihna sin Djurasa, Dragisa sin Branka, Dragic sin Bulata, Radoje sin Braje, Pribin sin Braje, Radoje sin Raca, Radonja sin Raca, Stepan sin Radivoja, Herak sin Radivoja, Slavoje sin Djurana, Bozidar sin Klobucara, Vukasin sin Brajana, Matija sin Borja, Ljubeta sin Perovca, Ivanis njegov brat, Dejan sin Stepana, Milorad njegov brat, Radko njegov brat, Vukic sin Stepana, Obrila sin Radoja, Vukosav sin Vukse, Radasin sin Budice, Milorad sin Stepka, Radovan sin Stepka, Miladin sin Stepka, Vukosav sin Obrada, Radoje sin Ivana, Budko sin Radana, Bogdan sin Milana, Vukic sin Radana, Vitan sin Radosava, Ivan sin Radosava, Simir sin Radata, Tihorad sin Radata, Simorad sin Radata, Vitas sin Ivana.
domova 40,
Zimuju u mjestu zvanom Baba.
neozenjeni: Bojak sin Bodice, Vukosav sin Milorada, Strazimir sin Radosava, Dragic sin Stepana, Vukota sin Djurasa.
domova 5,
[…]
Dzemat Heraka Prkovca
Spomenuti, Dragic sin Dobrila, Dragic sin Bogdana, Vukic sin Grgura, Radic sin Mihaca, Rahoje sin Ivana, Radic sin Boroja, Radonja sin Rajana, Vuceta sin Ivanka, Obrad sin Ceroja, Viota sin Tomrlje?, Vukas sin Gojaka, Radic sin Pribila, Vladisav sin Milorada, Vitas sin Milorada, Radivoj sin Dobrila, Dobri sin Pribine, Radovac sin Rosca, Vukic sin Brajka, Radavac sin Radihne, Bozidar sin Nenade.
domova 21,
neozenjeni: Vitomir sin Radice, Radovan sin Radice, Vukmir sin Ivanka, Vukosav brat Obrada, Dabiziv sin Divije, Zan sin Dobrog, Radivoj bratic Radoca,
domova 7,
Mjesto u kojem stanuje spomenuti dzemat je derbend. Posto je veoma opasan, spomenuti nevjernici se obavezuju da cuvaju ovaj klanac (derbend) tako da se ne desi ni na koji nacin steta imetku, zivotu i casti ni muslimanima ni nevjernicima. I koliko god da dovedu ljudi iz vana preko mora, neka zajedno s njima borave i neka daju vlaski porez. Tako je odredjeno i u defteru utvrdjeno. Od spomenutih nevjernika Vuk i musliman vojnuk Husejin, bice odgovorni da na spomenuti nacin cuvaju klanac i nikom ne bude stete. Stanuju u mjestu zvanom Zgura a cuvaju mjesta izmedju Cemerna i Sutjeske. Kolikogod ljudi okupe neka daju vlaski porez i neka su oslobodjeni haraca i ispendze i drugih zakonskih poreza. Stanuju u mjestu zvanom Zgura i mjestu zvanom Damovina?.
[…]
Dzemat Vukica sina Stanoja
Spomenuti, Radic sin Nikole, Dragisa sin Radonje, Vukac sin Marka, Vukic sin Marka, Radosav sin Dobrosava, Radivoj sin Budka, Radosal sin Vukasina, Obrad sin Pokrajca, Stepan sin Obrada, Radko sin Radivoja, Milobrad sin Stepana, Milorad sin Vucine, Bogdan sin Pribine, Gulat sin Dobrasina, Bogic sin Dobrasina, Vitomir sin Radivoja, Radoje sin Milata, Vukoje sin Boguna, Vukota sin Djuradja, Mihac sin Radonje, Radko sin Vice, Vladko sin Vladja, Vukac sin Rudka, Vladic sin Heraka, Milan sin Heraka, Radonja sin Ivke, Radivoj sin Ivke, Radic sin Ivke, Radko sin Ivke, Radosav sin Radoja, Ivan sin Vukmana, Vukac sin Obrada, Cvetko sin Radonje,
domova 34,
Zimuju u mjestu zvanom Krstac
neozenjeni: Vukman sin Pribine, Vukman sin Bogica, Vukac sin Radonje, Zivko sin Radosala, Radosav sin Vladja.
domova 5,
Dzemat Radovana, sina Vukosala
Spomenuti, Pava sin Vukosala, Dudan sin Brala, Vukosav sin Bratoja, Radosav sin Vladka, Stepko sin Brala, Radan sin Brala, Vladko sin Radka, Vukic sin Cvetka, Stepan sin Vrbaka, Radasin sin Djurasa, Radosav sin Brala, Dobrasin sin Rajka, Vukac sin Pribila, Lazor sin Nikole, Vitas sin Vukice, Oliver sin Vukice, Cetica? sin Radovana, Vuksa sin Heraka, Sain sin Ostoje, Radovan sin Radosala, Radic sin Radise, Milovac sin Brajka, Radovac sin Radasina, Radko sin Radasina, Radovan sin Vukice,
domova 26,
Zimuju u polovici mjesta po imenu Bahori a ljetuju u mjestu zvanom Linajska?.
neozenjeni: Vuk sin Vukoja, Milorad sin Radce, Radosav sin Ostoje, Brajan sin Dobrica, Ivan sin Radka.
domova 5,
[…]
Dzemat Radana, sina Novaka
Spomenuti, Ivanis sin Dobrog, Herak sin Obrada, Radasin sin Brajke, Dragoje sin Brajke, Obrad sin Radoja, Smoljan sin Radoja, Dragisa sin Radoja, Radun sin Milica, Vukosav sin Brajke, Vucihna sin Brajke, Jelovac sin Brajke, Radonja sin Dimitra, Tomas sin Vike, Vukac sin Dobrasina, Vukic sin Dobrike, Djurica sin Orkojice?, Ninoje sin Milse, Radko sin Ljubise, Dejan sin Hranislava, Obrad sin Bogdana, Vukac sin Ostoje, Stepan sin Ostoje, Milorad sin Brajana, Glovadil? sin Plavse,
domova 25,
Zimuju u mjestu zvanom Maline i Skrobodna, a ljetuju u mjestu zvanom Korocica.
neozenjeni: Stanko sin Dobrasina, Radosav sin Radula, Radosav sin Ljubise.
domova 3,
[…]
Dzemat vojvode Stepana, sina Stracina
Spomenuti, Ivanis sin Ceracina, Dragic sin Vukse, Vladisav sin Stepka, Milsa sin Rajcina, Radonja sin Rajcina, Vladisav sin Radoja, Vukasin sin Radivoja, Vladko sin Bratula, Radonja sin Bogise, Radko sin Bogise, Branko sin Grubaca, Dobri sin Milaka, Dobrilo sin Milaka, Vladisav sin Radoja, Radonja sin Vukse, Mladus sin Vukse, Ljuboje sin Branka, Milorad sin Dobrila, Stanoje sin Dobrila, Vuksa sin Hlapca, Ilija sin Mijuse, Ljubko sin Vladoja, Radosav sin Radmana, Brajusa sin Radmana, Mihac sin Radmana, Radko sin Vitoja, Dabiziv sin Raska, Vuksa sin Mile, Vukmir sin Vukica, Vukac sin Heraka, Stepan sin Vukica, Prevrsko sin Vucete, Radic sin Povrska, Radic sin Radmana, Radvila sin Radmana, Radosav sin Brvena, Radibrad sin Rajka, Ilija sin Rajka, […]
domova 109,
neozenjeni: Vukasin sin Milse, Milorad sin Dobrila, Dragisa sin Bratula, Zivko sin Bolica, Zivko sin Sube, Vukic sin Gojcina, Tasovac sin Raduna, Brezin sin Radonje, Mihac sin Cesljarice,
domova 9,
[…]
Dzemat Stepana, sina Vukice
Spomenuti, Grubac sin Vidjena, Tvrdko sin Heraka, Radoje sin Brajaka, Radibrad sin Brajaka, Milan sin Pokrajca, Radovac sin Radica, Stanihna sin Kovaca, Milovac sin Vitomira, Vukcin sin Pribine, Ivan sin Grbice, Bradul sin Milorada, Radivoj sin Milorada, Bozidar sin Radonje, Radosav sin Radoja, Dragisa sin Radojka, Stanko sin Radojka, Stanoje sin Radojka, Milsa sin Radivoja, Obrad sin Branusa, Djuradj sin Biovija, Vukosav sin Djuradja, Vladko sin Radmana, Mileta sin Radihne, Bozidar sin Milete, Radonja sin Milete, Radoje sin Milete, Grubac sin Milorada, Marko sin Hlapoja, Vukasin sin Milasa, Vladisav sin Milasa, Radibrad sin Brajana, Ivko sin Jake, Sladic sin Dejana, Dobrilo sin Mirosala, Ljubisa sin Radina, Radic sin Radina, Herak sin Radivoja, Dragic sin Radivoja, Stepko sin Radivoja, Stepan sin Radana, Radonja sin Vukice, Radasin sin Radosala, Radic sin Radosala, Radilo sin Radosala, Radonja sin Radosala, Radivoj sin Bogdana, Vladisav sin Radivoja, Milovac sin Radosala, Radoje sin Vukice, Sisan sin Grubaca, Radoje sin Radosala, Radovan sin Ivke.
domova 53,
Zimuju u mjestima Ljubomir Bratulic i Trnovac, a ljetuju u mjestu zvanom Ravno.
neozenjeni: Radosav sin Sladoja, Vladisav sin Vukosala, Milic sin Radica, Radic sin Stepana, Miroje sin Radosava,
domova 5,
Dzemat Radica, sina Vukice
Spomenuti, Dobri sin Radica, Mirosav sin Radica, Radivoj sin Radica, Radivoj sin Radica, Vukic sin Milse, Stepan sin Heraka, Dobrac sin Radivoja, Radko sin Vukice, Vukasin sin Radosava, Radic sin Radosala, Bogdan sin Rahoja, Branisav sin Rahoja, Radko sin Blaza, Vukac sin Radivoja, Obrad sin Radosala, Radivoj sin Dubravca, Dragic sin Hvaisala, Sisoje sin Radica, Radonja sin Radosala, Smoljan sin Budisala, Nikola sin Budisala, Vukosav sin Budisala, Radko sin Bogavca, Radic sin Bogavca, Radman sin Bogavca, Radovan sin Radasina, Milsa sin Radata, Radonja sin Dejana, Vitomir sin Radonje, Ivko sin Bojila, Obrad sin Radovana, Malko sin Heraka, Radovac sin Bogavca, Radilja sin Radosava.
domova 35,
Zimuju u mjestima po imenu Pahanik i Panik, a ljetuju u mjestu zvanom Javorak.
neozenjeni: Vlado sin Radka, Radic sin Smoljana, Vukosav sin Vukice, Vukan sin Mirosava,
domova 4,
Dzemat Bogdana, sina Crne
Spomenuti, Vuk sin Vitomira, Vukosav sin Rahojice, Vukota sin Vukse, Vukosav sin Mirusa, Vukman sin Ozrena, Dobri sin Radica, Pavko sin Vrabca, Bogdan sin Dobrog, Milos sin Djurasa, Djuran sin Djurasa, Smoljan sin Dobrike, Radila sin Vukosala, Ljubko sin Siska, Bogisa sin Siska, Radibrad sin Siska, Vitoje sin Radovana, Radosav sin Radovana, Rutos sin Radovana, Smoljan sin Radovca, Vladisav sin Grbe, Rajan sin Radovana, Brajak sin Radosala, Radilja sin Hrvajina, Vladko sin Hrvajina, Radoje sin Hrvajina, Radic sin Vukmira, Mirko sin Mirosala, Stepko sin Pokrajca, Ljubisav sin Stepka, Vukasin sin Vukosala, Radic sin Raska, Lukac sin Olivera, Vukasin sin Rajka, Ivan sin Radivoja, Herak sin Radoja, Vukman sin Joke, Vukac sin Joke, Radoje sin Miluna, Radosav sin Radivoja, Milat sin Radivoja, Bozidar sin Prvila, Radilja sin Kucka, Radosav sin Radohne, Radosav sin Milobrada, Radonja sin Brajaka, Radivoj sin Stepka, Milat sin Vladka,
domova 48,
neozenjeni: Radoje sin Brajaka, Radko sin Brajaka, Biloje sin Siska, Mrksa sin Radovca, Radovan sin Mirka.
domova 5,
Dvije trecine sela Sejinovici je zimoviste. Dvije trecine sela Bahori je zimoviste. Selo Zivanj je ljetiste.
[…]
str. 126.
NAHIJA RIDJANI
[…]
Dio dzemata Vuka, sina Hlapca
pripada Gracanici
Brijo sin Vukmana, Radovan sin Bozidara, Vitomir sin Nenade, Milko sin Nenade, Radilja sin Radosala, Niksa sin Nenade, Radonja sin Stanka, Radilja sin Vukse, Ivan sin Vukosala, Stole sin Djuradja, Boguta sin Heraka,
domova 12,
[…]
Dio sela Kucani
Herak sin Radivoja.
[…]
(August 10, 2008 03:01PM)
http://milic.com/montenegro/download/defteri.doc , http://milic.com/montenegro/download/deftercarski1523.doc i http://www.montenegro.org.au/defter_za_cg.html – Branislav Đurđev i Lamija Hadžiosmanović «Dva deftera Crne Gore iz vremena Skender-bega Crnojevića», 2. sveska, Posebna izdanja knj. IX/2, odeljenje društvenih nauka knj. 2./2, ANUBiH, urednik Nedim Filipović, Sarajevo 1973. Ta dva deftera nalaze se, u obliku izvoda, i u knjizi B. Đurđeva «Defteri za Crnogorski sandžak iz vremena Skender-bega Crnojevića».
Prvi defter je namenjen 1521. nakon prikupljanja dažbina i popisa koji je izvršen 1520. godine a možda i ranije. Drugi defter je za 1523. godinu. Pošto se ova dva deftera unekoliko razlikuju, izvršio sam komparaciju (A) i B)) za one delove teksta iz oba deftera gde nailazim na ime Herak.
Rečnik: liva – sandžak; karye – selo; mahalle – mahala; bastine-i – baština; der yed-i – u posedu; zinde = živ; ve – i (veznik); veledes, veled-i o – njegov sin; hali bastine-i – prazna baština; tabi' – koji pripada; tab-i o – pripada istoj nahiji, pripada istom selu. Za ostale nepoznate reči videti navedene linkove.
DVA DEFTERA CRNE GORE IZ VREMENA
SKENDER-BEGA CRNOJEVICA
[5. str.:]
«Kao sto se vidi, u ovom izdanju bice postupljeno nesto drukcije nego prilikom izdanja ovih deftera u izvodima. [fusnota 2 – B. Djurdjev, ''Defteri za Crnogorski sandzak iz vremena Skender-bega Crnojevica'', POF I, 7-22; II, 39-56; III-IV, 349-402]
Lamija Hadziosmanovic je procitala imena posednika kuca i bastina i izradila registre, a takodje se brinula i o tehnickoj pripremi rukopisa ove sveske. Ona je takodje desifrovala i prevela uvodni deo deftera iz 1523. godine.
Kontinuirane tekstove arapskim slovima je napisao magistar Esref Kovacevic, visi strucni saradnik Orijentalnog instituta, kome autori izrazavaju najdublju zahvalnost.
[…]
Citaocu treba obratiti paznju na sledece:
[…]
3) Upis prvog imena u defterima je ime posednika kuce ili bastine, drugo ime je ime njegovog oca;
[…]»
A) [Defter za 1521. godinu: 14. str. (karye-i); 16. str.:]
Karye-i Grbavci (….), mahalle-i Ponari [fusnota 1]
Mahalle-i Crnopetrici (….) [f. 8] tabi'-i o
Niko (Petko?) Vukoje (Vukota?) 53, Djurdje (Djordje) [fusnota 9 – Napisano …., ali je vjerovatno da je tu pisar zaboravio da povuce kosu crtu kod slova …] Nikac 53, Jovan Ratko (Radko) 53, Voja (Vuja?) Djurica 53, Martin Djurica 53, Nikolica Borisa 53, Djurica Petro 53, Vuksan Novak (Jovak?) 53, Djuro Ratko (Radko) 53, Jovan Ratko (Radko) 53, Nikola Herak 53, Djuras Ratko (Radko) 53, Djurica Rajic 53, Nikac Petro 53, Radic Nikola 53, Ivan Berisal 53, Vucko … (? … Gorjanac?) 53, Radic Vukac 53, Radicko Nikola 53, Rajan (Ratan??) Herak 53, VuksanVukac 53, Bastine-i Sredonja (? ….) der yed-i Niko (Petko?) 53, Bastine-i Djurina der yed-i Pavlo 53, Bastine-i Niko (Petko) der yed-i Pavlo 53, Bastine der yed-i Vuja (Voja?) 53,
f.2v Bastine-i … (? … Ljudina ) der yed-i Djurica 53, Bastine-i … (?… Ljudina?) der yed-i Vuksan 53, Bastine der yed-i Djuro 53, Bastine-i Radic der yed-i Djura 53, Bastine-i Vukoje (Vukota?) der yed-i Djurica 53, Bastine der yed-i Nikac 53, Bastine der yed-i Djurica 53, Bastine-i Ostoja der yed-i Nikola 53, Bastine der yed-i Vucko 53, Bastine-i Ivac der yed-i Radic 53.
Hassa mezra'a-i veled-i Cirne, – hasil 40
Hasa mezra Crnojevica, prihod 40.
Yekun-i hane ma'a bastine: 35
Cizye: 1855
B) [Defter za 1523. godinu: 88. str. (liva-i, karye-i); 89. str.:]
f.11v LIVA-i KARA DAG
Karye-i Grbavci
Mahalle-i Crnopetrici
Vuksan Niko (Petko?), Jovan Ratko (Radko), Vujin Djujica, Nikola Boris, Djuro Petro,
f.12v Vuksan Novak (Jovak?), Djuric Ratko (Radko), Djuras Ratko (Radko), Jovan Tarko (Radko), Nikola Herak, Gvozden Djuric, Vuksan Nikica, Vucko Grban, Djuro Nikac, Nikola Martin, Dabiziv Jovan, Radic Nikola, Bratan (Brajan?) Herak, Bastine-i Bratan (Brajan?) der yed-i Hasan (?) veledes, Hali bastine-i … 'an yed-i Niko (Petko?) Vukoje (Vukota?), Hali bastine-i Niko (Petko?) 'an yed-i Novak (Jovak?) Ratko (Radko), Bastine-i Nika der yed-i Djura (?) ve Vuksan Novak (Jovak?) ve Djura Rado, Bastine-i Radic Nikola ve Stoja (Ostoja?) der yed-i Nikola ve Nikobrad [ve] Rade Branisav (?), Hali bastine-i Radic Vukic. Hali Bastine-i Niko (Petko) 'an yed-i Jovan. Hali bastine-i Vucko Grbac ve cema'at-i (zajednica) Radic, Hali bastine-i Olic 'an yed-i cema-ati Radic.
Mezra hassa 'an mezari'-i girihtegan ba veled-i Cirne – kit'a – hasil 50.
Mezra hasa. Od njiva begunaca sa Crnojevicem – parcela 1. Prihod 50 (akci).
Hane: 19
Bastine-i ma'mul: 3
Bastine-i hali: 6
A) [Defter za 1521. godinu: 17. str.:]
Karye-i Piranici (…) [f. 13]
Radic Ivan 53. Ivanis Vucko 53, Radohna Vucko 53, Martin Djilj (?) 53, Stanisa (Istanisa) Petro 53, Vucko Herak 53, Vuksan Milak 53, Vukasin Milak 53, Djurdjic Milko 53, Bojko Stjepan (Istepan) 53, Bosko (Bozko?) Nikola 53, Boric Bogdan 53, Bozidar Milorad 53, Tomas Radosav 53, (/ … Gorjanac?) Djuro 53, Jolic Dano 53, Stjepan (Istepan) Dano 53, Danija (?) Ivan 53, Vuja (Voja?) Borko (Bosko?) 53, Djurdjic Niksa 53, Vuksan Ratko (Radko?) 53, Djuro Ivan 53, Radic (? … Gorjanac?) 53, Bastine-i Radelja der yed-i Djura 53, Bastine-i Radic der yed-i Radohna 53.
f.3 Bastine-i Vukota (Vukoje?) der yed-i Vuja (Voja?) 53, Bastine-i Ratko (Radko) der yed-i ehl-i karye 53, Bastine-i Radic der yed-i Radohna 53, Bastine-i Nikola der yed-i ehl-i karye 53, Bastine-i Radenka der yed-i ehl-i karye 53, Bastine-i … (? Ogranak?) der yed-i ehl-i karye 53.
Hassa mezra'a-i veled-i Cirne – hasil 40.
Hasa mezra Crnojevica, prihod 40 (akci).
Hassa gecid-i [fusnota 14 – Gecit je turska rec, ali kao defterski termin stoji ipak u perzijskom izafetu. Tako se postupa i sa nekim drugim turskim recima koje su defterski termini.] veled-i Cirne nam Popovaca (Bobovaca) (?) der ab-i Moraca – hasil 200.
Hasa brod (prelaz) Crnojevica po imenu Popovaca (Bobovaca) na reci Moraci – prihod 200 (akci).
Yekun-i hane ma'a bastine: 31
Cizye: 1643.
B) [Defter za 1523. godinu: 89 – 90. str.:]
f.11v LIVA-i KARA DAG
Karye-i Piranici
Marin Gin (?), Rado Vucko, Vucko Herak, Ivas Vucko, Vukosav Milak, Bojko Stanisa (Istanisa), Bosko Nikola, Djurdjic Milko, Vukasin Selak, Novak (Jovak?) Niksic, Vuksan Ratko (Radko), Vuceta Rajcin, Vojko (Vitko?) Borko (Bozko?), Bojko Djuro, Radic Stjepan (Istepan) Lukac Bozidar, Tomas Radosav, Radic Grbajica, Jovan Bogolica, Petrija Stalic (Istalic), Boric Bogdan, Bastine-i Radic Milko der yed-i Vukasin veled-i Vucko, Bastine-i Ratko (Radko) der yed-i Vojko (Vitko) veled-i Vuksan, Bastine-i Nikola der yed-i ehali karye, Bastine-i Radenka der yed-i ehali karye.
Mezra'a-i hassa veled-i Cirne – hasil fi sene 250.
Hasa mezra Crnojevica – prihod godisnje 250 (akci).
Hassa gecid-i veled-i Cirne be-mukabele-i karye-i mezbure der ab-i Moraca – hasil fi sene 200. Zabljak kal'asiyle karye-i mezbure mabeyninde olan kura halkindan kendu maslahatlerine gecmek icin maktu' veriler.
Hasa prevoz (brod) Crnojevica prema spomenutom selu na reci Moraci. Prihod godisnje 200 akci. Stanovnici sela koja su izmedju tvrdjave Zabljaka i spomenutog sela daju odsekom za prelaz radi svojih poslova.
Hane: 21
Bastine-i ma'mul: 4
A) [Defter za 1521. godinu: 19. str.:]
Karye-i Kornet (….)
Vukas Niksa 53, Vuksan Radosav 53, Dabiziv Pavlo 53, Pavle …( …?) [fusnota 20 – Mozda ovdje i u slijedecem pise …. (bez dijakritickih tacaka), a mozda je pisar zaboravio da stavi kosu crtu iznad …, pa se mozda mora citati … (bez dijakritickih tacaka).] 53, Bozidar … ( …?) 53, Pavle Niko (Petko?) 53, Ivan Brajic (Bratic) [fusnota 21 – Pise … (bez dijakritickih tacaka), a to se moze procitati i Bratic, a mogu se napraviti i mnoge druge kombinacije.] 53, Oliver Niko (Petko?) 53, Radosav Niko (Petko?) 53, Ivan Pavlo 53, Vukman … ( …) 53, Vukosav Djuras 53, Pavle Vuksal 53, Bogdan Vuksal 53, Ljes Djurdje (Djordje) 53, Vlad Djurdje (Djordje?) 53, Stjepan (Istepan) Djurdje (Djordje?) 53, Andrija Nikola 53, Ivanis Nikola 53, Marko Radelja 53, Lazar Andrija 53, Vuksan Ilija 53, Niko (Petko?) Gojcil 53, Niko (Petko?) Nikola 53, Herak Vojko (Vitko?) 53, Bratan (Brajan?) Radosav 53, Novak (Jovak?) Radosav 53, Ratko (Radko) Radosav 53, Ivanis Stjepan (Istepan) 53, Niko (Petko?) Bako (Tako?) 53, Rasko Djurko 53, Radosav Lukac (Ikac?)53, Djuro Kaludjer [fusnota 22 – Da ovdje nije rijec o monahu nego da je to ime ili nadimak Djurova oca, vidi se po tome sto se u ovom defteru monah oznacava arapskim r a h i b, i jos po tome sto monah ne moze nositi ime Djuro.] 53, Radonja Ilija 53, Radic Danko 53, Bastine-i Dobrilo der [yed-i] Vukas 53, Bastine-i Nikola der yed-i Vukas 53, Bastine der yed-i Vukas 53, Bastine-i Oliver der yed-i Vukas 53, Bastine-i Vesko der yed-i Radic 53, Bastine-i Djurdje (Djordje?) der yed-i Vlad 53, Bastine der yed-i Andrija 53, Bastine der yed-i Vuksan 53, Bastine der yed-i Djurdjevic [fusnota 23 – Tesko je reci da li se ovdje radi o porodica ili bratstvu.] 53, Bastine der yed-i Niko (Petko?) 53, Bastine-iDjuras … (? … Nagavica?) 53.
Yekun-i hane ma'a bastine: 50
Cizye: 2650.
B) [Defter za 1523. godinu: 97. str.:]
f.11v LIVA-i KARA DAG
Karye-i Kornet
Mahalle-i Ilici [f. 17]
Vlatko (Ivladko) Djurdjo (Djordjo?), Stjepan (Istepan) Djurdje (Djordje?), Ljes Djurdje (Djordje?), Andrija Nikola, … ( …?) Nikola, Vuksan Ilija, Niko (Petko) Gojcin, Radonja Ilija, Djuric Kaludjer, Radic Danko, Radmil Nikac, Novak (Jovak?) Radisav, Ratko (Radko) Radisav, Stjepan (Istepan) Niko (Petko?), Radislav Lukac, Nikola Bratan (Brajan?), Niko (Petko?) Nikola, Radislav Stjepan (Istepan), Herak Vojko (Vitko?), Djurdje (Djordje?) Rasko (Rasko?), Bastine-i Herak der yed-i Djuras Djurdje (Djordje?), Bastine-i Pavlo veled-i Oliver der yed-i … ( …?) veled-i Djurdje (Djordje?), Bastine-i Lazar Andrija der yed-i Vuksan veled-i Ilija, Bastine-i Janko ve Latko veledani Andrija der yed-i Vukasin veled-i Ilija.
Hane: 20
Bastine-i ma'mul: 4
A) [Defter za 1521. godinu: 21 – 22. str.:]
Karye-i Komani Gornji
Radic Stjepan (Istepan) 53, Radin Stjepan (Istepan) 53, Stjepan (Istepan) Radic 53, Drago Rasko (Rasko?) 53, Petro Stjepan (Istepan) 53, Radosav Niko (Petko?) 53, Vitko (Vojko?) Ratko (Radko) 53, Djujko Nikola 53, Vuk Lujko 53, Vukas Lujko 53, Medojica (?) Boric 53, Radosav Stjepan (Istepan) 53, Ratko (Radko) Radojica 53, Ratko (Radko) Nikola 53, Radonja Nikola 53.
f.6 Vukin Moleta (Milija?) 53, Djuro Pejan (?) 53, Djuro Stanko (Istanko) 53, Jolica (?) Stjepan (Istepan) 53, Stjepan (Istepan) Rako 53, Radosav Bojko 53, Radojica Bojko 53, Vukman Bojko 53, Radosav Stjepan (Istepan) 53, Bozidar Stjepan (Istepan) 53, Radonja Bogdan 53, Milko Radenko 53, Bozidar Vojin (?) 53, Djurdjica Andrija 53, Dabiziv Vojin (?) 53, Nikola Vucerina 53, Bratan (Brajan?) Djurina (Djurija?) 53, Lulica Borko (Bozko?) 53, Radojica Dimitrije 53, Vuksan Andrija 53, Durina (Djurija) Andrija 53, Vukac Nikola 53, Radic Lukac (Ikac?) 53, Pavle Dimitrije 53, Radivoj Kaludjer 53, Radovan Kaludjer 53, Radosav Srb (?) 53, Radovan Ilija 53, Djuka Radinja 53, Radic Radelja 53, Djuro Vuk 53, Petar Zogo (?) 53, Bozidar Radosav 53, Jovan Radic 53, Vuksan Bojko 53, Nikolica Ratko (Radko) 53, Radojica Bojko 53, Nikola Borina 53, Luka Dobrinja 53, Radelja Dobrinja 53, Radic Dobrinja 53, Radosav Niksa 53, Stjepko (Istyepko) Radelja 53, Bratan (Brajan?) Stako (?) 53, Ivanis Niksa 53, Ratko (Radko) Vukoje (Vukota?) 53, Lalica Danko 53, Vukac Ostoja 53, Radosav Ivanis 53, Bastine-i Vlatko der yed-i Drago 53, Bastine-i Djuras der yed-i Jolic 53, Bastine-i Mihalj der yed-i Radelja 53, Bastine- Maric (?) der yed-i Radovan 53, Bastine-i Dabovic (Danovic?) der yed-i Stjepko (Istyepko) 53, Bastine-i Milosevic der yed-i Vukac 53, Bastine-i Herak (der yed-i) zinde 53, Bastine-i Radonja zinde 53, Bastine-i Stjepan (Istepan ) zinde 53, Bastine-i Mileta (Milija) zinde 53, Bastine-i Ivan der yed-i Radosav 53, Bastine-i Bercetic (?) der yed-i Bregun (?) 53, Bastine-i Bercetic (?) der yed-i Bregun (?) 53,
Hassa mezra'a-i girihtegan ba veled-i Cirne ber vech-i nisf – hasil 80.
Hasa mezra begunaca sa Crnojevicem. Napolicom prihod 80 (akci).
Hassa bag-i girihtegan ba veled-i Cirne ber vech-i nisf – hasil 30.
Hasa vinograd begunaca sa Crnojevicem. Napolicom prihod 30 (akci).
Hassa cayir-i girihtegan ba veled-i Cirne – hasil 60.
Hasa livada begunaca sa Crnojevicem. Prihod 60 (akci).
Yekuni hane ma'a bastine: 78
Cizye: 4134.
B) [Defter za 1523. godinu: 95 – 96. str.:]
f.11v LIVA-i KARA DAG
Karye-i Komane Gornje
Radic Stjepan (Istepan), Radin Stjepan (Istepan), Stanisa (Istanisa) Radic, Drago Rasko (Rasko?), Petrija Stjepan (Istepan), Veljko Ratko (Radko), Djuric Niko (Petko?), Radinja Niko (Petko?), Vukas Bojko, Herak Gvozden, Radisav Nika, Ratko (Radko) Radic, Radisav Miljo, Bogdan Radic, Vukca Stoja (Ostoja?), Ivan Vukin, Radonja Djujko, Djura Stanko (Istanko), Jolica Stanisa (Istanisa), Bogimir (?) Bojko, Radisav Bojko, Stjepan (Istepan) Radonja, Radisav Stjepan (Istepan), Radonja Bogdan, Obrad Bozidar, Nikola Radenko, Lozo (?) Radenko, Djuro Andrija, Nikola Vuceta, Dabiziv Vulin, Radic Dimitrije, Jolica Borko (Bozko?), Stanisa (Istanisa) Djureta, Pavlija Dimitrije, Radovan Kaludjer,
f.17v Radisav Djuro, Radic Leka, Radisav Ilija, Petrija Zivorin, Radic Radelja, Bozidar Radisav, Ivan Radic, Vuksan Bojko, Nikola Radisav, Radic Bojko, Radic Stano (Istano), Radisav Nikola, Bozidar Milis, Radelja Dobro, Lukac Dobro, Stjepko (Istyepko) Ratko (Radko), Radan Niksic, Radic Dobrinja, Bozidar Vulin, Nikola Vuca, Radic Bojko, Vucko Ratko (Radko), Nikolica Ratko (Radko), Radelja Ivanis, Radisav Rasko (Rasko?), Bozidar Stijak (Istiyak), Milko Radenko, Djurin Bogdan, Niko (Petko?) Vukic, (sa strane upisani) Pavlo Gojko, Djuro Stano (Istano?), Nisf-i bastine-i Zogo (Rogo?) der yed-i Vuleta (Vulija?) Djuro ve Vuk Drago, Bastine-i Miladin der yed-i Drago ve Durasko, Hali bastine-i Vuk Bojko, Bastine-i Djura Stanisa (Istanisa) [ve] Bogolica veled-i Stjepan (Istepan), Bastine-i Mihalj der yed-i Bogolica Borko (Bozko?) ve Radic Radelja, Bastine-i Vuksan ve Djura veledani Andrija der yed-i Nikola veled-i Vukic, Bastine-i Radkolica (?) der yed-i Radasin, veled-i Dobrinja, Hali bastine-i Radin Kaludjer, Bastine-i Dano der yed-i Stjepko (Istyepko) veled-i Radelja, Hali bastine-i Lalic veled-i Danko Ratko (Radko), Bastine-i Vucko veled-i Milos der [yed-i] Vukic Stoja (Ostoja?), Bastine-i Radislav Ivas der yed-i Tomas Dobrinja, Bastine-i Herak der yed-i veledes, Bastine-i Radonja Branko (Brajko, Bratko?) der yed-i Bozidar veled-i Radisav, Bastine-i Stjepko (Istyepko) Stano (Istano) der yed-i Radovan Kaludjer, Bastine-i Radislav der yed-i Nikola, Bastine-i Prcic (? …) der yed-i cema'at-i Bregun, Bastine-i Prcic (?) diger (drugi) der yed-i cemaat-i Bregun.
Hassa mezre'a-i girihtegan ba veled-i Cirne- hasil 300.
Hasa mezra begunaca sa Crnojevicem – prihod 300 (akci).
Hassa bag-i girihtegan ba veled-i Cirne – ber vech-i nisf – hasil 30.
Hasa vinograd begunaca sa Crnojevicem – napolicom – prihod 30 (akci).
Hassa cayir-i girihtegan ba veled-i Cirne – hasil 90.
Hasa livada begunaca sa Crnojevicem – prihod 90 (akci).
Hane: 66
Bastine-i ma'mul: 15 (od toga jedna polubastina)
Bastine-i hali: 3
A) [Defter za 1521. godinu: 24. str.:]
Karye-i Djedjeza
Ivan Radosav musellem, Vuk Radosav 53, Radic Radosav 53, Vuceta Pokrajica (?) 53, Ratan (Rajan?) Stjepan (Istepan ) 53, Herak Djurko 53, Rasko Djurko 53, Djuric Vasilj 53, Milic Bor (?) 53, Bastine-i Bo[z]idar [der yed-i] zinde 53.
Yekun-i hane ma'a bastine: 9
Cizye: 477.
B) [Defter za 1523. godinu: 98. str.:]
f.11v LIVA-i KARA DAG
f.19v Karye-i Djedjeza
Ivan Radisav, [fusnota 20 – Ovde uvedeni Ivan Radisav je ista licnost kao i prvi uvedeni u proslom defteru Ivan Radisav, ali je on onde uveden kao muselem, a ovde nije.], Vukoslav Vuk, Radic Radisav, Radic Vuceta, Dabiziv Bratan (Brajan?), Djuric Vasil, Niko (Petko?) Borko (Bozko?), Vojko (Vitko?) Herak, Radisav Rasko (Resko?).
Hane: 9
A) [Defter za 1523. godinu: 91 – 92. str.:]
f.11v LIVA-i KARA DAG
Karye-i Lesnjani Stanjevici [Defter za 1521. godinu: 18. str.: fusnota 16 – Stanjevici su upisani kod Bolice, a poznati su kao staro naselje u Ljeskopolju (A. Jovicevic, ''Zeta i Ljeskopolje'', 446).]
Vukman Djurdjo (Djordjo?) musellem, Radislav Bogdan musellem, Djuro Bogdan, musellem, Vlatko (Ivladko) Bogdan musellem, Radelja Bogdan musellem, Radislav Nikola, Radic Nikola, Dabiziv Stjepanko (Istyepanko), Radonja Djura, Vuksan Vucin, Radislav Mudrina (?), Vuk Bogdan, Marko Marko, Djuro Rajusa (?), Stipanja ( Istipana) Rajusa (?), Radic Vuksan, Djuric Rades, Ratko (Radko) Ivan, Djuro Vucerin, Radic Radisav,
f.14 Veljko Milic, Vuk Vukman musellem, Radislav … (Karamijo?), Danic … (Karamijo?), Stjepan (Istepan) … (Karamijo?), Danko Branko (Brajko, Bratko?), Radonja Branko (Brajko, Bratko), Niko (Petko?), Nisif-i bastine-i Ratko (Radko) der yed-i Vucic Vuk, Jolica Cejo (?), Djurdje (Djordje?) Stjepan (Istepan), Ratko (Radko) Djurdje (Djordje), Djuric Radenko, Djuro Lazar, Niko (Petko?) Borko (Bosko?), Bozidar Borko (Bozko?), Danko Vulica, Radic Vulicic, Djukic Stjepko (Istyepko), Mika Pavlo, Radic Oliver, Nikola Vuksan, Radiman Bojic, Vukasin Oliver, Danko Leka, Djura Leka, Lazar Lavinko, Vuceta Stjepko (Istyepko), Bastine-i Djukan der yed-i Djurko Vuksan, Bastine-i Nikola der [yed-i] Ahmed, veledes.Bastine der yed-i Radovan Ljes [ve] der yed-i Djurina (Djurija?) ve Danko, Bastine-i Djurko der yed-i Radenko, Bastine-i Marko der yed-i Radislav Mudrisa, Hali bastine-i 'an yed-i Djurdje (Djordje?) Stjepan (Istepan), Nisf-i bastine-i Ratko (Radko) der yed-i Danko, Bastine-i Radonja veled-i Bojic der yed-i hod (u posedu istog), Bastine-i Bogis der yed-i Radic Radislav ve Ratko (Radko) Ivan, Bastine-i Bora (Boza) der yed-i Radosav ve Bogdan, Bastine-i Herak Radosav der yed-i Radosav ve Bogdan,
Hassa cayirlar zikr olan karye ile karye-i Lesnjani Desici ve karye-i Lesnjani Kornet arasinda Lusko Polje nam davar otarilir korudur. Bazi bicilir – hasil 110.
Hasa livada. Izmedju pomenutog sela i sela Lesnjani Desici i Lesnjani Kornet lug je po imenu Lusko polje u kome se napasa stoka. Nesto od toga se kosi. – Prihod 110 (akci).
Hassa mezra'a-i veled-i Cirne – hasil 180.
Hasa mezra Crnojevica – prihod 180.
Hassa cayir-i veled-i Cirne … (…) [fusnota 4 – Vidi prim. 19 kod prvog deftera. > prim. 19: Nije jasno da li je tas u znacenju kamen ili je dio imena livade. U TKA 417: ….] demekle ma'ruf olan yerde Siroka … (Brada? …?) ve Blatista derler – hasil 160.
Hasa livada Crnojevica na mestu po imenu … a zove se siroka (Brad[a]?) [f. 5] i Blatista. Prihod 160.
Musellem: 6
Habe: 40
Bastine-i ma'mul: 11 (od toga dve polubastine)
Bastine-i hali: 1
A) [Defter za 1521. godinu: 25. str. (nahija); 28. str.:]
NAHIJA ZUPA
Karye-i Vranici
Vukmir Ratko (Radko) 53, bive Todora 53, Nikola Vojko (Vitko) 53, Djuro Vuk 53, Ratko (Radko) Radovan 53, Danic Djurdje (Djordje) 53, Luka Vuceta 53, Nikola Vukosav 53, Milko Dabiziv 53, Djuro Bogdan 53, Vukasin Miran (?) 53, Milorad Branko (Brajko, Bratko?) 53, Dabiziv Milisa 53, Stjepan (Istepan) Djuric 53, Vukosav Djurdje (Djordje) 53, Ljes Gojcin 53, Nikola Gojcin 53, Petar (?) Gojcin 53, Herak Nikola 53, bive Milica 53, Radosav Ratko (Radko) 53, Bratan (Brajan?) Petro 53, Radelja Stjepan (Istepan) 53, Nikac Stjepan (Istepan) 53, Vuceta Ivanis 53, Radic Vujadin 53, Bastine-i Vukosav der yed-i Vukmir 53, Bastine-i Vukasin zinde 53, Bastine-i Nikola der yed-i Vuksan 53, Bastine-i Nikola der yed-i Herak 53, Bastine-i Stjepan (Istepan) der yed-i Herak 53.
Yekun-i hane ma'a bastine: 31
Cizye: 1643.
B) [Defter za 1523. godinu: 104. str.:]
f.24 NAHIYE-i MALONSICI
Karye-i Malonsici, mahalle-i Vranici [pretpostavljam da je mesto Vranići bilo selo (''karye'') dok je bilo u nahiji Župa a kada je administrativno prešlo u nahiju Malonšići postalo je mahala podređena selu Malonšići – hijerakul]
Vukomir Ratko (Radko), Djuro Vuk, Dragisa Vuksal, Radic Vujac, Vuksan Ivan, Vukasin Luka, Ivan Nikola. Vukosav Djuric, Vukasin Vuk, Bozidar Herak, Lesic (?) Gojcin, Dabiziv Milisa, Radelja Stanisa (Istanisa), Bastine-i Vukosav Ratko (Radko) der yed-i Vukomir, Hali bastine-i Nikola Vojko (Vitko?), Hali bastine-i Ratko (Radko) Radovan, Hali bastine-i Danic Djurdje (Djordje?) 'an yed-i Vukomir veled-i Ratko (Radko), Hali bastine-i Vukas, Bastine-i Vukodrag der yed-i Vukasin Joka ve Ivan Nikola, Hali bastine-i Milivoj Dabiziv, Hali bastine-i Vukasin Miran (?) 'an yed-i ehali-i karye (od poseda stanovnika sela), Hali bastine-i Milorad Branko (Brajko, Bratko?), Hali bastine-i Stjepan (Istepan) Djuric, Bastine-i Nikola [ve] Vujin (Vojin?) veledani Gojcin der yed-i Ljes, Bastine-i Stojo (Istoyo) ve Stjepan (Istepan) veledani Nikola der yed-i Bozidar veled-i Herak, Hali bastine-i Radosav veled-i Ratko (Radko), Hali bastine-i Nikac Vuksan,
f.24v Bastine-i Vuceta veled-i Ivanis der yed-i Zivko veled-i Ratko (Radko).
Hane: 13
Bastine-i ma'mul: 5
Bastine-i hali: 10
A) [Defter za 1521. godinu: 28. str.:]
NAHIYE-i MALONSICI
Mahalle-i Kosic tabi'-i o
Nika Boja musellem, Djuro Radovan 53, Vuceta Radovan 53, Lako Nika 53, Nikola Nika 53, Vukac Niksa 53, bive Milica 53, Ratko (Radko) Vukoje (Vukota?) 53, Vuk Vuk 53, Petro Vuk 53, Vuksan Vuk 53, Vuceta Vuk 53, Vujadin Radasin53, Herak Radasin 53, Radovan Milorad 53,
f.11 Djuro Duka 53, Marko Duka 53, Bastine-i Djurdje (Djordje?) der yed-i Nika 53, Bastine-i Vuk der yed-i Nika 53, Bastine-i Stjepan (Istepan) zinde 53.
Yekun-i hane ma'a bastine: 19
Cizye: 10007.
B) [Defter za 1523. godinu: 104. str.:]
NAHIYE-i MALONSICI
Karye-i Kosici 'an mehallat-i (od mahala) Malonsici
Ratko (Radko) Vukoje (Vukota?), Vuceta Vukodrag, Radic Vuksa, Vuksan Vukodrag, Vujica Vukasin, Radosav Pavlo, Vuksan Niko (Petko?), Nikola Nika, Herak Radas, … (…?) Radas, Djuro Duka, Marko Duka, Dimitrije Niko, Vukoman Djuro, Bastine-i Djurdje (Djordje?) Lazar der yed-i Vuksan Nika.
Hane: 14
Bastine-i ma'mul: 1
A) [Defter za 1523. godinu: 106 – 107. str.:]
NAHIYE-i MALONSICI
f.26v Karye-i Zor (…) [f. 42]
Vuksan Radic, Djuro Nikola, Radosav Radusko, Stjepan (Istepan) Radunko (?), Herak Nikola, Djuras Petro, Radan Janko, Marko Jovan, Radic Jovan, Hali bastine-i Stjepko (Istyepko) Radovan, Bastine-i Punisa (?) der yed-i Dragisa Radosav, Hali bastine-i Stjepan (Istepan) (neprocitano), Bastine-i Djurce Galic der yed-i Marko Jovan, Bastine-i Miljko Petran, Bastine-i Djuras Radun der yed-i Djuras Petro, Bastine-i Radonja Dimitrije der yed-i Herak veled-i Vukas, Bastine-i Ivanica Stoja (Ostoja?) der yed-i Vuksan Radic.
Hane: 9
Bastine-i ma'mul: 5
Bastine-i hali: 2
A) [Defter za 1521. godinu: 32. str.:]
f.13 NAHIYE-i PLJESIVCI
Mahalle-i Povije, tabi'-i o
Radosav Vulija (Vuleta?) 53, Vuk Radelja 53, Ivan Djurdje (Djordje?) 53, Herak Djurdje (Djordje?) 53, Vuk Stjepan (Istepan) 53, Vuk Radosav 53, Nikola Djurin 53, Radovan Djurin 53, Radonja Djurin 53, Bogdan Ivan 53, Radic Lukajac (?) 53, Bogdan Bogavac 53, Stjepan (Istepan) Radun 53, Stoja (Istoya) Radosav 53, Mitrilo Radovan 53, Radovan Bogdan 53, Radosav Bogavac 53, Radonja Radovan 53, Nikola Radovan 53, Radic Radovan 53, Vuksan Radun 53, Radonja Bratan (Brajan?) 53, Bastine-i Bozidar der yed-i Radosav 53, Bastine-i Vukasin der yed-i Radivoj 53.
Yekun-i hane ma'a bastine: 24
Cizye: 1272.
B) [Defter za 1523. godinu: 108. str.:]
f.27v NAHIYE-i PLJESIVCI
Karye-i Povije
Radisav Vulija, Vuk Ratko (Radko), Radic Lukac, Radovan Djurin, Radislav Nikola, Radic Radisav, Vuk Stjepan (Istepan), Nikola Bogdan, Pejo Radovan, Vukosav Radonja, Ivan Djuric, Vuk Herak, Vukosav Radosav, Radic Radovan, Rasko (Rasko?) Radonja, Bastine-i Bozidar der yed-i Radislav.
Hane: 15
Bastine-i ma'mul: 1
A) [Defter za 1521. godinu: 33. str.:]
NAHIYE-i PLJESIVCI
Mahalle-i Zagorak tabi'-i o
Stjepan (Istepan) Radovan 53, Pavle Rasko (Rasko?) 53, Radosav Gostis (?) 53, Stjepan (Istepan) Ivan 53, Vuk Rajno 53, Vito Branko (Brajko, Bratko?) 53, Radonja Radoman 53, Vojko (Vitko?) Nikola 53, Vuksan Stjepan (Istepan) 53, Vulica Stjepan (Istepan) 35, Stjepan (Istepan) Djuras 53, Vuceta Radovan 53, Radonja Kojin 53, Niko (Petko?) Petro 53, Stjepan (Istepan) Pavlo 53, Bozidar Gorjanac 53, Nikola Dabor (?) 53, Nika Dragisa 53, Herak Vojko (Vitko?) 53, Bozidar Vojko (Vitko?) 53, bive Jela 53, Vukosav Vuk 53, bive Ivana 53, Vukas Strahinja 53, Jovan Djuric 53.
f.14v Branko (Brajko, Bratko?) Pavlo 53, Bastine-i Radovan der yed-i Vuk 53, Bastine der yed-i Miloje 53, Bastine-i Radonja der yed-i … 53, Bastine-i Vuceta der yed-i Nikola 53.
Yekun-i hane ma'a bastine: 30
Cizye: 1590.
B) [Defter za 1523. godinu: 109. str.:]
f.27v NAHIYE-i PLJESIVCI
Karye-i Zagorak
Radonja Ivan, Radisav Radonja, Vukas Radovan, Vuksan Stjepan (Istepan), Stanisa (Istanisa) Pavlo, Radic Vasko musellem, Radonja Lolisa, Stjepan (Istepan) Djurin, Bozidar Grubac (Grujac?), Vukosav Nikola, Niko (Petko?) Dragisa, Vuleta Ivanis musellem, Vukas Strahinja (Istrahinja), Bozidar Vuk, Radisav Vukosav, Radonja Radin, Stjepan (Istepan) Radun musellem, Pavlo Rasko (Rasko?) musellem, Stjepan (Istepan) Jovan, Hali bastine-i Vuja (Voja?) Branko (Brajko, Bratko?),
f.28v Bastine-i Vulic Stjepan (Istepan) der yed-i Vuksan veled-i Stjepan (Istepan), Bastine-i Vojko (Vitko?) Nikola der yed-i Vukas Radovan, Hali bastine-i Herak ve Nika (Petko?) Djurica (?), Bastine-i Vuksal Vuk der yed-i Olivera, Hali bastine-i Jovas Boran (Bozan?), Hali bastine-i Branko (Brajko, Bratko?) Pavlo.
Musellem: 4
Hane: 15
Bastine-i ma'mul: 3
Bastine-i hali: 4
A) [Defter za 1521. godinu: 34. str.:]
NAHIYE-i PLJESIVCI
Mahalle-i Hrskovic (Hrckovic ?) [fusnota 55 – ''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 499'': ….. Herackovici.] ( …. ili ….?), tabi'-i o
Branko (Brajko, Bratko?) Vucko 53, Djurdje (Djordje) Vucko 53, Ivanis Bogdan 53, Vucko Bogdan 53, Nikola Herak 53, Radonja Branko (Brajko, Bratko?) 53, Radosav Djurdje (Djordje?) 53, Nikola Branko (Brajko, Bratko?) 53, Bastine-i Danic (?) der [yed-i] ehl-i karye 53, Bastine-i Danic (?) der [yed-i] ehl-i karye 53, Bastine-i Vuk der yed-i Nikola 53, Bastine der yed-i Vojko (Vitko?) 53, Bastine-i Nikola der yed-i Stjepan (Istepan) 53, Bastine-i Petro der [yed-i] Djurija (Djurina?) 53, Bastine-i Nikola der [yed-i] Latinko 53, Bastine-i Stjepan (Istepan) der yed-i Vujadin 53, Bastine der yed-i Radovan 53, Bastine-i Ala'ddin [fusnota 56 – Tesko je reci da li je ovde muslimansko ime ili ime Aladin, koji postoji u Crnoj Gori. Vidi prim. 60.] 53,
Yekun-i hane ma'a bastine: 18
Cizye: 954.
B) [Defter za 1523. godinu: 109 – 110. str.:]
f.27v NAHIYE-i PLJESIVCI
Karye-i … ( …?) [fusnota 47 – Mozda pise ovde i: …. Vidi prim. 55 kod prvog deftera. > prim. 55: TD 499: ….. Herackovici.]
Branko (Brajko, Bratko?) … (…?), Herak Djurdje (Djordje?), Vojko (Vitko?) Bogdan, Vucko Niko (Petko?), Nikola Branko (Brajko, Bratko?), Radonja Branko (Brajko, Bratko?), Bastine-i Vuk der yed-i Nikola veled-i Radonja, Hali bastine-i 'an yed-i Vojko (Vitko?) Ugljesa, Bastine-i Nikola ve Vule der yed-i Stjepan Stoja (Ostoja?), Bastine-i Petro der yed-i Djuro, Bastine-i Nikola der yed-i Latinko (?), Hali bastine-i Stjepan (Istepan) 'an yed-i Vujadin, Hali bastine-i 'an yed-i Radovan, Hali bastine-i Ala'ddin.
Hane: 6
Bastine-i ma'mul: 4
Bastine-i hali: 4
A) [Defter za 1521. godinu: 34 – 35. str.:]
NAHIYE-i PLJESIVCI
Karye-i Ozrihnici [f. 57]
Janko Delan (?) musellem, Bozidar Selak 53, Duka Radic 53, Vuksan Radic 53, Andrija Bozidar 53, Radivoj Ratko (Radko) 53, Nikolica Vukic 53, Radivoj Milko 53, Drago Danic 53, Oliver Oko (Ivko?) 53, Karadjoz Kovac (58) 53, Ivko Radelja 53, Radonja Radelja 53, Radic Borisko 53, bive Janka 53, Todor Bogdan 53, Nikola Vlatko (Vladko) 53, Rasko (Rasko) Radin 53, Bojko Djuro 53, Cavus (?) Djurko 53, Vidajac (?) Petricko 53, Radic Vukosav 53, Branimil (Bratimil?) Bogdan 53, Radosav Herak 53, Vojko (Vitko?) Djurdje (Djordje?) 53, Stjepan (Istepan) Djurdje (Djordje?) 53, Djuro Stjepan (Istepan) 53, Bogdan Stjepan (Istepan) 53, Vuk Palic (?) 53, Bogavac Danko 53,
f.15v Milak Dabiziv 53, Batric Vlad 53, Djuro Bojko 53, Bratic Branimil (Bratimil?) 53, Radovan Radojica 53, Vuksan Zuja (?) 53, Vidjac (?) Radun 53, Vidjac (?) Vuksan 53,
Yekun-i hane: 37
Cizye: 1961.
B) [Defter za 1523. godinu: 111. str. (nahije-i); 122 – 123. str.:]
f.30v NAHIJE-i CETINJE [f. 50]
Karye-i Kcevo nam-i diger (drugo ime) Ozrihnici
Bogdan Stjepan (Istepan), Ivan Vukic, Dragic Dragic, Djuro Bojko, Radovan Radonja, Vukosav … (…?), Cavis Djurko, Radisav Godica, Nikola Vlatko (Vladko), Djurdjija (Djordjija?) Cavis, [fusnota 65 – Tako je napisano.] Todor Bogdan, Bratic Bratimil, Vuja (Voja?) Baltic (?), Nikola Bogavce, Bozidar Selak,
f.41 (fi tetimme-i karye-i Kcevo nam-i diger Ozrihnici – u nastavku sela Kceva ili Ozrihnici) Vuk Radic, Djuro Stano (Istano), Radovan Dabiziv, Bastine-i Janjo (?) Vlado (Ivlado) der yed-i zenes (u posedu njegove zene), Hali bastine-i Vukosav Radic, Hali bastine-i Andrija Bozidar, Hali bastine-i Oliver Ivko, Hali bastine-i Zivko Radinja, Hali bastine-i Nika Janko, Hali bastine-i Bojko Djuro, Hali bastine-i Vidac Herak, Hali bastine-i Radic Vukas, Hali bastine-i Radislav Herak, Hali bastine-i Vojko (Vitko?) Djurdje, Hali bastine-i Batric Vlatko (Vladko), Hali bastine-i Vuksan Zuja (?), Hali bastine-i Todica Radovan, Hali bastine-i Stjepan (Istepan) Djurdje (Djordje?), Bastine-i Kovac der yed-i Kara Goz, [fusnota 66 – Ovo bi pokazivalo da je Kara Goz muslimansko ime. Da li mu je otac bo kovac ili se zvao Kovacevic, ne moze se tacno reci. Vidi prim. 58 kod prvog deftera. > prim. 58: Pise: …., sto se moze citati … . To citanje je donekle hipoteticno. Ali, ako se tako desifruje, ako se to citanje primi kao tacno, ostaju, ipak, pitanja: Da li je "Karagoz" ime ili nadimak jednog muslimana, ili je to na turski preveden nas izraz "crnooki"? Da li "Kovac" znaci da je "Karagoz" kovac ili mu je otac bio kovac, ili mu je prezime Kovacevic. Uporedi prim. 66 kod drugog deftera.]
Hane: 18
Bastine-i ma'mul: 2
Bastine-i hali: 14
A) [Defter za 1521. godinu: 40. str.:]
f.27v NAHIYE-i PLJESIVCI
Karye-i Njegusi, mahalle-i Radicevici [f. 73]
Aleksa Bozidar musellem [fusnota 74 – To je od Njegusa knez Aleksa Bozidarevic, koji je upisan takodje u napred spomenutoj povelji i kod Sanuta kao Conte Alexandro di Montenegro, Conte Alesa dila Montagna Nigra i Conte Alexa de Negusi de Montenegro (vidi i sv. I, 38, 42-43).], Bogdan Radovan 53, Petro Aleksa 53, Stjepan (Istepan) Djuro 53, Aleksa Djuro 53, Stjepko (Istyepko) Vojko (Vitko?) 53, Radic Radun 53, Lalija Vojko (Vitko?) 53, Djurdje (Djordje?) Radovan 53, Vojko (Vitko?) Stjepan 53, Radic Ratko (Radko) 53, Aleksa Mihajac 53, Vukic Radic 53, Vukas Djurdje 53, Radosav pop 53, Vucic Todor 53, Vuceta Branko (Brajko, Bratko?) 53, Djuro Ratan (Rajan?) 53, Nikola Miljo 53, Vucic Branko (Bratko, Brajko?) 53, Vucko Bojko 53, Rasko (Rasko?) Herak 53, Djurdje (Djordje?) Nikola 53, pop Bogdan 53, pop Radic 53, pop Bozidar 53, Bratic (Brajic?) Nikola musellem, Djuja Radic musellem, Djuras Radic musellem, [fusnota 75 – Ovi muselemi nisu upisani zajedno sa knezom Aleksom, koji je prvi upisan.], Stjepan (Istepan) Bozidar 53, Milj (?) Radovan 53, Niko (Petko?) Dabiziv 53, Radic Radovan 53, Branko (Brajko, Bratko?) Nikola 53, Boro (Bozo?) Branko (Brajko, Bratko?) 53, Bastine-i Bojko der yed-i Petro 53, Bastine-i Nikola der yed-i Radic 53.
Yekun-i hane ma'a bastine: 33
Cizye: 2067 (treba: 1749) [fusnota 76 – Da bi bio naveden broj, trebalo bi da bude 39 kuca i bastina.]
B) [Defter za 1523. godinu: 117. str.:]
f.30v NAHIJE-i CETINJE
F.36 Karye-i Njegusi
Mahalle-i Radicevici
Vucko Bojo, Djuro Zuban, Vuceta Branko (Brajko, Bratko?), Rasko Herak, pop Bogdan, Vojko (Vitko?) Stjepan (Istepan), Djuro Radonja, Latko Vojko (Vitko?), Djuro Nikola, Radislav pop, Vukosav Radic, Aleksije Mihac, Radic Rajko (Ranko?), pop Bozidar, Stiko (Istiko) Vojko (Vitko?), Niko (Petko?) Dabiziv, Radic Radovan, Petrija Aleksije, Bogdan Radovan, Radic Radonja, Milivoj Radonja, Ivan Bogdan, Nikola Vasilj, Branko (Brajko, Bratko?), Radic, Vucic Branko (Brajko, Bratko?), pop Radic, Vucic Todor, Vukic Radic, Branko (Brajko, Bratko) Nikola, Aleksije Djuro, Bratic Nikola, Batric Radic, Vukosav Radic, Dabiziv Aleksije, Boro (Bozo?) Branko (Brajko, Bratko?), Vukasin Radosav, Radosav Vukosav, Vojko (Vitko?) Stiko (Istiko), Niko ( Petko?) Petro, Hali bastine-i Bojko 'an yed-i Petro Aleksije, Bastine-i Nikola Milo der yed-i Ivanis Stjepan (Istepan).
Zemin-i Aleksa Bozidar der yed-i Vukas Radosav. Ber vech-i maktu'fi sene 25.
Zemljiste Alekse Bozidareva u posedu Vukasa Radosavljeva. Odsekom godisnje 25 (akci). [fusnota 62 – Vidi sv. I, 38.]
Hane: 39
Bastine-i ma'mul: 1
Bastine-i hali: 1
A) [Defter za 1521. godinu: 40. str.:]
f.27v NAHIYE-i PLJESIVCI
F.36 Karye-i Njegusi
f.19v Mahalle-i Licomilici (ili Lihomilici?) [f. 78], tabi'-i o
Radonja Stjepan (Istepan) 53, Niko (Petko?) Vucic 53, Vlatko (Vladko) Vukas 53, Radic Aleksa 53, Ratko (Radko) Rado 53, Radic Rado 53, Vuceta Rasko (Rasko?) 53, Vuceta Rasko (Rasko?0 53, Radonja Djurdje (Djordje?) 53, Djurin Bozidar 53, Vuk Djuras 53, Radosav Vukas 53, Voja (Vuja?) Rasko (Rasko?) 53, Djuras Aleksa 53, Ivanis Dabiziv 53, Vukac Radosav 53, Djuro Ratko (Radko) 53, Radosav Ratko (Radko) 53, Radic Dabiziv 53, Vuceta Vuk 53, Vucic Vuksal 53, Vuksan Vuksan 53, Stjepan (Istepan) Herak 53, Vojko (Vitko?) Radic 53, Radosav Danic 53, Nikola Danic 53, Nikola Bogdan 53, Milija (Mileta?) Nikola 53, Radosav Nikola 53, Bastine-i Dabiziv der yed-i Radic 53, Bastine-i Berivoj (?) der yed-i Radosav 53.
Yekun-i hane ma'a bastine: 31
Cizye: 1643.
B) [Defter za 1523. godinu: 117. str. (karye-i); 118. str.:]
f.30v NAHIJE-i CETINJE
F.36 Karye-i Njegusi
Mahalle-i Licomilici (Lihomilici?)
Radonja Stjepan (Istepan), Ratko (Radko) Radojica, Niko (Petko?) Vuk, Lazar Djuras, Radonja Djurdje (Djordje?), Djuro Ratko, Ivanis Dabiziv, Radosav Rasko (Rasko?), Stjepan (Istepan) Herak, Nikola Bogdan, Vlajko (Ivlajko) Vukasin, Vuja (Voja?) Rasko (Rasko), Vuja Rasko, Vukas Rasko (Rasko?), Vuk Radic, Radic Aleksije, Djuro Radosav, Bratko (Brajko, Bratko?) Radic, Vuksan Vukosal, Nikola Danic, Radosav Nikola, Radosav Milija (Mileta?), Djurin Bozidar, Vukac Radosav, Radonja Radic, Radosav Petran. Hali bastine-i Dabiziv 'an yed-i Radin Aleksije, Bastine-i Brasko (?) der yed-i Radosav.
Hane: 26
Bastine-i ma'mul: 1
Bastine-i hali: 1
A) [Defter za 1521. godinu: 47 – 48. str.:]
f.27v NAHIYE-i PLJESIVCI
f.25v Karye-i Cetinje mahalle-i Borovina [f. 99]
Mahalle-i Ivanevici, tabi'-i o
Bratic (Brajic?) Pejo 53, Stjepan (Istepan) Pejo 53, Radonja Pejo 53, Ratko (Radko) Todor 53, Radic Todor 53, Vojko (Vitko?) Radiman 53, Latko Milic 53, Vulica Milic 53, Rasko (Rasko?) Milic 53, Radicko Ratko (Radko) 53, Radovan Novak (Jovak?) 53, Nikola Novak (Jovak?) 53, Niko (Petko?) Ljes 53, Vucin Vulija (Vuleta?) 53, Bozidar Radic 53, Radonja Vasilj 53, Niko (Petko?) Radovan 53, Djurija (Djureta?) Radovan 53, bive Visesava 53, Vukasin … ( …?) 53, Vulica Vucin 53, Vucko Boronja (?) 53, Niko (Petko?) Bogavac 53, … ( …?) Lujic 53, Zivko Radun 53, bive Stanisava 53, Radonja Radovan 53,
f.25 Radic Radic 53, Radic Stjepan (Istepan) 53, Vukasin Stjepko (Istyepko) 53, Djuric Borinko (Bozinko?) 53, Vojko (Vitko?0 Radoca 53, Vucic Ilija 53, Niko (Petko?) Kaliman [fusnota 101 – J. Erdeljanovic, ''Stara Crna Gora'', Srpski etn. zbornik XXXIX, Naselja, knj. 24, izd. Srp. kralj. akademije, Beograd 1926, 263-264.] 53, Vuceta Bratan (Brajan?) 53, Herak Ilija 53, Djuro Rasko (Rasko?) 53, Rasko (Rasko?) Stanic (Istanic) 53, Radiman Vlasina (?) 53, Vladko (Vladko) Stjepan (Istepan) musellem, Vladonja Gradun (?) 53, Radic Gradun (?) 53, Latko Stjepan (Istepan) 53, Bastine-i Radihna der yed-i Stjepan (Istepan) 53, Bastine-i Ljes zinde 53, Bastine-i Bratic (Brajic?) der yed-i Niko (Petko?) 53, Bastine-i Vuk der yed-i Niko (Petko?) 53, Bastine-i Branija der yed-i Djura 53, Bastine-i Radovan zinde 53, Bastine-i Novak (Jovak?) der yed-i Vukasin 53, Bastine-i Radovan der yed-i Nika 53, Bastine-i Bogosal der yed-i Niko (Petko?) 53, Bastine-i Strahinja der yed-i Vukac 53, Bastine-i Radic zinde 53, Bastine-i Bojko der yed-i Radic 53, Bastine-i Djuric der yed-i Radic 53, Bastine-i Rasko (Rasko?) der yed-i Vukasin 53, Bastine der yed-i Bratan (Brajan?) 53, Bastine-i Radovan zinde 53.
Yekun-i hane ma'a bastine: 58
B) [Defter za 1523. godinu: 116 – 117. str.:]
f.30v NAHIJE-i CETINJE
Karye-i Cetinje
Mahalle-i Ivanevici
Radin Radiman, Radic Ratko (Radko), Bratic Tinivoj, Stjepan (Istepan) Tinovoj, Radic Todor, Nikola Novak (Jovak?), Latko Stjepan (Istepan), Djuro Radan, Radonja Visic, Vucko Djurdje (Djordje?), Radic Danil, Radosav Niko (Petko?), Ivan Niko (Petko?), Radonja Radosav, Radic Stjepan (Istepan), Veljko Radic, Vucin Radic, Vuceta Vuksan, Vlatko (Ivladko) Stjepan (Istepan), musellem, Gvozden Stjepan (Istepan), Ivan Rasko (Rasko?), Vucko Radiman, Radosav Radiman, Bastine-i Zivko Radonja der yed-i Ratko Todor, Bastine-i Vukas der yed-i Nikola Stjepan (Istepan), Bastine-i Radonja Gratko (Gradko) (?) der yed-i Stjepan (Istepan) Tinivoj, Bastine-i Latko ve Vulica ve Rasko (Rasko?) veledani Milic der yed-i Radic Tinivoj, Hali bastine-i Vucin Milija ( Mileta?), Hali bastine-i Vuksan Stjepko (Istyepko), Hali bastine-i Herak Ilija, Hali bastine-i Vuceta Bratan (Brajan?) [ve] Vukosan Bradirad, Hali bastine-i Rasko (Rasko?) 'an yed-i Vuksan, Hali bastine-i Radovan Niko (Petko?), Hali bastine-i Radovan diger (drugi), Hali bastine-i Radohna 'an yed-i Stjepan (Istepan), Hali bastine-i Srdan 'an yed-i Vulica, Bastine-i Zivko Radonja der yed-i ba'z-i ehali-i karye-i mezbure (u posedu nekih stanovnika pomenutog sela),
Bastine-i Piranici der [yed-i] Vukomir Nikola, Bastine-i Stiko (Istiko) der yed-i Duska zenes (njegova zena).
Musellem: 1
Hane: 22
Bastine-i ma'mul: 7
Bastine-i hali: 9
A) [Defter za 1523. godinu: 124. str.:]
f.30v NAHIJE-i CETINJE
Karye-i Cuca
Mahalle-i Kalodjurdjevici [Jedno selo (''karye-i'') Kalođurđevići se u defteru za 1521. godinu (31. str.) nalazi u nahiji Malonšići; u istom defteru (35. str.) selo Cuce je pod nahijom Plješivci, a osobe sa prezimenom Kalođurđević ili čiji je otac bio Kalođorđe/Kalođurđe zabeležene su u «Karye-i Visesalici tabi'-i o» (20. str.), «Karye-i Cuce» (35. str.), «Karye-i Dupilovi» (59.), «Karye-i Brceli» (64.) i «Karye-i Optocici» (64.) – hijerakul. Defter za 1521. godinu: 14. str.: «Mahalle-i Skupo (Iskupo), tabi'-i Grbavci»: Vuceta Kalodjurdje: fusnota 3 – Kalodjordje, Kalodjurdje nije sasvim rijetko ime u tadasnjoj Crnoj Gori. Ovo se ne moze procitati Kaludjer i dovesti u vezu sa bratstvom Kaludjerovica, koji zive u Grbavcima (A. Jovicevic, ''Zeta i Ljeskopolje'', 446).]
Radislav Radonja, Radelja Radonja, Vukac Vladic, Rado Vranisal, Milko Ivanis, Vukac Borin (Bozin?), Radislav Djurdje (Djordje?), Vidak Bojcin (?), Branisav Djuric, Dobrin Niko (Petko?), Ratko (Raddko) Bogic, Radic Radun, Milko Herak, Vuksa Vujin (Vojin?), Vukasin Stanko (Istanko?), Radonja Djujica, Hali bastine-i Radonja Stjepan (Istepan), Hali bastine-i Stjepan (Istepan) Vuksal, Hali bastine-i Radislav Bogin, Hali bastine-i Mijoman an yed-i Radic Mirceta, Hali bastine-i Milj Djuric, Hali bastine-i Vuk Djuric, Hali bastine-i Danko Milos, Bastine-i Djurdjo ( Djordjo?) der yed-i Vuk Gojcin, Hali bastine-i Nikola Gojcin, Hali bastine-i Radovan Kalodjurdje, Bastine-i Dabiziv der yed-i Dobrin Niko (Petko?), Hali bastine-i Djurdje (Djordje?) Niko (Petko?), Hali bastine-i Ratko (Radko) Vujan (Vojan?), Hali bastine-i Branko (Brajko, Bratko?) Vujan (Vojan?), Hali bastine-i Vukasin Vujan (Vojan?),
f.42v Hali bastine-i Radic Mirceta, Hali bastine-i Radic Danko, Bastine-i Koleta der yed-i Milko Bratko (Bradko), Hali bastine-i Radic Radun, Hali bastine-i Milija (Mileta?) Radun, Hali bastine-i Brana (Braja?) der yed-i Milija (Mileta?) el-mezkur (spomenuti), Hali bastine-i Radislav Radasin, Hali bastine-i Vukic Radasin, Bastine-i Joko der yed-i Vukasin Stoja (Ostoja?), Hali bastine-i Djurdje (Djordje?) Radenko, Hali bastine-i Niko (Petko?) Radenko, Bastine-i Djurko der yed-i Vuk Vujan (Vojan?), Hali bastine-i Vukman Boro (Bozo?), Hali bastine-i Djuro Soro (?), Hali bastine-i Vitomir 'an yed-i Bratic (Branic, Brajic?), Hali bastine-i Bratic (Brajic, Branic?) Djujica, Bastine-i Dano der yed-i Milko, Hali bastine-i Miranko (Mijanko?) Ratko (Radko), Hali bastine-i Lukac Vulin, Hali bastine-i Ratko (Radko) Vulin, Hali bastine-i Radelja Borjak (Bozjak?), Hali bastine-i Ivan Radic, Hali bastine-i Radivoj Vlatko (Vladko), Hali bastine-i Radic Djon, Hali bastine-i Radonja Milan, Hali bastine-i Oliver Milan, Hali bastine-i Vuk Vranic, Bastine-i Djurinko der yed-i Djuras, Hali bastine-i bive Milica.
Hane: 16
Bastine-i ma'mul: 7
Bastine-i hali: 37
A) [Defter za 1521. godinu: 49. str. (nahiye-i); 52 – 53. str.:]
NAHIYE-i RIJEKA
f.28v Karye-i Arbanasi
Herak Stjepan (Istepan) 53, Lazar Stjepan (Istepan) 53, Petro Stjepan (Istepan) 53, Dabiziv Stjepan (Istepan) 53, Radonja Stjepan (Istepan) 53, Rasko (Rasko) Dabiziv 53, Stjepan (Istepan) Petro 53, Vukasin Andrija 53, Dimitar Andrija 53, Radosav Pavlo 53, Petro Nikola 53, Nikola Vuceta 53, Djuro Bogdan 53, Djuric Radan 53, Ratko ( Radko) Radin 53, Stjepan (Istepan) Radun 53, Rasko (Rasko) Niko (Petko?) 53, Vito Ivan 53, Radosav Petro 53, Lazar Kaludjer 53, Radelja Vukic 53, Stanko (Istanko) Stoja (Ostoja?) 53, Vucko Radin 53, Vucko Stanko (Istanko) 53, Radosav Ratko (Tadko) 53, Milko Latko 53, Radelja Djuro 53, Vucko Djuro 53, Vukac Radelja 53, Bojko Radelja 53, Nikola Ilija 53, Novak (Jovak?) Rasko (Rasko?) 53, Dabiziv Stjepko (Istyepko) 53, Ljesko Nikola 53, Vucic Vuksal 53, Mihalj Kaludjer 53, Radic Djujko 53, Ratko (Radko) Pavlo 53, Mihalj Radin 53, Bojko Milj (?) 53, Radosav Ratko (Radko) 53, Vuceta Milija (Mileta?) 53, Vukmir Ratko (Radko) 53, Vucko Joko 53, Dimitar Petro 53, Djujica Radun 53, Borko (Bozko) Latko 53, Vukas Stoja (Ostoja?) 53, Petar Rajko (Ranko?) 53, Djuro Dabiziv 53, Bratan (Brajan?) Ratko (Radko) 53, Vuceta Nikola 53, Dabiziv Stoja (Ostoja?) 53, Stoja (Ostoja?) Stjepan (Istepan) 53, Dabiziv Latko 53, Djuric Latko 53, Radonja Dabiziv 53, Bratan (Brajan?) Dabiziv 53, Nikola Miljo 53, Niko (Petko?) Milo 53, Stjepan (Istepan) Milko 53, Botko ( Bodko) Bozidar 53, Djurica Nikola 53, Nikola Radun 53, Bastine-i Bogavica der [yed-i] Djura 53, Bastine-i Nikola der yed-i Radosav 53, Bastine-i Lazar der yed-i Radelja 53, Bastine-i Latko der yed-i Radelja 53, Bastine-i Branul ( Bratul?) der yed-i Radelja 53, Bastine-i Djon der yed-i Radosav 53, Bastine-i Mirca (?) der yed-i Vucko 53, Bastine-i Djuro der yed-i Stjepko (Istyepko) 53, Bastine-i Ratko (Radko) der [yed-i] Ratko (Radko) 53, Bastine-i Radoca der yed-i Mihalj 53, Bastine-i Borina (?) der yed-i Mihajac 53, Bastine-i Beroca (?) der yed-i Petro 53, Bastine-i Dobro der yed-i Bratan ( Brajan?) 53, Bastine-i .. ( …?) der yed-i Bratic 53, Bastine-i Mitoman (Mijoman?) der yed-i Vuceta 53, Bastine-i Gojic (?) der yed-i Radonja 53,
f.29 Bastine-i (ostecen papir) der yed-i Nikola 53, Bastine-i Djuric der yed-i Nikola 53, Bastine-i Ljesko zinde 53, Bastine-i Nikola zinde 53, Bastine-i Boroca zinde 53.
Yekun-i hane ma'a bastine: 85
B) [Defter za 1523. godinu: 126. str. (nahije-i); 131 – 132. str.:]
f.44v NAHIJE-i RIJEKA (pisano: Reka) – Tabi'-i Kara Dag
Karye-i Arbanasi
Djuro Radin, Stjepan Radin, Ratko Radin, Djurko (?) Bogdan, Rasko (Rasko?) Niko (Petko?), Vojko (Vitko?) Jovan, Rdislav Petrija, Radelja Vukic, Jovan Stanko (Istanko), Nikola Radonja, Vuk Stanko, Vucic Vukosav, Nikolica Ljes, Vukic Radelja, Milko Latko
(zbira nema). [fusnota 82 – Popis ovde prekinut. Vidi sv. I, 57-58.]
f.50 Fi tetimme-i nahiye-i m[ezbur]. (U nastavku spomenute nahije).
A) [Defter za 1521. godinu: 53 – 54. str.:]
NAHIYE-i RIJEKA
Karye-i Piperi
Vukas Stjepan (Istepan) 53, Novak (Jovak?) Stjepan (Istepan) 53, Rado Bojko 53, Dragic Bojko 53, Latko Branko (Brajko, Bratko?) 53, Perinko (?) Latko 53, Radic Bojko 53, Radonja Latko 53, Vucko Herak 53, Stanisa (Istanisa) Vuceta 53, Nikola Radic 53, Nikola Stjepko (Istyepko) 53, Dabiziv Lazar 53, Zivko Stanko (Istanko) 53, Vucic Ilija 53,
f.29v Niko (Petko?) Ivan 53, Nikola Radovan 53, Stiko (Istiko) Stjepan (Istepan) 53, Bastine-i Radelja der yed-i Dragic 53, Bastine-i Radelja der yed-i Latko 53, Bastine-i Latko der yed-i Vojko (Vitko?) 53, Bastine-i Djurilo der yed-i Radic 53, Bastine-i Petricic (?) der yed-i Radovan 53, Bastine-i Martin der yed-i Nikola 53, Bastine der yed-i Nikola 53, Bastine-i Celo (Delo?) der yed-i Nikola 53, Bastine-i Vukac der yed-i Dano 53, Bastine-i Djurilo der yed-i Vukac 53, Bastine-i Djuro zinde 53.
Yekun-i hane ma'a bastine: 29
[Defter za 1521. godinu: 67. str.:]
…….
Pisano 7 dana meseca dzumadi II godine devetsto dvadeset i sedme (15. maja 1521) – u prestonici Carigradu.
Nadgledao Mehmed. Pisao Kasim. Iskander bin Abdulah
____________________________
fusnota 1 – Popis ove nahije u ovom defteru nema na pocetku navedeno ime nahije, kao sto je to slucaj kad je rec o drugim nahijama. Kako je u ovom defteru za neka naselja u ovoj nahiji navedeno da spadaju u Grbavce (tabi'-i Grbavce), izlazilo bi da se nahija zvala Grbavci. Dukadjinski defter iz 1570. godine (''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 499'') izricito naziva tu nahiju Grbavci (Nahiye-i Grbavce).
f. 8 – Bez dijakritickih tacaka, ali je u poznijim defterima jasno napisano.
f. 13 – Ovde bez dijakritickih tacaka, ali napisano tako da bi se tesko moglo citati Piranici. U defteru iz 1523. godine takodje bez dijakritickih tacaka, ali napisano ….. U defteru iz 1570. godine (''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 499'') …. . Kod Bolice takodje Piranichi (Starine XII, 170). Nije jasno zasto je Jovanovic citao kod Bolice Prijanici (A. Jovicevic,''Zeta i Ljeskopolje'', Srp. etn. zbornik XXXVIII, Naselja, broj 23, izd. Srp. kralj. akademije, Beograd 1926., 446-7) kad je jasno da su to Piranici, koji su kasnije presli na islam i preselili se na levu obalu, u Botun, odakle su se iselili u Tuze i Skadar (A. Jovicevic, ''Zeta i Ljeskopolje'', 432).
f. 17 – ''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 499'' i ''Tapu ve Kadastro genel mudurlugu, Ankara, defter br. 416.'': ….
f. 5 – ''Brod'' nije moguce citati.
f. 42 – Vidi prim. 46 kod prvog deftera. > prim. 46: U svim poznijim defterima …., sto se moze citati Zver, Zor, Zur, Ziver itd. Moglo bi se citati i … Zur, Zor, Ziver, Zuz, Zivez idt. U povelji Djurdja Crnojevica od 4. novembra 1942. godine (Spomenik SKAN XLVII, 14) jedan od vlastele se zove Zor Sudinovic.
f. 57 – Ovde prestaje popis pravih Pjesivaca. U ''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 122'' i u poznijim defterima odavde pocinje nahija Cetinje.
f. 50 – U prvom defteru nije uvedena nahija Cetinje, nego su naselja koja slede upisana u nahiji Pjesivci.
f. 73 – U povelji Ivana Crnojevica iz 1489. godine upisan je medju "vlastelom od Crne Gore" od Njegusa Radonja Radicevic (N.S. Martinovic, ''Cetinjski Ljetopis'', 37a).
f. 78 – ''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 122'' i ''Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. 499'': …. .
f. 99 – U povelji Ivana Crnojevica iz 1489. medju "vlastelom" sa Cetinja upisan je Ratko Borovina (''Cetinjski Ljetopis'', 37a).
__________________________________________________________
Osvrnuću se samo na podatak da su 1520-21. godine u popisu za Njeguše zabeleženi Raško Herakov i Stjepan Herakov. Ne znam da li su u vezi sa precima njeguških Petrovića i Popovića.
Zanimljivo je da je u Plješivcima (Pješivcima), a to bi verovatno odgovaralo području gornjeg i srednjeg toka desne obale reke Zete, u XVI veku postojala mahala (kasnije selo) nejasnog naziva: Hrskovic, Hrckovic ili Herackovici. Ovaj poslednji naziv, ''Herackovici'', nalazi se u turskom defteru «Basvekalet arsivi (Istanbul), Tapu defterleri, Nr. [broj] 499». Defter je iz 1570. godine.
(August 10, 2008 04:32PM)
http://webograd.tportal.hr/ftomljenovic/omeni/podrijetlo – Franjo Tomljenović ukazuje na knjigu Envera Ljubovića pod naslovom «Grbovnik Gacke, Krbave, Like, Senja i Vinodola», nakladnik: Senjsko Književno Ognjište, 04-2007., str. 432., sunakladnik: vlastita naklada, format: A4, tvrdi uvez, kolor. U toj knjizi su «grbovi plemićkih obitelji s opisom, podrijetlo, povijest, seobe i rasprostranjenost različitih rodova (prezimena)».
Među plemićkim rodovima Gacke, Like i Krbave nalaze se i neki Herakovići. Nešto dalje, u popisu pod naslovom «Senjske i vinodolske plemićke obitelji», pronalazim, među 90-ak prezimena, takođe prezime Heraković.
[6.IX 2011.: http://www.stajnica.com/povijest-i-kulturno-stvaralastvo/enver-ljubovic-grbovnik-gacke-krbave-like-senja-i-vinodola , http://www.likaworld.net/forum/index.php?topic=1561.0 , http://www.likaworld.net/photoalbum/albums/userpics/fleyer.jpg : slika korice knjige sa prezimenima]
(August 10, 2008 09:37PM)
http://lolp.mojblog.hr/p-seveljusa-u-zapadnoj-plini/107918.html
http://www.stablina.netfirms.com/pov.htm – Korišćeni su podaci iz monografije «Raseljena Plina» (1995. godina) autora Ante Eraka. Gos'n Erak je napisao i knjigu «Izgradnja i naseljavanje Ploča».
Župa Plina (prostire se uz desnu obalu reke Neretve pri samom njenom ušću u R. Hrvatskoj) «se dijeli na Istocnu i Zapadnu Plinu. Granica izmedju Istocne i Zapadne Pline ide brdskim masivom od Crne Rike na Mostini, u smjeru vrha Petrovca, otkuda ide na vrh Plavca, a potom na vrh Sirca i spušta se do Jezera u predjelu Krtinovca u blizini Erakove i Karamatica luke».
«Izrazito brdska naselja koja gravitiraju Vrgorskom polju jesu: Po[d]talež-Eraci, Orov Dolac – Puljani, Karamatici, Podrinje – Parmaci, Popovci, Trklje, Podvranina – Zmijarevici, Dubina – Smoljani i Vrbica. Ostala naselja Pline Istocne, kao Banja, Lokvenica, Malete, Modro oko, Ošac i Šarica Struga, gravitiraju prema Neretvi».
U severnom delu Istočne Pline nalazi se selo Podtalež. Podtalež «je stari naziv za zaselak Eraci, koji potjece od njive zvane Talež».
Drugo jedno selo u Istočnoj Plini je Šarića Struga koja je bila «relativno kasno naseljavana, najprije plemenom Nikolci sa Trkalja i Vrbice, potom plemenom Smoljan sa Dubine, Rodonjicima i Oršulicima iz Vrbice, te Parmacima, Karamaticima, Eracima i drugim plemenima iz Istocne Pline».
Naseljavanje i podrijetlo plemena – «[…] Najveci broj plemena došao je u Plinu u vrijeme turskog zuluma i progonstva iz Hercegovine i drugih krajeva. […] ERAK, prema predaji prvi Erak, doselio se iz Pirovca kod Šibenika. Oženivši Grupkovica kci [Grupkovići su «živjeli u svojoj Kuli na Oblicevcu, zvali su se Grupkovici, pa Gupkovici – Puljani, a sada samo Puljani. Njihovi posjedi, uz Oblicevac, nalaze se u njivama Otunj, Drin, Mali talež i Orov dolac u kojem sada žive njihovi potomci, to je i ujedno najstarije pleme Pline koje je sagradilo i crkvu u Oblicevcu»], dobiva posjed na Otunju, Drinu i Taležu. Punac mu je sagradio i kucu pod Malim taležom od cega je nastalo Erakovo selo.».
Ranije su đaci iz Eraka sa ostalom decom Istočne Pline pohađala udaljene škole u Šarića Strugi, Karamatićima i Kuli (Zmijarevićima).
[9.IX 2011.: http://www.geni.com/projects/Stablina: O mjestu: «[…] Uz spomenuto Karamatića selo, pod kojim domaći podrazumijevaju Plinu, još su i ovi komšiluci, koje domaći većinom nazivaju po plemenima, koja tu prebivaju: […] Peračko Blato, Trklje (Nikolci), Podatalež (Eraci), Podrunjica (Parmaći), […].». Povijesne uspomene: «Na mnogobrojnim mjestima u Plinoj ima starih gomila i sredovječnih stećaka. Gomile se nalaze u Božića greblju (3), na Granici (3), kod Parmaćevih kuća (5), u Valjevicama kod Erakovih kuća (1), Vijalim (1), […]. […] U zapadnoj Plini nad Peračkim blatom nalazi se brijeg Šerka. Tu bi imao biti dvorac knezova Vladmirovića, koji mnogo spominje fra Luka u svojim spisima. […] Za Perku i Sladinac tvrdi fra Luka Vladmirović, da su bili prijestolnica Neretve i sjedište njegovih slavnih pređa". Sam se je fra Luka potpisivao "knez od Sladinca i Perke". […]». Stanovništvo: «1940. godine u Plini žive slijedeće obitelji: […] Družijanić, 5 iz Strugova. Erak, 9 iz Stilja. Grgurinović, 6 iz Briste pred 100 god. […]». Izdvojio bih sledeće zapažanje: Stanovništvo: «God. 1693. bilježe se među novim stanovnicima Pline: Puljanić Ivan, Maričić Frane, Kusturić Toma, Štrbić Grgo, Ivan Radošinović i Jakov Zmijarević. Čudno je da se ove obitelji spominju među novima, kad znamo da su Štrbić i Kusturić sudjelovali kod osvajanja Norinske kule g. 1684. Isto tako Ivan Radošinović u nekoj parnici primoraca g. 1694. govori za sebe, da je star 43 godine, uvijek mletački podanik i stari stanovnik.».]
U knjizi Velimira Mihajlovića, «Srpski prezimenik», Beograd 2002., na strani 386., piše da je prezime Erak «zapaženo u okolini Šibenika, Gline, Otočca i Metkovića u Hrvatskoj 1948. god.». Pretpostavljam da su ovi Eraci iz Metkovića i Eraci iz okoline Šibenika u srodstvu sa Eracima iz Pline jer se Metkovići nalaze u neposrednom susedstvu Pline a Pirovac je svega 15-ak km severozapadno od Šibenika. U spiskovima jasenovačkih žrtava pronalazim sledeće Erake:
Iz Istočne Pline – Srećko (rođen 1911., otac Ante), Neda (rođena 1932., otac Mijo), Mila (rođena 1934., otac Šimun).
Iz Pirovca – Mića (rođen 1887., otac Vice), Ana (rođena 1901.), Drago (rođen 1914., otac Joso), Šime (rođen 1914., otac Šime), Ante (rođen 1917., otac Šime).
Ovo je pokazatelj da je, nakon odlaska jedne grane Eraka iz Pirovca ka donjem toku Neretve, priličan broj njih verovatno ostao u Pirovcu gde su nastavili obitavati.
Nadam se da će se neko od njih javiti…
(August 14, 2008 09:30PM)
http://www.ospecinci.edu.yu/selaopstine/Ogar.html – «[…] Ogar je jedno od tri sela u opštini Pećinci koja se spominju tek u 18. veku, tj. 1702.g. Posle proterivanja Turaka pripada zemunskom vlastelinstvu, a 1745.g. pripojeno je Vojnoj granici. U početku je to bilo veliko selo, ali zbog čestih seoba stanovništva broj stanovnika varira u drugoj polovini 18. veka i početkom 19. veka. Najstarije porodice su Mihajlović, Trifunović, Stanković, Radojević, Šević, Stanisavljević, Radović, Milošević, Milovanović, Novaković, Popović, Starčević, Radivojević, Jovičić, Vučković, Sorgić, Čobanović, Živković, Barić, Ninković, Eraković, Konjević i dr.»
(August 16, 2008 05:21AM)
Hvala na obaveštenju i predlogu, g. Sergej. Zasigurno ću razmotriti i tu mogućnost. ''Baza'' je eksperimentalnog (oglednog) karaktera i služi kao etapa ka formiranju, nadam se, organizovanijeg projekta u budućnosti.
(August 16, 2008 05:29AM)
http://www.jasenovac-info.com/cd/zrtve/html/e.html
http://www.jasenovac-info.com/cd/zrtve/html/h.html
U hrvatskom ustaškom sistemu logora Stare Gradiške i Jasenovca, u kojem su stradali Srbi, Romi, Jevreji, Bošnjaci/Muslimani, Hrvati i manje etničke i verske grupe, ritualno je poklano na desetine (H)erakovića, (H)eraka i drugih.
Ovom prilikom оdajem poštu svim nevino stradalima.
HERAK
Batovo: MEHO (1888., AVDIJA), JUNUZ (1894., EMIN), HASAN (1897., EMIN)
Belanovo Selo: MILKA (1901., LUKA), MILKO (1924., MILOVAN)
Čehići: MARTIN (1896., IVAN)
Čovčići: MUNIB (1900., SABIT), ADIL (1916., SABIT)
Gredenec: ZLATKO (1926., FRANJO)
Heraki: TOMO (1921., TOMO), IVAN (1925., MARKO), BOŽO (1926., JURO)
Ivančec: SLAVKO (1900., STEVO), MILISAV (1920., SLAVKO)
Jastrebice: ŠEĆA (1872., NAZIF)
Kalac: RAŠID (1887., RAMO), OSMAN (1919., SALIH)
Kršuli: ANTON (1909., MATE)
Lukarice: ATKO (1901., SABIT)
Lovreč: BRUNO (1909., ANTON), VIKTOR (1926., JURE)
Selina: ANTON (1925., BOŽO)
Slatina: REDŽEP (1938., RAŠID), ŠUHRA (1941., RAŠID)
Šemnica Radobojska: STJEPAN (1925., MIJO)
Trebeševo: JUNUZ (1897., EMIN)
Velika Pisanica: SAVETA (1897., MILE), VLADIMIR (1899., MILE)
Veliki Grabičani: MILOŠ (1900., PERO), VLADO (1924., GAJO)
Vrhovac Sokolovački: NIKOLA (1913., ĐURO)
Zagreb: ŠTEFICA (1924., DOMINIK), BRANKA (1926., DOMINIK)
ERAK
Bijele Vode: JOVO (1906., ILIJA), MARA (1919., NIKOLA), NIKOLA (1922., MARKO), DRAGICA (1935, JOVO), JOVO (1936., JOVO), DRAGAN (1937., JOVO), PERO (1938., JOVO), DANICA (1939., JOVO), MARKO (1942., NIKOLA)
Borci (Jezero): SAVO (1871., JOVO)
Brda (Bugojno): MILE (1920., KOSTA), MILE (1921., KOSTA)
Bugojno: STANA (1884., TODOR), ČEDO (1920., DRAGUTIN), MILKA (1924., DRAGUTIN)
Čerkazovići (Jezero): LAZO (1894., BOŽO), RADE (1898., BOŽA), STEVAN (1906., BOŽO)
Donji Dabar (Sanski Most): ĐURO (1942., PERO)
Drenovac Banski: EVICA (1875., PETAR)
Bosanska Dubica: ANĐA (1892., NIKOLA)
Glavice (Bugojno): PETAR (1923., MILAN)
Gornje Danilo: DANE (1923., JURE)
Hapstići (Bugojno): MILKO (1904., MIJO), ILE (1907., RADE), ALEKSA (1919., SIMO), GOJKO (1921., MILE), ĐORĐO (1925., SIMO), DUŠAN (1926., JOVO), RADE (1929., MILKO), KOVA (1938., NEDELJKO), STANA (1942., MILAN)
Istočna Plina: SREĆKO (1911., ANTE), NEDA (1932., MIJO), MILA (1934., ŠIMUN)
Kljevci (Sanski Most): STEVAN (1897., PETAR), ĐURO (1942., PERO)
Košćani (Donji Vakuf): SAVA (1918., NN)
Kutlići (Bugojno): BRANKO (1901., KOSTA), BRANKO (1903., KOSTA)
Novi Travnik: BORISLAV (1920., PERO), MILAN (1922., PERO), ALEKSANDAR (1925., PERO)
Pirovac (Šibenik): MIĆA (1887., VICE), ANA (1901., NN-ime nepoznato), DRAGO (1914., JOSO), ŠIME (1914., ŠIME), ANTE (1917., ŠIME)
Seona (Donji Vakuf): PAVO (1915., STANKO), JOVO (1924., STANKO), PERO (1925., JOVO)
Stolac (Bugojno): VIŠNJA (1917., CVIJO), ČEDO (1921., DRAGOJA), RISTO (1923., DRAGOJA), MIKOLA (1925., MILENKO), MILKA (1926., DRAGOJA)
Trnova (Sanski Most): ĐURO (1892., NN – po svemu sudeći otac mu se zvao Stevan), LUKA (1919., SIMO)
Trnovo (Mrkonjić Grad): PETAR (1902., STEVAN), NEĐA (1931., ILIJA)
Zableće (Ribnik): MILAN (1886., SIMO), MIHAILO (1890., SIMO)
Zenica: NEVENKA (1930., DANILO)
HERAKOVIĆ
Bjelovar: SAVO (1897., NIKOLA)
Budinjak: MILOŠ (1882., JANKO)
Cerovica: TOMO (1928., MILOŠ)
Golubići: SLAVKO (1922., MARTA)
Konjic: OMER (1927., ALIJA)
Novo Selo Žumberačko: MILOŠ (1911., JANKO), NIKOLA (1917., JANKO), JELA (1936., PETAR), JANKO (1938., PETAR)
ERAKOVIĆ
Bastasi (Banja Luka): JOVAN (1898., ILIJA)
Biča: JOVAN (1901., ILIJA), KRSTO (1917., ILIJA)
Bobovik: MOMČILO (1924., GAJO), MIODRAG (1926., SVETOZAR)
Bratiškovci (severno od Šibenika): MANDA (1887., SAVA), UROŠ (1920., TODE), MILAN (1921., TANASIJE), GLIŠO (1923., TODE)
Bugojno: SAVA (1896., PETAR)
Dobrljin: STEVO (1904., ĐURO), STEVO (1909., BOŽO),
Kuzmin (Sremska Mitrovica): RADIVOJ (1900., UROŠ)
Nikšić: LUKA (1917., NN), DUŠAN (1919., JOŠA), VLADO (1922., IGNJAT)
Piroman (Ub – Obrenovac): MILUTIN (1901., DUŠAN), MILETA (1922., BOŽIDAR)
Prokuplje: DRAGOMIR (1921., STEVAN)
Radonja Luka: STEVAN (1884., OSTOJA), STOJA (1884., ILIJA), DRAGINJA (1885., STEVAN), ĐURO (1888., VASO), ĐURO (1914., STEVAN), JOVO (1920., TINE), JOVAN (1922., TIMO), NIKOLA (1925., ĐURO)
Rastelica: RANKO (1923., SIMA)
Selište: DRAGOLJUB (1920., STEVAN), DRAGOMIR (1920., STEVAN), SAVO (1921., ĐURA), ALEKSANDAR (1924., ĐURA)
Sibinj (Slavonski Brod): MIJO (1873., MATE)
Svinica: ĐURO (1862., STEVAN), STEVO (1920., MILE), NIKOLA (1921., MILE)
Štikovo (istočno od Drniša): ILIJA (1889., SERGIJ), NIKOLA (1898., LAZO), NIKOLA (1904., LAZO), PETAR (1905., ĐURO)
Tupan (Nikšić): MIRKO (1917., JANKO), DAMJEN (1918., JOVAN), VUKAŠIN (1923., ĐORĐIJE), MILORAD (1924., VASO), RAJKO (1925., KRSTA)
Velimlje (Nikšić): VOJIN (1916., MIAJLO), VUKAŠIN (n.a., ĐORĐIJE)
HARAK
Hrtkovci: ĐURO (1904., EMIL)
ERAHOVIĆ
Tuzla: MILOŠ (1912., SIMO), DRAGIŠA (1923., SIMO)
ELAKOVIĆ
Uskoplje: DANILO (1913., SIMO)
ERAC
Mala Drenova: MILOSAV (1897., VASILIJE), VOJISLAV (1914., ALEKSA), RADOMIR (1922., MILEN)
HERAC
Blato: ĐURO (1925., PAVO)
Drinsko: SULEJMA (1901., ŠERFO)
Holijaci: MEDO (1890., SALKO)
Tvrtkovići: RASIM (1934., HAŠIM)
NAPOMENE: na levoj strani su mesta odakle stradali potiču; u zagradama, uz ime nekih mesta (koliko sam znao), stavio sam ime većeg mesta radi lakše orijentacije; u zagradama na desnoj strani je godina rođenja stradalog i ime oca stradalog; u spiskovima nisu retki slučajevi pojedinih pisanih grešaka.
U 3. tomu knjige Antuna Miletića, «Koncentracioni logor Jasenovac», Beograd 1987., piše da je Branka HEREK (''rimokatolkinja'', rođena 1924., od oca Dominika) zarobljena 8.VII 1944. u Staroj Gradiški. Na 391. strani 3. toma stoji da je Zupan Slavica (rimokatolkinja, rođena 1919. godine, 3.VII 1944. ubijena od ustaša u Staroj Gradišci) imala oca koji se zvao Herak.
Nažalost, sasvim je izvesno da ovo nije ceo spisak stradalih.
____________________________
[12.IX 2011.:]
Nedavno postavljeni (možda posle 2008. godine?) sajt http://www.jusp-jasenovac.hr/ donosi sledeće (stanje je iz 10.III 2011.):
http://www.jusp-jasenovac.hr/Default.aspx?sid=6284
http://www.jusp-jasenovac.hr/Default.aspx?sid=7618
prezime i ime (ime oca; rođen/a; općina rođenja; mjesto rođenja; narodnost; način smrti; stradao/la; god. smrti; mjesto stradanja; logor; stratište)
ERAKOVIĆ ĐURO (STEVAN; 1862*; KOSTAJNICA; SVINICA; SRBIN; UBIJEN; OD USTAŠA; 1942; U LOGORU; STARA GRADIŠKA*)
ERAKOVIĆ JOVAN (TIMO*; 1922*; SISAK; RADONJA LUKA; SRBIN; UBIJEN; OD USTAŠA; 1944; U LOGORU; JASENOVAC)
ERAKOVIĆ STEVAN (OSTOJA; 1884; SISAK; RADONJA LUKA; SRBIN; UBIJEN; OD USTAŠA; 1942; U LOGORU; JASENOVAC)
ERAKOVIĆ STOJA (ILIJA; 1884; SISAK; RADONJA LUKA; SRPKINJA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1942; U LOGORU; JASENOVAC)
HERAK SAVETA (MILE; 1897; BJELOVAR; VELIKA PISANICA; SRPKINJA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1941; U LOGORU*; JASENOVAC)
HERAKOVIĆ MILOŠ (JANKO; 1911; SAMOBOR; NOVO SELO ŽUMBERAČKO; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1943*; U LOGORU; JASENOVAC)
HERAKOVIĆ NIKOLA (JANKO; 1917; SAMOBOR; NOVO SELO ŽUMBERAČKO; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1944; U LOGORU; STARA GRADIŠKA)
HEREK BRANKA-BEBA (DOMINIK; 1923*; ZAGREB; ZAGREB; HRVATICA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC)
BERAK ĐORĐE (ILIJA; 1905; MOSTAR; RAŠKA GORA; SRBIN; UBIJEN; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC)
BERAKOVIĆ JOSIP (ANDRIJA; 1897*; SLAVONSKI BROD; PODVINJE; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1944*; U LOGORU; JASENOVAC)
BORAK FRANJO (FRANJO*; 1922; VARAŽDIN; MALI LOVREČAN; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC)
ČEREK (četiri osobe, svi iz opštine Bosanski Brod, iz mesta Liješće i Brusnca Mala)
ČORAK MILE (DAMIR; 1894; OTOČAC; VRHOVINE; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1942; U LOGORU; JASENOVAC)
GERAK ANTUN (MIHAJLO; 1927; BOSANSKA GRADIŠKA; BOSANSKA GRADIŠKA; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1944; U LOGORU; STARA GRADIŠKA)
GEREK IVAN (IVAN; 1923*; ZAGREB; ZAGREB; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC)
GORAK IBRAHIM (IBRAHIM*; 1925; ORAŠJE; ORAŠJE; MUSLIMAN; NESTAO; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; STARA GRADIŠKA; *)
KORAK ADAM (IVAN;1898; GLINA; JOŠEVICA; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1941; U LOGORU; JASENOVAC)
KORAK ZVONIMIR (LJUDEVIT; 1916; JASTREBARSKO; PRILIPJE; HRVAT; UBIJEN; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC)
PERAKOVIĆ VJEKOSLAV (JOSIP; 1910; DUGA RESA; DUGA RESA; HRVAT; POGINUO*; PRILIKOM BOMBARDIRANJA*; 1945; U LOGORU; JASENOVAC; LOGOR III CIGLANA)
ŠORAK JELA (RADE; 1921; OTOČAC; PODUM; SRPKINJA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC)
VEĆERAK HELA (JOSIP; 1925; FOČA; FOČA; HRVATICA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1944; U LOGORU; JASENOVAC; *)
ZUPAN SLAVICA (-; 1919; HRVATICA; UBIJENA; OD USTAŠA; 1944; U LOGORU; STARA GRADIŠKA)
ZUPAN ALBERT (JOSIP; 1905; LJUBLJANA; LJUBLJANA; SLOVENAC; UBIJEN; OD USTAŠA; 1945; U LOGORU; JASENOVAC)
Na mestu imena oca Slavice Zupan ovde stoji crtica (moraću proveriti da li sam precizno prepisao podatke iz knjige Antuna Miletića). Nešto se, mislim, čudno dogodilo. Naime, gotovo je došlo do kršenja kodeksa onoga što se u genealogičarskoj terminologiji naziva ''izobičajenost imena''. Ako je Slavica rođena 1919. godine a njen otac imao npr. oko 30 godina, to bi značilo da je on rođen npr. oko 1889. godine. Ukoliko ikad budem otkrio mesto rođenja Slavice Zupan i prezime njenog oca (u slučaju da Zupan ovde nije devojačko prezime) znaću u kom delu Balkana se ime Herak održalo (pod uslovom da je prethodno stagniralo) u imenskoj praksi do kasno u 19. vek. Pretpostavljam da je reč o pograničnim predelima između Hrvatske i Slovenije.
Podaci sa linkova http://www.jasenovac-info.com/cd/zrtve/html/e.html , http://www.jasenovac-info.com/cd/zrtve/html/h.html , http://www.jusp-jasenovac.hr/Default.aspx?sid=7618 mogu se upoređivati, između ostalog, i radi utvrđivanja koje osobe su stradale u Jasenovcu a koje van Jasenovca u toku Drugog sv. rata.
(August 17, 2008 05:42AM)
Na http://www.rb-donjahercegovina.ba/Default.aspx?id=2130 se nalazi zanimljiv rad Marinke Šimić, «Jezik boljunskih natpisa», koji je skraćeni i popularni oblik izvornog članka «Natpisi na stećcima u Bojlunima kod Stoca» iz časopisa ''Hrvatska misao'', Matica hrvatska, Sarajevo. «Jezik boljunskih natpisa» objavljen je u «Stolačkom kulturnom proljeću», Godišnjak, godište V, godina 2007., 175-189. str.
U okviru grafičko-fonološke, morfološke, leksičke i dr. analize je i ime Rados(l)ava Herakovića čiji je natpis donesen u (verovatno retuširanoj) fotografiji.
Rad ima određenu naučnu težinu ali se kroz njega provlači osetna tendencija da se boljunska nekropola prikaže kao hrvatska srednjevekovna baština. Suština pogrešnosti ove tendencije nije u isključivosti potenciranja hrvatske pripadnosti starog boljunskog stanovništva (jer to može a i ne mora biti tačno), kako se to na prvi pogled može zaključiti, već u samoj tendenciji kao takvoj. Prosto je nemoguće odrediti vrstu nacionalne (u srednjevekovnom smislu) orijentacije stanovnika Boljuna XV-XVI veka samo na osnovu uloge strukture natpisa da ukaže na jezičku osobenost koja je (osobenost) kod Šimićke već postavljena kao paradigma određenja nacionalne orijentacije.
(August 17, 2008 06:20AM)
zapadnoslovenski
Horaci
Na području Zapadnih Slovena (prevashodno kod Čeha i Slovaka) postoji prezime Horak. Da li ''Horak'' sa južnoslovenskim ''Herak'' stoji u etimološkom srodstvu ili je posredi neko sasvim drugo značenje, ostaje da se vidi.
1. Emil Horak «Srpskohrvatsko-slovački rečnik», Novi Sad 1991., izdavač ''Obzor''. Horak je profesor srbistike na Filozofskom fakultetu univerziteta Komenskog u Bratislavi.
2. «Sabrana dela iz srpske religije i mitologije (''Studije iz srpske religije i folklora (1925 – 1942.)'', Veselin Čajkanović, knj. 2)», priredio Vojislav Đurić, Beograd 1994. (SKZ, BIGZ, Prosveta, Partenon): 287. str., pod fusnotom, citira se Veselin Čajkanović: «Taj srpski tehnički izraz [''ženske'' i ''muške'' pesme – po Vuku – hijerakul] (bez koga se nauka o narodnim umotvorinama ne može ni zamisliti, i koji sam godinama uzalud tražio) izabrao sam prema prijateljskom pregledu g. Pavla Popovića, profesora našeg univerziteta, i g. Đorđa Horak[a], profesora praškog univerziteta, i poznatog stručnjaka za narodne pripovetke.».
3. u telefonskom imeniku (''Bele strane'') za područje 011 (Beograd sa okolinom), za 2005. godinu, registrovana je samo jedna osoba sa prezimenom Horak (Dobrivoje). Na prezime Horakovski registrovano je svega tri različita telefonska broja.
Milivoje Pavlović «Knjiga o himni – Jugoslovenski narodi u himni i himna među narodima», Beograd 1986., 31. str.: «Termin ''panslavizam'' prvi je upotrebio slovački naučnik Jan Herkel. U traktatu štampanom 1826. na latinskom jeziku [fusnota 4 – J. Herkel ''Elementa univesalis linguae Slavicae e vivas dialectis eruta logicae principiis suffulta'', Budae 1826.] Herkel predlaže uvođenje zajedničkog slovenskog jezika koji bi omogućio ''unio in literatura inter omnes Slaves sive verus panslavismus''.».
Slični ''sumnjivi'' tragovi nalaze se i u prezimenu Erkelj (Ferenc, kompozitor mađarske himne) i Herkloc (nemački muzičar).
(August 23, 2008 08:38PM)
Iseljenici za Ameriku s početka 20. veka
Veliki broj (H)erakovića i (H)eraka je otišao u beli svet prvih decenija XX veka tražeći bolje uslove života. Na http://www.ellisisland.org mogu se pronaći spiskovi velikog broja Evropljana koji su brodovima prešli Atlantik i iskrcali se pred Njujork – veliko stecište doseljenika iz celog sveta. Spiskovi ukazuju da su popisivači (a možda i migranti) muku mučili sa stranim izgovorom. Banjani (predeo u Crnoj Gori) su recimo zapisivani kao Bagriani, Banjan, Banjaus, Bagnoni, Banjany, a Kuzmin (selo mog pradede Dušana) je zapisan kao “Kurnin”. Ista stvar je i sa ličnim imenima i prezimenima. “Evak” je verovatno Erak što pokazuje da problem nije bio samo jezik već i sličnost između oblika slova koja su ponekad pogrešno interpretirana ili izostavljana [23.XI 2011.: pitanje je da li su greške nastale i prilikom stavljanja ovih dokumenata na internet]. Verovatno da je postojalo još dosta ljudi koji su se do 20-ih godina XX veka preselili u Severnu Ameriku a da im je prezime na pogrešan način zapisano [23.XI 2011.: hteo sam reći da možda postoji mogućnost da su osobe sa prezimenima Erak, Eraković, Herak i Heraković zapisane još pod nekim deformisanim oblikom kojeg ja ovde nisam izneo jer ne mogu da pretpostavim da se pod tim oblikom nalaze].
Spiskovi imaju izuzetnu vrednost jer se može videti odakle su porodice i pojedinci, iz koje luke su krenuli u daleki svet, koliko godina su imali kada su plovili. Prednost je i što se može izračunati i godina rođenja. Pošto je tada Austro-Ugarska (odnosno Austrija i Ugarska/Mađarska) zauzimala određeni deo stare Jugoslavije, razumljivo je što je većina migranata govorila da upravo potiče iz te zemlje ili nekog njenog područja [23.XI 2011.: ja ovde, istina, nisam iznosio oznaku za ono što je verovatno bila nacionalna pripadnost iseljenika, mada sam možda i trebao radi celokupnosti podataka bez obzira da li su tačni ili ne (za ovo proveriti izvor). Simo Eraković je 3.I 2009. na facebook-grupi ''Bratstvo Eraković'', u temi ''Erakovici iz Hrvatske i Bosne'', napisao sledeće: «Americke imigracione vlasti su doseljenike pitali za nacionalnost , ali se verovatno cesto unosio pasos , pa tako moze da se nade za Erakovice iz Crne Gore da nacionalnost stoji Austrougarska .».].
Mrzelo me je da pišem osobe sa prezimenima Harak i Horak kojih ima dosta.
U zagradi je, prvo, mesto porekla ili neka odrednica odakle potiče migrant, zatim ide godina (starost doseljenika), bračni status, ime luke odakle je krenuo, ime broda kojim je plovio i datum iskrcavanja.
ERAKOVIC
Blajov (Bagriani-Montenegro, 25, neoženjen, Havre, “Hudson”, 15.IV 1907.)
Dusan (Kurnin-Hungary [tačnije Kuzmin kod Sremske Mitrovice – hijerakul], 32, oženjen, Rotterdam, “Rotterdam”, 24.VI 1912.)
Giorgie (Banjan, 23, neoženjen, Trieste, “Georgia”, 30.III 1906.)
Gjorgze (Stupary-Montenegro, 33, neoženjen, Hamburg, “Amerika”, 20.XII 1913.)
Gyuro (Zagcadje-Hungary, 6, neoženjen, Fiume, “Carpathia”, 26.III 1910.)
Ignat (Banjan, 30, neoženjen, Trieste, “Georgia”, 30.III 1906.)
Jevto (Bagnoni-Montenegro, 18, neoženjen, Trieste, “Erny”, 21.IV 1906.)
Kristina (Cobuna-Croatia, 21, udovica, Liverpool, “Mauretania”, 4.II 1910.)
Krsto (Banjaus-Austria, 22, neoženjen, Trieste, “Francesca”, 3.VIII 1907.)
Krsto (Zupe-Montenegro, 35, oženjen, Trieste, “Georgia”, 30.III 1906.)
Lazar (Banjany-Montenegro, 28, neoženjen, Trieste, “Erny”, 21.IV 1906.)
Maian (Bagnoni-Montenegro, 21, neoženjen, Trieste, “Erny”, 21.IV 1906.)
Manda (Zagcadje-Hungary, 10, neudata, Fiume, “Carpathia”, 26.III 1910.)
Mara (Zagcadje-Hungary, 14, udata[? – hijerakul], Fiume, “Carpathia”, 26.III 1910.)
Masan (Zupe, 20, oženjen, Trieste, “Georgia”, 30.III 1906.)
Milka (Cebuna-Jugoslav, 11, neudata, Trieste, “Heffron”, 16.XII 1920.)
Milutin (Stupary-Montenegro, 26, neoženjen, Hamburg, “Amerika”, 20.XII 1913.)
Petar (Banjan, 35, oženjen, Trieste, “Georgia”, 30.III 1906.)
Petar (Radloucan-Hungary, 17, neoženjen, Trieste, “Oceanija”, 24.XI 1909.)
Soka (Cabuna-Croatia, 18, neudata, Bremen, “Kronprinz Wilhelm”, 7.II 1912.)
Stevo (Cabuna-Ungary, 18, neoženjen, Le Havre, “Rochambeau”, 4.XI 1912.)
Stipo (Zagcadje-Hungary, 13, neoženjen, Fiume, “Carpathia”, 26.III 1910.)
Stjepan (Zagradje-Hungary, 28, oženjen, Hamburg, “Amerika”, 28.XI 1905.)
Styepan (Bagnoni-Montenegro, 33, oženjen, Trieste, “Erny”, 21.IV 1906.)
Terezia (Zagcadje-Hungary, 34, udata, Fiume, “Carpathia”, 26.III 1910.)
Todor (Bagnoni-Montenegro, 18, neoženjen, Trieste, “Erny”, 21.IV 1906.)
Vadar (Vuparny-Monbenegro, 21, neoženjen, Hamburg, “Imperator”, 19.III 1914.)
ERACOVICH
Alexa (Bagnani-Montenegro, 38, oženjen, Southampton, “New York”, 11.III 1907.)
Luka (Bagnani-Montenegro, 18, neoženjen, Havre, “Mexico (1905)”, 5.IX 1907.)
Mercia (Bagnoni-Montenegro, 20, neoženjen, Southampton, “New York”, 11.III 1907.)
Micailo (Bagnoni-Montenegro, 18, neoženjen, Southampton, “New York”, 11.III 1907.)
Novak (Buenos Aires-Argentine, Montenegrin, 29, neoženjen, Santos-Brazil, “Byron”, 22.VI 1907.)
ERAHOVIC
Bizo (Stupary-Montenegro, 24, neoženjen, Hamburg, “Amerika”, 20.XII 1913.)
Saro (Stupary-Montenegro, 18, neoženjen, Hamburg, “Amerika”, 20.XII 1913.)
EVAKOVIC
Stevo (Milwankee-Wis., 36, oženjen, Cherbourg-France, “Mauretania”, 12.V 1922.)
ERAGOVIC
Mateo (Buenos Aires, Austria-Italian, 26, neoženjen, Buenos Aires, “Verdi”, 5.X 1909.)
ERAEGOVIC
Yurko (Tran-Austria, 37, oženjen, Trieste via Patras and Palermo, “Laura”, 6.XII 1907.)
ERUKOVIC
Miho (Hungarian, 19, neoženjen, Fiume, “Carpathia”, 29.VI 1910.)
Ivan (Lokre-Hungary, 20, neoženjen, Le Havre, “La Gascogne”, 21.VIII 1898.)
OREKOVIC
Stevo (Hungary, 17, neoženjen, Trieste, “Argentina”, 26.III 1909.)
URAKOVIC
Jovan (Kraljevcani-Hungary, 30, oženjen, Rotterdam, “Statendam”, 3.I 1906.)
Petar (Kraljevcani-Hungary, 18, neoženjen, Rotterdam, “Nieuw Amsterdam”, 18.IV 1906.)
Yoan (Punah-Austria, 28, oženjen, Trieste, “Kaiser Franz Josef I”, 30.VIII 1913.)
ERECKOVIC
Damjan (Podrdjani-Servia, 26, oženjen, Le Havre-France, “La Savoie”, 29.I 1924.)
Gjuro (Pobrdjani-Austria, 18, neoženjen, Southampton-England, “Olympic”, 22.X 1913.)
Maria (Pobrdjam-Hungary, 27, udata, Antwerp, “Zeeland”, 20.VIII 1912.)
Nicolai (Tobrdjana-Hungary, 24, neoženjen, Hamburg, “President Lincoln”, 17.II 1911.)
Stevan (Staza-Austria, 42, oženjen, Havre, “Floride”, 14.III 1910.)
ORAGOVICH
Ive (Zara-Austria, 24, neoženjen, Havre, “La Touraine”, 14.VI 1902.)
___________________________________________
ERAK
Elisabeth (Laibash-Austria, 23, neoženjen[muški pol? – hijerakul], Trieste, “Alice”, 23.XI 1910.)
Guiseppe (Ilosela-Dalmacia, 27, oženjen, Trieste, “Pannonia”, 26.IV 1912.)
Gyura (Kraljavacam-Hungaria, 33, oženjen, Liverpool, ”Lucania”, 15.XII 1906.)
Hija (Bielcovde-Hungary, 33, oženjen, Hamburg, “Amerika”, 7.IV 1913.)
Ivan (Plin-Austria, 37, oženjen, Trieste, “Martha Washington”, 26.IV 1911.)
Ivan (Slo…lo-Greece, Austria-Croatia, 31, oženjen, Trieste, “Saxonia”, 25.VII 1913.)
Josip (Plina-Austria, 37, oženjen, Trieste, “Pannonia”, 12.VIII 1908.)
Kristina (Zlosela-Italy, 13, neudata, Trieste, “Logan”, 20.X 1920.)
Maiko (Mali-Hungary, 26, oženjen, Fiume, “Carpathia”, 27.III 1909.)
Marco (Plina-Dalmatia, 39, neoženjen, Antwerp, “Kensington”, 21.V 1902.)
Michele or Miha (Metkovic-Austria, 22, neoženjen, Havre, “La Lorraine”, 25.IX 1903.)
Pavav (Kraljercani-Hundary, 26, oženjen, Rotterdam, “Amsterdam”, 18.II 1905.)
Petar (Lekenik-Croatia, 33, oženjen, Bremen, “Grosser Kurfuerst”, 23.VIII 1910.)
Petar (Plin-Austria, 39, oženjen, Trieste, “Martha Washington”, 26.IV 1911.)
Sima (Zlosela-Italy, 36, udata[ženski pol? – hijerakul], Trieste, “Logan”, 20.X 1920.)
Simon (Plina-Austria, 28, oženjen, Trieste, “Carpathia”, 22.III 1914.)
Stafano (Pline-Dalmatia, 30, neoženjen, Antwerp, “Kensington”, 21.V 1902.)
Stevan (Grodac-Hungary, 53, oženjen, Antwerp, “Kroonland”, 30.XI 1909.)
Stevan (M. Gradac, 24, oženjen, Bremen, “Grosser Kurfuerst”, 10.V 1905.)
Stipan (Plina-Austria, 19, neoženjen, Trieste, “Pannonia”, 12.VIII 1908.)
EVAK
Pavoa (Kraljavacam-Hungaria, 29, oženjen, Liverpool, ”Lucania”, 15.XII 1906.)
Simon (/, /, /, Copenhagen, “United States”, 22.V 1922.)
EREK
Anton ([prezime Eret? – hijerakul]; Malcoci-Roumania, 24, neoženjen, Bremen, “Kaiser Wilhelm II”, 28.VIII 1907.)
Katharina (/, /, /, Antwerp, “Friesland”, 9.X 1894.)
Nikola (Kheivci-Bosnia, 25, oženjen, Bremen, “Kaiser Wilhelm der Grosse”, 15.IV 1913.)
Stevan (Maligradac-Hungary, 32, oženjen, Le Havre, “Rochambeau”, 26.II 1912.)
Yakovica (Plina-Dalmacia, 26, udata, Rotterdam, “Nieuw Amsterdam”, 8.VII 1912.)
___________________________________________
HERAK
Anna (Hungary, 18, Rotterdam, “Obdam”, 28.III 1892.)
Andro (Logawitz-Austria, 22, neoženjen, Glasgow, “Caledonia”, 8.VI 1913.)
Angela (Great Falls-Montana, Hungary, 24, udata, Havre, “La Provence”, 6.V 1911.)
Bela (Gyor-Hungary, 25, neudata, Bremen, “Kronprinzes. Cecilie”, 10.X 1911.)
Dragntin (Ivancic-Austria, 25, neoženjen, Southampton, “Philadelphia”, 20.X 1912.)
Emil (US Citizen, 53, /, Bremen, “America”, 9.XII 1922. i Bremerhaven-Germany, 15.VIII 1922.)
Findrick (Zimjnov-Czechosl., 21, neoženjen, Cherbourg-France, “Caronia”, 31.XII 1920.)
Francinzek (Loznoriez(Rozanice?)-Russia, 20, neoženjen, Antwerp, “Kroonland”, 7.IV 1913.)
Franjo (Grabavnica-Hungary, 32, oženjen, Liverpool, “Mauretania”, 17.V 1912.)
Franzisck (Losnowiez-Russia, 20, neoženjen, Southampton, “Kroonland”, 7.IV 1913.)
Georg (Broslovica-Croatia, 28, neoženjen, Bremen, “Bremen”, 27.VI 1907.)
Georg (Sasice-Croatia, 29, neoženjen, Bremen, “Bremen”, 4.VIII 1909.)
Helena (Lukowica-Austria, 19, neudata, Antwerp, “Zeeland”, 13.VIII 1907.)
Hrshor (Slabnaka-Austria,, 33, Rotterdam, “Ryndam”, 30.VI 1903.)
Ilija (Sosice-Hungary, 17, Antwerp, “Finland”, 30.IV 1912.)
Istvan (Nemesvaralja-Hungary, 41, Rotterdam, “Noordam”, 26.I 1910.)
Iuro (US, Hungary, 15, neoženjen, Bremen, “Rhein”, 5.II 1906.)
Ivan (Rasmyer-Hungary, 27, Fuime, “Carpathia”, 13.X 1909.)
Janko (Glina-Hungary, 17, Liverpool, “The Campania”, 4.X 1913.)
Jure (Sosice, 16, Antwerp, “Vaderland”, 3.IV 1906.)
Juro (Sosiceokray, 30, Antwerp, “Finland”, 12.IV 1905.)
John (Great Falls-Montana, 9meseci, neoženjen, Havre, “La Provence”, 6.V 1911.)
Johann (Brasljevica-Croatia, 28,S Bremen, “Gera”, 6.I 1902.)
Mara (/, 41, Hamburg, “The President Grant”, 20.VIII 1913.)
Mara (Brashovica-Yougoslavia, 28, neudata, Southampton, “Berengaria”, 11.X 1922)
Maria (Bzisooz-Hungary, 18, neudata, Bremen, “Konig Albert”, 28.I 1909.)
Maria (Slabnaka-Austria, 32, udata, Rotterdam, “Ryndam”, 30.VI 1903.)
Marko (Motlis-Yugoslavia, 20, neoženjen, SLiverpool, “Salier”, 8.I 1921.)
Marko (Hungary, 26, Bremen, “Celtic”, 2.IX 1895.)
Marta (Great Falls-Montana, Hungary, 11, neudata, Havre, “La Provence”, 6.V 1911.)
Mila (W. Grabicani-Austria, 20, udata, Southampton, “Philadelphia”, 22.IX 1912.)
Mirko (Sokolovac-Austria, 29, Southampton, “Saint Louis”, 5.VI 1910.)
Nich (Skembliaver-Austria , 29, oženjen, Southampton, “Oceanic”, 26.X 1910.)
Niko (Hungary, 35, Bremen, “Salier”, 2.IX 1895.)
Nikola (Letovanic-Hungary, 24, Rotterdam, “Noordam”, 9.XI 1909.)
Petar (Hungary, 39, Bremen, “Salier”, 2.IX 1895.)
Piotr (Slabnaka, 35, oženjen, Rotterdam, “Ryndam”, 30.VI 1903.)
Stanislawa (Sosnowice-Russia, 18 (3 meseca?), neudata, Antwerp, “Finland”, 9.XII 1908.)
Stefan (Kapuvar-Hungarian, 39, MHamburg, “Patricia”, 10.III 1903.)
Vaclaw (Shotky-Bohemia, 25, neoženjen, Bremen, “Bremen”, 1.VIII 1905.)
Vladimir (W. Grabicani-Austria, 30, oženjen, Southampton, “Philadelphia”, 22.IX 1912.)
Yanko (Gora-Austria, 42, oženjen, Havre, “Floride”, 14.III 1910.)
HEREK
Jozsef (Gifeherli-Hungary, 31, oženjen, Bremen, “Rhein”, 6.IV 1907.)
____________________________________________
HERAKOVIC
Ane (Nowoselo-Hungary, 16, neudata, Bremen, “Grosser Kurfurst”, 18.XI 1903.)
Dance (Hungary, /, Rotterdam, “Veendam (1871)”, 3.IX 1892.)
Dance (Oerovic-Hungary, 36, Rotterdam, “Veendam (1871)”, 3.IX 1892.)
Dane (Connelsville-US, Hungary, 25, oženjen, Havre, “Chicago”, 19.II 1912.)
Dane (Ralje-Croatia, 17, oženjen, oženjen, Bremen, “Main”, 10.II 1905.)
Mara (Kalje-Croatia, 24, neudata, Bremen, “Main”, 24.III 1907.)
Paval (Austria-Hungary, 26, neoženjen, Bremen, “Aller”, 13.XII 1895.)
Petvr. (Koye-Hungary, 17, neoženjen, Rotterdam, “Noordam”, 14.VI 1910.)
Tadija (Selo Nowa-Hungary, 17, neoženjen, Bremen, “Breslau”, 2.I 1904.)
Tomo (Novo Selo-Austria, 18, Antwerp, “Westernland”, 31.V 1893.)
Tomo (Ralje, 17, neoženjen, Bremen, “Kaiser Wilhelm der Grosse”, 16.XI 1904.)
Tovio (Cerovice-Croatia, 32, oženjen, Liverpool, “Lusitania”, 9.I 1914.)
HEREKOVIC
Marta (Cerovice-Hungary, 10, neudata, Hamburg, “Amerika”, 25.IX 1909.)
Nikola (Martijanec-Croatia, 35, oženjen, Liverpool, “Caronia, 1.VI 1913.)
Nikola (Martijanez, 33, oženjen, Havre, “Saint Laurent”, 1.VIII 1907.)
Silvester (Martijanec-Croatia, 29, oženjen, Liverpool, “Caronia”, 13.VII 1913.)
HARAKOVICH
Milos (Laudstrass-Austia, 11, neoženjen, Southampton, “Philadelphia”, 8.VI 1913.)
Paul (Laudstrass-Austia, 43, oženjen, Southampton, “Philadelphia”, 8.VI 1913.)
HOREKOVIC
Ivan (Pankovac-Croatia, 20, neoženjen, Bremen, “Bremen”, 29.V 1912.)
HARAGOVICS
Jyasca (Buboliska, 36, oženjen, Bremen, “Kaiserin Maria Theresia”, 12.VII 1900.)
Maria (Kassa, 25, neudata, Fiume, “Pannonia”, 29.XII 1904.)
Mihal (Czerejocz, 17, neoženjen, Hamburg, “Pennsylvania”, 22.V 1902.)
HEREGOVICH
Eugenio (Cattaro-Austria, 37, Trieste, “Argentina”, 18.X 1912.)
HERKOVIC
David Bernat (Verice-Cz.Slovak, 17, neoženjen, Antwerp, “Mongolia Verice”, 20.I 1921.)
Na http://www.ussearch.com takođe se mogu pronaći srodnici koji godinama žive u SAD.
(August 27, 2008 06:51PM)
http://www.mojzumberak.com/ – Nakon bezmalo dva i po sata tumaranja po internetu konačno sam uspeo pronaći podatke iz XVI – XVII veka o Herakovićima sa Žumberačke gore (područje zapadno od Zagreba uz granicu sa Slovenijom). Podataka nema mnogo ali i ovakvi kakvi su vrede puno.
«[…] popis Uskoka koji su bili u vojnoj službi pod kapetanom Ivanom Lenkovićem iz 1551. godine u kojemu su navedena: prezimena i imena Uskoka, imena sela u kojima borave i broj desetine kojoj pripadaju. Mjesečna plaća im je iznosila između 8 i 24 forinte: Gluschinavass – Vuitza Herakhouitsch (26); Gollagkh – Milliuoj Herakhouitsch (12); Khaldtentall – Radossaw Herkhouitsch (21); Schnodta – Heragkh Radanouitsch (7); Tuptschina Vas – Stipkho Herakhouitsch (30); Voditz – Vugkhossaw Herakhouitsch (21); Wraschlenavass – Heragkh Vugkhmierouitsch (15)». Ovde sam izdvojio i uskoke čija su imena Herak (Herak Radanović i Herak Vukmirović) što ukazuje da je Herakovića i Heraka oko Žumberka bilo poprilično.
«[…] Nadvojvoda Karlo, tadašnji regent unutrašnjih austrijskih pokrajina, potvrdio je 12.V 1566. Žumberčanima njihove povlastice. Osim toga podijelio je mnogim gospodarima plaće. Stopama svoga oca krenuo je car Maksimilijan (1564 -1576.). On je doznačio 11.VI 1567. uskočkim vojvodama Vranešu Badovincu, Radonji Bastašiću i Radiću Vignjeviću sto forinti, a Uskocima 400 for. Osim toga podijelio je plemstvo spomenutim vojvodama. Dvije godine kasnije 5. VIII 1569. dobili su plemstvo vojvode Radman Vučetić, Ivan Heraković, Vukac Višeslavić, Juraj Batalović i Vujica Marinković. […]»
«[…] Tako za sada kao najstarije grbovnice, podjeljene žumberačkim vojvodama, važe one koje je inače zaslužni autor Dalmatinske heraldike austrijski kapetan Heyer v. Rosenfeld uvrstio kao uskočke obitelji u svoj Dalmatinski grbovnik koji je štampan u Nurnberg-u 1873. Kod te grupne podjele plemstva podjeljeno je plemstvo s grbom trojici vojvoda 23. XI 1567. Bijahu to: Vraneša Badovinac, Radonja Bastašić i Radić Vignjević. Dvije godine kasnije podjeljeno je plemstvo s grbom još petorici: Jurju Bataloviću, Ivanu Herakoviću, Vujici Marinkoviću, Vukcu Višoševiću i Radmanu Vučetiću. Bilo je to 5. VIII 1569. Razlozi za tako kolektivne podjele plemstava nisu poznati, ali godine podjele vrlo su karakteristične: 1567. kao početak definitivne organizacije Hrvatske Vojne krajine, a 1569. kao zaključna godina za organizacijsku strukturu Krajine. Karakteristično je i to da su svi dobili plemstvo “sv. Rimskog carstva”». Grbovi (a među njima i grb Ivana Herakovića) se mogu videti na http://www.mojzumberak.com/zumberak.php?id=12 , odnosno http://www.mojzumberak.com/ > Povijest Žumberka > Podjele plemstva i grbova
«U časti žumberačkog kapetana naslijedio je Nikolu u mjesecu svibnju 1609. ponovno [Kristof] Obričan. Novi je kapetan u listopadu iste1609. po nalogu ratnog savijeta ustupio husarsko kapetanstvo Petru Erdodyju. Kapetan Obričan postavio je za uskočkog časnika 30 IV 1611. Ivana Ulricha Eggenberga. Obričana je naslijedio u kapetanskom dostojanstvu Ernest Paradajzer koji je 1612. ubio žumberačkog vojvodu Vujicu Herakovića.».
Novija svedočanstva govore da žumberačkih Herakovića (potomaka ili ne vojvoda iz XVI veka ?) ima i u XX stoleću.
«U Kalju [''selo je smješteno na južnim padinama Žumberačke gore; 2001. je u selu živelo 37 stanovnika u 16 domaćinstava, od toga žena 43,2%, a muškaraca 56,8%'' – hijerakul] je 16. VI 1932. osnovano vatrogasno društvo na inicijativu učitelja Nikole Herakovića koje je već na početku imalo 40 članova, a osnivači društva su bili: Ivan i Marko Šintić iz Gornje Vasi, Martin Maletić iz Petričkog Sela, Nikola Beg, Matija Šuštić i učitelj Nikola Heraković iz Kalje, Nikola Haralović iz Griča i Vid Šintić iz Javora.». Na drugom kongresu Žumberčana u Mrzlom Polju 12. srpnja 1936., povodom sećanja na Petra Stanića (1862 -1927., župnika i istoričara) i Daneta Kovačevića (1856 -1935., učitelja i sakupljača narodnih pesama i običaja), prisustvovali su, pored ostalih, i Dragica Heraković, učiteljica, (očito kći pokojnog Kovačevića) sa svojim suprugom Vladom Herakovićem (seoski ekonom), zatim Tomo Heraković (dugogodišnji prijatelj pokojnog učitelja), i Janko Heraković (župnik u Kričkama u Dalmaciji). Zabeleženo je i da je na četvrtom kongresu, 14.VIII 1938. u Brezovcu, prisustvovao Vlade Heraković, sreski gospodarski referent za Varaždin.
Na samoborskom području (Samobor je između Žumberka i Zagreba) je i jedno mesto koje se zove Heraković Selo.
Međutim, pored ovih Herakovića, izgleda da je postojalo i prezime Herak. Čini mi se da je istoričar Vladislav Skarić, ispitujući naseljavanje Žumberačke gore, naišao na Herake čije poreklo vuče iz Hercegovine, a u spiskovima iseljenika koji su otišli za Ameriku ima nekoliko Heraka iz ''Sosica'', ''Sasica'' (možda selo Sošice koje se odista nalazi kod Žumberka).
(August 29, 2008 02:59PM)
http://www.mostovi.freeservers.com/istorijat_duza_varijanta.htm – Mirsad Čukle je napisao jedan zanimljiv tekst o istorijatu Konjica. Koristio je i sveske Refika Hadžimehanovića (30.3.1915. -1995.).
(NE) ZABORAVLJENI KONJIC
Dijelovi grada na lijevoj obali zvali su se Varda (najstarije naselje) Tuščica, Zlatrgovina, Orašje, Gornja i Donja mahala, Pazar, Čaršija, Oprkanj mahala, Glavica, Grebak.
[…]
Grebak je dio Varde, a prostire se od Vardačke džamije do pod Glavicu. Na Grepku i na Vardi živjele su porodice Alagić, Banović, Begtašević, Bašić, Bjelić, Bilanović, Cakić, Despotović, Dizdarević, Đorđić, Doder, Erzumlić, Gače, Gligorević, Gogić, Hadžić, Hatibović, Heraković, Jugo, Kreso, Ljubović, Magazin, Miletić, Mulić, Mužijević, Muratović, Nuhanović, Omerika, Pirkić, Prohić, Rajić, Sinanović, Slomović, Softić, Šabanović, Šašić, Širbegović, Traparić, Tunguz, Kreševljaković, Sunagić, Zalihić i dr.
ONI SU GRADILI «IGMAN» – «IGMAN» JE GRADIO KONJIC
Veliki skok u razvoju, ovaj grad doživio je poslije 1945. godine, a zablistao u decenijama od 1950. do 1980.
Prvo je došla naredba o gradnji vojne fabrike «Igman», koju je 6.3.1950. godine potpisao Josip Broz Tito.
Početkom 1950. VGP «Majevica» oformilo je gradilište na kojem je već 17.1. bilo 75 ljudi koji su završavali kolčenje puteva u fabrici. U aprilu 1951. godine bili su izgrađeni prvi objekti, Alatnica sa 12 mašina, kotlovnica, menza, jedna hala. Pod stručnim rukovodstvom Dragoljuba Marinkovića Dede, do kraja 1951. izvršena je montaža prispjelih mašina, a s proizvodnjom se započelo 1952. god.
Prvi direktori «Igmana», po četiri godine, bili su Anton Milić (do 31.12.1951.), Jovo Rodić, Jovan Živković, Rade Divjak, zatim Gojko Krneta, Ramiz Rogonja, Emir Hadžizukić, Faruk Greda, Đevad Hadžihusejnović, Džemal Maksumić-Sax, Sadik Lepara, Šerif Ćorić, Zulfo Macić, i sada Ramiz Macić.
Prvi radnici su: Zekić Alija (od 2.11.1950), Šušić Fazlija, Kuljanin Simo, Alajbegović Nusret, Karlović Jozo,Vidačković Nikola, Lukić Pero, Arnautović Đorđo, Karlović Marko. Prva radnica je Litrić Belkisa (red.br.124), a slijedeće su Mangić Mujesira, Heraković Zineta i Fata. Među prvim majstorima bili su Brale Mihajlović, Avdo Pirkić, Mile Terzić, Milan Zečić, Milorad Andrić, Jure Restović, Đuro Bertalan, Miloš Vukmirović, te Ibro i Alija Badžak, Đevad Hadžihusejnović, Savo Arnautović, Paša i Smail Džumhur, Zdravko Avramović, Faik Sokolović, Šćepo Jurić, Drago Bebek, Ilija Pudar, Dule Kuljanin i drugi, iz prve generacije učenika majstorske škole, 1951/54. Fabrika je zapošljavala oko 5 000 radnika, grad je živio za fabriku, a ona ga je hranila i gradila.
(September 10, 2008 08:18PM)
Maleševački Herakovići
Poštovani prof. Nikola Laketa mi je 24.V 2008., na sajtu ''SerbianCafe'' (''Poruka o prezimenima''), svojevremeno napisao:
«[…] To je izvjesni HERAK MILOSEVIC, vlah iz katuna MALESEVACA kod Bilece, koji se obavezuje Dubrovcanima 5.8.1406.g. na pregonjenje (transport) soli iz Dubrovnika do crkve Sv. Petra na rijeci Limu u Srbiji, […]».
_________________________________________
http://bs.wikipedia.org/wiki/Izvoz_voska_iz_Fo%C4%8De_po%C4%8Detkom_15._vijeka – Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije: «Izvoz voska iz Foče početkom 15. vijeka»:
Dokument predstavlja istaknuto svjedočanstvo o izvozu voska iz Foče u Dubrovnik. Radi se o ugovoru od 19. decembra 1402. godine između dvojice vlaha Maleševaca Heraka Miloševića i Vukca Ponoševića i dubrovačkih trgovaca Vojhne Tihojevića i Stojka Miletića o prevozu 25 tovara voska iz Foče u Dubrovnik. Cijena ugovorenog prevoza od Foče do Dubrovnika je 4,5 perpera dubrovačkih dinara po tovaru. Foča je imenovana kao trg (mercatum). Dokumenat svjedoči i da se srednjovjekovno 'de Drina' najuže povezuje sa područjem Foče.
– ''Chierach Millossevich et Vochaз Ponossevich vlachi de Mallisseva faciunt manifestum quod ipsi se obligant Voychne Tichoevich et Stoycho Miletich mercatoribus de Ragusio presentibus recedere de Mallisseva cum primo bono tempore post festum Nativitatis proxime cum XXV bonis equis a salma et ire recta via ad mercatum de Choзe de Drina et ibi levare et caricare viginti quinque salmas cere dictorum mercatorum ut inde ipsos portare recta via Ragusium et ipsos ino deffere … yperperos quatuor cum dimido pro qualibet salma".
– Izvor: (19. decembar 1402. godine), Državni arhiv u Dubrovniku, Diversa Cancellariae, Svezak XXXIV, Folija 190.
_________________________________________
Zahvaljujem se g. Bratislavu M. Đuroviću na dostavljenim podacima koje upravo iznosim (formu teksta poruke sam malo modelirao a sadržaj je ostao isti):
«[…]
[…] «Srpske porodice vojvodstva Svetog Save», prof. Novak Mandić Studo, Gacko 2000.
strana 341:
"Heraković (Cherachouich) su Maleševci iz Skrobotna kod Moska na putu Trebinje – Bileća. Pominje se 1435. godine Baljko Heraković iz Skrobotna (Baglico Cherachouich de Scroboth) koji je sin Heraka Miloševića. Iz ovoga se vidi da su Herakovići odnosno Miloševići u drugoj polovini XIV i u prvoj polovini XV vijeka boravili u Skrobotnu, te bi i ovo naselje bilo stanište Maleševaca".
strana 386 (poglavlje "Starinske porodice u izvorima i predanjima"):
"Heraković su iz Čarađa pod Orlinom, gdje su u drugoj polovini XIV i u prvoj polovini XV vijeka boravili prije nego što su "ispod Njegoš planine" оdselili na Cetinje. Možda su neki iz Čarađa odselili u Žumberak. U Žumberku se pominju i druge porodice iz Hercegove zemlje a koje se javljaju i u dubrovačkim izvorima:…….".
/ovde se poziva na izvor: Aleksa Ivić, "O prvoj srpskoj seobi u Žumberak", Zagreb, 1920, 8"/
strana 479:
"Baljko Heraković iz Maleševaca, obavezuje se Radelji Radovčiću i Vlahuši Đurđeviću da će im pretjerati robu u Borač uz naknadu od 9 perpera za svaku salmu, kojih ima deset."
/ispod teksta je fragment dubrovačkog teksta sa oznakom "Div. not. XIX, fol. 235, 15.II 1435."/
[…] «Zemlja zvana Gacko I», Prof. Novak Mandić Studo, Beograd, 1995.
strana 435:
"Još na početku 1435. godine počinje da kramari Baljko Heraković (Baglchus Cheracouich de Malesevac), vjerovatno Herakov sin koji je uzeo prezime po ocu, već poznatom kramaru, te će stari Herak uskoro nestati sa kramarske scene.
/ovde se poziva na izvor: "Div. not. XIX, fol. 235, 15.II 1435."/
…………………………………………………. a dalje u tekstu navodi:
"Herakov sin Baljko Heraković iz Skrtobotna kod Moska (Baglicho Cheracouich de Scroboth, de Maleseusci) naslijedio je kramerski zanat od oca Heraka i već karavani od 1435. i 1436. godine."
……………………………………………………………i još jednom:
"Vlatko Novaković i Baljko Heraković, Vlasi Maleševci i ortaci često pregone robu dubrovačkih trgovaca."
Ipak, i pored gore navedenog, u poglavlju iste knjige "Porodice sa prvim izvornim podacima o njihovom pominjanju u istorijskim izvorima" porodica Heraković se ne navodi.
[…] Studa sam znao lično i cenim ga kao i dela mu. Zahvalan sam mu u ime svih Malesevaca na trudu i obilju podtaka.
No, postoji uvek mogućnost da je baš zbog tog obilja podataka negde neki "prespojio". Nije baš ni svuda hitao da upisuje izvore jer to zahteva dva do tri puta više vremena za isti tekst a ja i sam znam koliko vremena nedostaje.
[…] Moguće je da su pomenuti Herakovići Maleševci (to neću da dovodim u pitanje jer ima dubrovački izvor iako neproverljiv), naprosto izumrli ili je Baljko bacio ubrzo kašiku, a preostali iz se preselili i opet promenili prezime po novoj glavi porodice ili po onoj (ako su mali) kojoj su se priključili. Upadno je da se više ti Herakovići ne pominju.
[…]»
(October 02, 2008 02:55PM)
Veoma korisne instrukcije i podatke dobio sam i od profesora istorije Aleksandra M. Dinčića (saradnika Istorijskog muzeja u Nišu, Istorijskog arhiva itd.).
Profesor je potvrdio da je gore pomenuti Vojislav Erac iz Male Drenove odista poginuo na Bubnju (brdo 5 km od centra Niša), a ne u Jasenovcu kako sam isprva pretpostavljao. Do zabune je došlo usled nekompletnosti podataka (a na osnovu popisa iz 1964. god.) iz knjige «Žrtve rata 1941-1945. (rezultati popisa)», Za internu upotrebu, SFRJ – Savezni zavod za statistiku, Beograd 1966. Podaci iz ove knjige su prekucani i stavljeni na internet (http://www.jasenovac-info.com/cd/zrtve/html/e.html , http://www.jasenovac-info.com/cd/zrtve/html/h.html) i ne odnose se isključivo na Jasenovac.
Krajem 1942., na području Južne Morave vođene su česte borbe. Major Dragutin Keserović (komandant Rasinskog korpusa Jugoslovenske vojske u otadžbini, kasnije i Rasinsko-topličke grupe korpusa) sukobio se sa Bugarima kod Trstenika i na Glediću streljao oko 80 nemačkih vojnika pa je to bio jedan od razloga odmazde od strane okupatora. U vojno-istorijskom dokumentu pod oznakom «AVII, NDA, k. 20, reg. br. 10/ 1- 10» (nedićevski izveštaj od 10. novembra 1942.), piše da je ''kaznena ekspedicija'' pokupila preko 200 ljudi iz trsteničkog, banjskog i rasinskog sreza. U odmazdi je stradalo, tom prilikom, i nekoliko hiljada duša u Jajincima nadomak Beograda. Partizani su 19.XI 1942. godine, u Kupcima kod Brusa, iz zasede zarobili jednog nemačkog vojnika i potom ga ubili. Nemci nisu znali tačne počinioce ovog ubistva pa je komandujući general i zapovednik u Srbiji (der Kommandierende General und Befehishaber in Serbien), Bader, naredio hapšenje i streljanje ukupno 50 četnika i partizana (jedan deo je streljan kod Beograda a drugi u Nišu). Nakon streljanja, njihova imena su objavljena na tri dvojezična (nemački i srpski) plakata-saopštenja. Na jednom od tih plakata stoji sledeće (podvučeni brojevi i istaknute reči su u izvoru):
«[…]
Prema objavi streljano je još 30 komunista i pristalica DRAŽE MIHAJLOVIĆA.
15 ~ XII ~ 1942:
1. Kokić Borislav, abiturijent, rođ. 30-IX-1922 u Leskovcu,
2. Petrović Đorđe, radnik, rođ. 10-X-1924 u Prečini,
3. Popović Jovanka [prema rečima prof. Dinčića, pravo joj je ime Milica Šuvaković, majka poznatog režisera Želimira Žilnika – hijerakul], učiteljica, rođ. 1-VI-1912 u Sarajevu,
4. Stojković Ana, studentkinja, rođ. 19-XI-1920 u Šapcu,
5. Stijković Borivoje, seljak, rođ. 1914 u Gornjoj Presnici,
6. Đorđević Ilija, seljak, rođ. 20-II-1920 u Zdravinju[ako sam dobro pročitao – hijerakul],
7. Evac[štamparska greška, treba ''Erac'' – hijerakul] Vojislav, narodni pevač, rođ. 16-VIII-1914 u Drenovi,
8. Tigerman Stevan, bravar, rođ. 13-V-1905 u Beloj Crkvi,
9. Brković Ratomir, radnik, rođ. 15-IV-1920 u Kos. Mitrovici,
10. Anđelković Živojin, štampar, rođ. 25-VII-1904 u Parcanu,
[…]»
Drugi jedan dokument, «Arhiva neprijateljskih jedinica, Četnička arhiva, kutija br. 278, reg. br. 18/1-4» (original je u Vojnom arhivu u Beogradu), ukazuje da je Erac bio važna osoba za propagiranje četničkog pokreta u pojednim mestima. Reč je o naredbama (u vidu depeša) generala Dragoljuba Mihajlovića (u ovom slučaju majoru Keseroviću). Tekst ovog dokumenta je nečitak (kucan je na pelir papiru) i ima pravopisnih grešaka. Izdvojio sam deo gde se spominje Erac:
«16. septembra 1942 godine.
[…]
II DEPEŠA: Izvestite Cvetića [Dinčić pretpostavlja da je Cvetić komandant Javorskog korpusa JVuO – hijerakul] da su Radulović i Jovanović [kuriri ? – Dinčić] stigli kod mene [kod Draže ? – Dinčić]. i uskoro se vraćaju tamokapetana Jovana Miladinovića [komandant 1. Kosovskog korpusa JVuO ? – Dinčić] sam odredio za komandanta kosovskog korpusa. Odvajajte naoružanje za njegaako budete primili pozajmite mu odmah nešto automatskog oružja. Rajku Popoviću [delegatu Rasinskog korpusa ? – Dinčić] javite da statut Ravne Gore ne objavljuje u vidu letaka. U selu M. Drenova srez Trstenički je narodni guslar Voja Erc ponavljam Voja Erc. Koristite ga za propagandu i šaljite na druge reone.»
__________________________________________
Erakovići imaju i jednog narodnog heroja. To je Eraković Đure Savo – Strahinja.
On je od Erakovića iz okoline Prokuplja. Poreklom su od velike banjanske (Crna Gora) grupacije Erakovića. U knjizi Rada F. Pejović – Erakovića, na 126. str., lako se mogu pronaći Savini – Strahinjini (i Rade koristi ovo Savino ''dvosložno'' ime s tim što u knjizi «Ераковићи у Бањанима» stoji ''САВО-СТРАХИЊА'', a u «Narodni heroji Jugoslavije» ''SAVO – STRAHINJA'') porodica i preci: imao braću Aleksu (učesnik NOR-a, poginuo 1944., nema poroda), Stevana (učesnik NOR-a, ima dva sina) i Petra (ima dva sina); njihov otac Đuro je rođen 1873., deda Petar bio perjanik knjaza Nikole Petrovića (oženjen Anđom Kilibarda), a praded je Gligor Mitrov (od njega se prezivaju i Gligorevići), a Mitar je, opet, sin Marka Stanojevog. Sam Strahinja nije imao dece (poginuo je neoženjen).
«Narodni heroji Jugoslavije», ''Mladost'', Beograd 1975., 1. tom (od A do M), 216. str.:
«Rođen 27-I-1921 u Dobrotiću (zaselak Selište), Prokuplje, Srbija. Podoficir. Član KPJ od jeseni 1941. U NOB stupio 1941. Poginuo 19-III-1944 na Rgajskoj Čuki. Za narodnog heroja proglašen 9-IX-1953.
Po završetku osnovne škole nastavio je školovanje; završio je tri razreda gimnazije i dva razreda trgovačke škole. Bio je odličan učenik, ali zbog siromaštva i udaljenosti od grada nije mogao dalje da se školuje. Gimnaziju i trgovačku školu napustio je 1937 godine. Godinu dana kasnije konkurisao je za vojnu školu. Podoficirsku školu je završio u Ćupriji, a zatim je kao aktivan podoficir ostao u bivšoj jugoslovenskoj vojsci do aprila 1941 godine.
Posle kapitulacije Jugoslavije došao je u svoje selo i stupio u vezu sa organizatorima Narodnooslobodilačkog pokreta u kraju: Ratkom Pavlovićem – Ćićkom (narodni heroj), Vojinom Bajovićem – Vukom i drugima. Počinje ativno da radi za Narodnooslobodilački pokret. Ujesen 1941 godine postaje član KPJ.
Avgusta 1941 godine stupio je u prvu grupu Pasjačkog odreda. Već u prvim oružanim sukobima sa neprijateljem u Žitorađu, u napadima na žandarmerisku stanicu, zatim na Prokuplje ispoljio je primernu hrabrost i požrtvovanost. Zapažen od rukovodstva odreda, ubrzo je postao desetar. Istakao se umešnim rukovođenjem jedinicom i ličnom hrabrošću u borbama na Blacu, Pustoj Reci, Kosančiću, Retkoceru, Kopaoniku, Jastrepcu i Crnoj Gori, kao i mnogim drugim borbama. U Pasjačkom odredu bio je na raznim rukovodećim dužnostima. Zatim je otišao za komandanta Rasinskog partizanskog odreda. Posle toga bio je zamenik, a onda i komandant Druge južnomoravske brigade. Na toj dužnosti je i poginuo.
Pored navedenih borbi, Strahinja je pokazao samopregor i naročitu izdržljivost u poznatom maršu Druge južnomoravske brigade od Puste Reke do Crne Trave. Isticao se i u izviđanju mostova i komunikacija; munjevitim naletima zadavao je teške udarce neprijateljskim snagama.
Marta 1944 godine četnički korpusi Keserovića i Kalabića iznenada su upali na partizansku oslobođenu teritoriju u selima Široke Njive, Statovac, Đurđevac i Rgaje. Druga južnomoravska brigada, pod komandom Strahinje Erakovića, krenula je usiljenim maršem u pravcu Rgaje (Rgajske Čuke) i devetnaestog marta zauzela položaj. Komandant je izdao naređenje da se vatra ne otvara dok se neprijatelj sasvim ne približi. Kada su četnici došli veoma blizu, Strahinja je komandovao paljbu. Za nekoliko minuta četničke snage bile su na svim položajima razbijene, do nogu potučene i delimično zarobljene. Samo na Rgajskoj Čuki borba je duže trajala. Strahinja je hitro napustio komandno mesto i pojurio na vis. Preuzeo je komandu nad dva bataljona i izvršio napad na četnike. Zgrabio je puškomitraljez i iz stojećeg stava pucao u gomilu četnika. Njegov puškomitraljez je postao glavna tačka partizanskog otpora. Neprijatelj je svu svoju vatru koncentrisao na njega, kiša kuršuma letela je prema njemu. Tako je izgubio život Sava Eraković – Strahinja.».
Prof. Dinčić kaže da u izveštaju kapetana Stojanovića (komandanta Topličkog korpusa) piše da je na Trnovačkoj (nedaleko od Rgajske) Čuki poginulo 80 partizana i njihovih aktivista prilikom pokušaja da se spoje sa operativnom divizijom Peka Dapčevića (25.VI 1913 – 1999.).
Što se tiče Erakovića iz doline reke Toplice, zanimljivo je da je brat Petra Rudića (Petar je autor nekoliko knjiga o Petrović Njegošima, među kojima je i delo o opsesivnoj ljubavi pod naslovom «Kako sam se oženio od Erakovića iz Njeguša», Bijelo Polje 1981.; rođen je 1933. god.), Vujadin Rudić (doktor geografskih nauka i docent na Prirodno-matematičkom fakultetu u Beogradu 1981. god.), oženjen Radojkom (Radom) Eraković iz Selišta kod Prokuplja. Sa njom ima sina Srđana i kćerku Tatjanu (Tanju).
__________________________________________
Verovatno da je među (H)erakovićima i (H)eracima bilo, nažalost, i pripadnika ''Ustaše – hrvatskog oslobodilačkog pokreta''. U meni dostupnoj literaturi, naznaku trenutno jedine potvrde za ovo nalazim u 1. tomu «Ustaških zločina genocida», od dr Milana Bulajića, Beograd 1988., str. 268. Međutim, iz konteksta bi se možda pre moglo zaključiti da je kod Herakovića, u tekstu koji sledi, postojala antipavelićevska orijentacija:
«Kotarski predstojnik u Drnišu, dr Stjepan Paštar [fusnota 155 – rođen 22.III 1908. u Brnazima, kotar Sinj, sin Ivana i Marice, rođ. Pavić, Hrvat, sa boravkom u Koprivnici] pored informacija koje je dobijao od svog podređenog osoblja, često puta je razgovarao o ustaškim zločinima sa grko-katoličkim župnikom, Jankom Herakovićem:
''Pomenuti svećenik je mnogo negodovao, zgražavao se na zločine, koje čine ustaše sa svojim vođama, koji su upućeni iz Zagreba od Ministarstva unutrašnjih poslova, radi sprovođenja gorespomenute okružnice [fusnota 156 – Okružnica MUP-a, ''potpisana lično po ondašnjem ministru Artukoviću o hapšenju viđenijih Srba, Židova i Cigana, bez krivice i ispitivanja'']. Na čelu tih ustaša za teren velike župe Pribir i Sidraga sa sedištem u Kninu, rukovodioc ovih ustaša bio je izaslanik Juco Rukavina. Pomenuti Heraković imao je sinovca Nikolu, višeg funkcionera u ustaškoj vlasti u Zagrebu, kod kojeg je odlazio često puta.
Zbog ustaških zločina […] svećenik Heraković je odlazio radi intervencije na Veliku župu u Knin, kao i na samo Ministarstvo unutrašnjih poslova u Zagreb. Po svom povratku iz Zagreba, znao mi je svaki put pričati da je bio u Ministarstvu kod najviših rukovodilaca, što znači da je bio i kod ondašnjeg Ministra unutrašnjih poslova Artukovića, i da im je iznosio nedjela ustaška, koja ovdje čine na tom teritoriju nad nevinim narodom. U vezi ovoga znao je reći da mu je gore obećano da će se stanje popraviti i da će se sa tim prekinuti, ali do toga nije dolazilo […]''.».
__________________________________________
http://www.forum.krstarica.com/archive/index.php/t-85741.html (2.strana), http://forum.krstarica.com/showthread.php?t=85741 (Forum Krstarice > Društvo > Politika > ОДГОВОР НА ЛАЖИ!) – Osoba pod nick-om ''PAC-PAC'' je 2.IX 2006. iznela važne podatke o savezničkom bombardovanju (koje je, inače, trajalo od 20.X 1943. do 18.IX 1944. godine) većih gradova Srbije. Tekst je verovatno preuzet iz «Srpskog nasleđa» (Istorijske sveske, br. 15, 16, 17; ratno izdanje, jun 1999., «Kako su saveznici bombardovali Srbiju i Crnu Goru: operacija "Nedelja pacova"», piše: Petar Aleksić) – http://www.srpsko-nasledje.co.rs/sr-l/1999/06-ratno/article-06.html :
«Tri dana kasnije, 6. septembra [1944. godine – hijerakul] kada se u srpskim crkvama obeležavao rođendan kralja Petra Drugog Karađorđevića, u po bela dana, u 10 časova, usledilo je novo granatiranje.
Stradali su Senjak, Sarajevska ulica, sirotinjske barake pored Save…
Tog dana u Beogradu su se dogodila i tri zemljotresa. Prvi je počeo u 6 časova, 30 minuta i 15,8 sekundi, drugi u 11 časova, 35 minuta i 10,8 sekundi.
U izmoždenom Beogradu najugroženijima je pomagao gotovo svako ko je mogao. Čak i oni koji su i sami bili u jadu i bedi. Ratni zarobljenici koji su se tek vratili iz nemačkih logora odvajali su od svojih usta za decu izbeglica iz Pavelićeve NDH. Čeda Spasić i Vojin Eraković priložili su 11.354 dinara, Nemanja Ostojić 5.978, Radoslav Spremo 4.490, Dobrivoje Mutavdžić 3.466, Stanka Marić 1.590, Milan Trtica 1.190, Zagorica Žarkov 5.150, Zdravko Vragarić, Jovan Sladić i LJubo Kukavica po 990, Jovan Bajić i Svetomir Tanasković po 790, Žarko Milošević 290 dinara.
LJubo Zarić je za postradale radničke porodice dao 10.000 dinara, braća Gođevac i braća Mirković po 5.000, Đorđe Petrić, Vasa Panić i Rade Jovašević po 3.000, stolar Banjac 5.000, Kuzman Nikolić i "Stanićev podrum" po 2.000, Čuturilo Ilić 3.000 dinara. Oglasila su se i mnoga preduzeća. "Kosmaj" je dao 10.000, "Oplenac" 1.000, "Makiš" 50.000, "Kula svetilja" 10.000, "Silesija" 15.000 dinara.»
(October 04, 2008 12:09AM)
Andrija Gavrilović (Svilajnac 1864 – Beograd 1929.) je svojevremeno sakupio biografije 216 poznatih Srba. Devedeset godina posle (1990.), KIZ ''KULTURA'' iz Beograda je njegove publikacije svrstala u jednu knjigu pod naslovom «Знаменити Срби XIX века». Na kraju knjige piše: «Izdavač se zahvaljuje pretplatnicima koji su svojim pretplatama omogućili da se ponovo odštampa, posle skoro jednog veka, ovo značajno delo». Od 416 pretplatnika (među njima su radnici, profesori, lekari, ekonomisti, agronomi, učenici, inženjeri, diplomirani tehničari, projektanti, penzioneri, vozači, razne ustanove itd.), pod rednim brojem 276 stoji:
«Milena (Petar) Heraković, Beograd 14.07.1953., istoričar umetnosti, Beograd».
Ok here is the deal. Gradiska is today in Bosnia, and you could write the archives there.
If you know of any info from the Benkovac region you should write the Croatian Archives.
The Bosnian archives can be contacted via: http://www.arhivbih.gov.ba/
Da li zivite u SR?
Which years does this involve?
The Urosevac archives can be found at Krusevac and Raska/Novi Pazar. You should check there and see what they have. Beware though that it will take a lot of time due to the 1999 conflict.
Ja sam se nadao da cu ovde naci neke informacije ali vidim da ih nemate kada je u pitanju Karanovac. Moj pradeda je bio iz Karanovca, zvao se Djurdje Pavlovic. Znam da mu je otac bio Aksentije i da se neko od njihovih predaka se doselio sa podrucija Kosova i Metohije, ne znam kada.
The community in Mokrin is very well documented, there are several books about the history of village available, as well as association of people with Mokrin origin in Serbia.
I will look them up and post you the titles of these books and contact details, but please be patient, we are entering our double- holidays season here in Vojvodina and things get back to normal in mid-January after the Serbian New Year. 🙂
Волео бих да сазнам порекло породице. ми данас живимо у селу Преоце код Приштине, и презивамо се Томиž, а стари назив нам је Метојчани. Славимо славу Светог Ћорžа.
Метојчани (17 к., Ђурђиц ). Досељени крајем 18. века из Метохије, „од крви“. Поред Ђурђица прослављали су још и Ђурђевдан, а као стару заветину за одржавање стоке, када су такође секли колач, држе празник Младенаца.
All of the surnames you mentioned in your post are found among ethnic Serbs from Croatia – that is why the country of origin is not Serbia (this was often stated in US census and naturalization documents by Serbs coming from Austro-Hungary and its provences, since the authorities listed them earlier as Austrians, Hungarians or Croats.- the concept of ethnic minorities who differed from the majority ethnicity of the country they came from was quite unfamiliar )
Without further information, or looking at any documents you have for more clues, i cannot pinpoint one location for you – two out of three surnames were also present clustered in some areas in Bosnia for instance, around the time the person you are researching was born.
You can email me on
yugaya at gmail dot com
if you want me to look at what information you have and perhaps be able to help you more.
I do not think that starting your research with a dozen possible locations I could throw your way would be a smart move – narrowing it down to one or two possibilities will be much more productive. 🙂
Thanks for your reply; however I remain challenged to find any additional information so your quick clues have been helpful. Unfortunately there are no remaining family records that will help to narrow down search options.
A good place to start then would be to establish the year and date of arrival for your VRAČAR ancestor.
Look through Ellis Island manifests for that surname around the time of his arrival – just remember that in most cases the transcriptional errors are horrendous on that site and the index of names is only a starting point for trying out many variants – always look at original manifests. Also, a good idea would be to find someone who can pronounce the surnames in the original language for you – if you have an idea how they sound you can guess more accuratelly how they might have been mistranscribed by an English native speaker.
People usually came in clusters from same village or family clan.
Here are more than a dozen hits for the exact spelling – VRACAR :
http://www.ellisisland.org/search/matchMore.asp?MID=03474880590904401888&LNM=VRACAR&PLNM=VRACAR&first_kind=1&kind=exact&offset=0&dwpdone=1
They come from Croatia (even some with Belgrade listed as town of origin, because their contact in the old country are relatives living in the parts of Croatia populated by Serbs like Bukovica).
Places of origin of these VRAČAR immigrants are
Bukovica, (Croatia)
Trebinje, ( Croatia)
Kruškovac( Croatia)
Gradac (Croatia)
Mekinjar (Croatia)
Medak (Croatia)
So the geographical distribution tells you that :
-they were Serbs of Croatia, who came from the MILITARY FRONTIER province of the AU empire.
– there are migrational ties to the presence of same surname in Bosnia
– you will need to establish more information to continue your research, as this surname was frequent in many different places in the second half of the XIX century.
Good luck and hope this information will help you reconnect with your heritage.
http://en.wikipedia.org/wiki/Serbs_of_Croatia
http://en.wikipedia.org/wiki/Military_Frontier
http://www.amazon.com/Krajina-Chronicle-History-Slavonia-Dalmatia/dp/1892478102
Milice,
Pokušaj da kontaktiraš dr. Branka Ćupurdiju sa beogradskog univerziteta – one se bavio istraživanjem kolonista i antropoloških odlika njihovih porodica, pa je možda naišao negde u svojim istraživanjima i na podatke o porodici koju tražiš.
http://www.f.bg.ac.rs/zaposleni?IDZ=28
Nadam se da sam ti makar malo pomogla.
I will look up the mention of family name in historical documents and books on the history of this village and the area and post you an answer here if I find anything.
However, I think you should best consider joining the SGS with full membership – they are equipped and most qualified to research in that area and contact municipal offices and different congregations on your behalf to establish the location of any available records and the ethnic affiliation of your ancestors.
Ako je u pitanju crkveni dokument savetujem ti da pregledaš celu knjigu venčanih – meni se dešavalo da se neki naziv mesta pojasni tek nakon nekoliko pojavljivanja u različitim uzorcima rukopisa.
Takođe, bilo bi dobro da okačiš taj deo kao sliku ovde, možda ako se radi o pogrešnoj transkripciji nekome *sine* tačan naziv mesta. 😀
He is clearly identified as coming from UROŠEVAC (Kosovo, Serbia), being of Serbian ethnicity (race) and his travel documents were issued in Belgrade.
The only basis formaking a mistake in regard to his ethnicity, is if someone read the manifest you posted wrong and did not notice the correction made to the mother tongue column – it said *croatian , but was later corrected by hand to what it should have said – SERBO_CROATIAN. (how the language used in the Kingdom SHS was called at the time).
Sergej told you about civil vital records and their location, for original church vital records best if you contact SOC information service :
Информативна служба СПЦ
тел: +381-11-3025-112
е-пошта: [email protected]
Good luck with your research and thank you for taking the time to look for the heritage of your ancestors in Serbia!
Thank you so much!! With the new information about how the name was actually spelt, I was able to find my great-great grandfather's name in the Hungary gazetteer. It is listed as Eugen Boljanacz. I am forever grateful.
I will use your information about who to contact in Serbia regarding record of my grandfather's birth in Novo Selo. I do plan on visiting one day in the future to see where his origin was.
Much appreciation! 🙂
As this surname was present in many different places in XX century, it would help if you could post any other information you have on them – like dates of immigration, ship manifests or naturalization /immigration documents.
Do you have any infromation on their place of origin?
Please post the link for the Ellis island recors of your ancestor if you wish us to look and see if we can give you more information based on that.
Thank you for the list. What is the source of the image, I would like to post it in our media gallery.
If you are interested we can give you a group (special section) on this website to post the info you want. We know of Rootsweb, we stopped providing info there some time ago as well. Just FYI, no need to put your email in the posts. Your user page: http://www.rodoslovlje.com/en/user/yugaya has a built in email form.
Also, our webmaster is thinking about adding Cyrillic soon.
Sve najbolje
Oh, email notification for the forums should be working again. Can you please confirm?
Thank you for the offer , it would be an honor to work with SGS and help establish a separate section on all *diaspora* Serbs of Croatia (Krajina, Hercegovina, Dalmacija and Slavonia), Bosnia, Slovenia and Hungary.
The mailing list neither of us posts on is the best example of how boards in English language that discuss researching ethnic Serbian ancestry from the neighbouring countries have been filled with misleading advice, irrelevant links and recommendations for paid genealogissts who dispense false information to descendats and even contact SOC under false pretenses. Not to mention the *experts* who fail to acknowledge the fact that Serbs represent, both today and historically, the largest ethnic minority in their country.:D
So – I would be thrilled to be able to direct everyone to your website, where they will receive accurate and complete information on their ethnic Serbian ancestors- that would minimize the *inaccuracies* and *forgetfulness* shown above in the future, and help more people discover their heritage and family history. That is the main reson why I volunteer information in the first place.
I dunno about my email notification settings, and I put the email in the sig because people hate to click profiles in most cases. :)))
(We can talk more via PMs on this)
EDIT: The image of the map showing eparchy borders and distribution of religions in 1880. is from Krstarica forum, where volunteers have digitalized parts of "Karlovačko vladičanstvo" book and made them available in this new format to general public.
All Saints/Slava's have been added to the database. This means when people submit a surname they can select a Saint 🙂
Did you try via Yugaya aka Jugoslava? She might know a route.
Happy new year btw!
Kufurun je turska rec za kamfor.
Please be notified that we are still running into some problems restoring topics with garbled signs. Our apologies for this inconvenience, although this will not happen anymore with new topics we understand that restoring existing topics is needed. Please subscribe to this post to stay updated!
That would be nice, I still need to transfer some old articles to the new system and can't access them like this.
I send you a PM, let me know if you run into any trouble with the system and if you need anything changed. As you can see we have limitless options and continuiously update the website.
Oh, before I forget. The images, is there a place where they can be found online besides Imageshack? Otherwise we could host them under our galleries here?
Хвала!
Abor,
Did they tell you anything?
(July 03, 2008 01:41AM)
Opširniji i detaljniji prikaz podataka do kojih je došao Branislav Đurđev sa saradnicima. [17.VIII 2011.: prikaz možda i jeste opširan ali na nivou dostupnih podataka s obzirom na stanje istraženosti turskih teftera]
Izdvojio sam one crnogorske (brdske) nahije i džemate (džemat – arap. tur. muslimanska verska opština, parohija) u kojima se, 1477. godine, spominje ime Herak.
[17.VIII 2011.: Prethodnu definiciju reči ''džemat'' prepisao sam iz «Школског лексикона страних речи», 1. издање, ЈРЈ, Земун 1997. Nisam znao da je reč mnogo složenija. Branislav Đurđev u «Постанак и развитак брдских, црногорских и херцеговачких племена (одабрани радови)», Титоград 1984., na 91., 98., 103., 104., 107., 117., 129. str. sažeto poistovećuje džemat sa njegovom (Đurđevljevom) koncepcijom značenja reči ''katun'' (oko koje je, inače, vodio vatrene rasprave sa P. Šobajićem, Š. Kulišićem a verovatno i sa R. Kovijanićem). Na 116. str. je opširniji: «У херцеговачки дефтер из 1477. године Ровци су уписани као нахија, али и као џемат. Они су за разлику од неких других области пописаних у том дефтеру један џемат и једна нахија. Из пописа Горње Мораче у истом дефтеру знамо да џемат у овим пописима значи катунску организацију.» Na 121. str. u fusnoti 1 piše: «Џемат (cemā'at) значи скупина, група, друштвена и верска група, заједница једног насеља или области, општина. Употребљавала се та реч и у турској војној организацији.», zatim na 126. str.: «Овде ће добро бити да укажемо на то да дефтер за херцеговачки санџак из 1477. године[…] даје податке из којих се јасно види да су власи-сточари који се нису територијализирали пописани у џемате због тога што је код њих још била очувана катунска организација. […] То је време у којем је територијализација катунске организације дала територију племена, […].», a potom na 127. str. u fusnoti 13: «[…] Бјелопавлићи су у дефтер из 1477. уписани [у] џематима, а у скадарски дефтер из 1485. уведени су у три села која стварно представљају делове Бјелопавлића. Интересантно је да су Бјелопавлићи 1570. године уписани по племенским јединицама, а Вражегрмци који спадају у Бјалопавлиће по селима. – Када се упореде ти различити пописи, види се да су турски пописивачи уносили место села код влаха термине џемат или катун (џемат не означава увек баш катун него и групу катуна у једној пописној јединици, влахе једне области у којој имају заједничко име или се појављују као целина у једној локалној области са становишта пописивача), онда када су се катуни кретали, […].» 128. str.: «Већ у нахији Доња Морача је друкчија ситуација. Доња Морача, као што је познато, прилично се разликује од Горње Мораче по својим географским одликама које су могле имати утицаја на односе села и катуна у ово време.». Na 139. str. je deo teksta koji je u radu pod naslovom ''Подаци о Дробњацима у дефтеру за херцеговачки санџак из 1477. године'' čiji su autori B. Đurđev i L. Hadžiosmanović. Tu, u fusnoti 11, piše (kurziv je u izvoru): «Да израз џемат значи у овом попису катун види у овој књизи […] – То је још време у којем се израз катун још није ограничио само на летњи стан (турски yaylak) – као што ће бити касније – него има још увек значење заједнице којој летњи стан даје основу. Управо овај дефтер [iz 1477. za Hercegovinu – hijerakul] је ухватио процес територијализације катунске организације. Иначе израз џемат значи заједница и може имати врло различиту садржину. Благојевић је протумачио реч ''џемат'' као ''општина''. Реч и то значи, али у овом дефтеру је сасвим јасно да ''џемат'' у попису ''влаха Херцегове земље'' значи катун. Благојевић је очигледно био под Шабановићевим утицајем у тумачењу тог појма.»]
http://www.montenet.org/2001/bozo3.html , http://www.montenet.org > published > 2001 > Bozidar A. Vukcevic: Nahije Komarnica, Moraca, Rovca i dio Bjelopavlica 1477.g (Oct. 2001):
Branislav Đurđev i Lamija Hadžiosmanović
NAHIJA KOMARNICA U VOJNICIMA
Dzemat Nikole sina Djurenova ( Gorenova )
[…] Petar sin Vukce, Rajo brat njegov, Radic sin njegov, Sirmerd brat njegov – musliman. Spomenuti cetiri coveka – sa Sirmerdom muslimanom koji je cetvrti covek – u mestu po imenu Trnova upisani su na bastinama koje su odvajkada drzali. Ali se trnova deli na dva dela. Oni su upisani na dva dela. Tu zimuju. Na mestu Mastrak imaju letnje stanove.
Kuca 56.
Na mestu zvanom Komarnica imaju zimske stanove, a na mestu zvanom Jezera imaju letnje stanove.
Samci: Vuk sin Radivoja, Ivanis sin Milana, Ivanis sin Vlatka, Radivoj sin Djurina, Radic sin Radonje, Herak brat spomenutog, Mahmut sin Sirmeda. Sa bracom su im bastine zajednicke.
Kuca 7.
[…]
Dzemat Radivoja sina kneza Heraka
Radosav sin Ratkov, Vuksa sin Radojice, Dobri sin Radojice, Djurin sin Radojice, Ivanis sin Radojice, Kovac sin Tvrtka, Djurdje sin Ratka, Radic sin Rodice (?), Lukac sin Radula, Steran sin Ivana, Vukasin sin Ivana, Ivanis sin Petkov, Radonja sin Petka, Miodrag sin Petkov, Dobrisa sin Petkov, Stjepan sin Petkov, Vlatko sin Ivka, Vuk sin Radojka, Stjepan sin Vukse, Djuradj sin Vukote, Vukajica sin Dobresina, Radosav sin Nenade, Tihorad sin Bratula, Radosav sin Ratka, Radman sin Pokrajice, Dobrica sin Pokrajice, Milan sin Mikola, Djurdjica sin Djursila, Miroc sin Djurasa, Vlatko sin Vukse, Vlatkoje sin Petka, Djuren sin Radmana, Dobras sin Bogote, Stjepan sin Jovine, Radan sin Borine ( Borete ?), Radosav sin Bogovca, Milko sin Vukoja, Nikola sin Cvetka, Ratko sin Bogosava, Vlatko sin Bogosala, Vukas sin Stevice, Radosav sin Bozidara, Milovac sin Obrada, Bregun sin Obrada, Radovan sin Obrada, Brajan ( Bratan ?) sin Obrada, Radosav sin Stojisava.
Imaju zimske stanove na mestu zvanom Komarnica, a letnje stanove na mestu zvanom Jezera.
Kuca 48 sa glavarom dzemata.
Samci: Mioko sin Vukica, Dancul sin Djurdja, Ivanis sin Milica, Bogdan sin Gudelje.
Kuca 4.
[…]
Dzemat Heraka sina Kovaceva i Velimira
Vukota ( Vukoje ?) sin Milise, Vuksa sin Milise, Vuksan sin Milise, pop Nikola, Bogosav sin Radivoja, Rahoje sin Miluna, Radonja sin Radivoja, Ivan sin Obrada, Radovan sin Branka, Radan sin Pribisila, Radoje sin Pribisila, Bogota sin Petka, Radosav sin Obrada, Radonja sin Obrada, Radovan sin Radmila, Bozidar sin Ostoja, Radovan sin Bogoja, Cekoje sin Bule ( ili Jole), Radman sin Novaka, Bogota sin Raca, Ivko sin Milana, Radenko sin Djuroja, Rahoje sin Milana, Novisa sin Boze, Radovan sin Grujice, Mahmud Musliman, Vukmir sin Vitka, Vukman sin Vitka, Radovan sin Radosala, Radosav sin Radica, Vukmir sin Brajana, Ostoja sin Vuceta, Vukasin sin Kovaca, Radivoj sin Kovaca, Petko sin Bogdana, Ratko sin Stjepka, Dragisa sin Vuka, Radoje sin Selaka, Radivoj sin Djursila, Brajin sin Brajana, Ratko sin Kovaca, Radosav sin Vukasina, Petko sin Graje (?), Radomir sin Mirioca.
Imaju zimske stanove na mestu po imenu Komarnica i letnje stanove na mestu po imenu Jezera.
Spomenuti Herak ima u Onogostu jednu napustenu mezru ( mezre'a) po imenu Orah.
Kuca 45 sa staresinom dzemata.
Samci: Jovan sin Stjepanov, Radica sin Cvetka.
Kuce: 2.
[…]
Dzemat Vukasina sina Radivojeva
Pribil sin Vukce, Vukosav sin Ostoje, Bogavac sin Heraka, Radman sin Heraka, Dobrusko sin Heraka, Stojan sin Ivana, Nikola sin Radivoja, Vukajica sin Radivoja, Gradisav sin Bojka, Djuren sin Radovca, Ratko sin Radovca, Radman sin Tadovca, Bratul sin Dobrila, Dabiziv sin Vojihne, Radosav sin Sisoja, Radoje sin Sisoja, Vukac sin Milosa, Radoje sin Milosa, Radonja sin Milosa, Milan sin Vladete, Vlatko sin Visava, Radilo sin Bogmila, Mijobrad sin Paje (?), Petko sin Ljubisava, Radac sin Radovana, Radman sin Radovana, Cvetko sin Vukosava, Milenko sin Vukosava, Ljubisav sin Dobrasina, Radoje sinradosava, Cvetko sin Petka, Radosav sin Bogosava, Pavko sin Bogosava, Dabiziv sin Bogosava, Radonja sin Bogosava, Bogosav sin Vladica, Pribio sin Vucka, Radosav sin Vukce, Radoje sin Graba, Dobravac sin Ruse, Radovan sin Pribuna, Radivoj sin Milica, Vukac sin Vukosava, Branimio sin Bozidara, Dobrusko sin Brajila, Radonja sin Izgrpolja (?) ( Iz Gropolja ?), Radoje sin Branka, Brajo sin Mijorada, Vukac sin Ostoja, Vukajica sin Radoja.
Imaju zimske stanove na mestu zvanom Bukovica, Poljana i Komarnica, a letnje stanove na mestu zvanom Podgrizje, Brakije i Selac.
Kuca 51 sa staresinom dzemata.
[…]
Dzemat Radosava sina Berkova
Spomenuti, Radonja sin Vukce, Berin sin Miomana, Bogdan sin Bozidara, Ivanis sin Cvetina, Stiljan sin Vukce, Gojcal sin Jagode, Radonja sin Boze, Radojko sin Boze, Boza sin Obrada, Radonja sin Bogosala, Miho sin Olivera, Radoje sin Vladusa, Vukac njegov brat, Radonja sin Radisala, Djuren sin Paskasa, Obrad sin Radine, Miobrad, Vukac sin Ripca, Vuk sin Vukmana, Radin sin Obrada, Radoje sin Kobica, Miladin sin Vukce, Stjepan sin Heraka, Pokrajica sin Radovana, Dobrilo sin Medoja.
Kuca 26.
[…]
ISTRORIJSKI ZAPISI, Godina XIII, Knj. XVII, sv. 1
Dr Branislav Djurdjev
NOVI PODACI O NAJSTARIJOJ ISTORIJI BRDSKIH PLEMENA
NAHIJA GORNJA MORACA
Dzemat vojvode Radosava sina Stjepanova
Vukman sin Vukce, Radivoj sin Radonje, Radic sin Radonje, Bogovac sin Bogoja, Radoje sin Petka, Djuras sin Budisava, Brajko ( ili Branko ) sin Nikole, Radman sin Brajana, Bozidar sin Milovca, Radosav sin Brajana, Ivanis sin Heraka (?), Radosav sin Sladoja, Obrad sin Vukasina, Vlatko ( pis.: Vladko) sin popov, Radonja sin Pribila, Bratko sin Radjelje), Dimitrije sin Radoja, Ratko ( pis.: Radko) sin Radaka, Radenko sin Radmila, Bogdan sin Milovana, Vukosav sin Nikole, Radosav sin …), Radic sin Vlatka ( pis.: Ivladko), Dobrac sin Vlatka ( pis.: Vladko), Radan sin Radosava, Milosko sin Bratula, Cvetko sin Dobrila, Rajin sin Cvetka, Vukmir sin Stjepana, Milorad sin Radosala, Vukac sin Radoja, Stjepan sin Novaka, Branisav sin Dobrasina, Djurica njegov brat, Grbac sin Dabiziva, Milan sin Ratka ( pis.: Radko), Radosav sin Dabiziva, Radosav sin Djursina (?), Brajin sin Vitasa, Radosav sin Novakov, Radman sin Milka, Radjelja sin Radmilja, Radic sin Radosava, Bogovan sin Milana, Radonja sin Bogoja, Radoje sin Dubravca, Branko sin Radmilja, Paun sin Vlatka ( pis.: Vladko), Radosav sin Zeljana (?), Radovan sin Radosala, Tvrtko ( pis.:Tvrdko) sin Vukce.
Kuca 52 sa glavarom dzemata.
Nevernik po imenu Hlapac (?) sin Nenade ima jedan komad zemlje koji se zove Stub Crkovni.
Samci ( mucerredan):
Obrad sin Bogmila, Branislav sin Radmila, Herak sin Djurasa, Dobrio sin Bogovca, Milobrad sin Petka, Djuran sin Budisava, Djurdje sin Radosava.
Kuca 7.
Zimuju na mestima po imenu Milosevine, Jelica (?), Pristo (?), Bukva, Visoka, Mrtvice, Starce, Puz, Rasko, Bistrica i Opalica ( mozda: Ubalica), a letuju na mestima po imenu Javorje, Kostin Dol, Starceva Kovacevica, Vuceva (?) i Rzaca.
Polje Stube deo u posedu Ivana.
Polje Milocani. – Polovina u posedu Radosava, a druga polovina u posedu nevernika po imenu Tvrtko ( pis.: Tvrdko) sin Vukce. Daju desetinu.
Spomenuti glavar katuna od bivsih begova uzeo je tapijom zemlje koje se nabrajaju: bastinu Vukosava Radunovica sa mlinom, zemljistem i pasnjakom, u selu Ljubovicu Pribilov vinograd i u Moraci Djurasev vinograd. Te spomenute zemlje drzi zajedno sa svojim bratom Hamzom i sa licima po imenu Obrad i Todor.
[…]
(DEO) OD NAHIJE ZETE KOJU ZOVU TAKODJE BJELOPAVLICI
Dzemat vojvode Radosava
Petar sin Brajka ( ili Branka ), Hlapen sin Vlaha ( pis.: Iflah), Brajk njegov sin, Radjelja sin Bogavca, Vukoje sin Gudese (?), Dobrac sin Brajka, Ratko ( pis.: Radko) sin Radovana, Brajilo sin Nikole, Vuca sin Vojina, … sin Novaka, Radonja brat njegov, Radic sin Dimitrasa, Djuradj sin Bratula, Dimitras sin Petra, Stjepan sin Radica, Djuradj sin Radica, Vuksan sin Heraka, Radosav sin Stojcina ( pis.: Istoycin), Vukosav sin Ratka ( pis.: Radko), Mica (?) sin Progona, Bjeloka sin Mrkse, Vuk sin Vukse, Vuksan sin Dobroga ( pis.: Dobri), Radonja sin Bogdana, Radjelja sin Grube, Radonja sin …, Ratko ( pis.: Radko) sin Bokce, Miokus sin Vladoja, Radic sin Vladoja, Nikola sin Radoja, Djuras sin Vladoja, Gvozden ( pis.: Igvozden) sin Djina (?), Vukja sin Bogdana, Vukas sin Vejka, Vuleta sin Milica, Vuceta sin Vejka, Petko sin …, Paun sin Petoja (?), Radic sin Vukse, Ratko ( pis.: Radko) sin Mirka, Dakoje (?) sin Bogdana.
Kuca vojvode Radosava 44 sa glavarom dzemata.
Dzemat sina Nikolina potomka Pavlova ( Cema'ati veledi Nikola ibn Pavli, Dzemat sina Nikolina unuka Pavlova).
Spomenuti, Djuradj sin Grupka, Lazar sin Ratka ( pis.: Radko), Radonja sin Ratka, Radonja sin Rajka, Vukota sin Radica, Djurko sin Vitoja, Vlad sin Vitoja, Bosko ( pis.: Bojko) sin Petra, Bogdan sin Stojse ( pis.: Istoysa), Rajak sin Milana, Bosko sin Rada, Hlapen sin Kalimana, Dragonja sin Grujka, Stjepan sin Radica, Herak sin Vukmila, Radonja sin Ralka ( mozda: Zalka), Dobresin sinBrajana, Andrija sin Stjepana, Radonja sin Kaludjer (? Kalivir) …, Andrija sin Radonje, Dimitrije sin Bozada, Radosav sin …, Radjelja kovac, Punos sin Petra, Radic sin Bogosava, Milovac sin Bogoja, Radin sin Bogoja, Bogdan sin Bogoja, Milovac sin Punosa, Miotos sin Radjelje, Radonja sin Bogoja, Dimitrije sin Djurka, Miroje sin Djurka, Radoje sin Miluna, Rasko sin Kala, Dragonja sin Brajka, Radonja sin Nikse, Pedja (?) sin Kaludjer ( ? Kalivir) …, Radosav sin Brajka, Medun sin Milete, Janko sin Braje, Radosav sin Bozada, Mirko sin Radonje, Radosav sin Radica, Bozidar sin Milana, Ostoja sin Milana, Nikola sin Milana, Ivan sin Vuka, Pavko sin Bozidara, Bosko ( pis.: Bojko) sin Vuka, Bozidar sin Braja, Radosav sin Braja, Vukosav sin Ljesa, Radic sin Nika, Bogic sin Djurdja, Bozidar sin Bogdana, Vuceta sin Bogica, Vukosav sin Bogica, Vladoje njegov brat, Miokus sin Dajkov, Vukac sin Ruze, Vuk sin Djurdja, Radosav sin Vukce, Djuras sin Radonje, Miljko sin Djurdja, Priban sin Ratka ( pis.: Radko).
Kuca 67.
[…]
_________________________________
Postoji mogućnost da su pojedini rodovi i imena u jednom džematu međusobno u srodstvu. Nisam uspeo eksplicitno naći Heraka Vukašinovog kojeg spominje Rade F. Pejović – Eraković (pozivajući se na Branislava Đurđeva) mada moguće da je negde postojao (?), a pored Kovačevog sina Heraka, koji je držao džemat u komarničkoj nahiji, ne stoji u doslovnom smislu prezime Kovačević.
(July 08, 2008 06:29PM)
1. dracevica.org/ratisevina.htm – Др Горан Комар «Ратишевина (српско-православни манастир Потпланина)». G. Komar detaljno iznosi zanimljiv tekst o istoriji predela koji se nalazi iznad Herceg Novog i Boke Kotorske. Možda je naizgled nebitan podatak, ali smatrao sam da jedno ime u ovoj obimnoj studiji – Erkul – može nositi nekakav trag i biti čuvar one tradicije u kojoj je možda i (H)erak, ali koja nam, bar za sada, izmiče velom prošlosti.
«[…] Топљани су активно подржали избор Симеона Кончаревића. Види се то из драгоцјених биљешки почевши од 20. сетенбра 1751. које говоре о даровима босанском владици Гаврилу Мијаиловићу и ерцеговачком владици Аксентију Паликући [fusnota 58 – АХ, ТК, књ. 5, 12], затим из биљешке 1. отонбра 1751. о састанку на Топлој како би се проучила књига и копија од патенте преосвећеног господина Симеона Кончаревића новога владике [fusnota 59 – Isto]. Сљедеће године биљежи се плата ''Еркулу Миоцићу што је преписао шупљику у либро која је предата пресвјетлом. господину. ђенералу Балби за владику – Л .. 6'' [fusnota 60 – АХ, ТК, књ. 5, 13]. Коначно, под 7. сетенбра 1752. помиње се и овај трошак: ''Капетан Гаврило узе за један мјек што је справљена ракија Преосвећеном. Господину. Владици Симеону Кончаревићу каде је пошао у Требиње да се посвети…'' [fusnota 61 – Isto, 14].
У томе преломном времену, Потпланина већ стоји као филијални манастир савински. Но, погледајмо, ко су били свештеници у Мојдежу и Ратишевини у то доба када је Топла настојала на обнови правилне приморске епископије. […]».
2. http://www.rastko.rs/rastko-bo/istorija/ljetopis-lucica.html – Proto Špiro Lučić «Ljetopis porodice Lučića i Parohije sutorinske od 1680. do 1930. godine», priredio doc. dr Duško V. Lučić:
Hercegovački ustanak 1875-1878 (Sutorinski dobrovoljni Ustaši): «Imena dobrovoljaca ustaša Srba Bokelja i imena ko za njih traži dobrovoljačko prav 1 žena – 2 sin kćer ako su živi. Imena i prezimena starih Srba Bokeških ustaša iz god. 1875-1878: […] 156. Erak M. Pero, [ime ko moli žena, sin, kćer:] sin Đuro».
3. http://www.rastko.net/rastko-bo/casopis/boka/24/03.pdf – Radoslavka M. Radojević istraživala je 1993. godine pojavu izonimih brakova preko matičnih knjiga venčanih opštine Herceg-Novi.
Tabela 13: 73. str. : LUŠTICA: period 1860-1869. godine = Erak Mićo i Erak Ivana; period 1870-1879. = Erak Milo i Erak Jovana; period 1890-1899. = Erak Božo i Erak Joka.
73-74. str. (istaknute reči su u izvoru):
«Луштица има 41 изоними брак (види табелу 13) и 9 презимена се више пута јављају, као што су ЂУРАШЕВИЋ (3), ТРОЈАНОВИЋ (3), БЕГОВИЋ (5), УРДЕШИЋ (5), МАРОВИЋ (5), ЗАМБЕЛИЋ (5), ЕРАК (3), СЕТЕНЧИЋ (2) и РУСОВИЋ (5). Пет презимена се појавило само по 1 пут.
На полуострву Луштици у XX веку склопљено је само 6 изонимих бракова, док је њихова бројност у прошлом веку била неупоредиво већа.
Познато је од раније да су склапани сроднички бракови, највише код Јевреја, Немаца, Мађара и других народа. Код нас је римокатоличка вера била толерантнија према венчањима између ближих и даљих сродника него православна која је такве бракове забрањивала. До сродничких бракова је долазило да би се сачувало фамилијарно богатство, или да се не би мешали народи и вероисповести. Забране за сродничке бракове су постојале, јер су код потомака таквих бракова запажене појаве већег броја конгениталних малформација, као и других штетних последица. Код нас нема писмених података те врсте истраживања. У неким крајевима наше земље, као што је Војводина, православна црква при венчањима је била врло строга и зато у српским селима, или нема изонимије у појединим периодима, или су ти случајеви врло ретки према Гавриловић Ж. (3-9). Сличне податке, али са нешто већим вредностима дао је и Цекуш Г. (1).
Резултати овог рада показују да само у два села није било случајева изонимије али да се у осталим местима проценат изонимих бракова кретао између 0,24 и 13,17. Коефицијент крвног сродства у херцегновској популацији је 0,0023. 0ва вредност је скоро истоветна са оном у Вршцу коју су нашли Виденовић М. и Гавриловић Ж. (11), а која је износила 0,0024. Гавриловић Ж. (5) у сеоској популацији Шајкаше са највише правослвних становника није нашао ни један случај изонимије, а ми смо добили да је коефицијент консангвинитета 0,0049.
У нашем раду јединствена пропорција за целу популацију износи 0,77 док је према Робертс Д.Ф. и сар. (10) у Нортхумберландској општини била 0,66. У Новом Саду Гавриловић Ж. и сар. (2) су нашли да се вредности јединствене пропорције налазе између 0,47 (1920) и 0,94 (1915). У Херцег-Новом вредности ове пропорције су од 0,73 (1970-1979) до 0,92 (1910-1919).
Према личним именима младенаца са истоветним презименима може се видети да је било највише случајева мешовитим браковима, или међу становницима католичке вере. Поједина презимена се појављују како код припадника разних народности тако и више вероисповести.».
4. http://www.bibliotekaherceg-novi.org.rs – Васко Костић «Свештенички ''протоколи'' и кртољски поморски капетани»
«[…] Iako se ovaj prilog ne odnosi na Lušticu, potrebno podsjetiti da je u Luštici uvijek bilo više pomorskih kapetana nego u Krtolima. Ne 27, kao što stoji u pomenutoj monografiji, 10) nego bar 4 puta toliko. Nepotpuna istraživanja pokazuju da je realan trocifren broj. I današnjim luštičkim starcima poznate su tradicionalno pomorske kuće sa brodovlasnicima i kapetanima u nizovima generacija, kao što su: Bogetići, Vladnići, Zambelići, Jankovići, Janovići, Kaluđerovići, Kršanci, Legetići, Marići, Marovići, Miževići, Mitrovići, Neverovići, Tripčevići, Trojanovići, Palandačići, Rusovići, Setenčići, Herakovići i drugi. Ovdje nisu pomenuta bratstva sa jednom ili dvije generacije pomorskih kapetana.».
(June 30, 2008 05:38PM)
U Banatu i ostalim delovima Vojvodine je zabeleženo više starih pomena prez-imena Herak i Heraković:
1. http://www.rastko.rs/rastko-ro/istorija/popovic-matic-banat_c.html – D. J. Popović i Sv. Matić «O Banatu i stanovništvu Banata u 17. veku», Glasnik istorijskog društva u Novom Sadu, sv. 9, 10, 11 i 13; Sremski Karlovci 1933-54.:
«[…] О ранијем пореклу становништва не може се нешто поближе рећи. По презименима се могу утврдити само сеобе чисто локалног значаја. Тако сретамо презимена: […] Херак, Хераковић (Детошево, Варјаш) [kurziv, ''Italic'', je u izvoru – hijerakul]. […].
[…]
Опис Катастига
Овај рукопис сада се налази у Народној библиотеци под бр. 396 (Љ. Стојановић, бр. 542). Рукопис је добио 1877 из пећске патријаршије митрополит Михајло и дао га Народној библиотеци.» Naime, sakupljači novčanih (ili kakvih drugih) prinosa (priloga) za crkvu u dva navrata (1660. i 1666. godine) su išli od mesta do mesta u Banatu i vršili popis pojedinaca i porodica koji su nešto priložili crkvi:
Варъяшъ (1660) – Прїиде къ нам кнез Іованъ Вуићъ, Марїанъ Живковићъ, Вуясинъ Хераковићъ и принесоше от села 5.000 аспри на благословение. Паки Вуясинъ писа брату Божи 80 лит. Попъ Владиславъ писа себе обшти лист, и подручїю Гръкини прос. Оста. Паки Вуясинъ писа брату Вуковою обшти лист.
Варяшъ (1666) – Домаћин кнез Никша писа себе обшти лист. Попъ Иван писа себе обшти лист. Поп Пана писа себе прос. Кнез Вукъ писа себе обшти лист. Проданъ Хераковићъ писа себе обшти лист. Оста 400 аспри. Радомиръ Дъмяновић писа себе прос, и оцу Дъмъяну прос. […]
Детошево (1666) – Домаћин Іовица писа себе обшти лист. Кнез Дмитръ писа себе обшти лист. Станко себе 40 лист. […] Милакь писа себе прос, 170. Радоица 50 аспри. Херак себе 100 лит. […]
Иоцино (1666) – Домаћин кнез Груица писа оцу Томи 40 лит., Деспини 40. Мръћенъ писа себе прос, и брату Сръћену прос. Винка себе 40 лит.[…] Познан себе помен. Вукь Ћурчїа писа себе 40 лит. Херак писа оцу Марку обшти лист. Оста 400. Бранко себе помен. Вуя матери Ружици 40.
Холушь (1666) – […] Вучић писа оцу Раосаву 40 лит., и себе 40 лит. Гвоязден [тако!] оцу Вукою 40 лит. Херак оцу Павлу 40 лит., Авраму помен. Іовица Мил(е)нку 40 лит., Остои 40 лит., Миросаву помен, Мари помен, Раину помен. […]
2. Jovan Erdeljanović «Srbi u Banatu», Novi Sad 1992. (piščeve beleške sredio Rajko Nikolić, a za 2. izdanje redigovao i uredio Nikola L. Gaćeša).: 141. str.= Kusić (jugoistočno od Bele Crkve): Stare familije čije je poreklo utvrđeno: «Heraković-Arvatovi (4, Sv. Nikola), došli iz Hrvatske kao ''nemeši'' i neko vreme držali to nemeštvo.» 251. str. = Čenta: Rodovi poznatog porekla: «(E)rčkovljev – Rčkov, danas Tomin (2, Đurđic), iz Aradca.» 73. str. = Deliblato: Iseljeni rodovi: Erković. 119. = Jarkovac: Izumrli rodovi: Erković, Erski. 384. = Potiski Sveti Nikola (danas Ostojićevo, severozapadno od Kikinde): Iz građe za Letopis o Potiskom Sv. Nikoli: u ''Napisaniju umirаjaščih'' (prezimena osim onih u Domovniku za 1802. god.): «1785. godine: […] Rackov, Batić, Rošu, Živkelić, Manulov, Erkov, […].»
3. D. J. Popović – Ž. Sečanski «Građa za istoriju naselja u Vojvodini od 1695. do 1796.», Novi Sad 1936.: X str. = «[…] Iz Hercegovine je onaj Glamočanin (Glamoschani) i Erluk u Perkati.» 3. str. = «Erak Orsoli (''Valachus'' ''Bosanac'', *8 [osam godina je u Pečuju – hijerakul])» u napuštenom selu koje se zvalo Salante. 13. str. = Grad Šikloš 1695. godine: «Herak Kapitan (Capida). Ukupno 25. Ukupno je bilo 98 domova.»
Antroponim (H)erak je bio čest u dinarskom području:
1.
A) http://www.angelfire.com/dc2/elif/elif9.pdf – «Elif» islamske novine, kulturna baština, strana 6., jun 2005., pripremili N. Mušović i R. Hamidović: Bjelopoljski kraj kroz istoriju (period od kraja XIV do prve polovine XX vijeka):
«[…] Nakon sloma Vuka Brankovića 1396. g. Turci su zaposjeli i djelove Srednjeg Polimlja kojem pripada i oblast bjelopoljskog kraja koji nastavlja dalje da živi pod upravom vojnog zapovjednika Isa-bega Ishakovića. U slivu rijeke Ljuboviđe nailazimo na brojno pleme stočara Vraneši. Turski defteri iz vremena stabilizacije turske vlasti na ovom području bilježe vlašku nahiju kneza Heraka. Popisom Hercegovačkog sandžaka iz 1477. godine, uočava se da je jedan sin kneza Heraka Vraneša islamiziran i u službi je Turaka, a drugi je stajao na čelu dosta brojnog džemata. Povjerenje kod turskih vlasti, knez Herak je sticao odnosom prema toj vlasti kao i njegovi sinovi, knez Đorđe i Ibrahim koji su takođe bili lojalni saradnici Turaka. Pleme Vraneši iz nahije Ljuboviđa, vezali su se za turski feudalni sistem, što je uslovilo da proces islamizacije u XV vijeku zahvati ovaj rod. Istina je, da islamizacija nije zahvatila rod (Vraneši) u cjelini. Prihvatanje nove vjere još je bilo stvar pojedinca, a možda i taktički potez roda ili pojedine porodice da se stečene privilegije očuvaju. Koristeći se saradnjom sa Turcima, pojedini pripadnici ovog roda, posebno islamizirani, sticali su nove timare i posjede druge vrste na širem području Srednjeg Polimlja i Potarja. […]»
B) Pronašao sam na internetu, tačnije na http://www.mycity.rs/Istorija/Dinastija-Nemanjica.html (autor ''T. Makelele''), podatak da u knjizi «Postanak imena Pavino Polje», muzej Novog Pazara, stoji otprilike ova priča (istaknute reči su u izvoru):
«U doba pada pod tursku vlast u zupi Ljubovici (danas je to na granici Srbije i Crne Gore ) bejase knez HERAK VRANES iz roda Nemanjica-nisam siguran dok ne vidim ali mislim da je iz VUKANOVE loze(brat STEFANA PRVOVENCANOG). On je tu imao svoju kulu i neku vrstu vlasti u toj zupi. Knez Herak je imao vise sinova. Najmladji se zvao LJUBO i bio je pravoslavni svestenik. No kako pripadnost hriscanstvu nije obezbedjivala ranije privilegije islamizacija medju vlastelom uzima sve vise maha. Tako u islam prelazi i LJUBO HERAK i postaje IBRAHIM. U sluzbi je brzo napredovao i postao pasa. Posto je postao pasa IBRAHIM je imao dva sina AHMEDA I SKENDERA. AHMED je skolovan u Carigradu i takodje je dobio polozaj pase u Konji u Maloj Aziji. Ljubav prema rodnom kraju ga je nateralo da zamoli sultana za premestaj. Sultan ga potom postavi za Hercegovackog sandzak-bega cije je sediste bilo u Foci.
Dosavsi jednom prilikom u Vranes na sabor kod crkve Ljubovice, zaduzbine najstarijeg Nemanjinog sina VUKANA, primetio je jednu lepu devojku po imenu PAVA, kcerku Nikole Konjevica iz Bjelog Potoka. Odmah potom je zatrazi za zenu. Na pocetku ona ne htede ali kada on rece da je LJUBOV SIN ona prista ali pod uslovom da ne menja veru. AHMED I PAVA ziveli su lepo u slozi i imali su tri sina: MUSA, HASANA I DAUTA OD KOJIH VODE POREKLO
MUSOVICI [Mušovići – hijerakul]
DAUTOVICI I
HASANBEGOVICI.
TE FAMILIJE SU DANAS MUSLIMANSKE ALI JE OSTALO ZAPISANO DA SU DIREKTNI POTOMCI NEMANJICA.
P.S. Za one koji zele vise da znaju reci cu samo da je dr Ejup Musovic, bivsi direktor muzeja u Novom Pazaru utvrdio da je Pava isla u crkvu na konju sa pozlacenom opremom i da su je sinovi cekali pred svakom pravoslavnom bogomoljom dok se ona molila Bogu. Umiruci na porodjaju PAVA je ostavila amanet(zavestanje) da joj se ime ne zaboravi. Ahmed pasa joj ispuni zelju i najlepsi deo Vranesa dobi ime Pavino Polje. Na njen grob postavljena je dugacka kamena ploca sa lepo uradjenim krstom. Na grob deteta, koje nije dugo zivelo, postavljena je ploca sa uklesanom kolevkom. A kada je Ahmed-beg umro sahranjen je pored Pave sa leve strane. Ploca na njegovom grobu je od crvenkastog kamenja i na njoj je uklesan polumesec. Grobovi su okrenuti istok-zapad. Nadgrobne ploce Pave i Ahmeda stoje tamo i danas, Pavina sa krstom, a Ahmedova sa polumesecom. Napomenuo bi to da se u djamijama u Raskoj-Sandzak i u Bosni nalazi veliki broj spisa sto na arapskom sto na srpskom koji su jako interesantni je r su ondasnje odze pisale sta se sve dogadjalo i tako je i ova prica sacuvana od zaborava.».
C) Na http://www.teofil.cg.yu/Svevidje/SADRZAJ/sadrzaj.html , u «Sveviđu», listu Eparhije budimljansko-nikšićke, piše da postoji knjiga мр Петка Бошковића «Кнез Херак Вранеш».
2. Rade F. Pejović-Eraković «Erakovići u Banjanima», Podgorica 2002., 22. str.: «R. Kovijanić navodi da je u to vreme ime Herak bilo često, pa, pored ostalih navodi: Herak, vidar rana sa Luštice; knez Herak – držao je 1477. godine knežinu u Vranešu u Hercegovini; Herak Bakić, rođak despota Pavla Bakića; kod crkve Sv. Save u Počivalima [kod Velimlja, u Banjanima – hijerakul], građene po narodnom predanju u vrijeme Kosovske bitke, nađena je grobnica sa imenom Heraka Misalića; istočno od Počivala nalazi se Erakova Gradina; Branislav Đurđev našao je u carigradskim izvorima iz 1477. godine više Heraka u postojbini Heraka Đurđa Bogutovića: Herak Đurašev, Herak Vukašinov, Ivaniš Herakov, Vuksan Herakov, Herak Kovačević – imao je katun u Komarnici; knez Herak držao je knežinu Ljubović u Polimlju i dr., […].».
3. http://www.dlib.si/v2/StreamFile.aspx?URN=URN:NBN:SI:DOC…id , http://www.safaric-safaric.si/hup/hrvat_europejac/Hrvat_Europejac_2%20Dragutin%2021.pdf – Prošlost ili historija Trebinja: «Turci su umjeli da se koriste silama pokorenog naroda. Oni nijesu na prečac dokinuli dosadašnjih običaja i naziva u upravi. Kako malo prije rekosmo, zadržali su naziv vojvode. Do g. 1505. ima čak i kršćana, koji nose naziv vojvode *(Vojvoda je kod Srba stjegonoša, a knez je upravnik grada; dok je na zapadu u Hrvatskoj i u Bosni knez visoki plemić) i kneza. Tako se 1477. spominje trebinjski vojvoda Herak Vraneš, a 1505. vojvoda Radivoj i knez Vuk. U Donjim Vlasima je u to vrijeme knezom Herak Vladisalić».
4. http://www.network54.com/Forum/63400/thread/1139549543/last-1139549543/Spiro+Kulisic-+Etnogeneza+Crnogoraca – Špiro Kulišić, u svom radu «O etnogenezi Crnogoraca», iznosi pored ostalog i ovo (kurziv je u izvoru): «Zanimljivo je da se u spomenutom defteru (1468/9), ''zbog globalnog registriranja, ne spominju veliki džemati'', iako su oni postojali – kako misli Nedim Filipović – kao ''društveno-ekonomski oblici organizacije vlaha'' [fusnota 73 -N. Filipović ''Vlasi i uspostava timarskog sistema u Hercegovini'', God. ANU BiH, Sarajevo 1974, XII; Struktura i organizacija srednjovjekovnog katuna, Simpozijum o srednjovjekovnom katunu, Naučno društvo BiH, posebna izdanja, Sarajevo 1963, II]. Međutim, ne vidi se kakva je bila ta organizacija, dok iz deftera skopskog krajišta, od 1455. godine, doznajemo da su starješine, odnosno ratnici vilajeta Nikšića dobijali timare. Filipović pretpostavlja da su u toj grupi od 8 timara možda svi timarnici bili ''vlasi'' (po njegovom pisanju). Među njima Stepan, sin Nikšića, i Herak sin Vladice sigurno su ''vlasi'', zaključuje Filipović [fusnota 74 – N. Filipović, n. d., 135.], ali mora se naglasiti da su ovi Vlasi već poslovenjeni, sa vlaškim tragom u formaciji imena Herak, prema Skokovoj analizi vlaških imena.».
5. http://www.most.ba/107/077c.aspx – «Most (časopis za obrazovanje, nauku i kulturu)», br. 196, 107 – nova serija, godina XXXI, mart/ožujak 2006., Mostar: Esad Kurtović ''Prilog historiji vlaha Mirilovića'':
«Faktografski pokazatelji o vlasima Mirilovićima poznati su u nekoj vrsti početaka, drugoj polovini XIV, i u kraju srednjeg vijeka, u drugoj polovini XV stoljeća […].
[…]
Uzima se da su prvi poznati predstavnici, ujedno i katunari kod Mirilovića bili Dudoje Mirilović (1365), Njegovan Mirilović (1366) i Novak Mirilović (1392) [fusnota 2 – Д. Ковачевић ''Средњовјековни катун по дубровачким изворима'', 125; Б. Храбак ''Разгранавање катуна и стварање групе катуна, односно племена у некадашњој Херцеговини (XIII-XV век)'', 186.]. Njihovi nasljednici mogu se pratiti kroz patronimike, prezimena Njegovanović, Dudojević i Novaković. Prema prikupljenim pokazateljima stabilne linije se ipak ne daju ispitati. Naime, još uvijek izostaju konkretne potvrde o linijama srodstva. Nije moguće ni odrediti liniju predvodništva među Mirilovićima.
[…]
Početkom maja 1425. g. Vukosav Novaković, Medak Dudojević, Medoje Bojković i Dobre Nikolić, vlasi Mirilovići, ugovaraju prevoz 70 tovara soli do Goražda a 70 do Podborča uz cijenu od isto toliko soli [fusnota 12 – … (09.05.1425. g.), DAD, Diversa Cancellariae, XLIII, 132-132v.]. […] Januara 1428. g. Dobrica Nikolić, vlah Mirilović se obavezao da će svojim konjima prevesti do Gacka u Samobor 6 tovara robe po cijeni od 3 perpera tovar [fusnota 14 – „Dobriei Nicolich vlachus Mirilouich“ (19.01.1428. g.), DAD, Diversa Cancellariae, XLIV, 219.].Vjerovatno je u pitanju ranije pomenuti Dobre Nikolić.
[…]
Oktobra 1465. g. podignuta je tužba protiv vlaha Mirilovića Vladislava Dobriekovića i njegovog sina Heraka [fusnota 21 – „contra et adversus Vladissauum Dobriecouich et contra et adversus Heracum eiusdem Vladissaui filium de vlachis Mirillouici“ (16.10.1465. g.), М. Динић, Из Дубровачког архива, III, 135.]. Nekoliko godina kasnije, septembra 1468. g. pomenuto je još nekoliko Mirilovića koji su očito sa njima u vezi. To su Borisav Dobrieković i njegova supruga Armenka, te njihovi sinovi Sladoje i Bosav, zatim Boljesav Dobrieković i njegov sin Bogeta [fusnota 22 – „Armencha uxor Borissaui Dobriecouich de vlachis Mirilouichii … contra dictum Borisauum eius virum et contra Sladoe et Bosauum filios eiusdem Borisaui. Item contra Bogetam nepotem eius dicti Borisaui filium Boglesaui“ (16.09.1468. g.), М. Динић, Из Дубровачког архива, III, 144-145.]. Po svemu sudeći trojica Dobriekovića su braća. Pitanje je da li bi se neko od ranije navođenih Mirilovića mogao povezati sa njima. Prezime Dobrieković bi se moglo izvesti od ranije navođenog Dobrice, Dobre Nikolića.
[…]».
6. http://www.rama-prozor.info/cms/index.php?option=com_content&task=view&id=21&Itemid=26 – Predeo Rame i Prozora (Bosna i Hercegovina), Damir Mišura ''Prezimena Donje Rame'', 2005.:
«54. L i z o p e r c i
Svega su u selu 22 kuće, od kojih dvadeset muslimanskih (22 dom.) i dvije katoličke.
K a t o l i c i – Šudići (1 k.) su se naselili na nekoliko godina prije Omerpaše. Oni su od Šudića u Sovićima (staro prezime Bošnjaci). – Rančić (1 k.) se naselio 1925. a rodom je iz sela Budimira, Ugljana kod Sinja. Izumrli su katolici Martići.
M u s l i m a n i – Rod Šuk (Šćuk) (6 k.) smatra se starincima. – Pozderi (7 k. sa 9 dom.). Jedna grana zove se Hasanovići po jednima, sedmi ili osmi predak je došao iz Prozora, a drugi kažu da su starinom negdje od Banja Luke. – Bajramovići (Bajrići), Barinći, (5 k.). Njihov peti predak došao je, poslije kuge, sa Ravnice na mjesto gdje je bio posljednji od Heraka, Bećir, prije više od sto godina. Oni nisu starinom sa Ravnice. Za vrijeme nekog ratovanja krenu dva brata iz Fatnice u Hercegovini, gdje je treći ostao i jedan iziđe na Udbar a drugi na Ravnicu. – Čolić (1 k.), otac mu je došao, prije nekih sto godina, za sestrom iz Donje Jablanice i ostao u selu. – Munikoza (1 k.) je došao iz Skrobućana 1932. a drži kafanu kod Slatinske Ćuprije.»
7. http://www.rastko.rs/rastko-du/umetnost/knjizevnost/mpantic/mpantic-proslost/mpantic12-budmani.html – Мирослав Пантић «Новопазарски записи Дубровчанина Сима Будманија из 1734. године» (Мирослав Пантић: http://www.rastko.rs/rastko-du/umetnost/knjizevnost/mpantic/mpantic-proslost/index.html , СКЗ, Београд, 1978) (kurziv je u izvoru):
«4
[…]
Ако би се пак поједине речи, разбацане у овим записима, на нарочит начин поређале или сложиле, добила би се из њих доста разговетна слика једне незаобилазне стране живота сваког трговца на Балкану у она времена; то су њихова путовања, са појавама и стварима које они том приликом виђају, на које наилазе или које се пред њих испречавају. Као у неком мозаику, из њих се склапа цела једна прича, понављана тада небројено пута у самој стварности. У њеном је средишту путник, а то је уједно и почетна реч у тако образованом следу. […] Могао је [reč je o Budmaniju ali i o putniku onoga doba – hijerakul], тако исто, да се сусретне с личним именима и да уочи разлике у њиховим облицима у односу на оне које је носио од куће: Ћирко (Cirillo), Рогољан (Соrnеlio), Варвара (Barbara), Васиљ (Basilio), Недјељко (Domenico), Ерак (Eraclio), Драгје, Драгић (Carino), Cpједоје (Mercurio), Новак (Nunzio), да научи поздраве и друге фразе свакодневног саобраћања: […].»
(July 15, 2008 01:57AM)
Čini se, najpoznatiji Herak na Balkanu je onaj čiji će potomci formirati dinastiju Petrovića Njegoša u Crnoj Gori. Nezahvalno je (ali je, naravno, korisno) sačinjavati spisak literature o ovoj problematici zbog ogromnog broja naslova [13.XII 2011.: mislim na ogroman broj naslova o značajnijim Petrovićima], ali je vredno zapaziti da već nekoliko poslednjih decenija knjiga Jovana Erdeljanovića, «Stara Crna Gora» (Srpski etnografski zbornik, SKA, knj. XXXIII, Beograd 1926., reprint izdanje 1978., terenska ispitivanja na Njegušima vršena 1910. godine), dominira kao klasično, standardno štivo za uvod u upoznavanje porekla bilo kog prezimena za koje se iole ''osnovano'' sumnja da je iz Crne Gore. To i nije baš pohvalno jer možda je pokazatelj stagnacije etnografije i etnologije, nauka koje žive, u ovom slučaju, na staroj slavi. Kao i svaka nauka, i pomenute nauke se moraju razvijati u skladu sa modernizaciom, sticanjem novih saznanja, osavremenjivanjem istraživanja itd. (na primer, Erdeljanović, koji je bio vrsni istraživač, ipak nije koristio [30.VIII 2011.: ovo da uopšte nije koristio mletačke i venecijanske spise nije tačno. Ja sam, gore napisano, uvreženo mišljenje imao do februara 2011., kada sam završio čitanje knjige «Постанак и развитак брдских,…» Титоград 1984., od B. Đurđeva. Na 38. str. u fusnoti 92, na 40. str. u f. 97 i na 87. str. saznajem da je čitao Bolicu (1614. god.). Na 175. str. piše: «Служећи се подацима које је објелоданио Ердељановић из которског архивског материјала о првом спомену Озринића у Кчеву, могло би се закључити […]», zatim na 155.: «За разлику од неких садашњих етнолога, Ердељановић се трудио да усклади постигнућа историјске науке са својим истраживањем. Па не само то него се и сам бавио историјским испитивањима. Служио се чак и дотле непознатим архивским материјалом.», a onda i na 40.: «Сличних методских застрањивања (већином изразитијих) има код свих наших ''испитивача племена'' – како их зове Шобајић. Има их и код Шобајића, који је, поред Ердељановића (а у извесној мери и више него Ердељановић), водио рачуна о савременим историјским изворима.». Postavljam pitanje (a na osnovu svega ovoga), kako to da Erdeljanović nije naišao na kotorski arhivski spis u kojem se spominju Boguta, Đurađ i Herak (Đurđević, Heraković) pre Kovijanića? Pretpostavljam da sredinom XX veka kotorska arhivska dokumentacija iz XIII, XIV i XV veka nije bila sređena i da se nalazila na različitim mestima u Kotoru ili u arhivi a što je otežavalo istraživačima (bar onim savesnijim) (?)] ili nije znao za masu tek posle njega otkrivenih i prevedenih mletačkih-venecijanskih spisa koji se nalaze po arhivama Kotora, Dubrovnika i drugde u Primorju). Izgleda da je jedna slabo poznata knjiga, pod naslovom «Njeguši kroz vrijeme (XIV-XX vijek)», Podgorica 1999., Muzeji i galerije Podgorice (knjiga ima 396 strana), od autora Dušana Otaševića, u nekom smislu uspela parirati Erdeljanovićevoj «Staroj Crnoj Gori» a možda je i nadmašiti bar po nekom modernijem viđenju stvari.
Naravno, «Stara Crna Gora» nije jedina kompetentna klasična etnološka studija o nekadašnjem stanovništvu prostora današnje Crne Gore. Nije iz jednostavnog razloga jer ''stara Crna Gora'' predstavlja naziv regiona samo od, recimo, severozapadnog predela planine Rumije do manastira Ostrog i Grahova, i od zaleđa Kotora do par kilometara zapadno od Podgorice – što sve predstavlja omanji prostor. O ostalim regionima pisali su Svetozar Tomić (Banjani), Petar Šobajić (Bjelopavlići), Andrija Luburić (Drobnjaci), Petar Mrkonjić (Polimlje i Potarje) i dr. Međutim, što se tiče uvoda u izučavanje njeguških Herakovića, «Stara Crna Gora» je, ipak, jedina relevantna studija od svih ostalih.
Kako saznaje Erdeljanović, braća (traju polemike da li su ova dvojica u srodstvu) Herak (postoje i ''ravnopravni'' oblici Erak i Jerak) i Raič (tu su oblici Raić, Rajić, Rajič) na Njeguše dolaze negde pri kraju XV veka (ni nakon otkrića relativno preciznih mletačkih spisa, različita mišljenja o vremenu naseljavanja za stalno Heraka i Raiča na Njeguše ne jenjavaju). Od njih nastaje razgranato stablo koje se, u globalu, deli na (H)erakoviće – od Heraka i Raičeviće (oblici Rajićević, Rajičević) – od Raiča. Potom se Herakovići dele na Petroviće i Popoviće, mada je i tu problematično jer, koliko sam shvatio (a možda grešim), pitanje je da li su Kaluđerovići (koji bi možda bili neka vrsta ogranka prelazne faze između rodonačelnika Heraka i ranih predaka Popovića i Petrovića) zaživeli negde kao zasebna, treća, grana. Momenat razdvajanja Petrovića i Popovića je još zamršeniji. Postoje verzije da su Popovići nastali od Petrovića ili Petrovići od Popovića – npr. po kazivanju s početka XX veka Andrije Popovića, ili da su od početka postojali kao dve različite grane, a postoji čak i četvrta varijanta (videti 434. str. «Stare Crne Gore») – volšebno istovremeno preplitanje oba prezimena. Ništa bolje stanje saznanja nije ni o drugoj polovini XVII veka, kada se definitivno [30.VIII 2011.: zavisi u kom smislu ''definitivnosti''] počinje formirati dinastija Petrović. Tako je i kod Rajičevića. Ovo je i razumljivo, s obzirom na manjak istorijske građe i s obzirom na pojavu koja se javlja kod gotovo svih evropskih dinasija a to je dokazivanje pripadanja ili, pak, nepripadanja vladajućoj eliti, što ponekad donosi materijalnu korist ili duhovne i simboličke privilegije (što sve otežava naučnu analizu o objektivnom stanju događaja). Rizično je navoditi podatke iz jedne knjige koja se poziva na drugu knjigu, a ova druga na treću itd., a upravo je to izgleda čest slučaj sa istraživanjem njeguških Herakovića i Rajičevića, prilikom čega dolazi do grešaka i kod najsavremenijih i najobaveštenijih autora. Lično se ograđujem od pomisli da su podaci, koje ću sada izneti, sto-procentno precizni, a osim toga, nije mi naravno bila namera da podatke sveobuhvatim do krajnosti.
1. BOGUTA – PETAR II PETROVIĆ NJEGOŠ
Genealoška loza, koju su istraživači upotpunili novim nalazima posle Drugog sv. rata [među njima je i Risto Kovijanić (1895–1990.) – relevantna literatura: «Kotorski medaljoni», Beograd 1980., 119, 125, 133, 135. str.; «Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim spomenicima (XIV – XVI vijek)», knj. I-II, Titograd 1963-1974., recenzenti: dr Ivan Božić, dr Slavko Mijušković; «Književna proučavanja – Njegoš-Mažuranić narodni pesnik», Novi Sad 1986., 17-29. str.; radovi Iva Stjepčevića i Rista Kovijanića ''Prvi pisani pomen o Herakovićima'' i ''Pomen o Šćepcu Herakoviću-Njegošu'', oba rada u «Istorijski zapisi», Cetinje 1953., IX, u svesci br. 2, 519-522. str.] od najstarijih poznatih predaka do, recimo, slavnog Petra II Petrovića Njegoša, izgleda ovako (znaci ''V'' i ''>'' znače strelice – od oca ka sinu):
BOGUTA (možda poreklom iz regiona Zenica – Travnik; rođen verovatno prvom polovinom XIV veka)
V
ĐURAĐ BOGUTOV ili BOGUTOVIĆ (iz Drobnjaka; Kovijanić pretpostavlja njegovo obitavanje negde pri putu Brskovo–Onogošt–Kotor; «Književna proučavanja…», 21. str.: «a Giurech Bogutovich de Dobrignachi [u «Pomeni crnogorskih plemena …» piše ''de idobrignachi'' i ''de idrobignachi'' – hijerakul] et a filiis suis Volchez, Radin, Cherach, Pribil et Ostoia» i u «Pomeni crnogorskih plemena …»: «pro Giureci bogutovich idrobignachi cum dapcho». U «Književnim proučavanjima …», na 21. str. piše da Đurađ sa sinovima Vukcem, Radinom, Herakom, Pribilom i Ostojom 1. marta 1399. predaje u depozit 6 srebrnih pojaseva (zavijenih u 6 marama: u «Pomeni crnogorskih plemena …») težine oko 20 funti (u «Pomeni crnogorskih plemena u …» se precizira sa 19 i po funti), 2 srebrne posude, 2 ukrašena nakita i 6 nizova bisera [30.VIII 2011.: u «Književnim proučavanjima…» ne piše (ne znam zašto) da se u depozit predaje, pored već nabrojanog, još i ono što nalazim u «Pomenima crnogorskih plemena …»: «2 tacne sa izvjesnim srebrnim pucadima, težine 5 unči, takođe 2 kutije i 2 đerdana perla sa svitom i sa četiri puceta perlв, težine u svemu 10 unči.»] kotorskom vlastelinu Dabiši Vasilijevom Bizantiju. Dabiša (ili Dapko) se obavezao da će stvari vratiti kad god zatraže Đurađ i njegovi sinovi (pojedini ili svi skupa i kada pokažu priznanicu), osim ako bi se «ne daj bože», dogodio požar ili pohara, u kojem slučaju on njima ne bi bio dužan ništa. Sastavljanju obavezujućeg akta prisustvovali su sudija Vasilije Nal Sergijev (Grubonja) i auditor Marin Pakov (Paskvalić). Ovaj podatak se nalazi u ''П, 641'' a brojevi predstavljaju knjigu i stranu sudsko-notarnih spisa u Državnom arhivu u Kotoru. Kovijanić smatra da su Đurađ ili sinovi bili možda u pratnji Mare Vuka Brankovića (i njena tri sina) koja je dan ranije u Kotor deponovala srebro kod vlastelina Marka Draga, i otvara pitanje možda nekakve povezanosti Brankovića i Bogutovića. [30.VIII 2011.: u «Književnim proučavanjima …», na 22. str., piše još: «Očigledno, porodica Bogutović postupila je u ovom slučaju po ugledu na porodicu Brankovića. Rukovođeni su istim razlozima; prinudili su ih isti događaji da svoje blago sklone na sigurnije mjesto.[…] S pouzdanjem se može utvrditi da je Đurađ Bogutović imao veze s Kotorom, da je tu imao poznanika i prijatelja, da je bio ugledan i poznat čovjek u svoje vrijeme. Izgleda, imao je veze i sa Vukom Brankovićem, odnosno sa njegovom porodicom; možda i neki od njegovih pet sinova. Sudeći po tome i po deponovanim dragocjenostima, Đurađ Bogutović i njegovi sinovi pripadali su redu vlastele, ali ne visoke. […] Možda su bili i neki posrednici u razmjeni dobara između Kotora i Vuka Brankovića, docnije despota Stevana.»])
V
HERAK ĐURĐEVIĆ (zreo čovek oko 1400. godine; imao braću Vukca, Radina, Pribila i Ostoju; u «Pomenima crnogorskih plemena u …», Kovijanić piše sledeće: «U drugom dokumentu javljaju se dva brata Vukšića iz Drobnjaka, Pribo i Vlatko (ili Ratko). Smatramo da su to sinovi Vukca Đurđa Bogutovića, jer više činjenica navodi na to. Pribo (Pribil, Pribislav) Vukšić ponio je ime strica, kao što se često običavalo. U trećem dokumentu javljaju se Jovko Radinojev Đurđević i njegov brat Vukac. Biće to sinovi Radina Đurđa Bogutovića. I u tom slučaju jedan brat nosi ime strica, Vukca Đurđeva.»; Johan iz Bazela, švajcarski Nemac koji je u Kotoru radio kao zlatar od 1436. do 1440. «Zajedno sa dva kotorska zlatara, Dubrovčanina, izradio je dva srebrna pojasa za Vukca Đurđa Bogutova, brata Heraka, pretka Njegoševa (1437.).» piše na 125. str. «Kotorskih medaljona»)
V
HERAK HERAKOVIĆ (iz Drobnjaka – rodonačelnik Petrovića i Popovića; «Cherach Cherachovich de Drobgnacis [u «Pomeni crnogorskih plemena…» piše za prezime ''Cheracovich'' ali za ime ''Cherach'' dok u «Književnim proučavanjima…» piše za prezime ''Cherachovich'' – hijerakul]»; sin Heraka Đurđevića; «javlja se u aprilu 1441.[26.IV 1441.: «Pomeni crnogorskih plemena …» – hijerakul] godine kao jemac za Radiča Dobrijevića [Gorevuka: «Pomeni crnogorskih plemena …» – hijerakul], brata Gojčinova [Gojčin Đurašević–Crnojević, gospodar lovćenskog područja – hijerakul] carinika Vukašina. Radič se te godine bavio u Trgovištu, kod staroga Rasa, odakle je u dva puta isporučio Mihailu Paltašiću iz Kotora 80.000 funti olova [za 880 dukata – preciznije u «Kotorskim medaljonima» – h.], Herak je jamčio za njega svakako kao dobro poznati čovjek Kotoranima i siguran platiša. Prema ugovoru, ako Radič ne dođe u Kotor, Paltašić je za podmiru imao dati novac i svitu Heraku Herakoviću ili njegovom sinu, onome koji donese pismo od Radiča. Poslije petnaest dana [tačnije 7.V 1441.: «Pomeni crnogorskih plemena…» – h.], Radič je lično primio u Kotoru novac i svitu za isporučeno olovo. Tom prilikom pominje se i Luka Pribilov [Kovijanić na drugim mestima piše ''Luka Pribislavov'' – h.], za kojega je Radič naplatio 2 dukata radi podmire nekih troškova koje je Luka učinio za račun Radiča i Paltašića (VII, 167, 238). […] – Pomenuti Luka Pribilov biće, po svojoj prilici, brat od strica Heraka Herakovića, sin pomenutog Pribila Đurđeva, na što navodi njegovo ime, odomaćeno u potomstvu Đurđa Bogutovića.», izveštava Kovijanić u «Književnim proučavanjima – Njegoš-Mažuranić narodni pesnik», Novi Sad 1986., na 23. strani. Kovijanić u «Pomeni crnogorskih plemena…» piše: «[…] Za glavnog jemca dogovorno je određen Herak Heraković iz Drobnjaka. Ako bi Radič bio spriječen doći u Kotor, onda je Paltašić bio dužan da njegova potraživanja (u novcu i robi) preda Heraku Herakoviću, ili njegovom sinu koji bi došao u Kotor sa Radičevim pismom (cum litera docti Radicii). Ovaj ugovor ovjerili su Trifun Margocijev (Paskvalić), sudija, i Marin Buća – Protovestijar, auditor.». Luka Pautinov, poznati trgovac tog doba koji je održavao veze od Srbije do Italije, trgovao je sa Herakovićima iz Njeguša: «Održavao je veze s despotom Đurđem (preko vojvode Altomana), Jelenom Balšićkom, udovom Sandaljevom […], s Đuraševićima – Crnojevićima, Herakovićima iz Njeguša, Orlovićima u Bajicama […].», 133. str., «Kotorski medaljoni»)
V
STI(J)EPO ili ŠĆEPAC ili ŠĆEPAN HERAKOVIĆ (zreo čovek oko 1480.; «Književna proučavanja…», 24. str. i «Istorijski zapisi», Cetinje 1953., 519-520. str., pod naslovom ''Prvi pisani pomeni o Herakovićima'', autori R. Kovijanić i I. Stjepčević, nalaze se kraći podaci iz Državnog arhiva u Kotoru gde piše o dvojici braće («duos fratres Errachovich») koji se pominju u jednoj parnici (dokument ''XL, 661-7'' u arhivi) Rada Zećanina (Rada iz Zete) protiv Đura Drugovića iz Zalaza na Njegušima, koja se vodila pred kotorskim sudom 5.XII 1534. godine. Pre toga, njih je (dva brata Herakovića, Z/Čavranovića i Tujkoviće) ''sud dobrih ljudi'', 24 ''staraca'', osudio kao saučesnike u otimanju neke trgovačke robe Radeva brata Radiča Zećanina, koju su Drugovići prodali u nekom kraju pod Osmanlijama. «Književna proučavanja…», 24. str.: «Sud dobrih ljudi donio je pomenutu odluku oko 1528. godine, a otimanje robe moglo se dogoditi više godina prije toga.». Postoji mogućnost da su dva brata Herakovića sinovi Heraka Herakovića, a jedan od njih Šćepac. [30.VIII 2011.: ''Prvi pisani pomeni o Herakovićima'': 520. str. (kurziv je u izvoru): «Mislimo, da ''Zauranovich'' prije treba čitati Čavranović nego Zavranović, jer bi to moglo biti pogrešno napisano mjesto Čavoranović, što bi bio predak starinskog njeguškog bratstva Čavor.»])
V
LUKA STIJEPOV ili STIJEPOVIĆ (zreo čovek oko 1510.)
V
ST(I)JEPAN ili STIJEPO ili ŠĆEPAN kaluđer (zreo čovek oko 1540.; imao brata Ivana Lukinog koji se pominje 1580. god. – «Pomeni crnogorskih plemena u …», knj. I, 47. str.)
V
PETAR KALUĐEROV (zreo čovek oko 1570. «Književna proučavanja…», 24 / 25. str.: nije se u starosti zakaluđerio / rodonačelnik Petrovića, brat popa Đurđa rodonačelnika Popovića)
V
STIJEPO PETRA KALUĐEROVA (imao brata Nikolu za kojeg Erdeljanović nije znao; «Mihailo Bolica, kotorski vlastelin, koji je u drugoj polovini XVI vijeka snabdijevao svitom i svilom glavare obližnjih crnogorskih plemena, dajući robu na veresiju, imao je primiti od turskog vojvode Haluma, sina Sinana Čauša iz Podgorice, 122 talijera, ostatak od većeg iznosa duga. Za taj dug vojvoda Halum založio mu je jednu kutiju sa zlatom i biserom i jednu ukrašenu uzdu. Pošto je bio podmiren od Huseina sluge ''pomenutog Turčina'' sa jednim konjem, Bolica je predao založene stvari Peru Vujkovu iz Njeguša (sinu rodonačelnika današnjih Vujkovića iz njeguške Vrbe), 31. januara 1593, u prisustvu kotorskog sudije i notara. Potvrda je napisana na gradskim vratima koja izlaze na Crnogorski pazar, u prisustvu turskog carinika Vicka Zmajevića iz Njeguša, nastanjenog u Kotoru, Đura Radulova i Stijepa Petrova iz Njeguša, umoljeni da budu svjedoci (LXVII, 90).»; 30.X 1594. zapisano je da su se Stijepo Petrov, Đuro Radulov i Aleksa Radov, iz Njeguša, ranije zadužili kod Mihaila Bolice za 54 dukata i 10 talijera pa je Stijepo podmirio Bolicu, i od njega primio založene stvari: «srebrni poslužavnik, založen za 4,50 i jednu dolamu (''kaftan'') zagasito-ljubičaste boje, postavljenu zagasito-modrom tkaninom i obrubljenu svilom iz Damaska, založenu za druga 4,50 talijera duga i 1 talijer posebnog duga pok. Đura Radulova.»; «[…] Stijepo Petrov i njegov brat Nikola zadužili su se 13.XII 1594., kog Mihaila Bolice 24 srebrna talijera za peču zelene svite, s obavezom da ga podmire krajem idućih mesojeđa (LXVIII, 85).», piše Kovijanić u «Književnim proučavanjima…» na 25. str. Isti Stijepo se, zajedno sa još 13 ljudi, obavezao 25.I 1595. da će Mihailu Bolici platiti (i podmiriti ga na «''srpskom Đurđevu dne''») 84 srebrna talijera za 28 lakata zagasito-ljubičaste svite (LXVIII, 102). 1.VIII 1596., Bolica je podneo prijavu sudu u vezi kupovine jednog konja kotorskog providura od vojvode Haluma Sinanova Čauša iz Podgorice. Da je konj zdrav i da će se u slučaju otkrivanja u roku od 40 dana neke mane konj uzeti natrag i vratiti novac, providuru je jemčio Bolica, a njemu Stijepo Petra Kaluđerova, Tomaš Raoslavčev, Vučeta Rajiča Bogdanova i Peroš Đuričev, sva četvorica iz Njeguša. «Poslije osam dana pokazalo sa da konj pomalo hramlje. Bolica je to rekao Stijepu Petra Kaluđerova. Sud je saslušao svjedoke, koji su potvrdili navode Bolice. Do suđenja nije došlo; po svoj prilici, konj je vraćen prodavcu, a novac kupcu (LXIX, 1063–74).», piše na 26. str. u «Književnim proučavanjima…».
Zanimljivo je da ni Erdeljanović a ni Kovijanić ne pominju, pored pominjanih Stijepa Petrovog i Nikole Petrovog, još jednog brata koji se zvao Vukoslav [30.VIII 2011.: Erdeljanović ga verovatno ne spominje jer je D. Vuksan Vujovo pismo objavio 1940. (14 godina nakon «Старе Црне Горе»), a Kovijanić jer se verovatno prevashodno bavio arhivski zabeleženim XIV, XV, XVI vekom. Tada nisam obratio pažnju na ono što piše na 448. str. «Старе Црне Горе»: ''Исељени Хераковићи и Рајићевићи'': «Од друге [prva je od Šćepca Kaluđerova, odnosno grana koja je dala dinastiju – hijerakul] гране Петровића налазимо једног Петровића-Његуша у Котору: […]; затим род Петровиће у бокешком селу Шкаљарима, […]. Од ове друге гране Петровића биће и Вујовићи на Данилов-граду, за које сам од поменутог г. Илије Поповића сазнао, да су пореклом од Хераковића а нису Поповићи.». Inače, ovaj podatak da je Vukoslav uopšte rođeni brat Stijepa i Nikole je, u stvari, isključivo moje mišljenje nastalo računanjem pasova zajedno sa uračunatom 1721. godinom.]. Vukoslava pronalazim u časopisu «Zapisi», Glasnik cetinjskog istorijskog društva, knj. XXIV, sv. 1-6, Cetinje 1940., urednik Dušan D. Vuksan, gde na 316-317. str. u svesci br. 5 pod ''Sitni prilozi'' od novembra 1940. stoji naslov ''Зашто су Вујо и Перо Хераковићи предигли с Његуша'' gde izvesni Vujo (H)eraković piše pismo sledeće sadržine: živeli su na Njegušima, u selu Herakovići, tri brata – Vujo, Radoš i Pero (posedovali su planinu Trešnju, Vukovu Dolinu, livadu na Međupuću itd.). Živeli su u slozi sve do trenutka kada je Radoš želeo da preuzme starešinstvo. «Зли људи» podstaknuše Pera da ubije svog brata Radoša što ovaj i učini. Četiri Radoševa sina su se hteli osvetiti, pa su Pero i Vujo morali bežati iz Herakovića te 1721. godine. Njih dvojica su, bežeći od odmazde, došli u Žabljak gde ih gostoprimljivo dočeka dizdar žabljački Kaplan-aga. Vujo, svedok čitave ove priče, piše dalje u pismu:
«И дођоше синови Радошеви с Ераковићима у чету и убише мога брата Пера. А ја, Вујо, остах сам и укопах га под град жабљачки, па отолен дигох и пођох у Подгорицу и настани ме ту Хаџи-паша Османагић. И има Вујо два сина и научи једнога на књигу и узе га Хаџи-паша да му је писар. И по времену убије га Осман-ага Макнић и ја исти Вујо убих за мојега сина Митра истога Осман-агу Макнића и отолен утекох у Спуж и настаних се код Халилагића и код Аџи Абдулах-паше и ту купих кућу и баштину. Но ако ко остане након мене, нека зна од којега је трага и оклен му је старина, зашто јесам ја Вујо Вуксанов, а Вуксан Вукославчев, а Вукослав Петров, а Петар Хераков Хераковић – али који је од Петра они је Петровић.
Сједок: кнез Бего Поповић и поп Грујица Поповић.»
Ispod teksta pisma je komentar a ispod komentara, u kurzivu, ''Д. В.'' (a to će izvesno biti ''Душан Вуксан''):
«Оригинал овога писма није сачуван, већ овјерени препис из доба Владике Рада: ''Виђена и одобрена карта и за више увјерења по заповиједи Господаревој и Правитељствујућега Сената потврђује се данас ова непоколебима карта печатом народњим.
Цетиње, 19. Септембра 1847.''
Д. В.» )
V
PETAR kaluđer (oko 1640.; svetovno ime Radul; zakaluđerio se pod starost)
V
ŠĆEPAC ili SĆEPAC ili STIJEPO ili STEFAN KALUĐEROV (imao brata Ivana; Erdeljanović kaže da se Šćepac pominje [8. septembra – Stjepčević/Kovijanić u ''Pomen o Šćepcu Herakoviću-Njegošu'']1693. kao jedan od glavara Katunske nahije, koji su u Kotoru zaključili sa mletačkim vlastima trgovinski ugovor [o nabavljanju soli – Stjepčević/Kovijanić]: ''Stiepaz Calugerov e Stanissa Popov del Comune di Gnegussi'' – J. Tomić «Crna Gora za Morejskog rata», 362.; grob mu se nalazi sa leve strane od glavnih vrata seoske crkve u Herakovićima. Stjepčević i Kovijanić pronalaze Šćepca Kaluđerova koji se 1.XI 1677. nalazio u dvanaestočlanom ''sudu dobrih ljudi'' radi pomirenja zavađenih strana (iz dva krivična slučaja) nekih Crmničana, Njeguša i Grbljana među kojima je bilo mrtvih i ranjenih. [30.VIII 2011.: ''Pomen o Šćepcu Herakoviću-Njegošu'': 520. str.: «Suđe su se sastali u trpezariji manastira sv. Klare u Kotoru, 1. XI. 1677.»])
V
DAMJAN ŠĆEPČEV ili ŠĆEPČEVIĆ (oko 1720.; Damjan je imao braću Radula ili Rada, Petra, Luku (ne pominje ga Erdeljanović, ali ga zato pominje Ruvarac) i Nika-Nikolu potonjeg vladiku Danila (oko 1670–1735.) i dve sestre nepoznatih imena. Arhimandrit Nićifor Dučić u 1. izdanju «Crne Gore», 1874., kaže da se vladika Danilo sve do svoje smrti potpisivao kao ''Danilo Šćepčev Heraković Njeguš'' [30.VIII 2011.: Erdeljanović izveštava da u 2. izdanju («Književni radovi», knj. 3., 1893.) Dučić, međutim, svuda mesto ''Njeguši'' i ''Njeguš'' piše ''Njegoši'' i ''Njegoš''] a kasnije je nadimak Njeguš transformisao u Njegoš [30.VIII 2011.: Erdeljanović piše: «Milaković, kao što smo dakle videli, sasvim tačno kaže, da se je vladika Danilo tek ''docnije prozvao'' Njegošem.», odnosno tek povodom uspostavljanja veza sa Rusijom 1715. godine]. Dučićevu tvrdnju o potpisivanju vladike Danila sa ''Heraković'' su Erdeljanović i Ruvarac smatrali netačnom. U «Povjesnici Crnogorskoj» se, međutim, ponavlja Dučićeva tvrdnja. Ono što dodatno stvara konfuziju je i Ruvarčevo mišljenje da vladika Danilo nije imao brata Damjana, a tu je i podatak da se vladika Danilo nikada nije potpisao kao Petrović, za razliku od Danilovih sinovaca – videti Ilarion Ruvarac «Montenegrina», 657. str.)
V
MARKO (oko 1750.; imao braću Iva i Mihaila o čijem se potomstvu, kako je rekao Vidak Otović, ništa ne zna)
V
TOMO (oko 1790.; Tomo imao braću Sava (dalje potomstvo izumrlo), Stijepa (jedan od Stijepovih sinova, Stanko, imaće sinove – budućeg crnogorskog knjaza Danila ''Zeka'' I i vojvodu Mirka, a Mirko kralja Nikolu I Petrovića Njegoša), vladiku Petra I Petrovića Njegoša i dve sestre nepoznatih imena)
V
vladika PETAR II PETROVIĆ NJEGOŠ (svetovno ime Radivoj; rođen 1/13.XI 1813. a preminuo 19/31.X 1851.; imao braću Joka (poginuo 1836. na Grahovcu), Pera (bez daljeg potomstva), Pilja [30.VIII 2011.: u nekim rodoslovima Piljo se ne navodi ali se navodi npr. na http://www.njegos.org/markus/45.jpg ili na http://sr.wikisource.org/wiki/%D0%A1%D0%BB%D0%B8%D0%BA%D0%B0:Tablice14.jpg], Ćaneta i sestru Mariju)
2. POPOVIĆI
Pored znatnog dela bratstva koji nosi prezime Popović i koji nastanjuje selo Herakovići, postoji i veći broj «''užih brastava''» čija su neka prezimena nastala većinom od, kako kaže Erdeljanović, podrugljivih naziva za pretke tih rodova: 1. Toromani (po jednom objašnjenju nazvani su po pretku koji je gradio torove, a po kazivanju Petra Popovića, po jednom pretku koji je bio trgovac i koji je radio sa čovekom čije je prezime bilo Toroman. U svakom slučaju, njeguški Toromani, kojih je uopšte veoma malo, «nisu ni u kakom srodstvu sa Toromanima u Srednjem Polimlju», kaže Erdeljanović), 2. Jašarovići (nazvani po pretku koji se pobratimio sa jednim Turčinom Jašarom iz Nikšića), 3. Bjeljine, 4. Bijelovići, 5. Grujovići, 6. Belegije, 7. Basori, 8. Gomilovići, 9. Radanovići, 10. Perićevići i drugi.
Popovići u selu Mircu (koji su se tu naselili kao i mnoge njeguške porodice usled eskalacije krvnih osveta i ''umira'', s kraja XVII i početka XVIII veka) nazivaju se još i Kašćelani ili Kaštelani. Znaju da potiču od Vukca Popovića , ali nisu sigurni kakva je veza sa onim Popovićima u Herakovićima. Pre dolaska u Mirac, predanje im govori da je Vukac stajao na Kaštio paštrovskoj teritoriji, pa odatle izvode objašnjenje naziva Kašćelani. Poslužuju opšteg miračkog sveca – Markov-dan. «Prema rečenom pouzdanom predanju sasvim je pogrešno, što neki tvrde, da su Kašćelani poreklom od jednog sina Herakova, koji je ''stojao kod Kašćela'' », napominje autor «Stare Crne Gore».
Ono što Erdeljanović nije znao, je da u sudsko-notarnim kotorskim knjigama postoji zapis da se 1.XI 1677. sastao ''sud dobrih ljudi'' (u sudu se nalazio i Šćepac Kaluđerov – čukunded Petra II Petrovića Njegoša) kako bi se umirili neki zavađeni Crmničani, Njeguši i Grbljani. Među zavađenima je bio i predak Kašćelana (reči sam ja istakao): «Pošto su saslušali stranke, ''prizivali su ime Isusovo'', i presudili: – Niko Radmanović i Niko Vučetin Ćoranović, Stijepo Radov iz Grblja, Vuko Stijepčev [ili ''Stijepov'', kako pišu Stjepčević i Kovijanić na 522. str. istog rada – hijerakul] Kašćelan, Jovo Vukčev i Pero Margitić imaju platiti Stjepcu Dabovu, za ubistvo njegova brata Nika, 500 perpera, tj. 600 lira, i dati mu 4 pobratimstva, dva Niko Marov Radmanović, a dva Niko Vučetin Ćoranović, a sva šestorica skupa 24 kumstva. […]», u «Istorijski zapisi» (''Pomen o Šćepcu Herakoviću-Njegošu''), 520-521. str.
Interesanto je, primećuje Erdeljanović, da je između Popovića i Petrovića u užem smislu postojala neka vrsta podeljenosti uloga: prvi su često zauzimali položaje seoskih glavara, (alaj)barjaktara, serdara, dok su drugi obično bili kaluđeri, sveštenici ili vladike.
3. RAIČEVIĆI (Rajičevići, Rajićevići)
Godine 1910. njeguški Rajičevići su se delili na tri glavne grane: Radonjiće, Podubličane i Pende. Opšte je predanje da je Raič imao tri sina: Radonju (od njega su Radonjići), Rada (Podubličani) i Vučetu (Pende).
– Radonjići: dele se na A) Žutkoviće, Stanišiće, Radoviće i B) Maroše, Čavore, Palamide.
A) Prva tri bratstva uglavnom se slažu da im je predak zajednički i da se zvao pop Vučeta. Ne slažu se sa tim kada je pop Vučeta živeo. Prota Jovan Radonjić je u svojoj «Genealogiji» zabeležio ovakvu lozu: Raič > Radonja > Vučeta > Radonja (po predanju se oženio vlastelinkom, kćerkom kraljice Jelene iz Zete i imao 3 sina) > Vučeta, Staniša, pop Jovo. Drugu verziju zabeležio je Vidak Otović: Raič > Radonja > Vučeta > Nikola > Radonja > pop Vučeta koji je imao tri sina : 1. Rad; 2. pop Nikola (''pop Žuti'' ili ''pop Žutko'' – od njega Žutkovići; verovatno učesnik boja na Carevu Lazu u Lješanskoj nahiji; sv. Arhanđel je postao, nakon tog boja, posebna prislužba Žutkovićima); 3. pop, posle i vojvoda, a kasnije i serdar Staniša (pominje se 1682. u natpisu na mitri u riznici na Cetinju, 1693. u ugovoru između katunskih plemena i mletačke vlasti u Kotoru i takođe 1693. u depeši glavnog dalmatinskog providura. Počev od Staniše, njegovi potomci će nositi titulu serdara. Od jednog Stanišinog sina, pop Vuka, potomstvo će se prozvati Guvernadurovićima po naslednoj tituli ''guvernadura''. Ovi guvernaduri biće direktni konkurenti nastupajućoj kući Petrovića Njegoša, a zadnji guvernadur (1832.) biće Vuko (praunuk pop Vuka Stanišića; po M. Dragoviću – praunuk pop Joka Stanišića, Vukovog brata), kojeg će proterati lično vladika Petar II Petrović Njegoš).
B) kod Mаroša, Čаvora i Palamida stvar je misterioznija. Svi su tvrdili (bez dokaza) da su poreklom od Radonje Raičevog, pa su se, tako, svrstavali u Radonjiće. Međutim, Žutkovići, Stanišići i Radovići držali su neku vrstu distance od ove druge ''trojke'', pa je Erdeljanović pomišljao da Maroši, Čavori i Palamide možda nisu pravi Radonjini potomci, tj. da su od nekih drugih Raičevih potomaka, ali je oko njihovog porekla ostavio pitanje otvoreno. 1. Mаroši (u podlovćenskim selima Mircu (od oko 1700. godine) i Rajićevićima; pasovi su otprilike ovakvi: …Radovan (brat mu ''kaluđer Đorđija'') > Stijepo (brat mu kaluđer Stevan) > Vuko > pop Andrija > pop Ivo > pop Đuro (''ađutant Sv. Petra'', tj. Petra I Petrovića) > Andrija > Marko > Pero > Vaso (mladić 1910. godine)); 2. Čаvori (žive u selu Rajićevići i okolini; zna se samo da su zbog ubistva jednog Stanišića morali pobeći iz plemena, a pleme im je, tom prilikom, sve popalilo i oplenilo; posle 11 godina su se vratili, dobili zemlju Radovanjevu i na Koložunju (u Lovćenu)); 3. Palamide (Erdeljanović: «6 kuća, su prozvate tako po jednom pretku, koji je doneo na slavu ribu palamidu, te ga po njoj ''izdeli''.»).
– Podubličani: po predanju su od Rada Rajičevog. Nazvani su po mestu Pod-Ublima, koje je srednji deo sela Rajićevića. Stanuju i u Mircu. Dele se na manja bratstva: 1. Bećire (ili Bećirović; «su se najpre zvali Đurovići, pa su posle dobili ovo prezime po tome, što je posmrčetu jednoga njihova pretka nadenuto ime Bećir po običaju, da se detetu, za koje žele da ostane u životu, nadeva tursko ime. Do toga Bećira ima, vele, 6-7 pasova.», piše Erdeljanović), 2. Šеvaljeviće, 3. Markoviće, 4. Raute, 5. Maštrape i 6. Ćutke.
– Pende: od Rajičevog sina Vučete. Nazvani po nekom nadimku. Dele se na Pende u užem smislu (stanuju u Rajićevićima) i na Radoviće-Bašoviće (u podlovćenskom selu Kopito). «Zna se pouzdano, da ti Radovići ''rađahu od Pendah'', naime: da je Vučeta Rajičev (ili neki njegov potomak) ostavio jednog sina u Rajićevićima a drugog poslao u Kopito na zemlju. Od ovog drugog su dakle Radovići, koji se tako zovu po pretku Radu, do kojeg broje ovako: Labud – Jovo – Krsto – Savo – Jovo Radov – Rade… (dalje ne znaju).»
(July 18, 2008 12:56AM)
Kao što se iz priloženog vidi, konstrukcija Herakovići – Rajičevići je veoma složena, tako da neka zaključivanja s moje strane ne bi bila ozbiljna. Međutim, to me ne sprečava da, ovom prilikom, pokušam skrenuti pažnju na neke momente koji su, tako se bar meni čini, do sada slabo uzimani u obzir.
I
Oduvek mi se nametalo pitanje: ako se iz Bogutovića-Đurđevića do XX veka izdiferencirao zaista impresivni broj različitih većih i manjih prezimena, kako to da na Njegušima nisu postojale osobe koje su nosile prezime (H)eraković a da pritom nisu pripadale ni Petrovićima, ni Popovićima, ni nekoj grani Radonjića – Podubličana – Penda? Čak i Erdeljanović, na 447-448. strani «Stare Crne Gore», pokreće možda istorodno pitanje: «Začudo je, da pre 19. veka, kao što smo napred pokazali, nema nijednog pouzdana spomena o prezimenima ili o selima Herakovićima i Rajićevićima [fusnota 1 – Da se vladika Danilo nije nikada prezivao Heraković, kao što je tvrdio N. Dučić, to je pozdano utvrdio Ruvarac (''Montenegrina'', 141).], mada prema svima predanjima ne može biti sumnje, da su postojala već i u 16. veku.».
A) u knjizi dr Dušana Lj. Kašića, «Srpska naselja i crkve u sjevernoj Hrvatskoj i Slavoniji», Zagreb 1988., na 36-37. strani piše: «Vršeći svoja demografska istraživanja, Radoslav Grujić [njegov je, izgleda, rad «Najstarija srpska naselja po sjevernoj Hrvatskoj», Glasnik srpskog geografskog društva, 1. godina – hijerakul] je prije Prvog svetskog rata došao do zaključka da su, na primer ''Bubanovići, Grubači, Grubačevići i dr. iz Temnića; […] Na sličan način saznali smo za poreklo mnogih porodica i iz drugih naših oblasti Balkanskog poluostrva, proveravajući rezultate i na somatološkim osobinama tih porodica. […] Koruge, Purići i dr. od Kolašina; Brdari, Proje, Kljajići i dr. od Bjelopavlića; Heraci, Herakovići i dr. od Njeguša; te Martinovići, Radičevići, Đuraševići, Hasanovići (od Rovaca), Dodoši i dr.».
Da li to znači da ovi Heraci i Herakovići, kojih je bilo u Slavoniji tokom XVIII i XIX veka, dolaskom sa Njeguša nisu nosili prezimena Popović, Petrović itd. već samo i isključivo Herak(ović), ili Kašićev (i Grujićev) podatak o njeguškom poreklu ovih Herak(ović)a nije tačan ?
B) J. Erdeljanović «Stara Crna Gora», 448. str.: «Popovića (- Herakovića) ima iseljenih u Srbiji u Petrovom Selu (vele 3 – 4 kuće) i u Bugarskoj. A od njih će biti i Herak u ceklinskom selu Dodošima (u Riječkoj Nahiji), za kojeg se kaže: ''Herak je iz Herakovića, s Njeguša'' (slavi Petkov-dan [fusnota 4 – Etn. Zborn. XV, 618.]), i još E r a k o v i ć i u selu Oglađenovcu u valjevskoj Podgorini, o kojima se saopštava, da su ''sa Njeguša u Crnoj Gori'' (slave Sv. Jovana) [fusnota 5 – Etn. Zborn. VIII, 823.]».
Erdeljanović je, očito, informaciju o oglađenovačkim Erakovićima preuzeo iz knjige Ljubomira Popovića [1.IX 2011.: do sada nisam čitao Etnografski zbornik VIII, tako da ne znam izvorni tekst koji je služio Erdeljanoviću. Na http://www.maksimovic.info/literatura/naseljasrpskihzemalja.html piše da se autor knjige «Колубара и Подгорина» (Beograd, 1907. god.) ne preziva Popović već Pavlović. Izgleda da je na internet-prezentaciji, o etnologiji Oglađenovca, [12.X 2011.: bila] štamparska greška.] «Kolubara i Podgorina» (http://www.crkva.org.yu/selo.htm , http://www.malikorak.org.rs/crkva/selo.htm): «Pred kraj 17. veka spustile su se 2 porodice današnjih Erakovića iz sela Semegnjeva, u Starom Vlahu, starinom sa Njeguša u Crnoj Gori; njih je po raznim prezimenima: Jankovići, Pejići i Erakovići, slave sv. Jovana. Starog Eraka doveli su Turci i naselili prvo u Jautini pri izvoru Potoka, gde su i danas njegovi potomci.».
S obzirom na nedovoljnu preciznost ove Ljubomirove rečenice, Erakovići su podjednako ubedljivo mogli nastati i na prostoru Srbije i na prostoru Njeguša (sve u zavisnosti gde je tačno Erak dobio decu). Ljubomir Pavlović uopšte ne iznosi kako se taj Erak prezivao, tako da Erdeljanovićevo mišljenje, da su oglađenovački Erakovići pripadali Popovićima, može biti i tačno i netačno. Ostaje da se utvrdi poreklo Erdeljanovićevih povezivanja ''Popovići – oglađenovački Erakovići'' i ''Popovići – Herak iz Dodoša''. Herak iz Dodoša predstavlja, ovde, možda ime a ne prezime (?).
C) Rade Filipov Pejović – Eraković «Erakovići u Banjanima», Podgorica 2002. i Svetozar Tomić «Banjani», Srpski etnografski zbornik, knj. LIX, 1. odeljenje, Naselja i poreklo stanovništva, Beograd 1949. (terenska istraživanja vršena 1940. god.)
Svetozar Tomić je kod banjanskih Erakovića zabeležio 4 verzije njihovog porekla (77. i 78. str. Tomićevog rada a 353. i 356. str. cele LIX knjige Srp. etno. zbornika; kurziv je u izvoru): «Preci Erakovića su: Vukota došao iz Velestova – Mirko Vukotin – Sulja (Krsto) Mirkov – Lazar Suljin – Mijajlo Lazarev – Simo Mijajlov (čovek od četrdeset godina) i Lazar Simov (1940. g. dete od 7 godina). Vele da se Vukota doselio iz Velestova na Tupan pre 180 godina, […]. Po drugom predanju priča se da su iz Velestova došli od Erakovića Marko i Turo, a od Kilibarda Živko, Pero i Radule, i nastanili se u Gornjem Tupanu u opustele kuće Komnenovića u kojima su i vatru zatekli. Pričaju dalje da su ovi Velestovci imali ugovor sa Osmanom Šeovićem iz Korjenića da se nasele na Osmanovu zemlju na Gornjem Tupanu. Oni su se prvo nastanili na Selinu, a odatle su se posle rasturili po Gornjem i Donjem Tupanu. Po trećoj verziji Erakovići i Kilibarde su od dva brata od kojih je jedan bio ''erav'' (razrok) a drugi kilav. Od eravoga brata su Erakovići a od onoga drugoga Kilibarde. Po četvrtoj verziji, koja izgleda da je najverovatnija, Erakovići su u Banjanima poreklom iz Velestova, sa Čeva a starinom su sa Njeguša. Predanje glasi: neki Erak digne se sa Njeguša i otseli se u Velestovo. Naseli se u Breškov Do. Po ovome Eraku prozvali su se Erakovići. Oni, iako su sa Njeguša, nisu rod onim Erakovićima (Petrovićima) koji su starinom, kako vele, ispod Njegoša. Od Eraka u Breškovom Dolu narodi se čitavo selo i otešnja, te onda jedni otsele se u Brda – Bjelopavliće – u selo Bogmiloviće a drugi u Banjane i ovi se nastane u selo Tupan. Đoko Radov Eraković, koji je imao 1912 godine 75 godina starosti, veli da je njegov deda Marko, otac Radov, od pola godine donet u Banjane. I Rade je još išao i kupio kesim od svoga imanja u Breškovom Dolu za vreme Sv. Petra i vladike Rada. Preci su ove porodice, u koliko mi pričaše Đoko Radov: Erak – Tomaš Erakov – Stanoje Tomašev – Marko Stanojev – Rade Markov – Đoko Radov.». R. F. Pejović – Eraković na 40. strani svoje knjige govori čak i o petoj verziji (o Nikoli), koju nisam uspeo naći kod S. Tomića: «Takođe se ne zna ko je bio rodonačelnik Erakovića na Velestovu, ni koliko su se zadržali na Velestovu. Pominje se ogranak Herakovića, čiji je rodonačelnik bio Erak, a po drugima to je bio Nikola.». [1.IX 2011.: Tadija Eraković u «Ђеде, причај ми о Ераковићима» na 5. str. piše: «По предању, неки Ераковићи (Никола Ераковић) су се преселили са Његуша на Велестово у Брешков до почетком 17 вијека. Са Велестова су се преселили у Бањане, […].»]
Kao da dobijamo sliku o tri (H)eraka sa Njeguša – jedan odlazi 15-ak km severoistočno od Njeguša u Velestovo (recimo krajem XVII ili u prvoj polovini XVIII veka, jer je Tomaš Erakov rođen hipotetički između 1715. i 1740.), drugi sa Njeguša dolazi na padine Zlatibora u Semegnjevo (recimo sredinom XVII veka jer već krajem XVII veka Erak, ili dve porodice ili i Erak i dve porodice, silazi iz Semegnjeva u Jautinu u Oglađenovac), a treći Herak [1.IX 2011.: kao što rekoh, pod hipotetičkim uslovom da je reč o imenu a ne prezimenu] je pronađen u Dodošima (između Rijeke Crnojevića i Podgorice).
Znači li to da imena pomenutih rodonačelnika porodica u Velestovu, Oglađenovcu i Dodošima predstavljaju dokaz postojanja nekakvog običaja davanja imena (H)erak deci tokom XVII–XVIII veka na Njegušima? Odgovor na ovo pitanje u velikoj meri zavisi od tačnosti predanja, odnosno od istinitosti povezivanja oglađenovačkog, velestovskog i dodoškog (H)eraka sa njeguškim predelom.
D) u trouglu Split – Šibenik – Knin, u Dalmaciji, od davnina žive jedni Erakovići čija je slava Sv. velikomučenik Georgije (Đurđevdan). Koliko do sada znam, od svih pravoslavnih Erakovića na Balkanu oni su jedini koji sada slave ovu slavu. Poznato je da svi (uz manje izuzetke) njeguški Petrovići i Rajičevići slave Đurđevdan, preslavljaju Uspenije Presvete Bogorodice – Veliku Gospojinu, a ''zavet'' im je Cvetna Nedelja (Vidak Otović je smatrao da su Herak i Rajič prvobitno preslavljali Sv. Savu, pošto je to ''zavet'' i preslava većeg dela Popovića, dok je, za razliku od njega, Ilija Popović pretpostavljao mlađu prošlost Sv. Save kao preslave. Svetozar Tomić je, pak, mislio da je Herakovićima i Rajičevićima najranija preslava Sv. Nikola sa čim se Erdeljanović nije slagao). Ukoliko se dokaže njeguško poreklo pomenutih dalmatinskih Erakovića i njihova veza sa Herakom Đurđevićem (nije nemoguće da su oba Heraka, Đurđević i Heraković, imali više sinova), biće to, možda, prvo otkriće takve vrste o kontinuitetu postojanja (H)erakovića na Njegušima koji nisu ni Petrovići ni Popovići a ni Rajičevići.
II
Druga stvar koja mi se učinila skrajnutom je problem određenja Rajičevog prezimena. Naime, u predanjima (ili bar u zapisima istoričara XIX veka koji nisu potpuno pouzdani) se Herak i Rajič obično označavaju kao braća. Pošto se sin Heraka Đurđevića, Herak Heraković, obično poistovećuje sa Herakom iz predanja, po logici stvari je i Rajič, onda, sin Heraka Đurđevića. Odatle se izvodi zaključak da i Rajič nosi prezime Heraković. Dakle, Herak Đurđević bi imao dva sina: Heraka Herakovića i Rajiča Herakovića. Ovakav zaključak bi mogao srušiti kompletno tradicionalno shvatanje. Tako, ispada da su Radonjići, Podubličani i Pende takođe Herakovići isto kao i Popovići-Petrovići. Naravno, sve je ovo samo moje opažanje koje se, za sada, ne može naučno potvrditi.
III
A) planina Njegoš (1721 m), B) zaseoci Počivala i Muževice, C) brdo Erakova Gradina, D) previja («Stara C. G.», 425. str. gore) Zlatna Strana su toponimi koji se vezuju za ime (H)erak i prezime (H)eraković. Svih pet pomenutih toponima se nalaze gotovo jedno do drugog u zapadnom delu Crne Gore, severoistočno od Velimlja.
A) Prve ličnosti koje su a) objektivno i kritički, b) subjektivno i tendenciozno ili c) neutralno izveštavale o bilo kojoj vrsti povezanosti Heraka i Rajiča sa zapadnocrnogorskom planinom Njegoš: 1. vladika Danilo I (oko 1670 – 1735.), vladika Vasilije (1709 – 10.III 1766.; izmislio je [1.IX 2011.: izmislio je po mišljenju R. Kovijanića: 21., 26. i 29. str. u «Književna proučavanja – Njegoš-Mažuranić narodni pesnik»], za rodonačelnika, nekakvog ''vojvodu Njegoša'' a to prihvatili Dušan Vuksan i Isidora Sekulić) i vladika Petar I Petrović (1747-1830.) – pošto su ovi Petrovići prvi počeli upotrebljavati nadimak Njegoš umesto dotadašnjeg Njeguš (a Njeguš su koristili svi, ne samo Petrovići), Erdeljanović pretpostavlja da je to jedan od dokaza postojanja, još u doba ovih Petrovića, predanja o povezanosti Heraka sa planinom Njegoš; 2. Sima Milutinović Sarajlija u «Istorija Crne Gore» 1835. (od njega prepisali [*]: vojvoda Milorad G. Medaković u «Život i običaji Crnogoraca» Novi Sad 1860. i «Povjesnica Crne Gore», Dimitrije Milaković i Đorđe Popović u «Istorija Crne Gore», Anri Delari u «Tri Francuza o Crnoj Gori» kasnije izdanje iz 1949. Cetinje, Marko Dragović 1884. god., Vuk Karadžić, Nićifor Dučić i dr.); 3. Leontije Ninković (u «Dan», list za nauku i književnost, godina II, sv. 1-2., Cetinje 1911.); 4. prota Milutin Novičin Cerović (njegove zabeleške objavio Alfred Makanec u zagrebačkom «Obzoru» br. 179 iz 1925. godine; prota je pisao po pričama knjaza-kralja Nikole I Petrovića Njegoša koji je tendenciozno i bez osnova povezivao Ceroviće, Tomiće i druge Drobnjake sa poreklom Petrovića – kaže Andrija Luburić; Luburić sumnja i u profesionalnost osoba koje su objavile članak u «Obzoru» [1.IX 2011.: da li je Luburić sumnjao u profesionalnost dotičnih, ne znam. Takav zaključak sam (moguće pogrešno) stekao čitajući rečenicu na 420. str. «Stare Crne Gore»: «''Чланак у Obzor-у, у коме су објављене забелешке проте Милутина Церовића, обилује многим нетачностима и изгледа да је преправљан. […].''»]; Anica Šaulić u «Novica Cerović», Nolitovi ''Portreti'', Beograd 1959., iznosi kazivanja kneza Nikole Cerovića čija je kvalitativnost slična pričama Milutina Novičinog Cerovića); 5. Andrija i Petar Popović (njihova je kazivanja zapisao J. Erdeljanović); 6. protojerej Jovan Radonjić (u «Genealogija porodice Radonjića»); 7. Vidak Otović (zabeležio kazivanje Iva Vrbice, pop Marka Bećira, prote Minje Radonjića i Laza Perićeva Popovića iz Njeguša); 8. Svetozar Tomić (u Etnografskom zborniku, IV, 437-438. str.; verovatno zabeležio priče čije je poreklo slično pričama Milutina Novičinog Cerovića); 9. Pavle Apolonovič Rovinski (u «Черногорiя», II, 1., 1888. god.; postoji i njegova knjiga «Djela o Južnim Slovenima»: o Njegošu, preveo Radisav Paunović) je jedan od prvih koji je nešto kritičkije (mada kod nekih drugih segmenata nije bio toliko kritički orijentisan) sagledao Herakov dolazak sa planine Njegoš i izrazio sumnju da su Herak i Raјič nazvali podlovćenske Njeguše po zapadnocrnogorskoj planini Njegoš jer se Njeguši spominju mnogo ranije (zanimljivo je da R. Kovijanić u «Književna proučavanja …» ne pominje ovo kritičko gledište Rovinskog [**]); 10. Andrija Luburić je osporavao podatke iznete od strane Leontija Ninkovića, Milutina Novičinog Cerovića i drugih, i utvrdio je, uradivši istraživanja, da ne postoje nikakvi materijalni dokazi koji bi ukazivali na boravak Eraka i Rajiča pod planinom Njegoš; 11. Ilarion Ruvarac (u «Montenegrina», 138, 145, 151.str.) je bio ''ekstreman'' u analizi povezivanja Heraka i Raiča sa planinom Njegoš i smatrao je to povezivanje prostom izmišljenom bajkom (Kovijanić se, kasnije, neće slagati sa tim da je apsolutno sve izmišljeno).
[*] – 1.IX 2011.: što se ''prepisivanja'' tiče mislio sam na: a) 413. i 416. str. «Stare Crne Gore»: «В. М. Г. Медаковић понавља у своја три дела […] у главном ово исто што је рекао Сима Милутиновић, […]. Исто тако понављају наведено саопштење Симе Милутиновића и разни други писци, нпр. Марко Драговић, […]; Ђ. Поповић […]; Н. Дучић, који одступа од тога казивања само у толико, што вели, […]. […] Илариону Руварцу била су позната само она казивања, која су саопштили Сима Милутиновић и остали писци, који се у главном на њега наслањају […].» i b) 29. str. «Književna proučavanja …»: «7) Име Његош [inače, izgleda da se podlovćensko selo Njeguši ranije nazivalo ''Njegoši'' a još ranije verovatno ''Njegouši'': 27. str. «Književna proučavanja …» – hijerakul] не долази по црногорско-херцеговачкој планини Његош, откуда се доселио Његошев предак Херак, како каже породично и народно предање, које је први објавио Његошев учитељ Сима Милутиновић, а затим Његошеви секретари Медаковић и Милаковић, и секретар кнеза Данила Француз Делари (Delarue), што је прихватило више писаца историје Црне Горе, старијих (Вук, Дучић, Драговић, Ђ. Поповић) и млађих.»
[**] – 1.IX 2011.: na ovakvo zapažanje, o Kovijanićevom nepominjanju, navela su me značenja sintagmi u rečenici na 18. str. «Književnih proučavanja …» koje sam podvukao: «Народно предање о Хераку и Рајичу било је познато и самом Његошу [misli se na njegovo pismo Osman-paši Skopljaku – hijerakul] […]. За ово народно предање знали су сви старији историчари који су писали историју Црне Горе: Василије Петровић, […] Марко Драговић, Анри Делари, Павле Ровински и други. Углавном, сви су прихватили ово предање као вјеродостојно, осим Руварца.». Kovijanić je ipak naveo na 19. str. sumnju Rovinskog u prenos imena planine Njegoš na ime podlovćenskih Njeguša, a na 29. str. da ime Njegoš «Не долази ни по личном имену Његош, непознатом оснивачу братства и племена, како су тврдили Руварац, Ровински, Јиречек и Ердељановић; […].».
B) Počivala i Muževice: jedini koji povezuje ova sela sa precima njeguških Herakovića je Leontije Ninković. List za nauku i književnost, «Dan», je 1911. (godina druga), u 1. i 2. svesci, od 84. do 86. strane, objavio Ninkovićeve podatke sa puta kroz Banjane. Severoistočno od Velimlja je naišao na seoce Počivala a u njemu na crkvu posvećenu Svetom Savi. 416. i 417. str. «Stare Crne Gore» (kurziv je u izvoru):
«Леонтије Нинковић саопштава поред осталих и ове податке са свога пута у Бањане, поглавито у велико насеље Велимље под планином Његошем и око њега […] :
''Сјеверо-источно од Велимља за непун сат хода – идући планини Његошу – налази се мало сеоце Почивала са црквом храма св. Саве …''
''Са сјеверне стране цркве, у близини олтара налази се једна средњевјековна гробна плоча са следећим натписом :
''Асе лежи раб Божи Херак Мисалић''.
Овај натпис није до сада објелодањен, јер је гробница с малим изузетком била затрпана земљом.
Чим сам овај натпис прочитао, одмах сам створио закључак : да има јаког основа за претпоставку, да је овај Херак родоначелник многоразгранате Хераковића породице испод планине Његоша, и да су се до Херака прозивали ''Мисалићи''. Овај мој закључак потврдили су и неки сељаци из тог села увјеравајући ме, да је колијевка Хераковића село Мужојевина, четврт сата сјеверо-источно од ове црквице''.
''И ако породична традиција тврди, да је Херак са братом Раичом преселио испод Његоша на Његуше, ипак мислим, да има основа за претпоставку, да је Херак Мисалић, који је покопан код светосавске цркве под Његошем, родоначелник Хераковића породице. Пошто су традиције услијед дуговременог препричавања често пута помршене и једно другим замијењено, мислим, да се то могло десити и у традицији Хераковића''.
Ако им је, вели, старина и могла бити из Зенице у Босни, вероватно је, да им је приликом сеобе била станица у околини Билеће, ''јер под једним стећком код Билеће почива један Мисалић, који је без сумње сродник Херака Мисалића испод Његоша.''».
Vukota Miljanić u «Prezimena u Crnoj Gori», Beograd 2002., piše da se Misalić iz Počivala pominje i kao Mislać. Miljanić se, pritom, poziva na R. Kovijanić «Pomeni crnogorskih plemena…», knj 1. i Vojislav Đ. Miljanić «Ka rasvetljavanju nekih detalja iz života predaka Petrović-Njegoš», Ispod planine Njegoš, Istorijski zapisi br. 3, Titograd 1989. [1.IX 2011.: hteo sam reći sledeće: pre Miljanićeve knjige-leksikona «Prezimena u Crnoj Gori» znao sam gore navedeni Erdeljanovićev tekst o istraživanjima Ninkovića i Luburića o Heraku Misaliću. Krajem marta 2004., kada sam prvi put čitao Miljanićevu knjigu, prvi put sam saznao za oblik ''Mislać''. U odrednici za prezime Misalić piše: «, Почивала (обронци Јеловице), Никшић и као: Мислаћ; Б: ВМЊ 20, ЛИП, СЦГ 416, 417, 421, Ве 46.» a ispod, u odrednici za prezime Mislać: «, Почивала (Велимље), Никшић, види: Мисалић, Б: СЦГ 421.». Bibliografska (''Б:'') skraćenica ''ВМЊ'' je za pomenutu knjigu Vojislava Đ. Miljanića. Na http://www.montenegrina.net/pages/pages1/istorija/crnojevici/detalji_iz_zivota_predaka_petrovica_njegosa_v_miljanic.htm stoji, doduše, drugačiji naslov. Međutim, na http://www.ff.ac.me/dokumenta2/PRELOM%20ZBORNIKA%20NJEGOSEVI%20DANI%20II.pdf piše, izgleda (nisam sve otvarao), «Ka rasvetljavanju nekih detalja iz života predaka Petrović –. Njegoš za vrijeme boravka ispod planine Njegoš, Istorijski zapisi, […]», tako da nisam siguran o čemu je reč [13.XII 2011.: proverio sam 505. stranu knjige i tamo doslovno piše (istaknuta slova i kurziv su u izvoru): «ВМЊ – Војислав Ђ. Миљанић, професор, КА РАСВЕТЉАВАЊУ НЕКИХ ДЕТАЉА ИЗ ЖИВОТА ПРЕДАКА ПЕТРОВИЋ – ЊЕГОШ, испод планине Његош, Историјски записи, број 3, Титоград, 1989.»]. Skraćenicu ''ЛИП'' nisam uspeo pronaći u «Prezimena u Crnoj Gori». ''СЦГ'' je «Stara Crna Gora», a ''Ве'' je ''R. Kovijanić «Pomeni crnogorskih plemena…», Titograd 1974., knj. 1.''. Nisam dugo čitao «Prezimena u Crnoj Gori» tako da ne znam da li sam nešto pogrešno prepisao [13.XII 2011.: ima ''ЛМР'' (''Лоза и родослов братства Меденица''), ''ЛП'' (''Летопис попа Дукљанина''), ''ЛПЈ'' (''Лексикон писаца Југославије''), ''ЛПК'' (''Пречиста Крајина'') a nešto od toga bi se možda moglo odnositi na ono ''ЛИП'']. Međutim, listajući pomenutu knjigu sećam se da sam nailazio na veći broj štamparskih grešaka u samoj knjizi pa sam u tom kontekstu mislio da je i oblik ''Mislać'' (bez slova ''a'' između ''s'' i ''l'' i bez slova ''i'' između ''l'' i ''ć'') u nekom smislu štamparska greška ili slično.]
Andrija Luburić je ukazao na veći broj Ninkovićevih nepreciznosti i nepotpunosti, pa ga dopunjuje. 421. str. «Stare Crne Gore»:
«У односу на податке у чланку Леонтија Нинковића – које смо напред изнели – г. Лубурић каже:
''Сеоце Почивала је удаљено два сахата од планине Његоша. Црквица Св. Саве, која је у том сеоцу, грађена је по народном предању око Косовске Битке, а била је оборена и пограђивана око 1600 године. Братства Матовићи и Крушићи, која станују у том селу, прислужују Савин-дан а доселила су се 1502 године са Косова. Плоча у црквици Св. Саве, на којој је био натпис Херака Мисалића, изломљена је пре неколике године. Источно од села Почивала има врх, који се зове Еракова Градина. Село Мужевице (не ''Мужојевина''), које је под планином Његошем, далеко је два сахата (а не четврт сахата, као што вели Леонтије Нинковић) од Почивала и насељено је тек 1858 године, а до тог времена није имало сталног насеља (можда су само привремено становале ту кадгод какве избеглице).''
''Према свима овим подацима, као и на основи осталих својих истраживања, мислим, да Херак Мисалић нема ништа заједничко с родоначелником његушких Хераковића.''»
Svetozar Tomić je 1940. saznao da su Počivala zaseok sela Prigredina, a Muževice zaseok sela Miljanići. Zabeležio je i dve verzije porekla Matovića (i Krušića koji su im jedan rod) iz Počivala: prva je da su od Mataruga a druga da su iz Banjske kod Kosova i da im je predak knez Pejo Slavujević. Slave Jovandan a prislužuju Savindan. Malog su rasta, crnomanjasti i slabo se žene. Na 74. str. Tomićevog rada (a na 350. str. cele knjige), nastavlja se: «Njihova je crkva Sv. Sava na Počivalima. To je, vele, najstarija crkva u plemenu; mala je i bez kubeta. Bila je sva u zemlji pa su je Matovići i Krušići 1908 godine obnovili. Više vrata joj stoji novi natpis: ''Ovaj je hram starina Matovića–Krušića''. Crkva ima izvesne freske; jedne starije malo bolje i po izradi i po boji, a jedne docnije otprilike pre 80-100 godina vrlo slabe i po boji i po radu. Na odeždama svetaca u oltaru, umesto običnih krstova, nacrtani su krstovi sa ocilima u uglovima. […] Prilikom obnavljanja i krpljenja lepa iznutra, mnoge su freske sasvim iskvarene.», piše Tomić.
C) Erakovu Gradinu pominju A. Luburić i S. Tomić. Tomić izveštava na 14. str. svog rada (kurziv je u izvoru): «Malo veća glavica u Banjanima, koja se na vrhu završava čvrstim kršem, zove se Gradina: Erakova Gradina, Kovačeva Gradina, bez obzira da li ima na tim glavicama kakvih zidina od kakve građevine ili nema.», a na 16. str. «Velimsko Polje, uglavnom, plave ''izvori'' ispod Jelovice i ispod Velikog Prisoja. To su ''izvori'' ispod Ćalove Kose, a drugi ispod Erakove i Ivanove Gradine i oni ispod Klenja.». Na 73. str., pod naslovom ''2. Selo Velimlje [f. 1 – Velimlje se sada retko pominje: ono je podeljeno na dva sela: Prigredinu i Miloviće] […]'': «[…] Velimlje je sa svih strana opkoljeno brdima srednje visine: na severu je Velimsko Prisoje, na zapadu Zaljuta, na jugu Marića Glavica, na istoku Golo Brdo a sa severoistoka Erakova Gradina. Naselja su ili po stranama ovih brda ili po dnu njih.», a na 74. str. (pod istim naslovom): «Ispaše su u selu: Ćalove Kose i Erakova Gradina.». U Banjanima postoje i toponimi Cerak (zaselak pripada Donjem Tupanu; toponim nastao po drvetu ceru ili…?) i Jerkovina (njiva u Gornjem Tupanu).
D) Erdeljanović u «Staroj Crnoj Gori» beleži na 443. str. da je njeguško bratstvo Punoševića kazivalo predanje «da su Herak i Rajič došli u Njeguše ''po tragu'' njihova [od Punoševića – hijerakul] pretka Punoša, […].». Naime, postoji verovatnoća da je taj Punoš pripadao velikom starom bosansko-hercegovačkom plemenu Vojinovića (videti Dušan Otašević «Njeguši kroz vrijeme (XIV – XX vijek)», Podgorica 1999.), da je iz Bosne došao na Zlatnu Stranu – blizu planine Njegoš, a zatim da se sa Zlatne Strane preselio pod Lovćen (u Njeguše). Herak i Rajič su pratili ovu putanju i pod Lovćen došli nakon Punoševog dolaska a možda u isto vreme sa njim. «Stara Crna Gora»: «I po predanju njeguških bratstava Herakovića i Rajićevića, […], preci tih bratstava Herak i Rajič su prilikom svog doseljenja u Njeguše zatekli Punoševiće, po nekima šta više i samog Punoša sa sinovima, u Dugom Dolu.». Sve ovo ukazuje na možda nekakvu srodnost Heraka, Rajiča i Punoša, odnosno Bogutovića-Đurđevića i Vojinovića. Milan Karanović je, u «Iseljeni Drobnjaci», Glasnik Zemaljskog muzeja za 1925. god., str. 79., izneo mišljenje «da su ti rodovi [misli se na 6 drobnjačkih bratstava, o kojima govori ''drobnjačko predanje'', a među njima i na pretke Herakovića i Rajičevića – hijerakul] mogli biti ograncima ''makar i sporedne vlasteoske loze Jablanić – Rađenović – Pavlović i Kosačine – Sandaljeve''[…].», prenosi Erdeljanović na 415. str. svoje knjige.
Kao što se vidi, konstrukcija ''Muževice, Počivala, Erakova Gradina, Zlatna Strana, planina Njegoš – Herak, Rajič, Punoš'' je dosta složena. Mogu biti slobodan i reći da u ovoj priči postoje dva ključna momenta, na koje nije obraćana dovoljna pažnja: 1. pitanje porekla predanja o muževičkoj kolevci Herakovića kod ''nekih'' seljaka koje je Ninković ispitivao u Počivalama – cela priča o Muževici (zaseoku blizu Zlatne Strane podno planine Njegoš) je u osnovi misteriozna. Pokušaću izvesti jedan logički sistem: ako su Ninković i seljaci razgovarali o Heraku Misaliću iz Počivala, a seljaci pritom kazali da jedni Herakovići potiču iz Muževica, onda su Ninkovićevi sagovornici smatrali da potomci Heraka Misalića (Herakovići) potiču iz Muževica. Dakle, ključno pitanje je: da li je predanje Ninkovićevih seljaka povezalo Heraka Misalića iz Počivala sa Herakovićima iz Muževica ili su Herakovići iz Muževica smatrani potpuno nezavisnim od Heraka Misalića iz Počivala. U prvom slučaju, da je predanje direktno povezalo Heraka iz Počivala sa Herakovićima iz Muževica, bio bi to dokaz da Herakovići iz Muževica nisu preci Petrovića-Popovića s obzirom da već postoje i Herak Đurđević i Herak Heraković. U slučaju da predanje potpuno razdvaja Heraka iz Počivala od Herakovića iz Muževica, to bi iniciralo možda dve stvari: A) dokaz da i u Muževicama-Počivalama i kod njeguških Punoševića postoje eventualne paralele sa predanjem o seobi Punoša, Heraka i Rajiča, i B) u Muževicama su živeli neki Herakovići čije poreklo i potomstvo istorija tek treba otkriti; 2. pitanje porekla naziva glavice Erakova Gradina – nije mi sasvim jasno zašto Svetozar Tomić na 322. strani «Banjana» piše ''Erakovića Gradina'' dok svuda drugde ''Erakova Gradina''. Verovatno je ovaj drugi oblik ispravniji i precizniji [13.XII 2011.: možda su, pak, banjanski Erakovići koristili okolinu Erakove Gradine za svoju ispašu?]. Mislim da je naziv ove Gradine nastao mnogo pre doseljavanja prvih Erakovića iz Velestova. Oblik ''Erakova Gradina'' ukazuje da je glavica dobila ime očigledno po osobi koja se zvala (H)erak a ne po osobi koja se prezivala Eraković. U samoj blizini Erakove Gradine je pominjano seoce Počivala, a u njemu sahranjeni Herak Misalić. Možda postoji veza? [1.IX 2011.: hteo sam, u stvari, reći da sam imao utisak da postoji mogućnost postojanja skrajnutosti razmatranja o mogućnosti da je i naziv Erakova Gradina taj koji je mogao uticati na nastajanje kasnijih predanja ili mišljenja o boravku Heraka i Rajiča pod planinom Njegoš.]
IV
Nepisano je pravilo da gotovo svi pravoslavni (H)erakovići i (H)eraci najpre poveruju da potiču od Heraka i Rajiča i da su u srodstvu sa Petrovićima Njegošima [***]. Zanimljivo je da je pred kraj XX i početkom XXI veka ovaj fenomen jednako snažan kao s početka XX stoleća. Pomenuću, kao primer, knjigu Rada F. Pejovića – Erakovića, «Erakovići u Banjanima», Podgorica 2002., u kojoj autor na nekoliko mesta (str. 19. i 40.) piše o nepostojanju dokaza veze između njeguških Herakovića (Popovići, Petrovići, slava Đurđevdan) i banjanskih Erakovića (slava Aranđelovdan), ali uprkos tome na 18. i 38. strani izražava veru u kompetentnost njegovog profesora istorije, dr Petra I. Popovića (napisao «O Erakovim potomcima», Godišnjak Filozofskog fakulteta, knj. XVIII/1, 1975.) koji smatra da nema sumnje u pomenutu vezu.
Posebna studija (kao dodatak razumevanju celokupne etnološke i antropološke slike) bi se mogla otvoriti o analizi (zlo)upotreba dinastije Petrovića (manje Rajičevića) i (zlo)upotreba od strane samih dinastija. Široki spektar najrazličitijih teorija je na usluzi političkim, nacionalnim i ličnim ciljevima: počev od pojedinih diskriminacija i lažnih istoriografija proizišlih iz kuća Petrovića i Radonjića (jednostavan primer je onaj kojeg iznosi Erdeljanović na 422-423.str. ''Stare Crne Gore'' – postoji jedna ''listina'' iz 1770. godine koju su sačinili «svi glavari i starešinstvo opščastva černogorskago» na zboru u Cetinju, a svrha je bila, kako kaže Erdeljanović, da se dom gubernatora Jovana Radonjića-Rajičevića po svaku cenu što više uzdigne; tu, pored ostalog, stoji: «…понеже из древље сеи знаменити дом произишао из Херцеговини од знатнаго сербскаго благороднога Раича жупана Гатачкога [ovde se verovatno radi o iskoristivom elementu koji prećutno (tj. modifikovano) sadrži predanje o seobi Heraka i Raiča kroz Gatačko Polje – hijerakul] (који произходи од високе куће Немањића) који немог трпјети и удржавати насилија турскаго прибјег к пријатељу својему к узможному Ивану Чернојевићу Господину Зетцкому и Черногорскому који јего милостиво примијо и учинијо первим начелником и управитељем в катунској нахији и имао је пред прочими благородними фамилијами первенство и избрао себје мјесто дља пребиванија и поселијо се првоји на Његуше […]»), preko pristrasnih izjava (bilo od osoba svetovne ili duhovne vokacije) da je vladika Rade (Njegoš) poreklom bio: Crnogorac a ne i Srbin, Srbin a ne i Crnogorac, katolik pa time i Hrvat, Srbin katolik, katolik Crnogorac, Hrvat pravoslavac itd. Pokušao sam utvrditi izvor iznalaženja (mogućih) argumenta o katoličkom ''poreklu'' Petrovića i izgleda da se on nalazi kod R. Kovijanića u «Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim spomenicima (XIV-XVI vijek)» Titograd 1974.: «Običavalo se dosta često u to vrijeme, da se sinu daje djedovo ili stričevo ime; očevo ime sinu davalo se rijetko kod pravoslavnih, vrlo često kod katolika. Na porodičnom stablu Herakovića, odnosno Petrovića-Njegoša nalazimo: Ivana Ivanova, Stijepa Stijepova, Nikolu Nikolina; prema tome evo i Heraka Herakova, rodonačelnika njeguških Herakovića.» [1.IX 2011.: Erdeljanović je u «Staroj Crnoj Gori», na 427. str. u fusnoti 2, istakao: «Овде ваља још додати, да је у Његушима јако одомаћен обичај, да се унуцима дају имена њихових дедова, што је врло често узрок ''бркању пасова'' код његушких родова.»]. Tu je zatim i neka vrsta ''potklasifikacije'' – Srbin ali za crnogorstvo, Crnogorac ali propagator srpstva itd. Čini mi se da su najnovije teorije one o Radetovom vlaškom poreklu (varijante Vlah pravoslavac, Vlah Crnogorac, …) i one proizišle od tzv. neoromantičara ''deretićevskog'' kruga kao što su možda Dušan Vukotić (videti http://www.stormfront.org/forum/showpost.php?p=2681054&postcount=22 ili http://www.stormfront.org/forum/showthread.php/1048-1052-1045-1057-1056-266358p3.html pod naslovom «Ero – Gospodar sveta») i, izgleda, ranije pominjani Vasko Kostić.
[***] – 1.IX 2011.: ovaj (ne baš srećno sročen) utisak (opravdan ili ne) stekao sam rano, još prilikom prvih susreta sa «Старом Црном Гором». Nekako je povezan sa problematikom koju bih nazvao ''Erdeljanović u narodnoj tradiciji'', odnosno pitanjem koliko i na koji način i da li je uopšte Erdeljanovićeva «Стара Црна Гора» mogla uticati na saznanja i(li) neke vrste mogućih modifikacija porodičnih tradicionalnih (tradicijskih?) sećanja. U tom smislu, koliko je osoba sa prezimenom Erak(ović) moglo direktno doći u kontakt sa ovom (ili ovakvom) knjigom nakon njenog objavljivanja i gde su se ti susreti (najčešće) odvijali (da li su to bile biblioteke koje su neposredno pre i(li) nakon Drugog sv. rata otvarane i popularizovane i u ruralnim mestima)? Za odgovor bi, pretpostavljam, poslužila istorijska skica distribucije tiraža etnografskih radova. S druge strane, kako su se tokom XX veka kretala vanliterarna (vanmasmedijska) predanja o Heraku i Rajiču i da li ih je bilo i van Njeguša?
(August 13, 2008 06:48PM)
U «Srpskom rječniku» (1. izdanje 1814/1818., 2. izdanje 1852.) Vuka Stefanovića Karadžića (26.X 1787. – 26.I 1864.), pod odrednicom ''Herak'', piše (za preciznost akcentualizacije ovde, kao i u narednim tekstovima, konsultovati izvor):
«Хèрâк, m. Mansname, nomen viri:
Ни куди Херака, ни хвали Петака: оба су брата једнака».
Trenutno nisam u mogućnosti odrediti geografsko područje nastanka ove izreke, odnosno, područje gde je Vuk pronašao izreku. Pretpostavljam da je u pitanju Crna Gora ili Hercegovina (?).
Zanimljivo je da se u Narodnoj biblioteci na Vračaru nalazi dokument sledećeg naslova:
«ЕРАК И ПЕТАК. КАЛЕНДАР
ЕРАКЬ и ПЕТАКЪ. Србско – народный календаръ. Издао Еремия Обрад. Карађић. год. –2–. –У Београду, у штампарiи Николе Стефановића, – ; 12˚
За просту годину 1865. /са 1 прил./. – /в. г./ ; стр. 24+16»
Dokument se smatra raritetom i, nažalost, teško je dostupan.
Ljubaznošću mog saradnika, Denisa Eraka, saznao sam da kod bosanskih Peraka postoji izreka «Ne hvali Eraka ni kudi Peraka, jer su oba psa jednaka». Očigledna je rasprostranjenost ove izreke koja se pojavljuje u više verzija. Pomislio sam da bi poreklo porodice Perak otkrilo i poreklo same izreke [25.VIII 2012.: ovo zavisi i od toga da li su Peraci izreku nasledili iz svoje starine ili su je čuli tek nedavno]. Saradnik Denis piše: «Ni oni sami ne znaju odakle potiču. Znaju da je njihov djed odnekud došao i udomazetio se u Prisoje [Prisoje se nalazi par kilometara zapadno od Jajca u Bosni – hijerakul] u bogatu porodicu. Slave dvije slave, jednu od te porodice Sv. Stefana 09.01 i od tog Peraka Đurđevdan.».
U knjizi Vukote i Akima Miljanića «Prezimena u Crnoj Gori», Beograd 2002., piše: PERAK, Lepetane (Kotor) – bibliografija: Matična knjiga rođenih, sv. 8, SO Herceg-Novi. To su, ujedno, i jedini zabeleženi Peraci u celoj Crnoj Gori.
Za preciznije određenje porekla Vukove izreke neophodno je istražiti eventualno još neka prezimena (Petaković, Petković) kao i samu Vukovu literaturu.
(August 16, 2008 05:34AM)
Zahvaljujući g. Strahinji Erakoviću, došao sam do celovitijeg (delimični tekst sam prvi put pročitao avgusta 2004. god. u knjizi prof. Tadije Erakovića «Ђеде, причај ми о Ераковићима» na 2. i 3. str.) odlomka knjige «Хиландарска чудотворна икона Богородице Тројеручице», Крушевац, ТДК, 1997. Autor, Milovan Erac, u ''Umesto beleške o autoru'' piše:
«Помени Господе слуге своје
Путујем, знано од 1300. године [фуснота 1], и стигох, вољом и превеликом милошћу Божјом, да књигу ову саставим. Темељ мој је у Некрополи Блатског дола код Стоца. Ту је уснуо у Господу војвода Влатко [ф. 2], међу својим Владиславићима [ф. 3] из катуна Бурмаз [ф. 4]. Ту су корени грофа Саве Владиславића [ф. 5], песника и дипломате Јована Дучића [ф. 6]…
Ту је и данас високи камени крст [ф. 7] последњег доњовлашког кнеза Херака Владиславића [ф. 8], родоначелника Херака, Хераца, Ераца [ф. 9], Хераковића, Ераковића, куће Његоша…
И Хераци се моји по свету растурише и кости своје посејаше по земљи овој. Из Херцеговине своје, Трговачким путем [ф. 10], стигоше сеобе [ф. 11]. И опет су пут свој обележавали људскошћу, да потомцима часно име оставе. Код манастира Жиче једни остадоше [ф. 12], а други наставише пут и настанише се на врху планине, између два манастира, Љубостиње и Каленића, у селу Рајинцу. Па када су Турци исекли све живо у Рајинцу остало је од Ераца двоје мушке деце, од којих је једно отишло у Кнић у Гружи, а друго се доселило у Малу Дренову [ф. 13]. Тај досељеник на крштењу доби име Радивоје [ф. 14]. Касније да би имао ко Малодреновцима одела да шије, Радивоје даде део авлије своје Станоју абаџији да се ту са својима настани [ф. 15]. Радивојев млађи син Радослав [ф. 16] посла свога сина Лазара у Крушевац, где изучи терзијски занат [ф. 17]. Видевши како је лепо писмен бити, Лазар даде њиву [ф. 18] да на њој Малодреновци и Сугубинци саграде школу [ф. 19]. Потом посла свога најстаријег сина Алексу у Чачак код налбантин [ф. 20] постаде [12.IX 2011.: nadam se da sam dobro pročitao Strahinjin rukopis u ovoj rečenici, a prethodno da je Strahinja dobro prepisao – hijerakul]. Војислав најмлађи син Алексе постаде трговац и песник [ф. 21]. Када су опет родољуби гинули и Војислав је стрељан на брду Бубњу код Ниша. Мени, сину његовом, од Бога измољеном, оставио је име часно своје, своју супругу, богобојажљиву мајку моју Јеленку [ф. 22] и гусле на чување [ф. 23].
А ја, недостојни слуга Твој, Tеби се молим Господе, помени слуге своје: Владиславиће, Дучиће, Хераце, Ерце, Хераковиће, Ераковиће, Петровиће и све који ти кличу: Алилуја!»
фуснота 1 – Константин Јиречек ''Историја Срба'', стр. 85.
ф. 2 – У повељи Стевана Твртка, од 1378. године, говори се о Влацку Владиславићу (Monumenta Serbica, 189)
ф. 3 – Владиславићи су били властела и једно од најбројнијих и најпознатијих родова најбројнијег и најпознатијег братства влаха (Др Љубо Михић ''Љубиње са околином'', стр. 144 и 148). Бележени су као Владиславићи, Влаиславићи, Велиславо, Државни архив Дубровника (ДАД) Div. cone. XII, 43.
ф. 4 – Бурмази су имали четири катуна од којих је један био у општини Столац, други у месту Убоско… (ДАД, фол. 62 за 1447. годину). Назив је узет од арбанашког имена Бурмаз, које значи ''велики човек'', а помиње се од 1300. године као једно од најбројнијих и најпознатијих братстава влаха (К. Јиречек, стр. 85). Дакле, ради се о занимању словенских сточара, а не о етничким Власима, о чему сведоче натписи на стећцима православне цркве и културноисторијски споменици (Љ. Михић, стр. 142, 143.)
ф. 5 – Гроф царске Русије (1634–1738).
ф. 6 – У књизи ''Гроф Сава Владиславић'', Јован Дучић наводи да су Дучићи настали од Дуке Владиславића, брата грофа Саве Владиславића…
ф. 7 – У Блатском долу, Дерани, код Бољуна, општина Столац, стоји крст висине 220 cm на коме пише: ''Асе лежи Херак на свом Башчини на племенитом''. Није спорно да је овде сахрањен кнез Херак Владиславић (Љ. Михић, стр. 148)
ф. 8 – Ова породица имала је властелинско право у време српског царства па га је задржала и у почетку отоманске владавине (Леонтије Нинковић ''Монографија манастира Добричева'', Мостар, 1908., 24.) у XV веку у Бурмазима (Бољуни) спомиње се Херак Владиславић, који се у записима Вијећа умољених помиње првих дана 1483. године као кнез Доњих влаха. Кнезови су из рода властеле, а звање је било више од звања жупана (Љ. Михић, стр. 144-148.). Друштвена функција код Влаха била је наследна и остајала је у једној породици рода или братства (Љ. Михић, стр. 147.)
ф. 9 – У овом делу Србије ''х'' се губило, па се говорило леб уместо хлеб и Ерцеговина уместо Херцеговина, па се тако и у презимену Херaца изгубио глас ''х''.
ф. 10 – Дубровник-Љубиње-Столац-Коњиц-Кисељак-Сарајево-Горажде-Пљевља-Сјеница-Митровица,…
ф. 11 – Иво Андрић ''На Дрини ћуприја''
ф. 12 – Код Ушћа и сада постоји фамилија Ераца.
ф. 13 – Тодор Бушетић ''Левач''.
ф. 14 – Ожењен Јованом Наупарац из Медвеђе. Имали су Илију, Тодора и Радивоја [verovatno se misli na Radoslava? – hijerakul]
ф. 15 – По Станоју настала је фамилија Станојевића а по Мијајлу Станојевићу, једна кућа Мијајловића или Михајловића.
ф. 16 – Ожењен Достаном Додић из Милутовца, имали су синове: Лазара, Милића, Мијата и кћи Милеву.
ф. 17 – Ожењен Беком Мамужић из Мале Сугубине, имали су сина Алексу. Бека рано умире, па се Лазар ожени Стаменом Вучић, из Мале Дренове са којом изроди децу Јулку, Даринку, Злату, Жику, Стојана, Андреју и Богомира.
ф. 18 – Имао је мало земље, па је куповао.
ф. 19 – И данас деца уче у тој школи на којој су само прозори измењени.
ф. 20 – Оженио се Јеврином Брашић из Опарића и имали су децу: Катарину, Вукосаву, Лепосаву, Милосаву, Милосава, Душана, Војислава.
ф. 21 – Ожењен Јеленком Станић из Гуче код Чачка. Прво им је дете отишло још нерођено, па две године нису деце имали, Богу се молили и у малодреновску цркву, посвећену Св. Васкрсењу, уље носили, па им се син Милован родио.
ф. 22 – Када су га Немци повели на стрељање, Војислав је погледао супругу Јеленку и рекао: ''Јело, иди кући и чувај Милована'', што она до данас чини.
ф. 23 – Војислава је на двор Карађорђевића водио ујак, генерал Илија Брашић, па је тамо као младић свирао на гуслама. Једном приликом гусле му је поклонио кнез Павле Карађорђевић, које су породична драгоценост.
Bez obzira što je početak prekriven velom nostalgije (samim tim je i smanjena mogućnost postojanja ozbiljnije analize o međusobnoj povezanosti Vladislavića, (H)erakovića, (H)eraca i Petrovića), ostatak teksta poseduje izuzetnu vrednost. Ne samo da se predočavaju kretanja porodice Erac i pojedini segmenti iz njenog života, već je sam tekst dokaz postojanja oblika ''(H)Erac'' pored već poznatog oblika ''(H)Erak''. S obzirom na činjenicu da je prvi oblik znatno ređi od drugog, predstavljaće pravi izazov nadalje istraživati njihov lingvistički i etnološki međuodnos.
Buni podatak da je Vojislav Aleksin streljan, kako piše Milovan, na brdu Bubanj kod Niša, dok se isti Vojislav spominje i kao žrtva ustaškog genocida u Jasenovcu.
(July 08, 2008 08:04PM)
5. http://www.njegos.org/boka/kosticbk2.htm – od istog autora, Vaska Kostića, nailazim na tekst pod naslovom «За демократску Црну Гору (са Боком) у демократској Југославији», свеска друга, 2002. Autor na početku piše: «Издање прве свеске из ове едиције (збирке актуелних чланака) омогућили су они који су поменути на 2-гој страни прве свеске. За ову другу свеску дјелимично је помогла продаја прве, а јавили су се и други људи који су прочитали прву свеску и предложили проширење уз спремност да помогну објављивање. Техничку помоћ су пружили Станко и Борис Берберовић», a u Predgovoru stoji: «Претходна свеска објављена 04. 11. 2001. под насловом За демократску Црну Гору (са Боком) у демократској Југославији, није означенa кao "прва" у нади да ће бити довољна сврси којој је намијењена, и да ће на томе остати. За појављивање ове друге свеске под истим насловом (као дериват прве разрађивањем неких поглавља) највише заслуга имају, или, ако некоме боље одговара, највећу кривицу сносе: онај проф. др који је дао врло садржајну анализу о Скупштини Матице Боке, и уредник Побједе који је допустио да се то објави, али не и да се објави ни Проглас, ни Програм Матице Боке».
Dakle, ovde nailazim na sledeći rad kojeg donosim u celini (kurziv i istaknute reči i brojevi su u izvoru; gde je u izvoru pasus uvučen tamo sam stavio crticu na početku pasusa):
Одакле су Петровићи-Његоши (Додатак тексту ''Можемо ли избјећи самоуништење'')
«На стр. 14 прве свеске укратко је поменуто, а на стр. 54. и поновљено да династија Петровић-Његош [вуче] најстарије коријене вуче [старе коријене – u zagrade stavio hijerakul] из централног луштичког села Хераковића, преко огранка пруженог до херцеговачке Габеле, па је разумљиво и њихово понашање. Поменути су и докази проф. др Лаза М. Костића о наглашеном србовању свих угледника те династије. Чак и онда када нису били у добрим односима са владарима (а не са народом) Србије.
Подаци о Његошевом најстаријем бокељском поријеклу, на неке читаоце су дјеловали шокантно и изазвали њихово нервозно реаговање, упркос томе што нису у стању то оспорити. Да су прочитали Хераковићи су Луштичани, и друге аргументоване текстове у збирци истинитих прича (В. К. Подвизи Бокеља, стр. 117-148. Београд, 1992.) имали би више сазнања па их ово не би шокирало. Препоруку за објављивање је дао рецензент збирке проф. др Вук Минић, иако се оградио (а не оспорио) изјавом да се не осјећа квалификованим за оцјењивање у историјском контексту. Поступио је као што би, вјероватно, поступио и неки други рецензент, обзиром да има разних тумачења (ни једно доказано) о поријеклу Петровића-Његоша, а званична наука је допрла само до двије чињенице:
1. да потичу од Хераковића (односно Ераковића) и
2. да су дошли из испод херцеговачке планине Његош и због тога задржали истоимени додатак презимену, а наводно по њима је добило име и мјесто Његуши.
Одакле су дошли под планину Његош? Чудно је зашто су учени Петровићи-Његоши (а већина су такви били) нерадо говорили о свом поријеклу? Тешко је вјеровати да га нису знали. Лакше је повјеровати да су имали неког разлога да то не истичу? Немањићи су много старија династија, па су знали своје поријекло. Многа мање значајна црногорска племена знају своје дубоке коријене. Једино је Његош у писму Осман-паши Скопљаку узгред поменуо:
– Кад је Бајазит Босну покорио…Онда су моји преци и јоште неке одабране фамилије које нису ту погинуле од Турака, оставиле своје отечество и у овијем горама утекле. (Писмо од 05. 10. 1847.)
Близак династији Петровића-Његош, био је њима одани Лазар Томановић, књижевник, политичар, истраживач, предсједник Црногорске владе, уредник Гласа Црногорца. Позивом и на претходнике истраживаче, поред осталог је записао:
– Дакако да су Хераковићи или Ераковићи из Херцеговине, ал' то се не може лако утаначити по пукој традицији, те ми је с тога овђе приопћити слиједећи натпис, а по њему ће можда испасти ко је био родоначелник или кушумђед од споменутога храброга племена:
– "Асе лежи Радосав Хераковић овд легох на свои племе(ни) тои. Од мирачи а та ие мака. – Га 7033." (по Христу 1525. год.)
"Асе" значи "овдје", "од мирачи" је мјесто од мртваца, а "мака" је блато. Испод натписа је уклесан штит и сабља, слично неким бокељским грбовима. У оно доба нису обични смртници имали уклесане натписе на споменицима. Поготово не на масивним, као што је овај: дуж. 1,85, шир. 0,90 и деб. 0,40 цм. Томановићев је закључак:
– По овоме се може закључити да су данашњи Петровићи старином властела с Поносне Габеле, а такође и Рајичевићи…
(Лазар Томановић Нова Зета, стр. 307-308. текст без наслова, Цетиње, 1889.)
Габела на Неретви била је центар трговине некадашње босанске државе, са плодном околином, привлачна и за трговце и за досељенике. До ње су стизали луштички трговци, тргујући робом коју су доносили поморци. За Луштичане се зна да су емигрирали према Дубровнику и даље до Неретве. А за Хераковиће се зна да су једно од најстаријих луштичких братстава, и да су грчког (боље речено хеленског или античког) поријекла. Луштичанима је омиљена легенда да су Хераковићи потомци бесмртног античког јунака Херакла, сина бога Зевса. Херакло је симбол снаге и чврстине, који је више волио да трпи и ради најтеже послове да би постао бесмртан, насупрот људском ништавилу краљевићу Еуристеју слабићу и кукавици на високом положају, који је иструлио у земљи. Не би било чудно да је у венама Петровића-Његоша текла крв бесмртних великана, па макар не било по традицији коју су стари Луштичани његовали.
Једна од најстаријих цркава у Луштици је црква Светог Николе у селу Радованићи, чији су мјештани и Хераковићи. Према традицији, постојала је као грчка равно стотину година прије него што су је Немањићи обновили. Освештао је лично Свети Сава. Том приликом је био гост у кући Хераковића. Уочио је у Хераковићима неку посебност, благосиљао их и прорекао да ће њихов изданак постати бесмртан као Херакло. У то су Луштичани вјеровали и преносили као аманет предака, али не да се тиме кочопере, јер су управо Луштичани били од старина познати као мирни, тихи, марљиви и скромни људи. Луштица је од старина позната по талентованим самоуким љечницима-видарима и мудрацима-видовњацима. На Луштичком полуострву, можда зато што је било по страни са мјештанима који нису лако попримали туђе утицаје, сачувано је велико усмено духовно благо у легендама и причама, до недавно уопште недовољно сакупљено и вредновано. Неке су толико убједљиве да им се може вјеровати и без писаних доказа. Такве су одвојене од легенди и уврштене у збирке истинитих прича. Луштичани тврде да је било и записа, који се сада препричавају, али су нестали не много давно.
Природна надареност Хераковића није могла остати незапажена у сусједном Дубровнику. Тамо су провјераване њихове способности и школовањем допуњаване. Од надарених, а уз то и школованих луштичких видара, најпознатији је био магистар Херак. Он је био први школовани хирург међу Бокељима старосједиоцима. Не само по усменом предању него и по сачуваним документима у Дубровачком архиву и то из 1425. г. што је равно једно стољеће раније од оног споменика Радосаву Хераковићу из 1525. године.
Магистра Херака, крупног и умног, допало је да служи слабашног владара Зете, Стефана Црнојевића, по мизерном изгледу названог "Стефаница". Да му није сам Бог послао проницљивог (значи и видовитог) магистра, ко зна какве би Стефаница глупости радио, као што их је радио прије Хераковог доласка. У почетку је Херак одлазио из Дубровника код Стефана Црнојевића само по позивима, а касније све чешће и по свом нахођењу. Привлачила га је једна Црнојевићка коју ће касније и оженити. Из захвалности за видање и мудре савјете, а можда и као мираз, Херак је добио неке земље на Ловћену. Хронолошки, тек након тога појављују се Хераковићи на подручју данашњих Његуша. Помиње се нека крвна веза Петровића-Његоша са Црнојевићима. То није могуће доказати, али ни оспорити – бар за сада.
Дон Иво Стјепчевић и проф. Ристо Ковијанић су записали:
– У Државном архиву Котора, наишли смо на први помен Хераковића, Његошевих предака. Године 1534. помињу се два Ераковића. Према томе, сматрамо да је ријеч о синовима Херака, који се по народном предању доселио на Његуше у "доба Иванбегово", "по паду Херцеговине" (1482).
Дакле, у недостатку чвршћих доказа и ту се уважавају народна предања, па зашто не би и луштичка? Битно је упоредити године: Оне са Стефаном Црнојевићем 1425. и ове са Иваном Црнојевићем 1482. Као и ону са гробнице Радосава Хераковића 1525. и ову 1534.
На другом мјесту Ристо Ковијанић је понудио доказе да су и луштички и његушки Калуђеровићи потомци Стјепана Петровог Калуђеровића, који се помиње у писаним споменицима 1593. г. и то у родбинској вези са Хераковићима-Петровићима-Његошима.
Луштички Калуђеровићи и данас сматрају да су у рођачким односима са кућом Петровића-Његоша, о чему је често и у детаљима причао Александар-Лесо Калуђеровић из села Клинаца. Нажалост, он је умро не много давно, али његове приче није нико забиљежио. А за његовог рођака капетана Шпира Петровог Калуђеровића има доста доказа да је био у врло блиским односима и рођакао се са кућом Петровића-Његоша, нарочито са краљем Николом, чији је био врло чест и омиљен гост. (В. К. Шпиро Калуђеровић, лист Бока, бр 507. фебр. 1966.)
Да ли су Петровићи-Његоши од Луштице до Његуша стигли преко Габеле, или краћим и логичнијим путем као потомци магистра Херака, то не мијења суштину: Њима су коријени из српских крајева ван Црне Горе. Према томе, свети Петар цетињски је српски светац, исто као и свети Василије Острошки, који чак није ни рођен у Црној Гори. Али светитељи нису једино што Црногорци од других присвајају.»
Ovaj rad je zgodan za jednu kritičku analizu. S obzirom da do sada niko, koliko znam, nije napravio takvu analizu, pripada mi čast da upravo, na http://www.rodoslovlje.com, pokušam kratko proanalizirati gornji tekst o poreklu Petrovića-Njegoša. Dakle, sledeće što ću napisati su moja razmišljanja i zapažanja, tako da iza pokušaja analize koja sledi stojim isključivo ja i niko više:
Radova o poreklu Petrovića-Njegoša bilo je do sada veoma mnogo – kako onih ozbiljnih naučnih tako i onih pseudonaučnih. Svaki od ovih radova je specifičan na svoj način. Tekst koji iznosi Vasko Kostić ima svoju svojstvenost. Po čemu se on razlikuje od drugih tekstova? Po mom mišljenju, pre svega po nekoliko konstrukcija koje do sada nigde nisam mogao pronaći osim ovde. Krenuo bih redom.
Nije mi, prvo, dovoljno jasno autorstvo teksta [19.VIII 2011.: ne mogu se sada setiti ali verovatno su me zbunjivala značenja sintagme «Препоруку за објављивање је дао рецензент»; međutim, manja zamršenost proizilazi i iz moje teškoće bibliografskog povezivanja tri naslova: 1. ''Одакле су Петровићи-Његоши'', 2. ''[О] Његошевом најстаријем бокељском поријеклу'' (ukoliko je ovo uopšte naslov nekog teksta?) i 3. ''Хераковићи су Луштичани'']. Da li je «Одакле су Петровићи-Његоши», napisao [19.VIII 2011.: ili sakupio, zabeležio ?] sam Vasko Kostić u svom ranijem radu pod naslovom «Хераковићи су Луштичани» u zbirci istinitih priča «Подвизи Бокеља», стр. 117-148., Београд 1992., ili delo pripada Kostićevom recenzentu prof. dr Vuku Miniću. U svakom slučaju, na samom kraju teksta jasno piše da raznolikost predanja, koja su uz to još i kontradiktorna, ne utiče na suštinu celog teksta. Ta suština je ustvari i povod zašto je tekst napisan, a povod je iznalaženje ''argumentovanih'' podataka za dokaz da je dinastija Njegoš srpska. Međutim, iz teksta bi se pre učinilo da su Petrovići Grci s obzirom na pominjanje Herakla i grčke crkve u Radovanićima, ali autor je, izgleda, to i osetio pa je na tom važnom delu teksta dodao i neku vrstu objašnjenja ili opravdanja u formi ''боље речено хеленског или античког поријекла''.
Dalje, rečenicu ''не би било чудно да је у венама Петровића-Његоша текла крв бесмртних великана, па макар не било по традицији коју су стари Луштичани његовали'' shvatio bih kao racionalni zaključak sučeljavanja neuporedivosti – vrline imaginarnog grčkog heroja Herakla materijalizuju se u ovozemaljske vrline Petrovića. Autor fenomen Herakla zamenjuje (vrši inverziju) fenomenom ''velikana'', što je u skladu sa zaključnom formulom racionalnosti, ali, uprkos tome, ostaje nejasno zašto bi bilo čudno da je u venama, nepobitno slavnih, Petrovića-Njegoša tekla krv sasvim običnih ljudi (svakako da naslednost titule vladarske kuće, posebno ako se uzme još i Kovijanićevo mišljenje da postoji mogućnost da su Đurđevići-Bogutovići bili sitna vlastela, predstavlja neobičnost u odnosu na sva ostala bratstva koja to sebi nisu mogla priuštiti, ali u V. Kostićevoj rečenici je jedna druga vrsta konotacije). U tom kontekstu, zaključna racionalnost nije do kraja obelodanjena.
Ono što je za mene novo je povezivanje Herakovića sa Luštice, Heraka vidara (''тамо [u Dubrovniku – hijerakul] су провјераване њихове способности и школовањем допуњаване. Од надарених, а уз то и школованих луштичких видара, најпознатији је био магистар Херак. Он је био први школовани хирург међу Бокељима старосједиоцима''), Herakovića iz donjeg toka Neretve (''за Луштичане се зна да су емигрирали према Дубровнику и даље до Неретве'') i njeguških Herakovića [19.VIII 2011.: «[…] да династија Петровић-Његош најстарије коријене вуче из централног луштичког села Хераковића, преко огранка пруженог до херцеговачке Габеле»]. Prema mom uverenju, autor teksta «Одакле су Петровићи-Његоши» je više intuitivno povezao spomenute podatke koji nisu još do kraja istraženi. Naime, u Dubrovačkom arhivu postoji dosta zabeleženih (H)erakovića čije poreklo i potomstvo tek treba rasvetliti [19.VIII 2011.: i to da li ih ima ''dosta'', kako napisah, takođe treba ''rasvetliti'']. Na primer, pored spomenutog Heraka iz 1425., postoje i zabeleženi (u Dubrovačkom arhivu) Herakovići iz 1436. godine a otprilike se zna da pripadaju plemenu Maleševaca koje nije imalo dodira sa precima Petrovića-Njegoša [19.VIII 2011.: naime, izgleda da je reč o različitim datumima jednih te istih Herakovića (maleševačkih?), ali o tome drugom prilikom].
Paralele između starog bratstva Herakovića koje je obitavalo u donjem toku Neretve (Boljuni, Stolac, Derani, Donji Vlasi) i njeguških Herakovića (Petrovića, Popovića) nije zastupao samo Lazar Tomanović. To su činili još Milan Karanović [12.I 2012.: zajedno sa Sp. Đurićem?] i Vid Vuletić Vukasović, a kritički prema takvom stavu bili su Jovan Erdeljanović, čini mi se Ilarion Ruvarac i drugi.
Za neka buduća istraživanja mislim da je važno utvrditi poreklo i strukturu veoma značajnog predanja, koje postoji na poluostrvu Luštici, o Heraklu i Svetom Savi.
Da zaključim: rad «Одакле су Петровићи-Његоши» je u osnovi odbrambenog karaktera. Autor se trudi da prikaže povezanost Petrovića Njegoša sa srpskim nacionalnim bićem a to se naročito vidi u prvom i poslednjem pasusu. Tom prilikom ponekad zalazi u sferu mitografije. Kaže se da su podaci o najstarijem bokeljskom poreklu Njegoša na neke čitaoce delovali šokantno i da im je reakcija bila nervozna. Ne znam o čemu je reč, pošto se ne iznose detalji ove reakcije. Mogu samo pretpostaviti, i time završavam ovu analizu, da povod objavljivanju rada leži u tendencijama kvaziistoriografije (mitografije) crnogorskih krugova da prikažu dinastiju Petrovića u onom svetlu u kojem su oni bivstvovali daleko od diskursa rada Vaska Kostića.
(August 20, 2008 08:07PM)
Herak ili tragom jedne balkanske misterije
Herak… jedan od stotine miliona evroazijskih antroponima. Fenomen koji opstaje već toliko vekova. Neuspešni su ostajali pokušaji odgonetanja ovog imena. Kako je nastalo, koje je njegovo značenje ?
1.
Ono što se nameće kao prva asocijacija je sazvučnost sa imenima starogrčkih mitoloških ličnosti: polubožanstva Herakla i boginje Here.
A) DO 5. VEKA P. N. E.
Nešto o prošlosti poštovanja Heraklovog i Herinog kulta, kao i o njihovim imenima, piše Francuz Emil Benvenist u «Rečniku indoevropskih ustanova (privreda, srodstvo, društvo, vlast, pravo, religija)», Sremski Karlovci – Novi Sad, 2002. (naslov originala: Emile Benveniste ''Le vocabulaire des institution indo-européennes'', les Editions de Minuit, Paris 1969.); preveo s francuskog i pogovor i dopunske napomene napisao: prof. Aleksandar Loma. Druga knjiga (Rečnik srodstva): Druga glava: Položaj majke i matrilinearna filijacija: na 143. i 144-145. strani (kurziv je u izvoru; za akcente konsultovati izvor):
«Sažetak. – […] Ipak leksika, posebno grčka, čuva uspomenu na sasvim drugačije, i verovatno neindoevropske društvene strukture: postojanje jednog Zevsa Hēraîos-a i drevnog bračnog para Hera : Herakle, […]. No u istorijsko doba to su i tamo samo blede uspomene: […].
[…]
[…] Pogledajmo, na primer, veliki božanski par, sam prauzor bračnog para: Zevsa i Heru, sjedinjene kroz hieròs gámos koji predočava mušku silu supruga, vrhovnog gospodara bogova. Kuk, autor jednog monumentalnog dela o Zevsu, proučio je taj hieròs gámos [A. B. Cook ''Zeus. A Study in Ancient Religion'', Cambridge, I-III, 1914–40., III, str.1025-1065. – hijerakul]. Po njemu, spoj Zevsa i Here nije prvobitan: on se javlja tek oko V veka pre n. e., i to izgleda da bi se doveo u red jedan složeniji vid mita. Ranije, postojala su dva različita para: s jedne strane, Zevs i neka njegova družbenica; sa druge, neki drugi bog i Hera. Dokaz za to nalazi se u atinskom obrednom kalendaru, gde je pomenuta žrtva Zevsu Hēraîos-u […], što je možda jedini slučaj da je neki bog označen imenom svoje žene: u toj mitskoj verziji, Zevs je potčinjen Heri […]. Kuk [* – A. B. Cook ''Who was the wife of Zeus?'', The Classical Review 19/1919, 365; 416.] je prikupio svedočanstva koja kazuju da u Dodoni, najpoštovanijem Zevsovom svetilištu, supruga bogu nije bila Hera, nego Diốnē (Διώνη): Apolodor tvrdi da se kod Dodonjana Hera naziva Dionom. Diốnē je pridev od Zeús. Tobožnja boginja Diona izvedena je iz Zevsovog imena i predstavlja njegovu emanaciju.
Hera je, sa svoje strane, vrhovna boginja, i to osobito u Argu. Lik koji joj je pridružen je Herakle, Herin zet prema najrasprostranjenijoj mitskoj tradiciji. Međutim određena fakta, na primer Herina ljubomora, kao da ukazuju na bračni, a ne materinski odnos. Može se sa verovatnoćom uzeti da je Herakle u neko drevno vreme bio Herin ''princ-suprug''.
Ne postoji, dakle, samo jedan par, nego dva: Zevs i Diona s jedne, Hera i Herakle s druge strane. Oni su se slili u jedan, u kojem je velika boginja postala suprugom velikog boga: Zevs i Hera su nadalje sjedinjeni. Dakle, verovatno je u svom prvobitnom vidu mit čuvao uspomenu na doba kada je ženi pripadala važnija uloga.».
Više istorijskih dokumenata govori da su Stari Grci nekoliko božanstava verovatno primili od drugih naroda i plemena i uvrstli ih u svoj panteon. Među tim božanstvima verovatno bi se mogli ubrajati Heraklo i Hera. Heraklo je kod Grka izgubio funkciju boga i transformisao se u niži mitološki lik – heroja. U poznatom delu N. A. Kuna «Legende i mitovi Stare Grčke», Sarajevo 1963. (naslov originala: ''Легенды и мифы Древней Греции'', Москва 1955.), o Heraklu (Herakleu), na 151. strani, pod fusnotom 96, piše: «[…] Prvobitno su ga poštovali kao boga Sunca; […]. Ali Herakle je bog i heroj koji se nije sretao samo kod Grka; […]. Od njih je naročito interesantan vavilonski Gilgameš i feničanski Melkart; mitovi o njima su uticali na mit o Heraklu; […].». Friedrich Wilhelm Joseph Schelling «Filozofija mitologije», predavanja iz 1842. godine, Zagreb 1997., II tom, 279. str.: Heraklo se ranije smatrao božanskom potencijom, a postojala je i ''Heraklijada'' – antička zbirka pesama i priča koja je bila neka vrsta preteče ''Ilijade i Odiseje''. Mr Vojislav Kršić «Leksikon religija, mitologije i vjerskih sekti», Beograd 2002., 148-150. str.: Etrurska božanstva: «[…] HERKLE – božanstvo životne snage, napretka i sreće».
B) U UNUTRAŠNJOSTI BALKANA POČETKOM NAŠE ERE
U kasnijim vremenima, Hera i Herakle su poštovani od Trakije i Makedonije, preko trgovačkih puteva zapadne Srbije i Bosne i vojnih garnizona u Panoniji, do Jadranskog primorja i Alpa. Poštovani su kao grčki, rimski ili sinkretički (grčki/rimski i starosedelački) kult. Hera se na votivnim natpisima isključivo piše grčkim slovima i uglavnom je ograničena je na Dalmaciju, južnu Srbiju i Makedoniju (grčki uticaj), dok se Heraklo/Herkul spominje i na grčkim i na latinskim natpisima pa se može smatrati da su ga doneli i Grci i Rimljani. Heraklo se smatrao pokroviteljem atleta (u mitologiji se smatra da je on osnivač Nemejskih igara – možda preteče Olimpijskih), palestre (borilišta, rvališta), lekovitih izvora, lečenja, puteva i putnika. Hera se retko nalazi samostalno na spomenicima a najčešće je u pratnji Zevsa. Na nekoliko latinskih natpisa spominje se izvesna boginja Erakura (''Aeracura''). Neki istraživači su pomišljali da je u pitanju latinska transkripcija tračke Here (Ήρα κυρία). Što se tiče toponima, u Gornjoj Meziji i Panoniji se na više mesta uz velike puteve pominju naselja sa imenom ''ad Herculem'', u Dalmaciji je grad Herakleja (ni do danas nije lokalizovan) kojeg spominje samo hroničar Skilaks. Bitolj je u antičko doba takođe nosio ime Herakleja. Na Balkanu je postojalo više svešteničkih rodova posvećenih određenim božanstvima: auguri, augustali, flamini, flavijali (odnosno titijali i nervijali), pontifici, sacerdoti. Pored njih, postojala su i udruženja poštovalaca određenih kultova, kao što su npr. mercuriales (poštovaoci boga Merkura). U toj ravni, pomišljam da je sasvim bilo moguće postojanje i ''herculiales-a''.
C) TEOFORNA IMENA (TEONIMI)
Postoji i više (pseudo)legendi kao i svedočanstava o (verovatno) psihotičnoj opsednutosti koje govore da je nekoliko istorijskih ličnosti (npr. par rimljanskih careva i vojskovođa) i plemena (npr. Spartanci) nosilo Heraklovo ime ili su bili ubeđeni da su njegova reinkarnacija.
Bitan podatak se nalazi kod Rastislava Marića u knjizi «Antički kultovi u našoj zemlji», Beograd 2003. (reprint izdanje originala iz 1933. godine), gde na 73. strani piše: «Poznato je da je svaki dan u mesecu u grčkom kalendaru bio posvećen nekom božanstvu za koje se mislilo da je tog dana rođeno. Tako je, na primer, Atini bio posvećen 3., Hermesu, Afroditi i Heraklu 4., Artemidi 6., Apolonu 7. dan (Schmidt ''Geburtstag'', 14 id., 87 id.). Zbog toga su i ljudi dobijali imena prema božanstvu dana koga su bili rođeni [Atenodor rođen trećeg, Apolodor i Apolonije sedmog, Artemidor šestog dana meseca – hijerakul]. Zevs i Hera imali su tako isto po jedan dan u mesecu jer su česta teoforna imena Diodor, Diogen, Herodot, Hrostrat [po njemu ''herostratizam'' – želja da se ostane upamćen u istoriji po svaku cenu – hijerakul].». Marić nije naveo kako bi glasilo teoforno ime od ''Herakle''… Međutim, kod Starih Grka i helenizovanog sveta postojala su i imena/nazivi Heraklit (ime ovog efeškog filosofa izgovara se Herakleitos), Heraklion (valentinski gnostik, tumač dela apostola Jovana), Hijerapolis (kasnije Ofiorime, ''Aleja zmija'', grad u Frigiji – Maloj Aziji), Sosianus Hierocles (graditelj u Palmiri odnosno Tadmuru, 210 km severno od Damaska u srcu Sirijske pustinje), a dobro poznati vizantijski car Iraklije (610-641.), koji je bio te sreće da bude vladar u vreme upada Južnih Slovena, imao je ime koje u relativnom originalu glasi Heraklije (Iraklis<Heraklis? [*]; nešto slično se dogodilo sa Rados(l)avom Herakovićem iz Boljuna čiji je natpis Milan Karanović pročitao kao ''Иераковићь'' [**]). Naravno, Evropa (južna i istočna) je bila puna toponima i svetilišta koja su se nazivala Herakleja ili slično. Na poluostrvu Krim (Ukrajna) je manje Heraklejsko poluostrvo a na njemu antički grad Hersonez (Taurički) kojeg su osnovali ''Herakleoiti'' (stanovnici Herakleje) krajem 6. – početkom 5. veka p.n.e. Interesantno je da na http://mudrac.ffzg.hr/~Itatomir/skripte/skripte/klasicna_arheologija.doc , pod naslovom ''Grčka kolonizacija istočne obale Crnog mora'': ''Kolhida'', piše, na 65. str., između ostalog sledeće: «mnogi znanstveni umovi su pokušali mit [o zlatnom runu u priči o Argonautima – hijerakul] racionalno objasniti – jedan mitološki traktat je rekao da se zapravo radi o knjizi ispisanoj zlatnim slovima na životinjskoj koži; Herak iz Pergama je tvrdio da je runo u biti umijeće pisanja zlatnim slovima na pergameni; Strabon je rekao da se zlato iz kavkaskih rijeka ispiralo pomoću životinjskih koža pa od tuda potječe priča o runu».
Pitanje da li je transkripcija sa grčkog dobro urađena za ime ove osobe iz Pergama (antički grad na severozapadu Male Azije, danas turski Bergam), ali, u svakom slučaju, ostao je zabeležen kao podatak. [23.XI 2011.: kada sam postavio pitanje tačne transkripcije, pomišljao sam da je autor teksta sa mudrac.ffzg.hr (možda čak i nesvesno) interpolirao južnoslovensko ime Herak u ovaj podatak. Smelijom pretpostavkom pomislio bih da se u autorovom okruženju nalaze ili su se nalazile osobe sa prez-imenom Herak i da bi to mogao biti uticaj. Dok ne naiđem na neke dodatne informacije, neću bliže znati o čemu je reč.]
Veselin Čajkanović u svojoj studiji «O vrhovnom bogu u staroj srpskoj religiji», Beograd 1994. (reprint izdanje), na 113. strani, pod naslovom ''Ime i epikleze'', piše: «Mi naime moramo računati sa mogućnošću da su poneka narodna osobena imena u stvari bila nekada teoforna […], i da u sebi kriju, ili čak bez ikakve izmene reprodukuju, imena starih bogova. […]. Kod nas se u ovu kategoriju mogu eventualno ubrojiti imena kakva su Perun (i njegova hipokoristika Pera, koja, međutim, nema veze sa grčko-crkvenim imenom Petar) […].».
[*] – 23.XI 2011.: na http://en.wikipedia.org/wiki/Heraclius piše «'Hράκλειος». O Herakliju nešto više na http://www.istorijskabiblioteka.com/art:iraklije .
[**] – 23.XI 2011.: dugo vremena nisam tačno znao na koga se odnosi poslednji pasus sa 415. strane Erdeljanovićeve «Старе Црне Горе»: «Испитивач херцеговачког села Бјелојевића (у пределу Храсну, у столачком срезу) тврди, како ''сељаци причају да из овог села потичу Петровићи Његоши, који су се, негда звали, као што је познато, Хераковићи'' и како је он на једној тамошњој гробници ''прочитао име Радосав Иераковићь'' [ф. 2 – Етн. Зборн. XII, 340.]. Очевидно је, да је то што сељаци причају о пореклу ''Петровића Његоша'' потекло од наведеног презимена Иераковићь на гробници.», piše Erdeljanović. Privremeno sam usvojio da se ''ispitivač'' odnosi na istraživača koji se spominje u prethodnom pasusu (na 415. strani) a to je Milan Karanović. Tek nakon čitanja Dedijerove ''Херцеговине'' otkrio sam, aprila 2011. god., da se radi o hercegovačkom ispitivaču (obilazio mesta Bjelojevići, Donji Poplat i Žabica) čije je ime «Сп. Ђурић».
2.
HEROJ
Drugo moguće tumačenje imena Herak je kod Milice Grković u njenoj knjizi «Rečnik ličnih imena kod Srba», Beograd 1977. (1. izdanje, tiraž: 1000); urednici: Đorđe Trifunović i Branka Tasić; stručno mišljenje: dr Pavle Ivić, dr Vladeta R. Košutić; izdavač: ''Vuk Karadžić'', K. Marka 9, Beograd; štampa: Beogradski izdavačko-grafički zavod. Na 91. strani piše:
«Ерак, исто име као Херак само је нестало иницијално х * ОП; (14), (34), (43), (56).». Na 203. strani rečnika: «Херак, може бити од грч. ήρως, лат. heros – јунак * ОБ. 68; СП. 110; АС. 358; ЗН. III, 447; КПБ. 35; МСС. 166; ПК. 447; ВР.», «Херко, изведено од Хер(а)+ко * СП. 110.», «Херша, изведено од Хер(а)+ша * ОБ. 226.», «Хорак, варијанта имена Херак * ОБ. 167.».
[23.XI 2011.: oktobra 2011. imao sam više vremena (za razliku od 28.VI 2005. kada sam 1. put listao knjigu) da preciznije prepišem podatke iz «Rečnika» M. Grković.
Objašnjenja skraćenica nalaze se od 11. do 15. strane knjige pod naslovom ''Извори из којих је црпена грађа за овај речник''. Skraćenice vezane za gore navedena imena sledeće su: ОП – ''Острошки поменик'', припремио за штампу Глигор Станојевић; ОБ – Хамид Хашимбеговић, Адем Ханџић, Ешреф Ковачевић ''Област Бранковића, опширни катастарски попис из 1455. године'', Сарајево 1972. (попис је завршен почетком јула 1455.); СП – Стојан Новаковић ''Српски поменици од XV – XVIII века'', Гласник СУД XLII, Београд 1875. («У ову збирку имена унети су следећи поменици: Призренски (крај XIV и почетак XV века); Лесновски (XV век); Пећки (од XV – XVIII века); Крушевски (преписан на крају XV века); Водичнички; Коришки; Крушедолски (XV и XVI век) и Врднички (нешто млађи од Крушедолског).»); АС – Юрiй Венелинъ, ''Влахо–болгарскиiя или дако–славянскiя грамоты'', С. Петербургъ 1840. («У овој публикацији налази се један поменик са српским именима. Он се чува у библиотеци Митрополије у Букурешту, а ту је донет из [… – dalje u rečenici stoji, koliko sam razaznao, nešto poput «век» ali ovaj važni mali deo rečenice gotovo da je izbrisan da li u toku preštampavanja (cela knjiga, bar ovaj primerak koji sam ja koristio, izgleda kao da je fotokopirana a ne štampana pa se valjda zbog toga pojedini delovi pojedinig listova slabo vide) «Rečnika» ili kasnije – hijerakul] манастира из Србије. Писан је на турској хартији и највероватније је да је из XVI века.»); ЗН – Љуб. Стојановић ''Стари српски записи и натписи'', књ. I – VI, Београд – Срем. Карловци 1902 – 1923.; КПБ – Др Хазим Шабановић ''Турски извори за историју Београда'', Књига прва – свеска прва: ''Катастарски пописи Београда и околине 1476 – 1566'', Београд 1964. («[…] У овом попису Београда и околине највише је грађе из смедеревског и сремског санџака. Екавска варијанта је овде доминантна дијалекатска особина личних имена, географских назива и остале лексике.»); МСС – Алекса Ивић ''Миграције Срба у Славонију током 16., 17. и 18. столећа'', Насеља и порекло становништва, књ. 21, Суботица 1921.; ПК – С. Матић ''Катастиг пећки из 1660 – 1666'', Гласник историјског друштва у Новом Саду, IV, Сремски Карловци 1931.; ВР – Вук Стефановић Караџић ''Српски рјечник'', Беч 1852.
Na 22-23. str. nalazi se tekst koji je pod naslovom ''Упутство за употребу речника'': «[…] После имена је наведено његово порекло или начин грађења. [novi red; dalje ''N.R.'' – hijerakul] У обележавању историјских извора коришћене су словне скраћенице, а број уз њих означава страницу где се име помиње у извору. Када је то било могуће, извори су низани хронолошки. [N.R.] Бројеви упућују на место у коме је у данашње време потврђено постојање одређеног имена. Када се број налази у загради, онда то значи да је име било у одређеном месту познато у прошлости, односно да је име некада у том месту имало лице које више у њему не живи. Дакле, да се тако звало лице које је некада живело у одређеном месту, па се из њега одселило или је умрло. [N.R.] […] Звездицом су одвојени име и објашњење од ознака извора који се на то име односе, а тачка [misli se na crni kružić, nešto kao ovo: o – hijerakul] уместо звездице да име није било обухваћено упитником, па се за ово није могла добити потпуна слика садашње географске распрострањености.»
Ja isprva nisam baš razumeo o kakvom je upitniku reč mada sam prethodno pročitao da je Grkovićeva poslala, na (ako sam dobro zapamtio) preko 100 određenih adresa, nekoliko pitanja. Sa (isto ako sam dobro zapamtio) 90-ak adresa joj je odgovoreno. Onda sam u knjizi pročitao nekakav spisak od 90-ak područja a pored svakog tog područja jedno ime. Ni to mi nije bilo sasvim jasno sve dok nisam nekako povezao objašnjenje za brojeve u zagradama sa onim spiskom od 90-ak područja. Potom je usledilo ono što je za mene bilo otkriće. Naime, pod imenom Erak su (kao što se gore može videti) brojevi (14), (34), (43) i (56) a to znači: (14) – Travnik i sela na Vlašiću, Adamović Gavro; (34) – Nikšić i okolina, Kilibarda Novak; (43) – Cetinje i okolina, Marković Blagoje; (56) – Zemun, Šugin Dušan. Dakle, Adamović Gavro, Kilibarda Novak i Šugin Dušan potvrdili su (svaki za sebe i za svoje područje) Milici Grković da su znali da je u Travniku i(li) selima na Vlašiću, u Nikšiću i(li) okolini i u Zemunu postojalo ime Erak. Da su ovde kojim slučajem brojevi 14, 34, 43 i 56 bez zagrada (a da se pritom nalaze između dva znaka '';'') onda bi to značilo da osobe sa imenom Erak i danas (70-ih godina XX veka) žive u navedenim područjima. Da li su Adamović G., Kilibarda N. i Marković B. poznavali (iz literature?) predanje o seobi Heraka i Raiča (Travnik/Zenica – planina Njegoš – Njeguši) ili je reč o nečemu sasvim drugom (npr. mešanje imena sa prezimenom (H)erak itd.)? Meni su najzanimljivija dva podatka: 1. Šugin Dušan koji potvrđuje da je na području Zemuna nekada živeo neki Erak. Trenutno znam (a i Milica Grković navodi) da se u starim turskim popisima za ovo područje pojavljuje ovo ime. I ovde uticaj literature?; 2. da je Horak, po mišljenju autorke, verijanta imena Herak.]
Kao što se vidi, nije sasvim pouzdano («може бити од») tumačenje nastanka imena Herak od grčke/latinske reči za ''heroj, junak''. U slučaju tačnosti ovakvog prevoda, mislim da ne treba zanemariti podatak da je kod Tračana (stari narod koji je živeo na prostoru današnje Bugarske) postojao kult ''tračkog Heroja'' odnosno ''tračkog Konjanika''. Na kamenim reljefima (spomenicima) po Bugarskoj, Makedoniji, istočnoj i, delom, severoistočnoj Srbiji, Konjanik je prikazan sa hlamidom koja se leprša, sa kopljem, nekom životinjom ili lirom u ruci, uzdama ili štitom. Pojavljuje se u pratnji jedne ili više žena koje su obučene u duga odela i imaju veo na glavi. Ispred njega je drvo oko kojeg je obavijena zmija, ar na kome su kopita njegovog konja, psi koji obično jure divljeg vepra ili oboren sud iz kojeg teče voda. Na okviru ovih reljefa često su ispisani votivni natpisi Apolonu, Asklepiju, Silvanu, Plutonu,… najčešće Heroju ili Heronu (''Heroni''). Rastislav Marić izveštava (u gore navedenom delu) da se Konjanik spominje «na jednom latinskom votivnom natpisu iz Beograda pod imenom ''Deus Hero''». Veselin Čajkanović u «O vrhovnom bogu…», u 3. knjizi, kaže sledeće: «Kao »heroj« ima on htoničnu prirodu, i to je, doista, njegova najvažnija karakteristika […]; ali on je u isto vreme, možda kao apstrakcija, pleroma svih heroja […] i svih mrtvih, postao najveći bog mrtvih […], i najveći nacionalni bog, […]. Da je doista najveći trački bog, može se utvrditi i iz njegovog jako razgranatog kulta [jedna od potvrda je, piše Čajkanović, i veliki broj nađenih spomenika: preko 1100 reljefa nađenih u 332 mesta – hijerakul]. […]. Od najvećeg značaja, međutim, jeste misterija spasa, koja je vezana za ličnost Tračkog heroja. Kao velikom nacionalnom bogu, mrtvi idu njemu, […], ako se sjedine s njim, postanu isto što i on. […], i to je bio pravi razlog što je na mnogobrojnim reljefima pokojnik predstavljen kao Trački heroj.». Frižani, koji su po Čajkanoviću srodni sa Tračanima, svoje pokojnike su «identifikovali sa bogovima (upor. Ramsay ''Aberdeen Stud.'', 20, 1906, 270 idd. – po O. Gruppe, […], i Richard Wünsch […]); i to je razlog što se po pravilu svaki pokojnik kod Tračana naziva herojem (v. primere u Roscher ''Mythol. Lex.'', I, 2551, i Sam Wide ''Chthonische und himmlische Götter'', ARW, 10, 1907, 263). […]. Prema ovome, mi bismo u Tračkom heroju imali najpotpuniji i najjasnije sačuvani tip indoevropskog nacionalnog boga, a u njegovoj religiji najstariji primer za indoevropsku misteriju spasa.». Čajkanović obaveštava da se i trački Hermes nazivao ήρως (heroj).
3.
ISTOK EVROPE
Trag, potom, vodi u prostranstva istočne Evrope, pa i dalje…
A)
Stari Sloveni su znali za božanstvа pod imenom Hors (starorus. Хърсъ) i Semargl (starorus. Семерьглъ, Симарьглъ, Сим-Рьглъ). «Slovenska mitologija (enciklopedijski rečnik)», Beograd 2001., redaktori: Svetlana M. Tolstoj i Ljubinko Radenković, glavni i odgovorni urednik: Slavka Ilić, urednik: dr Bojan Jović, izdavač: ''Zepter book world – Beograd'', 491. i 566-567. str. (uglaste zagrade i podvučene reči sam ja ispisao):
1. Hors = V. V. Ivanov i V. N. Toporov pišu da se dovodi u vezu sa Perunom, suncem i Dažbogom «što se takođe obično interpretira time da obojica [Hors i Dažbog – hijerakul] spadaju u solarna božanstva»; u starom ''Kulikovskom ciklusu'' Hors je zabeležen kao ''Гурсъ'', ''Гуркъ'', ''Гусъ''; «Izvan Rusije, kod drugih Slovena H[ors] nije poznat (postoji starosrpsko lično ime Хрьрсь). […]». A. Loma piše dalje: «Poređenje imena Хърсъ sa xūršēd < st. pers. xvaršet < avest. hvare xšaētem ''blistavo Sunce'' ili ''Sunce-car'', koliko god bilo primamljivo, suočava se sa problemom neobjašnjivog otpadanja završnog sloga u slov[enskom] obliku; ovoj etimologiji konkurišu i druge, od kojih su pomena vredne opet dve iranske: od ir. reči za ''petla'' (pers. horuz < pehl. xros), ili od prideva ''dobar'' (oset. xorz / xwarc, odatle možda i rus. хороший). Prva dva tumačenja podrazumevaju solarni karakter H[orsa] (petao je Sunčeva ptica). […] Bez obzira na sve neizvesnosti, ostaje verovatno iransko poreklo ovog teonima i kulta. Konkretnije se njegovo širenje među Slovenima pripisuje doseljenicima iz Horezma, pripadnicima (hipotetičnog hazarskog garnizona u Kijevu (Toporov), ili, s više verovatnoće, sarmatsko-alanskom stanovništvu severnog pribrežja Crnog mora (neki u tom smislu tumače izraz ''Hors židovin'', budući da se Alanija tada nalazila u sklopu države Hazara, koji su ispovedali judaizam). Najskorije, Vasiljev bogove Horsa i Semargla pripisuje Antima, nosiocima penjkovske kulture V–VII v., ponikle, po Sedovu, iz podoljsko-dnjeparskog varijeteta černjahovske kulture II-IV stoleća koji je nastao mešanjem Slovena na jugoistočnom rubu njihove tadašnje teritorije sa skitsko-sarmatskim elementom. Kako je to područje i razdoblje početne slavizacije prvobitno sarmatskih plemena Srba i Hrvata, starosrpsko lično ime Хрьсь (prez. Хрьсовићь, up. i toponim Rsovci [videti i podatak o selu Hrskovic, Hrckovic ili Herackovici u XVI veku u Pješivcima – hijerakul]) moglo bi imati neke veze s imenom boga H[orsa] ili s njegovom iranskom apelativnom osnovom.».
2. Semargl = oko nastanka imena ovog božanstva u nauci ne postoji slaganje; dva (gore navedena) autora pišu: «Karakteristično je da je u nekim tekstovima ''Kulikovskog ciklusa'' ime S[emargla] izobličeno u Раклий i da se to božanstvo shvata kao ''pagansko'', tatarsko.». A. Loma piše: «[…] S lingvističko-filološkog aspekta najprihvatljivijom se čini pretpostavka da letopisno Семарьгла (akuz.) predstavlja dvočlanu oznaku istog mitološkog lika: Сема-Рьгла, gde je drugi član izobličeno ime grčkog Herakla (up. gore navedeni oblik Раклий!), a Семъ – odraz iranskog S(y)ama-, jednog od imena analognog junaka u iranskoj mitologiji – Sama-Krsaspe. Tu bi onda bila reč o slovenskoj pozajmici/nasleđu iz antičke mitologije Skita i Sarmata. Sinkretički kult ''skitskog Herakla'' dobro je posvedočen pisanim i arheološkim izvorima, a skitska onomastika svedoči da je on nastao upravo ukrštanjem obogotvorenog grčkog heroja sa iranskim Krsaspom.».
B)
Na (http://protobulgarians.com/) http://www.protobulgarians.com/PODSTRANITSA_NA_DR_ZHIVKO_VOYNIKOV/BAALGARI_I_SLAVYANI_NA_BALKANITE.htm ime Erak se vezuje za ime reke «Днепър» (Dnjepar), dok na http://www.protobulgarians.com/Kniga_na_Aleksandaar_Bayar/BAJAR-KNIGA-CHAST-2.htm Erak stoji uz ime reke «Днестър» (Dnjestar). Bez obzira da li je reč o Dnjepru ili Dnjestru (obe reke su u Ukrajni), izgleda da je Erak (ili slično) bio prvobitni naziv jedne od tih reka ili naziv neke od njihovih pritoka. [23.XI 2011.: ništa od toga nego je Erak, izgleda, reka koja se nalazi tačno između Dnjepra i Dnjestra. Sada se naziva Tiligul. Neki linkovi koji imena Erak i Tiligul povezuju sa jednom rekom: http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A2%D0%B8%D0%BB%D0%B8%D0%B3%D1%83%D0%BB_%28%D1%80%D0%B5%D0%BA%D0%B0%29 ; ''Глава IV. ГУННО-АНТСКИЙ ПЕРИОД (370-558 гг.)'' > ''Гуннское вторжение и гото-антская война'' > http://www.gumer.info/bibliotek_Buks/History/ver/04.php ; http://www.rojdenierus.ru/forum/viewtopic.php?p=80266&sid=733905c06f951fed2ae2fb7d319d2dad > 375. год. ; http: //traditio.ru/wiki/Хронология_истории_России > takođe pod 375. god. ali ovde sa upitnikom ; http://sites.google.com/site/hazarskijinformograf/home/hronologia/dankir-obsaa-hronologia-hazar-po-vsem-istocnikam > pod prvom, četvrtom i petom odrednicom za 375. godinu.]
C)
Možda najdragoceniji podatak za istraživanje pojave antroponima (H)erak u istočnoj Evropi / zapadnoj Aziji donosi А. М. Байрамкулов u svom radu pod naslovom «К истории аланской ономастики и топонимики», Карачаево-Черкесское книжное издательство, 1995. Autor navodi veliki broj alanskih (o Alanima videti http://sh.wikipedia.org/wiki/Osetijci) ličnih ili plemenskih imena i toponima i pokušava im odgonetnuti značenje. Među njima su i ova (skraćenice sam preveo (ne znam da li gramatički ispravno) u cele reči i stavio u uglaste zagrade; osim toga promenio sam oblik navodnika): za ''Ерак'' (ГЛАВА II > ИСТОРИКО-ЛИНГВИСТИЧЕСКИЙ МАТЕРИАЛ (часть3) > НАЗВАНИЯ, СОДЕРЖАЩИЕ ЭТНОНИМЫ АЛАН И АС > ИМЕНА, КОТОРЫЕ СЧИТАЮТСЯ ОСЕТИНСКИМИ > 146-147. str.); za ''Ерос'' (http://real-alania.narod.ru/alanialand/history/B/istory2.htm > ГЛАВА II > ИСТОРИКО-ЛИНГВИСТИЧЕСКИЙ МАТЕРИАЛ > (часть2) > НАЗВАНИЯ, ЗАФИКСИРОВАННЫЕ НА КАВКАЗЕ > 87. str.)
«Ерос — [название] племени на Кавказе в VI в. Некоторые авторы считают, что еросы были аланским племенем (Иордан, 243)- Вероятно, из [древнетюркский] и об.-т. ер — ''мужчина, муж; герой'' -f ас — ''асы''.»
«Ерак (Ирак, Херак) — имя аланского переводчика в Фанагории в начале III в. Возводят к иранскому айрыака (Абаев [naučnik V. I. Abaev – hijerakul], 156; ВСА, 78). Вероятнее, это тюрк, имя, образованное из [древнетюркский] ер (ДТС, 175) — ''мужчина, муж; герой'' и первый [компонент], множества [древнетюркский имя собственное] +акъ — [древнетюркский] и межтюрк, аф. (ДТС, 650). При помощиэтого аффикса в [карачаево-балкарский] языке образовано много [имя собственное] (Хабичев [naučnik M. A. Habičev – hijerakul], 76—78). Ир является первым [компонент] более 150 древнечув. [имя собственное] (МЧ, 45—46). О его тюрк, происхождении свидетельствует начальный х в варианте Херак (см. этнонимы халани, халана). На караимском языке сохранились фамилии Эрак (Ерак), Эрака (Ерака) (см. кар.-русск.-польск. словарь, стр. 680).»
Tekst se može naći na http://real-alania.narod.ru/alanialand/history/B/istory3.htm (http://real-alania.narod.ru/alanialand/history/B/content.htm).
D)
Ići dublje, u srednju i jugozapadnu Aziju, izgleda da nema smisla jer se otkriva impresivni broj toponima sa imenom Herak i slično. Samo su u severozapadnom Avganistanu reka Heri, gradovi Herat, Herak (ili Hirak) i Tagab-i-Herak, potom Eraka itd. Dušan Vukotić spominje, pored ostalog, i ostrvo Harak u Persijskom moru: ''Ero – Gospodar sveta'': pod naslovom ''Alhesiras'': «Konačno, u Per(a)sijskom Moru nailazimo na ostrvo Harak(!), odakle bi se moglo pretpostaviti da se nekada Persijskо More nazivalo Herak, po bogu Serbonu, baš kao što je Sredozemno More bilo Belak po bogu Belu.».
4.
*ERS-, *WERS-, HÉRKOS, HÓRKOS, HIERÓS, HERA-KLÉOS, *Ĝ(H)ER-, *KORYO-, GÉRAS, KHÊROS, *uiHro-, *YĒRĀ, MEIRÁKION
Etimologija predstavlja vrlo složenu naučnu oblast. Jedna reč može u svojim najvećim dubinama biti povezana sa stotinu drugih reči (naizgled) različitog značenja. Reči koje slede izvučene su iz knjige E. Benvenista «Rečnik indoevropskih ustanova» (za akcente konsultovati izvor).
A) *ers- i *wers- su praindoevropske imenske osnove i vezuju se za životinjski svet. Prva osnova je dala avestijsku (avesta – stari jezik iranske visoravni) reč ''(v)arәšan-'' i dve grčke reči ''ársēn/árrēn'' i služi za označavanje fizičkog pojma mužjaka neke domaće životinje; druga osnova je dala latinsku ''uerrēs'', persijsku ''gušan'' i dve grčke reči ''eérsē/hérsai'' koje označavaju funkcionalni pojam oploditelja.
B) hérkos – grč. reč i znači ''ograda, pregrada''.
C) hórkos – Stari Grci su ovu reč različito interpretirali (povezujući je sa strahom, nekim sveštenim materijalnim predmetom ili mitskim likom Horkom) ali se uglavnom svodi na zakletvu; 362. str.: «Mitska uobrazilja samo je personifikovala pojam prisutan u samom značenju reči, dočaravajući Horka kao razornu silu, koja se oslobađa u slučaju neispunjenja zakletve, jer imenica hórkos označava stvar nabijenu pogubnim činima, samostalnu božansku moć koja kažnjava krivokletstvo […].». 370. str.: naučnik Szemerenyi pretpostavljao je za hórkos praoblik *suor-kos (mada se upućuje na koren *sorkos), dok su Gamkrelidze i Ivanov zastupali tezu o praindoevropskom *serk[h]; «R. Lazzeroni […] vraća se na vezu sa έρκος ''ograda'', pretpostavljajući da je όρκος prvobitno značio ''zalog'', tj. ono u šta se kune, kao kalk prema upotrebi het[itskog] arha/irha ''granica'' u istom značenju.»
D) hierós/hiarόs – ova grčka reč ima paralelu u vedskom (vede – staroindijski književni jezik) pridevu ''işirah'' (značenja: vatren, snažan, brz, osvežavajući žrtveni / svešteni napitak, biti živ, itd.; izvedeno od ''işayati'' = ''oživljava, snaži'') i u drevnom mikenskom govoru (*i-ro, pored i-e-ro). Stari Grci su reč hierόs koristili uz najraznovrsnije društvene pojave i okolnosti ali uvek u kontekstu «sveštenog»: npr. izraz ''ίερά νόσος'' znači ''sveta bolest'' – epileptična padavica (praktikovale su je sveštenice iz delfskog proročišta), dok je ''tà hierá'' – žrtvoprinošenje. 390. str.: «Konačno, hierόs i hágios jasno očituju pozitivni i negativni aspekt pojma: s jedne strane – ono što je oživljeno svetom pokretačkom silom, a s druge – ono što je zabranjeno, sa čim se ne sme imati dodira.». Hierόs dakle predstavlja prožetost božanskom moću, dok hágios označava isključivo zabranu ljudskog dodira. 382./439. str.: naučnik C. J. Ruijgh (u ''Linear B'', Louvain-la-Neuve, 1985., 143-) smatrao je da postoji mogućnost da su reči poput ''ίερòς'' i ''ίερή'' odražavale dvorsku titulaturu mikenskog (predgrčkog) doba.
E) narodna tradicija u Heladi objašnjavala je poreklo Heraklovog imena otprilike na sledeći način: Herakle je bio rođen da proslavi Herino ime pa otuda spoj Hera + kléos (slava) = ''onaj koji proslavlja Herino ime''. 287. str.: međutim, ''kléos'' često u starogrčkim epovima stoji u formulaičnom izrazu ''kléwos áphthiton'' (''nepropadljiva slava'') «koji označava najveću nagradu ratniku, onu ''nepropadljivu slavu'' za kojom indoevropski junak žudi više od svega, za koju bi dao i život. Tu imamo jedno od svedočanstava, dosta retkih, o postojanju ako već ne jednog epskog jezika, a ono bar osveštanih pesničkih izraza u praindoevropsko doba […].».
F) *ĝ(h)er- – ''uživati u nečemu'', praindoevropski koren; verovatno prvobitno žrtveni termin (''háryati'') u smislu ugađanja i darovanja određenom božanstvu; iz njega su nastali: grč. koren khar-, staroind. har(ya)-, italski her- (hor-) ''hteti, hrabriti nekoga na nešto'', germanski *ger- (nem. gern ''rado'').
G) *koryo-nos – praoblik od kojeg su ''Herr'' = vojska (oblik ''herr'' je dao starogermanskom bogu Odinu ime ili nadimak ''Herjan'' što znači ''vođa, zapovednik vojske, vojvoda'', dok su Einherjar mrtvi ratnici u Valhali) i grč. ''koiranos'' = poglavar, vođa (72./130. str.: problem porekla i značenja ove starogrčke reči je daleko složeniji a to napominje i Benvenist; na dosta mesta koίranos nije poistovećen sa vojskovođom; često je to samo onaj koji prekoreva; G. Bonfante računa sa ''trojanskim'' poreklom grčke reči, A. Lubotsky prosuđuje frigijsku kuryuaneyon kao pozajmljenicu mikenskog doba od grčke κοιρανέων, A. Heubeck «pomišlja na izvedenicu od reči *koira- < *korya-, odražene, u eolskom obliku *κόρρα, u tesalskim ličnim imenima Κορρίμαχος, Μενέκορρος, […]. Veza sa slov[enskom] *koriti se čini verovatna, u svetlu B. definicije uloge homerskog koίranos-a, koja bi se sastojala u prekorevanju (réprimander) jednih a podsticanju drugih.»). Tu je i gotska reč ''harjis'' – vojska, srednjevisokonemačka ''heri-zogo'' (kasnije titula herzog, herceg) ''koji vodi vojsku'' (kalk ''zogo'' verovatno od ''strategos''), zatim srednj.vis.nem. ''hari'' (u germanskim ličnim imenima prisutno kao Hario-, Chario-), a keltska reč ''harja'' se poklapa sa srednjeirskim ''cuire'' (od praindoevropskog *koryo-, trag koji upućuje na prastare družine neoženjenih mladića koji su sebe zvali ''vucima''). Pored toga, u islandskom reč ''herja'', srednj.vis.nem. ''herian'', nem. ''heeren, verheeren'' znači i pljačkati, pustošiti. Kod Starih Germana postojale su grupacije ''drauhti-harjis'' koje su označavale muškarce posvećene ratovanju.
H) géras – od pra oblika *gerar; u mikenskom jeziku ova grčka reč je posvedočena kao ''ke-ra''; 279. str.: «U načelu, radi se o izuzetnim davanjima na koja pravo polažu samo kraljevi, naročito o posebnom delu plena i materijalnim pogodnostima dodeljenim od strane naroda [podanika – hijerakul]: počasnom mestu, najboljem komadu mesa, peharima vina.». Samim tim, géras je simbol kraljevskog dostojanstva. 277./280./281. str.: «Tvrdi se da je géras srodno sa gérōn ''starac''. Taj pojam se, dakle, definiše kao povlastica vezana sa životnom dobi, kao počast odavana starcima; […]. […] Nema, dakle, ničeg što bi ukazivalo na srodstvo između géras ''povlastica'' i gérōn ''starac''. Formula u kojoj su ta dva termina združena ne pretpostavlja nikakvu etimološku vezu među njima. […] Osim toga, poznato je da su reči gérōn ''starac'' i gêras ''starost'' etimološki povezane sa stind. jarati ''stareti'', jarant– ''starac'', avest. zarvan- ''starost''. Oblici izvedeni iz tog korena označavaju samo telesno opadanje i nikada se ne vezuju sa pojmom počasti: […].». Zanimljivo je da Petar Skok, autor jedinog do sada etomološkog rečnika kod nas, navodi (mada nije siguran) da reč ''erak'' (genitiv erka), koja verovatno potiče od turskog ''yarak = oružje'', stoji, u jednom izvoru, uz značenje ''osvojenog oružja''. I géras i Skokov erak se ovde dovode u vezu sa plenom.
I) khêros (''lišen jednog od roditelja'') je pridev od grč. reči khērōstếs (hērēs) (latinski pridev ''hērēd-'' = ''naslednik'') koja se prevodi kao ''pobočni naslednik''. Naime, reč je o tome da se naslednikom u starim indoevropskim društvima naziva bilo ko ko nasledstvo preuzima u slučaju da sin ne postoji. U slučaju da sin postoji, on se nije nazivao naslednikom jer za takvo označavanje nije bilo potrebe. 128. str.: G. Dunkel ''hērēs'' (χηροσταί) svodi na praindoevropsku složenicu iz terminologije običajnog prava *ĝherEro-Eed-, s glagolom ''jesti'' u drugom delu, povezujući staru indoevropsku metaforu ''jedenja'' nasledstva u slučaju kada imovinu ne nasleđuje rođeni sin.
J) *uiHro- – od ovog pra korena pretpostavlja se da je nastala umbrijska (umbrijski jezik pripada italskoj porodici jezika u kojoj je i latinski) reč uirōs = ljudi, na latinskom ueiro; u podeli ljudskog društva, u jednom spisu (''Iguvinske tablice''), pored glavara i sveštenika, polja i plodova, stoji formula ''ueiro pequo'' = ''ljudi-stoka'' što odgovara avestijskom ''pasu vīra'' (vīra s vremena na vreme znači i rob, čovek iz kuće, sluga); 33. str.: «Odatle proizilazi da je umbrijski rečju uiro u spoju sa pequo označavao ljude zadužene da se staraju o stoci [na latinskom ''pastores pecuaquaque'' – hijerakul].»; osim toga, na latinskom se suprug označavo sa ''uir'' = muškarac.
K) 183. str.: Odri (J. Haudry), u «E. Benveniste aujourd'hui», II, tumači Zevsovo ime «kao ''dnevno nebo'' a Heru kao ''toplo godišnje doba'' (Ήρη < praie. *yērā ~ sl. jarъ ''proleće'' itd.): motiv njihove ''sveštene svadbe'' bio bi, po njemu, ne sredozemnog, nego subpolarnog porekla […].» i time kritikuje Kukovo i Benvenistovo shvatanje Zevsa Ήραίος-a kao supruga matrijarhalne Velike Boginje.
L) 162. str.: «Već odavno je upoređena skupina termina koji se od duboke davnine primenjuju, sa izvesnim formalnim varijacijama, kako na devojku, tako i na mladića: posebno grč. meīrax (μειραξ) ''devojka'', sekundarno ''dečak'', meirákion (μειράκιον) ''dečak, momak''.». Srodne reči su latinski termin ''marītus'' (muž) i *mari- (verovatno devojka za udaju), indoiranski ''marya-'' (mladić koji je prosac, ljubavnik; u avestijskim tekstovima marya- označava drskog mladića, ratnika, razbojnika). «Druge potvrde svedoče da se i u iranskom čuvalo staro značenje, posebno pehl. [pehlevi je srednjepersijski dijalekat – hijerakul] mērak ''mladoženja''; mērak i odgovarajući naziv za nevestu ziyānak su familijarni, afektivni termini [o tome više pisao St. Wikander – hijerakul].». Ovo su stari termini s obzirom da je još u XIV veku p.n.e. posvedočeno, u tekstovima iz prednjeazijskog kraljevstva Mitani, postojanje ''maryanni-a'', u značenju ratničkog staleža.
5.
REZIME
Zaključak je da nema zaključka. Bar za sada. Izgleda da je neuporedivo lakše dokučiti najdublje slojeve imena Herak negoli otkriti nešto istorijski bliže kao što je npr. doba njegovog formiranja. Uz rizik da ću pogrešiti, pišem da etimologija imena Herak, iščitavajući gore navedeni tekst, teži ka onim značenjima koja obuhvataju termine poput svetlosti, toplote, vatre, snage, života, živ(ahn)osti, brzine, moći, svetosti, muževnosti, mnoštva, sile, htenja, zdravlja, plodnosti.
Potpuno maglovito deluje epoha prve pojave oblika ''Herak'' na Balkanu. S obzirom na tu nepoznanicu, dopuštam sebi pravo da izvedem nekoliko različitih hipoteza:
1. balkansko ime Herak nastalo od oblika ''Heraklo, Herakle(s), Herkul(es)'' skraćenjem poslednjih slogova:
a) – od Herakla čiji su kult početkom nove ere doneli Grci i/ili Rimljani (teonim se raširio u narod možda posredstvom Heraklovih sveštenika ili udruženja poštovalaca Heraklovog kulta);
b) – od Herakla čiji je kult donešen iz crnomorske stepe čija je obala bila kolonizovana od strane antičkih Grka;
c) – od Herakla čiji je kult postojao u unutrašnjosti Balkana pre formiranja grčke i rimske civilizacije;
2. nastalo od univerzalnog patrijarhalnog indoevropskog/srednjeazijskog pojma za muškarca, muža, čoveka, junaka, ratnika:
a) – grčko-rimski izvor: heroicus, heros, eros;
b) – iranski izvor: айрыака, uirōs/vīra, mērak, itd.;
c) – staroturski izvor: er;
d) – starogermanski izvor: herr, harja, harjis, cuire, herian, itd.;
3. nastalo od titularnih (vladarskih) naziva, simbola iz mikenske civilizacije: ίερòς, ίερή, ke-ra;
4. nastalo od reči za sveto, svešteno:
a) – starogrčki izvor: hierós;
b) – indoiranski izvor: işirah (jedno od značenja);
c) – mikenski izvor: *i-ro, i-e-ro;
5. nastalo od mitoloških solarnih termina: xūršēd, xvaršet , ''hvare xšaētem'', horuz, xros, helios.
…
Sasvim drugačiju problematiku iziskuje otkrivanje etniciteta prvih nosilaca pomenutog imena. Petar Skok je izgleda u knjigama «Češka knjiga o vlaškom pravu» (GZM, Sarajevo 1918.)» i «Iz rumunske literature o balkanskim vlasima» (Glasnik Skopskog naučnog društva, Skoplje 1928.)» negde napisao da postoji vlaški trag u formaciji imena Herak. Ne postoji konsenzus među istraživačima o definiciji Vlaha. Uglavnom se misli da su nastali asimilacijom došljačkog i domicilnog (starosedelačkog) stanovništva [23.XI 2011.: mislim da se čak i sa ovim neobaveznim uopštavajućim svođenjem komplikuju neke složenosti oko pitanja Vlaha/vlaha; problem nije samo sam pojam već i način prilaženja problemu; izgleda da nije jasno čak ni koliko ima vrsta problema ovog pojma]. Ukoliko je Skok bio u pravu, onda se otvara novo pitanje: da li je ime Herak nastalo i negovano kod romanizovanih ''starosedelaca'' (npr. Tračana, Ilira, Kelta; [17.XII 2011.: navedeni narodi-plemena uslovno su nazvani starosedeocima premda je sasvim jasno da je na Balkanu i pre njih bilo ljudi]), slovenizovanih poromanjenih starosedelaca, slovenizovanog romanskog stanovništva, ''tračanizovanih'' Romana ili Slovena, romanizovanih Helena, ili helenizovanih starosedelaca itd….? Možda postoji mogućnost da se, ukoliko se dokaže da je Herak proizvod neke starije starosedelačke baštine, potvrdi hipoteza o zastupljenosti solarnog božanskog para Herakla i Here među plemenima unutrašnjeg Balkana daleko pre začetka helenske (grčke) a pogotovo pre romanske civilizacije (a propo Kukovom istraživanju). Samim tim, ukazao bi se i viševekovni kontinuitet ovog fenomena.
Međutim, pre bilo kakvih pretpostavki potrebno je uočiti prirodu istorijskog (istoriografskog) pojavljivanja svih imena i prezimena proisteklih iz oblika ''Herak'':
1. kao što se iz priloženih delova deftera da videti, u XVI veku je bio priličan broj zabeleženih Heraka, a to ukazuje da ih je verovatno bilo i u XIII, XIV veku;
2. važno je utvrditi na koje načine su zapisivana stara prez-imena: Errachovich, Cherach Cherachovich, Eraclio (ovaj izuzetno vredan oblik је kod Miroslava Pantića u knjizi «Iz književne prošlosti – studije i ogledi», Beograd 1978., SKZ), Хераковићъ, Иераковићь, Jerak, Cherachouich, Heracum, Еракь,…
3. brojčani odnos je vrlo bitan: na osnovu uzorka iz Telefonskog imenika (''Bele strane'', 2005. godina) za područje 011, pod prezimenom Eraković bilo je registrovano oko 127 različitih osoba, kod Eraka 25, Herakovića 4, a kod Heraka 2 osobe. Ukupno, dakle, oko 158. Procentualno to iznosi: ERAKOVIĆ – 80.37%, ERAK – 15.82%, HERAKOVIĆ – 2.53%, HERAK – 1.26%. Pošto je područje sa telefonskim pozivom 011 (Beograd i šira okolina) najgušće naseljeni deo južnoslovenskog prostora, dobijeni podatak u procentima možda, u određenom smislu, odgovara stanju za ceo balkanski prostor, ali daleko od toga da je model realnog stanja;
4. teško je utvrditi koja su danas srodna prezimena sa oblikom ''Herak''. Dosta njih je poteklo od latinskog Hieronimus-Jeronim (Jerko, Jerčić i sl. [23.XI 2011.: ovu konstataciju sam preuzeo sa http://www.ogorje.net/prezime/jercic/62.html a slično je i sa prezimenom Jerković: http://jerkovic.webs.com/; različiti oblici: http://imehrvatsko.net/namepages/view/first_name/jeronim . Međutim, na http://www.vid.hr/vid/Prezimena%20sela%20Vid%20u%20Neretvanskoj%20krajini-Domagoj%20Vidovic.pdf, pod naslovom ''Prezimena sela Vid u Neretvanskoj krajini'' autora Domagoja Vidovića, pronašao sam jedan zanimljiv podatak: ''2.5. Opći osvrt na vidonjski prezimenski sustav'': «Najveći je broj vidonjskih prezimena motiviran osobnim imenom […], od čega je više od 2/3 […] motivirano kršćanskim imenom, što je posljedica provođenja odredaba Tridentskoga koncila (1545. – 1563.). […]». Čitajući ovo palo mi je na pamet da su oblici Jerk(o), Jer(i)č i sl. institucionalizovani kao hrišćanska imena što od grčke osnove ''hieros'' (preko Hieronimos i preko Jerotej (grčko ime Ίερόυεος = ''bogom osvećen'')), što od hebrejskih Jeremija (Iirměįāhū = ''bog podiže'') i Jevrem (Έfraįm – hebrejsko ime možda sirijskog porekla – za gore navedeno videti M. Grković), ali da bi ''poreklom'' bila nehrišćanska, možda staroslovenska, poput Jarilo, Jaroslav, Jarko, Jarac, Jaro, dok u ''Српском презименику'' piše još i da je postojalo bugarsko ime Ярчо, zatim poljsko Jarek a da je u Hrvatskoj i drugde bilo (ili ih još ima) Jar(i)čevića, Jaričića, Jarčeva, Jarčića i Jarčova. Sa zvučnošću ''paganskih'' rituala, možda su kao takva posebno bila na udaru ''hrišćanizacije''… (11.VII 2013.: demantuje me jedan podatak iz ''Презимена ужичког краја'' od Radeta V. Poznanovića, Užice 1996., 95.str.: «ЈАРЧЕВИЋ – По ономе што се могло запазити из старих црквених протокола ово презиме је првобитно гласило Јерчевић, а то је исто као и Ерчевић, дакле Ере. Гостинци, Губин До, Каран.».)]), od nemačkog i ugarskog ''erceg'' [11.VII 2013.: do 17.X 2012. nisam znao za sledeće: Petar Šimunović ''Naša prezimena'', Zagreb 1985., 134.str.: «[…] Ta je imenica poslužila u izvođenju mnogih toponima: Hercegowina (= vojvodina), Herceg-Novi, i prezimena (H)ercegovac, (H)ercegović, (H)erceglija, (H)ercigonja, a preko hipokorističnog oblika (H)ero (= Hercegovac) nastala su prezimena Erić, Erac i sl.»]. S druge strane, neka prez-imena poput Berak, Perak, Ilak, Elak, veoma blisko zvuče. Da li je kod ''Elak'' (danas postoje Elakovići ali i Eleci(?)) došlo do transformacije iz ''r'' u ''l'' (što se, inače, često dešavalo kod vokalnog ''r'') ? U «Šematizmu pravoslavne mitropolije i arhidijeceze dabro-bosanske za 1884, 1885. i 1886.godinu», Sarajevo 1886., pronađena su i zabeležena relativno retka prezimena (ne imena, ne nadimci) kao što su ERA (živeli u regionu Sarajeva, Rogatice, Maglaja, Visokog i Travnika), ERO (u regionu Vlasenice) i HERA (kod Visokog i Sarajeva). Možda su ''Ere'' dobile nadimak/simbol po umbrijsko-latinskoj formuli ''ueiro pequo'' ili po nekoj ratničkoj odrednici (a ne po Hercegovini kako se smatra) ? Međutim, ne postoji li i ovde mogućnost uticaja religijsko-mitološkog faktora na postanak još jednog teonima ?…
So:
re the Albania Slavic settlements in the North and villages named BORIČ there – no surname BORIĆ in records, the Serbian Orthodox settlers that first arrived in this area called VRAKA in 1810. did not have that surname among them (well documented community and its subsequent migrations). If there is an earlier Slavic connection in regard to the old toponym or Albanian surname BORICI, it did not stem from these settlers.
BORIĆ people who immigrated to US mostly came from the LIKA – region of Austria-Hungary (today in Croatia) . LIKA was part of the MILITARY FRONTIER province where many people settled, especially during the XVIII century.
Significant clusters of BORIĆ family who then later from LIKA migrated further are found in Bosnia – region POUNJE, Bosanska Krajina.
I found only a few immigrants to US from the Split area, where the surname is documented in XVII and XVIII century, and these may be also connected to the BORIĆ family on the island of BRAČ there, first documented in the vital records of the island in 1595.
Large presence of ethnic Serbs in Austro -Hungary with surname BORIĆ was in the VOJVODINA region in Serbia today (XIX century but I haven't looked at earlier records and documents in detail, and cannot tell you where they came from without that).
You will find both ethnic Serbs and ethnic Croats with this surname who emigrated from Austria-Hungary.
A more detailed analysis would mean consulting the Serbian Orthodox Church censuses, and Status Animarum recports of the Roman Catholic Church from the Austria Hungary in all of the places where the surname appeared .
(October 06, 2008 01:07PM)
«Užička gimnazija 1839-1989. godine», dr Stevan Ignjić, dr Milutin Pašić, mr Vojislav Lazović, Dragutin Korać, 1989. Na 643. strani pod naslovom ''Učenici završnih razreda srednje škole 'Miodrag Milanović Lune' koji su položili ispit provere stručne osposobljenosti u periodu od 1984/85. do 1988/89.'' piše:
«Za potrebe RO ''Desa Petronijević'' izvršena je prekvalifikacija za IV stepen spreme Prirodno-tehničarska struka (1988/89.): Eraković B. Ana».
http://www.svetisava.net/documents/Glasnik5-6-web-pdf – Eraković Nikola i Mirko (''European Butcher Boy'' 7542, Edmonds, Burnaby; tel: (604) 522-4941;14681, 108 Ave, Surrey; tel: (604) 588-6440) – jedni od mnogobrojnih darodavaca «Glasnika», časopisa CŠO Svetog Save u Vankuveru; glavni i odgovorni urednici časopisa: protojerej Miroslav Dejanov i protojerej Savo M. Arsenijević; e-mail: [email protected] , web site: http://www.svetisava.net/ , štampa: Grafički centar Interagent, Kragujevac.
Nekoliko (H)erak(ović)a, autora različitih pisanih projekata:
1. Dr Herak Janko «Vježbe iz opće i analitičke kemije (za srednje škole)», Zagreb 1956.; stručni recenzenti: Cecilija Emrović i Marija Jurman; crteže izradio: Ladislav Ivanček; opremio: Slavko Grčko; odobrio Savjet za prosvjetu NRH, rješenjem br. 3374 od 4.V 1956. – Izdavač: ''Školska knjiga'', poduzeće za izdavanje školskih knjiga i udžbenika, Zagreb, Prilaz JNA 2. – Stručni redaktor: S. Šeparović – Tehnički urednik: F. Poje – Lektor: M. Pindulić – Korektor: J. Vončina – Štampanje završeno decembra 1956. Obr. 3549. Dr Herak u kratkom predgovoru ove knjižice od 192 strane piše:
«U ovoj sam knjizi obradio niz pokusa iz opće kemije pridržavajući se programa za više razrede srednjih škola. Pritom sam pazio, da obuhvatim u prvom redu one pokuse, koji nisu eksperimentalno razrađeni u postojećim udžbenicima. Neka sam kraća poglavlja dodao da bi knjiga činila određenu zaokruženu cjelinu. U vezi s tim treba istaći da svi obrađeni pokusi nisu obavezni za srednje škole. Nastavnici neka odaberu one pokuse, za koje smatraju da ih treba izvesti radi uklanjanja verbalizma iz nastave kemije. [novi red; dalje ''N.R.'' – hijerakul] Da bi učenici srednjih škola dobili uvid u analitičku kemiju, obradio sam i iz tog područja nekoliko vježbi prepuštajući nastavnicima i u ovom slučaju izbor, koji će ovisiti kako o sredstvima, tako i o vremenu, koje je predviđeno za praktični rad. [N.R.] Budući da su pokusi temelj svake eksperimentalne znanosti, dakle i kemije, nastojao sam izvesti opće zaključke (zakone) iz pokusa, ili sam unaprijed iznijete opće zaključke (zakone) potvrdio pokusima. Time sam želio otkloniti memoriranje definicija, odnosno omogućiti ispravno razumijevanje temeljnih pojmova i zakona kemije. [N.R.] Zagreb, svibnja 1956.»
Isti autor je ranije napisao i «Kemijske pokuse» (u saradnji sa Ivezić S.), Zagreb 1949. i «Uvod u kemiju za studente VPŠ», Zagreb 1952., a potom i «Građu prirode» – kemija za VII raz. o.š. Zagreb 1960., «Opću anorgansku kemiji» itd.
2. Herak Marko «Algebra za II raz. gimnazije»
3. Dr Janko Herak, Mira Herak, dr Marko Herak «Fizikalna kemija» za gimnazije prirodnoslovno-matematičkog i pedagoškog smera, 1965.
4. Herak Milan «Geologija», Zagreb 1973. Napisao još: «Geologija Somborskog gorja» 1956., «Geologija i hidrogeologija sliva reke Save» 1969., «Neke specifičnosti Dinarskog krša» 1971., «Zemlja» 1976., «Geologija otoka Hvara», Zagreb 1976. itd. Kraća biografija ovog slavnog akademika: http://info.hazu.hr/milan_herak_biografija i http://info.hazu.hr/milan_herak_bibliografija.
5. Herak Mira, Mihajlo J. Marković, Ljerka Kušec… «Fizička kemija», 1976.
6. Prof. dr. sc. Mirjana Herak Ćustić, Agronomski fakultet Sveučilišta u Zagrebu – zajedno sa kolegama (Lepomir Čoga, Tomislav Ćosić, Ivan Šimunić, Vesna Jurkić, Sanja Slunjski, Milan Poljak, Marko Petek, Dragica Radman, Nina Toth, Ksenija Karlović i drugi) radi na «Agronomskom glasniku», glasilu Hrvatskog agronomskog društva, 4 (2006).
7. R. M. Herak, Lj. M. Manojlović, G. M. Zorčić «Prilog poznavanja sistema UO2 – V2O2», Beograd-Vinča, Institut za nuklearne nauke ''Boris Kidrič'', 1965.
8. Herak-Sabo Janja «II Kongres IPPF za Evropu, Bliski Istok i Afriku» 1960.; «Međunarodna konferencija o problemu i suzbijanju pobačaja», Zagreb 1960.
9. Erak Zoran uredio sa Milom Todićem «Mladi radnik samoupravljač», 1972.
10. Erak Zoran, reporter i novinar ''Ilustrovane Politike'', piše od ekoloških do ratnih tema. «Tada je [zajedno sa mnogim svojim kolegama 90-ih – hijerakul] Zoran Erak pisao o otcepljenju Slovenije, putovao po Kordunu i izveštavao o zborovima […]» – http://www.politika.rs/ilustro/2081/osmi.htm.
11. Dr Erak Petar, dr Zrinka Kalafatić «Akutne infantilne hemiplegije nepoznate etiologije», 1954. Napisao još: «Prehrana dojenčadi», Zagreb 1960.; «Epidemiološki aspekti pobola i pomora dojenčadi i male djece u S.R. Hrvatskoj», 1965. (rezime na engleskom).
12. Dr Erak Roza prevodilac knjige Gvida Fankonija «Udžbenik pedijatrije», 1972.
13. Erak Tomislav «Kronika zločina talijanskog fašističkog okupatora u Šibeniku i njegovu kraju 1941-1943.», 1972.
14. Ing. Heraković Vladimir «Spomenica poljoprivredne škole u Slavonskoj Požegi», 1966.
15. Heraković Danica, Milena Momčilović «Magnetofonska vežbanja u udžbeniku engleskog jezika za V razred», Beograd 1969.
16. Heraković Dušan, Milan Milivojević «Planum – građevinsko preduzeće Beograd-Zemun 1948/68.», Beograd 1968., na nemačkom i francuskom jeziku. Napisao sa Mihajlović Slobodanom i «Tunel ''Zlatibor'' 1970.», Biro za studije projektovanja i nadzor građenja Z.T.P. ''Beograd'', 1970. Na 62. strani ove poslednje knjige-monografije piše:
''Učesnici na građenju tunela: A. – investitor, B. – nadzor građenja, C. – građenje tunela''. C. – građenje tunela: «Projektant organizacije građenja tunela i tehnološkog procesa = Heraković Dušan, dipl. građ. inž. od 1961. do 1970. godine».
17. Prof. Eraković Borislava «O prevođenju urbanog američkog supstandarda na primerima romana ''Lovac u raži'' Dž. D. Selindžera i ''Na putu'' Dž. Keruaka». O profesorki engleskog jezika i književnosti videti na http://apv-nauka.ns.ac.rs/vece/dokumenti/spisakkonacanLink.htm , http://www.ff.ns.ac.yu/fakultet/ljudi/fakultet_odseci_anglistika_borislava_erakovic.htm .
18. Eraković Dejan «Istočna Evropa predvodi u reformama za lakše poslovanje», članak časopisa ''Novine'' iz Toronta, broj 1069, 8. septembar 2006., http://www.novine.ca/arhiva/2006/1069/srbija.asp
19. Eraković Jasminka, prevodilac knjige Richarda Kleina «Cigarete su veličanstvene», izdavač ''Edicije Božičević'', Zagreb 2004.
«Richard Klein sveučilišni je profesor francuskog jezika i književnosti koji se prihvatio pisanja knjige u slavu cigaretama, a sa paradoksalnim ciljem da se istih pokuša riješiti. Oba svoja nauma vrlo je uspješno sproveo u djelo – iako se lupajući po tastaturi pušenja uspio okaniti , njegova knjiga ipak je svojevrsna književna elegija cigaretama. […]».
20. Eraković Milenko, glavni urednik mesečnih informativnih novina «Narodna stvarnost», br. 1, 28.IV 2005., Šabac (Koste Abraševića 2)
21. Eraković Milenko «Rasplet…i dalje» (Biblioteka Svet proze), Beograd, Čigoja štampa, 2002. ISBN 978-86-7558-107-9. br.,165 S.,20 cm., 13,00 Euro.
«[…] Knjiga "Rasplet… i dalje" Milenka Erakovića, koja se pojavila prošle godine, završni je deo trilogije (prethodili su: "Između života''- 1999. i "Odron" – 2001). "Eraković je opor pisac koji razotkriva ružne strane ljudske prirode i ljudskih sudbina… Za trilogiju u celini bi se moglo reći da je to roman o tranzicionoj drami, a o ovoj poslednjoj bi se marketinški moglo reći da je to roman o hapšenju Slobodana Miloševića. Junaci Erakovićevih romana suočavaju se sa izazovima života i stvarnosti koju živimo", rečeno je na promociji [izdavačke kuće Čigoja štampa]» – http://www.danas.co.yu/20030220/kultura.htm
22. Mr Eraković Radoslav «Studija o Domanovićevom smehu», prikaz knjige Gorana Maksimovića ''Domanovićev smijeh'', Beograd 2000., Zbornik Matice srpske za književnost i jezik, knj. 49, sv. 1-2 (2001), str. 280-282.; «Hronotop zlatnog grada: istorijska inverzija u romanu ''Sekund večnosti'' Dragutina Ilića», ''Sveske'', god. 14, br. 68 (jun 2003), str. 218-222.; «Роман Драгутина Илића» – Панчево : Мали Немо, 2004 (Београд : ВМД). – 171 стр. : ауторова слика ; 21 cm. – (Библиотека Мала академија); «Izabrane pesme» Vojislav Ilić (priredio Radoslav Eraković. – Sremski Karlovci ; Novi Sad : Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, 2007.).
Biografija magistra i asistenta Radoslava Erakovića (rođ. 1973. u Vrbasu, Srbija) može se videti na http://apv-nauka.ns.ac.rs/vece/dokumenti/spisakkonacanLink.htm .
23. Eraković Stjepan «Dobar je bog»; pripovjest; Zagreb 1905.
24. Dr Eraković Tadija «Ličnost deteta i psihomotorika», Dnevnik, Novi Sad 1987. Napisao još: a) «Kaligrafija (osvrt na istorijski razvoj pismovnih oblika kaligrafije i tipografije)», Sombor 1995., izdavač: Učiteljski fakultet u Somboru, uređivački odbor: dr Đ. Đurić, dr S. Berber, dr J. Kosanović, dr J. Malešević, dr J. Pinter, recenzenti: prof. M. Nedeljković, akadem. slikar i grafičar mr D. Grbić, filolog R. Nišavić; b) «Osnovi specijalne pedagogije sa metodikom», Učiteljski fakultet, Sombor 1999.; c) «Đede, kaži mi nešto: 'oću obraza mi», Novi Sad, izdavač: DOO ''Educa'' SA PO, za izdavača: M. Buiša, ilustracije: M. Buiša, lektor: prof. O. Ilić, prof. Srpsko-hrvatskog jez. i književnosti Ljiljana Eraković udata Bulatović, recenzenti: prof. Dr Spasoje Grahovac i Ljiljana Bulatović, korektura: M. Dearovski; d) «Đede, pričaj mi o Erakovićima: priče i zapisi po sećanju, mom i mojih bratstvenika», N. Sad 2001., stručni konsultanti i korektura: Ljiljana Bulatović, Radojica Eraković; e) «Poučnik za očuvanje mentalnog zdravlja (mentalna higijena – zanemarena disciplina u obrazovanju)», Novi Sad 2004., štamparija ''Budićnost'' N. Sad, za izdavača: Novak Vukotić, tehnički urednik: Radomir Injac; itd. Gospodin Tadija (rođ. 1934.) je, inače, veliki dobrotvor i šaljivdžija. Poreklom je iz Banjana.
25. «Pesme, pripovetke, eseji» za studente Beogradskog univerziteta. Priredili (redakcija): Danilo Nikolić, Vukašin Eraković, Momčilo Krković.
Pripovetke: «Neotkupljivo pleme» (odlomak iz filmskog scenarija po epu ''Smrt Smail-age Čengića'' od Ivana Mažuranića). Napisao Vukašin Eraković. Pripovetka je podeljena po slikama. Ima 21 stranu.
Just to make sure, I assume you are not in Serbia but in the States right? Is there any chance you will be in Serbia if the above is correct?
Yes she did – the *church time* and *our* time differ – in their time writing back after a month or two is not that long 😀 ( if you are lucky enough to get a reply in first attempt at all)
I've been away but am back now and will call via phone some more , that usually gets me at least to find a priest willing to communicate.
Here is a Google Map of Milosevac.
Ok, I think I am done with more then 50%. The rest will soon be restored.
HI:)
You must contact the authorities in Brčko in regard to this family. The family LUKIĆ from that village was hard hit during the recent wars.
http://www.bdcentral.net/index.php/ba/vlada/kontakt
(last one on the list is the registrars office)
Try writing to the Serbian Orthodox Chruch youth organization there too (the priests associated with it would be most likely to answer emails in English and be willing to give you information about ethnic Serbian family) :
http://www.soz.web44.net/contact.html
"Looking for relatives" web portal in Serbian language:
http://www.trazimo.info/topic.asp?kat=1&str=1
You should also consider joining the SGS as a member if your research will require translating requests and contacting the archives:
http://www.rodoslovlje.com/en/content/what-sgs-membership
ej pa ja koliko znam prezime koska je cesko prezime..al bas nisam cula da ima neko u sremskoj kamenici mada imas i porodica koska koji su iz zagreba kao pretpostavljam kad su bile migracije da su se porodice sa tim prezimenom naselile u hr i tursku a ti ako si sto saznao-la javni mi
…
(July 06, 2008 03:27PM)
Vlajko Palavestra «Historijska usmena predanja iz Bosne i Hercegovine (studija-zbornik-komentari)», Beograd 2003., priredio Miroslav Niškanović, Etnološka biblioteka – posebna izdanja knj. 1, izdavač: ''Srpski genealoški centar'', Strugarska 4, Beograd. Na 191. i 379. str. nalazi se tekst pod naslovom ''Kako su Heraci dobili spahiluk''. Tekst koji sledi prepisan je iz nešto opširnijeg izdanja iz 2004. godine čiji su izdavači ''Buybook – Sarajevo'' i ''Most Art – Zemun'' (Biblioteka ''Baština''; urednik: Goran Samardžić; izdanje priredio: Dragan Stojković; Sarajevo-Zemun 2004., prvo izdanje).
Drugi dio (''Zbornik predanja sa komentarima''): V (''Islamizacija i privilegije (Starosjedioci – Doseljejni Turci – Islamizirana domaća vlastela – Islamizirani seoski rodovi – Danak u krvi – Sticanje privilegija)''): 333-334. str.: ''165. Kako su Heraci dobili spahiluk'':
«Bio je neki Hamza Herak, u selu Batovu kod Goražda. I on je bio u turskoj vojsci pod Ozijom. Pa sastale se velike sile, neprijateljska i turska. Onda su kroz ordiju lagani telali zavikali: ''Da l’ je majka rodila junaka, da obuče ćefkin odijelo, da izjede krvav pilav, pa podjaše konja, da udari među njiha, a i mi ćemo odovuda – valja ratovati''. Klanjali rani sabah, oni su udarali i onda je taj Hamza naš pogin’o. Kada se je tudi pisalo ko će udariti na Oziju, pitali su ga koga ima od famelije. A im’o je on sina Osmana od pola godine. I kada je Hamza pogin'o, sin mu je stig’o spahiluk. Stig’o na tog njegova malog sina Osmana. A dotada Hamza Herak nije bio spahija, bio je kmet.
a) FAZM, terenska sveska Gornje Podrinje, 107 (Batovo kod Čajniča 1973, VP [27.X 2011.: 543. str.: ''Skraćenice imena istraživača koji su zabilježili neobjavljene arhivske primjere predanja u Zborniku predanja'': «VP – Vlajko Palavestra, saradnik bivšeg Instituta za proučavanje folklora i Zemaljskog muzeja, […].». Međutim, pod ovom skraćenicom ne stoji i broj 165. Stoji pod skraćenicom «VP, terenska sveska – Vlajko Palavestra, (terenski zapisi), […].». Osim toga, nisam uspeo saznati šta znači ''FAZM''. (11.VII 2013.: saznah da je to ''Folklorni arhiv Zemaljskog muzeja'') – hijerakul]), kazivao Herak Fehim;
b) o nagrađivanju pojedinih muslimanskih seoskih rodova za učinjene usluge u doba turske vladavine, govore brojna predanja koja se nalaze rasuta po antropogeografskim monografijama iz Bosne i Hercegovine, a publikovane su u Srpskom etnografskom zborniku. […];
c) za sada historija ne raspolaže nikakvim vjerodostojnim podacima o povlaštenom položaju pojedinih muslimanskih seoskih porodica u vrijeme turske vladavine, iako će, možda, neobjavljeni dokumenti, a o kojima je već bilo govora u prethodnom primjeru, je za sada izuzetak koji govori u prilog ovoj pretpostavci.»
''Kazivači usmenih predanja i redni brojevi njihovih priloga'': 545. str.: «Herak Fehim iz Batova (Goražde), r[ođen] 1905, (165)»
Treći dio (''Prilozi''): ''Izvori i literatura'': 521. str.: «[…] 1967 – Horak, J.: Remarks on the Relation between Folk-Tales and Legends, Fabula 9, 1-3, Berlin 1967.»
(October 27, 2008 06:22AM)
Banjanski borci
Tekst koji sledi nalazi se (u sličnoj ali opširnijoj formi) i u knjizi prof. dr Tadije Erakovića «Đede, pričaj mi o Erakovićima (priče i zapisi po sećanju, mom i mojih bratstvenika)», Novi Sad 2001. Tadija je takođe koristio svedočanstvo Boža Kilibarde i svedočanstvo Jevta Radovića.
http://www.revijad.co.me/index.php?nivo=3&rubrika=2&datum=2008-06-04&brojms=310&clanak=361 : ''RevijaD'', 04.06.2008., broj 310:
«Nikšićanin Božo Kilibarda o ratnim danima i pog[i]biji četničkog komadanta Sima Erakovića
[…]
Mnoge istine o bratoubilačkoj tragediji Drugog svjetskog rata na ovim prostorima ni nakon više od pola vijeka nijesu izašle na vidjelo. Ova zemlja je prepuna neotkrivenih grobova i natopljena je krvlju mnogih očeva, sinova, rođaka, prijatelja i kumova, a vapaj za pravdom nikad ne umire. On neprekidno dopire negdje iz tamne prošlosti i kao da opominje da istina nikad ne može i ne smije ostati neobjelodanjena. Jedna od priča koja nam ukazuje upravo na to je i ova koju nam je osamdesetpetogodišnji Božo Kilibarda iz Nikšića ispričao o svom bivšem saborcu, poznatom četničkom komandantu banjskog bataljona Simu Erakoviću. Bio je to, kako kaže Kilibarda, jedan od najuglednijih ljudi u Banjanima i cijeloj Hercegovini, čija se dobra djela i danas prepričavaju u narodu. Samo zbog toga što je bio u četnicima ubijen je 22. novembra 1944. godine na planini Jelovici pod do danas nerazjašnjenim okolnostima. Tada je s mrtvog Sima uzeto svo njegovo naoružanje, među kojim i jedan pištolj, niklovani „valter“, od kojeg se Eraković nikad nije odvajao. Priča Kilibarda da se jedan partizan iz Nikšića poslije rata posebno hvalio da je baš on likvidirao Sima Erakovića i uzeo mu pištolj, ali ni slutio nije da će u njegovoj porodici mnogo godina kasnije, baš iz tog pištolja kojeg je uzeo od mrtvog Sima, biti izvršeno stravično ubistvo i da će ''ratni trofej'' biti upotrijebljen u jednoj porodičnoj tragediji.
– Kada je 1941. godine izbio rat i kad su ustaše počele da prave nezapamćene zločine nad srpskim življem u Hercegovini, Simo Eraković je organizovao četu od oko 80 vojnika, koji u to vrijeme nijesu imali ni partizanska, ni četnička obilježja, već su samostalno otišli da se bore protiv crnokošuljaša. Stizao je njegov odred na sve strane. Borio se protiv ustaša i tukao ih oko Bileće, Gacka, Nevesinja, Ljubinja, Stoca, Fazlagića Kule… Bio je toliko nemilosrdan prema njima da su se mnoge ustaše zaricale da će odrubiti glavu Simu Erakoviću i odnijeti je Paveliću u Zagreb. Mnoga srpska sela u Hercegovini spasio je od zločina i mnogi Hercegovci ga danas spominju kao jednog od najvećih rodoljuba koji je branio Srbe u tom kraju. Zna se i to da nijednog ratnog zarobljenika nije ubio, već je prema njima postupao izuzetno korektno. Strogo je zabranjivao pljačku. Uvijek je štitio obični svijet, bez obzira na naciju i vjeru. Bio je pravi časni vojnik, priča Kilibarda.
Po povratku iz Hercegovine u Crnu Goru, negdje početkom 1942. godine, Simo Eraković je najprije stupio u partizane. Povezao se sa Savom Kovačevićem i bio njegov vrlo blizak saradnik. U tom periodu i naš sagovornik Božo Kilibarda priključio se jedinicama Sima Erakovića. Međutim, kada su partizani, prema Kilibardinim riječima, napravili neke zločine nad civilima u okrugu Grahova, Vilusa i Banjana, među kojima su ubili i velikog Simovog prijatelja popa Jaramaza, Simo je odlučio da baci petokraku i priključi se četnicima Ivana Janičića.
– Postao je komandant banjskog bataljona. Sjećam se da je iz nikšićkog komiteta odmah stigla naredba da se Simo Eraković pod hitno mora likvidirati, jer su komunisti znali da je vrlo ugledan čovjek i da će dosta naroda povući za sobom, što se i desilo. Ipak, komunisti u tom periodu nijesu uspjeli da ga ubiju, iako su mu mnoge zasjede pravili [Dok je još bio u partizanima izgleda da je potajno osuđen na smrt. «Prilikom borbi u Hercegovini negdje kod Borča Sima su gađali s leđa i pogodila ga u lakat. […] Pošto Simo nije bio smrtno pogođen, mnogi su to zataškali i Sima brzo previli i poslali na liječenje u Velimlje.», ''Đede, pričaj mi o Erakovićima'', 73. str. – hijerakul]. Ja sam, takođe, odlučio da idem za Simom i stupim u četnike. Bili smo zajedno sve do oktobra 1944. kada su nas partizani opkolili u Grahovskom bloku. Teška su to vremena bila za nas u četničkom pokretu. Bili smo u sukobu i s Njemcima i sa partizanima. Očekivali smo da u Risan dođu saveznički engleski brodovi i da nam Englezi pomognu, ali i oni su nam okrenuli leđa. Simo je vidio šta nas čeka i rekao je svima koji misle da se nijesu zamjerili partizanima da im se predaju, a ostali da krenu za njim prema planini Goliji. Mene je kao brata savjetovao da se predam komunistima, što sam i uradio i nijesu mi učinili ništa. Ipak, bilo je tada mnogo drugih četnika i njihovih članova porodica koji su ni krivi, ni dužni pobijeni od strane partizana i grob im se i danas ne zna. Simo Eraković uspio je da izbjegne smrt na grahovskom stratištu i uputio se ka Goliji kako bi se povezao s četničkim vojvodom, popom Perišićem. Međutim, na planini Jelovici mu je napravljena zasjeda [Obaveštajci Knoja su 1944. i kasnije uhodili, u svrhu likvidacije, razbijene četničke grupice koje su partizani nazivali ''škriparima'', a među ''škriparima'' se nalazio i Simo – hijerakul]. Prema mojim saznanjima, kada je Simo Eraković vidio da se našao u obruču i da mu izlaza nema izvršio je samoubistvo kako ne bi pao u ruke partizanima, koji su kasnije tvrdili da su ga oni ubili [Jevto Radović smatra da je veća verovatnoća da je Simo, kada se našao opkoljen, izvršio samoubistvo a ne da ga je ubio Leko Mićović kako se pričalo – ''Đede, pričaj mi o Erakovićima'', 74. str. – hijerakul]. Pjevali su tada komunisti: „Među ove čuke dvije Simova se čapra vije, slobodno se reći smije, nema Sime krvopije“. S njega mrtvog uzeli su svo oružje i zatrpali ga negdje u planini. Hvalio se jedan Nikšićanin tada da je baš on likvidirao čuvenog četničkog komandanta Sima Erakovića i uzeo mu pištolj, koji je kući odnio kao ratni trofej. Ali kako se to u narodu kaže – oteto-prokleto. Baš u toj kući je prije nekoliko godina iz tog pištolja izvršeno stravično ubistvo i kao da je Božja kazna stigla za zločin učinjen prije više od pola vijeka, priča Kilibarda.
Ovu priču potvrđuje nam i sin Sima Erakovića, Ilija Eraković, koji danas živi u Nikšiću, ali koji je imao svega sedam godina kad mu je otac ubijen. Kako kaže, skoro čitavog života bio je obilježen kao dijete državnog neprijatelja, iako su mu mnogi ljudi krišom govorili da je njegov otac bio jedan od najvećih junaka ove zemlje, a ne izdajnik.
– Tek prije dvadeset godina sam prvi put u životu, krišom, otišao na planinu Jelovicu, od jednog mještanina saznao gdje mi je otac ubijen, otkopao tu humku i u jednom rancu njegove kosti prenio u selo Štrpci kod Velimlja, gdje sam nakon toliko godina dostojno sahranio očeve kosti. Na tom mjestu 2002. godine podignut mu je i spomenik. U ono komunističko doba njegovo ime se nije smjelo javno spomenuti. Ipak, vremena su se promijenila i istina je pobjedila laži, pa danas s ponosom mogu reći ko je bio moj otac Simo Eraković, zaključuje Ilija.
Toma Zeković
Vojinov grob i danas neznan
– Samo dva dana nakon tragične smrti komandanta Sima Erakovića, negje u okolini Nikšića partizani su strijeljali i Simovog brata Vojina Erakovića, kojem se grob ni danas ne zna. Njegova kćerka je dugo godina pokušavala da nađe kosti svog oca, ali ih nikad nije pronašla. Pretpostavlja se samo da je Vojin Eraković ubijen negdje u blizini sela Riđani kod Slanog jezera, priča Kilibarda.
Junačka osveta za očevo ubistvo
– Simo Eraković nije bio samo moj saborac u četnicima, već mi je bio i brat od tetke. Rođen je u Velimlju 1893. Još za vrijeme Prvog svjetskog rata priključio se komitama i borio se protiv austrougarskog okupatora koji je u Banjanima počinio strašna zvjerstva. Nakon oslobođenja 1918. otišao je da uči žandarmerijsku školu u Peći. Bio je zagovornik ujedinjenja sa Srbijom, pa su mu zbog toga komite, koji su bili za samostalnu Crnu Goru, 1919. ubili oca Mijajla, a majku Jovanu [rođena Kilibarda – hijerakul] teško ranili [U ovom ubistvu su učestvovali Vaso Stanojević i Majo Vujović koji su terorisali više imućnih i žandarskih porodica. «Možda nijesu imali namjeru da ubiju Mijajla, ali su tražili da im predaju Sima uz pretnje i teror. Kako se priča Mijajlo je pružao otpor i rekao da on nikada neće nagovoriti sina da im se preda ili napusti službu. […] Izgleda, po pričanju mog oca [verovatno se misli na oca Boža Kilibarde – hijerakul], Majo Vujović je bio protiv da ubiju Mijajla.», ''Đede, pričaj mi o Erakovićima'', 64. str. – hijerakul]. Kad je u Peći čuo šta se dogodilo, ni časa nije čekao, odmah se vratio u Banjane i poručio komiti koji mu je ubio oca da će ga kad-tad pronaći i osvetiti se, ali da ga neće ubiti mučki, već će ga dozvati prije nego što bude pucao u njega. Tako je i bilo. Simo Eraković se na junački način osvetio ubici svog oca i nakon toga je stekao veliki ugled među Banjanima. Ljudi su ga izuzetno voljeli, cijenili i poštovali, kaže Kilibarda.
Spasio život i Dr. Niku Miljaniću
– Negdje krajem 1942. u Banjane su stigli gatački četnici sa zadatkom da ubiju poznatog partizana dr Nika Miljanića, po kojem nikšićka bolnica danas nosi ime. Međutim, on je već sa svojim bratom Pavlom i djecom bio izbjegao u planinu Njegoš, gdje se skrivao u jednoj pećini. U porodičnoj kući Miljanića ostala je samo baba Darinka i Nikova medicinska sestra Danijela Mešter. Kad su gatački četnici krenuli prema kući, preduhitrio ih je Simo Eraković, koji im je rekao da je on tamo već ulazio i da u kući nema nikoga. Tako ih je vješto prevario, a potom ih odveo da navodno traže Nikovo skrovište, ali ih je uputio na potpuno drugu stranu od planine Njegoš, gdje se Niko skrivao. Tim činom je Simo Eraković spasio život svom bivšem partizanskom saborcu Niku Miljaniću i njegovoj porodici, zbog čega su mu Miljanići kasnije bili zahvalni. Bilo je još mnogo ovakvih i sličnih primjera čojstva i junaštva Sima Erakovića, kazuje njegov saborac Božo Kilibarda.
Poznavao atentatora na Sekulu Drljevića
– Vaso Janjić je bio izaslanik hercegovačkih četnika kod Ivana Janičića. Međutim, od svih četnika u Vučedolskoj brigadi on je najviše volio Sima Erakovića i najviše vremena je provodio s njim. Tako sam i ja imao priliku da ga upoznam. Bio je to dobar čovjek, ali, bogami, i opasan. Komunisti pred kraj rata nijesu uspjeli da ga uhvate. Uspio je da emigrira negdje u inostranstvo i baš on je u Austriji organizovao atentat na crnogorskog ustašu Sekulu Drljevića, ističe Kilibarda.»
http://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%92%D1%83%D1%87%D0%B5%D0%B4%D0%BE%D0%BB%D1%81%D0%BA%D0%B0_%D0%B1%D1%80%D0%B8%D0%B3%D0%B0%D0%B4%D0%B0 , http://www.pogledi.co.rs/cgcetnici/jedinice.html kao i http://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%B8%D0%BC%D0%BE_%D0%95%D1%80%D0%B0%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%9B :
«Никшићки корпус
Командант: мајор Бошко Павић (до 22. октобра 1943), затим мајор Радојица Мијушковић (до 11. јула 1944), и потпуковник Симо Ђукановић
Срез: Никшићки
Бригаде: Никшићка и Вучедолска (током 1944. још једна).
Вучедолску бригаду чине: граховски батаљон, командује резервни поручник Никола Вујачић; бањски батаљон, командује резервни жандармеријски поручник Симо Ераковић; опутно – рудински батаљон, командује резервни поручник Душан Алексић; рудинско – трепачки батаљон, командује резервни поручник Рако Лалић, касније Ђоко Гардашевић. Командант бригаде је капетан Иван Јаничић, замјеник капетан Стеван Мићовић.
Срез: Велимски
Бројно стање: око 2.800 људи под оружјем»
Akcije Erakovićevog dobrovoljačkog odreda su ako ne direktno onda posredno uticale na pokretanje i organizovanje ustanka srpskog življa u Hercegovini u Drugom svetskom ratu.
Otac mu se zvao Mijajlo, deda Lazar, a pradeda Krsto (1811–1901., nadimak Sulja pa mu se potomci svrstavaju pod Suljiće-Erakoviće). Simo je imao tri deteta: Lazara (1934–1992.), Slobodana (1936–1983.) i Iliju (rođ. 1938.).
__________________________________________
Erakovići iz Banjana imaju još i: Sima Đokaša Belova, Milorada Vasa Jakovova, Mirka Rada Milutinova, njegovu suprugu Nadu Savić – svi nosioci ''Partizanske spomenice'', i drugi.
Bosna, XV vek.
Sorry for the late responce.
Admin thank you for your appreciation.
abor, the name of village is Zabzun, Albania.
http://maps.google.com/maps?q=zabzun+albania&hl=en&ll=41.343825,20.401611&spn=0.98769,1.755066&sll=37.0625,-95.677068&sspn=33.352165,56.162109&hnear=Zabzun,+Albania&t=m&z=9
in this village there some inhabitants surnamed Boriçi. From these people in aprox. 1930 they have moved to Fier and the Fier branch of Boriçi is from Zabzun.
Also there are some people surnamed Boriçi living in Elbasan and Tirana that have the same origin (Zabzun).
It's become very interesting now to me too, to know about Boriçi
Zabzun, interesting. Not so far from the Macedonian border so I wonder if there are any connections eastwards. Anybody have experience with the Albanian archives?
Hi, I uploaded those books on scribd/ prikola mentioned above. I also have few more books, that might be interesting to our community.
If Sergej is interested, It is not a bad idea to make here a some kind of “Migration” books database here.
Prikola
A little bit more info would be helpful. Where do you live now, some names and dates etc.
Check this page out: http://www.radixhub.com/radixhub/places/vysna_jablonka
But you should check with the Slovak society, you are now with the Serbian society. What I advice is contacting (via the Radix link) the archives in the nearest city. You can also check with churches there. I think they also microfilmed most of it.
Its possible to publish books here as long as they are not copyrighted!
Both surnames – Zorić – and of the person she is travelling with – Đorđević – whose husband is listed as her contact destination are found in the village SRPSKI ITEBEJ, in Zrenjanin municipality, Vojvodina, Serbia.
You will have to contact the archives in Serbia for civil vital records and church vital records ( if they are available on microfilms).
Consider joining SGS as a paid member – the service of helping with contacting the local archives and translating correspondence and requests is included.
Thank you yugaya, neritan, and Sergej for the prompt participation.
Neritan and yugaya: If the Boriçi of the village of Zabzun have moved to the cities of Elbasan and Fier and Tirane, what the origins of the Boriçi of the city of Skadar (Shkoder)? Note that there are two villages name Boriç in that area. Could they have migrated from Montenegro, and Split and Lika in turn? Is there any such record?
yugaya and Sergej: I might need some quick input regarding this Croatian paragraph, since I don't understand the language: http://www.geni.com/surnames/borić.
yugaya: I did read your information regarding Lika and Bosanksa Krajina. In fact, I ran across this document: http://www.familycetic.net/sources/milan_karanovic.pdf. If you search for "Boric", it gives three matches. However, I don't understand the language and I wish I knew what the author wrote. If sb could provide some help in that I'd appreciate it.
yugaya, the Boric, Borici, Boricic, Borich, Borick seem to have the same lineage, though this is just an allusion that comes to mind from what I have been examining these past two years that I started this. More hints would be greatly helpful.
Your thoughts?
Abor
Orlića imaš i u selu Ploča, Ličko Polje. Oko 30km udaljeno od Gospića . Trougao Gospić , Udbina ,Gračac. Neki ženski članovi su se udavali u jednu od mojih familija. Znam pouzdano da Orlića iz Ploče ih imaš i u N. Sadu. Ploča je za vreme II Sv. rata 1941. veoma stradala … videti o Pločanskom Klancu …
Što se ranijih popisa tiče, veliki broj je obrađen u naučnim radovima – evo ovde imate detaljan prevod i prepis popisa za Mitrovicu, Rumu i tada pripadajuća sela iz godine 1720 :
http://scindeks-clanci.nb.rs/data/pdf/0352-5716/2009/0352-57160980071B.pdf
Ruma
Mitrovica
Jarak
Hrtkovci
Platičevo
Baradinac
Krstac
Vitojevci
Miškovci
Đurđevci
Buđanovci
Kraljevci
Dobrnici
Petrovci
Putinci
Radinci
Jelenci
Voganj
Šašinci
There are cemetery records available and people who can do this query on your behalf we can recommend . If you are a member of SGS Rodoslovlje send me a PM and I will arrange it – BUT:
-you will need to provide the correct ORIGINAL spelling of the surname for the period, and more information -year of birth, religious affiliation.
What is the *von Lazar* referring to – is it a nobility title that can be substantiated, the name of his father, a separate second surname (Hungary) ….?
Probaj ovde:
http://www.gruza.rs/podaci/istorija/istorija
i ovde:
http://www.kotraza.rs/rodoslovi.html
Obično kada kontaktiram ljude koji su vlasnici ovakvih lokalnih portala dobijem pomoć u vezi istraživanja porodice, kontakt sa potomcima koji žive u tom kraju i mnogo, mnogo podataka koji su od ogromne važnosti.
Takođe, pokušaj da dođeš u posed ove knjige:
http://www.knjizara.com/knjige/knjiga/129438_Gru%C5%BEa+-+naselja,+poreklo+stanovni%C5%A1tva,+obi%C4%8Daji_ISBN:978-86-519-0612-4
u njoj je nekoliko naučnih članaka o etnologiji i poreklu stanovništva tog kraja od vrlo uglednih autora.
U selu GRIVAC blizu Gruže zabeleženi su ĐORĐEVIĆI – starosedelačka porodica (iz vremena pre prvog srpskog ustanka 18044. godine ) kao grana starog roda BELOBRKOVIĆ.
na sajtu gore o Kotraži ima veliki rodoslovi Đorđevića odatle i drugih mesta, izvor- crkvene matične knjige i popisi:
http://www.kotraza.rs/Djordjevici.pdf
http://www.kotraza.rs/Djordjevici%20Koletina.html
Za pomoć oko arhiva i matičnih knjiga u kojima ćeš naći pretke moraće da se javi neko upućeniji od mene. 😀
Jugoslava is right, you need to be going after birth certificates and official extracts from official sources.
As for the part about Prince Lazar I do need to put some things in perspective. First, Lazar was never a prince but a despot and the difference is rather large. Second, there are no direct descendants alive today. I have had extensive contact with the Crown Council (of which some sit in our board) in the past about issues like this. Of the medieval nobility there are no direct descendants. Also please note that Serbia has a Crown Prince, HRH Aleksandar Karadjordjevic. And that at the time your great-grandfather was alive there was strive between two families, namely Karadjordjevic and Obrenovic. Which were both contesting the throne. Subsequently, a lot of misinformation has been going around in those days. Until now there has never been any genealogical data made available that would state otherwise with regard to the Lazarevic, Brankovic or other important families.
What I do think is a feasible hypothesis in your case is that you family lived in the military zone of the Austro-Hungarian Empire. It wasn't uncomon for families in service of the Empire to be rewarded with the title of count, duke or knight in an order.
Please do not waste time and money on books, or organizations that claim to represent nobility etc. Your information should come from the national archives of Serbia. You could consider becoming a member and post all other private sensitive data in our member forums which are not availible for the public.
Please note that at the Belgrade Cemetary website, there is no online data available about the names you gave: http://www.beogradskagroblja.rs But I do not know for sure if the spelling is accurate.
Šabac had no Obilić nobility that lived in the castles at the time Andria Obilich was supposedly born to a master of one – it was a crude military fortress reinforced by the Austrians, in which and later around which people settled, that was originally built by the Ottomans and not Serbian kings
The essay is a nice piece of literature, but I think Sergej and others will be better at explaining why, the link it portrays with Kosovo battle nobility, heroic kings and legendary Obilić remains in the realm of literature, not genealogy or history . Have you checked the Saxony archives – the surname variants of *Boyne* and several toponyms exist there, that are the likely origin of it. I would look closely into records of soldiers who served in Belgrade-based regiments and fought there.
Čedomilj Mijatović, as far as I can remember from my English lit lectures where he ended up on the account of his works in English and translations, had a penchant for bending the historical facts into romanticized tales and dabbling into the occult . Even his objective biographers admit that his historical novels are* literary glorification of medieval Serbian history* . He was a vivid and extraordinary Byronesque figure in our history, . Any original correspondence of his would be of great historical value, so I am very interested to see them if you have copies of his letters you mentioned. He did entertain quite a large number of people who claimed descendancy to Serbian throne in various parts of the world during his career and published articles on them – apparently , it was a popular thing back then .
The essay by Eugene Schuyler on the descendant of serbian kings is a beutiful addition to your family legend and is interesting for us here, but as far as facts go, you would need to have any original document or person mentioned in it validated by historians first to corraborate and check each piece of the information against existing documents and sources – vital recors, conscription records, military reports, official correspondence. It is typical of this and other Western works, the way in which they include bits of original folk tales and local history fact to corraborate and construct – a story.
The main inconsistency about the account of the funeral is that it is highly unlikely that a serving Prime Minister at the time (Jovan Ristić if the year of death is 1873, or Stevča Mihailović if the year of death was 1877) would have attended a burial of anyone in the section of the cemetery reserved for the poor .
Also, the City Hospital director at the time was dr. Jovan Valenta.
I would appreaciate it if you send me the original death certificate of August Boyne (rather than the translation or transcript), only based on that original document I can check if any records exist of his burial in the archives of Serbia and direct you further . The original old cemeteries were transfered from the growing inner city after your ancetor was buried to a new location. As the graves in the poor section on the city land were usually unmarked and without headstones or family who paid for its keeping, you can probably only look for the reconstruction of the approximate location of the original grave. My email is [email protected]
Orlići su se u Brinje doselili1638. godine kao Srbi pravoslavci. 1910 ih je popisano osamnaest kuća u Vodoteču. Istorijske izvore za ove podatke potraži u knjigama "Spomenici hrvatske Krajine" , "Seobe i naselja u Lici" i "Plemenski rječnik Ličko-Krbavske županije". Osim okvirnih podataka o tome da su te grupne migracije bile *iz Turske krajine* i da su se porodice zadržale na prvobitno dodeljenim imanjima, dalje istraživanje porekla bi zahtevalo dosta vremena i konsultovanje izvornih dokumenata i naučne literature. Takvu detaljnu pretragu, zbog ograničenosti vremenom i resursima , mogu napraviti samo za članove SGD Rodoslovlje.
I should add my grandfather was a Stojadinov, from Farkazdin.Have been to Farkazdin and had contact with Stojadinov cousins, now trying to find Pavlov family.
Could you list what you did thus far in detail ?
Found 2 Pavlov's in records at Opovo church. Looks like Georgie is g grandad. Researcher needed more time & money so I stopped the research for now. I will be back in Serbia may 2012 .
Wiskyjack (Stojadinov)
I was talking about emails and if you only speak English ,tough luck.
I do believe that the accurate information on how to contact archives is important and email queries in English are not considered to be an official channel which must be answered by them.
I forgot to add that if you are sending the official form to municipal offices for information from civil vital records, in most cases you must document that you are the descendant of the person you are obtaining the birth/marriage/death ceritificate for – the information is considered confidential and is protected by privacy laws .
Emails are not considered normal for inquiries with the archives. This is something to take into consideration. As Jugoslava pointed out, Serbia has equal privacy laws as in Germany.
I think we wrote an article on the forums or somewhere on the website about hiring researchers. Our general experience is that its not worth the money. And if you do hire one, get one that lives in Serbia.
Hello Connie,
Click on this link to create a new topic in the members only forum: http://www.rodoslovlje.com/en/node/add/forum/92
You will then see fields such as "Subject", "Body", and a little bit below that "File Attachements".
Click on Add a new file and locate this file you want to add on your harddrive. Then click on Upload. The file is added to your post. Add your message and click post. That is all to it. Let me know if you need assistence.
This is from the information database on the cadettes whose apprenticeship was sponsored by the Serbian Trade Association "The Merchant" . This person , Petar Došen, son of Ilija, household number 41, from the village of Brezovac that belonged to Rakovica county at the time, started his apprentziceship in the year 1889. He would have been ten years old at the time ( count +/- five years becuse some cadettes went away as small children, and some after they finished primary school).
In the same record there is one entry for the other location you mentioned – Inđija:
You can contact this organization for more inforormation, or see with your family members if they know of them.
You have not provided information on when your family moved to Vojvodina .
The revised victims lists for WWII casualties from Vojvodina with names cross-checked and added based on research 2002-2008 have three Došen family members listed as victims that were residents of Jarkovci , Inđija municipality:
Došen (Jovan) Dragan, Jarkovci, rođen 1923. Srbin, ubijen 1941. u NOBu,
Zimnjak (0179030004)
Došen (Jovan) Dušan, Jarkovci, rođen 1926. Srbin, poginuo 1944. u NOBu,
Virovitica (0179030003)
Došen (Nn) Đuro, Jarkovci, rođen 1883. Srbin, umro 1941. pri deportaciji,
Drenovac (0179030006)
If you are a SGS member we can help you get in contact with the original family from Croatia, as they will be able to help you with archives and information on your ancestry there, cemeteries etc.
All vital records of the churches in Croatia were taken to municipal offices in 1948.
The municipal offices were in most areas not destroyed, and even the vital records that were taken by the refugees in 1995. have been returned to the Croatian State Archive .- HDA.
All original church vital records, as well as civil copies of them are now stored in regional state archives ( Karlovac, Zadar, Osijek…).
Any record older than 100 years is open for public research – so anyone born/married /or died before 1912 can be researched without any legal or privacy law restrictions.
As far as the treasures from the Serbian Orthodox Church monasteries and eparchy libraries that were destroyed go, it is an immesurable loss to our culture and heritage. Some of these almanachs and original materials are now only available in second-hand resources, the scientific books and papers of the scholars who researched them until 1995, like this one by Vladimir Mošin published in 1970 titled " OLD MANUSCRIPTS OF THE SERBS IN CROATIA XIII – XX CENTURY":
My profile picture is an archival photo of the library in the monastery DRAGOVIĆ in Dalmatia, which was the parish centre my ancestors belonged to before 1600. All of it is gone.
The bulk of these treasures was destroyed during the Ustasha NDH regime 1941-1945. The manuscripts and treasures that were stolen have never been returned to the SOC, either by the communists or the Republic of Croatia.
Unfortunately, the latest news on the fate of the old manuscripts and records other than vital for SOC in Croatia that survived WWII and are stored in state archives is equally discouraging – even the vetted historians and chuirch diginitaries are denied access without explanation, and for some of the most valuable old manuscripts ( XIII century) there is no information available on the current location and level of collection availability because they are not listed in published lists of archival holdings of the same museums that had them in their posession before 1991.
Because no one has been able to access them recently, there is no information on whether they are even kept and stored in the required way to preserve them.
Additional hurdle to be considered is the fact that even the most recent catalogs of archival holdings do not identify Serbian Orthodox Church or its eparchies as central authors , except for two collections that are partial.
For anyone researching the sources of the Serbian Orthodox Church in Croatia, here is an article (in Serbian) by a historian Mr Goran Latinović from the Banja Luka University that has the most detailed and recent information on the collections of the SOC in archives and museums in Croatia:
http://www.eparhija-gornjokarlovacka.hr/index.php?option=com_content&view=article&id=446:fondovi-i-zbirke-srpske-pravoslavne-crkve-u-hrvatskim-arhivima-i-muzejima&catid=17:novosti&Itemid=13&lang=hr
If you are a SGS member we will look up the archives and identify holdings relevant for your research (school registers, land ownership records, SOC documents) and translate the information you need to continue researching your ancestry.
PAVLOV from BANAT in the records of the Serbian Trade Association "The Merchant" database of sponsored cadetes:
ID year surname name father place mentor
The year is when they started their apprenticeship . They would have been cca ten years old at the time ( count +/- five years because some cadets went away as small children, and some after they finished primary school).
So I have three Pavlov families so far from Banat identified, two with household numbers. 🙂
-same database, list of shop owners and craftsmen who took apprentices through this association:
ID year name, occupation,location
official list of WWII casualties, Vojvodina (revised and researched 2002-2008 with victims that were not listed in previous censuses) , most are from Banat. The original database also has their exact village of residence listed, but it would take me too much time to extract it all here. If you want me to I can detail the Opovo municipality ones for your research .
Just a browse through the school registers available in the state archive for the village Opovo should yield more accurate and exact information like names, names of parents, birth years, household numbers.
That should be definitely included in your research, besides the vital records.
Hello Connie,
Ok, I checked the attached files. Some problems with the documents. The first one looks like a death certificate but its handwritten. So its not an official one, you will need to get that from the archives. If it fits the handwritten note then its adds to its validity.
So the following steps are required to verify and validate the story.
1. Contact the archives for the death certificate,
2. Contact the Church and ask if they have any records,
Do the scans have any logo's btw? Especially the first one?
Connie,
I will move this thread to the members only forum and I will reply there later today with the letter template attached. We will help you contact the archives and the church.
Regards,
Sergei
PS No need to start a new topic every time, just reply in the existing one 😉
Connie,
The assistance we provide to our members varies from case to case, but in most cases it will include what is known as *preliminary research* :
– establishing which records exist that have data on the people you are researching
-locating the archive where the vital records are stored and checking their availablity
-locating other records of importance such as scool, military and land registers
-explaining the procedure for obtaining copies of documents/vital or other records
-explaining the procedure and documents involved in making requests for records that are regulated by privacy laws
– translating forms and letters
-assistance in posting queries on local forums and sending it out to possible descendants
-translating correspondence with the descendants of the same family to/from English
– forwarding information publicly available in local databases
– providing information on the historical documents, books and academic studies that have data on your ancestors, and translating important parts into English.
– helping you with finding local guide and accomodation if you are planning to visit and do your own research here
For research of church vital records of the Serbian Orthodox Church
-contacting the Serbian Orthodox Church
-establishing the exact parish and village of origin
-translating the correspondence with the priests and church authorities
– enabling you to research records available through LDS on your own by translating the printed columns, providing you with handwriting examples from original records of the names and surnames you are looking for in Old Church Slavonic cyrillic script.
The price of similar assistance offered by agencies and *expert* professional genealogists in the region is way higher than our annual membership fee. Here are a couple of quotes:
***
***
The following are results of preliminary search one should expect to receive:
· An answer as to whether data is available in the National Archives , or in one of the regional offices of the National Archives. The answer will not come in a simple "yes" or "no" form, but will indicate exactly which time periods are available for Birth, Death and Wedding records for a specific village or town.
· An answer as to what books or data are available in the local sources, such as a local parish and local office of records.
· A list of persons presently residing in the place of origin or surrounding area , with the same last name as the surname researched. This is a useful list in trying to establish if there are any close or distant relatives.
Costs
Preliminary research in the amount of $100 is payable in advance.
***
The only limiting factor in how much we are able or willing to help any of our members is the fact that all of us here in SGS are only volunteers constricted by our own work and life schedules.
Re your own contact with the archives – after establishing if any official record of visit, hospital stay, death or burial exists in the archives for the period and the person you are looking into and which archive or museum has them, I will help you translate any and all needed forms and correspondence, but you need to be patient – sometimes I receive official replies a couple of months after I send out the query.
Upon request this topic has been moved to the members forum.
Connie,
Could you PM me your address info and I will finish the letter for you.
Yugaya & Sergj, I have just found my old posts from 2008 (Giga) For Stojadinov family page 15 If I remember correctly.
The two places of origin are nowhere near each other (one is on Croatian-Bosnian border, the other is the town of PEĆ in Kosovo) so they could have not possibly met *back in the old country* .
You need to look at another marriage pattern that many ethnic Serbian emigrants followed – that of *arranged marriages*. Men outnumbered women by far in their small ethnic groups, and your ancestors came from areas where until XX century marrying someone outside of their faith was very, very rare.
Preferably, man who wanted to get married would go and fetch himself a bride in the old country, usually get married there and have her join him as soon as he collected enough money to pay for her trip. In most cases , they stayed within what I call their *comfort zone* of a few parishes when looking for a bride.
If that was not an option, the men who had emigrated and had sisters of marrying age would often send for the sister and arrange for her to marry some other ethnic Serbian man, usually someone they knew or worked with, or lived in same town, or even the same house, or attended the same church.
You need to figure out where the paths of Aleksa Tomić and Jovo Obućina could have crossed after emigrating to the States. 🙂
Someone more familiar with the Kosovo toponyms in all three languages that could have been used -Serbian, Albanian and Turkish will need to weigh in on the possibilities for * Toct* – my guess would be he was from a place called ISTOK , which is phonetically the most similar to what was written as *toct* – ( short vowels, and /tok/ cluster )
ISTOK was & is a part of the PEĆ church district and municipality, and still has ethnic Serbian population.
http://en.wikipedia.org/wiki/Istok
We will soon have the pedigree system active on this website. That will make things easier to work with.
This is where Slabina is: http://maps.google.com/maps?q=Slabinja,+Hrvatska+Dubica,+Hrvatska&hl=en&sll=37.0625,-95.677068&sspn=54.928982,79.013672&oq=slabinja&hnear=Slabinja,+Republika+Srpska,+Bosnia+and+Herzegovina&t=h&z=14&iwloc=A
Now Pec is, as Jugoslava says, in Kosovo. The Turks refer to Pec as Ipek. And a lot of Serbs that lived there as well during the occupation. So its possible that they were from those two places.
Its blank, I dont see anything.
Thnx, just post the link of the topic if when you find it.
I saw it the other day. 😀
Jack, if you could send me the data you have on Pavlov ancestry separately to my email I will translate and forward your query directly to the local newspaper and web portals /fb pages. That has so far been the best way of getting in touch with the local community and relatives I tried.
For Obućina Sofija, the original church birth records:
-are in state archive in Sisak, Croatia (DASK)
There are other church vital records available for Slabinja too – you can check the listing I posted here:
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/croatia/pravoslavne-mati%C4%8Dne-knjige-sisak-serbian-orthodox-church-vital-records-sisak-county
If you are a member of SGS Rodoslovlje we will contact the archive on your behalf and help you fill out the forms and paperwork to ask for official birth certificate.
Hello Alistair,
Your should contact the archives in Novi Sad for starters. If he joined the Legion and finished his tour he did have French citizenship though and the Legion has good record keeping. There is/was a large German population in Vojvodina so its possible he was German or Austrian for that matter. Please read the FAQ and let me know if you need more assistence, membership would be an option.
I am wondering if its possible to include a picture of the ships manifest?
Are you in Serbia? If so you should just go city hall and get the information and then go to the archives.
Could be either one. Do you have a scan of those records?
here :
http://www.ellisisland.org/EIFile/popup_weif_5a.asp?src=%2Fcgi-bin%2Ftif2gif.exe%3FT%3D\\\\192.168.100.11\\images\\T715-1832\\T715-18320048.TIF%26S%3D.5&pID=100873130366&name=Aleksa%26nbsp%3BTomic%27&doa=Apr+03%2C+1912&port=Trieste&line=0006
But the info is not provided that confirms this is the same person as her ancestor (naturalization documents). US censuses data is not definite – almost all ethnic Serbs who came from former Austria-Hungary were also identified in them in 1920. and 1930. as being Serbian/Yugoslavian (ie. from *Serbia*)
So this ALEKSA TOMIĆ was definitely from Peć. Whether it is the righ one I have no idea without seeing evidence in other related documents.
Elissa, you need to contact the heritage museum in MOKRIN. The director there is the best person to provide you with plenty of information about your family and relatives.
His name is prof. Dragoljub Badrljica, and the institution is called ZAVIČAJNI MUZEJ MOKRIN.
If you do not speak Serbian you may consider joining SGS as a member – we will assist you with translations of the correspondence and contact him on your behalf, as well as other local archives.
Here is a link to the album of the photographs that are part of the museum collection :
https://plus.google.com/photos/105243020829190524154/albums/5266706838682501857?banner=pwa
https://plus.google.com/photos/105243020829190524154/albums/5266706838682501857/5268513568229794674?banner=pwa
-more albums about Mokrin and its people he posted:
https://picasaweb.google.com/105243020829190524154
– the surname of your ancestor will be spelled like this:
Cyrillic script: Сувајџић
Latin script: Suvajdžić
The original family surname may have been SUVAJDŽIN, but that needs to be confirmed.
Photo: NIKA SUVAJDŽIN, 1890. Mokrin
http://books.google.nl/books?id=CpR4nW8TabgC&dq=in+search+of+displaced+persons+brdjani&hl=nl&source=gbs_navlinks_s
Za porodični rodoslov ti možemo pomoći u vezi sa dostupnim izvorima podataka i arhivama u kojima da tražiš istorijske izvore, a o poreklu pogledaj etnografske i antropološke radove o oblasti Pounja i Banije, ima ih zaista puno.
yasam David Knezevic moy tata cuchi bid Bosanka Di Gradiska . I don’t write in our language can you please help locating family tree is possible. Falla!
You would have to start your search at the archives in Pančevo.
What is his name?? I will see if I can help you.
You will need to contact the Montenegro State Archive to find out what documents are available. Any public figure or official will be part of the governmental archival holdings and researching them can be very demanding – going through official reports, minutes from the meetings, internal and external correspondence…
You may need to obtain special research permission if you are a foreign citizen.
Here is the website of the archive :
http://www.dacg.me/index.php
There is no *English* option, so I would strongly advise that you contact them in local language . 🙂
I am a member of the SGS. But have luck sometimes posting on regular forum here.
Sheila,
Due to privacy policy I do not have the software option to see other people's subscription details so I can only know that if they post in the members forum. Please contact the admin and have them send me a message to help you if you are a member of SGS.
Do you know the household number of the family ? I have some info about a dozen GRBA families living in that parish, and the parish priest in Jasenica at the time was GRBA PETAR.
You should read this :
http://www.rodoslovlje.com/en/groups/researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
To trace and research family in the old country you need to know the original spelling of the first names and surnames, the exact village that they came from ( Bileća is listed as parish or municipal centre) , the family patron saint (slava).
Also, information from US censuses and ship manifest is pretty much useless for going back in time – please find out which church your ancestors attended in the US and obtain scans of original church vital records .Besides more accurate spelling of their names and surnames, original household number in the old country is often listed, and that information is crucial if you are going to ask municipal office or an archive to do a lookup, or contact descendants of the same family.
The article with researching strategies tells you how to contact the Serbian Orthodox Church – in your case it is important because they will possibly have records of donations GAJO TRKLJA made, and the names of the family members he purchased the headstones for would have been metioned as a part of the religious ceremony of blessing of these headstones when they were erected. The church record of such mentions is called "pomenik" and you will need to ask if it is available for the period and for the parish you are researching.
I do not do guessing and I cannot tell you the original spellings of the other surnames you mentioned without more information ( place of origin for "Churich or Duicich" – there is about a dozen surnames from Bileća for that period that could be the original one , "Milehjavich" – where the info on Montenegro is from).
Valid first names would be PETAR and ANA, Petar was a "hajduk" .
I will look up TRKLJA family from Bileća area in historical records and public databases for you . All TRKLJA families have roots there, in the villages Čepelica, Mirlovići, Podosoje and Korita , and are blood relatives. The patron saint day is celbrated on 21st of November, Aranđelovdan
Bileća town was & is located in Bosnia. Your ancestors were ethnic Serbs and subsequently they would have indicated their country of origin as Serbia or Yugoslavia in the US censuses- that causes a lot of confusion among people researching them . 🙂
From personal knowledge – the Trklja family of my primary school teacher is originally from the same area, they migrated to Vojvodina after the WWI ended (1918) when the volunteer fighters were awarded land to settle there. They have a GAJO TRKLJA in their family tree and are probably related to your ancestor – according to the naming patterns and traditions and the date of birth, their ancestor would be the son of your Gajo Trklja's paternal uncle ("stričević").
Pomaze Bog! I know you are not a priest and it is missing some of the characters due to translation. Thank you for your response. Unfortunately, we have so little info. I believe the origin was Hercegovina. Surname was Trklja, do not know for sure the exact spelling of the first name and do not know the Patron Saint. The original church in the US they attended is no longer and the records have vanished. I checked with the Church that is only a few miles away and Father Radioich has no records. I do have one thing that I will pull out and look at again and differently. I found the article very interesting and many good things to know. In regards to the Churich or Duricich . . . this was his first wife and that is all I know. The Churich came off the son's death certificate. Milehjovich was his second wife and we also know nothing else about her. The history is very confusing and a continuing education. I did not know about the Bosnia. I am very interested in your teacher's family. Again, thank very much for time and attention to our inquiry it is greatly appreciated. Mizpah
clarification ( i sometimes forget to explain in detail things that are backgound knowledge to us local people)
– Bileća is in Hercegovina . Hercegovina is a region, a part of the country called "Bosnia and Herzegovina". People of all three etnicities who emigrated to US identified it as their *country of origin*.
If you ever plan to make a trip down there, my good friend and a great Serbian chef who lives here in Budapest, Hungary has family and can help you organize the trip. Here is a blog in English about the adventure on which he took some friends for a visit to the area:
http://biztos.com/bileca/
The old photo of the valley before the lake will show you where one of the villages TRKLJA family is from was located.
Szia 🙂
For obtaining birth certificate from Beočin you will need to contact the municipal office . There are some documents you will need to provide , because official *birth certificate* is issued only to direct descendants, due to privacy laws:
Mesna kancelarija Beočin
STOJANA VUKOSAVLJEVIĆA BB
21300 Beočin
Serbia
tel. + 381 21 871-455
Alternatively, you can look for the church vital records that were kept in state archives and have been microfilmed. These can only be researched in the archives themselves, and you will need to contact the archive that covers the region Beočin belongs to. You will need to contact the archive in Novi Sad:
ISTORIJSKI ARHIV GRADA NOVOG SADA
Tvrđava 7
21131 Petrovaradin.
[email protected]
Another option, because all church vital records in Serbia have been returned to its central authors, would be to contact the church authorities and ask about access and possibilities of obtaining certificate of birth and baptism from them. As this happened recently (last year) , I have not heard back from anyone if they were able to get information from church or not.For Beočin records, try here
http://www.srijembiskupija.rs/index.php/biskupski-ordinarijat
Contacting any/all of the above in English and via email will probably get you nowhere. 🙂
For Temerin records there is another way to do your research – Roman Catholic church here in Hungary where I live has put online the complete vital records for the Kalocsa diocese that covered most of what is today Vojvodina, and Temerin parish books are available. There are also other records in this collection – school records, heritage books..
http://archivum.asztrik.hu/?q=en/oldal/registration
listing of parishes:
http://archivum.asztrik.hu/?q=oldal/feldolgozottsag-attekinto-tablazat
If you know your ancestors belonged to Roman Catholic Church, that is the best archive available.
I will be researching the Kalocsa e-archive …in about two months time, both for my own ancestors and a couple of other people. The annual fee you have to pay for accessing these records is not very high, 60 euros, and for that money you can browse the complete archive for a year and download 400 images. If you decide to become a registered SGS member I will look up your ancestors too.
Jugoslava,
This will soon change, we are adding the functionality. Its on the todo list 🙂
Sheila is indeed a member. But we always advice members to post on the members forum to prevent confusion as its the only place members can post and not non-members.
Jugoslava,
Ivošević, isn't that name from Dalmatia? BTW, I am re-doing the SGS Team profile page and will add you to it. Its unpublished at the moment. I've been working on getting the pedigree system online :-s
I am gonna have a go at this one even though I cannot see any of the documents you discussed –
I found surname STANOVIĆ to have been present in Montenegro.
The area was called in the XVIII and XIX century KOMUN .
I also found nearby area of origin listed for this surname as KOMANI (Podgorica).
Assuming that the original surname is STANOVIĆ which was not too common and easier to locate in sources, could any of these place-names be what the manifest says?
Sheila,
No need to be sorry, site functionalities are improving every week and this is just one of those things that needs to be added. If you look at what we compiled over the last decade things look pretty neat 😉
Ok, I am wondering if there is a link with the town of Mali Ivosevci. If so, both you and Viki(my wife, she has Ugrcic and Arambasic in the family) have something to talk about 😉
Sheila,
I did not have time to review everything that was posted in the members forum , but now that I did – please send me any and all of the original documents you have.
I noticed you posted about families from Sadilovac, Drežnik. I can definitely help you with that .
My email is [email protected]
Re the Montenegro state archive – I have a lot of translating to do and transcribing of vital records for a couple of members, it will probably take me the rest of the week to finish. If you want to send the archive a letter or an email, I will translate it for you next week.
Thanks for the reply… the last two links are down?
U literaturi o Bjelopavlicima nema posebnih podataka o popu Durli. Price se upamte samo ako bliski rodjaci ostanu u plemenu pa zapamte, a i to se rijetko desava.
Svi Bjelopavlici slave Sv. Petku. U Bjelopavlicima su dva bratstva Popovica i oba su stara bratstva. Za oba bratstva se tvrdi da poticu od Luzana, a ne od Dukadjinaca. Jedni poticu od kneza Raica Lucica, a drugi od djaka Save. Iz oba bratstva ima iseljenih sirom Srbije.
Thnx for the info, interesting to see this.
ÉRSEKCSANÁD
Érsekcsanád K 1799-1825, E 1802-1825, M 1799-1839anyakönyv vegyes
Érsekcsanád K 1826-1838, E 1826-1838, M 1826-1838anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1839 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1840 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1841 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1842 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1843 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1844 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1845 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1846 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1847 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1848 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1849 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1850 anyakönyv kereszteltek
———————– Page 213———————–
Érsekcsanád 1851 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1852 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1853 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1854 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1855 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1856 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1857 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1858 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1859 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1860 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1861 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1862 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1863 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1864 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1865 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1866 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1867 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1868 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1869 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1870 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1871 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1872 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1873 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1839 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1840 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1841 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1842 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1843 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1844 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1845 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1846 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1847 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1848 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1849 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1850 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1851 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1852 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1853 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1854 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1855 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1856 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1857 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1858 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1859 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1860 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1861 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1862 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1863 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1864 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1865 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1866 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1867 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1868 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1869 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1870 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1871 anyakönyv egybekeltek
———————– Page 214———————–
Érsekcsanád 1872 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1873 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1839 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1840 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1841 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1842 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1843 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1844 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1845 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1846 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1847 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1848 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1849 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1850 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1851 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1852 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1853 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1854 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1855 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1856 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1857 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1858 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1859 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1860 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1861 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1862 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1863 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1864 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1865 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1866 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1867 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1868 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1869 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1870 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1871 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1872 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1873 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1874 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1875 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1876 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1877 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1878 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1879 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1880 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1881 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1882 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1883 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1884 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1885 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1886 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1887 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1888 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1889 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1890 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1891 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1892 anyakönyv vegyes
———————– Page 215———————–
Érsekcsanád 1893 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1894 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1895 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1896 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1899 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1901 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1902 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1904 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1905 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1906 anyakönyv vegyes
Érsekcsanád 1897 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1898 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1900 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1903 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1907 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1908 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1909 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1910 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1911 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1912 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1913 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1914 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1915 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1916 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1917 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1918 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1919 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1920 anyakönyv kereszteltek
Érsekcsanád 1897 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1898 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1900 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1903 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1907 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1908 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1909 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1910 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1911 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1912 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1913 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1914 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1915 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1916 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1917 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1918 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1919 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1920 anyakönyv egybekeltek
Érsekcsanád 1897 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1898 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1900 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1903 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1907 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1908 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1909 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1910 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1911 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1912 anyakönyv meghaltak
———————– Page 216———————–
Érsekcsanád 1913 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1914 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1915 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1916 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1917 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1918 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1919 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1920 anyakönyv meghaltak
Érsekcsanád 1799-1979 anyakönyv mutató
Érsekcsanád 1799-1979 anyakönyv mutató
Érsekcsanád 1799-1979 anyakönyv mutató
Érsekcsanád 1840-1853 kötet leirat, körlevél
Érsekcsanád 1840-1858 kötet leirat, körlevél
Érsekcsanád 1946-1965 kötet egyházközség, iskolaszék
Érsekcsanád 1966-1981 kötet egyházközség, iskolaszék
Érsekcsanád 1870-1918 kötet egyházközség, iskolaszék
REGŐCE
Regőce 1826 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1827 anyakönyv egybekeltek
———————– Page 415———————–
Regőce 1828 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1829 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1830 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1831 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1832 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1833 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1834 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1835 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1836 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1837 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1838 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1839 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1840 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1841 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1842 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1843 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1844 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1845 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1846 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1847 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1848-1851 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1852 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1853 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1854 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1855 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1856 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1857 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1858 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1859 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1860 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1861 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1862 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1863 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1864 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1865 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1866 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1867 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1868 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1869 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1870 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1871 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1872 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1873 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1874 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1875 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1876 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1877 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1878 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1879 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1880 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1881 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1882 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1883 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1884 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1885 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1886 anyakönyv egybekeltek
———————– Page 416———————–
Regőce 1887 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1888 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1889 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1890 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1891 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1892 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1893 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1894 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1895 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1896 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1897 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1898 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1899 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1900 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1901 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1902 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1903 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1904 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1905 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1906 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1907 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1908 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1909 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1910 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1911 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1912 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1913 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1914 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1915 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1916 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1917 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1918 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1919 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1920 anyakönyv egybekeltek
Regőce 1921 anyakönyv egybekeltek
RÉM
Rém 1902 anyakönyv egybekeltek
Rém 1903 anyakönyv egybekeltek
Rém 1904 anyakönyv egybekeltek
Rém 1905 anyakönyv egybekeltek
Rém 1906 anyakönyv egybekeltek
Rém 1907 anyakönyv egybekeltek
Rém 1908 anyakönyv egybekeltek
Rém 1909 anyakönyv egybekeltek
Rém 1910 anyakönyv egybekeltek
Rém 1911 anyakönyv egybekeltek
Rém 1912 anyakönyv egybekeltek
Rém 1913 anyakönyv egybekeltek
Rém 1914 anyakönyv egybekeltek
Rém 1915 anyakönyv egybekeltek
Rém 1916 anyakönyv egybekeltek
Rém 1917 anyakönyv egybekeltek
Rém 1918 anyakönyv egybekeltek
Rém 1919-1920 anyakönyv egybekeltek
WEKERLEFALVA
Wekerlefalva 1907 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1908 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1909 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1910 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1911 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1912 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1913 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1914 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1915 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1916 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1917 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1918 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1919 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1920 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1921 anyakönyv egybekeltek
Wekerlefalva 1922 anyakönyv egybekeltek
ZSABLYA
Zsablya 1826-1839 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1840 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1841 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1842 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1843 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1844 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1845 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1846 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1847 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1848-1852 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1853 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1854 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1855 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1856 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1857 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1858 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1859 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1860 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1861 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1862 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1863 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1864 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1865 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1866 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1867 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1868 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1869 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1870 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1871 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1872 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1873 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1874 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1875 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1876 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1877 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1878 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1879 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1880 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1881 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1882 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1883 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1884 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1885 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1886 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1887 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1888 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1889 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1890 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1891 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1892 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1893 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1894 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1895 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1896 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1897 anyakönyv egybekeltek
———————– Page 510———————–
Zsablya 1898 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1899 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1900 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1901 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1902 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1903 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1904 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1905 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1906 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1907 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1908 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1909 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1910 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1911 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1912 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1913 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1914 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1915 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1916 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1917 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1918 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1919 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1920 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1921 anyakönyv egybekeltek
Zsablya 1922 anyakönyv egybekeltek
Prvo pitajte u mesnoj kancelariji u selu kome je živeo pradeda da izdaju originalna dokumenta – odatle će možda uputiti u centralni matični ured opštine, a možda i na regionalni istorijski arhiv…u svakom slučaju, ne mogu dati precizne informacije gde se nalaze crkvene i državne matične knjige u Bosni i Hercegovini – u deset mesta sam dobila deset različitih odgovora, i veoma je imalo uticaja da li se dotično sada nalazi u RS ili u Federaciji i *čiji* su u opštini u većini… 🙁
Kontaktirajte crkvu, paroha, obavezno i centralnu eparhiju – u njihovim arhivama je puno dokumenata koja nisu dostupna javnosti. Da bi odgovor bio pozitivan, obavezno uključiti preporuku od paroha ako je porodica pravoslavna, i bilo bi dobro da pre nego što im se obratite sa pitanjim uputite crkvi donaciju, makar simboličnu. Pronađite u bibliotekama sve knjige šematizama crkve za eparhiju kojoj je pripadala teritorija na kojoj su preci živeli, i proverite kada i gde su sve bili raspoređeni u XIX veku. Potražite da li u arhivama postoje i podaci iz crkvenih i narodnih škola o đacima.
Ako je moguće, dobro je takođe nađi nekoga ko bi bio voljan da slika sve spomenike na mesnom groblju u Rujnici. Dobro bi bilo i odvojiti vreme za putovanje, pa par dana obilaziti ne samo to selo nego i celu parohiju ili stari *kraj* .
Dobro se raspitajte da li iko od porodice ima stara dokumenta – popis kućne zadruge ( izdavano 1945-1948) – domaćinstva koji je kao izvod iz crkvenih i opštinskih knjiga bio prepisivan za celu *porodičnu* zadrugu prilikom kolonizacije
Najbolji izvor informacija su mi do sada bili seoski poštari starije generacije – oni su po prirodi posla znali sve familije i ko im je rodbina i odakle im piše …:)))
Pregledajte baze podataka važne za istraživanje porekla srpskih porodica – nažalost, spiskovi žrtvava drugog svetskog rata su nezaobilazni (JUSP Jasenovac, Jasenovac.org, Jadovno, poimenični spiskovi za sela objavljeni u knjigama ili na spomenicima) , kao i baze podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik" i Srpske Banke. Proverite i da li su se neki nosioci istog prezimena odselili u Ameriku (Ellis Island kolekcija brodskih spiskova i Family Search pretraga)
Za Beronje i vezu sa prezimenom Selak nemam informacija bez detaljne pretrage , a zbog ograničenosti vremenom to mogu uraditi samo za članove društva (svi smo mi ovde samo volonteri ) .
Ttek kada se dokumentuje koja je generacija i kada prvi put zabeležena pod prezimenom Selak moguće je razmatrati konkretne prethodne migracije ili prezime porodice. Izvori kao što je rad Jovana Cvijića i drugihh etnologa i antropologa moraju se dobro proučiti – da li ima spominjanja i u drugim knjigama, da li je u pitanju bila individualna ili skupna migracija, da li postoji potvrda u sačuvanim istorijskim izvorima.
pitomci Srpskog Privrednog Društva "Privrednik":
za selo Rujnica:
Rezultati pretrage:
Prvo pitajte u mesnoj kancelariji u selu kome je živela porodica da izdaju originalna dokumenta najdalje što je moguće u prošlost za direktnog pretka – odatle će možda uputiti u centralni matični ured opštine, a možda i na regionalni istorijski arhiv.
Kontaktirajte crkvu, paroha, obavezno i centralnu eparhiju – u njihovim arhivama je puno dokumenata koja nisu dostupna javnosti. Da bi odgovor bio pozitivan, obavezno uključiti preporuku od paroha ako je porodica pravoslavna, i bilo bi dobro da pre nego što im se obratite sa pitanjim uputite crkvi donaciju, makar simboličnu. Pronađite u bibliotekama sve knjige šematizama crkve za eparhiju kojoj je pripadala teritorija na kojoj su preci živeli, i proverite kada i gde su sve bili raspoređeni u XIX veku. Potražite da li u arhivama postoje i podaci iz crkvenih i narodnih škola o đacima.
Ako je moguće, dobro je takođe nađi nekoga ko bi bio voljan da slika sve spomenike na mesnom groblju . Dobro bi bilo i odvojiti vreme za putovanje, pa par dana obilaziti ne samo to selo nego i celu parohiju ili stari *kraj* .
Dobro se raspitajte da li iko od porodice ima stara dokumenta – popise kućnih zadruga ( izdavano posle rata1945-1948 i sa podacima često i pre 1850. ) – domaćinstva koji je kao izvod iz crkvenih i opštinskih knjiga bio prepisivan za celu *porodičnu* zadrugu prilikom kolonizacije
Najbolji izvor informacija su mi do sada bili seoski poštari starije generacije – oni su po prirodi posla znali sve familije i ko im je rodbina i odakle im piše …:)))
Pregledajte baze podataka važne za istraživanje porekla srpskih porodica – nažalost, spiskovi žrtvava drugog svetskog rata su nezaobilazni (JUSP Jasenovac, Jasenovac.org, Jadovno, poimenični spiskovi za sela objavljeni u knjigama ili na spomenicima) , kao i baze podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik" i Srpske Banke. Proverite i da li su se neki nosioci istog prezimena odselili u Ameriku (Ellis Island kolekcija brodskih spiskova i Family Search pretraga).
Za Vrhovine, Mećava : obavezno pregledati i šematizme austrougarske vojske, poimenične spiskove vojnika iz najstarijeg perioda, popis Like i Krbave iz 1712. Često postoje i vojna dokumenta koja su pratila migracije porodica iz Like zbog vojne službe.
Tek kada se dokumentuje koja je generacija i kada i gde prvi put zabeležena pod prezimenom Mećava moguće je razmatrati konkretne prethodne migracije ili prezime porodice, da li je u pitanju bila individualna ili skupna migracija, da li postoji potvrda u sačuvanim istorijskim izvorima. Obavezno detaljno konsultovati knjige Spomenici hrvatske Krajine , Karlovačko vladičanstvo…
pitomci Srpskog Privrednog Društva "Privrednik":
Rezultati pretrage:
Bez posete arhivama, jedino je moguće pogledati da li preko mormonske LDS crkve postoje dostupnje crkvene matične knjige za parohiju vaših predaka.
Dokumentovanje prezimena Mećava u Vrhovinama pomoću originalnih crkvenih matičnih knjiga je na žalost svedeno i preko njih samo na jedan fragment preživelih starih knjiga – godina 1856. Za sve ostalo mora se ići u Državni arhiv u Karlovcu.
https://www.familysearch.org/search/catalog/show?uri=http%3A%2F%2Fcatalog-search-api%3A8080%2Fwww-catalogapi-webservice%2Fitem%2F452132
Toponimi su često vezani za prezimena. Potrbeno je pogledati i da li postoji neka veza između prezimena Mećava i ovog srednjevekovnog lokaliteta, pošto je veliki broj porodica ju Liku došao iz Usore.
http://srebrenik.ba/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=91&Itemid=53
Arhivska građa za ovaj deo istraživanja nalazi se najvećim delom u arhivu grada Dubrovnika.
Digitalizovana verzija knjige "Karlovačko vladičanstvo" Manojla Grbića koja govori i o naseljavanju Like iz predela Usore je dostupna ovde:
http://forum.krstarica.com/showthread.php/293084-Manojlo-Grbi%C4%87-Karlova%C4%8Dko-vladi%C4%8Danstvo
Hvala na brzom i opširnom odgovoru. Nešto od onog što preporučujete već sam napravila (pretragu na Ellis Island kao i gdje sve postoji prezime Selak ). Veliki mi je problem što je crkva u Rujnici zapaljena negdje oko 1941. godine i nije obnovljena. Mislim da tamo nema paroha kome bi se mogla obratiti tako da mi preostaju ostale institucije.Pozdrav Slavica
Ne zaboravite da su pored originalnih crkveni matičnih knjiga – koje su bile u hramovima i najvećim delom jesu uništene kada su crkve spaljene, a ono što je ostalo zaplenjeno je i odneto od strane vlasti 1947. – postojale i morale biti napravljene od strane crkve i kopije koje, ne samo tokom Kraljevine SHS nakon Prvog svetskog rata, nego i ranije za vreme Austro-Ugarske vladavine nakon okupacije 1878.
Ti duplikati crkvenih matičnih knjiga ( matice parice) su se nalazili u državnim kancelarijama – obično uprava kotara ili oblasti.
Pored toga, crkva je imala niz drugih dokumenata u kojima su beležili članove domaćinstva – pomenici, izveštaji o prilozima, lični dnevnici paroha i letopisi parohije, zvanična prepiska parohije i eparhije. Koji i kakvi izvori postoje možete saznati samo ako se njima obratite.
Hvala na uputstvima, nadam se da ću uspjeti odvojiti vrijeme za jedno putovanje kroz Baniju i Liku. Ali ako imate prostora molio bih vas da mi postirate sve do čega možete doći, a ja bih ispoštovao vaše vrijeme i trud!
Još jedan podatak koji bi mogao biti od koristi. Moj pradjed Jefto Mećava bio je podoficir ili oficir austrougarske vojske. Njegova djeca su Vasilije, Ljubomir i Kristina. Pradjed je rođen krajem XIX vijeka. To je najdalje koliko znam. Živjeli su u Jasenovcu i Gradini!
Hvala na uputstvima, nadam se da ću uspjeti odvojiti vrijeme za jedno putovanje kroz Baniju i Liku. Ali ako imate prostora molio bih vas da mi postirate sve do čega možete doći, a ja bih ispoštovao vaše vrijeme i trud!
Još jedan podatak koji bi mogao biti od koristi. Moj pradjed Jefto Mećava bio je podoficir ili oficir austrougarske vojske. Njegova djeca su Vasilije, Ljubomir i Kristina. Pradjed je rođen krajem XIX vijeka. To je najdalje koliko znam. Živjeli su u Jasenovcu i Gradini!
I have an Internet connection today and am hopeful of any help that can be provided. On the US draft card which my grandfather is listed it shows his birthplace different then Babus if that is what I am reading. If there is anyone who can help me further sort this out I would be so grateful. I have joined up and hope to go to a place with electricity to do more research in the days to come. Thanks for any help at all! Cherie
Cherie en Robert,
The draft card isn't clear, at least when I try to open it. Could you try to re-upload it. Does Ellis Island have any immigration record on file? Srpski Babuš is in the Uroševac district and I believe Jugoslava already posted some info on this on the Ancestry board. It has been heavily hit during the 1999 war and aftermath. There are however still Serbs living there today. Srpski Babuš was also in occassions refered to as Ferizovići or Ferizaj, Ferizovich in English.
Uroševac was an important medieval Serbian city and it has a rich history. Until 1873 Srpski Babuš was a small town, after the construction of a rail road line it grew but even today its a relativly small place.
The Veljković surname is comon in Montenegro and southern Serbia. A lot of Serbs fled the Kosovo war to surrounding areas such as Kursumlija. Looking for relatives will take time. How long will you stay?
Cherie,
I see you joined the SGS, welcome 🙂
FYI, if there is information you don't want to be on public forums, post in the SGS Member forum. You can see it after you login in the Forum List. It is for members only.
Odlična je vijest da postoje parice i u pravoslavaca. Za pomenike nisam do sad čula pa pretpostavljam da je to popis svih ukućana koje su sveštenici vodili. Hvala još jednom Slavica
Bataveljici su cini mi se iz Grbica,cini mi se, ne mogu sada da proveravam. Poslao sam privatnu poruku mladom slovencu,naci cemo nesto za njega.
Robert,
File uploads should work now, can you repost this in the original thread please?
Hvala puno, svaka pomoć ljudi koji su bolje upućeni u određeno područje ili poreklo je dobrodošla.
Nema na čemu,
imam jednu veliku primedbu,ako može da se utiče na urednike foruma. Ne sme se dozvoliti otvaranje teme Odakle su Jovanovići.U naslovu mora da bude približna odrednica mesta.Ja stvarno ne mogu da otvaram svaki post pa tek onda da vidim da je neko iz Vojvodine,čime se ja ne bavim.Ako iz naslova vidim da se radi o Šumadiji,tu sam.
Robert,
With regard to the other post I can say the following. The municipality has the following villages in it: Babljak, Donja Grlica, Glavica, Gornje Nerodimlje, Muhadžer Talinovac, Raka, Softović, Srpski Babuš, Staro Selo, Tankosić (Biba, Doganjevo, Donje Nerodimlje, Gatnje, Jerli Prelez, Kosin, Laško Bare, Muhovce, Mužičane, Nekodim, Paraz, Pojatište, Sazlija, Štimlje, Trn, Uroševac, Varoš Selo, Zaskok). There is a difference between Ferizaj and Ferizovic. As for those maps, I don't know what their source is but they are not accurate. There are difference village with the ending of Babuš. It is not uncomon to give the municipality name instead of the village name as they fall under the same administrative authority.
Jugoslava already eloquently stated some important info. With the online pedigree system in testing stages I soon (1 month from now) expect that we can use it on the site. Then we can put the info in and it will be easier to talk about this as well.
I have old maps from Kosovo from that era and I will check to see if I can find Bitnic on there. However, in order to make sure all proper steps have been made I would take the data that Jugoslava listed and inquire with the Uroševac archives from that time. This means contact the archives of Serbia because the current archives don't hold that data. Also, the Serbian Orthodox Church should be contacted.
Cherie, did your grandfather ever mention a "Slava" and did he ever had a religious icon on the wall? I am asking because family saints play an important role in Serbian families and it will help in your search when you encounter families with the same surname.
So much for now, I'll write some more later.
OK some maps that are online. Please note that the old maps I have cannot be scanned in at the moment. We are working on getting those in the Places database but that will take time.
Detailed map of the Urosevac region: http://www.lib.utexas.edu/maps/europe/kosovo_south_1959.jpg You can see Srpski Babus on there (EN 2 location). If you look close you see its in the valley close to the railroad. The settlement was very small even then. It is very well possible there were even smaller villages that can not be found on this map. I will continue checking and get back to you all later.
Па ево ја нађох,
Сирковићи (Гачићи, Весићи) св.Ђурђиц
Миловановићи св.Ђурђиц
Сад не знам од којих си,најбоље купи књигу коју је скоро издао Службени гласник Околина Београда и Смедерева, стране 183 и 475.Има опречних информација, да не преписујем
As soon as the pedigre system is up I will upload the Ugrcic tree and we can see if there any links 🙂
Evo zasto kucam na engleskom ne znam :-p
Poz
Hvala Željko na odgovoru
Značilo bi mi puno ako bi mi poslao neki kontakt sa Popovićima iz plemena Bjelopavlića.Naime , pokušavam da da nađem gospodina Miljana Stanišića koji u Danilovgradu predstavlja NVO udruženje poštovalaca " Bjelopavlića " no to mi za sada ne polazi za rukom.Ako imaš nešto u elektronskom obliku , verovatno bi mi koristilo.
Ok, I did find several families with the name of Veljković in Štrpce and its surroundings. This may be an option later on to use.
Lastly I was reading occasionally a historical book in albanian. In this book it was a phrase written about an earl Boriçi that has moved from Albania in Italy during the 15-th century. It seems that people surnamed Boriçi have existed in Albania at that time. I am investigating more about it.
Trenutno nisam u kontaktu ni sa jednum Bjelopavlicem. Mozda neko na facebook grupi Bjelopavlici zna nekog. U elektronskom obliku o Bjelopavlicima nemam nista. ono sto elektronski imam sam postavio na https://sites.google.com/site/knigezapreuzeti/
Da se ispravim, u Bjelopavlicima su tri bratstva Popovica. Treci su u Miokusovicima i doseljeni su iz Pipera. Slava Sv. Petka.
Imam nekoliko stranica iz knjige o Bjelopavlicima od Svetozara Saranovica.
nastavak
Staro Selo? Vi ste iz Starog Sela?
Svi podaci o stanovnicima Glinice mogu se naći u Vrnograču u matičnom uredu. Postoje knjige rođenih, umrlih, vjenčanih, mada su neke od njih u jako lošem stanju.
Good post, we should also add this to the FAQ section under Learning Center.
Pretpostavljam da je to Vase ime! I moje je.
Probajte na [email protected]
http://krizevci.hbk.hr/biskupija.html
Torbica family from Srb and Vrginmost and other places is found in the Privrednik database:
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Torbica&field=prezime&searching=yes&search=Pretraga&t=0
About Privrednik and how to use the information from this database :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
That is a good starting point if you find any of your know ancestors via this search – usually the household number is listed and then you can contact the archives in Croatia with official request for people from that same household.
Also here:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/families-relocated-karlovac-croatia
There is one corresponding surname found in the same area – ALBANEŽE (also spelled ALBANESE and ALBANEZE), in the town of RIJEKA, and in the town of OMIŠALJ on the island of KRK.
Omišalj belongs to the same county as BAKAR (Buccari being the period spelling in the official language at the time)
ALBANEŽE BOŽO, Croatian, was born in Omišalj in 1878. and his father TOMO would have been born around the same time as your ancestor (abt.1850.).
This distribution of a surname on both the meainland and the islands is quite frequent in the coastal region.
You should ask for more information on Istrian and Croatian genealogy websites and message boards, If I run across anything else I will let you know.
Bakar, Rijeka Omišalj location:
ALBALEŽE from Omišalj in public records:
Buccari 1892.:
Srpsko Rodoslovno Društvo planira da u narednom periodu na jednom mestu objavi podatke koji su javno dostupni o učesnicima i dobrovoljcima u I svetskom ratu. Ako imate monografiju rodnog mesta, ili knjigu sa spiskom dobrovoljaca Vašeg kraja, molim da se javite ili porukom ili na mejl : [email protected].
Hvala unapred!
The village Deronje located in the northern province of Serbia today called VOJVODINA, and in the part of it called BAČKA, will in old records be found under its Hungarian name –Dernye – Hungarian was the official language . Dornau is the name of the village in German that was also used.
If your ancestors were Roman Catholic then you should know that KALOCSA Diocese to which most of this area belonged has an e-archive, where you can research all of their records online. Dernye Roman Catholic records that are available, as well as other records like school records and village census lists are there, for the period 1816-1922.
For info and the links to this e-archive see this post I made:
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/vojvodina/kalocsa-roman-catholic-archdiocese-e-archive
If you need any help or assistance registering for this e-archive let me know, I live in Hungary where the diocese is based and can translate – both the records and the descriptions in the listings are in Hungarian language.
Do you know anythig about the ethnicity of your mother and her family – in many cases, especially if they came from such a multiethnic place as Vojvodina, that is not always something that will be correctly recorded in ship manifests and US censuses.
Surname TOŠ, which would be equivalent spelling in Serbian of TOSCH, wa present in central Croatia for the period you need -turn of the XIX &XX century.
In Serbia, I located only TASCH surname variant but not in Deronje, in Banat region and that family are listed as Donauschwaben – ethnic Germans:
http://www.totenbuch-donauschwaben.at/de/search.php
http://freepages.genealogy.rootsweb.ancestry.com/~banatdata/DDB/ByVillage/Bobda.htm
also lived in ČURUG, Banat, and found as shop owners and employers in the records of the Serbian Trade Association:
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Tasch&field=poslodavac&searching=yes&search=Pretraga&t=0
I will look up if the family name TOSCHor TASCH appears in the local records and books on the past of the village of Deronje in Serbian & Hungarian and post if I find anything in publicly available records.
For more assistance, like translations, contacting the archives, or posting local queries on your behalf on web pages and local news to find if there are any living relatives you would have to register with "Rodoslovlje" as a paid member – the time we can dedicate to see through and follow up on inividual questions from the forum is limited.
Prema raspoloživim podacima porodica Ivić,kojoj pripadam,je nastala tako što su se dva brata iz roda UGLJEŠEVIĆA,Jocko i Iva, iz Like doselila krajem 18 odnosno početkom 19 veka u selo Glogovac,Mačva,Srbija.
Od Jocka su potekli JOCKOVIĆI ( krsna slava Đurđic ) koji su ostali u Glogovcu a Iva se između 1804 i 1839 godine preselio u selo Ravnje,Mačva,Srbija i od njega su nastali moji Ivići ( krsna slava Đurđic ).
Ivići su rodbinski povezani sa Jockovićima iz Glogovca i Anićima iz Banovog Polja.
Zbog studije o porodičnom poreklu,izrade porodičnog stabla i monografije koju nameravam da pišem potrebni su mi dodatni podaci.
Moj pradeda po ocu se zvao Vasilije Ivić,njegova žena Angelina,njegov otac Milan i drugih podataka,nažalost nemam.
Molim sve koji mogu da pomognu da mi se jave.
Iz porodice Vesić ( selo Čumić kod Kragujevca ) potiče moja baba po ocu Danica Ivić ( devojačko Vesić) 1901-1992.
Rođena je i krštena u Čumiću,od oca Aleksija i majke Živane.
Drugih podataka nemam.
Radi izrade porodičnog stabla molim sve one koji imaju neka saznanja da mi pomognu.
– da li znaš koje godine je MILIVOJE MARKOVIĆ imao radnju , i ko ju je nasledio ako je ostala ista (obućarska) – potraži u arhivu šta postoji od građe vezano za radnju ili lokaciju pa ćeš naći i podatke o njemu.
– potraži u regionalnom arhivu upis u knjigu rođenih (crkvenu ) tvoje prabake – za ovo podatke možeš dobiti i u matičnoj kancelariji mesta ili opštine gde je rođena.
-kontaktiraj crkvu i parohiju, obično imaju dodatne podatke .
– za groblja nazovi javno preduzeće koja upravlja grobljem koje te zanima i pitaj kako se dolazi do podataka o grobnicama ili grobnim mestima i ako postoje gde su inforamcije o sahranama od pre za godinu koja ti treba.
Hvala ti za obaveštenje. Uspela sam da nađem neke podatke, mada roditelje svoje prabake još nisam. Pokušaću preko matične knjige umrlih. Valjda ću tamo naći i te podatke, obzirom da sam našla mesto i vreme smrti i sahrane.
Hvala još jedanput.
Which church/religion?
Good Morning, I hope this finds you well. I was touching base to see if you have had any luck with research on the Trklja’s & in regards to your primary school teacher?
Hope to hear from you soon.
Thank you
Mizpah
Dee
I wanted to also thank you for the link. I do hope to one day make a trip over and when the time comes I will contact them.
Thank you
Dee
Pregledaćemo šta ima u arhivama i objavljenim izvorima i u toku nedelje ću postaviti šta ima od arhivskih izvora i gde se nalaze vezano za porodice koje si naveo.
Veza je uspostavljena, hvala jos jednom gospodji iz Beca za pomoc.
You have no family or records in Austria except maybe military ones – the only reason Austria is listed as country of origin is because the territory that your ancestors came from was under te Austrian rule (Austria-Hungary).
research resources :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/austria-hungary
You need to provide specific details of your ancestors like birth year, birth place, date of immigrating, and records from which we can confirm the place of origin so that we can give you advice on what is available in the archives and how to continue your research.
So: naturalization statements, ship manifests(but only if you had them verified to be the right ones, not something dug up on a blind chance that it *might* be the right one), scans of any certificates issued in the old country or by the Serbian Orthodox Church In the US – if your ancestors were ethnic Serbs.
This may seem a bit restrictive but trust me, so many people have been given research advice based on taking guesses over the years for ethnic Serbian ancestry, and in most cases the advice was …ehm …bad, to say the least:
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/general-forum/expert-advice
If you do not want to post the info publicly you can send me an email.
ČVOROVIĆ family is found in records around 1900. in Montenegro (Plevlja, Šavnik counties).
BOGOVIĆ in Croatia and Bosnia
FILIPOVIĆ …everywhere:D
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Filipovi%C4%87&field=prezime&searching=yes&search=Pretraga&t=0
Hello,
Do you have an extract from Ellis Island that you can include here for us to review?
There are still some posts with garbled signs. I heard the work is still in progress but I do notice the difference.
JELA is a female first name. ( ЈЕЛА in Cirillic script ). No doubling of the consonants or letter *Y* in Serbian language.
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/naming-customs-among-ethnic-serbs-xix-century
We can only give you general information on when KAĆ was settled and where the vital records are located now. To learn when an individual family settled there, which land they owned and what was their material stauts ( did they own it or rent it, is it still in the family posession) you need to research land ownership register – and to do that you need to research vital records first.
Read the general research advice article here:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
and we will post a detailed answer on archival holdings here once we review them.
KAĆ was part of the ŠAJKAŠ ( ШАЈКАШ ) region:
"Today Šajkaška is the part of BAčka from the place where the Tisa river flows into the Danube all the way to the KAĆ, and next to Tisa river to Čurug, and *inwards* towars villages Nadalj and Gospođinci.
When ŠAJKAŠKA was formed, the rivers Tisa and Danube were not where they are today, and some of the villages, that are today on dry land, were back then on the river banks and small creeks.
ŠAJKAŠKA was named after special branch of soldiers called ŠAJKAŠI. They were a specific order of Austrian military, who moved in long boats called ŠAJKA. These military units operated on Danube, Tisa and Moriš.
’
The ŠAJKAŠ REGIMENT, formed as part of the MILITARY FRONTIER region in 1763.
(Military Frontier: http://en.wikipedia.org/wiki/Military_Frontier )
At first, the area was populated by Serbs only, who were brave and skilled fighters. They took part in many battles agains the Ottomans.
This military unit was dismantled when the Military Frontier province was abolished in 1873, and today the area is agricultural mostly, but its inhabitants have not forgottern their proud history."
Dupla šajka iz 1769.
The current Serbian Orthodox temple in KAĆ was built in 1840. and vital records and cemetery is from the same period.
It would take a detailed look up to establish where and if there are earlier population censuses and military lists, and we can only do that for the members of the SGS RODOSLOVJE.
The vital records will be in posession of the Serbian Orthodox Church – central eparchy – the originals
and the state regional archive – ARHIV NOVI SAD – copies on microfilms. Sometimes these are available in local municipal offices on CD s too.
copyright original text and images: @ Nenad http://www.vojvodinacafe.rs/forum/ba%C4%8Dka/sajkaska-i-sajkasi-nekad-i-sad-12780/
EDIT: Sergej , I looked at and translated already the original certificate of citizenship for this person – it was for MARKO ORDINAČEV, born in 1879. in KAĆ ( svedodžba o državljanstvu Kraljevine Jugoslavije, izdata nakon zakona o državljanstvu iz 1928.)
🙂
Moje babe sestra se udala u Dotliće u Novom Sadu.
Znači, sa jednom granom sam rodbina.
Sećam se priča da su poreklom iz Like, kao i da su došli u Bačku pre I sv. rata (ne znam kada), imaju i svoj špic namet.
http://www.scribd.com/doc/88237589/Stjepan-Sr%C5%A1an-Sand%C5%BEak-Po%C5%BEega-1579-godine
last name mudrovic – hudrovic
1) Lika
– 1712. na području Korenice bilježi se 15 kuća Dotlića;
(izvor: Seobe i naselja u Lici, Stjepan Pavičić) – poziva se na popis Like i Krbave iz 1712. Karl Kaser
– Dotlići, 27.kuća – 1) Bjelopolje, dvije kuće; 2) Frkašić, dvije kuće; 3) Klašnjica (Korenica), devet kuća; 4) Vedašić, dvije kuće; 5) Visuć, četiri kuće; 6) Nebljusi, osam kuća;
(izvor: Plemenski rječnik Ličko-krbavske županiije, 1915., Radoslav Grujić)
2) Bosanska Krajina
Zalin (Bos.Krupa) – Dotlići, dvije kuće, slave ilindan, došli poslje okupacije iz Bjelopolja;
Lohovo (Bihać) – Dotlići, jedna kuća, slave Ilindan, došli poslje okupacije 1878. godine iz Nebljusa;
Račić (Bihać) – Dotlići, četiri kuće, slave Ilindan, došli prije okupacije 1878. godine iz Like;
Seoce (Bihać) – Dotlići, dvije kuće, slave Ilindan, došli prije Doljanske bune 1858. godine iz Like;
(izvor: Pounje u Bosanskoj Krajini, 1925. Milan Karanović)
"ДОТЛИЋИ, стара новосадска српска породица, која се, по предању, доселила овамо 1748. из Небљуса код Лапца у Лики. Постоји шест грана ове фамилије, све славе Светог Илију (2. августа)."
(izvor: Enciklopedija Novog Sada: knjiga 7, 1996, Dušan Popov i Đorđe Bašić)
The place of origin of your ancestors MITRIĆ was village FELNAK in (today) Romania. This village , and the whole region, has a historical ethnic Serbian minority presence – so your ancestors were Serbs, from Romania.
http://en.wikipedia.org/wiki/Felnac
The other family was from KETFELJ (Galu) , same area – that village was traditionally with ethnic Serbian majority.
Ethnic Serbian MITRIĆ family from Felnak, Temeš (Timisoara ) is found in the Privrednik database:
What the records show:
Mitrić Vladimir, son of NIkola Mitrić, born in 1894 (+ /- 5 years) , address Felnak number 366, was sent in 1904. to be a tailor apprentice
Mitrić Todor, son of Petar Mitrić, born 1890 (+/- 5 years) , address Felnak number 303, was sent in 1910 to be a merchant apprentice .
-about Privrednik database:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
I have to check records for VUKAN as surname both in the same area or elsewhere.
HELEN was JELENA
JEFFA is not a valid first name .
GEORGE – ĐURAĐ, ĐURO, ĐORĐE.
Your ancestors were Eastern Orthodox and belonged to the Serbian Orthodox Church.
http://www.youtube.com/watch?v=cIeHB6ZHsjo
and you should definitely check out out the rest of our research section :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/austria-hungary
It will take me up to a week just to go through all the records and books/ academic sources available about Serbs in Romania, so please be patient. 🙂
For descendants of same families – you would need to contact the Serbian minority council in Timisoara, and the Serbian Orthodox Church there- my parish priest here in Budapest, Hungary is also Serbian from Romania, so I will ask him .
I am from Popovce, Bitinja, The Cheries Grandfather's place of birth. I like to help.
hvala unapred – Još uvek nam je potreban neko ko će Čeri ili dovesti iz Beograda automobilom u Štrpce ili da je dopratiti u Štrpce busom i biti joj prevodilac dok je tamo. Ona stiže u Beograd 23. ili 24. maja . Javi se na moj mejl
[email protected]
ako te zanima da se dogovorimo oko honorara ili prosledi ako znaš nekoga koga bi mogao da zanima takav posao – ona bi ukupno u Srbiji provela nedelju dana, potrebno je pokazati joj rodni kraj , obići Gračanicu, svratiti u matične urede i arhive, i biti joj prevodilac jer ne govori srpski.
Im getting very excited as the days are passing quickly and I will be leaving India and fulfilling my lifetime dream to “go back” to my grandfathers place. I really am excited about all the new info!
Hi,
I will look into it but please be patient – I have extensive vital records research lined up for next couple of weeks and some extensive trip and archive visits coordination for our members to carry out.
Please post the original ship manifests, your ancestors signature, anything you have so that we can analyze and interpret these documents.
If you do not wish to post them publicly send them to my email – [email protected]
My experience is that it is best to start from scratch – many times people have been given incorrect interpretation as to what the surname was or place of origin.
In the meantime, check our research section :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/austria-hungary
although the specific Montenegro research article is still not posted, many things such as vital records and other resources will be the same as those for researching Serbian ancestry.
Your ancestral families are ethnic Croats &Bunjevci
http://en.wikipedia.org/wiki/Bunjevci
http://www.personal.ceu.hu/students/98/Bojan_Todosijevic/staro/ece-bunjevci/Bunjevci.pdf
Both families still reside in subotica area.
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/given-names-nicknames-and-surnames-vojvodina
For vital records research see here:
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/vojvodina/kalocsa-roman-catholic-archdiocese-e-archive
and here:
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/general-forum/municipal-offices-serbia-civil-vital-records
thankyou again i very much appriciate the help and leads, unfortunately my mother doesnt have her birth certificate and she doesnt remember very much of her very younger years back in subotica. So i guess trying to call or email the Roman Catholic diocese is my best bet to try and get any kind of info then.
Ne postoji mogućnost direktne pretrage matičnih knjiga u RH. Najavljuju to na Arhinet – zvaničnom hrvatskom portalu državnog arhiva već godinama, ali dosada je objavljeno od desetina hiljada matičnih knjiga samo oko dvesto, a pravoslavnih samo jedna ,fragmenat knjige umrlih parohije Vukovar iz XVIII veka:
http://arhinet.arhiv.hr/_Pages/Slike.aspx?EntitetId=6&ItemId=1424
Za popise koji su rađeni u XX veku lični podaci nisu javno dostupni, i nisam sigurna ali mislim da za njih nije sačuvana ni originalna popisna dokumentacija.
Najbolji izvor, ukoliko su matične knjige originalne uništene, jesu kopije koje su pravljene od oko 1860. i bile su držane u mesnim kancelarijama. Takve kopije, ako postoje, nalaze se u regionalnih arhivima – u tvom slučaju arhiv Karlovac. Nažalost, taj arhiv nema ni internet prezentaciju, a kamoli da je negde objavljen kompletan spisak svih matičnih knjiga u njihovom posedu. 🙁
Takođe, u arhivu su i zemljišne knjige regimenti Vojne krajine, u koje je upisivana svaka promena glave kuće tj. vlasnika.
U većini slučajeva, čak i ono što postoji nije pravilno poisano u katalozima arhivske građe – pogrešne parohije, ne piše da su u pitanju pravoslavne crkvene knjige uopšte etc. Na direktna pitanja u arhivama i župnim uredima često se dobije odgovor da ne postoji ništa, iako vam iz HDA centralnog arhiva u Zagrebu poimenice napišu po godinama koje matične knjige postoje. Često izdaju uverenje bez prepisa svih podataka (imena roditelja za venčani list) , ili izdaju dokument za potpuno drugu osobu istog prezimena i imena .
Istraživanje predaka Srba sa prostora Vojne Krajine je ipak moguće – prvo morate pretresti svu rodbinu za sve moguće informacije, posetiti mesta gde žive stariji ljudi poreklom iz istog sela….
Popis Žrtava rata 1941-1945 je za veliki broj porodica važan izvor podataka. Nažalost, ni on nije objavljen zvanično i mora se kontaktirati Muzej žrtava genocida, Beograd, za informacije.
Najbolja i najpotpunija baza podataka od neprocenljive važnosti je baza podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik".
O njoj i o tome kako je koristiti možeš pročitati ovde na engleskom jeziku:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Vukobratovi%C4%87&field=prezime&searching=yes&search=Pretraga&t=0
Za porodicu VUKOBRATOVIĆ iz sela GRABUŠIĆ:
iz popisa žrtava Grabušić:
Vukobratović(Danilo) Milan, rođen 1900. Srbin, poginuo 1942.prilikom borbi ili bombardovanja, Grabušić(0427001004)
Vukobratović(Jovan) Bogdan, rođen 1903. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Krbavica (2251003028)
Vukobratović(Jovica) Mirko, rođen 1935. Srbin, ubijen od ustaša 1944. u direktnom teroru, Grabušić(2251003026)
Vukobratović(Jovo) Evica, rođena 1865. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Grabušić(2251003027)
Vukobratović(Jovo) Milan, rođen 1937. Srbin, umro od tifusa 1942. kod kuće, Grabušić(7031s01608)
Vukobratović(Maksim) Pero, rođena 1890. Srpkinja, ubijena 1945. u direktnom teroru, Bubinka (2251003021)
Vukobratović(Maniša) Soka, rođena 1903. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Krbavica selo (2251003029)
Vukobratović(Milić) Nikola, rođen 1932. Srbin, ubijen od ustaša 1943. u direktnom teroru, Grabušić(2251003033)
Vukobratović(Nikola) Mika, rođena 1886. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Grabušić(2251003030)
Vukobratović(Nn) Mara, rođena 1867. Srpkinja, ubijena od ustaša 1944. u direktnom teroru, Sred gora (2251003032)
Vukobratović(Nn) Sofija, rođena 1861. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Grabušić(2251003034)
Vukobratović(Nn) Stana, rođena 1860. Srpkinja, poginula 1943. u direktnom teroru, Grabušić(2251003022)
Vukobratović(Nn) Stjepanija, rođena 1861. Srpkinja, ubijena od ustaša 1942. u direktnom teroru, Grabušić(2251003040)
Vukobratović(Rade) Bogdan, rođen 1914. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Lovinac (0427001005)
Vukobratović(Rade) Boško, rođen 1908. Srbin, ubijen 1944. u direktnom teroru, Bubinka (2251003013)
Vukobratović(Simo) Nikola, rođen 1867. Srbin, ubijen 1944. u direktnom teroru, Sred gora (2251003031)
Vukobratović(Simo) Nikola, rođen 1884. Srbin, ubijen 1943. u masovnom pokolju, Breštani-polje (0946054004)
Vukobratović(Simo) Soka, rođena 1887. Srpkinja, ubijena 1944. u direktnom teroru, Banija (2251003035)
Vukobratović(Vučen) Mile, rođen 1878. Srbin, poginuo 1943. u direktnom teroru, Grabušić(2251003023)
Ukoliko posedujete informacije ili dokumenta, istorijski izvor za osobe iz vaše porodice koje su poginule a nisu na ovom dopunjenom popisu, molimo Vas da tom muzeju dostavite popunjen upitnik o njima na adresu muzeja :
http://userdoc.ancestry.com/userdocstore/download.ashx?fileid=e5928c73-0c40-4dc5-8c74-8c5aa406f994&mac=8CEF7D24645F0000000fcT6VRGJ9rE=.boards
baza podataka Privrednik:
vodič za istraživanje sa popisom izvora i načinima istraživanja :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
Preko mormonske crkve je za parohiju Bjelopolje može se pregledati :
https://www.familysearch.org/search/catalog/show?uri=http%3A%2F%2Fcatalog-search-api%3A8080%2Fwww-catalogapi-webservice%2Fitem%2F436871.
To isto ima i u HDA na mikrofilmu.
Kozjak, Lopare:
http://www.jusp-jasenovac.hr/Default.aspx?sid=7618
i
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?startrow=20&t=&field=prezime&find=Mitrovi%C4%87&searching=yes
Hvala na informacijama.
Hvala na informacijama.
First of all, you need to know or determin the ethnic and religious affiliation of your ancestors.
ŽITIŠTE has had historical presence of Serbs, Romanians, Cincari, Jewish families, Hungarians, Roma and Donauschwaben. For each of these ethnic groups research strategies and resources will be different – the only common thing is that the vital records will be available in municipal office and historical archives. 🙂
If your ancestors were ethnic Serbs you will find much help in our research section :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/austria-hungary
If your ancestors are of different origin, we will direct you where to find best and relevant resources.
The only online vital records collection is that of the Roman Catholic Kalocsa diocese e-archive, which I am researching at the moment for our members, but it covered the area of Bačka, not Banat where Žitište is locad.
No information from any past census is available to public in Serbia, and research of the vital records is legislated by privacy law which states that only direct descendants or people with official authorization of the descendants can ask for the records and research them.
Generally speaking, if you do not speak your ancestral mother tongue, you need to locate the descendants of the same family – they will translate and explain your heritage and customs best, and share with you the wealth of information that is available in local languages.
For future reference:Mrs. Lidija Sambunjak, *professional* genealogist who posted in this thread, is highly NOT recommended to carry out any genealogical research of ethnic Serbian ancestors . After reviewing the *reports* she submitted to a client it was found that : she failed to identify the parish of origin correctly for church vital records, she failed to identify the relevant municipal office for civil vital records, she failed to ask the central HDA archive which vital records exist and where they are ie. she failed to carry out basic preliminary research factually and thoroughly.
Not to mention that she neither consulted nor referenced in the report any of the specific research sources that must be consulted in order to carry out genealogical research into ethnic Serbian ancestry:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
On top of that she lied to representatives of the Serbian Orthodox Church and failed to offer a due apology after being caught doing it.
Anyone who attempts to charge a steep tariff for *reading obsolete scripts* – meaning the Old Church Slavonic language in its Serbian recension in which the records of the Serbian Orthodox Church are written, should provide a certificate or a reference proving that they actually learned /know this language. It is taught as part of linguistic courses at universities, and besides that all priests, monks, and Serbian Orthodox Church religious education teachers learn it as a compulsory subject during their education. Otherwise you are being ripped off, because interpreting the Serbian Orthodox Church vital records written in Old Church Slavonic based on merely knowing the Cyrillic script of modern Serbian language can be done by literally anyone – Cyrillic script is taught in first grade of the primary school over here.
http://en.wikipedia.org/wiki/Serbian_Cyrillic
For research and information about Serbian ancestors from Švica, Croatia, and historical resources on the village and area, contact our member Jasminka:
http://www.rodoslovlje.com/en/user/jasminka-bs
Jasminka has a great network of local contacts there, and she should be able to recommend someone who can go to the archives and research on your behalf, or even better, locate the descendants of the family you are researching.
@dimorphius – ethnicity and religion of your ancestors, as well as exact village of origin need to be confirmed before doing any factual research.
@asteroid : ethnic Serbian ANIĆ families of Serbian Orthodox faith in Croatia around 1900. according to the public records lived in :
JAKŠIĆ (Slavonija), MOKROPOLJE (Pađene), ROVIŠKA (Glina),KOMLETINCI (Vinkovci),
If you had hired a professional genealogist in the past and would like SGS Rodoslovlje to review the accuracy and quality of the preliminary / in depth research that you paid for, you can contact any of the active team members or send me an email :
[email protected]
Currently the team is putting the system online, we apreciate your patience.
Volela bih još jednom da zamolim sve koji prave svoje porodično stablo da dokumentuju žrtve drugog svetskog rata svoje porodice – zvanični dopunjeni popis je iz 2009. godine napravljen od strane Muzeja žrtava genocida. Ja ću večeras izvući i objaviti ovde sve Rajlić &Railić& Rajilić poimenice iz tog popisa. Ako znate za one iz vašeg sela ili rodbine čija imena nisu na njemu, naročito ako znate i za neki objavljen izvor kao što je memorijalna ploča ili knjiga u kojima su spomenuti, popunite upitnik o Žrtvama rata 1941-1945 i pošaljite na adresu muzeja (ima u zaglavlju ) :
http://userdoc.ancestry.com/userdocstore/download.ashx?fileid=e5928c73-0c40-4dc5-8c74-8c5aa406f994&mac=8CEF8EB11798C000000U247yOo7lik=.boards
Nažalost, taj popis nije dostupan javnosti, ali možemo pogledati za svako pojedinačno selo ili porodicu.
Thanks,
One of the reasons that I have not gone down this path is that I know very little about that part of my family that came from Žitište. We always though "Peter" was Hungarian and one piece of documentation calls his birth place Bégaszentgyörgy, but other document calls it by the German name "Sankt Georgen an der Bega". I only have the two documents and niether is very authoritative. We thought Peters wife was German, but the town is now in Romania, although I do realize that many places in this area one side of town was like a "little Germany" and another side was like "little Romania" or "little Poland" or "little …" And because of this everyone spoke multiple languages. Peter spoke Hungarian, German and progably a Slavic language as well.
My family does not know of anyone living in the area or even in Eastern Europe, but it is possible. As far as religion I would assume they are Catholic, but this is only based on the fact that later generations were Catholic.
I'm hoping that I can get some dirrection, if not here then elsewere.
Thanks
Žrtve rata 1941 – 1945
BIH
BANJA LUKA
PISKAVICA
Rajilić(Ostoja) Stojan, rođen 1896. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Jasenovac
BOSANSKA DUBICA
BIJAKOVAC
Rajlić(Ostoja) Grozda, rođena 1915. Srpkinja, ubijena 1945. u zatvoru, Bosanska gradiška
DRAKSENIĆ
Rajlić(Nikola) Stoja, rođena 1928. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac
Rajlić(Vlajko) Nikola, rođen 1900. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Zemun Sajmište
MEĐUVOĐE
Rajlić(Ilija) Milorad, rođen 1924. Srbin, poginuo 1945. u NOBu,Bijelo brdo
RAKOVICA
Railić(S.) Stanoja, rođen 1910. Srbin, ubijen 1942. nepoznato,Kozara
Rajlić(Mile) Rade, rođen 1910. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište
Rajlić(Milovan) Anka, rođena 1928. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac
Rajlić(Milovan) Mile, rođen 1918. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Grmeč
Rajlić(Milovan) Radosava, rođena 1924. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac
Rajlić(Rade) Bogdo, rođen 1941. Srbin, ubijen 1942. pri deportaciji, Daruvar
Rajlić(Rade) Marija, rođena 1907. Srpkinja, ubijena 1942. pri deportaciji, Daruvar
Rajlić(Stanoje) Mihajlo, rođen 1932. Srbin, ubijen 1942. pri deportaciji, Daruvar
Rajlić(Stanoje) Stana, rođena 1930. Srpkinja, ubijena 1942. pri deportaciji, Daruvar
Ralić(Savo) Stanoje, rođen 1916. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Grmeč
BOSANSKA KRUPA
BOSANSKA KRUPA
Rajlić(Đura) Mitar, rođen 1910. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Turbet kod trav
HAŠANI
Railić(Đuro) Dmitar, rođen 1909. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Stari travnik
Railić(Glišo) Ruža, rođena 1905. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Hašani bos. kru
Railić(Mile) Lazar, rođen 1934. Srbin, ubijen 1943. u nemačkoj ofanzivi, Grmeč
Railić(Ostoja) Marko, rođen 1892. Srbin, ubijen 1945. u logoru, Zemun Sajmište
Railić(Pero) Boja, rođena 1890. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Ravni dol grmeč
Railić(Stojan) Ostoja, rođen 1921. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Ovanjska ljubij
Rajlić(Dako) Jovo, rođen 1891. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bos.krupa
Rajlić(Dako) Stojan, rođen 1894. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Hašani
Rajlić(Stojan) Gojko, rođen 1920. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Sandžak
Rajlić(Stojan) Marko, rođen 1926. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Hašani
PODKALINJE
Railić(Stevan) Milan, rođen 1916. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Blatna
BOSANSKI NOVI
BOSANSKI NOVI
Rajlić(Nn) Ljubo, rođen 1910. Srbin, ubijen 1944. u logoru, Jasenovac
Rajlić(Simo) Sava, rođena 1900. Srpkinja, ubijena 1941. nepoznato, Bosanski novi
Rajlić(Stojan) Svetislav, rođen 1926. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Bosanski novi
Rajlić(Stojan) Svetozar, rođen 1933. Srbin, ubijen od ustaša 1943. u logoru, Jasenovac
GORNJI AGIĆI
Rajilić(Lazar) Dragan, rođen 1920. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Agići
LJEŠLJANI
Rajlić(Jovo) Dušan, rođen 1913. Srbin, poginuo 1941. u NOBu, Lješljani
MALA KRUPSKA RUJIŠKA
Rajlić(Luka) Đorđe, rođen 1935. Srbin, ubijen od ustaša 1943. u nemačkoj ofanzivi, Grmeč
Rajlić(Sava) Ilija, rođen 1913. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Jablan
MALA NOVSKA RUJIŠKA
Rajlić(Ostoja) Pero, rođen 1900. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Bosanski novi
POLJAVNICE
Rajilić(Đ.) Aleksa, rođen 1920. Srbin, ubijen 1942. u zbegu, Kozara
Rajilić(Ostoja) Jovo, rođen 1890. Srbin, poginuo 1941.u aprilskom ratu 1941 god., Poljavnice
Rajilić(Ostoja) Milan, rođen 1903. Srbin, ubijen 1943. u logoru, Jasenovac
Rajilić(Ostoja) Trivun, rođen 1897. Srbin, ubijen 1942. Poljavnice
Rajilić(Stojan) Pero, rođen 1922. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Grmeč
Rajilić(Stojan) Vitomir, rođen 1924. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Travnik
RUDICE
Rajlić(Mile) Uroš, rođen 1903. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Rudice
PRIJEDOR
ĆELA
Rajlić(Nikola) Petar, rođen 1920. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Prijedor
Rajlić(Simo) Nikola, rođen 1875. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Ćela
Raljić(Simo) Nikola, rođen 1875. Srbin, ubijen 1941. Ćela
GORNJI JELOVAC
Rajlić(Ostoja) Đoko, rođen 1907. Srbin, ubijen 1942. u zbegu, Kozara
Rajlić(Ostoja) Đuro, rođen 1910. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Rajlić(Simo) Ostoja, rođen 1878. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Raljić(Ostoja) Miloš, rođen 1928. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Raljić(Ostoja) Simo, rođen 1905. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
MALO PALANČIŠTE
Railić(Luka) Anđa, rođena 1911. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Gornji jelovac
Rajilić(Ilija) Mirko, rođen 1886. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Rajilić(Mile) Milica, rođena 1887. Srpkinja, ubijena 1942. kod kuće, Malo Palančište
Rajilić(Nikola) Pava,rođena 1913. Srpkinja, ubijena 1942. u masovnom pokolju Gornji jelovac
Rajilić(Nn) Pavo, rođen 1902. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Gornji jelovac
Rajilić(Stojan) Jovo, rođen 1922. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Dobrljin
Rajilić(Stojan) Savo, rođen 1920. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Debeljaci
Rajlić(Đorđe) Ljubo, rođen 1914. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Rajlić(Dragoje) Anđa,rođena 1911.Srpkinja, ubijena 1942. u masovnom pokolju,Gornji jelovac
Rajlić(Dragoje) Bogdan, rođen 1936. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Rajlić(Dragoje) Milka, rođena 1939.Srpkinja,ubijena 1942.u masovnom pokolju,Gornji jelovac
Rajlić(Mile) Stevo, rođen 1900. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Rajlić(Nikola) Ilinka, rođena 1938.Srpkinja, ubijena 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Rajlić(Nikola) Luka, rođen 1934. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Rajlić(Nikola) Niko, rođen 1935. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Rajlić(Nikola) Ratko,rođen 1941. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Rajlić(Nn) Gospa,rođena 1940.Srpkinja,ubijena 1942. u masovnom pokolju,Veliko Palančište
Rajlić(Nn) Ruža, rođena 1904. Srpkinja, ubijena 1942. kod kuće, Malo Palančište
Rajlić(Pane) Milica, rođena 1875. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Gornji jelovac
Rajlić(Stevo) Danica,rođena 1926.Srpkinja, ubijena 1942. u masovnom pokolju,Gornji jelovac
Rajlić(Stevo) Dušan, rođen 1930. Srbin, ubijen 1942. u masovnom pokolju, Gornji jelovac
Rajlić(Stevo) Dušanka,rođena 1930.Srpkinja, ubijena 1942. u masovnom pokolju,Gornji jelovac
PETROV GAJ
Rajlić(Nikola) Boško, rođen 1911. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Prijedor
PRIJEDOR
Rajilić(Pero) Mile, rođen 1911. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Prijedor
Rajilić(Stojan) Mlađa, rođen 1924. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Čirkin Polje
Rajlić(Đorđe) Ljubo, rođen 1914. Srbin, ubijen 1942.Prijedor
Rajlić(Marko) Jelka, rođena 1908. Srpkinja, ubijena 1942. Osredak-cazin
Rajlić(Simo) Danica, rođena 1890. Srpkinja, ubijena 1942. , Prijedor
Rajlić(Vaso) Jelena, rođena 1924. Srpkinja, ubijena 1943. u logoru, Stara gradiška
RAKELIĆI
Rajlić(Jovo) Mika, rođena 1887. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Rakelići
RALJAŠ
Rajlić(Mile) Stevo, rođen 1902. Srbin, ubijen 1942. u direktnom teroru, Raljaš
SITNEŠI MALI
Rajilić(Gligo) Nikola, rođen 1927. Srbin, poginuo 1945. u NOBu, Žepče
Rajilić(Pero) Branko, rođen 1926. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Kaoci
SANSKI MOST
LUŠCI PALANKA
Rajlić(Nn) Radoslav, rođen 1908. Srbin, ubijen 1943., Lušci Palanka
PODVIDAČA
Rajlić(Boško) Milan, rođen 1921. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Antonića brdo
Rajlić(David) Ilija, rođen 1923. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Fajtovci
Rajlić(David) Jovo, rođen 1902. Srbin, ubijen 1943. u logoru, Zemun Sajmište
Rajlić(David) Mile, rođen 1900. Srbin, ubijen od Nemaca 1943. u logoru, Zemun Sajmište
Rajlić(Ilija) Boja, rođena 1903. Srpkinja, umrla 1943. u NOBu, Podvidača
Rajlić(Lazo) Svetko, rođen 1921. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Manjača Planina
Rajlić(Marko) Jovan, rođen 1906. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju, St. majdan
Rajlić(Marko) Toma, rođen 1901. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, San. most
Rajlić(Mile) Mirko, rođen 1914. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Šator Planina
Rajlić(Ostoja) Tode, rođen 1908. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju, Podvidača
Rajlić(Pavle) Dušan, rođen 1920. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Čučkova glavica
Rajlić(Pavle) Jovo, rođen 1880. Srbin, ubijen 1943. kod kuće, Podvidača
Rajlić(Pavle) Mićo, rođen 1926. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju, Podvidača
Rajlić(Petar) Ostoja, rođen 1915. Srbin, nestao 1943. u logoru, Zemun Sajmište
Rajlić(Rade) Đurađ, rođen 1888. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju, St. majdan
Rajlić(Rade) Mile, rođen 1920. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, St. rijeka
Rajlić(Sima) Boško, rođen 1903. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Grmeč
Rajlić(Simo) Boško, rođen 1898. Srbin, ubijen 1943.u direktnom teroru,Glamoč
Rajlić(Stojan) Jovan, rođen 1908. Srbin, poginuo 1943. u u NOBu, Šator Planina
Rajlić(Todo) Ostoja, rođen 1898. Srbin, ubijen 1943. u logoru, Zemun Sajmište
Rajlić(Todor) Branko, rođen 1938. Srbin, ubijen 1943. Podvidača
Rajlić(Todor) Lazo, rođen 1916. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Zelengora
Rajlić(Todor) Milan, rođen 1918. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Lukavice
Rajlić(Trivun) Milan, rođen 1918. Srbin, poginuo 1943. u NOBu
STARI MAJDAN
Rajlić(Todor) Milan, rođen 1917. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Podnidača
TUZLA
TUZLA
Rajlić(Ilija) Janko, rođen 1915. Hrvat, poginuo 1942. u NOBu, Crvene stijene
HRVATSKA
DARUVAR
GORNJA VRIJESKA
Rajlić(Petar) Ljuban, rođen 1920. Srbin, ubijen 1945. u logoru, Danica Koprivnica
MALI BASTAJI
Rajlić(Đuro) Đuro, rođen 1900. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Jasenovac
Rajlić(Đuro) Milan, rođen 1899. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Jasenovac
Rajlić(Đuro) Pava, rođena 1925. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac
Rajlić(Đuro) Stana, rođena 1905. Srpkinja, ubijena 1942. kod kuće, Mali bastaji
Rajlić(Lazo) Bosiljka, rođena 1919. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac
Rajlić(Milan) Bosa, rođena 1927. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac
Rajlić(Milan) Mitra, rođena 1901. Srpkinja, 1942. u logoru, Jasenovac
Rajlić(Pajo) Milka, rođena 1923. Srpkinja, ubijena 1942. u logoru, Jasenovac
Rajlić(Pavle) Milenko, rođen 1918. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Jasenovac
GLINA
BRESTIK
Rajlić(Đuro) Evica, rođena 1941. Srpkinja, ubijena 1943. Martin brod
Rajlić(Stanko) Milan, rođen 1908. Srbin, ubijen 1941. u logoru, Jadovno
NOVSKA
MILISAVCI
Rajlić(Aleksa) Nedeljko, rođen 1939. Srbin, ubijen 1942. u direktnom teroru, Milisavci
Rajlić(Aleksa) Vaso, rođen 1940. Srbin, ubijen 1942. u direktnom teroru, Milisavci
PODRAVSKA SLATINA
PODRAVSKA SLATINA
Rajilić(Rade) Jovan, rođen 1923. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Logor
Rajilić(Rade) Mihajlo, rođen 1925. Srbin, poginuo 1945. u NOBu, 25. srpska brigada
SLAVONSKI BROD
KUTI STUPNIČKI
Rajlić(Đuro) Pero, rođen 1920. Srbin, ubijen 1941. u logoru, Jadovno
SRBIJA
BOGATIĆ
SALAŠ CRNOBARSKI
Rajlić(Vaso) Dragutin, rođen 1891. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Salaš crnobarsk
PRANJANI
Railić(Radovan) Mileta, rođen 1901. Srbin,ubijen 1941.kao zarobljeni pripadnik VKJ,Strumica
Railić(Svetislav) Aleksa, rođen 1902. Srbin, ubijen 1943. u logoru, Beograd-banjica
VOJVODINA
BEČEJ
BEČEJ
Rajlić(Đuro) Đorđe, rođen 1921. Srbin, poginuo 1941. u aprilskom ratu 1941 god., Split
ŠID
BATROVCI
Rajlić(Petar) Bogdan, rođen 1927. Srbin, ubijen 1944. Zrenjanin
Rajlić(Petar) Mileva, rođena 1925. Srpkinja, poginula 1944. u NOBu, Srpski elemir
All updates will be posted in this thread. Subsequently, you can also put all your questions here. Please be adviced that as long as the Rodoslov system is in BETA we cannot garantuee that any information you put it gets lost during our work on it. This means the system is really in a testing fase at the moment.
Szia:)
SGS Rodoslovlje is like Serbia, a multilingual society- the official forms for birth certificates can in Novi Sad and Vojvodina be submitted in Hungarian language, and you will be issued the birth certificates in both Serbian and the minority language. However, these will be the modern birth certificates, not the scans of the original records – for those, you need to contact either the diocese that covers the parish where your ancestors were born and baptized, or the historical archives that have them on microfilms.
I have a contact in the municipal archive in Novi Sad who can help you and will communicate in English with you. She is not a *professional* genealogist, but she has access to all records and is a student who can help you locate the records you need from other places you listed and obtain them – there are legal restrictions and you will have to sign an authorization letter so that she can look for them on your behalf.
I will send you the contact details in a private message.
Got it. 🙂
Could you post or send me to my email details of your family, ship manifests, any document you have – i can only tell you that original spelling of the surnames is
ERDELJAN
ĆIRIČ,
your ancestors names:
RADE ERDELJAN, his parents MILAN ERDELJAN I MILICA FILIPOV.
Becsker is ZRENJANIN , in Banat region, Vojvodina, Serbia.
MELANIJA ĆIRIĆ, her parents JAŠA ĆIRIĆ and SIDA NIKOLIĆ.
Ketfel is KETFELJ village in Romania ( GALU is the name of it in Romanian language). Village had majority of ethnic Serbs and minority of ethnic Germans, no Romanians at all – now it is different, but there are still Serbs living there in the village, attending Serbian Orthodox Church and school in Timisoara.
If the relative you are looking for ŽIVKO ĆIRIĆ was born around 1947. then I know who he is – he is from KETFELJ village in Romania . 🙂
You can learn more about that community and your heritage here:
http://savezsrba.ro/srbi-u-rumuniji/pravoslavlje-u-rumuniji/
contact – Association of Serbs in Romania – they can help you get in touch with family there:
http://savezsrba.ro/kontakt-savez-srba/
list of SerbianOrthodox Church temples in Romania :
http://www.rastko.rs/rastko-ro/acrkve.htm
***
-This person on ancestry I also answered recently, they seem a bit lost but it is the same family from same area (ERDELJAN family from Banat, Serbia) :
http://boards.ancestry.com/localities.ceeurope.histreg.austrohungarian/3402.5/mb.ashx
-This recent post from our boards – they have the ancestors from KETFELJ too :
http://www.rodoslovlje.com/sr/forum/serbia/mitric-or-mitrich
-As people traveled /lodged with relatives and people from same village or parish , and settled after immigrating often in the same area or even part of the city, you should check if there is a connection there worth exploring.
-Here you have a photo of a race in Kikinda, Banat in 1978. :
http://www.ums.rs/forum/index.php?topic=1346.60
One of the drivers was MIROSLAV ERDELJAN from ZRENJANIN.
People posting the photos have a good internet community, so they may know how to locate him or his family .
-Blog about history of Zrenjanin and ethnology of the area – author will have access to historical books and resources and interest in the history of the area. Many times I contacted people who are authors of similar blogs I found them to be of most help :
http://banateka.blogspot.com/
Pronasam sam iznad da pise Rajlic Radovan uc. pretpostavljam da je uc od ucitelj posto moj deda jeste bio ucitelj u Vapi i stradao je za vreme rata ali prezime mu je Railic. Kao dodatak zena mu se zvala Kosara pa ako se radi o istoj osobi molio bih Vas da unesete ispravku.
Pozdrav
Molim sve da još jednom pričitaju moje prethodne odgovore- navedena je institucija, adresa i način kako i gde možete i proveriti i uneti izmene u POPIS ŽRTAVA RATA 1941-1945. Mi smo samo u mogućnosti da vam ukažemo na to ko se sve nalazi i sa kojim podacima unet u taj popis, prema poslednjem objavljenom dopunjenom spisku iz 2009. godine.
RAILIĆ RADOVAN iz sela Vapa, Sjenica nije na popisu Žrtve rata 1941-1945. – iz tog sela samo je registrovana jedna žrtva :
Vapa
Terzić(Marko) Dimitrije, rođen 1892. Srbin, ubijen 1944. u direktnom teroru, Sjenica
Ukoliko imate informacije ili korekcije vezane za vašeg pretka, druge civilne žrtve ili učesnike NOB-a iz tog sela, popunite za svakog od njih upitnik i pošaljite na Muzej žrtava genocida.
Informacije iz baze podataka Privrednik se ne odnose na žrtve rata – imena u njoj su imena Privrednikovih pitomaca, poverenika i poslodavaca u periodu 1897-1947. godine.
"Medjutim pristalica sam vise izvora i da se vidi njihova uzrocno posljedicna povezanost, tako da spominjanu literaturu nisam mogla shvatiti zdravo za gotovo jer je bila samo verbalnom pricom reporducirana, a koja se istovremeno kosila sa nekim stvarnim detaljima iz maticnih knjiga koje su po meni najbolji pokazatelj necijih migracija."
Rasprostranjenost prezimena je uzročno-posledično povezana i objašnjiva inicijalnim migracijama i grananjem rodova pred Otomanskim osvajanjima, kao i brojnim i veoma dobro dokumentovanim naknadnim migracije iz Like u Bosnu, iz Bosne u Liku, iz Like u Slavoniju, iz Like i Bosne u Vojvodinu…
"Podacima iz matičnih knjiga" – bez detaljnog pregledavanja istih dostupni su samo u javnim bazama podataka. Objaviću ih ovde, pa vi izvodite zaključke sami – najraniji javno dostupni takvi podaci su za osobe rođene u prvoj polovini XIX veka :
– BERONJA BOŽO, otac TODORA i JOVETE, BOSANSKA KRUPA (rođen 1837. ili ranije)
– BERONJA CVIJO, otac TODORA, VELIKI RADIĆ (rođen 1848. ili ranije)
-BERONJA RADOSAV, otac JOSIFA, TUTIN (rođen 1847.ili ranije)
Ako istražujete Staro Selo Topusko i Glinicu, možete podeliti ovde koje ste tačno matične knjige pregledali i za koji period i kakvi *stvarni detalji* su u njima, tj. koje podatke ste našli o porodici BERONJA, naročito za period prve polovine XIX veka.
–
***
u arhivskim izvorima baze podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik":
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Beronja&field=prezime&searching=yes&search=Pretraga&t=0
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Beronja&field=poslodavac&searching=yes&search=Pretraga&t=0
o bazi podataka Privrednik :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
Žrtve rata 1941 – 1945. (zvaničan popis)
Ukoliko imate informacije ili ispravke molim da ih uputite nadležnoj instituciji – Muzej Žrtava Genocida, Beograd.
BIH:
PISKAVICA
Beronja (Stojan) Lazo, rođen 1876. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, V.rodić(1337078059)
BIHAĆ
Beronja (Ilija) Branko, rođen 1934. Srbin, ubijen 1943. , Bosansko grahovo
Beronja (Ilija) Dušanka, rođena 1938. Srpkinja, ubijena 1943. kod kuće, Bosanska bojna
Beronja (Lazo) Ilija, rođen 1902. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Sutjeska
Beronja (Milan) Jovo, rođen 1879. Srbin, ubijen 1941. u zatvoru, Bihač
Beronja (Nn) Mika, rođena 1905. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Grahovo
GOLUBIĆ
Beronja (Mićo) Stojan, rođen 1900.Srbin, ubijen 1941. Vrnogroč
GORJEVAC
Beronja (Ilija) Mihajlo, rođen 1920. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Radić
Beronja (Ilija) Mile, rođen 1910. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Šljivovac
Beronja (Miladin) Dušanka, rođena 1932. Srpkinja, ubijena 1943. Gorjevac
Beronja (Miladin) Ljubo, rođen 1925.Srbin, ubijen 1944. u direktnom teroru Bihać
Beronja (Mile) Vujo, rođen 1941. Srbin, umro od tifusa 1943. Gorjevac
Beronja (Savo) Deva, rođena 1905. Srpkinja, 1944. u NOBu, Doljani
Beronja (Trivo) Bogdan, rođen 1905. Srbin, poginuo 1941. u NOBu, Gorjevac
Beronja (Trivo) Boško, rođen 1920. Srbin, poginuo od ustaša 1941. kod kuće, Gorjevac
Beronja (Trivo) Mirko, rođen 1920. Srbin, poginuo 1945. u NORu, Travnik
Beronja (Vulen) Ilija, rođen 1904. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Lički štrbci
Beronja (Ž. ilije) Deva, rođena 1870. Srpkinja, umrla od tifusa 1943.u zbegu, Doljani
BOSANSKA KRUPA
Beronja (Božo) Joveta, rođen 1862. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Podvran
Beronja (Božo) Todor, rođen 1855. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bos.krupa
Beronja (Jovo) Mirko, rođen 1911. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bos.krupa
DONJA SUVAJA
Beronja (Ilija) Dara, rođena 1924. Srpkinja, poginula 1944. u NOBu,Zvornik
GLAVICA
Beronja (Jova) Dušan, rođen 1923. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Sutjeska
Beronja (Jovo) Dušan, rođen 1914. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Sutjeska
Beronja (Jovo) Milan, rođen 1902. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Sunja
Beronja (Mihajlo) Milovan, rođen 1908. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Crkveni bok
Beronja (Mihajlo) Ostoja, rođen 1920. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Cazin
Beronja (Mihajlo) Rade, rođen 1910. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Petrinje
IVANJSKA
Beronja (Ilija) Dušan, rođen 1906. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Sutjeska
Beronja (Mladen) Milan, rođen 1941. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju, Ivanjska
Beronja (Stojan) Milovan, rođen 1912. Srbin, ubijen 1941.u logoru, Logor jadovno
MALI RADIĆ
Beronja (Mijo) Stoja, rođena 1899. Srpkinja, umrla 1943. U grmeču
Beronja (Petar) Jovo, rođen 1870. Srbin, ubijen 1942. u direktnom teroru, Grmeč
Beronja (Stojan) Jovan, rođen 1896. Srbin, umro 1943. Mali radić
PIŠTALINE
Beronja (Jovan) Pero, rođen 1893. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Pištaline
Beronja (Jovan) Simo, rođen 1886. Srbin, ubijen 1941. u masovnom pokolju,Cazin-macin dol
Beronja (Jovan) Simo, rođen 1890. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Pištaline
Beronja (Trivun) Jovanka, rođena 1909. Srpkinja, ubijena 1941. kodkuće, Pištaline
Beronja (Uroš) Marinko, rođen 1924. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Pištaline
Beronja (Uroš) Marinko, rođen 1933. Srbin, spaljen 1941.u masovnom pokolju, Vrankovića glavice
VELIKI RADIĆ
Beronja (Božo) Mile, rođen 1941. Srbin, ubijen 1945., Veliki radić
Beronja (Cvijo) Đuro, rođen 1923. Srbin, poginuo 1942. u NOBu,Novska Planina
Beronja (Cvijo) Todor, rođen 1866. Srbin, umro 1943. u NOBu, Grmeč
Beronja (Đuro) Stoja, rođena 1888. Srpkinja,ubijena 1943.udirektnom teroru, Vel radić
Beronja (Ilija) Božo, rođen 1930. Srbin, ubijen 1944., Veliki radić
Beronja (Ilija) Ilinka, rođena 1876. Srpkinja, umrla 1942. u NOBu,Veliki radići
Beronja (Ilija) Stoja, rođena 1924. Srpkinja, umrla 1944. u NOBu, Veliki radić
Beronja (Jovan) Marko, rođen 1922. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Zelengora
Beronja (Jovan) Mihajlo, rođen 1919. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Bihać
Beronja (Jovan) Mile, rođen 1920. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Bihać
Beronja (Jovo) Boja, rođena 1893.Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Veliki radić
Beronja (Lazo) Milan, rođen 1921. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,
Beronja (Marko) Marko, rođen 1913. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bosanska krupa
Beronja (Mićo) Mara, rođena 1918. Srpkinja, nestala 1943. u NOBu,Šator Planina
Beronja (Milan) Nikola, rođen 1919. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Kod užica
Beronja (Milan) Stana, rođena 1913. Srpkinja, poginula 1942. u NOBu, Šator Planina
Beronja (Mile) Đuja, rođena 1923. Srpkinja, poginula 1943. u NOBu,Crna gora
Beronja (Mile) Jovo, rođen 1928. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Grmeč
Beronja (Miloš) Nikola, rođen 1925. Srbin, poginuo 1944. u NOBu,V. radić
Beronja (Nn) Đuja, rođena 1897. Srpkinja, umrla 1943. Grmeč
Beronja (Pero) Đuro, rođen 1890. Srbin, umro 1943.Veliki radić
Beronja (Pero) Đuro, rođen 1919. Srbin, ubijen 1941. u zatvoru,Bosanska krupa
Beronja (Pero) Dušan, rođen 1926. Srbin, ubijen 1944. u direktnom teroru, Han Pjesak
Beronja (Pero) Stojan, rođen 1877. Srbin, nestao 1943. Šator Planina
Beronja (Pero) Stojan, rođen 1880. Srbin, umro 1943. Grmeč
Beronja (Petar) Đuro, rođen 1907. Srbin, poginuo 1944. u NOBu, Grmeč
Beronja (Savo) Pero, rođen 1922. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Gomila
Beronja (Staniša) Mika, rođena 1902.Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru,Grmeč
Beronja (Stojan) Lazo, rođen 1872. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Grmeč
Beronja (Stojan) Mara, rođena 1911. Srpkinja, poginula 1945. u NOBu, Radić
Beronja (Stojan) Mile, rođen 1902. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Grmeč
Beronja (Vid) Mile, rođen 1886. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Grmeč
POLJAVNICE
Beronja (Đorđe) Marija, rođena 1919. Srpkinja, zaklana 1942.u direktnom teroru, Vojnovića brdo
Beronja (Ljuba) Milka, rođena 1912. Srpkinja, ubijena 1944. Poljavnice
Beronja (Milan) Milka, rođena 1913. Srpkinja, ubijena 1942. kod kuće, Poljavnice
Beronja (Mirko) Gojko, rođen 1931. Srbin, ubijen 1943. u masovnom pokolju, Poljavnice
Beronja (Stojan) Milan, rođen 1910. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Poljavnice
Beronja (Stojan) Mirko, rođen 1918. Srbin, ubijen 1942. Bosanski novi
RAVNICE
Beronja (Ostoja) Mara, rođena 1902. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Žuljevica
Beronja (Ostoja) Marko, rođen 1904. Srbin, ubijen 1942. u logoru, Zemun Sajmište
SUHAČA
Beronja (Bojan) Pero, rođen 1900. Srbin, ubijen 1942. u zatvoru, Prijedor
Beronja (S.) Pero, rođen 1911. Srbin, ubijen 1942. u zbegu, Kozara
VRELO
Beronja (Nn) Lazo, rođen 1890. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Dubrava
VELEČEVO
Beronja (Pero) Stevo, rođen 1925. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Žirovac
BOSANSKA BOJNA
Beronja (Dmitar) Mioljka, rođena 1938. Srpkinja, umrla 1942. pri deportaciji, Livno
Beronja (Dmitar) Stoja, rođena 1932. Srpkinja, umrla 1942. pri deportaciji, Livno
Beronja (Dušan) Stoja, rođena 1939. Srpkinja, ubijena 1943. Bosanska bojna
Beronja (Gojko) Mara, rođena 1939. Srpkinja, ubijena 1943., Bosanska bojna
Beronja (Jovan) Vid, rođen 1885. Srbin, poginuo 1943. u NOBu,Bos.bojna
Beronja (Kosta) Milan, rođen 1939. Srbin, ubijen 1943. , Bosanska bojna
Beronja (Marko) Ilija, rođen 1897. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Bosanska bojna
Beronja (Mile) Nikola, rođen 1924. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Glina
Beronja (Pero) Ružica, rođena 1910. Srpkinja, poginula 1943. u NOBu, Bos.bojna
Beronja (Rade) Janja, rođena 1938. Srpkinja, ubijena 1943., Bosanska bojna
Beronja (Savo) Stoja, rođena 1936. Srpkinja, ubijena 1943. Bosanska bojna
Beronja (Vid) Ilija, rođen 1918. Srbin, poginuo 1945. u NOBu, Istra
GLINICA
Beranja (Rade) Mile, rođen 1893. Srbin, ubijen 1941. kod kuće,Vrnograč
Beronja (Božo) Marko, rođen 1899. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Božo) Nikola, rođen 1896. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Đukan) Milan, rođen 1905. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, V.kladuša
Beronja (Đukan) Stojan, rođen 1905. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Đura) Rade, rođen 1923. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Kod jajca
Beronja (Ilija) Jovo, rođen 1900. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, vrnogroč
Beronja (Marko) Kosta, rođen 1920. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Marko) Mihajlo, rođen 1916. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Petrinja
Beronja (Mića) Nikola, rođen 1890. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Mićo) Pero, rođen 1902. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Nikola) Danica, rođena 1932. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Glinica,
Beronja (Nikola) Mirko, rođen 1920. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Nikola) Pero, rođen 1918. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Pero) Bogdan, rođen 1911. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Pero) Marko, rođen 1908. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Petar) Đura, rođen 1901. Srbin, ubijen 1941. u zatvoru, Bihać
Beronja (Petar) Gaja, rođen 1912. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Petar) Nikola, rođen 1916. Srbin, streljan 1941. u zatvoru,Vrnograč
Beronja (Petar) Slavko, rođen 1890. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Petar) Stevo, rođen 1916. Srbin, ubijen 1943. u direktnom teroru, Bukovlje
Beronja (Rade) Mirko, rođen 1908. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Spase) Stoja, rođena 1888. Srpkinja, ubijena 1942. u direktnom teroru, Glinica
Beronja (Stanko) Mile, rođen 1900. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Stanko) Sava, rođena 1884. Srpkinja, umrla 1943. u NOBu, Bukovlje
Beronja (Stojan) Stanko, rođen 1871. Srbin, poginuo 1941. u NOBu, Kod mosta glini
Beronja (Vid) Milan, rođen 1921. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
Beronja (Vid) Rade, rođen 1887. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Vrnogroč
GRABOVAC
Beronja (Nikola) Spaso, rođen 1904. Srbin, ubijen 1941. kod kuće, Grabovac
Beronja (Spaso) Nikola, rođen 1928. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Grmeč
GRADINA
Beronja (Mihailo) Rade, rođen 1884. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru,Poljiće vrnograč
Beronja (Rade) Janko, rođen 1923. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Poljiće – vrnograč
Bevonja (Jovo) Pajo, rođen 1916. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Poljiće-vrnograč
ZBORIŠTE
Beronja (Đuro) Nikola, rođen 1890. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bos.krupa
HRVATSKA:
ALEKSANDROVAC POŽEŠKI
Beronja (Đuro) Mirko, rođen 1924. Srbin, poginuo 1945. u NOBu, Bosan. odžaci
SRBIJA:
ŠPILJANI:
Beronja (Josif) Ivan, rođen 1890. Srbin, ubijen 1942. kod kuće, Suvi do
SUVI DO
Beronja (Ivan) Radosav, rođen 1927. Srbin, ubijen 1942. kod kuće, Suvi do
Beronja (Radosav) Josif, rođen 1865. Srbin, ubijen 1942. kod kuće, Suvi do
VOJVODINA:
KOČIĆEVO
Beronja (Stanko) Darinka, rođena 1936., umrla 1942. u logoru, Mađarska
Beronja (Stanko) Ilija, rođen 1940. Srbin, umro 1942. u logoru, Mađarska
KULA
Beronja (Pero) Dušan, rođen 1916. Srbin, poginuo 1945. u logoru, Auschwitz
GRABOVCI
Beronja (Evica) Boško, rođen 1927. Srbin, nestao 1945. u NOBu,
BANATSKO VIŠNJIĆEVO
Beronja (Boža) Boško, rođen 1923. Srbin, streljan 1944. u direktnom teroru, Zrenjanin
Beronja (Boža) Mirko, rođen 1924. Srbin, streljan 1944. u direktnom teroru, Zrenjanin
Ukoliko posedujete podatke za osobe koje nisu na ovom zvaničnom popisu žrtava rata, ili izmene i dopune podataka za osobe sa spiska, molim Vas da popunite za svaku žrtvu pojedinačno UPITNIK O ŽRTVAMA RATA 1941 – 1945.
i pošaljete nadležnoj instituciji za reviziju :
MUZEJ ŽRTAVA GENOCIDA
11 000 Beograd
Trg Nikole Pašića 11 / III
Pozdrav svima,
1) Banija
– Rajlića je bilo na Baniji u selu Banski Drenovac (opština Glina), nažalost ne znam koju slavu slave;
2) Slavonija
– Railić, slava Sveti Stevan (9.I), parohija Rogolji, protoprezviterat novogradiski (Zapadna Slavonija);
– Rajilić, slava Sveti Vasilije (14.I), parohija Bastaji veliki, protoprezviterat pakrački (Zapadna Slavonija)
izvor: Šematizam eparhije Pakračke, 1898.
3) Bos. Krajina
– Railić
Slava Sveti Stevan (9.I), parohija Jošavka, protoprozviterat banjalučki;
Slava Sveti Ignjatije (2.I), parohije Dragovići i Orašje, protoprezviterat prnjavorski;
Slava Sveti Nikola (19.XII):
parohije Agići i Vedovica, protoprezviterat dubički;
parohija Ašani, protoprezviterat krupski;
parohija Palančište, protoprezviterat prijedorski;
parohije Stari Majdan i Hadrovci, protoprezviterat Sanski Most;
– Rajilić
Slava Sveti Stevan (9.I), parohija Detlak, protoprezviterat tešanjski;
Slava Sveti Nikola (19.XII):
parohija Novi – varošica, protoprezviterat dubički;
parohija Prijedor, protoprezviterat prijedorski;
parohija Rujiška, protoprezviterat krupski;
izvor: Prezimena Srba u Bosni, 1993, Đorđe Janjatović – prema Šematizmu mitropolije i arhidijeceze Dabro-bosanske za 1882. godinu.
ima je u bibliotekama, ja ću pogledati da li je imam u e- formatu. U principu, ja je ne koristim jer se bazira na podacima iz popisa 1948. – to je nakon genocida 1941-1945 i savezne kolonizacije 1945-1948., tj. događaja koji su stravično promenili demografsku sliku, brojnost familija, teritorijalnu rasprostranjenost prezimena kod Srba.
Kroz vreme najlakše je ispratiti porodice preko tri originalna izvora:
– za kraj XIX veka šematizmi crkve
-za period do 1941. baza podataka Privrednik
– za period 1941-1945 zvanični Popis Žrtava Rata 1941-1945 dopunjeni spisak iz 2009.
nažalost, nijedan od popisa prve Jugoslavije nije dostupan javnosti, ako su i sačuvani podaci. 🙁
Za posebna mesta, treba prekopati lokalni istorijski arhiv – često ima puno državno-upravnih dokumenata kao što su školski dnevnici, spiskovi podele pomoći u selu …
ovako – Šematizam eparhije gornjokarlovačke ima u nacionalnoj biblioteci ovde u Budimpešti gde imaju jedan primerak – striktno samo tamo može da se pregleda i to uz akademsku iskaznicu ( spada u poseban fond). Nema kopiranja .
Ja ću u tu čitaonicu ići negde za dve nedelje, pošalji mi na PP šta da ti pogledam. U međuvremenu, kontaktiraj biblioteke u Srbiji , kao i SPC u Beogradu, oni sigurno imaju. Ako uspeš da slikaš ili skeniraš , okači negde . 🙂
Ako postoji u eparhiji gornjokarlovačkoj i ako može, ja ću ih zamoliti da skeniraju ili kopiraju , pa ćemo to okačiti ovde za članove.
Koga zanima – u nacionalnoj biblioteci Mađarske dostupni su sledeći šematizmi Srpske Pravoslavne Crkve iz XIX veka:
– Šematizam Pravoslavne srpske dijeceze Gornjo-Karlovačke, 1883
sadrži podatke o prezimenima i krsnim slavama, postoji primjerak u biblioteci MATICE SRPSKE
– Šematizam Pravoslavne mitropolije i dijeceze Dabro-Bosanske, 1886
sadrži podatke o prezimenima, krsnim slavama i mjestima đe se javljaju, postoji primjerak u biblioteci MATICE SRPSKE
I apologize if this posts twice but my last comment seems to have gone into cyberspace.
Here is the link for the Serbian phone book: http://www.belestrane.988info.rs/site/default.asp?clear=all&lang=en
You need to enable cookies to be able to get to all of the listings. There are several listings for Balzovan set out below. Note that the postal code for Banatsko Novo Selo is 26314 in case you'd like to write.
Are you looking to establish contact with your extended family there?
BALNOŽAN, DOREL – MAKSIMA GORKOG BB, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, FLORIN – BRATSTVA JEDINSTVA 100, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, JONEL – JNA 25, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, JONEL – MARŠALA TITA 122, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, JOVAN – ŽARKA ZRENJANINA BB, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, MIRON – ŠANTIĆEVA BB, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, NIKOLA – SAVE KOVAČEVIĆA 41, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, SAVA – ZMAJ JOVINA BB, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, SAVA – ŽARKA ZRENJANINA 91, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, STEVAN – 3 OKTOBRA 101, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, TRAJAN – MARŠALA TITA 47, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN, VIOREL – ZMAJ JOVINA 5, BANATSKO NOVO SELO
BALNOŽAN BABIĆ, STELUCA – NARODNE REVOLUCIJE 56, BANATSKO NOVO SELO
*Note – there is also a Valentin Balnozan who lives in Banatsko Novo Selo on Facebook. This might be the easiest and quickest way to message a member of your extended family from BNS.
Cathryn,
Welcome to Rodoslovlje 🙂
We will need to see any and all original documents you have to establish the place of origin of the family. Only after that you can research further – we will then be able to provide you based on that with info what vital and other records exist, where they are and how you can research them.
Unless there is a confirmed presence of ethnic Serbian family ĐORĐEVIĆ in Izmir, Turkey abt 1850., or you have the residence of the husband or his family confirmed to be that city around the time that they were married, you may have been thrown off the right track by misinterpreting the information on the place of origin from after immigrating. A lot of advice, direction and info posted on Serbian ancestry on world genealogy forums in English language is incorrect, irrelevant and useless:
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/general-forum/expert-advice
Here is an example of how the place of origin of a Serbian ancestor born in *Turkey* was correctly established for our member Cherie who is going to visit her accurately established ancetral home in Kosovo in a couple of days:
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/serbia/velkovic-milovan
We review and correct all such mistakes based on facts and resources available in local languages for all our members.
If you do not want to post the documents here, send them to my email
[email protected]
Bratislave, ako možete da pojasnite vezu sa prezimenom Majerhofer , kada i gde je deda rođen i ako imate sačuvane krštenice ili dokumenta predaka. Ukoliko je došlo do promene prezimena ili ste genealoški povezani sa precima Majerhofer, potrebno je prvo dokumentovati sve moguće generacije predaka za koje znate da biste imali osnovu za dalja istraživanja.
MAJERHOFER porodica na našim prostorima je prema podacima iz javno dostupnih izvora jevrejskog porekla i živeli su u Hrvatskoj u drugoj polovini XIX veka ( Jastrebarsko, Zagreb….)
Majerhofer na nemackom se pise: Meierhofer
Also an academic paper , this one is in Croatian language:
The anthroponymy and toponymy of the Dalmatian Croats in Northern Hungary by Živko Mandić
Summary:
In the introduction of this article the author presents a short overview of the history and dialect of the Croatian (Dalmatian) community in the northern part of Hungary, in the city of Szentendre. On the basis of rich archival material and information provided by the oldest local residents, the article analyses the following: personal names (specifically national names, saints’names, the correct forms of male and female names, and the nicknames derived from them), surnames, personal and family nicknames, and microtoponyms. At the end of the text are a list of informants, a bibliography, and questionnaires.
http://hrcak.srce.hr/file/35057
Ključne riječi: osobna imena, prezimena, nadimci, mikrotoponimi
Key words: proper names, surnames, nicknames, place names
Hi My name is Mara Jovanka Murphy and in order to help you, you need to help others, so it would be nice to know where I can go to learn serbian in Ca. USA. I only know of a father in a church, but where is another place to go? I feel I need to learn to talk back to you and my family members that are in serbia and around the area. I am still looking for my grandmother's family Mara Konovich, this one way to spell it. There is about 3 other ways. And I still am looking for my grandfather's family Jovan V. Popovich, and the family that is out here seems that they do not want to help me and I am the only one you is still doing it. My Uncly Gilbert V. Popovich would be the one who I would talk to, but it seems he is tied of doing it. So it leaves me. Help!
Zdravo Natasa… Ja sam iz Sekulara i redovno idem tamo,slucajno sam nasao ovaj forum jer sam citao jednu knjigu o Sekularu pa sam trazio neke stvari po internetu o tome. Jasovici pripadaju jednom od 3 velika bratstva sekularaca( inace Sekular je posebno pleme odvojeno od Vasojevica) to je bratstvo Vukovici.Ima 3 bratstva:Radmuzevici od Radmuza(kojima ja inace pripadam), Dasici(po vojvodi Dasi Sekularcu) i Vukovici. Inace Vukovici poticu od Vuka Ljevaka on je bio cuveni junak i o njemu mozes naci pjesme i na netu sigurno. Oni nisu zadrzali prezime po njemu nego po sinu Brakocu(Brakocevici) i unucima Zivku(zivkovici) i Jasu(Jasovici). Vuk Ljevak je imao 3 sina Brakoca,Stefana(nema potomstva u Sekularu) i Josifa(sinovi Zivko i Jaso-od njih Jasovici).
Anthony…my english is not very good so I hope that you would be able to understand me. Jasovici belong to one of 3 ,,brothrhoods" of the Sekular(tribe). You are direct disendent of Vuk Ljevak hero from 18 century.After him that brotherhood was named Vukovic but they did not kept that last name(only as name of brotherhood) he had 3 sons Brakoc(by his name we have last name Brakocevic),Josif(no disendents in Sekular) and Stefan(sons :Zivko by him last name Zivkovic and Jaso by him last name Jasovic). Other brotherhoods are: Radmuzevic and Dasic. If you want more info find me on fb. Milic Tomovic
Ok.:)
Ethnicity of your ancestor and how to establish/confirm if the family was ethnic Serbian :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
search for village of origin or surname in Serbian Trade Association Database:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
First names can be an indicator :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/naming-customs-among-ethnic-serbs-xix-century
The correct spelling of the given names you listed:
Adem, ADAM
Ostaja, OSTOJA
Jovan, JOVAN
Kristian and Robin. – not present/not present in that spelling among ethnic Serbs or in case of first name Robin, not present at all.
George can be stand for a large number of first names .
Miltza MILICA
The only accurate source of the WWII victims is the official census and data from it I will post for you in a couple of days. Whether or not people in it were from your ancestors family can only be confirmed if you know their birth year and household number ie. the exact family that they were members of.
…but the spelling of the place of origin KOTARINI seems to be off , because ADAM and OSTOJA LOVRIC and their children are found in the Privrednik database :
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=lovric&field=prezime&searching=yes&search=Pretraga&t=0
listed under JAMNICA , DVOR (NA UNI) and in that case the village name is KOTARANI because it belonged to JAMNICA administrativelly until 1921. ,and family is Serbian.
Paperwork of ethnic Serbs from Croatia who emigrated to US (ship manifests, censuses) will in most cases list wrong ethnicity so it is completely irrelevant for establishing or confiming it.
That village name was changed in 1948. and is now called JAVNICA.
http://sr.wikipedia.org/sr-el/%D0%88%D0%B0%D0%B2%D0%BD%D0%B8%D1%86%D0%B0
EDIT: checked, confirmed, LOVRIC family from KOTARANI village was Serbian. They were Eastern Orthodox and you will need to research the vital records of Serbian Orthodox Church. You will need to contact both the church and ethnic Serbian associations to locate descendants of the same family.
Ja sam iz Sekulara i redovno idem tamo,slucajno sam nasao ovaj forum jer sam citao jednu knjigu o Sekularu pa sam trazio neke stvari po internetu o tome. Lekici pripadaju jednom od 3 velika bratstva sekularaca( Sekular je posebno pleme iako malo, odvojeno od Vasojevica/ inace su bili tu prije doseljavanja Vasojevica iz Lijeve Rijeke) to je bratstvo Radmuzevica.Ima 3 bratstva:Radmuzevici od Radmuza(kojima ja isto pripadam), Dasici(po vojvodi Dasi Sekularcu) i Vukovici nazvani po Vuku Ljevaku. Inace upoznao sam neke Lekice skoro iz Cecuna i Kralja,oni nemaju veze sa Lekicima iz Sekulara,Vasojevici su i slave Arndjelovdan ja mislim a mi slavimo Svetog Jovana. Radmuzevici se granaju u manja bratstva: Maslari,Lekici(po Leku ili Leki) i Spalevici(po Spasoju kojg su zvali Spale, bratu Lekinom.
– name of the brother was KRSTIVOJ, not Kristian. ( clearly spelled out in ship manifest where another Lovrić passenger – MILE LOVRIĆ immeadiately under MIHAJLO LOVRIĆ who listed him as brother, listed the same KRSTIVOJ LOVRIĆ as cousin )
-family LOVRIĆ lived in households number 25, 38 and 55 Kotarani (Jamnica & Javnica, Dvor na Uni municipality) according to the infor from Privrednik database and the names of the brothers you provided – number 38 was the original household, and your ancestors family probably built themselves a new house (number 55) where brothers of Mihajlo Lovrić lived with their families.
birth year
+/- five years
first
name
first name
of caretaker
address
– from the official census of WWII victims , village KOTARANI:
SURNAME-FATHER- FIRST NAME-ETHNICITY-YEAR OF BIRTH-MANNER OF DEATH- YEAR-LOCATION -ID
Lovrić( Adam) Stojan, born 1907. Serbian, killed 1943. Sutjeska (2528037013)
Lovrić (Adam) Vaso, born 1909. Serbian, killed 1944. in direct terror, Kotarani (2528037006)
Lovrić (Jandrija) Adam, born 1876. Serbian, killed 1941. in direct terror, Kotarani (2528037039)
Lovrić (Jovan) Kojo, born 1915. Serbian, died 1945. , Trmušnjak (2528037027)
Lovrić(Jovan) Nikola, born 1907. Serbian, killed 1943. , Kostajnički maj (2528037026)
Lovrić (Jovan) Pero, born 1912. Serbian, killed 1943. ,Trmušnjak-petri (2528037025)
Lovrić(Mihajlo) Ilija, born 1911. Serbian, died 1944. as POW Nemačka-stalag (2528037040)
Lovrić (Ostoja) Božo, born 1921. Serbian, killed 1942. , Šamarica (2528037016)
Lovrić(Rade) Adam, born 1907. Serbian, killed 1945. , Kotarani (2528037008)
Lovrić(Rade) Despot, born 1903. Serbian, killed 1945., Bihać(2528037012)
Lovrić(Stojan) Ljuban, born 1923. Serbian, killed 1943., Crna gora (2528037007)
This census is official and lists only civilian victims of war and members of the Yugoslavian Peoples Army who fought against nazis and their collaborators. i do find people who tell how those identified in it died of *whatever reasons during the wartime* disrespectful of the innocent victims of terror and bravery of people who fought against fascism and died fighting for our freedom .
LOVRIĆ PERO from Kotarani ( son of LOVRIĆ JOVAN), who was a platoon commander, a farmer before the war who joined the anti-fascism movement in 1941. and was killed in battle in 1943., is only one of the heroes of the WWII we should all be forever proud of. Unfortunatelly, the current revisionists of the history do not think so. 🙁
http://www.znaci.net/00001/129_20.pdf
Records from the original census of victims are available in ARHIV JUGOSLAVIJE in Belgrade, Serbia, and with ID number you can find out from the original census who their immediate family members were.
http://www.arhivyu.gov.rs/active/en/home/glavna_navigacija/koriscenje_gradje/mi_istrazujemo_za_vas.html
Records for the Jamnica parish of the Serbian Orthodox Church – civil copies of birth and marriage records are available for the period 1872-1952 in Dvor municipal office:
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/croatia/pravoslavne-mati%C4%8Dne-knjige-sisak-serbian-orthodox-church-vital-records-sisak-county
http://www.dask.hr/trazilica
You will probably run into some problems obtaining any info or documents from them , so my advice would be – through Serbian Orthodox Church and associations of the ethnic Serbian community in the area/parish get in contact with descendants of the same family and they will give you info and be able to help with documents and family history:
FINDING LIVING RELATIVES:
FINDING THE DESCENDANTS OF THE SAME FAMILY
-This is extremely important, as they will help you with information learned informally from their family members, with translating what is only available in local language, or visiting the archives and temples on your behalf . Besides surname and place of origin, they will share your patron saint.
-For ethnic Serbs, people who share the same surname and patron saint and come from the same village are viewed as *relatives* ("rod"), and the fact that you may not actually be directly related is not important at all .
– If they are researching the same family roots offer to share/cover the costs of obtaining the documents and travel but please do not offer a fee – if you are *family*, then that would be considered almost an insult. Instead, make an album of photos of your ancestors and share the story of how they emigrated and lived in the US – everyone likes to brag about *having cousins in America*, and this will be a perfect gift to anyone making a family tree of their own in the old country.
CONTACTING THE DESCENDANTS
–Best if someone contacts you after you post your query on message boards in English – you will be able to communicate directly. Make sure you have email notification turned on to know when someone has replied and repost your message periodically –someone may show up and respond even ten years after your original message was posted .
–Dialing random telephone numbers or sending out letters to everyone you can find in Yellow pages or phone directories with the same surname – well, you can always try that too.
-Try to locate the facebook page of the family – most families/surnames have a group, and post there a warm greeting to all your *cousins* and ask for help in English. Contact the group administrator too, usually it is a person with an interest in family history who can help you the most.
-General advice on contacting the descendants would be – thread carefully – if the family still lives in the same area your ancestors came from do not ask about their ethnicity – some people will tell you these things straightforward, but for others that may be something they do not wish to discuss or disclose.
-For many places of origin, the descendants will not be living there today and posting on official town pages or unofficial blogs or forums you can google for that town or village is not useful at all. You need to locate the place where the ethnic Serbs who originate from or used to live in the place of your interest *hang out* on the web . Most such forums are only available in Serbian and you will need to register. Serbian Genealogy Society forum will have more information and links to these internet pages and you can ask for help to register and post a message on one or several of them.
-After the WWII ended in 1945. 250 000 people (42 000 families) were relocated and colonized by the communist authorities to other parts of the country mainly from devastaded areas in Croatia and Bosnia, and almost by default ethnic Serbs. You may need to research in villages and towns to which they were sent ( Vojvodina) to find relatives and information.
– Due to family ties, the bulk of the refugees from the most recent conflicts settled in and around these previously colonized places too.
– You may need to contact the Refugee Association in Serbia to find out where the descendants of the family you are researching are today.
WHAT IF THERE ARE NO DESCENDANTS?
Some families of ethnic Serbs were during the WWII completely eradicated in the places your ancestors came from. Anyone looking for information on these families can recieve assistance from:
– victim’s organizations like „JADOVNO 1941.” , Association of the Prebilovci victims, Association of the survivors and descendants of Jasenovac concentration camp victims, Association of the child-survivors of the „Jastrebarsko” concentration camp for children, Association of the Prkos and Dugo Selo massacre victims and many more local associations tied to a specific village, concentration camp or execution place.
http://www.jadovno.com
– authors and researchers who have collected testimonies of the survivors and published books on this subject .
– historical archives in Serbia
-Sebian Orthodox Church
-other people seeking information on their family members who are not listed in the official records of the victims that were killed /taken from the same village or on the same day.
-From my personal experience in seeking information about family members who were victims of the WWII genocide, you can recieve immense help from people working in state archives in the region who can help locate the information and documents for descendants of such families if you contact the right person in the right archive.
***
-You will also recieve no help or even be denied the information from civil vital records in many municipal offices in several countries, which they are oblidged to provide by law to the descendats . There is no way around such blatant and often deliberate ignorance, and you must seek information elsewhere.
3. RADE is a first name, male. I do not know how it translates into English, as Serbian language does not *translate* names. From what I have seen among Serbs who emigrated to US, if they changed their first name, they usually did not use the equivalent names ( BOŽIDAR to THEODOR) , but went with what was closest to the original name phonetically . 🙂
4. I only posted the vital records that are labeled *pravoslavni* – (Serbian) Orthodox. There are none listed for Kotarani / Javnica .
There are the civil vital records though listed ( copies of church vital records that were made for the Austro-Hungarian authorities and were kept in municipal offices). You can read more on types of records here:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
According to the website of the archive, for Kotarani is available municipal birth ,marriage and death record for 1872 – 1952 .
Župa/parohija/općina: Javnica – parish / municipality
Naselja/mjesta: Dobretin, Javnica, Kotarani, Sočanica, Zut – villages
Vrsta matične knjige: MKV – marriage records
Vremenski raspon od: 1913 – from
Vremenski raspon do: 1952 – to
Vjeroispovijest: Državna – confession 🙁 state – civil records)
Napomena: redovni i naknadni upis – note: regular and later added
Smještaj: MU Dvor – location : Municipal office Dvor
Župa/parohija/općina: Javnica
Naselja/mjesta: Dobretin, Javnica, Kotarani, Sočanica, Zut
Vrsta matične knjige: MKU death records
Vremenski raspon od: 1943
Vremenski raspon do: 1951
Vjeroispovijest: Državna
Napomena: redovni i naknadni upis
Smještaj: MU Dvor
Župa/parohija/općina: Javnica
Naselja/mjesta: Dobretin, Javnica, Kotarani, Sočanica, Zut
Vrsta matične knjige: MKR birth records
Vremenski raspon od: 1872
Vremenski raspon do: 1952
Vjeroispovijest: Državna
Napomena: redovni i naknadni upis
Smještaj: MU Dvor
Redni broj: 394
Župa/parohija/općina: Javnica
Naselja/mjesta: Dobretin, Javnica, Kotarani, Sočanica, Zut
Vrsta matične knjige: MKR birth records
Vremenski raspon od: 1882
Vremenski raspon do: 1952
Vjeroispovijest: Državna
Napomena: redovni i naknadni upis
Smještaj: MU Dvor
problems:
-these records are located in municipal office in Dvor. Municipal offices in Croatia in most cases when you send an official request for someone who was Serbian only look through computer transcripts of these records into which more than half of Serbs from the original records were not entered.
– names are mistranscribed and unless you send the exact thing that is in the computer they will ignore the request ( Miailo, Mihajlo, Mihajilj Miajlo are just four variants of MIHAJLO I can think of off the top of my head for example ).
– they in most cases just reply that either there is no records of the person you are looking for, flat out refuse to issue any document, issue documents for someone with same surname and first name but not the person you need, or issue birth /marriage certificate with names of parents, household number, ethnicity and religion blank. 🙁
Try to find out if the state archive in Sisak has the originals or ( fingers crossed) copies on microfilms that are not listed on the website, and ask one of the relatives when you find them to research for you / recommend someone who could do that for you – if anyone is still there (highly unlikely.) .
5. Slava- patron saint of the family Lovrić from Kotarani – I will post you an answer on that after I look it up and confirm in church censuses – abt two weeks from now. You can find out what the family patron saint was either if you locate descendants , or in the Schematism of the eparchy that Jamnica parish belonged to.
-contact for the Eparchy of Upper-Karlovac :
http://www.eparhija-gornjokarlovacka.hr/index.php?option=com_contact&view=category&catid=20&Itemid=23&lang=en
– contact for the central archive and library of Serbian Orthodox Church in Belgrade through The Information Service of the SOC :
http://www.spc.rs/eng/contact
You will find advice on how best to contact the church if you want them to reply in the research guide article .
– on using the passport of a brother – I believe we accounted for all five of the brothers so far:
EDIT: according to the taped interview with your grandfather, sons, in order of birth:
OSTOJA
ADAM
JOVAN
KRSTIVOJ (three years older than your grandfather)
your grandfather
*MLADEN ( younger than your grandfather, died at the age of 12)
from the names of people from that household in WWII victims and Privrednik database I posted earlier. 🙂
FINDING OUT WHERE YOUR ANCESTORS CAME FROM – WHAT IS THE BASIC INFORMATION YOU NEED TO HAVE CONFIRMED TO BE ABLE TO RESEARCH FURTHER
– original spelling of the surname .
– the exact place of origin
– parish
– patron saint of the family
You are looking for info on
DANICA KOSIJER, of KOSIJER family from KOSIJERSKO SELO; BARILOVIĆ.
maiden surname TRKULJA , of TRKULJA family from TUŠILOVIĆ.
-TRKULJA family found in public records for the period lived in BREZOVA GLAVA village, TUŠILOVIĆ :
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Tu%C5%A1ilovi%C4%87&field=mjesto&find1=Trkulja&field1=prezime&searching=yes&search=Pretraga&t=0
about Privrednik database and how to interpret it :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
You will find more research advice and tips how to look for descendants of the same family here:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
Hi and welcome to Rodoslovlje .:)
I think I provided extensive info on the ancestry com for this person/ family / parish of Sutorina, as well as the link for the research strategy:
http://boards.ancestry.com/localities.eeurope.yugoslavia.montenergo/2.7/mb.ashx
Most of the info there is incorrect – the religion, ethnicity and origin of the family cannot be established on what you can google in English, ONLY in period records – I posted the link for the publicly available parish history written by its priests, with lots of period information on KONJEVIĆ family from Sutorina:
http://www.rastko.rs/rastko-bo/istorija/ljetopis-lucica_l.html
According to this document, family lived in villages ĆENIČ and PRIJEVOR. The family was present in the same area from the earliest time when the parish records were kept ( XVII century). Earlier origin is from MORAČA area, Montenegro, from where they came to Sutorina in XVII century. KONJEVIĆ still live in the same area and village of PRIJEVOR even today.
Here on this link you will find (in Serbian) an extensive history of the family KONJEVIĆ from PRIJEVOR , SUTORINA , that is provided in detail by a team of established Serbian ethnologists:
http://www.vesti-online.com/Riznica/Poreklo-porodica/21570/KONJEVIC-
SUTORINA was the parish of origin and administrative center, which was often listed as place of origin after immigrating instead of the name of the exact village.
KONJEVIĆ were Eastern Orthodox, and not Roman Catholic. The family was not from Galicia, and no people of Chech origin */fled to Banat and then to Montenegro* at any point in time before your ancestor was born. ( Chech families migrated to Banat for economic reasons and were part of organized imperial agrarian settling, which happened AFTER the Ottomans retreited for good, and even before that no known Ottoman advances ever made people migrate from Banat to Montenego.) Similar surnames exist in all Slavic languages, due to the fact that the root word for the animal – horse – *KONJ* is panslavic and present in all languages that branched out from the Proto-Slavic. ( See the reference for Russian variants and high frequency in Anton Checkov short story about *a horsey surname*. )
KONJEVIĆ family from SUTORINA parish is of well-documented Montenegro origin. Whoever pointed you to look elsewhere (Galicia) was wrong and did not consult any of the historical sources. 🙂
NIKO S. KONJEVIĆ, DRAGO T. KONJEVIĆ, ILIJA M. KONJEVIĆ, RADE DR. KONJEVIĆ, NOVAK N. KONJEVIĆ, VUKO A. KONJEVIĆ, SAVO V. KONJEVIĆ, all from SUTORINA parish, fought as volunteers helping the Serbs in Hercegovina in 1875-1878. and are listed in official records of the military family allowance their descendant family members received (names of recepients also listed individually).
ILIJA KONJEVIĆ and SIMO KONJEVIĆ were heads of households in PRIJEVOR village, SUTORINA parish in 1875.
LAZAR KONJEVIĆ, JOKO KONJEVIĆ and ANDRIJA KONJEVIĆ are mentioned in PRIJEVOR village, SUTORINA parish as heads of households in 1894.
Both records are of families that donated money for the building of the Serbian Orthodox Church temples. First record of anyone marrying outside of Eastern Orthodox faith in the parish is from 1926. Based on all of this family KONJEVIĆ was definitely not Roman Catholic.
If your ancestor *STEFAN KONJEVIĆ used a middle name then that is the first name of his father. For more records and information you will need to locate dthe descendants of the same family and contact the archives in Montenegro, as well as Serbian Orthodox Church.
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
Smaller village (in Serbian: zaselak) KONJEVIĆI
part of village PRIJEVOR
in XIX century part of parish & municipality SUTORINA
near HERCEG NOVI, Montenegro. Also listed in many period records as part of IGALO.
http://hr.wikipedia.org/wiki/Prijevor_%28Herceg_Novi,_Crna_Gora%29
I just replied to someone looking into that same family and place of origin, but for an ancestorn born much earlier.
See here:
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/general-forum/looking-anything-name-cognevich
The records of children sent to be saved from starvation during the WWI ( 1914-1918) through Serbian Orthodox Church to Vojvodina that I did not post in that answer would probably be of interest for your research, as well as other XX century mentions of KONJEVIĆ family in that parish diary. These records list names of parents, village of origin, age of the child.
***
KONJEVIĆI, HERCEG NOVI village of origin is confirmed in Privrednik database :
1924
About Privrednik database:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
***
First names of parents you listed are incorrect ( Jura and Sacieta).
Look through the listings in the period parish records (XIX and XX century) to establish what the original names were :
http://www.rastko.rs/rastko-bo/istorija/ljetopis-lucica_l.html
Based on given names of people from that parish, first names of your ancestors were
ĐURO ( *Juro, *Gjuro, *Djuro, *Duro, *Guro possible misspellings in US records after immigrating)
and
SAVETA. ( SAVJETA, * Savieta, * Saveita)
For *JURO – also consider misinterpretation/misreading of the records/documents you have – according to the parish priest, in 1894. a man named JOKO KONJEVIĆ was one of the heads of households in PRIJEVOR village.
To be able to help you more we need to know more – place of origin of your ancestors, their first names, names of their immediate family members that stayed in the old country.
Usually a good place to start are Privrednik database records – there is a number of KOEN merchants and shop owners from Belgrade listed in it:
Seecond source of publicly available records would be the official census of WWII victims.
I will post that information later after I translate it, as the list is heartbreakingly long when it comes to KOEN family from Serbia.
photo: Jewish community building on Kralja Petra Street. These are the members of the board that was resposible for building the new synagogue, Bet Israel, on Cara Urosa Street. The photo was taken in Belgrade in the 1900s. The building committee for the Bet Israel synagogue from left to right: Seated: Josif Pinto, Menahem Koen…
source: http://www.centropa.org/index.php?nID=15&x=bGFuZF9zZWxlY3Rvcj0tOTk7IHNlYXJjaFR5cGU9ZmFtaWx5aW5jb3VudHJpZXM7IHNlYXJjaFZhbHVlPTI5ODg7IHNlYXJjaFNraXA9MA==
"A large group of Sephardi Jews arrived in Belgrade in 1521, immediately after the Turkish conquest of the city. Unlike the native Romaniot Jews, who at that time already dwelled along the Sava River, Sephardim settled along the Danube, in the Turkish part of the town called Dortjol, where they soon formed a Jewish quarter, the mahala(from Turkish mahalle), which they named Jalia (from the Turkish yali – waterside residence). For the history of Belgrade’s Jews, see:
Ženi Lebl, Do “konacnog rešenja” – Jevreji u Beogradu 1521–1942(Belgrade, 2001), 4–5 (published also as Jennie Lebl, Until the “Final Solution”: The Jews in Belgrade 1521–1942 [Bergenfield, NJ, 2007] );
Ignjat Šlang, Jevreji u Beogradu(Jews in Belgrade) (Belgrade, 2006; first ed., 1926); Zbornik jevrejskog istorijskog muzeja, no. 6 (a collection of articles about the Jews in Belgrade published by the Jewish Historical Museum (Belgrade, 1992).
Divna Ðuric-Zamolo “Stara jevrejska ˇcetvrt i Jevrejska ulica u Beogradu” (The Old Jewish Quarter and Jewish Street in Belgrade), Jevrejski Almanah 1965–67: 54."
source:
Mislim da nisu bili u pitanju samo običaji, već i promene do kojih je dolazilo okupacijom&oslobađanjem te zvaničnim jezikom koji je bio u upotrebi, kao i načinom na koji su vlasti beležile prezimena.
Npr. za Makedoniju kao i za i Srbe sa Kosova, karakteristično je bilo da otomanske vlasti upisuju očevo ime kao prezime. u slučaju da je osoba emigrilala ili se odselila u prvim decenijama XX veka, može doći do slučaja da je otac matične porodice bio ubeležen sa jednim prezimenom (prema imenu svog oca) koje je posle ozvaničeno iza 1918. i njegovoj deci , a potomci sa patronimičnim prezimenom u dokumentima po ocu .
Primer za to možete pogledati i među našim članovima ovde:
http://www.rodoslovlje.com/en/comment/4638#comment-4638
MILOVAN VELCO (VELJKOVIĆ)
otac VELCO STANOYE ( STANOJEVIĆ).
Porodica je nakon 1918. upisana pod prezimenom Stanojević i nekoliko drugih.
– I noticed for some people coming from that area surname and first name were switched by mistake. Try reversing them when you look through ship manifests.
– there are no publicly available period census records you could search to give you ideas. The testament to the price people of former Yugoslavia paid for their freedom from fascism is the fact that in genealogy of some ethnic groups, the Census of the Victims of War 1941-1945 can be used as general census resource, as virtually no family went unharmed. I would look through it for similar surnames in Macedonia to see what original surnames that correspond to the one you need in their original spelling existed based on birth year of the victims:
https://cp15.heritagewebdesign.com/~lituchy/victim_search.php?field=lastname&searchtype=begin&data=Andov&submit=Go
– to google results in native languages, set your preferences to include pages in local ones ( Macedonian, Serbian, Greek, Albanian, Bulgarian).
– search for surname and place of origin using the Cyrillic script that Macedonian language uses.
-consider also phonetic traits of the native language , and the fact that original surname may not be spelled at all like the one used after immigrating .
-also keep in mind the fact that every new occupation and liberation carried change in how the surnames were recorded: Ottomans would records the first name of the father as surname, sometimes the typical endings -SKI, -SKA were added or cut off , or replaced by – IĆ,
Surnames that existed/exist in Macedonia that are corresponding to the one you are researching:
ANDOV,
ANDON,
ANDONOV,
ANDOVSKI,
ANDONOVSKI,
In immigration databases you will find many variants in people coming from Macedonia:
http://www.jewishgen.org/databases/EIDB/engine/gold.php?uid=13386512111931338651220988&time=1338661439666&referrer=httpstevemorse.orgellis2ellisgold.html&mode=running&fail=0&FLD=name&FLD=yoa&FLD=age&FLD=passrec&FLD=town&FLD=tmanifest&FLD=smanifest&FLD=yob&FLD=image&FLD=annotations&LNM=Ando&kind=close&pagesize=500&SRT=name&DIRECTION=asc&offset=501&totalNumber=1809
Country of origin – Macedonia is listed as Macedonia, Turkey, Bulgaria, Serbia, Greece… :
Hope this helps you find your ancestors and your heritage.
See the link for some general advice into research in Macedonia, but I am afraid that we cannot assist you more without information on surname, first name, year of immigrating, and you will not be able to proceed even in archives without establishing exact place of origin ( town , village)
http://www.rodoslovlje.com/en/comment/4771#comment-4771
Family lived in village Donji Mujdžići, in Šipovo municipality ( same as the village Brđani you mentioned) . They were ethnic Serbs and Eastern Orthodox. Any records that exist will be in Šipovo municipal office and Serbian Orthodox Church parishes that covered these villages.
From Victims of War 1941-1945 official census:
Pljuco (Pero) Ile, rođen 1880. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Šipovo (1322034011)
Pljuco (Ile) Cvijan, rođen 1907. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Šipovo (1322034012)
Pljuco (Jovo) Stevan, rođen 1900. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Šipovo (1322034013)
Pljuco (Jovo) Simo, rođen 1880. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Šipovo (1322034007)
Pljuco (Simo) Jovo, rođen 1909. Srbin, poginuo od ustaša 1941. u NOBu, Šipovo (1322034008)
Pljuco (Pero) Lazo, rođen 1900. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u direktnom teroru, Šipovo (1322034010)
I would need to look at original documents you have to confirm the surname original spelling and place of origin first. then I can dire t you where to look further. Provide other relevant information – first name, names of known siblings and family, surnames of spouses, year of immigration for more help.
DEURA family in records of the Serbian Trade Association "Privrednik":
BIRTH YEAR
(+/- 5 YEARS)
About Privrednik database:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
In other records I found surname listed as DEUR by mistake.
Info on earlier origin of DEURA , territorial distribution and at least two people actively researching same surname & families you can find in Serbian here:
http://www1.serbiancafe.com/lat/diskusije/mesg/139/13432296/poruka-o-prezimenima-nastavak.html?147
Prezime ADEGA imate navedeno i objašnjeno kao prezime u knjizi koja se bavi onomastikom rumunskih prezimena u Vojvodini / Srbiji.
izvor: Mircea Samoila :"Viata Numelui" , 2002.
o prezimenima i imenima i običajima vezanim za njih u manjinskim zajednicama u Vojvodini takođe možete pogledati ovde:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/given-names-nicknames-and-surnames-vojvodina
i ovde:
http://www.pzv.org.rs/files/sr/zbornik7_konacna_verzija.pdf
Odlicno radi!
Ja sam sa Banije, možda mogu pomoći.
U Dečanskim hrisovuljama pominje se ime Mećavac.
Po podacima iz šematizma pravoslavne srpske dijeceze Gornjo – Karlovačke iz 1883. godine, navode se Mećave sa slavama Sv.Stevan, Sv.Nikola, Sv.Đurađ, Sv.Jovan.
U knjizi Građa za istoriju Vojne Krajine u XVIII veku (knjiga 2), Slavko Gavrilović, u jednom dokumentu o žalbi krajišnika iz okoline Dubice protiv zagrebačkog biskupa iz 1754. pominje se krajišnik Paja Mećava (Paja Mechava). U istoj knjizi pominje se 1755. i Toma Mećava (Thoma Mechava) u pregledu štete koju su počinile pljačkaške čete iz Turske u rejonu Žirovca.
Na Baniji je Mećava bilo u rejonu Žirovca i Komore (opština Dvor) u Šušnjaru, zaseok Pilipovići (opština Glina) i u Slabinji i Živaji (opština Dubica).
Mećave su dale dva narodna heroja Petra iz Živaje i Milu iz Vlaškovaca.
Uspio sam doći do obadva šematizma, preko biblioteke MATICE SRPSKE u Novom Sadu. 🙂
super!
evo još za porodičnu istoriju – dobrovoljci koji su iz Amerike došli da se bore za Srbiju 1912-1918, iz knjige Ilije Petrovića :
Ps. your private messages inbox is full .
Thanks for the information. I know that over half of the things someone wrote about Cognevich/Konjevic family here in us was not correct. The only reason that the Cognevich family here in the US was catholic was because that is the only religion that was here at the time. I do not know where they got their other information from.
I have been to Montenegro many times and have meet many of the Konjevic s that live their today. The reason I am still looking to see if there are any names spelled like Cognevich is because I have found some on ships manifests that are spelled the same way. And I did a couple of DNA test with two of the Konjevic family in Montenegro and only match maybe 4 or 5 out of 12. Now I am no DNA expert but I think that there should be more of a match.
They show me a couple of records but it is in there language and I could not make heads or tails about it. But again Thanks for all of your help.
Mark
Yes, I was the one looking for the Konjevic family. I have been to Igalo and meet the family there many times. My name is Mark Cognevich. My ggg-granfather came from Sutorina in the 1830 and settled in Buras Louisiana. It is south of New Orleans. Igalo is just south of Croatia on the sea. I wish I would have seen your message sooner I was in New York last month.
Update :
-according to the taped interview with your grandfather, names of his siblings, in order of birth:
OSTOJA
ADAM
JOVAN
KRSTIVOJ (three years older than your grandfather)
your grandfather : MILE LOVRIĆ ( he pronounces it out clearly as a clear blue sky) /mile/.
*MLADEN ( younger than your grandfather, died at the age of 12)
and two older sisters.
-in part 1 of the interview he says the name of the father in his native tongue :
"it was ĐURO " /djuro/
-in part 2 he says the name of the mother :
MILICA / mil'tza/
-name of the younger sister
SOFIJA /sovija/
-name of the uncle , brother of his father, who lived in the same household , went to US and returned –
BOŽO LOVRIĆ / bozho/ – he was younger than your great-grandfather ĐURO LOVRIĆ, and they had no other siblings living in that household.
part 2 – he says, answering the questions about the name of the village:
…."you mentioned name …next village"
-grandpa: " JAVNICA" ( / javnitza/
-grandpa " town …DVOR...sounds like war" ( it does, actually :D)
"…and the village where your farm was…"
grandpa : "KOTARANI" ( he pronunced it : /ko'tAran/ – I put capital letter on the *A* that is stressed, and swallows the ending sound "i" (short *eee*)
– house number – you still remember that
-grandpa : "fifty five".
…"Did your family always live there?"
-grandpa : "Sure!".
-school – not in the village.
grandpa: "…I had to walk nine miles to school " . correct. Parish school was in Javnica village ( I do not know the distance though).
–church
" was in the village , it was Orthodox, no , no not Catholic…there were no Catholics around in that place there , it was all Orthodox" ( Serbian Orthodox Church temple that was burned and completely destroyed in 1942. was indeed located in the village of Kotarani, and the village was populated by Serbs only) .
-middle name given at baptism – no middle names among Serbs, they were baptized immediately after birth and their baptism given name IS their first name – that is why even when *pushed* by your father, he said he did not know the middle name of anyone in his family, including himself. 🙂
(remains of the Serbian Orthodox Church temple in Kotarani)
-For reasons unknown your grandfather was clearly uncomfortable and got all fidgety when asked directly if he was Serbian or Croatian. He rerouted the question with the defense of *everyone being Austrian* back then. ( Same when he was asked about the language, I think he replied : " oh Serbia, Serbia were not down there – indicating that he was trying to convey how he was NOT from Serbia. )
*** He states that his name is MILE LOVRIĆ – which does indeed mean that he was maybe registered in church records as MIHAJLO – the variant of the name that was officially *acceptable* by church standards. His travel documents, issued based on church birth certificate, had that name – MIHAJLO LOVRIĆ in them – which was then written into the ship manifest. No mention of him traveling under other persons name anywhere on the tape – he would have mentioned it for sure, so I think that any story of a different name he traveled under is about the MIHAJLO – MILE difference . This was common occurrence with all first names among ethnic Serbs and their shorter, more *common* variant
JOZEF-JOZO, LAZAR-LAZO, VASILJ -VASO, BOŽIDAR-BOŽO, NIKOLAJ – NIKO, STEVAN -STEVO, PETAR -PERO, KRSTIVOJ-KRSTO, GEORGIJE – ĐURO, GAVRILO – GAVRO….
So he did remember it correctly – EVERYTHING, down to the household number. Amazing man.
All of this is confirmed by the records I posted for you earlier. It was a pleasure and honor to listen to your grandfather tell his story.
You will be patient, I took notes and transcribed most of it, but due to the backlog of other projects it will take me a week or two to type it out, illustrate with period photos and provide notes explaining about the life, customs, places he mentioned.
http://en.wikipedia.org/wiki/Serbs_of_Croatia
U Šematizmu Pravoslavne mitropolije i dijeceze Dabro – Bosanske iz 1882. godine, u dvije parohije pominju se Dekići sa krsnom slavom Aranđelovdan. Dekići u parohiji Agići, u protoprezviteratu Dubičkom i u parohiji Umci, protoprezviterat Sanski Most.
U bazi pitomaca Srpskog privrednog društva Privrednik, kod pitomca Fuštar Jove kao povjerenik spominje se sveštenik Dekić Miloš.
U Šematizmu Pravoslavne dijeceze Gornjo – Karlovačke iz 1883. goidne, pominju se Dekići sa krsnom slavom Aranđelovdan.
Dekića Srba je bilo u Donjoj Suvaji (opština Donji Lapac, Lika). Njih 12 je poginulo ili umrlo u II.Svjetskom ratu.
Možemo zaključiti na osnovu krsne slave i prostora na kome se javlja da se radi o istom rodu koji je u Bos.Krajinu doseljen iz Like.
Postoji selo Orlić u Kninskoj Krajini.
U Šematizmu Dabro – Bosanske mitropolije iz 1882. pominju se Vukobratovići sa slavom Jovanjdan u parohiji Gudavac, u protoprezviteratu Krupskom.
U Šematizmu Gornjo – Karlovačke eparhije iz 1883. pominju se Vukobratovići sa slavama Jovanjdan, Đurđevdan i Nikoljdan.
U Šematizmu Pakračke eparhije iz 1898. pominju se Vukobratovići sa slavom Đurđevdan, ali i Vukobradovići i Vukobradići sa slavom Jovanjdan.
"KATIC, sounds like kotich, has perhaps as its root the Croatian word kat, meaning floor."
"as its root the Croatian word kat, meaning floor."
Smešno 🙂
When I get a chance I will send you a copy of what I have.
Thanks
Mark
Pitomci:
Povjerenik:
Izvor: Srpsko privredno društvo "Privrednik" , privrednik. net
Ima i Burazera, ali je vjerovatno riječ o lošem upisivanju.
Burazeri se 1882. u Šematizmu pominju u parohiji Vlaškovci, protoprezviterat dubički i parohiji Jelovac u protoprezviteratu prijedorskom.
Spisak žrtava II. svj. rata:
Opština Bosanska Dubica
Bosanska Dubica:
Burazor (Laza) Kosta, rođen 1906. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Ravni gaj (0822011055)
Burazor (Marko) Marjan, rođen 1903. Srbin, poginuo 1942. u NOBu, Bosanska dubica (1131043027)
Brekinja:
Hajderovci:
Burazor (Luka) Milan, rođen 1906. Srbin, ubijen od Nemaca 1942. u logoru, Zemun Sajmište (1166033036)
Jasenje:
Mirkovac:
Nastavak večeras…
You have to provide name of town,wilage…
*Parohije* obeležene na filmovima nisu stvarne parohije i sela koja su obuhvatale , nego nekakav miks pod imenom mesnih zajednica nakon drugog svetskog rata, i promena austrougarskog vojnog ustrojstva jedinica i administrativnih oblasti – tako da se podaci za jedno te isto domaćinstvo ili selo mogu nalaziti u dve *parohije* – pa čak i više.
Za ona sela i parohije za koje stignemo da pregledamo filmove i utvrdimo šta je tačno na njima nastavićemo da objavljujemo dopunske informacije na ovoj temi.
For all the villages and parishes – we will review what is posted online because the titles under which the records are online are not accurate. Additional info you will find in this thread updated as we look through each individual set of records.
– JASENAK, manastir Gomirje: delimični protokol krštenih je pod parohija Gomirje 1800-1822.
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1971-28194-2551-35?cc=2040054&wc=MMPV-2C7:1191448428
-PONIKVE – manastir Gomirje: protokol krštenih (fragmenti) je pod parohija Marindol 1814.,1819.
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1961-28193-25353-22?cc=2040054&wc=MMPV-2DX:607615495
The contact researcher who speaks perfect English fell through – I do have someone who is university educated and has worked in the archives previously who you can hire, but am not sure about his English.
– He can travel to any place in Vojvodina, research in municipal offices and archives as well as all published sources ( books, newspaper archives) . Your fee would include the cost of administrative taxes needed for filing requests and obtaining documents , compensation of bus/train ticket from Novi Sad to the location where he is to do the research, and his hourly rate.
As a bonus you will get cemetery report and headstones in the local cemetery photographed, end report translated into Englsih ( by me) , and attempt to locate relatives.
" Records of births and baptisms, marriages, deaths and burials peformed by priests in Croatia. Includes vital records of Jews, Orthodox, Greek Catholic, Evangelical Church, Civil and Military records
These records may be in Latin, Croatian, Cyrilic, German and Italian"
– Latin, Croatian, German and Italian are – languages.
CYRILLIC is a script – Serbian language uses both the Cyrillic script (ĆIRILICA) and the Latin script ( LATINICA).
Serbian language Cyrillic scrip (ĆIRILICA):
-Church vital records of the Serbian Orthodox Church in Croatia are written in OLD CHURCH SLAVONIC language (crkvenoslovenski).
Old Church Slavonic language Cyrillic script:
You need to get in touch with people locally to find someone who can help you.I suggest you contact the parish priest as he will have inforamtion on the families from the village .
All of this you should do in Serbian language. If contacting the church, you are expected to make a donation to them – customary thing over here.
I will look up local news outlets and internet forums you may use to post and send your message locally.
I already sent out several messages in your name looking for Jovan and Mića Popović from the village of Dadince. It takes a while to hear back so be patient. 🙂
I will try to find something
help for deciphering :
-Church vital records of the Serbian Orthodox Church in Croatia are written in OLD CHURCH SLAVONIC language (crkvenoslovenski).
Old Church Slavonic language Cyrillic script:
Serbian language Cyrillic scrip (ĆIRILICA):
Serbian language uses both the Cyrillic script (ĆIRILICA) and the Latin script ( LATINICA).
Cursive Serbian language Cyrillic script:
Old Church Slavonic language keyboard :
http://www.churchslavonic.org/
Puno pozdrava, Ankice.
Ja sam sa Banije, tri sela od Bojne. 🙂
E ovako. Centar Štula na Baniji je selo Obljaj Mali. Zanimljivo je da u tom selu ima i Štulića.
Šematizam Pravoslavne srpske dijeceze Gornjo – Karlovačke iz 1883. nalazi Štule i Štuliće sa slavom Sveti Vrači.
Štula sa slavom Sveti Vrači bilo je na Baniji u selima Obljaj Mali, Bojna, Drenovac Banski (opština Glina) i Oraovica Gornja (opština Dvor). Godine 1915. u Plemenskom rječniku Ličko – Krbavske županije pominju se 4 kuće Štula u selu Vlaško Polje kod Otočca (Lika).
Štulića sa slavom Sveti Vrači bilo je na Baniji u selu Obljaj Mali. Plemesnki rječnik Ličko – Krbavske županije iz 1915. godine pominje 15 kuća Štulića u Ploči kod Lovinca (Lika).
– Dana 25.2.1833. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni kršten je sin Jovana Štule i Simeune, žitelja Bojne, kum je bio Stojan Korać iz Bojne. Dijetetu je dato ime Adam. Dijete je krstio jerej Trifun Petrović.
– Dana 10.11.1833. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni krštena je ćer Stefana Štule i Petre, žitelja Bojne, kum je bio Petar Grubor iz Bojne. Dijetetu je dato ime Stoja. Dijete je krstio jerej Trifun Petrović.
– Dana 12.11. 1833. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni krštena je ćer Blagoja Štule i Ružice, žitelja Bojne, kum je bio Stefan Vladetić iz Prosinje. Dijetetu je dato ime Milica. Dijete je krstio jerej Trifun Petrović.
– Dana 8.1.1857. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni kršten je sin Mihaila Grmuše i Smiljane, žitelja Bojne, kum je bio Mileta Štula iz Bojne, graničar. Dijetetu je dato ime Božo. Dijete je krstio paroh Mihailo Novaković.
– Dana 8.1.1857. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni kršten je sin Stefana Grmuše i Stoje, žitelja Bojne, kum je bio Damjan Štula iz Bojne, graničar. Dijetetu je dato ime Božo. Dijete je krstio paroh Mihailo Novaković.
– Dana 30.7.2857. u crkvi Svetog Velikomučenika u Bojni kršten je Ilija, sin Damjana Štule, graničara i Anice, žitelja Bojne, kuća broj 29, kum je bio Dmitar Boloban. Dijete je krstio paroh Mihailo Novaković.
– Dana 22.10.1857. u crkvi Svetog Velikomučenika Georgija u Bojni krštena je Marija, ćer Đorđa Štule i Đuke, žitelja Bojne, kuća broj 29, kum je bio Mihailo Grmuša iz Bojne. Dijete je krstio paroh Mihailo Novaković.
Srpsko privredno društvo "Privrednik"
Pitomci:
Poslodavci:
Žrtve Kraljevine Jugoslavije 1941. – 1945.
Iz Bojne:
Štula (Stojan) Božo, rođen 1921. Srbin, poginuo 1943. u NOBu, Majur, Kostajnica (2530003124)
Štula (Vujo) Anica, rođena 1870. Srpkinja, ubijena 1943. u direktnom teroru, Nepoznato (2530003096)
Pokušaćemo saznati nešto više. Za sada su dostupne knjige za 1833. i 1857. godinu.
Možemo pogledati kod Štula iz Obljaja da li se pominje neki Božo.
Ne Jasminka bs nismo pokusali preko SGS, ali cu ih kontaktirati.
*Orthodox *, GREĐANI: Content is Gređani only.
https://familysearch.org/search/image/index#uri=https%3A%2F%2Fapi.familysearch.org%2Frecords%2Fwaypoint%2FMMPV-VV8%3A1806867252%3Fcc%3D2040054
-online the birth records are labeled to be Serbian Orthodox Church vital records- this is not the case: These are actually state (državni) copies of copies, created after WWII – later period and not original parish records. Inside on page two they are labelled in Croatian to be the records of Roman Catholics ( again incorrect). These records were not made by Serbian Orthodox Church at all.
Religion and ethnicity are not noted in the birth records I browsed, but browsing along I see only Serbian people. Their *ethnicity* (narodnost) is incorrectly listed in marriage records as *eastern orthodox* which is in the original records what is written in the row that says * veroispovest* meaning religion .
There are some civil copies of original church marriage records – these were made by the priests and were kept in municipal offices .( marriage records from 1898…)
Death records are again state transcripts of copies.
*Military* – NEPOZNATA (unknown) – title image says *Ugarska i Srpski Banat* ( Hungary and Serbian Banat)
https://familysearch.org/search/image/index#uri=https%3A%2F%2Fapi.familysearch.org%2Frecords%2Fwaypoint%2FMMPV-VXX%3An517619476%3Fcc%3D2040054
– Deaths 1849-1849 title image says *Ugarska i Srpski Banat* ( Hungary and Serbian Banat)
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1942-28333-10993-78?cc=2040054&wc=MMPV-297:421249037
I see Croatian and Serbian soldiers born all over the place in today Serbia and Croatia. ( Perna, Modruš, Brinje, Petrinja, Utolica….Lika. Smiljan, Ogulin…Serbs from Croatia are labelled as&coming from *Croatian* or *Slavonian* and the name are heavily germanized/hungaricanized re spelling ( surname SVILAR is spelled as ZWILAR, first name VID as WIDO etc. )
-Deaths 1886-1916 : labelled 31. poljsko-lovački bataljon. Fist page soldiers from Donji Lapac, Plaški, Tobiolić, Udbina, Josovica, Vagan. Serbs again labeled under * Kroatien* . ( KUGA, UZELAC )
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1961-28319-3384-53?cc=2040054&wc=MMPV-29W:n336585269
-Deaths 1914-1918 are *Poljska bolnica* – Field hospital. Soldiers from Požega, Varaždin, Pecs (Hungary) , Surduk (Serbia).
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1961-28333-6649-51?cc=2040054&wc=MMPV-29H:n1771087776
*Greek Catholic* records for PULA are actually mostly Serbian Orthodox sailors military death records 1880-1885. Many are from Vojvodina region ( Mokrin, Subotica, Palanka) , as well as Dalmatia and Lika.
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1942-28345-16663-43?cc=2040054&wc=MMPV-VRJ:1888593934
Their faith in records is labeled *Greek Orthodox*. The second page lists them as *grčkopravoslavni* . Surnames I noticed Dilber, Obranović, Gavran, Džepina , Svilokoš , Trbojević, Ivošević. (among others) Surnames are distroted a lot both in Hungarian and Latin spellings, as well as first names. I see a few Rusyn family names in this record too from Vojvodina.
Surnames from *Ungarn*
Dilber (Mokrin)
Jajagin(Kikinda)
Marinkov
Muntjan
Lukić
Dražić
Teofanov
Murgaski
Bajagić
Demin
Milić
Olarin
Žijan
Orthodox* records for Uljanik, (Garešnica, Bjelovar)
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1961-28333-7969-96?cc=2040054&wc=MMPV-2K6:n2094254731
-excellent condition. Parish covered villages Uljanik, Kreštelovac, Sređani and Trojeglava. Births, marriages, deaths 1829-1848. Some of the records may be a little harder to interpret because they are handwritten.
NOVAKOVIĆ from ULJANIK death record, 1848.
Hi and welcome:)
First of all we need to know :
-whether he served in the army of the Kingdom of Yugoslavia ( that would be before 1941) – these soldiers when the war broke out mainly joined the royalist chetniks movement and since they lost to communist Yugoslav Peoples Liberation Army, after 1945. they fled the country, spent time in displaced persons camps and emigrated further.
-or not.
All military records of all armies are in the army archives in Belgrade:
http://www.isi.mod.gov.rs/vojni_arhiv02/index.php?lang=en
I can contact them and see if there is a way to request a lookup that they will do on your behalf. If that is not an option, I will forward you the contact details of the "Rodoslovlje" approved local researcher you can hire.
Also as a descendant, if he spent time in a displaced persons camp, you should definitely contact International Tracing Service archive and request information:
http://www.its-arolsen.org/en/archives/collection/organisation/displaced_persons/index.html
online application form :
http://www.its-arolsen.org/en/requests_of_victims_and_family_members/application_forms/online_form/index.html
People born in XX century should not be too hard to track down in the available records in their country/place of origin – but for Serbs with surname TOMIĆ – your options without knowing his place of birth include almost all successor states of former Yugoslavia. 😀
This seems to work. BTW, I noticed the columns are not on the right side anymore?
Jedini način za vas da biste pronašli detalje je da se ide u salu gradskog i podnesu zahtev . Nakon toga možete nastaviti sa arhivama i SPC .
Slažem se, nažalost (još) nema dovljno info na internet.
Molim i sve one koji imaju pitanja na srpskom jeziku ili su pregledali neke od knjiga i primetili nešto što treba napomenuti u smilsu sadržaja, godina, stanja i vrste protokola, da objave ovde – tako će odgovori i informacije biti vidljiviji i moći da možda budu od koristi i drugima. 🙂
Tasch Katherine was born on November 14th 1911. in Deronje village.
Birth and baptism record for her was on behalf of our member obtained from Kalocsa Diocese E-archive for the year 1911. Vital records that are available for Dernye from this archive are for the period 1816 -1922.
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/vojvodina/kalocsa-roman-catholic-archdiocese-e-archive
Pitomci:
Povjerenik:
Poslodavac:
Izvor: Srpsko privredno društvo "Privrednik"
U Tenji kraj Osijeka 1736. godine bilo je 139 kuća. Među vlasnicima se pominju Maksim Milovukov i Mojo Milovuković.
Izvor: Srpska naselja i crkve u Sjevernoj Hrvatskoj i Slavoniji, Dušan Kašić
Knjiga se može naći u čitaonicama biblioteka u Somboru i Staroj Pazovi, kao i u biblioteci MATICE SRPSKE u Novom Sadu.
Knjiga nažalost nije dostupna u e-formatu (bar ja dosad nisam naišao na nju), ali dio knjige postoji na sajtu benkovackoguvno.yuku.com
http://benkovackoguvno.yuku.com/topic/1976/SRPSKA-NASELJA-I-CRKVE-U-SJEVERNOJ-HRVATSKOJ
U Šematizmu mitropolije Dabro – Bosanske iz 1882. godine u parohiji Rebrovac, u protoprezviteratu banjalučkom, pominje se prezime Milovukov sa krsnom slavom Nikoljdan.
U Šematizmu eparhije Pakračke iz 1898. godine pominju se Milovukovići.
U protoprezviteratu treštenovačkom, u parohiji Požega (sela: Bresnica, Vrhovci, V.Zenica, Komorica Komušina, Koprivnica, Laze, Pleternica, Suljkovci, Škrabutnik) i parohiji Poučije (sela: Borovik, Slobodna vlast, Čenkovo) pominju se Milovukovići sa krsnom slavom Đurđevdan.
U protoprezviteratu voćinskom, u parohiji Orahovica (sela: Duzluk, Kokoćak, Kraina, Pištana gornja i donja) pominju se Milovukovići sa slavom Nikoljdan; u parohiji Suhamlaka (sa selom Crnac) pominju se Milovukovići sa slavama Lučindan, Aranđelovdan i Stevanjdan.
Da li je moguce zahtijev podnijeti pismom, posto zivim van Hrvatske?
Pregledaću zvanične spiskove žrtava, pa ću okačiti.
Pozdrav, Petar.
Orahovica
-I did not transcribe the surnames from the manifests for two men who are actuall yon the same page of a manifest in 1913. – on the list above they are:
***18 ? Grdar, Luka Sjenicak, Hungary 1877 1913
and
***47 ? Poje, Gjuro Sjenicak, Hungary 1890 1913
These two surnames / passengers are not found in any of the period records for SJENIČAK.
Do sad sam uspeo da nadjem sledece
Milovukovic Stefan i Vaja su imali trojicu sinova, mog dedu Dusana i dva njegova brata Milovana i Djuru, Milovan je zavrsio u Subotici i dobio dve kcerke ( njihova imena jos na zalost ne znam) a Djuro je po pricama moje tetke ziveo relativno blizu Gornjeg Viljeva u selu Cacinci i tu je, koliko znam, i umro , dali je imao dece to ne znam. Moj deda Dusan je iz Gornjeg Viljeva dosao u Surcin gde je i umro.Dali postoji nacin da na osnovu ovih podataka dodjem do malo vise detalja kao sto su godine rodjenja Milovukovic Stefana ( ili Stevan) imena njegovih roditelja ? Godina vencanja sa mojom prabakom Vajom , na zalost niko nezna njeno devojacko prezime. Pretrazujem internet u nadi da cu naci izvode iz maticnih knjiga ali , ili ja ne trazim pravilno ili ti podaci nisu dostupni …
PS. Hvala Petre (okir 1793 ) na dosadasnjoj pomoci…
Zoran
ha znači da su ćatama uglavnom falile naočale 🙂
no ako ostavimo po strani ćate, zanimljiva je činjenica da su Stefani zaboravili svoja prava imena, i da su bili Stevani, da porodica pojma nije imala da imaju drugo ime … i da su kao Stevani prijavljivani u matičnim knjigama umrlih …
bilo bi zanimljivo znati zašto su "zaboravili" svoja imena , da li je i to spadalo pod demokratsku asimilaciju , uslov opstanka u prijateljskoj sredini …
ranijih godina kada bi me pitali kako mi se zvao taj pradeda ja bih kao iz topa rekla Stevan, … međutim u porodičnoj arhivi pronađoh originalne krštenice i tamo jasno piše Stefan … i iskreno rečeno mnogo mi se više sviđa …
Zahvaljujem se na pomoci i vama jasminka bs a i vama yugaya. Jasminka, ja vec 25 godina ne zivim u Srbiji tako da na zalost zavisim od interneta i onoga sto na njemu mogu naci, dok se ne ukaze prilika da dodjem u BG. Link na koji me je okir 1793 uputio bio je veoma interesantan i knjiga "Srpska naselja i crkve u Sjevernoj Hrvatskoj i Slavoniji ", Dušana Kašića pokazuje da se prezime Milovukovic javljalo , mada ne cesto, u selima oko Orahovice, Vocina kao i Tenje i Suha Mlaka. Procitah u toj knjizi jednu interesantnu cinjenicu da je ime Milovuk ustvari postojalo, kao logican nastavak toga je i prezime Milovukov koje se javilo u selu Tenje kraj Osjeka. Ja sam uvek mislio da je prezime nastalo od tamo nekog Mila Vukovica ali polazeci od cinjenice da je postojalo ime Milovuk ( za koje ja licno nikad nisam cuo) mozda je to logicniji izvor mog prezimena. Pravo da vam kazem dok se internet i facebook nisu pojavili nisam ni znao da postoji jos neka porodica sa ovim prezimenom, sad sam nasao par porodica koje po njihovom predanju nisu ni u kakvoj vezi sa " mojim" Milovukovicima, par porodica iz Suhe Mlake je za vreme poslednjeg rata u Slavoniji doslo u Srbiju iz Suhe Mlake i iz Dalja a saznao sam i za jednu porodicu koja je ostala u Orahovici ali mislim da su oni presli u katoliciam. Jasminka bs vi rekoste da sa informacijama koje do sad imam 2/3 posla bi mogle da budu zavrsene ukoliko zivim u Srbiji, na sta ste tacno mislili ? Ovo pitam jer bih mogao da zamolim moje tetke da mi pomognu a one zive u BG. Voleo bi da nadjem ime oca i majke od mog pradede Stefana ( Stevana) i po mogucnosti da saznam dali je i koliko brace ili sestara imao.
Hvala…
Meni je palo za oko da se u Slavoniji često kao lično ime javlja Stanivuk, vjerovatno ste primjetili to u Kašićevoj knjizi.
Stanivuk, Milovuk…
Jedan od osnivača MATICE SRPSKE bio je Josif Milovuk (1793. – 1850.), iz Trpinje kraj Vukovara.
http://www.scribd.com/doc/44250152/Buturac-Josip-Stanovnistvo-Pozege-i-Okolice-1750-1950
samo da potvrdim da prezime STANIVUK ima u protokolima parohije TENJA – za sada prva polovina XIX veka, dopunicu kada pregledam i ranije da potvrdim i MILOVUK u istoj parohiji – onda će etimologija nastanka i javljanja slično formiranih prezimena na istom prostoru biti dokumentovana.
a evo i nekoliko godina kasnije STANIVUKOVIĆ :
mnoga prezimena Srba su preinačena i oblikovana i procesom mađarizacije :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/magyarization-serbian-and-other-ethnic-surnames-hungary
no comment.
(This original church vital record of the Serbian orthodox Church is labelled as *Roman Catholic Church vital records*. The additional note on the bottom screams in caps how the book was taken to be microfilmed while *Osijek is being destroyed by CHETNIKS ans YUGOSLAVIA !*. Blind ethnic hatred warranted typing out a special warning note for these state archive administrators, althewhile the fact that the entire 27 years worth of original vital records, clearly and visibly not those of Roman Catholic Church but of Serbian Orthodox Church are incorrectly filed and catalogued, was not something impotant enough to be mentioned at all.)
If you are asking the central archive HDA about existing vital records: send and pay for an official request for information so that you receive accurate answer.
Make sure you ask for information on ALL state vital records for the same village/municipality (labeled *državni*)
If you are working in archives check ALL records for the area of interest. Especially check records labelled *military* or *state*, as well as those that are labelled to be Greek- Orthodox, or to be written in other languages( Serbian orthodox Church records were in some municipalities kept in Italian language, for instance and in some archives they are catalogued to be written not in Old Church Slavonic language – crkvenoslovenski, but in *glagoljica* ).
parish UTINJA:
https://familysearch.org/search/image/index#uri=https%3A%2F%2Fapi.familysearch.org%2Frecords%2Fwaypoint%2FMM5K-LZL%3A959560418%3Fcc%3D2040054
villages: IVANOVIĆA SELO, KLIPINO BRDO, GAĆEŠA SELO,MALEŠEVIĆA SELO, BUKOVICA, MANDIĆA SELO, MEĐEĐAK, UTINJA, UDBINA, KARTALIJA SELO
surnames :
AGA
AGIĆ
BAČIJA
BASARA,
BREBERIN
BIJELIĆ
BUĆAN
ĆORIĆ
DAKIĆ
GAĆEŠA
GLUMAC
GRUJIĆ
IVANOVIĆ
IVOŠEVIĆ
KARTALIJA
KLIPA
KOVIĆ
KRIVOKUĆA
LONČAR
MANDIĆ
MALEŠEVIĆ
POPOVIĆ
RADOJČIĆ
SUČEVIĆ
ŠARIĆ
ŠTETA
TESLA
TODIĆ
TOMIĆ
VUJINOVIĆ
ŽIVKOVIĆ
(I may have missed a few more )
– this fragment includes full records for the year 1826. of births, marriages and deaths, and a few death records from 1856.
-all other records including the civil copies of church vital records for the period after 1880. are stored and only available for research in the state archive in Karlovac, Croatia.
Odradiću ovako popis za sela oko Gline, otvorio sam novu temu.
Moja prabaka Andelina Kosanovic je rodom iz Donjeg Lapca, bila je zena Mile Teslica i zivela i umrla u Bjelovaru.
My grandmother's family from Lika (Teslic) had members who married into Plecas family. They were in the Slunj, Gospic, Bjelovar area. Does anyone know aniything about this?
Dali su Smude , selo blizu Vocina i selo Gornje Viljevo pripadala ili jos uvek pripadaju Pakrackoj eparhiji, okir1793 je nasao da…
"U Šematizmu eparhije Pakračke iz 1898. godine pominju se Milovukovići."
Ako jeste onda je tamo verovatno zapisano o rodjenju mog dede Dusana i njegove brace Djure i Milovana, ne znam koji je rodjn prvi , drugi ili treci ali otac i majka su definitivno Stefan ( Stevan) i Vaja Milovukovic.
Ako neko moze to da mi pomogne da to utvrdim bio bih veoma zahvalan.
MALI GRADAC company (villages: MALI GRADAC, BRESTIK, KOZAPEROVICA, VELIKI GRADAC, DRAGOTINA, BIJELE VODE, MARTINOVIĆI)
parish DRAGOTINA (GLINA municipality)
villages: DRAGOTINA, BIJELE VODE, KOZAPEROVICA
surnames from BIJELE VODE:
surnames from DRAGOTINA:
surnames from KOZAPEROVICA:
source:
parish MALI GRADAC (GLINA municipality)
villages: MALI GRADAC, KOZAPEROVICA, VELIKI GRADAC
surnames from MALI GRADAC:
surnames from VELIKI GRADAC:
surnames from KOZAPEROVICA:
source:
DEMIĆ PETAR
Selo GORNJE VILJEVO sada pripada EPARHIJI SLAVONSKOJ (ranije se zvala PAKRAČKA EPARHIJA), namjesništvu PODRAVSKO-SLATINSKOM, parohiji GORNJA BUKOVICA.
Selo SMUDE sada pripada EPARHIJI SLAVONSKOJ, namjesništvu PAKRAČKO-DARUVARSKOM, parohiji SMUDE.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/ce/Map_of_Eparchies_of_Serbian_Orthodox_Church-sr.svg
Nadjoh jos nesto sto ce mozda zainteresovati sve Milovukovice 🙂
http://www.ellisisland.org/search/FormatPassRec.asp?ID=101299120401&BN=P00129-9&sship=Caroline&lineshipid=20992
25 Mar 1910 Savo Milovukovic je dosao u New York 🙂
e sad odakle dodje , to je pitanje ….dali je Savo moj rodjak ( brat mog pradede Stefana) ili rodjak nekog drugog roda Milovukovica? Nadam se da cu uspeti da odkrijem , a nadam se da nisam ni jedini Milovukovic koji hoce da nadje korene 🙂
MAJA company (catholic villages: MAJA, SVRAČICA, DOLNJAKI, PRIJEKA; orthodox Serb villages: BUZETA, DABRINA, ŠIBINE, VRTLINE (HAJTIĆ), BALINAC, BOROVITA, ŠAŠEVA, OBLJAJ, BOJNA, TRTNIK MAJSKI)
parish BOJNA (GLINA municipality)
villages: BOJNA, PROSINJA (part of KOBILJAK), KOBILJAK
surnames from BOJNA:
surnames from PROSINJA (part of KOBILJAK):
surnames from KOBILJAK:
source:
parish OBLJAJ (GLINA municipality)
village: OBLJAJ
surnames from OBLJAJ:
source:
surnames from BOROVITA:
surnames from ŠIBINE:
surnames from BALINAC:
– surnames from ŠAŠEVA:
source:
DEMIĆ PETAR
Q: "I am researching the surnames Dragovi and Keki from the villages of Cvijanovi Brdo and Veljun."
A: > "Moderator's NOTE I assume the names are DRAGOVIC and KEKIC and that the places are Cvijanovic Brdo (brdo=hill) and Veljun "
There are plenty of resources available and there is absolutely no need to *assume* anything, especially something as essential as the surname that someone asks you to help with :
– original period records state that original surname in records for XIX and first half of the XX century in Cvijanović brdo is
DRAGOJEVIĆ.
Драгоевичь in Old Church Slavonic language that the church records are written in
ДРАГОЈЕВИЋ in modern Serbian language Cyrillic script spelling
– Original surname DRAGOJEVIĆ is confirmed in 1827. fragment of the original church vital records of the Serbian Orthodox Church – listed under *Blagaj*, image 7 record number 242:
https://familysearch.org/pal:/
also images 9, 14, 15, 18, 25, 30, 37 , 38 … out of 40 images that are complete copy of all birth, marriage and death records for the year 1827.
– in Serbian Trade Association "Privrednik" online database 1897-1947:
http://baza.privrednik.net/
– in WWII official census records for Victims of War 1941-1945, place of birth Cvijanović Brdo :
Dragojević(Janko) Rade, rođen 1920. Srbin,(2241007110)
Dragojević(Mile) Dušan, rođen 1922. Srbin, (2241007114)
Dragojević(Petar) Janko, rođen 1874. Srbin, (2241007112)
Dragojević(Sima) Mile, rođen 1879. Srbin, (2241007113)
Dragojević(Simo) Petar, rođen 1910. Srbin,(2241007095)
DRAGOVIĆ surname does not appear in any of these period records for Cvijanović Brdo.
A Guide for Researching Ethnic Serbian Ancestors from Austria – Hungary
***
We all make mistakes, but the mistakes we make are only acceptable if we strive to correct them , and provide accurate and fact-based help and research advice to others.
Always make sure that the *expert* advice you are given has period records and original sources attached to it to confirm the information.
Welcome! 🙂
Welcome 🙂
You can read more on researching ethnic Serbian ancestors here :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/serbian-genealogy
A Guide for Researching Ethnic Serbian Ancestors from Austria – Hungary
When you have time, in order to be able to help you more , we will need to know details about your ancestros – names and dates that you know, about the family members who remained in the old country, any documents you have….
If you need help to get info from your cousins and if there is no one who can communicate directly in English with you, we can help you ask them about the family ancestors and then translate / forward what they know to you – are you still in touch with them?
Fragments of Serbian Orthodox Church in Croatia original vital records have gone online – we post research tips and info as we go through the records here:
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/croatia/croatia-serbian-orthodox-church-xix-century-records-available-online
and I posted a lot of info too on "Rodoslovlje" facebook page:
https://www.facebook.com/rodoslovlje?filter=2
Welcome!
Q:The passenger list states they were going to Milwaukee, WI to be with Petar Cabunac Helen's husband. I am unsure why she would have called Branko Petar.
A: "In the case of the given name Branko, my guess is that his legal name on church records may be Petar. "
–Given name BRANKO was/is not written as given name PETAR * legal name on church records*.
– given name Branko is normally, legally written in the original church vital records BRANKO – like this:
Branko ( in Latin script)
Бранко (in Cyrillic script)
Given name was the name given at baptism and written into church records.
parish GLINA (GLINA municiplality)
villages: SELIŠTE, MAJSKE POLJANE
surnames from SELIŠTE:
surnames from MAJSKE POLJANE:
source:
DEMIĆ PETAR
welcome 🙂
I have to admit, that history of the town Szolyva is very interesting. I found that only in 20th Century, the town was a part of four different country Hungary, Czechoslovakia, SSSR and Ukraina nowdays. If you take in consideration that in all that countries, speak four different languages, each variation with names is for expected. 🙂
Did you try to find answers in Ukraina?
For more
http://www.encyclopediaofukraine.com/display.asp?AddButton=pages\S\V\Svaliava.htm
Nažalost, ne znam tačno kada, ali negde sredinom osamnaestog veka pleme Jevremović se iz Kolašina (CG) doselilo u predeo oko Zlatara i Zlatibora. Selo Jevremovići (deda mi je odatle) se nalazi blizu Čajetine.
🙂
– all information from after immigrating from ship manifests and censuses is to be considered UNCONFIRMED until you can verify everything – names, surnames, ethnicity, religion, parish and place of origin in the original records from the old country.
– surnames spelled in several variants in the ORIGINAL records before emigrating for people from Hungarian ruled part of the Austria-Hungary empire are conseqhence of – in most cases for the people who were not ethnic Hungarians – of non-native languages that were used for official record keeping – Latin was used in church in military records, Hungarian was used in church and civil vital records as well as for travel documents, German was and Hungarian language were used for military records….you can read on that here:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/magyarization-serbian-and-other-ethnic-surnames-hungary
I cannot assist you with pointing where to look further without reviewing the documents you have – ship manifests, naturalization statements, information which religion your ancestors were affiliated with or if they settled and lived in an ethnic community / were members of ethnic associations.
– Parohija smiljanska, u koju se Tesla preselio 1852. godine, pored sela Smiljan u svom sastavu imala je još tri naselja: Bužim, Vedropolje i Divoselo. Smiljan je 1852. godine imao 52 srpska pravoslavna doma, Bužim 15, Vedropolje 12 a Divoselo 68. Prema tome, parohija je 1852. imala ukupno 147 domaćinstava. Smiljan je te godine imao 522 pravoslavna stanovnika, Bužim 128, Vedropolje 166 a Divoselo 805. Čitava parohija imala je ukupno 1651 pravoslavnu dušu. Svaka pravoslavna kuća parohije smiljanske imala je u proseku nešto više od 11,5 članova porodice, s tim što je u Smiljanu taj prosek iznosio 10,03, u Bužimu 10,53, u Vedropolju 13,33 a u Divoselu 12,38. Smiljan i Bužim bila su naselja s mešanim pravoslavnim i rimokatoličkim tj. srpskim i hrvatskim stanovništvom, a Vedropolje i Divoselo bila su pretežno pravoslavna, tj.srpska. Smiljanska parohija bila je toliko velika da je od jednog njenog kraja do drugog trebalo pešačiti jedanaest sati. To pešačenje nije bilo lako i jednostavno, jer putevi su bili neuređeni a često i teško prohodni. Otac Milutin napisao je da ga na tom putu "sretaju velike vode, glibovi, blata i proča pripjatstavija, da zdravlje i život u pogibelj bacam, a konja zašto kupiti neimam, niti sam na ovaj način u sastojaniju deržati ga, i tako na moju žalost dušepopečiteljstvo terpiti će morati".
Izvor: MILUTIN TESLA – SVEŠTENIK U SMILJANU, Vasilije Krestić / Zbornik o Srbima u Hrvatskoj, knjiga 7, 2009.
– Do sada nismo znali odakle je Milutin Tesla. Sada, po njegovom iskazu, saznajemo da je rođen u selu Raduč, nedaleko od Medka, u Ličkom protoprezviterijatu.
– Pre no što je sa službom prešao u Smiljan, otac Milutin je svešteničke dužnosti obavljao u Senju. Ne može se sa sigurnošću reći zašto je došlo do njegovog premeštaja iz tog primorsko-krajiškog grada u zabačeno i zapušteno ličko selo Smiljan. Zna se da je tokom 1851. i 1852. godine, nalazeći se u Senju, bio veoma bolestan. Sasvim je moguće da mu klima u tom primorskom gradu nije odgovarala, pa da je to bio razlog što je došlo do premeštaja. Isto tako, ne možemo isključiti mogućnost da mali broj pravoslavnih u Senju nije bio u stanju da izdržava mnogobrojnu Teslinu porodicu. Ne mogavši da radi, bez ustaljenih prihoda, da bi prehranio porodicu koja se znatno uvećala, bio je prinuđen da se zadužuje. Zbog toga je, kako je napisao Gornjokarlovačkoj eparhijskoj konzistoriji, pao u očajanje.
– Materijalna situacija Tesline porodice nije se popravila dobijanjem nove parohije. Naprotiv, "čemerno stanje", kako je zabeležio otac Milutin, nastavilo se. Kako parohijski dom u Smiljanu, u koji su imali da se usele Milutin i njegovi ukućani, nije bio u dobrom, već u rđavom, gotovo ruševnom stanju, i stoga što ga je prethodni penzionisani paroh Smiljana, Ilija Žegarac, dočekao gotovo neprijateljski. Milutin je s familijom mesec dana, s velikim troškom, morao da živi u Gospiću. Bio je prinuđen da putuje iz Gospića i da u Smiljanu obavlja parohijsku službu. Nevolje porodice Tesla nisu prestale ni posle konačnog preseljenja u Smiljan. Crkvene poslove u toj parohiji Milutin je preuzeo oktobra 1852. godine. Do tog meseca parohijani su sve svoje obaveze prema parohu "sva svoja davanija", kako je napisao Milutin "već otdali", pa je njemu preostalo da bez svešteničkih prinadležnosti prehrani "mnogočislenu familiju" svakakvim oskudicama "prignjetenu". Da bi u tome uspeo, obratio se mesnoj mirskoj vlasti da mu ona, na ime polovine sesije koja mu je pripadala, priskoči u pomoć. Na drugu polovinu sesije zadužio se kod "jednog hristjanina" iz Smiljana i tako, s mnogo muke, jedva je uspeo da prehrani svoju nejač.
Izvor: MILUTIN TESLA – SVEŠTENIK U SMILJANU, Vasilije Krestić / Zbornik o Srbima u Hrvatskoj, knjiga 7, 2009.
First letter usually is first letter of the personal name, second letter is the first letter of the father's name, and Popovich (Поповић/Popović) is family name.
Family name Popovich is very often family name for ethnic Serbian origin. The same situation is with first name Vaso/Vasa.
Very often several people have the same name first and family name.In that case you have to go to father name and put the first letter of his name (in your case it is V), in case that father name for all/or some of them, started with the same letter you have to go to another letter of the father's name )for eg B. VA. Popovich) , in case that the father name is the same you have to go to grandfather … and the apply the same rule as in his father's name …
Summary , the person which uncle is Vaso Popovich is not B.V. Popovich. Vaso Popovich may or may not be cousin of your Freat grandfather (for eg. B.V.Popovich and Vaso popovich can be sons from two brothers). Tradition of the Serbs – parents gave children the names of uncles, aunts …
Hi,
I have only just recently discovered that one of my ancestors the oldest that we know of came from Glina.
You have no idea how excited I was to find your website and our family surname Sukunda is listed as confirmed in church records from that area.
My father who is still in the old country only discovered this by accident by doing some research in our local municipality that one of our ancestors sold/purchased some land and his fathers name was in the record as Duka Sukunda from Brezovo Polje Glina.
I can't believe that this is just a coincidence. The fact that there are two confirmed surnames of Sukunda from that area is just fantastic.
How do we go about further researching to find out the birth date or death of Duka Sukunda if indeed one of those two surnames carry that first name, or if they were related and is there a chance of finding out who the parent mother/father was (would this be contained in these records) of these two surnames…
Best Regards,
Stojan Sukunda
If anyone else in these forums is sharing our family name Sukunda please let me know – I would be happy to supply them and this forum if it is of interest our family tree as far as we have it. So far I have managed to collect over 80 members that carry that Surname that are directly decendant from Duka Sukunda from Glina…
My family tree is far from complete I am missing spouses – children and a lot of other details but I have at least a good deal of other information.
Hi, Mr.Šukunda.
I will look in birth, marriage and deaths records for Brezovo Polje (year 1857.), and I will post here in about 15 minutes.
Demić Petar
– on date 7.5.1857. son was born in house of Mihailo Miljević, border guard and his wife Stoja. Child name was Stojan.
Baptism of child was on 9.5.1857. in orthodox church of St.John in Brezovo Polje .
Godfather was Petar Šukunda, border guard from Brezovo Polje.
– on date 10.11.1857. Todor Sanader, 22 years old border guard, from father Sava and mother Tomka, from house 21 in Ljeskovac village, Rujevac company was married Ksenija Šukunda, 23 years old from father Đurađ and mother Pavlija, from house 29 in Brezovo Polje village, Klasnić company. Godfather was Stefan Đurić, border guard from Ljeskovac,
– on date 12.11.1857. Božo Griva, 23 years old soldier, from father Ostoja and mother Stevanija, from house 10 in Brezovo Polje village, Klasnić company was married Marija Miljević, 23 years old from father Teodor and mother Petra, from house 7 in Brezovo Polje, Klasnić company. Godfather was Damjan Šukunda, border guard from Brezovo Polje.
– on date 11.8.1857. Đurađ Šukunda, 2 years and 6 months old, was died. He was from house 25 in Brezovo Polje.
Šukunda's was Orthodox Serbs from Glina region (villages Trnovac, Mali Gradac and Brezovo Polje), their Saint Patron was St.George (celebrated on 6th May).
In year 1821. there was Zaharije Šukunda, teacher in Petrinja teacher school. Later he was teacher in Vrginmost.
Šukunda families was found in church census in 1882. in Bosnian Pounje region. Parishes Božići and Poljavnice in region of Dubica and parish Dobroselo in region of Krupa. Families had same Saint Patron, St.George. That mean that Šukunda families from Banija and Pounje was relative.
Your ancenstor name was probably Đuka, Djuka (short version of Đurađ / George).
This was from Serbian company Privrednik (1897-1946.)
Zaharije was related with you, because all Šukunda from Glina region was related, they had same Saint Patron.
Duka can be short version of Dušan, but I think that was Đuka, Djuka (that was very popular name in Glina region, and shorter version of Đurađ, Đorđe or George in english).
Neznam odakle potice prezime ali drago mi je videti jos jednog Sukundu i ja sam istog prezimena i slava je takoder sv Georgije.
Stojan
Zanima me da li imate ikakvih informacija o erakovicima koji su stigli u dalmaciju i naselili se u bratiskovcima,ja znam za dva brata aleksa i gligorije koji su dosli u bratiskovce,poslje njih znam za sva koljena,a kazu da je treci brat otisao u stikovo kod knina i od njega su erakovici iz stikova.
Slavimo slavu sv.nikola!
zanima me prije toga da li neko nesto zna?
hvala, pozdrav,zivjeli!
Zanima me da li imate ikakvih informacija o erakovicima koji su stigli u dalmaciju i naselili se u bratiskovcima,ja znam za dva brata aleksa i gligorije koji su dosli u bratiskovce,poslje njih znam za sva koljena,a kazu da je treci brat otisao u stikovo kod knina i od njega su erakovici iz stikova.
Slavimo slavu sv.nikola!
zanima me prije toga da li neko nesto zna?
hvala, pozdrav,zivjeli!
Welcome to Rodoslovlje 😀
Never ever ever try to base your research on what the name or a surname sounds like based on any document or spelling from ship manifests or US censuses. 🙂
For many ethnic Serbian immigrants, who in most cases did not actually come from Serbia but from Austria-Hungary like your ancestors,, it is very common that they will have wrong ethnicity listed ( Hungarian, Croatian,…. or even Austrian), and that they will have wrongly identified their country of origin as *Serbia* .
Please either post the documents you have or post the links where we can view them and review them.
SAVIN is the original surname you are researching, and that surname was in the second half of the XIX century localized in the Vojvodina province and mostly in Kikinda area.
Your ancestors were ethnic Serbs and they were Eastern Orthodox and belonged to the Serbian Orthodox Church.
For original church vital records you need to contact the Serbian Orthodox Church.
For any copies of the church vital records and other records you need to contact the state historical archives in Serbia.
Family SAVIN still lives in Ruma area today.
Also I suggest you read the articles on research of Serbian ancestors :
A Guide for Researching Ethnic Serbian Ancestors from Austria – Hungary
Naming Customs Among Ethnic Serbs XIX century
Slava – Patron Saint of the Family
and the one on Serbian Trade association "Privrednik" especially, since SAVIN family members are found in it.:
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Savin&field=prezime&find1=Savin&field1=povjerenik&find2=Savin&field2=poslodavac&searching=yes&search=Pretraga&t=0
Serbian Trade Association "Privrednik" ("The Merchant") Database
Lazarov family in Privrednik database:
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Lazarov&field=prezime&find1=lazarov&field1=poslodavac&find2=Lazarov&field2=povjerenik&searching=yes&search=Pretraga&t=0
AVRAMOV family:
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Avramov&field=prezime&find1=Avramov&field1=povjerenik&find2=Avramov&field2=poslodavac&searching=yes&search=Pretraga&t=0
About Privrednik database and how to interpret it:
Serbian Trade Association "Privrednik" ("The Merchant") Database
You need to post or link any documents you have and be more specific – place of origin, birth years, first names, names of siblings so that we can help you more.
Welcome to Rodoslovlje. 🙂
On Serbian surnames envding in – OV you can read here:
http://boards.ancestry.com/localities.eeurope.yugoslavia.serbia/1826.2.1.1.2.1.1.3.1.1.2/mb.ashx
You need to post any documents/links you have.
As for the research you have done on your Serbian heritage – extensive research would include having researched the original vital records and other records in the archives in country of origin. Anything that is done without that or knowing the original names, surnames and place of origin I would consider unconfirmed – that is how we qualify information obtained from ship manifests and documents after emigrating, except in the case of the original church vital records of the Serbian Orthodox Church in America where priests recorded the exact address and info on residence and family in the old country and wrote names and surnames in their original language.
I suggest you read the articles in our research section and please provide more info on your ancestors and we will see what we can do to assist you in furthering your knowledge of your heritage after we return from our summer break – in my case that will be September:)
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/serbian-genealogy
Welcome to Rodoslovlje. 😀
For people born after WWI ended ( 1918) the records are available in state municiapl offices and archives. You need to contact okir1793 SGS team member if you want him to help you with your research and obtaining documents and information – he lives in Kragujevac and is well acquainted with the archives there.
okir1793:
http://www.rodoslovlje.com/en/user/okir1793
Thank you very much for the response and for the information. I have been trying to find good information on Serbia for awhile now without much luck.
As for the documents I got them off ancestry.com but I can tell you the source info. Also these links are from Familysearch.org a free site but you have to register.
1920 US census:
Year: 1920; Census Place: Baltimore Ward 19, Baltimore (Independent City), Maryland; Roll: T625_666; Page: 18A; Enumeration District: 325; Image: 192.
or try this link:
https://familysearch.org/pal:/MM9.1.1/M6QW-JJF
1930 US Census:
Year: 1930; Census Place: Baltimore, Baltimore (Independent City), Maryland; Roll: 864; Page: 15B; Enumeration District: 345; Image: 538.0; FHL microfilm: 2340599.
or try this link:
https://familysearch.org/pal:/MM9.1.1/X34M-K7M
as for the ship manifest they are passenger line 9 and 10 on these links. I am not completely sure this is my great grandmother and great aunt but the the ages are close and the address of destination seems close. But this record I am still unsure of.
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1942-29169-16662-8?cc=2018318&wc=MMR4-31S:n612394874
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1961-29169-15893-4?cc=2018318&wc=MMR4-31S:n612394874
I don't know the church. I know my grandmother didn't go to church and never met my great grandfather.
I can't find a naturalization record either.
I am still not sure the Manifest is them since the dates and age of the wife is different as well as her name but that may have been americanized from Kovica to Katherine.
I will keep digging. Thank you so much for the help you helped me a great deal.
Prezivam se Obradovic a poznato mi je da su se moji prezivali Ugljevarevic a pre toga Petrovic s tim da da Petrovici sa Cetinja a ne iz Velike,pa bih voleo da vidim taj rodoslov koji posedujete ako je moguce.
Hi Peter and welcome to Rodoslovlje:)
If you are searching for possible connection with Serbian surnames then you need to know that among Serbs, the -KO ending suffix would indicate a nickname or a first name of a man *from Morava*, and the surname formation ending -VIĆ would have been added to that. I can only tell you that I have located no MORAVKOVIĆ surname in Serbia / among ethnic Serbs in other countries, and that I have found MORAVKO used as valid first name.
You can only trace and document a connection if you have a migration of an individual or a group documented in historical sources – were there any troup movements or battles of the regiments with Military Frontier Serbs, or migrations of ethnic Serbs to the area?
Also as general pointers I wrote this for surnames of people from eastern Europe / Slavic origin:
Things to be confirmed before you can research etymology of a surname:
1. original spelling of the surname in the native language of your ancestors
2. original spelling of the surname for the period when your ancestors were born in their place of origin ( this will in many cases differ from 1. due to foreign languages that were used as official language)
3. ethnic and religious affiliation of your ancestors
then you can proceed to
4. trace the family within the vital and other records in the community of origin for as far back as they exist
5. trace the surname/family/clan/community through earlier migrations and origin in historical sources
It is always a nice chapter of family and surname history to document all places around the globe where it is found.
Surnames that are same or similar in Eastern Europe:
–can be the consequence of pan-Slavic root word from which they were created and similar formation patterns :
http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:List_of_Proto-Slavic_nouns/Animals
–common foreign language of origin of the root word:
http://en.wikipedia.org/wiki/Ancient_Greek
http://en.wikipedia.org/wiki/Loanword#Loanword_transmission_in_the_Ottoman_Empire
– documented migrations :
http://republic-of-macedonia.jimdo.com/macedonian_polk_in_ukraine.php
–sheer coincidence:
http://www.zompist.com/chance.htm
Consider all of the above possibilities before connecting two same/similar surnames in two localities/among different ethnic groups.
Here is a scientific article about migrations and historical presence of ethnic Serbs in Ukraine ( available in Serbian language only) that you may find interesting :
http://www.rastko.rs/antropologija/ljcerovic_srbi_ukr.html
and one on Serbs in Slovakia ( Srbi u Slovačkoj) by the same author :
http://www.rastko.rs/antropologija/ljcerovic_srbi_slv.html
According to the historical documents, first know community of Serbs in Slovakia was recorded in 1511. when the seal of the Serbian Church district was registered in Komarno. It had around 8000 Serbs living in it at the time. You may want to contact the minority ethnic Serbian council in Slovakia as they will be able to direct you in your researches best if you believe your ancestors may have that origin.
I saw on Ancestry.com that you or family members have likely done research in the U.S. It appears that you have a problem that is common to many of us of American descent– That is, trying to locate records in the ancestral village of origin in Europe. From the Word War II registration that is online for your ancestor Bozo Pakaski, it appears that he stated that he was born in 1890 in Srpki Krstur, Yugoslavia and other records show that he was the son of Milan Pakaski (born in 1860) and Sofija Masic (1865). Perhaps the moderators of this web site will be able to tell you how to go about finding records from that location. Do you know what religion your ancestors were? That may help to identify whether church records are available. Good luck to you!
Hi Jan,
no records are available online and data from civil vital records is subject to privacy laws of the Republic of Serbia – you need to prove you are a descendant and authorize someone to ask for information/documents via official request in municipal offices and state archives in Serbia.
If you provide more info – birth year, surname, birth place, we can direct you further.
Karlo,
pretpostavljam da imas i deda-strica Miroslava. Ako je to tacno onda smo rod. Moja baba Savka tvoj pradeda Njegos, njihova sestra Zorka, brat Vlada,brat Milos i brat Strahinja-Strajo su svi deca Gavrila i Jovanke Borisavljevic. Majka im je Vasa Kulic, druga zena Mihajla Mica Borisavljevica, nakon smrti prve zene Stoje Plavsic. Ja sam procitala "Kazivanje Borisavljevica" i iz njega jedva spojila sta s cim ide, jer rodoslov nije napravljen, vec je svakome ostavljeno da ga sam sklapa ako uspe da poveze stvari koje su vrlo nepovezane i ponavljaju se na raznim mestima razlicito. Ako spadas u ovu "granu" onda mozes biti ponosan, jer je Jovanka tvoja pra-prababa bila jedan od osnivaca Kola srpskih sestara i zbog svoje aktivnosti tokom I sv. rata su je 1918g ubili Austrougari. Strahinja-Strajo je bio narodni poslanik Zetske banovine u Narodnoj skupstini Kraljevine Jugoslavije. Mogu se naci i stenogrami njegovih govora u skupstini. Ja sam baba Savkina unuka mladja cerka Branislava Tubica najmladjeg sina. Ona je imala 3 sina i 3 cerke: Vasilija, Momcila i Branislava, Zagorku, Nadu i Ljubomirku. Samo je Ljubomirka ziva od njih. Njen muz je bio Gojko Tubic iz Sjenice. Oboje su ubijeni tokom II sv. rata. Deda Gojko je bio predsednik opstine Sjenica od 1921-1924 i Predsednik Demokratske stranke Davidovic-Grol. Istrazujuci rodoslov Tubica "skrenula" sam u Borisavljevice tragajuci za podacima, pa sam uspela da spojim 9 kolena, medjutim tu nedostaje nekoliko kolena izmedju Popa Jevrema i Borisava, sigurno bar 4. Mogu da ti posaljem ovo sto sam izvukla. Ja imam sina od 17 godina zove se Mihajlo. Mozes mi se javiti u svako doba ako te zanima vise. Sudbina im je uglavnom tragicna. Pozdravi tvoju familiju, a moje rodjake! Da li je ziv deda Zdravko?
Drugo otkriće je usledio 31.VIII 2008. pismom g. Bratislava M. Đurovića u kojem su bili izvodi iz knjige "Српске породице војводства Светог Саве" od prof. Novaka Mandića Studa: «"Heraković su iz Čarađa pod Orlinom, gdje su u drugoj polovini XIV i u prvoj polovini XV vijeka boravili prije nego što su "ispod Njegoš planine" оdselili na Cetinje. Možda su neki iz Čarađa odselili u Žumberak. U Žumberku se pominju i druge porodice iz Hercegove zemlje a koje se javljaju i u dubrovačkim izvorima:…….". [/] /ovde se poziva na izvor: Aleksa Ivić, "O prvoj srpskoj seobi u Žumberak", Zagreb , 1920, 8"»
as far as I know the full archive of Privrednik was moved to Belgrade together with its headquarters – so the original paper records – which will include evaluation sheets, recommendation letters, registers of cadets as well as any/all correspondence between the association and the family, caretaker, employer or the parish priest will be in one of the state archives in Belgrade,Serbia. Give me a week or two to confirm where the records are exactly, their catalog description and the terms under which they can be researched and I will post you the answer here.
I will forward your question to our team member for Serbia but if their birthplace was *Austria* I doubt anyone was born in Belgrade.
The misconception that your ancestors came from Serbia is the result from them trying to articulate to the best of their abilities the fact that they were Serbs/Serbian, especially if they came from places like Croatia or some other territory where they were minority population and their true ethnicity would have been recorded or in US interpreted based on their country of origin.
As for Belgrade as place of birth – I have looked at and reviewed literally thousands of US censuses, draft registration cards, ddeath certificates and other documents of ethnic Serbian emigrants that state *Belgrade* as place of birth. In all but one cases that inforamtion was incorrect. :))))
If you have any original documents like ship manifests or certificates please either post them or send them to my email to be reviewed. It is much easier for us to help once we have established what info after emigrating is there and which of it needs to be checked against period records for territorial distribution of a surname and available public records relevant for researching ethnic Serbs – like Privrednik database and WWII victims records.
You can read more on these in our research section under *Serbian Genealogy* here:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/serbian-genealogy
I also recommend the into general research article :
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
because Austria as country of origin does indicate it relates to how you should be researching your ancestors.
Hope this helps and welcome to Rodoslovlje. 🙂
I will also update this thread when I check period records for the surnames you listed , it may take about a week to do that.
Yes, full first name MIHAJLO / MIHAILO was often shortened to MIĆO or MIĆA.
About household numbers – when a member of a family commune – *zadruga* moved out of the primary home ( for instance there were two brothers and the younger one was getting married or came into some money) , he would build himself a new home in closest proximity of the primary home – so often relatives from same family lived in consecutive numbers. The household numbers in that area that are in church vital records throughout XIX century and in Privrednik database remained unchanged until after WWII.
I will look up the Gornje Dubrave available records, I think I found and looked at some but need to backtrack what I researched before I can give you an accurate answer. 🙂
As for contacting dr. Zatezalo – I will try to do that for you again – you need to understand that any *outsider* contact with any Serbs or their organizations in Croatia – by outsider here I mean someone who does not contact them through a reliable or known person – usually gets no answer. Same goes for the church, and this is down to the reality of Serbs in Croatia – they still get intimidated and provoked on daily basis, even with only so few of them who live there today.
You always need to attach a recommendation from your priest if your family is still Serbian Orthodox, or find some relative who knows someone personally there who will contact them on your behalf.
If it is any consolation – I have never received any reply from *Prosvjeta* either, and I even offered to translate stuff for them for free. :)))
So far the most help have been priests from Eparchy of Upper-Karlovac, and we at Rodoslovlje have the blessing of their head, vladika Gerasim, to help and assist people who are looking for ancestors from the territory covered by their parishes. Your ancestral parish of origin belongs to this eparchy, so I will try to see if there are any other sources the church can help you with – they have no vital records in their posession, unfortunatelly, none have ever been returned to them (unlike the records of Roman Catholic Church in Croatia).
Do you have info on immediate family members and whether they remained in Gornje Dubrave after the WWII?
Do you know about the members of these two families from the households you have the number for who were killed during the WWII?
Any other names of siblings or relatives who also emigrated you know of?
I think I was helping someone with family from Gornje Dubrave, and trying to explain how with so many original records destroyed, whenever doing genealogy in that area people need to keep in mind that what we can do is – reconstruction of a family line, in most cases only partial. If you have copies of church records (which is awesome btw) or locate relatives in the old country it is easy to go back at least one generation into the past for those who emigrated – most people over here know their ancestors back until around 1850 without any effort. From there further into past, only painstaiking reconstruction from available original sources will bring you more information. Reconstructing only one parish or a family line from one household takes months. So – be patient. :))))
I will review the documents – so far I can see that there is a correction of the translation of the birth certificate to be made – the column *marital status* ( брачност или небрачност ) relates to whether the parents of the child were married or not and not he as your uncle interpreted it – this is because Serbs had to serve obligatory military service before they could obtain the written permission from the regiment command to get married by the church.
I will repost your query on the boards where historians and history teachers from Serbia hang out. Based on military records your ancestor may have been initially presumed dead as he was MIA, and the later additional note may have been the result of military authorities receiving new information about him – there should be a paper trail and you need to examine the full archival holdings from his army unit/command -all memos and correspondence.
As for the Military Archive in Belgrade – I have not contacted them personally yet but will make a few calls and see if I can find out that way about which records exist and where. If that yields no results, you may have to fill out an official request for information and pay them a fee for that to get their official reply.
Without your help, yugaya, I would never have known that — thanks. I do see my Uncle's translation doesn't make sense in the context of the document. So, were Sava and Smiljana Mikasinovic actually married at the time of my Djuro's 1877 birth, or were they just intending to marry later, after receiving permission?
"Also there are a couple of name spelling variations used in the family: Hirchberger, Hirshberger."
this are "americanized" variants and misspellings of the german name Hirschberger (deer-mountainer).
"Church books for Kukujevci are at St.Michaels-Werk church in Vienna." must be a not correct info, i don´t know such a church in Vienna and why should they have the books? http://www.dvhh.org/syrmia/village/index.htm
site with a person who owns a Ortsfamilienbuch (familybook of Kukujevci) http://archiver.rootsweb.ancestry.com/th/read/DONAUSCHWABEN-VILLAGES/2007-04/1175722120
http://maps.google.at/maps?hl=de&cp=9&gs_id=7&xhr=t&q=kukujevci&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.r_qf.&biw=1366&bih=591&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=wl
http://en.wikipedia.org/wiki/Kukujevci
no Hirschberger Andreas(Andrew) at Ellisisland for 1911 to find: http://www.ellisisland.org/search/matchMore.asp?MID=16900218910064286816&LNM=HIRSCHBERGER&PLNM=HIRSCHBERGER&first_kind=1&kind=exact&offset=0&dwpdone=1
Danube Swabian archives:
http://www.genealogienetz.de/reg/ESE/dsarch.html
Roman Catholic records for IĐOŠ are available online via Kalocsa diocese e-archive:
http://www.rodoslovlje.com/en/forum/vojvodina/kalocsa-roman-catholic-archdiocese-e-archive
We do look-ups of available records in this e-archive for members of "Rodoslovlje".
( in immigration documents rarely is the exact place of origin listed – usually it is a larger municipal or parish centre.)
Dr SRZENTIĆ is listed in the memorial book of Serbian volunteers 1912-1918, tto have taken part in foreign medical volunteer missions on the side of Serbia during the WWI ( 1914-1918). His place of origin listed in that book is Boka Kotorska, Montenegro and he is identified as a doctor.
Boka Kotorska is a bay and BUDVA town is part of the same coastal region of Montenegro.
I found family SRZENTIĆ in period records in first half of the XX century living in that region, in villages PETROVAC (Budva municipality) and SOTONIĆI ( Bar municipality). You ought to look for relatives in these locations there is probably someone still residing in the birthplace of your ancestor from the same family.
https://www.google.hu/#hl=en&gs_nf=1&tok=gCHwoDewX_INCI7DKEhe-Q&cp=14&gs_id=h0&xhr=t&q=Budva+Srzenti%C4%87&pf=p&sclient=psy-ab&oq=Budva+Srzenti%C4%87&gs_l=&pbx=1&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.r_qf.&fp=5d6f9ca7f7e6cf2c&biw=1366&bih=583
*Ragjenovic* is not a valid surname – you should be looking for relatives under the surname RAĐENOVIĆ ( may also be spelled: RADJENOVIĆ ).
For tips on how to locate and contact descendants see our general research section article:
http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
( local forums in local languages, local media outlets, localized family/town facebook groups, contact via Serbian and Montenegrin organizations in USA, as well as Serbian Orthodox Church is recommended. I suggest you post on the Cafe Del Montenegro website forum : http://www.cdm.me/, among other places – best chance for someone to reply to you in English)
– The reason why his *country* of origin is listed in immigration documents as *Dalmatia* is because that is what these territories were jointly called under foreign rule (occupation).
Balkan Wars ( First Balkan War and Second Balkan War) took place in 1912. and 1913. , so the years you are referring to (1908. and 1909.) when he took part in missions in the region were not during them . 🙂
from an article "SERBIAN AMERICANS" by Bosiljka Stevanović on first Serbian immigrants and their organizations in late XIX century, a passage on early Bokelji immigrants ( immigrants from Boka Kotorska, Montenegro) where dr Srzentić is mentioned as one of the pioneers :
The First Cultural and Fraternal Organizations
We have no information on the number of Serb immigrants in Chicago in the late nineteenth century. They began to settle in the city in the late 1880’s. During the Columbian International Exposition, Chicago’s first World Fair held in 1893, the city organized a public event involving the participation of all the ethnic groups living in Chicago. We know that “there were enough Serbs to join the ‘Parade of Nations’ as Serbians—flag and all—after winning a protest against being classed as
‘Austro-Hungarians’ and later grouped with many others as just ‘Slavs’.”2 The need and capability of the local Serbs to promote their specific ethnic identity on this occasion reflects the earliest efforts of the Chicago Serbs to act in an organized manner.
The founding of the first Serbian cultural organization in Chicago is associated with one of the first Serb immigrants in this city. His name was Ivan Vučetić. He was a Serb from Budva, one of many Serbs from Boka Kotorska (Bokelji) that had arrived in America during the first period of immigration in the nineteenth century. Most of the Bokelji had settled in the coastal areas around New Orleans, New York, and especially San Francisco. During the Gold Rush, some of them settled in California’s hinterland and Alaska. Others sought jobs in mines and industrial centers and established communities in Butte (Montana), Douglas (Alaska), Chicago, etc. The Bokelji were later joined by immigrants from Herzegovina and subsequently by many more from Serbian lands within Austria-Hungary. Vučetić and his fellow Bokelji living in Chicago decided in 1878 to establish a cultural and educational club, which they named Obilić. As the membership of the club grew, in 1881 the organization was renamed and reorganized as the cultural club; it was transformed into a fraternal society called the First Montenegrin Benevolent Society (Prvo crnogorsko dobrotvorno društvo).
3 The society was mentioned in the minutes of another Serbian society founded in 1880 in San Francisco, the Serbian-Montenegrin Literary and Benevolent Society (Srpsko-crnogorsko literarno i dobrotvorno društvo), which welcomed the establishment of the Chicago organization. As the San Francisco society had already been registered, they assisted the new organization in Chicago by sending them their charter and by-laws.4 In 1895 the Chicago fraternal organization changed its name to Serbian Unity (Srpsko Jedinstvo).
By the last decade of the nineteenth century, there was a number of local and regional Serbian fraternal organizations in America. The biggest were the Serbian-Montenegrin Literary and Benevolent Society in San Francisco, Serbian Unity in Chicago, United Serbs (Sjedinjeni Srbi) in New York and Serbian Unity (Srpsko jedinstvo) in Butte. The Chicago organization was the first to attempt uniting all Serb organizations on the national level. The initiative came from Špiro Srzentić, former editor of the San Francisco newspaper Liberty, and was publicly advocated by Vasa Dinić, former president of United Serbs. In 1899 the Chicago organization began lobbying for unification, which was later accepted by three of the above-mentioned organizations, but not by the one in San Francisco. It seems the federation was formally established in 1903. It was based in Chicago and named the First Serbian Fraternal Benevolent Federation (Prvi srpski bratski dobrotvorni savez) or FSFBF.
3. The First Serbian Fraternal Benevolent Federation
The San Francisco society did not join, probably because at that time it was better organized than other Serbian organizations in America.5 This was due to the fact that San Francisco had for several decades been the home of one of the oldest and most numerous Serbian communities in America. During the last two decades of the nineteenth century, San Francisco was the most important Serbian-American cultural center and the home of the first Serbian newspapers published in America: the short-lived Serbian American (Srbin Amerikanac) began publication in 1893, at the same time as Liberty (Sloboda), founded by members of the Serb-Montenegrin Literary and Benevolent Society.6Liberty was for some time the only Serbian newspaper in the country. For several years the San Francisco-Oakland area had two Serbian newspapers: Liberty and Serbian Independence (Srpska nezavisnost) [End Page 36] established in 1904. Both newspapers featured a number of articles on the FSFBF.
When the process of establishing this federation began in 1899, Chicago had no Serbian language newspapers, so Liberty from San Francisco was asked to act as their unofficial organ. This cooperation lasted until 1903, when Liberty published one of its last articles regarding the activities of the FSFBF—its annual convention held in August 1903. The article gives us an insight into the organizations that were members of the federation at that time: Serbian Unity (Chicago), United Serbs (New York), Serbian-Slavic Benevolent Unity (Anaconda), Serbian Unity (Butte), Serbian Benevolent Society (Angels Camp) and Serbian Benevolent Unity (Los Angeles).
By this time, a competing federation of fraternal societies had been established in Pittsburgh by Serbian immigrants, mainly from Krajina, who were arriving in large numbers at the turn of the century. Most of them settled in Pennsylvania and found jobs in the mines and steel mills located in this area. Their organization, established in 1901, was called the Serbian Orthodox Society Srbobran (Srpski pravoslavni savez Srbobran). This was the only federation that had a religious marker in its name. Initially, its official organ was a newspaper titled The Srbin (Srbin), published in Pittsburgh, and publicized as “the only Servian weekly newspaper in Eastern States in the U.S.”
Thanks so much for all the information. I only speak English so I'll have to find ways to interpret many of the web pages. Now that I'm a senior I don't facebok either. I will try the best I can to research the surnames and find a living relative.
In reading my Great uncle Spiro's papers, it says he was in the Serbian Army as a surgeon during the Balkin Wars. He was also in the USA Army during WW! and wrote an article about the wars in the Medical Sentinel, March 1917, called observations in Servia. He was also part if a Red Cross inspection team visiting Budua in 1921 to view the war torn Europe.
Is there a way to find out information about his brother Steve, mayor of Budua during WW1 ?
Thanks again. I may have more questions later.
You are very helpful and I am so grateful for your help. In reaing more about Spiro Srzentic when he returned to Budua in 1921, he received his grandfathers very valuable gold watch. Later he donated it to the Smithsonian in Wash. DC.in 1947. It says his father a navigator aboard merchant ships, carried the watch to California after the crew left the ship in New Orleans in search of gold during the California gold rush.
So my guess is that Milan is not Spiro's father. But he could be Stevan's relative or one of Spiro's other brothers, etc.
I can send you these articles about spiro if you wish.
Thanks again
You will have to contact the archives in Kragujevac. Please check the Learning Center and FAQ for more info.
@knindza, molim kreiraj novi konac na foruma.
Thank You for registering and posting this, hopefully your relative will see it. 🙂 I will repost it on our facebook page as well as on ancestry.com too to make it more visible.
Hvala vam Momire puno na javljanju i informacijama.
Hello. I sent off an email to the vojvodinacafe managers to ask if this site is the correct one for asking questions about my family, but no response. I looked at the forum guidelines and I can't find an English translation. Is it OK to just post a message in English and hope someone can read it ? Is this site an approprite site to ask such questions about my family ?
Also, is Budua, Dalmitia now caled a different town ? I have a photo of the city in 1900 and it looks like a penninsula sourounded by water on 3 sides. file://localhost/Users/carlsargent/Desktop/IMG_0009.jpg
I have some information that might be helpful written from Dr Spiro Sargentich(srzentic) in 1914. " In September 1914 I was given charge of second base hospital situated at the foot of the lofty mountain Bukulja, touching the northeast end of the renowned little town of Arangelovac. Dr. Tomich, a physician from Belgrade was the superintendant. The hospital comprised two large buildings amung verdant forest. It was the summer resort of Prince Milosh Obrenovich, built 50 years ago. It was a place for rest and recreation for thousands every year from all parts of the country. At the beginning of this war the two large buildings were convirted into hospitals. The main building could accommodate 450 patients, etc. In September when I arrived there were few patients" As Austria was preparing for a new offensive, he new things would increase. He said "I am elated over the new system I established in the hospitals, especially the progress of the male nurses."
He goes on about the hospital conditions, and on page 3 lists all the cases at the hospitals by types of injuries. I don't know how useful this might be, but it explains where he served during the Balkin wars.
Thanks for all your help.
Carl
Hello, sorry I have so many questions. I went to the Central Archive in Montenegro, I can't find an English translation. I could see the word director plus several contacts that seem like in cities of Kotor and Budva. Would you recommend I just email them with my questions ?
Is that appropriate ? Same with the Maritime museum in Kotor. They seem to have no email just a phone number on their site. I could write them ?
Thanks
Historical Archive in Pancevo:
http://www.arhivpancevo.org.rs/kontakte.htm
http://www.arhivpancevo.org.rs/arhive.htm
http://www.arhivpancevo.org.rs/fondmfe.htm
Can someone please post a link for the actual fonts. I'd like to install them on my pc, make life easier for translations, using virtual keyboard you can pick the letters and then simply change your word font to whatever other font you wish.
Much appreciated.
New map: http://www.rodoslovlje.com/en/documentation/banat
I think your best option is to go via:http://www.dacg.me/
Dear yugaya,
Many thanks for the very useful links. I am presently "digesting" all the information. The key words you suggested to me opened new research paths.
All the best,
We offer translation services for members, and one of things soon to be released on the website is a transcibe function and some other tools.
Do you have a place of birth? Popovic is a comon surname.
Pillar Writing
Prince Stefan Lazarevic
Prince Stefan Lazarevic (1377-1427), the son of Prince Lazar was a poet and a ruler of Serbia. He had only 12 years when his father was killed in the battle of Kosovo and little Stefan probably never get to learn his dad like he wanted to.
Being a poet as well as the ruler of Serbia, Prince Stefan felt that he had to pay a tribute to his father and all those knights and men that died in the greatest battle of the time. He erected a pillar at the field where two armies clashed with the poem engraved in the cross.
____________
You, the man who walks on this Serbian land,
No matter if you are a newcomer or native,
No matter who you are or what you are,
When you reach this field,
By the name of Kosovo,
You will see many dead bones,
And stony nature surrounding them,
And me in the shape of a cross.
You will see me standing upright in the center of this field,
So you cannot overlook or pass by me,
As though I was something idle or insignificant.
So please, come near me oh, dear one,
And see the words I am bearing,
And you will comprehend the reason,
How and why I am standing here,
Because I am telling the truth to you,
No living man could tell you better,
I will tell you everything that happened.
Somewhere around here there was a great nobleman,
Whom all in the land wondered, a Serbian hero
Called Lazar, great prince,
Constant pillar of the Faith,
Open sea of the goodness and deepness of wisdom,
Fiery mind and the protector of the foreigners,
The feeder of the hungry, gentle for the rough,
The counselor and the keeper,
Who loved everything Christ loved,
Who walked alone by his own will,
And with his numerous knights
Whom he commanded.
Good husbands, brave husbands,
Husbands both in words and deeds,
Who shone like those bright stars,
Like ground covered with colored flowers,
Dressed in gold and diamonds,
Many selected horses with golden saddles,
Along with their excellent riders,
Noble and glorious,
Like the Shepherds Protector,
He leads his spiritual lambs
To die in Christ
And accept the chaplet of suffering,
And take part in the higher glory.
Like one the whole army marched,
With the great and fine gentleman in front,
With good soul and stone-hard faith,
As if they saw a magnificent hall or food they approached the enemy,
And stepped on a real snake,
And killed the wild beast and great opponent
Always hungry enemy,
Called Amurat and his son,
The beast and a child of a snake
Puppy of a lion and everything else,
And many others with them too.
Oh, wonders of God's faith,
Brave sufferer was caught,
By unlawful Agareninan hands,
He accepted the end with dignity,
And became the Christ's sufferer,
Great Prince Lazar.
No one other executed him but
The very hand of the murderer, Amurat's son
And all this was over,
In the year of our God 6897, 12th indict, 15th month, Tuesday,
And the hour was the 6th or the 7th,
I do not know, God does.
Please read the FAQ first……
Sergej,
I'm sorry but I do not have a place of birth. I'm not sure if he's from Serbia, Croatia or even Bosnia. I am not letting this stop me, it just makes my research take longer. So, I'm just picking a place in the Croatian records because they are available online. I did have a person contact me here in the U.S. thinking that her Great Uncle Vaso Popovich and my Great Grandfather Vaso Popovich were the same person. Her Vaso was from Biskupija, Croatia. There are some similarities but she can't say whether he had a first name that started with a B or not. I was told my Vaso didn't like his first name.
I did find a handwritten example of the Cyrillic alphabet that I saved from the Rodoslovlje site some time ago. Is there a charge for the translation services? If so, can you tell me how much? I will watch for the transcribe function, that sounds very exciting.
Thank you Sergej.
Melanie
Please read this: http://www.rodoslovlje.com/en/content/what-sgs-membership
Hello,
I don't know how you send emails to but this is the first post you made here AFAIK.
Bački Sokolac is a small town in Vojvodina, it has no more then 600 people. Do you speak Serbian?
Hello Sergej
I didn't want to say I sent emails to this forum 🙂 I wrote different persons found on many sites … but no answer. And than, I found your forum (I am glad).
I don't speak or write or read serbian but I tried!!! It's difficult:)
I am 47 years old and my dad is 77 – Unfortunatly, he lost memory and would to know more about his origins.
Thank you.
I forgot to add that this was in the birth records dated from 1849-1904.
prezime Kokot se pojavljuje u lici, a većinom su dospijeli u bosansku krajinu iz like, primorja, velebita
*bump*
Please be adviced that you need to be logged in to use the Advanced Search feature.
Cool but will it also post e.g. my posts?
Moja majka je iz Gline (Majske Poljane).
Njena majka se prezivela "Relic" a otac "Smiljanic"
Evo imena koju znam:
Porodica Relic
Stevan Relic (pra deda moje majke ) ; njegovo djece Pavao Relic, Ilija Relic, Mico Relic i Pepa Relic.
Pavao Relic (deda moje majke) : njegovo djece Stevo Relic, Branko Relic, Ruzica Relic, Danica Relic i Ana Relic
Porodica Smiljanic
Todor Smiljanic ( pra deda moje majke) ; njegovo djeca Dmitar Smiljanic, Adam Smiljanic
(mozda imao jos dece ja neznam)
Dmitar Smiljanic (deda moje majke); njegovo dece Milka Smiljanic, Evica Smiljanic,Ana Smiljanic, Nikola Smiljanic, Duro Smiljanic, Mara Smiljanic
Htela bi da znam vise uvezi njih. Bila bi veoma srecna ako me pomognete. Ja zivim u Australiji tako da je veoma tesko da istrazivam drukcije.
Hvala
Pozdrav
Zdravo Zorane
Pleme Sekulara se dijeli na 3 bratstvenicke grupe: Radmuzevici od Radmuza, Dasici po vojvodi Dasi Sekularcu i Vukovici po Vuku Ljevaku. Rmusi su izdanak Dasica koji su dobili prezime po nekom Musu koji je bio ranjen u grlo metkom pa ni posto je ozdravio nije mogao normalno da dise nego je pri tom hrkao(u tadasnjem govoru "rce" bez h) pa po tome je njegovim potomcima ostalo prezime Rmusi. Rmusi i Armusi su isto. Inace ja sam iz Sekulara porijeklom i intresuje me istorija nasih krajeva pa i ovaj forum sam nasao dok sam o tome nesto trazio…. O Sekularu su napisali knjige akademik Miomir Dasic koji dosta iscrpno govori o bratstvima i raseljavanju i ukupnoj istoriji kraja,prof Blagoje Saric i ima knjiga od Radoja Kastratovica iz 66 god koja je interesantna jer on nije bio ucen covjek i knjigu je napisao na osnovu podataka koje je dobijao od najstarijih mjestana koji su ucestvovali licno u dogadjajima druge polovine 19 vijeka a iz usmenog predanja (jer drugog nije ni bilo) znaju pojedinacno o ljudima i dogadjajima vjekovima unazad. Nasao sam i kod P.A. Rovinskog ruskog pisca koji je godinama bio na dvoru kralja Nikole i napisao knjigu o CG u 4 toma da se pominje Sekular ali kratko. I u narodnoj pjesmi "Margita djevojka i vojvoda Rajko"…..potrazi po internetu.
Moji roditelji su iz Otišića, u Rosićima imam neku rodbinu, mislim da se neka moja baba tetka (sa mamine strane) tamo udala. Ne znam da li vas zanima nešto o Rosićima iz Otišica, to bih mogla moje da pitam
Moja mama je od Stojsavljevica iz sela Otišić, kod Vrlike. Ne znam da li ti to nešto znaci
Marija14, this is what I know about Darinka (Rnić) married Jovčić's:
her parents were Obrad and Ilinka Rnic,
with Mirko Jovčić she had 4 children
Desa Jovčić, married Petrović with Pero Petrović (Son of Pane Petrović), they have 3 children. If my memory is good, two boys and one girl
Stevo Jovčić, I think he is married, but no children
Draga Jovčić, married Cvijetić with Mile Cvijetić(son of Cile Cvijetic). They have 2 children, boy and a girl. Girl is Ljilja, I can not remember boy's name. Draga passed away
Mile Jovčić, married with Mira Jovčić, they have 2 daughters, I don't know the names
Both Darinka and Mirko died, Darinka somewhere in 2006 and Mirko in 2009. I'm not sure about the years
Forgot to mention: the marriage license lists Milka's parents names as Johan and Stanna and Eli's parents names as George and Milica. Though I'm guessing the correct spellings would be Jovan, Stana, Đorđe.
Hi Melanie,
Sorry, I cannot be any help to you. I was wondering where you found the Serbian Orthodox birth records on FamilySearch.org. I looked but could not locate them.
Thanks,
Jordan
Also, I visited the graveyard in Dvor and there were Borojević gravestones there. I know this is a common surname. Do you think it is likely that there is some relation?
Hi JT,
When I first launch the http://www.familysearch.org website, I log in. On that very first page, I scroll to the bottom under the All Record Collections and select Continental Europe then Croatia. Next I click on the Croatia, Church Books, 1516-1949 link. My next step is to click on the Browse through 1,421, 560 images link. The next link is Orthodox (Pravoslavna crkva) then Biskupija. The last link is Births(Rodeni) 1848-1904.
According to my note above, it looks like within Biskupija I went to page 390, the first entry on line 21. Does that help? I appreciate your help with this as it makes me tired to look at these and translate what I see. I'm getting better though. 🙂
Melanie
I meant 1849-1904. I incorrectly type the date link.
We opened the Rodoslov system where you can post your family tree. This will make it easier to share and collaborate online.
Any mention of the Family Saint?
We created a new family tree system on our site. This makes it easier to communicate and collaborate. The names and places are correct, no need to cross reference. Perhaps Jugoslava (yugaya), can assist.
You can use the Rodoslov system to create family tree's now on this site. It makes it easier to communicate.
I'll check it out. I'm making my family tree these days, I think a lot of people from Otisic can join 🙂 And it's interesting if you join my tree, because then you make your own family tree and still you have access to mine, and other's people, and there is already a lot of them. I'll see if I can just import here what I've already made there.
I am frustrated at not finding information when others seem to say they can. I do not want to pay people that say they can find these things as I should be able to do it myself. I find myself going in circles.
Vaso Popovich was in the U.S. between 1919 and 1927. I don't find evidence of naturalization so I doubt he had a U.S. passport. I would like to find a copy of his Yugoslavian passport as I believe he would have had to have one in order to come to the U.S. correct?
I was also searching aimlessly as I don't know what else to look for when I found a site that noted the name Popovich showed up in the Parish of Vivodina. So, I know I need to know his religion which I do not. I should know the Slava (if he was Orthodox) but I do not. I know a partial name, date of birth, when he was in the U.S. and that he came from then Yugoslavia. I can't find any ship manifests, census reports, city directories, naturalization records, employement records, passport information, news articles, death records or military records.
I know I've found some Vasos that were noted worthy to be searched on and even some that had a first name that started with a B but no one has gotten back to me from this site. Don't get me wrong, I very much appreciate any help that can be given but I don't know where else to turn. I was referred to a person through the LDS Family Search site but she charges and I can't afford to pay anything right now. I know there is a host of information out there if you only know how to find it. I don't know how to keep myself organized or how to find another lead when all seems to be a dead end. Can someone PLEASE help me? At least point me in the right direction? I have added what little I can on the Rodoslov system but it's nothing more than what I've posted on here already. I tried to keep it simple as I'm not sure what should go in the biography at this point. I'm interested in following up on the Vivodina parish but I don't know where to do. Ancestry.com and Familysearch.org seem to show either too much information that is irrelevant or nothing at all. Thank you to anyone that can help.
Melanie White
Hi Jordan,
I thankfully have a paid subscription to Ancestry and have run this search again. I only used his name and sex as male for search criteria. There are several Vasos that I've found but some are too far off in the birth year to be considered.
The first one I see is from Biskupija, born in 1896 and arrived in the U.S. in 1913. He is a possibility and I've even been contacted by a descendant of this person named Linda. There are a lot of similarities but some differences that might be hard to explain. Linda said she thought her Vaso was illiterate when they came over here – they being Vaso, his brother Yanko, a man named Petar and another named Marko. Due to ages, Marko is more likely a father but Petar is listed first in the manifest and is in his sixties. My Vaso was definitely not illiterate as he wrote several letters and cards to my Great Grandmother. I have also received a picture of this Vaso who doesn't look anything like the pictures I have of him. I will try sending them another way as I don't believe I can attach anything here. Maybe in the Rodoslov system? 🙂
Other than the Vaso from Biskupija, I found:
Vaso Popovich, birth about 1891 (Yugoslav), departure Raguse, arrival in United States: March 14, 1920 in New York. His birth location was Rijeka. He was a single male coming from the army and his final destination was Anaconda Montana.
Vaso Popovic, birth about 1892 in Busna (maybe Bosna – can't read the race or people), departure Zagink in 1923. Arrival in Canada 1923. His intention was to stay in Canada but who knows if that actually happened?
I also found a Canadian Passenger list that I forgot that I saved for a Blaz Popovic. He arrived in 1924 and also intended to stay in Canada. It looks like he came from Domagovic and his religion was Catholic. His destination was Winnipeg Manitoba Canada which is not far from the iron mines my Vaso worked in considering how far he came already.
I will try sending these documents for review but not sure I can do it through this site. I don't want to clutter what I've created in the Rodoslov system as I can't confirm that any of these documents will belong there. Thank you Jordan for your help.
Melanie
I am interested in these records:
Župa/parohija/općina: Dvor
Naselja/mjesta: Ćore, Dvor, Javornik, Matijevići, Rtić, Stanić-polje, Unčani, Zakopa, Zamlača
Vrsta matične knjige: MKR
Vremenski raspon od: 1808
Vremenski raspon do: 1834
Vjeroispovijest: Pravoslavna
Napomena:
Smještaj: DASK
Župa/parohija/općina: Dvor
Naselja/mjesta: Ćore, Dvor, Javornik, Matijevići, Rtić, Stanić-polje, Unčani, Zakopa, Zamlača
Vrsta matične knjige: MKR
Vremenski raspon od: 1834
Vremenski raspon do: 1860
Vjeroispovijest: Pravoslavna
Napomena:
Smještaj: DASK
I see that they have forms on their website to request copies of documents. I have a name, Đorđe Boroević, but I don't know his birthdate. Would I be able to make a request in this case?
I found this entry in the Privrednik database which I believe matches my great-grandfather as described above:
Can someone help me understand this? Skrbnik means caretaker, but this is not the same as the father's name I have from the marriage license (George). Maybe it is possible the man and woman's parents were written out of order (the lines are adjacent), and Ilija's mother was Stanna instead of Milica? Or perhaps he had another caretaker? I don't really know anything about his parents.
Is 26 Sočanice a street address in the town of Dvor or does this refer to the town Šocanica in the municipality of Dvor? If so, what does the number refer to?
Does uč. stand for učitelj?
JTBates
Did you find the birth record I was referring to in one of the previous posts? It was on page 390 in the Biskupija Orthodox records. I'm wondering what you think about the child's name and whether he could be anything I might want to look at further. Thank you for your help.
Melanie
Closest thing to that I found is a very large branch of the Poznić family that lived in RISOVAC, nowadays in Bosnia. The spelling you have may be result of a bad phonetic transcription on behalf of the person who wrote the info into the draft registration card, because the name of this village is pronounced :/ rɪsɒvʌtz/ *reese-o-vuts*.
This village is near the town of Bosanski Petrovac and a person coming from it in 1905 would have been listed as coming from Austria as country of origin ( Bosnia had been occupied by the Austria-Hungary empire since 1878.)
There is one other location that starts with "R" – Rogoža, Veliko Vukovje in Croatia where I found Poznić family in period records – so keep that as an option open too before you confirm your ancestors place of origin.
Yes, every bit of even the tiniest info you can find in records after emigrating is helpful. And also, please always try to either attach here to your posts l the documents you find – often a native speaker will interpret ship manifests and other documents more accurately, and the more people see it more chances you get of correct interpretation.
– "Stanin" means "the son of Stana" (female first name). In privrednik database, if caretaker is listed as anyone else but father that means that the father of the child is deceased. So Stana is the name of his mother.
– The address in the records is the household number and the village – that is also the way the residence was entered into the vital records and the household number is vital info to distinguish between sometimes many families who carried same surname and lived in the same village .
– uč. is an abbreviation for word učitelj, teacher. most of the mentors were teachers and parish priests (paroh)
Village is Sočanica. There is a very big Serbian online community on facebook for Dvor and Banija ( groups – search for *Dvor* or * Banija Banijska sela* ), people from there can help you too:
https://www.facebook.com/banijska?ref=ts&fref=ts
You need to contact NENAD MENIĆANIN, one of the most respected Serbian genealogy researchers from that area, who has posted on his research of Borojević surname from Dvor area.
here is his web page in Serbian and extensive research on BOROJEVIĆ surname – contact him and you will be able to communicate with him directly in English:
https://sites.google.com/site/menicanin/borojevi%C4%87
his email:
[email protected]
I believe you also posted a question on hte availablity of vital records from Dvor area – these are only available to be researched in the Dvor town municipal office and researches I tried to arrange into ethnic Serbian ancestry there were not welcome. At all. I think that you ought to contact Sisak regional state archive and attempt to arrange a lookup through them if possible.
You need to contact regional state archive in Novi Sad and Istorijski arhiv Vojvodine for information where the state vital records or microfilmed copies of church vital records are located and for which period they are available.
Also keep in mind that all church vital records have been returned to religious communities and to obtain info from them you need to contact the church that your ancestors belonged to – that will depend on their religion but these will also be located in Novi Sad town.
Info on people who died in 1953. (and 1935) is available in civil vital records – this info will include their place of birth, their date of birth, the names of the parents, occupation of the parents, last residence and living relative who provided the info. You need to contact the municipal office in Bački Sokolac to obtain that info 8 perhaps you will need to hire and authorize a researcher to do that too, and provide proof of descendancy).
BAČKI SOKOLAC is village in Vojvodina where many families of ethnic Serbs were relocated after the WWII, from Croatia and Bosnia – so that is why the info you received from a relative is probably accurate that some family is originally from Bosnia.
Can we upload books in .pdf format for members to read or research?
I looked at the records you asked about and these are copies of church vital records made by Serbian Orthodox Church priests for the civil authorities.
So whenever dealing with original SOC vital records, or copies made by its priests, the dates are according to the calendar it uses still – Julian, so a person who is in them listed as born on August 16th is according to western calendar born on August 29th ( the difference is that the calendar SOC uses is 13 days late, so we celebrate Serbian New Years Eve on January 13th when the old calendar says it is December 31st).
In later records from XX century you will find two dates written as birth date – one in old calendar and in new calendar. The new calendar date is usually written in brackets.
In this particular record and all receords from XIX century, two dates are:
-first one date of birth
-second one date of baptism
and both in old calendar only, so always add + 13 days.
The name of the child in that record you found is JOVAN POPOVIĆ ( Јован Поповић).
I am attaching a help for interpreting the records like this one based on the one you asked about:
Yes, what size are we talking about?
there is a cemetery in the smaller village of POPOVIĆI ( Biskupijs, Knin) which is the actual place of origin of that family there – in documents often the larger village or parish center was indicated as previous residence because smaller villages (zaselak) were administratively kept in records as part of the larger ones.
You cannot obtain any records for Serbian- Orthodox cemeteries in Croatia except for Zagreb and a few coastal towns for the cemeteries which are inside the temple fence, but I posted on the excellent service for hire that is provided by Serbian Orthodox Church monks where they are taking care of graves and are willing to go and photograph all headstones in a particular cemetary per request:
http://www.rodoslovlje.com/forum/croatia/locating-and-photographing-headstones-and-cemeteries
This is something you should consider after you establish the exact village of origin of your ancestor though, as there are no guarantees that a particular headstone still exists or that the inscriptions are readable.
-photo of the Serbian Orthodox cemetery in Popovići village, Biskupija, Knin. It seems to be in great condition.
Demići su (jedna porodica)živjeli u Maslovarama,opština Kotor Varoš.Mislim da je ta porodica izumrla,sjećam se starog Demića…neznam dali je imao potomaka,mislim da nije.
srdačan pozdrav
I would be happy to post or email you some documents to review, but I can't figure out how to attach a document to a post and I don't see your email address. I'm sorry, I feel like it's a dumb question, but I don't have much experience in this kind of a format. Can you point me to a FAQ or help me figure it out?
I will send you a PM tonight with the instructions 😉
I would be interested in your sources for that. The only source I can find that is relevant and not in Ottoman script (Arabic) is Blaskovics* who did an exhaustive study on Estergon and ErszekUjvar eyalets from defter records over a 20 year period.
He sounded out the Ottoman versions of the recorded names phonetically and transcribed them into Magyar and Slovak/Rusyn cognates to list the original names as they were pronounced to the local tax collectors (1664).
His theory was that the patronym names – eg (weaver) "TAKACS Janos, son Adam" or "TAKACS Janos, brother Mihal" was kept in Ottoman transcriptions. Even if Mihal was not a Takacs, he was recorded as a Takacs and thus the whole family was known by this name. This only lasted 1 or 2 generations, probably until the liberation of these vars in 1686.
Sometimes the family name as an occupation or status was added to the first name – so PAP Istvan, DEAK Daniel, BIRO Andras etc.
Racial names – Tot, Horvat, Bosnyak, Rusznyak, Hucul (Ukraine), Kun~Kumanko~Kumansky (Czigany-Gypsy) were also given to individuals by them.
Double names were also given to distinguish individuals: Deaki-Szabo Janos, Orosi-Radics Andreji etc.
Nicknames were given as well.
Why? Well the Roman Catholic Council of Trent in 1560 tried to formalize Marriages and Births by decreeing that witnesses be present at these sacraments and that the full name (first and last) be given to parents, bride and groom. This became common church law in all confessions (GK, Evangelical and Eastern~ Orthodox). The Ottomans apparently were faced with the problem of differentiating individuals. If the tax recorder did not understand the name(s) ~ they did not understand the naming conventions or the order of names~ then they were given a name of some description.
It is very confusing as apparently many of the Ottoman namings did not survive and many family individuals reverted back to their own chosen names, or names were swapped – first names and family names were confused.
Knowing this, at least in the northern parts of the Ottoman Empire, I cannot see that the Ottomans belittled any one race over the other. In fact, the Ottomans were pro-Lutheran as they were both against the Catholic regime of the Hapsburgs. It was more of a religious bias than a racial one.
So bringing this thread back to my original question – is Moravkovic possibly from Morava River valley in Serbia or, an Ottoman invention describing the Moravian family as Moravkovics instead of 'Morva, Moravec, Moravan, Moroc, Moravcsik (Moravcik)'?
The defter record keeper could have been Serb, otherwise a Serbian/Croat/Albanian male, travelled via one of the armies or as part of the army support or resettlement, part of the Kuruc army?
I don't think I will get an answer to this question, but the most interesting is that:
1. There is no Moravko~ Moravkovic family name from Serbia
2. That Moravko is/was a nickname-diminutive first name in Serbia
3. That the Ottomans used nicknames as family names in some instances.
As far as the origins of my family (Moravko – now Marafko), there is more evidence that they are from Moravia. But I am still not 100% positive about this.
——
Peter
—–
*Dr Blaskovics Jozsef – 'Az Ujvari Ejalet Torok Adoosszeirasai' – Erdem Pozsony 1993
– lots of questions only briefly but I will provide you with translations and quotes/ excerpts as the subject is very interesting:
-The practice of ignoring family surnames of the Serbs by the Ottomans was ongoing in occupied territories until the end of their rule. Best examples of that are ethnic Serbian emigrants from Kosovo prior to liberation in 1912. who traveled with official Ottoman documents and their papers carried first name of the father instead of a surname of the family.
We discussed that in detail for one of our members here:
http://www.rodoslovlje.com/comment/4638#comment-4638
-The belittling is evident in derogatory names of individuals and nicknames of clans given to ethnic Serbian families under Ottoman rule and first recorded in their defters, and later just carried on as surnames by the Austro(-Hungarian) conscription clerks when families migrated in XVI, XVII and XVIII century. There is a huge corpus of such pejorative surnames, and often in Serbian Orthodox Church archival materials and other historical sources the family or a clan is listed under its original family name. Sources for this would include all onomastics and etymology authors of authority of the region, including Petar Šimunović and Trifun Pavlović or Velimir Mihajlović.
-As for the way they treated the Christian Serbs under their rule and the assumptions you made based on their ruling habits in the north – I will only highlight the example of Ćele- Kula monument to their terror over Serbs.
http://en.wikipedia.org/wiki/Skull_Tower
-The census takers and clerks were not Serbian Orthodox ( Christians). Under Ottoman rule, they were not allowed to hold any such position without converting.
-It is wrong to make assumptions based on etymology and onomastics of a different region or a different historical context – Ottoman rule in the examples and literature you cited was only of temporary nature and in many cases in parts where the inherited feudal apparatus remained almost intact. Ottoman oppression over most of ethnic Serbian origin areas lasted five centuries and you need to take that into account when you look at the development of surnames.
-Also the variations between different areas are immense – for ethnic Serbs in Croatia the migration to Austrian or Venetian ruled territories meant that their surnames became solid and remained the same from as early as XV century when they were fist recorded, while in Serbia the patronimic swap with each new generation had to be ended with an official decree in 1851. and even later in Kosovo in 1912.
-An example page from the Ottoman *name* census from 1528. of the population in Smederevo town area, Serbia transcribed and published by the Oriental Institute in Sarajevo in a book "Turski katastarski popisi nekih područja zapadne Srbije XV i XVI vek" ( Ottoman land censuses of some areas in western Serbia in XV and XVI century).
The district is called "Morava" ( nahija Morava) so of interest to your research directly.
It is in Cyrillic script but all individuals are recorded without surnames, only as X son of Y ( or brother, uncle…)
And as opposed to this manner of census taking I will list the example of Dečani monastery land and individuals censuses – "Dečanske hrisovulje" from 1330 and later as well as the merchant books from XV century of Dubrovnik city merchant Živan Pripčinović, in which Serbs are recorded with their valid surnames that can be tracked as such from there in other documents.
-On questions regarding the surname MORAVKO later, as it is getting rather late. 🙂
Molim vas, javite mi se na mejl [email protected] ili mi odgovorite na privatnu poruku.
Pozdrav i hvala unaprijed.
The introduction of surnames in Serbia started after Napoleon just as in the rest of Europe.
I think you are making this more complicated then it actually is. Jugoslava already pointed out the geographic connection to a surname. You mention the Morava river (which is a Celtic name), but have you checked the Moravia region? These two are not related. Moravia knows a small an ethnic group called Moravians, and they were expelled. Also a lot of troops were recruited from that region in the 15th century to fight against the Ottomans which would explain why the name showed up in the ranks down south. Not all Tefter records can be found in Eastern Europe, a lot of them are also in Istanbul. As for Serbian Orthodox and Catholic Church records. In Serbia we know a pretty strict data protection law, similar to that of Germany so a lot of information can not be found online. I can check some of the books I have in my library about Moravkovic, but my advice would be to follow the trail.
As for non-Seljuks serving the Ottoman empire, it is pretty much like today. You serve and get drafted in the territory that you live. That is why many Serbs moved to Krajina and other regions so they could contribute in liberating their homeland.
So Ill follow up on the surname thing, but you will need names, dates and places.
Thank you Yugaya,
I am searching for a cemetery because I was contacted by someone back in March stating they think their Vaso is the same Vaso I am looking for. They have a lot of information on him like – date of birth is January 4, 1896, place of birth is Biskupija, he was Serbian Orthodox and the Patron Saint is St. Nicholas. He came to the U.S. with his brother, father and it looks like an Uncle or family friend. Vaso returned home and lived with a sister as he had some sort of argument with the rest of the family. Apparently no one liked him. He was rumored to have a hot temper and a penchant for the good life but didn't want to work to get there. I have confirmed all of this information with the other family. They suspect this is the correct cemetery based on the location and religion.
I just want to figure out whether he is the same person even though the birth date I have is off by about three years. Do you know how much the charge would be to have a photograph taken, if found, and sent to me?
Melanie
as the other family is certain that is their ancestor or relative if they want confirmation via tombstone of the data that is the bleakest way – there are death records that are available in Croatia in municipal office, if they have his date of birth finding his record of death is easy.
Also a cheaper avenue ought to be pursued first, an attempt to locate living descendants of the same family who will take the pics for you for free of the headstones. Someone we assisted recently had that , his grandfather was the one who emigrated and his cousins sent him the great-grandfathers headstone pictures.
Biskupija does not fit with who you are looking for as I have browsed the records that are available on familysearch.org and no ethnic Germans or record of marriage that would indicate a marriage between Serbian Orthodox man Popović and a woman of a different confession – Biskupija records are excellent and entire family history for XIX century can be reconstructed from them.
http://sr.wikipedia.org/wiki/Вратна (Неготин)
Hi,
If anyone could please provide me the name & contact information (preferably email address) of an English speaking, reputable geneologist or researcher that works in at least one of the Zrnyanin, Novi Sad, Curug, Jazovac & Szajan areas, it would be much appreciated. I have made no progress at all with my family tree with any previous responses.
Thanks!
MOJA BABA DRAGINJA BRANKOVIC
My Husband's Great-Great Grandparents, Ely (1875-1932) and Sophia Painovich (1880-1974), immigrated to the U.S. sometime around 1900? All documents ive found say they were from Serbia. I have been told that they are related to Nikola Tesla somewhere within the family tree. I've been trying to find the link? I've been told that Sophia and Ely lived in Gospic? I've also been told that Sophia's maiden name is Bogic. Any ideas??
Thanks
Nikola Tesla – his family origin is extremely well documented on both mothers and fathers side. You can find the article I wrote on that here:
http://www.rodoslovlje.com/documentation/nikola-tesla-origin-and-family
Also you need to establish original spelling of the surnames, first names and exact place of origin of your ancestors before you can find and prove any supposed link between your family and his.
http://www.rodoslovlje.com/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
http://recordsearch.naa.gov.au/SearchNRetrieve/Interface/ListingReports/ItemsListing.aspx
simića ima puno koji su ušli u australiju
Здраво Душане,
свети Игњатије Богоносац, јесте заправо заштитник и крсна слава Малешеваца…да можда ниси огранак поменутог рода?
Trazi se Ranko Radasinovic Cira (Elektro Inzenjer)Studirao je Visu Elektrotehnicku Skolu U Subotici. Bio je iz nekog sela blizu Novog Pazara. Stanovao je u studentskom domu "Ivo Lola Ribar" u Dudovoj shumi na kraju Radijalca. Cimer mu je Bio Fikret Alispahic
Dear Melanie It is posible that copy exist somwere but highly unlikly. Tha contry of Yugoslavija sufered great distruction in the Second World Warr. beside lost of approximatly 1.7 milion inhabitants existing infrastructure, including building was devastated. Then recent civil warrs starting 1990's make hardly posible.I would guess that if any record exist it would be most likly in the Ship record, ellis island or even US Tax record, Census etc.
B.M.
Below is the link from the Ellis Island web page showing
http://www.ellisisland.org/search/matchMore.asp?FNM=VASO&LNM=POPOVICH&PLNM=POPOVICH&first_kind=1&kind=exact&offset=0&dwpdone=1
Residence Raguse, Hercegovina ( at the timeKingdom of Yugoslavia) Arived 1920 Age on arrival 29
I hope this help!
P.S. You need to register in order to see the record.
Regards from Vojvodina
bmistrelovic,
Thank you for this link. I've seen it before but did not pay any attention because I thought he was too old or headed to the wrong location…I've learned a lot since then.
I see the Vaso in this record came directly from the military in Raguse/Dubrovnik in 1920. He was headed to Anaconda Montana. I suspect it was for steady work in a mining town which does fit with what I know of the Vaso I'm looking for. However, I can't find him on a census there and I can't find any records of employment held by any of the mining companies. I've already looked for information on Vaso in Hibbing Minnesota as I know he worked in an iron mine there. I was hoping to find some record of where he came from before he arrived in Minnesota.
I can check alien registration in Montana as I already have the USCIS office searching around the Milwaukee area in Wisconsin. I was hoping I could get some help in searching for military records from the Raguse/Dubrovnik area. Ancestry.com seems to only show US Military records even though I have a World account. Is there any other way to look for this military information?
Melanie
Also, on Ancestry.com, when I view this record (before I click on the actual manifest picture), it lists Rijeka as a birthplace/other. I'm not sure where that comes from because it looks like the same record that is found on the Ellis Island site and neither site shows any information on a birthplace.
I think at one point another person I had help from on this site said they found that name in that area but I could be wrong. I have to look over my previous messages to make sure. Is there any way you can help me figure out what records show this name in that area?
Melanie
Hi bplecas,
Happy New Year!
My grandmother is Jaga Plecas from Divoselo b. abt. 1895. Her father was Simo Plecas. Her siblings were Joseph, Mary and Marta (twins), Vaso, Boja, John, Milan, and Stevo. Her mother was Milica, I think Obradovich.
Do you know this Plecas family? Are you related?
Hvala,
Marlis
Hi bplecas,
Happy New Year!
My grandmother is Jaga Plecas from Divoselo b. abt. 1895. Her father was Simo Plecas. Her siblings were Joseph, Mary and Marta (twins), Vaso, Boja, John, Milan, and Stevo. Her mother was Milica, I think Obradovich.
Do you know this Plecas family? Are you related?
Hvala,
Marlis
That would be Prčanj nowaydays. Did you check the link page for the Archives of Montenegro. I assume he moved to the UK right?
The correct spelling would be: Lamoš and its in the Bačka Palanka municipality
Do you have exact dates of birth and immigration form?
Hi,
Did you read the FAQ and can you tell me what did undertake until now?
This is where the village is: https://maps.google.nl/maps?q=Crljenac&hl=nl&ie=UTF8&ll=44.495526,21.360168&spn=0.742518,1.234589&sll=42.457407,18.741989&sspn=0.383997,0.617294&t=h&hnear=Crljenac,+Brani%C4%8Devo,+Serbia&z=10
Your best bet would be to start writing the municipality there. Do you speak any Serbian?
Check the articles Yugoslava wrote in the Learning and Research Center. US immigration made a lot of mistakes when people entered and Ancestry's records. Also, Serbs use the Old Calendar –>see Orthodoxy, so its possible you get different dates of birth.
If you are sure about the dates you should write the archives of Belgrade and ask them for information.
Историјски архив „Шумадије“ Крагујевац
Крагујевачког октобра 13
34000 Крагујевац
Телефон: 034/336–251, 034/336–252, 034/335-584
Факс: 034/336-251
[email protected]
http://www.arhivsumadija.org.rs
We need a little bit more information. E.g. was your grandfather migrate? Please elaborate.
Did you check with Ellis Island?
Hello Jaime,
Žabalj falls under the Novi Sad archives. You can write both the archives and the Church as that is where the information would be. You can also use the online phonebook to see if there are still people with the same surname living there.
You can check the Croatian Archives and Family Search as they microfilmed most of their material.
Cao, ja sam Jovan Gašić iz Peći. I ja trazim i poreklo i podatke od porodice Gašić. Dosta znam ono sto mi tata priča. Ali bićemo u kontaktu ili da mi pošalješ na mail. [email protected] Puno sreće i zdraljva srećni praznici pa se čujemo. Pozdrav!
We believe my grandfather was borne in Šavnik Montenegro
Žan,
Maticna knjiga umrlih za period koji tebe interesuje još uvek nije arhivirana, nalazi se u mesnoj kancelariji sela ili susednog većeg sela koje tebe interesuje.
Pozdrav
The archives in Montenegro should have data, and perhaps depending on the source Family Search can yield some results as well. Check the link page, if you can't find it let me know.
.
Am I correct in understanding:
To request church census records, it has to be done through the SOC. How is that done? Can the census books help you find what parish your family belonged to? If the parish temple was destroyed (along with the vital records), the only information available will be that from family members that made a sworn statement regarding accuracy of information. That in itself may be inaccureate as it may reflect the new locatino if they were re-located after WWII correct?
So if I cannot get a copy of the SOC census records, I am out of luck because I don't know how else to determine the parish Vaso may have belonged to. I am not aware of any family members that would have made a sworn statement but that doesn't mean they didn't exist.
I read further where it says all males living in the Military Frontier province were consigned to military service at birth. Is th eonly military frontier in Croatia? Would that include Rijeka? The record that bmistrelovic pointed out shows a Vaso Popovich from Raguse, Herzegovi. I did find a record that said the person in the same record came originally from Rijeka…that was I believe on Ancestry.com. So if many that were born in this frontier settle here, it would be reasonable with military service to find that Vaso was from Rijeka but left the military after obligatory service from Raguse/Dubrovnik?
I believe I was told that military obligatory service started at the age of 18. Robert Jerin indicated that this service didn't start until they were 20 or 21…I can't remember. Can someone confirm what the age is that this service starts?
Phillip,
My grandfather was Blazo Pejakovic from Ljubotine. He came to the US in 1915 and was a copper miner in Butte, Montana. After WWI he lived in Hazelton PA where he was a coal miner.
Not sure but seems like some similarities to the Pejakovic you are looking for information on, but no ties to Seltzer that I know of.
Gornja Krajina is not a place, that was a historical region in modern day Croatia.
Popovic is very often Serbian surname, so it will be very hard to find any information if you dont know place of origin of your ancenstors and slava. There was Popovic families in regions of Banija, Kordun, Lika, Gorski Kotar and Northern Dalmatia. All od them were Orthodox Serbs. Many of them was killed in World War II by Croatian nazis.
Origin of surname is from word Pop – meaning `orthodox priest`.
In year 1948. there was Nadalin families around Grubisino Polje:
1) village Dapcevicki Brdjani (Grubisino Polje municipality), 1 house with 2 persons
2) village Gakovo (Grubisino Polje municipality), 1 person
3) village Mala Jasenovaca (Grubisino Polje municipality), 3 persons
4) village Topolovica (Grubisino Polje municipality), 3 houses with 10 persons
5) village Velika Barna (Grubisino Polje municipality), 1 house with 4 persons
In World War II victim lists there was 3 Nadalin from Grubisino Polje region, Djuro (born 1910, from Velika Barna), Pane (born 1880, from Topolovica) and Sara (she was born in 1886, from Topolovica).
After Yugoslav civil war (1991-1995) many Serbs from Grubisino Polje area were expelled, and many of them lives as refugees in Republic of Srpska and Srbija.
In year 2001. only 4 persons with Nadalin surname lives in Grubisino Polje area (in year 1948. there was 20 persons with Nadalin surname).
Thank you for correcting me on Gornja Krajina.
I know it will be very hard to find information on Vaso Popovic without the region or slava. That is not stopping me, if anything it is making me work harder. I don't care if I have to look over thousands of listings of Popovic people, I will do what I need to do. 🙂 I truly appreciate all of the help I have received on this site.
Are the Croatian Nazis the same thing as the Ustasha? Are there any other regions that would include the Popovic surname or should I focus on these? I know Yugaya has suggested looking for records in the United States, however, I don't think Vaso stayed anywhere long enough to have a record of his presence. I did make a request to the USCIS to search for alien registration but I haven't heard back. I DO know that Vaso worked in Hibbing Minnesota in the iron mines. He did not like the work and eventually moved to Milwaukee Wisconsin where he met my Great Grandmother and worked as maintenance staff at a hotel. I understand now that he was quite a bit older than her so the record that bmistrevolic found from Raguse/Dubrovnik COULD be something worthwhile.
What I found in that record was Vaso was born in 1891. He came from the military in the port of Raguse. Ancestry.com indicated that he was originally from Rijeka (which I see now is in one of the regions you mentioned – Gorski Kotar). This could mean nothing. His destination once in the United States was Anaconda Montana which was another mining town….just like Hibbing where I do know that Vaso was. I do believe this is something to look into but I don't know how to find the rest of the information. I've been searching on Rodoslovlje for Popovic. That is giving me more information but nothing specific like how to request the right documents. How can you find the slava if you don't know the region? How can you find the region if you don't know the slava? I still have to finish looking at articles by Yugaya but I haven't yet found how to request military records as I would HOPE that would tell me the region he came from or his slava….something. I was told Vaso's mother was German and father was Yugoslavian. They were business people but I don't know what their business was. Would Rijeka be a possible location for all of this to fit or am I looking at this all wrong? Please help if you can. I will do whatever unfortunate work needs to be done, I just need to be pointed in the right direction.
Banjeglav Petar rođen 2.2.1893 od roditelja Milice i Milivoja Banjeglav, Prokike 40
How would one go about searching for birth / death records? Are there churches in the area that might be able to assist with records?
I am looking for Vrzić from Selo Vrzić: Mane, Anka, Mara, Anđelija, Milica, Julia, and Yulika
Town is also known as: Vrzići
Their parents were: Dane Smiljanić and Milica Vrzić
My grandfather was not a migrant but born in? Tschakovo and married Juliana Terlien born on Modos. His father also was Jovan Djuric or Johan Duric born in Dalmatia and thought to be a fur trader married to ? popovic.
«Српска православна митрополија Карловачка», уредник Мата Косовац, Сремски Карловци 1910. Podaci u ovoj knjizi izvorno su iz 1905. godine.
U mestu pod imenom Velika Pisanica: «Škola u Zrinjskoj, komunalna, sazidana 1829. godine. Učitelj Vladimir Herak.».
Ovaj Vladimir Herak je moj deda stric, tj rodjeni vbrat mog dede Jovana M. Heraka
Mijat (jedan od tri brata)je pobegao u Mostar i oženio se sa srpkinjom Milom Lasić koja je bila udovica Ante Lasića, pa je Mijat uzeo njeno prezime da bi se sakrio od Turaka i postao Mijo Lasić i sa njom imao dva sina i ćerku, tako su nastali nazovi Lasići,tetka mi je potvrdila ovu priču jer joj je deda Ivan ispričao da se ne zaborave koreni a ja saznala od kolege sa posla koji je iz tih krajeva.
Da li mogu da dobijem jos neku informaciju o legendi da su Grbici bili u sluzbi kneza Lazara, izvor? Hvala unapred.
Otac mi je rodjen u Starom Selu na Kordunu,raseljeni su za vreme drugog svetskog rata.Krsna slava je 2.januar..Otac mi je rano umro tako da sam izgubila svaki kontakt sa tatinom familijom.Njegovo ime je Petar Dotlic od majke Marije i oca Mila.Molim Vas ako iko zna nesto o toj familiji neka mi javi na mail : [email protected]…. UNAPRED ZAHVALNA…LJiljana Dotlic iz Smedereva
Ja sam Radovic iz Bjelopavlica i moj je otac Kiro Radovic sto ga je gore navela Tina, ako neko hoce vise informacija neka se javi na mail [email protected] ili na neki od brojeva:
+38267852826; +381690308818; +381112433782
Imam stablo od 1712. godine koje obuhvata sve Radovice, prvi na stablu je Rade po kojem smo dobili prezime, ko hoce moze da kopira, i u familiji mi znaju dosta informacija o precima tako da koga zanima neka se javi, pozdrav.
It took some time but I finally got the Immigration application documents for Maksim Tomic. Additional/new information obtained from them is: sorry the documents are handwritten so some spelling may be wrong
Born: 12 April 1911 in Paka-SL Pozega distr SL Pozega, Yugoslavia
Religion: Orthodox
Residences and Occupation: 1938 – February1941, Lordrica (?), distr SL Pozega, Yugoslavia – Farmer
Feb – April 1941, Mladenovac, Yugoslavia – Soldier
Apr 1941 – Dec 1943, Maz, Forbach, Stalag XII E and XII F, Germany – P.O.W worked by Farmers
Dec 1943 – Oct 1943, Berg, Germany – P.O.W worked by Farmers
Oct 1943 – Dec 1944, Metz, Germany – P.O.W worked by Farmers …. Liberated Dec 1944
Apr 1945 – Sept 1946, DP Camp Hagen, Germany – Ex P.O.W. ….. Joined C.M.W.S in Sept 1946
1947 – 1950, C.M.W.S. post 323 Hannover, Germany
School: 1918 – 1920, Primary School, Paka distr. SL Pozega, Yugoslavia
Language(s): Serbian
Displace Persons Number: 280912
Any help at all would be very gratefully received.
Kath
I am Ljubinka Stanojevic. I am a cuson of Vidosav Stanojevic from Urosevac, who went to US 1928. I want to meat jstanovich.
There is his family in Belgrade.
Moj deda je ziveo u Priboju ali mi je stalno naglasavao da su Radovici sa reke Pive(neka oblast), slavimo Arandjelovdan pa bih molio nekoga da mi napise nesto vise o tome kojim Radovicima pripadam i kojem plemenu.
I am new here. I see that there is Vranjesh listed in Balinac, but I thought our grandfather came from Gornji Primishlje. What help can you give me? Thank you very much in advance!
Dear mr Stanojevic,
My name is Zivorad Antic, called Diko. Since the year of 1999, I have been living with my family near Belgrade, Serbia. I am the grandson of Antic Ivan of whom you wrote. The first time my grandfather went to the US he was 16/17 years old. He went back to Serbia after few years, married and went to the US again in 1928, together with your grandfather Vidosav. Vidosav and Ivan are members of a same family, although they surnames differ. I can send you more data of the families of Stanojevic and Antic, but I consider it would be more convenient for both of us if we could continue the conversation via mail. My e-mail address is: [email protected]
I am glad to have met another relative.
Best regards, Diko
Pozdrav od Brkica porijeklo Hercegovina…Do opstina Berkovici…
Hello Doug,
my name is Dimitrije Poleksic, and we are cousins. Not very close, but not a distant one, also.
First, some facts (in small portions):
Lubo Poleksich born 1889 in village Mokro near Savnik, died 1974 in Belgrade. He was Montenigrian war hero and his last position was in rank of colonel as adjutant of Yugoslavian/Serbian Royal family. He had two sons, both doctors. Slobodan Poleksich, he lives in USA. married, two daughters and one son.
Joko Poleksich, also doctor, PhD, recognized Yugoslavian neurosurgeon. Married, had a son and a daugther.
Lazar Poleksich born 1901 in Mokro near Savnik was captain in Yugoslavian/Serbian Royal Army. Durig WWII German army, captured him 1943, and sent him to Germany, possibly in concetration camp. After the WWII he ended in Canada.
And now the most interestig part:
Lubo's father was Joko.
Lazar's father was Janko.
Joko i Janko was brothers from the same father Djordjije (George). By the way, George was my grand grand father (father of my grandfather).
But !!! One of Lazar's brothers, also son of Janko was Mile (Milo) Poleksich. Born 1877 in Mokro, went to USA around 1903, to Denver, Colorado. Died 1960. Had two sons (Marko and Djordjije) and two daughters (Eva and Jelena).
Djordjije died in car crash. Marko and Eva stayed in Denver. Jelena went to LA.
I hope this will be helpfull…
Zdravo bio rodjače! (Stay sound!)
Dimitrije
Thank you so very much! The information provided is very helpful. Is it possible to connect so we can discuss further.
I am Milo’s only living grandson (Eva’s oldest son)
Doug
It is my great grandfather~!
If you need information, my email [email protected]
Did you read the articles in the Research section and the FAQ's. There is a lot of info there and work that you can do before you go look for a researcher.
Did you read the FAQ and research section articles? Do you have more information such as dates etc.?
Those archives are not digital. You could check with the Catholic Church there and request information. And perhaps also the municipality archives.
You could check and see with the LDS Family History Library if they did any work on the Catholic records. If not you can always try to send them a letter via snail mail assuming these are direct relatives of yours?
Did you ever try to contact them directly, Catholic Church that is: http://www.panoramio.com/photo/30746099
The church was built in 1833.
Send me details on individuals you are researching and I will check what is available online that you can research on your own with our assistance before you hire anyone – a lot of Roman Catholic records are available on Family Search for free and digital archives which charge a small fee in Hungary.
hungarian records are available online, also records for Basaid Roman Catholics. Give me a few days and I will look them up for you.
http://imehrvatsko.net/namepages/view/family_name/prezime-Ćupurdija
ili čupurdija
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1942-28193-4910-53?cc=2040054&wc=MM5K-GYS:681293327
registracija obavezna na gornjem linku za pregledavanje
http://www.posuski-gradac.com/statistika2008.asp
http://www.facebook.com/angelina.zlomislic
BEGIC IVAN
matija korvina bb, posušje
039 481002
Zorane, pogledajte na sajtu http://www.familysearch.com, pod sekcijom Croatia. Tu postoje mikrofilmovane skoro sve matične knjige iz raznih mesta u današnjoj hrvatskoj i vojvodini. Prethodno morate da se registrujete na sajtu. Srećno!
Dragan Mirilo
I sent you a private message how you can get birth ceritificate for you grandfather. It's possible to do it online.
Thanks for posting this, it's more than I'd hoped for. Ja sam unuka od Kata Roknic, b. 1890. That just about exhausts my Serbian vocabulary. I had nothing but info that we came from a village by her last name to find this.
I have a recent letter from Kata's niece whose parents had 15 children and lost eight during WWII. I am trying to learn all I can. We were told we were Croatian. We didn't know who we really knew, we didn't know what was happening, but we knew.
I will strive to come in fall of 2015.
Surname:
Popovic
Given Name:
Vasil
Age:
23
Sex:
M
Nationality:
Cz
Date of Arrival:
1928/07/26 (YYYY/MM/DD)
Port of Arrival:
Quebec
Ship:
MONTROSE, Canadian Pacific
Reference:
RG76 – IMMIGRATION, series C-1-a
Volume:
1928 volume 15
Page Number:
221
Microfilm reel:
T-14745
Surname:
Popovic
Given Name:
Vasil
Age:
31
Sex:
M
Nationality:
Cz
Date of Arrival:
1930/04/14 (YYYY/MM/DD)
Port of Arrival:
St. John
Ship:
MONTCALM, Canadian Pacific
Reference:
RG76 – IMMIGRATION, series C-1-c
Volume:
1930 volume 4
Page Number:
210
Microfilm reel:
T-14856
Note: Due to the poor legibility of the original indexes, some information in this database may be incorrect and/or incomplete.
Source: FINDI76-435118
Emily,
My name is Sam Orlich Jr. My father, Sam Orlich Sr. is the youngest child of Jovo and Smilja Orlich of Gary, Indiana. To my knowlege there are no Tatalovich's here in Northwest Indiana left alive. Smilja had several brothers and sisters. Michael, Rudy who was once a pro golfer, Smilja, Mildred, Loretta and Dorothy. All are dead and gone. They were raised in nearby Hammond, Indiana. All were married and had children of their own. My father never spoke much of the Tatalovich side so there isn't much I can really tell you. I can tell you that my father and his brother and two sisters were very close with all of them when they were younger. My father used to tell my how miserable Deda Tatalovich's funeral was when he was a young boy. If you get this reply you can contact me anytime. Glad I found someone from the other side of the family. Good luck always.
My family comes from the Romanian Banat just north of you. We are Pavlov as well. I can go back as far as my great grandfather Urosh Pavlov who resided in the village of Saravala.
pozycjonowanie
Please scan and send any documents ( the letter from the cousin too) to my email:
[email protected]
People from Sjeničak and I have been working together with the church on documenting all emigrant families from this area.
It has been an extremely difficult task reclaiming the heritage of the Serbs from Croatia from *experts* who claimed these people were Croatian – I made this information publicly available hoping it can help anyone researching their family origins from that parish in the future, and am so happy to see that it helped you.
If you can make it to the 2015 gathering that would be amazing. I will do my best to reconnect you with the relatives for the occasion too. 🙂
the post above mine is spam but I cannot remove it
spam – the post above
Removed
– odgovor na pitanje o putnicima Cimeša sa fotografije: oni su u Ameriku stigli 10. februara 1913, iz luke Havre.
– fotografije obe stranice spiska putnika sa njihovim podacima:
– Cimeša u bazi podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik":
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Cime%C5%A1a&field=prezime&searching=yes&search=Pretraga&t=0
– o bazi podataka privrednik i kako interpretirati informacije u njoj :
http://www.rodoslovlje.com/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
putnik broj 12 Cimeša Simo, star 22 godine ( rođen 1891.), iz mesta Moravci, oženjen, supruga Cimeša Mara, Moravci putovao je u Farmington, West Virginia kod zeta ( prezime ? Brkljačić ?)
putnik broj 20 Cimeša Petar, star 43 godine (rođen 1870) zadržan je po dolasku u bolnici i otpušten, iz mesta Smiljanica (?) , supruga Cimeša Milica, Moravci, putovao je u Farmington, West Virginia kod zeta Petra Velebita .
Willem,
In response to your PM, try this: http://www.catholic-zr.org.rs/eng/eng.html
Jovan Andrijasevic was born in Visili, Grahovo, Montenegro on 15 Jan 1889. His father was named Mihajl. Jovan graduated from the Grahovo gymnasium at 16 years of age, where he specialized in mathematics. He then attended medical preparatory school in Moscow, Russia for 15 months. All opportunities and dreams vanished as a result of the political unrest of the time. In about 1907, like so many of his countrymen, Jovan immigrated to the United States where, despite his education, he became a laborer in the iron, coal and gold mines. He became John Andrich and worked his way to Denver, Colorado. In April 1917, he enlisted in the US Army two days after the United States entered World War I. He served in the Pacific, was injured and returned home. In 1919 he became a U.S. citizen based on his military service. He married Neioma Fern Allen, the daughter of Colorado pioneers, on 15 Sep 1919; and he continued working in the mines. In 1921, he partook of educational opportunities for WWI military veterans and was graduated from the University of Colorado in applied electrical engineering. He was hired by the Bureau of Reclamation as an operator at a Bureau power plant at Pavilion, Wyoming, where he lived and worked for 36 years. He eventually became the supervisor of the plant. He lived a good life with his wife "Fern," being blessed with two children, a home, an interesting job, and a generous retirement. He had time to enjoy his lifelong passions for music and gardening, as well as many warm friendships. He was a leader in a number of fraternal organizations, e.g., Masons, Knights Templar, Order of Eastern Star, American Legion, and American Red Cross, through which he actively worked to benefit the community. He sold $70,000 in U.S. Savings bonds during World War II, an achievement for which he received a special award from the U.S. Secretary the Treasury. He was a member of the local school board. He was devoted to his Eastern Orthodox religion throughout his life, despite having no such parishes within the area. He kept to his faith by attending the available Protestant churches in the area and helped the community build an Episcopal Church. John and Fern, my grandparents, retired in 1957 to a new home in Shoshoni, Wyoming. John Andrich died of a heart attack in 1964, in the process of preparing his garden for its spring planting. He is buried alongside Fern in the Mountain View Cemetery in Riverton, Wyoming, with the spectacular Absaroka Mountains standing guard in the distance. The grand mountains of Wyoming surely reminded him of his home in Montenegro.
Mali doprinos na temu Lovrić.
Vidim da se pominju Lovrići iz Glinice ili Glinica (ne znam šta je pravilno, da li se selo zove Glinica ili Glinice u nominativu jednine) sa Korduna i da im je krsna slava Časne Verige. Međutim, ja znam da moji Lovrići iz tog sela slave Lazarevu subotu ili kako se to u narodu zove Sv. Laza.
Kad su Lovrići došli na Kordun, ne znam, ali znam priče da je dobar deo srpskog naroda u te krajeve došao iz Like, a u Liku iz Dalmacije. Da li su i odakle došli u Dalmaciju, to ne znam.
Pozdrav,
Nena
Hi,
pokusavam da nadjem bilo kakve podatke o mom dedi Zagorac Tatomir. Ovde se spominje kao povjerenik
da je bio ucitelj u Svodni to je jedino sto znam. Bila bih zahvalna za bilo kakav podatak o njemu… hvala unaprijed
Jelena Zagorac
Pozdrav, Jelena. Vaš đed se pominje kao učitelj u selima Devetaci i Svodna, u periodu od 1930-1941. godine.
Evo Vam tabele, u pitanju je spisak pitomaca, povjerenika i poslodavaca Srpskog privrednog društva "Privrednik" iz Zagreba.
Na spisku žrtava Kraljevine Jugoslavije (1941-1945) iz sela Svodna (Bos.Novi), spominje se vaš đed, Zagorac Pere Tatomir, rođen 1903. godine, Srbin, poginuo je u partizanima 1942. godine, u Banja Luci. Bio je rodom iz sela Kola (Banja Luka).
Nešto više o selu Kola kod Banja Luke: http://sr.wikipedia.org/sr/%D0%9A%D0%BE%D0%BB%D0%B0_(%D0%91%D0%B0%D1%9A%D0%B0_%D0%9B%D1%83%D0%BA%D0%B0)
Pozdrav, Petar.
Hi,
I left a reply for you on ancestry . com :
http://boards.ancestry.com/localities.eeurope.yugoslavia.general/1625.3/mb.ashx
here is the screenshot of the original marriage record of the parents of your father :
You can read more on the e-archive I recommend for your research here:
KALOCSA ROMAN CATHOLIC ARCHDIOCESE E-ARCHIVE | Rodoslovlje
Good luck !
Do you know the place of origin of your ancestors?
If you have any documents like ship manifests, naturalization papers, census documents, or the certificates issued by the church after emigrating please send them to my email [email protected] – I need to review all information you have from original sources to be able to asssist you.
As a general pointer – most VRLINIĆ family members emigrated from the ethnic Serbian community in Slovenia , you can read more on them here in the article I wrote for our research section:
http://www.rodoslovlje.com/documentation/ethnic-serbian-community-bela-krajina-slovenia
Mi se ne bavimo previše teorijama o ranijem poreklu porodica koje se ne mogu dokumentovati u pisanim istorijskim izvorima i crkvenim protokolima. 😀
Moj savet je da prvenstveno proučavate naučne studije – antropološke, etnografske i istorijske da biste istražili raniji koren i poreklo, a da svakako dokumentujete sve poznate pretke svoje porodice iz dostupnih izvora:
– baza podataka Srpskog Privrednog Društva "Privrednik" :
http://baza.privrednik.net/privrednik.php
Objašnjenje ove baze podataka i uputstvo kako je pretraživati na žalost za sada imamo samo na engleskom jeziku:
http://www.rodoslovlje.com/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
-originalne crkvene matične knjige koje možete pregledati besplatno na http://www.familysearch.org :
Vrlika:
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1942-28194-31884-23?cc=2040054&wc=MM5K-GT8:n613031279#uri=https%3A%2F%2Ffamilysearch.org%2Frecords%2Fwaypoint%2FMM5K-L8D%3An1417266633%3Fcc%3D2040054
ostale parohije ( mesni uredi) u Hrvatskoj:
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1942-28194-31884-23?cc=2040054&wc=MM5K-GT8:n613031279#uri=https%3A%2F%2Ffamilysearch.org%2Frecords%2Fwaypoint%2FMM5K-L94%3A771660628%3Fcc%3D2040054
kao i da proverite ako je u porodici bilo žrtava drugog svetskog rata da li su svi upisani u zvanični Popis žrtava 1941-1945 ( za to nam morate poslati detalje o vašoj familiji jer taj izvor nije javno dostupan).
Dokumentujući svoju porodicu kroz ove originalne pisane arhivske izvore ostavićete trajan trag o njima, a prethodnim poreklom se možete pozabaviti povrh toga. 🙂
Pozdrav i pitajte ako treba pomoć pri tumačenju podataka i iščitavanju crkvenih protokola.
Поздрав, господине Радиша.
Ево вам нешто о Радишама (подаци су из књиге Далматински Срби од Александра Бачка, а број кућа и чланова је са пописа СР Хрватске из 1948. године):
1) Радише, Подосоје (Сињ, Врлика), (8 кућа са 59 чланова), крсна слава Свети Јован. Међу власницима земље у Подосоју, помиње се између 1833. и 1841. године једна кућа Радиша. Године 1835. помиње се Иван Радиша. На овог Радишу, и још неке Далматинце који су упадали на турску територију и пљачкали, жалио се тада ливаљски капетан Ибрахим-бег Фирдус далматинском гувернеру Лиленбергу.
2) Радише, Гарјак (Сињ, Врлика), (1 кућа са 8 чланова) ова породица несумњиво представља огранак Радиша из суседног Подосоја.
Презиме Радиша са крсном славом Јовањдан је пописано 1882. године у травничком протопрезвитерату, у парохији Травник (подаци су из Шематизма Дабро – Босанске митрополије из 1882. године).
Поздрав,
Петар Демић
Meni su poznati Vrlinići iz sela Bojanci u Beloj krajini. Pretpostavljam da su od njih, mada ne mora značiti.
For Bojanci village, land register information, year 1895. for the part DONJI (LOWER) BOJANCI this land register has household numbers – most important piece of information for researching the church and civil vital records to distinguish between families with same surname . These people were the heads of households in year 1895. ( where only a woman is listed the male head is deceased). I put the names in their native tongue spelling in the brackets.
description of archival document: DOLNJI BOJANCI, nadrobna delitev (RU 25/1895)
Čas nastanka PE: 1895,Nivo popisa: Združeni dokumenti, Spisi o nadrobni delitvi od 1 – 39. Tehnični spis: mapa – naris agrarne operacije
Dolnji Bojanci :
Šimun Verlinič, Dolnji Bojanci 1, (SIMO VRLINIĆ)
Ivan in Marta Verlinič, Dolnji Bojanci 2, (JOVAN i MARTA VRLINIĆ)
Pavel Radojčič, Dolnji Bojanci 3, (PAVLE RADOJČIĆ)
Niko Radojčič, Dolnji Bojanci 4, ( NIKOLA RADOJČIĆ)
Marija Verlinič, Dolnji Bojanci 5, (MARIJA VRLINIĆ)
Miko Verlinič, Dolnji Bojanci 6 in 7, ( MIRKO VRLINIĆ)
Šimun Kordič, Dolnji Bojanci 8, (SIMO KORDIĆ)
Rade Verlinič, Dolnji Bojanci 9, (RADE VRLINIĆ)
Ivan Radojčič, Dolnji Bojanci 10, (JOVAN RADOJČIĆ)
Ilija Radojčič, Dolnji Bojanci 12, (ILIJA RADOJČIĆ)
Miko Ivanič, Dolnji Bojanci 27, ( MIRKO IVANIĆ)
Rade Kordič, Dolnji Bojanci 30, (RADE KORDIĆ)
Miko Kordič, Dolnji Bojanci 38, (MIRKO KORDIĆ)
Šimun Radojčič, Dolnji Bojanci 39 in 40, (SIMO RADOJČIĆ)
Miko Kordič, Dolnji Bojanci 41, (MIRKO KORDIĆ)
Mitar Radojčič, Dolnji Bojanci 46, (MITAR RADOJČIĆ)
Peter Ikovič, Dolnji Bojanci 53, (PETAR IKOVIĆ)
Rade Radojčič, Dolnji Bojanci 53, (RADE RADOJČIĆ)
Stana Verlinič, Dolnji Bojanci 54, (STANA VRLINIĆ)
Peter Radojčič, Dolnji Bojanci 56. (PETAR RADOJČIĆ)
and here is the same report for the remaining Bojanci families from 1899., for the part listed as GORNJI (upper) BOJANCI village:
Gornji Bojanci 1899. :
Rade Verlinič, Gornji Bojanci 13 in 14, (RADE VRLINIĆ)
Stana Verlinič, Gornji Bojanci 16, (STANA VRLINIĆ)
Ivan Verlinič, Gornji Bojanci 17, (JOVAN VRLINIĆ)
Miha Verlinič, Gornji Bojanci 18, (MIHAJLO VRLINIĆ)
Štefan Verlinič, Gornji Bojanci 19, (STEFAN VRLINIĆ)
Šimon Radojčič, Gornji Bojanci 20, (SIMO VRLINIĆ)
Miko Verlinič, Gornji Bojanci 26 in 28, (MIRKO VRLINIĆ)
Ilija Verlinič, Gornji Bojanci 29, (ILIJA VRLINIĆ)
Ilija Radojčič, Gornji Bojanci 31, (ILIJA RADOJČIĆ)
Šimon Verlinič, Gornji Bojanci 48, (SIMO VRLINIĆ)
Peter Verlinič, Gornji Bojanci 49, (PETAR VRLINIĆ)
Miko in Ana Verlinič, Gornji Bojanci 50, (MIRKO I ANA VRLINIĆ)
Milica Verlinič, Gornji Bojanci 55, (MILICA VRLINIĆ)
Ana Verlinič, Gornji Bojanci 59. (ANA VRLINIĆ)
source of information : Slovenian state archives publicly available land register information :
http://arsq.gov.si/Query/detail.aspx?ID=345313
and
http://arsq.gov.si/Query/detail.aspx?ID=345574
you must obtain birth certificate of your VRLINIĆ ancestor from municipal office in Slovenia, or have someone research the church vital records of the Serbian Orthodox Church in the state archive in Maribor to be able to confirm the household number and the family your ancestor belonged to. ( household number is listed in all vital records – records of birth, baptism, marriage and death).
Христос Васкрсе!
Велико хвала свима за све ове податке! Ово је далеко више него што сам икада очекивао да ћу икада наћи, јер сам био уверен да су те црквене књиге углавном уништене у ратовима.
Господине Демићу,
Видим да одлично располажете са литературом. Такође свака препорука за литературу је добродошла, и то не само у вези моје фамилије већ читавог подручја Врлике.
Ако дођем до неких утемељених и конкретних сазнања, свакако ћу то поделити са вама.
Још једном хвала!
Поздрав,
Срђан Радиша
ВАИСТИНУ ВОСКРЕСЕ!
У евиденцији крштене дјеце на подручју Врлике од 1726. до 1728. помиње се презиме Радуша (мислим да је у питању Радиша, само је лоше записано). А између 1833. и 1841. године била само једна кућа Радиша (ово стоји у дјелу Весне Чулиновић-Константиновић – Живот и социјална култура сточарског становништва под Динаром), од Ивана Радише, што би значило да су све данашње Радише из Подосоја потомци Ивана Радише.
Препоручујем вам књигу од Александра Бачка, ту можете пронаћи доста података о српским презименима по Далмацији. Књига је доступна у пдф формату и можете је преузети на овоме линку:
Александар Бачко – ПОРОДИЦЕ ДАЛМАТИНСКИХ СРБА http://www.mediafire.com/?ijjzo1q5wh22jce
Поздрав,
Петар Демић
Hi I am Nemanja Ivkovic from Belgrade Serbia I just found your note and I very intrested in it. We have cousen Dragoljub Ivkovic colled BUBE he is brother of my grandfather Milan Ivokvic. We know thet we have cousen in Sweden , Motala and we know thet Dragoljub have 2 dothers Katarina and Elizabeta and his wife's name is Inge . If you recognize some names from my letter , plz answer me on my email [email protected] or on my facebook Nemanja Ivkovic . Ivko is a my screw grandfather he lived in Nis Serbia and then moved in Vranje i have a family tree and we know about 9 generations back . If you to yunger ask older in your family maybe they know something . Best regards from Belgrade and family Ivkovic.
Odavno nisam bio na ovom forumu ali me nesto zagolicalo pa sam morao ponovo da se registrujem.
Zivim u Beogradu i tu sam od rodjenja mada mi je otac sa Kosova [Podujevo} a moj deda tj njegov otac iz nekog sela Tocane kod Korsumlije
VRODJENA JE U SELU DOBRUJEVAC ILIALA JE NEKOLIKO SESTARA . JEDNA OD SESTARA MLADENA UDATA JE ZA LJUBU ( LJUBOMIRA?) JANKOVICA U SUBOTINCA ZNAM DA JOJ JE BRAT ZIVEO O SELU DOBRUJEVAC A JEDNA SESTRA U SELU KORMAN? DOK SAM ZIVEO U STAROM KRAJU SUSRETALI SMO SE NA SVADBAMA I POGREBIMA A PONEKAD NA LETNJIM ILI ZIMSKIM ODMORIMA
BRAK SE ZAVRSIO RAZVODOM POSLE PETNAEST GODINA
MOJ DEDA JOVAN JE PO PRICANJU UMRO OD TROVANJE JER JE GRESKOM UMESTO VODE POPIO SODU ( KOJE JE KORISCENA ZA PRAVLJENJE SAPUNA). POSLE PAR MESECI BOLOVANJA UMRO JE I SAHRANJEN U VRATNI.
if you see this message, this week I can ask for a copy of birth and baptism records for the Borojevic you are researching if he was born in any of the villages you listed in the period 1808-1860.
The copy is not official birth certificate, but a photocopy of the original church records page.
Please send me a message or an email if you need it.
Did you manage to locate his ship manifest? Was the marriage of your ancestor to Godec before or after emigrating?
I see several entries for Nikola & Niko Šajatović from Sošice before 1909 that would be right age for your ancestor – do you know if he traveled to US before emigrating finally around 1909?
Do you know if he were married prior to emigrating? I browsed the records for Sošice Greek Catholic parish that are online, and families Šajatović lived in smaller village – Jezernice, and in several households ( extended family commune called *zadruga*).
At the time your ancestor was born, there were probably several people in the parish and in that village with first name Nikola and last name Šajatović of approximately same age born and living there in that tiny village – you will need more info to confirm which one you need – like first name of the father, or a name of a spouse in the old country if he were married before.
For first name of the father: people over there never had separate *middle* name – one given at baptism, so if they filled out any paperwork or forms after emigrating they often wrote according to their customs the first name of their father as their own middle name. Be on the lookout for any such document.
***
One of the people I found in ship manifest , Šajatović Niko, is the right age, born appr. 1875., and on one arrival in 1902 he is listed as married , and to have previously been in US between 1895-1901. He is going to Cleveland, Ohio. If that is the one you are looking into then you should research the marriage records that are online.
I will post here for you an image of the marriage record of one of these Niko Šajatovićs from Sošice who was born in 1875, married in 1899 at the age of 24, with notes and surname and first name of the groom you need highlighted, as well as that other piece of crucial info – household number – so that you can navigate these records more easily if you are willing to explore them on your own. 🙂 Unfortunatelly without more information that can be confirmed, I cannot tell you if this Niko Šajatović born in 1875. from this marriage record is your ancestor or not.
Marriage records for Sošice Greek Catholic parish start with the image 117, years available are 1885-1920, and you need to be registered and logged into your family search account to browse them :
here is a link to first image in the marraiage records:
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1942-28332-24825-73?cc=2040054&wc=MM5K-LX4:1471609889
Records for Roman Catholic Church for Pančevo are available to be researched in Pančevo state historical archive in Serbia. ( you would need to hire a researcher for that, and in a week or so we will have a list of recommended researchers up posted in the research section of our website : http://www.rodoslovlje.com/documentation/research ).
You should start with obtaining the birth record of your ancestor from these original records, and explore any further lineage before or after his birth, and look for descendants of the same family in these original records.
For Pančevo, the records are available for the period 1718 -1895 for public research.
I do not know if LDS has these records on microfilm, check their catalog at family search . org. – if they have it you could then research the microfilms in a LDS center in your country – and I will help you with interpreting them – older records will be in Latin, and later ones (second half of the XIX century) will be in Hungarian language.
I am sure that Donauschwaben Villages Helping Hands website and their coordinators for Pančevo will be able to help you with specific information on when family Zeiler first settled in Pančevo, and from where they originated before the colonisation to Banat area.
The website:
http://www.dvhh.org/
Other than that, I will check the available period records over here for any mention of the surname variants you provided and post here if I find anything.
So far locally I see only a couple of people from Serbia with surname Zeiler that are from Banat area and can be found on facebook or in current public records, as well as a Zeiler who authored one of these village-family books for a village in Croatia – migrations back and forth across this whole region between Donauschwaben communities were quite common in XIX century.
FRANCISCUS GILLICH, born in 1889., FILIPOWA ( now Backi Gracac,Serbia), record number 77 for the year 1899.
See – it takes seconds to browse this archive . 🙂
Franciscus Gillich was born on July 17th 1889 and baptized on July 18th 1889. He was a legitimate child of parents Antonius Gillich and Elisabeth Matkesz, both Roman Catholics. Family address was Filipowa 410, and his godparents were Franciscus Hönig and Rovina Dickmann. He was baptized by priest Matthiaus Nagel.
Mrvoš family lived in the Gomirje Disctrict Serbian Orthodox Church monastery community and it is more than highly unlikely that Simica Mrvoš lived or emigrated from Zagreb. Also Moravice that is the place of origin of your Dokmanović ancestor is part of that community too ( town was known as Srpske Moravice in previous times due to the fact that ethnic Serbs lived there) If you provide more details about your ancestors – where did they emigrate to, ship manifests, naturalization papers, if they remained Serbian Orthodox after emigrating, I may be able to help you a lot – my fathers family is from that community and I researched all of the existing records quite extensively. 🙂
You will find the article I wrote in English language on their settling in that region and founding of the monastery in year 1600 here:
https://sites.google.com/site/thegomirjechronicle/home/gomirje-history
MRVOŠ family was one of the original founding families of the Gomirje monastery:
http://sajkaca.blogspot.hu/2009/08/monastery-gomirje-in-croatia.html
Records are available if you send direct request to the parish priest in Bašaid. There is a standard tariff for issuing of each individual official certificate of birth and baptism, marriage or death. You are also *advised* to consider a small donation to the parish to help with obtaining these certificates and as agesture in return for the current priest spending a lot of time to extract the data you need. I suggest you first obtain in this manner the birth and baptism record of Antal Kasztory.
From the information I got you should be looking for an earlier parish of origin of this family, and you should be looking for that in the records of RC church for the parish of Kikinda.
These records are not online and can only be researched in the state archives in Serbia, or in LDS centres around the world by viewing them on microfilms.
If you need me to compose a letter for the priest in Bašaid let me know, he is willing to help you.
STOJKOVIĆ ARHIĐ. STEFAN GALJIPOVCI PRNJAVORSKI
STOJKOVIĆ ARHIĐ. STEFAN MILOŠEVO BRDO-GRBAVICA GRADIŠKI
STOJKOVIĆ ARHIĐ. STEFAN ŠTRBCI PRNJAVORSKI
STOJKOVIĆ ARHIĐ. STEFAN VIOČANI PRNJAVORSKI
STOJKOVIĆ ĐURĐEVDAN DERVENTA II DERVENTSKI
STOJKOVIĆ ĐURĐEVDAN KAOCI PRNJAVORSKI
STOJKOVIĆ ĐURĐEVDAN LEPENICA PRNJAVORSKI
STOJKOVIĆ MARKO EVANĐELIST DERVENTA I DERVENTSKI
STOJKOVIĆ NIKOLA JUNUZOVCI GRADIŠKI
STOJKOVIĆ NIKOLA UMCI SANSKI MOST
STOJKOVIĆ NIKOLA VIOČANI PRNJAVORSKI
STOJKOVIĆ TRIFUN SMOLJANA PETROVAČKI
BJELAJAC VARTOLOMEJ GAŠICA I BIJAKOVAC GRADIŠKI
BJELAJAC VARTOLOMEJ MEĐEĐA DUBIČKI
BJELAJAC VARTOLOMEJ MILOŠEVO BRDO-GRBAVICA GRADIŠKI
Ja sam Novakovic, rodjen u Podgorici, a inace su moji iz sela Novakovici podno Durmitora na Zabljaku… Sto se tice prezimena Novakovic u Crnoj Gori, ima nas u vise gradova. Ja slavim Nikoljdan…. U Beranama postoji par kuca Novakovica koje slave Arandjelovdan… U Bijelom Polju takodje par kuca koje slave Nikoljdan, ali su oni takodje iz Novakovica kod Zabljaka…… I u blizini Podgorice postoji selo Gornje Mrke i u njemu zive samo porodice Novakovica.. mislim da oni slave DJurdjevdan, ali oni kazu da su bas u tom selu nastali….
Hvala Vam puno na informacijama o poreklu i maternjem jeziku ove porodice.
Matica Samaca je Brestik (opština Glina). Krsna slava Samaca iz Brestika je Đurđevdan.
Po popisu SR Hrvatske iz 1948. godine, na Baniji su Samci popisani u sljedećim mjestima:
1) Brestik, opština Glina (29 kuća sa 148 osoba; 3 osobe bez svoje kuće);
2) Brnjeuška, opština Glina (1 osoba bez svoje kuće);
3) Gornja Stupnica, opština Dvor (1 osoba bez svoje kuće)
4) Klasnić Gornji, opština Glina (3 osobe bez svoje kuće);
5) Majske Poljane, opština Glina (1 kuća sa 4 osobe);
6) Petrinja (1 kuća sa 1 osobom);
7) Sisak (3 kuće sa 6 osoba; 2 osobe bez svoje kuće).
Prezime je popisano u crkvenim knjigama parohije Klasnić (kojoj Brestik pripada) još 1831. godine.
Recite slobodno ako vas nešto konkretno interesuje.
Pozdrav,
Petar Demić
Matica Samaca je Brestik (opština Glina). Krsna slava Samaca iz Brestika je Đurđevdan.
Po popisu SR Hrvatske iz 1948. godine, na Baniji su Samci popisani u sljedećim mjestima:
1) Brestik, opština Glina (29 kuća sa 148 osoba; 3 osobe bez svoje kuće);
2) Brnjeuška, opština Glina (1 osoba bez svoje kuće);
3) Gornja Stupnica, opština Dvor (1 osoba bez svoje kuće)
4) Klasnić Gornji, opština Glina (3 osobe bez svoje kuće);
5) Majske Poljane, opština Glina (1 kuća sa 4 osobe);
6) Petrinja (1 kuća sa 1 osobom);
7) Sisak (3 kuće sa 6 osoba; 2 osobe bez svoje kuće).
Prezime je popisano u crkvenim knjigama parohije Klasnić (kojoj Brestik pripada) još 1831. godine.
Recite slobodno ako vas nešto konkretno interesuje.
Pozdrav,
Petar Demić
Pozdrav veliki svima,ja sam Srdjan iz Subotice.Slavimo slavu Sv. Jovana Krstitelja i vidim da sam cini mi se jedini Radovic ovde koji slavi tu Slavu,deda mi zivi u Rogatici u RS a znam da smo poreklom iz okoline Pive,tacnije iz mesta Borkovina,navodno su tri brata zbog krvne osvete iz Borkovine prebegli u Rogaticu.Voleo bih ako neko zna nesto vise o Radovicima koji slave Sv.Jovana Krstitelja da mi napise ovde ili ako neko ima barjak nase familije da ga okaci. Hvala unapred,Srdjan Subotica!
Hello Yugaya
Thank you for your response.
The only things that i know about Jovan Dokmanovic is that he came to America on May 22 1899 aboard the ship S.S.Kensington. He came to Pittsburgh Pa. to a brother in law's home. He had a sister named Mary who listed on her wedding application that her fathers name was Limo and her mother was Martha.
I have no info on Simicas arrival other than it was before 1905, because that is when they were married in 1905.
She had two brothers living here at the time, Nicholas and Peter Mrvos.
Her brothers were older, Nicholas was born about 1871.
They remained Serbian Orthodox and belonged to the Youngwood Serbian Orthodox Church in Youngwood, Pa.
Any information or direction you can point me will be greatly appriciated
One story about my Grandmother Simica is that her family was wealthy and did not approve of her marrying out of her class.
Thank you again for your help
Nick
Father's first name is mistranscribed, it should be SIMO DOKMANOVIĆ.
If Simica Mrvoš's family (father) MRVOŠ was wealthy, he will be among the merchants from the area listed in Serbian Trade Association "Privrednik" database – there was one in Vrbovsko ( the municipality MORAVICE belongs to). Did the brothers stay in the US or return? Do you have ship manifests or naturalization records for any of them?
last column on this link is MRVOŠ merchants :
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Mrvo%C5%A1&field=poslodavac&searching=yes&search=Pretraga&t=0
SIMO MRVOŠ that is found in this database, listed as merchant from Vrbovsko (Moravice, Gomirje district), also appears as a subscriber for a book published in 1887 – and he is from the same location Moravice as the Dokmanović family – if the family lore is true about how her family was rich than he is the only individual found in period records that can be her father.
– about "Privrednik" and how to use this database:
http://www.rodoslovlje.com/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
You should contact the Serbian Orthodox Church they attended and married in and ask for the copies and scans of the original records, not a certificate or a transcript – in the marriage records of emigrants their home address and household number were listed, as well as information on the parents of both the bride and groom.
Also look at any ethnic society or group from the area, if they remained Serbian Orthodox they were most likely involved in the community there.
Ins and outs of researching ethnic Serbian ancestors from Austria-Hungary:
http://www.rodoslovlje.com/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
att: SImo Mrvoš, merchant ( Симо Мрвош. газда ) , from Gomirje ( Гомирје) district, listed as subscriber in year 1887.
Dragi moji lipovljani,zasto se ne dogovorimo da se jednom ne nademo u Lipovom Polju i napravimo neki Sabor. Da se svi upoznamo (mozda smo i familija), izmenimo jos informacija, da se veselimo i proslavimo. Da se malo setimo " starih dobrih vremena" o kojima su nasi pricali. Sta kazete?
moj deda gojko knezevic rodom je iz malog cvjetnica. otac mu je bio milos. gojko je 1931 godiste. imao je brata milorada, sestre soku ili soju, smilju, radmilu i jos brace i sestara ali se nazalost samo njih secam. ozenio se milkom i preselio u backu palanku. ima sinove milana i nikolu. volela bih da znam malo vise ako neko zna. hvala veliko
Hi,
If you are going to visit Pančevo you can also research your ancestors in the state archive in Pančevo – so plan for an extra day there and I will organize either someone who will take you there and help register, or arrange it with the archive that you get help from their staff.
send me an email on [email protected] and share details of your planned visit.
Moraš pribaviti izvode iz MK rođenih osoba za koje znaš podatke – godine rođenja, adrese. Zatim ili preko matičnog ureda ako imaju podatke, ili preko istorijskog arhiva istražiti i dokumentovati sve prethodne generacije porodice u originalnim protokolima rođenih. Ukoliko je prorodica doseljena nakon vremena osnivanja parohije ili župe podaci o mestu porkela biće takođe ubeleženi u maticama venčanih ili umrlih.
Nijedan od izvora podataka nije dostupan putem interneta, a neki od podataka iz matičnih knjiga su zaštićeni zakonima o privatnosti – podaci za poslednjih sto godina što je i period koji tebe zanima, tako da ćeš morati da dokažeš da si potomak osoba čije lične podatke tražiš.
Pokušaj i da kontaktiraš versku zajednicu kojoj je porodica pripadala, u istorijskim arhivama su napravljene i dostupne su kopije, a originalni crkveni protokoli su prošle godine vraćeni u R Srbiji svim verskim zajednicama.
"he was married and had 3 children (between the years 1945-1951) in Kufstein, Austria before immigrating. :)"
guess it was the DP Camp there – pictures to find at this website of an Ukrainian:http://www.kogevins.com/english/eugene-and-raissa-kogevin/dp-camp-in-kufstein-austria/
Based on period records this family was Croatian and Roman Catholic.
The parish of origin in that area of Jandroković family is CIGLENA – they would have listed larger towns like Bjelovar or Bedenik as their last residence in documents after emigrating.
There are some records online, but since they are limited you will need to dig up either the names of the previous generation by obtaining birth or baptism certificates from Croatia ,or from any other documents you may have like naturalization records, draft cards and ship manifests.
Here is the link to the parish records that are online via familysearch :
https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1942-28322-3245-20?cc=2040054&wc=MM5K-GPM:1564092838#uri=https%3A%2F%2Ffamilysearch.org%2Frecords%2Fwaypoint%2FMM5K-LV9%3A612716490%3Fcc%3D2040054
Given Name: Jovan
Surname: Licinar
Last Place of Residence: Primislje, Ungary
Event Date: 18 Dec 1911
Age: 43y
Nationality: Ungarn -Kroatian
Departure Port: Le Havre
Arrival Port: New York
Gender: Male
Marital Status: M
Citizenship Status:
Ship Name: Rochambeau
ostaju vam jedino povijesne knjige o prezimenima i šematizmi
Given Name: Jovan
Surname: Milisav
Last Place of Residence: Priština
Event Date: 10 May 1909
Age: 36y
Nationality: Turkey, Macedonian
Departure Port: Bremen
Arrival Port: New York
Gender: Male
Marital Status: M
Citizenship Status:
Ship Name: Berlin
Given Name: Scepanovic
Surname: Milisav
Last Place of Residence: Kolase
Event Date: 30 Nov 1906
Age: 28
Nationality: Montenegrian
Departure Port: Erieste Alie
Arrival Port: New York, New York
Gender: Male
Marital Status: S
Citizenship Status:
Ship Name: Slavonia
Given Name: Tilip
Surname: Milisav
Last Place of Residence: Travnik, Austria
Event Date: 03 Jun 1911
Age: 18y
Nationality: Austria
Departure Port: Havre
Arrival Port: New York
Gender: Male
Marital Status: S
Citizenship Status:
Ship Name: La Provence
You need to look on records island Cres croatia Brdo graborovic -rt Pernata or Petrovac na moru (italian castellastua) monte negro, Budua is mayby Budva?
http://www.rivijera.net/smjestaj/dejanradjenovic/
Name: Milo Kalabich
Event Type: Draft Registration
Event Date: 1917-1918
Event Place: Las Animas County, Colorado, United States
Gender: Male
Birth Date: 15 Jun 1885
Birthplace: , , Montenegro Niksic
Nationality: Montenegro
Affiliate Publication Title: World War I Selective Service System Draft Registration Cards
Affiliate Publication Number: M1509
GS Film number: 1561836
Digital Folder Number: 005241953
Image Number: 02576
wife name Mila Kalabich
Name: Milo Kalabich
Event Type: Census
Event Date: 1930
Event Place: Morley, Las Animas, Colorado
Gender: Male
Age: 44
Marital Status: Married
Race: White
Birthplace: Yugoslavia
Birth Year (Estimated): 1886
Immigration Year: 1903
Relationship to Head of Household: Head
Father's Birthplace: Yugoslavia
Mother's Birthplace: Yugoslavia
District: 0057
Household ID: 147
Sheet Number and Letter: 8B
Line Number: 88
Affiliate Publication Number: T626, roll 245
GS Film number: 2339980
Digital Folder Number: 4532390
Image Number: 00964
Household Gender Age Birthplace
Head Milo Kalabich M 44 Yugoslavia
Wife Edith Kalabich F 34 Colorado
Daughter Eva Kalabich F 11 Colorado
Son George Kalabich M 9 Colorado
Son Marko Kalabich M 8 Colorado
Daughter Helen Kalabich F 7 Colorado
Father-in-law M A Higgins M 74 Maine
Mother-in-law Idella Higgins F 68 Iowa
Given Name: Mile
Surname: Poleksitch
Last Place of Residence: Drobegnak
Event Date: 22 Nov 1903
Age: 17y
Nationality: Montenegrin
Departure Port: Havre
Arrival Port: New York
Gender: Male
Marital Status: S
Citizenship Status:
Ship Name: La Bretagne
http://www.geni.com/projects/Cognevich-Family/1763
po pretraživanju Mišur prezime je iz Slovačke
https://familysearch.org/search/record/results#count=20&query=%2Bsurname%3Amisur&birth_place0=5&offset=20
Zdravo Mihajlo, Zovem se Sinisa Jaksic rodjen u Sisku kod Hrvatske Kostajnice, moj otac Stevo Jaksic je rodjen u Sas-u u blizini Hrvatske Kostajnice, njegov otac moj djed je Jaksic Milan, gdje je rodjen neznam ali su ziveli u Kostresima Saskim, Koliko su mi otac i djed objasnjavali mi poticemo iz Crne Gore a Slava koju slavimo je Sveti Nikola. Koliko sam se bavio Jaksicima mogao sam Procitati da je Viteska Familija i da je zadnja cerka te Fam. udata u rusku carevu kucu. Pitaj mozda oca da li zna za Jaksice iz Kostresa.? Veliki Poz.
Hvala puno za ovo yugaya….''Verovatno'' je moja rodbina( pradedin brat) Cimesa Simo sa zenom Marom ( mozda i Martom)…Pravo ime mu je Cimesa Timo ( Timotije) ali se cesto u dokumentima njegovo ime pisalo Simo.Znamo da je otisao u Ameriku i da se pred drugi svetski rat vratio nazad u B.Moravce.
Cimesa Simo/Timo….jedina nam je dilema…sto je putovao kod zeta jer koliko je nama poznato nije imao potomaka pa pretpostavljam da je to napisao…eto da ima gde da ode…otprilike ko danasnji garantni list… haha..
Hvala puno yugaya
ne znam zasto ali prethodni komentar je cekao potvrdu administratora i nije objavljen…evo opet teksta
pravo ime mu je Cimeša Timo (Timotije) ali se cesto desavalo da pisu Simo.Znamo da je otisao sa zenom u Ameriku ali da se vratio kad je poceo drugi svetski rat.Nazalost ne znamo godinu odlaska….i ovo je do sada jedini dokument gde smo uspeli naci Cimese iz B.Moravaca.
evo sta bih jos upitala ako neko kojim slucajem zna…postoji selo cimese kod bosanskog petrovca.u njemu danas ne zivi ni jedan cimesa ali naziv sela je ostao. da li neko mozda zna kad je naseljeno to selo i odakle su te cimese dosle kad su ga naseljavale…
moj deda je na ovom spisku…1946 doseljen. jedino nismo uspeli otkriti koje 6 clan koji se doselio s nama jer stiglo ih je petoro.
Given Name: Mara
Surname: Jandrokovic
Last Place of Residence: Ploščica , Jugoslavia
Event Date: 13 Aug 1921
Age: 18y
Nationality: Jugoslave-Croatian
Departure Port: Le Havre
Arrival Port: New York
Gender: Female
Marital Status: S
Citizenship Status:
Ship Name: Paris
ploščica is village near Bjelovar croatia, Mara have brother John Jandrokovic and going to Brownsville PA
Hvala g. Herak!
Zamolio bih vas ako ste u mogućnosti da napišete o najdaljem poreklu vaših Heraka, koliko znate, kao i gde ste se sve raseljavali tokom vremena.
(11.VII 2013.)
II
Sa facebook-grupe ''Bratstvo Eraković'':
Svetlana Erakovic (4.I 2009.): […] Ja sam potomak Erakovica iz Hrvatske – selo Stikovo. [/] Jos kao detetu su mi rekli da poticemo iz Crne Gore, a po nekim predanjima, ta linija ide ovako: u vreme stavaranja Austro – ugarske krajine. Ugarska Monarhija je iskoristila desavanja na Balkanu, tacnije iskoristila je desavanja posle ustanka koji je pokusao patrijarh Arsenije IV Jovanovic. Turska osveta je bila strasna, paljeni su manastiri i crkve, sacuvani su samo oni koji su se nalazili na najnedostupnijim mestima, a stanovnistvo je delom poprimalo Tursku veru, a drugi deo je bezao, smatra se da je to jedna od vecih seoba Srba. Ovaj put ka Ugarskoj Monarhiji, koja je to iskoristila – nastanjujuci to stanovnistvo u predeo nazvan tzv. "vojnom krajinom" koja je sluzila za odbranu od Turaka. [/] Gorski Vjenac opisuje "istragu poturica" a vremenski desavanja opisana u Gorskom Vjencu i pokusaj ustanka patrijarha Jovanovica se podudaraju. [/] Tako da nekim strazivanjima, i podudarnostima imena, krsne slave, da se selo Stikovo nalazi u podrucju koje je nekada bilo "vojna krajina" zaista se smatra da nam je poreklo iz Crne Gore. [/] Krsna slava je Djurdjevdan, a od 17 porodicnih kuca, se zapravo svodi na 4 ili 5 porodica, sve ostalo su potomci tih prvih 4 ili 5 Erakovica. [/] Mozda moje povezivanje porekla nije najbolje, ali s obzirom da je crkva Sv. Luka sazidana u selu 1816 godine, tako da ni sam nastanak sela se vezuje za pocetak 19. – tog veka. [/] Pokusaj Ptrijarhove pobune je bio 1734-te, a dogadjaji koje opisuje Petar Petrovic Njegos u Gorskom Vjencu se vezuju za period oko 1780 – te godine. [/] Moj deda se zvao Ilija, drugi deda Petar (jer sam ja 2x Erakovic : I mamino devojacko prezime je Erakovic) jedan pradeda Djuro drugi Gligorije (ili Luka), i mislim da se ta imena smenjuju u porodici, s obzirom da se prvorodjenom sinu davalo uvek dedino ime.
Sasa Erakovic (6.I 2009.): […] ja sam iz Bratiskovaca.zanimljivo mi je ovo sto si spomenula gligorija.ja koliko znam,tri brata su dosla negdje od hercegovine(crne gore),dva brata aleksa i gligorije su otisli u bratiskovce a treci brat prema kninu u stikovo.znao sam i njegovo ime ali moram da provjerim.[…]
[…]
Edita Erakovic (27.IX 2009.): […] Ja sam potomak Erakovica iz sela Stikovo u Dalmaciji smatramo od davnina da [/] smo porijeklom iz Crne Gore sto je Svetlana vec opisala.Djed se zvao Dusan njegov otac Spiro a njegov Krsto. Svima nam je slava Durdevdan.
Milan Erakovic (7.X 2009.): Moj stari je iz Bratiškovaca Ilija djed mi je Đuro znam da mi i Erakovići iz Stikova potičemo od iste loze ali kad smo počeli slaviti sv. Nikolu a ne Đurđevdan i zašto?
[…]
Milan Erakovic (7.X 2009.): I Erak prezime u Šibeniku i oklici potiču iz Bratškovaca. Jedan se Eraković "udao" u Zloselo današnji Pirovac i promjenivši vjeru promjenio je i prezime.
[…]
Milan Erakovic (28.X 2009.): Da naša slava je sveti Nikola isto kao i crkva u selu. Mozda tu lezi razlog promjene slave. Znam da smo od iste loze kao i Erakovići od Stikova kraj Knina. Dva brata dolaze u Bratiskovce(gornji i donji Erakovići) a jedan u Stikovo.
[…]
Milan Erakovic (26.V 2012.): Ja bih opet da se vratim na poveznicu Erakovići Bratiškovci – Štikovo. Naime prema mojim saznanjima oni dolaze zajedno u Dalmaciju kao tri rođena brata. Jedan odlazi u Štikovo kraj Knina a dva brata u Bratiškovce (gornji i donji Erakovići). Crkava u Bratiškovcima je posvećena Sv. Nikoli. Po mojim saznanjima Sv. Nikola je slava svih pravoslavnih obitelji u Bratiškovcima pretpostavka je da su svi preslavljali Sv.Nikolu i izgubila se porodična slava u slučaju Erakovića slava sv.Đorđa. Znam da su naši sveštenici jedno vreme radi sukoba sa katolicima koji su svojatali tog sveca nagovarali narod da uzme slavu sv. Nikolu. Zanima me kada je došlo do toga da su sve pravoslavne obitelji u Brtiškovcima uzeli Sv. Nikolu kao slavu. […]
_________________________________________
Neka dalja istraživanja doneće odgovore, ali za sada su moguća možda 3 slučaja: 1) Erakovići Bratiškovaca i Erakovići Štikova nemaju zajedničko poreklo, 2) imaju zajedničko poreklo i razdvojili su se mnogo davno (možda već na Njegušima u npr. 17. veku), 3) imaju zajedničko poreklo i razdvojili su se relativno skoro (npr. tek dolaskom u Dalmaciju)…
III
80-tak godina nakon Velike sinteze objavljene u ''Старој Црној Гори'', postalo je već sasvim uočljivo da tekst ''Исељени Хераковићи и Рајићевићи'' zahteva nekolike (neke) drastične korekcije i dopune.
Sa današnje tačke gledišta, izgleda je da je osim (H)erakovića Štikova, Bratiškovaca, Skradina i Žumberka, u celom zapadnom pojasu Vojne Krajine bilo još nekoliko grupacija doseljenih sa Njeguša ili drugh crnogorskih i hercegovačkih predela. To se, čini mi se, nije moglo sasvim znati sve do 1990. kada je prvi put štampana jedna druga Nakićenovićeva knjiga, ''Книнска крајина'', nastajala posle Prvog svetskog rata i koja nikada nije završena jer je autora pretekla bolest i 1926. godine smrt.
Fascinanto je da nigde(?) nisu prepoznati kao otkrića od (potencijalno) dalekosežnog značaja (naročito za rekonstrukciju iseljavanja njeguškog plemena) sledeći podaci:
1.
''Книнска крајина'' прота Саво Накићеновић, Београд – Книн 1990.; за издавача: Милан Милинковић (директор АРТЕЛ-а) и Јован Опачић (председник СКД ''Зора''); уредник издања и приређивач: Вељко Мишина Ђурић; лектор и коректор: Светлана Марковић; графичка обрада: АРТЕЛ – Београд; штампа: КУМ – Београд; тираж: 3000 :
– Православне породице у Книну: 90. стр.:
«Радонић, (1 [kuća]), дошли из Косова [Dalmatinsko Kosovo – hijerakul] од скора, а на Косово с Његуша (Црна Гора) побјегли од крви у XVII в. славе Никољ-дан;»
– Полача: 108. стр.:
«Црногорац, (20). Када је Турска напала Црну Гору, назад 200 година, веле, да су с Његуша пребјегли овамо и да се звали прије Петровићи. Код њих има 1 задруга. Славе св. Арх. Михајла;»
– Риђане: 115. стр.:
«Црногорац, (1), дошао из Полаче назад 60 година, славе св. Стевана;»
U pomenutoj knjizi su još i podaci o prezimenima: Popović (95. str.: iz Glamoča 1689.god. u Biskupiju, 90. str.: iz Biskupije u Knin; slava Nikolj-dan), Radonić (Nikolj-dan; 106. str.), Petrović (u Plavnu; slava sv. Đorđe; «Савиће, Петровиће и Маринковиће зову Зорићи, јер се тако некад звали, а по браћи Саву, Петру и Маринку прозвати данашњим презименима.»; 111. str.), Popović (u Radljevcu bliže Otonu; sv. Đorđe; iz Bosne u XVI veku (po A. Bačku verovatno iz Bjelajskog Polja-Bosna 1692.); 113. str.), Radović (Riđane; sv. Jovan; 115. str.), Radonić (u Turiću – Markovcu; «(1), славе св. Ђурђа, дошли из Босне у XVI и XVII в., а у Босну из Старе Србије;»; 119. str.), Petrović (Uzdolje; «(15), славе св. Ђурђа;». Preci svih meštana Uzdolja «су дошли из Босне у XVI и XVII в.»; 120. str.),…
Pošto se pored ovih rodova ne navodi da potiču sa Njeguša ili iz Crne Gore, jako je onda teško pretpostaviti da li se zaista radi o iseljenim Herakovićima i Rajičevićima.
2.
Međutim, i u drugim retkim i novijim radovima mogu se izgleda pronaći svedočanstva starih iseljavanja u severnu Dalmaciju.
''Далматинско Косово (етно-грађа)'' Илија Смиљанић, Београд 2006.; издавачи: СКД ''Зора'', Книн-Београд, Удружење Срба из Хрватске; за издавача: Никола Церовац; уредници: Здравко Крстановић и Милојко Будимир. Navešću samo one podatke koje trenutno ne nalazim kod Nakićenovića:
– Звјеринац: 278. стр.:
«Св. Ђурђа, 6. маја, славе: Зарачи, Кнежевићи, Петровићи, Плавше, Плавшићи.»
– Орлић: 279. стр.:
«Св. Ђурђа, 6. маја, славе: Дегенеци, Лулићи, Марићи, Радоњићи, Рњаци.»
3.
''Породице далматинских Срба'' Александар Бачко, Београд 2008.:
330. стр.:
«Његуш Дрниш 4 (2) Помињу се и под презименом Његош. Јован Његуш ''за кратко'' поунијаћени Србин у Дрнишу у првој половини 19. века. Јовица Његуш (Giovitza Gnegus) међу православнима које је 1832. године римокатолички шибенски викар оптужио за ''тешкоће око прелажења на унију''. Судећи по њеном презимену, ова породица је вероватно непосредним или посредним пореклом из Старе Црне Горе, из племена Његуши.
Из те породице је био црногорски митрополит Никанор, као и Неофит, архимандрит манастира Крке. Међу претплатницима на књиге Српске књижевна задруге 1892. године појављује се и поменути отац Неофит Његуш, за кога је назначено да је из ''Кистањ(а)''. 216:249; 226:13, 36; 211:295; 267:71; 191:LXI; I
Његуш Кољане / Нема их више. Нема сумње да су били сродни Његушима у Дрнишу. 211:300; 151:464
Његуш Шибеник 1 (1) […] Свакако су сродни са истоименом дрнишком фамилијом. 97:?; 94:101; 95:148 – 149; 96:187»
354. – 356. str.: prezime Petrović zabeleženo je u Vrlici, zatim u Drnišu («Нема их више. Највероватније су нестали у Другом светском рату.»), onda u Zadru, Kninu, Miljevcima (iz ''Milovca''?, spominje se u dokumentu iz 1649. jedan kaluđer iz manastira Krke; «Петровића више нема у том месту.»), u Miočićima, Plavnu (slava sv. Đorđe; starije prezime im je Zorić; daljom starinom iz Bjelaja u Bosni – 17. vek; «Имају исељенике у Мајуру код Шапца. Они сматрају да су старином ''из Мазина, из Црне Горе'' (Мазин се налази у Лици).»), u Skradinu (nadgrobni spomenik datira iz 1780. godine), u Uzdolju (slava sv. Đorđe; 15 domaćinstava 1920.god.; «Досељени су из Босне, највероватније крајем 17. века.»).
355. стр.:
«Петровић Отишић св. Арханђел Михаило 106 (19) Петровићи свакако воде порекло из Црне Горе, тачније из области Старе Црне Горе или њеног непосредног суседства (шира околина Цетиња). Они су у време млетачко – турских ратова, крајем 17. века или почетком 18. века, досељени у Отишић код Врлике. Са отишићким Петровићима су можда род Црногорци у Полачи. Они су запамтили, да су се раније презивали Петровић, а тек по свом досељењу из Црне Горе у Далмацију прозвани су својим данашњим презименом.
Петровићи се помињу у православним отишићким матичним књигама, које су се очувале (1845 – 1863. године). Њихово досељавање у Ливањско Поље се највероватније одиграло крајем 18. века. Имају исељенике у Челебићу и Пржинама (Ливањско Поље), који славе исту славу. Из Ливањског Поља су неки од њих прелазили даље у Гламочко Поље, где се презивају Петровићи и Шпоње. Други огранци овог рода су променили славу и данас славе Ђурђевдан и св. Враче. Предање о даљем пореклу из Црне Горе сачувало се код ове фамилије у Отишићу и код готово свих огранака ове породице исељених у Ливањско Поље. 303:115; 81:149; 183:108; 201:70, 74 – 77; 211:302; 301:190; 161:45; 151:505; 145: 97; I; II; IV; Н.Ж.; П.М.»
''Публиковани извори'':
216) Радека Милан ''Прилози о споменицама културе код Срба у сјеверној Далмацији'', Алманах, Срби и православље у Далмацији и Дубровнику, Загреб 1989.
226) Рашковић Душан, Зорица Славко ''Дрнишка Крајина, људи и догађаји'', Београд-Дрниш 1994.
267) Стојанчевић Владимир ''Из историје унијаћења Срба у Далмацији 1831 – 1836'', САНУ, Зборник о Србима у Хрватској, 3, Београд 1995.
191) Обрадовић Доситеј ''Живот и прикљученија Димитрија Обрадовича нареченога у калуђерству Доситеја'', I, СКЗ, 1, Београд 1892.
94 – 97) Имена г.г. предчисленика (пренумераната) ''Србско-далматински алманах'', Љубитељ просвештенија, бр.3, Задар, 1838.; бр.4, Задар, 1839.; бр.5, Задар, 1840.; бр.1, Карлштадт (Карловац), 1836.
81) Ердељановић Јован ''О пореклу Буњеваца''
183) Накићеновић С. ''Книнска Крајина''
201) Петрић Марио ''Поријекло становништва'', Ливањско Поље, Сарајево 1961.
301) Чулиновић – Константиновић Весна ''Живот и социјална култура сточарског становништва под Динаром'', ЈАЗУ, Зборник за народни живот и обичаје, књ. 51, Загреб 1989.
145) Кривошић Никола Н. ''Посвета моме селу'', Београд 2004.
''Подаци са интернет презентација'':
IV – Бачко Александар ''Отишићки Петровићи'', http://www.srpskidespot.org.yu
''Информатори'':
Н.Ж. – Ненадић Жељко, родом из Дабра
П.М. – Петровић Милан, пореклом из Отишића
364. – 365. str.: detalji kojih, čini mi se, nema kod Nakićenovića: prezime Popović u Koljanima Donjim, u Korlatu (Miholjdan), Mokrom Polju (verovatno iz Bjelajskog Polja, slava sv. Luka; izgleda ogranak Opačića), Pristegu (verovatno iz Jagodnje Gornje), u Skradinu, iz Čiste Male (slava sv. Nikola), u Šibeniku (nadgrobni spomenik iz 1789.)
364. стр.:
«Поповић Мирање 7 (1) Из Мирања код Бенковца је, у априлу 1646. године, православни свештеник Петар Поповић превео у ''околину Задра'' 20 породица са 156 душа, од тога 50 ратника. Седамдесетих или осамдесетих година 18. века мирањски парох је био Андрија Поповић, звани Џелатовић [Popovića-Dželetovića bilo je i na Njegušima – hijerakul]. 107:130; 211:319; 103:112; 106:245»
«Поповић Полача (Книн) / Нема их више. Вероватно су нестали током Другог светског рата. 211:311; 151:523»
380. стр.:
«Радонић Книн св. Никола 3 (1) Дошли су са Далматинског Косова почетком 20. века, ''а на Косово с Његуша (Црна Гора), побјегли од крви у 17. веку''. Њихови сродници у Орлићу имају предање, да су пореклом из Босне (видети Радониће у Орлићу и Турић – Марковцу). Било их је 1 домаћинство око 1920. године. 183:90; 151:546
Радонић Орлић св. Ђорђе 15 (3) Бележени су у литератури и као Радоњићи. Сматра се, да су пореклом из Босне. Код њихових рођака у Книну забележено је предање, да су пореклом из Његуша у Црној Гори (видети Радониће у Книну и Турић – Марковцу). Биле су их 2 куће око 1920. године.
[…] 303:116; 183:106; 211:306 – 307; 151:546; 246:279; I
Радонић Турић – Марковац св. Ђорђе / Пореклом су из Босне. Тврђење, да су даљим пореклом ''из Старе Србије'' није утемељено (видети Радониће у Книну и Орлићу). Било их је 1 домаћинство око 1920. године. Нема их више. 183:119; 151:546; 246:278»
''Публиковани извори'':
246) Смиљанић И. ''Далматинско Косово''
Na primeru Radonjića iz Turića–Markovca i Orlića (Đurđevdan), gde se navodi Bosna kao odredište porekla, pretpostavljam da se može odgonetnuti i značenje naseljavanja Erakovića u Štikovo. Za ove Erakoviće se takođe navodi Bosna, ali postoji verovatnoća da su zapravo sa Njeguša. Tu je i podatak interesantnog nepoklapanja (porodičnog) predanja Radonjića iz Knina i iz Orlića.
457. стр.:
«Црногорац Книн св. Арханђел Михаило 1 (1) 1 (-) Несумњиво представљају огранак бројног рода Црногораца из Мале Полаче (видети). 303:120; 151:100; I
Црногорац Мала Полача (книнска) св. Арханђел Михаило 114 (24) […]. Њихово топономастичко презиме иде у прилог наведеној традицији о пореклу из Црне Горе. […] 183:108; 211:311; 161:39; 151:100; I
Црногорац Риђане св. Стефан / Дошли су из (Мале) Полаче око 1860. године. Било их је 1 домаћинство око 1920. године. Нема их више. 183:115; 151:100»
383. стр.:
«Раичевић Биовично Село / Нема их више. Вероватно су нестали у Другом светском рату. Несумњиво су били у сродству са Раичевићима у Ђеврскама (видети). 211:289; 151:548 – 549
Раичевић Ђеврске / Нема их више. Вероватно су нестали у Другом светском рату, а свакако су били сродни са својим презимењацима у Биовичном Селу. 211:295 – 296; 151:548 – 549»
_________________________________________
Ako Erdeljanović i nije mogao biti upoznat sa Nakićenovićevim radom o Kninskoj krajini ili ako iz nekog drugog razloga nije bio u stanju dopuniti (evenutalno kasnije otkrivenim podacima) već odštampanu ''Staru Crnu Goru'', onda je zbunjujuće bar to da neke podatke iz Dedijerove ''Hercegovine'' (1. izdanje iz 1909. godine; ) nije ni uzimao u obzir za odeljak o iseljenim Herakovićima i Rajičevićima. S obzirom da je morao (za informaciju o izvesnim pričama o bjelojevićkom poreklu Petrovića Njegoša) koristiti Etnografski zbornik br. XII, verovatno je nehotice preskočio ono što piše na 353. strani a odnosi se na selo Grab u Ljubuškom kotaru (zapadna Hercegovina):
«[…] У селу живе 22 ''племена'':
Грбавци (или Грабовци) причају да су поријеклом од Стипана Високог. Они су, веле, род с кућом Петровићима на Цетињу, јер су ови поријеклом од Петра млађег сина Цара Лазара! Најприје су стали у Водицама код Клобука, а на Пећи им је било скупиште. Одавде су побјегли у Сињ, па у Ливно, па опет у Сињ, па из Сиња овдје. Дошао им дјед као дијете; дјед је живио 80 година, а умро прије 60 година. Веле да их има у Сињу 80 кућа, затим Шиповачи, Витини, Ардомељама, Драчеву (Габела), Вељацима, и овдје 12 кућа.»
O starinama okoline sela Grab, piše sledeće:
«На мјесту Костеници веле били су манастир и црква Херцега Стјепана, на Граду причају за град Цара Лазара! На Гувнинама било је много стећака па их изразбијали. […]»
Dalje pronalazim:
– Оровља: 354. стр.:
«Дошлић (Грбавац) је са Шиповаче. Дошао му прадјед на ширину. Има их 2 куће.»
– Вељаци: 355. стр.:
«Грбавчев дјед дошао је из Граба. Има их 4 куће.»
– Витина: 360. стр.:
махала Зелена Гора: «Грабовац (1 кућа) је давно из Шиповаче.»
махала Утица: «Грбавац (1 кућа), живи овдје и у Грабу.»
махала Грабово Врило: «Грбавац (2 куће).»
махала Доци: «Грбавци (4 куће)»
махала Гавранова Мала: «Грбавци (1 кућа).»
– Клобук: 362. стр.:
«Грабовац је прије 20 до 30 година прешао из Граба на траву, па га бег укметио. Има их 4 куће.»
– Шиповача: 362. стр.:
«Прадједи Грбавчеви су из ближег далматинског села Ора. Има их 17 кућа.»
Mesta Grab, Veljaci, Vitina, Klobuk i Šipovača ispitivao je sam Jevto Dedijer dok za Orovlju ne piše ništa ali najverovatnije da ga je takođe posetio Dedijer. Ardomelje ne nalazim u knjizi, a u Dračevu (kod Gabele) nema prezimena Grbavac/Grabovac.
Drugi potencijalno njeguški rodovi:
Hercegovina = Dželeti ili Dželetović (u selu Rast i u Blagaju s Podgrađem; iz Podprisoja u Čepelici; Jovanj-dan; 264./285. str.), Raičević (selo Rast; «је дошао прије 10 год. с Меке Груде. Славе Ђурђев-дан.»; 264. str.), Pende (Popovo: Poljice; srodnici Milića, Mačuga, Goluba, Batinića i Penda(?); predak jednih Penda je izgleda Simo iz Veličana koji je bio rođeni brat Vida i trećeg brata nepoznatog imena; dalja starina iz Riđana kod Nikšića; 315. str.),…
Šuma = Basori (Gola Glavica; «Постанак села и порекло становништва. Да је ово село врло старо, тврде грчка гробља, затим број локава – 4 као једна староседелачка породица. Још се прича да је овде била стара породица Басори који су пре 150 година отишли у Требиње. Досељеници су из краја XVII или почетка XVIII века.»; 508. str.),…
Zubci = Tice (selo Konjsko; slava Đurđevdan; preci im Raičevići iz Grahova u Crnoj Gori; 557. str.), Spaići (564. str. = selo Tuli, slava Jovanjdan (7.I) a prisluga Velika Gospođa (na 570.str. piše ''Mala Gospođa''), potiču od Raičevića a od njih i Raičevići u Policama kod Trebinja, dalja starina u Rovcima. 570. str. = izgleda isti Spaići žive i u selu Grab, srodnici Asanovića)…
Grbavce/Grabovce i njihovu vezu sa Petrovićima na Cetinju otkrio sam 12.IV 2011.
Sve stranice navedene su iz sledećeg izdanja:
Јевто Дедијер / Обрен Ђурић-Козић ''Херцеговина / Шума, Површ и Зупци у Херцеговини (антропогеографске студије)'', Београд 2001.; издавач: Књижевна заједница ''Јован Дучић'', Требиње; приређивачи: Душан Петковић и Радослав Таминџија; цртежи и предговор: Момо Капор; графички дизајн: Предраг Петковић; компјутерска обрада текста: Бојан Поповић, МЕДЕОН – Подгорица; лектор: Биљана Самарџић; штампа: Војна штампарија – Београд (Генерал Жданова 40 б); тираж: 500.
_________________________________________
''Glasnik Zemaljskog muzeja'', sveska za etnologiju, Sarajevo 1960/1961. god.:
Etnološka i folkloristička ispitivanja u Livanjskom Polju > Mario Petrić ''Porijeklo stanovništva'' > Poseban dio* (* – «Ispitivanja narodne tradicije o porijeklu stanovništva Livanjskog polja započeo je bivši Institut za proučavanje folklora u oktobru 1957 god. (R. Filipović) a nastavili su članovi Etnografskog odeljenja Zemaljskog muzeja u julu (V. Palavestra) i septembru 1958 god. (M. Petrić), te u maju 1959 god. (V. Palavestra i M. Petrić).»):
46. str.:
«Vržerala – Selo je smješteno usred ravnice koja veže Srđevačko i Bilo Polje, a proteže se u smjeru JI-SZ. […]
Današnji rodovi su: […]; G r a b o v c i – došli od Imotskog (Dalmacija), najprije u Grabovcu, odatle u Miše, pa u Vržerala. Neki fra Frano Grabovac (kapelan), rođen je u Vržeralama 1834. godine [fusnota 43 – (N.N.) ''Hrvatske katoličke škole i učitelji u Livnu'', (bez mjesta i godine), str. 38.]. Grabovci u Sinju tvrde da su porijeklom iz Rame. Ima ih kod Vitine, blizu Ljubuškog (Hercegovina) [f. 44 – Б.Ж. Милојевић ''Купрешко, Вуковско, Равно и Гламочко Поље'', СЕЗб, књ.25, Београд 1923., стр. 326.] i u Klobuku kod Ljubuškog [f. 45 – isto, str. 328.]; […]»
76. – 77. str.:
«Gubin […]. Smješten je u podnožju Dinare, ispod samog Troglava. […]
Stanovnici Gubina su Srbi ijekavci. Važno je napomenuti da je put doseljavanja iz Vrličke krajine (u Dalmaciji) u sjeverni dio Livanjskog polja vodio preko Dinare na Gubin. Poslije II svjetskog rata odselio je 12 porodica u Tovariševo (kod Bačke Palanke). […]
[…] P e t r o v i ć i – doselili iz Otišića kod Vrlike (Dalmacija); pričaju da su starinom iz Crne Gore. Slave sv. Đurđa; […]»
_________________________________________
Tragajući za jednim člankom g. prof Željka Vujadinovića, objavljenog u ''Даници за 1999.'', Београд 1998., 175-199. стр., sasvim slučajno sam 11.VI 2011.naišao na tekst jednog drugog autora u knjizi objavljenoj za jednu drugu godinu:
''Даница (српски народни календар за годину 2000)'', Београд 1999.; уредници: Миодраг Матицки и Нада Милошевић – Ђорђевић:
127. – 147. стр.: Раде Михаљчић ''Мара Хребељановић'': 130. – 131. стр. (курзив је у извору):
«Као што су се за славне личности отимала многа места и родови, тако су се за славна владарска презимена вештачки везивале феудалне породице, понекад и авантуристи неостварених амбиција. Више родослова настало је са провидним циљем да се феудалне породице повежу са светородном династијом Немањића. Нису поштеђени ни Хребељановићи и Лазаревићи. Породица Грабачића код Сиња издавала се за потомке кнеза Лазара. На силу се тражила сличност између Грабачића и Гребљановића, односно Хребељановића. [фуснота 13 – V. Mošin ''Ćirilski rukopisi Jugoslavenske akademije'' I, JAZU 1955, br. 37.]»
_________________________________________
U okviru jedne druge problematike, problematike iseljavanja iz Dalmacije, izdvojio bih jedan važan podatak do kojeg je došao kolega Denis, a koji mi je prvi put predočen 26.IX 2008.
Tog datuma sam saznao za postojanje Eraka sa slavom sv. Đorđe. Živeli su u Previji (južno od Ključa i zapadno od Mrkonjić Grada, zapadna Bosna) a danas ih ima i u Kikindi (Banat).
Nešto je o tome izgleda već bilo reči na http://www.trazimo.info/read.asp?kat=1&id=3332 :
zarko veselinovic – sacburg austrija (17.X 2006.): ERAK familija koja je bila kod nas u krajini u selu Kljevci kod sanskog mosta su se doslili iz Hrvatske tacnije od sela golubic kod knina.nadam se da sam ti mogao pomoci
Martic – B.LUKA (6.XI 2006.): Ja sam iz Kljevaca i skoro svi su tamo bili iz Dalmacije porjeklom.Familija Erak je iz sela Bratiskovci i tamo se prezivaju Erakovic,a moji po majci su Veselinovici porjeklom iz Golubica opstina Obrovac.Ako zatreba nesto cujemo se.
Sasa Erakovic – amerika (20.VII 2012.): ti eraci u Kljevcu su moji daljni rodjaci,ja sam iz bratiskovaca Erakovic.
javite se da povezemo dje smo i kud smo.
zdravo, moja deda je Nikola Smiljanic iz majske poljane. Ali kada sam pocela da istrazivam "smiljanica" u majskim poljanama u istoriju nisam mogla da nadem to prezime. Zasto ? Znam da mije pradeda Dmitar i njegov brat Adam Smiljanic su isto ziveli u majskim poljanama. Takode znam da im se otac zvao Todor Smiljanic (moj cukun deda) ali nisam sigurna da li je i on tu ziveo ili dosao iz drugog mesta. Znali te nesto o tome ?
Smiljanića je 1948. godine oko Gline bilo u mjestima:
1) Buzeta (1 kuća, 2 osobe)
2) Glina (3 kuće, 7 osoba; 1 osoba bez svoje kuće)
3) Majske Poljane (1 kuća, 5 osoba)
4) Roviška (1 osoba bez svoje kuce)
ukupno: 5 kuća, 16 osoba
Smiljanići iz okoline Gline se ne pominju ni među pitomcima Srpskog privrednog društva "Privrednik" iz Zagreba (1897-1946), ni u spiskovima dobrovoljaca Kraljevine Srbije (1912-1918), ni u spisku žrtava Kraljevine Jugoslavije (1941-1945).
Prezime Smiljanić je dosta često među Srbima u Hrvatskoj. Za više podataka treba nam vaša krsna slava.
http://www.novisad.rs/maticar/
If you now serbian, if uoy dont, contact me
Hello to anyone that can help me,
I am still looking for information on Vaso Popovic. It has been a while since my last attempt so I do need to review what I've done and what I've been told. I know Yugaya said she found some information that could be related to my Great Grandfather, but I have been unable to get a hold of her as I know all of you are very busy with other things in addition to helping on this site. She was also going to send me instructions on how to help index names but I haven't received that either. I would like to help because I want to give something back to those that helped me as well as those that are searching like me. Based on my post above, can anyone tell me how to request military records from Serbia or Croatia? Or can you tell me where to find the instructions?
I would also like to help index names so if there's a way I can do that, please let me know. Thank you.
Melanie White
hi,
I have a mother from Zemunik, croatia.
maiden name is Sestan
310-592-0799
🙂
Did either one of them emigrate? Do you know names of any other siblings or relatives? If emigrated, when and to where? What was the last contact with the family in homeland?
Please post any original documetns you have for me to review them before I can help you further.
There is a big thread on Sjeničak parish on this forum and a gathering and trip planned for 2015 :
http://www.rodoslovlje.com/forum/sjeni%C4%8Dak-vrginmost-croatia-place-origin
Name: James Busulovich
Titles and Terms:
Event Type: Census
Event Year: 1930
Event Place: Niles, Cook, Illinois, United States
District: 2234
Gender: Male
Age: 39
Marital Status: Married
Race: White
Race (Original): White
Relationship to Head of Household: Head
Relationship to Head of Household (Original): Head
Birth Year (Estimated): 1891
Birthplace: Yugoslavia
Immigration Year: 1910
Father's Birthplace: Yugoslavia
Mother's Birthplace: Yugoslavia
Sheet Number and Letter: 1A
Household ID: 3
Line Number: 5
Affiliate Name: The U.S. National Archives and Records Administration (NARA)
Affiliate Publication Number: T626
Affiliate Film Number: 504
GS Film number: 2340239
Digital Folder Number: 004584585
Image Number: 00168
Household Gender Age Birthplace
Head James Busulovich M 39 Yugoslavia
Wife Mary Busulovich F 42 Poland
Son Edward Busulovich M 12 Illinois
Daughter Bernice Busulovich F 10 Illinois
Daughter Agnes Busulovich F 9 Pennsylvania
Son James Busulovich M 7 Pennsylvania
Son Osman Busulovich M 6 Pennsylvania
Son Ahmat Busulovich M 4 Pennsylvania
Son Omar Busulovich M 2 Pennsylvania
Name: James Busulovich
Event Type: Draft Registration
Event Date: 1942
Event Place: Norwood Park, Cook, Illinois
Gender: Male
Birth Date: 27 Mar 1890
Affiliate Publication Title: World War II Draft Cards (4th Registration) for the State of Illinois
Affiliate Publication Number: M2097
Affiliate ARC Identifier: 623284
GS Film number: 2139588
Digital Folder Number: 004134241
Image Number: 02938
Given Name: Suljo
Surname: Busuladzic
Last Place of Residence: Trebinje
Event Date: 09 Jul 1906
Age: 23y
Nationality: Austrian, Hersegowian
Departure Port: Trieste
Arrival Port: New York
Gender: Male
Marital Status: S
Citizenship Status:
Ship Name: Pannonia
KEBIN MATILDA
Detaljnije
KAMENKA GAGRČINA 19-A, 25101 Sombor
(Sombor)
025/422-749
KEBIN MINA
Detaljnije
MARIJANE GREGORAN 71, 11060 Beograd
(Beograd)
011/299-3821
Name: Ignac Baznik
Titles and Terms:
Event Type: Death
Event Date: 03 Dec 1921
Event Place: Maple Heights, Cuyahoga, Ohio
Residence Place:
Address: S. Miller Ave.
Gender: Male
Age: 37
Marital Status: Married
Race: White
Occupation: Retired
Birth Date: Jul 1884
Birthplace: Jugoslavia
Birth Year (Estimated): 1884
Burial Date: 06 Dec 1921
Burial Place:
Cemetery: Calvary
Father's Name: Martin Baznik
Father's Titles and Terms:
Father's Birthplace: Yugoslavia
Mother's Name: Anna Kebin
Mother's Titles and Terms:
Mother's Birthplace: Yugoslavia
Spouse's Name:
Spouse's Titles and Terms:
File Number: fn 66819
GS Film number: 1991859
Digital Folder Number: 004022253
Image Number: 02390
http://test.zavod.co.rs/index.php?route=product/manufacturer/info&manufacturer_id=3070
I belive it was Petričević, from Gornji Ceklin near Rijeka Crnojevića, my mother was Petričević, my gran gran father moved to north east Bosnia and Herzegovina in firs half of 1800's not shure exactly year.
respected
surname Kuffner not ethnically from Bosnia, and there is no connection whit church in Bosnia, I know the reason for it the same name has been written into the nearest evangelical church books in Croatian, surname Kuffner is of Czech origin,example child born in Trnjani or Prijedor were enrolled in the church books of the evangelich Lutheran church in Zagreb, also enrolled as weddings, tray to look on site
familysearch.org in croatia church records and
actapublica.eu is good czech site
KUFNER HUBERT
bože varicaka 4, banja luka
051 307612
Thank you for the information on MARA JANDROKOVIC. She isn't the one I'm looking for information on. I'm looking for LUKA and MARA HANZERVACKI JANDROKOVIC.
I believe that the person above is a sister to my grandfather, JOHN JANDROKOVIC. This name was taken from a newspaper article about her visiting him in the USA. It listed her as coming from BJELOVAR, CROATIA. It also listed another sister, YANA HAICH from BJELOVAR and MALJCA YOKOPOVICH from OROVAC.
could anyone please tell me why my posts are not being published please?
I have tried to post my question several times last week, but it is still showing as unpublished can anyone help please?
We have started work on a major updates. The website will start to use Bootstrap technology. This means that the forums and blogs will be enhanced and navigation will be improved. Also the layout will be further upgraded to fit Web 2.0 standards. You do not need to do anything, once we are done the new layout will show itself 🙂
Its published, for some reason you opted to not publish it. Make sure you just post once the same topic otherwise the system will mark it as spam. Just read the FAQ about posting.
Updates are coming along as you can see. Feel free to post questions here while we work on it.
Can you tell us what you did thus far besides Ellis Island?
Please read the FAQ, did you contact the archives?
Žirovac in Croatia?
If so it is in the Krajina region. Please read the articles in the Research section. Also there is a whole range of topics in the forum about this.
There is a large German community still in Serbia and still many of German descent living in Serbia. also Weifert is an existing brewery in Serbia today. Please read the FAQ section on how to contact the archives, churches and perhaps you can contact the community itself in Vršac.
Do you have a scan of his immigration records from Ellis Island?
Yes this would be Bela Crkva. Please read the FAQ and the articles in the research section on how to proceed.
Please read the FAQ before posting.
There are still a lot of Juričin in Croatia/Dalmatia so you should work via the archives there.
Just bumping this out of curiousity 😉
Thanks for the response.
Besides the Ellis Island information, I have done considerable work in the Milwaukee area, where he married and lived most of his life (except for a brief stay in Gary, Indiana around 1912-1913). I’ve posted what I found at World Connect: http://wc.rootsweb.ancestry.com/cgi-bin/igm.cgi?op=GET&db=61blt&id=I26
I’ve found a number of places where he lists his place of birth as Drzenica (for example, WWII draft registration, naturalization petition), though never with a present day country like Croatia or Serbia. He named his first two children Michael and Savka (or Cecelia), and I believe they were named after his parents. On some documents, he listed his father’s name as “Mihailo.”
He never spoke to his children about his parents, his siblings, or his home town.
Most likely from Pancevo, did you check with the municipality and archives?
You should check with a Romanian society in Romania, you are now posting and we can only assist you with Vojvodina.
Please read the FAQ and research section. Because you are not a Serbian national you will need permission. Also, having a researcher on the ground would be better. You can also try contacting the Donauschwaben community in Serbia.
Prespa is in Macedonia.
Please refrain from multiple cross-posts and empty ones like this.
Did you read the FAQ and Research section?
They are being published but if people cross-post the system can block them. In your case most likely this happened. Please just create one post.
Are you looking for living relatives? Thats why this subforum was created.
My mother’s maiden name was Peyakov. Her parents were both from Mokrin. The resemblance of the names is probably not coincidental. My grandfather’s name was Ljuba Pejakov, grandmother was Jana Golich Pejakov. I’m wondering if there is a connection her somewhere.
I am trying to find information about my paternal grandparents from Mokrin. Grandfather was Omer Prekajski and Grandmother wa Amalia Juricin Prekajski. I know that there are some Prekajskis both in Beograd and Morkin. What I don’t know is whether we are related somehow. The other thing I am trying to find is the origin of the name. A “ski” at the end of a Serbian name is really unusual – typically that’s Polish.
Evonne Prekaiski Dalton
Imaš privatnu poruku.
POSLE KONTAKTIRANJA ISTORIJSKOG ARHIVA U NEGOTINU SAZNAO SAM DA SU PRONASKI UPIS ZA PETAR MARJANOVIC RODJEN U JABUKOVCU 1901. NAJVEROVATNIJE U SRODSTVU SA MOJIM DEDOM JOVAN MARJANOVIC
Ovo su bas stari komentari, ali mi bi zanimljivo da procitam, pa reko da dodam svoje znanje o Mandicima.
Moja pokojna baba, sa mamine strane je od Mandica, a oni su iz predela koje nije ni pomenuto ovde, to je Srbija, selo Jalovik, opstina Vladimirci, u blizini Sapca i tu ima (tj. bilo) jako puno kuca Mandica, naravno svi su u srodstvu, ali znam da su tu naseljeni bar pocetkom 1800tih a verovatno i pre. Odakle su dosli originalno, ne znam.
Uz to bih dodao i jednog od najslavnijih nosioca prezimena – Djuka Tesla (Mandic), majku Nikole Tesle, selo Gracac kod Zadra.
Jos mozda jedan zanimljiv podatak. Mandici cije ja poreklo vucem, slave Djurdjic (16.11)
nope, never received any folow up info, but I did dig up a number of resoures on the Serbs in Izmir in XIX century.
:)))
Archives are separate – meaning they are both distributed territorially and among the three parts of it . Also you will receive no information from vital records from them, and they do not do research per request, you can only go there and research on your own the secondary records like school records, local historical documents. You need to contact the municipal office in charge of the last place of residence of your ancestors, but my guess is that only a local researcher can try and obtain information for you – due to legal restrictions and the general lack of interest to reply or correspond with people in foreign language.
I posted on our facebook about some of the resources for researching Serbs from Romania – try to look up the older posts, it should be there :
https://www.facebook.com/rodoslovlje
Also, church vital records are available for some of the communities in the archives in Serbia too. For Romania contact the Serbian minority council for help. ( warning, no one speaks or will email you back in English from there though) .
Since many children from the community were cadets of Serbian Trade Association Privrednik, and many local Serbs who owned shops were empoyers of its cadets too, use the Privrednik database to try and find more information :
http://www.rodoslovlje.com/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
( use the Serbian spelling of the surnames you are researching, and for location try place names in Serbian, Romanian and Hungarian language)
Catholic church records for Titel until 1922 can also be found at Kalocsai Leveltar: http://archivum.asztrik.hu/.
This is an online archive of the Kalocsa Archdioceses to which the Catholic church of Titel used to belonged. The site is in Hungarian, German and English.
One month access and 30 downloads will cost you 10€, 3 months access and 100 downloads costs 20€,…
The only problem is that there is no index of names. A birth date would help a lot in your search. Otherwise you will have to search all the books between 1900 and 1908. That is a huge job.
Anyway, I have access to the archive at the moment and checked the records for Titel. They are all there.
I wish you could luck!
We are almost done with the updates. As you may have noticed the site loads faster and the navigation has been improved.
Bogici su iz Sestana- Primorska (jezerska ) krajina. Ima ih i u Podgorici i Herceg Novom. Kasnije su poznati i pod prezimenima Stratimirovic i Strasimirovic-Stratinovic. Iseljeni su u Kuplin (Backa). Podaci su iz knjige prezimena u Crnoj Gori (autori Vukota i Akim Miljanic)
There are two similar surnames in Montenegro. Surname Vukelic ( The coastline of Montenegro) and Vukeljic (in Bjelopavlici,,municipality Danilovgrad)
Ljiljana
http://www.yugoslavroots.com
Radovici,Krusevice, Opstina H. Novi, na putu za TRebinje…Slava Zacece Sv. Jovana pretece i krstitelja…
Zna li neko nesto vise o poreklu?
Ovi Radovici, moji, svi slave Zacece Sv. Jovana, 6. oktobra…Ono sto sam ja cuo je da smo poreklom iz Morace, odakle su nasi odselili na poluostrvo Lusticu, a potom u staru Hercegovinu, okolinu Herceg Novog…
Mozda su Radovici, mesto na moru na Lustici i dobili ime po njima…Inace su Krusevice uy put H. Novi-Trebinje i prilicno su sirok prostor, koji obuhvata vise zaselaka, ili kako se vec to zove…
Zacece Sv. Jovana slave svi Radovici iy Krusevica..
Koliko sam primetio da je bas malo ovih sto slave Svetog Jovana 20og januara,cak mislim da sam mozda i jedini koji se raspituje u vezi tih Radovica.
Church vital records for ZEMUNIK parish of the Roman Catholic Church are available online via familysearch:
Births (Rođeni) 1824-1847
Births (Rođeni) 1848-1864
Births (Rođeni) 1865-1884
Deaths (Umrli) 1824-1857
Deaths (Umrli) 1857-1878
Marriages (Vjenčani) 1825-1898
https://familysearch.org/search/image/index#uri=https%3A%2F%2Ffamilysearch.org%2Frecords%2Fwaypoint%2FMM5K-GLD%3An2012515313%3Fcc%3D2040054
You have to be registered and logged in to browse the images.
( dostupne putem interneta besplatno matice župe Zemunik, morate biti regitrovani na stranici familysearch . org i ulogovani da biste mogli pregledati. ako znate imena za pretke sa majčine strane iz druge polovine XIX veka, ili kućni broj od pre drugog svetskog rata, ima tu dosta da se nađe )
Also, can someone confirm, were their Bulgarians in Kosovo 200-300yrs ago? I ask because in the book of Atansije Urosevci (Gornja Morava i Izmornik), there he lists people as ‘Bugari – nepoznato poreklo’.
Please stop double posting or the system will mark you as a spammer. One post is enough.
Postovani
Svi Carapici u Crnoj Gori ,Srbiji i Bosni i drugdje po svijetu su iz plemena Kuci, u Crnoj Gori. Posjedujem knjigu i rodoslov koji obuhvata Carapice u Crnoj Gori i one iz Belog Potoka. Moje djevojacko prezime je Carapic, zbog toga vam sa sigurnoscu ovo i govorim. Ljiljana
http://hr.wikipedia.org/wiki/Prespa
place Prespa is located near the town of Bjelovar, Croatia, likewise surname Jandrokovic is from that place
http://www.ellisisland.org/search/shipManifest.asp?MID=01464052330180960000&pID=101563020137&lookup=101563020137&show=%5C%5C192%2E168%2E100%2E11%5Cimages%5CT715%2D1237%5CT715%2D12370760%2ETIF&origFN=%5C%5C192%2E168%2E100%2E11%5CIMAGES%5CT715%2D1237%5CT715%2D12370759%2ETIF
http://hr.wikipedia.org/wiki/Mutilić
Boza Pakaski
United States World War II Draft Registration Cards, 1942 birth: 5 Srpanj 1890
residence: 1942 Chicago, Cook, Illinois
draft registration: 1942 Chicago, Cook, Illinois
http://en.wikipedia.org/wiki/Srpski_Krstur
http://www.helsinki.org.rs/doc/Files27.pdf
page 36 and 37
Given Name: Mijat
Surname: Komadina
Last Place of Residence: Amar, Austria
Event Date: 02 Oct 1909
Age: 39y
Nationality: Austria Croatian
Departure Port: Cherbourg, France
Arrival Port: New York
Gender: Male
Marital Status: M
Citizenship Status:
Ship Name: Saint Paul
Ivan Komadina
New York, Passenger Arrival Lists (Ellis Island), 1892-1924 residence: Amar, Austria
immigration: 2 Listopad 1909
Stipan Komadina
New York, Passenger Arrival Lists (Ellis Island), 1892-1924 residence: Klenovica, Austria
immigration: 2 Listopad 1909
mislim da su iz sela Omar veće mjesto Luka krmpotska blizu Klenovice i Ledenice
http://www.novilist.hr/Vijesti/Rijeka/Zlatko-Komadina-na-Ellis-Islandu-nasao-djeda
spominje se i četvrti brat Juraj Komadina
Koliko sam ja skapirao ima vise grana novakovica. Ono sto mene zbunjuje je to sto su se razlicite grane pojavljivale na istom mestu, a cak su imale i istu slavu. Ja sam od Novakovica iz Dalmacije. Pradeda mi je iz Bjeline kod Benkovca. Slavim Svetog Nikolu, ali i dalje nisam potpuno siguran od koje sam grane. Ako neko ima jos podataka o Novakovicima, rad sam da cujem. Inace sam iz Beograda. Pradeda mi je sa jos jednim ili dvoje brace dosao kad mu je bilo 15-16. Imao ih je desetak, ne znam tacno.
I remember there was a Mandich in Detroit. He was in Aunt’s wedding party. I’ll ask her about it and get back to you if I get any more information.
Sounds great! Thank you!
I am in a similar situation, attempting to get the birth records of Grandparents born in Sabac. I have written to the national archives as well as the archivist in Sabac and have not made any progress. Also have attempted to contact the local church officials but again nothing. The thing is you cannot apply for Serbian citizenship unless you can show these documents. If anyone has any suggestions please let me know.
Lilana, hvala što ste se uključili u potragu o mojim Komadinama, ali mislim da to nisu ti koje navodite. Znam sigurno da je Mijat završio u Mostaru oženjen uvovicom Lasić, druga dva brata neznam kako se zovu. Jedino se godine donekle poklapaju. Bila sam na groblju u Mostaru, na spomen ploči stoji Mijat i Mila Lasić, on mi je čukundeda.
Uh huh. There is supposed to be a working archive there but I have no contact or information on what is available and how the procedures for research on site and per request go.
A lot of information is available in the archives of monasteries and eparchies of Serbian Orthodox Church – not only if your ancestors were Serbs or Eastern Orthodox, there are many documents like lease and title deeds and correspondence with other communities and military authorities.
There is a wealth of anthropology, ethnology and onomastics researches and studies available in Serbian language for the research of families from Uroševac area. Some of these I highlighted here :
http://boards.ancestry.com/localities.eeurope.yugoslavia.kosovo/43/mb.ashx
If you can read Serbian check out the anthropology online archive available here :
http://www.anthroserbia.org/
Other than that – you have to provide specifics – family surname, last direct ancestor you have documented, original records we can review so that we can help provide you with more detailed advice.
If the civil records these spellings appear in are form after emigrating I would disregard them all as unconfirmed. 🙂
You need to track down original documents – the real core spelling of a surname is the spelling in the place of origin in the mother tongue in the earliest available documents – often other spelling were the consequence of a foreign language being the language the records were kept in.
Besides that original spelling, if the family still has descendants living in the same area, you need to figure out which modern surname spelling is used as equivalent – languages underwent language reforms which sometimes had impact on the way surnames were written down.
According to the website http://www.sivac.net ethnic German descendants recently visited the Old German cemetery in the village and found many of their ancestors graves. I have no information on whether the cemetery described is religiously specific or not – but looking through Roman Catholic Church records from Sivac I see that a lot of marriages were cross-confessional in that village.
Here is the link to the story of the visit, with photos from the temple and cemetery :
http://www.sivac.net/svabe.htm
Depends – there are huge variations in what *typical* is or was depending on the location, religion, community… first names were usually typical for a wider area, parish or a family clan. You need to go through parish records in detail.
If your ancesotrs were ethnic Serbs you will find this useful :
http://www.rodoslovlje.com/documentation/naming-customs-among-ethnic-serbs-xix-century
What is the location of the origin of grandfather/ his mother ?
Female first name DEVA – ДЕВА is listed in the dictionary of first names among ethnic Serbs from Lika, Croatia, as well as few other related first names ( Devana, Devica, Devka ).
In order to assist you you will need to procvide us with more details. 🙂
What information – vital records, living descendants, emigration records?
What is the last VULETA ancestor you have documented, birth year, place of origin, type of document?
Other than public records detailed in our research section – like the records of Serbian Trade Association Privrednik online database : http://www.rodoslovlje.com/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database we can assist you with victims of WWII official census and emigration records.
The rest of what is available without going to archives is in Serbian language only and on the internet.
Thank You melbee for replying here, yes, the Kalocsa diocese e-archive has the records .Registering for their service is a bit of a hassle but still that is the one online resource I would recommend to anyone looking for their ancestors who were Roman Catholics from former Bács-Bodrog county of the Austria-Hungary.
I posted detailed descriptions of this e-archive and available records here:
http://www.rodoslovlje.com/forum/vojvodina/kalocsa-roman-catholic-archdiocese-e-archive
and here:
http://archiver.rootsweb.ancestry.com/th/read/DONAUSCHWABEN-VILLAGES/2013-05/1367409114
and I will check if I can locate a record of interest for the family you need.
Records for Roman Catholics from Novi Sad parishes are available online via Kalocsa diocese e-archive and cover the period 1763- 1922. In these records you will for many individuals find their parish of birth or origin listed – which is especially important if you are looking for where the colonists or military servicemen came from.
You will find information on this e-archive posted on our Vojvodina forum as well as on the Donauschwaben Villages mailing list here :
http://archiver.rootsweb.ancestry.com/th/read/DONAUSCHWABEN-VILLAGES/2013-05/1367409114
It is far too great effort for me to look into this in terms of time needed for you do do just a random look up – there are thousands of images of original records to go through to establish if these individuals or their family members appear in the records available for the period you indicated – so I suggest you either register for the service of thi e-archive and explore it in detail, or register as a paid member for Rodoslovlje – I can only dedicate that much volunteer time to work on behalf of people who help us keep the society going.
Other than that, there is a substantial collection of military records available in the ARHIV VOJVODINE located in Novi Sad, and they hold documents such as official charters awarded to families upon being given the military nobility status.
Worth looking into is also the military archive in Belgrade because many records confiscated from K und K military after WWI are still there.
Zabalj vital records are available online via Kalocsa diocese e-archive for the period 1824 to 1922.
If you register with them for paid subscription you can explore these records in detail on yopur own and I will help you navigate the site and records.
http://archiver.rootsweb.ancestry.com/th/read/DONAUSCHWABEN-VILLAGES/2013-05/1367409114
I wil try to locate a record of interest for you that you can use as a starting point – you need to give me birth years so that I can narrow down the serch, but for detailed look ups and downloading of the images of original records I only can dedicate time and effort to paid members of Rodoslovlje due to the fact that our society is a volunteer organisation and we suffer the constraints of our regular jobs and time we must dedicate to our family and life in general. 🙂
Next year in July. 🙂
Ok I checked the birth and baptism records of RC for Titel for the period 1900-1908 and there are no records at all with surname Baumgärtner in there. Also no one in the confirmation records from 1914.
That was a quick look up as this parish was small, but to do that for Novi Sad records would be an effort of more than ten, twenty hours of detailed work – and as a volunteer I can only dedicate that amount of time to our paid members who keep the society going.
I suggest that either you register for this e-archive and explore the records in detail on your own with our assistance in navigating the records and translating from Hungarian, or register as a member for Rodoslovlje and have the admin forward me your request for a lookup.
“since nobody has actual family tree info for me”
Ehm no, that only happens after A LOT of work on your end on establishing the exact village and parish of origin and family and household your ancestors came from . Only based on that we can reconnect you with descendants of the same family.
See some of the difficulties of that process described in this research article :
http://www.rodoslovlje.com/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
check the Privrednik online database for territorial presence of the surname in second half of the XIX and first half of the XX century :
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=VUKELI%C4%86&field=prezime&searching=yes&search=Pretraga&t=0
Location is *Mjesto*, and you need to click on *Naprijed* under the table for more pages of results.
How to estimate the age of the people listed in this database and how to interpret it you can learn here :
http://www.rodoslovlje.com/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
Other than that, we have access to heritage books for one of the areas of origin of Vukelić emigrants – Drežnica and Gomirje monastery communities that include villages named *Vukelići* .
If you provide details of the individuals you are looking for i can do a look up for you.
…pobegao odakle?
U svakom slučaju i katolička i pravoslavna crkva u Mostaru imaju podatke o parohijanima, pa će u njima biti i odgovori na vaša pitanja o poreklu i prvom braku Mile i činjenici da li je njen drugi suprug promenio i lično ime i prezime. Vojni i katastarski dokumenti će takođe biti od pomoći, tako da vam je sledeća stanica u pokušaju da dokumentujete poreklo porodice nadležni državni arhiv u BiH.
Porodične legende o poreklu rodova i prezimena su u najvećem broju slučajeva upravo to – narodsko i narodno objašnjavanje i legende koje često budu opovrgnute postojećom dokumentacijom. 🙂
According to information from over here the family was from the village of Jasikovac, Korenica, Croatia. Some records of Serbian Orthodox Church from Croatia are available online via familysearch but I have to check what is there and which parish you need – in any case these will most probably be earlier records.
If the family is still Serbian Orthodox or if Dane remained member of the SOC after emigrating try to locate any marriage records, baptism records of his children and even his children’s marriage records – and you need to hunt down and make copies of the original records – often in them the exact village of origin and household number was written for the people who emigrated. This will help you find people who are descendants of the same branch who can help fill in the gaps or obtain records locally.
I will also browse the WWII victims of genocide records, since families over there suffered great losses.
If you find any census or draft or immigration record that has a middle name in it, that will be the first name of his father.
For more tips on how to research check out this research article :
http://www.rodoslovlje.com/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
and for some insights into community and history of Serbs from Korenica you can visit this heritage web site :
http://korenicani.com/starefotke.htm
I suggest you try and contact members of PAKAŠKI family who still live in Srpski Krstur – they will be able to obtain original certificatte of birth for you ancestor BOŽO PAKAŠKI from their local municipal office, and tell you more about the family history.
Here is one profile from facebook of someone you should contact – if they do not speak Englsih I will translate and forward your message :
https://www.facebook.com/kristina.pakaski
Location of birth is often written down as village or parish of origin plus the municipal centre – like the first nearby town.
In your case I would say probably neither, but another smaller location of origin – I have found no public records on the family in the area to cite the exact location so far, but will look for it more.
I am having trouble locating what some of the original surnames and first names you are looking for were – only that way I can help point you where to look for information.
STAKE is not a valid female first name, and TRAPILIĆ as surname I can not find that it existed anywhere.
https://www.google.hu/#q=Trapili%C4%87+prezime
PRLAINOVIĆ are from MOKRINE village in Boka Kotorska, Montenegro.
Could you please either post here or send me in an email original documents you have to review like ship manifests, census records, birth or baptism records ?
My email is [email protected]
Probaj da pošalješ poruku okiru sa našeg foruma, pošto prezime SAMAC imaš u prisutno u prvoj polovini XIX veku u parohijama oko GLine Mali Gradac, Majske Polajne, Brestik.
http://www.rodoslovlje.com/user/okir1793
Pogledaj i njegov članak na prezimena i rodove koji se mogu naći u najranijim dostupnim crkvenim protokolima za to područje :
http://www.rodoslovlje.com/documentation/glina-serbian-orthodox-church-records-surname-index-petar-demi%C4%87
prezime SAMAC je tamo dokumentovano da je postojalo u protokolima iz 1831. i 1833. , a dovoljno je retko da ćeš lako uspostaviti vezu o migracijama.
Hello,
I truly appreciate your help in gaining a starting point for me! The birth year for Simon Bischof is 1864 and the birth year for Ferdinand is 1894.
I hope this will produce a start.
Thank you,
Jaime
Hello again. I’ll definitely try the online translator idea.
As for dad, he’s still with us and fighting the cancer with every ounce of energy he has left. He has lost 40 lbs in seven months and has lost 6″ in height. Doctor has given him six months at the most. Thank you for asking about him and thank you for being so helpful. Take care, Linda
PS I’ll let you know how things work out with the translating. 🙂
Ok I have gone +/- five years on the birth years you provided – and nothing. Not a single BISCHOFF appears born within that time frame in Žabalj records. I found LANG birth record from year 1894., which confirms that LANG family did live there ( mother had maiden surname LANG ).
I have also looked through confirmation records for the period 1876-1914 and again found no BISCHOFF or any spelling variant of that surname.
My suggestion based on that is that the information from the obituary/death certificate for that being the place and parish of origin is incorrect – meaning that it may have only been family last place of residence before emigrating, or the information that was based on later records after emigrating. Žabalj in these records and in ship manifest may have been listed as place of origin as being the nearest municipal centre where travel papers were issued.
If I have time I will look more through these records, but for now my advice is that you first go with fine comb through all the passenger lists, naturalization and draft and census records you have to try and see if anything else was ever mentioned as place of origin for BISCHOFF family.
Also you may register for Kalocsa diocese e-archive and explore Žabalj records in detail , year by year all records, but I only advise that people register for a paid service like that after the place of origin is confirmed.
On possible related locations, BIŠOF ( alternate Serbian spelling ) surname appears in Serbian Trade Association online records as one of the employers who took their casets in year 1938 in nearby BAČKI JARAK parish ( Jarek, Batschki Jarak or Jarmosch; in Hungarian as Jármos or Tiszaistvánfalva).
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Bisof&field=poslodavac&searching=yes&search=Pretraga&t=0
May be worth looking into.
I will try to look for LANG birth records around the year 1868 to see if anything matches your ancestor.
att: LANG birth and baptism record from year 1894., FERENC KONRAD, father MATYAS KONRAD, mother KAROLINA LANG.
I sent her a message on November 13th on your behalf in Serbian but she has not replied to that either.
🙁
I truly appreciate you taking valuable time and effort in trying to help me. Would all vital records of Zabalj be located in the Kalocsa Diocese? Is there any possibility that my ancestors could have born there, but no record was recorded? I know they were not of Catholic faith, but Lutheran. I have looked at every possible record. Zabalj is listed as the birthplace on my Great-Grandfather Ferdinand’s Naturalization record. If you do have time, I would be truly indebted to you if you could look for Katherine Lang born in 1868 or if there is any record on her parents John Lang or Marguerite (nee Ott).
Thank you so very much!
Jaime Brunet
I wrote a letter to the Split archives (Croatia), but never got a reply. I wasn’t really expecting any. No leads from here. Any thoughts?
I suggest that you use the social networks like facebook to track down younger relatives with same surname from same village – they will be able to communicate in English and can translate for you the detailed genealogy research two older members of the family have done – one of them is even the village municipal office clerk, and the family history was interesting enough to be featured in one of most popular newspapers in Serbia :
http://www.politika.rs/rubrike/Drustvo/Stablo-Talijana-chuva-korene.lt.html
Photo in this article is from the fourth annual gathering of TALIJAN family in Azanja.
Another article from year later :
http://www.vesti-online.com/Stampano-izdanje/13-08-2010/Reportaza/74220/Susret-carske-porodice
and from Serbian TV report on heritage exhibition on Azanja that was organised in town of Kragujevac in 2011 :
http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/57/Srbija+danas/1015572/Azanjci+u+celoj+Srbiji.html
http://www.11811.rs/BeleStrane/Index
http://www.11811.rs/BeleStrane/Pretraga/sve/sve/Azanja%20(Smederevska%20Palanka)/talijan/sve/1/LUXYMRB7
Worth a try, not that many.
Pozdrav svima, i veliko hvala ljudima koji vode ovaj vebsajt! Pokusavam da pronadjem vise podataka o svom djedu Milanu Solaru iz Šibina, i njegovim precima. Znam da je rodjen oko otprilike 1910-1915 i poginuo 1942/43, otac mu je bio ja mislim Djuro Solar i na zalost nista drugo ne znam o toj grani familije. Uvijek sam mislio da su sve stare knjige stradale u ratu i da nema nade da saznam nesto vise, ali sad kad sam naisao na ovaj vebsajt nadam se da cu saznati barem nesto. Hvala veliko!
Prema zvaničnom popisu žrtava rata SOLAR MILAN, od oca Đure, iz sela ŠIBINE, rođen je 1913. a poginuo 1943. na Sutjesci.
Ovo su starije matične knjige iz XIX veka, a pogledajte da li vam je neko od predaka bio i među pitomcima ili poslodavcima Srpskog Privrednog Društva “Privrednik” :
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Solar&field=prezime&find1=Solar&field1=skrbnik&find2=Solar&field2=povjerenik&find3=Solar&field3=poslodavac&searching=yes&search=Pretraga&t=0
Za novije matične knjige i podatke iz njih moraćete u arhive u Hrvatsku. Gospodin koji je vlasnik portala poreklo.rs je nedavno bio tamo i popisao je sve koje se nalaze u arhivu Gospić ( uz ogradu da su neke matične knjige rođenih samo naknadno rekonstruisane nakon 1945. i u njih su upisani samo oni koji su posle rata bili živi) . Taj spisak će biti i ovde kod nas objavljen, a za sada ga imate ovde :
http://www.poreklo.rs/2013/11/15/spisak-svih-crkvenih-knjiga-u-drzavnom-arhivu-u-gospicu-lika/
Za ostale arhive imamo podatke za DASK arhiv u Sisku i arhiv u Zadru. Arhiv u Sisku ima i internet pretraživač na svojoj stranici ovde:
http://www.dask.hr/trazilica
If there was a separate Lutheran parish in Zabalj then in the records I can only find people from your families who married into RC faith – like that LANG lady. 🙂
I will try to look more when I have time, and see who you should contact locally in Lutheran church in Serbia because vital records of all religious communities were returned to them from state archives last year,. There are copies in municipal offices and archives but these can only be researched if you either come yourself and ask for information or hire a researcher and obtain research permit for that person to get information on your behalf ( our privacy laws are a bit conservative and only direct descendants are allowed access to information).
I have access to records for Roman Catholics from Crvenka so I will look up that for you later – you did not mention what the religion of your ancestors was and it needs to be confirmed so that I can help you more.
If your ancestors were Roman catholic then you can subscribe to the Kalocsa diocese e-archive and research that branch online all the way to the beginning of XIX century in original vital records. You can read more on that e-archive on these links:
http://archiver.rootsweb.ancestry.com/th/read/DONAUSCHWABEN-VILLAGES/2013-05/1367409114
http://www.rodoslovlje.com/forum/vojvodina/kalocsa-roman-catholic-archdiocese-e-archive
If your ancestors were ethnic Germans ( Donauschwaben) I suggest you join DVHH website
http://www.dvhh.org/
and mailing list :
http://www.dvhh.org/community/mail-list.htm
because you will find a lot of resources through them and they can look up information on the ENGEL family from Zrenjanin for you.
Also look if any of your ancestors were employers of the cadets of Serbian Trade Association “Privrednik”.
Here are results from their online databes for two empoyers ( *Poslodavac* column) LAHM ADAM in year 1928. and LAHM DANIEL in 1930., both shoemakers.
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Lahm&field=poslodavac&searching=yes&search=Pretraga&t=0
Different name of shopowners in same family usually suggests there was a change of ownership ( old owner retired from business or passed away).
Here are results for ENGEL surname:
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Engel&field=poslodavac&searching=yes&search=Pretraga&t=0
Only one in Kanjiža, identified as ethnic Hungarian, and no results for Zrenjanin.
No records for LAHM family in Crvenka Roman Catholic records.
ENGEL family from Zrenjanin as well as ENGEL family from Kanjiža and several other towns in same region in public records is listed as being of Jewish religion.
Engel Lipót, merchant from Kanjiža found in Privrednik database was killed in Auschwitz in 1944.
Members of ENGEL family from Zrenjanin are listed in official census of Victims of War 1941-1945 to have perished in concentration camps too.
I hope this helps with your research, but unless you know or have a way to get hold of documents that can confirm the religion of these families before emigrating, I can only point you to try and obtain information from civil vital records which are stored in municipal offices in Serbia.
http://www.rodoslovlje.com/documentation/municipal-offices-serbia-civil-vital-records
As far as traveling under someone else’s name when it comes to ethnic Serbs is concerned all the cases I reviewed but one that have been blamed on that (or even explained by *experts*) turned out to be a bunch of ideas stitched together into theories that only lack of knowledge of facts and period customs and Serbs in general holds together. 🙂 Also your ancestor apparently arrived before WWI started if he was already in the US in 1914.
Real possibilities :
1. name and surname and place of origin are so badly misspelled by indexers that only by sheer luck you will find emigration records or ship manifests. Have you tried to locate naturalization papers? Have you obtained records from Serbian Orthodox Church he attended in the US if he remained Serbian Orthodox?
Parish will have had the priests make lists of parishioners and there is often data on things like year of arrival, relatives in the old country, relatives that also emigrated, more detailed information on place of origin including household number and exact parish where they were born
2. Name and surname were written into ship manifests based on travel documents people had with them. If these travel documents were issued in official language like Hungarian for people coming from Austia-Hungary then their surnames will be spelled according to rules of that language, and their first names will be replaced by the equivalent name from Hungarian language. ( Stefan would be István etc).
Also in this category would go emigrants from territories under the Ottoman rule whose family name was subject to patronimic change with each generation, and people would be listed the way the Ottomans recorded their Serbian subjects – with first name and instead of the surname there would be the first name of the father.
According to the information I have from church censuses and Victims of War 1941-1945 census there is a RISTO VULETA who was born in 1870., Dolac, Glamoč, Bosnia and who was killed in 1943. First name of his father was Simo Vuleta too – this would be in line with the naming customs among ethnic Serbs about which you can read more here :
http://www.rodoslovlje.com/documentation/naming-customs-among-ethnic-serbs-xix-century
Do you have any information if your ancestors were in contact with their family in the old country or visited after emigrating ? Do you know of any VULETA relatives who emigrated and then returned( especiall if they returned as volunteers to fight on the side of Serbia in WWI) ?
I have attached for you here the snapshot from the official census of WWII victims, with VULETA family from Dolac, Glamoč.
I hope this helps – other than public records, you should try tracking down descendants of Vuletas from Dolac and Glamoč on social networks and maybe someone who speaks English will be able to tell you more and confirm the information, since oral genealogy tradition was / is strong among Serbs from that area.
For details on how your relatives Vuleta from Dolac were killed during WWII and if there are any more detailed information and accounts available please email me on
[email protected]
I found no records for MALOSAVIC surname anywhere. You should consider it a misspeliing. Since people back then mostly married within their comfort zone of same ethnicity and religion and a few parishes that formed a community, I suggest you look for similar surnames from the same area that would correspond to that spelling you have.
The only corresponding surname from the nearby parishes in Glamoč municipality is MALEŠEVIĆ.
It is a relatively rare surname (more frequent is deriven one VULETIĆ ) and I do not see any other Vuleta ethnicity from Bosnia only Serbs.
Religious conversions which as a consequence created shift in ethnic affiliation did occur a lot in XVI, XVII century but in the Balkans genealogy that research is a very slippery slope.
As for Vuleta ethnic Croats from Croatia – you would have to trace back in anthropology literature migrations and look for links with specific branches but that is not something easily documented or welcome ( people even like to even invent a lot just to prove that same surnames found in different ethnic groups are not related at all.) My advice would be to look for relatives among Vuleta ethnic Serbs only from anywhere from former Yugoslavia.
From public records, there was some migrating of Vuletas from Bosnia ( Serbs) to Croatia after WWI and that is the only branch I can confirm is related to your ancestors, but these are identified as Serbs from Croatia.
Try looking for Vuleta people from Serbia proper – Serbian refugees from Bosnia and Croatia after the most recent conflicts mostly settled there, and there was a branch from Dolac who already resided in Belgrade prior to 1941.
If you have any photographs of your ancestors send them to my email and we can post them on our fb page for more visibility and forward your search locally.
I will post fotos tonight. Do you have the names of any of those that went to Belgrad or Croatia ? Also there are a lot of Vuletas that ended up in Austria. Would those be related?
Also…. Some went to Australia??????
Da morate otići i raditi u arhivu Sisak ALI.
-Prvo uputite zvaničan upit da li se one MK koje vas tačno zanimaju i za koje su oni zakonski nadležni i koji bi po zakonu tamo morale biti uopšte nalaze u njihovom fizičkom posedu ili su usled okolnosti koje su izvan njihovih mogućnosti negde drugde, u nekim slučajevima čak i na njima nepoznatoj lokaciji. 🙁
Zaposleni u tom arhivu su izuzetno stručni i profesionalni i sigurna sam da će vam pomoći koliko je to objektivno u okviru i nadležnosti njihovog posla, i problemi istraživanja porekla porodica na tom području vezani su za neke druge stvari kojima se mi ovde bavimo samo u toj meri da ćemo vas upozoriti na raskorak između kataloga, zakona i stvarnog stanja na terenu.
Za etimologiju moram pregledati izvore pa ću vam ostaviti poseban komentar. ostale izvore podataka i preporuke za istraživanje pogledajte ovde :
http://www.rodoslovlje.com/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
( uz posebnu preporuku da potražite starog sisačkog paroha oca Olujića koji je najbolje upućen u to šta postoji u crkvenim arhivama i gde )
a za to područje izuzetno je interesantan izvor podataka i zbirka popisa vojnih obveznika Austrijske i Austrougarske vojske dostupna za pretragu po godinama ovde:
http://kramerius.nkp.cz/kramerius/Welcome.do
For those in Austria and Australia if they are from Bosnia – these would be more recent migrations, probably in the 90s and are worth giving it a shot, some may be from Dolac families.
Your first try should be heritage associations of Serbs like this one :
https://www.facebook.com/zavicajnoudruzenje.glamoc
Hvala za odgovor, slava smiljanica je “durdevdan” . hvala
I’m going to have a free day next week. Yay! I will try to do some research then. Between both of us, we may find something. I’ll keep my fingers crossed.
Take care
I am new at this and all my relatives are deceased. I have many pictures that I’d like to post but do not no how. I cannot find my relatives. Velibor Videnovic. One picture of my great grandmother and child in front of a store F. Karasek. Looks like they sold headstones and caskets. On the back Palanka backa stamp fotograf. Any help would be appreciated
How can I find out if there are any Birth, Marriage or Death certificates (records) available for the Backa Palanka, Serbia area??
Mary
[email protected]
(31.XII 2013.)
Ераковићи Светог Василија Великог (и други родови)
I
Љубо Р. Обрадовић ”Обрадовићи из Тепаца испод Дурмитора”, Подгорица 1997.; издавач: ИТП ”УНИРЕКС”, Подгорица; за издавача: Јанко Брајковић; рецензент: проф. др Жарко Обрадовић; лектор: проф. Момир Секулић; коректор: Ковиљка Љ. Обрадовић; технички уредник: Бранислава Вељковић; компјутерска припрема: Нађа Харовић; тираж: 500; штампа: ”СЛОВО”, Краљево; библиотека ”Есеји, критике и студије”
5.стр.:
«Ову књигу посвећујем
братству и драгим родитељима
Радовану и Кати»
34. – 37. стр.:
«ПОРИЈЕКЛО ОБРАДОВИЋА У ЦРНОЈ ГОРИ
[…]
Према Ристу Ковијанићу (књига ”Црногорска племена у которским споменицима”), најстарији познати предак групације која је испод планине Његоша доспјела на Његуше био је Богута, па затим Ђурађ Богута, Херак Ђурђевић 1400. године. Њега Ковијaнић узима као родоначелника Хераковића. Од њега води поријекло више братстава која су по неком свом истакнутом претку, односно његовом имену узимали свој презимена. Поред Хераковића, на Његуше и просторе Катунске нахије доселила се приближно у исто вријеме још једна групација која се, опет, по истакнутом и познатом претку звала Раичковићи. Од Хераковића и Раичковића, временом, настао је највећи дио братства на просторима Катунске нахије (назив добила зато што је њен простор, прије досељавања поменутих скупина, представљао за Зећане и друга племена катуне).
Братство Обрадовића са простора Црне Горе, као и његови дјелови који су се одселили на друге локалитете, у цјелини води поријекло од Хераковића с Његуша из Катунске нахије. Презиме су добили по Обраду Хераку. Он је родоначелник Обрадовића.
О Обраду Хераку и његовом живљењу на Његушима говори др Јован Ердељановић. У књизи ”Стара Црна Гора”, на страни 373, поред осталог, он пише: ”Ниже куће Петровића у Његушима мјесто се зове Обрадовина”. У истој књизи, стране 353, 351, 412, 413, 478, као и у Алманаху Зетске бановине, страна 51. и 240, набрајају се и топоними у Ћеклићима: Обрадске рупе, Обрадска страна, Обрадов до. У селу Рваши, које се налази између Царева лаза и Ријеке Црнојевића, помиње се Обрадова пећина. У тестаменту Тома Петровића, оца владике Рада, којим завјештава имовину својим најближим сродницима, у три случаја помињу се називи парцела Обрадовина. Иначе, он је живио 104 године.
Народно предање, казивања појединих добрих памтиша, па и школованих људи, свједоче да братство Обрадовића с подручја Црне Горе води поријекло од Хераковића с Његуша и да је своје презиме добило по Обраду Хераку. Оваква казивања до нас су допрла из више уста наших предака, и то из свих мјеста гдје живе и гдје су живјели наши стари, а нарочито с подручја Лубница, Горњих Села и Тепаца испод Дурмитора. Оцијенио сам да је непотребно наводити свако појединачно пошто су међусобно слична и са занемарљивим разликама. Одлучио сам да наведем, по својој оцјени, најсликовитије и највјеродостојније предање братственика Богдана из Лубница, а добио сам га од братсвеника професора Мираша Обрадовића из Подгорице.
Богдан је, као угледан и учен човјек у свом крају и братсву, ишао два пута на Цетиње књазу Николи Петровићу, у делегацији, свакако, илегално, будући да су ови крајеви били још под турском влашћу.
Није тешко закључити зашто је он ишао на Цетиње. У ствари, циљ је био да се одржава стална веза са Црном Гором, својом матицом, и да се спремно дочекају будући дани, дани заједничке борбе за коначно особођење од Турака. Први пут, по Богдановом казивању, био је код књаза Николе у саставу једне доста бројне делегације. Делегацију је предводио Драго Милетин Обрадовић, барјактар. Пошто су обавили разговор и са Николом Петровићем постигли договор, барјактар Драго се обратио Господару са молбом да му омогући да нешто више сазна о поријеклу братства Обрадовића, будући да њихово братственичко предање казује да воде поријекло са Његуша. Књаз му је одговорио да и он о томе понешто зна, али ће задужити митрополита Цетињског манастира да ово испита, па ће му тачан одговор дати други пут када дође на Цетиње. Кад су други пут били на Цетињу, по завршеном договору у двору, књаз је рекао барјактару Драгу: ”Митрополит ме је обавијестио да братство Обрадовића у цијелини води поријекло од Хераковића са Његуша, као и још нека братства. Предак ваш по којем сте добили презиме звао се Обрад Херак. Он је због убиства, бојећи се крвне освете, морао да се са цијелим потомством одсели са његушких простора”. Господар је саопштио барјактару Драгу и осталима да га је митрополит обавијестио да су сви Обрадовићи на Његушима, славили Светога Ђорђија, а прислуживали Светога Арханђела. Рекао им је да зна да Обрадовићи у Лубницама славе Светога Василија. Значи, да су узели другу славу и да, он ако то они желе, може преко митрополита да среди да у будуће славе своју славу – Ђурђевдан. Барјактар Драго је захвалио господару на спремности да им помогне, али је рекао да не може прихватити такву понуду, ”јер остали братственици неће се с тим сагласити, будући да су са крстом светога Василија у рукама постигли више побједа у борбама са Турцима.”
Скоро у потпуности слично казивање о овом питању записао је аутор овог рада 1955. године од Стева Новичина из лозе Стевановића из Тепаца. Стево је живио и радио у Београду, био је у ситуцији да консултује разну документацију и важио је као жива историја братства Обрадовића у Црној Гори, па и Обрадовића из Тепаца.
Да би избјегли крвну освету, Обрад Херак и његово потомство напуштају Његуше. Било је појединачних сеоба. Њих је тешко, готово немогуће пратити, и по правцу кретања и по презимену. За ово постоје два разлога: једни су страдали на селидбеном путу, а други су мијењали презиме. И сеобе у мањим групама често су доживљавале судбину појединачних сеоба.
Једна бројнија група на своме селидбеном путу стигла је чак и на просторе између Словеније и Хрватске. Тамо и данас постоји насеље које се зове Ераковићи у којему живе становници са презименом Обрадовић. Овај податак је оставио Александар Леко Обрадовић, бивши дипломата. Ови Обрадовићи су ван сваке сумње поријеклом од Хераковића са Његуша. (Слово х се временом изгубило због лабилне артикулације.)
У мањим групама на неким локалитетима у Ћеклићима и другим, извјесно удаљеним од Његуша, боравили су, неки дуже а неки краће, наши преци, напросто, размишљајући у којим правцима да се селе. Многи су се од њих тада, а и касније са простора Лубница и Тепаца одселили за Србију, Босну, Лику и Косово. Мања група се одселила у Боку у мјесто звано Камено код Херцег Новог гдје и данас живе. Податке о овој групи доставио ми је Обрад Петров Обрадовић, истраживач прошлости ових Обрадовића.
Обрад Херак са својом породицом и једном групом ближих сродника, да би избјегао крву освету, склонио се у Рвашима. О томе рјечито говори народно предање и локалитет у томе мјесту са именом Обрадова пећина.
Обрад са својом групом, како каже народно предање, али не само оно, био приморан да се досели и склони у Спуж код Турака. Највјероватније што није хтио да пређе у ислам, Турци су га подозриво и неповјерљиво гледали и њему и његовим сродницима правили разне сметње и незгоде. Најпослије су му убили једног сина по једној верзији, а по другој једног блиског сродника, што га је, као и све његове, јако ожалостило и опредијелило да се освете и одселе из Спужа. Жртва њихове мудре освете био је један турски бег који је и био виновник убиства Обрадовог сродника или сина.
Турци нијесу одмах знали ко је бегов убица, поред осталог, и што су постојали разлози да се посумња у међусобни обрачун између два турска братства у Спужу. Бојећи се да спушки Турци не сазнају праву истину о беговој погибији, Обрад и његово потомство почињу да се селе са спушког простора.
Једна група, предвођена Обрадовим сином Вујошем, од милоште су га звали Вујо, пође пут Котора. Од ње је постало братство Вујовића. Породично предање овог братства чува име Вујоша од заборава и преноси га са генерације на генерацију. Презиме, највјероватније, промјенили су бојећи се крвне освете, […].
Други Обрадов син, које му је према једној верзији народног, односно братственичког предања Обрадовића из Лубница, било име Радош, а по другој Милутин, како је забиљежио професор Мираш Обрадовић, доселио се на позив свога рођака Михаила, који је био калуђер у мјесту Фочје, близу манастира у Морачи.
[…]»
39. – 43. стр.:
«ПОРИЈЕКЛО И ДОСЕЉАВАЊЕ ОБРАДОВИЋА ИЗ ТЕПАЦА
Наши преци са Његуша, због крвне освете, кренули су у мањим или већим групама у више праваца крајем шеснаестог вијека. Једна група Обрадових потомака дошла је или боље речено доселила се на просторе Ћеклића. О њиховом боравку у Ћеклићима најречитије говоре поједини тамошњи топоними, на примјер: Обрадске рупе, Обрадска страна и Обрадов до. Ове наводе потврђује и народно предање људи са овога простора. Правац кретања ове Ћеклићке, да је тако назовем, групе одредио је познати истраживач прошлости, Светозар Томић у свом раду ”Дробњак” 1902. године. У његовом табеларном прегледу има пет рубрика у које су унесени подаци о свим породицама са наших простора. За наше братство Обрадовића каже да живе у Тепцима, да су доселили из Роваца, да славе Ђурђевдан, да прислужују Аранђеловдан. Значи, да су наши преци дошли на ове просторе и да су задржали славу коју су славили прије сеобе са Његуша. Овај податак је веома значајан када се утврђује поријекло било којег братства, јер је славски дан био јако уважаван, а нарочито са религиознога аспекта, па је тешко, изузетно тешко, долазило до тога да једно братство мијења своју славу.
Што Томић не помиње Његуше, него Ровце, разлог треба тражити, највероватније, у његовој окренутости и сконцентрисаности његове пажње на Дробњак као предмет његовог проучавања, па није ишао у ширину, већ је Ровца означио као станицу са које су се представници – преци нашег братства Обрадовића доселили на тепачке просторе.
Друга верзија о досељавању братства Обрадовића са Његуша на тепачке просторе, по народном предању, а нарочито оном које чувају наши презимењаци из Лубница, састоји се у томе да се Обрад, са најмлађим сином и осталим члановима породице, из Спужа доселио у Ровца. Пошто су у Ровцима били веома оскудни услови за живот, а изгледи за стално насељавање веома мали, Обрад са својима напушта Ровца, досели се и насели на просторе између Пирлитора и Штуоца.
И прва и друга верзија о поријеклу нашег братства су врло блиске једна другој, разлике су незнатне, суштински не мијењају стање и ни у ком погледу не доводе у питање његушко поријекло братства Обрадовића у цјелини, па ни поријекло Обрадовића из Тепаца као ни његовог дијела.
Дошавши на ове просторе касније Обрадовићи су нашли на локалитетима: Селини, Пирлитору, Међужваљу, Нинковићима, Борју и Кочадолу своје саплеменике који су се овдје доселили са Мокрога и њему сусједних локалитета код Шавника. Сви су били дио групације Трепчана, која је такође била дио великог српског племена Новљана. Овакво су име добили по мјесту Трепчама у Никшићким рудинама. Њихово досељавање из Дробњака на просторе Језера, која су дуго сматрана катуни, трајало је доста дуго из више разлога.
[…]
Наши преци, по досељавању из Ровца, заједно са осталим житељима Пирлитора, Међужваља, Селине, Врела, Нинковића, Борја и других сусједних локалитета били су се доста прилично осамосталили у односу на турску власт преко Таре и у Санџаку. Постоји могућноста да су некад ометали нормалан и миран пролаз робе. Некад, опет, робу су и плијенили, као и да су упадали на територију са десне стране ријеке Таре и чинили разне незгоде турској власти. […]
[…]
Братствима која су живјела на: Пирлитору, Селини, Међужваљу, Врелима, Нинковићима, Борју, Кочадолу, као и другим сусједним мјестима, придружило се досељавањем из Роваца и наше братство Обрадовића.
Њих је изненада напала велика турска војска. По Љ. Стојановићу (књига В, страна 48 ”Записи и натписи”), а и по народном казивању и предању, то је могло бити у првим годинама Кандијског рата, негдје око 1651. године. Војску је предводио Али – паша Ченгић, или у народу познат као Зли паша. Турска војска је оставила иза себе праву пустош. […]
[…]
Овај обрачун Тепчана, уз помоћ Баја Пивљанина и његове хајдучке дружине са башама у Тепцима, временски пада нешто раније од обрачуна Дробњака с бишћанским шеовима, а знатно раније него је владика Данило организовао истрагу потурица у Црној Гори 1709. године.
Злу 1651. годину, када је турска казнена експедиција готово истријебила српски живаљ са лијеве стране ријеке Таре, преживјела је, избјегавајући турске потјере, једна мања група становништва. По Светозару Томићу, то су биле фамилије браће Обрада, Стојана и Раича, а по Андрији Лубурићу и народном предању, у животу су остали Стојан и његови синовци Раич и Станиша, са породицама. Нећу улазити у анализу и коментарисање различитих мишљења у вези са именима и сродству преживјелог становништва, иако се зна да је ово вријеме када су сва братства имала своја презимена, али сам слободан да устврдим, на основу досадашњег казивања о поријеклу Обрадовића, да је наш предак Станиша презиме донио у Тепца и овако се презивао прије него се доселио на просторе лијево од ријеке Таре. Своја презимена, свакако, имали су прије досељавања у Тепца и Стојан и Раич.
Послије погрома 1651. године, Стојан, Раич и Станиша, сви су изгледи, једно вријеме су се скривали по забитим мјестима, измичући испред турске казнене експедиције, све док се ситуација донекле смирила, када се насељавају на једно веће проширење са лијеве стране ријеке Таре, звано Козила, које ће се по њиховом заједничком племенском презимену Трепчани назвати Тепца.
Сви досадашњи истраживачи прошлости ових наших простора сматрају да су први стални становници Тепаца били: Стојан, Раич и Станиша. […]
Степен сродства Стојана, Раича и Станише не може се поуздано разјаснити. Но, ипак сам склон, када је ријеч о њиховом сродству, да устврдим да они нијесу сродници првог или другог степена, већ прије случајно преживјели становници који су се приликом турског напада нашли заједно. На овакав закључак, поред осталог, опредијелила ме чињеница што су одмах по доласку у Козила – Тепца извршили подјелу земљишта на три дјела: Смољан, Бејовину и Потоци, што блиски сродници ово не би радили с обзиром на ситуацију у којој су се налазили. […]
Од ова три Трепчанина настале су све тепачке породице, осим оних који су се касније доселиле и ускоке. Наше братство обнови своје презиме по Станишину сину Обраду које је имало док је боравило на Његушима, Ћеклићима, Ровцима и Нинковићима. Готово је сигурно да су преживјели Трепчани морали једно вријеме скривати своја презимена која су имали прије турског напада 1651. године. Ово су морали радити и наши Обрадовићи, па су се једно краће вријеме презивали Станишићи по претку Станиши. Коначно, по његовом сину Обраду узели су презиме са којим су се доселили на ове просторе.
[…]»
45.стр.: «Нијесам био у могућности да прикупим непоходне податке за неше братственике који су се одселили са тепачких простора, али остајем у нади да ће неко од наших млађих изданака ово прочути и посебно обрадити.»
163.стр. (такође и 43.стр.):
«Скица 1. – Досељавање Обрадовића у Тепца
У овој скици дато је кретање групације Новљана, од којих води поријекло и наше братство. Они су се кретали – селили зависно од историјских, економских и других разлога.
Почетак, који се може тачно утврдити је била околина Травника, одакле се један дио племена Новљана доселио испод планине Његоша и у Бањане. Сљедеће мјесто миграција једног дијела Новљана је Мокро код Шавника, а другог од којег води поријекло наше братство су: Његуши, а касније Ћеклићи, Ровци, Нинковићи и Тепца био је негдје око 1651. године.»
На самој скици бр. 1 пише:
«1. Travnik ( Bosna )
2. Planina Njegoš Banjani i Trepča
3. Mokro ( kod Šavnika ) gdje se doselio dio Novljana
[…]»
173.стр.:
«ОБРАДОВИЋИ СА КЕМЕНОГ ИЗНАД ХЕРЦЕГ–НОВОГ
Сазнавши да радим на прикупљању података и да слиједи писање родослова овог братства представници групе наших рођака са Каменог изнад Херцег Новог уприличили су разговор са мном. Договорено је да ми они доставе потребне податке. Њихов представник, а истовремено и истраживач њихове прошлости, Обрад Петров Обрадовић доставио ми је тражене податке који се у цјелости уносе у књигу.
Они тврде да су поријеклом из Црне Горе и да су се доселили, као што се види из приложеног материјала, крајем седамнаестог вијека. Пошто овом тврдњом подржавају моје закључивање да цијелокупно братство Обрадовића са подручја Црне Горе и Боке, па и наши драги братственици са Каменог, води поријекло са Његуша, од дијела племена Новљана који се доселио испод планине Његоша на просторе Катунске нахије, а који се по претку Хераку прозваше Хераковићи.»
Места и региони где су се расељавали (појединачно, колективно,…) под-огранци Обрадовића из Тепаца и Каменог:
– расељавања из Тепаца до 1945. године: Кочадо(л), Надгора, Подгор, Рти, Можд (Междо), Тепачко Поље, (становници наведених места називају се ”брдари”), а нешто касније Бијело Поље, Пљевља, Буковица код Чајнича (45.стр.), Банија (163.стр.), Лика, Жабљак итд.
– ”Дјелимично расељавање Обрадовића из Тепаца послије 1945. године”, скица на 165.стр.: Лесковац, Аранђеловац, Прокупље, Зрењанин, Вршац, Суботица, Романија, Шибеник, Ријека, Љубљана,…
– Стевановићи (”Госпавићи”, ”Родовићи”); има их 376 (80.стр.): Сарајево, Београд, Пљевља, Тепачко Поље, Кочадол, Змајево-Нови Сад, Подгорица, Прибој, Драгаши, Надгор-Жабљак, Тиват, Топола, Никшић, Обреновац, Добановци, Буковица-Пљевље, Инђија, Нови Сивац-Војводина, Боговођа-Ваљево?, Војводина, Бијело Поље, Колашин, Америка, Марибор, Кула, Ниш; одиве су се удавале и у: Нови Пазар, Малу Црну Гору, Њујорк, Жабљак, Бачко Добро Поље, Подгор, Крњачу-Прибој, Шавник, Борчу-Београд, Чајниче, Србиње, Земун, Канаду, Будву, Рудо, Срем, Нови Зеланд, Кучево-Србија, Врбу-Мељак код Пљевље, Пишче-Пива
– Марковићи; има их 185 (96.стр.) или 193 (126.стр.): Сарајево, Подгорица, Подгора-Кочадо, Београд, Војводина, Бели Манастир, Бар, Тепачко Поље, Жабљак, Загреб, Надгор, Прибој, Америка, Рим, Чачак; одиве су се удавале и у: Пиву, Пасји Нугао, Шуманима-Пљевља, Врела, Вирак, Сарајево, Влаовиће-Пљевља
– Ђорђијевићи (”Матијевићи”; има их 434 (126.стр.)): Междо-Тепачко Поље, Исток, Барлета-Италија, Пећ, Београд, Ужице, Подгор, Златибор, Косово, Пљевља, Тепачко Поље, Сарајево, Панчево, Никшић, Жабљак, Бар, Подгорица, Нови Сад, Кула, Ковачка долина, Мојковац, Аустрија, Србија, Војводина, Аргентина, Северна Америка, Бачко Добро Поље, Зеленика-Херцег Нови, Овсиште-Крагујевац и Раткоцер, Приштина, Лозница; одиве су се удавале и у: Ограђеницу, Мљетичак, Шумановац, Кочадол, Врбас, Нови Београд, Аустралију, В. Горицу, Крагујевац, Будву, Улцињ, Сремчицу
– Обрадовићи из Каменог: Херцег Нови, Игало, Америка, Холандија, Лос Анђелес, Сан Дијего, одиве у Бајмок код Суботице итд.
____________________________________________________
Марко Д. Обрадовић ”Поријекло и родослов Обрадовића из Лубница”, 1995.
61. – 62. стр.:
«СКОКО
Ово братство Скоко настало је у селу Сипање-Бијело Поље прије Балканских ратова. Бројало је 16 домаћинстава.
[…]
О овом братству поред осталих обавио сам разговор 8.9.1995. године са Ферком Скоком, бистрим и оштроумним сељаком из Сипања (65), који сада живи код својих синова у Бијелом Пољу. Разговор је био интересантан јер његово сазнање и виђење о претку Скока не подудара се са знањем Обрадовића из Бастаха и Лубница, одакле је њихов предак по сазнању Обрадовића. Ферко доказује по причању старих из његовог братства, да је њихов предак дошао у Сипање из Леверовића-Дурмитор. Да је у том мјесту било дошло 5 брата. Да је један од њих врло брзо умро и да је сахрањен у Леверовићима. Да су се послије смрти брата одмах раселили куд ко. Да су се ту задржали свега 2 године. Један од те браће настанио се у Сипању и тамо је прешао у ислам. Не зна како се звао. Не зна даљу судбину остале браће њиховог претка. Када су се населили у Леверовићима да су се презивали Обрадовићи. Одакле су ту дошли није имао сазнања.
Супротоно томе, стари Обрадовићи у Лубницама и Бастасима не без разлога доказују да је предак Скока од Обрадовића из Бастаха од ”Трбушчића” Скоковића како их зову код нас.
[…]
На подручју Жабљака у селу Тепци живи од раније и до данашњих дана братство Обрадовића. У Леверовићима нема никаквих трагова да су ту живјели Обрадовићи. […]»
I am researching the Baltich family that comes from Glina and was fortunate to find this website.
The name of the individual I am researching is: Stojan Baltich. His name in America is Charles.
According to records here in the US, he was born on April 10 in the year 1888 or 1894. The records also state that he was from Glina in Yugoslavia. He moved to the state of West Virginia in the USA around 1900 where he lived for his entire life. He died on March 27, 1959.
I would like to find his parent’s names from his birth/baptismal date. If someone can direct me on how to do so, I would greatly appreciate it.
hello! first of all thank you for all the information given here! its helpful as a guide even though i havent yet found what i needed. Im not sure if Im even in the right place to write this but here goes!
Im looking for any information of my partners grandfather, his name as we knew it was Duro Vranjes born 1919 in Cetina according to him.his family was greek orthodox. we were told he took part in the freedom fighters, then ended up in a camp in Italy and eventually to England, and then moved to Canada with his wife and mother in law in 1951.
your list places his family name in Balinac, not sure if Cetina is in the same area or if we have it wrong.
we dont have any other information about him, my partners mother had said she thought he had a brother cuz the names of Milan and Peter came up often, as well she thought his parents were Tonka and Nikola but wasnt sure.
Im not sure if anything comes up but I truely thank you for reading this.
Nieves and Darryl
Dobar dan Slavice, dobar dan Jugoslava, i moji su porjeklom iz Rujnice i bas sam se obradovao sto sam naisao na Vase komentare na ovom forumu. Da li ste uspjeli naci ikakve podatke o prodici Selak? Zelio bih saznati nesto vise o mojima. Na zalost samo znam ime dede i babe – Mile Ilic i Milka djevojacko Naprta. Imali su petoro djece Milan, Dusan (rodjen oko 1934), Slavko (rodjen oko 1935), Vojin (rodjen oko 1937) i Rade. Za godine rodjenja sam napisao oko, jer su ostali sirocad u drugom svjetskom ratu i nisu znali tacne podatke, pa su im nakon rata samo otprilike upisali datume rodjenja. Deda mi je streljan u Bihacu na pocetku rata a baba umrla u zbjegu zajedno sa najmladjim sinom Radetom. Milan je poginuo u partizanima kod Bihaca 1945. Dusan, moj otac Slavko i Vojin su preziveli drugi svjetski rat, ali vise nisu sa nama i zato imam vrlo malo informacija o Ilicima. Strina mi je rekla da kad je isla sa mojim stricem Dusanom 70ih godina da posjete Rujnicu, da su nasli temelje porodicne kuce koja je bila odmah do groblja u Rujnici. Jos da dodam da je i Ilicima slava Sveti Jovan (20.01). Primjecujem u odgovoru Jugoslave da je postojao Ilija Ilic koji je bio paroh u Rujnici, ali ne znam kako smo u rodu. Bio bih neizmjerno zahvalan za bilo kakvu pomoc i informaciju o Ilicima iz Rujnice. Pozdrav, Milan
–
–
–
(6.I 2014.)
II
Upravo je podatak sa 166.str. u ”Презимена у Црној Гори” («ЕРАКОВИЋ, […]; у Морачу (Колашин), дошли из Његуша (Цетиње) и ЕРАК. Од њих у Лубници (Беране) као: ОБРАДОВИЋ од њих ОНТОВИЋ; [u bibliografiji stoji da je korišćena pored ostalih i knjiga pod oznakom ”ДМО”. Na kraju knjige nalazim «ДМО 62» – neka od Domovnica/Domovnik (Ivangrad, Berane)? Druge moguće oznake: ДИО је ”Дубровник и околина” od Ilije Sindika; ДМЖ – Секула Добричанин ”Доња Морача”, ЦАНУ, књ. 4, Титоград 1984.; ДММ – Тадеуш Ракочевић ”О Доњој Морачи”, Титоград 1972.; ДПО – ”Поименик палих бораца дурмиторског…”, Београд 1963. Da li se pod ”и ЕРАК” misli na Obrada/Milutina Erakovog? Reči napisane velikim štampanim slovima znače da se vide pod tom odrednicom. Pod odrednicom ”ЕРАК”, na 165.str., piše samo o Eracima koji se nalaze u Radovanićima i Herceg Novom.]»), za mene bio (od kraja marta 2004.) jedan od prvih pokazatelja da je ”kanon” Erdeljanovićevog rada o njeguškim Herakovićima možda ozbiljno narušen. Sve do 2008-2009. godine, osim onoga što je pisalo u pomenutoj knjizi, mislim da ništa novo nisam nalazio. Negde krajem avgusta 2009. pronalazim http://kujovic.me/Rodoslov_bratstva_Kujovica.pdf a kasnije, tokom vremena, i ostale tekstove sa neta. Knjigu Rajka Raosavljevića nalazim 19.XII 2011., g. Marka D. Obradovića godinu dana kasnije 20.XII, Sekule Dobričanina 26.XII, a u tom periodu i knjigu g. Ljuba R. Obradovića.
1.
”Glasnk zemaljskog muzeja”, Sarajevo 1965/1966. god.
”Narodna predanja o starom stanovništvu u dinarskim krajevima” (S – 86) > Indeks građe (Vlajko Palavestra) > ”L Fantastični tragovi života starog stanovništva”:
77.str.:
«A 11.2
U selu Lubnici, u Vasojevićima, živjele su Klimente Latini. Priča se kako u to vrijeme nije nikako padao sneg, no neki put s jeseni, dok su se oni bavili u planini Bjelasici, padne sneg, što njih jako uplaši da nije kakva kazna božija, pa se odmah nekud isele, a na njihovo mesto dođu Obradovići, koji, po kazivanju, kao da su još pre 300 – 350 godina doselili iz Njeguša, a starinom su iz Hercegovine.
Srpski etnografski zbornik
V, Beograd 1903, str. 722.
[Ako se ne varam, reč je o knjizi ”Vasojevići u Crnogorskoj granici” od pop Bogdana Lalevića i Ivana Protića – hijerakul]»
2.
Секула Добричанин ”Доња Морача (живот и обичаји народни по традицији)”, Титоград 1984.; Посебна издања, књ. 19; Одјељење друштвених наука, књ. 14; ЦАНУ; уредник: Ђоко Пејовић; лектура: Ристо Радуновић; коректура: Д. Стојановић и Д. Цветковић; штампа: Графичко предузеће ”Просвета”, Београд; тираж: 600.
«Примљено на сједници Одјељења друштвених наука 3. јуна 1981. године, на основу рецензија академика Милисава В. Лутовца, проф. др Петра Влаховића и др Новице Ракочевића»
”Предговор”: 7.стр.:
«[…] Тако сам у свој рад унио и оно што су ми казивали: […] и други познаваоци и чувари народне традиције. А у разрађивању генеологија братства највише су ми помогли: […], Видак Шуковић, капетан, […].»
20. – 21. стр.:
«Рашко и Миоска припити су уза Столове и Вучје а подупрти морачином клисуром званом Бијеле стјене. Изнад њих је комплекс боровине и друге шуме. Имају прилично њива и ливада и добру планину.
У Рашком живе Кљајићи и Ћетковићи, а у Моској Шуковићи и Кујовићи. Кљајића и Ћетковића има 46 домова, а Кујовића и Шуковића 39 домова.»
62. – 64. стр.:
«Ераковићи. Воде порекло с Његуша од братства Ераковића. Родоначелник њихов био је кнез Милутин. Он убије некога Његуша и, бојећи се освете, побјегне с Његуша, дође у Морачу и настани се на Вочју, на манастирској земљи. Братствено предање даље вели да је Милутин имао синове Дидана, Обрада и Драгутина. Породица се умножавала и материјално добро стајала. Садашња Миоска служила им је као прољетњи катун, а преко љета издизали су на Вучје, у Драганин до.
Предање даље говори да је преко Миоске, на путу за Колашин, наишла некаква војска звана кулуци – цинироте. Та војска нападне на Милутина и зароби му четири члана породице. У борби погине један цинирота, кога укопају на мјесту борбе. Гроб и данас постоји и зове се Циниротски гроб. Та војска пође даље и поведе четири роба. Милутин је преклињао вођу да му ослободи чланове породице, но он је тражио седамдесет дуката откупа. Милутин му је казао да нема пара, а старешина је рекао: ”Ми робове одведосмо, па ако нас стигнеш с парама до Колашина, даћемо ти твоју чељад.” Драгутин и Обрад отрче у Манастир и од калуђера потраже седамдесет дуката. Калуђери пристану под условом да као залогу дадну Вучје манастиру, па када паре врате, онда данастир [манастир – hijerakul] да им Вочје врати. Примивши новац браћа пођу за војском и стигну је на једној лазини на ријеци Пчињи. Старешина им је рекао: ”Добро сте стигли” – и по тој ријечи мјесто се прозове Добра лазина. Старешина прими дукате, а Ераковићи своју чељад врате у Миоску. Али дукате манастиру не врате, те Вочје остане у сталној својини манастира, а Миоска и планина Вучје у својини Ераковића.
Обрад и Дидан, синови Милутинови, оставши без Вочја, увиде да Миоска не даје сигурност за добар живот у будућности и ријеше се на сеобу. Дошли су у Лубнице код Берана. Обраду се Лубнице допадну, па и остане, а Дидан продужи за Србију и настани се на Златибору, гдје данас има стотину домова његовог потомства. Обрадовића има у Горњим Селима, у Лубницама и Беранима око 70 кућа. Отовићи на Бучју су огранак братства Обрадовића. Њих има 6 домова.
Најмлађи син кнеза Милутина звао се Драгутин. Он је имао синове Михаила, Милуна, Куја (Николу) и Вујадина. Михаило је био игуман манастира морачког, а како му је било световно име, не зна се. Он је 1714. године приложио манастиру икону, која је рађена у Поповој Њиви у Врујцима; дугачка је 2,5 а широка 1,5 метра. Она је и данас драгоцјен украс ове чувене Немањића задужбине. Он се помиње као ”игуман кир Михаил Морачанин”. Из једнога записа у рукописима Народне библиотеке у Београду види се да је овај старјешина манастира умро 1719. године.
Други син Драгутинов, Милутин, био је мирски свештеник и као такав преселио се код манастира Каленића, који је прекрио, и тамо умро. Постоји једно магловито породично предање да је овај поп Милун скупио по Србији 70 волова, отјерао их у Морачу и понудио манастиру као откуп за Вочје, за оних 70 дуката које су калуђери дали Обраду и Драгутину за откуп четири члана њихове породице, које су били одвели некакви Турци – цинироте. Али, калуђери нису волове примили, нити су Вочје вратили Миочанима; а шта је даље било са воловима, не каже се. Биће тачније да је на Вочју кнез Милутин живео као чипчија, јер манастир је био убаштињен на своје посједе 1639. године. У тапији се помиње и Вочје. Милутин је у Морачу досељен свакако послије убаштињења црквених земаља. А Вочје је било у црквеној државини још од краља Дечанскога.
Кујовићи су од Куја, коме је било крштено име Никола. Он је трећи син Драгутина Милутинова. Његови су синови Ђека, Радун, Перо и Вељо. Пасови: Војислав – Радош – Петар – Савић – Радун – Кујо – Драгутин – кнез Милутин. Кујовића има 41 кућа, од којих у Миоској 14, а остало у Колашину, Санџаку, Косову и у Америци.
Шуковићи су од Вујадина, четвртог сина Драгутинова. Вујадин је имао Станишу и Шука. Пасови: Светозар – Јагош – Велиша – Марко – Петроније – Шуко – Вујадин – Драгутин – кнез Милутин. Шуковића у Миоској има 21 кућа, у Колашину 19, у Србији 18. Има их у Санџаку и у Америци, у све 70 домова.
Братства Ераковића славе Васиљевдан, а прислужују Илијиндан.»
72.стр.:
«[Čukununuk Medov (rodonačelnika Medenica), Vuksan Markov, imao je Raša i Velja. Rašo je imao sinove Perka i Miletu. Mileta je radi dobijanja serdarstva morao Njegošu doneti glavu kolašinskog četovođe Husejina Balilagića. Sukobili su se na Srnovu (pod planinom Stolom). Huseinova četa je odmah nakon pogibije svog vođe napala vrujački katun u kojem je bila Miletina četa. – hijerakul] Притичу им у помоћ чувени јунаци, Симо Стојанов Шуковић и Спасоје Кујовић, стиже и Вучина Рашов са осталим Врујчанима, те Колашинци окрећу леђа, а Морачани их гоне до Брезовице.»
93.стр.:
«Међу Ераковићима, Стојан, син Шуков, први је, међу својима, на пољу части и витештва. Веле да је он био човјек ријетких способности. Поред храбрости, био је колосално физички развијен. Нарочито се истицао брзином ногу. Веле да је не месту Кођачи на брзине стигао медвједа. Он је, са Савом Црним – Меденицом из Равни, неколико година војевао у Карађорђевој војсци и оставио свијетао спомен у потомству. Симо Стојанов се у јунаштву такмичио са најбољим Морачанима свога времена.»
211.стр.: Dve škole u Morači nisu mogle primiti svu decu. «Због тога Морачани и Рашчани отворише приватну школу у Миоској 1895. Учитељ те школе био је Маринко Шуковић све до 1903, када је школа затворена.»
3.
Рајко Раосављевић ”Морача, Ровца, Колашин (поријекло становништва и братственичке групе Ослободилачке борбе у даљој прошлости)”, Колашин 1989.; рецензенти: др Гаврило Ковијанић, др Новица Ракочевић; лектура и коректура: Соња Шоћ; издавач: Скупштина општине Колашин; извршни издавач и штампар: ”СТРУЧНА КЊИГА” – Београд
116.стр.: Раде Кујовић – барјактар ”Горњоморачког батаљона” (1876. – 1878.)
202. – 206. стр.:
«ДОСЕЉЕНИЦИ ИЗ ЊЕГУША
Кујовићи
Предање које је очувано код Кујовића, казује да њихови далеки преци потичу од братства Ераковића са Његуша, те да су се преселили у Чево, у село Ожег. Ту је живио њихов предак Раде са своја три брата: Обрадом, Диданом и Стеваном. Пошто су у неком сукобу са Ћеклићима нагазили на крв, баш на своју крсну славу Аранђеловдан, плашећи се крвне освете пребјегну у Морачу и населе се у Вочје на манастирско имање. По савјету тадашњег манастирског игумана Михајла Миочанина промијенили су своју крсну славу због крвавог догађаја на Чеву и тада узели Василија Великог ког славе садашња братства Кујовићи и Шуковићи.
Пошто је имање на Вочју било веома мало за четири брата, Обрад се пресели у Лубнице, а Дидан у Краљеву Гору код Титовог Ужица. Од ова два брата у новим срединама основана су два братства – Обрадовићи и Дидановићи. По неким несигурним подацима њихов брат Стеван се преселио у Србију код данашњег Светозарева.
Послије одласка своје браће, Раде се жени и из тог брака је имао сина Крста. Од Крста су остала два сина: Драгутин и Милутин. Старији Крстов син Милутин имао је два сина: Вујадина и Јова, а његов брат Драгутин имао је три сина Милуна, Мијајла и Николу. Никола је имао Станишу, а овај Пера. Перо је имао сина Андрију звани ”Кујо” од кога је данашње братство Кујовићи.
Од Вујадина Милутинова је данашње братство Шуковићи, јер како Кујовићи тврде, Вујадина су назвали ”Шуко” од милоште.
Предање Шуковића не слаже се са предањем Кујовића. Најстарији потомци Шуковића, стари памтише тврде сљедеће: средином XVII вијека живио је на Чеву, у селу Ожег, кнез Милутин са своја три сина: Обрадом, Драгутином и Диданом. Милутин тамо умрије, а његови синови на крсној слави Аранђеловдан побију неке Ћеклиће, те из бојазни од освете бјеже у Морачу, у село Вочје, на манастирску земљу гдје су живјели неколико година. Због малог посједа, Дидан и Обрад се селе, први у Лубнице, а други у Краљеву Гору код Ужица. Драгутин Милутинов имао је 4 сина: Андрију, Вујадина, Мијајла и Милуна. Од Андрије–Куја су данашње братство Кујовићи. Његов брат Вујадин имао је сина Шука, док се њихов трећи брат Мијајло закалуђерио и постао игуман манастира Мораче. О четвртом брату Милуну се ништа не зна. Изгледа да је и он пошао у калуђере.
По реалној процени ближе је стварности предање Шуковића, јер по предању Кујовића испада да је Андрија–Кујо далеки сродник Шуковића, чак би били на четвртом степену сродства, па би било нереално да заједно падају на крв и да се сви због тога селе. Зато је реалније да браћа Вујадин, отац Шуков, и Кујо бјеже заједно од освете, него да су били даљи сродници.
Према једној верзији код Шуковића, калуђер Мијајло Миочанин је био већ у манастиру Морачи када су синови Милутинови побјегли са Чева, те да су они као код свог стрица или брата на његов позив дошли код њега на манастирску земљу.
Кујо је имао 4 сина: Ђеку, Радуна, Веља и Нику. Ђека је имао: Милована, Шуја и Новака. Милован је имао: Илију, Вукосава и Милосава. Новак је имао: Николу, Божа и Драгоја. Шујо није оставио потомство.
Радун Кујов је имао два сина: Спасоја и Савића. Спасоје је имао: Перка и Шћепана, а његов брат Савић имао је: Петра, Милуна, Василија и Радосава.
Вељо Кујов имао је сина Радована, а овај: Милана и Мијајла.
Ника Кујов имао је два сина: Пера и Милету. Перо је имао Риста, а овај четири сина: Богдана, Мијајла, Милету и Нику. Милета Перов није оставио потомство.
Кујовићи су у прошлости били храбри ратници. Међу њима су се истицали Раде Николин и Драгоје Новаков, барјактари и јунаци у ратовима од 1876. до 1878, са опсаде Никшића 1877. године, као и Спасоје Радунов и његов син Шћепан. Угледни људи били су и Радосав Савићев, његов брат Василије, Вукашин Радосављев и Милета Никин.
Из Миоске се се највише преселили у Баковиће, околина Бијелог Поља и на Косово. Потомство Милутина Савићева се преселило у Топлицу и то Секуле Шћепанов са синовима.
Пасови: Ђоле–Бранко–Милутин–Ђоле–Шћепан–Спасоје–Радун–Андрија.
Или: Драган–Вујо–Милета–Ристо–Перо–Ника–Кујо.
Или: Драгољуб–Миле–Радоје–Радосав–Савић–Радун–Кујо.
Шуковићи
Стари памтише из овог братства, Тодор Пунишин и његов брат Видак, као и Миле Милунов, који су били паметни људи и познати ”бистроуми” пружили су веома реалне и исцрпне податке о поријеклу њиховог братства и његовим традицијама.
Средином XVII вијека живио је на Чеву, селу Ожег, неки кнез Милутин са своја три сина: Драгутином, Обрадом и Диданом. Њихово најстарије поријекло је било са Његуша. Припадали су братству Ераковића који су се у Његуше доселили испод Његош планине у Херцеговини.
Синови кнеза Милутина нагазе у Чеву на крв, јер на својој крсној слави Аранђеловдан дођу у сукоб с неким Ћеклићима када неке поубијају. Плашећи се крвне освете напуштају Чево и преселе се у село Вочје у Доњој Морачи на манастирску земљу.
Пошто им је био веома мали посјед на Вочју, браћа Обрад и Дидан ријеше да се селе тако што Обрад пође у данашње село Лубнице у Васојевиће, а Дидан пође даље и насели се у Краљевој Гори код Ужица. Тако је Драгутин остао сам на Вочју. Још док су били на Вочју Обрад и Дидан су промијенили своју крсну славу због крвавог догађаја на Чеву, и као нову славу узели Василија Великог.
У то вријеме, у манастиру Морачи игуман је био њихов брат или стриц Мијајло Миочанин, за кога предање износи да је још прије досељења Драгутинова у Морачу био калуђер у манастиру, те да су на његов позив дошли у Морачу и добили насеље на манастирској земљи.
Драгутин је имао 4 сина: Вујадина, Андрију (Куја), Михајла и Милуна. Вујадин је имао два сина: Шука и Станишу. Од Шука Вујадинова је данашње братство Шуковићи, а од његовог стрица Андрије – Куја је братство Кујевића. Стриц Шуков Милун је изгледа пошао у калуђере, а о Станишином потомству се ништа не зна. Изгледа да су се негдје одселили.
Шуко је имао 6 синова: Стојана, Петронија, Јова, Ивана, Вука и Васиља.
Стојан Шуков имао је два сина: Сима и Ђока. Симо је имао: Мијата, Мика, Пунишу и Тадишу. Његов брат Ђоко је имао: Перуту и Новицу.
Петроније Шуков имао је Марка и Обрада. Марко је имао Велишу, а Обрад 4 сина: Николу, Перишу, Малишу и Зека.
Јово Шуков имао је 3 сина: Перишу, Ивана и Милоша. Периша је имао Лака, а Иван: Радивоја и Крста. Милош је имао: Радосава и Јова.
Иван Шуков је имао синове: Нешка и Лакића. Нешко је имао: Милинка и Мирка, а Лакић је имао: Боја, Милију и Милована.
Вука Шуков имао је сина Боришу, а овај Вукашина.
Васиљ Шуков имао је сина Милисава који се изгледа некуд одселио.
Послије ослобођења Колашина 1878. године, Бојо Лакићев и Никола Обрадов селе се у Блатину и Баковиће.
Послије ослобођења Горњег Липова 1858. године, Мијат Симов и његов брат Мико преселили су се у данашње Каљића село.
Синови Милинка Нешкова: Митар и Перко преселили су се у Требаљево и Сјерогоште. Они су припадали братственичком огранку Ракитићи.
У селу Степену код Гацка има 10 кућа Шуковића који тврде да су поријеклом од морачких Шуковића. Не знају вријеме досељења у Степен, а исто тако ни Шуковићи у Морачи не знају када су се тамо преселили и чији су потомци.
У селу Бела Црква у Топлици има 12 кућа Шуковића, који су промијенили презиме по свом претку Перовану, и сада се презивају Перовановићи.
У околини Прокупља има неколико кућа Јововића који су се раније презивали Шуковићи. То презиме су узели по претку Јову Шукову.
У Гајтану има и сада неколико кућа који се и даље презивају Шуковићи.
Шуковићи су се при крају прошлог вијека почели нагло множити, тако да сада представљају веома јако братство. Пошто су били малобројни у ранијем периоду, нијесу им биле доступне главарске титуле иако нигдје на бојиштима нијесу узмицали.
Чувени јунак био је Стојан Шуков који је међу морачким јунацима заузимао истакнуто мјесто. Био је код Карађорђа 1809. године са Савом ”Црним” гдје је испољио велико јунаштво. Његов син Симо убрајао се међу најбоље морачке јунаке. Мијат Симов се преселио у Горње Липово 1858. године, и стајао је међу најбољим липовским јунацима. Његов брат Пуниша такође је био чувени јунак. Видак и Тодор, синови Пунишини, били су официри и храбри ратници у балканским ратовима као и у првом свјетском рату.
Пасови: Бранислав–Љубо–Радован–Мијат–Симо–Стојан–Шуко.
Или: Жарко–Мијат–Миле–Милун–Бојо–Лакић–Иван–Шуко.
Или: Милан–Мијајло–Милосав–Митар–Милинко–Нешко–Иван–Шуко.»
”XII. Ровачка братства и њихово поријекло”: Остала братства у Ровцима различитог поријекла: 296. – 297. стр.:
«[РАДОВИЋИ] Ово мало братство је поријеклом од Шуковића из Мијоске. Њихов предак Раде био је слуга код Ђура Раичева, тада веома богатог човјека у Вељем Дубоком. Ђуро није имао потомства, а пошто је Раде био добар и поштен човјек, заволио га је и оставио му у насљеђе дио своје имовине. Други дио преписао је манастиру Морачи. То је било негдје средином XVIII вијека. Од Рада се оформило данашње вељедубочко братство Радовићи. Увијек су били радни, мирни и поштени људи, али као малобројни, нијесу могли доћи до виднијег изражаја. Има их 5 кућа у Дубоком.»
–
First read our research section, it will help you get familiar with heritage and things to keep in mind that differ when researching Serbian ancestors who lived in Austria-Hungary and the province of Military Frontier:
http://www.rodoslovlje.com/documentation/serbian-genealogy
http://www.rodoslovlje.com/documentation/guide-researching-ethnic-serbian-ancestors-austria-hungary
You will find an article there about Serbian Trade Association “Privrednik”:
http://www.rodoslovlje.com/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
Check if any of your ancestors are in its records either as cadets or employers. That will also give you a more exact location of origin – people who emigrated rarely came from towns and their place of origin or last residence listed as KULA in ship manifest may have only been the municipal centre where their travel papers were issued.
If you have any original documents from before emigrating, ship manifest, naturalization papers send them to us for a review, as well as family correspondence.
For more clues – if they emigrated and remained Serbian Orthodox obtain the scans of the original records from the church, including the original entries for any birth or marriage of their children.
That should provide you with exact location of birth(parish) for both of them.
As far as religious conversion is concerned there must be a chuirch record of that, all religions kept records of conversion and until the end of WWI and even later when church vital records were still being used ( copies) in municipal offices any conversion was noted in them too, in both the religion of origin and the one a person converted to.
More hints when I look in more detail but if you could provide information on whether and who emigrated and when that would help a lot.
ovde imate informacije o originalnim popisima koji su preko stranice Mađarskog državnog arhiva dostupni na internetu:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10152172790400420&set=a.10151111518465420.499300.198903800419&type=1&theater
–
–
–
–
–
(10.I 2014.)
Проблематика ”Велестово”
(један прилог покушају реконструкције порекла велестовских Ераковића)
Петар Пејовић ”Озринићи (племе Старе Црне Горе)”, Београд 2004.; лектор: Предраг Драгић; штампа: ”Верзал”, Београд; тираж: 500.
Б. ПОСЕБНИ ДИО: ”Велестово и Барјамовица” (243. – 301. стр.):
266. – 270. – 271. стр.:
«[…]
На Велестову постоји предање по ком је у Брешковом Долу било око 30 кућа Брешковаца који су се ”поклали” са Мићуновићима и у доба Вука Мићуновића се иселили. То су сада Килибарде и Ераковићи у Бањанима, Богмиловићи у Пјешивцима и Дубинићи у селу Једноше у Доњем Загарачу. Познају се њихова кућишта зидана у сувомеђи и ”клаку” [фуснота 796 – Е-468-6 (54), 412, 413. (”Е-468-6” значи «Архив САНУ, Заоставштина Јована Ердељановића» – hijerakul)]. Брешков До је вјероватно добио назив по личном имену Брешко које је посвједочено на стећцима и надгробним споменицима у Херцеговини [ф. 797 – А. Пецо, Један покушај систематизације наше антропонимије, Зборник VI југословенске ономастичке конференције, Београд 1987, 271.], а не по шумском дрвету брешкиња, брекиња [ф. 798 – Речник САНУ II, 145, 154.].
На Тупан у Бањанима доселили су се са Велестова заједно са Килибардама преци Ераковића Туро Вукотин, Живко и Голуб Живаљеви, Вујадин Ћалаица и предак Сарића и населили се заједно са Килибардама [ф. 799 – Збирка А. Лубурића, кут. I–70. Ово несигрно везивање Ераковића за Његуше, иако кажу да нијесу од тамошњих Ераковића, настало је због имена њиховог претка Ерака, а такво име, раније доста раширено, налазимо у турским дефтерима и у Озринићима.]. По другом предању, које се чини вјероватнијим, од Ераковића се први доселио Вукота, а не његови синови Марко и Туро, а од Килибарда Живко, Перо и Радуле. По трећем предању у Бањане су се прво доселили Вукота Хераковић и Милош Килибарда и населили се у опустјелим кућама Комненића на Горњем Тупану. Идуће године доселиле су се још три куће са Велестова, а послије шест година још двије. Ераковића и Килибарда има у Бањанима око 105 кућа. Ераковићи овоме додају да су они можда даљом старином са Његуша, одакле се њихов предак Ерак преселио на Велестово (Брешков До), али да нијесу од Ераковића (Петровића) са Његуша. Од тог Ерака намножило се читаво село у Брешковом Долу. Када им ту отјешња, једни се преселе у Богмиловиће, а други у Бањане. Од њих су у Бањанима: Марковићи, Пејовићи, Живковићи и Туровићи. Сви славе Аранђеловдан, а прислужују Пантелијевдан. До родоначелника Ерака они 1940. године набрајају претке овако: Симо (40) – Мијајло – Лазар – Суља (Крсто) – Мирко – Вукота или: Стеван (око 40) – Јаков – Марко – Раде – Марко – Станоје – Томаш – Ерак [ф. 800 – С. Томић, Бањани, 353, 354.]. По овом броју наведених предачких имена досељење Ераковића у Бањане било је најраније средином XVIII вијека. Ераковићи, сложено братство у Богмиловићима, који имају поузданија предања него Ераковићи у Бањанима, казују да је Тодор Ераков, од Рајка Озринића, из Брешковог Дола, био са братом због крви побјегао у Бањане. Од брата који је остао у Бањанима је пет братстава Тупањана. Тодор са 5 или 7 синова дође у Пјешивце на позив Пјешиваца који су му дали земљу Милуновића у Богмиловићима и још 100 багаша жита. Овдје је имао много сукоба са Бјелопавлићима. Од ових Тодорових синова зна се за Радула, Ујмила и Радивоја. Од Радивоја су у Пећи Богмиловићи, а од Радула и Ујмила су овдашњи огранци Ераковића. Они 1911. године до Ерака набрајају 8 до 10 предачких имена: Живко – Саво – Петар – Јован (Срго) – Живко – Јован – Перош – Радуле – Тодор – Ерак, а Мијушковићи: Милутин – Драго – Радојица – Мојица – Стеван – Мијушко – Ујмил – Тодор – Ерак [ф. 801 – Е-468-6 (59); Е-468-6 (14).]. По овом броју набројених предачких имена њихово исељавање са Велестова било је почетком XVIII вијека. Бошковићи (21 кућа), Перовићи (6) и од Перовића одвојени Аџићи (1) потомци су Радулових синова Бошка и Пероша, а Мијушковићи, које не треба мијешати са другим Мијушковићима у Пјешивцима, су, како видимо, од Ујмиловог сина Мијушка. Сви славе Малу Госпођу, славу коју су примили од Милуновића, а прислужују Илиндан. Знају да су до доба владке Рада славили Илиндан, а прислуживали зимски Никољдан [ф. 802 – Е-468-6 (59); П. Шобајић, Бјелопавлићи и Пјешивци, 314.]. Од Ераковића (Бошковића) био је познати четовођа по Херцеговини (Требињу, Мостару и Пљевљима) Петар Сргов кога су из освете убили Марковљани [ф. 803 – Е-468-6 (59).]. Исељеника има око 20 кућа у Србији (Пепељевац код Крушевца, Залужје и Међулужје код Ваљева), Призрену, Никшићу, код Спужа 2 куће, у Страшевини 10 и другдје [ф. 804 – Исто; П. Шобајић, Бјелопавлићи и Пјешивци, 314.]. У селу Горњи Лајковац, у сјеверном подножју Маљена, стара свештеничка породица Чечевци, кажу да су од Бошковића из Озринића и да су потомци попа Милутина Бошковића. Одавде су се расељавали. Има их 6 кућа, славе Аранђеловдан [ф. 805 – Љ. Павловић, Колубара и Подгорина, 745.]. У селу Међулужје на Космају живе Максимовићи (Илићи и Завишићи, укупно 6 кућа) чији су преци дошли из Богмиловића у Црној Гори. Славе Илиндан [ф. 806 – Б. Дробњаковић, Космај, Насеља 26, Београд 1930, 72.].
Килибарде у селу Тупан у Бањанима кажу да је од њиховог братства овдје први дошао Милош Килибарда и населио се у кући Комненића. Нешто касније код њега дођу рођаци (Живко, Перо и Радуле). Сви су они добили на дар земљу у Горњем Тупану, Јелици, Штрпцима и Ријечанима од Турака Шеховића, Аџимусића, Љуца и Феризовића, а њихову земљу у Брешковом Долу присвојио је Петар Јововић [ф. 807 – Збирка А. Лубурића, кут. I–70. Килибарде су биле посљедњи исељеници из Брешковог Дола.] из Марковине.
У Бањанима се казује да је ово велико братство (85 кућа) близак род са Ераковићима и да се као рођаци дуго времена нијесу узимали међу собом. Ераковићи у Бањанима причају разне приче о пријеклу Килибарда. Једни кажу да су Килибарде од кћерке Еракове која је била удата за једног кршног момка из Котора. Други Ераковићи приповиједају, да би објаснили ово необично презиме, да је у Брешковом Долу од неког Ераковића било ”остало само једно мало и нечемурно” мушко дијете са повеликим трбушчићем кога су деца звала трбоња, килоња. Његово потомство по овом надимку добило је презиме Килибарде. Славе Аранђеловдан, прислужују Пантелијевдан [ф. 808 – С. Томић, Бањани, 354.]. Своју родословну лозу они сада овако казују: Мирослав (25) – Душан (46) – Петар – Видак – Зеко – Богдан – Радуле – Симо – Живко – Митар – Симо. Од њих се на Бањане доселио Богдан Радулов. Килибарде кажу да су потомци Јована капетана, односно Озринићи, а своје необично презиме објашњавају тиме што је неки њихов предак правио ћилибаре. Новак Килибарда каже да је њихов предак био ковач у Приморју, а презиме (по Милану Будимиру) изводи од helebarda, што значи оштра сјекира. У рјечницима хелебарда (намечки helmbarte, hellebarde) значи копље са сјекиром, убојна сјекира, брадатица. И највјероватније је ово објашњење тачно, јер знамо да је у Брешковом Долу и нешто сјеверније у Крушковцу било ковача, али је интересантно да постоји узвишење Килибарда у Љешанској нахији. По Килибардама је у Брешковом Долу остао топоним, сада заборављен, Килибардин до, а на Доњој Ластви удолина Килибардина. Између два свјетска рата у Србобран код Пећи доселиле су се 2 куће Килибарда. Сада их има највише у Никшићу.
Из предања у Бањанима зна се да су се овдје са Ераковићима и Килибардама из Брешковог Дола доселиле и Ћалаице. Од њих су и мања братства Иковићи (4 куће), Шутовићи (9) и Кртолице (6) у Црквицама (Опутна рудина) чији су преци исељени са Велестова средином XVIII вијека; они су прво добјежали у турски Никшић, па се одатле преселили у Црквице, а то је било нешто раније него што су остале Ћалаице из Брешковог Дола дошле у Бањане. Сва ова братства славе Аранђеловдан, а прислужују Илиндан [ф. 809 – Е-468-6 (14).]. […] Од Ћалаица су и 9 кућа Сарића у Велимљу и 3 на Тупану (све у Бањанима) [ф. 810 – Збирка А. Лубурића, кут. XIII–115; С. Томић, Бањани, 351, 355; К. Перућица, Опутна Рудина, 171-173. Овдје видјети детаљније о правцима њихових сеоба и новијим презименима.]. До 1858. године Велестовци у Бањанима живјели су само на Горњем Тупану. Од тада су се почели ширити све до планине Његош [ф. 811 – Збирка А. Лубурића, кут. I–69.]. У Жупи у Корјенићима има Килибарда и Сарића [ф. 812 – П. Шобајић, Корјенићи, 106.].
[…] Велестовско предање о Дубинићима из Брешковог Дола можда се односи на Јовановиће који сада живе у Броћанцу, а не на Јовановиће Дубиниће у Загарачу.
Не може се утврдити која су од ових братстава из Брешковог Дола озринићког поријекла, а која не. Највјероватније је да они нијесу прави велестовачки старинци, већ, судећи према слави, а код неких и према прислужби, чевски Озринићи који су са Цаушевићима или прије њих са Чева прешли на Велестово, а касније су се међу њих населиле Килибарде. Из предања Брешковаца види се да њихово исељавање из Брешковог Дола није било једновремено, већ се оно одвијало током читавог XVIII вијека. По казивању Велестоваца у Брешковом Долу краће вријеме живјели су и Жарићи, па одатле прешли у Бјелопавлиће. Вјероватно се ово предање Велестоваца односи на посљедње исељавање Жарића са Чева.»
[21.I 2014.:]
Пошто сам читајући СЕЗ књ. LIX, 30.VII 2003. дефинитивно сазнао за бањанске Ераковиће, и након што је одредница о Бањанима за мене привремено (п)остала познатост, део ”једни се преселе у Богмиловиће” остао ми је загонетан… Касније читање о Богмиловићима, Брешковом Долу и Велестову у ”Старој Црној Гори” и у Шобајићевом раду донело ми је само разуђену слику о гранању родова за период пре одсељавања у Бањане.
Међутим, временом сам уочавао неке детаље који се понегде нису налазили тамо где би (чинило ми се) требало, заправо, бити. На пример:
1) Ераковићи око Цабуне, слава Аранђеловдан
2) RAJOVIĆ: «ogranak Erakovića iz Banjana iselili u Beograd;» – http://www.montenegro.org.au/prezimena.html
3) PEROVIĆ: «; Banjani (Nikšić), ogranak Erakovića iz Banjana odseljeni u Donju i Gornju Šumaricu (Sjenica) a u Banjske Macavare došli iz Pješivačkog dola;» – http://www.montenegro.org.au/prezimena.html
4) MARJANOVIĆ: Radomir Eraković: «ZA VLADANA MARJANOVICAbr PREMA MOJIM PODACIMA VI STE OD ERAKOVICA, OZRINICA IZ VELESTOVA. KAD IZDAM KNJIGU KUPITE JE I BICE VAM SVE JASNO» – http://www.srpskadijaspora.info/vest.asp?id=8645
У књизи ”Ераковићи у Бањанима” ови детаљи се (ако се не варам) не помињу, али г. Раде Пејовић-Ераковић на 43. страни оставља могућност да су се Ераковићи расељавали још у оно време док су били на Његушима и у Велестову.
Осим што су једне од пионира Ераковић-монографија, књиге ”Ераковићи у Бањанима” и ”Ђеде, причај ми о Ераковићима” г. Радета и г. Тадије представљају непроцењиву основицу даљег истраживања непознатих подручја родослова бањанских и велестовских Ераковића.
Тек књигом ”Озринићи (племе Старе Црне Горе)”, понегде неидентификовано братство ”Брешковаца” јасније поприма обрисе презимена Ераковић. [8.II 2014.: ако ”Брешковци” и нису у потпуности Ераковићи, тј. да су под овим називом и нека друга братства, изгледа ми да је улога презимена Ераковић у компоненти ”Брешковаца” у етнографији остала нејасна ?]
Интересантно је и запажање г. Филипа Сарића у његовом делу ”О Бањанима” (на 281.стр. ”Ераковићи у Бањанима”):
«ЕРАКОВИЋИ
Ераковићи су доселили у Бањане око 1740. године. Доселили су се из Велестова. Са њима су дошли Килибарде и Сарићи. И данас их Бањанини називају Велестовцима. Понеко доказује да су Ераковићи сродни Петровићима. То би значило да су као и Петровићи поријеклом из Босне. Међутим већина сматра да су Ераковићи из Црне Горе. Поменута три братства су од племена Озрова. Славили су крсну славу Аранђелов дан.»
Мало чудно (по мом мишљењу) делује она верзија по којој су поједине старе памтише бањанских Ераковића сматрали да воде порекло са Његуша а да нису од оног Ерака који је родоначелник Петровића и Поповића. Како би се уопште могла разликовати двојица његушких Ерака, осим да се из неког разлога потпуно тачно зна различито време када су живели, или је реч о можда некаквом мотиву из неких можда ранијих времена…?
Овде бих издвојио реченицу «Од Ераковића (Бошковића) био је познати четовођа по Херцеговини (Требињу, Мостару и Пљевљима) Петар Сргов кога су из освете убили Марковљани [ф. 803 – Е-468-6 (59)» јер од када сам је први пут прочитао стално ми се намеће један фасцинантан закључак да се подаци г. Драгише «Otac djeda Sima Petar, po pričanju moga oca Milorada poginuo je 1876 godine u bitci u Vučjem Dolu sa svoja četiri brata (Riđo,Glodžo ostalim neznam imena a mislim da su i ovo nadimci) po jednoj verziji od strane Turaka a po drugoj verziji da su stradali od ruke Petrovića (krvna osveta).» као и «Ali ja pretpostavljam da je moj pradjed Petar svoju porodicu prebacio u Travnik ili bližu okolinu iz prostog razloga što je bježao od krvne osvete a i po «profesiji» je bio hajduk a područje djelovanja mu je bila jugoistoćna Hercegovina.» односе управо на Петра Сргова. Нешто тако, могло би важно указивати да су непознати корени Ераковића светог Стефана из Велестова, и да проблематика око овог места много више крије него што би се у први мах могло и претпоставити…
NIKOLA PREMERL, son of her brother still lives in Batajnica, Belgrade, Serbia.
I will send you in a PM a link to his fb profile, as well as his sister NINA.
I am sure they will be able to communicate with you in English.
Globarević, Draževina (Podgorica); Sinjac i Vranjina uz Skadarsko jezero; Podgorica; Nikšić
Most likely the family has always resided in this region as most of the Montegrins inhabitants. The further you go back into the past you will find some people that lived in northern Albania when it was still Serbia. The surname is still in use today and you best bet would be to follow the steps in the Learning Center.
Very general posts like this usually don’t get answered. Please read the FAQ.
Ja sam Miodrag Stanisic otac mi je iz Lazarevca slavimo Svetog Nikolu ako mozda neko zna odakle poticemo ja nemam informacija.
My great grandfather’s sister was Jaga “Jane” Plecas who married Marko “Mark” Rajcevic(h). They lived in Chicago. Jaga’s sister was Mary Plecas Obradovich (O’Bradovich) and she had two brothers – both who took the name John. One was Janko and I do not know the other’s Serbian name (my great grandfather). My great-grandfather was married to Emma Hanson. He and his wife and two children (Willi and Emma) came through Halifax (July 1913) and settled in Iowa where he died in the 1918 flu pandemic. He had emigrated from Croatia to Metz, Germany to work as a miner. He came to the US from Germany. When Janko registered for the draft he listed his place of birth as Gospić.
Hello, Emily :)!
Prof. Cupurdija told us about your search for family in Serbia. I am happy to tell you that there are more than a few of us here in Belgrade :). My father is Simeon Maravić and his mother was Dragica (Draginja) Tatalović, Mihajlo’s and your (great) grandmother’s sister. In fact, a few years ago my father’s sister, Milica, gave me an envelope of the letter that she got from the United States and asked me to search for any relatives there, but the handwriting was not clear so I gave up. We have a number of photos of your family, with Nikola and Dusanka Pavkovich, Elena, Lin, Nina and so on. If these names ring a bell, contact me ([email protected]). Hope I will hear from you soon. Sincerely, Dubravka Milovanovic (ex Maravic).
Elissa,your Great-Grandfather was Jovan called Dusan Suvajdich 1857 Mokrin-1920 Mokrin. He lived at house no.300. His children were: Bojana 1884, Radovan 1886, Stefan 1889, Zivojin 1892, Nikola 1895, Merima 1898, Dragoljub 1901. Zivojin-Zivojko was not his youngest son.
Best regards,
Rasa Soklovacki
Mr. Soklovacki,
You seem to have so much information about Mokrin, I am hoping you may be able to help me in my family search as I have reached a riadblock.. My paternal Grandfather was Omer Prekajski (b.1864/65). He was a blacksmith in Mokrin. My paternal grandmother was Amalija Juricin Prekajski (b. 1872). She was a seamstress. They came to the US, and my grandfather returned to Mokrin several times (as so many immigrants did) but died there. I don’t know year of his death They had six children” Draginja (unknown birth date), Tinka (b. 1897) Olga (b. 1899) Smilja (b 1907) Dragoljub – my father (b. 1902) and Ozren (unknown birth date). They were all born in Mokrin.
Any information you could provide would be so appreciated as I have been trying for the pat few years and can’t seem to find anything more. I have the records of arrivals in the US that I got from Ellis Island records, and that’s about it.
Evonne Dalton (Prekajski)
.
Elissa,your Great-Grandfather was Jovan called Dusan Suvajdich 1857 Mokrin-1920 Mokrin. He lived at house no.300. His children were: Bojana 1884, Radovan 1886, Stefan 1889, Zivojin 1892, Nikola 1895, Merima 1898, Dragoljub 1901. Zivojin-Zivojko was not his youngest son.
Best regards,
Rasa Soklovacki
At the Mokrins orthodox church home protokole for 1898-1914 years like inmate? (ukucanin) number 226 are:
Omer Prekajski, Amalija, daughter Smilja borned in Mokrin 17.7.1905. nb 185 and son Ozren borned in Karlovo and died 15.6.1912. nb 82. Omer, Amalija and Ozren dont have day of birth, probably because they didnt born in Mokrin.
If You wont I can sent photo of this protocol.Please sand my your mail on [email protected]
It would help if you know slava (home saint?) of your home. If it is Sv. Petka, Omer was from Karlovo, and if it is Sv. Mihail he was from Mokrin.
–
–
(30.I 2014.)
Herak Vraneš
(nekoliko odabranih podataka)
Herak Vranješ (ili Vraneš) je možda i najdokumentovanija istorijska ličnost sa imenom Herak. Brojne monografije o turskom periodu određenih područja severne Crne Gore spominju ovog velikaša.
I
Do pre nekog vremena na internetu je postojao sajt http://www.vranes.eu. Danas ovu adresu koristi http://vranes.bigforumpro.com/forum ali trenutno na njemu ne nalazim jedan tekst (čije autorstvo nije bilo navedeno) kojeg ovde iznosim u delovima.
http://www.vranes.eu > http://www.vranes.eu/Istorija/Ljudi%20i%20dogadjaji.htm > Историја: 4. Људи и догађаји: Кнез Херак Вранеш, Јеромонах Мардарије, Нешо Јоксимовић, Стожерски устанак 1906. године, Догађаји из 1924. године > Кнез Херак Вранеш: Поријекло кнеза Херака, Посједи кнеза Херака и породице Вранеш, Потомство Хераково
«Потомство Хераково
Према историјским документима, Херак Вранеш II имао је синове – Ђурађа и Љуба.
Кнез Ђурађ Вранеш, по попису из 1477. године, кнез је највеће кнежине у нахији Љубовиђа, а по попису становништва нахије Љубовиђе из 1516. године Ђурађ Хераков је кнез нахије Љубовиђе. Један Ђуро Вранеш помиње се у једном документу из 1537. године као кнез нахије Љубовиђа (”благочестиви кнез Ђуро”), али, обзиром на протек времена то није Ђурађ Хераков, можда се ради о његовом синовцу или унуку. Од Ђурађа Вранеша воде поријекло данашња братства у Вранешу – Јоксимовићи, Рутовићи, Којовићи и Живковићи, затим бројна братства која су одселила за Србију – Вранешевићи, Поповићи, Јоксимовићи, Јаковљевићи, Јовановићи…Има мишљења да овог «влашког кнеза» потичу и муслиманска братства Мушовићи, Хасанбеговићи и Даутовићи (који данас не живе у Вранешу.)
Љубо Вранеш, дворјанин код херцега Стефана, прима ислам, узима име Ибрахим – а потписује се као Ибрахим-бег Вранешевић. Из сачуваних докумената зна се за два Ибрахимова (Љубова) сина – Ахмета, пашу, (Ахмет Вранешевић) који постаје и херцеговачки санџак-бег, и Скендера. Један од Скендерових синова је Ибрахим (убио је травничког везира јер му је овај убио једног брата), који у дубокој старости, 1621 године, подиже задужбину – џамију у Пријепољу. Ибрахим се прозвао Љубовић – а потписивао се као Ибрахим-бег Љубовић, па се сматра да од њега настаје чувена беговска кућа Љубовића.
Херак Вранеш је 1478/79. године добија посјед негдје у средњој Херцеговини, па неки аутори сматрају да је са породицом одселио у околини Требиња. Његов најстарији син Ђурађ остаје у Вранешу, као нахијски кнез. По предању, један Хераков син звао се Радивоје, али је сасвим извјесно да је Херак имао још неколико синова, јер у Херцеговини и Црној Гори неколико великих братстава сматра да им је он предак.
Неки аутори сматрају да и династичка породица Петровић-Његош води поријекло од кнеза Херака, што је тачно, али сматрамо да се не ради о кнезу Хераку Вранешу.»
http://www.vranes.eu/Zanimljivosti/Toponimi.htm > Занимљивости: Топонимија – поријекло назива појединих мјеста и предања: 2. Вранеш, 4. Настанак назива Павино Поље
«2. Вранеш
Назив Вранеш настао је током 16. вијека, по презимену Херака Вранеша [ф. 1 – Први помен назива Вранеш датира из 1545, запис јеромонаха Мардарија у манастир Боговађа код Лазаревца.].
Презиме Вранеш-Вранешевић је патронимично, изведено по имену Хераковог оца. Из пописа од 1477 год, видимо да је широм Херцеговине присутно име које у основи има придјев ВРАН (црн, гарав, таман…): Вране, Враниш, Врањеш, Вранко… Тада није било трајних презимена, препознавање је вршено искључиво по имену оца али дешавало се да нека породица добије трајније презиме, по неком посебно истакнутом претку, па тако Хераково потомство вјековима задржава презиме Вранеш – Вранешевић.
[…]
[…] Неки сматрају да је назив Вранеш старији од кнеза Херака, те да је кнез Херак добио презиме по називу мјеста из кога потиче [ф. 3 – У попису 1477 године није уписано мјесто Вранеш, већ Љубовиђа, и то као мјесто гдје живи кнез Херак Вранеш. Ни у попису 1516 године нема мјеста Вранеш, опет је уписано мјесто Љубовиђа, што значи да је презиме Вранеш много старије а да је назив Вранеш настао током 16 вијека.].
[…]
Такође, већина ових аутора вјерује једном «предању» (које је изгледа новије датума), по коме се раније овај крај звао Златеш [ф. 5 – Ова мишљења су погрешна јер Златеш није назив мјеста већ име човјека: Златеш је био војвода овог краја у доба косовског боја (Герасимов љетопис 1390 год.).].»
«4. Настанак назива Павино Поље
[…]
а) Народно предање о Пави [ф. 7 – Основа предања преузета је из књиге ”Вранешка колијевка” (2004), аутора Љ. Јоксимовића, једине публикације у којој је објављено. Аутор је 1975 године записао казивање старијих Коњевића-Миликића и Јоксимовића из Вранеша што су потврдили и Мујага Мушовић из Б.Поља, и Рамо Хасанбеговић-Сејдовић, који је живио у Вранешу и сахрањен на православном гробљу у Павином Пољу.].
[…]
б) Мишљења појединих аутора
Неки историчари и аутори разних публикација «обрадили» су народно предање, дајући своје мишљење о Пави, њеном животу и удаји – иако им то нико није тражио. При томе су надограђивали, касапили и калемили изворно предање како им одговара – што је и ружно и недопустиво. Међу њима има и оних који предање о Пави нијесу никада чули у изворном облику, а усудили су се да пишу о настанку назива Павино Поље. Иако је тачно да већина предања има грешака, треба узети да свако предање има доста тачних чињеница те се морају неговати и поштовати.
Већина ових мишљења своде се на следеће:
Син Љуба Вранеша, Ахмет-паша Врањешевић, обилазио је Вранеш као управник херцеговачког санџака и на сабору поред цркве Љубовиђе загледао се у љепотицу Паву кћерку кнеза Николе Миликића из Бијелог Потока. Одмах је запроси, али она га одбије са ријечима – да неће да се уда за Турчина. Када јој је Ахмет рекао да он није Турчин већ син Љуба Вранеша, она пристане да се уда за њега али под условом да не мијења вјеру. Паша то одмах прихвати. Каже се како су Пава и Ахмет лијепо поступали са народом у Вранешу, да су живјели у љубави и слози и добили синове Хасана, Муша и Даута, а пошто је Пава умрла млада (на порођају), паша нареди да се крај гдје су живјели назове Павино Поље. Ахмет паша није могао да преболи Паву, па је по изричитој жељи сахрањен поред ње, по православном обреду.
Имајући у виду неке историјске податке, ова прича је мало вјероватна. Ахмет-паша Вранешевић рођен је крајем 15 вијека (његов отац Љубо рођен је око 1440), он никада није управљао овим крајем, све до 1700-те године нахијом управљају искључиво српски кнежеви. Милика, родоначелник братства Миликића (касније Коњевићи), помиње се 1609 године као кнез – значи зрео човјек [ф. 9], и ако узмемо да је он отац Николе (Миликића) – а Павин ђед, онда је његова унука Пава могла бити рођена најраније око 1600 године. Или нешто касније.
Сматрамо да је прича о Пави и Ахмет-паши Вранешевићу конструкција, а направљена је из познатих разлога. Наиме, историчар Ејуп Мушовић је у својим ранијим радовима као свог претка помињао неког Ахмет-пашу из Коње, у Малој Азији (анадолског Турчина), не желећи поријекло својих предака да везује за српске православне породице из Вранеша а неки аутори прихватају Мушовићеву верзију, али тако што тога Ахмет-пашу из Анадолије поистовећују са Ахметом Вранешевићем.»
Занимљивости: Поријекло назива појединих мјеста: Настанак имена села Павино Поље: ”Ни због бега се није превјерила” (текст Буба Симоновића; објављено у листу ”ДАН”, 16. и 17.I 1999.):
«[…]
Паша није заборавио завичај
[…]
У народном предању, у казивању понајстаријих Павинопољаца, Крста Лековића и Радивоја Бајчете, која се суштински поклапа са причом исплетеном на основу штурих историјских факата, Ахмед-бег јесте био неки потомак кнеза Херака Вранеша, али је он, по тим причама, као дијете, јединче некакве сироте удовице, отет и одведен у Турску.
[…]
Сусрет с мајком
[…]
И по овој легенди, Пава је родила три сина – Муша, Хасана и Даута од којих ће касније постати три гласовите турске породице – Мушовићи, Хасанбеговићи и Даутовићи. Остатак приче о Павиној смрти на порођају, Беговој наредби да се сахрани на православном гробљу и по православним обичајима, да и он кад умре почива поред ње, и у легенди је истовјетан са оним што зборе историјска факта.»
Da li bi se potomci Heraka Vraneša mogli nazivati Herakovićima? Da postoji mogućnost da se neki ogranak možda i nazvao prezimenom (H)eraković izgleda da svedoči sledeći podatak:
Поријекло кнеза Херака
«[…] Прво, историчари су потпуно игнорисали народно предање, или га нијесу знали, али и предање и неки историјски факти говоре да Херак није доселио у жупу, нити некакво племе «Вранеши». Наиме, према предању сачуваном код низа братстава која изводе поријекло од овог кнеза, његови преци су од давнина управљали овом жупом, а његово сједиште налазило се у комаранском селу Богдановићи код Бродарева (сада Балићи), заселак (Х)Ераковићи, у коме су до пред Други светски рат стајали зидови велике Херакове куле.»
II
http://www.maticacrnogorska.me/files/vraneska_legenda.pdf (latinična slova u uglastim zagradama sam ja stavio)
Veselin Konjević: VRANEŠKA LEGENDA
1.str.:
Pri[č]a o ljubavi Pave i „turskog paše“ najpoznatije je predanje/legenda s podru[č]ja današnje Vraneške doline, što više od tri vijeka odolijeva zaboravu. Uobli[č]eno je lakonski, sadrž ajno – literarno i s jasno izraž enom poentom – kako je nastalo ime Pavino Polje. Ono decenijama privla[č]i znatiž elju brojnih hroni[č]ara i istori[č]ara, koji su ga [č]esto interpretirali na svoj na[č]in, dodaju[ć]i ili oduzimaju[ć]i mu detalje, što je tu pri[č]u vremenom u[č]inilo bitno razliitom od one koja se pominje u prvim zapisanim verzijama predanja s po[č]etka XX vijeka.
Predanje, kako se vjeruje, opisuje doga[đ]aj iz prošlosti Vraneša koji se vezuje za evojku Pavu, po kojoj je, nakon što je mlada umrla, [č]itav kraj dobio naziv – Pavino Polje. Pavina prerana smrt predstavlja kljuni momenat koji predanje usmjerava ka poenti – da se po njoj prozove neko polje! Da nije bilo tog dramati[č]nog doga[đ]aja (Pavine prerane smrti), vjerovatno bi se pri[č]a o ljubavi Pave i nekog „turskog“ paše vremenom rasplinula i nestala u istorijskom kovitlacu konstantnih ovdašnjih previranja i sukoba. Tako bi pri[č]a o ljubavi i udaji neke vraneške „vlahinje“ i „Turina“ bila samo jedna u nizu manje važ nih (i vjerovatno brzo zaboravljenih) dogodovština iz prošlosti toga kraja. Tok istorijskih (buduih) doga[đ]aja odredio bi (izvjesno druga[č]iji) i naziv tog mjesta – koje se danas naziva Pavino Polje.
U namjeri da odgonetnemo istinitost doga[đ]aja, koji se sa[č]uvao u narodnom pamenju, sakupili smo šesnaest varijanti istog predanja, koje su do sada zapisane i objavljene – od prve, s poetka XX vijeka, sve do najnovijih, od prije nekolike godine. Principom odbacivanja onih segmenata predanja koji se, sasvim izvjesno – niti s istorijskog aspekta, niti logikim tuma[č]enjem – nijesu mogli dogoditi, ž eljeli smo što potpunije i ta[č]nije ispriati (rekonstruisati) doga[đ]aj na osnovu kog je nastalo pomenuto predanje. Hronološkim iznošenjem i uporednom analizom svih njegovih zapisanih verzija vieli smo kako se ono vremenom dopriavalo i dopisivalo, odnosno kako je vremenom dobijalo nove, [č]esto potpuno iracionalne oblike, po ž elji i potrebi zapisiva[nj]a, a moglo bi se re[ć]i – i vremena.
2.str.:
Prvo predanje o nastanku imena Pavino Polje zapisano je u salnami (godišnjaku) Kosovskog vilajeta za 1901. godinu, dok je, godinu kasnije, novu verziju predanja zabiljež io Tanasije Pejatovi[ć], koji navodi da je predanje koje je on zapisao tako[đ]e objavljeno u salnami Kosovskog vilajeta (ne kazuje za koju godinu).
Za ta dva predanja, osim [č]injenice što su objavljena prije više od sto godina, važ no je i što su zapisana na turskom jeziku, što [ć]e re[ć]i da je predanje bilo rašireno i opšteprihvae – no. Iako su obje varijante predanja kratke – oblikovane u svega nekoliko redova, toliko su sadrž ajne da [ć]e iz djelova te pri[č]e mnogi kasnije naduga[č]ko ispredati neke svoje verzije.
U tim dvijema verzijama govori se o tome da je „prije nekolike stotine godina, to polje (misli se na prostor koji obuhvata današnje naselje Pavino Polje) pripadalo nekakvoj [dj]evojci po imenu Pava“. U prvoj verziji, Pava se udala za „nekog mještanina Hasanbegovia“, pa pošto je mlada umrla, svu njenu zemlju je naslijedio njen muž , a njoj za spomen „polje i selo u njemu prozvani su njenim imenom“.
U drugoj verziji je skoro identi[č]na pri[č]a koja, na izvjestan na[č]in, samo pojašnjava situaciju: da je Pava bila k[ć]erka – jedinica „nekakvog bogatog [č]ovjeka“; da se udala za nekog plemi[ć]a (H)asanbegovi[ć]a, te da mu je nakon prerane smrti ostavila svu naslije[đ]enu zemlju. U toj verziji je precizirano da je Pavin muž , u znak zahvalnosti, zemlju koju je od Pave naslijedio prozvao – Pavino Polje (kaž e se: „…tu ze mlju prozva Pavino polje“). U mnogim kasnijim varijantama predanja bi[ć]e dilema oko toga – [č]ija je bila ta zemlja (poedi) i zašto je „paša“ prozvao „ne[č]iju“ zemlju po Pavi? Zapravo, samo [ć]e Ž arko Šepanovi napisati da su u pitanju „združ eni po[sj]edi“ koje je Pavin muž prozvao po njoj, dok se u svim kasnijim varijantama potpuno gubi podatak da je Pava imala po[sj]ede.
Obje te verzije, manje ili više direktno, naglašavaju da je Pava prihvatila islam, što mož emo smatrati nedovoljnom informisanoš[ć]u zapisiva[č]a (turskog hroni[č]ara). Takva dilema više ne postoji kod savremenika jer se jednostavnim uvidom – poetom Pavinom grobu, jasno isti[č]u vjerska obiljež ja – Pavin grob je s uklesanim reljefnim krstom, a grob njenog muž a – sa polumjesecom.
3.str.:
U tim dvijema varijantama ne pominje se ime Pavinog muž a, samo se navodi da je mještanin – (H)asanbegovi[ć], a u drugoj varijanti – i da je plemi[ć]! To [ć]e biti zgodna osnova da se kasnije razvije pri[č]a koja, ali samo u nekim segmentima, ima logi[č]ko utemeljenje – o njegovom prelasku na islam, odlasku na školovanje u Tursku, vra[ć]anju u Vraneš sa dostojanstvom paše, prepoznavanju majke itd.
U tre[ć]oj verziji predanja, koju je zabiljež io prof. ukan Joksimovi[ć] 1939. godine, saopštava se nešto više podataka o tom doga[đ]aju. Prvi put se pominje Pavino prezime – Miliki[ć], kao i prezime njenog muž a prije nego je prešao na islam – Joksimovi[ć]. Ve[ć] u toj verziji prisutna je razra[đ]ena pri[č]a o odlasku i povratku, kako se navodi, islamiziranog Joksimovi[ć]a – paše, te o njegovoj ženidbi s Pavom, k[ć]erkom „nekog kneza Miliki[ć]a“. ukan Joksimovi[ć] smatra da je paša, nakon ženidbe sa Pavom, izdjejstvovao kod sultana da Joksimovi[ć]i postanu vraneški knezovi. No, u toj verziji predanja ne pominje se klju[č]ni detalj – kako je Pavino Polje dobilo ime? Ne pominju se Pavini (naslije[đ]eni) po[sj]edi, niti ko je i zašto „naredio“ ili dao ime tim po[sj]edima. Tako osta – je nejasno – kako je i zašto Pavino Polje dobilo ime upravo po Pavi?!
U istom ovom tekstu, na prethodnu pri[č]u nadovezuje se i predanje o tome kako je izvjesni „knez Miliki[ć]“ pro[tj]erao pašu iz Vraneša, koji je došao u taj kraj da vidi „je li raja vjerna caru“. S obzirom na [č]injenicu da se u nekim kasnijim varijantama ta pri[č]a, unekoliko izmijenjena, pominje kao dio predanja o nastanku imena Pavino Polje, name[ć]e se pitanje – da li je taj „knez Miliki[ć]“ zapravo Pavin otac, koji se, kako se vjeruje, zvao Nikola Miliki[ć]? Za precizan odgovor na to pitanje ne postoje pouzdane istorijske [č]injenice.
Sedamdesetih godina prošlog vijeka pojavile su se i druge verzije ovog predanja. Prvo, knjiž evnika Momira Sekuli[ć]a, potom, desetak godina kasnije, Ž arka Š[ć]epanovi[ć]a i Ejupa Mušovi[ć]a – koja je zna[č]ajna stoga što je, kako Mušo – vi[ć] kaž e, zapisana po pri[č]anju izbjeglih Mušovi[ć]a iz Nikši[ć]a i Kolašina s kraja 19. vijeka. U tom (prvom) Mušovi[ć]evom zapisu predanja o nastanku imena Pavino Polje navodi se da se Pava udala za „nekog turskog oficira, rodom iz Konje u Maloj Aziji“. Prvi put se pominje da je Pava rodila tri sina – Muša, Hasana i Dauta, od kojih su, kako se navodi, nastala tri poznata bratstva – Mušovi[ć]i, Hasanbegovi[ć]i i Dautovi[ć]i. Potpuno se gubi pri[č]a o Pavinim (naslije[đ]enim) po[sj]edima, ali se
4.str.:
„ra[đ]a“ nova o velikom poštovanju Pavinih sinova prema majci, kao i amanetu koji je ostavila sinovima („da joj se ime ne zaboravi“).
Smatrajui da porijeklo njegovog bratstva nije tursko, ve[ć] slovensko i hrišansko, Mušovi[ć] odbacuje to predanje i vež e porijeklo Mušovi[ć]a za kneza Joksima Vraneškog iz 16. vijeka – za kojeg ne zna da je izmišljen! To je Mušoviu kasnije stvaralo problem i nije mu se uklapalo u povjesnicu nastanka njegovog bratstva niti se slagalo sa prvim pisanim podacima o njegovim precima – po[č]etkom 18. vijeka.
Ve[ć] u svom drugom zapisu, iz 1997. godine, pod uticajem izvjesnih lokalnih hroni[č]ara, Mušovi[ć] iznosi sasvim druga[č]iju (potpuno iskrivljenu) verziju predanja. Naredne verzije ovog predanja sve više [ć]e se iskrivljavati, deformisati i karikirati dopri[č]avanjem i domišljanjem, u ž elji autora da pošto-poto u postoje[ć]u fabulu unesu „nešto novo“. Zapravo, sa svakom novom publikacijom koja je dolazila iz Vraneša, pojavljivale su se i neke nove varijante predanja o nastanku imena Pavino Polje (devet u posljednjih petnaest godina!), [č]iji su nas autori uvjeravali da su upravo one autenti[č]ne i istinite.
Pri tom valja naglasiti da se autori, saopštavajui navodno nove detalje tog predanja, ne pozivaju ni na kakav (novi) izvor! Tako [ć]emo kasnije saznati da se Pavin muž , navodno, zvao Ahmed-paša, da je bio unuk Heraka Vraneša; da se Pava prezivala Konjevi[ć] (a ne Miliki[ć]!)… Potom, razni novi (tako[đ]e izmišljeni) detalji oko dolaska Ahmed-paše u Vraneš, „novi“ detalji oko Pavine udaje … sve do toga da se Pavin muž navodno zvao Ahmed-paša Vraneševi[ć]! Na kraju, za Ahmedbega Vraneševi[ć]a (koji nije ni postojao!) pojedini hroni[č]ari su tvrdili da je bio na [č]elu župe Ljubovie.
Istori[č]ar Gliša Elezovi[ć] je još 1940. godine dokazao i objavio u Turskim spomenicima da je Ahmed-paša Vraneševi[ć], koji se pominje kao hercegova[č]ki namjesnik krajem 15. vijeka – izmišljena li[č]nost! Radi se o tome da je, kako Elezovi[ć] tvrdi, istori[č]ar [Ć]iro Truhelka 1911. godine pogrešno preveo prezime hercegova[č]kog namjesnika – Ahmed-paše Evrenosovi[ć]a, u Ahmed-pašu Vranješevi[ć]a!
5.str.:
Kasniji hroni[č]ari i istori[č]ari, koji su zapisivali to predanje, prosto su se utrkivali ko [ć]e maštovitije i „ubjedljivije“ domisliti i dopri[č]ati spektakularniju verziju, nastoje[ć]i da „uvežu“ što zna[č]ajnije li[č]nosti (stvarne ili izmišljene), bez obzira na to da li se one realno mogu uklopiti (i vremenski i istorijski) u to predanje.
Na kraju, prve zapisane verzije predanja, s po[č]etka 20. vijeka, za koje se mož e re[ć]i da imaju istorijsku osnovu, toliko su „nadogra[đ]ene“ izmišljenom potkom da su prerasle u legendu – dakle, u nešto što se nikako, niti s istorijskoga niti s logi[č]koga aspekta, nije moglo desiti! Tako je predanje o Pavi, odnosno o nastanku imena Pavino Polje poprimilo oblik groteske, jer se jedna lijepa, elegi[č]na pri[č]a, koja je imala istorijsku osnovu, pretvorila u veliki broj potpuno iskonstruisanih iskarikiranih predanja, bez ikakvog istorijskog utemeljenja.
Istinitost predanja
Da li postoje dovoljno [č]vrsti dokazi koji ukazuju na to da je predanje o nastanku imena Pavino Polje istorijski osnovano? To jest, da li se nešto tako (kako se govori u predanju, ili nešto sli[č]no), stvarno desilo u prošlosti vraneškog kraja?
Najuvjerljiviji dokaz za to da se „nešto“ dogodilo za šta se vezuje predanje jeste postojanje mjesta (toponima, naselja) Pavino Polje! Jer ne postoji – niti u istorijskim izvorima niti u narodnom predanju – druga verzija o nastanku imena Pavino Polje osim one koja uklju[č]uje predanje o Pavi!
Tako[đ]e, postojanje grobova, tj. nadgrobnih kamenih plo[č]a u Pavinom Polju, za koje je opšteprihva[ć]eno uvjerenje (i mještana Pavinog Polja, i hroni[č]ara, odnosno istori[č]ara koji su pisali o tom predanju), da pripadaju Pavi i njenom muž u – mož e se smatrati još jednim dokazom istorijske osnovanosti tog predanja.
Tre[ć]i dokaz o istorijskoj osnovanosti tog predanja, jeste upravo postojanje samog predanja koje opstaje toliko vjekova!…
6.str.:
Doga[đ]aj i predanje
S obzirom na [č]injenicu da ne postoji istorijski zapis, odnosno relevantan dokument koji bi neposredno svjedo[č]io o doga[đ]aju na osnovu koga je nastalo predanje o nastanku imena Pavino Polje, njegovu eventulnu istinitost i vrijeme doga[đ]anja mož emo dokazivati samo posredno – preko poznatih istorijskih [č]injenica i doga[đ]aja koji se dovode (ili mogu dovesti) u vezu sa tim predanjem.
Prije svega mož emo da konstatujemo da su svi podaci iz pojedinih verzija predanja, koji navodno ukazuju na to da se doga[đ]aj na osnovu kog [ć]e kasnije nastati predanje o Pavi zbio krajem 15. vijeka (vezujui Pavinog muž a za nepostoje[ć]eg Ahmed-pašu Vraneševi[ć]a, navodnog unuka Heraka Vraneša i sl.), potpuno izmišljeni!
Svi relevantni istorijski izvori i [č]injenice, koji na bilo koji na[č]in imaju veze sa tim doga[đ]ajem, ukazuju na to da se udaja Pavina za mještanina Hasanbegovi[ć]a (vjerovatno islamiziranog Joksimovi[ć]a), najvjerovatnije desila u drugoj polovini 17. vijeka. Najzna[č]ajniji dokument u tom pogledu, koji mož emo posredno vezati za predanje o Pavi, jeste Katastik manastira Dobrilovine, u kome je, u selu Bijeli Potok u Vranešu, prvoupisana ku[ć]a kneza Milike, za kojega se vjeruje da je rodona[č]elnik bratstva Miliki[ć]a. S obzirom na opšteprihva[ć]eno mišljenje da Pava poti[č]e iz ovog bratstva, taj nam podatak daje mogunost da približ no odredimo vrijeme kada se sve to dogodilo.
Ukoliko je, naime, istorijski utemeljeno uvjerenje da je Pava rodom Miliki, onda ona nikako nije mogla ž ivjeti prije 17. vijeka, jer je popis u Katastiku, u kojem se pominje knez Milika, kako konstatuje njegov prire[đ]iva[č] Bož idar Šekularac, obavljen po[č]etkom 17. stolje[ć]a!
Pavinu udaju mož emo preciznije datirati i locirati preko njenog oca, za kojeg se vjeruje da se zvao (knez) Nikola. Izvjesno je, dakle, da je knez Nikola Miliki[ć] bio potomak vraneškog kneza Milike. Me[đ]utim, iako se u nekim varijantama predanja kaž e da je knez Nikola bio sin kneza Milike, to ne mož e biti tano jer me[đ]u upisanim [č]lanovima ku[ć]e kneza Milike u Katastiku
7.str.:
nema njegovog imena! Upisano je 14 [č]lanova – 7 muških i 7 ženskih, i to: Aranit, ure, Avram, Jakim, Ivan, Teofana, Manda, Milica, Nenadija, Matijaš, Poleksija, Cvijo, Jana i monahinja Marta. Nema, dakle, nijednog Nikole! Stoga bi Nikola mogao biti unuk kneza Milike – ukoliko je, naravno, istinito predanje da se Pavin otac zvao Nikola! Po toj logici – ukoliko je, dakle, otac Pavin bio unuk kneza Milike – i vrijeme Pavine udaje moralo bi se pomjeriti s po[č]etka 17. vijeka, kada je knez Milika upisan u Katastik, za dva generacijska pasa („koljena“), a to bi bilo 70-ih godina 17. vijeka!
Ukoliko prihvatimo predanje koje je zapisao [Đ?]ukan Jok simovi[ć] 1939. kao istorijski utemeljeno i uporedimo ga s poznatim istorijskim doga[đ]ajima, tako[đ]e dolazimo do ra[č]unice da se doga[đ]aj za koji se vezuje predanje o Pavi zbio najvjerovatnije 70-ih godina 17. vijeka! Jer, po toj verziji predanja, paša – Pavin muž , islamizirani Joksimovi[ć], izdejstvovao je od sultana knež evsku titulu svome bratstvu u Vranešu. Podetimo da se knez Joksim Vraneški, za kojeg se pretpostavlja da je rodonaelnik vraneških Joksimovi[ć]a, u turskim dokumentima prvi put pominje 1684. godine! U prilog takvome tuma[č]enju ide i onaj dio iz istog (tre[ć]e verzije) predanja, e se kaž e da je izvjesni „knez Miliki“ iš[ć]erao turskog pašu iz Vraneša, a ta njegova neposlušnost i nepokornost turskoj vlasti vjerovatno je bila još jedan razlog da mu se oduzme titula kneza. Dakako, Joksim je zahvaljujui islamiziranom bratu, ili sinu, sebi obezbijedio privilegovan status kod sultana i dobru preporuku za dobijanje knež evske titule! Dodatna pogodna okolnost da Joksim dobije knež evsku titulu u Vranešu vjerovatno je bila ta što je Pava bila jedinica, kako [Đ?]ukan Joksimovi[ć] navodi – „nekog kneza Milikia“, pa titulu kneza od oca Pavina nijesu mogli naslijediti njegovi direktni muški potomci, što je tadašnji turski zakon propisivao kao obavezu – „ukoliko su knež evi revnosno obavljali svoju službu“.
Još jedan podatak ukazuje na to da se re[č]eni doga[đ]aj (udaja Pavina) odigrao vjerovatno 70-ih godina 17. vijeka. Naime, Ejup Mušovi[ć] tvrdi da se Mušovi[ć]i u istorijskim izvorima prvi put pominju po[č]etkom 18. vijeka. On tako[đ]e navodi da Mušovi[ć]i vode porijeklo iz Vraneša, odakle su se, kako kaže, raselili prema Kolašinu i Nikši[ć]u, vjerovatno krajem 17. vijeka. Podeamo da se po predanju o nastanku imena Pavino Polje kaž e da je Pava rodila (i) Muša – rodona[č]elnika Mušovi[ć]a.
8.str.:
Ukoliko uporedimo prve tri zapisane verzije predanja o Pavi sa prvim istorijskim podacima o Mušoviima (koje saopštava Ejup Mušovi[ć]) dolazimo do zaklju[č]ka da je Pavin muž Hasanbegovi[ć] vjerovatno bio brat (po predanju koje kazuje Ž arko Š[ć]epanovi[ć]) ili sin (kako vjeruje Ejup Mušovi[ć]) Joksima Vraneškog, koji je primio islam, otišao na školovanje u Carigrad, postao paša i, kako gotovo sve verzije predanja kazuju, došao s vojskom u rodni kraj – u Vraneš. Tu se zaljubljuje u „vlastelinku“ Pavu, s kojom se ž eni, a u znak poštovanja, svome bratu (ili ocu) Joksimu izdejstvovao je kod sultana da bude knez u Vranešu ([Đ?]ukan Joksimovi kaž e – „izradio begovstvo u Vranešu“)! A Pavine po[sj]ede, koji su nakon njene prerane smrti prešle u njegovo vlasništvo, paša u znak poštovanja prozva – Pavino polje (Pavino Polje)
Arheološko istraživanje i zaštita Pavinog groba
Na nekolike stotine metara od centra Pavina Polja, na putu prema Pljevljima, pedesetak metara s desne strane, u pristranku, nalaze se dvije monumentalne kamene pl[č]oe – jedna s uklesanim reljefnim krstom, a druga s polumjesecom! To su, po opštem uvjerenju mještana, nadgrobne pl[č]oe Pave i njenog muž a a (za kojega se u nekim verzijama predanja kaž e da se zvao Ahmed-paša, iako za to nema istorijskih podataka).
Po predanju koje je nastalo najvjerovatnije prije oko tri i po vijeka, po toj Pavi [č]itav kraj je nazvan – Pavino Polje. Iako bi, s tog aspekta, trebalo da predstavlja prvorazredni kulturnoistorijski spomenik, danas je to mjesto ([đ]e se nalaze grobovi) potpuno zapušteno – bez ikakvog obiljež ja; bez i najprimitivnije ograde, koja bi [č]uvala te nadgrobne plo[č]e od fizi[č]kog ošte[ć]enja. Bujice od kiša ve[ć] su odavno zatrpale kamene plo[č]e, preko kojih sada vodi put kojim se goni stoka na ispašu. Samo se, s vremena na vrijeme, zahvaljuju[ć]i znatiželjnim i upornim hroni[č]arima, otkopaju i o[č]iste, kad se ukažu te impresivne plo[č]e – kao svjedo[č]anstva o davno minulim vremenima i doga[đ]ajima u ovom kraju.
9.str.:
Stoga bi bilo neophodno, prije svega, fizi[č]ki (ogradom) zaštititi i Pavin i pašin grob, a potom ih i arheološki obraditi. Jer bi se arheološkim iskopavanjem i antropološkom analizom eventualnih
bioloških ostataka, mogla odagnati jedna od klju[č]nih dilema: kada se zbio taj doga[đ]aj (udaja Pavina) na osnovu kojega je kasnije nastalo predanje? Tako[đ]e, arheološkim iskopavanjem odagnala bi se i dilema da li su kamene plo[č]e izmještene, kao što se navodi u posljednjoj, šesnaestoj verziji predanja.
Samim ure[đ]enjem mjesta Pavin grob bi mogao biti prepoznatljiv kulturnoistorijski spomenik Pavinog Polja i Vraneške doline. Taj lokalitet bi moglo biti mjesto okupljanja i održavanja raznih kulturnih i drugih manifestacija.
Predanje o Pavi, odnosno o nastanku imena Pavino Polje, nosi u sebi snažnu poruku o potrebi vjerske i nacionalne tolerancije, bez obzira na razlike i predrasude koje name[ć]e vrijeme. Uzajamna ljubav Pave i njenog islamizovanog Romea (paše) ruši sve (nametnute) barijere. Iako nam dolazi iz drevne prošlosti, ova pri[č]a nosi u sebi uvijek aktuelnu poruku, pa i za naše vrijeme o neophodnosti tolerancije i suživota, [đ]e se ne pita ko je i kakve vjere ili nacije, ve[ć] da li je neko vrijedan poštovanja (i ljubavi) ili nije.
III
http://milikici-konjevici.weebly.com/predanje-o-pavi.html
http://milikici-konjevici.weebly.com/postojbina—vranes.html
KADA SU PRECI MILIKIĆA/KONJEVIĆA NASELILI VRANEŠ?
Nema pouzdanih istorijskih podataka kada su preci Milikića/Konjevića naselili Vraneš. Istoričar Božidar Šekularac navodi u “Katastiku manastira Dobrilovina” da vraneški knez Milika (i Stjepan) “najvjerovatnije vode porijeklo od znamenitog vraneškog kneza Heraka Vraneša”. Šekularac to obrazlaže činjenicom da se u popisu knez Milika (i Stjepan) “titulišu kao knežići”, što ukazuje na to da imaju dugu kneževsku tradiciju, te da su “i sami bili kneževi”. Kneževska titula u to vrijeme (17. vijek) bila je nasljedna u cijelom Osmanskom Carstvu, pa, naravno, i u Vranešu. Sasvim je, dakle, realno da je vraneški knez Milika, rodonačelnik Milikića/Konjevića, svoju kneževsku titulu naslijedio, s koljena na koljeno, od svog dalekog pretka kneza Heraka Vraneša.
Po jednom predanju/legendi, koje se čuva u bratstvu Milikića/Konjevića, kada su preci ovog bratstva, “odmah poslije Kosova”, preseljavali iz Drobnjaka, “zauzeli su posjede između Tare i Lima”. Ukoliko bismo tražili istorijsku utemeljenost ovoj legendi/predanju, onda bismo mogli tumačiti da je riječ o preseljavanju čitavog plemena iz područja Drobjnaka na pomenute prostore, jer teško da bi jedno bratstvo, ma kako bilo brojno, moglo zauzeti tako veliki prostor. A da se tako nešto upravo i dogodilo (preseljavanje tada brojnog naroda-plemena, koje će se kasnije prozvati Vraneši, koje je naselilo širi prostor tada nahije Ljuboviđe), iz oblasti Drobnjaka, i to najvjerovatnije u prvoj polovini 15. vijeka – postoji utemeljenje u istorijskim izvorima.
Preci Heraka Vraneša, znamenitog kneza, rodonačelnika plemena Vraneši, po kome je i oblast dobila ime (Vraneš), doselili su se, što je istorijski pouzdano, iz Drobnjaka. Takođe, istoričar Ejup Mušović, koji porijeklo svoga bratstva veže za Muša – jednog od sinova Pavinih, koja je, kako se vjeruje, bila kćerka vraneškog kneza Nikole Milikića – svoje dalje, pravoslavno porijeklo (preko Pave) veže za kneza Heraka Vraneša. Sve navedeno ukazuje na zajedničko porijeklo kneza Milike i kneza Heraka Vraneša. Odnosno, da su Milikići/Konjevići iz Vraneša potomci kneza Heraka Vraneša, te da su se njihovi preci, iz Dronjaka, doselili na prostore današnje Vraneške doline najvjerovatnije u prvoj polovini 15. vijeka.
IV
http://www.pouke.org/forum/topic/22478-zlo%C4%8Din-u-%C5%A1ahovi%C4%87ima-toma%C5%A1evu/ : nedeljko (20.XI 2012.)
ВРАНЕШ СТАРА НАСЕОБИНА
(Мр Петко Бошковић)
Доста рано су формирана стална насеља у Вранешкој долини, која су се континуирано развијала до данас. Доласком Словена, који су ступили у контакт са старосједеоцима, већ захваћеним процесом романизације, брзо је словенизирано и нигдје се у нашем крају није етнички одржало, али су зато остали њихови видни трагови, најчешће у топономастици (Грк, грчко гробље, Латини, латинско гробље, Кричи, Матаруге, Кричковићи, Мацуре, Шпањи и слично).
Од почетка 7. вијека у Вранешу се све више насељава словенски живаљ и убрзо постаје већински. Примањем хришћанства и успостављањем класног феудалног друштва са чврстом државном организацијом под династијом Немањића, долази до стабилизације етничких прилика и у Вранешу.
Вранешка долина са окружењем је ушла у састав прве српске државе, припадала јe Полимљу које је било основа за формирање Рашке. Као интегрални дјелови остали су у њеном саставу све до њеног распада на мање кнежевине.
У доба Немањићке Србије Вранешка долина је била пуна цркава и манастира, са посједима духовне и свјетовне властеле. То је био један од најразвијенијих крајева Србије. Около на обронцима планина и површима, живјело је сточарско становништво, чији су производи извожени у Дубровник, Котор и италијанске приморске градове.
Из тог периода имамо неколико репрезентативнихсредњовјековних манастира у Вранешу: Велика црква у Павином Пољу, задужбина Вуканова, Кичавска црква, манастир Вранштица, Соколац, Блишково и др. Из периода Немањића сачувано је доста података о познатој српској жупи, а касније нахији Љубовиђи, коју је насељавало познато племе Вранеши, на челу са чувеним кнезом Хераком Вранешом.
V
http://www.savezguslarasrbije.rs/download/naucni_radovi/autorski/Andjelija.pdf
Жељко Чуровић – Лисански
”Анђелија”
19.стр.:
Када су деведесетих година, двадесетог вијека, вршили ископавања око манастира Давидовица, изнад Бродарева, пронашли су десет истоветних и пореданих надгробних плоча. Само на једној је било уклесано име Вратко, осталих девет биле су безимене. Тако се претпоставља, да је Милица пренијела посмртне остатке, свога оца и своје браће у родни крај.
Вранешка област, која се простире изнад Слатине, почетком планине Лисе, до краја Жубера и Барица, од Слијепач Моста до пљеваљске Вруље, одише својом питомином у долини, али и суровошћу у својим предјелима.
Слијепач Мост, гдје је природни усијек између два брда, куда ријека Љубовиђа прави кањон, а жељезнички мост спаја два брда, неко је назвао Вранешка капија. Ту је постојала и истоимена кафана. Очигледно је неко хтио наговијестити значај овога краја, по нечему. Није погријешио. Вранеш и одише својом посебношћу у своме окружењу.
По ријеци Вранштици, црква на њеној обали добила је исти назив “Вранштица”. У овом предјелу, говори предање, живјело је племе Вранеш. Да ли је и племе добило име по ријеци, или ријека по племену,
20.стр.:
није утврђено. Зна се поуздано, да су од два брата Вранеша, Љуба и Херака, настала два братства: данашње братство Ераковићи, настањени највише у Никшићу и Љубовићи из Мостара, чији је предак Љубо Херак примио ислам. Од њега су Љубовићи, који су преко триста година владали Мостаром.
Предање говори, да је после одласка војводе Вратка (Југ Богдана) са простора Вранеша, овдје завладао војвода Златеш.
Када се властелин војвода Златеш није одазвао у битку на Косову 1389 године, Лазар га је проклео и пожелио да се овај крај не назива Златеш већ Вранеш.
Једна легенда каже да се овај крај звао Златеш, због прелијепог предјела.
Међутим, логичнија је истина о племену Вранеш, које и данас постоји у Пљевљима, о истоименој ријеци и цркви, тако да се овај крај по њима и прозвао Вранеш.
Друга легенда говори другачије: да је кнез Лазар, уочи косовске битке, задржао војводу Златеша, који је владао Вранешом, да остане као чувар Кичаве и Лисе. Па се поставља питање, зашто је Кнез донио баш такву одлуку, у моменту када му је сваки војник био неопходан.
VI
– http://bosnahistorija.16.forumer.com/a/ > http://bosnahistorija.16.forumer.com/a/Knez-Herak-Vranes-10/ > Historija Bosne u Otomanskom razdoblju 1463-1878 > Knez Herak Vranes: Jack (24.IV 2008.): 444. – 445. str.: «»
– http://bosnahistorija.16.forumer.com/a/porijeklo-prezimena_post684-210.html ; http://bosnahistorija.16.forumer.com/a/Porijeklo-prezimena-2/ > Etimologija, historija gradova i kultura u Bosnjaka > Porijeklo prezimena:
kaljic (29.VII 2009.): Sellam! Posto sam ja prvi put ovde da se predstavim,[…] Kaljic ( Kalic ) iz Prijepolja! Vec nekoliko godina istrazujem o svom prezimenu! Pa me zanima dal ima neko nekih podatak o mom prezimenu,kao i o Kolasinskim jinacima Fejzu Kaljicu,Orlu Kaljicu i drugim istaknutim Muslimanima u Donjem Kolasinu,Vranesu,Sahovicima!
Jack (29.VII 2009.): 🙄 Imao sam ja knjigu Hakije Avdica Progon Muslimana u Donjem Kolasinu Ne znam gdje sad nikako 🙄 Ali, kad imam par stotina knjiga historije, zagubi se 3-4 komotno.Pogledat cu malo kasnije, ako sta nadjem o tom.Znam da sam imao Vraneska dolina je po Bosnjaninu Heraku Vranesu […]
VII
http://kons.gov.ba/main.php?id_struct=6&lang=1&action=view&id=3011 > Objavljeno u „Službenom glasniku BiH“, broj 53/08.: Crkva sv. Ilije sa prahistorijskom grobnom gomilom (tumulusom) i nekropolom sa stećcima u Mesarima, historijsko područje > Status spomenika -> Nacionalni spomenik > O b r a z l o ž e n j e > 1. Podaci o dobru > Istorijski podaci :
«U prvoj podjeli Hercegove zemlje na kadiluke (1468 – 1469) Popovo je pripalo blagajskom kadiluku, zajedno sa Trebinjem, Vidoškom nahijom, Dabrom, Mostarom i dr. Početkom 1485. godine Popovo je priključeno novoosnovanom kadiluku Novom i tretira se kao nahija – upravna jedinica stvorena još od ranije. Važno je spomenuti da su u okvirima te nahije funkcionisale i neke strukture starog upravnog sistema. To je bilo vrijeme (1476-1477) kada je Popovo sa Trebinjem bilo pod upravom Heraka Vraneša. (P. Anđelić., 1983., str. 63.).»; Anđelić, Pavo, „Srednjovjekovna župa Popovo“, Tribunija 7, Trebinje, 1983.
VIII
http://ftpmirror.your.org/pub/wikimedia/images/wikisource/hr/7/72/Stranice_141-160_-_BiH.pdf > 150.str.: «Od ovih ise isticao Hamzabeg intervencijom u raspravama oko ostavštine hercega Stjepana i što je on prvi u Hercegovini počeo kupiti adžemi-oglame. Ahmedbeg Vranešević bio je podrijetlom Hercegovac, sin Isabega Vraneševića, unuk Heraka Vraneša i nećak Ibrahima Vraneša.»
IX
http://www.bosnahistorija.com/forum/viewtopic.php?f=47&t=696&start=20 > Balkan, Bosna i Bošnjaci > Znameniti Bošnjaci:
Ibrahim beg Vranešević, carev kancelar (nišandži) g. 879. (1474.) dolazio je u Dubrovnik radi ostavštine hercega Stjepana kao punomoćnik Ahmed paše Hercegovića. Dvije godine kasnije dolazio je u istoj misiji i tom prigodom pohodio je oca Heraka Vraneševića, koji je upravljao Trebinjem i Popovom u ime sultanovo.
X
http://kiraethana.wordpress.com/2010/07/17/islamizacija-na-podrucju-sarajeva-3/
Vesna Mušeta-Ašćerić ”Sarajevo i njegova okolina u XV stoljeću”
Na kraju treba istaknuti da je Islam tolerisao postojanje drugih vjera, pa je tako bosanski franjevac fra Anđeo Zvizdović, 1463. godine dobio od sultana Mehmeda II Fatiha, Ahdnamu kojom se daju vjerske slobode bosanskim katolicima. Iste slobode garantuje i Skender-paša “poštenim kuštodu fra Angelu da si hodi slobodno vsugdje po rusagu gospodina cara, zato što je pošten redovnik i što su mu u službi njegova braća knez Domsa i knez Milutin” ( Mandić, Autentičnost Ahd-name, 61-90; Truhelka, Isprava Skender-paše, 609-610). U službo Isa-bega, kao njegov dijak spominje se kršćanin Herak Vraneš i Mihajlo, a kao njegovi izaslanici, Tvrdiša Bogutović, Branislac, Teodor, kefalija Stefan, Branilo Stepanović, Aleksa i ceribaša vlah Svinjarević. Ovog posljednjeg nalazimo i u službi Ajas-bega, dok u službi Skender-paše susrećemo vlaha Radosalića (Truhelka, Tursko-slovjenski spomenici, 49, (br.56).).
XI
http://www.lassony.com/fokusfajlovi/pavaiahmet.pdf, časopis ”Fokus”, br. 17: ”Predanje o Pavi i Ahmed-paši”, autor članka Sead Hodžić
XII
[8.II 2014.:]
http://www.poreklo.rs/2012/02/23/poreklo-prezimena-ljubovic/ > Коментари:
Herak (18.I 2013., 15:42): Begovska porodica Ljubović vodi porijeklo od Nemanjica.cukununuk Bukana Nemanjica se zvao Zlates Zlatesev sin Vranes Vranesev sin Hrabren hrabenov sin Knez Joksim I od Joksima I je Herak, a Herak ima četiri sina: Djura, Ljuba, Radivoja i Heraka.Od Djura je Nastalo kasnije Bratstvo Joksimovića u Crnoj Gori. Ljuba su poturčili i dobio je ime Ibrahim beg Ljubović i imajo je sinove Ahmet-pašu i Skendera.Skender imo opet Ibrahim bega i tako redom. A vladali su prostorom nevesinja.Dok od 3 brata heraka kasnije nastaje Dinastija Petrovića, a za Radivoja 4 brata se malo zna.I danas u Bijelom Polju u Vraneškoj dolini nalazi se rijeka Ljubovića.odakle je i bio rodonačelnik Ljubovića Ibrahim beg ljubović.
–
(30.I 2014.)
”Династија Петровић Његош”, том 1., Подгорица 2002., ЦАНУ Универзитет Црне Горе, Научни скупови књ. 60 (Радови са међународног научног скупа Подгорица, 29. октобар – 1. новембар 2001.)
273 – 275. стр.:
Чедомир М. Лучић [* – Доктор књижевно-историјских наука, научни савјетник, Подгорица.]
Слобода, вјера и национални дух владајуће лозе Петровића
«Сигурно је да ће се историографи још спорити око правца и времена доласка Херакових предака под херцеговачку планину Његош [фуснота 1 – У новијем времену све више се појачава интересовање за мјесто из којег су се доселили преци ове, за Српство посебно значајне, породице.]. Да ли је то било од Зенице, требињско-рудинским правцем, или некуда заобилазно (преко Бродарева) као што пометњу праве турске биљешке, недано прочитане у Једрену? [ф. 2 – Недавно су се појавиле и претпоставке које не споре да су Петровићи поријеклом из средње Босне (можда баш из околине Зеница), али се, наводно, нијесу кретали до сада сматраном маршрутом, већ заобилазно. У вези с тим ”Светигора” је и објавила један чланак прије пар година. Такође у Бродареву је пронађен документ (писан старим турским писмом) који је послат у Једрене да се вјеродостојно дешифрује. Да ли је у питању поуздан извор или мистификација не може се са сигурношћу рећи. Но, то не мијења одавна насталу теорију о (свакако мукотрпном) путешествију Петровића који су тек коначно станиште нашли у Његушима.] Петар Први (за неуспјеле побуне Зупчана, Бањана и Дробњака) моли Реџепашића да их заштити од зулума и напомиње: ”Ми смо вилајетлије”, наглашавајући да су му преци из Херцеговине. [ф. 3] Спориће се истраживачи и зашто Петровићи за надимак узеше име планине Његош (које је влашког поријекла)? Његош се срета и у Егејској Македонији, а и другдје гдје је било Влаха [ф. 4 – Ријеч ”Његош” у влашком језику повезује се са сезонским стаништем – катуном. Не треба заборавити да је код Турака под појмом ”власи” подразумијевано све сточарско становништво (махом номадско) које је углавном било источно-православног обреда. Но и поред тога (широкообухватног) појма, Турци су (кад су у питању канунаме и дефтери) правили разлике. Дакле, постоје ”Власи” као етничка категорија и ”власи” као социјална (која се пише малим словом). Данас се (из разумљивих разлога) више потенцира социјална категорија, мада се ни етничке (бар у топономастици, тј. именима мјеста и предјела) не може заобићи (Капа, презиме у цетињском крају, или низ имена лингвистичког влашког поријкла).]. Спорно ће бити има ли то везе са именом Његуши (о чему је Ковијанић силно вријеме утрошио), а како се у неким (истина рјеђим) изворима и Петровићи каткад ословљавају [ф. 5]. (Тако, између осталог, стоји и у једној турској пресуди из времена владике Василија, писаној баш на Цетињу док је овај боравио у Русији.) [ф. 6] Биће спорно (боље рећи до краја неистражено) још много око ове владајуће куће, која династичком постаје од успоставе књажевства. [ф. 7] Остаће доста и за оштра и за тупа пера, али неће и не може (сем у преуму) бити спорно да је ова државотворна (у владичанској етапи и светородна) лоза од настанка до владајућег престанка (док је ”зборила и творила”) била и остала плодоносна светосавска грана великог српског стабла [ф. 8 – Одвише је неодговорно представљати било кога из владајуће, или династичке, куће Петровића заговорником друге (новодно црногорске) нације. Чине то само они којима и није јасан појам нације, а да и не говоримо колико не познају историјска збивања током периода њихове владавине.]. Тиме се поносила, о свесрпској слободи планове кројила, у њима горела и сагорела не дозволивши да (попут пузавице) буде одсјечена како би нове одродне коријене, са другим калемима, пустила. Јер, да је (не дао Бог) било другачије, зар би се ова породица (поред све надарености) могла скрасити у, и онако херцеговачким становништвом претрпаним, његушким катуништима гдје је (и поред турских нахијско-административних подјела и увођења олакашавајућих филурџијских пореза одсјеком) [ф. 9] био јак национални дух и жеља за слободом у вјери и имену прадједовском [ф. 10 – Увођење филурије (одсјека) не само да је било олакшица него је (будући да су та подручја била ”хаса”, тј. царска земља) омогућаван и извјестан вид самоуправе. Наиме, такве земље биле су заштићене царским бератом од насилног понашања сусједних турских властелина (паша и везира). Тиме се лакше могла чувати и српска традиција и његовати ослободилачко-будничка идеја.]. Могли су Петровићи, према томе, бити само још истакнутији у слободољубивом истицању вјере и националног поноса да би били схваћени на надкоторској хриди, што је и конфесијски истурена тада према западнообредном вјероисповиједију [ф. 11]. Нијесу случајно бројне српске цркве сазидане на тим теренима. Ту скоро да ни засеока без богомоље било није [ф. 12 – У циљу одбране од унијатско-католичанског притиска током вјекова сазидане су бројне (иако мале) богомоље, посебно на подловћенско-његушком и паштровићком правцу, како би јачало православље.]. […]
(8.II 2014.)
http://www.mojzumberak.com/zumberak.php?id=312
Žumberačka obitelj Herak – “Perini”
Svi žumberački Heraci potječu iz sela Brašljevica. Prvi Herak iz Brašljevice spominje se 1551. godine u popisu vojnika u sastavu vojne postrojbe koja je pod zapovjedništvom Ivana Lenkovića služila u Žumberku za obranu od Turaka. Tako se čini izvjesnim da su Heraci doselili u Žumberak u jednoj od četiri masovne seobe Uskoka između 1530. i 1540. godine.
Od nekoliko obitelji Heraka iz Brašljevice iz modernijeg doba ovdje ćemo opisati onu koja je u narodu poznata pod nazivom „Perini“, a koja s početkom 20. stoljeća potječe od Jure i Mare. Ne znamo točno koji je to Pero koji je obitelji donio nadimak. Jurin je otac također bio Jure (rođ. 1842.), a njegov otac zvao se Luka (rođ. oko 1800. god.). Vjerojatno se radi o Lukinom ocu, rođenom oko 1770. godine.
1. Jure (Juraj) i Mare
Kao najstarije muško dijete u obitelji, Jure (1878. − 1939.) je naslijedio obiteljsko imanje i kućicu (potleušicu). Njegova starija sestra Marija udala se u Radatoviće u kuću Badovinac. Mlađi brat Nikola odselio je u Ameriku i oženivši se sa Žumberčankom Anđelom Reba osnovao obitelj na farmi u američkoj saveznoj državi Montana. Od njegove djece još i danas je živ najmlađi sin Donald, nastanjen u gradu Spokane u državi Washington. Dvoje najmlađe Jurine braće rano je umrlo.
Mare (1881. −1958.) je rođenu u brojnoj obitelji Herak od oca Petra i majke Ruže rođene Vranešić. Marina dva brata oženjena su u Brašljevici, a Petar se priženio u Dančuloviće. Ostala braća i sestre otišli su u Ameriku. Za Juru se udala vrlo mlada (1897.). Održala se priča da su pri ženidbi mladenku posjeli na kola s konjskom zapregom pred njezinom kućom i prevezli je desetak metara iz jedne obitelji Herak u drugu! Rodili su desetero djece, od koji je jedan (Daniel) mlad umro, a sedmero je doživjelo odraslu dob: Nikola, Marta, Jure, Janko, Ilija, Milan i Marko. Da bi prehranio tako veliku obitelj na malom seoskom posjedu, otac Jure je morao kućariti (kramariti) po Austriji i Njemačkoj. Tako je stekao sredstva da na mjestu potleušice sagradi kuću s vežom i dvije nasuprotne sobe te dvije polupodzemne prostorije − „zidanice“ − (za namirnice i stoku).
U prvom svjetskom ratu borio se kao časnik austrijske vojske i bio ranjen u pluća na Soči. Bio je poznat kao dobrohotan i razborit čovjek, o čemu svjedoči i nekrolog objavljen preko gotovo cijele naslovne stranice Žumberačkih novina od 13. kolovoza 1939. godine. Poslije njegove smrti, njegova supruga Mare živjela je neko vrijeme u Brašljevici, a kasnije, do smrti, s kćeri Martom i zetom Ilijom u Zagrebu i Samoboru.
1.1 Nikola
Po drevnom žumberačkom običaju Jurino seosko imanje naslijedio je najstariji sin Nikola (1902. – 1991.). Oženio se 1930. godine s Dragicom Car iz Pilatovaca. Dragica (1909. − 1987.) je bila kći Dake i Jele pl. Hranilović i sestra Janka Cara, zvanog „Banka“. Jela je bila jedno od mnogobrojne djece poznatog žumberačkog učitelja Marka pl. Hranilovića iz loze „Bazeka“. O obitelji Car objavljen je podulji članak u Žumberačkom krijesu za 2010. godinu.
Nikola je 1924. godine otišao na rad u Kanadu gdje je proveo pet godina. Po povratku se oženio i ponovo otišao u Kanadu na narednih pet godina. Vrativši se, po prvi je put vidio svog tada već petogodišnjeg sina Nikicu. U Kanadi je radio u rudnicima zlata u Schumacheru (Ontario) i u tvornici radijatora u Torontu. To je bilo doba svjetske recesije, pa je svaki posao, kada ga se i dobilo, bio slabo plaćen. Po pričanju Nikole, koji put je trebalo godinama raditi da bi se zaradila samo vozna karta za povratak kući. Poznato je da se neki Žumberčani koji su otišli na privremeni rad u Ameriku ili Kanadu, nikada nisu niti vratili svojim napuštenim obiteljima.
Da se imanje ne bi dijelilo ili usitnilo, sestra i braća odrekli su se nasljedstva i tako omogućili da se tridesetih godina prošlog stoljeća kuća proširi. Godine 1946. sagrađena je posebna zgrada za štalu, pa se takvo stanje zadržalo sve do danas. Nikola i Dragica imaju tri sina: Nikicu, Janka i Juru.
1.1.1. Nikica (Nikola)
Nikica (rođen 1930.) je završio osnovnu školu neposredno prije izbijanja II. svjetskog rata. Vrijeme rata proveo je kod kuće, a odmah poslije rata, na nagovor tetka Ilije Vranešića pohađao je i završio tečaj o poznavanju i prikupljanju ljekovitog bilja, što ga je u Stubičkim toplicama organizirala „Biljana“, tada podružnica tvrtke „Pliva“. Završivši tečaj, Nikica je u nekoliko mjesta u zapadnom Žumberku organizirao otkup ljekovitog bilja. To je u ono poratno doba mnogo značilo za stanovništvo u osiromašenom Žumberku, a i za njega i njegovu obitelj. U stvari, on i njegova obitelj, pored rada na obiteljskom posjedu u Brašljevici, velik su broj godina imali otkup ljekovitog bilja i jestivih plodova prirode (gljiva, kupina, šipka…). Prije umirovljenja radio i u trgovini u Jurovskom Brodu.
Nikica se oženio Brankom Gajski iz Priselja. Ona je ubrzo postala glavna motorna snaga u svim djelatnostima obitelji. Nakon dolaska u obitelj, u nju se potpuno uklopila. S velikim poštovanjem i pažnjom brinula se o njima posljednjih godina njihova života. Nikica i Branka imaju dvoje djece: Mirjanu i Željka.
Mirjana (rođena 1957.) je četiri razreda osnovne škole završila u Kaštu, a ostatak školovanja (dovršetak osnovne škole, gimnaziju i Agronomski fakultet) završila je u Zagrebu. Tih je dvanaest godina živjela u obitelji strica Janka. Po završetku studija ostala je na Agronomskom fakultetu, najprije kao asistentica, kasnije (nakon magisterija i doktorata) u zvanju docenta, gdje je danas redovita profesorica i predstojnica Zavoda za ishranu bilja. Njezina je specijalnost utjecaj ishrane bilja na kvalitetu hrane i njezinu prehrambenu vrijednost te utjecaj ishrane bilja u hortikulturi i krajobraznoj arhitekturi. Radila je i vodila projekte financirane od Ministarstva znanosti, obrazovanja i športa te Ministarstva poljoprivrede, šumarstva i vodnog gospodarstva na optimizacije gnojidbe na rast i kvalitetu povrća, posebno glavatog radiča. Neke od ovih pokusa radila je i na tlima Žumberka. U novije vrijeme bavi se kontroliranom ishranom vinove loze za optimizaciju proizvodnje grožđa i kvalitetnih vina na području Plješivice. Mirjana se udala za kolegu sa studija, Srećka Ćustića, rodom iz Murvice kraj Zadra, s kojim zajedno s dvije kćeri, Majom i Lucijom, živi u Zagrebu. Srećko se posvetio hortikulturi, osnovao vlastitu tvrtku i radi kao pejsažni inženjer. Maja i Lucija su studentice.
Željko (rođen 1962.) je nakon četiri razreda osnovne škole u Kaštu, po obiteljskoj tradiciji prihvaćen od stričeva u Zagrebu na daljnje školovanje. Tu je završio kemijsku tehničku školu. Tijekom dijela školovanja imao je stipendiju tvornice trikotaže „Beti“ u Metliki, pa se nakon završetka škole tamo i zaposlio kao voditelj bojadisaonice. U doba poplave azijskog tekstila po svijetu i njega je zadesila sudbina desetaka tisuća tekstilnih radnika u Hrvatskoj i Sloveniji. Živi u Brašljevici i Metliki, a nadaleko je poznat po izradi domaćih žumberačkih kobasica koje s veseljem prirema za cijelu širu obitelj.
1.1.2. Janko1
Janko (rođ. 1937. u Brašljevici) je osnovnu školu završio u Kaštu, a potom dvanaest godina živio u obitelji strica Milana u Zagrebu. U to je vrijeme završio gimnaziju i diplomirao fiziku na Prirodoslovno-matematičkom fakultetu. Odmah se potom, kao raniji stipendist, zaposlio u Institutu Ruđer Bošković (IRB). Godine 1964. magistrirao je i sa suprugom Anom (Nanom) otišao na izradu doktorata na Sveučilište Duke, u Durhamu, Sjeverna Karolina (SAD). Po povratku u Zagreb doktorirao je i postao voditelj Laboratorija. Kasnije je bio pročelnik jednog odjela i direktor samostalne organizacije (OOUR-a) u IRB. Od 1976. do umirovljenja (2005.) bio je redoviti profesor i predstojnik Zavoda za biofiziku Farmaceutsko-biokemijskog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu. Tijekom aktivne znanstveno-nastavne karijere Janko je boravio i radio u mnogim svjetskim znanstveno-nastavnim institucijama kao gost profesor (Tehničko sveučilište Karlsruhe − Njemačka, Sveučilište Britanske Kolumbije u Vancouveru – Kanada, Sveučilište Baylor, Houston – SAD, Sveučilište u Oslu – Norveška) ili kao gostujući znanstvenik (Sveučilište u Kölnu, Institutu Max-Planck u Mülheimu/Ruhr, Institutu za biofiziku u Homburgu/Saar − Njemačka).
Jankovo uže stručno područje je biofizika i kemijska fizika. Iz tog je područja objavio preko 120 znanstvenih radova u međunarodnim časopisima. Objavio je i 14 znanstvenih, nastavnih i stručnih knjiga. Posljednjih godina posebno istražuje znanstvene biografije uglednih hrvatskih znanstvenika koji žive i rade ili su živjeli i radili u inozemstvu. Iz tog je područja objavio osam knjiga, dvojezično − na hrvatskom i engleskom jeziku.
Bio je predsjednik Hrvatskoga biofizičkog društva (1980. − 1982.) i Saveza biofizičkih društava Jugoslavije (1982. – 1984.) te predsjednik Upravnom vijeća Instituta „Ruđer Bošković“ (2004. – 2006.). Dobitnik je nekoliko nagrada i priznanja, pored ostalog državne nagrade za istaknuto znanstveno djelo, državne nagrade za popularizaciju znanosti te Ordena Danice hrvatske.
Janko je oženjen sa Zagrepčankom Anom (Nanom) (rođenom Skrbin), s kojom ima dvije kćeri: Carol i Maju. Supruga Ana je nakon dvije godine studija medicine diplomirala povijest na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, ali je svoj radni vijek provela kao tajnica-prevoditeljica na Institutu Ruđer Bošković i u Kliničkom bolničkom centru Rebro.
Carol je rođena 1965. godine u Sjedinjenim Američkim Državama. Diplomirala je medicinsku biokemiju na Farmaceutsko-biokemijskom fakultetu u Zagrebu, gdje je i magistrirala i doktorirala. Nakon diplome svoju znanstvenu karijeru nastavila je najprije na KBC Rebro, a potom na Institutu za medicinska istraživanja u Zagrebu, baveći se proučavanjem štetnih utjecaja teških metala na rad bubrega. Znanstveno se usavršavala na sveučilištima u Zürichu (Švicarska), Grazu (Austrija) i na Sveučilištu Harvard u Bostonu (SAD). Tijekom studija dobila je godišnju Rektorovu nagradu, a za znanstveni rad Godišnju državnu nagradu za znanost. Od 2007. godine ima privatnu ordinaciju homeopatske medicine. Carol je udana za Friderika (Rika) Krambergera, inženjera naftnog rudarstva, menadžera u velikoj naftnoj kompaniji „Schlumberger“. U njihovom se braku rodila kći Julia, sada gimnazijalka.
Maja (rođ. 1969.) je diplomirala, magistrirala i doktorirala molekularnu biologiju na Prirodoslovno-matematičkom fakultetu u Zagrebu i sada radi u području molekularne medicine – onkologije, na Institutu Ruđer Bošković. Jedna je od urednica i autorica opsežne knjige (preko 1000 stranica) Metode u molekularnoj biologiji, koja se mora naći u svakom laboratoriju koji koristi metode molekularne biologije. Udana je za Darka Bosnara, računarskog stručnjaka. U braku imaju dvije kćeri: Klaru i Helenu.
[…]
U ovom su prikazu predočeni kratki životopisi obitelji Herak – „Perini“ iz Brašljevice br. 24 (sada br. 14) od početka 20. stoljeća do današnjih dana. Obuhvaćeno je 4-5 generacija, ukupno oko 75 osoba. Mali posjed u Brašljevici nikada nije bio dovoljna osnova za neki pristojniji život obitelji, kako onih koji su ostajali živjeti kod kuće tako i onih kojima je valjalo osigurati početne korake u odlasku od kuće. To se dijelom rješavalo pronalaženjem dodatnih djelatnosti izvan posjeda, ali i gotovo nezabilježenom uzajamnošću cijele šire porodice. „Brašljevica 14“ još i danas predstavlja mjesto kamo svi vole doći. Tamo ih uvijek dočeka ljubaznost domaćina, topla pogača s izvanrednom kobasicom i vinom iz vlastitog podruma.
Korištena literatura
Hrvatski biografski leksikon, Tom V, Leksikografski zavod Miroslav Krleža, Zagreb, 2002.
Nenad Trinajstić: 100 hrvatskih kemičara, Školska knjiga, Zagreb, 2002.
Leo Budin: Profesor Zvonko Vranešić, u knjizi Istaknuti hrvatski znanstvenici u Americi (urednik Janko Herak), Tom II, Izdavači :Hrvatsko-američko društvo, Hrvatska matica iseljenika i Matica hrvatska, Zagreb, 1999.
Napomena: Ovaj je članak napisan na poticaj uzoritog gospodina vladike (biskupa) Nikole Kekića.
Janko (Nikole) Herak
(8.II 2014.)
http://uskok-sosice.hr
I
http://uskok-sosice.hr/sjecanje-na-svecenika-janka-herakovica
Sjećanje na svećenika Janka Herakovića
Objavljeno 26.03.2012. objavio admin
Janko Heraković rodio se u žumberačkom mjestu Nova Sela 10.5.1891., župa Mrzlo Polje. Nakon svršetka pučke škole u Žumberku odlazi na školovanje u Zagreb kao pitomac žumberačkog grkokatoličkog sjemeništa, te nakon toga završava studij teologije u Zagrebu. Za svećenika je zaređen 1917., a 1924. odlazi za svećenika u Kričke u Dalmaciji. Tu je
primio imenovanje biskupskim vikarom u Dalmaciji te je uz Kričke vodio brigu o vjernicima u Vrlici i Baljke. U ratnom vihoru, zbog opasnosti po život napušta svoje mjesto dugogodišnjeg službovanja u Dalmaciji i odlazi u Križevce i stavlja se na razpolaganje svojim nadležnim crkvenim vlastima.
Svećenik Janko Heraković u kolovozu 1945. obilazi Vrliku, Kričke i Baljke te šalje izvještaj svojim nadležnim crkvenim vlastima da su župni dvor i crkva u Vrlici u ruševinama. Barbarima za vrijeme rata (sljedbenici popa Đujića) smetalo je sve što je katoličko i hrvatsko.
Krajem kolovoza 1945.god. svećenik Janka Heraković je odveden na saslušavanje , a nakon toga provodi godinu i pol na izdržavanju kazne u KPD Gradiška.
Osuđen je zato što je bio katolički svećenik i veliki prijatelj biskupa Šimraka i dr Tome Severovića. Godine 1951. imenovanje kanonikom, a šest godina kasnije postaje generalnim vikarom križevačke biskupije. Godine 1959. imenovan je kućnim prelatom pape Ivana XXIII. s naslovom monsignora. Svećenik Heraković umro je u Zagrebu 1961. god.
II
http://uskok-sosice.hr/sjecanje-na-djetinjstvo/
Sjećanje na djetinjstvo(U spomen djedu T. Herkoviću)
Objavljeno 01.01.2013. objavio admin
Uz 400.-tu obljetnicu crkvenog zajedništva u Hrvatskoj i gotovo pet stoljeća od doseljenja senjskih „uskoka“ u Žumberak, ovaj „zapis-sjećanje“ moj je mali prilog tim povijesnim zbivanjima, a u spomen našim precima. S tom nakanom, prizivam u sjećanje svoje djetinjstvo provedeno u Žumberku i na djeda Tomu Herakovića, žumberačkog učitelja.
Imala sam sedamnaest godina kad je djed umro, pa ga dobro pamtim. Danas mi je žao što ništa ne znam o njegovom djetinjstvu u Novom Selu Žumberačkom gdje je rođen, a niti o njegovim roditeljima Mariji i Jovanu, seljacima, koji su svoga sina Tomu poslali u Zagreb da se školuje i postane gospodinom – učiteljem, ili još bolje, svećenikom.
Zašto mi djed o tome nije pričao? A zašto ga ja to nisam pitala?! Sada kad bih, nema mi tko odgovoriti.
Možda se odgovori kriju gore u mojem zidnom ormaru, u malom kartonskom smeđem koferiću!? Dugo ga nisam otvorila. Ovih dana vadim iz njega lomne, požutjele i izblijedjele papire – dokumente; krsne listove, svjedodžbe, diplome, dekrete – tihe svjedoke prošlosti. Zar su samo ti stari papiri potvrda da je netko živio i radio, radovao se i žalostio? Ne! Postoje i živi dokazi, mi njihovi potomci.
Kažu da se umire dvaput; drugi put kad nas se više nitko ne sjeća, a zapisano traje najduže. Pišem, eto, da se ne zaboravi. Zato prevrćem po sadržaju onog starog koferića „obiteljske arhive“ bez čega ne bi ni bilo ovog i ovakvog zapisa.
A ne bi ga, možda, ni bilo, uza sve što sam rekla, da mi podstrek, gotovo zadatak, nije dao dragi bratić Josip Šintić Zlatko, Žumberčanima dobro znani kao inicijator i neumorni radnik na uređenju zapuštenih i otpadom nagrđenih prirodnih ljepota Žumberačkog gorja. On je pravi čuvar uspomena na prošla vremena i zaslužne Žumberčane, a s ciljem obnove i oživljavanja tog prelijepog dijela Hrvatske.
Žumberčani, oni u zavičaju i mi rasuti bliže ili dalje po svijetu, volimo taj naš zavičaj i ponosimo se njime. Ali, nažalost, često samo na riječima, a malo ili ništa na djelu. Ako je ovaj moj zapis barem mali doprinos da se prošlost, bila teška ili „slavna“ otme zaboravu, trud je imao smisla.
Želim ispričati zanimljivu priču za čitatelje Žumberačkog krijesa, posebno za sve Herakoviće, a ima nas diljem Hrvatske, oko osamdesetak u trideset i četiri obiteljske jedinice koje danas žive u Žumberku, Samoboru, Pisarovini, Požegi, Puli, Zagrebu..To su podaci iz čudesne knjige Hrvatski prezimenik akademika Petra Šimunovića iz godine 2008.
O ovom grbu i ostalim insignijama kao i carskom plemstvu što su od cara Maksimilijana II dobili u Beču 1569.g. uskočke vojvode za zasluge u borbi protiv Turaka, pišu Bojničić 1899.g. i Enver Ljubović 1998., 2001. i 2003.g.
Među vojvodama ističe se Ivan Heraković pa se njegovim zaslugama i plemstvom mogu dičiti svi Herakovići kao i mi s Tominog stabla.
Ali, „život sije, a smrt kosi“ pa se tako novi članovi na stablo „penju“, a drugi „silaze“. Prije dvije godine umro je naš dragi Miroslav, a prema njegovoj želji, sahranu je vodio naš križevački vladika Nikola Kekić. Velika mu hvala!
Naše „stablo“ kao što se vidi na prikazanoj shemi, čiji su korijeni po baki Olgi, rimokatolički, a po djedu Tomi grkokatolički i žumberački, nije baš jako razgranato; u četiri generacije u razmaku od stotinu i trideset godina, na stablo se do danas „popelo“ tek šesnaest članova: dva sina (Vladimir i Nikola) pet unuka (Vladimir, Dragomir, Olga, Velimir i Miroslav), tri praunuka (Davorin, Tea i Dražen), te šest pra-praunuka (Ida, Anja, Dora, Filip, Andrej i Matko). Danas živimo u Požegi i Puli. A najmlađi odlaze i studiraju u Zagrebu i EU zajednici.
Ovo pišem u spomen djedu Tomi, a Žumberku u čast – gdje je rođen 1866.g., živio, radio i sahranjen 1945.g.
Tomo Heraković, grkokatolik, potomak senjskih „uskoka“, seljački sin, učitelj u malim seoskim žumberačkim školama, lovac po prekrasnim šumama, za mene samo djed koji me volio i darivao malim džeparcima prigodom seoskih proštenja da bi kramari dobro tržili svoju šarenu robu: licitarska srca, medenjake, krunice, lutke i druga divna čuda sa svojih pretrpanih štandova, a na veliku radost nas djece. Kakva nezaboravna sjećanja na djetinjstvo i djeda uvijek pažljivo dotjeranog, u tamnom odjelu, s obaveznom kravatom, šeširom i štapom. Takav bi svakog jutra i opet u predvečerje krenuo u dugu šetnju, a prije povratka na objed i večeru, obvezno bi skrenuo u gostionicu na čašicu i razgovor o političkim i drugim novostima, ali, kako bi se hvalio, samo s odabranim društvom, jer njemu, kao pravom gospodinu plemenitog roda, ne priliči „bilo tko“! Nama unucima bio je smiješan taj njegov gotovo oholi stav i samouvažavanje.
Zašto i otkuda takvo ponašanje? Sve mi se objasnilo mnogo godina kasnije kad sam pročitala kako je Žumberčane doživio njihov dugogodišnji svećenik don Živko Kustić: „Svaki se Žumberčanin osjeća plemićem, posebno grkokatolici, potomci senjskih „uskoka“. Starosjedilac rimokatolik izdaleka skida šešir i pozdravlja me Hvaljen Isus, velečasni! Grkokatolik polako diže glavu uz pozdrav Dobar dan, gospodine! – jer smo jednaki – ja gospodin, on plemić!“
Eto, učitelj Tomo bio je i gospodin i plemić! Za sebe! Bolje je, sigurna sam, misliti o sebi i predobro, nego biti bez samopoštovanja, ako to nikome ne šteti.
Takav je bio moj djed Tomo, kao umirovljeni učitelj. A jedino što znam o njemu kao dječaku, jer je to više puta isticao, da je dnevno do škole i natrag propješačio dvanaest kilometara od Novih Sela do Mrzlog Polja – i zimi i ljeti, i po kiši i snijegu. Time je svakako zaslužio da ga roditelji pošalju na školovanje u Zagreb.
O njegovim đačkim godinama u gimnaziji i preparandiji pričaju mi sve one sačuvane svjedodžbe iz maloga smeđeg koferića. Najviše me se dojmila Svjedodžba osposobnica, izdana u Zagrebu 1. kolovoza 1887.g. od „Kraljevske preparandije za učitelje…g. Tomi Herakoviću za učiteljsku službu na občih pučkih školah..“ (veličine 45 X 47 cm), a koju prilažem ovom tekstu. Uz ocjene i dvadesetak profesorskih potpisa, navedena je i potpora od Kraljevske zemaljske vlade u iznosu od četiristopedeset forinti godišnje te je „obvezan učiteljevati u Hrvatskoj i Slavoniji najmanje deset godinah“.
Iako se moj profesionalni život kretao u okviru školstva, knjiga, jezika, svjedodžbi, ocjena, nikada do ove svjedodžbe stare stodvadesetpet godina, nisam susrela riječ osposobnica koja me iznenadila kao pokušaj naših starih jezikoslovaca da tuđicu diploma (što znači svjedodžba o podjeli znanja, titule) zamijene hrvatskom riječju pa su na osnovu sintagme osposobiti za nešto, predložili naziv osposobnica.
Pokušaj očito nije uspio, te je i dalje, kao što znamo, ostala u našem jeziku internacionalna riječ diploma, kao općeprihvaćen naziv o stjecanju zvanja.
Bilo kako bilo, djedova Svjedodžba osposobnica, danas restaurirana i uramljena, krasi zid moje sobe, a na radost i ponos njegovih pra pra unuka.
Međutim, taj stari dokumenat ne priča nam samo o jeziku prije stodvadesetpet godina već nam daje podatke o školovanju učitelja (17 predmeta), o socijalnom i materijalnom stanju, o potpori države siromašnim seljačkim sinovima, o učiteljskim privilegijama i obvezama kao državnim stipendistima.
I svi ostali Tomini dokumenti – svjedodžbe i dekreti – pričaju nam ne samo o životu učitelja već su slika ondašnjih društvenih i političkih zbivanja, od K.und K. Monarhije do stvaranje Kraljevine Jugoslavije, pa kao ilustraciju tih mijena prilažem samo još jedan dokument – dekret izdan 1901.g. od Kraljevske hrvatsko-slavonsko-dalmatinske zemaljske vlade. Zanimljivo je i onomadno tituliranje učiteljskog zvanja: učiteljski kandidat, namjestni učitelj, pravi učitelj, pučki učitelj i ravnajući učitelj – a to je sve bio učitelj Tomo Heraković kroz tridesetdvije godine učiteljevanja u Podsusedu, Oštrcu, Sošicama, Pećnu, i na kraju, u Kalju. Ne znam je li to često seljenje po žumberačkim pučkim školama bilo djedu Tomi, baki Olgi i njihovim sinovima Vladimiru i Nikoli, križni put ili zanimljivo hodočašće. Ono što iz pričanja znam to je bio skroman život ispunjen radom u kući, vrtu i voćnjaku, u školi i prije i poslije podne, a nedjeljom se išlo u crkvu bila blizu ili daleko, pješice ili kočijom.
Međutim, bio je to život bez radija, televizije, a zimske večeri duge pa je bilo obilno vremena za čitanje, ručne radove, druženja, zabave.. bez stresa, bez žurbe! Blagoslovljeno doba!
[…]
Sahranjen je uz svoju rano preminulu ženu, moju baku Olgu, na kaljskom groblju zvanom Gomila. Kad bi mi se djed s nekog puta javio dopisnicom, bilo je to uvijek u stihovima pa mu sada i ja u stihovima, na zadnju i vječnu adresu, šaljem ovu poruku
Rođena u mjestu Kalje
Sudbina me nosi dalje
U nesmiljenu svome krilu
Na kraju ću puta,
Djede, bako, doma –
K vama na Gomilu…
…a naše obiteljsko stablo neka se, uz Božju pomoć, dalje grana, lista i cvjeta!
Tu nije kraj! Nastavak će napisati netko „sa stabla“ mlađi i još mlađ! Daj Bože!
Olga Heraković-Žumberački krijes,2013.god.
Napomena-U tvrđavi Nehaj iznad Senja nalazi se više uskočih grbova,a posebno je lijep od plemenite obitelji Heraković.
Radovane ako želite da objavite u formi istraživačkog članka prepis domovnog protokola Mokrina ili bliže podatke vezane za pravoslavne porodice iz Mokrina i njihovo poreklo i istoriju molim da se javite porukom, pošto je veliki broj ljudi iz Mokrina išao u Ameriku da radi a mnogi su tamo i ostali.
The third son of Danica and Stefan Culic, named Trifun not Rade, was married in Stapar and he had one year aged son Kosta. For this reson he did not emigrated with his parents in United States 1921. The second daughter of Danica and Stefan, Zorka was married in Erdut (Croatia) and also did not emigrated with her parents. Several months later Zorka and Milorad joined her parents in U.S., but my grandfather Trifun never. So I am Momir Culic, born in Stapar, where there is only one Culic’s family. Unfortunately Mira didn’t find them in 2008. I am living in Belgrade and would like to contact Mira or any other relatives. My English is not so good, but we could communicate by email [email protected].
The third son of Danica and Stefan Culic, named Trifun not Rade, was married in Stapar and he had one year aged son Kosta. For this reson he did not emigrated with his parents in United States 1921. The second daughter of Danica and Stefan, Zorka was married in Erdut (Croatia) and also did not emigrated with her parents. Several months later Zorka and Milorad joined her parents in U.S., but my grandfather Trifun never. So I am Momir Culic, born in Stapar, where there is only one Culic’s family. Unfortunately Mira didn’t find them in 2008. I am living in Belgrade and would like to contact Mira or any other relatives. My English is not so good, but we could communicate by email [email protected].
P.S. Corect family name of Danica is Jerkovic.
Momire hvala na javljanju i informacijama nadam se da ćete stupiti u kontakt sa rođakom.
“Danube Swabians” in Bosnia
http://www.genealogienetz.de/reg/ESE/dsbosnia.html
http://www.genealogienetz.de/reg/ESE/dsbosnien.html
The Danube Swabians in Bosnia 1869-1942
http://www.danube-swabians.org/hrastovac/historical/Bosnia%27s_Donauschwaben.htm
Germans of Yugoslavia
http://en.wikipedia.org/wiki/Jugoslawiendeutsche#Bosnia_and_Herzegovina
Zweite Siedlungswelle im 19. Jahrhundert -> Bereits in osmanischer Zeit ließen sich Kolonialisten im Umfeld eines deutschen Trappistenklosters unweit Banja Luka nieder, verstärkt ab 1878, nach der Okkupation durch Österreich-Ungarn. -> Already in the Ottoman period, colonists settled in the vicinity of a German Trappist monastery near Banja Luka, strengthened in 1878 after the occupation by Austria-Hungary.
http://www.kulturforum.info/de/topic/1014510.bosnien-herzegowina.html
old germanized placenames in Bosnia by german settlers and also at time of Austrian-Hungarian Empire:
http://exonyme.bplaced.net/Board/Thread-Bosnien-und-Herzegowina
I finally received a letter from the Croatian Archives, but rather inconclusive:
With reference to Your inquiry concerning information on researching the history of Your family, we can inform You according to our referent sources that we couldn’t find the family name Borici in the territory of the Republic of Croatia. We found the name Boričić and Borić because these family names were and still are quite frequent in Split and nearby.
In the Croatian State Archives we keep microfilmed birth, marriage and death registers of parishes in Split, but we recommend You to search through the registers from 17th to 20th Century on the official website of the Genealogical Society of Utah in order to find more information on Your family ancestors (http://www.familysearch.org/). Please try to identify the Croatian version of Your family name as well as names and dates of birth and death of Your family ancestors in order to search through the registers online as easy as possible.
Sincerely,
Head of Reference Service
Most of the younger relatives lived in Belgrade or near-by.
Serbians were converted to Orthodoxy, largely due to the efforts of St. Sava and his father and brothers. When the family was Baptized into Christanity the new Slava Day was then the closest Feast Day that was celebrated by the church, at the day of conversion. Icons of that saint for their Slava were often present in the families home for prayers and protection, as churches were often distant from the home at that time in history. Large feast days like St.George, St. Nicholas, etc were big events and often many conversions happened on those feast days.
Hi,
I am also Demic from Klasnic (Glina area).
You can contact me on e-mail: [email protected]
I’m also researching immigration records. I’m trying to find informations about Mico (Mićo), Gjuro (Đuro), Rade (Rade) and Vid (Vid) Demic.
Names spelling:
– Janko Demic (Janko Demić)
– Josef Demic (Josif Demić)
– Peter Demic (Petar Demić)
– Peter Demic (Petar Demić)
– Joka Demic (Joka Demić)
– Bojica Demic (Božica Demić)
– Duschan Demic (Dušan Demić)
– Stanko Rudic (Stanko Rudić)
– Peter Rudic (Petar Rudić)
– Para Rudic (Pajo or Pavle Rudić)
– Sims Crevas (Simo Crevar)
– John Demic (Jovo or Jovan Demić)
– Ana Rasanovic (Ana Resanović)
All these surnames (except Crevar, they are from nearby village) you can find in Serbian orthodox church records from Klasnic parish (year 1857).
Greetings from Serbia,
Petar Demic
I would like to get information from the paper records on a cadet (my father, Marko Godic ID 4295) I understand these archives are now in Belgrade. I am in the U.S., so can’t access the archives myself, so I am wondering who I could contact to go about getting the information I need. I am also interested in finding where the Serbian Orthodox records are for either Godic or Krivocuca families in Zivkovic Kosa, (village) or Vojnic, both in Karlovac county, Croatia. My father was born there, and his father, was adopted by his mother’s second husband) I would love to find if there are any marriage, baptism, or death records available.
Prema tvome opisu, mislim da imamo zajedničkog oca, Tomislava Popovića. Svi navodi o datumu rođenja i imenima roditelja se poklapaju. Rođen sam 1959. godine u Beogradu gde i sada živim. Roditelji su mi se razveli kad sam imao dve godine. Poznato mi je da je Tomislav živeo u Kanadi, ali nisam imao kontakt sa njim. Ne znam da li je još uvek među živima. Moje ime je Nenad Popovic
I think that we have the same father Tomislava Popovica. Everything that you wrote about date of birth and names of his parents are right. I was born in 1959. in Belgrade were I still live. My parents divorced when I was 2 years old. I know that Tomislav lived in Canada, but I wasn`t in contact with him. I don`t know if Tomislav is alive. My name is Nenad Popovic
Where in Hungary and do you have any original documents for me to review?
You can look up our research article on Serbian Trade Association database, which is the best way to “prove” both the original period spelling of a surname as well as whether any family in any particular location was ethnic Serbian or not:
http://www.rodoslovlje.com/documentation/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
The Celović family had property in the Adaševci and Morović districts from 1830 onwards. I would like to know if the surname is listed in any of the births,deaths and marriages registers. Perhaps there are unknown relatives still in the area.
James what was your father’s cousin’s name?
Please read the FAQ section, there are no online records.
Please read the FAQ and let us know which of these things you have done thus far.
Hello Karina,
They most likely come from the village of BAŠAID near Kikinda. Did you extract the immigration records in Australia? Also, as a member you should post in the SGS section. If you want to I can move this topic there.
🙂
I think it would be prudent to, once you receive the death certificate, to repost in this thread. The more information the easier it becomes for us to assist.
I assume you mean living relatives as you posted in this forum?
Are you looking for living relatives? If so you can use the Croatian Phonebook –>Google
Hi,
This forum is for the living, please post your question in the general forum.
Hi,
This forum is for the living, please post your question in the general forum.
Hi,
This forum is for the living, please post your question in the general forum.
Hi,
no records were destroyed 1944-1948 but unfortunately nothing is available online for the period you need. There is a way to obtain information on your family that you need though: through municipal office civil vital records – did he have any children born that you know the exact date of birth and name of the mother and her maiden surname? I can order for you such official birth certificate, and it will have the father’s exact birth date and place of birth. That will enable me to then order his birth certificate which will have this same information for his parents.
The cost of obtaining this document is abt 10 euros per document if I manage to pass it off as a request from inside of Serbia.
So please, if you know this information and if you are interested you can forward it to my email [email protected]
The only alternative to this is research on location and that costs a lot more.
I live in Hungary, ( Budapest) and there are some copies of records from today Serbia that are available here in the central archive or microfilms, but I need to check if anything is available for Basaid/Basahíd parish.
I will also let you know if I find anything in Hungarian language relating to the death of your ancestor – was he killed as active soldier or reported missing after the WWII?
There are comissions and listings of victims that are available to public that have information on place and circumstances of death, I will check those too.
For your family from Bikács have you checked the FamilySearch collections for Hungary? There is a lot of information available now online that was not there just a few years ago, and I can help you with both Serbian and Hungarian language. 🙂
As for heritage websites and groups for Basaid village, if there are any active around I will post the links. For a bit of historical perspective I suggest you check our fb page, I posted a great resource on history of places and people from Austria-Hungary in Hungarian language that is available in electronic format, series of books called “Hungarian Counties and Cities Edition” ( Magyarország vármegyéi és városai sorozat.
http://www.facebook.com/rodoslovlje
Here are the links for the area you are interested in ( Kikinda), losts of pictures and information but available only in Hungarian:
Torontal county people:
http://mek.oszk.hu/09500/09536/html/0024/7.html
Torontal county places:
http://mek.oszk.hu/09500/09536/html/0024/6.html
If he was born in Belgrade and you know the exact birth date, name fo the father, name of the mother and her maiden surname we can help you obtain his official birth certificate, which will have information on date and place of birth of his parents. Then if they were also born in Serbia ( today) we can obtain same document for them, or if they were from elsewhere direct you how to continue your research.
As an army officer he must be registered in military records but these are only available to be researched on site in Army Archive in Belgrade, Serbia. I will look around if there is any public information on his military service around and let you know.
Please post any information you have once you know more.
Please scan those photos and the text in the back and either post them here or send them to my email [email protected]
Once we traslate what is written there we can continue to help you more. 🙂
Have you checked the research section on this website? There is article there on Glina families and contact information for our volunteer historian who is able to assist families from that area.
Here is the link to the article:
http://www.rodoslovlje.com/documentation/glina-serbian-orthodox-church-records-surname-index-petar-demi%C4%87
Also could you please post any other info you have names, birth years, year of emigrating, ship manifests? That would help too.
Please give us more information – name, birth year of your ancestor, birth place, any known siblings or parents information, when did he emigrate and did he stay in touch with anyone back home?
As for clan /pleme origin, I will look up the available literature online and post links for you here.
Have you checked the http://www.poreklo.rs portal? They have links for a lot of resources in Serbian language.
here:
http://www.poreklo.rs/2012/12/02/digitalizovane-etnoloske-knjige-o-poreklu-stanovnistva-srbije-makedonije-crne-gore-hrvatske-i-bih/
Jelena,
Have you checked the records that are online via familysearch for Croatia? Records for Gospic include death records for year 1830. Finding your Basic or Njegovan surname and ancestors in them will have you document with original records 200 years old presence.
https://familysearch.org/search/image/index#uri=https%3A%2F%2Ffamilysearch.org%2Frecapi%2Fsord%2Fwaypoint%2FMC59-6P6%3A391644701%2C391653101%3Fcc%3D2040054
Have you tried to find more information on your direct ancestors in Privrednik database?
http://www.rodoslovlje.com/forum/general-forum/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
Do you know Victims of War 1941-1945 from your families and have all been officially identified and added to the Census of Victims 1941-1945?
We can look up information on that for you.
As for going 300 – 400 years into the past there is the census of Lika and Krbava from 1712. ( Popis Like i Krbave) ,
http://www.skdprosvjeta.com/pdf/9.pdf
and then before that there are military conscription records and historical documents. Establishing whether people in them with your surname are ancestors or not beyond doubt would probably take decades, and you could only do that if you were extremely lucky.
I know that Serbs like to do their family genealogy “the Serbian way” and everyone brags about knowing their ancestry prior to the battle of Kosovo, but what we do here is try and stick with what is beyond doubt and what can be verified in original records. There is so much real work to do if you choose to do things that way and it can be even more rewarding than indulging wild theories of earlier origin. 😀
If I were you I would go in detail over the original records that are available and document as far as possible your own families.
What was the religion of your ancestor Stefan Kolarović Sr. born in 1903? Were he and Elizabeth Nonnemecher married in church? If yes, which denomination? What faith were the children brought up in?
Do you know where she was born or her birth date? Have you researched that side of your family in the past and how far back do you have the information?
If Stefan Sr. was in Yugoslavian Army prior to WWII starting in 1941. what forces did he fight with during the war after that army got disbanded?
Please provide more information so that we can help you more.
There is information in Privrednik database on STEVAN KOLAROVIĆ, blacksmith, owning a business in Sremski Karlovci in 1937.
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Kolarovic&field=poslodavac&searching=yes&search=Pretraga&t=0
Stevan = Stefan, and Sremski Karlovci are near Novi Sad – could that be your ancestor? If yes, there is more information on that family in that database, including possible names of siblings and earlier generations:
http://baza.privrednik.net/privrednik.php?find=Kolarovic&field=prezime&searching=yes&search=Pretraga&t=0
http://www.rodoslovlje.com/forum/general-forum/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
Nine members of KOLAROVIĆ family are listed as victims of Novi Sad Raid in 1942. Do you have any knowledge if any of your relatives were killed during WWII in Novi Sad?
That family in Novi Sad were ethnic Serbs and they lived on (today) Rumenačka street. Only an eight year old girl survived.
looking for information on the Bradica family. My grandmother Mara Bradica came from Ribnik, Yugoslavia. Her mother surname was Franc Jarnjevic and her father Josip Bradica
Hello and welcome,
I would advice you at first to read through the FAQ and Learning Center articles. Also check out the other posts. Bosnia has been war torn and still lags behind. Research is slow and will take time, so if you have that mindset you wont be disappointed.
When did the family come to the US? Did you already check with Ellis Island?
Hi,
I just reacted to your other post. The calendar differences may come from the old Orthodox calender that is still being used in the region. Its wise to record both of them because they are used in records. Do you have any records or documents from the army?
Hi,
I dont know if you read my other post with regard to the differences in dates. They are being caused because the Serbian Orthodox Church still uses the Julian Calendar, but the State uses the new Gregorian calendar.
As for the camps. There were internment camps in Europe prior to World War II. Petrovac has been hit heavily during the last civil war: https://www.google.com/maps/place/Petrovac,+Bosnia+and+Herzegovina/@44.1884181,16.8493857,8z/data=!4m2!3m1!1s0x47608c9728827be3:0xaf5919fa055b5138
Did you request already documents from Ellis Islands? If so did you get the data above from those documents?
I just replied in the SGS Section. It would be best if we continue there.
I, too, am looking for relatives of the Rapaic/Rapaich family.
Part of my family is from the Lika County of Croatia. However their surname is not Rapaic but Gostovic/Gostovich and they are from Vodetec, just outside of Brinje.
Evica Gostovic (born 21 Nov 1906 at Gostovic Polje, Vodetec) married Dane Rapaic (born 28 May 1894 at Bosanka Dubica, Bosnia) on 12 Jan 1919 in Chisholm, Minnesota. It is probable that Dane Repaic arrived in the US about November, 1913. We have not yet established when Evica came tot he United States.
Dane parents are reported to be Jovan and Stana Rapaic. Evica’s parents are reported to be Mehilo and Millica Gostovic.
Any information would be greatly appreciated.
Walt Olson ([email protected])
Hello Walter,
The data that you listed, did you get that via Ellis Island?
I just found out that Milan Jurich was in the Serbian Air Force as a captain. He attended the military Academy and was first a navigator and then a pilot. He was captured by the Nazis and was held in a prison camp in Hamburg for four years.
Hi Walt,
I am on the road in Serbia for the coming 3 weeks so I will not be able to reply until the 10th of August. Do you have any cards or other items with dates and names on it? If so you can attach them to this post as an attachment and I can check it out. The trick with Ellis Island is that back in the day most immigration officials were of English heritage, meaning they often wrote down the names the way they deemed correct. So its kind of a puzzle to locate the correct person in the records of Ellis Island. A lot of Serbs were/are Orthodox, which means that they used the old calendar. So there is a discrepancy in dates of birth because they used those a lot: http://en.wikipedia.org/wiki/Greek_Old_Calendarists
Another thing to keep is mind that the geopolitical map these days looks different. The Austro-Hungarian Empire is not more so a lot of places are now located in either Croatia, Serbia or even Hungary. Let me know if you have any cards or pictures that you could scan in. I will check them for sure in 3 weeks from now, or Yugoslava might even earlier all depending on where we are 😉
Regards,
The best information I have is on the Marriage Certificate. The search of Ellis Island information is negative.
Since it does not appear that I can upload a picture here, I uploaded it as a Blog. Please see it there.
Walt
I’m looking for informations about Demich family from Versailles, Pennsylvania.
I found them in US state census from 1940:
– George Demich, born 1894.
– Ester Demich, born 1895.
– Gladys Demich, born 1922.
– George Jr. Demich, born 1931.
http://pennsylvania-genealogy.net/Versailles/Demich.htm
I also found death records for George (19.7.1967.) and his wife Ester (6.4.1966.). They were buried at McKeesport and Versailles Cemetery (McKeesport, Allegheny County, PA).
http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gsr&GSiman=1&GScid=2240007&GSfn=&GSln=Demich
George (born 1894) was born in Klasnic (Yugoslavia) and he came to USA in 1912. He was brother of my great grandfather Peter.
We lose contact with them after 1935.
I’m trying to found any information about George Jr. Demich and his sister Gladys.
Greetings from Serbia! 🙂
I am looking for information from my dad’s side. Last name is Vig from Basahaid. Other names are: Csordad, Teibock, Fargas & Forkosh. My dad, Peter Vig, was born in 1923. His dad, Antal Vig, was born in 1888. His dad was Sandor Vig. I do not know his birthdate. Thank you in advance for any information that you may be able to provide. Irene
Hi Willem,
I am also looking for church records from Basaid. My father’s family is from there. Who are you searching for? I am looking for the last name of Vig. Also, for Csordas, Teibock, Fargas, Forkosh & Palatinus.
Irene
Hi Irene,
I am looking for the names of Kastory (Antal, Anton) and Bauer (Lujza) ende 19th century. A son, Antal, born Basaid 4.10.1895, died Budapest 1941, is the grandfather of my hungarian wife. Willem
Hi, we will be able to respond at the end of next week.
Irene,
Your ancestors were ethnic Hungarians. do you know their religion? The availability of records will depend on that but in any case, nothing is available online and you can only research the records in the parish offices and in the state archives.
Alternatively some records are available on microfilms in the Hungarian State Archive MOL in Budapest, and some are available via Family Search centres around the world also on microfilms ( usually no records later that 1895.)
I suspect that Forgosh and Fargas surnames you have are misspellings of Hungarian surname Farkas, and Csordad is originally spelled Csordas.
You can send them to my email [email protected]
I will contact the parish priest next week and have him ask for help and information. From when we corresponded ( on ancestry I think) I messaged a few local people and there is one Dragić family that they know who lived in Vođenica but have relocated due to most recent wars.
Your best hope is that we reconnect you with descendants of the same family, because no records are available anywhere except in Bosnia with Serbian Orthodox Church.
Hi,
I am pretty sure that they were Catholic. Maybe Serbian Orthodox? Are those 2 similar? The town is Bashaid/Bikac in Kikinda. It was part of Austro-Hungary when my grandfather was born. Then it became Yugoslavia and now it is Serbia(Vojvodina).
Thanks for your help.
Irene
There is a website written in Cyrillic that cannot be translated by Google translate. It is http://www.archivkikinda.org Could you please see if you could translate it for me? This is the town that my ancestors were from.
Thanks,
Irene
Do you know where I can find out if there is a family book for the town of Bashaid/Bikac, Kikinda?
Thank you,
Irene
Irene,
What specific information do you need about this archive? Their website is general information about the archive and its collections of documents.
If it is details of vital records there is no online catalogue I’m afraid. We can only check and then give you information after inquiring about specific period/location directly, and where you can find the records if the copies are available in another archive or genealogy resource.
To contact Kikinda State Historical Archive try the email address listed here:
http://www.arhivvojvodine.org.rs/index.php/sr-yu/mreza-arhiva-2
or their facebook page:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100005054770939
email contact that is listed on the archive website is this:
[email protected]
Willem,
Have you tried contacting prof. Rudolf Kastori? He is listed in this article about the village as a Bašaider:
http://vm.rs/index.php/prethodna-web-izdanja-vm/broj-22-februar2010/487-ovde-su-lale-ko-kod-kuce
His email contact via Vojvodina Academy of Art and Science:
http://vanu.org.rs/?p=19
Perhaps he or his family members can help you research your ancestors.
Willem,
If your Kastory family moved as a branch to Budapest then they are found in public records in Hungarian archives as well. There are public records for :
-Kasztory András, locksmith, who lived in district VII. Nefelejts utca street number 9. according to the Budapest address book published in year 1900.
( That street is around the corner from where I live, I can get you a picture of the exact house next week).
– Kasztory Antalné ( wife of Kasztory Antal), who appears in the address books from 1901- 1923.
She first lived next house to Kastori András in 1901. – Eötvos utca numbers 8. and 10.
After that she lived on Rakoczi boulevard number 61 in year 1909.
She is listed as living at Baross square number 16. from 1910. onward.
If the wife is recorded in these address books as head of household, you should consider the possibility that the husband was deceased. I think that civil vital records for Budapest are available online for that period via familyseach:
https://familysearch.org/search/collection/list/?page=1&countryId=1927145
– and then there is this guy, mother’s name Bauer Lujza, born in Basahíd in 1900. who seems to be the younger brother of your Antal who was born in 1895:
Archives : Budapest Főváros Levéltára
Reference code: HU BFL XXV.4.a 470 – 1958
Title of archival unit: XXV.4
Year: 1958
Reference number: 470
Creator: Fővárosi Bíróság
Kasztori Rudolf Ferenc
Mother’s name: Bauer Lujza –
Place of birth: Barsahida –
Date of Birth: 1900
There are a few more records on him that are public ranging from 1958-1963. and in year 1958. his address was Budapest XIV. Álmos vezér utca 26.
-attached:
Budapest address book screenshots,
photo/postcard titled “Basahíd Mill of Kasztory”. Records list as owner of the mill Mihály (MIchael) Kasztory followed by György ( George) Kasztory in XX century.
I hope that this information helps you in your research.
Hi,
My father’s side is from Kikinda. He was born in 1923. He left there, I don’t know when, and went to Venezuela. Way back it WAS called Gross Kikinda. My dad’s side was from Bashaid, which belonged to Kikinda. I am not sure whom to contact for birth records. My father is long gone now. He would be 91. I knew my grandfather. He lived with us. I was 7 when he died, so I do not remember him. I just found out his parents names, but I am not having any luck with my research on them. There is a website for Kikinda, but it is in Serbian.(Google translate will not work). Kikinda was originally part of the Austro-Hungarian Empire. Then it belonged to Romania, then to Yugoslavia and now it is in Serbia. It is part of Vojvodina(which is an autonomous province-means it has it own laws).
As she is still alive, she would need to sign a letter and ask the municipality for a copy. You could draft her a letter and ask her to sign it?
Hi nancyanneva, you have a PM.
I cannot match it to any existing place name, and the spelling you have there “TZ” for the “C” is indicative of either a different location in a different country ( that is how it would be spelled in Polish or a few other Slavic languages), or the hungaricanized place-name from this region.
Can you please provide more information – where did she live, where did she get married and when, to whom, from where, what her religion was, or attach to your post a scan of the record from which you got this place name so that I can review all of the information in a better context? Based on what other piece of information or record do you believe that she was born in Serbia? Is the information you have on her birth from a primary source like original vital records or a secondary source like index or a village book? All of these things must be taken into consideration before a place of origin can be confirmed and every even the tiniest bit can help.
If she was Jewish then there is a possible match in period records for the surname BOTH (BOT) in Romania, village of Săpânța, Hungarian language place name is Szaplonca.
http://hu.wikipedia.org/wiki/Szaplonca
but without more information that is just my best guess based on available period public records.
I appreciate your help and comments.
This side of my family moved to the Volhynia region of what was then Russia in the mid 1800s. The records that I accessed were from the St. Petersburg databases provided by the Odessa3 website. Much of my family from this period can be found on this website, and many of my family members moved to the region from Poland and areas further west.
That said, I have accessed a death record in these archives for an Anne Victoria Bensch (nee Both) who died on November 20, 1893. She was 68 years old and born in what is written as Sapolitza. I had always assumed that this was in Poland, however a recent search on Google came up with a WWI record of a French soldier dying in Sapolitza Serbia (http://www.memorial-genweb.org/~memorial2/html/fr/complementter.php?id=2027384&largeur=&largeur=1280&hauteur=1024).
She would not have stayed in the area for very long however, because I show records for children of hers being born in Przybyszow, Radomsko, Lodzkie, Poland in September 1847. (http://en.wikipedia.org/wiki/Przybysz%C3%B3w,_%C5%81%C3%B3d%C5%BA_Voivodeship) This is quite a bit north of Serbia.
Through this post I am attempting to follow this lead. My understanding is that the area did have some German farmers at the time and the possibility exists that this branch of my family tree was from Serbia.
I appreciate your help and any further information you might have.
Thanks,
Nick
I would discard the WWI death record – it is an online transcript of a record in which the place name was recorded by a non-native speaker, so the spelling is off and not in the direction you need it to be ( ie it is distorted by French native speakers, not a German, Polish or Hungarian or Serbian transcription) . To see if this is more than a chance match you will need to check military records and literature for movements of the regiment in which that soldier served to determine where exactly he died – my guess is that either he died in a place in Serbia which *sounds* similar to how it is written there ( which as I said I am unable to identify so way off from the original spelling), or the country where he died is wrongly identified as Serbia and that Sapolitza from his death record is somewhere not here.:)
Yes, there were many ethnic Germans living in this region who came throughout XVIII and XIX century as colonists but the usual, logical migration path would have been from (today) Poland to Serbia, not the other way around. There are a lot of colonist records available, and even the few who did not like it and returned back home were recorded but I do not see BOTH family in any records that would match “Sapolitza” village over here even remotely and give wind to the theory that maybe her family did come to (today) Serbia as colonists, she was born here but then soon they all decided to go back. In any case, without corresponding location to check that remains only a very distant possibility that you should revisit in the future but only after searching for her closer to where she lived, was married, had children…
Since you have her in the records in Poland in 1847. concentrate on locating her origin over there – use the local pages in Polish language and try to match the surname in localized spelling with a location in Poland as the most logical place of origin for her.
This is the Wikipedia page in Polish which lists place-names in Polish and German: http://pl.wikipedia.org/wiki/Niemieckie_nazwy_geograficzne_w_wojew%C3%B3dztwie_zachodniopomorskim#S
Based on the context you provided, I would try to look up if BOTH surname or any alternate period spellings are found in the records for the village of Sąpol(n)ica over there in Poland, because it is both phonetically and geographically a more plausible match to what her death record lists as her place of origin than anything I was able to come up with in this region.
Also consider possible misreading or misspelling in the original record so search for *apolitza, Sopolitza, *obalitz*….as a valid place name – if the priest who wrote her death record was not from the area where she was born he would have written the closest to what he heard.
My biological Great Grandfather went by Vaso Popovic. I have a letter and several pictures where he signed as B.V. Popovich. I know the H was added after he came to the U.S. I know he worked in places like the open pit mines in the state of Minnesota and as a maintenance man at a hotel in the state of Wisconsin. He would have met my Great Grandmother while working at that hotel between 1924 and 1925. Her name was Louise and she was born in 1906. I was told he was seven years older than her which would put his birth year in 1899. Since I have started my search, I have learned that people didn’t always record information like birth dates accurately. I have been looking for any records for someone that could have been born on August 15, between 1890 and 1899. I have also been told that the surname Popovic is a Serbian name that comes from Croatia and that he was likely an ethnic Serb that lived there. My Grandfather was born in 1926 when Vaso offered marriage but it didn’t work out. He wrote to Louise from New York in 1927 telling her he found work on a steamship and was returning to Europe.
I was told his mother was German and Father was Yugoslavian and that they had a business before WWI. He told Louise he wanted to be a Doctor but the war changed that. I have learned that his mother was not likely German but there was a very small possibility that it could be true. It wasn’t likely that they had a business either but I don’t remember why. I have found a couple of passenger manifests, one was a ship full of guys leaving Raguse in I think 1923. It looked like they were leaving the military and heading to the U.S. I have also found information for an arrival in Pembroke, Quebec Canada. That person entered England at Harwich, left through Liverpool and arrived in Quebec. I have not been able to trace back any further. I desperately asking for help because I would like to find out if anything I have found may be for my Great Grandfather. Thank you
One more thing, I found the passenger list for Quebec said that Vaso was from Bosna. I know there is a small town in Croatia called this but wonder if it was actually Bosnia?
I advice this thread to be kept in the SGS Member forum for privacy purposes. In Serbia there are strict privacy laws, so before we share info we need to verify some data. Can you update your name and address info in your member account?
Thank you so much for your information about Kasztory, My Hungarian wife has written a letter to Mgr. Bogdán József in Torda, with 15 euro. Ik hope it helps!
We were the second part of August in Budapest and we had the intention to go to the Hungarian State Archive, but unfortunately the archive was closed till the first day of September! At the end of September we travelled from Holland to Hungary again and then we ‘ll go.
Greetings, Willem
Glad I was able to help, hopefully the priest will reply to you soon. 🙂
If you need assistance with anything while in Budapest you can contact me via email: yugaya @ gmail.com
Hi,
I will look up the resources on your family history that are available in Serbian&Montenegrin language as well as Albanian, and look for any publicly available addresses or emails of Barjaktari family members from that area ( if I find any I will send you that information in a private message). For a more detailed research of records you would have to either get in touch with them to help you or hire a local researcher to go to the archives in Montenegro & Albania for you. Do you know the exact village of origin of your clan?
Ethnic Albanian genealogy as far as I have noticed is most actively discussed on message boards in German language, so you may try getting in touch with folks there for more assistance.
Jacob,
Can you give me more information like birth years and the year when they emigrated? That would help narrow down the family. As for reconnecting with same family descendants that can be a tough job due to migrations after WWII and the most recent conflicts – to forward your request for reconnecting I have to know where to look for the relatives based on the exact location where your ancestors came from.
Also since the family remained Serbian Orthodox you should get hold of the scans of their original church records after emigrating – even in marriage records of their children information on original household can be found, which is essential for establishing and confirming the family of origin you are looking for. For that you have to go directly to the church, transcripts or indexed data won’t help.
HRNJAK surname is not very common so you should definitely try contacting any and all Hrnjaks you can find on social networks, Svilars are a bit more frequent but still there is a good chance you are connected with any that you come across too.
Hello,
My cousin has asked me to contact you in regard to your post. Her husband is related to the person you requested information on.
please contact me
11.25.14 I know of a Nikola Dragas who immigrated to the U.S. in1903. The ship was the Breslau which sailed out of Bremen to Baltimore, Maryland. The ship’s register notes that Nikola’s residence was Bunic (of course, not that far from Gospic). Other men of Bunic listed on the same registry were Petar (19) and Dane (30) Paripović, and the surnames Kovacevic; Šerbedžija; Rapaic; but, Nikola was the oldest of these men at the age of 50. Is this possible family to you?
Hi , I do not have any specific information regarding him but I want to take your attention to some facts that you shared with us. First of all I am hopping that you can read and understand Serbian language as it is very important for your search. Secondly you said that your grand grand father Rajko is born in Serbia but immigrated from Germany in 1949. The first question that came on my mind is “why?”. Serbian people were not welcomed to the Germany during and before world war 2, so how he can be end up being in Germany? Most likely explanation could be that he was “prisoner” in the war. He was brought to Germany and some how survived. At the end of the second world war he choose to emigrate to Australia instead returning back to Serbia. I know some cases where exactly same thing happened. Maybe you already know the real explanation but I only wanted to share my thoughts with you. Regards Daniela
Boris Barbie is the son of Maria Barbie, father unknown. Boris was born 1946-03-29 in Tirol, Austria
John,
I will be forwarding your request for relatives to come forward on local genealogy boards. Due to recent conflicts, the bulk of your relatives are probably living in Serbia.
The state archive in Bela Crkva, Srbija has the records you need. I have been trying to obtain records from them but they have been semi-responsive so far they jumped at the opportunity of someone from abroad contacting them, but when we applied to have the records purchased from inside Serbia to cut the costs for a member family they became quite…disinterested. Usually that is a sign that someone was hoping to make a quick buck. 🙁
I will email them again and try to raise the questions of possibly including your request for information too, and see if there is any response.
Thank you so much, and could you please provide email contact so that I can forward it to people looking for information on ancestors from that area?
I only found FIUS surname as belonging to ethnic Slovenians.
Your family may have either been residents of Belgrade before WWII, or they were part of Slovenian people deportations from Slovenia to Serbia during the war. The first names of the children suggest that mother was Serbian. You need to look for place of birth of Matjik Fius in Slovenia most probably, and you should join this very helpful facebook group :
https://www.facebook.com/groups/183735961660531/
If you know the birth year of the children, their birth records can be obtained from Belgrade municipal office where they lived.
Hi Thomas,
Do you have some more specifics?
Researching any information on my family name SPEGAR, does anyone know if there is any ancestry information for Bosnia in the 1800’s
Hello Thomas,
I dont know how far you are with your research, if you have exact dates or not. You could write the archives of Montenegro with a request, we have a letter template in the member section for that. Also I’d recommend going through the FAQ and other articles for info. There are no digital records FYI.
Thank you for your answer.
Unfortunately, I don’t any exact dates:
– Pavle Maric (born around 1830, died around 1905), married with ? Golubovic – 5 sons: Bozo (?-?), Leko (1872-?), Risto (1850-1916), Vaso (1870-1939), Stevan (1850-1908)
– Zivan (1825-1873)
– Mikajilo (?-?)
Which archive center should I contact?
Besides, I’m also looking for information about the Jovanovic family coming from Ugljare (Zubin Potok) in Kosovo begin of 20th century (Jovanovic Borivoje married with Persida Grujeic). What is the contact of the archive Center?
Thank you very much.
Thomas
Thomas
I believe my grandmother was born in Ribnik, Yugoslavia. Family always thought it was near Belgrade. Her father was Josip BRADICA and her mother was Francis JARNEVIC ( I realize the spellings of the last name might vary a little but from my everything we have of hers that is the way she spelled it). Grandmother name was Mara or Mary BRADICA she was born in April of 1880.
I recently found my father’s picture (age 13) on the Serbian Trade Association Privrednik data base. I was so emotional trying to understand what is this? I always wondered why my father left his village in Kolunic BIH at an early age, his answer was we were poor so I left. Can anyone explain to me what exactly is the Serbian Trade Assoc.? were children traded at that time? My father Zarko Spegar ID 20036, 1927, also how did a child end up with an employer at the age of 13?
Any enlightment to this would be greatly appreciated.
You should contact them: http://www.dacg.me/
You can use Google Translate via translate.google.com to translate the site to English. You can try first by email and than by snail mail if they don’t react.
Just following up to see if everything worked out after our last post?
Trying to locate the Serbian Orthodox Church in the area, and find out if there are local cemeteries. Trying to locate information on the families mentioned above. Looking for birth, death, marriage and baptismal information. Any assistance is appreciated.
Thank you!
We hope to resolve the issue soon with a different mail server.
http://www.poreklo.rs – tu ćes naći naj veću bazu prezimena a i mogućnost istraživanja
Found a Stojan Milaković that immigrated to the US on Nov. 16, 1907 from Staro Selo. He was 39 yrs old. He listed his closest relative at home as his father Mileta Milaković. He was en route Chisholm, MN to stay with a brother-in-law. The brother-in-law’s name appears to be Simo Zokula. Does this group sound familiar with anyone?
Only close match I could locate in MN was Sam Zakula born 3/15/1879. Based on census data he may have immigrated around 1906. He lived in MN until he passed in 1955. His wife was listed as Helen (Jelena) Grubich. Her surname is not familiar to me so I am not sure this is the gentleman I was looking for.
Due to the fact that many registered users mark emails from Rodoslovlje.com as SPAM, despite the fact that they can unsubscribe via a link, we decided to suspend all forum email notifications. This means that users should check the website themselves regularly because we do not want to have extra expenses on getting another mailserver. This would also mean that we would have to increase the membership fee.
I’m afraid I don’t know who you are.
Can I please ask your interest in this Family?
Iz sadržaja : Sv. Sava Gornjokarlovački br. 6
Crkva Sv. Jovana Krstitelja u Starom Selu – Viliću
Drago, moje voljeno staro selo. Evo, sa velikim bolom u duši, tugom i pijetetom tvoj Đuro piše ti slovo oproštajno. Slovo oproštajno crki koje više nema, selu kojeg više nema.
Staro Selo, nekada davno zvano Vilić, smjestilo se u Gackoj dolini nedaleko grada Otočca. Okruženo sa zapada i sjevera šumovitim brdima Injim vrhom, Milišljakom i Rujevkom, te ogoljelim Zorišljakom, a sa juga i istoka rijekom Gackom i kamenitim Vrčebrdom obraslim drijenom i ljeskom. Bilo je to najljepše selo u Gackoj dolini. Kuće smejštene po zaseocima, podalje jedna od druge, oko kuća voćari, a dalje plodne ranice, livade i pašnjaci. Iznad sela gajevi i bjelogorične šume. Pitomo gnijezdo blizu grada, a izvan bučnog saobraćaja. Teško je reći kad je bilo ljepše: u proljeće kad se priroda budi, šume zazelene, procavtu drijenovi i voćari, ljeti kada zore žita i mirišu liade, u jesen kad šume i voćare ospe bezbroj boja ili zimi kada sve zabijeli u inju i snijegu.
Staro Selo osnovano je doseljavanjem Srba 1658/59 godine. U to doba Tursko carstvo bilo je na vrhuncu moći. Turci su ovojili veći dio Hrvatske. Granica je tekla od Đurđevca, preko Čazme do Save, južno od Kupe k Sjeničaku i Slunjskim brdima, zatim Koranom do Barilovića, južno od Plaškog, Jesenice i Vrhovina, te na jugozapad preko Velebita do mora. Gacku dolinu Turci nijesu osvojili, ali je bila stalno izložena upadima Turaka. Stanovništvo je izbjeglo i cio kraj opustjeo, kao i ostala hrvatska područja blizu granice. Gacka dolina je branjena iz tvrđava Drenov klanac, Otočac i Prozor, gdje su bile vojne posade. Zbog ove stalne turske opasnosti austrijski car Ferdinand uzima ove opustjle krajeve pod svoju vlast, te organizuje Vojnu krajinu, koja se postepeno širi duž cijele turske granice. Sa druge strane, turskim osvajanjem srpskih zmalja, počeo je veliki pokret naroda sa starih ognjišta prema zapadu. Austrijske vlasti naseljavaju Srbe, koji su bježali ispod turskog jarma, u Vojnu krajinu radi obrane od Turaka. Preci Staroseljana tako naseliše Staro Selo. Prema narodnom predanju Staro Selo osnovalo je trinaest porodica. Selo se kroz vijekove razvijlo. Godine 1830. ima 358 stanovnika, 1941. 70 domova i 408 stanovnika. Nakon Drugog svjetskog rata dolazi do sve veće migracije u gradove. Preko 250 radno sposobnih i školovanih napušta Staro Selo, tako da je u njemu 1991. godine ostalo samo 109 mještana. Drugi razlog ovome je i pad nataliteta, pa je u selu bilo sve više starih i sve manje djece.
Prezimena stroseljačkih porodica bila su: Aleksić, Bobić, Božičković, Vusan, Diklić, Dugandžija, Mandić, Milaković, Marijan, Potrebić, Ćurčić, Uzelac i Šujica. Krajem devetnaestog vijeka priženi se u Staro Selo Petar Orlić iz Glavaca u kuću Bobića, pa uze prezime Bobić-Orlić. Imao je dvoje djece Pericu i Perku. Peričin sin marko vrati djedovo prezime Orlić, te odatle to prezime u selu. Početkom dvadesetog vijeka priženi se u Staro Selo Jole Pavelić iz Glavaca, te je od tada postojala i kuća Pavelića u selu.
Postoje u selu i ostaci veoma stare crkve Svetog Duha na vrhu brda Zorišnjak. Još i sada vidi se vijugavi put koji je vodio stranom brda do crkve.
Takođe na padini Vrčebrda, kada se kreće putem pored kuće Stojana Milakovića prema kamenu zvanom “bovan” postojali su temelji neke zidane građevine i tu su se mogli naći i ostaci keramike. Kad sam bio dijete govorilo se da su to ostaci crkve. Međutim, budući je na Vrčedolu bilo japodskih mogila, veća je vjerojatnost da se radilo o nekom japodskom hramu i o keramici iz doba Japoda.
U selu se nalaze i ostaci gradine Vilić prekriveni zemljom. Rođeni Staroseljanin Arsen Diklić, poznata javna ličnost, pisac više knjiga i režiser više filmova, namjeravao je pokrenuti akciju istraživanja i otkopavanja temelja ove gradine. Osujetio je ovo rat 1991. godine.
Valja spomenuti još nešto iz narodnog predanja koje sam kao dijete čuo u selu prije Drugog svjetskog rata. Govorilo se, da je prije sadašnje crkve Sv. Jovana postojala jedna manja drvena crkva, koja je izgorjela i da je nakon toga selo neko vrijeme bilo bez crkve. Ta drvena crkva nije se nalazila na mjestu sadašnje, nego nešto jugozapadnije, pa su to mjesto zvali “crkvište”. Povezivati tu staru drvenu crkvu i požar u kom je izgorjela sa gradnjom crkve 1863. g. mislim da je pogrešno. Vjerojatno se radi o drvenoj crkvi koja je postojala u periodu od doseljenja 1858/59. pa do gradnje postojeće vrkve 1742.g. radi se o periodu od 83 godine i sasvim sigurno selo nije bilo toliko dugo bez bogomolje. Sa druge strane, u vrijeme mog djetinjstva, od gradnje crkve 1863. prošlo je samo 75 godina. Sinovi i unuci graditelja bili su još živi i sjećanja svježa. o tome, kako je izgledala crkva prije gradnje 1863. g. i kako je tada crkva građena slušao sam više puta od đeda Vaje Bobića rođenog 1861. g, a umrlog 1953. g. na osnovu tga i dajem podatke u nastavku.
Crkva Svetog Jovana
Crkva Svetog Jovana u Starom Selu, sagrađena je 1742. g. (Franz Bach, Otochaner Regiments Geschichte, Trst 1855.g, str. 315). Osim kamenog pročelja sa zvonikom na preslicu, izrađenog od plavog vratničkog kamena, kojim su uokvirena i ulazna vrata i dva polukružna prozora iznad vrata i ispod zvonika, od kamena su bili napravljeni samo temelji. Cijela crkvena lađa i oltar bili su napravljeni od hrastovih brvana, spolja i iznutra nabačeni malterom. Crkveni krov bio je pokriven šimlom. Ikonostas u crkvi bio je drven, a ikone na ikonostasu u cijelosti rad čuvene gomirske Baltićeve slikarske škole iz druge polovine osamnaestoga vijeka. Na zvoniku bila su dva zvona. Jedno od njih bilo je istorijsko zvono, koje je narodni vođa Mališa Mandić nabavio od serdara Stojana Jankovića. Kažu da je to zvono imalo poseban, umilan zvuk. Kad bi se nad selom nadvili olujni oblaci, zvonilo bi se tim zvonom i spriječilo padanje tuče. Sem ikona na ikonostasu u crkvi su čuvane četiri vrlo stare ikone, koje su prilikom doseljenja donesene iz stare postojbine. Čuvan je u crkvi i veći broj cjelivajućih ikona.
Sjeverno i itočno od crkve smješteno je seosko groblje. Sa južne strane crkve uz samu među crkvene porte nalazio se niz starih grobova prekrivenih kamenim pločama sa uklesanim natpisima. Dvije takve ploče nalazile su se nedaleko ulaza u crkvu, sa lijeve i desne strne.
Polovinom devetnaestog vijeka ova stara crkva bila je posve dotrajala. Godine 1863. srušen je drveni dio crkve i u cijelosti ozidana nova od kamena, napravljeno novo krovište i prekriveno limom. Crkva je iznutra popločana kamenim pločama. Napravljen je novi ikonostas, ali po mjeri starog, pa su ikone stavljene na svoja mjesta. U donjem redu bile su prijestone ikone, iznad carskih dveri tajna večera i Sveta Trojica, lijevo i desno ikone praznika i svetitelja, te na vrhu dvanaest apostola i Raspjatije.
U Prvom svjetskom ratu 1917. godine austrougarske su vlasti dale nalog da se skidaju zvona sa crkava za potrebe lijevanja topova. Skinuta su tada oba zvona sa crkve. Narod je još dugo spominjao i žalio za zvonom Mališe Mandića… Nova dva zvona nabavljena su tek 1935. godine.
Selo je u Drugom svjetskom ratu, u odnosu na druge krajeve u Lici, dobro prošlo. Nekolicinu uglednijih ljudi odvele su ustaše i ubile. Nešto je izginulo u borbama na raznim stranama. Manji je broj izbjegao sa četnicima. Međutim, ostalo je to živo selo!
Crkva je takođe ostala nedirnuta. U junu 1941. profesor Tkalčević iz Zagreba sa svojom ekipom skidao je i odnosio u Zagreb vrijednije ikone iz pravoslavnih crkava. Početkom juna skinuli su i odnijeli iz crkve Svetog Jovana prijestonu ikonu Presvete Bogorodice, Tajnu večeru, sedam ikona Apostola, nekoliko ikona praznika i veći broj cjelivajućih ikona. Poslije rata ove ikone nijesu vraćene, već ih preuzima Muzej srba u Hrvatskoj. Tokom rata jedan mitraljeski metak probio je manje zvono, pa ono nije više imalo pravi zvuk. Drugo je sve sačuvano.
Nakon Drugog svjetskog rata komunistički režim vodi žestoku borbu protiv Crkve. Osnivaju se seljačke radne zadruge. Forsira se odlazak iz sela i zapošljavanje u gradovima. Staro Selo kao prigradsko selo ovo je žestoko zahvatilo. Mnogi mlađi članovi Seljačke radne zadruge ili zaposleni u Otočcu postaju članovi partije. Malo ko je tad u crkvu dolazio. Zatro se i narodni zbor na Duovo. Čak je bilo ideja da se crkva sruši. U jednoj radnoj akciji popravka seoskog puta za nasipavanje puta zlonamjerno je srušen zid oko crkve i povađene istorijske kamene ploče sa starih grobova južno, u crkvenoj porti, ploče razbijane i time nasut put. Urađeno je ovo u Lici gdje kamena ima na pretek!
Crkva je sve više propadala, naročito čelo crkve, gdje su otpadali komadi maltera i kamena sa zida ispod zvonika. Zaprijetila je opasnost da se zvonik sruši. godine 1971. vjetar je srušio krov sa sjeverne strane i preko zime je nastala još veća šteta. Našlo se tad ipak hrabrih i pametnih ljuid u selu na čelu sa Nikolom Diklićem Mujinim i Arsom Diklićem. Oni su osnovali Odbor za popravak crkve kao jedinog kulturnoistorijskog spomenika u selu. Prikupili su priloge u selu, popravili krov, izveli još neke manje popravke i sa obadvije strane učvrstili zvonik zidanim pojačanjem. Time je, doduše, zvonik izgubio nešto od svoje ljepote, ali je spašen od rušenja.
Osamdesetih godina prošlog vijeka situacija u odnosu na Crkvu kod Srba u Gackoj dolini polako se mijenja na bolje. Aktivni sveštenik Miloš Spasojević obnavlja crkvu za crkvom. Omiljen i poštovan u Starom Selu pokreće i tamo akciju. U dogovoru sa mještanima osniva 1988. g. Građevinski odbor za obnovu crkve, sa ciljem da se crkva u potpunosti obnovi i urasi za proslavu njene dvjestapedesete godišnjice 1992. g. na čelu Odbora bio je protojerej Miloš Spasojević, sekretar dr. Boško Vukmirović, staroseljački zet, članovi Miloš Bobić Savin i Neđo Diklić Arsin, te potpisnik ovih redova. Bio sam zadužen za vođenje akcije za prikupljanje priloga izvan Gacke doline. Pripala mi je velika čast da napišem članak za “Pravoslavlje” sa kratkim istorijatom crkve i apelom za slanje priloga. Članak je objavljen u “Pravoslavlju” od 15. jaunara 1989. godine. Odaziv je bio priličan. Među prvima prilog je poslao Episkop žički G. Sefan, koji je pred Drugi svjetski rat bio đakon i kaiheta u Otočcu. Stizali su prilozi iz Zagreba, Ljubljane, Crne Gore, Sjedinjenih Država, Kanade, Engleske i Njemačke. Prilagali smo i mi odbornici, no najviše su dali i učinili Staroseljani u novcu i radu. Dobrovoljnim radom obavljen je golem posao čišćenja crkvenog tavana od ptičjeg izmeta kojise tu gomilao decenijama. Odvezeno je toga preko 20 traktorskih prikolica.
Radovi su tekli po planu i već za Duovo 1991. g. veći dio posla bio je obavljen: krov popravljen i bojadisan, urađena nova fasada, stavljeni novi prozori i ostakljeni, zaštićeni metalnim mrežama. Zvonik i drugi djelovi od kamena očišćeni i premazani sredstvom za zaštitu, skinuto i zaliveno zvono probijeno metkom u Drugom ratu. Iznutra u crkvi napravljen je novi plafon, novi malter na svim zidovima i zidovi obojeni. Ovaj uspjeh dao nam je poleta. Dogovarali smo se da nakon proslave 1992. g. nastavimo sa prikupljanjem priloga i crkvu prekrijemo bakrenim limom, oradimo i uredimo groblje.
Prije proslave pored nekih manjih, trebalo je da se uradi još jedan velik i delikatan posao: da se resturira postojeći drveni ikonostas koji je od starosti bio sav popucao, da se urade u crkvi postojeće ikone i da se pokuša iz muzeja vratiti na ikonostas ikone odnesene iz crkve 1941. g. posao oko restaurisanja ikonostasa i uređenja ikona obećala je obaviti moje kumče akademska slikarka i restauratorka Olga Nikolić, kćerka protojereja Jovana Nikolića iz Zagreba.
Međutim, već u ljeto 1991. g. u vazduhu se osjećala neka napetost, strujalo je neko zlo. Zle sile preuzimale su inicijativu, đavo je radosno i lako radio svoj posao. No, vjerujem, niko nije mogao da nasluti šta se sprema, koliko zlo navire. Ja do kraja nijesam vjerovao. Odlučio sam da u avgustu odem na odmor kući u Otočac, ali nazvao me je prota Miloš i naprosto mi zabranio da još čujem njegov glas: “Ne dolazi! Ne dolazi u obzir da dođeš! Dok ti ja ne kažem ne dolazi!” tada sam se prvi puta zamislio i nijesam otišao.
Sjetih se tada nakon toga razgovora jednog događaja iz maja 1991. g. Prota Miloš i ja došli smo da obiđemo radove na crkvi u Starom Selu. Nedaleko od crkve živjela je divna, pobožna starica Mara Diklić Milosavina, tada dobi 90 godina. Neizmjerno se Mara veselila obnovi crkve, dolazila, pratila sve što se radi. Kad je vidjela protu Miloša i mene došla je do crkve. Nešto prije toga otkopali smo i očistili jedinu preostalu staru nadgrobnu ploču lijevo od ulaza u crkvu. Radnici koji su bojadisali krov, nehotice su po ploči prolili malo crvene boje (miniuma). Ugleda Mara to, promjeni se u licu i poče se krstiti, te reče “Dijete, Đuro… Ovo je kao polivena krv…” i ode odmahujući glavom… dana 6. novembra iste godine nakon ulaska hrvatskih jedinica u Staro Selo, sklonila se kod Mare u kuću, Mika Bobić Miloševa, majka moga školskog druga i prijatelja Milana, tada dobi 83. g. Njih dvije su uniformisani zločinci zatvorili u kuću i kuću zapalili.
Kraj crkve i sela
Nakon diobe na srpska i hrvatska područja u ljetu 1991. g. Staro Selo, iako posve istureno prema Otočcu, našlo se u Krajini. Već početkom jeseni 1991. g. dolazi do povremenih oružanih okršaja, pa je stanovništvo iz sela počelo da bježi u sigurnija područja. Opšti napad na selo izveden je 3. novembra 1991. g. izjutra oko 7 sati. Nakon što su izvršile okruženje sela sa Injina vrha, draga barinih, Mlišnjaka i Vrčebrda započelo je žestoko granatiranje sela od strane jedinica hrvatske vojske. Najprije je pogođena crkva zapaljivim granatama, zatim je počeo napad oklopnim vozilima, te tokom tri dana cijelo selo spaljeno. Veći dio mještana uspio je pobjeći. Nekoliko mlađih muškaraca poginulo je pod oružjem braneći selo. Međutim, svirepo su pobijeni brojni civili. Pored već spomenutih, spaljenih Mare Diklić Milosavine i Mike Bobić Miloševe, ubijeni su goloruki i nemoćni Petar Diklić Mujin, star 72. g, Milka Žunić stara 79. godina, Jela Milaković Milkina stara 72 godine, Anka Uzelac Ilijina stara 66 godina, Nikola Ćurčić Ilijin star 72 godine, Milica Aleksić Ilijina stara 63 godine i Draga Bobić Ilijina stara 76 godina… Tako su umrli Staro Selo i crkva Svetog Jovana.
Moje selo
Uvodno rekoh: moje Staro Selo, pa da kažem zašto moje selo. Nijesam u njemu rođen, nijesam u njemu živio, ali od djetinjstva mi je bilo žao što moja kuća nije u selu, što se tu nijesam rodio. Namjeravao sam zamoliti Staroseljane da me u njihovu groblju sahrane.
Evo kako je to bilo. Izjutra na Duovo 1935. g. kuma Soka Peričina dođe po mene, uzme me za ruku i odvede preko polja Biškupljaka u Staro Selo i zatim starijem putem u crkvu Svetog Jovana na zbor. Dovodili su mene i prije kod kumova Perice i Soke, igrao sam se sa njihovim sinovima Milošem i Markom, mojim jarganima i mlađim Dušanom, ali moja ljubav prema selu rođena je tog dana. Djeca iz sela pohađala su osnovnu školu i gimnaziju u Otočcu. Put u grad vodio je pored moje kuće. S njima sam odlazio u školu, s njima se vraćao. Sa njima sam proveo djetinjstvo i prvu mladost. Za vrijeme studija često sam dolazio kući, na ferije i kad god bih mogao. Sa staroseljačkom omladinom išao sam na crkvene zborove i nedjeljne sastanke. Zvali su me Đuro Ilićev. Kad bih tako došao u selo starije žene i ljudi dočekivali bi me srdačno sa dragim riječima: “Evo nami našeg Đure!”
I eto… Vaš Đuro napisa ovo slovo našem dragom selu.
Na kraju, neka ovo bude i spomen mojoj generaciji Staroseljana i Staroseljanki, lijepim curama i kršnim momcima: Mileni Bikinoj, Milici Perinoj, Danici Mićinoj, Milici Jovanovoj, Milevi starješinovoj, Jovi Dušanovu, Milošu, Marku i Dušanu Peričinim, Milanu Vajinom Miloševom, Dragiši dragovom, Petru Jovanovu, Milošu savinu, Nikoli Mujinom, Simi Kovačevu, Radi Marjanu i ostalima, starim i mladim sa kojima provedoh najljepše dane djetinjstva i mladosti.
http://eparhija-gornjokarlovacka.hr/Publikacije-SvSava06-L.htm
Need assistance interpreting the above census data. Thank you
On birth records I am reviewing it appears there is a witness section titled:
porodično i rođeno ima prijavitelja
Using a translator app I interpret this to mean:
family and has born applicants
Many records may have the surname I am looking for in this section even though the parents have a different surname. Is it safe to assume when I see a family name listed under the witness section that means perhaps they are related in some manner to one of the parents? How was one traditionally selected to sign as a witness? Lastly, the comment section (as in the example) what type of information was that used for?
I am confused by the listing of names on this birth certificate. Anyone that can decipher it – your assistance is appreciated.
We just got contacted by Rajko!s great-grandson in one of the local genealogy groups where I forwarded your question. The group is public, your relative does not speak English so I will translate and send you what he wrote in a PM. He is waiting to get in contact:
https://www.facebook.com/groups/sumadija/permalink/538477256255905/
You should check if the records are available via LDS microfilms. Due to many ethnic Germans in that area having a lot of mixed faith marriages you could also provide a few names and birth years for people born prior to 1922., and I will check if they pop up in the Catholic records that are available.
Other than that, you have to contact the archive in Serbia that holds the original church records or hire a local researcher – nothing is available online other than a few summary Protestant parishes annual yearooks. there is information if your ancestors owned their own business or a shop, were teachers or members of clergy, civil servants.
Hi,
Can you please provide any other information you have – birth year, year of emigrating, names of any siblings that also emigrated. If you know family patron saint (slava) that would be of help as well. Were your ancestors members of Serbian Orthodox Church after emigrating; If yes, you need to hunt down the original records and scan them – often the crucial information about the household number of origin is listed even in the marriage records of the children of the emigrants, under the parents of the bride or groom information.
First is a birth record, three columns are information on the parents, father, mother. The fourth column is the note area, where it is listed that this individual Smiljanić Marko born in 1895. died in 1972. . I will re post the image with translation of all fields.
Second record is an example of I guess a paternity wrongly identified (Lončar Milivoj first entered as the father), and that was changed to father Vesić Dane. Probably later registration of marriage or paternity since there is a note that cites the evidence for this change as another entry in the vital records from year 1919.
Often such mistakes in the original records were only discovered when people either died or wanted to get married and the priest looked up the original birth entrry for the first time. 🙂
Thank you for the clarification!
Are you sure that it is the right person ?
Bozidar Urosevic who was born on the 22 Nov 1903 in selevac.
What was name of g.father and his brothers ?
Dali je to dostupno i na koji nacin !
You will find information on that in our research article here: http://www.rodoslovlje.com/documentation/naming-customs-among-ethnic-serbs-xix-century
Scroll down to the KUMSTVO (Godbrotherhood) section for explanation of that relationship and who was usually chosen to be kum either as a godparent at baptism or a witness at a wedding.
Hello,
My name and address is up to date and hasn’t changed. I’ve not found any records relating to identifying Tomo and his family beyond what I’ve provided already. My family wants to know what happened to the family that remained in the the homeland after the first world war. We know Tomo had a wife and, probably at least, one child when he was in his home area last, about 1920, as well as his parents and several siblings. We also know he returned and couldn’t find any family at some point. We just want to know what happened to his home area and his family.
A quick update. The email issue has been resolved completely. Email notifications in the forums also have been activated.
Hi,
Do you also have months and more precise dates? I don’t know if you live in the region or not?
All works stable.
Is the comment notify immediate or do we need to wait for it?
Depends on when you post. We have a cron running for every several hours. So in some cases it may seem immediate and sometimes some time passes by. The online website notifications are immediate however, so refreshing sometimes works faster if you have a ongoing discussion.
I see it, I just got one email. However all the text is unformatted?
Meaning you just get text without linebreaks?
Yes
Does this have to with something with Gmail?
Sergej – I thought I had included info in my earlier reply – sorry
Petar Ajdinovic – died February 21, 1928
Milka Ajdinovic – died February 25, 1928 – Maiden name is Zlokas from Gredjani
My Paternal Grandfather Trivun – Born November 12, 1884? in Topusko – emigrated to US in 1905
Great Uncle Mile – Born 1891? in Topusko – emigrated to US in 1906
Great Uncle Djuro(sp?) – Captain in Yugoslav Army posted to Belgrade in 1937 – Killed during April War in Sarajevo
Great Aunt Joka – Died 1936 on Vidovdan
I live in the U.S. in the state of Indiana – I do not speak the language, but am very interested in the Genealogy – most of the info above was either from death certificates or hand written letters and notes that I have discovered.
Thanks – Joe
Hi Joe,
Ok, I suggest you start reading through the website, especially the Research and Learning Center. You should first try contact the archives using the letter template: http://www.rodoslovlje.com/sgs/letter-archives
Državni arhiv u Karlovcu
Lj. Šestića 5
47 000 Karlovac
Also, Family Search holds a lot of documents from Croatia. So I don’t know if you tried that? I assume all data corresponds with Ellis Island?
I will wait for Yugaya to respond as she is the one with the best access to the lists. Did you send her a private message recently?
We had email notifications disabled on the website due to technical difficulties, so you should follow up with her.
Hello Karina,
Do you happen to know if he was military or not? If you do not want to post sensitive information on the public forum I suggest SGS membership so you can post in the members only forum.
Hi,
This is all very generic information. What years are we talking about?
Hi,
I assume this is related to the other post so I will leave the interaction in that post. Please read the FAQ!
Please read the FAQ. Can you provide more basic info please…
Emails are working for a week now. If anyone has any problems please let us know via the contact form or the forum post.
For Bosnia you should write both archives and churches. What did you do thus far?
Following up on this post. Did you get this answered in the other posts. If so I will ignore this 😉
Hi Walt,
Checking if you got answered on this in the other topics and PM’s? If not please let me know.
Checking if you got this answered inhttp://www.rodoslovlje.com/forum/general-forum/serbian-trade-association-privrednik-merchant-database
If not please let me know.
Is that the correct spelling of the surname? I need to know this because of the variations….
Hi Karina,
I checked the phonebook of Pancevo and couldn´t find anybody there with that name. Now Mihajlović is a common surname, but there were no Rade´s registered. Do you happen to know if that was his real firstname or nickname? Do you have an old address? I know people who live in Pancevo and could check it then.
Hello,
I’m still seeking answers to what happened to the family in Vođenica, the village where Tomo or Toma Dragić was born. The birth date we have for him is 8 November 1891. His father was Nikola and mother, Mary. Mary’s maiden name was either Sekulitch or Dukavac. Dukavac may have been Mary’s mother’s maiden name. Nikola’s father was, possibly, Peter Dragić.
Although I cannot provide a lot of documentation, as far as paper records, for the information of our family in Bosnia, I would still like assistance in finding out what happened to the family after 1920. We expect to learn that most family members, if not all, were sent to concentration camps during World War II.
Thank you for your time and attention.
Hi Joe,
Please check out the articles in the Research section. Jugoslava posted a lot of material there and she also has contacts in Croatia. The last civil wars destroyed a lot of material and we are still ascertaining what is left, so patience is a virtue especially in the Balkans when doing family research from abroad. Please keep me updated on your research and let me know if you find anything of interest in the Research sections.
Iz sadržaja : Sv. Sava Gornjokarlovački br. 6
Crkva Sv. Jovana Krstitelja u Starom Selu – Viliću
Drago, moje voljeno staro selo. Evo, sa velikim bolom u duši, tugom i pijetetom tvoj Đuro piše ti slovo oproštajno. Slovo oproštajno crki koje više nema, selu kojeg više nema.
Staro Selo, nekada davno zvano Vilić, smjestilo se u Gackoj dolini nedaleko grada Otočca. Okruženo sa zapada i sjevera šumovitim brdima Injim vrhom, Milišljakom i Rujevkom, te ogoljelim Zorišljakom, a sa juga i istoka rijekom Gackom i kamenitim Vrčebrdom obraslim drijenom i ljeskom. Bilo je to najljepše selo u Gackoj dolini. Kuće smejštene po zaseocima, podalje jedna od druge, oko kuća voćari, a dalje plodne ranice, livade i pašnjaci. Iznad sela gajevi i bjelogorične šume. Pitomo gnijezdo blizu grada, a izvan bučnog saobraćaja. Teško je reći kad je bilo ljepše: u proljeće kad se priroda budi, šume zazelene, procavtu drijenovi i voćari, ljeti kada zore žita i mirišu liade, u jesen kad šume i voćare ospe bezbroj boja ili zimi kada sve zabijeli u inju i snijegu.
Staro Selo osnovano je doseljavanjem Srba 1658/59 godine. U to doba Tursko carstvo bilo je na vrhuncu moći. Turci su ovojili veći dio Hrvatske. Granica je tekla od Đurđevca, preko Čazme do Save, južno od Kupe k Sjeničaku i Slunjskim brdima, zatim Koranom do Barilovića, južno od Plaškog, Jesenice i Vrhovina, te na jugozapad preko Velebita do mora. Gacku dolinu Turci nijesu osvojili, ali je bila stalno izložena upadima Turaka. Stanovništvo je izbjeglo i cio kraj opustjeo, kao i ostala hrvatska područja blizu granice. Gacka dolina je branjena iz tvrđava Drenov klanac, Otočac i Prozor, gdje su bile vojne posade. Zbog ove stalne turske opasnosti austrijski car Ferdinand uzima ove opustjle krajeve pod svoju vlast, te organizuje Vojnu krajinu, koja se postepeno širi duž cijele turske granice. Sa druge strane, turskim osvajanjem srpskih zmalja, počeo je veliki pokret naroda sa starih ognjišta prema zapadu. Austrijske vlasti naseljavaju Srbe, koji su bježali ispod turskog jarma, u Vojnu krajinu radi obrane od Turaka. Preci Staroseljana tako naseliše Staro Selo. Prema narodnom predanju Staro Selo osnovalo je trinaest porodica. Selo se kroz vijekove razvijlo. Godine 1830. ima 358 stanovnika, 1941. 70 domova i 408 stanovnika. Nakon Drugog svjetskog rata dolazi do sve veće migracije u gradove. Preko 250 radno sposobnih i školovanih napušta Staro Selo, tako da je u njemu 1991. godine ostalo samo 109 mještana. Drugi razlog ovome je i pad nataliteta, pa je u selu bilo sve više starih i sve manje djece.
Prezimena stroseljačkih porodica bila su: Aleksić, Bobić, Božičković, Vusan, Diklić, Dugandžija, Mandić, Milaković, Marijan, Potrebić, Ćurčić, Uzelac i Šujica. Krajem devetnaestog vijeka priženi se u Staro Selo Petar Orlić iz Glavaca u kuću Bobića, pa uze prezime Bobić-Orlić. Imao je dvoje djece Pericu i Perku. Peričin sin marko vrati djedovo prezime Orlić, te odatle to prezime u selu. Početkom dvadesetog vijeka priženi se u Staro Selo Jole Pavelić iz Glavaca, te je od tada postojala i kuća Pavelića u selu.
Postoje u selu i ostaci veoma stare crkve Svetog Duha na vrhu brda Zorišnjak. Još i sada vidi se vijugavi put koji je vodio stranom brda do crkve.
Takođe na padini Vrčebrda, kada se kreće putem pored kuće Stojana Milakovića prema kamenu zvanom “bovan” postojali su temelji neke zidane građevine i tu su se mogli naći i ostaci keramike. Kad sam bio dijete govorilo se da su to ostaci crkve. Međutim, budući je na Vrčedolu bilo japodskih mogila, veća je vjerojatnost da se radilo o nekom japodskom hramu i o keramici iz doba Japoda.
U selu se nalaze i ostaci gradine Vilić prekriveni zemljom. Rođeni Staroseljanin Arsen Diklić, poznata javna ličnost, pisac više knjiga i režiser više filmova, namjeravao je pokrenuti akciju istraživanja i otkopavanja temelja ove gradine. Osujetio je ovo rat 1991. godine.
Valja spomenuti još nešto iz narodnog predanja koje sam kao dijete čuo u selu prije Drugog svjetskog rata. Govorilo se, da je prije sadašnje crkve Sv. Jovana postojala jedna manja drvena crkva, koja je izgorjela i da je nakon toga selo neko vrijeme bilo bez crkve. Ta drvena crkva nije se nalazila na mjestu sadašnje, nego nešto jugozapadnije, pa su to mjesto zvali “crkvište”. Povezivati tu staru drvenu crkvu i požar u kom je izgorjela sa gradnjom crkve 1863. g. mislim da je pogrešno. Vjerojatno se radi o drvenoj crkvi koja je postojala u periodu od doseljenja 1858/59. pa do gradnje postojeće vrkve 1742.g. radi se o periodu od 83 godine i sasvim sigurno selo nije bilo toliko dugo bez bogomolje. Sa druge strane, u vrijeme mog djetinjstva, od gradnje crkve 1863. prošlo je samo 75 godina. Sinovi i unuci graditelja bili su još živi i sjećanja svježa. o tome, kako je izgledala crkva prije gradnje 1863. g. i kako je tada crkva građena slušao sam više puta od đeda Vaje Bobića rođenog 1861. g, a umrlog 1953. g. na osnovu tga i dajem podatke u nastavku.
Crkva Svetog Jovana
Crkva Svetog Jovana u Starom Selu, sagrađena je 1742. g. (Franz Bach, Otochaner Regiments Geschichte, Trst 1855.g, str. 315). Osim kamenog pročelja sa zvonikom na preslicu, izrađenog od plavog vratničkog kamena, kojim su uokvirena i ulazna vrata i dva polukružna prozora iznad vrata i ispod zvonika, od kamena su bili napravljeni samo temelji. Cijela crkvena lađa i oltar bili su napravljeni od hrastovih brvana, spolja i iznutra nabačeni malterom. Crkveni krov bio je pokriven šimlom. Ikonostas u crkvi bio je drven, a ikone na ikonostasu u cijelosti rad čuvene gomirske Baltićeve slikarske škole iz druge polovine osamnaestoga vijeka. Na zvoniku bila su dva zvona. Jedno od njih bilo je istorijsko zvono, koje je narodni vođa Mališa Mandić nabavio od serdara Stojana Jankovića. Kažu da je to zvono imalo poseban, umilan zvuk. Kad bi se nad selom nadvili olujni oblaci, zvonilo bi se tim zvonom i spriječilo padanje tuče. Sem ikona na ikonostasu u crkvi su čuvane četiri vrlo stare ikone, koje su prilikom doseljenja donesene iz stare postojbine. Čuvan je u crkvi i veći broj cjelivajućih ikona.
Sjeverno i itočno od crkve smješteno je seosko groblje. Sa južne strane crkve uz samu među crkvene porte nalazio se niz starih grobova prekrivenih kamenim pločama sa uklesanim natpisima. Dvije takve ploče nalazile su se nedaleko ulaza u crkvu, sa lijeve i desne strne.
Polovinom devetnaestog vijeka ova stara crkva bila je posve dotrajala. Godine 1863. srušen je drveni dio crkve i u cijelosti ozidana nova od kamena, napravljeno novo krovište i prekriveno limom. Crkva je iznutra popločana kamenim pločama. Napravljen je novi ikonostas, ali po mjeri starog, pa su ikone stavljene na svoja mjesta. U donjem redu bile su prijestone ikone, iznad carskih dveri tajna večera i Sveta Trojica, lijevo i desno ikone praznika i svetitelja, te na vrhu dvanaest apostola i Raspjatije.
U Prvom svjetskom ratu 1917. godine austrougarske su vlasti dale nalog da se skidaju zvona sa crkava za potrebe lijevanja topova. Skinuta su tada oba zvona sa crkve. Narod je još dugo spominjao i žalio za zvonom Mališe Mandića… Nova dva zvona nabavljena su tek 1935. godine.
Selo je u Drugom svjetskom ratu, u odnosu na druge krajeve u Lici, dobro prošlo. Nekolicinu uglednijih ljudi odvele su ustaše i ubile. Nešto je izginulo u borbama na raznim stranama. Manji je broj izbjegao sa četnicima. Međutim, ostalo je to živo selo!
Crkva je takođe ostala nedirnuta. U junu 1941. profesor Tkalčević iz Zagreba sa svojom ekipom skidao je i odnosio u Zagreb vrijednije ikone iz pravoslavnih crkava. Početkom juna skinuli su i odnijeli iz crkve Svetog Jovana prijestonu ikonu Presvete Bogorodice, Tajnu večeru, sedam ikona Apostola, nekoliko ikona praznika i veći broj cjelivajućih ikona. Poslije rata ove ikone nijesu vraćene, već ih preuzima Muzej srba u Hrvatskoj. Tokom rata jedan mitraljeski metak probio je manje zvono, pa ono nije više imalo pravi zvuk. Drugo je sve sačuvano.
Nakon Drugog svjetskog rata komunistički režim vodi žestoku borbu protiv Crkve. Osnivaju se seljačke radne zadruge. Forsira se odlazak iz sela i zapošljavanje u gradovima. Staro Selo kao prigradsko selo ovo je žestoko zahvatilo. Mnogi mlađi članovi Seljačke radne zadruge ili zaposleni u Otočcu postaju članovi partije. Malo ko je tad u crkvu dolazio. Zatro se i narodni zbor na Duovo. Čak je bilo ideja da se crkva sruši. U jednoj radnoj akciji popravka seoskog puta za nasipavanje puta zlonamjerno je srušen zid oko crkve i povađene istorijske kamene ploče sa starih grobova južno, u crkvenoj porti, ploče razbijane i time nasut put. Urađeno je ovo u Lici gdje kamena ima na pretek!
Crkva je sve više propadala, naročito čelo crkve, gdje su otpadali komadi maltera i kamena sa zida ispod zvonika. Zaprijetila je opasnost da se zvonik sruši. godine 1971. vjetar je srušio krov sa sjeverne strane i preko zime je nastala još veća šteta. Našlo se tad ipak hrabrih i pametnih ljuid u selu na čelu sa Nikolom Diklićem Mujinim i Arsom Diklićem. Oni su osnovali Odbor za popravak crkve kao jedinog kulturnoistorijskog spomenika u selu. Prikupili su priloge u selu, popravili krov, izveli još neke manje popravke i sa obadvije strane učvrstili zvonik zidanim pojačanjem. Time je, doduše, zvonik izgubio nešto od svoje ljepote, ali je spašen od rušenja.
Osamdesetih godina prošlog vijeka situacija u odnosu na Crkvu kod Srba u Gackoj dolini polako se mijenja na bolje. Aktivni sveštenik Miloš Spasojević obnavlja crkvu za crkvom. Omiljen i poštovan u Starom Selu pokreće i tamo akciju. U dogovoru sa mještanima osniva 1988. g. Građevinski odbor za obnovu crkve, sa ciljem da se crkva u potpunosti obnovi i urasi za proslavu njene dvjestapedesete godišnjice 1992. g. na čelu Odbora bio je protojerej Miloš Spasojević, sekretar dr. Boško Vukmirović, staroseljački zet, članovi Miloš Bobić Savin i Neđo Diklić Arsin, te potpisnik ovih redova. Bio sam zadužen za vođenje akcije za prikupljanje priloga izvan Gacke doline. Pripala mi je velika čast da napišem članak za “Pravoslavlje” sa kratkim istorijatom crkve i apelom za slanje priloga. Članak je objavljen u “Pravoslavlju” od 15. jaunara 1989. godine. Odaziv je bio priličan. Među prvima prilog je poslao Episkop žički G. Sefan, koji je pred Drugi svjetski rat bio đakon i kaiheta u Otočcu. Stizali su prilozi iz Zagreba, Ljubljane, Crne Gore, Sjedinjenih Država, Kanade, Engleske i Njemačke. Prilagali smo i mi odbornici, no najviše su dali i učinili Staroseljani u novcu i radu. Dobrovoljnim radom obavljen je golem posao čišćenja crkvenog tavana od ptičjeg izmeta kojise tu gomilao decenijama. Odvezeno je toga preko 20 traktorskih prikolica.
Radovi su tekli po planu i već za Duovo 1991. g. veći dio posla bio je obavljen: krov popravljen i bojadisan, urađena nova fasada, stavljeni novi prozori i ostakljeni, zaštićeni metalnim mrežama. Zvonik i drugi djelovi od kamena očišćeni i premazani sredstvom za zaštitu, skinuto i zaliveno zvono probijeno metkom u Drugom ratu. Iznutra u crkvi napravljen je novi plafon, novi malter na svim zidovima i zidovi obojeni. Ovaj uspjeh dao nam je poleta. Dogovarali smo se da nakon proslave 1992. g. nastavimo sa prikupljanjem priloga i crkvu prekrijemo bakrenim limom, oradimo i uredimo groblje.
Prije proslave pored nekih manjih, trebalo je da se uradi još jedan velik i delikatan posao: da se resturira postojeći drveni ikonostas koji je od starosti bio sav popucao, da se urade u crkvi postojeće ikone i da se pokuša iz muzeja vratiti na ikonostas ikone odnesene iz crkve 1941. g. posao oko restaurisanja ikonostasa i uređenja ikona obećala je obaviti moje kumče akademska slikarka i restauratorka Olga Nikolić, kćerka protojereja Jovana Nikolića iz Zagreba.
Međutim, već u ljeto 1991. g. u vazduhu se osjećala neka napetost, strujalo je neko zlo. Zle sile preuzimale su inicijativu, đavo je radosno i lako radio svoj posao. No, vjerujem, niko nije mogao da nasluti šta se sprema, koliko zlo navire. Ja do kraja nijesam vjerovao. Odlučio sam da u avgustu odem na odmor kući u Otočac, ali nazvao me je prota Miloš i naprosto mi zabranio da još čujem njegov glas: “Ne dolazi! Ne dolazi u obzir da dođeš! Dok ti ja ne kažem ne dolazi!” tada sam se prvi puta zamislio i nijesam otišao.
Sjetih se tada nakon toga razgovora jednog događaja iz maja 1991. g. Prota Miloš i ja došli smo da obiđemo radove na crkvi u Starom Selu. Nedaleko od crkve živjela je divna, pobožna starica Mara Diklić Milosavina, tada dobi 90 godina. Neizmjerno se Mara veselila obnovi crkve, dolazila, pratila sve što se radi. Kad je vidjela protu Miloša i mene došla je do crkve. Nešto prije toga otkopali smo i očistili jedinu preostalu staru nadgrobnu ploču lijevo od ulaza u crkvu. Radnici koji su bojadisali krov, nehotice su po ploči prolili malo crvene boje (miniuma). Ugleda Mara to, promjeni se u licu i poče se krstiti, te reče “Dijete, Đuro… Ovo je kao polivena krv…” i ode odmahujući glavom… dana 6. novembra iste godine nakon ulaska hrvatskih jedinica u Staro Selo, sklonila se kod Mare u kuću, Mika Bobić Miloševa, majka moga školskog druga i prijatelja Milana, tada dobi 83. g. Njih dvije su uniformisani zločinci zatvorili u kuću i kuću zapalili.
Kraj crkve i sela
Nakon diobe na srpska i hrvatska područja u ljetu 1991. g. Staro Selo, iako posve istureno prema Otočcu, našlo se u Krajini. Već početkom jeseni 1991. g. dolazi do povremenih oružanih okršaja, pa je stanovništvo iz sela počelo da bježi u sigurnija područja. Opšti napad na selo izveden je 3. novembra 1991. g. izjutra oko 7 sati. Nakon što su izvršile okruženje sela sa Injina vrha, draga barinih, Mlišnjaka i Vrčebrda započelo je žestoko granatiranje sela od strane jedinica hrvatske vojske. Najprije je pogođena crkva zapaljivim granatama, zatim je počeo napad oklopnim vozilima, te tokom tri dana cijelo selo spaljeno. Veći dio mještana uspio je pobjeći. Nekoliko mlađih muškaraca poginulo je pod oružjem braneći selo. Međutim, svirepo su pobijeni brojni civili. Pored već spomenutih, spaljenih Mare Diklić Milosavine i Mike Bobić Miloševe, ubijeni su goloruki i nemoćni Petar Diklić Mujin, star 72. g, Milka Žunić stara 79. godina, Jela Milaković Milkina stara 72 godine, Anka Uzelac Ilijina stara 66 godina, Nikola Ćurčić Ilijin star 72 godine, Milica Aleksić Ilijina stara 63 godine i Draga Bobić Ilijina stara 76 godina… Tako su umrli Staro Selo i crkva Svetog Jovana.
Moje selo
Uvodno rekoh: moje Staro Selo, pa da kažem zašto moje selo. Nijesam u njemu rođen, nijesam u njemu živio, ali od djetinjstva mi je bilo žao što moja kuća nije u selu, što se tu nijesam rodio. Namjeravao sam zamoliti Staroseljane da me u njihovu groblju sahrane.
Evo kako je to bilo. Izjutra na Duovo 1935. g. kuma Soka Peričina dođe po mene, uzme me za ruku i odvede preko polja Biškupljaka u Staro Selo i zatim starijem putem u crkvu Svetog Jovana na zbor. Dovodili su mene i prije kod kumova Perice i Soke, igrao sam se sa njihovim sinovima Milošem i Markom, mojim jarganima i mlađim Dušanom, ali moja ljubav prema selu rođena je tog dana. Djeca iz sela pohađala su osnovnu školu i gimnaziju u Otočcu. Put u grad vodio je pored moje kuće. S njima sam odlazio u školu, s njima se vraćao. Sa njima sam proveo djetinjstvo i prvu mladost. Za vrijeme studija često sam dolazio kući, na ferije i kad god bih mogao. Sa staroseljačkom omladinom išao sam na crkvene zborove i nedjeljne sastanke. Zvali su me Đuro Ilićev. Kad bih tako došao u selo starije žene i ljudi dočekivali bi me srdačno sa dragim riječima: “Evo nami našeg Đure!”
I eto… Vaš Đuro napisa ovo slovo našem dragom selu.
Na kraju, neka ovo bude i spomen mojoj generaciji Staroseljana i Staroseljanki, lijepim curama i kršnim momcima: Mileni Bikinoj, Milici Perinoj, Danici Mićinoj, Milici Jovanovoj, Milevi starješinovoj, Jovi Dušanovu, Milošu, Marku i Dušanu Peričinim, Milanu Vajinom Miloševom, Dragiši dragovom, Petru Jovanovu, Milošu savinu, Nikoli Mujinom, Simi Kovačevu, Radi Marjanu i ostalima, starim i mladim sa kojima provedoh najljepše dane djetinjstva i mladosti.
http://eparhija-gornjokar…
Trying to locate the Serbian Orthodox Church in the area, and find out if there are local cemeteries. Trying to locate information on the families mentioned above. Looking for birth, death, marriage and baptismal information. Any assistance is appreciated.
Thank you!
I have hit a roadblock researching my great grandparents, Ivan Arthur Zalac and Viktoria Dorosulick
Both of whom were Roman Catholic and born in Sremska Mitrovica. They immigrated to the USA and settled in Detroit , Michigan in about 1905.
I believe Ivan to have been born in 1873 and Viktoria in 1884 and they were married in Sremska Mitrovica.
Does anyone have any information or know where I may find information?
Thank you so mush for any leads. God bless. Debbie Graham
There are cemetaries, however I don’t know if they are on photo. Do you read/understand the language?
I am Silvia Riil and I was born in Bečej in the region of Vojvodina, former Yugoslavia, now Serbija.
Zdravo. Da li su tvoji rodom iz Krbavice?
Hello, I am looking for my great grandparents Johann and Katharina Strischek from Palanka Backa which is now located in Serbia. How would I go about finding out info about them?
Hello, our family is searching for the Buric/Bourich family of our great-grandmother Vidosava Buric, born about 1885 in Cetinje, Montenegro. She came to the United States in 1907 and was said to have married a Serbian man named Perunovich who had immigrated to Minnesota. The marriage did not last long before she fled to Arizona and the Yugoslav community of Globe, Arizona. We have no record of her parents’ names or other family members. Thank you!
Hi folks, I’m trying to trace my Yugoslavian ancestry, but don’t really know where to start….hoping to get some advice here. My grandfather Hans Klemm was born, I think in Sombor, in March 1897 and may have been of Jewish descent?? His parents were Jakob and Barbara (don’t have actual place of birth for parents). Jakob was employed as a railway tapper – not sure what that is? My grandfather was married to Frida/Frederika Schmidt (Zandegiacomo) who was born in 1900, in I think, Trieste/Padua area? Hans and Frida had two sons Reinhold and Alfred (my father). Reinhold was born on 24/12/24 and my father on 21/3/29,. At the time of Reinholds birth my grandparents were living at 4 Primorski Street, Novi-Sad – my father was also born in Novi-Sad. Hans and Frida divorced/separated when both boys were still young. Reinhold remained with his father, whilst Alfred stayed with his mother. Think they may have latterly moved to Belgrade as both boys attended seperate boarding schools here. I believe Hans was a either a furniture or timber merchant. At some point Hans and boys left Yugoslavia in mid 1940’s – unsure of reasons for leaving as I don’t really know any thing about countries history during this time. Hans lived in Salzburg before crossing border and settling in Frielassing, Germany , Reinhold also settled in Germany (Hamburg) after spending time in America and Ireland, whilst my father (Alfred) moved to Scotland, UK. Frida remained in Yugoslavia and may have settled in Pula. I would be so grateful if someone could offer me some advice on how to search records..
In the former town off Savino Selo (than called TORZSA) I have an interest to find out about the following persons:
Philip/Filip/Fulap Burman born approx 1864
his wife
Katarina/Katharna (maiden name Junker) born approx 1862
Their son
Fredrick/Friedrich Burman born approx 1889
his wife
Margaret/Margit (maiden name Gilbert) born approx 1891
Can you find their birth certificates or old address before they emigrated to America between 1907-1912. Are their any old relatives to the family left (Either Burman, Junker or Gilbert)?
Is it possible to find out how these people relate to each other familywise? Are they all relatives?
First name, Family name spelling, Emigration year, Age, Birth year
Fulop Burman 1905 16 1889
Frigyes Burmann 1906 48 1868
Fulop Burman 1906 17 1889
Friedrich Burman 1907 18 1891
Fulop Burman 1909 45 1864
Kasoly Burman 1909 17 1892
Frigyes Burman 1911 48 1863
Filip Burman 1911 24 1887
Katalin Burmann 1911 20 1891
Katarina Burmann 1912 50 1862
Katalin Burmann 1912 46 1866
Derotge Burmann 1912 18 1894
Miklos Burmann 1914 28 1886
Katalin Burman 1914 27 1887
Ilona Burmann 1914 16 1898
Katalin Burman 1914 3 1911
Erzsebet Burman 1914 11mths 1914
Hi! My ancesstors Solarewicz used to transport salt. They has been lived in Poland since XVIII century (Catholic Church doccuments). I want to say where they came from. It is said they came to Poland from another country, from the South direction. I found it: http://www.ogorje.net/prezime/solarevic/11501.html
But is serbian Solarevic the same as polish Solarevicz? May somebody help me? Thank you in advance.
Can anyone tell me about the MILAKOVIĆ clan?
Thank you!
Please contact me if you are still active on the site
Have you considered Glina, Croatia?
I suspect my grandmother was born in Glina, Croatia. She was a Serb, Eastern Orthodox, born in March 1911, named Draga or Dragica Karapandza. Does anyone have access to this kind of record who could tell me that this was her place of birth?
Hello, what clan did Lovric belong to? Thanks in advance!
-Erich
Hello there,
My name is Peter and I live in Austria. I’m going for years 2-3 times a year to Serbia to a family Mago near Backa Topola. The village is called Milesevo. There is also an older gentleman named Mihaly Mago. He is about 75 years old. He comes from the village of Brasilia (Bagremovo). That is between Milesevo and Backa Topola.
Tell me their knowledge of the Family with Mago. Maybe I could get you more detailed information.
Greetings from Austria
Peter
I am trying to find the birth certificate of my grandfather that born in Zemun Belgrade, during World War I, When it belongs to Empire Austro-Hungarian, his name was SIMON MONTAG FELDBAUER, son of LEOPOLD MONTAG AND EUGENE FELDBAUER.
Thank you.
Is there a way to get the details on the census listings mentioned in Okir1793’s post above for the families in Prokike in 1915?
” In year 1915. in Brinje area were 27 houses of Smiljanić clan – 24 in village of Prokike”
Nadji me na Facebook ilija gacesa
Svi rani spomeni imena Herak
(pokušaj skice)
Do sada smo imali (koliko sam upoznat) nekoliko slabijih pokušaja sveobuhvatnog i objedinjavajućeg prikaza spiska svih osoba u istoriji koje su nosile ime Herak. Takav, svakako najpoznatiji (u novije vreme često citiran), nalazi se u 1. tomu Kovijanićeve knjige ”Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim spomenicima (XIV – XVI vijek)”, Cetinje 1963., na 45/46. str., i delom se bazira i na istraživanjima prof. Branislava Đurđeva tj. na istraživanjima deftera. Međutim, još su Jevto Dedijer, Leontije Ninković i Jovan Erdeljanović imali, čini mi se, sličnih ideja ali sve se završavalo uzgrednošću. Kasniji autori su, progresijom saznanja, koristili širi horizont podataka ali mahom uokvirenim zadatošću teme svojih istraživanja.
Svako od ovih osoba jeste ili bi mogao biti rodonačelnik današnjih, izumrlih ili izmenjenih rodova–prezimena (H)Eraković i (H/J)Erak.
Uveren da nijedan spisak nikada neće biti potpun (a u nadi da ipak imaju neke granice), tako i ovaj ostavljam otvorenim. Kako budem otkrivao nove podatke tako ću iste stavljati u ovu jedinstvenu hronologiju koja bi bila svojevrsna enciklopedija (o) imenu Herak.
Herakle, Heraklidi, Hera, Eros, Erot, Erata, Elektra, Horko, Ares, Melkart, Tera, Gilgameš, Gerion, Hronos, Uran, Merkur, Grk (Γραικοί, Γραικός), Helen (Ελληνας)… [?] – mitološko-religijske ličnosti (oličenja) i nazivi, možda 12. vek p.n.e. i ranije, južni Balkan, Mediteran
Eriks [?] – sin boginje Afrodite i Buta (kralj Elimljana na Siciliji)
Eak [?] – sin Zevsa i Egine, Ahilov deda
Asarak [?] – prema nekim legendama praunuk Dardanov i pradeda Enejov (rodonačelnika Latina)
Herakont [?] – otac filosofa Heraklita, oko 540.god. p.n.e.
Kserks [?] – persijski car, 480.god. p.n.e.
Perkunas-Perun, Hors, Jaril(o) [?] – božanstva Starih Slovena, Balta i dr.
Eruik/Erak – slovenski teonim (?); http://sparotok.blog.bg/politika/2009/09/04/mityt-za-poslavianchvaneto-na-bylgarite.391514
Haeracura [?] – galska (keltska) boginja zemlje i supruga boga podzemlja, dolina Rajne
Hercuniates [?] – keltsko pleme, sever Balkana
Eravisci [?] – keltsko pleme, sever Balkana
Erik [?] – germansko lično ime
Herusci (jednina Herusk) [?] – starogermansko pleme, kraj stare ere
Heru (Eor, Er) [?] – božanstvo kod starih Bavaraca (potomaka Markomana) i Heruska
Hertha(m) [?] – starogermanska boginja zemlje
Erakura (”Aeracura”) [?] – božanstvo s početka naše ere, Balkan
Herak iz Pergama – antika?; http://mudrac.ffzg.hr/~Itatomir/skripte/skripte/klasicna_arheologija.doc
Erak (Irak, Herak) – «имя аланского переводчика в Фанагории в начале III в.» (А. М. Байрамкулов ”К истории аланской ономастики и топонимики”, Карачаево-Черкесское книжное издательство, 1995.)
Heraka [?] – žena Atile, vođe Huna (umro 453. god.): u vezi sa prabugarskim plemenom Dulo-Herka?; Проф. Тодор Балкански, завеждащ секция “Българска ономастика” в Института по български език към БАН
Geraka/Keraka [?] – bugarsko carsko ime (проф. Тодор Балкански) http://forum.tisitova.com/viewtopic.php?f=17&t=20
Эллак [?] – alansko ime, 5. vek naše ere
(H)ernak [?] – alansko ime u Severnom Pricrnomorju, 6. vek
Iraklije (Heraclius, Hράκλειος) [?] – 7. vek, Vizantija
Hurogus [?] – (srodno imenu turskog (hunskog) plemena Urug (u značenju ”sledbenik, potomak, soj, pâs”) sa zapadnih obala Kaspijskog jezera?), ktitor crkve sv. Stevana u Vranješevićima (Grbalj), početak 9. veka; R. Rotković ”Odakle su došli preci Crnogoraca”, Podgorica 2000., 269.str.
Urek-Durguleli [?] – alanski car, 11. vek
Jurek Junaković [?] – glavar katuna koji se izdvojio iz katuna Banjana, 1387.; Д. Ковачевић ”Средњовековни катун по дубровачким изворима”, Сарајево 1963.
Herak Misalić – Počivala (Banjani), možda oko Kosovske bitke; Leontije Ninković
Herko Matijević [?] – plemić u Vrbaškoj župi (severozapadna Bosna), 1392.
Herak Milošević – iz katuna Maleševaca, 1397. (Малешевци (род)–Википедија: http://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D0%B5%D1%88%D0%B5%D0%B2%D1%86%D0%B8_(%D1%80%D0%BE%D0%B4), 19. decembar 1402., 5. avgust 1406., 1433.; možda iz Drobnjaka (http://www.milosevici.info/images/Milosevic_Book_Immages/Prvi_Dio/PRVI_DIO.htm; kao i Kovijanić: 2. tom ”Pomeni crnogorskih plemena…”: 170.str.: Ćorović, ali i Luburić ”Drobnjaci”: 87.str.)
Herak Đurđev Bogutović – Drobnjak-Kotor, 1. mart 1399. Ковијанић
Tadija i Nikola Heraković – Neretva (”Nerenta”), verovatno Gabela, 1401.; http://www.vid.hr/vid/Prezimena%20sela%20Vid%20u%20Neretvanskoj%20krajini-Domagoj%20Vidovic.pdf: Sivrić Marijan/Anđelić Tomislav ”Srednjovjekovna humska župa”, 1999., 95.str.
Herak sa Luštice – magistar i berberin-vidar, 1425. u Dubrovniku, 1460. u Zeti kod Stevana Crnojevića Ковијанић
Herak Dražinović – glavar katuna koji se izdvojio iz katuna Banjana, 1428.; Д. Ковачевић ”Средњовековни катун по дубровачким изворима”, Симпозијум о средњовјековном катуну из 1961., Сарајево 1963.
Baljko Heraković – (možda sin Heraka Miloševića) Skrobotno kod Moska (Trebinje – Bileća, Maleševci), 1435. i 1436.
Herak Heraković – (verovatno sin Heraka Đurđevića Bogutovića) Drobnjak-Kotor, 26. april 1441., kasnije verovatno Njeguši Ковијанић
Herak (”hyrak”) – u selu Naboj (danas Naboje, Pešter), nahija Trgovište, oblast Brankovića, 1455. (popis završen početkom jula 1455.)
Herak (”xrak”) – u selu Gornja Kostomlat(n)ica (verovatno jugoistočno od Lebana), nahija Vučitrn, oblast Brankovića, 1455.
Herak sin Vladice – vilajet Nikšić, defter Skopskog krajišta 1455. (Filipović/Kulišić)
Herak sin Vladislava Dobriekovića – vlasi Mirilovići (Hercegovina), oktobar 1465. da prepišem kod Nikašinovića da nisu Vlasi
Šik sin Heraka – starešina (”primićur”) Gojne Gore, severoistočno od Užica, 1476.
Herak Bubin ili Herak Nikov (Nikolin) Bubin (?) – rodonačelnik Erakovića-Bubića/Martinića (Bjelopavlići, ranije možda Hoti); doba Ivana Crnojevića
Herak Nikolin Brajov (?) – rodonačelnik Erakovića/Saveljića-Brajovića (Bjelopavlići); možda dva pasa nakon Ivana Crnojevića
“Poimenični popis sandžaka vilajeta Hercegovina”, Sarajevo 1985., uredio A.S. Aličić; popis nastajao od 1475. do 1477. godine:
Herak – М. Пешикан ”Зетско-хумско-рашка имена на почетку турскога доба”: 187.стр.: ”Имена из Пипера и Подгорице 1485. и из Бјелопавлића и Роваца 1477. године”
Herak sin Guča – oženjen, džemat kneza Jaroslava sina Kute, nahija Krička, (26.str. knjige)
Herak sin Dubravca – oženjen (možda mu je brat Stanko sin Dubravca), džemat kneza Jaroslava sina Kute, nahija Krička, (26.str. knj.)
Herak sin Rajka – ož. (možda mu je brat Stepan sin Rajka), džemat kneza Nikole sina Krička, nahija Krička, (27.str. knj.)
Radosav sin Heraka – ož., kneza Nikole sina Krička, nahija Krička, (27.str. knj.)
Goro sin Heraka – ož., džemat Dobraja sina Buhare, nahija Mataruga, (30.str. knj.)
Herak sin Nikole – ož. (možda mu je brat Vučerin sin Nikole), džemat Ilijaša sina Bratoja, nahija Mataruga, (30.str. knj.)
Herak sin Radilje – ož., džemat Pribisava sina Vladisava, nahija Kukanja (pripada Polimlju), zimuje u mestima Crkvica (danas selo jugozapadno od Kolašina) i Mijokovina a letuje u mestu Varine (danas u opštini Pljevlja), (34.str. knj.)
Herak sin Đuraša – neoženjen (verovatno mu je otac Đuraš sin Pribisala (B. Đurđev: Đuraš sin Budisava ?)), džemat Radosava sina Stepana-vojvode, nahija Gornja Morača, zimuju u mestima Milošina (verovatno danas Miloševine, severoistočno od Starča), Jelica, po Aličiću: Bresto a po Đurđevu: Pristo? (po Aličiću možda današnje selo Bresin, opština Nikšić), Lokva a po Đurđevu: Bukva (po Đurđevu možda danas Velika Bukva), Visoka, Trnovica a po Đurđevu: Mrtvice (po Aličiću možda danas selo u opštini Kolašin), Starica (danas selo Starče, Kolašin), Puž (po Đurđevu: možda današnja Požnja), Raško (danas u opštini Kolašin), Bistrica (možda Bistrica Moračka, Kolašin) i Opaljenica po Đurđevu: Opalica ili Ubalica (po Đurđevu: možda današnji Ublac u Bojićima), a letuju u mestima Javorje (po Đurđevu planina iznad Gornje Morače), Kostendol a po Đurđevu Kostin Dol (po Aličiću možda danas zaselak Kasin Do,
Kolašin; po Đurđevu: danas Kostin Do od Javorja u pravcu Boana u Uskocima), Starčeva Kovačevica (možda selo Starča u Kolašina; po Đurđevu: danas Starčev Kovačevac više Starča), Vučevo (Aličić misli da to nije istoimeni zaselak današnjeg sela Plijesi u opštini Pljevlja; po Đurđevu: možda danas Vučje) i Steprača a po Đurđevu: Rzača (Rzača danas postoji), (36.str. knj.)
Ivaniš sin Heraka(? nečitko) [?] – u džematu vojvode Radosava sina Stjepanova (nahija Gornja Morača); ovaj podatak je sa 69.str. knjige “Постанак и развитак брдских, црногорских и херцеговачких племена” (Б. Ђурђев), dok po A.S. Aličiću (na 36.str.) u džematu Radosava sina Stepana (Gornja Morača) nema imena Herak i piše “Ivaniš sin Karana”
Orso sin Heraka – ož., džemat Gojana sina Mrčka, nahija Mileševa (pripada Polimlju, drugi naziv Ostrovica i Poplatje), zimuju i letuju sa džematom Vuka sina Grubača: zimuju u mestu Bistrica (možda u opštini Mojkovac) i letuju u mestu Jelenak, (42.str. knj.)
Herak sin Bogula – ož., džemat Vukosava sina Vladka, nahija Mileševa, zimuju i letuju sa džematom Vuka sina Grubača, (43.str. knj.)
Milo sin Heraka – neoženjen, verovatno sin gorepomenutog, džemat Vukosava sina Vladka, nahija Mileševa, (43.str. knj.)
Herak sin Radka – neož., džemat Dobriča sina Radosava, prvo piše da su deo sela Vrbovo (danas kod Prijepolja) a potom da su deo sela Zvizd, nahija Mileševa, (50.str. knj.)
“džemat Vuka, Vranjuša sina” [?] – (možda je Vuk sin Heraka Vraneša ? – hijerakul), nahija Ljuboviđa (Polimlje), “baština Ludmir? U selu Grebešnik [postoji nedaleko od Pljevlja a ima i kod Prijepolja] u okolini Kuknja i baštine Biko u selu Grabovo su baštine pomenutog Vukića. Posjeduje ih prema Vlaškom zakonu. Osim toga on ima jedan vinograd i tri njive u selu Gorica [danas selo kod Trebinja] u okolici Trebinja i daje desetinu prema zakonu.” (50.str. knj.)
Đurađ sin kneza Heraka – glavar džemata, nahija Ljuboviđa, zimuju u Ljubovići a letuju u mestima Jelenjak, Vrato, Potrk (možda danas u opštini Bijelo Polje), Krnja Jela (danas zaselak u selu Bare, opština Nikšić), Kričani (danas zaselak Kričanje u selu Kos, Kolašin), Konj, Stup (danas zaselak u selu Veliko Kriče, Pljevlja), Igrač, Boranj (možda zaseok Buronje u selu Pčinja, Kolašin), Kamena Voda, Žar (možda selo Žari u Mojkovcu), Barica (danas kod Bijelog Polja), Žjebato, Stoga, Ponikvica (možda u opštini Nikšić), Jeleška i Duga (danas selo u opštini Nikšić) (52.str. knj.)
Herak sin Dobrosala – ož., džemat Đurađa sina kneza Heraka, nahija Ljuboviđa, (52.str. knj.)
Herak sin Vitomira – neož. (verovatno sin Vitomira sina Mioke), džemat Đurađa sina kneza Heraka, nahija Ljuboviđa, (53.str. knj.)
knez Herak – glavar džemata, nahija Ljuboviđa, zimuju u Ljubovići i letuju u Jelenku, (53.str. knj.); Herak Vranješ (ponegde ”Vraneš”) – knez župe/nahije Ljuboviđa (ponegde ”nahija Ljubović”), Polimlje, kasnije (1478/79. ?) upravitelj Trebinja i Popova Polja; ”Istorijski zapisi”, XVII, 1960.; 1465., 1468/69. (u nahiji Mileševa), 1477.; možda po njemu Herakova kula u zaseoku (H)erakovići (Brodarevo)?
Herak (?) – dijak, jedan od ljudi koji su na čelu Isabegovog vojnog ureda (reč je o Heraku Vranješu?), Ćiro Truhelka ”Studije o podrijetlu”; u njegovom posedu su sela Vijonica i Gradac, dio nahije Mostar (Kopruhisar), Hercegovački sandžak 1477. (reč je o Heraku Vranješu ili Heraku Vladislaviću?) = Ljudi ::: Etnoenigme ::: Bunjevci > http://imoart.hr/portal/ljudi/etnoenigme/bunjevci-i-sokci/371-bunjevci.html
Herak sin Novaka – ož. (verovatno mu je brat Dobrica sin Novaka), džemat kneza Heraka, nahija Ljuboviđa, (54.str. knj.)
Herak [?] – (izgleda brat Radiča sina Radonje) u džematu Nikole sina Đurenova/Gorenova (nahija Komarnica u Vojnicima – Drobnjaci), zimuje u Komarnici a letuje u Jezerima; ovaj podatak je sa 140.str. ”Постанак и развитак брдских,…” (Б. Ђурђев) dok je po A.S. Aličiću glavar džemata “Nikola sin Đurana” i ne postoji ime Herak već (na 56.str.) piše: «Radič sin Radonje, / Barak brat pomenutog, zajedno sa svojim bratom na njihovim baštinama.»
Radivoj sin kneza Heraka – glavar džemata, nahija Komarnica (drže je vojnuci), zimuje u Komarnici a letuje u Jezerima (61.str. knj.)
“džemat Heraka sina Kovača i Velimira” – (možda su mu braća Vukašin sin Kovača, Radivoj sin Kovača i Radko sin Kovača), nahija Komarnica, ima zapuštenu (kod Đurđeva: napuštenu) mezru Orah (danas selo u opštini Nikšić) u Onogoštu, zimuje u Komarnici a letuje u mestu Jezera (63.str. knj.); (73. i 145. str. u “Постанак и развитак брдских,…” Б. Ђурђев; na 178.str. “Pomeni crnogorskih plemena u kotorskim…”, 2.tom: «U turskom tefteru iz 1477. godine uveden je katun vojvode Heraka Kovačeva u nahiji Komarnici, zavičaju Cerovića [f. 20 – Đurđev “Novi podaci o…”, Istorijski zapisi, XVII-1 (1960), 9]. Ovaj Kovač biće isti rod s pomenutim Kovačevićima.». Međutim, na 177.str. Kovijanić navodi da se braća Gradislav, Ivan i Vukašin već 1.III 1399. prezivaju Kovačević)
Bogavac, Radman i Dobroško (po Đurđevu: Dobruško) sinovi Heraka – džemat Vukašina sina Radivoja, nahija Komarnica, zimuju u mestima Bukovica (danas područje Bukovice, Pljevlja), Poljana i Komarnica a letuju u mestima Podgrižje, Bratije a po Đurđevu “Brakije” i Selac (danas selo u opštini Pljevlja), (64.str. knj.)
Radosav sin Heraka [?] – glavar džemata, nahija Komarnica, (65.str. knj.); B. Đurđev (147.str.) čita “džemat Radosava sina Berakova”
Stepan sin Heraka – džemat Radosava sina Heraka (gornja primedba za glavarstvo džemata), nahija Komarnica, (65.str. knj.)
Vuksan sin Heraka – džemat vojvode Radosava, deo nahije Zeta (“zove se također Belopavlići”), (68.str. knj.)
Herak sin Vukmila – “džemat sina Nikole, sina Pavla” (po B. Đurđevu “džemat sina Nikolina potomka Pavlova”), deo nahije Zete (“zove se također Belopavlići”), (68.str. knj.)
Herak sin Radka – glavar džemata, “dio sela Kulići [možda zaselak Kulića Polje u selu Gornje Lipovo, opština Kolašin], treći dio u ruci Heraka sina spomenutog Radka”, nahija Piva drugi naziv Banja, zimuje u mestu Tupe (možda Tupan u Nikšiću) a letuje u mestu Trebeša (ili Treša?), (70-71. str. knj.)
Ilija sin Heraka – glavar džemata, “dio sela Sokolac, polovina, pusto selo Leskovica”, nahija Piva (Banja), zimuje u mestu Velimlje a letuje u mestu Ragatun, (71.str.knj.); verovatno je reč o Iliji Herakoviću iz Banjana koji se pominje oktobra 1473. u Dubrovniku (Марица Маловић-Ђукић ”Прилог настанку нахије Пива” у ”Историјски часопис” књ. LIII, 2006.)
Herak sin Đurađa – džemat Ilije sina Heraka, nahija Piva (Banja), (71.str. knj.)
Vukosav sin Heraka – (verovatno mu je brat Stepan sin Heraka), džemat Vukše sina Radiča, “dio sela Rudno polje (Rudna polja?) treći dio, dio sela Dulići treći dio”, nahija Piva (Banja), zimuje u mestu Skuz? a letuje u mestu Lukavica, (72.str. knj.)
Herak sin Kovača – džemat Vukše sina Radiča, nahija Piva (Banja), zimuje u mestu Skuz? a letuje u mestu Lukavica, (72.str. knj.)
Radisav sin Heraka – džemat Vukića sina Grbača, nahija Piva (Banja), zimuje u mestu Stapna a letuje u mestu Kovači (danas selo u opštini Plužine), (76.str. knj.)
Herak sin Mijuša – džemat kneza Vukića sina Bratila, nahija Piva (Banja), zimuje u mestu Vrbica (danas sela i kod Nikšića i kod Pljevalja) a letuje u mestima Orah, Sisač i Smreča, (79.str. knj.)
Vukač sin Heraka – džemat Radiča sina Dubravca, nahija Rudine, (99.str. knj.)
Radosav sina Oroka [?] – džemat Đurađa sina Radovana, nahija Rudine, zimuje u mestu Karajica a letuje u mestu Žanovica (verovatno današnje selo Žanjevica, opština Gacko), (100.str. knj.)
Herak sin Radivoja – (verovatno mu je brat Stepan sin Radivoja), džemat Radiča sina Radašina, nahija Rudine, zimuje u mestu Baba (možda zaseok sela Divin, opština Trebinje), (103.str. knj.)
Herak Prkovac – glavar džemata, nahija Rudine, “stanuju u mjestu zvanom Zgura [danas selo u opštini Gacko] a čuvaju mjesta između Čemerna i Sutjeske. […] Stanuju u mjestu zvanom Zgura i mjestu zvanom Damovina?”, (108.str. knj.); Н. Мандић Студо ”Земља звана Гацко”, II, 22.стр.: Недим Филиповић ”Власи и успостава тимарског…”: 168.стр.: «катун Херака Перкоча»
Vladić sin Heraka – (verovatno mu je brat Milan sin Heraka), džemat Vukića sina Stanoja, nahija Rudine, zimuju u mestu Krstac (verovatno današnje selo Krstače, opština Bileća), (111.str. knj.)
Vukša sin Heraka – džemat Radovana sina Vukosala, nahija Rudine, zimuje u mestu Bahori (današnje selo u opštini Gacko; pisar upisao kao “Bagozi”) a letuje u mestu Linajska(? nečitko), (112.str. knj.)
Herak sin Obrada – džemat Radana sina Novaka, nahija Rudine, zimuje u mestima Maline i Skrobodna (danas Skrobotno) a letuje u mestu Koročica, (113.str. knj.)
Đurica sin Orkojice(? nečitko) [?] – džemat Radana sina Novaka, nahija Rudine, (113.str. knj.)
Vukač sin Heraka – džemat vojvode Stepana sina Stračina, pripada Popovu, nahija Rudine, zimuje u mestu Greblje (verovatno današnje Groblje, opština Ljubinje), Ljubinje (možda se radi o današnjem istoimenom području), Lug (verovatno današnje selo Lug, Trebinje) i Zagorje (verovatno selo Zagora, Trebinje) a letuje u mestu Ravne (možda selo Ravni, Trebinje), (115.str. knj.)
Tvrdko sin Heraka – džemat Stepana sina Vukice, nahija Rudine, zimuje u mestima Ljubomir Bratulić (danas područje Ljubomir), Trnavac (možda selo Trnovica, Bileća) a letuje u mestu Ravno, (117.str. knj.)
Herak sin Radivoja – (verovatno su mu braća Dragić i Stepko), džemat Stepana sina Vukice, nahija Rudine, zimuje u mestima Ljubomir Bratulić, Trnavac a letuje u mestu Ravno, (117.str. knj.)
Stepan sin Heraka – džemat Radiča sina Vukice, nahija Rudine, zimuje u mestima Pahanik i Panik (danas selo u opštini Bileća) a letuje u mestu Javorak (verovatno planina u području Pive), (118.str. knj.)cafemontenegro i montenegro.77forum (http://montenegro.77forum.com/t229-potrebno-je-bilo-odabrati-od-toliko-heraka-heraka-djurdjeva-bogutovica-u-potrazi-za-pretkom-petrovica-njegosa-i-njihovoj-verziji-da-su-u-srodstvu-sa-nekima)
Malko sin Heraka – džemat Radiča sina Vukice, nahija Rudine, zimuje u mestima Pahanik i Panik a letuje u mestu Javorak, (118.str. knj.)cafemontenegro i montenegro.77forum(http://montenegro.77forum.com/t229-potrebno-je-bilo-odabrati-od-toliko-heraka-heraka-djurdjeva-bogutovica-u-potrazi-za-pretkom-petrovica-njegosa-i-njihovoj-verziji-da-su-u-srodstvu-sa-nekima)
Herak sin Radoja – ož., džemat Bogdana sina Crne, nahija Rudine, “Dvije trećine sela Šejinovići je zimovište. Dvije trećine sela Bahori je zimovište. Selo Živanj [danas naselje Živanj na obroncima planine Crvanj] je ljetište”, (119.str. knj.)
Herak sin Vladka – neož. (možda mu je brat ož. Stepan sin Vladka), džemat Vukosava sina Katila, nahija Blagaj, zimuje u mestu Zablatna a letuje u mestu Crmna (danas planina Crvanj, severoistočno od Nevesinja), (128.str. knj.)
Herak sin Radonje – glavar džemata, nahija Blagaj, zimuje i letuje u mestima Bitunja (danas selo u opštini Stolac) i Treskavica (danas planina jugoistočno od Sarajeva), (133.str. knj.); glavar džemata u Dubravskoj nahiji, zimuje u Bitunji, Hercegovački s. 1477.??; http://bosnjaci.net/print.php?pid=16555: Ibrahim Kajan ”Počitelj (svila i krv)” iz knjige ”Tragom bosanskih kraljeva”
Herak sin Radilje – ož., džemat Vlađa sina Belića (sada u posedu njegovog sina Vukosava), nahija Blagaj, zimuje u mestu Bijoska a letuje u mestu Treskavica, (136.str. knj.)
Herak sin Vladisala – knez i glavar džemata, nahija Blagaj, zimuje u mestu Hrasno (verovatno današnje selo u opštini Stolac) a letuje u mestu Kladovlje Polje, (138.str. knj.); Herak Vladislavić (ponegde i Vladisalić?) – knez Donjih Vlaha (Hercegovina), 1483.
Herak sin Radiča – (možda su mu braća Vlađ sin Radiča i Vladisav sin Radiča), džemat Dragića sina Dobruna, nahija Blagaj, zimuje u mestima Proseklje, Nikla i Dren a letuje u mestima Medveđe (verovatno se radi o nekim lokalitetima na obroncima Crvanja) i Morine, (141.str. knj.)
Herak sin Boguna – ož. (možda mu je brat neož. Vukašin sin Bogute), džemat Stepana sina Taraca?, nahija Blagaj, zimuje u mestu Nušenj? a letuje u mestu Klan – polje?, (144.str. knj.)
Herak sin Mirosava – ož., džemat Radoja sina Radosava, zimuje u mestu Podplat a letuje u mestu Gornjo, (152.str. knj.)
Boguta sin Heraka – dio džemata Vuka sina Hlapca, pripada Gračanici, (154.str. knj.)
Herak sin Radivoja – dio sela Kučani (verovatno selo u opštini Nikšić), (161.str. knj.)
Herak sin Selaka – selo Grevo (danas selo u opštini Pljevlja), nahija Kukanj (Sami Pazar Pileva [danas varoš u Crnoj Gori] (Pljevlja), drugi naziv Tašludža, Has Sandžakbega), (167.str. knj.)
Radivoj sin Heraka – mahala Vlahoja sina Radiča, nahija Goražde, (193.str. knj.)
Radojko sin Beraca [?] – selo Mazača? (danas selo Mazače, opština Foča), timar ceribaše Sinana, nahija Sokol, (214.str. knj.)
My father was born in the former Yugoslavia in 1941. He arrived in Australia in 1953. The place of his birth listed on his Certificate of Registration issued by the Department of Immigration is Gor Duborica. I have not been able to find any further listings for this place name. I understand that different spellings and changes over time may impact on my search. I am very eager to clarify this. Can you please help?
My family name is Shoukletovich. My father was born in Prizren, Serbia.
Since he left Austria-Hungary in 1915, we do not know anything about his family before that time.
We lived in New York city where he became the first Dean of the first Serbian Cathedral in America.in 1943.
I want to find out more about our family who live in Serbia.
I just joined this group so I’m not even sure if I can use this space to find information.
I have information about my family after they came to America but earlier information when they lived in Europe would be very helpful to pass on for my kin.
Zdravo , do you know Any recearchers in zrenjanin?
Can any staff comment on whether additional census information is available? Either more details on existing or perhaps additional addresses for the various years listed for both Smiljanic and Vrzic?
Ja zivim u Australiji od 1968 moj otac Gojko Jurisic je rodjen u Crnoj Bari, Macva. Hi father’s name was Dragojlo Jurisic and that is as far as I can go. I believe that the patron saint of my father’s family was i think St George (from the sound of the name only which I was told is Djurdjev Dan). I would like to find out some more information about my ancestors.
There is also a story about Jurisic being a derivative of Sturm and that a certain German military figure came to live in Serbia and changed his name to Jurisic. I don’t know if this is true but would appreciate if it anyone has any information.
Thank you
no comment
Voijin Apostolovic
New York Passenger Arrival Lists (Ellis Island)
Given Name Voijin
Surname Apostolovic
Last Place of Residence Tetovo, Yugoslavia
Event Date 19 Apr 1924
Age 33y
Nationality Yugoslav
Departure Port Cherbourg, France
Arrival Port New York
Gender Male
Marital Status S
Ship Name Berengaria
APOSTOLOV SVETISLAV CVETAN DIMOV 53 (1200) 044 334666
APOSTOLOV MITKO ShAR PLANINA 2 (1224) 044 456822 all this in tetovo macedonia
yours grandma have 2 brothers Milan(born cca 1919 y) and Jovo(born cca 1903y) Karapandza, mother is Slava Karapandza, uncle is Davoric Nikola from croatia
I also have relatives from Bosanska Krupa and am having a really hard time getting any information. Have you had any luck finding out anything for your relatives?
I also have relatives from Bosanska Krupa and am having a really hard time getting any information. Have you had any luck finding out anything for your relatives?
I’ve had difficulty in gathering information on the Prijic family in that area. That’s why I’ve joined this site in hopes some of the local researchers can help me out.
Information Needed on last name – Jevđenijević
If anybody has any information in regards to this last name or where I might find it that would be greatly appreciated. It is my partner’s last name and I would love to find anything on it.
Thanks.
My Grandfather’s surname is Karas. His father came to america at the beginning of the 20th century to the Pittsburgh, Pennsylvania, U.S.A. area.
I know my Great Grandfather’s name was Yanko (John) Karas: Born: Sept 1, 1892
and his wife was Milka Semich: Born: April 15, 1893 in Perjasica, Yugoslavia.
This is the only information I have on them.
Please create a new topic, this post is about Serbian Clans.
Please create a new topic about this and read the FAQ
I can help. [email protected]
Pozdravljam SGS i zahvaljujem se na članstvu.Molim ako neko od porodica Kočić ima već rodoslovno stablo da me kontaktira kako bi našli zajedničke pretke mog supruga.Svima želim puno uspeha u istraživanjima.Sa poštovanjem,Marta..
Milan Svilar was born in Belgrade 28 Sep 1892.
Can you tell us what you have tried thus far? Please read the FAQ.
Yep, here we are. Its been a couple of hectic months. What is the problem?
Hello Erich,
Thank you for posting your feedback. I will relay this message to Jugoslava 🙂
Well, since there is a mandatory draft for 18+ male youth most families have something with the military. Which sources did you use thus far to track the family tree?
OK, couple of questions. Citizenship? Why? That isn’t easy.
As far for Novi Sad, that is in Vojvodina, Serbia currently.Their archives should have all the info you need.
Which browser do you use, the popup shows data here. Just to make sure.
Did you read the FAQ?
http://www.arhivbc.rs/
ул. 1 октробра 40
26340 Бела Црква
Република Србија
Ел. пошта: [email protected]
Број мобилног телефона: +38113851283
Strange, just used Edge and it works fine from this end.
Either way, the address info for both archives are as follows:
IA Zrenjanin
Trg slobode 10
23000 Zrenjanin
http://www.arhivzrenjanin.org.rs/
IA Senta
Glavni trg 1
24400 Senta
024 811 037
Now with regard to the archives, they are open for citizens and not foreigners. So most likely you need to find someone who can check them out for you. You can also try the national phonebook for those places to see if anyone with the same surname still lives there. You should use the correct spelling if you: Perkučin
You can also try asking the local priests if they know something about your family. They usually are willing to help and you might even run into family. There are a lot of small places in Vojvodina these days that are being abandoned as most of the youth lives in the cities.
Do you have any info directly from Ellis Island that you can upload into this post?
I would like to see that document referred to by Ancestry.com as they renowned for making mistakes with regard to the Balkan region (others as well). Lazo btw is an Hungarian name. You can check the municipality site at: http://www.noviknezevac.rs/
I know that you can have a good chance to find info at the local churches. Did you try any of this?
I would like to know the origin of the name ‘Borkovic’. My father is Dusan Borkovic from Han Pijesak, Bosna. my grandfather was named Milos Borkovic born in Crna Rijeka and my great grandfather was named Jaksa Borkovic. What clan would they have belonged to and any further information regarding ‘Borkovic’ would be appreciated.
Hello John,
Its a name that is from the region. The Vojvodina region is a mixture of people of different ethnicities so its hard to say without the information you provided. You will need someone who can translate for you or you can use the form in the download section and try to write people. Did you search the online phonebook to see if you can find people with the same surname?
Hello Daniella,
Are you in Serbia? If so I have some tips for you.
Please read through the articles that we have in the learning section. In there you will also find links to databases and other information that you can use. The database for professions is one of them.
In the place where he was born is most likely a church and a priest. I would start there. After that you could make an inquiry at the municipality. Phonebook, it is online and you can see if you can find some relatives.
We really dont understand your question. Please clarify.